Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Αραβική άνοιξη, αμερικανικός χειμώνας

του Δημήτρη Ηλιόπουλου

Παρίσι, υπό μελαγχολικό ουρανό, διαβάζοντας μετά από 20 χρόνια ξανά το βιβλίο του απίστευτα επίκαιρου Ροζέ Γκαροντί «Αμερική, η εμπροσθοφυλακή της παρακμής»

Τελικά, πόσο απίστευτη η δύναμή της, όταν η Ιστορία, ανακυκλούμενη, επιστρέφει. Όταν τα σοβιετικά τανκς πλησίαζαν το Βερολίνο και τα αμερικανικά διέσχιζαν το Ρήνο, λίγο πριν τον επιθανάτιο ρόγχο του ναζισμού, όλοι πανηγύριζαν την απελευθέρωση.

Λίγοι, απίστευτα λίγοι, διέβλεψαν ήδη τότε, πόσο σημαντικό κίνδυνο θα συνιστούσε η αμερικανοποίηση της Ευρώπης. Ο Γκαροντί ήταν ένας από αυτούς. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Υπό τον όρο αμερικανοποίηση ας μην νοηθεί αποκλειστικά η ένταξη της δυτικής Ευρώπης (μαζί και η δική μας) στο αμερικανικό στρατόπεδο. Μιλούμε για τον «πολιτισμό» της coca cola, των Μc Donald’ s, του «Dallas», της μαριχουάνας, του «american way of life», της ολιστικής πολιτισμικής ισοπέδωσης. Τον «πολιτισμό»  που κατέληξε σήμερα στα riality, τους παντός τύπου «μεγάλους αδελφούς», τα χολυγουντιανά τηλεσκουπίδια και τα μεταλλαγμένα δηλητήρια στο πιάτο μας.

Αμερικανική κουλτούρα. Ανθοδέσμη από ψεύτικα, πλαστικά λουλούδια, δίχως άρωμα…Και ξανά βυθίζομαι στον Γκαροντί: «Μια αμερικανοποίηση της Ευρώπης θα προετοίμαζε, χωρίς αμφιβολία, μια αμερικανοποίηση όλου του πλανήτη… Η ανθρωπότητα θα έχανε το παρελθόν της». Επίκαιρος; Πόσο κοντά είμαστε σε κάτι τέτοιο;

Οι ΗΠΑ είχαν μεταπολεμικά (και πιά δεν έχουν) μια επιλογή: Να σπάσουν την
αλλαζονική «παράδοση» των αυτοκρατοριών διαχρονικά, που τις ήθελε αμείλικτες, εθνοκτόνες, ιμπεριαλιστικές. Θα μπορούσαν να επιβληθούν μέσα από ήπιες διαδικασίες, δημοκρατικά, συναινετικά, χωρίς να έχουν καταντήσει σήμερα μισητές από δεκάδες λαούς και εκατομμύρια ανθρώπους.
Αντί να θωρακίσουν το υπερχρεωμένο καράβι τους, που μπάζει νερά από παντού, αντί να ενισχύσουν την υπό διάλυση κοινωνική τους συνοχή και τα εκατομμύρια εξαθλιωμένων μέσα στην ίδια τους την χώρα, οι πολιτικές ελίτ των ΗΠΑ έχουν επιλέξει την, μόνιμη πλέον, εμπλοκή τους σε επεμβάσεις, πολέμους, εισβολές: Η αλυσίδα του αίματος ξεκινά από το Βιετνάμ και καταλήγει σήμερα στην Λιβύη.

Στην Λιβύη των «αντιστασιακών ανταρτών» που θέλουν να φέρουν «δημοκρατική άνοιξη» καθοδηγούμενοι από την Αλ Κάιντα, η οποία με τη σειρά της διαβρώνεται και ελέγχεται από ειδικές αμερικανικές και βρετανικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ.

Στην πραγματικότητα, θα είναι «απελευθέρωση» ή άλλη μια εισβολή-επιβολή του αμερικανικού imperium; Και ποιος έχει σειρά μετά; Μήπως Συρία και Ιράν; Και στο βάθος του τούνελ, Κίνα και Ρωσία;

Τελικώς, μπορούν να ζήσουν οι ΗΠΑ δίχως πολέμους; Μπήκαν σε φαύλο κύκλο. Αν τους σταματήσουν, τι θα πουλήσουν στους «εμπόλεμους»; Τι θα απογίνει το πανίσχυρο στρατιωτικοβιομηχανικό τους σύμπλεγμα;

Εφαρμόζοντας το δόγμα «αποσταθεροποίηση παντού» (κάτι θα ξέρει και ο δικός μας Κώστας Καραμανλής), οι Αμερικανοί δίνουν την εντύπωση πως θέλουν να καταστραφούν όλοι οι άλλοι, πριν καταστραφούν οι ίδιοι! Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης τι εννοούμε; Επειδή το ραγισμένο «σπίτι τους» τρίζει επικινδύνως, έχουν βαλθεί να γκρεμίσουν τα σπίτια των άλλων!
Το λάθος που διέπραξαν με την ισοπεδωτική επέλαση της «κουλτούρας» τους, το εφαρμόζουν και στην εξωτερική τους πολιτική: «Ή εμείς, ή το χάος!» Ακόμα πιο ορθά: «Και εμείς, και χάος!»

Αυτό που οι ΗΠΑ πάνε να επιβάλλουν στην «αραβική άνοιξη», είναι ο «εκδημοκρατισμός» όπως τον εννοούν οι Αμερικανοί. Η επιβολή των δικών τους πολιτισμικών, οικονομικών, γεωστρατηγικών επιλογών.

Τα εκατομμύρια εξαθλιωμένων Αράβων, θα περάσουν έτσι, από την τυραννία των εμίρηδων, σείχηδων, μουλάδων, ταλιμπάν και τζιχαντιστών, στην εξευγενισμένη δεσποτεία των «πολιτισμένων» της Δύσης. Αφεντικά θ’ αλλάξουν απλώς οι φουκαράδες και πεινασμένοι, από το Μαρόκο ως την Υεμένη.

Εκτός αν το αραβικό έθνος συνολικά, αυτοσυνειδητοποιηθεί, καταλάβει, οργανωθεί και αντισταθεί, ακηδεμόνευτο….

Άραγες, ο αμερικανικός χειμώνας θα σκοτεινιάσει την αραβική άνοιξη;

http://www.antinews.gr/2011/08/31/119859/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου