Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Η αστρονομία ανθούσε κατά τους βυζαντινούς χρονους


Η αστρονομία ανθούσε κατά τους βυζαντινούς χρονους


Η βυζαντινή περίοδος συχνά θεωρείται, λανθασμένα, ως η περίοδος της επικράτησης της θεολογίας και του θεοκρατικού συστήματος εις βάρος των επιστημών και των καινοτόμων απόψεων. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι η αστρονομία, η κοσμολογία, η ιατρική και άλλες επιστήμες σημείωσαν αξιοσημείωτη πρόοδο εκείνα τα χρόνια.

Σπουδαίοι βυζαντινοί φιλόσοφοι και λόγιοι δεν ασχολήθηκαν μόνον με τη θεολογία, αλλά ερεύνησαν διεξοδικά και ζητήματα σχετικά με την αστρονομία και την κοσμολογία, κομίζοντας ενδιαφέροντα στοιχεία στη μελέτη των επιστημών αυτών.

Αξιοσημείωτη στην εξέλιξη της αστρονομίας κατά τους βυζαντινούς χρόνους ήταν η παρουσία του Θεόδωρου Μετοχίτη, του Νικηφόρου Γρηγορά και του Ισαάκ Αργυρού.

Ο Θεόδωρος Μετοχίτης (1270-1332) ήταν λόγιος και ανώτερος κρατικός αξιωματούχος που έφτασε μέχρι το αξίωμα του Μεγάλου Λογοθέτη επί Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου. Σημαντικός αστρονόμος της εποχής, ο Μετοχίτης θεωρούσε την αστρονομία κορωνίδα των επιστημών, γιατί διευκολύνει τον άνθρωπο να κατανοήσει τη θεϊκή βούληση.

Η ενασχόλησή του με την αστρονομία συνέβαλε στο να αποκτήσουν η επιστήμη αυτή και οι ασχολούμενοι μαζί της κοινωνικό κύρος, όπως και στο να καθιερωθεί η γνώση της ως απαραίτητο εφόδιο για κάποιον που ήθελε να σταδιοδρομήσει ως αξιωματούχος. Ο Μετοχίτης ήταν αυτός που διαχώρισε την αστρονομία από την αστρολογία και έλεγε ότι η ενασχόληση με την αστρολογία δεν είναι αποδεκτή, λόγω της καταστατικής αρχής της ότι ο ανθρώπινος βίος καθορίζεται από τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων.

Ο Νικηφόρος Γρηγοράς (1295-1360), μαθητής του Θεόδωρου Μετοχίτη, ήταν ιστορικός συγγραφέας, λόγιος, θεολόγος, ρήτορας, μαθηματικός και αστρονόμος. Ο Γρηγοράς έφτιαξε σχέδιο διόρθωσης του Πασχάλιου, δηλαδή του κύκλου όλων των κινητών γιορτών, προχωρώντας στη δημιουργία ενός νέου ημερολογίου πριν το κατορθώσει ο πάπας Γρηγόριος ο 13ος (1582). Ο Γρηγοράς πρότεινε το νέο ημερολόγιο στην επιτροπή σοφών της εποχής, τη «Λογική Πανήγυρη», που ωστόσο το απέρριψε για να μη δημιουργήσει διχασμό στην Εκκλησία. Τις μελέτες του Γρηγορά συνέχισε ο Ισαάκ Αργυρός (περίπου 1300-1370).

Όσον αφορά στην επιστήμη της κοσμολογίας οι Βυζαντινοί θεωρούσαν ότι η ύλη και ο κόσμος δημιουργήθηκαν από τον Θεό και από το τίποτα, ερχόμενοι σε αντίθεση με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, που αναφερόταν σε αιώνια ύπαρξη της ύλης, την οποία η θεϊκή παρέμβαση έθεσε σε τάξη. Εξάλλου, στη βυζαντινή φιλοσοφία είναι διάχυτη η αίσθηση ότι ο κόσμος προϋπάρχει στον θεϊκό νου με τη μορφή των λόγων και η δημιουργία του κόσμου ήταν τελικά η εκδήλωση αυτής της θεϊκής ενέργειας.

Εκδήλωση με θέμα «Αστρονομία και Κοσμολογία στο Βυζάντιο» διοργανώνει η Διεθνής Επιστημονική Εταιρεία Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Φυσικών αύριο, στις 7 μμ, στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων.

Θα μιλήσουν ο καθηγητής Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνος Νιάρχος, ο αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών, Στράτος Θεοδοσίου, ο διδάκτωρ Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και επιστημονικός συνεργάτης του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Βασίλειος Μανιμάνης και ο διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνος Καλαχάνης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου