Εὐαγγέλιον, Ἡ παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΒ´ 16 - 21
16 Εἶπε δὲ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς λέγων·
Ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· 17 καὶ
διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων·
τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; 18
καὶ
εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς
ἀποθήκας καὶ
μείζονας
οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γεννήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, 19 καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά·
ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. 20 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; 21 οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν.
Χερουβικός Ύμνος, Ήχος Βαρύς
Δοκιμαστικὴ ἠχογράφηση στόν ἱερὸ ναὸ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, Ἀλσούπολις, Νέα Ἰωνία
Ψάλλει ὁ Στυλιανὸς Κοντακιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου