Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Ναυπάκτου: «Το τρίτη δόση, η πέμπτη δόση, μου θυμίζουν δόσεις ναρκωτικών»

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, μετά το πέρας της παρέλασης χθες Παρασκευή, 28 Οκτωβρίου 2011, τόνισε: «Είναι πραγματικά η ημέρα σήμερα πάρα πολύ μεγάλη. Οι Ευρωπαίοι παλαιότερα έλεγαν ότι αν μπορούμε να πούμε ότι οι Έλληνες πολεμάνε ως ήρωες, τώρα μπορεί να λέμε ότι οι ήρωες πολεμάνε ως Έλληνες.»

«Αλλά δυστυχώς η Πατρίδα μας τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε πολύ μεγάλη δυσκολία. Εγώ θέλω να πω ότι έχουν ευθύνες πάρα πολλοί που φθάσαμε μέχρι εδώ», πρόσθεσε ο κ. Ιερόθεος.

Επίσης ανέφερε: «Θεωρώ ότι αυτό που λέμε η τρίτη δόση, η πέμπτη δόση, η έκτη δόση, μου θυμίζουν λίγο τα ναρκωτικά, τις δόσεις των ναρκωτικών. Αλλά δυστυχώς όπως στα ναρκωτικά θύματα είναι πάντα οι άνθρωποι-χρήστες.»

«Δεν θα τιμωρηθούν οι έμποροι των ναρκωτικών, των ψεύτικων ιδεολογιών; Και μπορώ να σας πω ότι ιδιαιτέρως σήμερα, και στην παρέλαση αλλά και πρίν, σκέπτομαι κυρίως τα νέα παιδιά. Τα θύματα αυτής της καταστάσεως είναι τα νέα παιδιά, που το μέλλον τους είναι πάρα πολύ ζοφερό», υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου.

Σε άλλο σημείο ο λόγιος Ιεράρχης, ανέφερε ότι «και γι' αυτό ευθύνονται εκείνοι τους οποίους ψηφίσαμε και ψηφίζουμε για να διαφεντεύουν τον λαό και όμως δεν πρόσεξαν και έφθασαν την χώρα σε αυτή την κατάσταση.»

Ενώ κλείνοντας σημείωσε: «Εν πάση περιπτώσει, εκείνο που χρειάζεται σήμερα είναι η ψυχραιμία, η νηφαλιότητα και να δούμε πώς θα βρούμε τα ψυχικά αποθέματα τα οποία έχουμε (από) την παράδοσή μας και τον πολιτισμό μας για να αντιμετωπίσουμε κάθε καλβινισμό που μας έρχεται από την Ευρώπη.»

http://romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9674:-l-r&catid=13

Ο τιμωρημένος Άγγελος

Ἕνας Γέροντας εἶπε ὅτι ὑπῆρχε κάποιος ἀναχωρητής, ποὺ κατοικοῦσε στὴν πιὸ βαθιὰ ἔρημο ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια κι εἶχε ἀποκτήσει χάρισμα διορατικό, ὥστε νὰ συναναστρέφεται μὲ τοὺς ἀγγέλους.

Καὶ συνέβη τὸ ἑξῆς: Δυὸ ἀδελφοὶ μοναχοὶ ἄκουσαν τὰ σχετικὰ μ᾿ αὐτὸν καὶ εἶχαν τὴν ἐπιθυμία νὰ τὸν γνωρίσουν καὶ νὰ ὠφεληθοῦν. Βγήκαν ἀπὸ τὰ κελιά τους καὶ πήγαιναν πρὸς αὐτὸν μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν καρδιά. Καὶ ἀναζητοῦσαν τὸν δοῦλο τοῦ Θεοῦ στὴν ἔρημο.
Ὕστερα ἀπὸ μερικὲς μέρες πλησίασαν στὴ σπηλιὰ τοῦ Γέροντα.
Ἀπὸ μακριὰ βλέπουν κάποιον σὰν ἄνθρωπο ντυμένο στὰ λευκὰ νὰ στέκεται πάνω σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς λόφους ποὺ ἦταν κοντὰ στὸν ὅσιο σὲ ἀπόσταση περίπου τριῶν σημείων.
Τοὺς φώναξε:
«Ἀδελφοί, ἀδελφοί».
Αὐτοὶ τὸν ρώτησαν:
«Ποιὸς εἶσαι καὶ τί θέλεις;»
«Νὰ πεῖτε, τοὺς ἀποκρίθηκε, στὸν ἀββᾶ ἐκεῖνον ποὺ θὰ συναντήσετε: θυμήσου αὐτὸ ποὺ σὲ παρακάλεσα».

Οἱ ἀδελφοὶ ἦρθαν, βρῆκαν τὸν Γέροντα, τὸν χαιρέτισαν καὶ πέφτοντας στὰ πόδια του παρακαλοῦσαν νὰ ἀκούσουν ἀπὸ τὸ στόμα του λόγο σωτηρίας. Πράγματι, διδάχτηκαν ἀπ᾿ αὐτὸν καὶ ὠφελήθηκαν πολύ. Τοῦ μίλησαν καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶδαν

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

30η Ὄκτωβρίου 2011, Κυριακή: Ε΄ ΛΟΥΚΑ, Ἦχος γ΄

Η παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου

Μόνοι μας δρομολογούμε το μέλλον μας. 

Υπάρχει κι άλλη ζωή!

Ευαγγέλιο Κυριακής: Λουκ. ις' 19-31
 
Εἶπεν ὁ Κύριος· 19 ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς. 20 πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος 21 καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. 22 ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. 23 καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 24 καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. 25 εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· 26 καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. 27 εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· 28 ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. 29 λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. 30 ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. 31 εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.


Κεκραγάρια γ ήχος - Kekragaria, 3rd mode
Κύριε εκέκραξα - Κατευθυνθήτω...
Ήχος γ΄, μέλος Πέτρου Λαμπαδαρίου του Πελοποννησίου (1778)
Κατανυκτικός Εσπερινός, Κυριακή της Τυρινής (18 Φεβρουαρίου 2008). Μητροπολιτικός ναός αγίου Νικολάου Τρικάλων.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

«Από ήρωες του πολέμου, στη χλεύη των τότε ηττημένων», Ακαδημία Αθηνών


Δραματική έκκληση στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας απευθύνει η Ακαδημία Αθηνών «να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να ενώσουν τις προσπάθειές τους για τη σωτηρία της πατρίδας».

Είναι η πρώτη φορά που η Ακαδημία Αθηνών αναλαμβάνει τέτοια πρωτοβουλία και το κάνει γιατί «δεν υπάρχουν περιθώρια χρονοτριβής, η χώρα έχει ήδη εισέλθει δυστυχώς σε φάση αποδιοργάνωσης και χάους». Την έκκληση αυτή απηύθυνε χθες από το βήμα της Ακαδημίας ο πρόεδρός της Απόστολος Σ. Γεωργιάδης (ομ. καθηγητής Αστικού Δικαίου) μιλώντας στην πανηγυρική τελετή για την εθνική επέτειο.Ο κ. Γεωργιάδης, αφού αναφέρθηκε στις ηρωικές στιγμές του ελληνικού λαού στον πόλεμο του '40 και στα κατορθώματα των Ελλήνων μαχητών στα βουνά της Αλβανίας που προκάλεσαν το θαυμασμό της διεθνούς γνώμης και των ηγετών του ελεύθερου κόσμου, κατέληξε: «Σήμερα, 71 χρόνια από τότε, η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο μιας πρωτοφανούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Η Ελλάδα βιώνει μια πρωτόγνωρη εθνική κρίση. Βρίσκεται ενώπιον του κινδύνου όχι απλώς πτώχευσης αλλά εμφύλιας σύγκρουσης των διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Πλήττεται από κύματα βίας και ανομίας, με απρόβλεπτες συνέπειες για την κοινωνική ειρήνη και τη Δημοκρατία. Η εικόνα της στο εξωτερικό είναι βαθύτατα πληγωμένη. Το ελληνικό όνομα διαπομπεύεται διεθνώς κάθε μέρα. Από ήρωες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου καταντήσαμε η χλεύη των τότε ηττημένων και των άλλων Ευρωπαίων.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Οι Έλληνες στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Για να θυμούνται οι παλιοί και να διδάσκονται οι νεώτεροι, Έλληνες και Ξένοι


Ήταν μέρες σαν και τις σημερινές, δύσκολες, με τα σύννεφα του πολέμου των όπλων να εξαπλώνονται, πάνω από την Ευρώπη, διότι και τότε ένας αρχομανής Γερμανός, ο Χίτλερ, θέλησε να καθυποτάξει τους λαούς της Ευρώπης κάτω από τη σκληρή μπότα του Γ΄ Ράιχ, και εν μέρει τα κατάφερε αρκετά εύκολα με όλους τους ευρωπαίους. Βρήκε όμως το μπελά του με τους τότε σκληρούς έλληνες και αυτός αλλά και ο..
 σύμμαχός του o Μουσολίνι που προηγήθηκε και που τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, απαίτησε την εντός τριών (3) ωρών απόφαση της Ελλάδος (δια του τότε Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά) να διαλέξει μεταξύ της παράδοσης ή του πολέμου. Και φυσικά η απάντηση του μεταξά ήταν ένα βροντερό ΟΧΙ, που στη συνέχεια το έκαναν πράξη και αποτέλεσμα οι έλληνες στρατιώτες, γράφοντας το Έπος του 1940 . Το ίδιο έπαθε και ο Χίτλερ, αργότερα την άνοιξη του 1941, σε αντίθεση με τις επιτυχίες του στα άλλα κράτη της Ευρώπης , όπως θα δούμε παρακάτω.
 
Δυσκολεύθηκαν τα γερμανικά στρατεύματα να εισβάλλουν στη Χώρα μας, υπέστησαν τη βάσανο του πεδίου της Μάχης, με σημαντικές απώλειες, και αντίθετα τους Έλληνες να αποσπούν τον Διεθνή θαυμασμό, για τον ηρωισμό τους, την ανδρεία τους και την αποφασιστικότητά τους να μείνουν ελεύθεροι και στη ψυχή και στο σώμα.
Αντιγράφοντας λοιπόν από την εφημερίδα ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ της Ενώσεως Αποστράτων του Στρατού Ξηράς (ΕΑΣΣ) του μηνός Οκτωβρίου ε.ε. για το τί έλεγαν για μάς, οι ξένοι

Τους νεκρούς μου δεν θα τους προδώσω (Αφιέρωμα στο 1940 )

H 74χρονη κ. Ερμιόνη, από τη Χειμάρα δεν σταμάτησε ποτέ να κλαίει τους πεσόντες στο τελευταίο οχυρό. Οι ήρωες γι΄αυτήν έχουν πάντα όνομα.
E, μο διάολε, τράβα το δρόμο σου. Εγώ τους νεκρούς μου δεν θα τους προδώσω». Η κ. Ερμιόνη Πρίγκου είχε αγριέψει. Ο Αλβανός αστυνομικός την απειλούσε με φυλακή.
Εκείνη όμως επέμενε να τιμήσει -με το δικό της τρόπο, αλλά φανερά πια- τους έξι στρατιώτες που έπεσαν νεκροί δέκα μέτρα από την αυλή της, πριν από 65 χρόνια στα βουνά της Χειμάρρας. Κοριτσάκι τότε, η 74χρονη σήμερα Ερμιόνη θυμάται που έριχνε κι αυτή χώμα για να σκεπάσει τα άψυχα κορμιά των φαντάρων.
«Να, εδώ είναι ο Γιάννης. Ο Ματθαίος με τον Αντρέα είναι από εκεί. Μπορεί να κάνω και λάθος. Πάντως, ο Πάνος είναι από εδώ». Μεγάλωσε με δύο ομαδικούς τάφους στον κήπο της. Γι αυτήν οι ήρωες -έστω και νεκροί- έχουν όνομα και ταυτότητα. Και αν άλλοι τούς έχουν ξεχάσει, αυτή, η Ερμιόνη Πρίγκου, αλλά και ο ξάδερφός της, Δημήτρης, 78 χρόνων (ζούσαν τότε μαζί), δεν έπαψαν ποτέ να τους κλαίνε, να τους μιλάνε, να τους ανάβουν ένα κερί περιμένοντας κάποιος από την Ελλάδα να ενδιαφερθεί για τους δικούς τους νεκρούς ήρωες.

Για τους υπερασπιστές του τελευταίου ελληνικού οχυρού του νοτιοδυτικού μετώπου στη Χειμάρρα, που έπεσαν δίνοντας χρόνο στους άλλους για να οπισθοχωρήσουν με ασφάλεια. «Αχ, τα παιδιά Παίζανε μαζί μου. Μου φορούσαν τα καπέλα τους. Ολο ζωή. Το έφερε έτσι η μοίρα και δεν με αποχωρίστηκαν ποτέ. Ούτε εγώ. Ούτε κανένας από την οικογένειά μας. Γεράσαμε μαζί με τα παιδιά. Θα ζούσαν άραγε τώρα; Μπορεί. Την αγάπαγαν αυτά τα παιδιά τη ζωή».
Η κυρία Ερμιόνη, η οποία ζει στη ρίζα του βουνού Σκουτάρα, περίπου δέκα χιλιόμετρα από τη Χειμάρρα, έζησε από κοντά -σχεδόν από τα δέκα μέτρα- το έπος του

Χαράλαμπος Κατσιμήτρος: «Οι Ιταλοί δεν θα περάσουν το Καλπάκι»! - (Αφιέρωμα στην Εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940)

Το Ελληνικό Έθνος γιορτάζει και πανηγυρίζει τις ημέρες αυτές μια από τις μεγαλύτερες επετείους της σύγχρονης ιστορίας του. Είναι η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου του 1940, η οποία αποτελεί σημαντικό ιστορικό σταθμό της σύγχρονης Ελλάδος.

Την ημέρα αυτή μία μεγάλη Αυτοκρατορία, η Ιταλία, με εκατομμύρια λόγχες, με άπειρα πολεμικά μέσα, με αμέτρητα αεροπλάνα και υποβρύχια, με τον πιο σύγχρονο και πιο ισχυρό πολεμικό στόλο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ζήτησε από τη μικρή Ελλάδα με τον πλέον ιταμό και ανήκουστο τρόπο να σκύψει και να παραδοθεί. Ο Μπενίτο Μουσολίνι με το δίκαιο τού ισχυρότερου και της λόγχης ζήτησε να περάσει τα ελληνικά σύνορα ανενόχλητος.

Ο Ιταλός δικτάτορας φιλοδοξούσε να ανασυστήσει την παλαιά Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Πίστευε ότι ήταν «ο παράκλητος, ο Μεσσίας της Ιταλίας, ο διάδοχος των Καισάρων». Τα μεγάλα γεγονότα που συνέβαιναν στην Ευρώπη την εποχή εκείνη ήταν συγκλονιστικά και επηρέαζαν οπωσδήποτε και τη χώρα μας. Το Νοέμβριο του 1936 υπογράφηκε μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας. Το σύμφωνο αυτό ονομάστηκε «Άξονας».

Η Ιταλία εκμεταλλευόταν κάθε ευκαιρία, για να κατηγορήσει την Ελλάδα ότι ήταν ο

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Μοιρολόι κλαρίνου για τους άταφους του '40

 

ΤΑ ΟΧΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Τώρα που διερχόμαστε μία μείζονα κρίση, οικονομική, ηθική, πνευματική, ακριβώς τώρα καθίσταται ακόμη πιο επίκαιρο το μήνυμα από το ΟΧΙ του 1940. Το ΟΧΙ που βεβαίως είπε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς εκφράζοντας την άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας. Ήταν ένα ΟΧΙ κατά της ξένης εισβολής και υπέρ της ελευθερίας και της εθνικής αξιοπρέπειας. Οι φράσεις του Μεταξά προς τον Ιταλό Πρέσβυ Γκράτσι ήταν: “Alors c’ est la guerre”, που σημαίνει στα γαλλικά: Λοιπόν, έχουμε πόλεμο. Και το ΟΧΙ αυτό επαναλήφθηκε χιλιάδες φορές από απλούς φαντάρους και αξιωματικούς, από κληρικούς και λαϊκούς, από επιστήμονες και ολιγογράμματους μαχητές... 
Από άνδρες και γυναίκες που αισθάνθηκαν ότι προσεβλήθη η Παναγία κατά τον τορπιλλισμό της ΕΛΛΗΣ από ιταλικό υποβρύχιο στις 15 Αυγούστου 1940. Ο πόλεμος έγινε με υψηλά ιδανικά. Την Ορθόδοξη Πίστη και την Πατρίδα. Είχε ο απλός Έλληνας ισχυρούς προστάτες. Την Παναγία και την διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Τους ήρωες και τους μάρτυρες του Γένους.
Έγραψε σχετικά ο σπουδαίος λόγιος και δημοσιογράφος Σπύρος Μελάς: «Από αυτό το καμπαναριό της Μεγαλόχαρης αντιλάλησε ως τα πέρατα του Ελληνισμού η καμπάνα του εθνικού συναγερμού, όταν ο Ιταλός, αφήνοντας τον ακήρυχτο πόλεμο, ήρθε στις

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

26/10/2011, Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης



Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,
Ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος.
Εἰκοστῇ μελίαι Δημήτριον ἕκτῃ ἀνεῖλον.
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.

Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.

Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.


Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.

http://www.saint.gr/2649/saint.aspx


 

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’.
Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Η προσφορά των αγίων Πατέρων

του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

Παραβολή του Σπορέως και μνήμη των αγίων Πατέρων της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου
Από το βιβλίο του «ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ»
(Απάνθισμα κηρυγμάτων από την
«ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» των ετών 1980 και 1983)
ΠΡΩΤΟΠΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

1. Την μνήμη των Αγίων Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου (787) εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας. Μία αίρεση προκάλεσε και την σύνοδο αυτή, η αίρεση της Εικονομαχίας. Πέρα από το αναμφισβήτητο χριστολογικό περιεχόμενό της είχε η Εικονομαχία και σαφή εκκλησιολογικό χαρακτήρα. Ήταν μια απροκάλυπτη επίθεση της Πολιτείας, που δεν ενεργούσε πια ως «διάκονος Θεού εις το αγαθόν» (Ρωμ. ιγ’ 3), εναντίον της Εκκλησίας. Οι δύο διακονίες του Γένους, η «Ιερωσύνη» και η «Βασιλεία», η ιερατική και η πολιτειακή διακονία, βρίσκονται αντιμέτωπες. Εγείρεται η επιδίωξη της Πολιτείας να υποτάξει την Εκκλησία, σε μια πρωτοφανή έκρηξη πολιτειοκρατίας. Η αίρεση ήταν το πνευματικό υπόβαθρο του προβλήματος...

Αίρεση, λοιπόν, κυρίως η Εικονομαχία, όπως τόσες άλλες, που συγκλόνισαν την Εκκλησία μας στη διαιώνια πορεία της. Πώς όμως συνέβη τούτο; Πώς δηλαδή απείλησε η αίρεση την Εκκλησία και πώς εξουδετερώθηκε ο κίνδυνος αυτός; Αυτό θα επιχειρήσουμε να αναπτύξουμε στη συνέχεια.

2. Ό,τι είναι αναγκαίο για την σωτηρία μας μας το εφανέρωσε ο Θεός «πολυμερώς και πολυτρόπως», καθ’ όλη την εξέλιξη του σχεδίου της Θείας Οικονομίας, από τους χρόνους της Π. Διαθήκης, κυρίως όμως στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο Θεάνθρωπος Κύριός μας έγινε «υπογραμμός, ίνα τοις ίχνεσιν αυτού επακολουθήσωμεν» (Α’ Πέτρ. β’ 21). Γιατί μας απεκάλυψε εκείνο που αυτός ήταν (την οδό, την αλήθεια και τη ζωή) και έζησε εκείνο, που εδίδαξε. Δεν μας εξήγησε δηλαδή μόνο τί είναι αλήθεια, αλλά μας εφανέρωσε την ίδια την Αλήθεια, το Πρόσωπό του δηλαδή που είναι η μόνη και γι’ αυτό αιώνια αλήθεια. Απάλλαξε τον άνθρωπο από την αγωνιώδη προσπάθεια να βρει την αλήθεια. Γιατί βλέποντας τον Χριστό και το έργο του, έχει ενώπιόν του την Αλήθεια και δεν του μένει

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Μη τρομάξης και μη εγκαταλείψης τον αγώνα - Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης

Μη τρομάξης όταν πέφτης κάθε ημέρα, και μη εγκαταλείψης τον αγώνα.

Αντιθέτως να ίστασαι ανδρείως και οπωσδήποτε να ευλαβηθή την υπομονή σου ο φύλαξ άγγελός σου.

Όσο είναι ακόμη πρόσφατο και ζεστό το τραύμα, τόσο και ευκολώτερα θεραπεύεται.

Ενώ τα τραύματα πού εχρόνισαν, σαν παραμελημένα και αποσκληρυμένα, δύσκολα θεραπεύονται, και χρειάζονται για να ιατρευθούν πολύ κόπο και νυστέρι και ξυράφι και το εδώ πύρ των καυτηριασμών, (δηλαδή το πύρ των εδώ θλίψεων, έν αντιθέσει με το μελλοντικό πύρ της κολάσεως).

Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης

http://anastasiosk.blogspot.com/2011/10/blog-post_3457.html

Ο Παπαδιαμάντης και η Ιόνιος Πολιτεία

Συντάκτης:Διονύσης Φλεμοτόμος
Αφιερωμένη στον μεγάλο Σκιαθίτη και τον Κοσμοκαλόγερο των νεοελληνικών γραμμάτων είναι επάξια η φετινή χρονιά και η θύμησή του επανήλθε με πολλούς τρόπους στην καθημερινότητα και την χειμαζόμενη, όπως θα έγραφε και ο ίδιος, πραγματικότητά μας, για να μας δώσει κουράγιο και να μας στηρίξει.

Γιατί, όπως μας άφησε παρακαταθήκη ο άλλος μεγάλος, με τον οποίο ισότιμα μοιράζεται ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης την αφιερωματική επέτειο, ο Οδυσσέας Ελύτης, αυτόν, μαζί με τον δικό μας, τον Διονύσιο Σολωμό, πρέπει να μνημονεύουμε κάθε που μας βρίσκει το κακό και αυτό, από μια σωστική σύμπτωση, κάνουμε φέτος.

«Η κορυφή των κορυφών» χαρακτηρίστηκε από τον ακριβοδίκαιο με τις λέξεις Κωνσταντίνο Καβάφη ο νυκτερινός υμνωδός του Αγίου Ελισαίου και αυτή η μέγιστη απόδειξη τιμής ήταν πράγματι αντάξια με το έργο του και την προσφορά του.

Ομολογώ πως εμένα προσωπικά με συντρόφευε πάντα, από τα άγουρά μου χρόνια, ως τώρα, σε όλες τις μεγάλες γιορτές, με τα επίκαιρα διηγήματά του. Δεν μπορούσα και δεν μπορώ να καταλάβω Χριστούγεννα, δίχως να διαβάσω «Το Χριστόψωμο» ή το «Στο Χριστό, στο Κάστρο» και το Πάσχα μου θεωρεί απαραίτητο συμπλήρωμα τον «Λαμπριάτικο ψάλτη» και την «Εξοχική Λαμπρή», όπως τα βρήκα σε μια πανόδετη

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

ΡΩΤΗΣΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ... (Δίδαγμα)

Ο Θεός πήρε το χέρι μου στο δικό του, μείναμε για λίγο σιωπηλοί και μετά ρώτησα...

- «Σαν γονιός, ποια είναι τα μαθήματα ζωής που θα θέλατε να μάθουν τα παιδιά σας;»


Ο Θεός απάντησε χαμογελώντας:


-«Να μάθουν ότι δεν μπορούν να αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να γίνουν άξιοι να αγαπηθούν.


-Να μάθουν ότι δεν μετράνε περισσότερο τα πράγματα που έχουμε στη ζωή... μας, αλλά οι άνθρωποι που έχουμε στη ζωή μας.


- Να μάθουν ότι δεν ωφελεί να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους.


- Να μάθουν ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλάαυτός που χρειάζεται τα λιγότερα.


Να μάθουν ότι μέσα σε ελάχιστες στιγμές μπορείς ν’ ανοίξεις στον άλλο πληγές που μετά παίρνει χρόνια

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

23η Ὄκτωβρίου 2011, Κυριακή: ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ, Ἦχος β΄

Διώχνωντας τον Χριστό από τη ζωή μας τι μένει;

Ο διάβολος παραμορφώνει τον άνθρωπο.

Όλα είναι στην εξουσία του Χριστού, ο οποίος αγαπά το πλάσμα του και το θεραπεύει.


Ευαγγέλιον, ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. η΄ 27-39)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. Ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. Παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. Ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· Τί σοί ἐστιν ὄνομα; Ὁ δὲ εἶπε· Λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. Ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. Ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. Ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. Ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο. Αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. Ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. Καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.


 

Πληρωτικά - Λειτουργικά σε Ήχο Δεύτερο εκ του Βου του Κωνσταντίνου Πρίγγου. Ψάλλει ο Χρύσανθος Θεοδοσόπουλος. Ζωντανή Ηχογράφηση από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης

Πούτιν: "Η Αγία Ζώνη έφτασε στην Ρωσία σε μια κρίσιμη περίοδο"

Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης - 22.55
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα υποδέχθηκαν σήμερα το απόγευμα την Αγία Ζώνη στο αεροδρόμιο της Αγίας Πετρούπολης, ο Πρωθυπουργός της Ρωσίας κ. Βλαντιμίρ Πούτιν, παρουσία Υπουργών και Μελών της Κυβέρνησης.
Της υποδοχής προΐστατο ο Μητροπολίτης Λάντογκα και Αγίας Πετρουπολης κ. Βλαδίμηρος, συνοδευόμενος από πλειάδα επισκόπων, πλήθος ιερέων και πιστού λαού.
Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας κ. Πούτιν προσκύνησε με ευλάβεια την Αγία Ζώνη, χαιρέτησε εγκάρδια τον Ηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου γέροντα Εφραίμ, τον οποίο ευχαρίστησε για τη θυσία και τον κόπο που ανέλαβε προκειμένου να ανταποκριθεί στην πρόσκληση του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ. Κύριλλου και στην επιθυμία του ρωσικού λαού να επισκεφθεί η Αγία Ζώνη τη ρωσική γη.
Επίσης τόνισε ότι η Αγία Ζώνη και η Χάρη της Παναγίας έφθασε στη Ρωσία σε μία κρίσιμη περίοδο που ο λαός έχει ανάγκη από πνευματική ενίσχυση.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr, ο πρωθυπουργός είχε εν συνεχεία ιδιαίτερη συνάντηση με τον Ηγούμενο γέροντα Εφραίμ.
Ο μητροπολίτης Βλαδίμηρος από την πλευρά του, ευχαρίστησε και αυτός τον γέροντα Εφραίμ για την πρόθυμη ανταπόκριση της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου για την μεταφορά της Αγίας Ζώνης στη Ρωσία μετά από πρόσκληση του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ.κ. Κυρίλλου, με την προτροπή του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και την έγκριση της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους.
Ο μητροπολίτης έκανε ιδιαίτερη μνεία στο γεγονός και θεώρησε ιδιαίτερη ευλογία ότι η Αγία Ζώνη φθάνοντας στη Ρωσία είχε τον πρώτο της σταθμό στην Αγία Πετρούπολη.
Η Αγία Ζώνη αφού μείνει για 4 ημέρες στην Αγία Πετρούπολη θα συνεχίσει να ευλογεί τη ρωσική γη σύμφωνα με το πρόγραμμα, σχηματίζοντας σχήμα σταυρού στους τέσσερις ορίζοντες της ρωσικής γης και θα επισκεφθεί τις πόλεις, Αικατέρινμπουργκ, Νόριλσκ, Βλαδιβοστόκ, Ντιβέγιεβο, Σαράνσκ, Σαμάρα, Ροστόβ Να Ντονού, Καλίνιγκραντ και τέλος στις 19 Νοεμβρίου τη Μόσχα.
Τέλος πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν ότι ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου αύριο Παρασκευή 21 Οκτωβρίου, είναι προσκεκλημένος στην Ορθόδοξη Ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως.
Εκεί θα απευθύνει πνευματικές νουθεσίες από την εμπειρία του Αγίου Όρους στους φοιτητές της Ακαδημίας.

http://romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9589:poutin-ipodoxi-agia-zoni&catid=13

Η παραβολή του σπορέα (παιδικό βίντεο)

  

http://www.youtube.com/user/pankrestos

Στην συγκεκριμένη Διεύθυνση υπάρχουν και άλλα video με οπτικοακουστικό υλικό κατάλληλο για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά, αλλά και για μεγάλους.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Ο σεβαστός λόγιος μοναχός γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης μου διηγήθηκε ότι πήγε κάποτε να συναντήσει τον θαυμάσιο στην ψυχή και την βιβλική όψη Pώσσο ερημίτη παπα Τύχωνα. 

Πλησίασε το ασκητήριο του άκουσε θεσπέσιες ψαλμωδίες. Νόμιζε ότι γινόταν Θεία Λειτουργία και για αυτό περίμενε έξω από την καλύβα μέχρι να τελείωση. 
Τέλος, αφού μπήκε βρήκε μόνο τον παπα Τύχωνα στην εκκλησία, ο οποίος εκείνη την στιγμή μεταλάμβανε τον Άγιον Άρτον. Διατηρούσε Άγιον Άρτον όλο το χρόνο και μεταλάμβανε συχνά μόνος του. 

Ο πατέρας Θεόκλητος έμεινε κατάπληκτος και απορούσε τι να ήταν οι ψαλμωδίες που άκουσε προηγουμένως. 

Λίγο πριν την μακάρια κοίμηση του ερημίτου τον υπηρετούσε ο μαθητής και υποτακτικός του, σεβάσμιος γέρων Παίσιος. 

Εσύ είσαι ο άγιος Σεραφείμ; Ρώτησε κατάκοιτος και ετοιμοθάνατος παπα Τύχων. 

Τι λέτε γέροντα, δεν σας καταλαβαίνω. 

Να - είπε τότε – προ ολίγου ήταν εδώ ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ μαζί με την Παναγία και μιλούσαμε. 

Τι σου είπε η Παναγία; Ρώτησε ο πατέρας Παίσιος. 

Μου είπε ότι θα με πάρει μετά την γιορτή μου. 

Πράγματι στις 10 Σεπτεμβρίου μετά την γιορτή της γεννήσεως της Θεοτόκου 8 Σεπτεμβρίου, κοιμήθη ο παπα – Τύχων με ειρήνη κρατώντας στα χέρια του ένα σταυρό. 

Πριν πεθάνει ο πατέρας Παίσιος του έβαλε στην μύτη να μυρίσει βασιλικό. 

Μυρίζει ωραία γέροντα; Του είπε. 

Ναι, παιδί μου αλλά ο παράδεισος μυρίζει πολύ πιο ωραία!...

http://agioritikovima.gr/

Εργασία για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση με πλούσια Βιβλιογραφία για Ερευνητικές Εργασίες, του Θεολόγου Μαζνέικου Αντώνη

Την πολύ καλή Διπλωματική εργασία του συναδέλφου Μαζνέικου Αντώνιου, του Γυμνασίου Αγνάντων Άρτας, αναρτούμε, με την άδειά του, χρήσιμη για μελέτη από τους συναδέλφους. Έχει τίτλο «Ορθόδοξη Εκκλησία και Περιβαλλοντική Εκπαίδευση: Η συμβολή του μαθήματος των Θρησκευτικών στη διαμόρφωση περιβαλλοντικής ηθικής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση». Θεωρούμε πως μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο βοήθημα για Ερευνητικές Εργασίες (projects), ιδιαίτερα η πλούσια Βιβλιογραφία που παραθέτει στο τέλος, αλλά και τα Φύλλα εργασίας που περιλαμβάνει.

«ΜΑΘΗΜΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ» ΒΗΜΑ - ΒΗΜΑ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Του Κυριάκου Διαμαντόπουλου
Κάποιος μοναχός έχει πει ότι η Αγιογραφία είναι «Η Τέχνη των Τεχνών». Δεν έχει άδικο! Είναι μεγάλο Χάρισμα από το Θεό, η ικανότητα του να αποτυπώνεις κατ’ ανθρώπινη δυνατότητα, με χρώματα πάνω σε ένα άψυχο αντικείμενο -το ξύλο- την μορφή ακόμη και του Ίδιου του Χριστού, της Θεοτόκου και τόσων άλλων Αγίων και να δίνεις δύναμη και ζωή στο άψυχο ξύλο.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι και τεχνικές ώστε να μπορέσεις να αγιογραφήσεις... Ένας τρόπος αγιογράφησης εικόνων είναι και αυτός παρακάτω που δείχνουμε βήμα – βήμα τα στάδια αγιογράφησης μέχρι και το τελικό αποτέλεσμα, χρησιμοποιώντας ακρυλικά χρώματα. Οι φωτογραφίες συνοδεύονται με συμβουλές για την κατανόηση του τρόπου αγιογράφησης.

Μην ξεχνάμε, ότι κάθε φορά πρίν αγιογραφήσουμε πρέπει να διαβάζουμε την ειδική Προσευχή του αγιογράφου (την οποία προσθέσαμε στο τέλος του άρθρου).

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, το μάθημα!

Ο αντιπαθητικός παππούλης

Κάποτε πολύ παλιά σε ένα μοναστήρι στο Όρος, πριν ακόμα η ανθρωπότητα μάθει τι είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν μία μικρή αδελφότητα νέων κατά βάσει μοναχών με τον Γέροντά τους, ο οποίος ήταν και αυτός σχετικά νέος.

Μέσα σε αυτήν την αδελφότητα υπήρχε όμως και ένας μεγάλος σε ηλικία παππούλης. Ο παππούλης της ιστορία μας, λοιπόν, δεν έλεγε ποτέ καλημέρα και περπατούσε πάντα με κατεβασμένο το βλέμμα. Όποτε συναντούσε κάποιον αδελφό του σταματούσε μπροστά του χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από το έδαφος και κατευθίαν γυρνούσε την πλάτη του και άλλαζε πορεία. Δεν πήγαινε ποτέ στης Παρακλήσεις και στους Εσπερινούς. Μπορεί να τον έβλεπαν καμιά φορά στο απόδειπνο μετά την τράπεζα, αλλά θα έφευγε πριν τελειώσει. Μονάχα τις Κυριακές πήγαινε στην Λειτουργία καθυστερημένος και καθόταν μέχρι να τελειώσει.

Όλοι οι αδελφοί του τον χαρακτήριζαν μονόχνοτο, παράξενο και τον συκοφαντούσαν συνέχεια στον Γέροντά τους. Πολλές φορές ο Γέροντας μπήκε στον πειρασμό να τον

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Ο πολιτικός Καποδίστριας, μάρτυρας της Ρωμηοσύνης


1. Η αποστολή του Κυβερνήτου ως άρσις Σταυρού

Στις 2 Απριλίου 1827 η Γ΄ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων ψήφισε τον Καποδίστρια πρώτο Κυβερνήτη της ελευθέρας μικράς Ελλάδος. Και εκείνος, έχοντας συνείδηση –ως διπλωμάτης καριέρας– της περιπέτειας, στην οποία εκούσια στρατευόταν, έγραφε στον πιστό φίλο του Εϋνάρδο: «Είμαι αποφασισμένος να άρω τον ουρανόθεν επικαταβαίνοντά μου σταυρόν»1. Με προφητική ενόραση διέβλεπε, ότι η ανάληψη της αποστολής του Κυβερνήτου της Ελλάδος, δεν ήταν παρά μαρτυρική πορεία και θυσία. Δεν μπορούσε όμως να αρνηθεί την πρόσκληση της Πατρίδος. Την συγκατανευσή του έβλεπε ως «οφειλήν εις ιεράν υπόθεσίν» της2. Το μέγεθος όμως της θυσίας του ήταν εις θέση να εκτιμήσουν οι άλλοι. Έτσι, ο αυστριακός διπλωμάτης και ιστορικός Πρόκες Όστεν σημειώνει στην ιστορία του, ότι, όπως ήταν τότε η Ελλάδα, πιθανώτερο ήταν να στηρίξει ο Καποδίστριας την Ελλάδα, παρά η Ελλάδα τον Καποδίστρια3. Και πράγματι, ο Καποδίστριας αποτελεί μοναδική περίπτωση –ίσως όχι μόνο στην Ελληνική ιστορία– πολιτικού, που αρνήθηκε κάθε «χρηματικήν χορηγίαν», δια να μη επιβαρύνει το δημόσιο Ταμείο4. Δεν ζήτησε, ούτε πήρε τίποτε από την Πατρίδα, αλλά έδωσε τα πάντα στην Πατρίδα!

Το έθνος προσέβλεψε με εμπιστοσύνη στον μεγάλο αυτόν Έλληνα πολιτικό, γνωστό ήδη στην Ευρώπη και τον κόσμο, και στήριξε σ’ αυτόν τις ελπίδες του. Υπακούοντας στο κέλευσμα του άλλου μάρτυρα της ελευθερίας μας Ρήγα Βελεστινλή: «και της

Έκθεση μνήμης και τιμής στον Κώστα Μπαλάφα

Τον μεγάλο δάσκαλο της ελληνικής φωτογραφίας, τον Ηπειρώτη φωτογράφο της αντίστασης και του κοινωνικού προβληματισμού τιμά ο Δήμος Ιωαννιτών.

Στη μνήμη του Κώστα Μπαλάφα, διοργανώνεται στο ισόγειο της Δημοτικής Πινακοθήκης, φωτογραφική έκθεση με θέμα: «Κατοχή και Αντίσταση, ημέρες μνήμης».

Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011 και ώρα 19:30.

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι 3 Νοεμβρίου 2011.Στο χώρο της Πινακοθήκης θα ανοίξει βιβλίο συλλυπητηρίων.

http://epirusgate.blogspot.com/2011/10/blog-post_7069.html

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Ο πολιτικός Παπαδιαμάντης

Από τον Κων/νο Παπακωνσταντίνου


 «Η Ηθική δεν συνάδει της πολιτικής»
Αλ. Παπαδιαμάντης

Αν κανείς διαβάσει τα έργα του Παπαδιαμάντη, θα διαπιστώσει, πώς ο Άγιος των γραμμάτων δεν είναι μόνο ένας διηγηματογράφος παγκόσμιας ακτινοβολίας (Ζάν Μωρεά). Ασχολήθηκε με τη ηθογραφία, με τη μεγάλη ελληνοχριστιανική παράδοση, αλλά και με την πολιτική. Σε όλα τα διηγήματα, μυθιστορήματα ή άρθρα του, εκφράζει άμεσα ή έμμεσα την απαξίωσή του για την πολιτική.

Με περισσή τέχνη παρουσιάζει στα κείμενά του, τους ιθύνοντες. (Αστυνόμους, Προεστούς, Βουλευτές ή κομματάρχες, με έλλειμμα ήθους, που αρχίζει από την αδιαφορία για το έργο τους, την κατάχρηση εξουσίας, την εκμετάλλευση και την αναλγησία, για έναν λαό, που δυστυχεί.

Θα δούμε σήμερα, πώς εκφράστηκε για την πολιτική.

Και το κάνουμε αυτό, γιατί ότι γινόταν τότε (1951 – 1911) τα ίδια και χειρότερα ίσως γίνονται σήμερα με το διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα. Αλήθεια, δεν διδάσκονται οι άνθρωποι από τα λάθη τους; Τόσο τυφλώνονται από την ιδιοτέλεια, τον εγωισμό και την απονιά για τον διπλανό τους; Πότε η Παιδεία μας θ’ ανοίξει τα μάτια και τις ψυχές των ανθρώπων;

Στη «Φόνισσα» ο Παπαδιαμάντης, στηλιτεύει την πολιτική συμπεριφορά των Μεγάλων. «Την πλιατσικολογίαν-λέγει-διεδέχθη η φορολογία. Κι έπειτα ο λαός, να ο περιούσιος λαός, εξακολουθεί να δουλεύει διά την μεγάλην κεντρικήν γαστέρα, Την ώτα μη έχουσαν».
Ένας Αστυνομικός, συμβουλεύει τον συνάδελφόν του:

Έξοδος από την κρίση

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Είπα στον εαυτό μου να μην ασχοληθώ ξανά με το θέμα της οικονομικής κρίσης. Επειδή όμως η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς και τα δικαιολογημένα παράπονα θεριεύουν, θέλησα να μην τηρήσω τον λόγο μου. Δεν θα μεταφέρω γνωστά πικρά γεγονότα, ούτε θα γίνω εκτιμητής τους. Καθημερινά αναθεωρούνται πρόσφατες αποφάσεις, μεγαλώνουν τα προβλήματα και μεγαλώνει η κρίση. Άφωτα αδιέξοδα, τραγικά δράματα, εικόνες θλίψης, ντροπής και κατάντιας. Ανησυχία, αγωνία, χρεοκοπία, ανεργία, αβεβαιότητα και καχυποψία επικρατούν. Πρόκειται  οπωσδήποτε για ελεεινό και αξιοδάκρυτο κατάντημα.

 

Ξαναχρειάζεται να ειπωθεί το σύνθημα περί αλλαγής δυνατά. Είναι μια ευκαιρία τώρα, που διαφορετικά δεν θα δινόταν, να ομολογήσουμε την ήττα μας, την αδυναμία, την αμαρτία μας. Με γενναιότητα να οδηγηθούμε στην απαραίτητη μετάνοια. Τώρα αμέσως, δεν υπάρχει χρόνος για απώλεια. Να παραδεχθούμε τους παρασυρμούς μας, ότι πήραμε τη ζωή μας λάθος, δεν θέσαμε υψηλούς στόχους, συμφωνήσαμε με την αδικία. Δυστυχώς η αναλήθεια, η αδιαφάνεια, η ανεντιμότητα, η αδιαφορία, η ασέβεια έλαβαν κυρίαρχη θέση στη ζωή μας. Είναι καιρός να σκύψουμε καλά μέσα μας, να παρατηρήσουμε αυστηρά τον εαυτό μας, να μεταποιήσουμε τα πάθη μας. Είναι ύστατη ώρα, δεν υπάρχουν περιθώρια για αναβολές και καθυστερήσεις. Είμεθα υπεύθυνοι για τους εαυτούς μας. Ας αφήσουμε τώρα τους άλλους, ας δούμε πιο προσεκτικά τους όχι και τόσο γνωστούς εαυτούς μας.

Ήμασταν αρκετά συγκρατημένοι στη φιλανθρωπία μας, στη φιλαδελφία και τη φιλοθεία μας. Δεν αγκαλιάσαμε σφιχτά τον φτωχό, δεν πονέσαμε εκ βαθέων τον πονεμένο, δεν συντρέξαμε τόσο πρόθυμα στην ανάγκη του πλησίον. Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε ενοχές και να κατασκευάσουμε

Άγιον Όρος: Φάρος στην σταυροαναστάσιμη πορεία του Γένους

Μετά από 400 χρόνια ζωής με τους Τούρκους (800 και στην Μικρά Ασία), βγήκαμε αναγεννημένοι Ορθόδοξοι Ρωμιοί, κυρίαρχοι της Ανατολικής Μεσογείου.

Πως έγινε αυτό; Μείναμε πιστοί στην παράδοση και χύθηκε ποτάμι μαρτύρων και ηρώων αίμα, είχαμε τα ματωμένα ράσα, το σχοινί του Πατριάρχη …

Σήμερα, λιγότερο από 200 χρόνια με την «διαφωτισμένη» Δύση τι είμαστε; Καιρός να χαράξουμε νέα πορεία. Πίσω στην φιλοκαλική παράδοση των Πατέρων μας, στην μάννα και τροφό του Γένους Εκκλησία.

Κι ενώ ήδη ζούμε την κατάλυση του νέου Ελληνικού Κράτους, δεν μας έχει καταλάβει η απελπισία. Πως γίνεται αυτό; Μέσα στο πέλαγος της ασέβειας και της αποστασίας ένα κομμάτι του λαού ακόμη προσεύχεται, ασκείται, μετανοεί, αγιάζει και ξανασηκώνεται από την πτώση του μέσα στην Κιβωτό του Γένους, την Εκκλησία μας, παρά τον λυσσαλέο πόλεμο που της γίνεται...

Ένας λαός που έχει πάντα πίστη και εμπιστοσύνη στον Κύριο της ζωής και του

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Χρονία ἀσθένεια

Σαράντος Ι. Καργάκος, Ιστορικός - Συγγραφέας

Δέν νομίζω ὅτι χρειάζονται ἰδιότητες Κάλχαντος ἤ Τειρεσία γιά νά ἀποδείξει ἤ νά δείξει κανείς ὅτι καί κατ᾽ αὐτήν τήν περίοδο, παρά τά λαμβανόμενα μέτρα –ἴσως καί ἐξ αιτίας τους– ἡ Ἑλλάς θά κινηθεῖ inter flentium et doloris (= μεταξύ θλίψεων καί ὀδύνης).

Ὑπό σωστή διακυβέρνηση καί μέ πολίτες σώφρονες, ἡ Ἑλλάς θά ἔπρεπε νά ἦταν σύμβολο εὐπρεποῦς εὐημερίας, γαλήνης καί ἠρεμίας, ὅπως ἡ beata (= εὐδαίμων) Ἑλβετία. Δυστυχῶς, ὅπως τό ἔχουμε γράψει συχνῶς, ἡ χώρα μας ἐδῶ καί δεκαετίες παραδέρνει σάν τό «Μεθυσμένο Καράβι» τοῦ Ρεμπώ, ἐπειδή ἔχει μπεῖ στό χῶρο τῆς ἐξωπραγματικότητας. Κινεῖται σέ μή πραγματική διάσταση, ἔξω ἀπό τίς δυνατότητές της, τίς συγκυρίες καί τίς εὐκαιρίες.

Ὁ λαός μας ἀφιονισμένος ἀπό τίς ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν καί τήν εἰκονική πραγματικότητα τῆς τηλοψίας καί τῶν ἐντύπων πού τοῦ «πουλᾶνε ὄνειρο», ἄκουγε τά πολιτικά μυθεύματα καί κουνοῦσε αὐτάρεσκα τό κεφάλι του σάν τό πλαστικό σκυλί πού μερικοί τοποθετοῦν σάν «μασκώτ» στό πίσω μέρος τοῦ αὐτοκινήτου τους. Μέ ἄλλα λόγια, ἐπί ἔτη ὁ Ἕλλην ἐβλάκευε.

Ἦταν τόσο τό μέγεθος τῆς ἀνοησίας, τῆς ἀσυναρτησίας καί παρεῖχε τόσο θέαμα

Ορθόδοξος «Εκκλησία» ή «Συνομοσπονδία» Τοπικών Εκκλησιών ;

του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση



Τι είναι επιτέλους το Σώμα  στο οποίο ανήκουμε ως «μέλη εκ μέρους» (Α΄Κορ. 12, 27) και ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως; Η «Μία» και Αδιαίρετος Ορθόδοξος Ἐκκλησία; Ή μήπως μια εθνοφυλετικής υφής Συνομοσπονδία ανεξάρτητων απ’αλλήλων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών;

Το ερώτημα αυτό μου εγεννήθη πρόσφατα, όταν διάβασα σειρά συνεντεύξεων του Προέδρου του Τμήματος Εξωτερικών Υποθέσεων της Εκκλησίας της Ρωσίας, Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνος σε γνωστά Ρωσικά ΜΜΕ, όπως η ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα Izvestia, και τα Πρακτορεία Interfax-Religion και RIA-Novosti. Συνεντεύξεων οι οποίες δόθηκαν σε συνάφεια προς την Σύναξη των Προκαθημένων των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων και της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας Κύπρου, που είχε πραγματοποιηθεί στο Φανάρι αρχές του παρελθόντος μηνός Σεπτεμβρίου, κατόπιν πρωτοβουλίας του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Ως γνωστόν, κύριος σκοπός της Συνάξεως αυτής ήταν η  ανταλλαγή απόψεων όσον αφορά στις δραματικές επιπτώσεις επί των Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής της τεταμένης πολιτικο-κοινωνικής  κατάστασεως  στον Αραβικό κόσμο, δευτερευόντως δε, η αποτίμηση της από πολλού ήδη καιρού καρκινοβατούσης πορείας μας προς την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο.

Το ενδιαφέρον με τις ως άνω συνεντεύξεις έγκειται στο ότι ο χαρισματικός αυτός Ιεράρχης, ενώ διατυπώνει άκρως ενδιαφέρουσες σκέψεις ως προς την αναγκαιότητα

Πριν 750 χρόνια η Κωνσταντινούπολη απελευθερώθηκε από τους Φράγκους κατακτητές


Η επέτειος της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τη φράγκικη τυραννία πριν από 750 χρόνια περνά απαρατήρητη. Σημειώνεται ότι η πανηγυρική είσοδος του Αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγου στην Πόλη έγινε ανήμερα της Παναγίας, στις 15 Αυγούστου του 1261. Στα πολλά μας και σοβαρά προβλήματα επιβίωσης λησμονήσαμε μια από τις σημαντικές επετείους της Ιστορίας του Ελληνισμού. Ο καθηγητής Γεώργιος Θ. Ζώρας, σε άρθρο του στο περιοδικό "Παρνασσός" - του ομωνύμου Φιλολογικού Συλλόγου- έγραψε στην 700ή επέτειο, το 1961:
" Η ανάκτησις της Κωνσταντινουπόλεως δεν είναι αξιοσημείωτος μόνον διότι επεξέτεινε κατά δύο όλους αιώνας την ζωή της μεσαιωνικής ελληνικής αυτοκρατορίας, αλλά - και κυρίως - διότι ετόνωσε το εθνικόν φρόνημα και έσωσεν από την πλήρη καταστροφήν τον Ελληνισμόν και την Ορθοδοξίαν. Αν οι Φράγκοι περέμενον επί τινας αιώνας εις την Ελλάδα και τούτους διεδέχετο αμέσως η τουρκική κυριαρχία είναι πολύ αμφίβολον αν ο Ελληνισμός θα είχε δυνηθή να επιζήση. Αλλ' η επί δύο αιώνας αναζωπύρωσις έδωκε την ηθικήν δύναμιν εις το Έθνος δια την πραγμάτωσιν της ενδόξου θυσίας του 1453 και της μακράς αντιστάσεως κατά τα μακρά έτη της τουρκοκρατίας. Χωρίς το 1261 ίσως να μην υπήρχε το 1821". 

Η άλωση της Βασιλεύουσας από τους Φράγκους, το 1204, δεν έχει όμοια της στην Ιστορία, γράφει ο Στίβεν Ράνσιμαν, στην εξιστόρηση του των Σταυροφοριών. Και

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Τμήμα ιερού λειψάνου του Αγ. Γρηγορίου Καλλίδη στη Ζίτσα

Τμήμα ιερού λειψάνου του Αγίου Γρηγορίου Καλλίδη πρόκειται να μεταφερθεί στη Ζίτσα, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, τον οποίο ο Γρηγόριος Καλλίδης ως Μητροπολίτης Ιωαννίνων θεμελίωσε στις 25 Μαρτίου του 1890.


Τη μεταφορά θα κάνει ο ηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Βελλάς Ιωαννίνων αρχιμανδρίτης Δοσίθεος το απόγευμα της ερχομένης Τετάρτης 19 Οκτωβρίου, παραμονή της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Γρηγορίου, ο οποίος αναγνωρίστηκε ως Άγιος της εκκλησίας μας με Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη στις 22 Μαΐου του 2003.

Η υποδοχή του ιερού λειψάνου, που παραχώρησε στη Μητρόπολη Ιωαννίνων, μετά από σχετικό αίτημα του οικείου Ποιμενάρχη κ. Θεοκλήτου, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, θα γίνει στην κεντρική πλατεία της Ζίτσας και στη συνέχεια με επίσημη πομπή θα μεταφερθεί και θα εναποτεθεί στον ενοριακό ναό του χωριού, όπου θα τελεσθεί ιερά αγρυπνία προς τιμήν του Αγίου.

Ο Άγιος Γρηγόριος Καλλίδης γεννήθηκε το 1844 στο Κούμβαο της Αν. Θράκης.
Εχρημάτισε επίσκοπος Ναζιανζού (1875 – 1879), μητροπολίτης Τραπεζούντος (1879 – 1885), Θεσσαλονίκης (1885 – 1889), Ιωαννίνων (1889 – 1902), Ηρακλείας και Ραιδεστού (1902 -1922) και εκοιμήθη την 23η Ιουλίου του 1925 στην Θεσσαλονίκη.

Κατά την ανακομιδή των λειψάνων του στις 20 Οκτωβρίου του 1979 και την μεταφορά τους από το κοιμητήριο Ευαγγελιστρίας Θεσσαλονίκης στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου βρέθηκαν να ευωδιάζουν και να επιτελούν από τότε και μέχρι σήμερα πλήθος θαυμάτων.

http://romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9558:2011-10-17-11-24-55&catid=25:2009-12-18-08-37-46

Το νέο σχολείο και ο εθνικός «απολογοτεχνισμός»

Χωρίς την έγκριση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που το έχουν βάλει στο... ψυγείο

Αποφασίζουν φίλες και ομογάλακτες της Δραγώνα και της Ρεπούση 

Η εφευρετικότητα κάποιων επώνυμων κύκλων προκειμένου να αλλοιώσουν την ιστορική φυσιογνωμία του λαού μας δεν έχει προηγούμενο τον τελευταίο καιρό.
Ανάμεσα σ' αυτούς και κυρίες οι οποίες συμμετείχαν στη σύνταξη του Προγράμματος Σπουδών της Α΄ τάξης Λυκείου για το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας που δημοσίευσε το υπουργείο Παιδείας, φίλες και ομογάλακτες της κ. Δραγώνα, της κ. Φραγκουδάκη και της κ. Ρεπούση.

=Κίνηση πρώτη: Αλλαγή του ονόματος του μαθήματος από «Νεοελληνική Λογοτεχνία» στο μονολεκτικό «Λογοτεχνία»… έτσι απλά. Φυσικά, ο στόχος δεν είναι η συντομογραφία του μαθήματος. Προφανώς επιδιώκεται να επιβληθεί μια εντελώς νέα φιλοσοφία, ώστε να μη δίνεται πλέον προτεραιότητα στην ερμηνευτική ανάδειξη του νεοελληνικού κειμένου, της νεοελληνικής γλώσσας και της νεοελληνικής πολιτιστικής ταυτότητας. Κάτω από τον γενικό όρο «Λογοτεχνία» χωράνε όλες οι Λογοτεχνίες. Αναρωτιέται κανείς ποιος θα είναι τελικά ο στόχος του μαθήματος. Το γεγονός αυτό, πέραν των άλλων, συνιστά και κατάφωρη παραβίαση της συνταγματικής επιταγής, σύμφωνα με την οποία κύριος στόχος της εκπαίδευσης είναι η καλλιέργεια της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας και συνείδησης και, ως γνωστόν, τα μαθήματα της Νεοελληνικής Γλώσσας και της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας αποτελούν τα βασικότερα για την επίτευξη αυτού του σκοπού.

=Κίνηση δεύτερη: Μεταφέρεται στην Α' τάξη του Λυκείου η φιλοσοφία που διέπει το πρόγραμμα του Γυμνασίου (!) που εφαρμόσθηκε για τους μουσουλμανόπαιδες της Θράκης (!). Ειδικότερα, στο κείμενο των κυριών Βενετίας Αποστολίδου και Ελένης Χοντολίδου που τιτλοφορείται «Το μάθημα της λογοτεχνίας σε διαπολιτισμικό

Θαυμαστής του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο Ναπολέων


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η μεγάλη έκθεση για τον Μέγα Αλέξανδρο και τον ελληνικό πολιτισμό που διέδωσε σε όλη την Οικουμένη φιλοξενείται έως τις 14 Ιανουαρίου 2012 σε αίθουσες του Μουσείου του Λούβρου, στο Παρίσι, που φέρουν το όνομα του Ναπολέοντα. Η Έκθεση συμπίπτει με τα 180 χρόνια από την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης, που οδήγησε στην ελευθερία των Ελλήνων από την Πελοπόννησο έως την Ήπειρο, τη Μακεδονία, τη Θράκη, την Κρήτη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αλλά και από τον θάνατο του Ναπολέοντα, που τον βρήκε εξόριστο στο νησί της Αγίας Ελένης, στις 5 Μαϊου του 1821. Δεν είναι γνωστό αν τυχαία τα εκθέματα για τον Μέγα Αλέξανδρο τοποθετήθηκαν στις αίθουσες που φέρουν το όνομα του Ναπολέοντα. Γιατί αυτός θαύμαζε τον Έλληνα στρατηλάτη, όπως αποδεικνύεται από τα αποφθέγματα που άφησε και τα οποία κυκλοφορούνται στις εκδόσεις "Les belles lettres"*.
 
Ο Βοναπάρτης είχε εντυπωσιαστεί από το πώς ο Μέγας Αλέξανδρος σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα πέτυχε τόσα πολλά και σπουδαία και ήθελε να τον αμιλλάται στις μοναδικές ικανότητες που διέθετε στον στρατηγικό και στον πολιτικό τομέα. Το 1816 και ενώ ήταν αιχμάλωτος στο νησί της Αγίας Ελένης έγραψε: "Αυτό που αγαπώ στον Μέγα Αλέξανδρο δεν είναι οι πετυχημένες εκστρατείες του, που δεν μπορεί να τις συλλάβει ανθρώπινος νους, αλλά τα πολιτικά μέσα που χρησιμοποίησε για να

Επιστολή στην Καθημερινή για το πολυτονικό και τους νέους

κύριε Διευθυντά,
Στὴν "Κ" τῆς 15/10, στὸ ἀφιέρωμα γιὰ τὸ πολυτονικό, ὁ κ. Βατόπουλος διερωτᾶται: "Ὑπάρχουν νέοι ποὺ δὲν διδάχθηκαν τὸ πολυτονικὸ καὶ νὰ τὸ ὑποστηρίζουν;" Ναί, ὑπάρχουν, καὶ μάλιστα οὐκ ὀλίγοι, μὲ συνέπεια ποὺ ἐκπλήσσει (δηλαδὴ παντοῦ, ἀκόμα καὶ στὰ διαδικτυακὰ "τσάτ"). Ἡ ἐπιλογή τους αὐτὴ σὲ καμία περίπτωση δὲν προκύπτει ἀπὸ κοινὲς πολιτικὲς ἢ θρησκευτικὲς συνισταμένες, καὶ ἐξυπακούεται πὼς ἀναφερόμαστε σὲ χρήση τῆς φρέσκιας δημοτικῆς γλώσσας. Ἐπιτρέψτε μας νὰ προτείνουμε τὴν ἀκόλουθη ἱεράρχηση τῶν αἰτιῶν, μετὰ ἀπὸ σχετικὲς συζητήσεις:

(α) Θεωροῦν πὼς μὲ τὸ πολυτονικὸ διασώζεται καίρια καὶ σημαντικὴ πληροφορία στὴν λέξη καὶ κυρίως στὴν πρόταση, πληροφορία ὄχι κατ' ἀνάγκην φωνητική.

(β) Ἀντιμάχονται τὴν ἄρση περίπου δισχιλιετοῦς συνέχειας τῆς ὀπτικῆς (βιωματικῆς) ἀποτύπωσης τῆς γλώσσας. (Δὲν θεωροῦν τὴν Βουλὴ ἁρμόδια γιὰ μιὰ τέτοια ἀπόφαση, καὶ δὴ μὲ τροπολογία καὶ 30 βουλευτές, ὅπως συνέβη.)

(γ) Ἀποστρέφονται τὴν τραγικὰ λανθασμένη de facto διχοτόμηση τῆς γλώσσας σὲ "ἀρχαῖα" καὶ "νέα", δηλαδὴ σὲ ὅ,τι τυπώθηκε πρὶν τὸ 1982 καὶ μετὰ τὸ 1982 ἀντίστοιχα (γιὰ τοὺς μαθητὲς τῶν λυκείων μας, ὁ Ἐλύτης γράφει "στὰ ἀρχαῖα", ἐπειδὴ τυπώνεται σὲ πολυτονικό. Ρωτῆστε τους). Ἢ τὴν θεώρηση τῆς

Εφιαλτικό τοπίο στα γυμνάσια και τα λύκεια


 

Η «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΤΑΡΓΕΙ 1.000 ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ 2.000 ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

Τη στιγμή που η οικονομική εξαθλίωση χτυπά της οικογένειες χιλιάδων μαθητών, το υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει και νέα «χτυπήματα» στο δημόσιο σχολείο. Ετσι, στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, προτίθεται να συγχωνεύσει ή να καταργήσει πάνω από 1.000 σχολικές μονάδες, στην πλειονότητά τους Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ) και Σχολές (ΕΠΑΣ). Αμεσο κίνδυνο διατρέχουν τα συστεγαζόμενα και τα «μικρά» σχολεία. Αυτά δηλαδή που έχουν επτά έως οκτώ τμήματα, τα εσπερινά και τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, ενώ όσα στεγάζονται σε ενοικιαζόμενα κτίρια αναμένεται να καταργηθούν για να εξοικονομηθούν τα ενοίκια.

Η νέα «επιχείριση Καλλικράτης» θα έχει ως αποτέλεσμα, όπως εκτιμούν εκπαιδευτικοί, να καταργηθούν πάνω από 2.000 οργανικές θέσεις, οι οποίες θα προστεθούν στις 4.000 οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών που αυτή τη στιγμή δεν έχουν ωράριο όπως για π.χ. καθηγητές πληροφορικής, γαλλικών, γερμανικών, γυμναστές, τεχνολόγοι κ.λπ.

Συγχρόνως το υπουργείο Παιδείας αυξάνει το ωράριο των εκπαιδευτικών κατά

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

’’ Στο στόχαστρο, η Εκκλησία… ’’

του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου κ.Θωμά Ανδρέου, Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως π. Θωμά Ανδρέου

Τελευταία ,παρατηρείται μια γενικευμένη επίθεση κατά της Εκκλησίας, με συζητήσεις για την μισθοδοσία του Ιερού Κλήρου και διάφορα άλλα, σε μια περίοδο που πραγματικά ο λαός μας υποφέρει από τα δύσκολα μέτρα τα οποία έχουν επιβληθεί με αποτέλεσμα να αυξάνεται η ανεργία ,να υποφέρουν τα χαμηλά και μεσαία στρώματα, να υπάρχει μια έντονη αγωνία για το που πάμε και τι μας περιμένει αύριο.

Κάθισα το μεσημέρι να παρακολουθήσω το δελτίο ειδήσεων και με ενδιαφέρον άκουσα πως η μεγάλη μας Βυζαντινολόγο κα. Ελένη Αρβελέρ, παρακολούθησε συναυλία με μελοποιημένα ποιήματα της με χρώμα της εποχής του Βυζαντίου τα οποία και τραγούδησε ο Γ. Νταλάρας. Σε κάποια στιγμή η διακεκριμένη επιστήμων, που σε καμία περίπτωση δεν θα τολμούσα να κρίνω, συζητώντας επί σκηνής λίγο πολύ είπε: "Κάποτε όταν ο Αλέξιος Κομνηνός χρειάσθηκε χρήματα για το κράτος, δήμευσε την περιουσία της Εκκλησίας…", και λέγοντας το, καταχειροκροτήθηκε από τους παρισταμένους ακροατές!

Βέβαια, η εξαιρετική Βυζαντινολόγος, ενώπιον της οποίας και υποκλίνομαι, δεν είπε ή δεν έδειξε η τηλεόραση αν το είπε, το πόσο βαθύτατα θρησκευόμενος υπήρξε, αληθινά θρησκευόμενος, ο Αλέξιος Κομνηνός. Διαβάζοντας το έργο της Άννας Κομνηνής – κόρης του Αλεξίου- "Αλεξιάδα" στο οποίον η Άννα περιγράφει την ζωή, το έργο και τον θάνατο του Αυτοκράτορα πατέρα της, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο βαθιά και αληθινά θρησκευόμενος ήταν ο Αλέξιος Κομνηνός. Ένα χαρακτηριστικό περιστατικό της αληθινής ευσέβειας του είναι η μετάνοια που επέδειξε ο Αυτοκράτορας, όταν

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης για τον π. Παΐσιο


``... Ενώ οι μοναχοί και οι ηγούμενοι των μονών του Αγίου Όρους ζητούσαν να ακούσουν κάποιο λόγο παρακλήσεως από εμένα, εγώ, ως ορθόδοξος ιερεύς και επίσκοπος, ένιωθα την ανάγκη να στραφώ και να ζητήσω λόγο παρακλήσεως από κάποιον πνευματικό πατέρα.

Ένας από τους καταξιωμένους πνευματικούς ήταν ο π. Παΐσιος, ένας απλός αλλά μεγάλου πνευματικού βάθους μοναχός. Γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας και αποδείχθηκε ένας από τους παράγοντες της αναγέννησης του μοναχισμού στο Άγιον Όρος, ο οποίος σαφώς έφθινε- ίσως όχι από άποψη πνευματική, ασφαλώς όμως από άποψη ανθρώπινου δυναμικού και μοναστικού πληθυσμού- όταν εορτάσαμε την πρώτη χιλιετηρίδα του Αθωνικού μοναχισμού το 1963. Μετά από μια περίοδο κατά την οποία είχε αποσυρθή στο Σινά, ο π. Παΐσιος επέστρεψε στο Άγιον Όρος, απ' όπου κατηύθυνε πολλές ψυχές σε όλο τον κόσμο. Είχε επισκεφθεί τον προκάτοχό μου, Πατριάρχη Δημήτριο την εποχή που υπηρετούσα ως προσωπικός του γραμματεύς. Αυτό που συνεκλόνιζε ήταν η σιωπή του.

Όποιος ευλογηθεί στη ζωή του να συναντήσει έναν ζωντανό άγιο, γνωρίζει την μοναδική αίσθηση της ηρεμίας η οποία χαρακτηρίζει έναν τέτοιο άνθρωπο. Ο άγιος αισθάνεσαι ότι ζει μεν στον κόσμο μας, αλλά την ίδια στιγμή γεύεται τον μέλλοντα αιώνα. Στον γέροντα Παΐσιο σε εξέπληττε κυρίως το ότι ήταν απόλυτα ανθρώπινος, γεμάτος αυθορμητισμό και μακριά από κάθε προσποίηση. Ένιωθες ότι ακτινοβολούσε το φως του Χριστού, και αυτό σου χάριζε όχι μόνον απόλυτη άνεση μαζί του αλλά και τη βεβαιότητα ότι είσαι ευπρόσδεκτος.

Αργότερα, θυμάμαι ότι τον επισκέφθηκα στο κελλί του, όπως το είχαν κάνει τόσοι και τόσοι άλλοι όλα αυτά τα χρόνια. Σου χάριζε την πνευματική εμπειρία και τη συμβουλή του, ενώ την ίδια στιγμή σου καθάριζε ένα μήλο ή ένα πορτοκάλι. Και τί παράδοξο! Ένας απλός μοναχός να δέχεται την κατάθεση της ψυχής του Οικουμενικού Πατριάρχη! Και όμως, το έκανε με την μεγαλύτερη απλότητα. Ο αυθορμητισμός και η ειλικρίνεια είναι, μερικές φορές, το ταπεινό περίβλημα μέσα στο οποίο η Εκκλησία λειτουργεί με τον αυθεντικότερο τρόπο´´.
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
(Από το βιβλίο : «Συνάντηση με το Μυστήριο»- Μια σύγχρονη ανάγνωση της Ορθοδοξίας. Εκδ. ´´Ακρίτας´´ σελ.88-89)

http://anastasiosk.blogspot.com/2011/10/blog-post_806.html

Ημέρες του Νώε....

Στά πολύ παλιά χρόνια ὁ διάβολος ἐπινόησε ὅλα τά πάθη· ὅλες τίς κακίες· ὅλες τίς παλιανθρωπιές. Καί ἔσπρωχνε τούς ἀνθρώπους νά πορνεύουν, νά μοιχεύουν, νά σκοτώνουν, νά κλέβουν.
Τό χειρότερο ἀπό ὅλα ἦταν, ὅτι ἔβαλε τούς ἀνθρώπους νά προσκυνοῦν σάν Θεό τόν ἥλιο, τήν σελήνη, τήν θάλασσα.

* * *
Ὁ Θεός ἐθύμωσε καί ἤθελε νά τιμωρήσει τόν κόσμο.
Εἶπε λοιπόν στόν Νῶε νά φτιάξει ἕνα μεγάλο καράβι. Γιατί; Γιά νά ἀποροῦν οἱ ἄλλοι καί νά τόν ἐρωτοῦν: Γιατί τό φτιάχνεις; Τί τό θέλεις; Καί εἶπε στόν Νῶε, νά τούς ἀπαντάει: Ὁ Θεός θέλει νά τιμωρήσει τόν κόσμο! Καί θά κάμει κατακλυσμό!
Τόν ἐρωτοῦσαν. Καί τούς τό ἔλεγε. Καί ἐκεῖνοι τόν περιγελοῦσαν! Καί τόν ἔλεγαν: «τρελλό»! Ἔλεγαν: Ἄκου, ὁ Θεός θά χαλάσει τόν κόσμο!...

Ὁ Νῶε τήν δουλειά του! Καί σέ ἑκατό χρόνια τό καράβι τελείωσε. Τό ἄλειψε μέ πίσσα. Καί μπῆκε μέσα. Αὐτός· τά παιδιά του· καί οἱ γυναῖκες τους: ὀκτώ ἄτομα. Καί τά ζῶα. Ὅλα! Καί οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι; Τρώγανε, πίνανε, γλεντοῦσαν, ἔκαναν ἔργα διαβολικά.
Καί τότε ὁ Θεός ἄνοιξε τούς καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ: βροχή-ποτάμι! Μαζεύτηκαν γύρω ἀπό τήν κιβωτό καί φώναζαν: -Νῶε, λυπήσου μας! Πάρε μας στήν κιβωτό! Τούς ἀπάντησε ὁ Νῶε: -Ποῦ ἤσαστε τόσα χρόνια, πού σᾶς τό ἔλεγα; Ἀργά τό θυμηθήκατε!
Ἡ βροχή συνεχίστηκε σαράντα ἡμέρες. Καί πνίγηκαν ὅλοι.

* * *
Τί ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι τήν ἐποχή τοῦ Νῶε λίγο πρίν ἀπό τόν κατακλυσμό.
Ἔτρωγαν. Ἔπιναν. Ἔκαναν ἔρωτα. Γλεντοῦσαν.
Καί ὅταν ἄκουγαν λόγο Θεοῦ, γέλαγαν. περιγελοῦσαν καί τόν Θεό καί τόν λόγο Του. Καί ἦρθε ἐπάνω τους ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ.
Λέγει ὁ Χριστός: Στούς ἔσχατους χρόνους οἱ ἄνθρωποι θά κάνουν τά ἴδια. Θά ζοῦν σάν νά μήν ὑπάρχει Θεός. Καί ὅταν κανείς τούς μιλάει γιά τόν Θεό καί τό θέλημά Του, θά τόν περιγελοῦν!
Τά λόγια αὐτά, ἀδελφοί μου, ΔΕΝ εἶναι ΔΙΚΑ ΜΟΥ. Εἶναι ΛΟΓΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ.
Ὅποιος θέλει ἄς πιστεύσει.
Ἐγώ τό χρέος μου τό ἔκαμα.

(Ἀπό τήν Διδαχή Γ’).
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 243 Οκτώβριος 2003
«ΗΜΕΡΕΣ ΝΩΕ» του Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ