Η γνωριμία μου με τον μακαριστό Μητροπολίτη Μελέτιο ξεκινά από πολύ παλιά, το 1987. Τότε που συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις της Μητροπόλεως συνάντησα έναν Ποιμένα πνευματικό, απλό, ασκητικό, προσιτό και αγαπητό. Οι Πρεβεζάνοι συναντούσαν έναν «άλλο» Δεσπότη, να περπατά στον δρόμο ανάμεσά τους, να συζητά μαζί τους, να τους στηρίζει, να τους παρηγορεί.
Αργότερα, ως Σχολικός Σύμβουλος Ηπείρου, Κέρκυρας και Λευκάδας, συνάντησα ξανά τον μακαριστό και συνεργάστηκα μαζί του. Πάντοτε με υποδέχονταν στο λιτό γραφείο του με αγάπη, με έφερνε δε σε δύσκολη θέση όταν σηκώνονταν και με ασπάζονταν, ευχόμενος δύναμη και φώτιση στο έργο μου.
Το ενδιαφέρον του για τα Θεολογικά πράγματα και την εκπαίδευση καθώς και το Μάθημα των Θρησκευτικών ήταν αξιοπρόσεκτο. Η συμπαράστασή του, πνευματική και υλικοτεχνική, στη διοργάνωση Ημερίδων για την Επιμόρφωση των Θεολόγων της Πρέβεζας, αλλά και της Περιφέρειας Ηπείρου, Κέρκυρας και Λευκάδας, υπήρξε συγκινητική.
Οι συζητήσεις μαζί του πάντοτε ενδιαφέρουσες, ακόμη και σε θέματα που διαφωνούσαμε, όπως αυτό της χρήσεως μεταφράσεων λειτουργικών κειμένων. Όταν του μετέφερα πως κάποιοι δεν συμφωνούσαν μαζί του και πως προτείνουν το κήρυγμα, εγκόλπια με κείμενο - μετάφραση κ.λπ. , επέμενε να μου λέει: «προτιμώ, Τριαντάφυλλε, να είμαι ρεαλιστής».
Πιστεύω πως η προσπάθειά του όλη διαπνέονταν από την καλή αγωνία και την ειλικρινή αγάπη του για το ποίμνιό του και αυτό δεν μπορεί να του το αμφισβητήσει κανείς. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι όμως απρέπεια να σπεύδουν κάποιοι, εκμεταλλευόμενοι την κοίμησή του, να ερμηνεύουν κατά πως τους βολεύει τις απόψεις του και τις ενέργειές του, να στηρίξουν την δική τους ρηχότητα, τις δικές τους απόψεις και επιδιώξεις. Η εκκλησία μας διοικείται Συνοδικά και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του. Καλόν Παράδεισο Σεβασμιότατε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου