Τά θαυμάσια τής Θεοτόκου

Μιλώντας ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς γιά τήν Κοίμηση τής Θεοτόκου, όχι μόνον τήν ονομάζει ένδοξη, αλλά συγχρόνως τήν ονομάζει μεταβίωση. «....εορτάζοντες καί τήν σήμερον γενομένην ταύτης αγίαν κοίμησιν ή μεταβίωσιν». Ο θάνατός της είναι ζωηφόρος «εις ουράνιον καί αθάνατον μεταβιβάζων ζωήν».

Αυτή η λεγομένη μεταβίωση είναι η ανάσταση καί ανάληψη τού σώματος τής Παναγίας. Κατά τήν διδασκαλία τού αγίου Γρηγορίου τού Παλαμά, όπως καί άλλων αγίων, δέν εορτάζουμε μόνον τήν άνοδο τής ψυχής τής Θεοτόκου στόν ουρανό, αλλά καί τού σώματος. Γράφει ότι η Θεοτόκος μετέστη στόν ουρανό εις τό «προσήκον βασίλειον» καί παρέστη εκ δεξιών τού παμβασιλέως «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη πεποικιλμένη». Τό «ιματισμόν..... διάχρυσον» σημαίνει «τό θεαυγές εκείνης σώμα», τό δέ «πεποικιλμένη» δείχνει τό στολισμένο «ταίς παντοδαπαίς αρεταίς». Έτσι, μέ τό σώμα της ανέβηκε στόν Ουρανό, καί είναι η μόνη πού μέ τό σώμα της μαζί μέ τόν Υιό της βρίσκεται στόν ουράνιο χώρο. «Μόνη γάρ αύτη νύν μετά τού θεοδοξάστου σώματος σύν τώ Υιώ τόν ουράνιον έχει χώρον».

Εξηγώντας αυτό τό σημείο λέγει ότι ο τάφος καί ο θάνατος δέν μπορούσαν νά

κρατήσουν τό ζωαρχικό καί ζωοδόχο σώμα της, πού είναι αγαπητό ενδιαίτημα τού ουρανού τών ουρανών. Άν μιά ψυχή, πού έλαβε τήν θεία Χάρη, μετά τήν έξοδό της από τό σώμα ανέρχεται στόν ουρανό, πολύ περισσότερο αυτό έγινε μέ τό σώμα τής Παναγίας, πού έλαβε μέσα της τόν προαιώνιο μονογενή Υιό τού Θεού, πού είναι η αέναη πηγή τής Χάριτος, καί όχι μόνον τό έλαβε μέσα της, αλλά καί υπήρξε γεννητικό.

Έτσι, μιλούμε γιά τήν ανάσταση καί ανάληψη τού σώματος τής Θεοτόκου.

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, «Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ως Αγιορείτης») 

 http://www.parembasis.gr/2012/12_07_03.htm