Χρήστου Παπαδημητρίου, Κοινωνιολόγου,
Προέδρου Τ Κ Πύργου-Κόνιτσας.
Με αφορμή την «άγνοια» που επιδεικνύει πλήθος υποψηφίων για το ποια είναι τα όρια ευθύνης των δήμων τους οποίους θέλουν να υπηρετήσουν, με την έννοια τόσο της γεωγραφίας, όσο και του γεγονότος ότι η παροχή υπηρεσιών δεν πρέπει να διακρίνει πολίτες έδρας δήμων ήτοι πρώτης κατηγορίας, και πολίτες τοπικών κοινοτήτων ήτοι δευτέρας κατηγορίας, δηλαδή πολίτες που τους έτυχε να επιβιώσουν όπως-όπως…
Αποτελεί κοινό τόπο πλέον ότι ο δήθεν σχεδιασμός όσον αφορά το σχέδιο «Καλλικράτης» ήταν παίγνιο επί χάρτου, φιλόδοξων μεν αλλά απροβλημάτιστων, και ας μου επιτραπεί επιπόλαιων «πολιτικάντηδων» οι οποίοι ήθελαν και αυτοί να αφήσουν το στίγμα τους μιας και κατάφεραν να βρεθούν στον χώρο του «τζάμπα μάγκας».
Ας μου επιτραπεί να πω εξαρχής ότι με ανησυχία παρακολουθώ και σήμερα ακόμη μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια εφαρμογής του σχεδίου να γράφονται άρθρα και να γίνονται αναφορές καλύπτοντας το θέμα της αυτοδιοίκησης του πρώτου βαθμού εντελώς επιδερμικά η ακόμη χειρότερα να ασχολούνται με το θέμα έχοντας οι περισσότεροι εγκυκλοπαιδική άποψη, και να εκτίθενται ανεπανόρθωτα, εκφράζοντας θέσεις και για τις κοινότητες ουτοπικές και εκτός πραγματικότητας .
Επιθυμώ η μικρή αυτή αναφορά να εκληφθεί ως θέση δηλαδή επιθυμώ ως πολίτης να πω σε κάποιους που θέλουν να έχουν άποψη περί των αυτό διοικητικών εκλογών ότι πρέπει πρώτα να την διαμορφώσουν, και ότι η άποψη δεν διαμορφώνεται μόνο εκ της συμμετοχής στα ψηφοδέλτια ούτε στα κανάλια λέγοντας απύθμενες πολλές φορές ανακρίβειες.
Επίσης δεν ενδιαφέρει την παρούσα αναφορά γενικά το σχέδιο «Καλλικράτης» ούτε και την οδυνηρή θέση στην οποία έφερε αυτό το σχέδιο τις τοπικές κοινότητες δηλαδή τα χωριά, αλλά με αγωνία εκ της εμπειρίας του γράφοντος να τονίσει την εξαιρετική προθυμία με την οποία τοποθετείται κανείς στα δημοτικά δρώμενα και την αδιαφορία η καλλίτερα την απροθυμία του να τοποθετηθεί ο ίδιος σε τοπικό επίπεδο δηλαδή απέναντι στα προβλήματα της κοινότητας.
Παρακολουθώ γενικόλογες τοποθετήσεις οι όποιες απέχουν μακράν της πραγματικότητας για το τι βιώνει σήμερα η μικρή τοπική κοινότητα το μικρότερο κύτταρο της τοπικής αυτοδιοίκησης για το οποίο ο «Καλλικράτης» επεφύλασσε την χαριστική βολή για την εξαφάνιση του.
Παρακολουθώ δε πλήθος υποψηφίων να παρελαύνουν από τα κανάλια οι οποίοι όμως ενδιαφέρονται στο σύνολό τους να λύσουν τα ζητήματα των δήμων από την θέση των δημοτικών συμβούλων, και παρατηρείται το θλιβερό γεγονός συνδυασμοί να μην μπορούν να βρουν ούτε έναν αντιπρόσωπο για τα τοπικά συμβούλια των χωριών.
Μου προκαλεί εντύπωση που το ενδιαφέρον εστιάζεται στο κέντρο και σωστά εν πολλοίς , μου προκαλεί θλίψη όμως η αναφορά στην περιφέρεια να γίνεται αποσπασματικά, επιλεκτικά, και πολλές φορές εντελώς έξω από κάθε πραγματικότητα, και τις περισσότερες με υποκριτική διάθεση.
Εν συντομία και από θέση γνώσης της προβληματικής των κοινοτήτων θεωρώ ότι το μόρφωμα κοινότητα υπάρχει ακόμη γιατί υπάρχουν κάποιοι ρομαντικοί οι οποίοι διαθέτουν τον χρόνο τους και τον εαυτό τους στην προσπάθεια επίλυσης των καθημερινών προβλημάτων πάντα βεβαίως μέσω των σχετικών υπηρεσιών.
Προβλήματα τα οποία προέκυψαν από την «τσουβαλοποίηση» των κοινοτήτων και από την αναγκαστική «κοπαδοποποίηση» ανθρώπων που αντιμετωπίστηκαν ως αριθμοί ζώων και όχι ως κοινωνικά σύνολα με ιδιαιτερότητες οικονομικές πολιτιστικές αναπτυξιακές εκ του παραπάνω σχεδίου.
Προβλήματα τα οποία προέκυψαν από την αδυναμία των νέων δήμων να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στα καθημερινά τουλάχιστον, πολύ δε μάλλον σε θέματα υποδομών στοιχειωδώς απαραιτήτων για την επιβίωση.
Βεβαίως η παρούσα δεν στοχεύει στην προβληματική που προκάλεσε στις κοινότητες ο «Καλλικράτης» αλλά στην τοποθέτηση που οφείλουμε να έχουμε ως πολίτες στις ιδιαίτερες πατρίδες μας, από την άποψη της ενεργούς ενασχόλησης και με τα των χωριών μας άσχετα αν αυτό σημαίνει κάποιο κόπο κάποια χρήματα κάποιο χρόνο.
Και βέβαια δεν αναφέρομαι σε συνταξιούχους και παροπλισμένους οι οποίοι μπαίνουν στους συνδυασμούς ως λύση ανάγκης, αφού είναι βέβαιο επίσης ότι τα προβλήματα δεν λύνονται στο καφενείο του χωριού, αλλά όταν αυτά μεταφέρονται γρήγορα και εμπεριστατωμένα στις υπηρεσίες.
Αναφέρομαι σε νεότερους οι οποίοι ενώ επισκέπτονται τακτικά τα χωριά τους και ζουν πολλούς μήνες σε αυτά, και είναι πάρα πολλοί τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον στον Δήμο Κόνιτσας, απέχουν προκλητικά από την όποια διαχείριση και συμμετοχή, παρόλη την κριτική την οποία ασκούν για κάθε τι που ενδεχομένως τους δημιουργεί δυσκολία στην καθημερινότητά τους δηλ. στον φωτισμό στην ύδρευση στα σκουπίδια στο οδικό δίκτυο η σε άλλα θέματα.
Αναφέρομαι σε νεότερους οι οποίοι και αγαπάνε το χωριό και το απολαμβάνουν για μεγάλο διάστημα, εντούτοις θεωρούν ότι οι ίδιοι δεν θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στην κοινή προσπάθεια σε αυτό το επίπεδο της κοινότητος, αλλά πρέπει άλλοι να επιφορτισθούν με αυτό, άλλοι πρέπει να ασχοληθούν με ζητήματα όχι μόνο καθημερινότητας αλλά και άλλων θεμάτων όπως η παράδοση η διατήρηση και συντήρηση μνημείων η πολιτιστική παρακαταθήκη τα ήθη τα έθιμα οι γιορτές το πανηγύρι, η συγκοινωνία, το νερό, τα σκουπίδια, ο δημοτικός φωτισμός.
Όμως έτσι ως έχουν τα πράγματα σήμερα, πιστεύω ότι οι Αδελφότητες, οι Σύλλογοι, οι ρομαντικοί, αλλά και οι πολίτες οι οποίοι ναι μεν δεν ζουν μόνιμα στο χωριό αλλά έρχονται ανελλιπώς τα καλοκαίρια και όχι μόνο να έχουν υπόψη τους ότι η κρατική παρέμβαση προς τις κοινότητες τείνει προς την εξαφάνιση της, δυστυχώς.
Να έχουν υπόψη τους ότι ο ρόλος τους και η ενεργή παρουσία τους με στοχευόμενες παρεμβάσεις στα χωριά τους είναι όχι μόνο απαραίτητες αλλά υποχρεωτικές για την συνέχεια της ζωής των χωριών, απαραίτητες για να μπορούν να έρχονται και αύριο.
Να έχουν υπόψη τους ότι οι παρεμβάσεις στις στοιχειώδεις υποδομές, δηλαδή με απλά λόγια επισκευή και επιδιόρθωση από τους ιδίους στις τοιχοποιίες των σπιτιών τους που δημιουργούν προβλήματα, στην καθαριότητα των χώρων μέσα και έξω από την αυλή τους και την κοινότητα, αλλά και το ενδιαφέρον τους και προτάσεις τους για την συντήρηση των εκκλησιών, και άλλων μνημείων, την συγκέντρωση την ηθών και εθίμων των παραδόσεων των παλιών συνταγών των τοπωνυμίων των οικογενειακών δέντρων, όπως και για την καλυτέρευση των συνθηκών αυτών που ζουν μόνιμα στο χωριό και το διατηρούνε ακόμα ζωντανό, είναι άκρως απαραίτητες για την επιβίωση των κοινοτήτων.
Και οπωσδήποτε σε συνεργασία με τον εκπρόσωπο της κοινότητος ο οποίος εκ της εμπειρίας μου θα πρέπει να είναι κατ αρχάς ρομαντικός αλλά και να έχει διάθεση και χρόνο αλλά και σχετική μόρφωση και επικοινωνιακή δικτύωση, ευελιξία στην παρακολούθηση και συνεχή προβολή των θεμάτων και των αιτημάτων της κοινότητας εκεί που επιλύονται τα θέματα δηλαδή στις υπηρεσίες.
Εν τούτοις το χωριό το οποίο ο «Καλλικράτης» με το σχέδιο του αναγάγει μεν σε ουσιώδες κύτταρο της ύπαρξης του δήμου στην πράξη μεθοδεύτηκε η αποστέωση του από κάθε δρώμενο υλικό η πνευματικό, δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα, και από την άλλη η τυπική συμμετοχή κάποιων ηλικιωμένων ως εκπροσώπων επιτείνει τον μαρασμό.
Υγ. Η αναφορά αυτή δεν είναι φανταστική ούτε εκφράζει εικασίες επιθυμίες ή παραμυθολογίες.
Αποτυπώνει πολύ σύντομα μια κατάσταση εμπειρίας από τον χώρο της τοπικής κοινότητος, και εκφράζει την αγωνία εκπροσώπου ο οποίος παρακολουθεί με θλίψη τα όσα λέγονται και γράφονται από πληθώρα υποψηφίων οι οποίοι πολλές φορές είναι αδιάβαστοι …
Θα ήταν άδικο να μην τους διακρίνω από τους διαβασμένους στα θέματα που καλούνται να χειριστούν εννοώ.
Πύργος Κόνιτσας 13.05.2014
Ευχαριστώ θερμά.
Με αφορμή την «άγνοια» που επιδεικνύει πλήθος υποψηφίων για το ποια είναι τα όρια ευθύνης των δήμων τους οποίους θέλουν να υπηρετήσουν, με την έννοια τόσο της γεωγραφίας, όσο και του γεγονότος ότι η παροχή υπηρεσιών δεν πρέπει να διακρίνει πολίτες έδρας δήμων ήτοι πρώτης κατηγορίας, και πολίτες τοπικών κοινοτήτων ήτοι δευτέρας κατηγορίας, δηλαδή πολίτες που τους έτυχε να επιβιώσουν όπως-όπως…
Αποτελεί κοινό τόπο πλέον ότι ο δήθεν σχεδιασμός όσον αφορά το σχέδιο «Καλλικράτης» ήταν παίγνιο επί χάρτου, φιλόδοξων μεν αλλά απροβλημάτιστων, και ας μου επιτραπεί επιπόλαιων «πολιτικάντηδων» οι οποίοι ήθελαν και αυτοί να αφήσουν το στίγμα τους μιας και κατάφεραν να βρεθούν στον χώρο του «τζάμπα μάγκας».
Ας μου επιτραπεί να πω εξαρχής ότι με ανησυχία παρακολουθώ και σήμερα ακόμη μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια εφαρμογής του σχεδίου να γράφονται άρθρα και να γίνονται αναφορές καλύπτοντας το θέμα της αυτοδιοίκησης του πρώτου βαθμού εντελώς επιδερμικά η ακόμη χειρότερα να ασχολούνται με το θέμα έχοντας οι περισσότεροι εγκυκλοπαιδική άποψη, και να εκτίθενται ανεπανόρθωτα, εκφράζοντας θέσεις και για τις κοινότητες ουτοπικές και εκτός πραγματικότητας .
Επιθυμώ η μικρή αυτή αναφορά να εκληφθεί ως θέση δηλαδή επιθυμώ ως πολίτης να πω σε κάποιους που θέλουν να έχουν άποψη περί των αυτό διοικητικών εκλογών ότι πρέπει πρώτα να την διαμορφώσουν, και ότι η άποψη δεν διαμορφώνεται μόνο εκ της συμμετοχής στα ψηφοδέλτια ούτε στα κανάλια λέγοντας απύθμενες πολλές φορές ανακρίβειες.
Επίσης δεν ενδιαφέρει την παρούσα αναφορά γενικά το σχέδιο «Καλλικράτης» ούτε και την οδυνηρή θέση στην οποία έφερε αυτό το σχέδιο τις τοπικές κοινότητες δηλαδή τα χωριά, αλλά με αγωνία εκ της εμπειρίας του γράφοντος να τονίσει την εξαιρετική προθυμία με την οποία τοποθετείται κανείς στα δημοτικά δρώμενα και την αδιαφορία η καλλίτερα την απροθυμία του να τοποθετηθεί ο ίδιος σε τοπικό επίπεδο δηλαδή απέναντι στα προβλήματα της κοινότητας.
Παρακολουθώ γενικόλογες τοποθετήσεις οι όποιες απέχουν μακράν της πραγματικότητας για το τι βιώνει σήμερα η μικρή τοπική κοινότητα το μικρότερο κύτταρο της τοπικής αυτοδιοίκησης για το οποίο ο «Καλλικράτης» επεφύλασσε την χαριστική βολή για την εξαφάνιση του.
Παρακολουθώ δε πλήθος υποψηφίων να παρελαύνουν από τα κανάλια οι οποίοι όμως ενδιαφέρονται στο σύνολό τους να λύσουν τα ζητήματα των δήμων από την θέση των δημοτικών συμβούλων, και παρατηρείται το θλιβερό γεγονός συνδυασμοί να μην μπορούν να βρουν ούτε έναν αντιπρόσωπο για τα τοπικά συμβούλια των χωριών.
Μου προκαλεί εντύπωση που το ενδιαφέρον εστιάζεται στο κέντρο και σωστά εν πολλοίς , μου προκαλεί θλίψη όμως η αναφορά στην περιφέρεια να γίνεται αποσπασματικά, επιλεκτικά, και πολλές φορές εντελώς έξω από κάθε πραγματικότητα, και τις περισσότερες με υποκριτική διάθεση.
Εν συντομία και από θέση γνώσης της προβληματικής των κοινοτήτων θεωρώ ότι το μόρφωμα κοινότητα υπάρχει ακόμη γιατί υπάρχουν κάποιοι ρομαντικοί οι οποίοι διαθέτουν τον χρόνο τους και τον εαυτό τους στην προσπάθεια επίλυσης των καθημερινών προβλημάτων πάντα βεβαίως μέσω των σχετικών υπηρεσιών.
Προβλήματα τα οποία προέκυψαν από την «τσουβαλοποίηση» των κοινοτήτων και από την αναγκαστική «κοπαδοποποίηση» ανθρώπων που αντιμετωπίστηκαν ως αριθμοί ζώων και όχι ως κοινωνικά σύνολα με ιδιαιτερότητες οικονομικές πολιτιστικές αναπτυξιακές εκ του παραπάνω σχεδίου.
Προβλήματα τα οποία προέκυψαν από την αδυναμία των νέων δήμων να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στα καθημερινά τουλάχιστον, πολύ δε μάλλον σε θέματα υποδομών στοιχειωδώς απαραιτήτων για την επιβίωση.
Βεβαίως η παρούσα δεν στοχεύει στην προβληματική που προκάλεσε στις κοινότητες ο «Καλλικράτης» αλλά στην τοποθέτηση που οφείλουμε να έχουμε ως πολίτες στις ιδιαίτερες πατρίδες μας, από την άποψη της ενεργούς ενασχόλησης και με τα των χωριών μας άσχετα αν αυτό σημαίνει κάποιο κόπο κάποια χρήματα κάποιο χρόνο.
Και βέβαια δεν αναφέρομαι σε συνταξιούχους και παροπλισμένους οι οποίοι μπαίνουν στους συνδυασμούς ως λύση ανάγκης, αφού είναι βέβαιο επίσης ότι τα προβλήματα δεν λύνονται στο καφενείο του χωριού, αλλά όταν αυτά μεταφέρονται γρήγορα και εμπεριστατωμένα στις υπηρεσίες.
Αναφέρομαι σε νεότερους οι οποίοι ενώ επισκέπτονται τακτικά τα χωριά τους και ζουν πολλούς μήνες σε αυτά, και είναι πάρα πολλοί τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον στον Δήμο Κόνιτσας, απέχουν προκλητικά από την όποια διαχείριση και συμμετοχή, παρόλη την κριτική την οποία ασκούν για κάθε τι που ενδεχομένως τους δημιουργεί δυσκολία στην καθημερινότητά τους δηλ. στον φωτισμό στην ύδρευση στα σκουπίδια στο οδικό δίκτυο η σε άλλα θέματα.
Αναφέρομαι σε νεότερους οι οποίοι και αγαπάνε το χωριό και το απολαμβάνουν για μεγάλο διάστημα, εντούτοις θεωρούν ότι οι ίδιοι δεν θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στην κοινή προσπάθεια σε αυτό το επίπεδο της κοινότητος, αλλά πρέπει άλλοι να επιφορτισθούν με αυτό, άλλοι πρέπει να ασχοληθούν με ζητήματα όχι μόνο καθημερινότητας αλλά και άλλων θεμάτων όπως η παράδοση η διατήρηση και συντήρηση μνημείων η πολιτιστική παρακαταθήκη τα ήθη τα έθιμα οι γιορτές το πανηγύρι, η συγκοινωνία, το νερό, τα σκουπίδια, ο δημοτικός φωτισμός.
Όμως έτσι ως έχουν τα πράγματα σήμερα, πιστεύω ότι οι Αδελφότητες, οι Σύλλογοι, οι ρομαντικοί, αλλά και οι πολίτες οι οποίοι ναι μεν δεν ζουν μόνιμα στο χωριό αλλά έρχονται ανελλιπώς τα καλοκαίρια και όχι μόνο να έχουν υπόψη τους ότι η κρατική παρέμβαση προς τις κοινότητες τείνει προς την εξαφάνιση της, δυστυχώς.
Να έχουν υπόψη τους ότι ο ρόλος τους και η ενεργή παρουσία τους με στοχευόμενες παρεμβάσεις στα χωριά τους είναι όχι μόνο απαραίτητες αλλά υποχρεωτικές για την συνέχεια της ζωής των χωριών, απαραίτητες για να μπορούν να έρχονται και αύριο.
Να έχουν υπόψη τους ότι οι παρεμβάσεις στις στοιχειώδεις υποδομές, δηλαδή με απλά λόγια επισκευή και επιδιόρθωση από τους ιδίους στις τοιχοποιίες των σπιτιών τους που δημιουργούν προβλήματα, στην καθαριότητα των χώρων μέσα και έξω από την αυλή τους και την κοινότητα, αλλά και το ενδιαφέρον τους και προτάσεις τους για την συντήρηση των εκκλησιών, και άλλων μνημείων, την συγκέντρωση την ηθών και εθίμων των παραδόσεων των παλιών συνταγών των τοπωνυμίων των οικογενειακών δέντρων, όπως και για την καλυτέρευση των συνθηκών αυτών που ζουν μόνιμα στο χωριό και το διατηρούνε ακόμα ζωντανό, είναι άκρως απαραίτητες για την επιβίωση των κοινοτήτων.
Και οπωσδήποτε σε συνεργασία με τον εκπρόσωπο της κοινότητος ο οποίος εκ της εμπειρίας μου θα πρέπει να είναι κατ αρχάς ρομαντικός αλλά και να έχει διάθεση και χρόνο αλλά και σχετική μόρφωση και επικοινωνιακή δικτύωση, ευελιξία στην παρακολούθηση και συνεχή προβολή των θεμάτων και των αιτημάτων της κοινότητας εκεί που επιλύονται τα θέματα δηλαδή στις υπηρεσίες.
Εν τούτοις το χωριό το οποίο ο «Καλλικράτης» με το σχέδιο του αναγάγει μεν σε ουσιώδες κύτταρο της ύπαρξης του δήμου στην πράξη μεθοδεύτηκε η αποστέωση του από κάθε δρώμενο υλικό η πνευματικό, δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα, και από την άλλη η τυπική συμμετοχή κάποιων ηλικιωμένων ως εκπροσώπων επιτείνει τον μαρασμό.
Υγ. Η αναφορά αυτή δεν είναι φανταστική ούτε εκφράζει εικασίες επιθυμίες ή παραμυθολογίες.
Αποτυπώνει πολύ σύντομα μια κατάσταση εμπειρίας από τον χώρο της τοπικής κοινότητος, και εκφράζει την αγωνία εκπροσώπου ο οποίος παρακολουθεί με θλίψη τα όσα λέγονται και γράφονται από πληθώρα υποψηφίων οι οποίοι πολλές φορές είναι αδιάβαστοι …
Θα ήταν άδικο να μην τους διακρίνω από τους διαβασμένους στα θέματα που καλούνται να χειριστούν εννοώ.
Πύργος Κόνιτσας 13.05.2014
Ευχαριστώ θερμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου