Τα τραγικά γεγονότα στη Λωρίδα της Γάζας και οι εκατόμβες των Παλαιστινίων των τελευταίων ημερών επισκίασαν ένα άλλο εξίσου τραγικό φαινόμενο, το οποίο συνεχίζεται σχεδόν απαρατήρητο εδώ και καιρό, παρά το γεγονός ότι μόνο άγνωστο δεν είναι. Ο λόγος για τους συστηματικούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών σε ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο, οι οποίοι συνεχίζονται επί έτη χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση από την πλευρά της χριστιανικής Δύσεως. Μόνο πρόσφατα, την περασμένη εβδομάδα, σημειώθηκαν οι πρώτες επίσημες αντιδράσεις και τούτο διότι αυτήν τη φορά στους διωγμούς των χριστιανών πρωτοστάτησαν οι μαχητές του περίφημου Ισλαμικού Κράτους (Ι.Κ.) και όχι οι υποστηριζόμενοι από τη Δύση ισλαμιστές.
Συγκεκριμένως, περίπου έναν μήνα μετά την κατάληψη της Μοσούλης και την εγκατάλειψή της από τους τελευταίους χριστιανούς που είχαν τα μέσα να φύγουν, σημειώθηκαν οι πρώτες αντιδράσεις. Της φυγής των χριστιανών ακολούθησε μόλις την περασμένη εβδομάδα η επίθεση των μαχητών του Ι.Κ. σε ένα χριστιανικό μοναστήρι του 4ου αιώνα Σύρων καθολικών, πλησίον της πόλεως Καρακός (περίπου 50χλμ. από τη Μοσούλη). Οι ισλαμιστές του Ι.Κ. ανάγκασαν τους τρεις μοναχούς, έναν ιερέα και μερικές οικογένειες που έμεναν εκεί να το εγκαταλείψουν με μόνο τα ρούχα που φορούσαν και αφήνοντας πίσω τους τα πάντα, μεταξύ των οποίων και πολύτιμα έγγραφα αιώνων για την Ιστορία του χριστιανισμού αλλά και ολόκληρης της περιοχής. Στις 18 Ιουλίου, το Ισλαμικό Κράτος έδωσε ένα τελεσίγραφο στους χριστιανούς της Μοσούλης, σύμφωνα με το οποίο είτε θα έπρεπε να ασπασθούν το Ισλάμ είτε να καταβάλουν τον γνωστό φόρο υποτέλειας (zizya), στην περίπτωση αυτή 550.000 ιρακινά δηνάρια (περίπου 470 δολάρια) και να ζήσουν ως dhimmi (πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στην ουσία χωρίς δικαιώματα κ.λπ.) ή να αντιμετωπίσουν τον θάνατο.
Αυτήν τη φορά η Δύση αντέδρασε με μία δήλωση του γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν που καταδίκαζε έντονα τις συστηματικές διώξεις μειονοτήτων στο Ιράκ από το Ισλαμικό Κράτος και τις σχετιζόμενες με αυτό ένοπλες ομάδες. Στις 21 Ιουλίου τα 15 μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Η.Ε. κατήγγειλαν τις διώξεις των χριστιανών και άλλων μειονοτικών ομάδων στο Β. Ιράκ «το οποίο ήταν εστία των μειονοτικών κοινοτήτων που ζούσαν εκεί για αιώνες πριν δεχθούν άμεση επίθεση από την ομάδα γνωστή ως Ι.S. (Ισλαμικό Κράτος) και τους συμμάχους της».
Το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ «καταδίκασε κατά τον πλέον έντονο τρόπο τη συστηματική δίωξη εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων από την τρομοκρατική ομάδα (Ι.Κ.)» προσθέτοντας: «Η αμερικανική κυβέρνηση είναι εξοργισμένη από την πρόσφατη ανακοίνωση του Ι.Κ. προς τους χριστιανούς της Μοσούλης είτε να φύγουν είτε να ασπασθούν το Ισλάμ ή να πληρώσουν φόρο ή να αντιμετωπίσουν την εκτέλεση μέσα στις επόμενες ημέρες».
Ομοίως, το Διεθνές Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δημοσίευσε μία έκθεση με τους φόνους, τις απαγωγές και τις απειλές εναντίον θρησκευτικών και εθνοτικών μειονοτήτων στη Μοσούλη μετά την κατάληψή της από το Ι.Κ. στις 10 Ιουνίου, ενώ η επικεφαλής του παραρτήματος για το Ιράκ Σάρα Λία Γουίτσον δήλωσε: «Το Ι.Κ. πρέπει να σταματήσει αμέσως την κακόβουλη εκστρατεία εναντίον μειονοτήτων στη Μοσούλη και γύρω από αυτήν».
Την ίδια, πάντως, μεταχείριση είχαν και οι χριστιανοί κάτοικοι της πόλεως Ράκα στη βόρεια Συρία (κέντρο του Ι.Κ.), στους οποίους εδόθη το ίδιο τελεσίγραφο: να αλλάξουν θρησκεία, να πεθάνουν ή να υπογράψουν ένα «συμβόλαιο dhimmi». Με βάση το συμβόλαιο αυτό, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Σαρία εδώ και εκατοντάδες χρόνια, απαγορεύονται οι δημόσιες εκφράσεις της χριστιανικής πίστεως, ενώ άλλες απαγορεύσεις αφορούν στα εξής: Απαγόρευση χριστιανικών γάμων και πορείες κηδειών, η κωδωνοκρουσία εκκλησιών, η προσευχή σε δημόσιο χώρο, η μεγαλόφωνη ανάγνωση ιερών βιβλίων (που δεν πρέπει να ακούν οι μουσουλμάνοι), τα χριστιανικά σύμβολα, όπως οι σταυροί που δεν πρέπει να επιδεικνύονται ή να φέρονται φανερά, εκκλησίες και μοναστήρια δεν μπορούν να επισκευαστούν ή να ανακαινισθούν, άσχετα εάν η ζημία που υπέστησαν έγινε από πρόθεση ή τυχαίως, επί πλέον δε οι χριστιανοί δεν επιτρέπεται να κάνουν απρεπείς παρατηρήσεις για τους μουσουλμάνους και το Ισλάμ. Το ίδιο συμβόλαιο επιβάλλει και τον ισλαμικό κώδικα αμφιέσεως, όπως πέπλο για τις γυναίκες και τα λοιπά που πάνε με αυτό, ακόμη και διαιτητικούς περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένης και της απαγορεύσεως αλκοόλ.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ήδη 20 χριστιανοί ηγέτες αυτής της συριακής περιοχής αναγκάστηκαν να υπογράψουν το εν λόγω «συμβόλαιο». Εάν τηρήσουν τις απαγορεύσεις αυτές και ζουν ως dhimmi, θα τυγχάνουν προστασίας. Αλλως, θα τους «περάσουν από το σπαθί».
Κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους 100.000 άνθρωποι επειδή δεν αλλάζουν την πίστη τους
Το θέμα, όμως, δεν είναι οι διώξεις των χριστιανών στο βόρειο Ιράκ και στη Συρία που μόλις πρόσφατα έγιναν γνωστές, αν και χρησίμευσαν στο να ανοίξουν επιτέλους τα μάτια των οπαδών της πολυπολιτισμικότητας και των «προοδευτικών» που τάσσονται υπέρ της θρησκευτικής ανοχής -μόνο των μουσουλμάνων όμως- στην Ευρώπη. Είναι οι από καιρό συστηματικές διώξεις των χριστιανών σε ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο. Ενδειξη της εκτάσεως του φαινομένου αποτελεί η δήλωση, στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ τον Μάιο του 2013, εκπροσώπου του Βατικανού ότι κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους 100.000 χριστιανοί!
Ο εντυπωσιακός αυτός αριθμός προέρχεται από το Κέντρο για τη Μελέτη του Παγκόσμιου Χριστιανισμού (CSGC), της Θεολογικής Σχολής Gordon-Conwell της Μασαχουσέτης, η οποία θεωρείται η έδρα των πλέον διακεκριμένων διανοουμένων για δημογραφικά θέματα του χριστιανισμού. Ο συγκεκριμένος αριθμός που, σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, προέκυπτε από το γεγονός ότι την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα έχασαν τη ζωή τους 1.000.000 χριστιανοί, άρα ο μέσος όρος ήταν 100.000 τον χρόνο, φάνηκε υπερβολικός σε αναλυτές άλλων χριστιανικών οργανώσεων.
Μία από αυτές, η οποία εργάζεται σε 25 χώρες υποστηρίζοντας τους χριστιανούς που αντιμετωπίζουν διώξεις διαφόρων βαθμών, από την έντονη παρενόχληση έως τα βασανιστήρια και τον θάνατο, προσδιόρισε τον αριθμό των θανάτων χριστιανών σε περίπου 1.000 ετησίως, ενώ στην ειδική κατάσταση καταγραφής περιστατικών της ίδιας οργανώσεως, με βάση στοιχεία που συνέλεξε από 50 χώρες, ανέφερε ότι ο ελάχιστος δυνατός αριθμός χριστιανών που χάνουν τη ζωή τους λόγω της θρησκείας του είναι 1.200 άτομα ετησίως, ήτοι 100 τον μήνα. Από την άλλη, η οργάνωση International Society of Human Rights υπολογίζει τον αριθμό των νεκρών χριστιανών σε 7.000-8.000 τον χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, της εκτάσεως που έλαβαν οι διωγμοί των χριστιανών σε ολόκληρο τον κόσμο, το γεγονός ότι -σύμφωνα με δήλωση του John Allen, συγγραφέα του βιβλίου «Ο παγκόσμιος πόλεμος εναντίον των χριστιανών» (Global War on Christians)- σχεδόν τα δύο τρίτα των 2,5 δισ. χριστιανών σε ολόκληρο τον κόσμο ζουν σε περιοχές επικίνδυνες για την ασφάλειά τους, με κοινό παρονομαστή όλων των δραστών το Ισλάμ.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, ένας τόσο μεγάλος αριθμός χριστιανών που χάνουν τη ζωή τους σε ισλαμικές χώρες, αρκεί να υποδηλώσει το μέγεθος και τη φύση των διώξεων των ετερόδοξων πολιτών, αλλά και τις πραγματικές συνθήκες υπό τις οποίες ζουν οι χριστιανοί ως μειονότητες σε τέτοιες χώρες, ένα θέμα (συνθήκες) που δεν έχει αναδειχθεί έως τώρα. Την ίδια στιγμή, βέβαια, οι μουσουλμανικές μειονότητες που δημιουργήθηκαν από απρόσκλητους μουσουλμάνους στη χριστιανική Ευρώπη διεκδικούν δικαιώματα και προβάλλουν αιτήματα που, εάν αυτά ετίθεντο από τις αντίστοιχες χριστιανικές μειονότητες στον ισλαμικό κόσμο, μάλλον αυτές θα έπαυαν σύντομα να υπάρχουν.
Με δύο λόγια, γιατί το θέμα του Ισλάμ είναι τεράστιο: Αυτήν τη στιγμή σημειώνεται μία πραγματική αλλαγή στη στάση των δυτικών κυβερνήσεων που για πρώτη φορά έρχονται αναγκαστικά σε επαφή με γεγονότα, τα οποία συνθέτουν μία πραγματικότητα που υποστήριζαν εδώ και χρόνια αυτοί που έως τώρα αποκαλούντο «ισλαμόφοβοι». Η «ισλαμοφοβία», άλλωστε, είναι ένας βολικός όρος που είναι παγκοίνως γνωστό ότι επινόησαν οι ισλαμιστές και συγκεκριμένως η Μουσουλμανική Αδελφότητα, για να καταδικάζουν αυτούς που αντιδρούν στις πραγματικές προθέσεις του σύγχρονου πολιτικού Ισλάμ, κύριο στοιχείο του οποίου είναι η ακραία μισαλλοδοξία του και ο με κάθε τρόπο επεκτατισμός εις βάρος κάθε άλλης θρησκείας.
Κατά τα άλλα, για να κλείσουμε ευχάριστα (Αύγουστος γαρ), όπως είπε και ο Γ. Μπουτάρης την περασμένη Τετάρτη στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΪ (Λυριτζής), η ισλαμική θρησκεία είναι μία θρησκεία ειρήνης και αγάπης και -συμπληρώνουμε εμείς, για να κλείσει ακόμη πιο ευχάριστα το θέμα- ανεκτικότητας.
Μάνος Ηλιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου