Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Πώς σώθηκε ένας απελπισμένος

Την εποχή που ζούσε ο παπα-Κοδράτος στην Ι.Μ. Καρακάλλου επεσκέφθη το Άγιον Όρος ένας λαϊκός προσκυνητής που ήθελε να εξομολογηθεί τις μεγάλες του αμαρτίες. Πήγε στις Καρυές, στον π.Αβέρκιο που έφτιαχνε κομπολόγια, και ζητούσε επίμονα εξομολόγο.

Ο π.Αβέρκιος θεώρησε καλό να τον στείλει στην Ι. Μονή Κουτλουμουσίου που βρίσκεται κοντά στις Καρυές. Ήταν καλός πνευματικός, αλλά αυστηρός στους κανόνες, που τους έβαζε χωρίς επιείκεια.
Ο άνθρωπος πήγε στο Κουτλουμούσι και εξομολογήθηκε. Επέστρεψε όμως «κάλαμος συντετριμμένος». Χωρίς καμμία διάθεση. Γεμάτος θλίψη και αθυμία.
-Τι έκανες; Εξομολογήθηκες; τον ρώτησε ο π.Αβέρκιος.
- Ναι πάτερ, αλλά…

Ο π. Αβέρκιος τον κοίταξε. Ήταν θλιμμένος, κάτωχρος, με μια λύπη που δεν είναι κατά Θεόν, αλλά την φέρνει ο διάβολος για να παγιδεύσει θανατηφόρα τις ψυχές.
-Τι έχεις; Πες μου. Τι σου συμβαίνει;
-Πάτερ, δεν υπάρχει πια για μένα ζωή. Δεν πρέπει να ζω. Θα ήταν προτιμότερο να πνιγώ, είπε με φαρμακερό πόνο.
-Μα γιατί; Δεν εξομολογήθηκες;
-Εξομολογήθηκα, αλλά ο πνευματικός μου είπε πως οι αμαρτίες μου είναι πολύ βαρειές. Δεν ξέρω. Πώς να στο πω; Μ’ έχει φέρει σε απόγνωση.

Όταν άκουσε αυτά ο π.Αβέρκιος και είδε το πνεύμα της λύπης και της απελπισίας να

Προτιμήστε το μαυροπίνακα! - Στον αέρα βρίσκεται η θρυλούμενη συμβολή των νέων τεχνολογιών στη μάθηση

Ο δρ Μάνφρεντ Σπίτσερ, εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ


Στα σχολεία ο μαθησιακός πυρετός κορυφώνεται, καθώς το πρώτο τρίμηνο έχει φθάσει σχεδόν στο τέλος του. Οι επιδόσεις άρχισαν ήδη να δοκιμάζονται και να μοιράζονται οι πρώτοι βαθμοί. Και αν τα μαθητικά χρόνια φαντάζουν ξέγνοιαστα για τους μεγαλύτερους, για τα παιδιά ίσως και να μην είναι τόσο ρόδινα. Σε μια υπερσύγχρονη κοινωνία όπου καθημερινά οι μαθητές βομβαρδίζονται από τεχνολογικούς πειρασμούς και από συνεχείς προσθήκες στο ήδη βεβαρημένο πρόγραμμά τους, πώς μπορούν άραγε να βελτιώσουν τους βαθμούς τους και παράλληλα να «γυμνάσουν» τον εγκέφαλό τους ώστε να αφομοιώνει όσο το δυνατόν περισσότερες γνώσεις; Ο αυστριακός «γκουρού» της ψυχιατρικής και επικεφαλής της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Ουλμ δρ Μάνφρεντ Σπίτσερ βρέθηκε στην Ελλάδα με αφορμή τη διάλεξή του στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Αναπτύσσοντας τις δεξιότητες στο διάβασμα» που διοργάνωσε το Ιδρυμα Ευγενίδου και μας ταξίδεψε στα άδυτα του εγκεφάλου. Εκεί όπου πραγματοποιούνται οι διεργασίες τις οποίες ονομάζουμε μάθηση. {AR}

«Είμαι επιστήμονας αλλά και γονιός» αναφέρει ο ίδιος στο «Βήμα». «Οταν πριν από δέκα χρόνια τα παιδιά μου επέστρεφαν από το σχολείο, σκεφτόμουν ότι, ενώ από νευροεπιστημονικής απόψεως γνωρίζουμε τόσα πολλά γύρω από τη μάθηση, τίποτε από όλα αυτά δεν έχει εισαχθεί ακόμη στα σχολεία. Ετσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μελέτη των εγκεφαλικών διεργασιών κατά τη διάρκεια της μάθησης. Το 2004 ίδρυσα το κέντρο Transfer Center for Neurosciences and Learning, βασικός στόχος του οποίου είναι η "μετάφραση” των αποτελεσμάτων ερευνών από τον τομέα της νευροεπιστήμης, για την ένταξή τους σε νηπιαγωγεία, σε σχολεία ή ακόμη και σε πανεπιστήμια. Σίγουρα κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο αλλά είναι σημαντικό»

Ανάγνωση και δημιουργία

Σύμφωνα με τον ειδικό, πίσω από τη διαδικασία της μάθησης κρύβεται η ικανότητα του εγκεφάλου να μεταβάλλεται συνεχώς ανάλογα με τις εμπειρίες που αποκτά και επεξεργάζεται. «Είναι δηλαδή σαν ένα είδος περιφερειακού (hardware) το οποίο αλλάζει συνεχώς, λειτουργικά και δομικά,

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος


Ἀντίστροφον σταύρωσιν Ἀνδρέας φέρει, Φανεὶς ἀληθῶς οὐ σκιώδης ἀντίπους.Σταυρὸν κακκεφαλῆς τριακοστῇ Ἀνδρέας ἔτλη.

Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.

Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.

Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο (μάλιστα ο Απόστολος, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου αφού εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο, τον απόστολο Στάχυ (βλέπε 31 Οκτωβρίου) κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης), Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα. 



Στην Αχαΐα, η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον ἐργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου.

Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατο του. Ο πόνος τους έγινε ακόμη πιο μεγάλος, όταν

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ (μεταγλωττισμένο)




 Μετάφραση από τα ρωσικά: Ευγενία Τελιζένκο. Επεξεργασία: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών.

Πατρών: "Με σύστημα χτύπησαν ιστορία, Εκκλησία και αξίες"

«Τώρα καλούνται οι Εκπαιδευτικοί, να δώσουν αίμα και πνεύμα, τώρα που τον άνθρωπο βασανίζει το αίσθημα της ναυτίας μπροστά στο μηδέν και ο τρόμος μπροστά σε ένα αβέβαιο και ζοφερό μέλλον», τόνισε με στεντορεία φωνή ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, κατά τη διάρκεια του Εσπερινού για την εορτή των Αχαιών Αγίων.

Απευθυνόμενος στην πληθύ των Εκπαιδευτικών αλλά και στους άλλους πιστούς, που είχαν κατακλύσει τον Νέο Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου, ο δυναμικός Ιεράρχης είπε μεταξύ των άλλων.

«Στα χέρια των Εκπαιδευτικών η κοινωνία, το Έθνος, όλοι μας, έχομε αποθέσει και εμπιστευθή την μεγάλη ευθύνη της αγωγής των παιδιών, οραματιζόμενοι ένα πολίτη της χώρας μας, ελεύθερο, δημιουργικό, υπεύθυνο και γιατί όχι, υπερήφανο. Οραματιζόμενοι ανθρώπους με υψηλό φρόνημα και ελπίδα για το μέλλον, με πίστη στο Θεό και εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Ανθρώπους που θα υπηρετούν την αλήθεια, αλλά και θα ξέρουν να θυσιάζονται γι αυτήν.

Θυμίζω αυτή την στιγμή τα λόγια του Μακρυγιάννη, ο οποίος έλεγε: «Ότι εις την αλήθειάν μου πεθαίνω... και δια να μιλώ την αλήθεια κατατρέχομαι και από βασιλέα και από προκομμένους. Θέλουν την αλήθεια, και όποιος την ειπή, κινδινεύεται. Αλήθεια, αλήθεια, πικριά όπου είσαι! Ούτε βασιλείς σε ζυγώνουν ούτε οι προκομμένοι μόνον ρωτούν δια σένα και ύστερα σε κατατρέχονται»

Όμως τούτο το έργο είναι δύσκολο. Κι αν αυτό συμβαίνει σε όλες τις εποχές, πόσο μάλλον στις ημέρες μας. Είναι τρομακτικό δυστυχώς, αυτό που βλέπομε στον καιρό μας. Καλούμεθα να μαζέψωμε τα κομμάτια μιας κατακερματισμένης κοινωνίας, μιας ψυχής τεμαχισμένης και να δημιουργήσωμε με κόπο ένα οικοδόμημα, ποτισμένο με αίμα και ιδρώτα.

Και εξηγούμεθα: Καλούμεθα να κάνωμε κατάθεση ψυχής, (άραγε δυνάμεθα;), σε μια κοινωνία που μόνη της πριόνισε τον κορμό στον οποίο ήταν στηριγμένη. Έκανε την οικογένεια να πονέση και να κλάψη πάνω σε ερείπια˙ ξέφτισε και υποβάθμισε την ποιότητα της ζωής και απολαμβάνει πλέον τους πικρούς καρπούς αυτών των «κατορθωμάτων της».

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κόψαμε και τον σύνδεσμο με τις ζείδωρες ρίζες μας, οἱ οποίες επί αιώνες τροφοδοτούσαν με πνευματικούς χυμούς το γένος μας και το κρατούσαν σε πνευματική ικμάδα.

Συνέβαλαν σε αυτό άνθρωποι της μετριότητος, χωρίς πνευματικές εφέσεις, υπηρέται ξένων ιδεολογιών και συμφερόντων, οι οποίοι άλλοτε κρυφά και άλλοτε φανερά επετέθησαν εναντίον των Ιερών και των Οσίων που κράτησαν ζωντανό αυτό τον τόπο και τα παιδιά του.

Με σύστημα και με μεθοδικότητα, κτύπησαν τη γλώσσα, την ιστορία, την Εκκλησία, την δικαιοσύνη, τον σεβασμό στους θεσμούς και τις αξίες. Προσέφεραν ψεύτικες χαρές, ηδονές και κοσμικές απολαύσεις.


Μιλάμε λοιπόν για προσπάθεια, που καταβάλλεται πλέον με κόπο μεγάλο λόγω της φοβερής καταστροφής.

Δεν μιλάμε, πλέον, για επερχόμενο λιμό, αλλά για λιμό που ήλθε.

Τώρα καλούνται οι Εκπαιδευτικοί, να δώσουν αίμα και πνεύμα, τώρα που τον άνθρωπο βασανίζει το

«Γκρίνιες» για την ταύτιση σχετικά με το ΜτΘ

Μέσες-άκρες, τις ίδιες θέσεις με την Εκκλησία υιοθετεί η πλευρά της Νέας Δημοκρατίας στα θέματα της παιδείας. Σε αυτό κατέληξαν από τη συνάντηση που είχαν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με τον αναπληρωτή υπουργό Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλο. Αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πάρει την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές, δεσμεύτηκε ο κ. Αρβανιτόπουλος, το μάθημα των Θρησκευτικών δεν θα υποβαθμιστεί, και στο σχεδιασμό της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης θα έχει ενεργό ρόλο η Εκκλησία. Ήδη πάντως έχουν αρχίσει να φωνάζουν οι γνωστοί... προοδευτικοί πως πάλι γυρίζουμε χρόνια πίσω, ότι θα γίνουμε το μοναδικό θεοκρατικό καθεστώς στην ΕΕ κ.λπ.
Άραγε, αυτοί που φωνάζουν κάθε τόσο και υπερασπίζονται τα δικαιώματα των άλλων, μήπως θα έπρεπε να ρίξουν μία ματιά στο πώς προφυλάσσει η Γαλλία τον πολιτισμό και τη γλώσσα της; Μήπως θα έπρεπε να δουν την αλλαγή αντίληψης στη Γερμανία, που διαπίστωσαν, έστω και αργά, ότι το πολυπολιτισμικό μοντέλο δεν περπατάει; Γιατί δηλαδή ακόμη μία φορά, λένε στην Εκκλησία, ο πατριώτης θα πρέπει να θεωρείται εθνικιστής και ο ορθόδοξος χριστιανός να ντρέπεται να κάνει τον σταυρό του δημοσίως;

 http://www.paron.gr/v3/new.php?id=72337&colid=&catid=26&dt=2011-11-27%200:0:%20

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Αξιολόγηση Φιλολογικών μαθημάτων: Δείγματα προχειρότητας και παιδαγωγικής ανευθυνότητας

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ

Το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε με την υπογραφή Υπουργικής απόφασης (και όχι με Προεδρικό Διάταγμα όπως είναι θεσμικά απαραίτητο-Διάταγμα το οποίο προαναγγέλλεται χωρίς σαφή χρονικό προσδιορισμό της έκδοσής του) σημαντικές αλλαγές στον τρόπο αξιολόγησης των Αρχαίων Ελληνικών, της Νεοελληνικής Γλώσσας και της Λογοτεχνίας στην Α΄ Τάξη του Γενικού Λυκείου.

Η Επιστημονική Επιτροπή του περιοδικού ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ πρότεινε την οργάνωση επιστημονικής συνάντησης για το σοβαρό αυτό εκπαιδευτικό ζήτημα η οποία θα πραγματοποιηθεί εντός του Νοεμβρίου. Παράλληλα σχετικά με το περιεχόμενο της Υπουργικής απόφασης έχει να παρατηρήσει σε πρώτη φάση τα εξής:

1. Οι αλλαγές που προτείνονται είναι φυσικό επακόλουθο των Νέων Προγραμμάτων σπουδών για τα οποία δεν πραγματοποιήθηκε και δεν σχεδιάζεται ούτε μια στοιχειώδης ενημέρωση των εκπαιδευτικών του Λυκείου ,πόσο μάλλον ουσιαστική επιμόρφωση.

2. Οι αλλαγές στην αξιολόγηση πρέπει να συνδέονται με τη φιλοσοφία και το περιεχόμενο των προγραμμάτων σπουδών της Β΄ και Γ΄ Λυκείου τα οποία δεν έχουν ακόμα συνταχθεί

3. Οι αλλαγές στον τρόπο αξιολόγησης συνδέονται άμεσα με το σύστημα πρόσβασης των μαθητών στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση το οποίο εντελώς αδικαιολόγητα δεν έχει ανακοινωθεί και θεσμοθετηθεί μέχρι σήμερα

4. Οι αλλαγές πρέπει να συνοδεύονται από την επιστημονική τεκμηρίωση της αναγκαιότητας θεσμοθέτησής τους. Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς ποιο είναι το θεσμικό όργανο που προτείνει τις αλλαγές αυτές και με ποιο επιστημονικό σκεπτικό, τη στιγμή που το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει καταργηθεί και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής δεν έχει ακόμα ουσιαστικά λειτουργήσει; Είναι χαρακτηριστικό ότι στην υπουργική απόφαση για πρώτη φορά δεν αναφέρεται ο φορέας ο οποίος εισηγείται ή γνωμοδότησε για τις αλλαγές, δείγμα ότι διολισθαίνουμε σε μια λογική αποδοχής εισηγήσεων από μη θεσμοθετημένους φορείς και πρόσωπα.

Μετά από αυτά τα σημαντικά ερωτήματα θα επισημάνουμε ορισμένα ζητήματα που αφορούν τον τρόπο αξιολόγησης του κάθε γνωστικού αντικειμένου:

Α. Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία

ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ

 Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Τα δραματικά γεγονότα του Δεκεμβρίου- Ιανουαρίου 1944 στην Αθήνα έχουν δώσει λαβή για την καλλιέργεια μιας ολόκληρης μυθολογίας από την πλευρά του ΚΚΕ και άλλων συνιστωσών της ελληνικής Αριστεράς. Προσωπικά δεν συμμερίζομαι απόψεις τύπου μαύρο-άσπρο (π.χ. όλοι οι δεξιοί είναι καλοί και όλοι οι αριστεροί είναι κακοί), αλλά πιστεύω ότι η νέα γενιά Ελλήνων δεν είναι υποχρεωμένη να τρέφεται με την μυθολογία και την παραφιλολογία μιας συγκεκριμένης παρατάξεως. Θα προσπαθήσω να δώσω κάποιες παραμέτρους και ορισμένα ιστορικά στοιχεία, ώστε να βοηθήσω την απαγκίστρωση της νεοελληνικής ιστοριογραφίας από μύθους συστηματικά και περίτεχνα καλλιεργημένους επί δεκαετίες...

Ερώτημα 1ο. Το ΚΚΕ επί κατοχής απλώς βοηθούσε τον αγώνα κατά των κατακτητών ή προετοίμαζε μεθοδικά την αρπαγή της εξουσίας και τον ένοπλο αγώνα κατά του αστικού κοινοβουλευτικού καθεστώτος; Παρά τους τόνους μελανιού που έχουν χυθεί τα γεγονότα και τα ντοκουμέντα μιλούν από μόνα τους. Το ΕΑΜ ήταν μία οργάνωση –προμετωπίδα, στην οποία εντάχθηκαν βεβαίως πολλοί ακομμάτιστοι πατριώτες για να απελευθερώσουν την πατρίδα από την τριπλή Κατοχή. Όμως το ΚΚΕ ποτέ δεν έχασε τον έλεγχο και χρησιμοποίησε τη στρατολόγηση αγνών πατριωτών για να έχει ετοιμοπόλεμο στρατό για την περίοδο μετά την Απελευθέρωση. Είναι χαρακτηριστική η τάση του ΕΛΑΣ (Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού) να διαλύει με φονικό τρόπο αντίθετες οργανώσεις ακόμη και την Κεντροαριστερή ΕΚΚΑ του Συνταγματάρχη Ψαρρού. Η ΕΚΚΑ (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση) και η ένοπλη ομάδα της, το 5/42 Σύνταγμα, δεν είχε μεγάλη δύναμη, αλλά ως μη ελεγχομένη από το ΚΚΕ ενοχλούσε. Έτσι φθάσαμε στη δολοφονία του Ψαρρού στο Κλήμα Δωρίδος από τον ΕΛΑΣ ( νύχτα της 16ης προς 17η Απριλίου 1944).
 
Ο Άγγλος Συνταγματάρχης Κρις Γουντχάουζ, ο οποίος ανήκε τότε στη βρετανική στρατιωτική αποστολή που στήριζε την ελληνική Αντίσταση, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά: «Για τους ηγέτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ -όχι όμως και για πολλούς από τους οπαδούς τους, των οποίων ήταν εύκολο να εκμεταλλευθούν τον ενθουσιασμό- η πάλη κατά των Γερμανών ήταν δευτερεύουσα μέριμνα, η οποία αναλαμβανόταν μόνο για σκοπούς που εξυπηρετούσαν τον αρχικό σκοπό της κατακτήσεως της πολιτικής εξουσίας»(1). Ο Γιουγκοσλάβος παρτιζάνος και συνεργάτης του Κομμουνιστή ηγέτη Τίτο, ο γνωστός Βουκμάνοβιτς-Τέμπο, αν και υπήρξε για ένα διάστημα σύμβουλος και συνεργάτης του ΚΚΕ, παραδέχεται ότι μερικές φορές ο ΕΛΑΣ σκοπίμως απέφευγε τη σύγκρουση με τους Γερμανούς και Ιταλούς για να διατηρεί δυνάμεις για την κατάληψη της εξουσίας.. 
 
Ερώτημα 2ο. Τι προηγήθηκε του αιματηρού συλλαλητηρίου της 3.12.1944; Μετά την απελευθέρωση της Αθήνας στις 12.10.1944 σχηματίσθηκε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Σ’ αυτή συμμετείχαν και Υπουργοί-Υφυπουργοί από τον χώρο του ΕΑΜ χωρίς να είναι όλοι ακραίοι κομμουνιστές. Αυτοί

Βιβλιοπαρουσίαση: Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα

Γεωργίου Δ. Παναγόπουλου, Επικ. Καθηγ. ΑΕΑ Βελλάς Ιωαννίνων


Εισήγηση παρουσίαση του βιβλίου: Γ. Καραμπελιάς, Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα. Αθήνα 2011, Βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία Πάτρα 25/11/2011

«Ο Ρήγας αποτελεί μια ανεπανάληπτη φυσιογνωμία στην ελληνική ιστορία, εξ’ αιτίας ακριβώς της εκπληκτικής συνθετικότητας και πολυμορφίας του: Συγγραφέας ρομαντικών διηγημάτων και στιχουργημάτων, έργων επιστημονικής εκλαΐκευσης  και αρχαιογνωσίας, εκδότης καταπληκτικών χαρτών, χρησμολογικών βιβλίων και στρατιωτικής τακτικής, συγγραφέας επαναστατικού προγράμματος … ποιητής, λόγιος και λαϊκός, τραγουδιστής… προπαντός οργανωτής και αδάμαστος επαναστάτης μέχρι τέλους». 

Σε τούτη την πρόταση ο συγγραφέας του παρουσιαζόμενου σήμερα βιβλίου συμπυκνώνει τα χαρακτηριστικά μιας πολυσχιδούς προσωπικότητας του τουρκοκρατούμενου Ελληνισμού, που επέπρωτο να γίνει το τραγικό πρωτοσφάγιο της ελευθερίας του γένους και ο ηρωικός άγγελος-εξάγγελος του εθνεγερτικού αγώνα των Ελλήνων του 21, του Αντωνίου Κυριαζή, πασίγνωστου σε όλους ως Ρήγα Βελεστινλή.

Μία από τις αρετές του πονήματος Καραμπελιά – για να έλθουμε πάραυτα in medias res – είναι η ευκρίνεια και το απροκατάληπτο της ερευνητικής προσέγγισης των πηγών στο σύνολό τους, αλλά και η τόλμη – τόσο σπάνια στους κύκλους των παρ’ ημίν διανοουμένων της σήμερον - με την οποία ο συγγραφέας φωτίζει σκόπιμα παρασιωπημένες ή, έστω, υποτιμημένες πτυχές του φαινομένου Ρήγας, για να ξεσκεπάσει περισσότερο ή λιγότερο έκδηλες ιδεολογικοπολιτικές σκοπιμότητες που με συνέπεια υπηρετεί μία δεσπόζουσα συνιστώσα της σύγχρονης ιστοριογραφίας μας (προσφυώς αποκληθείσα «εθνομηδενιστική» ή «εθνοαποδομητική») εμμένοντας σε ένα ερήμην των πηγαίων τεκμηρίων φιλοτεχνημένο πορτραίτο του Βελεστινλή ως προπαγανδιστή μιας άσαρκης «Δημοκρατίας της αρετής» γαλλικής ακραιφνώς.

 Έτσι το πόνημα Καραμπελιά αποδίδει, καθ’ όσον γνωρίζω, για πρώτη φορά στην σχετική βιβλιογραφία, την αρμόζουσα προσοχή στην απόκρυφη εκδοτική δραστηριότητα του Ρήγα, δηλ, στην έκδοση του 1790 των περίφημων χρησμών του Αγαθάγγελου, ενώ, αξιοποιώντας τα συμπεράσματα προγενέστερης έρευνας του Δ. Καραμπερόπουλου, συνθεωρεί το φιλελεύθερο-διαφωτιστικό πολιτικό στίγμα του Ρήγα με τον βυζαντινογενή οικουμενισμό του πανβαλακανικού απελευθερωτικού προτάγματός του στο πλαίσιο της ορθόδοξης παράδοσης του τόπου που τον γέννησε. Με τον τρόπο αυτό ο συγγραφέας είναι σε θέση να εξαγάγει νέα, εξάπαντος σφαιρικότερα συμπεράσματα για τον ιστορικοπολιτικό ρόλο του Ρήγα, του Έλληνα που par excellance «προσωποίησε τη σύνθεση και άρση της αντίθεσης ανάμεσα στα ρεύματα που διαπερνούν τον σύγχρονο Ελληνισμό: σκέψη και δράση, συναίσθημα και ορθός λόγος, Ανατολή και Δύση, αρχαιότητα και Βυζάντιο», Ορθοδοξία και Νεωτερικότητα.  

Στη σύντομη αναφορά μου θα εστιάσω την προσοχή μου σε αυτήν ακριβώς τη πτυχή της δραστηριότητας του Ρήγα στην οποία: Την παράνομη ή, ορθότερα, απόκρυφη έκδοση των Χρησμών του Αγαθαγγέλου από τον Ρήγα, καθώς και το άρρηκτα συνδεόμενο με το γεγονός αυτό ερώτημα για τη σχέση του Ρήγα με την ορθόδοξη ρωμαίικη παράδοση.

Γνωρίζουμε λοιπόν με ασφάλεια, από το 1969 που δημοσίευσε τη σχετική μελέτη του ο Αλ. Πολίτης,

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

27η Νοεμβρίου 2011, Κυριακή: ΙΓ ΛΟΥΚΑ, Ἦχος βαρύς

        Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς ιγ΄ ἑβδομάδος, Λουκᾶ ιη΄ 18-27
        
       Ο πλούσιος νέος

         Η διάθεση θυσίας για να κατανικήσουμε τα πάθη μας στο δρόμο για τη Βασιλεία του Θεού, χρειάζεται την βοήθεια και τη Χάρη Του.


     Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 19 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. 20 τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. 21 ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. 22 ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. 23 ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. 24 ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! 25 εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. 26 εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; 27 ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΑΠΟΣΤΙΧΑ - ΗΧΟΣ ΒΑΡΥΣ




Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Για μια Νέα Φιλική Εταιρεία

Από Προδρομικός

Παρακολουθώντας κανείς όλη αυτή την κατάσταση σε Παγκόσμιο επίπεδο, όπου δεν υπάρχει ίχνος ελευθερίας, με την έννοια ότι επικρατεί το δίκιο του ισχυρού, θεωρώ πως πρέπει οι λαοί να οργανωθούν και να αντισταθούν.

Θυμάμαι τέτοιες ώρες την περίοδο της Τουρκοκρατίας και με ποιον τρόπο οι Έλληνες  οργάνωσαν την Επανάστασή τους για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και την απελευθέρωσή τους. Βρέθηκαν κάποιοι λίγοι άξιοι πατριώτες οι οποίοι με ρίσκο ανέλαβαν να οργανωθούν και να οργανώσουν “συνωμοτικά” την Φιλική Εταιρεία (Ξάνθος, Σκουφάς, Τσακάλωφ).

Θα μπορούσαμε και σήμερα να χρησιμοποιήσουμε οι Έλληνες ανάλογες ενέργειες, πρωτόγονες και “συνωμοτικές” για να αποφύγουμε τυχόν διαρροές ή παρακολουθήσεις και εκβιαστικά διλήμματα (για ευνόητους λόγους, βλέπε απειλές κατά της ζωής πρωθυπουργών, αποκαλύψεις δήθεν σκανδάλων ή δημιουργηθέντων από τους γνωστούς πρόθυμους των ΜΜΕ κ.ά.).

Πατριώτες από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα να συμμετάσχουν, οι οποίοι να είναι έτοιμοι να θυσιαστούν και να παρουσιάσουν την κατάλληλη στιγμή έναν νέο πολιτικό φορέα (π.χ.”Φιλική Εταιρεία”) τον οποίο πιστεύω πως ο κόσμος αναζητά εναγωνίως, να συσπειρωθεί και να στηρίξει. Ανθρώπους που δεν θα λένε σε όλα ναι, θα αντιστέκονται και θα διαπραγματεύονται πατριωτικά, θα αναζητούν και αλλού συμμαχίες και στήριξη κ.λπ. Φυσικά θα έχουν να αντιμετωπίσουν φοβερές πιέσεις και δυσκολίες, αλλά μήπως τώρα είμαστε καλύτερα;

Μπορεί να ακούγεται ρομαντικό, αδύνατο, αλλά επιτρέψτε μου να ονειρεύομαι. Τουλάχιστον το δικαίωμα αυτό ας μη το παραχωρήσουμε γιατί κρατά ακόμη, έστω και λίγο,  ξύπνιες τις συνειδήσεις μας. Αυτές που φοβούνται και αυτές που προσπαθούν να ελέγξουν ολοκληρωτικά. Και αν επιτρέψουμε να το καταφέρουν, τότε δεν θα έχουμε καμία πλέον ελπίδα, αφού θα είμαστε ήδη “νεκροί.

 http://prodromikos.wordpress.com/author/prodromikos/

Περί συγχωρήσεως

Κάποιος αδελφός της Σκήτης έσφαλε. 

Έγινε συγκέντρωση στην οποία κάλεσαν τον αββά Μωυσή αλλ’ αυτός δεν θέλησε να πάει. 

Του παρήγγειλε τότε ο πρεσβύτερος: «Έλα, γιατί σε περιμένουν όλοι». 

Κι εκείνος σηκώθηκε και πήγε κρατώντας στην πλάτη ένα καλάθι τρύπιο που το γέμισε με άμμο. 

Οι Πατέρες που βγήκαν να τον προϋπαντήσουν του λένε: «Τι είναι αυτό, πάτερ;» 

«Οι αμαρτίες μου―απαντά ο Γέροντας―που κυλούν και πέφτουν πίσω μου και δεν τις βλέπω και ήλθα εγώ σήμερα να κρίνω τα σφάλματα άλλου». 

Όταν τ’άκουσαν αυτά οι Πατέρες, δεν είπαν τίποτε εναντίον του αδελφού αλλά τον συγχώρεσαν .

Γεροντικό

Κοραής κατά της Ρωμηοσύνης, και η "Ελληνική Νομαρχία"

Πώς προκύψαμε από Ρωμηοί: "Έλληνες"; Γιατί σήμερα μερικοί ανιστόρητοι λένε ότι οι Έλληνες είναι "υπόδουλοι" στην Κωνσταντινούπολη; Από πού "εισήχθη" στη χώρα μας ο ξενόφερτος "Διαφωτισμός"; Τι ρόλο έπαιξαν κατά της χώρας μας και της Εκκλησίας ο Κοραής και ο Ναπολέων; Τι παραμύθι έχουν καταπιεί οι σημερινοί "Εκσυγχρονιστές" και "Διαφωτιστές" που παπαγαλίζουν ανιστόρητες και αφιλοσόφητες Δυτικές ανοησίες;
Για όλες αυτές τις απαντήσεις, θα βρείτε διαφωτιστικό το παρακάτω κειμενάκι. Είναι μεταφρασμένο από την καθαρεύουσα σε απλή γλώσσα, από τον πρόλογο της β΄ έκδοσης του βιβλίου: "ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ" εκδόσεις Δομός δεύτερη έκδοση, του π. Ι. Ρωμανίδη, γραμμένο το Πάσχα του 1989 ως πρόλογος. Είναι ένα τμήμα του προλόγου, που θεωρήσαμε χρήσιμο να γίνει ευρύτερα γνωστό σε κάθε Ρωμηό.

Όταν γραφόταν η παρούσα μελέτη, δεν ήταν ακόμα αισθητό, ότι στα ξένα κέντρα αποφάσεων, σχεδιάσθηκε όχι μόνο η κατάργηση της Ρωμηοσύνης, αλλά και η αλλοίωση της Ορθοδοξίας κατά τα πρότυπα των δυτικών. Σήμερα παραδόξως, η

25/11/2011, Αγίας Αικατερίνης


Αἰκατερῖνα, καὶ σοφὴ καὶ παρθένος·
Ἐκ δὲ ξίφους, καὶ Μάρτυς, ὦ καλὰ τρία!
Εἰκάδι πέμπτῃ ἄορ κατέπεφνεν ῥήτορα Κούρην.

Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της χριστιανικής πίστης.

Όταν επί Μαξεντίου (υιός του Mαξιμιανού) διεξαγόταν διωγμός εναντίον των χριστιανών, η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διέδιδε πώς ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των λόγων της Αικατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους της και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη.

Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πώς η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό. Όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Πέθανε στον τροχό, ύστερα από διαταγή του έπαρχου.



Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν· ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ δυνάμει, καὶ νῦν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.
 
 http://www.saint.gr/1060/saint.aspx
 

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Σε ζούγκλα μετατρέπονται οι σχολικές αυλές

Δυστυχώς η μαθητική βία έχει πάρει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις σε αρκετά προαύλια των διδακτηρίων της πόλης που θυμίζουν πλέον ...ζούγκλα

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΑΡΙΑ ΜΠΑΖΔΡΙΓΙΑΝΝΗ
Η εποχή που οι κόντρες μεταξύ μαθητών στο προαύλιο του σχολείου τους ήταν ένα εφηβικό παιχνίδι χωρίς επακόλουθα έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον οι ανέμελες στιγμές έχουν δώσει τη θέση τους σε καψόνια, απειλές, παρενοχλήσεις στο διαδίκτυο, μίνι συρράξεις, εκφοβισμούς, ακόμη και ξυλοδαρμούς...
Το πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα περιστατικό που σημειώθηκε πριν λίγα 24ωρα σε λύκειο του Αμαρουσίου με πρωταγωνιστή ένα 18χρονο μαθητή από την Πολωνία, ο οποίος σκόρπισε τον τρόμο με ένα σπαθί νίντζα τραυματίζοντας τέσσερα άτομα, προκάλεσε σοκ όχι μόνο στην εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και σε ολόκληρο το πανελλήνιο. Ωστόσο η έξαρση της μαθητικής παραβατικότητας είναι πλέον γεγονός και αυτή είναι η αιτία για το σημερινό ρεπορτάζ μας.


Τα περιστατικά άλλωστε που έχουν να διηγηθούν εκπαιδευτικοί και ειδικοί από τη Θεσσαλονίκη αντικατοπτρίζουν με σαφήνεια την πραγματικότητα: μαθητές να πιάνονται στα χέρια για ασήμαντες αφορμές, άλλοι να συμμετέχουν σε συμμορίες ανηλίκων προκαλώντας ακόμη και... μίνι συρράξεις και άλλοι να σπέρνουν τον τρόμο εκτοξεύοντας απειλές και λεκτικές επιθέσεις.

Το 50% των μαθητών

Δυστυχώς η μαθητική βία έχει πάρει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις σε αρκετά προαύλια των διδακτηρίων της πόλης που θυμίζουν πλέον... ζούγκλα. Τα κρούσματα χρόνο με το χρόνο αυξάνονται, μαζί όμως και ο αριθμός των παιδιών που βιώνουν τη σκληρή συμπεριφορά των συμμαθητών τους. Ερευνες εξάλλου έχουν δείξει ότι το 50% των μαθητών έχει υποστεί κάποια μορφή λεκτικής ή ψυχολογικής βίας.
«Υπάρχει έξαρση των κρουσμάτων γιατί είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που ακολουθεί την

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Θλίψη για την εκκοσμίκευση μας

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Θλίψη κατακλύζει τις καρδιές των πιστών από την εκκοσμίκευση στην οποία διολισθαίνουμε. Η ιστορία που θα διηγηθώ συνέβη προχθές, την ημέρα της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, σε ένα μεγάλο χωριό και ήμουν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας. Δεν χρειάζεται να πω το όνομα του χωριού, ούτε του παρόντος Μητροπολίτου. Σκοπός μου είναι να δοθεί μόνο αφορμή περισσότερης προσευχής, ειλικρινούς αυτοκριτικής για τις αστοχίες μας και μετάνοιας.

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας την περασμένη Κυριακή είχε κατέβει από το Μοναστήρι στο Μετόχι του κοντινού μεγάλου χωριού, του οποίου ο Ναός είναι αφιερωμένος στα Εισόδια της Θεοτόκου. Στην είσοδο του χωριού της έγινε παλλαϊκή υποδοχή. Τη Δευτέρα, ημέρα της εορτής των Εισοδίων, πάλι οι περισσότεροι κάτοικοι προσήλθαν στο Μετόχι. Όλα τη Δευτέρα ήσαν κλειστά, τα σχολεία, τα καταστήματα και οι δημόσιες υπηρεσίες. Και κανείς στο σπίτι, όλοι στο Μετόχι… Η Θεία Λειτουργία προχωρούσε αργά, από τους ψάλτες κυρίως, λόγω του επίσημου της ημέρας. Ο λαός παρακολουθούσε με ευλάβεια και προσοχή τη Θεία Λατρεία. Ήρθε η ώρα της Θείας Κοινωνίας. Αν και υπήρχαν πολλοί κληρικοί να κοινωνήσουν και καθυστερούσε η Θεία Κοινωνία δεν υπήρξε θείο κήρυγμα, αλλά ο χρόνος γέμισε με τα "τεριρέμ" των ιεροψαλτών. Κι όμως υπήρχε προσκαλεσμένος από τον Μητροπολίτη ιεροκήρυκας δόκιμος και ικανός, που θα μπορούσε να μιλήσει με επιτυχία στον τόσο λαό για το νόημα της ημέρας… 

Η ώρα πέρασε και ο Αρχιερέας εξήλθε στην Ωραία Πύλη και κάλεσε το λαό να προσέλθει για να λάβει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Και ενώ οι πιστοί πήγαν να

ΟΙ «ΑΘΛΙΟΙ»

Χρήστου Παπαδημητρίου, Κοινωνιολόγου
(Με αφορμή την αδυναμία μου σήμερα ως εκπαιδευτικός να προσφέρω στους μαθητές μου ελπίδα –προοπτική –γέλιο-ζωή, και για αυτό φταίω εγώ φταις κι εσύ αγαπητέ Αναγνώστη, φταίνε κι αυτοί οι άθλιοι κι απερίγραπτοι τύποι οι οποίοι ακόμη πολιτικολογούν ιερουργούν αρθρογραφούν ασκούν εξουσία ,και με την παρουσία τους προκαλούν...)
…Όταν ο άνθρωπος ζει αμόρφωτος και απελπισμένος, όταν η γυναίκα πουλάει το κορμί της για μια μπουκιά ψωμί ,όταν το παιδί υποφέρει από αγραμματοσύνη κι από έλλειψη παιδείας,... τότε Άθλιος ονομάζεται ο άνθρωπος…
Όταν όμως ο άνθρωπος εκατό χρόνια σχεδόν μετά την παραπάνω παραδοχή του Βίκτωρος Ουγκό έχει ξεπεράσει τις συγκεκριμένες προβληματικές περιοχές, και εντούτοις αντιμετωπίζει τα πράγματα στην χώρα μας ως άλλος Γιάννης Αγιάννης, ο κεντρικός ήρωας δηλαδή των Αθλίων στο πρόσωπο του οποίου εξετάζεται η φύση του καλού και του κακού.
Τότε αγαπητέ μου Αναγνώστη νομιμοποιούμαστε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα ότι σήμερα …ο άνθρωπος κατέστη Άθλιος...
Ο άθλιος στην πρώτη περίπτωση αντικατοπτρίζει τον ταπεινό και καταφρονημένο, στην δική μας σημερινή κοινωνική πραγματικότητα άθλιος είναι αυτός όπως έχει

ΟΠΤΑΣΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΕΥΛΑΒΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ (Συγκλονιστική ιστορία)

Ένας παντρεμένος άνθρωπος που είχε παιδιά και δούλους και άφθονο πλούτο, ήταν πολύ ελεήμων και φιλόξενος. Μία νύκτα, αφού εδείπνησε, κοιμήθηκε και το πρωί τον εβρήκαν ξαπλωμένο στη γη, ψυχρό, αναίσθητο, σαν να ήταν πεθαμένος. Οι συγγενείς του τον εσήκωσαν, τον έβαλαν στο στρώμα, κάνοντάς του διάφορες γιατρειές και ζεσταίνοντάς τον για να αναζήση, αλλά μάταια εκοπίαζαν. Μετά από πολλές ημέρες ήλθε στον εαυτό του και ερωτήθηκε από τους συγγενείς του να τους ειπεί τί έπαθε και πού βρισκόταν τόσες ημέρες νεκρός. Εκείνος δεν αποκρινόταν, μόνο έκλαιγε απαρηγόρητα και ακατάπαυστα και, μέχρι του θανάτου του, δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Όταν πλησίαζε το τέλος, εκάλεσε τον μεγαλύτερο γιο του και του είπε τα εξής μπροστά σε όλους:
«Αγαπητό μου παιδί... αυτή την τελευταία εντολή σου δίνω προστακτικά και σε διατάζω να την τηρής αυστηρά, όσο μπορείς. Να δίνεις ελεημοσύνη στους πτωχούς και να έχεις πολλή συμπάθεια στους ξένους και οδοιπόρους. Να τους περιποιείσαι στο σπίτι σου με πολλή αγάπη, να τους υπηρετής πρόθυμα και να τους δίνεις άφθονα, όσα χρειάζονται, καθώς είδες να κάνω και εγώ μέχρι τώρα. Διότι η φιλοξενία είναι η πιο ευπρόσδεκτη στον Θεό απ' όλες τις αρετές και όποιος την εκτελεί επιμελώς, για την αγάπη του Θεού, ευρίσκει πολύ μισθό στην ουράνια Βασιλεία Του.
Και για να παρακινηθήτε όλοι οι συγγενείς μου σ' αυτή την φιλόθεη πράξη της καλωσύνης και συμπαθείας προς τους ξένους και πτωχούς, την τελευταία αυτή ημέρα μου θα σας διηγηθώ την φοβερή οπτασία που είδα, όταν με ευρήκατε ωσάν αποθαμμένον προ ετών, κάτω στο πάτωμα του σπιτιού μας.

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Το 8,7% κατέχει το 82,1% του παγκόσμιου πλούτου

Χρειάσθηκε λιγότερο από ένα έτος για τη μετάδοση του «ιού» των κοινωνικών αντιστάσεων από την Τυνησία, στις 17 Δεκεμβρίου του 2010, προς τον υπόλοιπο Αραβικό κόσμο και από εκεί, μεταλλασσόμενος και εξελισσόμενος διαρκώς ως προς τις αιτίες και τα αιτήματα, στις πλατείες των «αγανακτισμένων» της Ευρώπης, με τελικό προορισμό τις καταλήψεις δημοσίων χώρων σε δεκάδες πόλεις των ΗΠΑ, από το κίνημα των «99%» ενάντια στο 1% που κατέχει τον πλούτο στη βορειοαμερικανική ήπειρο.
Η συσσώρευση του πλούτου σε ένα μικρό ποσοστό πληθυσμού επιβεβαιώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο από τα συμπεράσματα της σχετικής μελέτης που εξέδωσε πρόσφατα το Ινστιτούτο Ερευνών της Credit Suisse και η οποία καταγράφει τη διεύρυνση του άνισου καταμερισμού του πλούτου, συνολικού ύψους 230,8 τρισ. δολαρίων, ανάμεσα στους περίπου 4,5 δισεκατομμύρια ενήλικους πολίτες των αναπτυσσόμενων και αναπτυγμένων κρατών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης, μόλις το 0.5% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 38.5% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το 8.2% κατέχει το 43.6%, δηλαδή συνδυαστικά το 8.7% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 82,1% του παγκόσμιου πλούτου.
Δείτε αναλυτικά τους εκατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους ανά κράτος και την ποσόστωση τους στο σύνολο του πληθυσμού κάθε χώρας.

Επισκεφτείτε τον διαδραστικό Χάρτη που δείχνει λεπτομέρειες στην διεύθυνση: 
http://www.igraphics.gr/interactive/gr-c/pagkosmios-ploutos-99-vs1

Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Η τηλεόραση καταδυναστεύει τη συνείδησή μας!

«Όταν μίλησα κάποτε για τη Δημοκρατία, είπα ότι από τη στιγμή που υπάρχει τηλεόραση η Δημοκρατία είναι ελλειμματική και πως στοιχείο της Δημοκρατίας είναι η λεγόμενη ισηγορία. Ισηγορία θα πει να έχουν όλοι την ίδια ευχέρεια προκειμένου να εκφράσουν τη γνώμη τους.
Σήμερα ο κοινός άνθρωπος έχει τόση δύναμη προβολής της γνώμης του όσο είναι το βεληνεκές της φωνής του. Ενώ οι άνθρωποι της τηλεόρασης έχουν τεράστιο βεληνεκές φωνής και ακροατήριο όχι μόνο μεγάλο, αλλά ποικίλο και ακαθόριστο. Ένα πρόβλημα της σημερινής Δημοκρατίας είναι πώς θα ελεγχθεί η τηλεόραση ώστε να μην ασκούν τυραννία επί των πολλών εκείνοι που τη χειρίζονται. Θα έπρεπε να γίνεται αξιοκρατικά η επιλογή των ανθρώπων της. Με τη βιαστική προβολή λέξεων και νοημάτων η τηλεόραση καταδυναστεύει τη συνείδησή σου, σε υποτάσσει κατά κάποιον τρόπο σε μια αβασάνιστη αποδοχή εντυπώσεων και γνωμών που έχουν επιλεγεί από άλλους».

Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από τη συνέντευξη του τολμηρού ακαδημαϊκού, καθηγητή, του ακμαίου παρά τα περίπου 100 χρόνια του (ζωή να έχει) Κ. Δεσποτόπουλου, στο «συν» των «Νέων»

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=72084&colid=&catid=28&dt=2011-11-20%200:0:%20

Πως λειτουργεί το ''μάτι'' του facebook?

Μέσα από συνεντεύξεις με υψηλόβαθμα στελέχη του Facebook, δημοσιογράφος του «USA Today», ήταν σε θέση να συγκεντρώσει την πιο πλήρη εικόνα μέχρι σήμερα για τον τρόπο με τον οποίο το κοινωνικό δίκτυο κρατά «φακελωμένους» τους 800 εκατομμύρια χρήστες του.

1.Το Facebook δεν παρακολουθεί τους πάντες με τον ίδιο τρόπο. Χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους για τα μέλη που είναι συνδεδεμένα και χρησιμοποιούν τους λογαριασμούς τους, με αυτά που είναι αποσυνδεδεμένα και τα μη μέλη.

2.Η πρώτη φορά που θα καταλήξετε σε οποιαδήποτε σελίδα Facebook.com, η εταιρεία εισάγει cookies στον browser σας. Εάν εγγραφείτε για έναν λογαριασμό, θα εισαγάγει δύο τύπους cookies. Εάν δεν δημιουργήσετε ένα λογαριασμό, τότε εισάγει μόνο έναν από τους δύο τύπους.

3.Αυτά τα cookies καταγράφουν την κάθε φορά που επισκέπτεστε μια άλλη ιστοσελίδα που χρησιμοποιεί το κουμπί Facebook Like ή άλλο plugin του Facebook την ώρα, την ημερομηνία και το

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Βιβλιοπαρουσίαση για τον Ρήγα Βελεστινλή


Οι Εναλλακτικές Εκδόσεις και το βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του συγγραφέα - εκδότη Γιώργου Καραμπελιά 

"Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή"

την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011 στις 8:30 μ.μ. στο βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία, Γεροκωστοπούλου 31- Πάτρα.

Θα μιλήσουν:

Ερατοσθένης Καψωμένος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων,

Γεώργιος Παναγόπουλος, επικ. καθηγητής της Α.Ε. Ακαδημίας Βελλάς Ιωαννίνων,

Κωνσταντίνος Ντίνος, ερευνητής και ο συγγραφέας.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Θεόδωρος  Ντρίνιας.

Για την μετάφραση των λειτουργικών κεμένων

Δημήτρης Αγγελής
Τον τελευταίο καιρό συζητιέται αρκετά το θέμα της μετάφρασης των λειτουργικών μας κειμένων, έτσι ώστε η θεία λειτουργία αλλά και ευρύτερα οι ιερές ακολουθίες να γίνονται καλύτερα κατανοητές από τους πιστούς. Ασφαλώς, η ύπαρξη ενός τέτοιου διαλόγου αποτελεί από μόνη της ένα ιδιαίτερα θετικό γεγονός για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας που παραμένει απολύτως ποιμενοκεντρική, μ’ έναν σχεδόν κάθετο διαχωρισμό μεταξύ διοικούσας Εκκλησίας και πιστού λαού. Την ίδια στιγμή, τα όποια προβλήματα (όπως το παραπάνω) έρχονται στην επικαιρότητα αποκαλύπτουν συνήθως την ύπαρξη δύο σφόδρα αντιτιθέμενων τάσεων στους κόλπους της: Από τη μία πλευρά υπάρχει μια προοδευτική ομάδα υψηλού επιπέδου θεολόγων, με προσβάσεις στα ΜΜΕ, των οποίων όμως οι θεωρητικές αναζητήσεις ορισμένες φορές παραείναι θεωρητικές ή ακόμα και αποκομμένες από την εκκλησιαστική εμπειρία και γι’ αυτό συχνά οι παρεμβάσεις τους εμφανίζονται άκαιρες. Από την άλλη πλευρά υπάρχει μια συντηρητική, θα έλεγα καλύτερα φονταμενταλιστική, ομάδα παλαιοημερολογίτικου ήθους, της οποίας τα ευάριθμα μέλη συνιστούν στην πραγματικότητα απομονωμένες προνεωτερικές νησίδες για τα δεδομένα της εποχής μας. Περιττεύει να πούμε ότι η σιωπηλή πλειοψηφία του σώματος των πιστών, αν και διαφωνεί με το οξύ, αντιδραστικό ύφος των δεύτερων, κατά κανόνα φαίνεται να συμπλέει με την ουσία των απόψεών τους.


Είναι βέβαιο ότι η σχετική συζήτηση, η οποία έχει απασχολήσει και την Ιερά Σύνοδο, δεν θα διατηρούνταν στην επικαιρότητα αν δεν αποτύπωνε ένα πρόβλημα υπαρκτό

Γέρων Πορφύριος: «Θάρθουν δύσκολοι καιροί καί ὁ κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια»

ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ (ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ)

«Την άνοιξη του 1985, ευρισκόμενη (αφηγείται η Γερόντισσα Θεοδοσία) εις την Μονήν των αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων, μία νύχτα περίπου 2.30′ πρωϊνή, άκουσα λίγο πιο πέρα από το παράθυρο του κελλιού μου, στην αυλή της Μονής, κάποιον να σκάβει. Για να βεβαιωθώ, έσβησα το φως του κελλιού μου και κοίταξα από το παράθυρο.
 Είδα ότι αναβόσβηνε ένας φακός. Τότε έκανα μία προσευχή στους θαυματουργούς Αγίους μας να μας προστατεύσουν. Ήλεγξα τα παράθυρα και τις σαθρές πόρτες προς την αυλή της ερειπωμένης Μονής, μήπως εισχωρήσουν στο εσωτερικό της, και αφού διεπίστωσα ότι επικρατούσε ησυχία στο χώρο αυτό, επέστρεψα στο κελλί μου.
Το πρωΐ είχαμε μία ιδιωτική λειτουργία. Την ώρα πού ετοιμαζόμουν να πάω στην Εκκλησία, ώρα 5.55′ πρωϊνή, χτύπησε το τηλέφωνο. Σκέφτηκα μήπως κάποια πονεμένη ψυχή έχει κάποιο πρόβλημα – κάτι άλλωστε πού συνέβαινε συχνά – και σήκωσα το τηλέφωνο. Προς μεγάλη μου έκπληξη άκουσα:
- «Άκου παιδάκι μου, είμαι ο Γέροντας Πορφύριος. Μη βγεις έξω που ακούς και σκάβουν, θα σε χτυπήσουν. Διαβολεμένοι άνθρωποι γυρίζουν στο Μοναστήρι σου».

- Τον ερωτώ: «Γέροντα, γιατί σκάβουν; Βρήκαν τίποτα;»
- Απαντά: «Όχι παιδάκι μου, τα έχουν πάρει άλλοι νωρίτερα».
- Τον ερωτώ πάλι: «Γέροντα έχετε έλθει στο Μοναστήρι μας;»
- Μου απαντά: «Όχι παιδάκι μου, αλλά τώρα είμαι εκεί. Ρώτα με ότι θες». Παίρνοντας

21 Νοεμβρίου 2011, Εισόδια της Θεοτόκου


Ἔνδον τρέφει σε Γαβριὴλ ναοῦ, Κόρη,
Ἥξει δὲ μικρὸν καὶ τὸ Χαῖρέ σοι λέξων.
Βῆ ἱερὸν Μαρίη τέμενος παρὰ εἰκάδι πρώτῃ.


Η ευσεβής Άννα σύζυγος του Ιωακείμ, πέρασε τη ζωή της χωρίς να μπορέσει να τεκνοποιήσει, καθώς ήταν στείρα. Μαζί με τον Ιωακείμ προσευχόταν θερμά στον Θεό να την αξιώσει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι θα αφιέρωνε το τέκνο της σε Αυτόν. Πράγματι, ο Πανάγαθος Θεός όχι μόνο της χάρισε ένα παιδί, αλλά την αξίωσε να φέρει στον κόσμο τη γυναίκα που θα γεννούσε το Μεσσία, το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Όταν η Παναγία έγινε τριών χρόνων, σύμφωνα με την παράδοση, η Άννα και ο Ιωακείμ, κρατώντας την υπόσχεσή τους, την οδήγησαν στο Ναό και την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία. Ο αρχιερέας παρέλαβε την Παρθένο Μαρία και την οδήγησε στα Άγια των Αγίων, όπου δεν έμπαινε κανείς εκτός από τον ίδιο, επειδή γνώριζε έπειτα από αποκάλυψη του Θεού το μελλοντικό ρόλο της Αγίας κόρης στην ενανθρώπιση του Κυρίου. Στα ενδότερα του Ναού η Παρθένος Μαρία έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο αρχάγγελος Γαβριήλ προμήθευε την Παναγία με τροφή ουράνια. Εξήλθε από τα Άγια των Αγίων, όταν έφθασε η ώρα του Θείου Ευαγγελισμού.



Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς.
Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.

http://www.saint.gr/2497/saint.aspx

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Oι ναρκωμένες συνειδήσεις της διανόησης και των επιδοτούμενων καλλιτεχνών

"Εκείνοι που μιλάνε για νεολαία, εργασία, αριστερά, επανάσταση και έχουν γίνει δούλοι των οff-shore εταιριών, του lifestyle της Μυκόνου και των εργολάβων της ενημέρωσης"

Γράφει ο Φώτης Μελέτης
 Στην πιο άσχημη οικονομική και πολιτική περίοδο για την χώρα από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου πολέμου κάποιοι παλιοί “αγωνιστές” και ανήσυχοι διανοούμενοι των τεχνών και των γραμμάτων (συγγραφείς, καλλιτέχνες, ηθοποιοί, τραγουδιστές, ποιητές κ.α) διάλεξαν να σιωπήσουν και να μην δείξουν ίχνος αντίδρασης σε όσα δυσάρεστα συμβαίνουν στη πατρίδα μας λόγω του Μνημονίου και του ΔΝΤ.

Με ναρκωμένες συνειδήσεις οι σημερινοί “σοβαροφανείς- σεμνοί” τραγουδιστές και συνθέτες (εξαιρείται φυσικά ο Μ.Θεοδωράκης και μερικοί ελάχιστοι συνάδελφοι του) της υποτιθέμενης “ποιοτικής ελληνικής σκηνής” παρέα με συγγραφείς, ηθοποιούς και σκηνοθέτες της υψηλής διανόησης, συνεχίζουν ανενόχλητοι την καριέρα τους χωρίς να ταράζονται και χωρίς να ανησυχούν από τις απαράδεκτες επιθέσεις που δέχεται η χώρα από τους τραπεζοχρηματιστικούς οίκους που υποκινούνται ολοφάνερα πλέον από τους ευρωπαίους και αμερικανούς συνέταιρους μας. 
 Αδιάφοροι και αποχαυνωμένοι αλλά και με περίσσεια πονηριά οι καλλιτέχνες του Μεγάρου Μουσικής, του Ρέξ , της Επιδαύρου, του Παλλάς, των γκαλερί, της Ιεράς Οδού και άλλων πολιτιστικών κέντρων της Τέχνης κατορθώνουν με την απραξία και την αφωνία τους, να δίνουν το τέλειο άλλοθι στο υπάρχον σάπιο πολιτικό σύστημα που βούλιαξε την Ελλάδα, στην κομματοκρατία, στο χρέος και την αναξιοκρατία. 
Εδώ και δύο χρόνια σχεδόν χάνονται μισθοί, συντάξεις, τα φοροχαράτσια είναι

Εις μνήμην Νεοκλή Σαρρή – Μια συνέντευξη για την ΕΟΚΑ και το Κυπριακό

‘Σημερινή’
«Υπήρξαν φρικαλέοι χειρισμοί»
22 Μαΐου 2011
συνέντευξη στην Μικαέλλα Λοΐζου

«Το βιβλίο του δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη ‘Κυπριακό, Διπλωματικές Ίντριγκες’, που κυκλοφορήθηκε από τον εκδοτικό οίκο ‘Ποιότητα’, διαφέρει ουσιωδώς από τα μέχρι τώρα ομοειδή έργα. Κι αυτό όχι μόνο γιατί συνδυάζει τη δημοσιογραφική γλαφυρότητα με την επιστημονική δεξιότητα, αλλά γιατί παρακολουθεί το Κυπριακό από τη γένεσή του μέχρι και τις μέρες μας», αναφέρει ο γνωστός Καθηγητής Νεοκλής Σαρρής. Το βιβλίο προβαίνει σε μια ενδελεχή ανάλυση απορρήτων εγγράφων και μαρτυριών από το 1950 μέχρι το 2010, με ιδιαίτερη τριβή στα στρατηγικά ελλείμματα της ελληνικής πλευράς. Ο καθηγητής Σαρρής σχολιάζει, από τη δική του επιστημονική και εμπειρική σκοπιά, τα κύρια ζητήματα που πραγματεύεται το βιβλίο.

Μέσα από τα έγγραφα που παρουσιάζονται στο βιβλίο, καταδεικνύεται ότι Βρετανοί και Τούρκοι θεωρούσαν τη διζωνική ως ταξίμ. Σε συνάρτηση μ’ αυτό, πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι οι κυπριακές και ελλαδικές ηγεσίες την παρουσιάζουν ως επανένωση;

Θεωρώ παράλειψη του συγγραφέα ότι δεν εμβαθύνει στις πολύτροπες αγγλοτουρκικές σχέσεις. Στην Τουρκία, μέχρι τον Ιούνιο του 1955, οι ιθύνοντες πίστευαν ότι η Κύπρος, αργά ή γρήγορα, θα ενωνόταν με την Ελλάδα. Την πεποίθησή τους αυτή τη στήριζαν σε παγιωμένες αντιλήψεις, που προέκυπταν από τις αγγλοελληνικές σχέσεις. Ωστόσο η κρίση αυτή ήταν επιπόλαιη, όπως ενθουσιώδης μεν αλλά επιπόλαιος ήταν ο χειρισμός από την Αθήνα. Η Αγγλία ήδη είχε δώσει δείγματα των προθέσεών της, αλλά κανείς -ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Κύπρο- είχε φροντίσει να τα αξιολογήσει.

Οι Άγγλοι, γνωρίζοντας ότι αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να αποχωρήσουν,

Ανάξιοι συνεχιστές

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

  Ανάξιοι συνεχιστές των οραματιστών της Ενωμένης Ευρώπης Σουμάν, Αντενάουερ και Ντε Γκάσπερι, αποδείχθηκαν οι Σαρκοζί, Μέρκελ και Μπερλουσκόνι. Και το όραμα φθίνει, παρακμάζει, προς μεγάλη ικανοποίηση των ανταγωνιστών της. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η μεγαλοφυής ιδέα των τριών σημαντικών  πολιτικών ανδρών ήταν η από τους δύο παγκοσμίους πολέμους κατακερματισμένη και αιμορροούσα Ευρώπη να βρει τη γαλήνη της και να δημιουργήσει τις αντιστάσεις της έναντι της τότε υπερδύναμης ΕΣΣΔ. Για να κατορθωθεί αυτό σκέφθηκαν ότι θα έπρεπε οι Ευρωπαίοι να ενσκήψουν στο παρελθόν τους και να βρουν την κοινή τους ταυτότητα, τις κοινές τους ρίζες, την κοινή τους κουλτούρα και κληρονομιά. Ως πυλώνες της όρισαν την Δημοκρατία των Αθηνών, το Δίκαιο της Ρώμης και την Πίστη, την Αγάπη και την Αλληλεγγύη της Ιερουσαλήμ. 

     Κεντρικό όσο και απαραίτητο στοιχείο της Ενωμένης Ευρώπης η αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της. Ο Σουμάν είχε γράψει προφητικά: " Οι Ευρωπαίοι θα σωθούν κατά το μέτρο που θα συνειδητοποιήσουν την αλληλεγγύη τους μπροστά στον κοινό κίνδυνο". Τότε ο κίνδυνος λεγόταν Σοβιετική Ένωση, τώρα λέγεται παγκοσμιοποίηση, τραπεζικό σύστημα, παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος. Αλληλεγγύη, σύμφωνα με τις υποθήκες των ιδρυτών της ΕΕ, σημαίνει ότι είναι αδιανόητο οι Βρυξέλες να σκεφθούν την αποπομπή κράτους μέλους τους είτε από το κοινό νόμισμα, είτε από την ίδια τη συμπολιτεία. Ο Μάρκο Πάπιτς, γεωστρατηγικός αναλυτής του αμερικανικού ινστιτούτου Στράτφορ, σε άρθρο του τονίζει ότι η Ευρώπη δεν έχει ωριμάσει πολιτικά και πολιτισμικά και βρίσκεται στην κατάσταση των ΗΠΑ των τελών του 18ου αιώνα! Και προς

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

20η Νοεμβρίου 2011. Κυριακή: Θ΄ ΛΟΥΚΑ, Ἦχος πλ. β΄

Ευαγγέλιον Κυριακής Θ’ Λουκά (ιβ'16-21) 

Η παραβολή του άφρονος πλουσίου

Δεν δίνουν πραγματική χαρά και ευτυχία τα επίγεια κέρδη και αγαθά, αλλά τα ουράνια. Η τελευταία ώρα της επίγειας ζωής φανερώνει τραγικά αυτή την πνευματική μας γύμνια.


Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολὴν ταύτην· ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· 17 καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; 18 καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, 19 καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. 20 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; 21 οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

Άξιον εστίν Ἦχ. πλ. β' بواجب الإستئهال لحن سادس


 


Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Διαδίκτυο, Νέες Τεχνολογίες και Ηθικά Διλήμματα

 εκ της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ε.Ε.

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ομάδας για θέματα Ηθικής της Επιστήμης και των Νέων Τεχνολογιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την προεδρία του καθηγητή κ. Julian Kinderlerer στις Βρυξέλλες (15 Νοεμβρίου 2011). Οι συναντήσεις αυτές της Ομάδας Ηθικής (European Group on Ethics) έχουν ως σκοπό την μελέτη ειδικών ηθικών διλημμάτων, τα οποία προέρχονται από τις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις. Με τις συναντήσεις αυτές προωθούνται προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή συγκεκριμένες προτάσεις για την προετοιμασία των διαφόρων Κοινοτικών Κανονισμών ή ακόμη και για την διαμόρφωση της ενδεδειγμένης πολιτικής απέναντι στις τεχνολογικές εξελίξεις.

Στην παραπάνω συνάντηση έλαβαν μέρος πενήντα και πλέον ειδικοί επιστήμονες από διάφορα ευρωπαϊκά Ινστιτούτα και Πανεπιστήμια καθώς και εκπρόσωποι του

Ένα σχολείο χωρίς υπολογιστές στη «Μέκκα» της τεχνολογίας

Κι όμως σε ένα σχολείο που βρίσκεται στην καρδιά της Σίλικον Βάλεϊ και στο οποίο φοιτούν τα παιδιά των εργαζομένων στην Google, την Apple, την Yahoo και άλλων τεχνολογικών κολοσσών, δεν υπάρχει ούτε ένας υπολογιστής, ούτε μια οθόνη. Η χρήση οποιουδήποτε τεχνολογικού γκάτζετ απαγορεύεται στις σχολικές αίθουσες, ενώ οι εκπαιδευτικοί συστήνουν στους μαθητές τους να μην τους χρησιμοποιούν ούτε στο σπίτι.

Την ώρα που στον υπόλοιπο κόσμο ο τεχνολογικός εξοπλισμός θεωρείται απαραίτητος στην εκπαίδευση, οι νέες τεχνολογίες γίνονται μέσο διδασκαλίας και οι μαθητές ενθαρρύνονται στη χρήση τους, στην καρδιά της Μέκκας της Τεχνολογίας, το μολύβι, το χαρτί και το χάρτινο βιβλίο είναι τα μόνα εργαλεία διδασκαλίας που κρίνονται αποδεκτά.

Περίπου 160 σχολεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθούν την ίδια φιλοσοφία, καθώς θεωρείται ότι η χρήση υπολογιστών έχει αρνητικές συνέπειες στη φυσική δραστηριότητα, τη δημιουργική σκέψη, την επικοινωνία ανάμεσα στους μαθητές και τη συγκέντρωση των παιδιών στο μάθημα.

«Δεν νομίζω ότι χρειάζεται κανείς την τεχνολογία για να μάθει γραμματική», δηλώνει στους "New York Times" ένας εργαζόμενος της Σίλικον Βάλεϊ, τα παιδιά του

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Με επιτυχία η ημερίδα για τον αείμνηστο π. Ιωάννη Ρωμανίδη

Την Κυριακή 13 Νοεμβρίου ε.έ., πραγματοποιήθηκε στην Ναύπακτο από την Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου αρχιερατικό Μνημόσυνο και επιστημονική Ημερίδα για τον αείμνηστο διδάσκαλο και καθηγητή της Δογματικής π. Ιωάννη Ρωμανίδη, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως δέκα ετών (2001-2011) από την κοίμησή του.
Ο π. Ιωάννης, κατά τα τελευταία έτη της ζωής του, ήταν εγγεγραμμένος στον ιερατικό κατάλογο της Ιεράς Μητροπόλεως.
Το πρωΐ της Κυριακής, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου, τελέσθηκε αρχιερατικό συλλείτουργο, από τους Σεβ. Μητροπολίτες Άρτης κ. Ιγνάτιο και Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, και αρχιερατικό μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του αειμνήστου Καθηγητού.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Ιερόθεος εκφώνησε σύντομη επιμνημόσυνη ομιλία.
Ακολούθησε, στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως, τιμητική επιστημονική Ημερίδα με γενικό τίτλο «Το έργο και η διδασκαλία του π. Ιωάννου Ρωμανίδη», κατά την οποία, υπό την προεδρία του Σεβασμιωτάτου κ. Ιεροθέου, εκλεκτοί μαθητές και συνάδελφοι του αειμνήστου εξέθεσαν τις απόψεις του για την προσωπικότητα και το έργο του.
ΠΕ­ΡΙ­ΛΗ­ΨΕΙΣ ΕΙ­ΣΗ­ΓΗ­ΣΕ­ΩΝ
Στόν ει­σα­γω­γι­κό χαι­ρε­τι­σμό του ο Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­της Ναυ­πά­κτου και Α­γί­ου Βλα­σί­ου κ. Ι­ε­ρό­θε­ος, α­να­κοί­νω­σε ό­τι ή­δη έχει τε­λει­ώ­σει έ­να με­γά­λο έρ­γο, με τίτ­λο «π. Ι­ω­άν­νης Ρω­μα­νί­δης, κο­ρυ­φαί­ος δογ­μα­τι­κός θε­ο­λό­γος της Ορ­θο­δό­ξου Κα­θο­λι­κής Εκ­κλη­σί­ας», που έ­χει πά­ρει την ο­δό προς το τυ­πο­γρα­φεί­ο και πρό­κει­ται σύ­ντο­μα να εκ­δο­θή.
Στο έρ­γο αυ­τό θα πα­ρου­σια­σθούν διά­φο­ρες πλευ­ρές της θε­ο­λο­γι­κής προ­σφο­ράς του

ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ: Η σωματική άσκηση δεν είναι ίδια για όλους

ΔΙΑΚΡΙΣΗ[1]

Ήταν κάποτε ένας μοναχός, Ρωμαίος την καταγωγή, πού είχε απο­κτήσει μεγάλο αξίωμα στο παλάτι, και εγκαταστάθηκε σε μία σκή­τη πού βρισκόταν πιο κοντά στην εκκλησία απ' ότι οι σκήτες των άλλων μοναχών. Είχε δε μαζί του και ένα δούλο πού τον υπηρετούσε. Ο πρεσβύτερος, λοιπόν, επειδή αντελήφθη την αδυναμία του και πληροφορήθηκε από ποιά ανα­παυτική ζωή προερχόταν, κάθε φορά πού ο Θεός οικονομούσε και ερχόταν κάτι στην εκκλησία, του το έστελνε. Αφού ό μοναχός συμ­πλήρωσε εικοσιπέντε χρόνια στη σκήτη, απέκτησε φήμη για το διο­ρατικό του χάρισμα.

Κάποιος λοιπόν από τους με­γάλους Αιγυπτίους πατέρες έμα­θε γι' αυτόν και ήρθε να τον δει προσδοκώντας να διδαχθεί απ' αυτόν πώς να καλλιεργείται πνευματικώς σκληραγωγώντας πε­ρισσότερο το σώμα του. Μπήκε μέσα, τον ασπάσθηκε και αφού προσευχήθηκαν, κάθισαν. Τον βλέπει λοιπόν ο Αιγύπτιος να φο­ράει ενδύματα μαλακά και να έχει για στρώμα ένα μικρό υφαντό χα­λί, στρωμένο πάνω σε προβιά, και ένα μικρό προσκέφαλο. Και σαν τα είδε αυτά, σκανδαλίσθηκε, για­τί σ' εκείνο τον τόπο δεν συνήθι­ζαν να ζουν με τέτοιο τρόπο, αλλά μάλλον με σκληραγωγία.

Ο Γέροντας, όντας διακριτι­κός, κατάλαβε ότι σκανδαλίσθη­κε. Λέει λοιπόν στον υπηρέτη του: "Ετοίμασε μας εορταστικό τρα­πέζι προς χάριν του Αββά σήμε­ρα". Βρήκε λοιπόν εκείνος λίγα χόρτα και τα έβρασε και την ώρα του φαγητού κάθισαν και έφαγαν. Ήπιαν δε και λίγο κρασί πού είχε ό γέροντας για τονωτικό. Όταν βράδιασε, ανέγνωσαν τους δώδε­κα ψαλμούς και κοιμήθηκαν. Κα­τά τον ίδιο τρόπο προσευχήθηκαν και τη νύχτα.

Το πρωί, σηκώθηκε ό Αιγύ­πτιος και αφού πήρε την ευχή του Γέροντα έφυγε χωρίς να

Για το ρόλο της Εκκλησίας στην Κατοχή και την Εθνική Αντίσταση μιλά ο Μανώλης Γλέζος.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε τo 2006 στο δημοσιογράφο του Ρ/Σ της Εκκλησίας κ. Κωνσταντίνο Μπλάθρα «Επί προσωπικού» ο γνωστός αγωνιστής μίλησε για όσα έζησε εκείνη την εποχή και για το ποια ήταν η προσφορά της Εκκλησίας.

Τόνισε χαρακτηριστικά:

«Tην πρώτη μέρα που κατακτήθηκε η Aθήνα -κατάκτηση ενός κράτους θεωρείται η κατάκτηση της πρωτεύουσάς του- είχε, λοιπόν, σχηματιστεί τότε μία επιτροπή από την στρατηγό Kαβράκο, που μαζί με τον Δήμαρχο Aθηναίων και τον δήμαρχο Πειραιώς, στους Aμπελοκήπους πήγαν να υποδεχθούν τα γερμανικά στρατεύματα. O Kαβράκος κάλεσε τον Aρχιεπίσκοπο Aθηνών και πάσης Eλλάδος, τον Xρύσανθο να παραστεί στην παράδοση. Aρνήθηκε.

Kαι ο Aρχιεπίσκοπος του απάντησε ό,τι είχε πει και στον Kαβράκο, ότι η Eκκλησία προβαίνει σε δοξολογίες επί τη απελευθερώσει ενός έθνους κι όχι για τη σκλαβιά του. Aυτό είναι χαρακτηριστικό. Kαι μετά του ζήτησαν να ορκίσει και την κυβέρνηση Tσολάκογλου και αρνήθηκε.

Έχουμε τρεις πράξεις του Αρχιεπισκόπου Xρυσάνθου που θέτει την Eκκλησία αντιμέτωπη στον κατακτητή. Δεν μπορεί κανείς να την μεταφράσει και να την εξηγήσει ως ατομική ενέργεια, έθεσε την Eκκλησία απέναντι στον εισβολέα, απέναντι στον κατακτητή, ως θεσμό την έθεσε απέναντι. Γι' αυτό και τον έδιωξαν οι Nαζί.

...;Υπήρξαν πάρα πολλοί Mητροπολίτες, που πήραν ενεργό μέρος στην Aντίσταση. Δεν μιλάμε ως διάθεση αλλά ενεργό μέρος. Μπορώ να πω ως διάθεση ήταν το σύνολο, ως ενεργό αντίδραση πάρα πολλοί ανέβηκαν και στο βουνό και στη μία πλευρά και στην άλλη και στον EΛAΣ και στον EΔEΣ πήγαν Mητροπολίτες, στάθηκαν επικεφαλής του λαού στον αγώνα του.

Δηλαδή και με το Σταυρό και με το όπλο στο χέρι πολέμησαν τον κατακτητή. Mπορούμε να πούμε ότι

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

1967 - 1973 Εκκλησία και Χούντα οι δύο όψεις

Το ποστ αυτό χαρίζεται ειδικά στον από τροχαίο «χαμένο» – το πιθανότερο δολοφονημένο - π. Τιμόθεο Λαγουδάκη, τον ανεξάντλητο αγωνιστή π. Γεώργιο Πυρουνάκη και τον εξορισμένο στη Γυάρο αγωνιστή Νίκο Ψαρουδάκη! Όσοι είναι σχετικοί με τον αντιδικτατορικό αγώνα ξέρουν τι εννοώ. Βεβαίως ισχύουν και τα λόγια του π. Γ. Μεταλληνού: ««Δυστυχώς, οι ιεράρχες δεν ετήρησαν δημοκρατική στάση και δεν αφουγκράστηκαν τους παλμούς του λαού κατά την περίοδο της δικτατορίας, όπως το έπραξαν -με πολλούς τρόπους- οι απλοί παπάδες. Το μεγάλο έγκλημα της Ιεράς Συνόδου ήταν που δεν πήγε σύσσωμη στο Πολυτεχνείο. Αν το έκανε, η εξέλιξη θα ήταν βέβαια πολύ διαφορετική. μίζω όμως είχε τόσο ο Ιερώνυμος Α΄, όσο και οι επιλεγέντες έτσι, τέτοια δυνατότητα αντίδρασης για αντίσταση, όπως ο “πλούσιος του Ευαγγελίου”, ώστε τελικά η υπέρβαση αυτή να είναι …αδιανόητη, πλην λίγων τελικά εξαιρέσεων απ΄αυτούς…

Είναι έτσι δύσκολο από τους πολλούς να κατανοηθεί ότι οι όψεις στο ζήτημα αυτό είναι δύο τουλάχιστον. 35 ολόκληρα χρόνια πάνε λοιπόν από το κοινωνικό – πολιτικό ορόσημο του Νοέμβρη του 1973 και 41,5 από τη στυγνή δικτατορία ξημερώνοντας το Σάββατο του Λαζάρου το 1967.

Είχα μια αιτία και τρεις αφορμές για το σημερινό θέμα.

Η αιτία, που χρόνια με απασχολούσε: Η απουσία από το δημόσιο λόγο ως κυρίαρχης άποψης για το τι έκαναν πολλοί χριστιανοί (κληρικοί και λαϊκοί) στα ορόσημα 1967 και 1973. Οι πολλοί γνωρίζουν τον αρνητικό μόνο ρόλο της «θεσμικής εκκλησίας» της Ελλάδος. Δεν γνωρίζουν όμως το πως συγκροτήθηκε, αλλά και πως έδρασαν ή αντέδρασαν άλλα μέλη της ιεραρχίας, απλοί κληρικοί, πολύ δε περισσότερο λαϊκά μέλη.

Οι τρεις αφορμές: