Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Οι άρρωστοι Κατηχητές

Στήν πρόσφατη Ιεραρχία τής Εκκλησίας τής Ελλάδος (21-2-2013) ο Σεβ. Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης κ. Παύλος εισηγήθηκε τό θέμα «προβληματισμοί διά τήν Κατήχησιν», μέ γνώση καί επιχειρήματα, μέ γλαφυρό καί ωραίο τρόπο.

Η Κατήχηση είναι μιά σημαντική πράξη τής Εκκλησίας πού γίνεται πρό τού Βαπτίσματος καί μετά από αυτό, είναι μύηση στήν ζωή τής Εκκλησίας, καί αποβλέπει στήν ανάπτυξη τής πνευματικής ζωής, γιά νά φθάση ο άνθρωπος «εις τήν ενότητα τής πίστεως καί τής επιγνώσεως τού υιού τού Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας τού πληρώματος τού Χριστού» (Εφ. δ', 13), δηλαδή στήν θέωση. Τό έργο τής Κατηχήσεως ασχολείται μέ όλες τίς ηλικίες, τούς νέους καί τούς ενήλικες, τούς άνδρες καί τίς γυναίκες, τούς σοφούς καί τούς αγραμμάτους. Ουσιαστικά η Κατήχηση είναι η ποιμαντική τής Εκκλησίας.

Άν δούμε λίγο τό θέμα τής Κατηχήσεως στούς νέους πού έγινε στό παρελθόν μπορούμε νά πούμε ότι έχει θετικά καί αρνητικά στοιχεία. Τά θετικά είναι ότι βοήθησε πολλούς νέους νά γνωρίσουν τήν Εκκλησία, νά συνδεθούν μαζί της καί νά αναπτυχθούν πνευματικά καί εκκλησιαστικά. Πολλοί από τούς σημερινούς Κληρικούς όλων τών βαθμών, έχουν περάσει από τά Κατηχητικά Σχολεία καί έχουν βοηθηθή ποικιλοτρόπως. Όμως, υπάρχουν καί αρνητικά στοιχεία, όταν δέν προσφέρωνταν στά παιδιά ορθόδοξη εκκλησιαστική Κατήχηση, αλλά προτεσταντικές ιδέες καί ηθικιστικές διδασκαλίες. Συναντάμε διαφόρους ανθρώπους πού εκφράζονται δυσμενώς γιά τά χρόνια εκείνα πού πέρασαν από τά Κατηχητικά Σχολεία.

Πρέπει νά επισημανθή ότι ένα βασικό καί κεντρικό στοιχείο τής Κατηχήσεως είναι τό πρόσωπο πού κατηχεί καί διδάσκει, εκείνος πού είναι «φορεύς τής Κατηχήσεως». Όταν ο Κατηχητής δέν διαθέτη εκκλησιαστικό φρόνημα, τότε ενσταλάσσει στά παιδιά δηλητηριώδεις σταγόνες μέ συνταρακτικές συνέπειες στήν μετέπειτα ζωή τους. Όταν η τροφή πού προσφέρεται είναι μολυσμένη, τότε δημιουργεί αναστατώσεις στόν σωματικό οργανισμό. Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ τήν πνευματική τροφή πού προσφέρεται, όταν είναι αλλοιωμένη καί ξένη από τήν ορθόδοξη διδασκαλία καί Παράδοση. Η πείρα έχει διδάξει ότι δυστυχώς ανώριμοι Κατηχητές, χρησιμοποιώντας τόν ρόλο πού τούς ανέθεσε η Εκκλησία, διά τού τοπικού Επισκόπου, μετέδωσαν στά παιδιά δηλητηριώδεις τροφές, έκαναν δικούς τους οπαδούς, τούς μετέδωσαν αντιεκκλησιαστικές ιδέες καί αρχές, τούς κατέστησαν γενίτσαρους από εκκλησιαστικής πλευράς καί δημιούργησαν καρκινικά μορφώματα μέσα στούς κόλπους τής Εκκλησίας. Πνευματικά άρρωστοι Κατηχητές διέσπειραν αντιεκκλησιαστικές καί αντιεπισκοπικές ιδέες καί παρέσυραν τά παιδιά έξω από τό αληθινό πνεύμα τής Εκκλησίας.

Άν προσέξουμε, θά διαπιστώσουμε ότι όπου υπάρχουν μέσα σέ Μητροπόλεις καί Ενορίες «καπετανάτα», «αναρχικές εκδηλώσεις», «ασεβείς ενέργειες» κλπ. οφείλονται σέ τέτοιες ανώριμες κατηχητικές προσπάθειες. Μερικοί άρρωστοι Κατηχητές καί Κληρικοί εκμεταλλεύθηκαν τόν ζήλο τών παιδιών, αλλά καί διάφορους εκκλησιαστικούς θεσμούς, όπως Μοναστήρια, καί τά κατέστησαν φυτώρια ανταρσίας, χουλιγκανισμού καί φανατισμού. Συνήθως, τέτοιες προσπάθειες έχουν στόχο τόν επισκοπικό θρόνο, πού όταν δέν μπόρεσαν νά τόν καταλάβουν, τότε τόν πολέμησαν μέ μίσος καί μανία.

Βεβαίως, καί σέ αυτήν τήν περίπτωση δέν ευθύνεται η Εκκλησία ή οι ευλογημένοι θεσμοί, αλλά οι άρρωστοι άνθρωποι, οι εκκλησιαστικά σχιζοφρενείς λαϊκοί καί Κληρικοί, οι οποίοι προδίδουν τήν αποστολή τους, εκμεταλλεύονται τήν ίδια τήν Εκκλησία γιά τά δικά τους συμφέροντα καί τήν πολεμούν. Αυτοί οι άνθρωποι ασελγούν πάνω στό ίδιο τό Σώμα τής Εκκλησίας καί «βιάζουν» τίς αθώες παιδικές ψυχές. Μόνον η δύναμη τής μετανοίας διορθώνει τέτοια μεγάλα εκκλησιολογικά εγκλήματα.

Ν.Ι.
 
 http://www.parembasis.gr/2013/13_02_07.htm

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου