Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Τὸ γλυκύτατο ἐντρύφημα τῶν Γερόντων (Γέρων Παΐσιος)

Σάν σήμερα (12 Ἰουλίου) τό 1994 ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω ὁ Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

ταν μελετ κανες τ βίο κα τν πολιτεία το σίου πατρς μν Παϊσίου, φραμ Κατουνακιώτη  λλων γεροντάδων τοῦ γίου ρους χει τν ασθηση τι βλέπει τ βιβλίο το γίουσακ το Σύρου , τν ποο εχαν γλυκύτατο ντρύφημα , χώριστον προσκέφαλον τς πολυπαθος ζως κα τν πολυμόχθων γώνων τους. λίγον πρ τς κοίμησης το Πατρς Παϊσίου τν πισκέφτηκε  σιολογιώτατος πατρ Θεοκλητς Διονυσιάτης.
-Πες μο , πάτερ Παϊσιε, πς ασθάνεσαι τώρα ν ψει το μεγάλου ταξιδιο γι τος ορανούς;
-Πάτερ Θεοκλητέ, τί ν σο πγ ποτ δν χόρεψα , λλ νμποροσα τώρα θ στηνα να χορ κα θ τραγουδοσα " χε γεια καημένε κόσμε ".
Τόση ταν  ταραξία ,  ερήνη κα  χαρ νώπιόν του θανάτου, πρ ' λους τους πόνους , πρ ' λη τν φοβερ δύσπνοια ποτν ταλαιπωροσαν συνεχς.
κε στ Μοναστήρι τς Σουρωτς που εχε μπιστευθε τ για λείψανα το σίου πατρς ρσενίου τοΚαππαδόκη το ναδόχου του, σ μία γωνι πισθέν του ερο Βήματος τάφη κα τ γιον λείψανο τοΓέροντα Παϊσίου κατ δική του πιθυμία , γι ν ελογεται   Θεσσαλονίκη κα  Μακεδονία κα νμνεται  ρθοδοξία κα ν δοξάζεται  Θες  νδοξαζόμενος ν τος γίοις ατο.
Πάνω στν τάφο το ζήτησε ν γραφτε τ κόλουθο ποίημα , τ ποο  διος στιχούργησε:...

 δ τελείωσε  ζω
δ κα  πνοή μου.
δ τ σμα θ θαφτε,
θ χαίρει κα  ψυχή μου.

δ  γιός μου κατοικε
ατ εναι τιμή μου.
Πιστεύω ατς θ λυπηθε
τν θλια ψυχή μου.

Θ εχεται στ Λυτρωτ
νάχω τν Παναγι μαζί μου.

 Μακάριες κα τρισμακάριες ο ψυχς πο ξιώθηκαν ν τολμήσουν κα ν γευθον τέτοιες οράνιεςναβάσεις. Μακάριος κα σ Γέροντα Παϊσιε , πνευματικ ρειβάτη , ψυχ πο νέβαινες " λευκανθισμένη " κα μέσα στν συχία θηρευόσουνα τν Θεό. Ο εχές σου ς μς συνοδεύουν κα μς στν γώνα τς ζως κα πνευματικς τελειότητας . ς μς νδυναμώνουν ρακένδυτοι ντες, φο « πτωχεύσαμεν σφόδρα ».

Από τ βιβλίο « μπειρίες π τν μίλητο κόσμο το θω »
Νικολάου Ζαχαριάδη
Τόμος Α'
Πύργος λείας -1998

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου