«Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός
καὶ μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα,
ἀνάξιὸς δὲ πάλιν, ὅν εὑρήσει ραθυμοῦντα.
Βλέπε, οὗν ψυχή μου μὴ τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς,
ἵνα μὴ τῷ θανάτῳ παραδοθῇς,
καὶ τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῆς,
ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα,
Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν,
προστασίαις τῶν Ἀσωμάτων, σῶσον ἡμᾶς».
Ο χαρακτηριστικός ύμνος του όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας, Τρίτης και Τετάρτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου