Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Ηλίας Μπάκος, Οι κατ᾽ επίφαση καί κατ᾽ ευφημισμόν “Ἐμπειρογνώμονες γιά την ἐκπόνηση νέου Προγράμματος Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού καί Γυμνασίου” (1ον και 2ον)


ΟΙ ΚΑΤ’ ΕΠΙΦΑΣΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΝ «ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΟΝΗΣΗ ΝΕΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ»
(1ον)
Προτοῦ ἀναφερθοῦμε σέ ὅ,τιδήποτε σχετικά μέ τό νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά γιά τό Δημοτικό καί τό Γυμνάσιο εἶναι ἀναγκαῖο νά προτάξουμε τήν ἔννοια καί σημασία τοῦ ὅρου “Ἐμπειρογνώμων (-ονες)” καί μάλιστα σέ σχέση σημαίνοντος καί σημαινομένου. Τόν ὅρο ἐμπειρογνώμων (-ονες) προσοικειώνονται οἱ συνάδελφοι θεολόγοι καί ὑπό τήν ἰδιότητα αὐτή ἀναλαμβάνουν τήν ὑποχρέωση καί τό καθῆκον νά ἀσχοληθοῦν μέ τά Προγράμματα Σπουδῶν. Ὁ ὅρος δηλώνει κατ᾽ ἀπόλυτο καί κατηγορηματικό τρόπο ὅτι τά πρόσωπα αὐτά, ἐν προκειμένῳ, ἔχουν ἐκ προοιμίου ἐμπειρογνωμοσύνη: θεολογική, παιδαγωγική, μεθοδολογική καί εἰδική διδακτική, στοιχεῖα ἀπαραίτητα καί ἀδιαμφισβήτητα γιά τό συγκεκριμένο ἔργο, πού ἀναλαμβάνουν ὡς εἰδικοί πλέον νά συντάξουν καί νά τό φέρουν εἰς πέρας. Εἶναι δηλαδή Ἐμπειρογνώμονες λόγῳ πείρας καί εἰδικῶν γνώσεων, εἶναι οἱ πλέον, διακριτῶς, κατάλληλοι, γιά νά ἐκφέρουν γνώμη ἔγκυρη καί ἀδιαμφισβήτητη ἐπί εἰδικοῦ θέματος.

Στή συγκεκριμένη περίπτωση οἱ ἐμπειρογνώμονες – θεολόγοι συντάκτες τοῦ νέου ΠΣ – εἶναι οἱ κατ᾽ἐξοχήν γνῶστες τοῦ γνωστικοῦ ἀντικειμένου τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν,
τῶν παιδαγωγικῶν ἀρχῶν πού διέπουν καί παρακολουθοῦν τό Περιεχόμενο τοῦ Μαθήματος καί τῆς μεθοδολογίας ἐπιλογῆς καί παρουσιάσεως αὐτοῦ –καί τῆς συγγραφῆς καί τῆς διδασκαλίας κατά τάξη καί βαθμίδα τῆς Ἐκπαιδεύσεως. Δηλαδή οἱ ἐμπειρογνώμονες καί τό ὅλο περιεχόμενο τοῦ ἔργου τους ἔχουν —πρέπει νά ἔχουν— σχέση: σημαίνοντος καί σημαινομένου. Ὅπως προκύπτει, ὅμως, ἀπό ὅλες τίς κριτικές ἀξιολογήσεις πού ἔγιναν, καί διαπιστώνεται καθημερινῶς, στήν προκειμένη περίπτωση σημαῖνον καί σημαινόμενον εὑρίσκονται σέ πλήρη ἀναντιστοιχία, ὅσον ἀφορᾶ δηλαδή τόν ὅρο Ἐμπειρογνώμονες καί τό γνωστικό ἀντικείμενο —περιεχόμενο τοῦ ΜτΘ—. Δέν ἀναφερόμεθα στά πρόσωπα, γιά νά μή παρεξηγηθοῦμε. Τό παραχθέν ἔργο τῶν ἐμπειρογνωμόνων, γιατί ἀπό αὐτό καί μόνον κρίνουμε, δέν ἔχει τά γνωρίσματα τῆς ἀντιστοιχίας σημαίνοντος καί σημαινομένου καί κατ᾽ οὐσίαν καί κατά προσδοκίαν τοῦ ἀναγνώστη. Τό γεγονός αὐτό μᾶς ὑποχρεώνει ὕστερα ἀπό τή μελέτη τοῦ ΠΣ καί τῆς κρίσεως –ἀξιολογήσεως πολλῶν ἐμπείρων θεολόγων καί εἰδικῶν ἐπιστημόνων νά προτάξουμε στόν ὅρο ἐμπειρογνώμονες τά κατ᾽ ἐπίφαση καί κατ᾽ εὐφημισμόν χωρίς βέβαια νά ἀναφερόμαστε σέ πρόσωπα.
Ὕστερα ἀπό τή διασαφήνιση τοῦ ὅρου “Ἐμπειρογνώμων (-ονες)”καταχωρίζουμε καί τά σχετικά περί τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν συντακτῶν τοῦ ΠΣ.
* * *
Οἱ κατ᾽ ἐπίφαση καί κατ᾽ εὐφημι-σμόν “Ἐμπειρογνώμονες γιά τήν ἐκπόνηση νέου Προγράμματος Σπουδῶν στά Θρησκευτικά Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου”:
“Ἐμπειρογνώμων ἐπιστημονικῆς Ἐποπτείας γιά τό θεματικό πεδίο: Θρησκευτικά, εἶναι ὁ Σταῦρος Γιαγκάζογλου, Σύμβουλος Θρησκευτικῶν τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου (νῦν Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς), ΚΑΙ στενός συνεργάτης τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου, ὡς Διευθυν- τής τοῦ Περιοδικοῦ “Θεολογία”.
Μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Συμβούλου τοῦ προσφάτως καταργηθέντος Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, στίς 4 Ἀπριλίου τοῦ 2012, λίγες ἡμέρες παθῶν τοῦ Κυρίου, ἀπευθύνεται μέ ἔγγραφο στήν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων ὡς ἐξῆς:
“Ἀγαπητοί συνάδελφοι, στό πλαίσιο τῆς εὐρύτερης συζήτησης μεταξύ τῶν ὑπευθύνων φορέων γιά τό περιεχόμενο καί τούς στόχους τοῦ νέου ΠΣ Θρησκευτικῶν Δημοτικοῦ – Γυμνασίου καί μέ στόχο τήν διευκόλυνση ὅλων γιά τήν ὀρθή ἀνάγνωσή του, θεωροῦμε ἀπαραίτητη τήν κατάθεση τῆς γνώμης μας γιά τήν μέχρι τώρα ἀσκηθεῖσα κριτική… τοῦτο δε, ἔχοντας διαπιστώσει σέ δημοσιευμένα κείμενά σας ἐλλιπεῖς προσεγγίσεις, πού ὁδηγοῦν σέ διαστρεβλώσεις καί παρανοήσεις, καθώς καί ἀναφορές, πού θίγουν τή θεολογική καί ἐπιστημονική ὑπόληψη τῶν μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς…”.
Πρώτη παρατήρηση: Ἡ ΠΕΘ πρό τῆς λήψεως τῆς Ἐπιστολῆς Γιαγκάζογλου δέν ἐγνώριζε τίποτε γιά τό νέο ΠΣ καί ἀσφαλῶς δέν ἀσχολήθηκε μέ αὐτό, ἀλλά οὔτε καί τά μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων τοῦ νέου ΠΣ ἐγνώριζε· φαίνεται ὅτι ὁ Σύμβουλος τοῦ ΠΙ ἐνεργεῖ προληπτικῶς, διότι συνειδητοποιεῖ τό παιδαγωγικό ἀτόπημα, πού διαπράττει εἰς βάρος τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί τῆς μαθητιώσης νεολαίας Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας, Ἐκπαίδευσης. Προσπαθεῖ διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ νά μετριάσει τίς ἀντιδράσεις. Πρός ἐνίσχυση τοῦ σκοποῦ του ὑπογράφει τό ἔγγραφο καί παραθέτει καί ὅλα τά ὀνόματα τῶν ἐμπειρογνωμόνων:
Μὲ ἐκτίμηση
Σταῦρος Γιαγκάζογλου
Δρ. Θ., Σύμβουλος Παιδαγωγικοῦ
Ἰνστιτούτου
Συντονιστὴς τῆς Ἐπιτροπῆς
Ἐμπειρογνωμόνων
Ἐμμανουὴλ Περσελῆς, Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς ΕΚΠΑ. Παναγιώτης Ὑφαντῆς, Ἐπίκουρος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ. Δημήτρης Μόσχος, Λέκτορας Θεολογικῆς Σχολῆς ΕΚΠΑ. Γιῶργος Οἰκονόμου, Σύμβουλος Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου. Ἄγγελος Βαλλιανάτος, Δρ. Θεολογίας, Σχολικὸς Σύμβουλος Θεολόγων. Γιῶργος Στριλιγκᾶς, Σχολικὸς Σύμβουλος Θεολόγων. Παναγιώτης Ταμβάκης, Δρ. Θεολογίας, Σχολικὸς Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Ἐκπαίδευσης. Γιῶργος Στάθης, τ. Πάρεδρος Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου. Ὄλγα Γριζοπούλου, Δρ. Θεολογίας. Κωνσταντῖνος Ζορμπάς, Δρ. Θεολογίας, Κοινωνιολόγος, καθηγητὴς Θεολόγος. Παντελεήμων Καλαϊτζίδης, Δρ. Θεολογίας, τ. Πάρεδρος ἐ.θ. τοῦ Π.Ι., καθηγητὴς Θεολόγος. Ἀθανάσιος Νευροκοπλής, MTh, καθηγητὴς Θεολόγος. Φώτιος Διαμαντής, Δάσκαλος, MEd & Θεολόγος, MTh. Ἀντώνης Παναγάκης, Δάσκαλος καὶ Θεολόγος. Γιῶργος Παπαδόπουλος, καθηγητὴς Θεολόγος. Ζωὴ Πλιάκου, Θεολόγος.
Δέν γνωρίζουμε, ἐάν τό ΠΣ ἔχει καί τή σύμφωνη γνώμη ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς καί δέν ἀμφισβητοῦμε τούς ἰδιαίτερους τίτλους, ὅπου ὑπάρχουν, οὔτε τήν εἰδικότητα κάθε μέλους, ἀλλά οὔτε καί τήν προϋποτιθέμενη ἐμπειρία στό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν – Θεολογική καί παιδαγωγική, καί ἀσφαλῶς οὔτε καί τίς καλές προθέσεις τῶν συναδέλφων θεολόγων. Θα μιλήσουμε ἀκριβέστερα γιά ὅλα τά παραπάνω, ὅταν λάβου- με γνώση τῶν Πρακτικῶν Ἐργασίας τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων. Ἐδῶ ἐπισημαίνεται ἡ ἀδυναμία τῶν “Ἐμπειρογνωμόνων τῆς Ἐπιτροπῆς” νά διατυπώσουν Ὀρθόδοξο θεολογικό λόγο ἀποτυπωμένο στό νέο ΠΣ Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου, ἀλλά οὔτε καί παιδαγωγικό λόγο ἀρχῶν καί μεθόδων διδασκαλίας τοῦ ΜτΘ. Τόσο στό ἐν λόγῳ ἔγγραφο, ὅσο καί στό περιεχόμενο τοῦ νέου ΠΣ ἐμφανίζονται ὡς ἡ Ἐπιτροπή Ἐμπειρογνωμόνων τοῦ ἑνός ἀνδρός. Καί ἡ ἀπορία ὅλων μας: μέ ποιά θεολογική καί ἐκπαιδευτική συνείδηση συντάχθηκε τό ἐν λόγῳ Πρόγραμμα Σπουδῶν;
Ὅλοι μας δώσαμε κάποιους Ὅρκους πίστεως καί ἀφοσιώσεως στό γνωστικό μας ἀντικείμενο τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καί τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ μας λειτουργήματος! Ὅλα τά προαναφερθέντα ἐντάσσονται στό σχεδιασμό τῆς Πολιτείας καί στήν προθυμία τῶν προθύμων θεολόγων νά ὑπηρετήσουν, πιστεύουμε ἄθελα καί ἄκριτα, τά σχέδιά της. Τό ἐρώτημα ὅμως εἶναι τί κάνει ἢ τί θά κάνει ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία. Γιατί, ὅπως ἀποδείχθηκε μέ τήν Συνοδική εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀλεξανδρουπόλεως τῆς 4ης Μαΐου 2012 καί μέ τή στάση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου σέ ὅλα ὅσα προανα- φέραμε, παρέχεται στήριξη στό ἔργο τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων. Ἐάν ἡ ʻΙεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς ʻΕλλάδος, ἡ ὁποία συνέρχεται τήν 2α Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ δέν λάβει θέση, οἱ ἐξελίξεις θά εἶναι ραγδαῖες καί ἀνεξέλεγκτες γιά τήν Ἐκκλησία, τό Ἔθνος καί τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ.
Τά πράγματα ὁδεύουν, ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια, ἀκάθεκτα, πρός ἀφελληνισμό καί ἀποχριστιανοποίηση. Τό τελευταῖο ὀχύρωμα εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ γλώσσα τῆς λατρείας. “Στῶμεν καλῶς μετά φόβου Θεοῦ”.
Ὕστερα ἀπό τό ἀπαράδεκτο νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν, τό ὁποῖο κατά τήν πιλοτική του ἐφαρμογή διαταράσσει τήν εὔρυθμη λειτουργία τῶν Σχολείων, ἐμπλέκει Σχολεῖα, σχολικούς συμβούλους, συναδέλφους, γονεῖς καί κηδεμόνες καί κυρίως τούς μαθητές, ἡ Πολιτική ἡγεσία τοῦ ʻΥπουργείου Παιδείας ὀφείλει νά ἀποσύρει καί νά καταργήσει τό νέο ΠΣ χωρίς καθυστέρηση καί πρίν διογκωθοῦν οἱ πολλές ἄλλες ἀντιδράσεις καί καταστοῦν ἀνεξέλεγκτες, ὅπως συμβαίνει μέ τίς πάσης φύσεως καταλήψεις καί μέ τήν κατάργηση τῆς νομιμότητας.
* * *
Πρίν ὅμως κατακλείσουμε τό σημείωμά μας αὐτό, προληπτικά ἀναφερόμαστε καί στούς “Ἐμπειρογνώμονες γιά τήν ἐκπόνηση τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν τοῦ Γενικοῦ Λυκείου” ὅπου καί ἐδῶ: “γιά τό θεματικό πεδίο: θρησκευτικά, ἐμπειρογνώμων Ἐπιστημονικῆς Ἐποπτείας” εἶναι ὁ Σταῦρος Γιαγκάζογλου, Σύμβουλος Θρησκευτικῶν τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου (νῦν Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς).
Γιά πλήρη ἐνημέρωση τῶν συναδέλφων, φίλων, συνεργατῶν καί ἀναγνωστῶν καταχωρίζουμε τό σχετικό πίνακα τῶν μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς:
Τό ΠΙ ἐκδίδει τήν ἀπόφαση 807/20-2-2012, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἀκολούθως:
Ἀποφασίζουμε τὴν ἔγκριση ὁρι-σμοῦ καὶ σύναψης σύμβασης ἀνάθεσης ἔργου σὲ Ἐμπειρογνώμονες Ἐπιστημονικῆς Ἐποπτείας καὶ Ἐμ πειρογνώμονες γιὰ τὴν ἐκπόνηση τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν τοῦ Γενικοῦ Λυκείου, στὸ πλαίσιο τῆς Πράξης “ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Σχολεῖο 21ου αἰώνα) -Νέο πρόγραμμα σπουδῶν” στοὺς Ἄξονες Προτεραιότητας 1,2,3, - Ὁριζόντια Πράξη - ΟΠΣ 295450, ποὺ συγχρηματοδοτεῖται ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση (Ε.Κ.Τ.) ὡς ἑξῆς:
Ἐμπειρογνώμονες γιὰ τὴν ἐκπόνηση τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν τοῦ Γενικοῦ Λυκείου
1. ΜΑΡΙΟΣ ΜΠΕΓΖΟΣ, Καθηγητὴς τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. 2. ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ, Καθηγητὴς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 3. ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΖΙΑΚΑ, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 4. π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ, Ἐπίκουρος Καθηγητὴς στὴν Ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν. 5. ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΑΛΛΙΑΝΑΤΟΣ, Σχολικὸς Σύμβουλος Θεολόγων. 6. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΡΙΛΙΓΚΑΣ, Σχολικὸς Σύμβουλος Θεολόγων. 7. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΤΩΠΟΔΗΣ, Σχολικὸς Σύμβουλος Θεολόγων. 8. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Θεολόγος Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης. 9. ΜΑΡΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΑΣ - ΛΙΑΓΚΗΣ, Θεολόγος Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης. 10. ΕΥ ΑΓΓΕΛΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ, Θεολόγος Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης. 11. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΞΥΔΙΑΣ, Θεολόγος Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης. 12. ΗΛΙΑΣ ΜΑΛΕΒΙΤΗΣ, Θεολόγος Δευ τεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης.
Θέλουμε νά ἐλπίζουμε ὅτι οἱ ἐμπειρογνώμονες γιά τήν ἐκπόνηση τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν τοῦ Γενικοῦ Λυκείου, ἐφ᾽ ὅσον προχωρήσουν στή σύνταξη τοῦ ἔργου, πού τούς ἀνατέθηκε, θά λειτουργήσουν μέ κριτήρια Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Θεολογίας καί παιδαγωγικῶν καί κοινωνικῶν ἀρχῶν.



(2ον -Τελευταίον)

Ἀπό τή στήλη αὐτή ἀπευθύνουμε θερμή ἔκκληση πρός τούς θεολόγους τοῦ ΚΑΙΡΟΥ καί ἰδιαίτερα πρός τό Διοικητικό Συμβούλιο ἀποτελούμενο ἀπό τούς: Ἀνδρέα Ἀργυρόπουλο, Πρόεδρο. Μιλτιάδη Κωνσταντίνου Ἀντιπρόεδρο. Γεώργιο Παπαδόπουλο, Γενικό Γραμματέα. Θεόφιλο Ἀμπατζίδη, Ταμία. Σάββα Παυλίδη, Εἰδικό Γραμματέα καί τά μέλη: Γρηγόρη Μαυροκωστίδη, Δημήτριο Μόσχο. Βασίλειο Ξυδιά καί Παναγιώτη Ὑφαντή.

Νά ἀναθεωρήσουν τίς ἀπόψεις περί θρησκειολογικοῦ - πανθρησκειακοῦ μαθήματος γιὰ τό ΜτΘ, διότι ἀδικοῦν καί τόν ἑαυτό τους καί τούς θεολόγους τῶν ἄλλων ὀργανώσεων καί τή μαθητιῶσα νεολαία, ἀλλά κυρίως τήν ἐν Χριστῷ ἀλήθεια καί ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἀνάγκη ἡ ἀπὸ κοινοῦ ἀντιμετώπιση τῆς ἀθεϊστικῆς καὶ πανθρησκειακῆς λαίλαπας, ποὺ ἐνσκύπτει στὴν Παιδεία μας. Χρειάζεται «Ἑνότης ἐν τῇ Πίστῃ».

* * *

Ὡς κατακλείδα τοῦ σημειώματός μας θά παραθέσουμε εὔστοχες καί βασικές ἐπισημάνσεις στο ὅλο θέμα περί τοῦ ΜτΘ καί τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν και τῶν συντακτῶν του τοῦ σεβαστοῦ μας Πατρός Γεωργίου, Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου ῎Ορους. Ἄς τίς παρακολουθήσουμε ἀπροκατάληπτα, νηφάλια καί μέ αἴσθημα εὐθύνης ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων:

“Μέ τό νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν, εἰς πεῖσμα τῆς ἀνάγκης για μία Ὀρθόδοξο διδαχή μέ τά “ἀγαθά τῆς βυζαντινῆς μας παραδόσεως”, ἐπιβάλλεται ἔνας σύγχρονος βαρλααμιτισμός, πού εἰσχωρεῖ βάναυσα στά σπλάγχνα τοῦ Γένους. Ἡ οὐμανιστική παιδεία, μέ μορφή διαφορετική ἀπό ἐκείνη τοῦ παλαιοῦ βαρλααμιτισμοῦ, μέ τά χαρακτηριστικά τοῦ πανθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ, εἰσβάλλει στά σχολεῖα, γιά νά ἀκυρώσῃ τήν Παιδεία τοῦ Γένους. Ἐπιχειρεῖται νά ἀποκοποῦν τά παιδιά ἀπό τίς ζωογόνες ρίζες τῆς πατροπαραδότου Ὀρθοδόξου Πίστεως, πού καθιστᾶ τους ἀνθρώπους Σῶμα Χριστοῦ, Ἐκκλησία Χριστοῦ, “κοινωνούς θείας φύσεως” (Β´ Πέτρ. 1, 4), καί νά ἀφομοιωθοῦν στήν χοάνη μιᾶς οὑμανιστικῆς θρησκευτικότητος, πού δεν ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό την ἁμαρτία καί τόν θάνατο, δέν τον ὁδηγεῖ στόν ἁγιασμό καί τήν θέωσι, ἀλλά τοὐναντίον, τόν προετοιμάζει γιά νά ἀποδεχθῇ τήν δαιμονική Πανθρησκεία. Αὐτός ὁ ἰδιότυπος νεοβαρλααμιτισμός ἐπιβάλλεται ἀπό μία μερίδα θεολόγων, οἱ ὁποῖοι δείχνουν πώς ἐχθρεύονται τήν ἡσυχαστικὴ θεολογία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τήν μαρτυρική Ὀρθοδοξία τῶν Νεομαρτύρων, τήν ἀσκητική παιδεία τῶν Κολλυβάδων, την ἁπλοϊκή πίστι τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Παλιγγενεσίας τοῦ 1821. Οἱ θεολόγοι αὐτοί δέν κατανοοῦν ὅτι ἀντιστρατεύονται τόν λόγο τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, ὁ ὁποῖος δέν ἀναγνωρίζει ἄλλες ὁδούς σωτηρίας πλήν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. “Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία, οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ὧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς” (Πράξ. 4, 12). Δέν κατανοοῦν ἑπομένως ὅτι στεροῦντες ἀπό τά Ὀρθόδοξα Ελληνόπουλα τήν ἀναγκαία γι᾽ αὐτά Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική παιδεία καί ἐπιβάλλοντες τήν δημόσια πολυθρησκειακή θρησκευτική ἐκπαίδευσι, φανερώνουν τήν κρίσι θεολογίας καί πιό πολύ τήν κρίσι πίστεως, στήν ὁποία βρίσκονται, γιά νά θυμηθοῦμε τον σχετικό λόγο τοῦ π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ.

Διερωτᾶται κανείς, ἐάν μπορεῖ οἱ θεολόγοι αὐτοί νά θεωροῦνται μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅταν ἐν τοῖς πράγμασι ὑπονομεύουν τό διδακτικό της ἔργο στὶς εὐαίσθητες ἀκόμη ψυχές τῶν μαθητῶν. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δεν μποροῦν νά εἶναι ἐντός τοῦ περιβόλου τῆς Ἐκκλησίας, δέν μποροῦν νά εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἐφ᾽ ὅσον τό ὑποσκάπτουν. Οἱ ἐμπνευσταί τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν φαίνεται να πιστεύουν ὅτι ὁ λαός μας δέν χρειάζεται τόν Χριστό στήν Παιδεία, ἀλλά ὅτι ἔφθασε ἡ ὥρα νά ζητήσῃ ἀπό τόν Χριστό νά “ἀπέλθῃ τῶν ὁρίων αὐτῶν”. Ὅμως πρίν ἀπό ἐμᾶς ἄλλοι λαοί, τῶν ὁποίων τίς ἀρχές διδασκαλίας τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος πασχίζουμε νά ἀντιγράφουμε, εἶχαν διώξει τόν Χριστό ἀπό τήν παιδεία τους καί ἔζησαν τις συνέπειες τῆς ἀπομακρύνσεώς Του. “Τό σχολεῖον τῆς Εὐρώπης ἔχει ἀποχωρισθῆ ἀπό τήν πίστιν εἰς τόν Θεόν. Εἰς αὐτό ἔγκειται ἡ μεταστροφή της εἰς δηλητηριάστριαν, εἰς αὐτό καί ὁ θάνατος τῆς εὐρωπαϊκῆς ἀνθρωπότητος”, εἶπε με κάθε εἰλικρίνεια ὁ βαθύς γνώστης τῆς εὐρωπαϊκῆς κουλτούρας, Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ὁ ὁποῖος ἔζησε στό ἴδιο του τό σῶμα τήν βαρβαρότητα τῆς ἀποχριστιανοποιημένης Εὐρώπης, ὅταν ἦταν αἰχμάλωτος τῶν Ναζί στά στρατόπεδα τοῦ Νταχάου. Ὁ σύγχρονος νεοελληνικός οὑμανισμός ἐπιβάλλει στούς Νεοέλληνες νά διώξουν ἀπό τήν δημόσια θρησκευτική Ἐκπαίδευσι τόν Χριστό τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί νά δεχθοῦν τήν νεοεποχίτικη πολυθρησκειακή θρησκευτική παιδεία, τήν παιδεία τῆς Πανθρησκείας. Ἐλπίζουμε ὅτι ὁ λαός μας δέν θά ὑποκύψῃ στίς ἐπιλογές μιᾶς μειοψηφίας θεολόγων καί διαμορφωτῶν τῆς δημόσιας παιδείας, ἀλλά θαρραλέα θά ζητήσῃ ἀπό τούς ἁρμοδίους παράγοντες τῆς Πολιτείας νά ἐπανεξετάσουν το θέμα, νά τό θέσουν σέ ἔνα οὐσιαστικό δημοψήφισμα, ἀφοῦ ἀκουσθοῦν καί οἱ Ὀρθόδοξες καί οἱ πανθρησκειακές προτάσεις, γιά να ἐπιλέξῃ μόνος του, ἄν ἀκόμη θέλῃ τόν Χριστό στήν Παιδεία ἤ, ἄν ἐπιθυμῇ, τήν ἀπο-Χριστοποίησί της. Πιστεύουμε ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός, παρά τίς ἁμαρτίες του πού τον ὡδήγησαν στήν παροῦσα πολύπλευρη κρίσι, στό βάθος τῆς ψυχῆς του εἶναι πιστός στήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἐκκλησία του. Αὐτό τό δείχνει, ὁσάκις οἱ περιστάσεις τοῦ ἐπιτρέπουν νά ἐκφράζῃ ἀνηπηρέαστος τήν πίστι του στόν Χριστό και τήν Ἐκκλησία. Τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική παιδεία προτιμοῦν ὄχι μόνο τό τρία τοῖς ἑκατόν τῶν Νεοελλήνων, πού ἐκκλησιάζονται τίς Κυριακές ἀλλά καί ἡ συντριπτική τους πλειοψηφία, πού αἰσθάνονται και δηλώνουν Χριστιανός Ὀρθόδοξος, πού τιμοῦν τίς μεγάλες ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας, πού βαπτίζουν τά παιδιά τους, πού ἀγαποῦν τίς χριστιανικές τους παραδόσεις, πού κάποτε μετανοοῦν γιά τά λάθη τους, πού παίρνουν τό ἐφόδιο τῆς αἰωνίου Ζωῆς, πού ἀφήνουν τήν τελευταία τους πνοή μέ ἐλπίδα στόν Χορηγό τῆς ζωῆς καί Νικητή τοῦ Θανάτου.

Αὐτά τά παρακάμπτουν οἱ ἐπίδοξοι μεταρρυθμισταί τῆς θρησκευτικῆς παιδείας τοῦ Γένους. Θέλουν νά νοιώθουν ἐκσυγχρονισταί και ὄχι “ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι”. Ἀλλοιῶς δέν ἐξηγεῖται ἡ ἐμμονή τους σέ δυτικόφερτες μεθόδους, πού ἀκολουθοῦν τίς ἀρχές τῆς θεωρίας τοῦ “θρησκευτικοῦ γραμματισμοῦ”, μιᾶς θεωρίας πού δέν ἀνταποκρίνεται στούς στόχους τῆς Ὀρθοδόξου ἀγωγῆς, πού δέν συμβιβάζεται μέ τήν προοπτική τῆς θεώσεως.

Ἀλλοιῶς δέν ἐξηγεῖται τό ὅτι, ἄν καί εἶναι Ὀρθόδοξοι θεολόγοι, δεν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἡ θρησκευτική ἀγωγή γιά τά Ὀρθόδοξα παιδιά πρέπει νά βασίζεται στήν πίστι και στήν ζῶσα ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, στό κέντρο τῆς ὁποίας εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.

Γιά μιά ἀκόμη φορά τό ἴδιο δίλημμα ὀρθώνεται μπροστά μας. Οὑμανιστική ἤ θεανθρωποκεντρική παιδεία; Συσχηματισμός μέ τόν κόσμο ἐν ὀνόματι μιᾶς δῆθεν προσαρμογῆς στά νέα κοινωνικά δεδομένα ἤ προσήλωσις στήν πάντοτε καινή καί οὐδέποτε ἐκκοσμικευόμενη παιδαγωγική τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Παιδαγωγοῦ, ὁ ὁποῖος μᾶς κάνει δικό Του Σῶμα, Ἐκκλησία Του, αὐθεντική εἰκόνα Του”; Τή φωνή τοῦ καθηγουμένου πατρός Γεωργίου ὀφείλουμε νά την ἀκούσουμε ὄλοι: λαϊκοί καί κληρικοί θεολόγοι, μοναχοί καί ἀσκητές καί προπαντός πολιτειακοί καί Ἐκκλησιαστικοί φορεῖς, πού ἀσχολοῦνται μέ τά κοινά, τήν ἐθνική και θρησκευτική ἀγωγή τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων, καί ἐκπαιδευτικοί ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς Ἐκπαίδευσης. Προπαντός ὅμως ὀφείλουν να δώσουν ἰδιαίτερη προσοχή στην προσπάθεια κάποιων νά ἀλλοιώσουν τό χαρακτήρα τῆς Ὀρθοδοξίας εἴτε μέ τό θρησκειολογικό μάθημα, εἴτε μέ τήν ἀποχριστιανοποίηση τῆς νομοθεσίας τοῦ Δικαίου, εἴτε μέ τήν ἄμβλυνση τῶν δογμάτων τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, εἴτε μέ τήν ἀποσύνδεση τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν Ἱστορία τοῦ ᾽Έθνους, εἴτε, τό καί σοβαρότερο, με τή νόθευση τῆς θείας Λατρείας με γλωσσική μετάφραση τῶν κειμένων τῆς Λατρείας και τήν εἰσαγωγή αὐτῶν, μάλιστα κατ᾽ αὐθαίρετο καί προσωπικό τρόπο, στήν καθημερινότητα τῆς Λατρείας. Τό γεγονός ὅτι σέ ὅλα αὐτά πρωτοστατοῦν καί κάποιοι ἀρχιερεῖς, μέ τό ἐπιχείρημα δῆθεν τῆς κατανοήσεως τῶν κειμένων —γιά τίς μεταφράσεις— , καί τῆς νεωτερικότητας καί πολυπολιτισμικότητας- γιά τήν ἀλλαγή τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ μαθήματος σέ θρησκειολογικό, δημιουργεῖ εὔλογες ἀνησυχίες καί ἀπογοήτευση στό εὐσεβές πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι πλέον φανερό ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δέν ἔχει ἄλλα περιθώρια.

Ἠλίας Μπάκος,

Δρ. Θεολογίας–Φιλολόγος

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 5/10/2012 & 28/09/2012
http://www.zoiforos.gr/afieromata/koinonika/ma8ima-8riskeftika/item/7621-oi-kat%E1%BE%BD-epifasi-kai-kat%E1%BE%BD-eufimismon-%E2%80%9Cempeirognomones-gia-tin-ekponisi-neou-programmatos-spoudon-sta-8riskeutika-dimotikou-kai-gumnasiou%E2%80%9D

 http://aktines.blogspot.gr/2012/09/1.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου