Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης για την αρχή της Ινδίκτου (αρχή Εκκλησιαστικού έτους 1η Σεπτεμβρίου)


"Ο άνθρωπος δύναται να εκμεταλλεύηται προς ίδιον όφελος την φύσιν μέχρις όμως ενός ορίου, ώστε να διασφαλίζηται η αειφορία, ήτοι η δυνατότης αναπαραγωγής των καταναλωθέντων ενεργειακών πόρων αλλά και των εμβίων, αλόγων, κτισμάτων. Άλλωστε, η καλώς εννοουμένη εκμετάλλευσις της φύσεως αποτελεί και εντολήν του Θεού προς τον άνθρωπον, προ και μετά την πτώσιν αυτού", αναφέρει μεταξύ άλλων στο μήνυμά του ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας, με αφορμή την αρχή της Ινδίκτου.
Παρακάτω ακολουθεί το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου για την αρχή της Ινδίκτου:
Η Χάρις του Θεού καταξιώνει ημᾶς σήμερον όπως εναρξώμεθα ενός εισέτι εκκλησιαστικού έτους, ενός εισέτι εορτολογικού κύκλου, εντός των ευλογημένων ευκαιριών του οποίου καλούμεθα να καταβάλλωμεν αγώνα πνευματικόν διά να αξιοποιήσωμεν καλλίτερον την δοθείσαν ημίν δυνατότητα του γενέσθαι «καθ’ ομοίωσιν» Θεού ώστε να καταστώμεν και ημείς άγιοι Αυτού.
Η σημερινή όμως ημέρα, η 1η Σεπτεμβρίου, η πρώτη του νέου εκκλησιαστικού έτους, είναι αφιερωμένη, πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και εις την προσευχήν διά το φυσικόν περιβάλλον.
Η δε πρωτόβουλος αύτη απόφασις ουδόλως τυγχάνει άσχετος προς την ανωτέρω σημειολογίαν της σημερινής ημέρας, καθώς ο πνευματικός αγών ο οποίος επιφέρει την καλήν αλλοίωσιν του ανθρώπου συμβάλλει και εις την βελτίωσιν των σχέσεών του προς το περιβάλλον και εις την καλλιέργειαν της ευαισθησίας του ανθρώπου υπέρ της προστασίας και διαφυλάξεως αυτού.
Δοξολογούμεν, λοιπόν, σήμερον το άγιον όνομα του Θεού, διότι εχάρισεν εις την

Σε καμίνι η Εκκλησία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

    Σε καμίνι δοκιμασίας της αντοχής και της μαρτυρίας της στο σύγχρονο κόσμο βρίσκεται η Εκκλησία. 

    Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, υπό τη νέα της σύνθεση από την 1η Σεπτεμβρίου, καλείται να αντιμετωπίσει κρίσιμα ζητήματα. Η πρόσφατη απόφαση του «αριστερού ελληνοαμερικανού» Δημάρχου Αθηναίων κ. Γ. Καμίνη να απαγορεύσει την προσευχή στις κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων και η επίσης πρόσφατη απόφαση του «αριστερού βιομηχάνου» κ. Ι. Μπουτάρη να προχωρήσει στην κατασκευή κρεματορίου, το οποίο θα δέχεται προς καύση νεκρούς κάθε θρησκεύματος, επομένως και Ορθοδόξους, είναι δύο συμπτώματα που δείχνουν την επιδίωξη του ιδεολογικού εποικοδομήματος της Ελλάδος να σπάσει τις ρίζες με το ιστορικό παρελθόν της, να περιθωριοποιήσει την Εκκλησία και να επιβάλει τις αρχές της παγκοσμιοποίησης και του συγκρητισμού, εν ονόματι του «κοσμικού», δηλαδή άθεου κράτους. Όπως φαίνεται έπεται σύντομα η διαστροφή της έννοιας του γάμου, με τη νομιμοποίηση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, και η καθιέρωση της ηλεκτρονικής ταυτότητας.

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος έθεσε ορισμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο, απαντώντας σε επιστολή της, με την οποία ζητούσε οι Μητροπολίτες να είναι προσεκτικοί όταν ομιλούν δημόσια, για να μην την φέρνουν σε δύσκολη θέση. Ο κ. Άνθιμος σωστά επισημαίνει ότι τρεις ή, το πολύ, τέσσερις Μητροπολίτες είναι αυτοί που μιλάνε δημόσια τα τελευταία 3,5 χρόνια. Από αυτούς μπορεί να πει κανείς ότι μόνον εκείνος εκφράζει την άποψη μεγάλου μέρους των Ελλήνων, αν και ορισμένες φορές, από την αγάπη του προς την Ορθοδοξία και την Ελλάδα, οδηγείται σε υπερβολές, τις οποίες εκμεταλλεύονται οι εχθροί της Εκκλησίας. Αλλά το ζήτημα δεν είναι τόσο το τί λένε οι 3-4 Μητροπολίτες, αλλά γιατί οι υπόλοιποι 79 δεν μιλάνε. Γιατί οι 79 δέχονται με τόση παθητικότητα το γκρέμισμα των αξιών του Γένους, από τις οποίες μόνο κάποια υπολείμματα σήμερα απομένουν; 
 
Θα αναφέρουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα, που δείχνει τον τρόπο

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Ο ΘΕOΣ ΕIΝΑΙ ΑΣYΓΚΡΙΤΑ ΠΙΟ ΜΕΓAΛΟΣ ΑΠO ΤΟΝ HΛΙΟ... (Δίδαγμα)

Ρώτησε ένας άνθρωπος με το "πνεύμα του κόσμου" ένα νεαρό παλικάρι:
- Καλά, βρε παιδί μου! Συ το πιστεύεις, ότι με τη θεία Κοινωνία έρχεται μέσα σου ο Χριστός; Σε πόσους πια...Αφού είναι ένας!
Ο νεαρός έμεινε για λίγο συλλογισμένος. Και μετά τον ρώτησε:
- Εδώ μένεις;
- Ναι!
- Πόσα παράθυρα έχει η πόλη μας;
- Δεν τα μέτρησα. Αλλά πολλά. Εκατοντάδες χιλιάδες. Εκατομμύρια!
- Από τα παράθυρα αυτά, δεν μπαίνει στα σπίτια μας ο ήλιος;
- Ναι, βέβαια!
- Μα πόσους ήλιους έχουμε;
- Ένα. Μόνον ένα!...
Τον ρώτησε το έξυπνο παλικάρι:
- Και πώς γίνεται και ο ένας ήλιος μπαίνει σε τόσες χιλιάδες σπίτια, από τόσα παράθυρα; Κάτι πήγε να ψελλίσει. Αλλά ο νεαρός πρόσθεσε:
- Κοίταξε. Το λάθος είναι δικό σου. Ο Θεός είναι πολύ πιο μεγάλος από τον ήλιο. Και πιο σοφός. Και πιο δυνατός. Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Και δεν είναι καθόλου λογικό και σωστό κάτι που το θεωρείς τόσο φυσικό για τον ήλιο, να το βρίσκεις αδύνατο και απαράδεκτο για το Θεό. Ο Θεός είναι ασύγκριτα πιο μεγάλος από τον ήλιο.

Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

 

http://agioritikovima.gr/2011

Ο Γιώργος Σαραντάρης και το πνευματικό κατεστημένο

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Εκδήλωση στο Λεωνίδιο για τα 70 χρόνια από τη θυσία του ποιητή.
28 Αυγούστου 2011 

« Ο τόπος εδώ είναι της θάλασσας αδελφός
Καμωμένος από χαλίκια....»

«Το φεγγάρι ψαύει τη ράχη των βουνών...»

Ο ποιητής και διανοούμενος Γιώργος Σαραντάρης δεν φαίνεται από πουθενά ότι είχε επισκεφθεί το Λεωνίδιο, όμως οι στίχοι αυτοί μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι, με τις διηγήσεις που είχε ακούσει από τους συγγενείς του, είχε φανταστεί με ακρίβεια την ιδιαίτερη πατρίδα των προγόνων του. 

Με την εκδήλωση μας σήμερα αποτίουμε φόρο τιμής στον Γιώργο Σαραντάρη, Τσάκωνα ποιητή και διανοούμενο, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 70 χρόνων από τη θυσία του στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο. 

Ο Σαραντάρης είχε ένα τεράστιο ποιητικό ταλέντο και μια ιδιοφυή φιλοσοφική σκέψη. Έζησε μόλις 33 χρόνια, αλλά έβαλε τη δική του σφραγίδα στη σημαντική εποχή για τα νεοελληνικά γράμματα της δεκαετίας του 1930.

Από την πλευρά μου σας ομολογώ ότι έχω αγαπήσει πολύ τον Γιώργο Σαραντάρη ως άνθρωπο, ως ποιητή και ως διανοούμενο. Τον αγάπησα μέσα από τις πολύωρες συζητήσεις που είχα με τον παρόντα στην εκδήλωση μας

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Τα Ορθόδοξα Ονομαστήρια

Νικόδημος Μοναχός

Λίγες απλές και πτωχές, λίγες Αγιολογικές και Υμνολογικές σκέψεις, επί της Εορτής του Μεγάλου Αγίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου, του οποίου αναξίως όντως το όνομα φέρω, προσφέρω σαν ελάχιστον πνευματικό κέρασμα στην αγάπη σας.

Πρωτίστως, θα έπρεπε πράγματι, “η να αλλάξω διαγωγή (και να αγιάσω ο ίδιος), η να αλλάξω όνομα”, σύμφωνα με την φωτισμένη εντολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς κάποιον υποτακτικό του στρατιώτη που έφερε και αυτός το ίδιο όνομά του.

Το όνομα που φέρουμε λοιπόν, αποτελεί μέρος της ταυτότητάς μας, όχι μόνο της πολιτικής, μα κυρίως, της Χριστιανικής Ορθόδοξης ταυτότητας, διότι είναι (και πρέπει μόνο να είναι) όνομα Ορθοδόξου Αγίου. 

Τα Ορθόδοξα Ονομαστήρια συνδεόνται άμεσα, όχι μόνο με τον Αγιο του οποίου το όνομα φέρουμε, αλλά με τον Ιδιο το Αγιο Πνεύμα, με την ίδια την Βάπτισή μας κατά την οποία λάβαμε αυτό το όνομά μας, όπου “ντυθήκαμε τον Χριστό, λάβαμε Πνεύμα Αγιο, φωτιστήκαμε, μυρωθήκαμε και αγιαστήκαμε”. Η Αγία μας Εκκλησία απαγαρεύει να δίδονται κατά την Βάπτιση, μη Ορθόδοξα ονόματα, για αυτό και καλούνται οι Ιερείς να επιμένουν και να πολεμούν νικώντες σε τέτοιες περιπτώσεις, ασχέτως πιέσεων, απειλών και των γνωστών επακολούθων που καπότε αμαυρίζουν το Μυστήριο.

Εχουμε λοιπόν λάβει όνομα Αγίου, η όνομα από γεγονός της ζωής του Χριστού, όπως την Ανάσταση, την Μεταμόρφωση κλπ. Την συγκεκριμένη ημέρα που γιορτάζει ο Αγιός μας, τελούμε την μνήμη της ημέρας της κοιμήσεως (του θανάτου) αυτού του Αγίου, όχι των γενεθλίων του. Εφ’όσον φέρουμε κάποιο όνομα Αγίου, γιορτάζουμε μόνο την ονομαστική μας εορτή και όχι τα γενέθλιά μας, τα οποία είναι καθαρώς ειδωλολατρική γιορτή και κατά την διάρκεια τέτοιας αμαρτωλής γιορτής και αμαρτωλού χορού αποκεφαλίστηκε ο ίδιος ο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Εκτοτε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας απαγόρευσε αυστηρώς τους πανηγυρισμούς, τους χορούς και τις διασκεδάσεις εν ονόματι των γενεθλίων μας, χωρίς όμως να αποτελεί αμαρτία μία κάποια απόδοση απλής ευχής η επίδοση προσευχής εκείνη την ημέρα, για τα αγαπητά μας πρόσωπα.

Πρώτον, γιορτάζει ο Αγιός μας και έπειτα μαζί του, τελευταίοι και εμείς. Κοντά στον βασιλικό, ποτίζονται και οι γλάστρες. Και όντως χωματένιες, πύλινες γλάστρες είμαστε που φέρουμε το μυρίπνοο άνθος του Αγίου, από τον Κήπο του Παραδείσου της Εκκλησίας μας, από το μέγα νέφος μαρτύρων, αγίων, πατέρων, οσίων και ομολογητών της Αγίας μας Πίστεως. Για αυτόν λοιπόν τον λόγο, ο ορθός, Ορθόδοξος τρόπος που θα γιορτάσουμε τον Αγιό μας, θα είναι ως εξής: θα προσπαθήσουμε πάση θυσία, εφ’όρου ζωής και αδιαλείπτου αγώνα να τον μιμηθούμε. “Εορτή Αγίου, μίμησης Αγίου” τρανώτατα ομολογούν οι ίδιοι οι Αγιοι Πατέρες μας.

Η ονομαστική μας Εορτή θα είναι διττή, διπλή και δίμορφη: α.

Διδακτική διήγηση για όσους «σκοτώνουν» τον πολύτιμο χρόνο τους


Ζούσε στους πρώτους αιώνας ένας μοναχός, ό οποίος όσες φορές τον ερωτούσε ό Ηγούμενος του «Πώς πηγαίνει; στην υγεία σου, αδελφέ;».
Αυτός πάντοτε παραπονιόταν ότι ήταν κατάκοπος από την πολλή εργασία.
Ακούγοντας καθημερινώς ό Ηγούμενος το ίδιο παράπονο ερώτησε κάποια ημέρα τον Μοναχό: «Τι είδους εργασία κάμνεις και κοπιάζεις τόσον πολύ, αδελφέ;»
Και ό Μοναχός απάντησε: Άγιε Ηγούμενε έχω τόσες εργασίες κάθε ημέρα και νύκτα, ώστε οί δυνάμεις μου δεν θα έφθαναν γι' αυτές, εάν ό Θεός δεν με βοηθούσε:

Πρώτον, έχω δύο γεράκια, τα οποία προσπαθώ να κρατώ δέσμια και να τα εξημερώνω.
Δεύτερον, έχω δύο λαγούς, τους οποίους φυλάγω για να μη φύγουν.
Τρίτον, έχω δύο βόδια, τα οποία επιβλέπω για να εργάζονται.
Τέταρτον, έχω ένα λύκο τον οποίον προσέχω δια να μη βλάψει κανένα.
Πέμπτον, έχω ένα λιοντάρι, το οποίο προσπαθώ να κατανικήσω, και
Έκτον, έχω ένα ασθενή, τον οποίον πρέπει πάντοτε να τον περιποιούμαι.

Ό Ηγούμενος αφού άκουσε αυτά γέλασε λίγο και είπε στον Μοναχό:

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Παγίδες του διαβόλου!

Αγ. Συγκλητική

Ο διάβολος, πού θέλει όλα να τα διαστρέφει για να μας κολάσει, προσπαθεί να κρύβει από τους τους επιμελείς στην άσκηση και τους αγωνιστές τις αμαρτίες τους, κάνοντάς τους να τις ξεχνούν, για να τους ρίξει έτσι στην υπερηφάνεια.
 Ενώ, αντίθετα, στις αρχάριες και αστερέωτες ψυχές παρουσιάζει εξογκωμένα τα αμαρτήματά τους, για να τις ρίξει σε απελπισία.
 Να πώς πρέπει λοιπόν να παρηγορούμε τις ψυχές αυτές που κλονίζονται: να τους θυμίζουμε την απέραντη συμπάθεια και αγαθότητα του Θεού. 
Να τις βεβαιώνουμε πώς ο Κύριός μας είναι πολυέλεος και σπλαχνικός και μακρόθυμος, έτοιμος πάντα να ανακαλέσει την καταδίκη των αμαρτωλών ανθρώπων.

http://agiabarbarapatras.blogspot.com/

Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος και Βαπτιστής (Αποτομή Κεφαλής)

Τέμνει κεφαλὴν χεὶρ μιαιφόνος ξίφει,
Τοῦ χεῖρα θέντος εἰς κεφαλὴν Κυρίου.
Εἰκάδι ἀμφ' ἐνάτῃ Προδρόμου τάμεν αὐχένα χαλκός.

«Οὐκ ἐξεστὶ σοὶ ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου». Δεν σου επιτρέπεται από το νόμο του Θεού να έχεις τη γυναίκα του αδελφού σου, ο όποιος ζει ακόμα. Λόγια του Τιμίου Προδρόμου, που αποτελούσαν μαχαιριές στις διεφθαρμένες συνειδήσεις του βασιλιά Ηρώδη Αντίπα και της παράνομης συζύγου του Ηρωδιάδος, που ήταν, γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου.
Ο Ηρώδης, μη ανεχόμενος τους ελέγχους του Προδρόμου, τον φυλάκισε. Σε κάποια γιορτή όμως των γενεθλίων του, ο Ηρώδης υποσχέθηκε με όρκο να δώσει στην κόρη της Ηρωδιάδος ότι ζητήσει, διότι του άρεσε πολύ ο χορός της.


Τότε η αιμοβόρος Ηρωδιάς είπε στην κόρη της να ζητήσει στο πιάτο το κεφάλι του Ιωάννη. Πράγμα που τελικά έγινε. Έτσι, ο ένδοξος Πρόδρομος του Σωτήρα θα παραμένει στους αιώνες υπόδειγμα σε όλους όσους θέλουν να υπηρετούν την αλήθεια και να αγωνίζονται κατά της διαφθοράς, ανεξάρτητα από κινδύνους και θυσίες. Και να τι λένε οι 24 πρεσβύτεροι της Αποκάλυψης στο Θεό για τους διεφθαρμένους: «ἦλθεν... ὁ καιρὸς τῶν ἐθνῶν κριθήναι... καὶ διαφθείραι τοὺς διαφθείροντας τὴν γῆν». Ήλθε, δηλαδή, ο καιρός της ανάστασης των νεκρών για να κριθεί ο κόσμος και να καταστρέψεις (Θεέ μου) εκείνους, που με τη διεφθαρμένη ζωή τους διαφθείρουν και καταστρέφουν τη γη.

   
Απολυτίκιο Ἦχος β’.

Μνήμη δικαίου μετ᾽ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον· ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ᾅδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

28η Aὐγούστου 2011, Κυριακή: ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Ἦχος β΄


Τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς ΙΑ´ Ματθ. (28.08.2011)
(Ματθ.
ιη΄ 23-35)

Η δύναμη της συγχώρησης στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους και με το Θεό
 

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολήν ταύτην·
 Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὃς ἠθέλησε συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. 
Ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. Μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι.
 Πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω. Σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. 
Ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγε λέγων· ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις. Πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ ἀποδώσω σοι. Ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. 
Ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. Τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με.Οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγώ σε ἠλέησα;
 Καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ.
 Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.



  



Ἀπολυτίκιον, Ἦχος β´

 τε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν ᾅδην ἐνέκρωσας τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος, ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν καταχθονίωνἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον, Ζωοδότα Χριστὲ
Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

27-08-1922 Μικρασιατική Καταστροφή

 27-08-1922 Μικρασιατική Καταστροφή


 
«Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη.
Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας
να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα…»

Mαρία Ρεπούση, Ιστορία ΣΤ’ δημοτικού.
Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια, Αθήνα, εκδ. ΟΕΔΒ, 2006, σελ. 100
(Σύνταξη Siglitiki) 



«Η πτώση της Κωνσταντινούπολης για το έθνος μας, δεν είχε τέτοια σημασία, όπως αυτή η έξοδος του ελληνισμού από ολόκληρη την Ανατολή. Ένα φοβερό πράμα…».

 
Διδώ Σωτηρίου

Ανάμεσα σε Δύση και Ισλάμ. Πέντε βιωματικές σκηνές

του Νίκου Χειλαδάκη
Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου

1) Το μεγάλο κλειστό στάδιο, «Philios Arena»,  στην Atlanta της  Georgia των ΗΠΑ, είναι γεμάτο από χιλιάδες πιστούς που έχουν τα χέρια ψηλά και μια μεγάλη χορωδία ντυμένη στα κόκκινα ψάλλει διαφόρους ύμνους «μαγεύοντας» το πλήθος. Ο «μεγάλος δάσκαλος του Χριστού», ο περίφημος «θεραπευτής», ντυμένος με ένα άσπρο πανάκριβο και αστραφτερό κουστούμι με κλειστό λαιμό, «ευλογεί» τους πιστούς του «πελάτες». Η επιδερμίδα του πρόσωπου του «λάμπει» από την καλοπέραση. Ο κόσμος είναι  ενθουσιασμένος που τον αντικρίζει  και πολλοί κλαίνε από την συγκίνηση. Την ορχήστρα πάνω στην κεντρική σκηνή διευθύνει ένα χονδρός κονφερασιέ που είναι και ο παρουσιαστής του μεγάλου «Δασκάλου». Το σόου αρχίζει. Σε λίγο σταματά η  μουσική  και ο θεραπευτής αρχίζει τα «θαύματα» του κάτω από το δέος των άναυδων θεατών. Οι διάφοροι  ασθενείς, πολλοί με πατερίτσες, ανεβαίνουν «μαγεμένοι» πάνω στην σκηνή  για να  προσκυνήσουν τον μεγάλο «θεραπευτή». Εκείνος αφού τους κοιτάζει με συμπόνια, φωνάζει με έπαρση, «No more»!! Σηκώνει  μια άρρωστη από την αναπηρική της καρέκλα, της δίνει μια σπρωξιά στο μέτωπο, αυτή πέφτει κάτω και ως εκ θαύματος… γίνετε αμέσως καλά. Ω ! τι μεγάλο θαύμα αναφωνούν όλοι οι εκστασιαζόμενοι κάτω στο ακροατήριο. Παράσταση θαυμάτων θεραπείας με… εισιτήριο. Όλοι όσοι ανεβαίνουν υποτίθεται ότι έχουν σοβαρά πρόβλημα υγείας αλλά ο «μεγάλος άγιος θεραπευτής» τους δίνει όλους μια  σπρωξιά,  πέφτουν κάτω και… θεραπεύονται.  Όλοι κλαίνε απαρηγόρητοι ενώ ο χοντρός κονφερσασιε χαμογελάει  τρίβοντας τα χεριά του. Φυσικά πουθενά δεν υπάρχει ούτε ένας σταυρός. Ετοιμοθάνατοι τρέχουν σαν ελάφια, καρκινοπαθείς λάμπουν από υγεία, κουτσοί χοροπηδάνε σαν κατσίκια. Όμως μια πολύ χοντρή μαύρη επειδή υπήρχε κίνδυνος καθώς θα έπεφτε να… σπάσει τα μούτρα της,  έσπευσαν οι μπράβοι του να την πιάσουν. Αυτός είναι ο περίφημος «απόστολος θεραπευτής» του Χριστού, ο Benny Hinn, με αμύθητη περιουσία, με πολυτελέστατες βίλες και με πανάκριβες  τζάγκουαρ  που περιοδεύει σε όλο τον κόσμο. Όσοι …πιστοί προσέλθετε 

2) Βρισκόμαστε στο μεγάλο κεντρικό τζαμί της Άγκυρας, το  Kocatepe Camisi.  Το τζαμί αυτό

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Ματαιοδοξία: Λένε για μένα

Μια ιστορία μιλούσε για ένα ψηλό φοίνικα που μεγάλωνε δίπλα σε ένα δρόμο και κάτω από αυτόν υπήρχε ένα αγκάθι.

Περνούσαν ταξιδιώτες από εκεί και το αγκάθι γρατζουνούσε τον καθένα και αυτοί παραπονεμένοι το μάλωναν που δεν το κόβει κανείς, για να μην κάνει κακό στους ανθρώπους.

Το αγκάθι με αυθάδεια είπε στο φοίνικα: «Τι βοηθά εσένα το ύψος σου, αφού κανένας δε μιλάει για σένα; Είσαι ένα τίποτα, ενώ για μένα μιλούν συνέχεια».

Ο φοίνικας απάντησε: «Η δόξα σου είναι μαύρη το ίδιο και εσύ. Εκείνο που λένε για σένα είναι χειρότερο από την σιωπή. Για μένα μιλούν οι άνθρωποι όταν μαζεύουν τους καρπούς από τα κλαριά μου. Σπάνια είναι αλήθεια ακούγονται αυτά τα λόγια, αλλά είναι γεμάτα ευγνωμοσύνη».

Πηγή: Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς: Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται σ. 207—208 | φωτογραφία: tokiipictures | Ευχαριστίες στον Σπύρο Γκ.

http://istologio.org/

Συνέδριο "Το Βυζάντιο δίχως σύνορα" με 1.200 επιστήμονες

Χίλιοι διακόσιοι βυζαντινολόγοι από τις πέντε ηπείρους παίρνουν μέρος στο 22ο συνέδριο "Το Βυζάντιο δίχως σύνορα", οι εργασίες του οποίου ξεκίνησαν τη Δευτέρα στη Σόφια.
Την ιδιαίτερα επίκαιρη σημασία της πολιτιστικής και πολιτισμικής κληρονομιάς του Βυζαντίου, υπογράμμισε ο πρόεδρος της Βουλγαρίας Γκεόργκι Παρβάνοφ, στο χαιρετισμό του στο συνέδριο, "το μεγαλύτερο και το σπουδαιότερο διεθνές επιστημονικό φόρουμ στη Βουλγαρία στις τελευταίες δεκαετίες", όπως χαρακτηριστικά είπε.

Στα χρόνια της αρχαιότητας, υπό την τότε ονομασία "Σέρντικα", η Σόφια έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, σημείωσε από την πλευρά της η δήμαρχος της βουλγαρικής πρωτεύουσας, Ιορντάνκα Φαντάκοβα, ενώ ο υπουργός Παιδείας της Βουλγαρίας Σεργκέι Ιγνάτοφ τόνισε τη σημασία του Βυζαντίου για την εδραίωση των πνευματικών αξιών της Ορθοδοξίας.

Τη μεγαλύτερη ομάδα βυζαντινολόγων που συμμετέχουν στο φόρουμ της

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Επιμορφωτικό Υλικό από το πρόγραμμα «Ερευνητικές Εργασίες (Project)» του ΟΕΠΕΚ (ανανεωμένο)

( Paterikos: Επειδή βρισκόμαστε κοντά στην έναρξη του νέου σχολικού έτους, όπου πολλές καινοτομίες εισάγονται στην εκπαίδευση, όπως αυτή των Ερευνητικών Εργασιών την οποία οι Δ/ντες Λυκείων και οι συνάδελφοι που θα διδάξουν στην Α΄ Λυκείου θα κληθούν να υλοποιήσουν, αναρτούμε ξανά το σχετικό υλικό που είχαμε αναρτήσει τον Ιούνιο, στην πρώτη φάση Επιμόρφωσης από τον ΟΕΠΕΚ. 

Σημειώνουμε πως επιμόρφωση εκπαιδευτικών των Λυκείων θα γίνει και τον Σεπτέμβριο. Δείτε τη σχετική ανακοίνωση του ΟΕΠΕΚ και τις διαδικασίες. Αιτήσεις υποβάλλονται ηλεκτρονικά από 19 Αυγούστου 2011 έως και 3 Σεπτεμβρίου 2011, μέσω του Πληροφοριακού Συστήματος. Περισσότερα δείτε ΕΔΩ. 

Επίσης ΕΔΩ μπορείτε να κατεβάσετε το Βιβλίο εκπαιδευτικού για τις Ερευνητικές Εργασίες (project) καθώς επίσης και  το πρώτο Σεμινάριο Επιμορφωτών το οποίο δημοσίευσε ο ΟΕΠΕΚ


Στην ιστοσελίδα του "Ψηφιακού Σχολείου" αναρτήθηκε Οδηγός για τις Ερευνητικές Εργασίες (project) που θα υλοποιηθούν φέτος στην Α΄ Λυκείου. "Κατεβάστε" τον Οδηγό πατώντας ΕΔΩ. Στην περιγραφή του Οδηγού σημειώνεται: "Σκοπός του παρόντος Οδηγού για την Καινοτομία των Ερευνητικών Εργασιών στο Νέο Λύκειο είναι να παρουσιάσει με σύντομο και εύληπτο τρόπο (α) τις παιδαγωγικές, κοινωνικές και πολιτικές αρχές στις οποίες στηρίζεται η καινοτομία των Ερευνητικών Εργασιών, τις οποίες καθιερώνει η εκπαιδευτική πολιτική για το Νέο Λύκειο, και (β) τις εναλλακτικές παιδαγωγικές και διδακτικές επιλογές και πρακτικές, μέσα από τις οποίες οι εκπαιδευτικοί μπορούν να προγραμματίσουν, να καθοδηγήσουν και να αξιολογήσουν τις Ερευνητικές Εργασίες των μαθητών").

Μεταφέρουμε εδώ από το ιστολόγιο του Νίκου Μιχαηλίδη «Εκπαιδευτική Τεχνολογία και Πληροφορική»  επιμορφωτικό Υλικό από το πρόγραμμα «Ερευνητικές Εργασίες (Project)» του ΟΕΠΕΚ.
Βασικός στόχος του προγράμματος ήταν η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων που θα διδάξουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου το μάθημα «Ερευνητικές Εργασίες (Project)».
Στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να βρείτε σχετικό επιμορφωτικό υλικό από διάφορες πηγές:


O OEΠΕΚ ανακοίνωσε (15-10-2011) την παροχή υλικού για τις Ερευνητικές Εργασίες (project) σε όλους τους εκπαιδευτικούς χωρίς να απαιτείται προηγουμένως εγγραφή αυτών ως μελών στην ιστοσελίδα του Οργανισμού. Η σχετική ανακοίνωση αναφέρει:
«Αφορά τους εκπαιδευτικούς που παρακολούθησαν την επιμόρφωση για τις ερευνητικές εργασίες (Project).
Το υλικό για τις ερευνητικές εργασίες (project) είναι αναρτημένο στο www.oepek.gr και δεν απαιτείται να εγγραφείτε για να το κατεβάσετε. Ο μόνος περιορισμός είναι ότι, για τεχνικούς λόγους, υπάρχει όριο μεταφόρτωσης τριών αρχείων κάθε 24 ώρες».
Εμείς να συμπληρώσουμε μόνον ότι...
το υλικό μπορούν να «κατεβάσουν» και εκπαιδευτικοί που δεν έχουν επιμορφωθεί για τις Ερευνητικές Εργασίες αλλά ανέλαβαν την επίβλεψη-διδασκαλία του σχετικού μαθήματος σε τάξεις της Α΄ Λυκείου ή ενδιαφέρονται να ενημερωθούν σχετικά ώστε να αναλάβουν στο μέλλον.
Κατεβάστε το σχετικό υλικό πατώντας ΕΔΩ.


Αναδημοσίευση από:  http://thriskeftika.blogspot.com/2011/06/project_30.html
και http://thriskeftika.blogspot.com/2011/10/project.html

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Μετανεωτερικότητα και Θρησκεία

Δημήτρης Αγγελής


Με αφορμή τη συζήτηση για την αποκαθήλωση των χριστιανικών συμβόλων

Η εποχή της νεωτερικότητας, της οποίας τους έσχατους καιρούς διανύουμε σήμερα («ύστερη νεωτερικότητα», κατ’ άλλους μελετητές έχουμε ήδη εισέλθει σε επόμενο στάδιο, αυτό της «μετανεωτερικότητας»), είναι η εποχή της αυτονόμησης του ατόμου από τις καταπιεστικές εξουσίες του παρελθόντος (απ’ το λεγόμενο ancien regime: δηλαδή τα αυταρχικά, απολυταρχικά καθεστώτα, την συμπλέουσα με αυτά Εκκλησία, τις προλήψεις, κλπ.), εποχή που ξεκινάει από την προτεσταντική Μεταρρύθμιση (1517-1600 περίπου), περνάει από το στάδιο του Διαφωτισμού, φτάνει στη Γαλλική Επανάσταση (1789) και στη εγκαθίδρυση του γαλλικού λαϊκού ή ουδετερόθρησκου κράτους (1905), για να καταλήξει στις μέρες μας. Ο θρησκευτικός, πάντως, επικαθορισμός της χρονικής αφετηρίας της νεωτερικότητας είχε δύο πολύ σημαντικές συνέπειες: από τη μια μεριά, την ταχύτατη εξάπλωση της Διαμαρτύρησης που ως κατεξοχήν έκφραση του αυτόνομου, αυτοκαθοριζόμενου κι εκκοσμικευμένου υποκειμένου παρουσιάζει, σε σχέση με τα δεδομένα της θρησκευτικά αποχρωματισμένης εποχής μας, μεγαλύτερη ανθεκτικότητα έναντι των συμπαγών χριστιανικών δογμάτων, λόγω και της καταστατικής της πολυφωνίας. Από την άλλη, συνέδεσε την ίδια τη νεωτερικότητα με μία εντατική προσπάθεια απεξάρτησης του ατόμου από τους παραδοσιακούς θρησκευτικούς δεσμούς, προσπάθεια που άλλοτε εκφράστηκε βίαια κι επιθετικά (π.χ. Γαλλική Επανάσταση), κι άλλοτε σε επίπεδο θεωρητικό, ως οξύτατη σύγκρουση στο πεδίο των ιδεών.

Γεγονός, πάντως, είναι ότι υπάρχει μια σχέση έντασης μεταξύ θρησκείας και νεωτερικότητας, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που θα μπορούσε κανείς ν’ αναρωτηθεί αν αυτή καθαυτή η θρησκευτική πίστη είναι συμβατή με την εποχή μας. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο σύνθετο εξαιτίας της θεσμικής και πολιτισμικής αναδιάρθρωσης του συνόλου των κοινωνικών αξιών, λόγω της παγκοσμιοποίησης: όσο η πολυπολιτισμικότητα κερδίζει έδαφος σε

Ορθόδοξη Οικουμενικότητα και Παγκοσμιοποίηση

1. Οι Ορθόδοξοι ζούμε σήμερα μία από τις σημαντικότερες μετεξελίξεις της ιστορίας μας: από την ορθόδοξη οικουμενικότητα μεθιστάμεθα, ή ορθότερα εξιστάμεθα, στην νεοεποχίτικη παγκοσμιοποίηση. Η αυθεντική διαχρονικά κίνηση του Ελληνισμού στη συνάντησή του με τους «άλλους», την πολιτιστική ετερότητα, είναι καταφατική και αλληλοπεριχωρητική και ποτέ εξουσιαστική και δυναστικά αφομοιωτική. Διά της Εκκλησίας, ως σώματος Χριστού και εν Χριστώ κοινωνίας, διευρύνθηκε η μετά τον Αλέξανδρο ελληνική οικουμενική συνείδηση. Η Πεντηκοστή οδήγησε σε ενότητα καθολική και πνευματική· στην υπέρβαση κάθε διαίρεσης (φυλετικής, ταξικής, πολιτικής), με βάση την ισοτιμία και εν Χριστώ ισότητα όλων των ανθρώπων.
Τον δεύτερο αιώνα ο ορός οικουμένη εκκλησιοποιήθηκε. Ο Χριστός ονομάζεται «ποιμήν της κατά την Οικουμένην Καθολικής Εκκλησίας». Οι έννοιες οικουμενικός (γεωγραφικά) και καθολικός (πνευματικά) ταυτίζονται νοηματικά, σχετιζόμενες με την πληρότητα και παγκοσμιότητα της εν Χριστώ σωτηρίας. Η Εκκλησία απ’ αρχής έλαβε τον χαρακτήρα μιας Κοινοπολιτείας, όχι όμως ως παγκόσμιος-συμπαγής οργανισμός (όπως ο Παπισμός), αλλ’ ως γαλαξίας τοπικών εκκλησιών, ως αστερισμών. Σ’ αυτό το πλαίσιο λειτουργεί και η ιεραποστολή, ως διαρκής κλήση στην «ενότητα της πίστεως και την κοινωνίαν του αγίου Πνεύματος».
Η εθνικότητα, ως συνείδηση της καταγωγής, δεν λειτούργησε διασπαστικά, διότι ιεραρχείται στο αιώνιο, την Πίστη. Δεν έμεινε, έτσι, χώρος στην ανάπτυξη ρατσιστικής συνειδήσεως. Μία διαχρονική ευθύγραμμη συνέχεια συνδέει την Πεντηκοστή με την ορθόδοξη απόφαση της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του 1872 (καταδίκη του εθνοφυλετισμού στη ζωή της Εκκλησίας). Μόνο μετά την εκφράγκευση της χριστιανικής Δύσεως η ιεραποστολή συμπορεύεται εκεί με την κατάκτηση και υποταγή, την αποικιοκρατία.
Η οικουμενική αυτή συνείδηση καθιερώθηκε και πολιτειακά μέσα στην αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης, την Ρωμανία.

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
 
Στις 24 Αυγούστου 1779 στο Κολικόντασι της τουρκοκρατούμενης τότε Βορείου Ηπείρου απαγχονίσθηκε με εντολή του Κουρτ Πασά ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Πατροκοσμάς όπως κατεγράφη στη συνείδηση του λαού μας. Ξεκίνησε από το Μέγα Δένδρο της Αιτωλίας, δίπλα από το Θέρμο, την αρχαία πρωτεύουσα της Αιτωλικής Συμπολιτείας. Έμαθε γράμματα σε κρυφά και φανερά σχολειά και κατέληξε στο Άγιον Όρος, στη Μονή Φιλοθέου. Με τις ευλογίες των εκάστοτε Οικουμενικών Πατριαρχών εξήλθε από τον Άθωνα τουλάχιστον τρεις φορές και περιόδευσε τα περισσότερα μέρη του Ελληνισμού για να αποτρέψει τους εξισλαμισμούς. Ιδιαιτέρως έντονη παραμένει η μνήμη του στην Ήπειρο και στη Δυτική Μακεδονία...Δίδασκε με τον απλό λόγο του, την ασκητική ζωή του, με τις προφητείες του για την απελευθέρωση του Γένους, με το πάθος του για την κοινωνική δικαιοσύνη, με τον ζήλο του για την Ελληνορθόδοξη Παιδεία. Από τα πρώτα χρόνια μετά το μαρτύριό του θεωρήθηκε Άγιος από τον λαό μας και η αγιοκατάταξή του επισημοποιήθηκε το 1960 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο πρώτος βιογράφος του είναι ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο περίφημο «Νέον Μαρτυρολόγιον», το οποίο εξεδόθη το 1799.

Τα σύγχρονα σχολικά βιβλία έχουν την τάση να αγνοούν τον Άγιο Κοσμά ή να τον παρουσιάζουν σαν έναν δυτικού τύπου Διαφωτιστή. Όμως ο Πατροκοσμάς

24 Αυγούστου: Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Εὔκοσμος ὤφθης κόσμος, ὦ Κοσμᾶ μάκαρ,
Κόσμον λόγοις σοῖς αἵμασι τ᾽ αγλαΐσας.

Ο Άγιος Κοσμάς υπήρξε φωτοφόρος απόστολος του Ευαγγελίου, στα μαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Η Εκκλησία του Χριστού, για να τιμήσει τον αγώνα και την προσφορά του, τον ονόμασε Ισαπόστολο.

Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας, το 1714 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς, που τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Είκοσι χρονών μετέβη στο Άγιο Όρος, για να σπουδάσει στο εκεί νεοσύστατο σχολείο του Βατοπεδίου. Ο Άγιος Κοσμάς, ονομαζόταν αρχικά Κωνσταντίνος και μετά την αποφοίτηση του, πήγε στη Μονή Φιλόθεου, όπου έγινε μοναχός και κατόπιν Ιερομόναχος και έλαβε το όνομα Κοσμάς.

Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το Έθνος κινδύνευε, δεν ησύχαζε και φλεγόταν νύχτα-μέρα από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα. Όμως, θεωρούσε τον εαυτό του ταπεινό και αδύνατο να επωμισθεί τέτοιο φορτίο. Με θεία αποκάλυψη, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησε τον αδελφό του Χρύσανθο, που ήταν δάσκαλος. Αυτός του έκανε μερικά μαθήματα ρητορικής, που θα βοηθούσαν τον Κοσμά στο κήρυγμα. Έπειτα, αφού πήρε την άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ, όργωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα, διδάσκοντας στους «ραγιάδες» το λόγο του Θεού.

Έτσι, ο Άγιος Κοσμάς, αρχικά κήρυξε στην Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια μετέβη στην Αιτωλοακαρνανία. Με νέα άδεια περιήλθε τα Δωδεκάνησα και το Άγιο Όρος. Ακολούθως περιόδευσε στην Θεσσαλονίκη, Βέροια, σε ολόκληρη την Μακεδονία, έφθασε στην Χειμάρα, επέστρεψε στην Νότιο Ήπειρο και από εκεί κατέληξε στη Λευκάδα και την Κεφαλληνία. Πήγε ακόμη στη Ζάκυνθο, Κέρκυρα και ξανά στην Βόρειο Ήπειρο.

Απ' οπού περνούσε, έκτιζε σχολεία, εκκλησίες, και πλήθος λαού συνέρεε και «ρουφούσε» το «νέκταρ» της αγίας διδασκαλίας του.

Τελικά, ο φθόνος των Εβραίων, σε συνεργασία με τους Τούρκους, είχε σαν αποτέλεσμα τον απαγχονισμό του Αγίου στο Κολικόντασι, στα χώματα της Βορείου Ηπείρου το 1779 μ.Χ.

Τα λόγια του ήταν προφητικά, γεμάτα θεία χάρη και απλότητα. Κάποτε είπε στους κατοίκους κάποιου χωριού: «Ήρθα στο χωριό σας και σας κήρυξα. Δίκαιο είναι λοιπόν να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Με χρήματα μήπως; Τι να τα κάνω; Η πληρωμή η δική μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας, για να κερδίσετε την αιώνια ζωή».

http://www.saint.gr/835/saint.aspx

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, διδασκαλία, κατεκόσμησας, τὴν Ἐκκλησία, ζηλωτὴς τῶν Ἀποστόλων γενόμενος καὶ κατασπείρας τὰ θεία διδάγματα, μαρτυρικῶς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Κοσμᾶ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.

Μια συγκλονιστική ιστορία της μοναχής που ερωτεύθηκε ο πασάς

 Του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Ήταν μία κόρη ονομαζόμενη Μαρία. Ο πατέρας της ήταν χριστιανός καί εζήτει να την υπανδρεύσει’ εκείνη δεν ήθελε, θέλουσα να φυλάξει παρθενία. Την έβαλε σ’ ένα μοναστήρι γυναικείο καί την παρέδωκε της ηγουμένης να την έχει ως παιδί της.

Καί αφού πέθανε ο πατήρ της, έγινε άλλος αφέντης στην χώρα εκείνη, όστις βγήκε μία ημέρα καί πήγε στο μοναστήρι οπού ήταν η Μαρία. Καί ευθύς οπού την είδε ο αφέντης, ετρώθη η καρδιά του έρωτα σατανικό καί γυρίζοντας στο σπίτι του έστειλε γράμματα στην ηγουμένη καί της έλεγε: Αμέσως να μου στείλεις την Μαρία, διότι την είδα καί με είδε, με ηγάπησε καί την ηγάπησα.

Διαβάζει το γράμμα η ηγουμένη, κράζει την Μαρία καί της λέγει: Παιδί μου, τί καλό είδες στον πασά καί τον κοίταξες με αγάπη; Κοίταξε τί μου γράφει εδώ! Λέγει η Μαρία: Εγώ δεν ηξεύρω τίποτε. Τον κοίταξα με άλλον σκοπό καί είπα: Άρα, Θεέ μου, ταύτη την δόξα οπού έχει εδώ τούτος ο πασάς, θα την έχει καί στον άλλον κόσμο; Καί αυτός με κοίταξε με διαβολικό σκοπό. Εγώ αν ήθελα υπανδρεία, με υπάνδρευε καί ο πατέρας μου καί έπαιρνα χριστιανό.

Τότε γράφει η ηγουμένη στον πασά: Καλύτερα σου στέλνω το κεφάλι μου, παρά τη Μαρία. Στέλλει πάλιν ο πασάς καί λέγει της ηγουμένης: Ή να μου στείλεις τη Μαρία, ή έρχομαι και την παίρνω μόνος μου και καίω το μοναστήρι.

Αγιοποιούν τον Μέγα Αλέξανδρο στα Σκόπια

Τι άλλο θα κάνουν!

Απίστευτο! Αφού γέμισαν τη χώρα αγάλματα και μνημεία με τον Μέγα Αλέξανδρο, οι Σκοπιανοί ετοιμάζονται να… αγιοποιήσουν τον Μακεδόνα βασιλιά, στο πλαίσιο του γενικότερου αρχαιομακεδονικού παροξυσμού που βρίσκεται σε εξέλιξη, με την επίσημη Αθήνα απλά να παρακολουθεί.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του bnews.bg ο αρχιεπίσκοπος Στέφανος, της αυτοαποκαλούμενης  «μακεδονικής» εκκλησίας,  που είναι σχισματική και δεν αναγνωρίζεται από καμία ορθόδοξη εκκλησία στον κόσμο, έδωσε την … ευλογία του για να φιλοτεχνηθεί η … αγιογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στον τρούλο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στην πόλη Στιπ.

Η αγιογραφία του Μακεδόνα Βασιλιά., που για την ώρα τον αναπαριστάνει χωρίς… φωτοστέφανο, έχει

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέας, «Ὡδαῖς εὐφημήσωμεν Κοσμᾶν τὸν ἀοίδιμον»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ 
ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ
Ἀριθ. Πρωτ. 61
 Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 16ῃ Αὐγούστου 2011

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 150ή

ΘΕΜΑ: «Ὡδαῖς εὐφημήσωμεν ... Κοσμᾶν τὸν ἀοίδιμον»



Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Εἶναι, πραγματικά, ἀξιοθαύμαστο τὸ γεγονός, ὅτι ἕνας ἁπλὸς ἱερομόναχος, ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, πέτυχε νὰ ἀφυπνίσῃ τὸ Ἔθνος καὶ νὰ τοῦ δώσῃ αὐτὰ ποὺ σχεδὸν τοῦ εἶχαν ἀφαιρέσει οἱ Τοῦρκοι κατακτητές: τὴν Ἐθνικὴ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδησή του. Καὶ τώρα μέν, εὔκολα τὸ λέμε αὐτό. Ἄν, ὅμως, σκεφθοῦμε σὲ ποιὰ ἐποχὴ ἔζησε ὁ Ἅγιος καὶ ποιὲς ἦταν οἱ συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔδρασε, τότε, πραγματικὰ θὰ ἀναφωνήσουμε μὲ βαθειὰ συγκίνηση : «μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου». Γιατὶ μόνο μὲ τὴν χάρη τοῦ Χριστοῦ μπόρεσε ὁ θεοφώτιστος καλόγηρος Κοσμᾶς νὰ πραγματοποιήσῃ τόσες περιοδεῖες καὶ νὰ ἐκφωνήσῃ τόσες ὁμιλίες, μὲ περιεχόμενο ὄχι ἁπλῶς τολμηρό, ἀλλὰ θὰ μποροῦσε νὰ πῇ κανεὶς ἐπαναστατικό.
-Β-
Δέκα ἐννιὰ χρόνια (1760-1779) περιώδευε ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο, ἰδιαίτερα δὲ στὴν Βορειοηπειρωτικὴ Γῆ, ποὺ τότε ἐδοκίμαζε πολὺ περισσότερα δεινὰ ἀπὸ ἄλλες περιοχές, μὲ ὁρατὸ τὸν κίνδυνο νὰ ἐξισλαμισθῇ καὶ νὰ χάσῃ τὴν

Η πολυσήμαντη Σύναξη των Προκαθημένων στην Πόλη

του Αριστείδη Βικέτου


H 1η Σεπτεμβρίου αποτελεί για την Εκκλησία την έναρξη του νέου εκκλησιαστικού έτους. Αυτή την ημέρα επέλεξε ο Οικουμενικός Πατριάρχης για να πραγματοποιηθεί στο Φανάρι μια πολύ σημαντική συνάντηση. Η σύναξη των Προκαθημένων των Πρεσβυγενών Ορθοδόξων Εκκλησιών.  Για τον σκοπό αυτό έχει καλέσει τους Πατριάρχες των τριών Πρεσβυγενών Πατριαρχείων -Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων- και τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο.  Παρά το γεγονός ότι η Εκκλησία της Κύπρου δεν είναι πατριαρχείο και κατέχει την 10η θέση στα Εκκλησιαστικά Δίπτυχα, ο προκαθήμενός της προσκλήθηκε στο Φανάρι γιατί έχει, όπως το Οικουμενικό και τα τρία πρεσβυγενή Πατριαρχεία, το αυτοκέφαλό της από Οικουμενική Σύνοδο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην επιστολή του προς τους τρεις πατριάρχες και τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου επισημαίνει: «Τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως έχοντα, μετά της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου, το αυτοκέφαλο αυτών κεκυρωμένον υπό Οικουμενικής Συνόδου, δέον όπως συσκέπτωνται συχνότερον περί των ορθοδόξων πραγμάτων αποτελούντα οιονεί τον κορμόν της όλης δομής και διαρθρώσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ουχί βεβαίως προς αποκλεισμόν τελικώς των υπολοίπων Ορθοδόξων Εκκλησιών εκ των πανορθοδόξων αποφάσεων, αλλά, αντιθέτως, προς υποβοήθησιν και διευκόλυνσιν της πανορθοδόξου ενότητος».
Ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος έχει απαντήσει θετικά, όπως και οι τρεις πατριάρχες, στην επιστολή-πρόσκληση Βαρθολομαίου και θα συνοδεύεται από τον μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο.
Τη Σύναξη των Προκαθημένων θα απασχολήσουν δύο θέματα, τα οποία καθορίζονται στην επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχη. Το ένα είναι οι τρέχουσες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, οι οποίες προξενούν στους λαούς της μεγάλη αναστάτωση για το μέλλον , ιδιαίτερα δε προς τους ορθοδόξους και ετεροδόξους χριστιανούς. Ο κ. Βαρθολομαίος επισημαίνει επίσης την ανάγκη της από κοινού διασκέψεως «περί της καταστάσεως των Εκκλησιών ημών εν τη παρούση συγκυρία προς αδελφικό στηριγμό αλλήλων».

Το δεύτερο θέμα είναι η ανταλλαγή απόψεων για «την πορεία προς την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Αγιωτάτης Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας. Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Φεβρουάριο, όπως είχε γράψει ο «Φ», η προπαρασκευαστική επιτροπή για τη Μεγάλη Σύνοδο, που είχε συνέλθει στη Γενεύη, κατέληξε ουσιαστικά σε αδιέξοδο, λόγω κυρίως της στάσης του Πατριαρχείου Μόσχας.
Η Σύναξη των προκαθημένων θα γίνει την 1η και 2α Σεπτεμβρίου. Επίσης, την 1η Σεπτεμβρίου στον πάνσεπτο Πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα συγχοροστατήσει στη θεία λειτουργία για την έναρξη του νέου εκκλησιαστικού έτους.

http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=6592

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Ο μέθυσος ιερέας

ΖΕΙ ακόμα ο επίσκοπος πού διηγήθηκε τούτη την ιστορία ( Κυριακή, 27 - 11 - 2005)
Είναι αληθινή ιστορία κι έχει βαθύ νόημα, γιατί αναφέρεται στην προσευχή των ζώντων για τούς τεθνεώτες.

Οι προσευχές αυτές πάντοτε εισακούονται, μα πιο πολύ την ώρα της θείας λειτουργίας.
0 επίσκοπος πού αναφέραμε είχε στην περιοχή του έναν ιερέα, τον παπα-Γιάννη, ευλαβικό και σ' όλους αγαπητό.
Μάλιστα στην άγία πρόθεση αργούσε λίγο, γιατί διάβαζε πολλά ονόματα.
Είχε όμως ένα φοβερό ελάττωμα' του άρεσε το κρασί. .
Όσο καλός ήταν στα καθήκοντά του, τόση αδυναμία είχε στο πιοτό.
 
Πολλοί του έλεγαν νά κόψει αυτό το πάθος, το τόσο αταίριαστο σε λειτουργό του Θεού.
Το καταλάβαινε κι ο ίδιος, έκλαιγε με παράπονο, έκανε μερικές προσπάθειες, άλλά σε λίγες μέρες άρχιζε πάλι τα ίδια.
Μία μέρα πού είχε πάλι υποκύψει ατό πάθος του, πήγε στην εκκλησία και, όπως ήταν μισοζαλισμένος, έβαλε «Ευλογητός» κι άρχισε τη θεία λειτουργία. 


Παραχώρησε όμως ο Θεός και κάποια στιγμή παραπάτησε μέσα ατό ιερό, όπότε του έπεσαν από τα χέρια τα τίμια Δώρα.
Πάγωσε άπ' το φόρο του. 'Έπεσε κάτω κλαίγοντας κι άρχισε νά μαζεύει με τη γλώσσα το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
'Ένιωθε την ενοχή νά τον πνίγει, γιατί το έπαθε επειδή ήταν ζαλισμένος από το κρασί.
Πήγε στον επίσκοπο κι εξομολογήθηκε το φρικτό του αμάρτημα.
Κι εκείνος την άλλη μέρα, ύστερα από πολλή περίσκεψη, κάθισε στο γραφείο του

Θα ξεπεράσει τα 7 δισ. κατοίκους ο πληθυσμός του πλανήτη το 2011


Μετά από έναν αιώνα, ο αριθμός των κατοίκων σε όλη τη Γη, θα σταθεροποιηθεί γύρω στα 9 με 10 δισεκατομμύρια


Τα 7 δισεκατομμύρια θα φθάσει περί τα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου ο πληθυσμός της γης, σύμφωνα με έκθεση για τα δημογραφικά δεδομένα του πλανήτη που ανακοίνωσε σήμερα η το Εθνικό Ινστιτούτο Δημογραφικών Μελετών της Γαλλίας (INED), επιβεβαιώνοντας ανάλογη έρευνα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Το προηγούμενο «σκαλοπάτι» των 6 δισεκατομμυρίων κατοίκων ανέβηκε ο πλανήτης το 1999, δηλαδή πριν από 12 χρόνια. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ο ρυθμός δημογραφικής ανάπτυξης θα επιβραδυνθεί τις επόμενες δεκαετίες και ότι ο πληθυσμός της γης θα φθάσει τα 8 δισεκατομμύρια το 2025.

Στη συνέχεια οι δημογράφοι του INED εκτιμούν ότι ο αριθμός των κατοίκων του πλανήτη θα σταθεροποιηθεί μεταξύ 9 και 10 δισεκατομμυρίων έως το 2100. Πρόκειται για μια εκτίμηση ελαφρώς κατώτερη από εκείνη των συναδέλφων τους στον ΟΗΕ, που επίσης προβλέπουν επιβράδυνση των ρυθμών αύξησης του πληθυσμού της γης.

Για να γίνει αντιληπτή η αιτία της επιβράδυνσης απαιτείται μια αναδρομή στο

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

21η Aὐγούστου 2011, Κυριακή: Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Ἦχος α΄

Η δύναμη της πίστεως εν προσευχή και νηστεία

Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς ι΄ ἑβδομάδος Ματθαίου· «Ἄνθρωπός τις προσ­ῆλθε...» (Ματθαίου ιζ’ 14-23)

       Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπος τις προσῆλθε τῷ  ̓Ιησοῦ, γονυπετῶν αὐτῷ, καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. Καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς Μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ  ̓Ιησοῦς εἶπεν· Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη, ἕως πότε ἔσομαι μεθ ̓ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; Φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. Καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ  ̓Ιησοῦς, καί ἐξῆλθεν ἀπ ̓ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον· καὶ ἰάθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. Τότε προσελθόντες οἱ Μαθηταί τῷ  ̓Ιησοῦ κατ ̓ ἰδίαν, εἶπον· Δια τί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; Ὁ δὲ  ̓Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν.  Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει  τούτῳ· Μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται· καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται, εἰ μὴ   ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.  ̓Αναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἶπεν αὐτοῖς ὁ  ̓Ιησοῦς· Μέλλει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων· καὶ    ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται.
και ελυπήθησαν σφόδρα.

  

Αναστάσιμο Απολυτίκιο 
Ἦχος α' :

Τοῦ λίθου σφραγισθέντος
ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων
καὶ στρατιωτῶν φυλασσόντων
τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα,
ἀνέστης τριήμερος, Σωτήρ,
δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὴν ζωήν·
διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν
ἐβόων σοι, Ζωοδότα·
Δόξα τῇ Ἀναστάσει σου, Χριστέ,
δόξα τῇ βασιλείᾳ σου,
δόξα τῇ οἰκονομίᾳ σου, μόνε φιλάνθρωπε.

ΨΑΛΛΕΙ Ο ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΦΩΤΗΣ ΚΕΤΣΕΤΖΗΣ


Η συνέχεια για τον Μητροπολίτη Ζακύνθου. Το όριο ηλικίας των Αρχιερέων. Η Εκκλησία περί ναρκωτικών και μεταμοσχεύσεων


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο Μητροπολίτης Ζακύνθου ανακοίνωσε στους κληρικούς της Μητρόπολης του την απόφαση την οποία έλαβε να παραιτηθεί της θέσεως του, αλλά δεν είπε κάτι για το τί σχεδιάζει στη συνέχεια. Πιθανό είναι να ιδιωτεύσει και στα εναπομένοντα χρόνια της ζωής του, είναι 72 ετών, να συνεχίσει με προσευχή, περισυλλογή, πνεύμα μετανοίας και νηστεία, προετοιμαζόμενος για «χριστιανά τέλη... και καλήν απολογίαν». Η δεύτερη πιθανότητα είναι να συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Εκκλησία από άλλη σημαντική κεντρική θέση, μετοικών οριστικά από τη Ζάκυνθο στην Αθήνα. Στην περίπτωση αυτή θα βρισκεται πιο κοντά στον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο και στα κέντρα των αποφάσεων.

Δύο θέσεις είναι στην κεντρική διοίκηση οι πιο σημαντικές, η Διεύθυνση του Διορθοδόξου Κέντρου και η Γενική Διεύθυνση της Αποστολικής Διακονίας. Το Διορθόδοξο Κέντρο βρίσκεται στη Μονή Πεντέλης, όπου ο κ. Χρυσόστομος υπηρέτησε ως Ηγούμενος, και διοικείται από Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου προεδρεύει ο Αρχιεπίσκοπος ή ο αναπληρωτής του και έχει Διευθυντή, που σήμερα είναι ο καθηγητής κ. Μάριος Μπέγζος, ο οποίος παλαιότερα είχε βοηθήσει τον Προκαθήμενο και χαίρει της εμπιστοσύνης του. Βεβαίως ο Μητροπολίτης Ζακύνθου έχει προσφέρει πολύ περισσότερες υπηρεσίες στον κ. Ιερώνυμο, αλλά δεν έχει διδακτορικό, όπως προβλέπεται να έχει ο Διευθυντής του Διορθοδόξου Κέντρου. Όμως μια αλλαγή στον Κανονισμό, που