Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Ο χρόνος στη ζωή του ανθρώπου



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ένα πολύ δύσκολο έτος για τους περισσότερους Έλληνες τελειώνει και ένα νέο έρχεται, που δεν έχει τίποτε το αισιόδοξο να μας πει. Το 2015 είναι τα συμβατικά χρόνια μετά τη Γέννηση του Χριστού και στον καθένα μας προστίθεται ένα έτος στην ηλικία του. Αυτά τα κοινότυπα με οδήγησαν να αναζητήσω στη βιβλιοθήκη μου στοιχεία για την έννοια του χρόνου. Ο Πλάτωνας τον θεωρεί "μια κινούμενη εικόνα της αιωνιότητας" και ο πραγματιστής Αριστοτέλης ως " τον αριθμό των κινήσεων του παρόντος σε σχέση με το πριν και το μετά".

Ο Ιερός Αυγουστίνος τον ορίζει ως " το παρόν των περασμένων πραγμάτων, που είναι η μνήμη, το παρόν των σημερινών πραγμάτων, που είναι τα όσα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας και το παρόν του μέλλοντος που είναι η προσδοκία". Η διδασκαλία του Αυγουστίνου έχει ως κέντρο της τη Γνωσιολογία, που έως και σήμερα επικρατεί στη Δυτική Σκέψη, με διάφορες μορφές. Είναι ο πρώτος και πολύ πριν από τον Ντεκάρτ, που τονίζει ότι ο άνθρωπος πρέπει να αμφιβάλλει για όλα και προσθέτει: "Αμφιβάλλω, άρα υπάρχω", που ταυτόχρονα σημαίνει ζω, σκέπτομαι, θέλω, άρα υπάρχω.
Σε ένα συμφωνούν φιλόσοφοι και επιστήμονες, ότι ο χρόνος είναι παράγοντας της ύλης και επομένως δεν υπάρχει έξω από αυτήν. Αυτός είναι και ο λόγος που η ψυχή, ως άϋλη, είναι αθάνατη, αιώνια. Ο άνθρωπος ζει και τις δύο καταστάσεις. Ως ύλη γεννιέται, μεγαλώνει, ακμάζει και μετά γερνά και πεθαίνει. Ως ψυχή μέσα του έχει τη σπίθα της αιωνιότητας και γι' αυτό δεν πιστεύει ότι θα πεθάνει. Αυτή η εσωτερική πληροφορία από ορισμένους πνίγεται, ή περιθωριοποιείται και κάνουν μια ζωή ανεύθυνη και χωρίς κανόνες, σαν να τελειώνει στη Γη η ζωή. Αλλά η χωρίς την επίγνωση της αιωνιότητας ζωή οδηγεί στο παράλογο, ότι ζούμε χωρίς σκοπό, χωρίς να ξέρουμε και χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε στον εαυτό μας γιατί γεννηθήκαμε και γιατί κοπιάζουμε, γιατί τα βάσανα και οι πίκρες, γιατί οι επιτυχίες και οι αποτυχίες, γιατί τα γερατειά και οι αρρώστιες.

O χρόνος και η ελευθερία



ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Τ​​ελευταία Kυριακή του δέκατου τέταρτου χρόνου της τρίτης μετά Xριστόν χιλιετίας. Kαι όπως όρισε με ρεαλισμό ο Aριστοτέλης, «γερνάνε όλα με τον χρόνο, δεν φέρνει νιάτα ούτε ομορφιά ο χρόνος, είναι μόνο αίτιος φθοράς».

Tα νιάτα ελπίζουν, οι ώριμοι μελαγχολούν σε κάθε συμβατική μέτρηση του χρόνου. Oχι οπωσδήποτε επειδή η ηλικία μετράει την απόσταση από τον θάνατο. Aυτός, έτσι κι αλλιώς καιροφυλαχτεί για όλους στην κάθε στιγμή –«μόλις γεννιέται ο άνθρωπος, είναι και ώριμος να πεθάνει». Σε άλλες εποχές ο πολιτισμός (ο κοινός τρόπος του βίου) είχε άξονα την εναργή συνείδηση της θνητότητας, τη «μνήμη θανάτου». Γιατί; Eπειδή γεννάει πλούτο ζωής η ανάληψη της ευθύνης του χρόνου, ευθύνης για την ψηλάφηση «νοήματος» (αιτίας και σκοπού) της ύπαρξης και του θανάτου. Σήμερα ο κοινός τρόπος ή πολιτισμός είναι μια πανικόβλητη (και αφελέστατη) προτροπάδην φυγή από το πρόβλημα: ο Iστορικός Yλισμός, αυτάρεσκος παλιμβαρβαρισμός, αφελέστατος στον πρωτογονισμό του.

H ανάληψη ευθύνης απέναντι στη βραχύτητα του βίου και στην εγγύτητα του θανάτου, ίσως να σημαίνει τη μόνη δυνατότητα ελευθερίας από τον θάνατο. O θάνατος είναι αναπότρεπτη συνέπεια του «αιτιατού» χαρακτήρα της ύπαρξής μας. Δεν είμαστε οι αίτιοι της ύπαρξής μας, δεν επιλέξαμε να υπάρχουμε, η αιτία που υπάρχουμε είναι «αλλού»: έξω από τη δική μας βούληση και ενεργητική δυνατότητα. Oμως η διαχείριση της (ερήμην μας) δεδομένης ύπαρξής μας είναι πεδίο της δικής μας του καθενός ευθύνης, της δικής μας ελευθερίας.

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Να κάνουμε το καλό από αγάπη για τον Χριστό.


- Γέροντα, φοβάμαι, όταν σκέφτωμαι τά δύσκολα χρόνια πού περιμένουμε.

– Τί φοβάσαι, μήπως πάς στην κόλαση και βασανίζεσαι μαζί μέ τά ταγκαλάκια; Τό νά λές: βοήθησε με, Χριστέ μου, νά πάω στον Παράδεισο, γιά νά μή Σέ στενοχωρήσω, γιατί είναι βαρύ μετά άπό όσα έκανες γιά μένα νά μέ νιώθης στην κόλαση, αυτό τό καταλαβαίνω. Αλλά νά θέλης νά πάς στον Παράδεισο, γιά να βολευτής, αυτό δεν έχει φιλότιμο. Δεν τό λέω αυτό, γιά νά αφήσουμε ρέμπελη τήν ζωή μας, νά κάνουμε αταξίες και νά πάμε στην κόλαση, αλλά πολλές φορές μπαίνει μιά προσπάθεια: νά κάνω τό καλό, γιά νά μή χάσω τόν Παράδεισο. Άν έχουμε φιλότιμο, θα σκεφθούμε: Τόσοι άνθρωποι θά πάνε στην κόλαση, οι καημένοι, πού και σ’ αυτήν τήν ζωή δεν ένιωσαν λίγη αληθινή χαρά, κι έγώ θά σκεφθώ τόν εαυτό μου;. Ειλικρινά σας λέω, δεν μέ απασχολεί που θά πάω. Τόν εαυτό μου τόν έχω πετάξει. Όχι ότι θέλω νά είμαι μακριά από τόν Χριστό καί γι’ αυτό δέν μέ απασχολεί άν πάω στον Παράδεισο, άλλα δέν είναι σκοπός μου νά κάνω τό καλό, γιά νά πάω στον Παράδεισο. Καί νά μέ πετάξης, λέω, Χριστέ μου, ευχαριστημένος θά είμαι δέν αξίζω γιά τόν Παράδεισο. Σήμερα ή ζωή μας έγινε άχαρη καί δύσκολη, γιατί λιγόστεψε ό ηρωισμός, τό φιλότιμο. Ακόμη καί πνευματικοί άνθρωποι σκέφτονται μπακαλίστικα. Φθάνουν νά ζουν μία ζωή δήθεν πνευματική. Κοιτάνε νά απολαύσουν ό,τι θέλουν, μέχρι εκεί πού δέν κολάζονται.

Λογαριάζουν: Αυτό κολάζει; δέν κολάζει. Άρα μπορώ νά τό απολαύσω. Στο θέμα τής νηστείας π.χ. λένε: Αύριο είναι Παρασκευή. Έ, απόψε μπορώ νά φάω κρέας μέχρι δώδεκα παρά πέντε τήν νύχτα φέρε λοιπόν νά φάμε. Μετά τις δώδεκα όμως δέν κάνει αλλάζει ή μέρα είναι αμαρτία. Δηλαδή, θέλουν καί τόν Παράδεισο νά μή χάσουν, άλλα καί αυτήν τήν ζωή νά τήν απολαύσουν. Έτσι αντιμετωπίζουν καί τήν αμαρτία καί τήν κόλαση μέ τρόπο μπακαλίστικο. Άν όμως σκέφτονταν φιλότιμα, θά έλεγαν: Ό Χριστός σταυρώθηκε καί υπέφερε τόσα γιά μένα κι έγώ πώς νά Τόν πληγώσω μέ μιά αμαρτωλή πράξη μου; Δέν θέλω νά πάω στην κόλαση, όχι γιά τίποτε άλλο, άλλα γιατί δεν θά αντέξω νά στενοχωριέται ό Χριστός, πού θά είμαι στην κόλαση.

Ο Θεός θα δώσει τη λύση.


Ό Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύ­τερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προ­σοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζωνται οι άνθρω­ποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσό­τερο. Ό Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει. Δεν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ό Θεός! Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβή­ρων κανένας μοναχός. Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανά­σταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε. Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ό καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τι θα γίνει μ’ αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά πού προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει μία γυ­ναίκα – ήταν ή Παναγία – πού έλαμπε και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε. Τού παίρνει την σκούπα από το χέρι και τού λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Υστέρα εξαφανί­σθηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε ή Παναγία.
Ό Θεός άτι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ό διάβολος, άλλα δουλεύει και ό Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρό­κυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ό Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό. Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ό Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα. Θα αμει­φθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ό Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ό καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη.

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Ναυπάκτου Ιερόθεος: «Ο Καπιταλισμός είναι η θρησκεία της φιλαργυρίας»



Σημαντική παρέμβαση κάνει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.Ιερόθεος σε συνέντευξή του στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Ο Εκκλησιολόγος» των Πατρών.

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρεται εκτενώς στα θέματα της επικαιρότητας, καθώς και στον Καπιταλισμο που τον χαρακτήρισε «Θρησκεία».
Αναλυτικά όσα είπε: 

- Σεβασμιώτατε, αν συμφωνείτε, θα θέλαμε να ξεκινήσουμε από την επικαιρότητα. Πολύς κόσμος ανησυχεί ότι επίκειται ένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τους Παπικούς χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Σας παρακαλούμε, ξεκαθαρίστε μας πότε και πως είναι δυνατή η ένωση με τους Δυτικούς; Υπάρχουν, ισχύουν και στο χώρο της Εκκλησίας οι «κόκκινες γραμμές», που αν παραβιασθούν, τότε ομιλούμε για προδοσία της πίστεως;

«Πάντοτε προσευχόμαστε στην Εκκλησία για την ένωση των Εκκλησιών, ιδίως για την «ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος». Μάλιστα στην θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, παρακαλούμε τον Θεό αμέσως μετά την μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού: «τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε, τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον τη αγία σου καθολική και αποστολική Εκκλησία», δηλαδή προσευχόμαστε να επιστρέψουν οι πεπλανημένοι στην Εκκλησία. Δεν είναι δυνατόν να προσευχόμαστε με αυτά τα λόγια στην θεία Λειτουργία και στην πράξη να επιδιώκουμε την ένωση χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς να αντιμετωπισθούν τα δογματικά θέματα. Το lex orandi συνδέεται στενά με το lex credendi.

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Ἡ περί καρδίας ἀντίληψη στήν Βυζαντινή πνευματικότητα



τοῦ Ἀντωνίου-Αἰμιλίου Ταχιάου, Ὁμ. καθηγητοῦ Α.Π.Θ. - ἀντεπιστέλλοντος μέλους Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν

Ὅταν ὁ ἀξιότιμος κύριος Πρόεδρος της Kαρδιολογικῆς Ἑταιρείας Βορείου Ἑλλάδος μοῦ ἔκανε τήν τιμή νά μοῦ ζητήση νά μιλήσω ἐνώπιον τοῦ ἐκλεκτοῦ αὐτοῦ ἀκροατηρίου, προβληματίσθηκα πολύ γιά τό τί θά μποροῦσα ἐγώ, ἕνας ἱστορικός, νά πῶ σέ καρδιολόγους. Tότε θυμήθηκα τί ἀκριβῶς μέ συνδέει μέ τούς καρδιολόγους καί τήν καρδιολογία: ἡ περίπτωσή μου τοῦ βαρέως καρδιοπαθοῦς, τοῦ τακτικοῦ θαμώνα τοῦ ἰατρείου καρδιολόγων, καρδιολογικῶν διαγνωστικῶν κέντρων καί χειρουργείων. Σκέφθηκα, λοιπόν, ὅτι σ’ αὐτούς ὅλους τούς ἀνθρώπους πρέπει νά ἀνταποδώσω κάτι, σάν προσωπική ὀφειλή. Mέχρι τώρα τούς ἀκούω ἐγώ νά μοῦ μιλοῦν γιά τήν καρδιά, σήμερα εἶναι ἡ σειρά μου νά τούς μιλήσω γιά τό ὄργανο αὐτό τῆς ζωῆς μας, ἀλλά ἀπό ἕνα ἄλλο πρίσμα, μία ἄλλη ὀπτική γωνία, αὐτή πού βρίσκεται πέρα ἀπό τήν ἰατρική, ἀλλά στήν διάσταση πού ἐκτείνεται στόν χῶρο τοῦ ὑπερφυσικοῦ, διότι ὑπάρχει καί μιά τέτοια ὄψη τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ ὀργάνου, ἡ ὁποία εἶναι πολύ λίγο γνωστή.

Φαίνεται ὅτι πολύ νωρίς ὁ πρωτόγονος homo erectus συνειδητοποίησε μέσα του τήν λειτουργία τῆς καρδιᾶς καί τήν ταύτισε μέ τήν ἴδια τήν παρουσία τοῦ φαινομένου τῆς ζωῆς, ἐκτιμώντας ἔτσι στή σωστή της διάσταση τήν ὑπαρξιακή ἀξία της. Ἐπειδή ὅμως στούς πρωτογόνους τοῦ Mεξικοῦ ὁ ἥλιος θεωρεῖτο ἡ πηγή τῆς ζωῆς, προσφέρονταν σ’ αὐτόν ὡς θυσία, ὄχι θρησκευτικῆς ἀλλά μαγικῆς σκοπιμότητας, αἱμάσσουσες καρδιές ἀνθρώπων καί ζώων. M’ αὐτόν τόν τρόπο ἤθελαν νά προκαλέσουν τή συνέχεια τῆς παρεχόμενης ἀπό τόν ἥλιο ζωῆς. Ἐπειδή ἡ καρδιά θεωρεῖτο ἡ ἕδρα τῆς ζωῆς, τῶν συναισθημάτων καί τῆς σκέψης ἀκόμη, κάποιοι πρωτόγονοι τῆς Δυτικῆς Ἀφρικῆς, ὡς τίς ἀρχές τοῦ αἰώνα μας ἀκόμη, ὅταν πέθαινε ὁ βασιλιάς τους, συνήθιζαν νά προσφέρουν τήν καρδιά του ὡς βρώση στόν διάδοχό του, ὥστε μέ τόν τρόπο αὐτόν νά περάση σ’ αὐτόν ἡ βασιλική ἐξουσία, καί νά κατασταθῆ γνήσιος συνεχιστής τῆς βασιλείας.

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Σε βαριά αρρώστια το Βατικανό



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Από βαριά αρρώστια πάσχει το Βατικανό. Αυτό δεν το είπε κάποιος «ζηλωτής» Ορθόδοξος μοναχός, αλλά ο ίδιος ο σημερινός Πάπας Φραγκίσκος, που πρόσφατα είχε χαρακτηρίσει την Ορθόδοξη Εκκλησία «ασθενή», αφού δεν είναι υποταγμένη σ’ αυτόν. Το λυπηρό είναι ότι Ορθόδοξοι Προκαθήμενοι ζηλούν τις υπερεξουσίες του Πάπα και την απαράδεκτη κατάσταση της αυλής του και επιδιώκουν να εισαγάγουν τα παπικά πρότυπα στην Ορθόδοξη Εκκλησία…
Ο Πάπας Φραγκίσκος με την ευκαιρία της εορτής των Χριστουγέννων τη Δευτέρα, 22 Δεκεμβρίου 2014, μίλησε στα μέλη της Ρωμαϊκής Κούριας και εξαπέλυσε σε βάρος τους σφοδρότατη επίθεση. Οι μύδροι και οι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί του δείχνουν τον ηθικό ξεπεσμό της γραφειοκρατίας του Βατικανού, που επί αιώνες έχει αναπτυχθεί σε ένα ανίκητο Λεβιάθαν, λόγω της κοσμικής, ηγεμονικής, αυταρχικής και ιμπεριαλιστικής θέσης που έχει αποκτήσει ο Πάπας. Σημειώνεται ότι ο Πάπας Φραγκίσκος θέλησε να δημοσιοποιηθεί η στα ιταλικά ομιλία του, αφού ολόκληρη δημοσιεύθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Βατικανού.
Ο Πάπας ανέφερε ένα μεγάλο κατάλογο ασθενειών από τις οποίες πάσχει η Κούρια, και οι οποίες, όπως τόνισε, «εξασθενούν τη διακονία της προς τον Θεό».
Η πρώτη αρρώστια που ανέφερε είναι πως τα μέλη της Κούριας αισθάνονται «αθάνατα», «απαραίτητα» και «διαθέτοντα πλήρη ασυλία»*. Αλλά, όπως σημείωσε, τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από ανθρώπους που θεωρούσαν τους εαυτούς τους αιώνιους, αναγκαίους και ασύδοτους... Άλλη ασθένεια της Κούριας είναι, πάντα κατά τον Πάπα, η σκληροκαρδία της, η διανοητική και η πνευματική. Παρομοίασε τα μέλη της με τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους τους οποίους χαρακτήρισε ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος «σκληροτράχηλους και απερίτμητους τη καρδία και τοις ωσίν» ( Πρ. ζ΄ 52).

ΙΕΠ: Ερωτηματολόγιο προς Σχολικούς Συμβούλους για τη διδακτέα-εξεταστέα ύλη των μαθημάτων Λυκείου



Ζητούνται απόψεις των Σχολικών Συμβούλων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (α) για την επάρκεια του διδακτικού χρόνου και (β) για στοιχεία της ύλης που θα μπορούσαν να αφαιρεθούν

Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο πλαίσιο της διαδικασίας διαμόρφωσης μιας ολοκληρωμένης πρότασης για τον εξορθολογισμό της διδακτέας – εξεταστέας ύλης των μαθημάτων του Λυκείου που εξετάζονται με θέματα που προέρχονται κατά 50% από την Τράπεζα Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ζητά τις απόψεις των Σχολικών Συμβούλων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (α) για την επάρκεια του διδακτικού χρόνου και (β) για στοιχεία της ύλης που θα μπορούσαν να αφαιρεθούν.

Οι Σχολικοί Σύμβουλοι ,ετά την είσοδό τους στην πλατφόρμα του Ερωτηματολογίου, θα πρέπει να επιλέξουν Τύπο Λυκείου, Τάξη και Μάθημα / Κλάδο για να προχωρήσουν στην καταγραφή των παρατηρήσεών τους σχετικά με την κάλυψη της διδακτέας - εξεταστέας ύλης στα γνωστικά αντικείμενα που εξετάζονται κατά 50% με θέματα της Τράπεζας Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Οι παρατηρήσεις θα πρέπει να αφορούν όλα τα μαθήματα που εποπτεύονται από την ειδικότητα των Σχολικών Συμβούλων .

Παράταση των αξιολογήσεων για όλους τους αξιολογητές μέχρι 17 Ιανουαρίου



Παρατείνεται η ημερομηνία καταχώρισης των αξιολογήσεων από όλους τους αξιολογητές στην πλατφόρμα αξιολόγησης μέχρι και τις 17/1/2015, με απόφαση που υπέγραψε ο υπουργός Παιδείας Α. Λοβέδρος (Δείτε εδώ την απόφαση).

Η Υ.Α. 12402/26-11-2014 όριζε τα εξής:

1. Από 4/12/2014 έως και 31/12/2014 οι αξιολογητές καταχωρίζουν στη πλατφόρμα αξιολόγησης τις αξιολογήσεις τους.

2. Ειδικότερα σε επίπεδο Διεύθυνσης Εκπαίδευσης που το πλήθος των αξιολογουμένων ξεπερνά τους 200 εκπαιδευτικούς ανά αξιολογητή παρατείνεται η ημερομηνία καταχώρισης μέχρι και τις 17/1/2015.

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ-ΠΑΝΩΦ (ταινία, Χριστουγεννιάτικη Ιστορία)



"Μια ξεχωριστή μέρα του Mπάρμπα-Πανώφ" είναι μια πολύ όμορφη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία που γράφτηκε αρχικά από τον Ruben Saillens και αργότερα προσαρμόστηκε από τον Leo Tolstoy. Οι εικόνες του βίντεο προέρχονται από το βιβλίο των εκδόσεων της Αποστολικής Διακονίας με τον ομώνυμο τίτλο. Οι είκονες από το ξένο βιβλίο είναι του Tonny Moris και η μετάφραση έγινε από την Ελένη Γκανούρι. Το βίντεο είναι μια πολύ όμορφη δημιουργία των Χαρούμενων Αγωνιστών (Χ.Α.) Αθηνών. Για την δυνατότητα ανάρτησης του βίντεο, αλλά και το ίδιο το βίντεο θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους Χαρούμενους Αγωνιστές συμμετείχαν στην δημιουργία του.

Τα Χριστούγεννα στην υμνολογία της Εκκλησίας



ο ΜΙΧΑΗΛ Γ. ΤΡΙΤΟΣ, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

* Αναμφίβολα οι ύμνοι των Χριστουγέννων, οι οποίοι γοητεύουν με την ομορφιά τους, πείθουν με το πνευματικό τους περιεχόμενο και εντυπωσιάζουν με τον πλούτο των εξαισίων εικόνων τους, εντάσσονται στα υψηλής ποιοτικής στάθμης ποιητικά κείμενα της ανθρωπότητας. 
Διαθέτουν έξοχο συμβολισμό, βαθύτατη υποβλητικότητα και αποτελούν δείγματα αφθάστου θεολογικού βάθους, δογματικής ακριβολογίας και μετρικής τελειότητας. Υπέροχες ποιητικές εκφράσεις, επιλογή των πλέον εντυπωσιακών λέξεων από το πλούσιο λεξιλόγιο της ελληνικής γλώσσας, θερμή πνοή πίστεως και ελπίδας και κυρίως ξεχείλισμα δυνατών βιωματικών καταστάσεων είναι τα κύρια στοιχεία που συνθέτουν τη μεγαλοσύνη της ανεπανάληπτης αυτής υμνολογίας.
Σε τελευταία ανάλυση οι ύμνοι των Χριστουγέννων αποτελούν «ύμνο του ανθρώπινου προσώπου», αφού ο θεός ως ανθρώπινο πρόσωπο επιτελεί το σωτήριο έργο του. Όπως σωστά έχει λεχθεί τον «επινίκιο» του ανθρώπου δεν θα τον βρούμε ούτε στον Πίνδαρο ούτε στο Σοφοκλή, αλλά στους ύμνους των Χριστουγέννων, όπου υπέροχα τονίζεται ότι «Θεός ανθρώποις εκ Παρθένου πεφανέρωται, μορφωθείς το καθ’ ημάς και θεώσας το πρόσλημμα».
Από την ανεπανάληπτη χριστουγεννιάτικη υμνολογία θα παρουσιάσουμε μερικούς αντιπροσωπευτικούς ύμνους.

Αν δεν έχη ο άνθρωπος ταπείνωση, καμμιά αρετή δεν μπορεί να τον πλησιάση. ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΊΣΙΟΥ


- Γέροντα, πέστε μας κάτι, πριν φύγετε.

- Τι να σας πω; Τόσα σας είπα!
- Πέστε μας κάτι, για να το δουλέψουμε, μέχρι να ξαναρθήτε.
- Ε, αφού επιμένετε, να σας πω… Μία είναι η αρετή, η ταπείνωση∙ επειδή όμως δεν το καταλαβαίνετε, άντε, να σας πω και την αγάπη. Αλλά, όποιος έχει ταπείνωση, δεν έχει και αγάπη;
- Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ λέει: «Ό,τι είναι το αλάτι για το φαγητό, είναι και η ταπείνωση για την αρετή».
- Δηλαδή χωρίς την ταπείνωση δεν …τρώγονται οι αρετές! Θέλει να πη ο Άγιος πόσο απαραίτητη είναι η ταπείνωση στην εργασία των αρετών.
- Γέροντα, αλλού ο Αββάς Ισαάκ λέει ότι η ταπείνωση έρχεται, όταν αποκτήση ο άνθρωπος αρετές.
- Μήπως δεν το κατάλαβες καλά; Αν δεν έχη ο άνθρωπος ταπείνωση, καμμιά αρετή δεν μπορεί να τον πλησιάση.
- Δηλαδή, Γέροντα, όποιος έχει ταπείνωση έχει όλες τις αρετές;
- Εμ βέβαια. Ο ταπεινός έχει όλα τα πνευματικά αρώματα: απλότητα, πραότητα, αγάπη χωρίς όρια, καλωσύνη, ανεξικακία, θυσία, υπακοή κ.λπ. Επειδή έχει την πνευματική φτώχεια, έχει και όλον τον πνευματικό πλούτο. Είναι επίσης και ευλαβής και σιωπηλός, γι’ αυτό συγγενεύει και με την Κεχαριτωμένη Θεοτόκο Μαρία, η οποία είχε μεγάλη ταπείνωση. Ενώ είχε μέσα της ολόκληρο τον Θεό σαρκωμένο, δεν μίλησε καθόλου, μέχρι που μίλησε ο Χριστός στα τριάντα Του χρόνια . Στον ασπασμό του Αγγέλου είπε: «Ιδού η δούλη Κυρίου∙ γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Δεν είπε: «Εγώ θα γίνω μητέρα του Υιού του Θεού».

Η κατά σάρκα του Χριστού Οικονομία (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)






Σχετικά με τη συγκαταβατική ενσάρκωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τα όσα προσφέρθηκαν εξαιτίας της σ' αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν αληθινά και σχετικά με την αιτία που ο Θεός, αν και μπορούσε να ελευθερώσει με ποικίλους άλλους τρόπους το ανθρώπινο γένος από την υποταγή στο διάβολο, προτίμησε να χρησιμοποιήσει αυτή τη συγκαταβατική τακτική.

Μπορούσε, οπωσδήποτε, ο προαιώνιος και απεριόριστος και παντοκράτορας Λόγος και παντοδύναμος Υιός του Θεού, και χωρίς ο ίδιος να περιβληθεί την ανθρώπινη φύση, να απαλλάξει τους ανθρώπους από την υποτέλεια στο θάνατο και την υποδούλωση στο διάβολο, γιατί όλα υπακούουν στις εντολές του και το καθετί εξαρτιέται από τη θεϊκή εξουσία του, όλα έχει τη δύναμη να τα ενεργεί και, σύμφωνα με τον Ιώβ, τίποτε δε βρίσκεται έξω από τις δυνατότητές του, άλλωστε, απέναντι στην απόλυτη υπεροχή του δημιουργού, η δύναμη αντίστασης των δημιουργημάτων χρεοκοπά, κανένα δεν είναι ισχυρότερο από τον Παντοκράτορα.


Όμως, αυτή η τακτική σωτηρίας, δηλαδή με την ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού, ήταν η πιο προσαρμοσμένη στη δική μας φύση, την ανθρώπινη αδυναμία μας κι ακόμα ήταν η πιο αντάξια του Θεού που την εφάρμοζε μια και χαρακτηριζόταν από το στοιχείο της δικαιοσύνης, χωρίς το οποίο καμιά ενέργεια του Θεού δεν πραγματοποιείται. «Δίκαιος γαρ ο Θεός, και δικαιοσύνας ηγάπησε, και ουκ έστιν αδικία εν αυτω», όπως λέει κι ο ψαλμωδός Προφήτης.

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Ο Γέροντας Παΐσιος για τα Χριστούγεννα.



Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται».

«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά· τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή».

«Να μελετάει και να ζει τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται. Η καρδιά σας να γίνη Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώση όλες τις ευλογίες Του.

-Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;

-Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε! Η μητέρα μου έλεγε: «Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Βλέπεις, την νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «αγραυλούσαν». Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες πού αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό.

-Πώς ήταν Γέροντα, το σπήλαιο;

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ


ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ



π. Δ η ­μ η ­τ ρ ί ­ο υ   Μ π ό ­κ ο υ 

Ὁ ὁ­δη­γὸς ἀ­νέ­βη­κε σβέλ­τα στὴ θέ­ση του καὶ ἔ­βα­λε μπρὸς τὴ μη­χα­νή. Οἱ τε­λευ­ταῖ­οι ἐ­πι­βά­τες ἀ­νέ­βη­καν βι­α­στι­κά, βάλ­θη­καν νὰ ψά­χνουν τὶς θέ­σεις τους. Προ­πα­ρα­μο­νὴ Χρι­στου­γέν­νων, ἡ κί­νη­ση στὸ ζε­νίθ. 

Ἔ­σκυ­ψε νὰ ση­κώ­σει τὴ βα­λί­τσα της, μὰ ὁ ἄν­τρας της τὴν πρό­λα­βε. Τὴν τα­κτο­ποί­η­σε στὸν χῶ­ρο τῶν ἀ­πο­σκευ­ῶν καὶ γύ­ρι­σε κε­φά­τος κον­τά της. 

- Ἄν­τε λοι­πόν, κα­λό σου τα­ξί­δι, τῆς χα­μο­γέ­λα­σε ἀ­πο­χαι­ρε­τών­τας την. Σὲ λίγο πάλι ραν­τε­βοῦ ἐ­δῶ. 

Χα­μο­γέ­λα­σε κι ἐ­κεί­νη μὲ τὸ ζό­ρι, ἀν­τάλ­λα­ξαν ἕ­να βι­α­στι­κό, ψυ­χρὸ φι­λὶ κι ἀ­νέ­βη­κε στὴ θέ­ση της. Ἔ­φευ­γε γιὰ τὴν Ἀ­θή­να ἐ­κτά­κτως. Γιὰ δυ­ὸ μέ­ρες μο­νά­χα. Νὰ δώ­σει ἕ­να χέ­ρι βο­ή­θειας στὴν κό­ρη τους, ποὺ ἔμ­παι­νε γιὰ μιὰ μι­κρο-ἐ­πέμ­βα­ση στὸ νο­σο­κο­μεῖ­ο. Τί­πο­τε ἀ­νη­συ­χη­τι­κό, θά ’βγαι­νε αὐ­θη­με­ρόν, μὰ κά­ποι­ος ἔ­πρε­πε νὰ κρα­τή­σει τὰ μι­κρά, ὥ­σπου νὰ ξα­νάρ­θει ἡ μά­να τους. 

Τὸ με­γά­λο λε­ω­φο­ρεῖ­ο ξε­κί­νη­σε. Πρὶν στρί­ψουν γιὰ τὸν με­γά­λο δρό­μο, εἶ­δε ξα­νὰ μὲ τὴν ἄ­κρη τοῦ μα­τιοῦ της τὸν ἄν­τρα της. Τῆς κού­νη­σε τὸ χέ­ρι του. Κού­νη­σε κι ἐ­κεί­νη ἐ­λα­φρὰ μὰ ἀ­νό­ρε­χτα τὸ κε­φά­λι της. Μιὰ με­λαγ­χο­λι­κὴ δι­ά­θε­ση τὴν πλημ­μύ­ρι­ζε. 

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Βράβευση Γ. Καραμπελιά από την Ακαδημία Αθηνών: Τι γράφτηκε στον Τύπο



Παραθέτουμε δύο δημοσιεύματα για τη βράβευση του βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά, Η Ανολοκλήρωτη Επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή (Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2011) από την Ακαδημία Αθηνών.

Το πρώτο δημοσιεύτηκε στον Αντιφωνητή:

Βράβευση Καραμπελιᾶ στήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν – Νίκη τοῦ ἐθνικοῦ στρατοπέδου

Μία σπουδαία εἴδηση ἀπό τήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν φέρνει καλά νέα στό κομμάτι ἐκεῖνο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ πού βιώνει συνειδητά κι ἐπώδυνα τήν ἐθνική μας παρακμή καί εἰδικά τόν πνευματικό μας μεταπρατισμό.Ἡ Ἀκαδημία βραβεύει στά τέλη Δεκέμβρη τό βιβλίο τοῦ Γιώργου Καραμπελιᾶ «Ἡ ἀνολοκλήρωτα ἐπανάσταση τοῦ Ρήγα» (Ἐναλλακτικές Ἐκδόσεις)!
Ἡ ἔκπληξη δέν ὀφείλεται, βεβαίως, στό βιβλίο αὐτό καθαυτό, πού εἶναι ἐξαίρετο, ὅπως καί ὅλα τά τελευταῖα βιβλία τοῦ Καραμπελιᾶ,ἀλλά στή βράβευση πού ξεπέρασε τόσο τόν παραδοσιακό συντηρητισμό τοῦ ἱδρύματος (χαρακτηριστικό: μέχρι καί σύγκριση μέ τόν …Κουφοντίνα ἀκούστηκε ἀπό ἐναντιόφρονα!) ὅσο καί τήν λυσσώδη ἀντίδραση τοῦ ψευδοεκσυγχρονιστικοῦ πυρήνα πού ἐγκαταστάθηκε ἐντός του.
Τό βιβλίο πέρασε ἀπό τήν τριμελή Ἐπιτροπή καί ἀπό τήν 15μελή «τάξη» τῶν ἱστορικῶν,ἀλλά μετά οἱ ἀντιδράσεις, κυρίως ἀπό τόν ὑπουργό «Δικαιοσύνης» τοῦ Σημίτη Σταθόπουλο, τόν Διαμαντοῦρο καί 2-3 ἀκόμη (συνεργάτες τοῦ ΔΟΛίου συγκροτήματος) ὁδήγησαν σέ 15ήμερη ἀναβολή τῆς ἀπόφασης,προκειμένου «νά διαβάσουν κι ἄλλοι τό βιβλίο». Στήν ἑπόμενη Ὁλομέλεια τό κλῖμα παρέμεινε θετικό (ὁ πρόεδρος κ. Κ. Δεσποτόπουλος χαρακτήρισε τό βιβλίο «καταπληκτικό» κι ὁ συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός ζήτησε νά γίνει ἐπιτέλους κι ἕνα βῆμα πέρα ἀπό τή συντήρηση) καί τότε οἱ ἀντιτιθέμενοι στή βράβευση πρότειναν μυστική ψηφοφορία! Οὔτε κι αὐτό ὅμως τούς βγῆκε καί ἡ βράβευση πέρασε ὁριακά πάνω ἀπό τήν ἀπαιτούμενη ἀπόλυτη πλειοψηφία.
Σέ κάθε περίπτωση ἔχουμε ἕνα γεγονός μέ πολλαπλή σημασία.
Πρῶτον γιά τήν ἰδεολογική καί πολιτική ταυτότητα τοῦ συγγραφέα (τήν τόσο κοντινή μέ τή δική μας) πού πολύ θά ἤθελαν κάποιοι νά τήν χαρακτηρίζουν «περιθωριακή».

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ Πρός τόν κ. Μιλτιάδη Κωνσταντίνο, Κοσμήτορα Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ. ἐνάντια στήν Ἵδρυση Κατεύθυνσης Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στό Α.Π.Θ.



ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ
ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. 2/88/2950 
ΚΑΡΥΑΙ ΤΗι: 9η/22ᾳ Δεκεμβρίου 2014

Ἐλλογιμώτατον
κ. Μιλτιάδην Κωνσταντίνου
Κοσμήτορα Θεολογικῆς Σχολῆς
Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου
Εἰς Θεσσαλονίκην

Ἐλλογιμώτατε κύριε Κοσμῆτορ,
Ἐκφράζομεν ἐν πρώτοις τάς ἑορτίους εὐχάς καί προρρήσεις πρός τήν Ὑμετέραν Ἐλλογιμότητα διά τάς ἐπί θύραις ἁγίας ἑορτάς τοῦ Δωδεκαημέρου ὡς καί τῆς πρώτης τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ, ὑπέρ τῆς ἄνωθεν ἐνισχύσεως καί φωτισμοῦ παρά τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς τό πολυεύθυνον καί σημαντικόν ἔργον τό ὁποῖον ἐπιτελεῖτε.
¨Η καθ' ἡμᾶς Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐνωτιζομένη τήν ἀγωνίαν πολλῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν διά τήν πορείαν τῶν θεολογικῶν σπουδῶν, ἐνόψει καί τῆς ἀποφάσεως διά τήν ἵδρυσιν κατευθύνσεως ἰσλαμικῶν σπουδῶν εἰς τό Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., διά τοῦ παρόντος ἱεροκοινοσφραγίστου ἡμῶν γράμματος μεταφέρει ὀφειλετικῶς πρός τήν Ὑμετέρα Ἐλλογιμότητα τήν ἔκπληξιν καί ἐν ταὐτῷ τήν λύπην Αὐτῆς, θεωροῦσα τήν ὡς ἄνω ἀπόφασιν ὡς παρέκκλισιν ἐκ τοῦ σκοποῦ τόν ὁποῖον ἐτάχθη νά ὐπηρετῇ ἡ Ὀρθόδοξος Θεολογία. Διά τήν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν, ὡς γνωστόν, ἡ Θεολογία εἶναι πρωτίστως βιωματικόν γεγονός, εἶναι προσευχή καί κοινωνία μετά τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Ἀλλά καί ἡ ἵδρυσις καί λειτουργία τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν εἰς τό πλαίσιον τῆς Ἀνωτάτης Ἐκπαιδεύσεως προσφέρει τήν ἀπαραίτητον ἐπιστημονικήν γνῶσιν διά τήν διαπαιδαγώγησιν πρός τήν ὁδόν τῆς Ἀληθείας.

Εἰς τό ὡς ἄνω πλαίσιον λειτουργοῦσα ἠ Θεολογική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης, κατά τά 70 χρόνια ἱστορίας αὐτῆς, ἀνέδειξε τήν Πατερικήν καί Χριστοκεντρικήν διάστασιν τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας, καθόσον ἐδίδαξαν εἰς αὐτήν σπουδαῖοι καθηγηταί, προσήλκυσε δέ ἱκανόν ἀριθμόν νέων φοιτητῶν ἐκ τῆς ἡμεδαπῆς καί τῆς ἀλλοδαπῆς. Πλῆθος θεολόγων, κληρικῶν καί λαϊκῶν, πατριαρχῶν, ἱεραρχῶν, μοναχῶν καί μοναζουσῶν, ὡς καί πολλῶν μοναχῶν τοῦ Ἁγιωνύμου ἡμῶν Τόπου τυγχάνουν τρόφιμοι αὐτῆς, κατά κοινήν δέ ὁμολογίαν ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης προσέφερε κατά τό διάστημα λειτουργίας αὐτῆς πολυτίμους ὑπηρεσίας εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ἐκτεινομένας πολύ πέραν τῶν ὁρίων τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου.

Η Ακαδημία και ο Ρήγας Φεραίος

Κωνσταντίνος Χολέβας

Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε πρόσωπα και σωματεία για την πολιτιστική, επιστημονική και κοινωνική προσφορά τους. Μία διάκριση με ιδιαίτερη σημασία είναι η απονομή ειδικού βραβείου για τη μελέτη των χρόνων της Τουρκοκρατίας. Το βραβείο έλαβε με σχεδόν ομόφωνη απόφαση της Ακαδημίας ο Γιώργος Καραμπελιάς, ιστορικός ερευνητής, εκδότης του περιοδικού «ΑΡΔΗΝ» και συγγραφεύς πολλών βιβλίων.

Ο Καραμπελιάς βραβεύτηκε για το έργο του με τον τίτλο «Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα», το οποίο εκδόθηκε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της πολυσύνθετης προσωπικότητας του Εθνομάρτυρα Ρήγα Βελεστινλή (Φεραίος).

Ο Γ. Καραμπελιάς δίνει έμφαση στα νεανικά χρόνια του Ρήγα, όταν η επαναστατική ιδεολογία του βασιζόταν στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση του λαού μας. Τότε εξέδωσε ως εκδότης - επιμελητής τους «Χρησμούς του Αγαθάγγελου», ένα έργο με προφητείες ενός ανυπάρκτου προσώπου, στην πραγματικότητα γραμμένου το 1760 από τον Θεόκλητο Πολυειδή. Οι προφητείες αυτές, έστω και αν δεν προέρχονται από αληθινό άγιο της Εκκλησίας μας, βοήθησαν το ελληνορθόδοξο γένος να ανακτήσει την ελπίδα του έπειτα από δεκάδες αποτυχημένες επαναστάσεις εναντίον του οθωμανικού ζυγού. Αρχικά ο Ρήγας ήλπιζε στη ρωσική βοήθεια, αργότερα όμως προσανατολίστηκε προς τη Γαλλία και τον Ναπολέοντα. Οχι από θαυμασμό ή από ιδεολογική επιρροή, αλλά για το συμφέρον του Ελληνισμού. Ηταν η εποχή όπου ο Ναπολέων εστράφη κατά των Βενετών, οι οποίοι, μεταξύ πολλών άλλων περιοχών, κυριαρχούσαν και στα Επτάνησα.

Πρέπει νὰ «ἐκσυγχρονιστοῦμε», δηλαδή να… χαλαστούμε! (του Φώτη Κόντογλου)


Οἱ σημερινοὶ «ἀνήσυχοι» Ἕλληνες δὲν καταστρέφουν καταργώντας ὅτι βρήκαμε ἀπὸ τοὺς πατεράδες μας, ἀλλὰ τὸ καταστρέφουν «τελειοποιώντας» το, «ἐξελίσσοντας» ὅτι σώθηκε ὡς ἐμᾶς ἀπὸ τοὺς παλαιότερους, τοὺς ἐνδιαφέρει μονάχα νὰ τὸ «συγχρονίσουνε», νὰ τὸ «τελειοποιήσουνε», δηλαδή, μ᾿ ἄλλα λόγια νὰ τὸ χαλάσουνε.

«Τελειοποιεῖται» ἡ λαϊκή μας μουσικὴ μὲ «ἐνορχηστρώσεις» καὶ μὲ διάφορες «ἐναρμονίσεις», μὲ τὶς ὁποῖες ὁ Λύγκος ὁ λεβέντης γίνεται μασκαρὰς τῆς ὄπερας μὲ σελάχι καὶ καπελαδούρα στὸ κεφάλι, μὲ φουστανέλα καὶ μπότες ἀλὰ Ἀρτανιάν, βγάζοντας ἀπὸ τὸ στόμα του κάτι κορῶνες ποὺ ξεταβανώνουνε σπίτι.

Κοντὰ σ᾿ αὐτὰ «τελειοποιεῖται» καὶ ἡ μουσικὴ στὶς ἐκκλησίες μας μὲ τετραφωνίες, μὲ μπολιάσματα ἀπὸ τὴ Νόρμα τοῦ Μπελίνι κι ἀπὸ διάφορα ἰταλικὰ τραγούδια, σὲ τρόπο ποὺ τὸ τροπάρι τῆς Κασσιανῆς νὰ γίνεται ὄπερα ἀλαμπουρνέζικη καὶ τὸ «Σὲ ὑμνοῦμεν» νὰ γίνεται «ἡ ἀνθισμένη ἀμυγδαλιά».

«Τελειοποιοῦνται» ἀκόμα οἱ εἰκόνες στὶς ἐκκλησιές. Κάποιοι ζωγράφοι παίρνουνε τὶς βυζαντινὲς εἰκόνες, κ᾿ ἐπειδὴ ὅπως λένε, ἔχουνε μὲν δυνατὴ ἔκφραση, ὡραῖες στάσεις, σπουδαία σύνθεση, ἀλλὰ κατὰ τὰ ἄλλα εἶναι ἄτεχνες, δηλαδὴ «ἀφύσικες», τις τελειοποιοῦνε δίνοντας τους ὅτι δὲν ἔχουνε, δηλαδὴ «προοπτική, ἀνατομία, φυσικότητα». Μ᾿ ἄλλα λόγια ὅτι πετάξανε οἱ βυζαντινοὶ ἀπὸ τὴν τέχνη τους σὰν περιττὸ καὶ βλαβερό, γιὰ νὰ μπορέσουνε νὰ δώσουνε στὰ ἔργα τους σοβαρόν, αὐστηρόν καὶ λειτουργικὸν χαρακτῆρα, αὐτὰ ἴσα-ἴσα τὰ ξαναβάζουνε στὰ ἔργα τῆς εἰκονογραφίας αὐτοὶ οἱ προκομένοι «συγχρονισταὶ» καὶ «τελειοποιεῖται» ποὺ κάνανε καὶ κάνουνε ἐκεῖνες τις ἀναιμικὲς καὶ ἀνούσιες ἁγιογραφίες ποὺ γεμίζουνε τὶς ἐκκλησιές μας.

Ἀλλά, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ μουσική, οἱ μοντέρνοι ψάλτες καὶ παπάδες ἔχουνε «τελειοποιήσει» καὶ τὴν ἀπαγγελία τῶν εὐχῶν καὶ τῶν ἀναγνωσμάτων, ποὺ τὰ λένε μὲ ἕνα ὕφος, ποὺ θαρρεῖς πῶς εἶναι «κομφερανσιέ». Μεγάλη πρόοδος τέλος πάντων!

Ἀκόμα «τελειοποιοῦν» τὰ σκεύη τοῦ ναοῦ τὸν φωτισμό (τὸ ἰδεῶδες τους εἶναι νὰ γίνει ἡ ἐκκλησιὰ σὰν αἴθουσα κινηματογράφου)…

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Η γέννηση του Χριστού και η αναγέννηση του ανθρώπου


Η γέννηση του Χριστού και η αναγέννηση του ανθρώπου 

«Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου 
ο δρακί την πάσα έχων κτίσιν. 
Ράκη, καθάπερ βροτός, σπαργανούται 
ο τη ουσία αναφής» 

(Υμνωδία Χριστουγέννων) 

του Νικήτα Καυκιού 

Ο Θεός, ο προαιώνιος, ο πατέρας των πάντων, ο άϋλος, άκτιστος και ασώματος, γεννάται σε σπήλαιο. Ο νοητός ήλιος της δικαιοσύνης, το φως των εσκοτισμένων, χωρείται στην φάτνη. Ο υπεράγνωστος, απρόσιτος στην ουσία, ασύλληπτος από το νου και αχώρητος μέσα στο σύμπαν, σπαργανώνεται με ράκη σαν θνητός. Αυτός που έβρεξε το μάννα στην έρημο, τρέφεται με μητρικό γάλα (1). Ο άναρχος, άρχεται. Ο άσαρκος Λόγος, σαρκώνεται. Ταπεινώνει αταπεινώτως, το αταπείνωτο ύψος του και συγκαταβαίνει με τρόπο άφραστο και ακατάληπτο. Ενώ είναι τέλειος Θεός, γίνεται τέλειος άνθρωπος και πραγματώνει το μέγιστο μυστηριακό και σωτήριο έργο όλων των αιώνων. Διότι τίποτε δεν είναι μεγαλύτερο από το να γίνει ο Θεός άνθρωπος (2) Η ασύλληπτη και απερινόητη αγάπη του Θεού για το πλάσμα του τον οδηγεί στο θαύμα των θαυμάτων, στο μυστήριο των μυστηρίων. Την απαθή σμίκρυνση του απείρου μεγαλείου της δόξης Του. Την άφατο κένωση της αφαντάστου παντοδυναμίας Του.

Πρωτογονισμός και «εποικοδόμημα»


ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Ε​​βδομάδα γιορτής των Χριστουγέννων και μια «σφυγμομέτρηση» της κοινής γνώμης για το γεγονός της γιορτής θα πρόσφερε, σίγουρα, πλούσιο υλικό κοινωνιογνωσίας. Ποιο ποσοστό του πληθυσμού σώζει ακόμα ίχνη «υπαρξιακού προβληματισμού», έχει ερωτήματα που μπορεί να επιφέρουν ρωγμές στην απανθρωπία της ιστορικο-υλιστικής μονοτροπίας των καιρών μας, ποιο ποσοστό εξακολουθεί να ανέχεται τα στερεότυπα μιας κατεστημένης «γιορτινής» κενολογίας.

Αντιπαλεύοντας τον «τρόπο» του «υπαρκτού σοσιαλισμού» οι κοινωνίες της «φιλελεύθερης οικονομίας» είχαν επιστρατεύσει ρομαντικά ρητορικά προσχήματα ιδεαλισμού. Εκρυβαν επιμελέστατα την κοινή καταγωγή καπιταλισμού και μαρξισμού από την ίδια μήτρα: τον Ιστορικό Υλισμό. Επινόησαν την ετικέτα της «χριστιανοδημοκρατίας» καλλιεργώντας με θαυμαστή αποτελεσματικότητα την ψευδαίσθηση ότι οι στυγνοί νόμοι της «ελευθερίας των αγορών» (νόμοι φυσικής επιλογής, επιβίωσης του ισχυροτέρου, άτεγκτης ανταγωνιστικότητας) μπορούν να συνταιριαστούν με έναν θρησκειοποιημένο Χριστιανισμό, ατομοκεντρικής, «πνευματικά» αιτιολογημένης, ωφελιμοθηρίας.

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Ορθόδοξη θεολογία και τουρκοκρατούμενος Ελληνισμός



Γεώργιος Δ. Παναγόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Βελλάς

Στα μέσα Νοεμβρίου του 1912 και ενώ τα παράθυρα των σπιτιών της Κωνσταντινουπόλεως έτριζαν και το έδαφος σειόταν κάτω από τα πόδια των κατοίκων της από τις ομοβροντίες των βαρέων όπλων των Βουλγάρων, οι οποίοι βρίσκονταν πλέον σε απόσταση αναπνοής από τη Βασιλεύουσα απειλώντας να την κυριεύσουν, η έξαρση της πατριωτικής παραζάλης των Ελλήνων-Ρωμιών της Πόλης εκφράστηκε με τα εξής συγκλονιστικά λόγια του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωακείμ Γ΄:

Η Οθωμανική αυτοκρατορία είναι «μια δύναμη ξένη προς τη φυλή μου, τη θρησκεία μου, το έθνος μου. Εκπροσωπώ μια ιδέα. Και αυτό είναι που δίνει μέσα στην υλική αδυναμία μου απροσμέτρητη δύναμη. Η αρετή της ιδέας αργά ή γρήγορα θα αναδειχθεί νικηφόρα επί της βαρβαρότητας του fait accompli… τίποτε δεν θα σταθεί ικανό να θριαμβεύσει επ’ αυτής της ιδέας. Είναι ζωντανή, είναι αθάνατη. Είναι αυτή που μας κράτησε στη ζωή επί τέσσερις αιώνες».

Το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Οικ. Πατριάρχη


+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *
Αδελφοί και Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
«Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε!»

Εφάνη επί της γης ο Θεός και εφανερώθη συγχρόνως ο τέλειος άνθρωπος και η ασύλληπτος αξία του ανθρωπίνου προσώπου. Oι σύγχρονοι άνθρωποι ιδιαιτέρως ζώμεν την μεταπτωτικήν κατάστασιν,
κατά την οποίαν καθημερινώς διαπιστώνομεν μετά του Ψαλμωδού ότι «πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστιν έως ενός» (Ψαλμ. ΙΓ΄ 3 – Ρωμ. γ΄ 12-13).

Προ της ενσαρκώσεως του Χριστού δεν ηδύνατο ο άνθρωπος να φαντασθή την ασύλληπτον αξίαν του ανθρωπίνου προσώπου, διότι μετά την πτώσιν ησθένησε και ηλλοιώθη. Μόνον οι πολύ φωτισμένοι άνθρωποι διησθάνθησαν και προ Χριστού την αξίαν του ανθρωπίνου προσώπου και εις την απορίαν του Ψαλμωδού «τι εστιν άνθρωπος, ότι μιμνήσκη αυτού;» (Ψαλμ. Η΄ 5), διεκήρυξαν: «ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ᾿ αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν» (ε.α. 6).

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Οι εικονογραφικοί τύποι της γέννησης - Φ. Κόντογλου

Τοιχογραφία στη Ζωοδόχο Πηγή, Φ. Κόντογλου 1946

Ἀπὸ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ» ἔτος β’ τόμος τέταρτος τεῦχος 45, Χριστούγεννα 1949.

[…]Η Γέννηση του Χριστού ζωγραφίζεται στα βυζαντινά εικονίσματα με την πνευματική αγιότητα που είναι ιστορημένη μέσα στο Ευαγγέλιο. Δηλαδή παριστάνεται σαν μυστήριο, ενώ η κοσμική ζωγραφική που είπαμε την ζωγραφίζει σαν μία σκηνοθεσία και τίποτα παραπάνω. Κυττάξετε καμμιά τέτοια ζωγραφιά, όπως είναι του Κορέτζιου είτε του Μουρίλλου, και θα νοιώσετε τι λέγω. Στις δικές μας τις εικόνες η Γέννηση παριστάνεται με απλόν και βαθύ τρόπο, χωρίς επιτηδευμένα στολίσματα και μάταιες αισθηματολογίες. Όλα είναι απλά και ταπεινά πλην μέσα στα απλά αυτά σχήματα υπάρχει εκείνο το θρησκευτικό πνεύμα που είναι άπιαστο για τους άθρησκους, γιατί είναι <<ως πνοή αύρας λεπτής>>.

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Η κλήση του Χριστού στην ελευθερία Του, μας τρομάζει



- Να κοινωνήσω;
- Αυτά τα λέγαμε όταν ήσουν παιδί, όταν ήσουν νέος. Τώρα, θα το νιώθεις μέσα σου, και θα αποφασίζεις μόνος σου τη σχέση σου με το Χριστό. Δεν μπορεί μέχρι να γεράσεις να ρωτάς εμένα για το πότε θα κοινωνήσεις.

- Δηλαδή, χωρίς εξομολόγηση;
- Μα σε ξέρω, και σου διαβάζω την ευχή τόσες φορές, δεν είναι ότι κοινωνάς ανεξομολόγητος. Με τη λογική αυτή, θα πρέπει να με βλέπεις λίγη ώρα πριν από κάθε θεία Μετάληψη. Διότι, πάντα κάνεις κάποια αμαρτία, κάποιο λάθος. Τι θα γίνει, το φαντάζεσαι; Αν οι εκατοντάδες άνθρωποι που ξέρουμε, μας ρωτούσαν πριν από κάθε θεία Λειτουργία, δεν θα κάναμε άλλη δουλειά.
- Περίεργα μου ακούγονται αυτά.

- Μα είναι. Η κλήση του Χριστού στην ελευθερία Του, μας τρομάζει. Γι’ αυτό και θες να μπεις πάλι στο αγαπημένο σου ζεστό καλούπι, για να χουχουλιάσεις και να ηρεμήσεις. Το έχεις ανάγκη ακόμα, φαίνεται. Δεν σε κατηγορώ. Μα δεν μπορώ να το υπηρετώ κι εγώ μια ζωή για χάρη σου. Λυπάμαι. Αν το κουκούλι – καλούπι της πεταλούδας, δεν την κάνει ν’ ανοίξει μια μέρα τα φτερά της και να πετάξει, τότε θα ψοφήσει μέσα στην γνωστή ασφάλειά της. Μα δεν είναι πλασμένη γι’ αυτό. Πρέπει μια μέρα να γνωρίσει και τον "άγνωστό" της Ουρανό!!

Πριν εξομολογηθείς ψάξε...

Λέει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος. Όταν θέλεις να κοινωνήσεις, βρες μια εκκλησία που να τελεί την Θεία Ευχαριστία και είσελθε να κοινωνήσεις. Όταν όμως θες να μιλήσεις για την καρδιά σου, πρόσεχε, που και σε ποιόν θα πας.
Να ιδρώσεις πριν επιλέξεις το πρόσωπο που θα δει και θα ακούσει τις πιο εσώτερες παρθενικές φωνές σου.
Εγώ δεν είμαι άγιος, μα θα πω κάτι επιπλέον.
Εαν από μικρό παιδί κουβαλάς την πληγή της ενοχής, εάν βαστάς το μαρτύριο της ευαισθησίας, εαν τα μάτια σου δακρύζουν στην ομορφιά και την αγάπη, εαν ζητάς μια αγκαλιά να ξαποστάσεις τους εφιάλτες της ύπαρξης σου, πρόσεξε σε ποιον παπά θα εξομολογηθείς ή θα ζητήσεις συμβουλές.
Προσευχήσου, αναζήτησε, οχι τον σπουδαίο, το όνομα, τον "αγιορείτη", τον διορατικό, προορατικό και θαυματοποιό. Τίποτε απο αυτά. Έναν παπά που να ζεί τον Χριστό στην καρδιά και την ζωή του. Που σημαίνει, αγαπητικό και ταπεινό, αυτό που λεει το γεροντικό, να έχει καρδιά!!! Καρδιά ανθρώπου!!
Άκου τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, "μην αναζητάτε προγνώστας, μα ταπεινούς ανθρώπους της καρδιάς".
Πρόσεχε μη σε γεμίσουν ενοχές και μόνο για το οτι ζείς και αναπνέεις.
Μην προβάλουν πάνω σου τις δικές τους σκιές.
Εγώ έκανα πολλά λάθη στις επιλογές μου και τα πλήρωσα ακριβά. Μια φορά, ένας παππούλης, απο αυτούς που γνωρίζουν εμπειρικά και βιωματικά τον Θεό, για αυτό και έχουν αγάπη, ταπείνωση και απίστευτη ελευθερία, μου, είπε σχεδόν με δάκρυα στα μάτια "το ύφασμα σου, ήταν απο μετάξι. Στο τράβηξαν άτσαλα και βίαια και το έσκισαν. Τώρα θα προσπαθήσουμε να το ράψουμε. Μα η πληγή θα φαίνεται..."

π. Χαράλαμπος(Λίβυος)Παπαδόπουλος

Ποια αμαρτήματα δεν μας εμποδίζουν από την Θεία Κοινωνία

Περί της Συνεχούς Μεταλήψεως των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων - Αγίου Αναστασίου Αντιοχείας
«Δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του Άρτου εσθιέτω και εκ του Ποτηρίου πινέτω» (Αʹ Κορινθ. ιαʹ 28)
Οι άγιοι Μακάριος Κορίνθου και Νικόδημος Αγιορείτης, οι γνωστοί αυτοί υπέρμαχοι της Συνεχούς Μεταλήψεως των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων, στο περίφημο σχετικό βιβλίο τους αντιμετωπίζουν την ένστασι και απορία των καλοπροαιρέτων κατά τα άλλα εκείνων Χριστιανών, οι οποίοι διαμαρτύρονται και λέγουν για όσους μεταλαμβάνουν συχνά:
«Τάχα και αυτοί ως άνθρωποι δεν ενοχλούνται από τα πάθη γαστριμαργίαν, κενοδοξίαν, γέλωτα, αργολογίαν και όσα όμοια; Πώς λοιπόν θέλουν να κοινωνούν συχνά;» (Ενστασις Ηʹ).
Οι Άγιοι απαντούν στην ένστασι αυτή, επικαλούμενοι ένα θαυμάσιο κείμενο του Αγίου Αναστασίου Αντιοχείας, το οποίο παραθέτουν πρώτα αυτούσιο και κατόπιν απλοποιημένο γλωσσικώς.
Ας προσέξουμε ιδιαιτέρως την γνώμη αυτή του Αγίου Αναστασίου, η οποία εκφράζει με συντομία μία βαθειά πτυχή της Ορθοδόξου Πνευματικότητος:
Διάκρισις τών αμαρτημάτων σε «ευσυγχώρητα» και «βαρέα», ύπαρξις «διαφόρων θυσιών», που μάς «προκαθαίρουν» για να προσέλθουμε στα Ιερά Μυστήρια...

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Do they know it's Christmas? (Σκέψεις ενός νέου για τα Χριστούγεννα)



του Αρχιμ. Μεθοδίου Ντελή 
Ηγουμένου Ιεράς Μονής Γηρομερίου 

Τα Χριστούγεννα αποτελούν την κορυφαία εκδήλωση του παγκοσμιοποιημένου κόσμου μας. Ασχέτως αν πιστεύουμε ή όχι στο Χριστό ή στη Γέννησή Του, μικροί- μεγάλοι παντού στον κόσμο συγκινούμαστε από τη γιορτή. Ακόμα κι οι Τούρκοι, και οι Κινέζοι και οι Ινδοί γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, είτε πίνοντας τα ειδικά μπουκάλια της Coca-Cola είτε ανταλλάσσοντας κάρτες είτε αναμένοντας την καινούρια χρονιά. Ευρώπη και Αμερική, εκεί όπου κυριαρχεί ο χριστιανισμός, έχουν την μερίδα του λέοντος στον εορτασμό. Οι πολιτικοί ηγέτες μας θεωρούν χρέος τους να αναφερθούν στην ειρήνη και την ομόνοια στον κόσμο και την επίλυση των κάθε λογής προβλημάτων (χωρίς να αισθάνονται καμιά υποχρέωση να απολογηθούν γιατί οι ίδιοι που μπορούν δεν τα λύνουν), οι αμερικάνικες ταινίες και σειρές μας παρουσιάζουν τα χιονισμένα Χριστούγεννα και τον Μακώλευ Κάλκιν για τέταρτη φορά να είναι μόνος στο σπίτι και να αντιμετωπίζει τους ατυχείς διαρρήκτες, ενώ το ραδιόφωνο παίζει τους ήχους του παλιού τραγουδιού των Wham "Last Christmas" και παλιότεροι και νεώτεροι σιγοτραγουδούμε την όμορφη μελωδία του. 

Εμείς οι νέοι θα πάμε μια βόλτα στην Εκκλησία αυτές τις ημέρες, ίσως κάποιοι να εξομολογηθούν, καθώς ο παπάς θα περάσει από το σχολείο μας, θα κοινωνήσουμε την παραμονή ή ανήμερα για το καλό του χρόνου και θα συνεχίσουμε την πορεία μας από τα μαγαζιά, τις καφετέριες, τα τηλεοπτικά Χριστούγεννα, την ξεκούραση των διακοπών, χαρούμενοι για την αλλαγή που η γιορτή φέρνει. Η Αθήνα θα συγκεντρωθεί γύρω από το αλαζονικά τεράστιο δέντρο της και οι μέρες γρήγορα θα περάσουν, αφού όλοι κάνουμε το χρέος μας έναντι των φτωχών της γειτονιάς που πεινάνε. Και του χρόνου! Τίποτε δεν θα αλλάξει. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. 

Η ταπείνωση του Αγίου Νεκταρίου

Τον καιρό που είχε τη διεύθυνση της Σχολής ο άγιος Νεκτάριος, για κάποιο διάστημα ο επιστάτης της Σχολής αρρώστησε. Όταν βγήκε από το Νοσοκομείο, οι γιατροί του είπαν να μην εργαστεί, τουλάχιστον για τρεις μήνες γιατί διαφορετικά θα βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του. Οι εργαζόμενοι όμως τότε δεν ήταν μόνιμοι και δεν είχαν ασφάλεια, οπότε υπήρχε το ενδεχόμενο να χάσουν τη δουλειά τους. Αυτό φοβήθηκε και ο επιστάτης της Ριζαρείου.
Μια μέρα λοιπόν, μετά από κάποια μικρή ανάρρωση πήγε στη Σχολή και είδε τα πάντα να είναι πεντακάθαρα. Τον έκοψε κρύος ιδρώτας. Θα πήραν άλλον, υπέθεσε. Πήγε και την άλλη μέρα στη Σχολή και διαπίστωσε πάλι το ίδιο. Βέβαιος πια ότι τον απέλυσαν, πήγε να βρει το διευθυντή της Σχολής. Ο Άγιος τον δέχθηκε με πολλή καλοσύνη και του είπε:
- Μην ανησυχείς, παιδί μου, δεν πρόκειται να σε απολύσουν. Να κάνεις ό,τι σου είπαν οι γιατροί.
- Μα ποιος θα καθαρίζει Σεβασμιώτατε τόσον καιρό; Του αποκρίθηκε εκείνος.
- Μην σε απασχολεί παιδί μου, αυτό. Όλα θα είναι καθαρά, σαν να ήσουν εδώ εσύ.
Έφυγε ο επιστάτης γεμάτος χαρά, αλλά και περιέργεια για το ποιος θα καθάριζε τους χώρους της Σχολής τόσους μήνες που θα έλειπε.
Όταν πήγε σπίτι του, του ήλθε η σκέψη να πάει πρωί-πρωί την άλλη μέρα για να δει τι συμβαίνει. Πήγε, αλλά βρήκε πάλι τη Σχολή πεντακάθαρη.
- Αύριο θα πάω πιο πρωί για να δω επιτέλους τι γίνεται, σκέφθηκε.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Ιωαννίνων Μάξιμος: ''Τα Αγαθοεργά καταστήματα δεν μπορούν πλέον''


maxim

Εν μέσω οικονομικής κρίσης η οποία έχει πλήξει δραματικά και τον δικό της «κουμπαρά», η Μητρόπολη Ιωαννίνων αναζητά εναλλακτικούς τρόπους προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του φιλανθρωπικού της έργου.
Εξάλλου, τα περίφημα Αγαθοεργά Καταστήματα δεν μπορούν πλέον να προσφέρουν χρήματα για το έργο αυτό, όπως υπογράμμισε χθες δημοσίως ο Μητροπολίτης Μάξιμος και οι λόγοι της αδυναμίας αυτής είναι λίγο – πολύ γνωστοί.
Για την ενίσχυση λοιπόν της φιλανθρωπικής της δράσης ενόψει Χριστουγέννων η Μητρόπολης αποφάσισε να ζητήσει τον… οβολό των Γιαννιωτών διοργανώνοντας δύο μεγάλες συναυλίες σήμερα, στο Πνευματικό Κέντρο και αύριο, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Για την πραγματοποίησή τους στάθηκαν αρωγοί ο Δήμος Ιωαννιτών και το Πανεπιστήμιο, ενώ συμμετέχουν η Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου «Τσακάλωφ», η Βυζαντινή Χορωδία της Μητρόπολης και η Χορωδία της Περιβλέπτου.
Το έργο με τίτλο «Διάβασις Θεία» είναι απόδοση κειμένων της Καινής Διαθήκης σε μουσική του συνθέτη Δημήτρη Κωστόπουλου.
Συνέντευξη τύπου
Χθες σε συνέντευξη Τύπου στη Μητρόπολη ο οικοδεσπότης κ. Μάξιμος, αφού ευχαρίστησε το Δήμο και το Πανεπιστήμιο για την συνεργασία τους προκειμένου να γίνουν οι συναυλίες, σημείωσε ότι το έργο που θα παρουσιαστεί ετοιμάζεται εδώ και τρία χρόνια από τον Δ. Κωστόπουλο και πλέον ωρίμασε, είναι έτοιμο να βγει στο κοινό. 

Ο Άφθορος Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου - Ο Άγιος της συγχώρεσης…



Τοιχογραφία από τον Άγιο Διονύσιο Αχαρνών, αγιογράφος Αναστάσιος Σαργέντης

Ο Άφθορος Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου...
Ο Άγιος της συγχώρεσης (17 Δεκεμβρίου) 
Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου

Περιεχόμενα
1. Δύο αποσπάσματα από την αφηγηματική βιογραφία στο βιβλίο του Σώτου Χονδρόπουλου «Ο άφθορος Άγιος Διονύσιος» Αθήναι, σ. 74- 80 από Σελίδες: 272. του εκδοτικού οίκου «Καινούργια Γη»
2. Σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα Σώτου Χονδρόπουλου
3. Ο Βίος του Άγιου Διονύσιου εκ Ζακύνθου (17 Δεκεμβρίου)
4. Ἀπολυτίκιον,Κοντάκιον, Κάθισμα, Ὁ Οἶκος, Μεγαλυνάριον
5. Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων
6. ΒΙΝΤΕΟ 1: Ο παρακλητικός κανόνας του Aγ.Διονυσίου εν Ζακύνθω
7. ΒΙΝΤΕΟ 2: Βίος του Αγίου Διονυσίου εκ Ζακύνθου, αφηγείται ο Αρχ.Νικ.Καβαρνός με μουσική υπόκρουση by BrunuhVille.
8. ΒΙΝΤΕΟ 3: «Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου, Στροφάδια» Απόσπασμα από την εκπομπή «Ιερά Μονοπάτια.

1α. Απόσπασμα 1ο:
...Τα βήματα συνεχίστηκαν βίαια. Ενώ ταυτόχρονα, κάποιος ξεφώνιζε απεγνωσμένα:

-Άνοιξε καλόγερε, βοήθεια!

Παρατώντας το μάνταλο και ξανακατεβαίνοντας κατατρομαγμένος τα πέτρινα σκαλοπάτια, βρέθηκε… τρεμουλιάζοντας στην θολωτή πύλη. Στην μαντρόπορτα με τους χοντρούς πασσάλους.

Ποιός είσαι και τι ζητείς; σιγορώτησε.
Άνοιξε, λυπήσου με, με κυνηγούν, θα με σκοτώσουν. Σώσε με, κρύψε με, να συχωρεθούν οι γονέοι σου, αν δε ζουν.
Γιατί σε κυνηγούν;
- Άνοιξε και θα σου μολογήσω.

Δημόσια Εκπαίδευση: Τίς πταίει;


Μπαμπινιώτης Γεώργιος

Βιώνουμε τα τελευταία χρόνια μια συνεχή υποβάθμιση τής Δημόσιας Εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες της. Κύρια αιτία η οικονομική κρίση. Βασική αιτία βιαστικά, άστοχα και ανεπεξέργαστα νομοθετήματα. Καθοριστική αιτία στρεβλώσεις στη συμπεριφορά όλων των παραγόντων τής Παιδείας μας. Λανθάνουσα αιτία η απαιδευσία προσώπων στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Πρώτιστη αιτία η κομματική εκμετάλλευση τής Εκπαίδευσης με επικεφαλής μερικούς άμαθους μαθητές, ακάτεχους φοιτητές και άσοφους δασκάλους.

Κι όλα αυτά με θλιβερό και απροστάτευτο θύμα τη Δημόσια Εκπαίδευση όλων των βαθμίδων. Μια εκπαίδευση μονίμως υποχρηματοδοτούμενη, συχνά και με πολιτικής σκοπιμότητας αλόγιστες δαπάνες (πρβλ. την ίδρυση πλήθους αχρείαστων πανεπιστημιακών τμημάτων στη θέση ανάλογων μεταπτυχιακών προγραμμάτων). Μια εκπαίδευση αναξιολόγητη ή πρόχειρα έως βεβιασμένα αξιολογούμενη με «πρωτότυπες» διαδικασίες. 

Μια εκπαίδευση με ελάχιστη έως ανύπαρκτη προβλεψιμότητα ως προς την επιτέλεση των καθοριστικών λειτουργιών της: διδασκαλία και άσκηση μαθητών/φοιτητών με κάλυψη τής προβλεπόμενης ύλης, αντικειμενική αξιολόγηση διδασκόντων και διδασκομένων σε σχέση με την επίτευξη των στόχων, συνεργασία για την αντιμετώπιση εκπαιδευτικών προβλημάτων, διορθωτικές παρεμβάσεις και βελτίωση τής ποιότητας τού εκπαιδευτικού έργου κ.λπ. Μια εκπαίδευση που είτε με την έλλειψη τού απαιτούμενου διδακτικού προσωπικού είτε με την έλλειψη υποδομών και ελέγχου ως προς το επιτελούμενο έργο είτε με επαναλαμβανόμενες χρονοβόρες, ψυχοφθόρες και αναποτελεσματικές καταλήψεις γεννά δυσθυμία, σύγχυση, απογοήτευση και αγανάκτηση σε διδάσκοντες, διδασκομένους, γονείς και πολίτες τής κοινωνίας. 

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Ναι, θα σε ελεήσω, απαντά ο Θεός ( Γέροντος Εφραίμ, Προηγουμένου της Ιεράς Μονής Φιλόθεου. )


Σήμερα θα μιλήσουμε για την μεγάλη πνευματική ασθένεια που λέγεται εγωισμός.

Ο εγωισμός είναι ένα παράλογο πάθος που μαστίζει κυριολεκτικά όλο το ανθρώπινο γένος· όλοι οι άνθρωποι πάσχουμε από αυτή τη μεγάλη ασθένεια. Τον εγωιστή άνθρωπο ο εγωισμός τον ρεζιλεύει και τον θεατρίζει. Αυτόν τον εγωισμό καλούμεθα από το Θεό να αγωνιστούμε, να τον καταπολεμήσουμε, για να απαλλαγούμε απ’ αυτόν.

Ο παλαιός άνθρωπος είναι η εμπαθής κατάσταση της ψυχής και στην κυριολεξία είναι εγωισμός.

Όλα τα πάθη, όλα τα αμαρτήματα, όλες οι πτώσεις, έχουν την αρχή τους, την αφετηρία τους στον εγωισμό. Μεγάλο κακό. Δεν αφήνει τον άνθρωπο ήσυχο· τον τυραννά νύχτα -μέρα. Όλοι γενικά οι άνθρωποι πάσχουν από αυτό το κακό, και περισσότερο από όλους εγώ ο αμαρτωλός.

Στον πρώτο καιρό που ήμουνα κοντά στον άγιο Γέροντά μου, όταν πρωτοπήγα κοντά του εκεί σ’ εκείνον τον απαράκλητο τόπο της ερήμου, εκεί κοντά σ’ αυτόν τον άνθρωπο, γνώρισα και είδα στην πράξη τον εγωισμό μου.

Ποιος θα τολμήσει την παλιγγενεσία



ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ 

Πότε μπορούμε να μιλάμε (κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά) για κατάρρευση του πολιτικού συστήματος; Προφανώς, όταν το πολιτικό σύστημα παύει να υπηρετεί τις συλλογικές ανάγκες. Από κατάφωρη ανικανότητα ή πασιφανή ιδιοτέλεια - φαυλότητα ή από συγκερασμό των δύο. Ενα πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει, όταν τα κόμματα αυτονομούνται από την κοινωνία, υπηρετούν μόνο ή κυρίως την αυτοσυντήρησή τους – οι αντιπρόσωποι του λαού έχουν πάψει να αντιπροσωπεύουν τον λαό, πασχίζουν για πάρτη τους.

Πουριτανικές συνταγές στην πολιτική είναι ανώφελες, «η περί τας τιμάς ευφροσύνη» (η ηδονή της εξουσίας) αναγνωριζόταν, από τα αρχαία κιόλας χρόνια, «εγγυτάτω του θείου» – πλησιέστατη στη θεϊκή ευδαιμονία και γι’ αυτό ακαταμάχητα ορεκτή. Αλλά σήμερα, στο περίπου ελληνόφωνο δικό μας κρατίδιο του βαλκανικού νότου, η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος δεν τεκμαίρεται από κρούσματα εξουσιαστικής αυθαιρεσίας ή υπερφροσύνης τόσο όσο από την έλλειψη σοβαρότητας.

Ολα στο πολιτικό μας σύστημα είναι ελλειμματικά, ελλιπέστατη και η σοβαρότητα. Μικρά τα αναστήματα, κωμική η σπουδαιοφάνεια και μεγαλαυχία, θλιβερή η ανικανότητα, χυδαίος ο αμοραλισμός. Σοβαρότητα θα πει, πριν από όλα, να έχουν τα κόμματα πραγματικές διαφορές – διαφορετικούς στόχους, διαφορετικές ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων, διαφορετικά προγράμματα, διαφορετικούς οραματισμούς για την κοινωνία. Στο Ελλαδιστάν των πολιτικών πυγμαίων, όλα τα κόμματα έχουν μια και την ίδια επαγγελία: να αυξήσουν την κατά κεφαλήν καταναλωτική ευχέρεια, χωρίς κανένα άλλο όραμα ζωής, ποιότητα ζωής, χαρά της ζωής. Ακόμα και η παιδεία δεν παρέχεται ως καλλιέργεια αλλά ως «εφόδιο»: προσόν για καριέρα.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή Βελλάς (ΦΩΤΟ)

bella-6
Αρχιερατική Θεία Λειτουργία τελέσθηκε σήμερα το πρωί στο καθολικό της Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου Βελλάς Ιωαννίνων, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Μαξίμου.

Στη Λειτουργία έλαβαν μέρος ο πρόεδρος της διοικούσης επιτροπής της Α.Ε.Α. Βελλάς, αρχιμανδρίτης Δημήτριος Αργυρός, ο ηγούμενος της Μονής, αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος, καθώς και ιερείς που διδάσκουν ή φοιτούν στη Σχολή.


Στο τέλος, τελέσθηκε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του καθηγητή βυζαντινής αρχαιολογίας Αθανασίου Παλιούρα, που είχε διδάξει στη Σχολή Βελλάς από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής της.

Αναλογία όντος και αναλογία πίστεως



Του πρωτοπρ. Ιωάννη Σ. Ρωμανίδη (+)

Πλατωνικές (και όχι μόνο) ιδέες που εισέδυσαν στη Δύση, οδήγησαν σε μια αγκίστρωσή της σε εξωχριστιανικά αξιώματα. Μια τέτοια ιδέα ήταν η "αναλογία τού όντος". Και ενώ στην Ανατολή δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ τέτοιες αγκιστρώσεις σε φιλοσοφήματα, στη Δύση συζητήθηκε το ζήτημα ευρέως.
Έχουμε ήδη αναφέρει ότι μεταξύ Θεού και κτισμάτων ουδεμία ομοιότης υπάρχει. Και, εφ’ όσον ουδεμία ομοιότης υπάρχει, σημαίνει ότι δεν υπάρχει ουδεμία ομοιότης μεταξύ κτιστού και ακτίστου. 

Τώρα η μεταφυσική θεώρηση* της θεολογίας ποια είναι; Για να υπάρχει μεταφυσική η οντολογία στην θεολογία, πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει κάποια αναλογία μεταξύ κτιστού και ακτίστου.

Στην φιλοσοφική και θεολογική παράδοση της Δύσεως, υπάρχουν δύο αναλογίες., δηλαδή δύο διαφορετικές συσχετίσεις. Στην Ορθόδοξη Θεολογία, αντιθέτως δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα. Γιατί; Απλούστατα , διότι οι Πατέρες τονίζουν ότι μεταξύ κτιστού και ακτίστου η μεταξύ κτισμάτων και Θεού ουδεμία ομοιότης υπάρχει. Αυτό σημαίνει επίσης ότι δεν υπάρχει και καμία αναλογία μεταξύ τους, δηλαδή συσχέτιση η σύγκριση. Που σημαίνει ότι δεν μπορούμε μέσω των κτισμάτων να γνωρίσουμε το άκτιστο, δηλαδή τον Θεό, Αυτόν η την ενέργεια του.

Στην Δυτική παράδοση η αναλογία, που έχουν δεχθεί οι Δυτικοί ότι υπάρχει, έχει δύο μορφές: Είναι η αναλογία του όντος (analogia entis) και η αναλογία της πίστεως (analogia fidei).

Η αναλογία του όντος υποστηρίχθηκε από όσους ακολούθησαν τον Αυγουστίνο. Στον Αυγουστίνο, όμως, υπάρχουν και οι δύο αναλογίες και γίνεται σ’ αυτόν μία σύγχυση μεταξύ της φιλοσοφικής μεθόδου έρευνας των δογμάτων της Εκκλησίας και της αγιογραφικής έρευνας. Χρησιμοποιεί δηλαδή στην έρευνα του εκτός από την Αγία Γραφή, και την λογική μέθοδο και τον φιλοσοφικό στοχασμό.

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

«ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΠΙΑ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΒΛΑΧΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ»


Τοῦ Φώτη Κόντογλου

ἐφημ. «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»  
(16.02.1964)

.           «Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου» (Ματθ. ι´ 22). «Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν» (Ἰωάν. ιε´ 18).
.           Ἡ κίνηση ποὺ ἄρχισε νὰ γίνεται ἀνάμεσα στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ στὸ Βατικανό, μὲ τὴ συνάντηση τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα καὶ τοῦ Πάπα Παύλου, ἔστρεψε κατὰ κεῖ τὴν προσοχὴ τοῦ κόσμου. Ἡ ἐποχή μας εἶναι ὅλο θεαματικὲς σκηνοθεσίες, γιατί ὁ κόσμος σήμερα ἔχει μανία μὲ τὸ θέατρο, κι ὅλοι, εἴτε πολιτικοὶ εἶναι, εἴτε ἐπιστήμονες, εἴτε καλλιτέχνες, ἀκόμα καὶ κάποιοι παπάδες, παρουσιάζονται σὰν νὰ εἶναι ἠθοποιοί, καὶ τοὺς παίρνουνε φωτογραφίες καὶ κινηματογραφικὲς ταινίες, καὶ ποζάρουνε μέσα στὶς ἐφημερίδες, ποὺ τοὺς ἱστορίζουνε μὲ ὅλα τὰ καθέκαστα. Ἔτσι ἔγινε καὶ μὲ τοὺς δύο μεγάλους ἀρχηγοὺς τοῦ Χριστιανισμοῦ, ποὺ πήγανε μὲ πομπή, σὰν ἄρχοντες, ἐκεῖ ποὺ γεννήθηκε ὁ Χριστός, πάμφτωχος μέσα σὲ ἕνα παχνί, σ᾽ ἕνα φτωχικὸ μαντρί. Ἡ συνάντηση αὐτὴ ἔγινε ὕστερα ἀπὸ πολλὲς τυμπανοκρουσίες, ἀληθινὰ μὲ σεμνότητα ποὺ θύμιζε τὴν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ!

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Οικουμενικός Πατριάρχης: ''Η Εκκλησιαστική μουσική διασώζει το ήθος της λατρείας''



Επίτιμος Διδάκτορας του Ιονίου Πανεπιστημίου αναγορεύτηκε το απόγευμα της Παρασκευής 12 Δεκεμβρίου ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.

Σε μία συγκινητική εκδήλωση, η οποία έγινε στην Αίθουσα εκδηλώσεων της Ιονίου Ακαδημίας, η Πρύτανις του Ιονίου Πανεπιστημίου κ. Αναστασία Σαλή-Παπασαλή ανακοίνωσε την απόφαση του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου να αναγορεύσει επίτιμο διδάκτορα τον Πατριάρχη, για την προσπάθειά του να διασωθεί το ήθος της μουσικής παράδοσης που η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εφαρμόζει στους αιώνες και μάλιστα με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 200 χρόνων από την αποδοχή από το Πατριαρχείο το 1814 της μεταρρύθμισης της εκκλησιαστικής μουσικής από τους τρεις διδασκάλους, Χρύσανθο, Χουρμούζιο και Γρηγόριο, αλλά και για την σύνολη προσφορά του Πατριάρχη στην Ορθοδοξία και τον κόσμο.

«Γίνεστε ένας από εμάς, Παναγιώτατε, και βάζετε το Πανεπιστήμιο υπό την σκέπη σας για να στηριχθεί και να υπάρχει», είπε χαρακτηριστικά η Πρύτανις.

Τον έπαινο του τιμωμένου διάβασε ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Μουσικών Σπουδών κ. Στάθης Μακρής, ενώ την απόφαση του τμήματος διάβασε ο καθηγητής και πρόεδρος του τμήματος Ιωσήφ Παπαδάτος.

Απαντώντας στις τιμητικές προσφωνήσεις ο Οικουμενικός Πατριάρχης σε μία πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του για την συμπλήρωση των 200 χρόνων από την αποδοχή από το Φανάρι της μεταρρύθμισης της εκκλησιαστικής μουσικής, τόνισε ότι η μουσική της πίστης δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο ως μέλος, αλλά κυρίως ως λόγος.

TOTE Ο ΘΕΟΠΤΗΣ ΜΩΥΣΗΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑΝ, ΤΩΡΑ Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΣΕΒΕΙΑ

 Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
____________________
Ο Πάπας Φραγκίσκος, ανυπόδητος στο μπλε τζαμί προσευχήθηκε, στραμένος προς την Μέκκα, συνοδευόμενος από τον ‘’μεγάλο’’ μουφτή.   Τότε ο Θεόπτης Μωϋσής δια την ευσέβειαν, νυν δε ο ‘’αλάθητος’’ της Ρώμης δια την ασέβειαν.   Τότε ο Θεόπτης Μωϋσής την ουράνιο φωνή Αγγέλου του Κυρίου άκουσε «Λύσαι το υπόδημα εκ των ποδών σου σου ο γαρ τόπος εν ω έστηκας γη αγία εστί» (Εξοδ. 3,5).  Νυν δε ο Πάπας Φραγκίσκος, το παράκουσμα του ‘’μεγάλου’’ μουφτή,  ο οποίος εξήγησε στον Πάπα για τη σκάλα και την κατεύθυνση προς τη Μέκκα και τον κάλεσε σε μια στιγμή σιωπής.   Ο ‘’πατέρας’’ Φεντερίκο Λομπάρντι, σημείωσε χαρακτηριστικά ότι ήταν ‘’μια σιωπηλή λατρεία’’  μια  ‘’μεγάλη στιγμή του διαθρησκειακού διαλόγου’’ καταδεικνύοντας το μέγεθος του Παπικού ατοπήματος.

Τότε ο Θεόπτης Μωϋσής, «απέστρεψε το πρόσωπον αυτού˙ ευλαβείτο γαρ καταβλέψαι ενώπιον του Θεού» (Εξοδ. 3,6).   Νυν δε ο Πάπας Φραγκίσκος, στο μιχράμπ, στο μπλε τζαμί προσευχήθηκε, εστράφη προς την Μέκκα, συνοδευόμενος από τον ‘’μεγάλο’’ μουφτή.  Το είναι στραμμένοι οι μουσουλμάνοι προς τη Μέκκα, είναι υπαγόρευση της δαιμωνιώδους πίστης τους.  Είναι στραμμένοι προς την Μέκκα γιατί γεννήθηκε ο Χριστομάχος Μωάμεθ.  Ποια έννοια υπάρχει, ένας που ισχυρίζεται ότι πιστεύει στον Χριστό, να είναι στραμμένος συμβολικά εις Μιχράμπ;  Γιατί στραμμένη η κεφαλή του Πάπα, προς  τη γενέτειρα του Θεομάχου Μωάμεθ;

Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και λογοτεχνία



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Οι εκδότες και τα βιβλιοπωλεία τις ημέρες αυτές προσφέρουν πολλά βιβλία που έχουν επίκαιρους τίτλους για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, που όμως δεν έχουν καμία ουσιαστική σχέση με τις δύο αυτές χριστιανικές εορτές. Γράφουν για τα Χριστούγεννα, από τα οποία απουσιάζει ο Χριστός και για του Αγίου Βασιλείου και το χριστιανικό Νέο Έτος – μην ξεχνάμε ότι η χρονολόγηση είναι από τη Γέννηση του Χριστού και οι άλλες θρησκείες άλλοτε έχουν πρωτοχρονιές – χωρίς σκέψη για το χρόνο και τη σωστή διαχείρισή του, σε σχέση με την αιωνιότητα.
Ένας από τους μεγάλους λογοτέχνες που έγραψαν για τα Χριστούγεννα έχοντας βιώσει το Μυστήριο της ενανθρώπισης του Υιού του Θεού είναι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Ο ιδιοφυής ποιητής και στοχαστής Γιώργος Σαραντάρης, τον Ιανουάριο του 1938, έγραψε σχετικά στο περιοδικό «Μακεδονικές Ημέρες»: «Ύστερα από τον Παπαδιαμάντη δεν φανερώθηκε μήτε ένας σοβαρός θρησκευτικός πεζογράφος». Ο Παπαδιαμάντης έγραψε δεκατέσσερα χριστουγεννιάτικα διηγήματα. Όλα είναι δημοσιευμένα από το 1887 έως το 1906, ανήμερα τα Χριστούγεννα σε εφημερίδες, πλην ενός, της «Χτυπημένης», που η πρώτη του δημοσίευση ήταν τα Χριστούγεννα του 1890 στο περιοδικό «Αττικόν Μουσείον».

Ποιά η θέση των παιδιών στην Εκκλησία

agiazoni.gr- Τὰ παιδιὰ στὴν Ἐκκλησία μας εἶναι πλήρη μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Δὲν ἔχουμε εἰδικὲς ἀκολουθίες γιὰ παιδιά, ἐπειδὴ γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἐμπειρία τῶν λειτουργικῶν ἀκολουθιῶν δὲν εἶναι ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον λογική.

Ἀκόμα κι ἕνα παιδὶ δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει ὅλα ὅσα συμβαίνουν μπορεῖ νὰ δεῖ, νὰ ἀκούσει, νὰ ὀσφρανθεῖ, νὰ γευθεῖ, νὰ ἀγγίξει… καὶ νὰ ἀποκτήσει ἐμπειρία τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δὲν πρέπει νὰ στεροῦμε τὰ παιδιὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐμπειρία· πρέπει νὰ τὰ προετοιμάζουμε ὥστε νὰ ἐκτιμήσουν τὴν ἀξία της, νὰ τὴν περιμένουν μὲ χαρὰ καὶ νὰ συμμετέχουν σ’ αὐτὴν μὲ τὴν προσευχὴ καὶ μὲ ὅλους τοὺς δυνατοὺς τρόπους.

Οἱ γονεῖς δὲν πρέπει νὰ φορτώνουν ὑπερβολικὰ τὰ παιδιὰ μὲ προσευχὲς μεγάλης διάρκειας στὸ σπίτι ἢ πηγαίνοντάς τα σὲ ὅλες τὶς ἀκολουθίες, ἐπειδὴ οἱ ἴδιοι θέλουν νὰ συμμετέχουν σ’ αὐτές. Δὲ θὰ θέλαμε νὰ κυριεύει τὰ παιδιά μας ἡ τεμπελιά, ὅταν πρόκειται νὰ πᾶνε στὴν ἐκκλησία, ἀλλά, ἂν στὰ μάτια τους ἡ ἐκκλησία δὲν εἶναι παρὰ μία βαρετὴ ὑποχρέωση, εἶναι πιθανὸν νὰ ἐπαναστατήσουν ἐναντίον της.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης για τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Σπυρίδωνα και της Αγίας Θεοδώρας



Aκολουθεί η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου κατά την υποδοχή του στο Πεντοφάναρον της Κέρκυρας:

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Κερκύρας καὶ Παξῶν κύριε Νεκτάριε,
Ἱερώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί,
Ἐντιμότατε κύριε Δήμαρχε,
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Σᾶς εὐχαριστοῦμεν θερμῶς διὰ τὴν ἐγκάρδιον καὶ ἐνθουσιώδη ὑποδοχήν σας καὶ τοὺς πρόφρονας λόγους σας. Σᾶς ἀνταποδίδομεν τὴν ἀγάπην καὶ τὴν τιμὴν μὲ ὅλην μας τὴν πατρικὴν καρδίαν καὶ σᾶς μεταφέρομεν τὴν εὐλογίαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῶν πολυαρίθμων ἁγίων καὶ τῶν ἁγιασμάτων της. Σᾶς εὐχαριστοῦμεν καὶ διὰ τὴν πρόσκλησίν σας νὰ ἐπισκεφθῶμεν διὰ πρώτην φορὰν τὴν φιλόμουσον καὶ πολυθρύλητον Κέρκυραν, τὴν νῆσον τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, τὴν νῆσον τῶν εὐγενῶν καὶ φιλοξένων κατοίκων.

Ἤλθομεν ἐνταῦθα ὄχι ὅπως ἄλλοτε ὁ Ὀδυσσεύς, ξένος εἰς ξένην γῆν, διότι ἡ νῆσος σας ἂν καὶ εὑρίσκεται μακρὰν τῆς ἡμετέρας καθέδρας καὶ τῆς πόλεως τοῦ Κωνσταντίνου συνδέεται μετ᾽ αὐτῆς διὰ παλαιῶν καὶ ἀκαταλύτων δεσμῶν, δεσμῶν οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε διεταράχθησαν κατὰ τὴν μακρὰν καὶ περιπετειώδη ἱστορικὴν διαδρομὴν τῆς Κερκύρας. 

Τεκμήρια τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ συνδέσμου μετὰ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀποτελοῦν οἱ δύο ναοί, οἱ εὑρισκόμενοι εἰς τὸ περίφημον Ποντικονήσι, ὁ ναὸς τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν καὶ ὁ ναὸς τοῦ Παντοκράτορος, οἱ ὀφείλοντες τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν εἰς τὸν περίκλυτον ναὸν τοῦ αὐτοκρατορικοῦ συγκροτήματος τῶν Βλαχερνῶν καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου εἰς τὴν περίπυστον Μονὴν τοῦ Παντοκράτορος, τὴν μέχρι σήμερον σῳζομένην ἐν τῇ βασιλίδι τῶν πόλεων.

Οικουμενικός Πατριάρχης προς τους νέους: Βρείτε την αγάπη στη ζωή της Εκκλησίας



από την Ι.Μ.Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων

Συνεχίστηκε σήμερα Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014 για δεύτερη μέρα η επίσκεψη στην Κέρκυρα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.

Το πρωί ο Πατριάρχης συνάντησε περί τους 300 μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, μαζί με στελέχη της εκπαίδευσης, διευθυντές σχολείων και θεολόγους καθηγητές στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως. Οι μαθητές και οι μαθήτριες είχαν λάβει μέρος σε σχετικό διαγωνισμό που διοργάνωσαν από κοινού η Ιερά Μητρόπολις και η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Ιονίων Νήσων και κατόπιν αδείας του Υπουργείου Παιδείας.

Ο Πατριάρχης ξεναγήθηκε σε εδική έκθεση από τα προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που διοργανώνονται στην Κέρκυρα, ενώ προβλήθηκε προς τιμήν του ειδικό βίντεο, παραγωγή του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του νησιού. Προς τιμήν του έψαλλε η Χορωδία του Μουσικού Σχολείου Κέρκυρας, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή κ. Γεωργίου Άνθη.

Τον Παναγιώτατο προσφώνησε ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Ιονίων Νήσων κ. Ιωάννης Καραβασίλης, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε: «Πέρα από το αξίωμα και το θεσμό, λόγο συγκίνησης για μας αποτελεί και το ότι το πρόσωπό Σας Παναγιώτατε εκφράζει με συνέπεια και με ευρύτητα πνεύματος όχι μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και τη διαχρονική και οικουμενική διάσταση της Ορθοδοξίας και προωθεί με ταπεινοφροσύνη και σεμνότητα μεν, αλλά σθεναρά, τις διορθόδοξες, διαχριστιανικές και διαθρησκευτικές σχέσεις που αντικατοπτρίζουν την πιο σύγχρονη κατανόηση των σχέσεων της Εκκλησίας με τον κόσμο. Αυτήν την οδό υπηρετεί και η Παιδεία. Αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε τις πνευματικές μας ρίζες, αλλά και να διαλεχθούμε με την σύγχρονη εποχή, ώστε η νεολαία μας να γνωρίζει από πού έρχεται και ποια είναι η ταυτότητά της και την ίδια στιγμή να μπορεί να είναι σύγχρονη, ανοιχτή στα δεδομένα του σήμερα, με κριτικό πνεύμα και με γερές βάσεις.