Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Η ΕΥΧΗ “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”


Διάλογος ενός υποτακτικού με τον γέροντά του, τον πατέρα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη:

- Πάτερ Εφραίμ, γέροντά μου, λέω την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα.
- Δεν καταλαβαίνεις εσύ που τη λες την ευχή, αλλά καταλαβαίνει ο διάβολος, και καίγεται, και φεύγει.
- Ε, καλά παιδί μου, θέλεις να δεις θαύμα, από την ευχή, απ’ την προσευχή;
- Και βεβαίως θέλω!
- Καλά, του λέει, θα προσευχηθώ στο Θεό να σου δείξει ένα θαύμα να καταλάβεις πόση δύναμη έχει η ευχή. Αυτό το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» που στην οποίαν ευχή αναφέρονται όλα τα πατερικά μας βιβλία. Και ειδικότερα βέβαια η φιλοκαλία.

Έκανε προσευχή ο γέροντας, έκανε νηστεία, τριήμερο νηστεία, μόνο με λίγο νερό.
- Έλα δω παιδί μου τώρα, του λέει, ύστερα από τις τρείς ημέρες, του έδωσε ένα καλάθι – ξέρετε τι ήταν τα καλάθια; – και
- Πήγαινε να το γεμίσεις νερό.
- Γέροντα, λέει, με συγχωρείς. Τα μυαλά τα έχω. Το λογικό το έχω, πώς θα γεμίσει αυτό νερό; Γεμίζει το καλάθι νερό; Βρέχεται, ναι, αλλά να γεμίσει νερό; Καλά παιδί μου, του λέει, δεν ήθελες να δεις ένα θαύμα;
Λέει:
- Μάλιστα.
- Ε, και να δεις τι δύναμη έχει η ευχή; Το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» τι δύναμη έχει; Γιατί την παντοδυναμία της ευχής την παίρνει απ’ τον παντοδύναμο Θεό, διότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι και σωτήρας του κόσμου, αλλά είναι και Θεός αληθινός, εκ Θεού αληθινού. Δε θέλεις να τη δεις;
- Πώς, πώς, πώς!
- Ε, κάνε αυτό που λέω, αλλά θα λες την ευχή, όλο την ευχή. Θα πάς και θάρθεις χωρίς να την διακόψεις καθόλου. Θα λες συνέχεια «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
- Νά ‘ναι ευλογημένο.

Πάει λοιπόν στο δρόμο, περπατάει να πάει μέχρι την, εκεί που ήταν το νερό,
- «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
Και βάζει το καλάθι στη βρύση από κάτω.
Το νερό γεμίζει το καλάθι! Και το καλάθι δεν τρέχει!
Δεν βγάζει ούτε από τα πλάγια, ούτε από κάτω σταγόνα νερό. Συνέχεια όμως, δεν διακόπτει την ευχή και τη λέει.
- «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».

Εννοείται βέβαια ότι ο γέροντας, ο Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, στο κελάκι του προσηύχετο για να δείξει ο Θεός θαύμα στον παραγιό του. Το γέμισε το καλάθι. Μόλις το είδε, τρέχει λοιπόν, να το δείξει στον γέροντά του. Να του πει δηλαδή ότι «Γέροντα, το καλάθι γέμισε νερό, και δεν τρέχει».

Στον δρόμο λοιπόν πηγαίνοντας αυτά τα πενήντα μέτρα, φανερώνεται ο διάβολος, αλλά με ανθρώπινη μορφή. Σαν καλόγερος. Του λέει:
- Καλόγερε, του λέει, πού πάς;
- Πάω στο γέροντά μου.
- Πώς σε λένε;
- Γεώργιο.
- Πόσα χρόνια έχεις εδώ;
Λέει «πέντε – έξι».
- Και τι δουλειά κάνεις; Τι διακόνημα έχεις;
- Φτιάχνουμε σφραγίδια.

Με τον διάλογο, αδειάζει το καλάθι και το νερό φεύγει από κάτω ολόκληρο. Έπιασε την αργολογία, άφησε την ευχή. Πήγε στο γέροντά του με άδειο το καλάθι.
- Τι συμβαίνει παιδί μου; Γιατί μου φέρνεις το καλάθι άδειο;
- Γέροντα έτσι και έτσι.
- Αααα. Άφησες την ευχή παιδί μου. Και έπιασες διάλογο και διάλογο με αυτόν που φαινόταν σαν καλόγερος αλλά δεν ήταν καλόγερος, αλλά ήταν ο διάβολος. Εάν δεν του μιλούσες, το καλάθι θα ήταν γεμάτο νερό. Τώρα όμως που μίλησες και άφησες την ευχή, έφυγε το νερό. Βλέπεις λοιπόν, όταν έλεγες και όσο έλεγες την ευχή το καλάθι κρατούσε το νερό. Όταν τη σταμάτησες και άρχισες την αργολογία σου, έφυγε το νερό. Η προσευχή, το κομποσκοίνι με το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», η ελεημοσύνη, η πνευματική, διότι το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» είναι πνευματική ελεημοσύνη, νικά το έλεος του Θεού. Καμιά αμαρτία δεν είναι μεγαλύτερη απ’ αυτό το έλεος του Θεού [δηλ. το έλεος του Θεού μπορεί να σβήσει κάθε δική μας αμαρτία]. Το έλεος του Θεού είναι μεγάλο. Ο Γέρων Ιωσήφ, ο όσιος, μας είχε πει ότι όχι μόνον με τη Θεία Λειτουργία, αλλά και με το κομποσχοίνι, με τη λεγομένη νοερά προσευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», βγάζεις ψυχές απ’ την Κόλαση και τις βάζεις στον Παράδεισο. Προσευχότανε ο γέροντας Ιωσήφ αρκετόν καιρό, και στο τέλος, όπως μας είπε, είδε όραμα που η ψυχή του είπε «Μεγάλη μου η μέρα σήμερα, πηγαίνω στο καινούργιο μου σπίτι, και αυτό το οφείλω σε σένα». Έτσι λοιπόν πληροφορήθηκε ότι σώθηκε η ψυχή. Πηγή: http://agiospanteleimon.wordpress.com/category/%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF/

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Επανάληψη Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών της Α΄ τάξης Γεν. Λυκείων στις Ερευνητικές Εργασίες (Project)


  Σας ενημερώνουμε ότι οι προσκλήσεις, μαζί με τις αντίστοιχες φόρμες υποβολής ηλεκτρονικής αίτησης επιμορφωτών και επιμορφούμενων, που αφορούν στην επανάληψη του προγράμματος «Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών της Α΄ τάξης Γενικών Λυκείων στο αντικείμενο Ερευνητικές Εργασίες (Project)» θα βρίσκονται αναρτημένες στον ιστότοπο του ΟΕΠΕΚ από την Παρασκευή, 19 Αυγούστου 2011 έως και το Σάββατο, 3 Σεπτεμβρίου 2011.

Πηγή: http://www.esos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=13264:epanalipsi-epimorfosis-ekpaideitikon-tis-a%CE%84-taksis-gen-likeion-stis-ereinitikes-ergasies-project&Itemid=708 

Σύναξη των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων



Τιμῶ θεόπτας δώδεκα Χριστοῦ φίλους,
Ἥρωας ἄνδρας καὶ θεοὺς τολμῶ λέγειν.
Δώδεκα εὐκλεέας τριακοστῇ ἀγείρει μύστας.
Βιογραφία
Οι Απόστολοι του Χρίστου θα ξεχωρίζουν μέσα στην Ιστορία της Εκκλησίας, σαν οι υπέρλαμπροι αστέρες πρώτου μεγέθους της πνευματικής ζωής. Την 30η Ιουνίου, η Εκκλησία γιορτάζει τους δώδεκα Αποστόλους που αρχικά εξέλεξε ο Κύριος, πλην του Ιούδα Ισκαριώτη. Αυτοί είναι: Σίμωνας (Πέτρος), Ανδρέας, Ιάκωβος, Ιωάννης, Φίλιππος, Θωμάς, Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ), Ματθαίος, Ιάκωβος του Αλφαίου, Σίμωνας ο Ζηλωτής, Ιούδας ο αδελφός του Ιακώβου του μικρού και ο Ματθίας, που εξελέγη μέσα στο υπερώο τις παραμονές της Πεντηκοστής, σε αντικατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτη. Τη ζωή του καθενός των Αποστόλων αυτών, σκιαγραφούμε στις ιδιαίτερες γιορτές τους. Εδώ γίνεται υπενθύμιση της ενότητας που είχαν μεταξύ τους, αλλά και της ηθικής τους, που τόσο συνέβαλε στην πνευματική εν Χριστώ αναγέννηση του κόσμου. Έχουμε, λοιπόν, χρέος και εμείς οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί, να κινούμαστε στα ίχνη τους και με θερμό ζήλο για τη διάδοση του σωτηριώδους μηνύματος του Ευαγγελίου, που διέπνεε κι αυτούς, να γίνουμε μιμητές του έργου τους.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ´.
Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ , ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε, εἰρήνην τῆ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς δωδεκάπυρσος, λυχνία ἔλαμψαν, οἱ Δωδεκάριθμοι, Χριστοῦ Ἀπόστολοι, Πέτρος καὶ Παῦλος σὺν Λουκᾶ, Ἀνδρέας καὶ Ἰωάννης, Βαρθολομαῖος Φίλιππος, σὺν Ματθαίω καὶ Σίμωνι, Μᾶρκος καὶ Ἰάκωβος, καὶ Θωμὰς ὁ μακάριος, καὶ ηὔγασαν τοὺς πίστει βοώντας χαίρετε Λόγου οἱ αὐτόπται.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Τοὺς ἀσφαλεῖς καὶ θεοφθόγγους κήρυκας, τὴν κορυφὴν τῶν Μαθητῶν σου Κύριε, προσελάβου εἰς ἀπόλαυσιν, τῶν ἀγαθῶν σου καὶ ἀνάπαυσιν, τοὺς πόνους γὰρ ἐκείνων καὶ τὸν θάνατον, ἐδέξω ὑπὲρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν, ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

Κάθισμα
Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς.
Κατοικισθέντες ἐν φωτὶ ἀπροσίτῳ, ὡς οἰκητήρια φωτὸς πεφυκότες, οἶκον ὑμῶν τὸν ἅγιον φωτίζετε ἀεί, θείαις προσφοιτήσεσιν· ὅθεν πίστει βοῶμεν· Σκότους ἡμᾶς ῥύσασθε, καὶ παντοίων κινδύνων, καὶ χαλεπῶν ἐθνῶν ἐπιδρομῆς, ἐκδυσωποῦντες τὸν Κτίστην Ἀπόστολοι.

Ὁ Οἶκος
Τράνωσόν μου τὴν γλῶτταν Σωτήρ μου, πλάτυνόν μου τὸ στόμα, καὶ πληρώσας αὐτό, κατάνυξον τὴν καρδίαν μου, ἵνα οἷς λέγω ἀκολουθήσω, καὶ ἃ διδάσκω, ποιήσω πρῶτος· πᾶς γὰρ ποιῶν καὶ διδάσκων, φησίν, οὗτος μέγας ἐστίν· ἐὰν γὰρ λέγω, καὶ μὴ πράττω, ὡς χαλκὸς ἠχῶν λογισθήσομαι. Διὸ λαλεῖν μοι τὰ δέοντα, καὶ ποιεῖν τὰ συμφέροντα δώρησαι, ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

Μεγαλυνάριον
Πέτρον Παῦλον Μᾶρκον σὺν τῷ Λουκᾶ, Φίλιππον, Ἀνδρέαν, Ἰωάννην τε καὶ Θωμᾶν, Σίμωνα Ματθαῖον, καὶ τὸν Βαρθολομαῖον, σὺν θείῳ Ἰακώβῳ ὕμνοις τιμήσωμεν.

πηγή:
http://www.saint.gr/649/saint.aspx

Κάθε 5 λεπτά ένας Χριστιανός θανατώνεται για την πίστη του!


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Κάθε πέντε λεπτά ένας Χριστιανός θανατώνεται στον πλανήτη για την πίστη του! Στη συγκλονιστική αυτή δήλωση προέβη ο Μητροπολίτης Ιλαρίων, υπεύθυνος των εξωτερικών σχέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας, με βάση στοιχεία της «Open Door», Διεθνούς Οργάνωσης – Παρατηρητηρίου για τους  ανά τον κόσμο διωγμούς των Χριστιανών. Σύμφωνα με τα στοιχεία της εν λόγω Οργάνωσης περίπου 100.000 Χριστιανοί φονεύονται κάθε χρόνο με διάφορους τρόπους σε κράτη, των οποίων τα καθεστώτα δρουν συστηματικά  για να εξαλείψουν το Χριστιανισμό από τη χώρα τους. Στις ίδιες αυτές χώρες υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο 170.000 περίπου Χριστιανοί συλλαμβάνονται και υφίστανται απάνθρωπα βασανιστήρια.
            Τα στελέχη της Οργάνωσης «Open Door» εκφράζουν επίσης την απογοήτευση τους για την «’Ανοιξη» που είναι σε εξέλιξη στα ισλαμικά καθεστώτα της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Όπως σημειώνουν σε κανένα κράτος από αυτά δεν υπήρξε βελτίωση στις συνθήκες ζωής των Χριστιανών. Στην Αίγυπτο λ.χ. οι καταπιεσμένοι επί καθεστώτος Μουμπάρακ Χριστιανοί αγκάλιασαν τους εξεγερμένους της πλατείας Ταχρίρ του Καΐρου, με την ελπίδα ότι η πτώση του Μουμπάρακ θα τους φέρει καλύτερες ημέρες. Όμως ακολούθησε η απογοήτευση. Η πρόσφατη ενέργεια του Στρατού, που έχει αντικαταστήσει στην εξουσία τον Μουμπάρακ, να συλλάβει γυναίκες Χριστιανές, που διαμαρτύρονταν  μαζί με Μουσουλμάνες στην πλατεία Ταχρίρ, και να τις οδηγήσει στα κρατητήρια της Αστυνομίας, όπου υποβλήθηκαν σε εξευτελιστικό έλεγχο της παρθενίας τους, όπως επίσης και οι συνεχιζόμενες επιθέσεις εξτρεμιστών ισλαμιστών εναντίον των Χριστιανικών Ναών και των προσερχομένων σ’ αυτούς πιστών δείχνουν ότι οι καλές ημέρες για τους Χριστιανούς στην Αίγυπτο είναι ακόμη πολύ μακριά. Οι Χριστιανοί στην Αίγυπτο υπολογίζονται σε 10 εκατομμύρια, δηλαδή αποτελούν το 15% του συνολικού πληθυσμού και οι περισσότεροι είναι Κόπτες.
            Για το ζήτημα των διωγμών των Χριστιανών έκανε δηλώσεις στο ΜΜΕ «BU Today» η Ελληνοαμερικανίδα Ελισάβετ Προδρόμου, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής των ΗΠΑ για τις ανά τον κόσμο θρησκευτικές ελευθερίες. Η κα Προδρόμου επιβεβαίωσε τους διωγμούς που υφίστανται οι Χριστιανοί σε πολλές  χώρες, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία, όπου το ισλαμικό καθεστώς θεωρείται  «μετριοπαθές». Χαρακτηριστικά η κα Προδρόμου ανέφερε αυτό που της είπε Χριστιανός που ζει στη γειτονική χώρα, ότι στις ΗΠΑ υπάρχει Νόμος που προστατεύει τα εκεί υπό εξαφάνιση ζώα και ότι ένα τέτοιο Νόμο χρειάζονται και οι υπό εξαφάνιση Χριστιανοί στην Τουρκία...
            Κατά την «Open Door” και τις άλλες Διεθνείς Οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θρησκευτικές ελευθερίες οι χώρες με τις χειρότερες συνθήκες για τους Χριστιανούς είναι οι ισλαμικές Αφγανιστάν, Σουδάν, Ιράν, Σαουδική Αραβία, Ιράκ, Πακιστάν και Μπανγκλαντές, η βουδιστική Ινδία και η άθεη και κομμουνιστική Βόρεια Κορέα. Αντίθετα ισλαμικές χώρες με σχετική ανεκτικότητα προς τους Χριστιανούς είναι η Ινδονησία και η Ιορδανία. Ήταν και το Μαρόκο, αλλά τελευταία υπάρχουν ενδείξεις ότι υπό την πίεση ακραίων και φανατικών ισλαμιστών το καθεστώς σκληραίνει τη στάση του έναντι των Χριστιανών.-

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Άγιοι Πέτρος και Παύλος Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι

Σταύρωσις εἷλε κήρυκα Χριστοῦ Πέτρον,
Τομὴ δὲ Παῦλον, τὸν τεμόντα τὴν πλάνην.
Τλῆ ἐνάτῃ Σταυρὸν Πέτρος εἰκάδ' ἄορ δέ γε Παῦλος.
Βιογραφία
Ο Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου. Ο Πέτρος και ο Ανδρέας ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ, όπου έμενε οικογενειακά μαζί με την πεθερά του. Όπως μας πληροφορεί το Ευαγγέλιο, όταν ο Ιησούς έφθασε στη λίμνη της Γεννησαρέτ συνάντησε τους δυο αδελφούς Πέτρο και Ανδρέα οι οποίοι έριχναν τα δίχτυα τους. Αμέσως μετά την κλήση τους, άφησαν τα δίχτυα και τις οικογένειές τους και τον ακολούθησαν. Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος, ορμητικός, και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια, ενώ την αποστολική του δράση, από τις πράξεις των Αποστόλων. Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές, μέσα στις οποίες να τι προτρέπει τους χριστιανούς: «Νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α΄ Πέτρου, ε΄ 8). Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας ο διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη και να τον καταπιεί. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία. Κατά την παράδοση (που σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) έφτασε μέχρι την Ρώμη, όπου επί Νέρωνος (54-68μ.Χ.) υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον σταύρωσαν χιαστί, με το κεφάλι προς τα κάτω περί το έτος 64 μ.Χ.

Ο δε Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας σε ένα χωρίο που ονομάζεται Γίσχαλα και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του Χριστιανισμού. Το 36 μ.Χ. περίπου, όταν κάποτε μετέβαινε στη Δαμασκό για να διώξει και εκεί χριστιανούς, έγινε θαύμα στο οποίο φανερώθηκε ο Χριστός, ο οποίος τον πρόσταξε να πάει στον Ανανία ο οποίος τον κατήχησε και τον βάπτισε. Έτσι, έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και την ζωή του γι’ αυτό. Ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα και Απόστολος των Εθνών, λόγω των τεσσάρων μεγάλων αποστολικών περιοδειών του. Είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος. Συνέγραψε 14 επιστολές προς τις Εκκλησίες τις οποίες εκείνος ίδρυσε. Τη ζωή του με τις περιπέτειές του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη. Ο Απόστολος Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Προς Γαλάτας β΄ 20). Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, «τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Προς Κολασσαείς γ΄ 11). Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις τις ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός. Ο Απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς να είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) δι’ αποκεφαλισμού στη Ρώμη μεταξύ των ετών 64 - 67 μ.Χ.


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε, εἰρήνην τῆ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Τοὺς ἀσφαλεῖς καὶ θεοφθόγγους κήρυκας, τὴν κορυφὴν τῶν Μαθητῶν σου Κύριε, προσελάβου εἰς ἀπόλαυσιν, τῶν ἀγαθῶν σου καὶ ἀνάπαυσιν, τοὺς πόνους γὰρ ἐκείνων καὶ τὸν θάνατον, ἐδέξω ὑπὲρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν, ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.
πηγή: 
http://www.saint.gr/642/saint.aspx

Η Ανάσταση ενός Νεκρού

   Ἕνας ἀπό τούς διασημότερους ἡγέτες τοῦ σοσιαλισμοῦ στήν ἱστορία τῶν νεωτέρων χρόνων ἦταν ὁ Γάλλος πολιτικός Γουσταῦος Ἑρβέ. Μέγας ἀγωνιστής γιά τήν ἄνοδο τοῦ λαοῦ τῆς Γαλλίας.
Ὁ Ἑρβέ στήν ἀρχή, παρασυρμένος ἀπό κάτι ψευτοσυνθήματα, ἔτρεφε ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Χριστιανισμοῦ ἕνα μῖσος, πού δέν φαινόταν νά ἔχη ταῖρι.
Ὅμως ὁ Ἑρβέ συνῆλθε. Μετανόησε. Γύρισε. Καί ὄχι μόνο γύρισε. Ἀλλά καί μίλησε δημόσια. Φανερά καί ἀνοιχτά.
Τί ἀποκαλύπτει;
* * *
Ἐξαντλημένος καί καταταλαιπωρημένος ἀπό τό ψυχικό κενό καί τήν ἔλλειψη κάθε παρηγοριᾶς σέ διάφορες οἰκογενειακές του θλίψεις καί περιπέτειες, θυμήθηκε, πώς ὁ Χριστός ἀντιμετώπισε ἐντελῶς διαφορετικά τόν πόνο καί τόν θάνατο.
Χωρίς λοιπόν νά Τόν πιστεύη Θεό, μόνο γιά νά πάρη ἔμπνευση ἀπό τό «πνεῦμα» Του, ἔκατσε τήν Μεγάλη Παρασκευή τοῦ 1937 καί διάβασε τό βιβλίο «Μίμηση τοῦ Χριστοῦ».
Καί στάθηκε στά λόγια:
«Ὅποιος προσπαθεῖ νά ἐξερευνήση τήν σοφία τοῦ Θεοῦ, λυγίζει κάτω ἀπό τό βάρος τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ. Ἄν δέν μπορεῖς νά καταλάβης αὐτά πού εἶναι πιό κάτω ἀπό σένα, πῶς θά καταλάβης ἐκεῖνα πού εἶναι πιό πάνω ἀπό σένα; Ὁ Θεός δέν γελιέται ποτέ. Γελασμένος θά βγῆ ἐκεῖνος πού ἔχει πολλή πεποίθηση στόν ἑαυτό του καί στίς δυνάμεις του».
* * *
Τήν Μεγάλη Παρασκευή

Ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Κυρίλλου Λουκάρεως στην Αλεξάνδρεια

εκ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας - του Αρχιμ.Παντελεήμονα Αραθυμου, Αρχιγραμματέα της Αγίας και Ιεράς Συνόδου

Την 27η Ιουνίου ε.ε, η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’, χοροστάτησε κατά την τελεσθείσα Θεία Λειτουργία στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας επί τη ιερά μνήμη του Αγίου Κυρίλλου Γ’ του Λουκάρεως, Πατριάρχου Αλεξανδρείας (1601-1620) και μετέπειτα Οικουμενικού Πατριάρχου.
Ο Άγιος Κύριλλος Λούκαρις, εγεννήθη στον Χάνδακα (Ηράκλειο) Κρήτης το έτος 1572, εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Αγκαράθου και έτυχε λαμπρών σπουδών στη Βενετία και την Πάδοβα. Όταν εξελέγη σε ηλικία 30 ετών Πατριάρχης Αλεξανδρείας, σε διαδοχή του Μελετίου Πηγά,  είχε ήδη σημαντική διαδρομή στην υπεράσπιση της Ορθοδοξίας κατά της προσηλυτιστικής δράσης των Ιησουιτών στην Ανατολή.
Ως Πατριάρχης Αλεξανδρείας, επετέλεσε αξιόλογο ανακαινιστικό έργο, συγκέντρωσε χρήματα με εράνους σε ορθόδοξες χώρες για την πληρωμή των χρεών του Πατριαρχείου, ίδρυσε και ανεκαίνισε ναούς, περιέθαλψε πάσχοντες και επέλυσε τα προβλήματα των Εκκλησιών σε Σινά και Κύπρο, όπου μετέβη προσωπικώς. Με τη βοήθεια του μετέπειτα Πατριάρχη Γεράσιμου Σπαρταλιώτη, αντιμετώπισε τα προβλήματα που προκάλεσαν η επιδημία του 1616 και οι διωγμοί των Τούρκων.
Το 1620, εκοιμήθη ο Πατριάρχης Κων/πόλεως Τιμόθεος Β’ και η Σύνοδος εξέλεξε Οικουμενικό Πατριάρχη τον «επ’ αρετήν και σοφίαν διαβόητον Κύριλλον». Ο Λούκαρις καθαιρείται πέντε φορές από το Οικουμενικό Θρόνο και επανέρχεται. Το 1627 αγόρασε τυπογραφείο, όπου με στόχο το φωτισμό του Γένους εκδόθηκαν χρήσιμα διδακτικά κείμενα, αλλά και αντιπαπικά άρθρα, γεγονός που εντείνει το φθόνο και την έχθρα. Γενίτσαροι κατέστρεψαν το τυπογραφείο και ο Πατριάρχης, διασώθηκε με τη μεσολάβηση του Βέλγου πρέσβη, ο οποίος τον έκρυψε στο σπίτι του.
Το 1637, οι Ιησουίτες, μη μπορώντας να τον ανεχθούν, συκοφαντούν τον Κύριλλο στον Σουλτάνο ότι εξεγείρει τους Έλληνες. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στο φρούριο της Λαιμοκοπίας, όπου στραγγαλίζεται στις 27 Ιουνίου 1638. Η σορός του ερρίφθη στη θάλασσα και βρέθηκε από ψαράδες που την ενταφίασαν στη Νικομήδεια.
Ο Κ.Παπαρρηγόπουλος στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» έγραψε: «Ουδέποτε ίσως το αξίωμα του Οικουμενικού Πατριάρχη ανεδείχθη λαμπρότερο ή επί Κυρίλλου του Λουκάρεως επί δώδεκα περίπου έτη εκ διαλειμμάτων πατριαρχήσαντος». Όντως ο Λούκαρις προσπάθησε με κάθε τρόπο να ανυψώσει το ελληνικό γένος. Στις ενέργειες του βλέπουμε την τάση του Ελληνισμού να έρθει σε επαφή με τη Δύση. Όπως και ο Πηγάς, ο Λούκαρις κήρυττε στη δημοτική. Προλόγισε μάλιστα τη μετάφραση της Καινής Διαθήκης από το Μάξιμο Καλλιπολίτη στη λαϊκή γλώσσα, τονίζοντας τη σημασία της μετάφρασης των Ευαγγελίων για το φωτισμό του ποιμνίου.
Τέσσερεις αιώνες μετά, ο Μακ.Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.Θεόδωρος Β’, ένατος ιεράρχης κρητικής καταγωγής και τέταρτος κατά σειρά αδελφός της Μονής Αγκαράθου που εξελέγη Προκαθήμενος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας (Σίλβεστρος 1569–1590, Μελέτιος Α΄ ο Πηγάς 1590–1601, Κύριλλος Γ΄ ο Λούκαρις 1601–1621 και Θεόδωρος Β΄ 2004),  προέβη στην, εν Συνόδῳ, αγιοκατάταξη του Ιερομάρτυρος Προκατόχου Του, φέρων στην Αλεξάνδρεια και απότμημα εκ του τεθησαυρισμένου στην Μονή Αγκαράθου ιερού λειψάνου του Αγίου Κυρίλλου.
 Ακόμη ο Μακαριώτατος, προ του πέρατος της Θείας Λειτουργίας, προεχείρισε εις Αρχιμανδρίτη τον νεοχειροτονηθέντα Οσιολ.Ιερομόναχο π.Τιμόθεο Νtumba.

Πηγή:
http://amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=6108

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Τί σχέση ὑπάρχει ἀνάμεσα στήν πίστη καί τήν ἀγάπη; (Γέροντος Παϊσίου)

Πίστη και αγάπη

 
- Γέροντα, τι σχέση υπάρχει ανάμεσα στην πίστη και την αγάπη;
- Πρώτα είναι η πίστη και μετά έρχεται η αγάπη. Πρέπει να πιστεύη κανείς ,για να αγαπάη. Δεν μπορεί να αγαπήση κάτι που δεν το πιστεύει. Για αυτό, για να αγαπήσουμε τον Θεό, πρέπει να πιστέψουμε στον Θεό. Ανάλογη με την πίστη που έχει κανείς είναι και η ελπίδα και η αγάπη και η θυσία για τον Θεό και τον πλησίον.
Η θερμή πίστη στον Θεό γεννάει την....
θερμή αγάπη προς τον Θεό και προς την εικόνα του θεού, τον συνάνθρωπό μας. Και από την υπερχείλιση της αγάπης μας – που δεν χωράει στην καρδιά και χύνεται έξω- ποτίζονται και τα καημένα τα ζώα.
Πιστεύουμε πολύ, αγαπάμε πολύ . Αν η πίστη μας είναι χλιαρή, και η αγάπη μας θα είναι χλιαρή. Αν η πίστη μας είναι θερμή, και η αγάπη μας θα είναι θερμή.
Η πίστη μας πρέπει να έχη φιλότιμο και από εκεί ξεκινάει και ο φιλότιμος αγώνας. Και όσο αγωνίζεται κανείς, τόσο αυξάνει και η πίστη, αυξάνει και η αγάπη. Πολύ βοηθάει στον φιλότιμο αυτό αγώνα να σκέφτεται ο άνθρωπος τις ευεργεσίες του Θεού. Ένας που έχει φιλότιμο δεν σκέφτεται αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Παράδεισος , αλλά αγωνίζεται , γιατί πιστεύει στον Θεό και Τον αγαπάει. Ενώ ένας που δεν έχει φιλότιμο, θα αρχίσει να σκέφτεται: « Και γιατί να αγωνισθώ; Άρaγε υπάρχει Παράδεισος; Υπάρχει Κρίση; » . Και όταν κανείς είναι αχάριστος, ό,τι και να τον κάνης, αχάριστος θα είναι. Ο φιλότιμος και στους πειρασμούς δοξολογεί τον Θεό και

Οι πρώτοι ορθόδοξοι Πυγμαίοι

του Ιερομονάχου Θεολόγου

Από το παράθυρο του Boeing 737 έβλεπα τη ζούγκλα του Ισημερινού μέσα στην υγρασία της σαν μια πράσινη ατέλειωτη θάλασσα. Σκεπτόμουν τα όμορφα δημιουργήματα του Θεού, έλλογα και άλογα, που ζουν εκεί μέσα. Μετά από μία ώρα και δεκαπέντε λεπτά πτήσης κατεβήκαμε αγγίζοντας σχεδόν τις κορυφές των πανύψηλων δένδρων, όταν άνοιξε ξαφνικά μπροστά μας ο διάδρομος του αεροδρομίου του Impfondo.

Ανάμεσα στον κόσμο που περίμενε διέκρινα μια ψηλή μορφή με ράσο: ο διάκονος Σέργιος. Στο ναό μάς συνάντησαν αρκετοί από τους πιστούς μας με λουλούδια. Έζησα κοντά τους όμορφες ώρες προσευχής μέσα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Ζωντανή η συμμετοχή τους καθημερινά στον Όρθρο και στο Μέγα Απόδειπνο. Στη Θεία Λειτουργία του Ευαγγελισμού και της Σταυροπροσκυνήσεως γέμισε με τους νεοφώτιστους μέσα και έξω το σπίτι που νοικιάζουμε. Γέμισε και η ψυχή τους από τις αλήθειες της πίστης μας που αφορούν την Παναγία μας και τον Τίμιο Σταυρό, στην κατήχηση που ακολούθησε. Ό,τι μάς φώτισε ο Κύριος να πούμε το άκουγαν σε τρεις γλώσσες: στα γαλλικά γι’ αυτούς που πήγαν ή πηγαίνουν σχολείο, στη Λιγκάλα για πολλές από τις γυναίκες και τους αναλφάβητους και στη γλώσσα των Πυγμαίων, των Baâka, όπως τους ονομάζουν οι ντόπιοι. Οι Πυγμαίοι είναι πολυάριθμοι μεταξύ των πιστών μας και πολύ συνεπείς στον εκκλησιασμό. Μεταξύ των κατοίκων του Impfondo είναι πολυπληθείς, έχοντας δημιουργήσει δύο συνοικίες με καλύβες στις άκρες της πόλης.

Στα μέσα του Μαρτίου οργανώθηκε από το κράτος ένα διαφορετικό forum για τους Πυγμαίους. Διαμόρφωσαν εκτός της πόλεως καταλύματα, χώρους συγκεντρώσεων και ένα αμφιθέατρο για τις επίσημες εκδηλώσεις. Ήλθαν πολλοί προσκεκλημένοι και έγιναν μεγάλες δαπάνες. Θέμα: η αναγνώριση των δικαιωμάτων των Πυγμαίων και η ένταξή τους ως ισοτίμων μελών στις τοπικές κοινωνίες. Τους παραχώρησαν και ένα τμήμα του δάσους δίπλα στο ποτάμι, όπου έφτιαξαν τις καλύβες τους. Έτσι βελτιώθηκε επισήμως η θέση τους ανάμεσα στους Bandu, τους λοιπούς Αφρικανούς αλλά όχι και τα οικονομικά τους, αφού τίποτε δεν περίσσεψε γι’ αυτούς από τα χρήματα που άφθονα διετέθησαν. Συνέχισαν να έρχονται στην Εκκλησία με τα βρώμικα κουρέλια τους. Γι’ αυτό οργανώσαμε μια επιτροπή από τους πιστούς και αγοράσαμε και τους μοιράσαμε μεταχειρισμένα αλλά καλά ρούχα από το παζάρι. Με αυτά ήλθαν και στη βάπτισή τους.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Να μη μισήσεις τον αμαρτωλό

Αββάς Ίσαάκ
Να μη μισήσεις τον αμαρτωλό, διότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι. Και αν παρακινείσαι εναντίον του από ζήλο Θεού, να κλάψεις για τον αμαρτωλό και να μην τον μισήσεις, αλλά να μισήσεις τις αμαρτίες του. Να προσευχηθείς για αυτόν, για να μοιάσεις με το Χριστό ο οποίος δεν αγανακτούσε εναντίον των αμαρτωλών αλλά προσηύχετο δι’ αυτούς.
Γιατί λοιπόν να μισήσουμε και να αποστραφούμε εκείνον που εξηπατήθη και γελάστηκε από τον κοινόν μας εχθρόν; Αν μισείς τον αμαρτωλό επειδή κατά τη γνώμη σου δεν είναι δίκαιος, δείχνεις με αυτό τον τρόπο ότι και συ είσαι αμαρτωλός, επειδή δεν έχεις αγάπη. Εκείνος που έχει αποστερηθεί την αγάπη έχει χάσει και το Θεό διότι ο Θεός είναι κυρίως αγάπη. Μη μισείς λοιπόν και μην καταδιώκεις τον αμαρτωλό αλλά με την συμπάθεια σου προς αυτόν γίνε κήρυξ της αγαθότητος του Θεού, ο Οποίος αν και είσαι ανάξιος, σε κυβερνά και δεν σε παραπετά, ούτε σε αποστρέφεται λόγω των πολλών και μεγάλων σου αμαρτημάτων. Μιμήσου λοιπόν και συ, όσο μπορείς, την ευσπλαχνία Του και την αγαθότητά Του και γίνε οικτίρμων προς τον αδελφόν σου για να κερδίσεις από τον Θεόν την μέγιστη συμπάθειά Του με τη μικρή δική σου συμπάθεια. 
Πηγή:  
http://agiabarbarapatras.blogspot.com/

Με τις ευλογίες του Οικουμενικού Πατριάρχη η Μεγάλη Ορθόδοξη Χριστιανική Εγκυκλοπαίδεια

ρεπορτάζ: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας 

Παρουσιάστηκε χθες το απόγευμα στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, η Μεγάλη Ορθόδοξη Χριστιανική Εγκυκλοπαίδεια από τις "Στρατηγικές Εκδόσεις Ιωάννου Φλώρου", παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Για το μεγάλο αυτό εκδοτικό επίτευγμα, μίλησαν εκ μέρους της Επιστημονικής Συντακτικής Επιτροπής οι:
Νικόλαος Ζαχαρόπουλος, ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, Πέτρος Βασιλειάδης, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ και Γεώργιος Φίλιας, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ.
Στην ξεχωριστή σημασία της Μ.Ο.Χ.Ε. στους καιρούς μας αναφέρθηκαν οι Μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννης και Ναυπάκτου Ιερόθεος και ο αιδεσιμολ. π. Κωνσταντίνος Μπέης, ομ. καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Την έκδοση και την εκδήλωση χαιρέτισε με μήνυμά του, το οποίο ανέγνωσε ο καθηγητής Νικ. Νικολαϊδης, και ο Επίσκοπος Κύκκου Νικηφόρος, από την Εκκλησία της Κύπρου, ο οποίος αγόρασε 300 σειρές της Εγκυκλοπαίδειας και τις διένειμε σε όλα τα εκπαιδευτήρια της Κύπρου.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισφράγισε την όλη παρουσίαση, αναφερόμενος με πολύ θερμά λόγια σε κάθε πτυχή της έκδοσης. Και εξέφρασε μια μόνο παρατήρηση, κι αυτή είναι το μονοτονικό, που χρησιμοποιείται στην Εγκυκλοπαίδεια. "Εμείς στο Φανάρι, βλέπετε, εμμένουμε στην καθαρεύουσα και το πολυτονικό", είπε ο Πατριάρχης και καταχειροκροτήθηκε.
Ο εκδότης Ιωάννης Φλώρος ευχαρίστησε συγκινημένος τον Πατριάρχη και απάντησε στην παρατήρησή του για την χρήση του μονοτονικού, ότι στόχος του είναι η Μ.Ο.Χ.Ε. να φτάσει στους νέους, τους σημερινούς και τους αυριανούς, οι οποίοι δεν διδάσκονται το πολυτονικό.
Την εκδήλωση πλαισίωσε με βυζαντινούς ύμνους η χορωδία του πρωτοψάλτου του Καθεδρικού Ναού Αγ. Δημητρίου της Μητροπόλεως Κηφισίας Δημητρίου Καλομοίρη.

Παρέστησαν, μεταξύ άλλων, οι Μητροπολίτες Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος (εκ της συνοδείας του Πατριάρχου) Ζακύνθου Χρυσόστομος, Προικοννήσου Ιωσήφ, Μεσσηνίας Χρυσόστομος ο πρ. πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, εκπρόσωποι της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, καθηγητές πανεπιστημίου, κληρικοί και πολύς κόσμος.

Πηγή:
http://amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=6090

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Απόκρισις περί αναξίων αρχόντων του αγίου Αναστασίου του Σιναϊτη

Γιατί ο Θεός επιτρέπει οι “ελέω Θεού” άρχοντές μας, να είναι συχνά ΑΝΑΞΙΟΙ; Και αν είναι “ελέω Θεού”, και “τεταγμένοι από τον Θεό” κατά την Αγία Γραφή, πώς γίνεται να είναι συχνά ανάξιοι; Ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναϊτης, μας εξηγεί…

Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες τού κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας η βασιλεύς ή Επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;

Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας». Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν η και βούλησιν τού Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολι, άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: «Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Και τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, τού ήλθε φωνή εκ Θεού που έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».

Υπήρχε και κάποια άλλη πόλις στην περιοχή της Θηβαΐδος που ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα. Σ’ αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπακρον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξι και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Αλλ’ όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του. Συνέβη λοιπόν να πεθάνη ο Επίσκοπος της πόλεως αυτής. Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει: «Πήγαινε και προετοίμασε την πόλι, για να χειροτονήσουν Επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο τού Ιπποδρόμου». Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ό,τι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην η μάλλον έτι φαυλόβιος, άρχισε με τον νου του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονή. Τότε τού παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και τού λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες Επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιερωσύνη, αλλά γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος Επίσκοπος της άξιζε».

Γι’ αυτό λοιπόν, αν ποτέ δης κάποιον ανάξιο και πονηρό βασιλέα η άρχοντα η Επίσκοπο, μην απορήσης, μήτε να κατηγορήσης την πρόνοια τού Θεού. Αλλά μάλλον μάθε απ’ αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα.

Πηγή: http://www.oodegr.com/oode/ και 
http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=6390&Itemid=1

Κυριακή Β’ Ματθαίου – Κλήση και ανταπόκριση, Ήχος Α'

Ευαγγέλιο Κυριακής: Ματθ. δ΄18-23

«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, 18 περιπατῶν ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ  Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς. 19 καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. 20 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. 21 Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς,  Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ  Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῷ καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. 22 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ.
23 Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ  Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ».

Αντιφωνικό Μέλος
Δόξα, Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου του Εσπερινού· «Τήν παγκόσμιον δόξαν…»

Η Φιλοκαλία, ο μηδενισμός και η κρίση



Σε περιόδους μεγάλων κρίσεων στους λαούς, η κύρια εργασία του διανοούμενου οφείλει να είναι η ανάδειξη εκείνων των στοιχείων του πολιτισμού και των παραδόσεων που μπορούν να βοηθήσουν στην ανάταξη της συλλογικής κατάθλιψης και την αναζωπύρωση των εστιών δημιουργικής δράσης. 

Αυτό ακριβώς έκαναν αίφνης άνθρωποι σαν τον Χέγκελ ή τον Γιάσπερς σε αντίστοιχα πολύ δύσκολες στιγμές του έθνους τους. Αλλωστε το να κατηγορεί η Ινδία τον ινδουισμό ή το Ιράκ τον μουσουλμανισμό για τις κακοτυχίες τους, αυτό μόνο σε βαθύτερη παρακμή, λόγω απελπισίας, θα μπορούσε να οδηγήσει. Σε στιγμές κρίσης, λοιπόν, αναζητούμε καταρχήν τα στοιχεία εκείνα που επιτρέπουν την αναγέννηση και την ελπίδα.

Αραγε αυτό είναι που κάνει ο Στέλιος Ράμφος με το τελευταίο του βιβλίο, όσο και με το μπαράζ των συνεντεύξεων που ακολούθησε;

Στην εικοσαετία που διδάσκω στην τριτοβάθμια θεολογική εκπαίδευση, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχω συναντήσει μόλις δυο ή τρεις ανθρώπους που έχουν διαβάσει ολόκληρη τη Φιλοκαλία. Το βιβλίο αυτό, που δημιουργήθηκε από μοναχούς για μοναχούς, εκδόθηκε μετά το '60 στην Ελλάδα και διαβάστηκε γενικώς ελάχιστα. Το πρόβλημα ωστόσο είναι πως το περιεχόμενό του ελάχιστα ταυτίζεται με αυτό που προτείνει ο Ράμφος.

Καταρχήν η Φιλοκαλία δεν περιέχει μόνο μια ανθρωπολογία, αλλά σειρά ανθρωπολογιών, με σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, οι οποίες ανταποκρίνονται στη μακρά εξέλιξη δεκατεσσάρων αιώνων: είναι εντελώς διαφορετική η Πλατωνίζουσα και καθαρά νοησιαρχική ανθρωπολογία και γνωσιολογία του συγγραφέα των απόψεων του Αντωνίου ή του Ευαγρίου (Νείλος ο Ασκητής), από τη μυστηριοκεντρική ανθρωπολογία του Μάρκου του Ασκητή, ή τον εσωτερισμό του Μακαρίου, ή ακόμα, φυσικά, από τον μοντέρνο ψυχοσωματικό ολισμό του Μαξίμου του Ομολογητή και την ιερή σωματοκεντρικότητα του Γρηγορίου Παλαμά.

Είναι εντελώς παράδοξη άλλωστε η θέση του Ράμφου πως

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή.

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ ...;». Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αυπνία. να μη ακέπτεσαι τον ύπνο. Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ ...;» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.



Όλα είναι μέσα μας, και τα ένστικτα και τα πάντα, και ζητούν ικανοποίηση. Αν δεν τα ικανοποιήσομε, κάποτε θα εκδικηθούν, εκτός και τα διοχετεύσομε αλλού, στο ανώτερο, στον Θεό.
Αντί να στέκεσθε έξω από την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον. Έρχεται από δω το κακό; Δοθείτε μα τρόπο απαλό από εκεί. Δηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό.

Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ξέρει εκείνος πώς να σας ελεήσει, με τι τρόπο. Κι όταν γεμίζετε απ' το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό. Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!


Σας πιάνει φοβία κι απογοήτευση; Στραφείτε στον Χριστό. Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σας απαλλάξει ο Ίδιος.

Να μη διαλέγετε αρνητικούς τρόπους για τη διόρθωσή σας. Δεν χρειάζεται ούτε τον διάβολο να φοβάσθε, ούτε την κόλαση, ούτε τίποτα. Δημιουργούν αντίδραση. Έχω κι εγώ μια μικρή πείρα σ' αυτά. Ο σκοπός δεν είναι να κάθεσθε, να πλήττετε και να σφίγγεσθε, για να βελτιωθείτε. Ο σκοπός είναι να ζείτε, να μελετάτε, να προσεύχεσθε, να προχωράτε στην αγάπη, στην αγάπη του Χριστού, στην αγάπη της Εκκλησίας.

Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση το αντίθετο πνεύμα (δηλ. ο διάβολος) και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στη στενοχώρια. Να μην κάνετε καμιά προσπάθεια ν' απαλλαγείτε από αυτές. Ν' αγωνίζεσθε με απαλότητα και απλότητα, χωρίς σφίξιμο και άγχος.
Μη λέτε: «Τώρα θα σφιχτώ, θα κάνω προσευχή ν' αποκτήσω αγάπη, να γίνω καλός κ.λπ.». Δεν είναι καλό να σφίγγεσαι και να πλήττεις, για να γίνεις καλός. Έτσι θ' αντιδράσετε χειρότερα. Όλα να γίνονται με απαλό τρόπο, αβίαστα και ελεύθερα. Ούτε να λέτε: «Θεέ μου, απάλλαξέ με απ' αυτό», παραδείγματος χάριν, τον θυμό, την λύπη. Δεν είναι καλό να προσευχόμαστε ή και να σκεπτόμαστε το συγκεκριμένο πάθος. κάτι γίνεται στην ψυχή μας και μπλεκόμαστε ακόμη περισσότερο. Ρίξου με ορμή, για να νικήσεις το πάθος και θα δεις τότε πως θα σ' αγκαλιάσει, θα σε σφίξει και δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα.

Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσομε το εσωτερικό μας απ' τα μπερδέματα και τα πάθη.

Πηγή:Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλιβίτου, Βίος και Λόγοι - Ι.Μ. Χρυσοπηγής Χανίων.

Ελληνορθόδοξος Παιδεία και Πολυπολιτισμικοί Μύθοι

Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

Μὲ ἐπανειλημμένες συνεντεύξεις της ἡ κ. Ἑλένη Γλύκατζη-Ἀρβελὲρ ἔβαλε τὰ πράγματα στὴ θέση τους. Τὸ Βυζάντιο, εἶπε, ἦταν μὲν πολυεθνικό, ἀλλὰ μονοπολιτισμικό, εἶχε μόνο τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό. Ἔτσι ἡ διαπρεπὴς βυζαντινολόγος μᾶς ἔδωσε καὶ τὸ μυστικό τῆς ἐπιβιώσεως ἑνὸς κράτους ἐπὶ 1100 χρόνια. Ἀπὸ νεώτερα παραδείγματα συμπεραίνουμε ὅτι τὰ μονοπολιτισμικὰ κράτη ἔχουν μέλλον, ἐνῶ τὰ πολυπολιτισμικὰ διαλύονται εἴτε εἰρηνικὰ εἴτε μὲ τὴ βία τῶν ὅπλων. Θυμηθεῖτε τὴν περίπτωση τῆς Γιουγκοσλαβίας, παρατηρῆστε τὰ διαλυτικὰ φαινόμενα στὰ Σκόπια (μουσουλμάνοι Ἀλβανοὶ κατὰ Χριστιανῶν Σλάβων), ἀκόμη καὶ στὸ Βέλγιο (οἱ Ὁλλανδόφωνοι Φλαμανδοὶ θέλουν νὰ ἀποσχισθοῦν ἀπὸ τοὺς γαλλόφωνους Βαλλόνους). Μπορεῖ μία κοινωνία σήμερα νὰ ἀντέξει ἕνα συγκεκριμένο –ὄχι ἀπεριόριστο– ἀριθμὸ μεταναστῶν ἀπὸ ἄλλες χῶρες, ἀλλὰ πρέπει νὰ τοὺς ἐνσωματώνει σὲ ἕνα καὶ μοναδικὸ πολιτιστικὸ πρότυπο. Ὁ μονοπολιτισμὸς σώζει τὶς κοινωνίες, διατηρεῖ τὶς ἰσορροπίες καὶ ἀπομακρύνει τὴ διάσπαση καὶ τὴν γκετοποίηση.
Στὴν Ἑλλάδα, δυστυχῶς, δὲν διδασκόμαστε ἀπὸ τὴν Ἱστορία. Ἀντὶ νὰ θαυμάζουμε τὸ μονοπολιτισμικὸ Βυζάντιο (Ρωμανία) ἔχουμε διδαχθεῖ ἀπὸ ξενόφερτες προπαγάνδες καὶ ἀπὸ θορυβώδεις μειοψηφίες νὰ ὑμνοῦμε τὴν πολυπολιτισμικότητα. Κάποιοι θέλουν νὰ μεταφέρουν ἄκριτα στὴ χώρα μας πρότυπα κοινωνιῶν, ποὺ δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὴν ἱστορία μας, τὴν ψυχοσύνθεσή μας, τὶς κοινωνικὲς ἀνάγκες μας. Τὸ πολυπολιτισμικὸ πρότυπο δοκιμάσθηκε στὶς ΗΠΑ, ποὺ εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου χώρα μεταναστῶν. Στὴν Εὐρώπη οἱ σοβαρὲς χῶρες καταπολεμοῦν τὴν πολυπολιτισμικότητα καὶ μιλοῦν γιὰ ἕνα καὶ μοναδικὸ πολιτιστικὸ πρότυπο, ποὺ ὀφείλουν ὅλοι νὰ ἀκολουθοῦν. Ἀπόρροια τῆς πολυπολιτισμικῆς ψυχώσεως στὴν Ἑλλάδα εἶναι καὶ ἡ ἀδράνεια τῶν ἑλληνικῶν ἀρχῶν κατὰ τὰ τελευταῖα εἴκοσι χρόνια ἔναντι τοῦ προβλήματος τῆς λαθρομετανάστευσης. Ὅποιος μιλοῦσε δημοσίως κατὰ τοῦ ἀλόγιστου καὶ ἀνεξέλεγκτου ἀριθμοῦ λαθρομεταναστῶν κινδύνευε νὰ δεχθεῖ τὰ γνωστὰ κοσμητικὰ ἐπίθετα, ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ δῆθεν προοδευτικοί.
Εὐτυχῶς τὰ πράγματα ἀλλάζουν καὶ σʼ αὐτὸ συντελεῖ καὶ ἡ συμμετοχή μας στὴν Εὐρ.Ἕνωση. Μπορεῖ γιὰ ἄλλα θέματα νὰ ἔχουμε παράπονα ἀπὸ τὴν Ε.Ε., ὅμως στὸ θέμα τῶν λαθρομεταναστῶν μᾶς βοηθεῖ ἐμπράκτως.Ἡ ἀστυνομικὴ δύναμη ΦΡΟΝΤΕΞ τῆς Ε.Ε. περιπολεῖ μὲ πλοῖα καὶ ἑλικόπτερα στὰ θαλάσσια σύνορά μας πρὸς τὴν Τουρκία καὶ ὅπως μαθαίνουμε ἀπὸ τὰ ΜΜΕ ἤδη μειώθηκε σημαντικὰ ἡ λαθραία εἴσοδος ἀσιατῶν μεταναστῶν, τοὺς ὁποίους ἔστελναν οἱ Τοῦρκοι δουλέμποροι. Ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ ΦΡΟΝΤΕΞ καὶ ἡ πολιτικὴ βούληση τῆς Εὐρ. Ἑνώσεως, θὰ πελαγοδρομούσαμε ἀκόμη σὲ ἰδεολογικὲς συζητήσεις περὶ «ἀνοικτῶν συνόρων» καὶ πολυπολιτισμικῶν παραδείσων.
Σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη καταρρέει ἡ ἰδεολογία τῆς πολυπολιτισμικότητας. Οἱ λαοὶ τονώνουν τὴν ἐθνικὴ συνείδηση

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών

Nα μην επιτρέψουμε πια συμπεριφορές αδιαφορίας, να αντιληφθούμε το χρέος μας απέναντι στους νέους ανθρώπους και να κάνουμε την αυτοκριτική μας, επισημαίνει, μεταξύ άλλων, στο μήνυμά του για την Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών ο Μακαριώτατος.
Το μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου έχει ως εξής:
"Στούς καιρούς τῆς πολυποίκιλης κρίσης, πού μαστίζει τήν ἐποχή μας καί τήν πατρίδα μας, ἴσως μοιάζει ἐξωπραγματικό νά θυμόμαστε τή σημερινή παγκόσμια ἡμέρα κατά τῶν ναρκωτικῶν, τή στιγμή πού ὅλοι ἀσχολούμεθα μέ ἄλλα πολλά, μέ ἀριθμούς καί λογιστικές, μέ τό χρέος καί τό μνημόνιο.
Κι ὅμως! Ἡ σημερινή ἡμέρα δέν μπορεῖ παρά νά εἶναι ἡμέρα περισυλλογῆς, ἀλλά καί ἡμέρα χρέους. Τοῦ ἀληθινοῦ μας χρέους ἀπέναντι στή νέα γενιά! Γιά τό τί ἀκόμη μποροῦμε ὅλοι μας νά κάνουμε γιά τήν καταπολέμηση τοῦ βασάνου αὐτοῦ -καί γενικότερα τῶν ἐξαρτήσεων- πού κατατρώγει τά σωθικά τῆς νεολαίας μας.
Σήμερα πού ὅλοι ἀναρωτιόμαστε: «ποιά Ἑλλάδα θά παραδώσουμε στά παιδιά μας;», ἐπιβάλλεται νά στρέψουμε τούς προβολεῖς τοῦ ἐνδιαφέροντός μας σέ ὅλα ἐκεῖνα, πού κρατοῦν ἀνύστακτη τή διάθεσή μας γιά ἀληθινή προσφορά στίς νεώτερες γενιές. Νά συνειδητοποιήσουμε καί πάλι πώς ἡ πραγματική κρίση εἶναι τό ἔλλειμμα ἤθους, παιδείας, πολιτισμοῦ καί πνευματικῶν αἰσθητηρίων, πού χαρακτηρίζει τήν ἐποχή μας. Νά τολμήσουμε τήν αὐτοκριτική μας, νά μή διστάσουμε νά πάρουμε τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς, νά θωρακίσουμε τά παιδιά μας μέ τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες, πού ἄρδευσαν χαρισματικά τόν τόπο μας καί τούς ἀνθρώπους του.

Κληρικός έσωσε 35χρονο από την αυτοκτονία μέσω... skype

Ιερέας που εξομολογούσε μέσω διαδικτύου έσωσε από την αυτοκτονία 35χρονο άντρα που αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Ο ιερέας χρησιμοποιούσε την τεχνολογία προκειμένου να εξομολογεί πιστούς που δεν μπορούσαν να τον συναντήσουν στον ιερό ναό. Έτσι, χρησιμοποιώντας πρόγραμμα άμεσης ανταλλαγής μηνυμάτων (Skype) συνομιλούσε μαζί τους.

Το ίδιο έκανε και με έναν 35χρονο άντρα ο οποίος το τελευταίο διάστημα που συνομιλούσε με τον ιερέα έδειχνε ότι αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, προκαλώντας του ανησυχία. Αν και προσπάθησε να τον ηρεμήσει και να του δώσει κουράγιο διαπίστωσε ότι δεν τα κατάφερνε αφού στην τελευταία τους συνομιλία πριν από περίπου δέκα ημέρες, ο 35χρονος τον ενημέρωσε ότι δεν αντέχει άλλο και ότι ήταν η τελευταία τους επικοινωνία.

Αμέσως ο ιερέας θορυβήθηκε και προκειμένου να σώσει τον άντρα ζήτησε την βοήθεια της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Όντως οι αστυνομικοί ερευνώντας τα ψηφιακά πειστήρια διαπίστωσαν ότι ο ιερέας έλεγε αλήθεια, εντόπισαν τον 35χρονο και τον έσωσαν από την αυτοκτονία.

Και η συγκεκριμένη υπόθεση ήταν μόλις μία από τις συνολικά 67 αποτροπές αυτοκτονιών που εκδηλώθηκαν από τις αρχές του έτους, με αστυνομικούς της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος να εντοπίζουν και να σώζουν άτομα ηλικίας από 13 έως 48 ετών. Σε όλες τις περιπτώσεις οι συγκεκριμένοι χρήστες του ίντερνετ είχαν εκδηλώσει μέσω διαδικτύου την πρόθεσή τους να αυτοκτονήσουν. Άνθρωποι που συνομιλούσαν μαζί τους ενημέρωσαν άμεσα την Ασφάλεια Αττικής και έτσι και οι 67 άνθρωποι σώθηκαν.

Στις περιπτώσεις αποτροπής αυτοκτονιών διαπιστώθηκε ότι αρκετοί  ανήλικοι είχαν λάβει διάφορα φαρμακευτικά χάπια, μετά την εκδήλωση πρόθεσης αυτοκτονίας και σώθηκαν μετά τον άμεσο και επιτυχή εντοπισμό τους. Επίσης, σε διάφορα διαδικτυακά  παιχνίδια,  ανήλικοι αλλά και ενήλικες παίκτες, την στιγμή της αποβολής τους για κάποιες ώρες  από τον κεντρικό διαχειριστή του παιχνιδιού, για λόγους μη τήρησης των κανόνων του παιχνιδιού, δήλωναν πρόθεση αυτοκτονίας αν δεν τους επανέντασσαν άμεσα στο παιχνίδι. Για όλες τις παραπάνω περιπτώσεις κλήθηκαν ψυχολόγοι, από το Χαμόγελο του Παιδιού και την  Μ.Κ.Ο. Κλίμακα, με σκοπό  να διερευνήσουν επιστημονικά τα μηνύματα απόγνωσης και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους κατά περίπτωση.

πηγή:
http://amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=6067

Κερκύρας Νεκτάριος: "Η Εκκλησία διαμαρτύρεται για την κρίση αξιών"

 Ξεκίνησε την λειτουργία του το Κοινωνικό Παντοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, το οποίο αποσκοπεί στην ανακούφιση του προβλήματος της φτώχειας στην πόλη της Κέρκυρας.
Την Κυριακή 19 Ιουνίου 2011 έγινε η ακολουθία των Εγκαινίων, με αγιασμό που τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος.
Σε σύντομο χαιρετισμό του ο  κ. Νεκτάριος τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι η Εκκλησία κάνει πράξη τον λόγο του Χριστού «Επείνασα και εδώκατέ μοι φαγείν».
Η Εκκλησία δεν μπορεί να μένει ασυγκίνητη στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αρκετές οικογένειες, να στερούνται των απαραίτητων υλικών για την παρασκευή φαγητού. Γι’ αυτό αποφάσισε να κινητοποιήσει όσους φορείς έχουν ευαισθησία, ώστε από κοινού να δώσουν την δυνατότητα σε όσους έχουν ανάγκη, να αισθάνονται την αλληλεγγύη των πολλών.
Δεν είναι δυνατόν, επεσήμανε ο Σεβασμιώτατος, σε μια εποχή όπου η οικονομική κρίση, εξαιτίας των κακών επιλογών, αλλά και της απαξίωσης του ήθους που απεργάστηκαν όλοι εκείνοι που με απρονοησία διακυβέρνησαν όχι μόνο πολιτικά, αλλά και ιδεολογικά τον τόπο μας, να μας καταστήσει ανάλγητους μπροστά στην αγωνία και τον πόνο των ανθρώπων.
Γι’ αυτό η Εκκλησία βγαίνει μπροστά. Διαμαρτύρεται για την κρίση αξιών, για την οποία κανείς δεν μιλά, αλλά και δίνει μαρτυρία φιλανθρωπίας και αγάπης στην κοινωνία».
Η Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας, για την λειτουργία του Παντοπωλείου, ζήτησε την συνδρομή και της Αρχιεπισκοπής των εν Κερκύρα Ρωμαιοκαθολικών, γιατί, όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Νεκτάριος, η ανάγκη δεν έχει να κάνει με το δόγμα, αλλά με την αγάπη που όλοι καλούμαστε να δείξουμε.
Παράλληλα, ζήτησε την συνεργασία των δύο χριστιανικών αδελφοτήτων που δραστηριοποιούνται και αυτές στον τομέα της φιλανθρωπίας στην Κέρκυρα, της «Απολυτρώσεως», με πρόεδρο τον Πρωτ. Αθανάσιο Κοκκινόπουλο, και της «Αγίας Θεοδώρας», με πρόεδρο την κ. Ελένη Φαγογένη.
Με συγκίνηση, ακόμη, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε την βοήθεια που προσέφερε στην υλοποίηση του εγχειρήματος η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ΠΛΗΣΙΟΝ, με πρόεδρο τον τέως Νομάρχη της Κέρκυρας κ. Γεώργιο Μαχειμάρη, ο οποίος έθεσε τον εαυτό του στην διάθεση της τοπικής Εκκλησίας.
Όλοι αυτοί οι φορείς, με πρωτεργάτρια την Ιερά Μητρόπολη, ίδρυσαν τον Σύλλογο «Σύνδεσμος Αγάπης ο Άγιος Σπυρίδων», προκειμένου να οργανωθεί καλύτερα το εγχείρημα του Παντοπωλείου, αλλά και άλλες πρωτοβουλίες φιλανθρωπικού χαρακτήρα.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε όλους εκείνους που εθελοντικά ανέλαβαν την οργάνωση του εγχειρήματος, αλλά και τις κυρίες που ετοίμασαν τα ράφια και εργάστηκαν ώστε όλα να είναι έτοιμα.
Χαιρετισμούς απηύθυναν ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου των εν Κερκύρα Ρωμαιοκαθολικών, ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Σκούρτης και η Αντιδήμαρχος Κερκυραίων κ. Βλάσση.

πηγή:
http://romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8458:--q------q&catid=26:2009-12-18-08-38-40

«Bέρε καί βέρε καί βερέ...»

του Σαράντου Καργάκου

 Οἱ ἔχοντες (καί οἱ ἔχουσες) μνήμην ἀπωτάτην θά ἐνθυμοῦνται ἀσφαλῶς τό παλαιό μικρασιατικόν ἀσμάτιον πού ἄρχιζε μερκελικῶς: «Βέρε καί βέρε καί βερέ καί βερεσέ δέν ἔχει». Οἱ ἔχοντες (καί οἱ ἔχουσες) μνήμην νεωτάτην ἀσφαλῶς θά ἐνθυμοῦνται τό ἄκρως μελαγχολικόν: «Εἶναι φτωχό τό καπηλειό καί βερεσέ δέν δίνει».

Ἄχ βερεσέδια, ἀναφωνεῖ ἕνας ἀπό τούς ἥρωες τοῦ ἀοίδιμου Παπαδιαμάντη. Αἰώνιος καημός τῆς Ρωμιοσύνης! Πού ἔμαθε νά στηρίζει τήν ὕπαρξή της στά δανεικά καί ὄχι στήν παραγωγική δουλειά. Ἀπό τά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Ἰωάννη Η᾽ Παλαιολόγου (1425-1448) ἄλλο δέν κάνουμε ἀπό τό νά περιτρέχωμεν τήν ὑφήλιον μέ ἐξαπλωμένην χεῖρα ζητοῦντες δανεικά, γιά νά παρατείνουμε τήν ὕπαρξή μας. Τά «βερεσέδια» ἦταν ἡ πεμτουσία τῆς οἰκονομικῆς μας πολιτικῆς. Μπορεῖ ἡ λέξη νά εἶναι τουρκική (veresiye) ἀλλά περισσότερο ἀπό τούς Τούρκους, καί ὡς ἔκφραση καί ὡς πρακτική, τήν χρησιμοποιοῦμε ἐμεῖς. Καί ποῖον τό ἀποτέλεσμα; Τό συμπύκνωσε ἐπιγραμματικά σέ δύο στίχους ὁ Καλδάρας σέ ἕνα ζεϊμπέκικο τοῦ 1955, πού ἔχει γίνει εἶδος ἐθνικοῦ θουρίου:
– «Μά κανένας δέν μοῦ φταίει γιά τό χάλι μου· σπάσιμο θέλει τό κεφάλι μου».

Ποτέ ὁ ἑλληνικός ἀσματικός λόγος δέν ἔφθασε σέ τόσο βάθος αὐτογνωσίας. Ἄν εἴχαμε ὡς κράτος (καί ὄχι ὡς κρατοῦντες) μυαλό, θά εἴχαμε ἐννοήσει ἀπό καιρό τό βάθος τῆς οἰκονομικῆς σοφίας πού ἐνέκλειε ἕνα «ἀπτάλικο» τοῦ Κερομύτη: «Σ᾽ αὐτόν τόν κόσμο σέ σπρώχνουν ὅλοι/σάν δέν ἔχεις πορτοφόλι». Τό διαπιστώσαμε, ὅταν εἰσπράξαμε σάν παράσημο τόν χλευαστικό λόγο τοῦ ἀνεκδιήγητου Στρώς-Κάν.

Μετά τήν μεταπολίτευση εἶχα βαρεθεῖ νά ἀκούω τούς κατά λεγεῶνες παρελαύνοντες στά κανάλια ἐπί τῆς μαρξιστικῆς θεωρίας εἰδικούς νά μᾶς ἀναλύουν –μαρξιστικῶς φυσικά! –ὅτι ἡ οἰκονομία κινεῖ τόν τροχό τῆς ἱστορίας. Ἐνθυμοῦμαι – πᾶνε χρόνια ἀπροσδιορίστως πολλά– μία τηλεοπτική συζήτηση πού εἶχα μέ τοιοῦτόν τινα. Ἔμεινε κεχηναῖος, δηλαδή μέ τό στόμα ἀνοιχτό, ὅταν τοῦ ἀπήγγειλα ἀπόσπασμα ἀπό τόν «Οἰκονομικό» τοῦ Ξενοφῶντος πού προφανῶς ἦταν ἀντιγραφή ἀπό τό ...«Κεφάλαιο» τοῦ Μάρξ!

Ἀλλ’ ὁ ἑλληνικός λαός δέν χρειαζόταν κανέναν Μάρξ οὔτε Μαρξάκια χθεσινά γιά νά τοῦ ποῦν αὐτό πού εἶχε πεῖ ἀπό τό 1935 ἕνας συμπατριώτης μου βαρύς ρεμπέτης, ὁ Γιώργης Πετρουλέας, σέ ἕνα ἄλλοτε ξακουστό χασάπικο: «Μιά δύναμις ὑπάρχει πού τόν κόσμο κυβερνᾶ/καί ἡ δύναμις ἐκείνη εἶναι τώρα τά λεφτά». Καί ὁ διανοούμενος τοῦ λαϊκοῦ ἄσματος, ὁ ἀείμνηστος Τσιτσάνης, προεκτείνοντας τά ἀνωτέρω, ἀπό τό 1938 εἶχε ψάλει: «Στόν κόσμο τόν σημερινό, αὐτό τό ξέρουν ὅλοι,/ἡ δύναμη στόν ἄνθρωπο εἶναι τό πορτοφόλι».

Αὐτό δέν τό ἤξεραν οἱ κυβερνῶντες μας μέ τούς τόσους σοφούς οἰκονομικούς συμβούλους; Ἤ, μήπως, φρόντισαν νά γεμίσουν τά δικά τους πορτοφόλια κι ἄφησαν τήν Ἑλλάδα νά γίνει σάν τόν ἀρχιδούκα τοῦ Ἴνσμπρουκ, τόν Φρειδερίκο «μέ τίς ἄδειες τσέπες», πού κάνοντας μιά πολιτική μεγαλείου ἄφησε τό δουκάτο του «ταπί», ὅπως οἱ πολιτικοί παρ᾽ ἡμῖν; Βέβαια, σήμερα οἱ κάτοικοι τοῦ Ἴνσμπρουκ τά «κονομᾶνε τρελά», διότι μέσα στά τρελά πού ἔκανε ὁ ἐν λόγω Φρειδερίκος ἦταν νά καλύψει ἕναν ἐξώστη μέ χρυσές πλάκες καί νά δημιουργήσει τό πολυθρύλητο «Γκόλντενες Ντάχλ».

Ἐμεῖς τόσα λεφτά πού πήραμε ἀπό τά ταμεῖα τῆς ΕΟΚ καί τῆς Ε.Ε., τί τά ἐκάμαμε; Δημιουργήσαμε τόν «πολιτισμό τῶν σκυλάδικων». Ἄνθρωποι στήν ἐπαρχία πού εἶχαν πεῖ στό παρελθόν «τό ψωμί ψωμάκι», ἄναβαν στίς ἀρτίστες τσιγάρο μέ... πεντοχίλιαρο! Ἔλεγα κάποτε σέ κάποιους κτηνοτρόφους πού δήλωναν τά διπλά «σφαχτά», πώς κάποτε θά στερέψουν τά λεφτά. Καί ἡ ἀπάντηση σφόδρα φιλοσοφική: «Ἔχει ἡ ΕΟΚ». – «Μά θά κλείσει κάποτε τήν στρόφιγγα», ἀντέτεινα ἐγώ. Καί ἡ ἀνταπάντηση τώρα σφόδρα θεολογική: «Ἔχει ὁ Θεός»!

Ὁ θρησκευτισμός μας ἦταν τόσο στενός μέ τόν Θεό πού τόν θέλαμε βουλευτή μας στόν οὐρανό, νά μᾶς βολεύει καί νά μᾶς κάνει ρουσφέτια ἐπί τῆς γῆς. Γι᾽ αὐτό μᾶς πῆρε ὁ Δαίμονας. Πρίν ἀρχίσουμε νά πουλᾶμε κομμάτια Ἑλλάδος, εἴχαμε κάνει κομμάτια τήν ψυχή μας, εἴχαμε ξεπουλήσει τή συνείδησή μας. Εἴμαστε πρόθυμοι νά πουλήσουμε καί τῆς Παναγιᾶς τά μάτια. Ὅπως λέει πικρόχολα ὁ γυιός μου, ἄν ξαναζοῦσε ὁ Λώτ στά σημερινά Σόδομα καί Γόμορρα, θά γύριζε κι αὐτός πίσω γιά νά πουλήσει τή γυναίκα του σέ κάποια ἀγορά ἁλατιοῦ...!

Καί τώρα πού ἡ Ἑλλάς (helas!) κατάντησε ἀπό τά βερεσέδια «βερέμισσα», δηλαδή «φθισικιά» σάν τήν «ξανθομαλλοῦσα» πού τραγούδησε ὁ Κερομύτης προπολεμικά, ποιός τῆς δίνει σημασία; Τό σκέπτομαι καί μέ πιάνει ἀπελπισία. Κάποιοι πού ἐκτιμοῦν –κακῶς– τίς γνώσεις μου, μέ ἐρωτοῦν τί ἔφταιξε καί φθάσαμε ἕως ἐδῶ. Τούς ἀπαντῶ μέ τούς στίχους ἑνός ζεϊμπέκικου πού ἔγραψε περί τό 1960 ὁ Τάκης Λεμονόπουλος καί τούς τραγούδησε ὁ Πάνος Γαβαλᾶς:

«Ἐξεγελούσαμε, πού λές, τόν ἑαυτό μας,
γιατί ποτέ μές στήν καρδιά μας δέν κοιτάζαμε,
κάναμε λάθη φοβερά
καί πέσαμε στή συμφορά,
ἀφοῦ χωρίς τόν ξενοδόχο λογαριάζαμε...»!

Ὑποθέτω ὅτι ὁ μαίτρ τῆς ζεϊμπεκιᾶς πρωθυπουργός μας θά τό ἔχει χορέψει καί γι᾽ αὐτό μᾶς χορεύει στό ταψί! 

Πηγή: Εστία, 03/06/2011

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού Θεολογία

 Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού Θεολογία (τόμος 82, τεύχος 1ο, Ιανουάριος-Μάρτιος 2011), το οποίο περιλαμβάνει άρθρα ποικίλης ύλης. Στο προλογικό σημείωμα με τίτλο «Η μυστηριακή υπόσταση της Εκκλησίας», ο Στ. Γιαγκάζογλου περιγράφει συνοπτικά την μυστηριακή ταυτότητα της εκκλησιαστικής κοινότητας και τον τρόπο που τα Μυστήρια εικονίζουν τη Βασιλεία. Στο πρώτο κείμενο με τίτλο «Ένα Βοιωτικό Μοναστήρι-Μάρτυρας μιας Νεοελληνικής νοοτροπίας», ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος με αφορμή το μοναστήρι των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στην Βοιωτία, αποπειράται μια υπαρξιακή προσέγγιση της σύγχρονης νεοελληνικής νοοτροπίας του ατομισμού και του βολέματος.
Ο Κατ. Βίγκλας στο κείμενο που ακολουθεί με τίτλο «Πρωτοχριστιανικός συμβολισμός στις Φθιώτιδες Θήβες Θεσσαλίας» επιχειρεί, διαμέσου μιας ιστορικό-φιλοσοφικής νοηματοδότησης της έννοιας του συμβόλου και αφού παρουσιάσει τις περί συμβόλου πατερικές θέσεις, να ερμηνεύσει τα κυριότερα πρωτοχριστιανικά σύμβολα της περιοχής.
Ο Στ. Παπαδόπουλος στο άρθρο του με τίτλο «Αναφορά στις απόψεις του ι. Χρυσοστόμου για τον ρεαλισμό της θ. Ευχαριστίας και την πρακτική της ι. Εξομολογήσεως», παρουσιάζει τον τρόπο που ο Ιωάννης Χρυσόστομος κατανοεί το μυστήριο της Ευχαριστίας σε σχέση με τον Μυστικό Δείπνο, τη σαφήνεια του ευχαριστιακού ρεαλισμού, το νόημα της Ευχαριστίας ως θυσίας κ.ά., ενώ επίσης εξετάζονται και όψεις του μυστηρίου της εξομολόγησης.
Στο επόμενο κείμενο με τίτλο «Θεμελίωση και προοπτική της χριστιανικής ζωής» ο Γ. Μαντζαρίδης κάνει λόγο για την μυστηριακή θεμέλιωση και την θεοειδή προοπτική σύνολης της χριστιανικής ζωής μέσα στον κόσμο.

Συμμαχία Εκκλησίας - Συνδικάτων για τη διατήρηση ως υποχρεωτικής της αργίας της Κυριακής.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου


Στις 20 Ιουνίου εκπρόσωποι 65 πανευρωπαϊκών οργανώσεων πολιτών, συνδικάτων, της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των άλλων Χριστιανικών Ομολογιών, που όλοι μαζί αποτελούν την "Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την αργία της Κυριακής" συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες, με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής. Στο τέλος της συνάντησης υπέγραψαν ανακοίνωση, με την οποία δεσμεύτηκαν να αγωνιστούν για τη διατήρηση ως υποχρεωτικής της αργίας της Κυριακής και για ένα ανθρώπινο ωράριο εργασίας. Τα μέλη της Συμμαχίας στην ίδια ανακοίνωση ζητούν η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, όπως επίσης και αυτές των κρατών μελών, να σέβονται τους εργαζόμενους πολίτες και την ιδιωτική τους ζωή, που περιλαμβάνει και τον ελεύθερο χρόνο που πρέπει να έχουν και να μοιράζονται με τα άλλα μέλη της οικογένειας τους. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει μια τέτοια συμμαχία Εκκλησίας και Συνδικάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Κατά τη συνάντηση επιστήμονες ομιλητές τόνισαν ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη από ένα κοινωνικό μοντέλο, που να μην στηρίζεται μόνο στην παραγωγή και στην κατανάλωση, αλλά επίσης στον ελεύθερο χρόνο για τις προσωπικές επιλογές του κάθε πολίτη - εργαζόμενου. Μεταξύ των ομιλητών ήταν ο Γερμανός καθηγητής ψυχολογίας Φρίντχελμ Ναχράϊνερ, ο οποίος επισήμανε το γεγονός ότι το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο με πρόσφατη απόφαση του κατάργησε το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή στη χώρα. Επίσης ο κοινωνικός ερευνητής Δρ. Ζιλ Έμπρεϊ παρουσίασε το αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας, που έδειξε ότι τα άτομα που εργάζονται την Κυριακή επηρεάζονται αρνητικά τόσο στον τομέα της υγείας τους, όσο και σ' αυτόν της ασφάλειας στην εργασία τους. Άλλες έρευνες δείχνουν ότι το οικονομικό αποτέλεσμα από την Κυριακάτικη εργασία είναι πενιχρό έως αρνητικό, εκτός από αλυσίδες πολυκαταστημάτων, που απευθύνονται κυρίως στους τουρίστες. Αυτός είναι και ο λόγος που παρά το Νόμο στη Γαλλία και τα κίνητρα στην Αγγλία και στις ΗΠΑ λίγα είναι τα μαγαζιά που εργάζονται τις Κυριακές.

Ιστορικό της επιχείρησης κατάργησης της αργίας της Κυριακής 

Η "επιχείρηση" κατάργησης της υποχρεωτικής αργίας της Κυριακής οφείλεται σε ιδεολογικούς - αντιχριστιανικούς λόγους. Ξεκίνησε

Στο Διαδίκτυο η Εθνική Βιβλιοθήκη

Στόχος «κάθε νέος να την έχει σε ένα “φλασάκι”»


  «Ηλεκτρονική» θα γίνει και η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας, ενώ υπό κατασκευή βρίσκεται και ηλεκτρονική μονάδα διασύνδεσης όλων των Βιβλιοθηκών της χώρας σε ένα Ενιαίο Εθνικό Σύστημα Βιβλιοθηκών. Το τιτάνιο έργο της ψηφιοποίησης των θησαυρών της Εθνικής Βιβλιοθήκης ώστε να έρθει σε επαφή με την νέα γενιά, θα αναλάβει το νέο εφορευτικό συμβούλιο της, το οποίο είχε σήμερα συνάντηση με την υπουργό Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου.

Στόχος είναι, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά η κυρία Διαμαντοπούλου, «να μπορεί κάθε μαθητής και κάθε νέος να έχει την Εθνική Βιβλιοθήκη σε ένα "φλασάκι"».

Νέος πρόεδρος του εφορευτικού συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης θα είναι ο κ. Χαράλαμπος Μουτσόπουλος, καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Στην σημερινή συνάντηση, η υπουργός Παιδείας αναφέρθηκε στο νέο ρόλο που καλείται να διαδραματίσει η Εθνική Βιβλιοθήκη με «τη μετατροπή της σε εργαλείο γνώσης και πληροφορίας για τις ανάγκες της εκπαίδευσης και του νέου σχολείου, των ακαδημαϊκών και ανεξάρτητων ερευνητών, του συνόλου των πολιτών και ιδιαιτέρως της νέας γενιάς, μέσα από το διαδίκτυο και την ανοιχτή πρόσβαση».

Για την υλοποίηση αυτού του στόχου η κυρία Διαμαντοπούλου έθεσε τέσσερις προϋποθέσεις:

- Την ψηφιοποίηση όλου του υλικού της Εθνικής Βιβλιοθήκης
- Τη δημιουργία κατάλληλης ψηφιακής υποδομής για τη συλλογή και διατήρηση του ψηφιακού περιεχομένου που παράγεται στη χώρα μας,
- Τη δημιουργία Ενιαίου Εθνικού Καταλόγου και «έξυπνης» μηχανής αναζήτησης του υλικού και
- Την κατασκευή Ηλεκτρονικής Μονάδας Διασύνδεσης όλων των Βιβλιοθηκών της χώρας προς την κατεύθυνση της υλοποίησης του Ενιαίου Εθνικού Συστήματος Βιβλιοθηκών.

«Η Εθνική Βιβλιοθήκη είναι ο εθνικός θησαυροφύλακας του μοναδικού πνευματικού πλούτου της χώρας μας» είπε χαρακτηριστικά η κυρία Διαμαντοπούλου, υπενθυμίζοντας ότι είναι επίσης σε εξέλιξη η κτιριακή ανασυγκρότηση της από το Ίδρυμα Νιάρχου.

«Δεχτήκαμε την πρόκληση να αναλάβουμε τη διοίκηση της Εθνικής Βιβλιοθήκης - της καρδιάς του παρελθόντος και του μέλλοντος του πνεύματος - με μεγάλο ενθουσιασμό και δύναμη για να προχωρήσουμε στην εποχή της ψηφιοποίησης και της συνένωσης των βιβλιοθηκών» ανέφερε από την πλευρά του ο κ. Μουτσόπουλος.

«Θεωρώ ότι τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι κρίσιμα, καθώς θα δημιουργηθεί η νέα Βιβλιοθήκη στο Φάληρο και θα αναδομηθεί η παλιά Βιβλιοθήκη, που είναι το κόσμημα των Αθηνών».

Πηγή: http://www.tovima.gr/society/article/?aid=407362 και
 http://exagorefsis.blogspot.com/2011/06/blog-post_3057.html

Ανοικτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια

του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου


Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Απευθύνομαι σε Εσάς, τον έμπειρο πολιτικό, ο οποίος γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο πολίτη της χώρας αυτής ότι η οικονομική κρίση οδήγησε στην κοινωνική κρίση, κατέστη πολιτική κρίση και εξελίσσεται σε θεσμική κρίση. Με την οξυδέρκεια σας πιστεύω ότι αντιλαμβάνεσθε ότι η βασική αιτία της όλης κρίσης αυτής είναι η δεινή πενία στις αρετές και στις αρχές που συντελούν στην επιβίωση λαών και πολιτισμών και οι οποίες επί δεκαετίες συστηματικά καταρρακώνονται στον τόπο μας.

Στην παρούσα καταθλιπτική για το Έθνος περίσταση, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, σας παρακαλώ να προβείτε εις Διάγγελμα με το οποίο:

1. Να ζητήσετε εκ μέρους του πολιτικού κόσμου συγγνώμη από τον Ελληνικό Λαό για τα όσα αρνητικά σε βάρος του διέπραξε. Δεν είναι κακό να ζητάει ο πολιτικός συγγνώμη, όπως υπαινίχθηκε σε πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή ο κ. Πρωθυπουργός. Αντίθετα είναι πράξη γενναιότητας. Φτάνει να συναισθάνεται πράγματι τα λάθη του και να μην είναι μια απλή θεατρική και δημαγωγική ενέργεια.

2. Να δηλώσετε ότι στις παρούσες κρίσιμες περιστάσεις αυτοπροαιρέτως παραιτείστε της προεδρικής αποζημιώσεως και περιορίζεστε στη σύνταξη σας, ως πρώην βουλευτής και υπουργός. Αντιλαμβάνομαι ότι σας είναι δύσκολο να προτρέψετε τους εν ζωή πρώην προέδρους της Δημοκρατίας, πρωθυπουργούς κ.λπ. πολιτικούς να παραιτηθούν των προνομίων τους και να περιοριστούν στις συντάξεις τους. Όμως θα δικαιολογήσετε την αγανάκτηση μου για πολιτικούς που θυμίζουν τη Μαρία Αντουανέτα. Ένας από αυτούς, με το χαρακτηριστικό ψυχρό ύφος του, δήλωσε ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να φτωχύνει, την ώρα που ο ίδιος είναι πάμπλουτος.

Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε,
Είσθε στο ύπατο αξίωμα σε εξαιρετικά δύσκολη ώρα για το Έθνος, του οποίου πιστεύω ότι γνωρίζετε σε βάθος την Ιστορία και την ιδιοπροσωπία, με τα θετικά και τα αρνητικά της. Κάνω έκκληση στον πατριωτισμό σας να ενεργοποιηθείτε όσο σας επιβάλλει η συνείδηση σας και σας επιτρέπουν το Σύνταγμα και οι ισχύοντες Νόμοι. Αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων, μιλήστε στους πολιτικούς μας για τη χαμένη αξιοπρέπεια τους, διδάξτε όλους μας ήθος, εμπνεύστε μας ενότητα, δώστε μας όνειρο κι ελπίδα. Εύχομαι η Ιστορία να μην γράψει ότι επί των ημερών σας, πέραν των εκβιαστικών και ταπεινωτικών όρων που μας επιβλήθηκαν, οδηγηθήκαμε σε μία εξευτελιστική για όλους μας λύση.-
Με την πρέπουσα τιμή
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος
Δημοσιογράφος

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Κονίτσης Ανδρέας: "Όχι στην Κάρτα του Πολίτη"

εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης 

Πλήθος λαού κατέκλυσε τον Ι. Ναό του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού και στην συνέχεια την κεντρική πλατεία της Κονίτσης, όπου εκλεκτοί ομιλητές αναφέρθηκαν στην περιβόητη «κάρτα του πολίτη». Η Κυριακή, 19η Ιουνίου 2011 έδωσε την ευκαιρία στον κλήρο και τον λαό, αλλά και στην Μοναστική Πολιτεία, να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στην «κάρτα».

Στο τέλος της εκδηλώσεως εγκρίθηκε, δια βοής, το ακόλουθο Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α
«1)  Θέλουμε η Πατρίδα μας, η Ελλάδα, να παραμείνη Ορθόδοξη Χριστιανική, αλλά και ελεύθερη από τις επεμβάσεις ξένων κέντρων αποφάσεων.
2) Η «κάρτα του πολίτη», με την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων είναι απαράδεκτη.
3) Στην απόφαση της Πολιτείας, σύμφωνα με την οποία είτε θέλουμε είτε δεν θέλουμε θα πάρουμε την «κάρτα του Πολίτη», δηλώνουμε - ύστερα και από την ενδελεχή ενημέρωσή μας - ότι σε καμμιά περίπτωση δεν θα την παραλάβουμε, όποιες τυχόν θα είναι οι συνέπειες.
4) Η Πολιτεία πρέπει, επί τέλους, να μάθη να ακούη την γνώμη των πολιτών και να σταματήση την δικτατορική συμπεριφορά του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Οι πολίτες είναι ελεύθεροι Έλληνες και Χριστιανοί Ορθόδοξοι, και τέτοιοι θέλουν να μείνουν αυτοί, τα παιδιά τους και οι γενιές που έρχονται. Γι’ αυτό να πάψουμε να χορεύουμε όπως μας τραγουδάνε τα διάφορα σκοτεινά «κέντρα αποφάσεων» είτε της Ευρώπης είτε της Αμερικής. Τέλος,
5) Απαιτούμε τον σεβασμό της Εκκλησίας, που υπήρξε και μένει «φρουρός και τροφός» του Γένους των Ελλήνων, και να παύση η περιθωριοποίησή της. Όπως επίσης  απαιτούμε να σταματήση η διαστρέβλωση της Ελληνικής Ιστορίας, γιατί έτσι περιφρονούμε και απαξιώνουμε όλους όσοι, κατά καιρούς, αγωνίστηκαν και πολλοί εθυσιάστηκαν, για να είμαστε εμείς, σήμερα, ελεύθεροι ».
«Δεν θα την πάρουμε την Κάρτα του Πολίτη με ότι συνεπάγεται αυτό»
Χαιρετισμός  Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής & Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ κατά το Συλλαλητήριο στην Κεντρική Πλατεία Κονίτσης (19.6.2011)
Τον τελευταίο καιρό, αγαπητοί αδελφοί,

Οι “Ευχές” του Κάλβου προέτρεπαν τους Έλληνες να αποφύγουν την ξένη προστασία του 1825 (ή μήπως του 2011;)

Η διαχρονικότητα του Ανδρέα Κάλβου

Πράξη Υποτέλειας τότε (1825) – Μνημόνιο σήμερα (2011)


 Το ποίημα “Αι Ευχαί” είναι η έκτη ωδή στη συλλογή “Λυρικά” του Ανδρέα Κάλβου, που τυπώθηκε στο Παρίσι το 1826. Πρόκειται για μια ωδή με έντονο λυρισμό, που δείχνει την επαναστατικότητα και τις προοδευτικές αντιλήψεις του ποιητή. Το ποίημα γράφτηκε το 1825, έτος κρίσιμο για την Ελληνική Επανάσταση. Εδώ ο ποιητής εκφράζει την αντίθεσή του στις περί προστασίας διαπραγματεύσεις που γίνονταν από την πλευρά των Ελλήνων το 1825. Στο διπλωματικό τομέα, ο ανταγωνισμός μεταξύ της Γαλλίας και της Αγγλίας για την επιρροή στην Ελλάδα κορυφώνεται. Τελικά, οι `Ελληνες πολιτικοί και στρατιωτικοί υπογράφουν στις 24 Ιουλίου 1825 έγγραφο με την Αγγλία με το οποίο ζητούν επίσημα την αγγλική προστασία. Το έγγραφο αυτό έμεινε γνωστό ως “Πράξις Υποταγής”.`Ολες οι ευχές έχουν ως κεντρικό άξονα τη σφοδρή επιθυμία του Κάλβου να αποφύγει η Ελλάδα να μπει κάτω από ξένη προστασία.
www.odyssey.com.cy

Ωδή έκτη

ΑΙ ΕΥΧΑΙ

Της θαλάσσης καλήτερα
φουσκωμένα τα κύματα
‘να πνίξουν την πατρίδα μου
ωσάν απελπισμένην,
έρημον βάρκαν·

‘Σ την στεριάν, ‘ς τα νησία
καλήτερα μίαν φλόγα
‘να ιδώ παντού χυμένην,
τρώγουσαν πόλεις, δάση,
λαούς και ελπίδας·

Καλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οι Έλληνες
‘να τρέχωσι τον κόσμον,
με εξαπλωμένην χείρα
ψωμοζητούντες·

Παρά προστάτας ‘νάχωμεν.
Με ποτέ δεν εθάμβωσαν
πλούτη ή μεγάλα ονόματα,
με ποτέ δεν εθάμβωσαν
σκήπτρων ακτίνες.