Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Πατερικά Λόγια. Προσευχή και Σιωπή

Όποιος έχει μάθεί να σωπαίνει, βρίσκει
παντού ανάπαυσι, λέγει ο Αββάς Ποιμήν.

Ο Χριστιανός που θυμάται να συνομιλήσει
με τον Θεό μόνο όταν φθάσει η ορισμένη 
ώρα της προσευχής, δεν έχει ακόμη μάθει
να προσεύχεται, λέει ένας από τους
Πατέρας.

Οι νεώτεροι Αδελφοί στην σκήτη περικύκλωσαν μια μέρα τον Όσιο Μακάριο και τον παρακαλούσαν να τους διδάξει πών να προσεύχωνται.
-Το μεγαλύτερο σφάλμα, που κάνουμε στιν προσευχή,
αποκρίθηκε εκείνος, είναι η περιττολογία. Αρκεί να μάθει ο
άνθρωπος να υψώνει το νού του στα ουράνια και να λέγη
μ’όλη του την ψυχἠ: «Κύριε, ελέησον με, όπως γνωρίζεις και
όπως θέλεις». Τούτο είναι προσευχή.
Όταν πάλι νοιώθει δυνατή επάνω του την επίθεση του
διαβόλου ή την επανάσταση των κατώτερων παθών του, ας
τρέξει με πίστη στον Ουράνιο Πατέρα κι ας φωνάξει σ’ Αυτόν
όχι με το στόμα, αλλά με την καρδιά: «Κύριε, βοήθησε με».
Εκείνος γνωρίζει τον τρόπο να βοηθήσει την ψυχή, που
πηγαίνει κοντά Του μ’ εμπιστοσύνη.

Γεροντικό

Ομιλία στο Μεγάλο Σπήλαιο: «Ο Καλογερικός πόλεμος»

ΟΜΙΛΙΑ ΔΗΜ.ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ Μ.ΣΠΗΛΑΙΟ

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Σεβασμιότατε,

Σεβαστοί πατέρες και μοναχοί, Άρχοντες του τόπου, κυρίες και κύριοι,

Οι εθνικές επέτειοι και οι γιορτές μνήμης σαν την σημερινή, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν είναι μόνον ιερατικά μνημόσυνα ούτε ευκαιρία για παρελθοντολαγνεία ( περασμένα μεγαλεία και διηγώντας να κλαις), αντιθέτως είναι γιορτές αναστοχασμού, αυτοκριτικής και ώθησης με έμπνευση προς το μέλλον, σε μια αγαστή συνεργασία όπου το διαχρονικό «Αξιακό» υφέν συνδέει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σ’ ένα χωροχρονικό συνεχές.

Υπ’ αυτό το πρίσμα λοιπόν και εν μέσω ενός σύγχρονου ρευστού και πτωτικού κοινωνικού περιβάλλοντος, δέχθηκα την τιμητική πρόσκληση της ΠΓΚ να εκφωνήσω τον πανηγυρικό της ημέρας, μετά από την τιμή που μου έχει γίνει στο παρελθόν να μιλήσω στην αγ. Λαύρα, στα Καλάβρυτα, και στην αρχαιολογική εταιρεία για την 25η Μαρτίου, κλείνοντας έτσι το 4πτυχο των εκδηλώσεων αυτών.

Ενώπιον της ιεράς σεπτής και θαυματουργής εικόνας της Παναγιάς μας, του Ευαγγελιστή Λουκά, αδελφής των εικόνων της Τήνου και της Σουμελά , στην μονή της μεγαλοσπηλιώτισσας που πρέπει να ιδρύθηκε στα 840 μ.Χ , υπό τον βράχο και το βάρος της ιστορίας της μονής και την ανάμνηση του εκ μητρός προγόνου μου μοναχού Συμεών Τσερνοτόπουλου που κάηκε στην πυρκαγιά του 1639, θ’ αναφερθώ στο παρελθόν, το παρόν και θα πιθανολογήσω / ευχηθώ/ ονειρευτώ το μέλλον της πατρίδας μας, με αφορμή την μάχη των μοναχών και λοιπών αγωνιστών τον Ιούνιο του 1827 κατά του Ιμπραήμ Πασά.

Η εξιστόρηση της μάχης,

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Κυριακή Ζ΄ ἑβδομάδος Ματθαίου. Ήχος πλ. Β'.

Η σημασία της πίστης στη ζωή μας. 


Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Κεφ. Θ. 27 – 35

«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ παράγοντι τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ ∆αυῒδ. ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. 

Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός. καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες, Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ».


Ομιλία εις τους δύο θεραπευθέντας τυφλούς (13ος -14ος Αιών - ΕΠΕ Αγ. Γρηγορίου Παλαμά τομ. 10, σελ. 250, Από το βιβλίο "Πατερικόν Κυριακοδρόμιον", σελίς 193 και εξής. Επιμέλεια κειμένου: Δημήτρης Δημουλάς)

 «εάν κανείς σκεφθεί την ανάβλεψη της διανοίας, που είναι η μετάθεση από την απιστία στην πίστη και από την άγνοια στην επίγνωση του Θεού, δεν είναι δυνατόν ούτε καν να απαριθμήσει τυφλούς που ανέβλεψαν με την ενανθρώπηση του Κυρίου»

Χερουβικόν ἦχος πλ.β΄ 


Χερουβικός Ύμνος της Θείας Λειτουργίας σε ήχο πλ. β΄ (επί τη βάσει χερουβικού του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Αθανασίου Καραμάνη). Ψάλλει ο Ιερομόναχος Ρωμανός, αδελφός της Ι. Μονής Προφήτου Ηλιού Ρουστίκων (Ι. Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου). Από νυκτερινή Θεία Λειτουργία στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Προφήτου Ηλιού Ρουστίκων.

Το κείμενο του ψαλλομένου ύμνου: «Οἱ τὰ Χερουβεὶμ μυστικῶς εἰκονίζοντες, καὶ τῇ ζωοποιῷ Τριάδι τὸν τρισάγιον ὕμνον προσᾴδοντες, πᾶσαν τὴν βιοτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν».

ΜΠΑΜΠΑ Σ'ΑΓΑΠΩ!!! (Συγκινητική ιστορία)

Μια μέρα ο μπαμπάς αποφάσισε να πλύνει το καινούργιο του αυτοκίνητο. Ώρες αφιέρωνε να το
καθαρίσει, να το γυαλίσει. Την ώρα λοιπόν που μάζευε τα εργαλεία του, έρχεται η μικρή κορούλα του, παίρνει μια μικρή πέτρα και αρχίζει να γρατζουνίζει κάτι στην πόρτα του οδηγού πάνω. Ακούει εκείνος τον ήχο και τρέχει κρατώντας ένα μεγάλο γαλλικό κλειδί. Με αυτό χτυπά δυνατά το χέρι της μικρής. Πέφτει κάτω η πέτρα και μαζί τα σπασμένα δάχτυλα από το χέρι της. Μόλις συνήλθε την μεταφέρει στο κοντινότερο νοσοκομείο.
Εκεί οι γιατροί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο από το να της αφαιρέσουν όλα τα δάχτυλα.
Όταν συνέρχεται από την νάρκωση, ανοίγει τα μάτια της, βλέπει το χέρι της και με την παιδιάστικη
αφέλεια ρωτάει τον πατέρα της:
"Μπαμπά, πότε θα μεγαλώσουν τα δάχτυλά μου;"
Μην αντέχοντας άλλο εκεί μέσα, φεύγει ο πατέρας και πηγαίνει στο αυτοκίνητό του. Ξεσπά επάνω του με κλωτσιές, μπουνιές.
Ξαφνικά το βλέμμα του πέφτει πάνω στην πόρτα με τις γρατσουνιές.
Πλησιάζει πιο κοντά.
Ήταν κάτι γραμμένο. Έλεγε:
"Μπαμπά, σ' αγαπώ"....

Ο θυμός και η αγάπη δεν έχουν κανένα όριο.
(Επιλέξτε το τελευταίο για να έχετε μια όμορφη, καλή ζωή)


Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος


http://agioritikovima.gr/2011-07

Το κίνημα των Κολλυβάδων και η προσφορά του


του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση

από το περιοδικό «Θεοδρομία», τεύχος 7, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2000

Οι μεγάλοι διδάσκαλοι της Εκκλησίας και του Γένους Μακάριος Νοταράς, Νικόδημος Αγιορείτης και Αθανάσιος Πάριος, που έζησαν και έδρασαν τον 18ον αιώνα και στις αρχές του 19ου, αποτελούν μία νέα τριάδα μεγίστων φωστήρων, όπως οι παλαιοί Τρεις Ιεράρχαι, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών και λαμβανομένων υπ' όψιν των ιστορικών συγκυριών στις οποίες έζησαν με τις διαφορές και τις ομοιότητες. Σ' αυτούς προστίθεται και ο Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης, πρωτουργός χρονικά του κινήματος, όχι όμως με την προσφορά και δραστηριότητα που οι τρεις άλλοι επέδειξαν στη συνέχεια, η οποία άλλωστε ήταν και η αιτία να συγκαταριθμηθούν στη χορεία των αγίων. Ονομάσθηκαν ειρωνικά Κολλυβάδες από τους αντιπάλους τους στο Άγιο Όρος, εξ αιτίας του ότι αντέδρασαν στην αντιπαραδοσιακή μεταφορά της τελέσεως των μνημοσυνών από το Σάββατο στην Κυριακή, γιατί ορθά και δίκαια εξετίμησαν ότι προσβάλλεται έτσι ο αναστάσιμος και πανηγυρικός χαρακτήρ της ημέρας.

Αυτό βέβαια ήταν εντελώς μικρή λεπτομέρεια μέσα στο όλο ανακαινιστικό και φωτιστικό τους έργο- απλώς τονίσθηκε και διογκώθηκε εσκεμμένα, ώστε όχι μόνο να αποκρύβει η άλλη τους προσφορά, αλλά και να συκοφαντηθούν οι ίδιοι, γιατί ασχολούνται με πράγματα μικρά και ασήμαντα, όπως είναι δήθεν τα μνημόσυνα και τα κόλλυβα. Υπάρχουν μέχρι των ημερών μας ερευνηταί, οι οποίοι σμικρύνουν το έργο και την προσφορά τους, βλέποντάς το μέσα από αυτό το παραμορφωτικό πρίσμα της έριδος γύρω από τα μνημόσυνα. Ευτυχώς που τις τελευταίες δεκαετίες, κατά τις οποίες άρχισε η ελληνική ιστορική και θεολογική έρευνα να απελευθερώνεται σιγά-σιγά από τα δεσμά, τις εξαρτήσεις και τις επιρροές των Δυτικών, αποκαταστάθηκε η εικόνα της προσφοράς τους ως μιας ευρύτερης φιλοκαλικής αναγέννησης, που σημειώθηκε τον 18ο αιώνα. Η αναγέννηση αυτή είχε αποφασιστικές επιδράσεις στην τόνωση και ενίσχυση της παιδείας των υποδούλων ορθοδόξων λαών και στην διατήρηση της αυτοσυνειδησίας των, όχι μόνον απέναντι των Οθωμανών κατακτητών, αλλά και απέναντι των δυτικών μισσιοναρίων που όργωναν τις ορθόδοξες χώρες, ασκώντας προσηλυτισμό με αθέμιτα μέσα, προ παντός όμως εκμεταλλευόμενοι την αμάθεια, την δουλεία και την φτώχεια των ορθοδόξων πιστών.

Ο κίνδυνος του εξισλαμισμού

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Από τον καπετάν Άγρα στα αγάλματα των Σκοπίων

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

Την Κυριακή 10 Ιουλίου είχα την τιμή να είμαι ο κύριος ομιλητής στις εκδηλώσεις ΑΓΑΠΗΝΕΙΑ του Δήμου Τριφυλίας και της πόλης των Γαργαλιάνων. Πρόκειται για καθιερωμένες επί χρόνια εκδηλώσεις για να τιμηθεί η μνήμη του Γαραγαλιανιώτη Μακεδονομάχου Σαράντου Αγαπηνού, γνωστού με το πολεμικό ψευδώνυμο Τέλλος Άγρας. Ο Άγρας, κεντρικός ήρωας στα «Μυστικά του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα, σκοτώθηκε από συμμορία κομιτατζήδων στις 7 Ιουνίου 1907 λίγο έξω από την Έδεσσα. Μαζί του μαρτύρησε για το Έθνος μας και ο Ναουσαίος συμμαχητής του Αντώνης Μίγγας, προερχόμενος από δίγλωσση οικογένεια, δηλαδή από Έλληνες Μακεδόνες που χρησιμοποιούσαν το τοπικό σλαβόφωνο ιδίωμα παράλληλα με τα ελληνικά.  Ο Σαράντος Αγαπηνός-Άγρας ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και πήγε εθελοντικά στη Μακεδονία, η οποία αποτελούσε τότε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Βοήθησε και αυτός, όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες αξιωματικοί και εθελοντές, τον αγώνα των εντοπίων κατά των Τούρκων κατακτητών και των Βουλγάρων, που διεκδικούσαν τη Μακεδονία.

Με την ευκαιρία της ομιλίας μου αυτής αναλογίσθηκα πόσο μεγάλη ευθύνη έχουμε σήμερα απέναντι στην ηρωική μνήμη όλων εκείνων που αγωνίσθηκαν στο διμέτωπο αγώνα του Ελληνισμού για τη διάσωση της Μακεδονίας. Διδάσκουμε άραγε στα παιδιά μας ότι ακριβώς δέκα χρόνια από την πτώχευση της Ελλάδος επί Χαριλάου Τρικούπη και ενώ από το 1898 είχε επιβληθεί στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (η τρόικα της εποχής) κατόρθωσαν οι πρόγονοί μας και αντιμετώπισαν επιτυχώς Τούρκους και Βουλγάρους εθνικιστές (1903-1908); Διδασκόμαστε άραγε από εκείνη την προσπάθεια στην οποία αποδείχθηκε ότι όταν θέλει ο Έλληνας είναι και συστηματικός και οργανωτικός; Παίρνουμε μαθήματα από τον ορθό συντονισμό μεταξύ Εκκλησίας, διπλωματών, στρατιωτικών, εντοπίων και εθελοντών που οδήγησε στη σωτηρία της Μακεδονίας μας; Προσπαθούμε άραγε να διερευνήσουμε ποιές ψυχικές δυνάμεις, ποια παιδεία και ποιο ήθος ώθησε την πτωχευμένη Ελλάδα του 1893, την ηττημένη από τους Τούρκους το 1897, να ορθώσει κεφάλι το 1903 και να στείλει την αφρόκρεμα της νεολαίας της στα έλη των Γιαννιτσών και στα χιόνια της Δυτικής Μακεδονίας υπέρ Ορθοδοξίας και πατρίδος;

Ως Μακεδών

Τα νέα βιβλία και τα διορθωμένα που θα δοθούν στους μαθητές του Γυμνασίου-Λυκείου και ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr



Το esos.gr δημοσιεύει όλα τα βιβλία  που θα δοθούν το επόμενο σχολικό έτος στους μαθητές του Γυμνασίου-Λυκείου και των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ.


 Στους πίνακες που ακολουθούν τα οι τίτλοι  με μπλε χρώμα είναι τα νέα βιβλία, με κόκκινο τα διορθωμένα και με μαύρο τα ίδια με πέρσι.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΟΡΟΣ (ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ)

Ο Φώτης Κόντογλου (+1965) υπήρξε μεγάλη λαϊκή μορφή της Ορθοδόξου παραδόσεως στον προηγούμενο αιώνα. Ανανέωσε τη βυζαντινή αγιογραφία με το έργο του, ενώ παράλληλα συνέχισε την πνευματικότητα του Παπαδιαμάντη στην λογοτεχνία. Διέκρινε μερικές δεκαετίες πριν, αυτό που σήμερα γίνεται πλέον φανερό, την αποστασία μας ως λαού και την ανάγκη επιστροφής στην πνευματική παράδοση των προγόνων μας. Στο περιοδικό «Νέα Εστία» το 1963 περιγράφει την όμορφη εμπειρία που έζησε ένα καλοκαίρι στο Άγιον Όρος, συμμετέχοντας στις ακολουθίες και βοηθώντας τους Αγιορείτες στις εργασίες τους ως απλός ψαράς, πρώτα στον αρσανά (λιμανάκι) της Μονής Ιβήρων και έπειτα στη Σκήτη των Καυσοκαλυβίων.
΄΄ Στ' Άγιον Όρος πήγα πολλές φορές. Την πρώτη φορά κάθησα παραπάνω από δυο μήνες κ' έκανα γνωριμία με πολλούς πατέρες και λαϊκούς, γιατί υπάρχουνε εκεί πέρα και αγωγιάτες αρβανίτες, παραγυιοί και γεμιτζήδες πού φορτώνουνε κερεστέ1 στα καράβια. Στη Δάφνη, που είναι η σκάλα που πιάνουνε τα βαπόρια, βρισκόντανε και κάτι ψαράδες κοσμικοί, κ' εκεί γνωρίσθηκα με τρείς Αϊβαλιώτες και περάσαμε πολύ έμορφα. Από κει πήγα στις Καρυές, μα δεν κάθησα πολύ, γιατί γύρευα θάλασσα. Πήγα στο μοναστήρι των Ιβήρων μαζί με ένα γέροντα που πουλούσε βιβλία στις Καρυές και που τον λέγανε Αβέρκιον Κομβολογάν. Σ' αυτό το μοναστήρι κάθησα κάμποσο. Πιο πολύ με τραβούσε ο αρσανάς, δηλαδή το μέρος που βάζουνε τις βάρκες και τα σύνεργα της ψαρικής.
altΆφησα τα γένεια μου, τα ξέχασα όλα και γίνηκα ψαράς. Έτρωγα, έπινα, δούλευα, κοιμώμουνα μαζί με τους ψαράδες που ήτανε όλο καλόγεροι, οι πιο πολλοί Μπουγαζιανοί, δηλαδή από τα μπουγάζια της Πόλης. Τί ξέγνοιαστη ζωή που πέρασα! Ιδιαίτερη φιλία έδεσα με τρεις. Ό ένας ήτανε ως εικοσιπέντε χρονώ, καλή ψυχή, φιλότιμος, στοχαστικός, πρόθυμος στο κάθε τι κ' είχε καλογερέψει από μικρός: τον λέγανε Βαρθολομαίο. Ο άλλος ήτανε ως σαράντα χρονών, ψαράς από το χωριό του, κοντόφαρδος, απλός, ήσυχος, λιγομίλητος, άκακος, «πτωχός τω πνεύματι», ταπεινός και τον λέγανε Βασίλειο. Ο άλλος ήτανε γέρος σον τον άγιο Πέτρο, γελαζούμενος, χωρατατζής και τον λέγανε Νικάνορα.
Ο Βαρθολομαίος διάβαζε και βιβλία με ταξίδια θαλασσινά. Ανάμεσα σε άλλα είχε στο κελλί του και δυο τρία βιβλία του Ιουλίου Βερν. Μ' αυτόν ψαρεύαμε αστακούς. Έβγαζε και κοράλλια και μου έδειχνε πώς να τα ψαρεύω. Ο αρσανάς ήτανε ένα σπίτι μακρύ, χτισμένο απάνω στη θάλασσα μέσα σ' έναν κόρφο που τον αποσκέπαζε ένας κάβος και για κεραμίδια είχε μαύρες πλάκες. Μπροστά είχε κάτι ξέρες που σκάζανε οι θάλασσες όποτε έπερνε βοριάς, κι από πάνω κατεβαίνανε τα βράχια φυτρωμένα με μυρσίνες, με πουρνάρια και κάθε άγριο χαμόδεντρο. Ο αρσανάς είχε πεντέξι κάβιεςαραδιασμένες και μπροστά είχε ένα χαγιάτι που ακουμπούσε σε κάτι δοκάρια από αγριόξυλα. Εκεί μέσα κοιμόμαστε. Από κάτω είχε κάτι χαμηλές καμάρες και μέσα στις καμάρες τραβούσανε τις βάρκες. Τα δίχτυα τα απλώνανε απάνω στα μπαρμάκια3 του χαγιατιού. Εκεί που κοιμόμαστε ακούγαμε

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Βρήκαν τον τάφο του Αποστόλου Φιλίππου στην Ιεράπολη

Πορτρέτο του Αποστόλου Φιλίππου
(1611, Paul Rubens, Μουσείο Prado, Ισπανία)
Ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλής τον ιταλό Francesco D'Andria ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε στο Παμούκαλε, την αρχαία Ιεράπολη, στο δυτικό τμήμα της Τουρκίας, τον τάφο του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου, ενός από τους δώδεκα αποστόλους του Ιησού Χριστού, μετέδωσε το πρακτορείο Ανατολή.

"Προσπαθούμε εδώ και χρόνια να βρούμε τον τάφο του αποστόλου Φιλίππου, τον βρήκαμε τελικά στα ερείπια μιας εκκλησίας (στην περιοχή) όπου κάναμε ανασκαφές πριν από ένα μήνα", υπογράμμισε ο αρχαιολόγος που εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στην Τουρκία, και τον οποίο επικαλείται το πρακτορείο.

Ο ίδιος είπε ότι ο τάφος δεν έχει ακόμη ανοιχτεί. "Μια μέρα αυτό θα γίνει, χωρίς αμφιβολία. Η ανακάλυψη αυτή είναι μείζονος σημασίας για την αρχαιολογία και τον χριστιανικό κόσμο", δήλωσε με ικανοποίηση ο αρχαιολόγος.

Με καταγωγή από την Γαλιλαία -σημερινό Ισραήλ- ο Φίλιππος ήταν ένας από τους μαθητές του Χριστού. Κήρυξε το ευαγγέλιο σε περιοχές της Μικράς Ασίας και λιθοβολήθηκε και στη συνέχεια σταυρώθηκε από τους Ρωμαίους στην Ιεράπολη της Φρυγίας.

http://taxalia.blogspot.com/2011/07/blog-post_4541.html

Πάθη και... "πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με"


-Γέροντα, όταν ο Προφήτης Δαβίδ έλεγε : «Πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με», το ζητούσε;

-Ο Δαβίδ ζητούσε από τον Θεό να του δώση διοικητικό χάρισμα, επειδή είχε να κυβερνήση ανθρώπους. Αλλά και ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται «πνεύμα ηγεμονικό», γιατί έχει να κυβερνήση τον εαυτό του ,για να μην τον κάνουν κουμάντο τα πάθη του.

-Γέροντα, τι είναι τα πάθη;

-Εγώ τα πάθη τα βλέπω σαν δυνάμεις της ψυχής. Ο Θεός δεν δίνει ελαττώματα αλλά δυνάμεις. Όταν όμως δεν αξιοποιούμε αυτές τις δυνάμεις για το καλό, έρχεται το ταγκαλάκι, τις εκμεταλλεύεται και γίνονται πάθη, και ύστερα γκρινιάζουμε και τα βάζουμε με τον Θεό. Ενώ, αν τις αξιοποιήσουμε στρέφοντάς τες εναντίον του κακού, μας βοηθούν στον πνευματικό αγώνα.
Ο θυμός λ.χ. δείχνει ότι η ψυχή έχει ανδρισμό, ο οποίος βοηθάει στην πνευματική ζωή. Κάποιος που δεν είναι θυμώδης και δεν έχει ανδρισμό δεν μπορεί να βάλη εύκολα τον εαυτό του στην θέση του. Ο θυμώδης άνθρωπος ,αν αξιοποιήση στην πνευματική ζωή τη δύναμη που έχει , είναι σαν ένα γερό αυτοκίνητο που πιάνει την ευθεία και κανείς δεν το φθάνει. Αν όμως δεν την αξιοποιήση και αφήνη ανεξέλεγκτο τον εαυτό του, μοιάζει με αυτοκίνητο που τρέχει με υπερβολική ταχύτητα σε ανώμαλο δρόμο και κάθε τόσο εκτροχιάζεται.

Ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίση τις δυνάμεις που έχει και να τις στρέψη στο καλό. Έτσι θα φθάση , με τη βοήθεια του Θεού, σε καλή πνευματική κατάσταση. Τον εγωισμό λ.χ. να τον στρέψη εναντίον του διαβόλου και να μην το βάζη κάτω, όταν πάη και τον πειράζη. Την τάση για φλυαρία να την αγιάση καλλιεργώντας την ευχή.
Δεν είναι καλύτερα να μιλάη με τον Χριστό και να αγιάζεται παρά να φλυαρή και να αμαρτάνη; Ανάλογα δηλαδή με το πώς θα χρησιμοποιήση ο άνθρωπος τις δυνάμεις της ψυχής, μπορεί να γίνη καλός ή κακός.

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄


πηγή:  
http://1myblog.pblogs.gr/

Η Διακονία της Εκκλησίας στην Σπιναλόγκα

τού Σεβ. Μητροπολίτη Πέτρας καί Χερρονήσου κ. Νεκταρίου


Η Σπιναλόγκα άρχισε νά λειτουργή βάσει τού Νόμου 463/7.6.1903 τής Κρητικής Πολιτείας, από τίς 13 Οκτωβρίου τού 1904, ημέρα κατά τήν οποία επιβιβάσθηκαν στό νησί οι πρώτοι 66 ασθενείς, προερχόμενοι όλοι από τήν Κρήτη. Στό άρθρο 8 τού υπ' αριθμ. 166/18-11-1903 Διατάγματος προβλεπόταν: "Διά τήν τέλεσιν τών Μυστηρίων καί τάς Λειτουργίας κατά Κυριακάς καί εορτάς θέλει ορισθή υπό τού Σεβ. Μητροπολίτου Κρήτης ιερομόναχος μισθοδοτούμενος υπό τού Δημοσίου αντί δραχμών κατά μήνα 60, ο οποίος υποχρεούται νά παραμένη διαρκώς επί τής νησίδος".

Μόλις ανακοινώθηκε η απόφαση τής Κρητικής Πολιτείας νά μεταφέρη στήν Σπιναλόγκα τούς ασθενείς λεπρούς τής Κρήτης, ο τότε επίσκοπος Πέτρας καί μετέπειτα Μητροπολίτης Κρήτης Τίτος, πήγε στήν Σπιναλόγκα γιά επιτόπια έρευνα καί φρόντισε νά ανακαινισθή ο ναός τού Αγίου Παντελεήμονος, πού βρισκόταν εκεί, ενώ, πρίν ακόμη συγκεντρωθούν εκεί οι ασθενείς, πήγε μέ μιά πολυάριθμη ομάδα από τό ποίμνιό του καί έκανε τά εγκαίνιά του.

Στό τέλος,

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός

Γαλακτόμικτον, Μάρτυς, αἷμα σῆς κάρας,
Δι' ἣν ὑδατόμικτον ὁ Χριστὸς χέει.
Φάσγανον ἑβδομάτῃ λάχεν εἰκάδι Παντελεήμων
.


Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντελέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος, ο οποίος ήταν εθνικός και μετά τις νουθεσίες του γιου του έγινε χριστιανός. Μητέρα του ήταν η Ευβούλη, η οποία προερχόταν από χριστιανική οικογένεια (βλέπε 30 Μαρτίου). Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική από τον Ευφρόσυνο και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο (βλέπε 26 Ιουλίου) που ήταν ιερέας της Εκκλησίας της Νικομήδειας.

Κάποια στιγμή όταν οχιά δάγκωσε έναν νεαρό και ουσιαστικά τον θανάτωσε ο Άγιος Παντελεήμονας επικαλούμενος τον Χριστό τον ανάστησε.

Αφορμή του μαρτυρίου του στάθηκε ένα ακόμα θαύμα του Αγίου. Κάποτε είχε θεραπεύσει έναν τυφλό, ο οποίος και ανέφερε το γεγονός της θεραπείας του στον βασιλιά, λέγοντάς του ότι τον θεράπευσε ο Παντελέων στο όνομα του Χριστού, στον οποίο και ο ίδιος πλέον πίστευε. Ο βασιλιάς αφού τον άκουσε, αμέσως διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Ο ίδιος ο Παντελέων προσήχθη στον βασιλιά, ο οποίος διέταξε τον βασανισμό του με σκοπό την άρνηση της πίστεώς του.

Ο Άγιος βασανίσθηκε σκληρά με διάφορους τρόπους, όμως δεν υπέκυψε στις πιέσεις αφού ο Κύριος εμφανίσθηκε μπροστά του με τη μορφή του πνευματικού του Ερμόλαου και του έδωσε θάρρος. Τέλος διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που τον καλούσε όχι ως Παντελέοντα αλλά ως Παντελεήμονα. Μόλις όμως ο δήμιος άπλωσε το χέρι του για να κόψει με το σπαθί του το κεφάλι του Αγίου, το σπαθί λύγισε και το σίδερο έλιωσε σαν κερί. Μπροστά σε τέτοιο θαύμα και οι παραβρισκόμενοι στρατιώτες έγιναν χριστιανοί. Τότε ο Άγιος εκουσίως παραδόθηκε στο μαρτύριο. Λέγεται ότι από τη πληγή του δεν έτρεξε αίμα αλλά γάλα και το δέντρο της ελιάς, στο οποίο τον είχαν δέσει καρποφόρησε ξαφνικά.

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος γ’.
Ἀθλοφόρε Ἅγιε, καὶ ἰαματικὲ Παντελεῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.


http://www.saint.gr/2075/saint.aspx



π.Παϊσιος: Να παραδειγματιζόμαστε από τα ζώα.

-Γέροντα, τί είναι αυτό το βουητό που ακούγεται;

-Ένα μελίσσι εγκαταστάθηκε στο παράθυρό μου και τώρα εργάζεται εντατικά. Τί τραβάω το βράδυ με τις φωνές τους! Ελάτε να σας δείξω την κυψέλη μου. Να δήτε με τί αρχιτεκτονική εργάζονται οι μέλισσες, ενώ δεν έχουν ούτε αρχιτέκτονα ούτε εργολάβο! Εύχομαι να δουλέψετε και εσείς σωστά, πνευματικά, να φτιάξετε πνευματική κυψέλη, να βγάζη μέλι πνευματικό, να έρχονται οι λαϊκοί να τρώνε και να γλυκαίνονται πνευματικά.

-Τί σημαίνει, Γέροντα, αυτό που λέει ο Ψαλμωδός: «Ανθρώπους και κτήνη σώσεις, Κύριε»;

-Εννοεί ότι ο Θεός βοηθάει και τα ζώα. Πόσοι Άγιοι είναι προστάτες ζώων! Αλλά και τί τραβάνε τα καημένα! Εμείς ούτε μια εβδομάδα δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε την υπακοή που κάνουν αυτά στον άνθρωπο. Αν τα ταΐσουν, τα τάισαν διαφορετικά μένουν νηστικά. Αν δεν κάνουν αυτό που θέλει το αφεντικό τους, τα χτυπούν. Και τί κόπο κάνουν, χωρίς να περιμένουν κανέναν μισθό. Εμείς ένα «Κύριε ελέησον» να πούμε, Παράδεισο έχουμε να λάβουμε. Μικρό πράγμα είναι αυτό; Μας πέρασαν επομένως και στην ακτημοσύνη και στην υπομονή και στην υπακοή.

Όλα να τα παρακολουθήτε, γιατί όλα βοηθούν. Παρατηρώ τα μυρμήγκια πόσο φιλότιμα εργάζονται, χωρίς να έχουν επιστάτη. Εγώ δεν βρήκα σε κανέναν άνθρωπο την λεπτότητα που είδα στα μυρμήγκια. Τα νέα μυρμηγκάκια πάνε και κουβαλούν στην φωλιά ξυλάκια και ένα σωρό άλλα άχρηστα πράγματα, επειδή ακόμη δεν ξέρουν τί πρέπει να φέρουν.
Τα παλιά μυρμήγκια τα αφήνουν να τα κουβαλήσουν, χωρίς να τους κόβουν την προθυμία, και μετά τα βγάζουν έξω από την φωλιά . Ύστερα, σιγά-σιγά τα νέα βλέπουν τί κουβαλούν τα παλιά και μαθαίνουν τί πρέπει να φέρνουν. Αν ήμασταν εμείς, θα λέγαμε: «Έλα εδώ εσύ, τί είναι αυτά που κουβαλάς; Πέταξέ τα γρήγορα έξω!».

Τα ζώα τα έκανε ο Θεός, για να εξυπηρετείται ο άνθρωπος, αλλά και για να παραδειγματίζεται. Ο άνθρωπος, αν είναι άνθρωπος, από όλα ωφελείται.


Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
πηγή: 
http://1myblog.pblogs.gr/

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Αγία Παρασκευή η Οσιομάρτυς


Θεῷ παρεσκεύασας ἁγνὸν ὡς δόμον,
Σαυτὴν ἄγουσα, Σεμνή, εἰς κατοικίαν.
Παρασκευὴν ἔκτανεν εἰκάδι χαλκὸς ἐν ἕκτῃ.

Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου (138 - 160 μ.Χ.). Ήταν κόρη των ευσεβών Χριστιανών, Αγάθωνα και Πολιτείας, οι οποίοι φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους έδινε ένα παιδί. Επειδή το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή έλαβε αυτό το όνομα. Μετά το θάνατο των γονέων της, η Παρασκευή μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και ανέπτυξε ιεραποστολική δραστηριότητα στην Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης, κηρύσσοντας το λόγο του Χριστού. Η δράση της προκάλεσε τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος την συνέλαβε και της υποσχέθηκε υλικά αγαθά στην περίπτωση που θα θυσίαζε στα είδωλα. Βλέποντας όμως πως η Αγία παρέμενε σταθερή στην πίστη της, την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας, το οποίο υπέμεινε με καρτερικότητα. Τότε ο Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπο του στον λέβητα - καθώς δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς η αγία είχε μείνει ανέπαφη - για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε. Η Αγία με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ή κατ' άλλους να σταματήσει τους διωγμούς εναντίον τους. Ελευθέρωσε πάντως την Αγία Παρασκευή, η οποία συνέχισε να κηρύττει το Ευαγγέλιο σε άλλα μέρη, μέχρι που έφτασε στην Ελλάδα.

Στα Τέμπη ένας ειδωλολάτρης άρχοντας την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε καρτερικά, για να τελειωθεί με δια αποκεφαλισμού θάνατο.

http://www.saint.gr/2161/saint.aspx



Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος α’.

Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθλοφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.


Εγω πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος...

Αγιος Ιωάννης ο  Χρυσόστομος


Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ.  Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός  και συγκληρονόμος και  φίλος και  μέλος.

Τι πλέον θέλεις; 

από: http://1myblog.pblogs.gr/

Άγιον Όρος και Ευρώπη

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης


Από 8 έως 9.7.2011 πραγματοποιήθηκε στο ωραίο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας πανευρωπαϊκό συνέδριο με θέμα: “Η εισφορά του Αγίου Όρους στην ευρωπαϊκή και διανοητική παράδοση”. Κύριος οργανωτής ήταν το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ “Διάλογος των πολιτισμών” που εδρεύει στη Μόσχα. Συνδιοργανωτές ήταν: Η “Ένωση Φίλων του Αγίου Όρους” της Οξφόρδης, η “Εταιρία Προωθήσεως Βυζαντινών Μελετών” του Μπέρμιγχαμ, το “Ινστιτούτο Ορθοδόξων Χριστιανικών Μελετών” του Κέμπριτζ, το “Κέντρο της Ανατολικής Ορθόδοξης Θεολογίας” του Άμστερνταμ και η “Έδρα της Ορθόδοξης Θεολογίας του Μονάχου”. Συμμετείχαν κληρικοί, μοναχοί, ερευνητές της θεολογίας, της ιστορίας και της φιλοσοφίας. Πρόεδρος του συνεδρίου ήταν ο κ. Βλαδίμηρος Yaknnin, πρόεδρος του Συμβουλίου Κηδεμονίας του Ιδρύματος “Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος”. Την έναρξη του συνεδρίου κήρυξε ο πρώην γενικός γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης κ. Walter Schwimmer.
Από το Άγιον Όρος εισηγητές ήταν ο αρχιμ. Εφραίμ Βατοπεδινός με θέμα “Οι προσκυνητές του Αγίου Όρους” και ο υπογράφων με θέμα “Η αποστολή του Αγίου Όρους και οι θρησκευτικές αναζητήσεις των σύγχρονων Ευρωπαίων”. Από την Ελλάδα εισηγητές ήταν οι κύριοι Κ. Χρυσοχοΐδης, Ι. Κονιδάρης και Σ. Μπαζίνας. Οι δύο τελευταίοι μίλησαν για το ειδικό νομικό καθεστώς του Αγίου Όρους. Στις στρογγυλές τράπεζες συζητήσεων έλαβαν μέρος αρκετοί με ενδιαφέροντα θέματα.
Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε από όλους στη σχέση της πνευματικής και της διανοητικής ζωής στην ορθόδοξη παράδοση. Συζητήθηκαν οι σύγχρονες τάσεις, που σχετίζονται με την αύξηση της σημασίας των θεσμών της θρησκευτικής ζωής στην Ευρώπη, καθώς και η σχέση τους με το Άγιον Όρος. Τονίστηκε το ενδιαφέρον πολλών διανοούμενων Ευρωπαίων στο να επισκέπτονται το Άγιον Όρος. Αναφέρθηκε με επίταση ότι είναι χριστιανικές οι ρίζες της Ευρώπης. Το Άγιον Όρος δεν είναι απλά ένα αξιοθέατο και ένα αξιόλογο μουσείο, αλλά ιερός τόπος, με σημαντικό τρόπο ζωής, υπερχιλιόχρονη ιστορία, παράδοση, ζωή και πλούσια προσφορά.
Έγινε εκτεταμένη αναφορά στον διάλογο των πολιτισμών, την αποστολή του Αγίου Όρους, τις απαντήσεις στις προκλήσεις των καιρών και τα σύγχρονα ρεύματα. Εντύπωση μεγάλη έκανε η εκτεταμένη αναφορά στην κληρονομιά του ιερού αγιορειτικού ησυχασμού στη σύγχρονη ζωή, το κήρυγμα και τους θεολογικούς προσανατολισμούς. Μνεία έγινε επίσης για τις προοπτικές κοινωνικών πρωτοβουλιών και την υποστήριξη του Αγίου Όρους και των πνευματικών βάσεων της ευρωπαϊκής παραδόσεως.
Σε μία από τις συνεδρίες αναφέρθηκε σε μία εισήγηση το ληγμένο θέμα περί διεθνοποιήσεως του Αγίου Όρους. Τελικά εμφαντικά διατυπώθηκε ότι το Άγιον Όρος είναι αγέρωχο κάστρο της Ορθοδοξίας, πανορθόδοξο κέντρο, οικουμενική εστία, αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού κράτους, αυτοδιοίκητο, υπό την πνευματική εποπτεία του σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου. Όλο το Άγιον Όρος σαφώς είναι κατά της διεθνοποιήσεώς του και υπέρ της διατηρήσεως της έκπαγλης διορθοδοξοποιήσεώς του.
Ο αυστριακός καθηγητής Χέιντζ Νουμπάουμερ γράφει: “Θα ήμασταν φτωχότεροι αν δεν υπήρχε η ακτινοβολία αυτή των μοναστηριών. Θα τολμούσα να πω ότι σε καθένα μας κρύβεται μία βαθιά, ως επί το πλείστον, ασυνείδητη νοσταλγία γι’ αυτόν τον χιλιετή πολιτισμό και τρόπο ζωής”. Ο βρετανός φιλόλογος και εκδότης Γκράχαμ Σπικ, που ασπάστηκε την Ορθοδοξία, γράφει: “Ο λόγος που έγινα Ορθόδοξος είναι κυρίως οι πολυάριθμες επισκέψεις μου στο Άγιον Όρος. Παραμένει ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη της γης. Η ανανέωση που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή εκεί το καθιστά επίσης ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και δυναμικά. Προσφέρει μία βιώσιμη και εναλλακτική λύση στον ταχύτατα εξαπλούμενο υλισμό και την εκκοσμίκευση της σύγχρονης κοινωνίας, μία εναλλακτική λύση που είναι σαφές ότι χρειάζεται και που εκτιμάται από πολλούς ανθρώπους”. Ο πρώην Ρωμαιοκαθολικός και σήμερα Ορθόδοξος κληρικός κ. Πλακίδας Ντεσιλέ γράφει: “Το Άγιον Όρος είναι, πριν από όλα, με τον αριθμό των μοναστηριών του, με τη ζωή που ξαναγεννιέται σ’ αυτό σε κάθε σημείο, με την πίστη των μοναχών του να κρατήσουν ζωντανή μία παράδοση περισσότερο από χιλιόχρονη, με την καταφανή αγιότητα πολλών από αυτούς, το σπουδαιότερο κέντρο της Ευρώπης”.

Ναι στον τίτλο "Οικουμενικό" από το Συμβούλιο της Ευρώπης

Υπέρ του δικαιώματος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως να χρησιμοποιεί τον τίτλο “Οικουμενικό” τάσσεται, με πόρισμα της, η “Επιτροπή Βενετίας” του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ σημειώνει, για την Τουρκία, ότι θα πρέπει να ελαχιστοποιήσει τους περιορισμούς στην ελευθερία της θρησκείας.

Η “Επιτροπή της Βενετίας” του Συμβουλίου της Ευρώπης, το μοναδικό πανευρωπαϊκό όργανο, που προωθεί την ενίσχυση της Δημοκρατίας δια του Νόμου, ανταποκρινόμενο σε σχετικό αίτημα του τουρκικού υπουργείου Δικαιοσύνης, συνέταξε και δημοσιοποίησε σήμερα, πόρισμα, σχετικά με το αν στην Τουρκία εφαρμόζονται τα ευρωπαϊκά “στάνταρντς”, στον τομέα των θρησκευτικών ελευθεριών .

Στο πόρισμα της η Επιτροπή επικρίνει εμμέσως την Τουρκία, υπογραμμίζοντας ότι εμποδίζει τα μη μουσουλμανικά θρησκευτικά ιδρύματα να αποκτήσουν νομική οντότητα, ενώ η απόκτηση νομικής προσωπικότητας από τα εν λόγω ιδρύματα, προβλέπεται ρητά από την Σύμβαση Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η απόκτηση νομικής οντότητας από τα μη μουσουλμανικά θρησκευτικά ιδρύματα στην Τουρκία είναι ιδιαίτερα σημαντική, δεδομένου ότι τους επιτρέπει να εξασφαλίσουν την πρόσβαση τους στην δικαιοσύνη και στην προστασία των ιδιοκτησιών τους, τονίζει η Επιτροπή της Βενετίας.

Σ' ό,τι αφορά στο δικαίωμα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, να χρησιμοποιεί τον όρο “Οικουμενικό”, η Επιτροπή κρίνει ότι η οποιαδήποτε παρέμβαση των τουρκικών αρχών για την μη αναγνώριση και χρησιμοποίηση του όρου “Οικουμενικό” από το Πατριαρχείο, θα συνιστούσε παραβίαση της αυτονομίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Τουρκία, σύμφωνα με το άρθρο 9 της Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η Επιτροπή της Βενετίας σημειώνει ότι δεν βλέπει κανένα λόγο, πραγματικό ή νομικό, να εμποδίζουν οι τουρκικές αρχές το Πατριαρχείο να χρησιμοποιεί τον γενικά και ιστορικά αναγνωρισμένο όρο “Οικουμενικόν”.

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Η παλιά Ελλάδα 1920-1960

Μερικες φωτογραφίες απο την Ελλάδα των δεκαετιων 1920-1960 έτσι για να μαθαίνουμε οι νεότεροι...
 Μουσική: ενα μοναδικό βαλς της Ευανθία Ρεμπούτσικα απο τον δίσκο "Το αστέρι και η ευχή".


Πέθανε ο Μιχάλης Κακογιάννης

Την τελευταία του πνοή άφησε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες μέρες, ο σκηνοθέτης Μιχάλης Κακογιάννης

Πρωτοπόρος του μεταπολεμικού ελληνικού σινεμά και στη συνέχεια σκηνοθέτης διεθνών επιτυχιών, ο πατέρας της «Στέλλας» και του «Ζορμπά», αρνήθηκε το Χόλυγουντ για τον κινηματογράφο και το θέατρο της ποιότητας. Ένα πλούσιο καλλιτεχνικό έργο και ένα κοινωφελές ίδρυμα για τη μελέτη και διάδοση των δύο τεχνών είναι η παρακαταθήκη, που ο Μιχάλης Κακογιάννης υπηρέτησε με λατρεία και πάθος.
Γεννημένος στη Λεμεσό της Κύπρου τον Ιούλιο του 1922, έζησε στις πρωτεύουσες του κόσμου «ως πλάνητας με προίκα και εφόδιο την ελληνικότητα, που έφερα μέσα μου, αρετή όντως», όπως περιγράφει ο ίδιος στη βιογραφία του με τίτλο «Σε πρώτο πλάνο», που έγραψε ο δημοσιογράφος Χρήστος Σιάφκος.
Σπούδασε Νομικά στην Αγγλία και πήρε το δίπλωμά του. Εκεί, όμως, έβαλε τις ρίζες για τη μετέπειτα καριέρα του. Τα πρώτα χρόνια του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, ο νεαρός Κακογιάννης εργαζόταν στο BBC εμψυχώνοντας με τις εκπομπές του τους υπόδουλους Έλληνες, ενώ διδασκόταν σκηνοθεσία θεάτρου στο Ολντ Βικ. Παράλληλα, άρχισε να δουλεύει επαγγελματικά ως ηθοποιός με κορύφωση την εμφάνισή του στον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Καλιγούλα», ρόλο για τον οποίο τον επέλεξε ο ίδιος ο Αλμπέρ Καμί και τον σκηνοθέτησε ο Αλέξης Σολομός, που επίσης τότε ζούσε στο Λονδίνο. Ήταν οι συμπτώσεις εκείνη την εποχή, που καθόρισαν τη ζωή του. Το γεγονός ότι γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν, που φιλοξένησε στο Λονδίνο κι ακόμα ότι ο Νάνος Βαλαωρίτης του υπέβαλε την ιδέα να γράψει το πρώτο του σενάριο με βάση την «Ερόικα» του Κοσμά Πολίτη, που έγινε ταινία πολύ αργότερα. Η γνωριμία του με τον Χορν και η σχέση τους, που συνεχίστηκε και στην Αθήνα, τον έφερε κοντά και στην Έλλη Λαμπέτη. Έτσι «γεννήθηκε» το «Κυριακάτικο ξύπνημα».
Η προβολή της ταινίας στις Κάννες και η επιλογή να ανοίξει αυτή το φεστιβάλ του Εδιμβούργου έβαζαν παράλληλα τις βάσεις για τη διεθνή καριέρα. Ακολούθησε η «Στέλλα» με τη Μελίνα, ταινία – μύθος στην οποία, όμως, οι κριτικές τότε δεν χαρίστηκαν (ειδικά από την Αριστερά), όπως δεν χαρίστηκαν στο «Κορίτσι με τα μαύρα» με τη Λαμπέτη, για την οποία όμως στο Λονδίνο το κοινό έκανε ουρές.
Αργότερα ήρθε η «Ηλέκτρα» με την Ειρήνη Παπά, ταινία που χρηματοδοτήθηκε από τη United Artists και ο «Ζορμπάς» με τον οποίο εδραίωσε απόλυτα την καριέρα του.


Μετά τον «Ζορμπά», αν όχι όλες, οι περισσότερες πόρτες ήταν πια ανοιχτές για τον σκηνοθέτη που άρχισε να εργάζεται και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, στη Αμερική και την Ευρώπη, ανεβάζοντας κλασικό ρεπερτόριο, όπερα, αλλά συχνά και τραγωδίες, ειδικά στη Νέα Υόρκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρουσίασε για πρώτη φορά τις «Τρωάδες» στο Φεστιβάλ των Δύο Κόσμων στο Σπολέτο της Ιταλίας για να τις επαναλάβει στη Νέα Υόρκη, αλλά και στο Παρίσι, πριν τις μεταφέρει κινηματογραφικά με την Κάθριν Χέπμπορν στο ρόλο της Εκάβης.
Η εργασία του Κακογιάννη είναι άρρηκτα δεμένη με τη ζωή του ή μάλλον η ζωή του ήταν η ίδια η δουλειά του. Επιλεκτικός ως προς την τελευταία, ήταν ικανός να συγκρούεται (κάτι που έκανε συχνά) με κρατικούς φορείς, προκειμένου να την προστατεύσει, αλλά και με φίλους του, όπως η Μαρία Κάλλας, όταν ένιωσε πως επενέβαινε στη διδαχή ενός ρόλου προς μία πρωταγωνίστριά του. Και την ίδια στιγμή που υπέγραφε τους «Μποέμ» στη «Τζούλιαρντ» της Νέας Υόρκης, έκανε με την ίδια ευχαρίστηση την «Όμορφη πόλη» στο αθηναϊκό «Παρκ».
Κορυφαία στιγμή της καριέρας του υπήρξε το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «Αττίλας 1974». Όπως αφηγείτο ο ίδιος, μόλις είχε σκηνοθετήσει «Οιδίποδα Τύραννο» για το Εθνικό Θέατρο της Ιρλανδίας, όταν έμαθε για την εισβολή. Σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας ο Κακογιάννης δεν είχε έρθει στην Ελλάδα. ’λλωστε, ήταν από τους πρώτους που την 21η Απριλίου του 1967 έκανε δηλώσεις στα γαλλικά ραδιόφωνα, αλλά και από εκείνους που συνεργάστηκαν ειδικά με τη Μελίνα στον αντιχουντικό αγώνα.
«Έζησα καλή ζωή, ασχέτως αν ποτέ δεν έκανα οικογένεια. Αγάπησα πλάσματα, που με μεγαλύτερη παραφορά αγάπησαν εμένα, έσπασα συχνά τις ερωτικές συμβάσεις, που η τρέχουσα ηθική επέβαλλε. Αγάπησα πολύ περισσότερο, ωστόσο, τη δουλειά μου», έλεγε.
Έργο του Μιχάλη Κακογιάννη είναι και ο νυχτερινός φωτισμός των μνημείων της Ακρόπολης, τον οποίο εκείνος πρώτος οραματίσθηκε. Εκείνος δημιούργησε και τον σύλλογο «Οι φίλοι της Αθήνας».
Για την προσφορά του και το έργο του τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό.
Βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το συνολικό έργο του και αναγορεύθηκε διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College, και επίτιμος διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Προστασία από τους κινδύνους που κρύβει το ίντερνετ

Τα chat rooms αποτελούν την κερκόπορτα του ηλεκτρονικού εγκλήματος


Οι νέες τεχνολογίες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας εκατομμυρίων πολιτών σε όλο τον κόσμο. Το ίντερνετ έχει μπει στη ζωή μικρών και μεγάλων και αποτελεί πλέον το μέσον στο οποίο καταφεύγουν όλες οι ηλικιακές ομάδες για να ενημερωθούν, να διασκεδάσουν, να αντλήσουν ή να ανταλλάξουν πληροφορίες, να αποκτήσουν γνώσεις, να επικοινωνήσουν. Αποτελεί το σύγχρονο μέσον εκείνο που χρησιμοποιείται με τόση συχνότητα και για τόσες πολλές ώρες όσο κανένα άλλο. Το ίντερνετ έχει σίγουρα αλλάξει τον χαρακτήρα και τον τρόπο επικοινωνίας εκατομμυρίων ανθρώπων, μηδέ εξαιρουμένων των Ελλήνων. Τα θετικά του είναι ανεκτίμητα, ωστόσο υπάρχει και η αρνητική πλευρά του, την οποία οι χρήστες πρέπει να γνωρίζουν.

Το «σερφάρισμα» στο διαδίκτυο κρύβει κινδύνους από τους οποίους ο χρήστης μπορεί να προστατευθεί, αρκεί να είναι ενημερωμένος γι’ αυτούς. Η ασφαλής πλοήγηση είναι ότι ο ΚΟΚ για τους οδηγούς που αν δεν τον γνωρίζουν είναι ανά πάσα στιγμή εν δυνάμει θύματα της ασφάλτου. Όσο οι χρήστες του ίντερνετ αυξάνονται, και αυξάνονται καθημερινά, τόσο αυξάνονται και οι περιπτώσεις ηλεκτρονικών εγκλημάτων.
Το παραδοσιακό έγκλημα έχει μεταλλαχτεί και ηλεκτρονικά. Όλα σχεδόν τα αδικήματα του Ποινικού Κώδικα έχουν μεταφερθεί και στο διαδίκτυο. Απάτες, κλοπές, συκοφαντικές δυσφημήσεις, αλλά και τέλεση εγκλημάτων των οποίων η αφετηρία βρίσκεται σε κάποια ηλεκτρονική πύλη, όπως: βιασμοί, δολοφονίες, παιδοφιλία, παιδεραστία. Η πιο ευάλωτη ηλικιακή ομάδα είναι τα παιδιά και οι έφηβοι. Αυτή η ομάδα μάλιστα, είναι και κείνη που σερφάρει περισσότερες ώρες καθημερινά. Τα chat rooms αποτελούν την κερκόπορτα του ηλεκτρονικού εγκλήματος. Γι’ αυτό και η είσοδος μικρών παιδιών σε αυτά είναι απαγορευτική.
Αυτή τη στιγμή το 93% των εφήβων είναι στο διαδίκτυο. Δηλαδή το target group 13-18 ετών. Όλα αυτά τα νέα παιδιά θα πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχουν και όρια στην πλοήγησή τους. Κάποιος όμως οφείλει να τα ενημερώσει. Και αν και οι γονείς τους έχουν άγνοια κινδύνου είναι δύσκολο να τα προστατεύσει κάποιος τρίτος.