Φαινόμενα παρακμής*

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Οι αποκαλύψεις διαφθοράς στο πολιτικό σύστημα συνεχίζονται και δείχνουν πόσο χαμηλά είμαστε στον πολιτικό μας πολιτισμό. Τα παρακμιακά φαινόμενα δεν είναι μόνο αυτά της διαφθοράς, ούτε αφορούν μόνο στην πολιτική εξουσία. Η παρακμή έχει διαβρώσει τους ανθρώπους των Επιστημών και των Τεχνών, δηλαδή αυτούς που διαμορφώνουν το ιδεολογικό περιβάλλον του υλισμού, του ηδονισμού και του εγωισμού, στο οποίο αναπτύσσονται και οι πολιτικοί.

Έντονα παρακμιακό γεγονός είναι ο φθόνος των αρχαιολόγων, συναδέλφων της κυρίας Αικατερίνης Περιστέρη. Δεν μπορούν να αποδεχθούν την ιστορική επιτυχία της στην Αμφίπολη και με προχειρότητα και μικροψυχία επιχειρούν να την μειώσουν. Χωρίς να έχουν επισκεφθεί την ανασκαφή και χωρίς να έχουν ενημερωθεί περί των ευρημάτων της δημοσιοποιούν την κακότητά τους. Ορισμένοι αρχαιολόγοι «στη λύσσα της ματαιοδοξίας», που γράφει ο Γιώργος Σαραντάρης, στα λίγα δευτερόλεπτα εμφάνισης στην τηλεόραση και ευρύτερης δημοσιότητας εκθέτουν την ποιότητα του ήθους τους και την επιστημονική τους εγκυρότητα. Άλλοι εκτίθενται παίζοντας «στοίχημα» για τον ένοικο του τάφου … «Και αν μου κάτσει»; σκέφτονται…

Δεύτερο παρακμιακό γεγονός είναι η αδιαφορία μεγάλου μέρους του διδακτικού προσωπικού του Πανεπιστημίου Αθηνών στο να περιοριστούν οι αυθαιρεσίες των φοιτητών. Στις ενέργειες του ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θεόδωρος Φορτσάκης να λειτουργήσει κατά τον Νόμο η Σύγκλητος φαινόταν ότι πάλευε μόνος. Ούτε άλλο μέλος της Συγκλήτου τον υποστήριξε, ούτε η μεγάλη πλειονοψηφία των Σχολών και του ΔΕΠ… Από το 1982 στο μεγάλο μέρος του διδακτικού προσωπικού επικρατεί ο φόβος έναντι των ισόβιων επαγγελματιών φοιτητών – συνδικαλιστών. Έχει αποφασίσει να τα έχει καλά μαζί τους για να έχει την ησυχία του… Το «πέντε των συνδικαλιστών» είναι γνωστό… Η ησυχία τους είναι πάνω από αρχές και αξιοπρέπεια…

Το τρίτο παρακμιακό φαινόμενο που ζούμε τον καιρό αυτό είναι «η μάχη» γύρω από τη διοίκηση του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Η διευθύντρια του Μουσείου και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, άνθρωποι που καλλιεργούν τις Τέχνες και την Επιστήμη, ανταλλάσσουν δημόσια σοβαρές κατηγορίες και καταγγελίες, αποδεικνύοντας ότι το πάθος του εγωισμού και το σύνδρομο του αναντικατάστατου οδηγούν σε ναυάγιο ακόμη και τα πιο φιλόδοξα προγράμματα. Στη «μάχη» αναμίχθηκε το Υπουργείο Πολιτισμού, που ζήτησε τις παραιτήσεις των μελών του Δ.Σ και της διευθύντριας, αλλά και τα δύο μέρη δηλώνουν ότι δεν παραιτούνται, ρίχνοντας οι μεν στην δε και αντίστροφα το βάρος της μη λειτουργίας του Μουσείου… Στη «μάχη» αναμίχθηκε και το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος υποστηρίζοντας ότι η όλη συζήτηση και ο «καυγάς» που έχει ξεσπάσει «στην ουσία αποκαλύπτουν ότι πίσω κρύβονται συμφέροντα με επενδυτικά σχέδια στο χώρο του πολιτισμού και κατ’ επέκταση στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης…».

Επιστήμη, Παιδεία και Τέχνη υποφέρουν στην Ελλάδα από εκπροσώπους τους. Γιατί η χώρα μας να μην υποφέρει και από τους πολιτικούς μας;-

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» την Τρίτη, 11 Νοεμβρίου 2014