Του Γιώργου
Ν. Παπαθανασόπουλου
Ευχαριστώ
θερμά την κυρία Βαλάτα - Τσιάμα για την
ευγενική της πρόσκληση να καταθέσω την
ψυχή μου στον σημαντικό λογοτέχνη μας
Θανάση Πετσάλη - Διομήδη. Είναι η πρώτη
φορά που ομιλώ για τον λογοτέχνη που
αγάπησε ιδιαίτερα την Κηφισιά και νιώθω
ιδιαίτερη συγκίνηση. Ας θεωρηθεί
μνημόσυνο στη μνήμη του συγκεκριμένου
συγγραφέα που μας δίδαξε με ευρηματικό
και εύληπτο τρόπο την Ιστορία μας, από
τα χρόνια της Αλώσεως έως τα μέσα του
20ού αιώνα και μας καλλιέργησε την εθνική
αυτογνωσία και ιδιοπροσωπία μας.
Ονόμασα
"Κατάθεση ψυχής" την ομιλία μου,
γιατί την συναισθάνομαι ως πράξη
ευγνωμοσύνης προς τον συγγραφέα που
ήταν μεταξύ εκείνων που με ενέπνευσαν
να γράψω το ιστορικό μου μυθιστόρημα
"Μέρες Αποκάλυψης στην Ιωνία".
Πρέπει να σας ομολογήσω πως επηρεασμένος
από την δημοσιογραφική μου αντίληψη
στην αρχή σκέφθηκα τις μαρτυρίες και
τα στοιχεία που είχα συγκεντρώσει μετά
από μακρόχρονη έρευνα για την τραγωδία
του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας κατά
την περίοδο 1914-1922 να τις μορφοποιήσω ως
μια μελέτη. Όμως η γνωστή και σημαντική
συγγραφέας Γαλάτεια Γρηγοριάδου -
Σουρέλη με προέτρεψε να δοκιμάσω τις
δυνάμεις μου στο ιστορικό μυθιστόρημα,
στο οποίο αισθανόμουν οικείος, αφού
είχα διαβάσει όχι μόνο τον Θανάση Πετσάλη
- Διομήδη, αλλά και πολλούς από όσους
έχουν ασχοληθεί με αυτό. Έτσι οφείλω
και σ' αυτόν το πόνημά μου.