Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Το μυστικό της καλής συζυγίας Γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ


Η αγάπη δεν ζητιέται μα γεννιέται ...
Ο Γέροντας είπε μια μέρα σε μία πνευματική του κόρη:
Έλα κοντά μου να σου πω ένα μυστικό.
Αυτό αν εφαρμόσεις, θα δεις τον άντρα σου να έρχεται και να σε αναζητά, όπου είσαι, χωρίς να ξέρει γιατί, και θ’ απορεί κι ο ίδιος.
Το μυστικό είναι τούτο:
Να προσεύχεσαι γι αυτόν μυστικά.
Έτσι, μυστικά θα πηγαίνει η αγάπη σου και θα τον καλεί.
Μη του λες τη λέξη σ’ αγαπώ, αλλά προπάντων μην απαιτείς να σου τη λέει.
Η αγάπη δεν ζητιέται μα γεννιέται.
Η αγάπη δεν λέγεται, εμπνέεται.
Να τυλίγεις τον αγαπημένο σου με θαλπωρή μυστικά δια της προσευχής.
Τότε, κι ο πιο εύθικτος χαρακτήρας δεν αντιδρά.
Η μυστική μετάδοση της αγάπης διώχνει τις φοβίες της δέσμευσης και καταπίεσης, και οι ευθύνες του γίνονται ελαφρές και κάποτε αγαπητές.
Ένας κόκκος ανιδιοτελούς αγάπης να υπάρχει μέσα μας, έρχεται σιγά-σιγά η χάρη και τον κάνει να πετάξει δυο φυλλαράκια.
Γρήγορα μετά μεγαλώνει».

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Δρ Γεώργιος Κρίππας στην εφημερίδα «δημοκρατία»: «Τα νέα Θρησκευτικά οδηγούν σε δρόμους προσηλυτισμού»

Δρ Γεώργιος Κρίππας στην εφημερίδα «δημοκρατία»: «Τα νέα Θρησκευτικά οδηγούν σε δρόμους προσηλυτισμού»
Ο διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κρίππας αντιδρά στις αλλαγές
(με εξώδικο στους αρμοδίους)

Η μορφή του μαθήματος των Θρησκευτικών, καθώς και οι διάφορες θέσεις που διατυπώνονται για τον τρόπο διδασκαλίας του, δημιουργούν κατά καιρούς συγκρούσεις ανάμεσα στους θεολόγους. Από τη μια, υπάρχουν οι εκπεφρασμένες απόψεις όσων υποστηρίξουν θερμά το νέο σύστημα διδασκαλίας του μαθήματος, το οποίο, όπως σημειώνουν, πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη νέα κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα των δεκάδων χιλιάδων αλλοδαπών και αλλόθρησκων μαθητών.
Από την άλλη, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το μάθημα θα πρέπει να μην έχει αυτόν τον χαρακτήρα, αλλά ο βασικός άξονας της διδασκαλίας του να αναφέρεται κυρίαρχα στους Έλληνες μαθητές. Ένα άλλο σημείο τριβής είναι το δικαίωμα απαλλαγής των μαθητών που επικαλούνται λόγους συνείδησης. Και γι' αυτό το θέμα όμως φαίνεται να υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις. Πριν από λίγες μέρες ο διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κρίππας, με επιστολή του στη «δημοκρατία», υπενθύμισε τις νομικές θέσεις που εκφράζει εδώ και χρόνια και δημοσιεύτηκαν μεταξύ των άλλων στο επιστημονικό περιοδικό «Επιθεώρησις Δημοσίου Δικαίου και Διοικητικού Δικαίου».

Ενδείξεις δυσλεξίας στο Δημοτικό σχολείο - Άρθρο ειδικά για εκπαιδευτικούς


Ένα παιδί που δυσκολεύεται στην ανάγνωση, στη γραφή ή στα μαθηματικά, ένα παιδί που δεν προοδεύει όπως τα άλλα παιδιά ή και καθόλου, κάνει τους εκπαιδευτικούς να αναρωτιούνται τι τρέχει. Πολλοί πιστεύουν ότι απλά θα βελτιωθεί με τον καιρό, αλλά τελικά δεν υπάρχει ουσιαστική αλλαγή και κάποιες φορές μάλιστα γίνεται το αντίθετο. Πώς θα αναγνωρίσετε τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες μέσα στην τάξη; Ποιά είναι τα σημάδια της δυσλεξίας στα παιδιά Δημοτικού;

Γενικά

- Αργός ρυθμός στην προφορική ή/και γραπτή έκφραση

- Έλλειψη συγκέντρωσης

- Δυσκολία στην εκτέλεση οδηγιών

- Κακή μνήμη

Γραφή

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Πῶς ἀπορρίπτω τὸν Θεό;



π. Δημητρίου Μπόκου
Ἡ γαλ­λί­δα συγ­γρα­φέ­ας καὶ φι­λό­σο­φος Σι­μὸν ντὲ Μπο­βου­άρ, μιὰ ἀ­πὸ τὶς κυ­ρι­ώ­τε­ρες ἐκ­προ­σώ­πους τοῦ κι­νή­μα­τος τοῦ φε­μι­νι­σμοῦ στὸν 20ό αἰ­ώ­να, στὸ αὐ­το­βι­ο­γρα­φι­κό της ἔρ­γο «Πῶς ἔ­γι­να συγ­γρα­φέ­ας» με­τα­ξὺ ἄλ­λων ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­ται:
«Πέ­ρα­σα πο­λὺ εὐ­τυ­χι­σμέ­να παι­δι­κὰ χρό­νια. Κοινωνοῦσα, ἐ­ξο­μο­λο­γι­ό­μουν, ἤ­μουν πο­λὺ εὐ­σε­βής. Ἤ­θε­λα νὰ ἀ­ρέ­σω στὸν κα­λὸ Θε­ὸ καὶ νὰ ἔ­χω μιὰ κα­τά­λευ­κη ἁ­γνὴ ψυ­χή… Μέ­χρι τὰ 12-13 μου ὅ­λα κυ­λοῦ­σαν ὑ­πέ­ρο­χα γιὰ μέ­να. Τὰ πράγ­μα­τα χά­λα­σαν λί­γο ὅ­ταν μπῆ­κα στὴν ἐ­φη­βεί­α. Ἔ­γι­να ἄ­τα­κτη, ἀ­νά­πο­δη καὶ χον­τρο­κέ­φα­λη - εἶ­χα ἀ­πο­κτή­σει κα­κὲς συ­νή­θει­ες καὶ τρω­γό­μουν μὲ τὰ ροῦ­χα μου. Ἀ­πὸ τὴν ἄλ­λη με­ριὰ ὅ­μως, ἀ­να­πτυσ­σό­ταν τὸ κρι­τι­κό μου πνεῦ­μα καὶ ὅ­ταν ἡ μη­τέ­ρα ἔ­λε­γε «μὴ ἐ­κεῖ­νο, μὴ τὸ ἄλ­λο»…, δὲν τὴν ὑ­πά­κου­α πο­τὲ μὲ τὴ θέ­λη­σή μου.
Καὶ τε­λι­κὰ σ’ ἕ­να ση­μαν­τι­κὸ θέ­μα πῆ­ρα τὴν ἀ­πό­φα­ση νὰ μὴν ὑ­πα­κού­ω. Ἔ­λεγ­χαν μὲ ἄ­κρα αὐ­στη­ρό­τη­τα τὰ ἀ­να­γνώ­σμα­τά μου… Περ­νοῦ­σα τὶς δι­α­κο­πές μου στὴ Λι­μου­ζέν, σ’ ἕ­να ἰ­δι­ό­κτη­το κτῆ­μα τοῦ παπ­ποῦ, …καὶ στὴν ἐ­ξο­χὴ ξέ­με­να πάν­τα ἀ­πὸ ἀ­να­γνώ­σμα­τα. Ὑ­πῆρ­χαν στὴ βι­βλι­ο­θή­κη κά­ποι­ες δε­μέ­νες συλ­λο­γές… Μοῦ ὑ­πέ­δει­ξαν τὰ κομ­μά­τια ποὺ ἦ­ταν «γιὰ μέ­να», … καὶ μοῦ ἐ­πέ­τρε­ψαν νὰ πά­ρω τὸν τό­μο στὸ δά­σος ὅ­που κα­τα­σκή­νω­να γιὰ νὰ δι­α­βά­σω. Μιὰ ὡ­ραί­α ἡ­μέ­ρα ἄρ­χι­σα νὰ δι­α­βά­ζω τὰ κομ­μά­τια ποὺ δὲν ἦ­ταν γιὰ μέ­να… Καὶ ὅ­ταν ἐ­πι­στρέ­ψα­με στὸ Πα­ρί­σι, κα­τα­βρό­χθι­σα ὅ­λη τὴ βι­βλι­ο­θή­κη τοῦ πα­τέ­ρα μου, …ὁ­τι­δή­πο­τε ἔ­πε­φτε στὰ χέ­ρια μου.

Ξεκινά η αξιολόγηση των Διευθυντών Σχολείων- Το Χρονοδιάγραμμα

Με απόφαση που υπέγραψε ο υπουργός Παιδείας Α. Λοβέρδος:
Α. Μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης των Περιφερειακών Δ/ντών Εκπαίδευσης, των Συντονιστών Εκπαίδευσης Εξωτερικού, των Προϊσταμένων Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπαίδευσης, των Σχολικών ΣυμβούλωνΠ/θμιας και Δ/θμιας Εκπαίδευσης και των Δ/ντών Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπαίδευσης να ξεκινήσει:
α) η αξιολόγηση των Διευθυντών των σχολικών μονάδων και Εργαστηριακών Κέντρων (πρώην Σ.Ε.Κ.), των προϊσταμένων ολιγοθεσίων Δ.Σ., των προϊσταμένων Νηπιαγωγείων και
β) των προϊσταμένων και υπευθύνων, όπως αυτοί ορίζονται από το άρθρο 1 του Π.Δ. 152/2013(περιπτώσεις ι΄έως ιθ’, κ’ και κα’).
Β. Η αξιολόγηση των Διευθυντών των σχολικών μονάδων και Εργαστηριακών Κέντρων (πρώην Σ.Ε.Κ.), των προϊσταμένων ολιγοθεσίων Δ.Σ. και των προϊσταμένων Νηπιαγωγείων αφορά,σε πρώτη φάση, τις προβλεπόμενες κατηγορίες:

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Η διδακτέα− εξεταστέα ύλη των μαθημάτων Γενικής Παιδείας Α ́ και Β ́ τάξεων ΕΠΑΛ για το σχολικό έτος 2014 − 2015



Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης η διδακτέα− εξεταστέα ύλη των μαθημάτων Γενικής Παιδείας των Α ́ και Β ́ τάξε− ων Επαγγελματικού Λυκείου για το σχολικό έτος 2014 − 2015. Για να ανοίξετε το ΦΕΚ πατήστε εδώ

Β΄ τάξη ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ και ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΕΠΑ.Λ.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
Βήματα Πίστης και Ζωής, Α. Καριώτογλου, Σ. Πορτελάνου, Δ. Πασσάκου
Η διδακτέα−εξεταστέα ύλη ορίζεται ως εξής:
2. Λαοί και θρησκεύματα σε ένα πλουραλιστικό κόσμο (Α)
3. Λαοί και θρησκεύματα σε ένα πλουραλιστικό κόσμο (Β)
4. Νέοι στο ρυθμό της παραθρησκείας
5. Ο Χριστός στην ιστορία του κόσμου
6. Η πίστη στη σχέση της με την επιστήμη
7. Γιατί το καλό και το κακό στη ζωή μας
10. Αθεΐα, η άλλη στάση ζωής
11. Τι είναι η Ορθοδοξία
12. Η Ορθοδοξία στη σχέση της με άλλα δόγματα και  τις άλλες θρησκείες
13. Η Ορθοδοξία αποδέχεται και μεταμορφώνει την ύλη
14. Η εργασία σε ένα τεχνοκρατούμενο κόσμο
17. Μοναξιά και ανθρώπινες σχέσεις
19. Επικίνδυνες διέξοδοι και η πρόταση της Εκκλησίας
20. Μπροστά σε προβλήματα βιοηθικής

Α΄ τάξη ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΕΠΑ.Λ.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
Ορθόδοξη Πίστη και Λατρεία, Χ. Γκότση, π. Γ. Μεταλ−
ληνού, Γ. Φίλια
Η διδακτέα−εξεταστέα ύλη ορίζεται ως εξής:

Η διδακτέα - εξεταστέα ύλη των μαθημάτων Β΄ τάξης Ημερησίου Γενικού Λυκείου και Γ΄ τάξης Εσπερινού για το σχολικό έτος 2014-2015


Καθορίστηκε η διδακτέα- εξεταστέα ύλη των μαθημάτων Β΄ τάξης Ημερησίου Γενικού Λυκείου και Γ΄ τάξης Εσπερινού Γενικού Λυκείου για το σχολικό έτος 2014-2015, με απόφαση που υπέγραψε ο υφυπουργός Παιδείας Α. Δερμεντζόπουλος. Για να ανοίξετε την απόφαση πατήστε εδώ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ 
Β΄ ΤΑΞΗ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ 
Βιβλίο: «Χριστιανισμός και Θρησκεύματα», Δ.Λ. Δρίτσα, Δ.Ν. Μόσχου, Στ. Λ. Παπαλεξανδρόπουλου 
Η διδακτέα-εξεταστέα ύλη του μαθήματος ορίζεται ως εξής: 

3. Θρησκεία: ένα πανανθρώπινο φαινόμενο 
4. Ποιος είναι ο Θεός κατά την πίστη του Χριστιανισμού 
5. Η Βασιλεία του Θεού: όραμα αλλιώτικης ζωής ή ουτοπία; 
7. «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;» 
9. Αρχή και πορεία του κόσμου 
10. Ο άνθρωπος στο αρχικό του μεγαλείο 
11. Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο; 
12. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ορθοδοξίας 
21. Φανατισμός και ανεξιθρησκία 
24. Πίστη και Επιστήμη: αλληλοαποκλειόμενα ή αλληλοσυμπληρούμενα; 
25. Ελληνισμός και Χριστιανισμός 
28. Τα αφρικανικά θρησκεύματα 
29. Ο Ιουδαϊσμός 
30. Το Ισλάμ (Α΄) 
31. Το Ισλάμ (Β΄) 
32.Ο Ινδουισμός (Α΄) 
33.Ο Ινδουισμός (Β΄) 
35. Ο Βουδισμός 
36. Η κινεζική θρησκεία 
37. Η ιαπωνική θρησκεία 

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ 
Γ΄ ΤΑΞΗ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ 
Β΄ ΤΑΞΗ ΜΟΥΣΙΚΩΝ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ
Βιβλίο: «Χριστιανισμός και Θρησκεύματα», Δ.Λ. Δρίτσα, Δ.Ν. Μόσχου, Στ. Λ. Παπαλεξανδρόπουλου 
Η διδακτέα-εξεταστέα ύλη του μαθήματος ορίζεται ως εξής:

Πίστη, ενότητα και φιλοπατρία




Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Τρία ήσαν τα κύρια χαρακτηριστικά των Ελλήνων, που πραγματοποίησαν το Έπος της 28ης Οκτωβρίου 1940, η πίστη στον Θεό, η ενότητα και η φιλοπατρία. Η πίστη στον Θεό τους ενδυνάμωσε και τους έδωσε τη δύναμη να νικήσουν τον εισβολέα. Η ενότητα πάλι που έδειξε ο λαός στην κρίσιμη ώρα υπέρ της υπεράσπισης βωμών και εστιών δεν είναι κάτι που το συνηθίζει. Αντίθετα η διχόνοια είναι μια ενδημική και διαχρονική ασθένεια του. Τις βραχείες χρονικά περιόδους ενότητας, κατά τις οποίες η Ελλάδα μεγαλούργησε, ακολούθησαν διχασμοί και καταστροφές. Μόνο στον 20ό αιώνα την ενότητα και τον θρίαμβο της Ελλάδας στους Βαλκανικούς Πολέμους ακολούθησε ο διχασμός, με αποτέλεσμα την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής και την ενότητα και τον θρίαμβο έναντι του φασισμού ακολούθησε ο τραγικός εμφύλιος πόλεμος.
Ο Γιώργος Θεοτοκάς, υπό τη συναισθηματική φόρτιση της γενικής επιστράτευσης και του ενθουσιασμού με τον οποίο πήγαιναν στο μέτωπο οι Έλληνες, έγραψε στα «Νεοελληνικά Γράμματα», στις 9 Νοεμβρίου 1940:
« Αυτή τη στιγμή τη μεγάλη, την ιστορική στιγμή που μας έλαχε να ζήσουμε δεν υπάρχει πια, στη συνείδησή μας, καμιά άλλη αξία, καμιά ιδέα, κανένας σκοπός, καμιά φροντίδα, έξω από τον πόλεμο που κάνει η Ελλάδα. Δεν υπάρχουν πια θεωρίες, συστήματα, και μεταφυσικές πραγματικότητες. Δεν υπάρχει η ατομική μας ζωή. Η Ελλάδα ξεχειλά από τα βάθη του είναι μας και τα σκεπάζει όλα...».

Παιδιά της Ελλάδος - Σοφία Βέμπο - 28η Οκτωβρίου 1940



Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε...
Η αξέχαστη φωνή της Σοφίας Βέμπο δεν σβήνει ποτέ από την καρδιά μας.
28η Οκτωβρίου 1940, 2ος παγκόσμιος πόλεμος, οι έλληνες στρατιώτες πολεμούν τους Ιταλούς του Μουσολίνι στα Ελληνοαλβανικά σύνορα και νικούν

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Θα ξαναπούμε ΟΧΙ;



Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

Ο ελληνισμός διέρχεται την τρίτη μεγάλη παρακμή στη μακραίωνη ιστορική του πορεία. Κατά τις δύο προηγούμενες κατέστη εύκολη λεία εισβολέων, Ρωμαίων και Τούρκων. Αποφεύγοντας να εγκύψουμε στα αίτια της παρακμής και να διδαχθούμε από τα σφάλματα των προγόνων μας συνήθως υπερτονίζουμε την προσφορά των πολιτιστικών αγαθών μας στους κατακτητές. Σήμερα δεν διατρέχουμε κίνδυνο κατάκτησης της ίδιας μορφής με τις άλλες του παρελθόντος, είμαστε όμως, δυστυχώς, εν αγνοία μας κατακτημένοι. Έχουμε υποταχθεί σε τρόπο βίου αλλοτριωτικό, τα πρότυπα του οποίου είναι η παντελής λήθη της παράδοσης και των πολιτιστικών αξιών μας, η παραίτηση από κάθε είδους δημιουργία, ο άκρατος καταναλωτισμός και ο δουλοπρεπής μιμητισμός. Υποταγμένοι στο πλασματικό αυτό είδος βίου, άβουλοι και μοιραίοι, προβαίνουμε σε απόπειρα εορτασμού των λαμπρών επετείων του παρελθόντος οκνοί και ράθυμοι υπό την επήρεια κάποιων τύψεων για την αναξιότητά μας έναντι εκείνων που έγραψαν τα έπη ή με διάθεση να τους μειώσουμε, ώστε να σμικρύνουμε το χάσμα που μας ξεχωρίζει απ’ αυτούς!   
Βέβαια δεν μας λείπουν τα παχιά λόγια κατά τον εορτασμό των επετείων, καθώς η «ξύλινη» γλώσσα των πολιτικών έχει ιδιαίτερη πέραση τέτοιες ημέρες. Πολύς ο λόγος κατ’ αυτές για την εθνική ενότητα και ομοψυχία από τους εκποιητές του έθνους στις αγορές του διεθνισμού και η εκ του ασφαλούς καταδίκη του ολοκληρωτισμού, τον οποίο δεν παύουν να εκτρέφουν όσοι φυγάδευσαν ιδανικά και οράματα και οδήγησαν σε ακραία πείνα την ψυχή του λαού, ο οποίος άγεται και φέρεται από τους δημαγωγούς, ώσπου να κορυφωθεί η αγανάκτησή του και να ζητήσει λύτρωση σε επίδοξους σωτήρες, που υπόσχονται την ανάσταση της πατρίδας!  

Η προετοιμασία για άμυνα της VIII μεραρχίας και η ιστορική νύχτα της 27ης προς 28η Οκτωβρίου 1940 στον τομέα ευθύνης της


Πρόλογος - Το ελληνικό αμυντικό δόγμα στα βόρεια σύνορα


Το Μεσοπολεμικό Ελληνικό αμυντικό δόγμα ως το καλοκαίρι του 1939 προετοίμαζε τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις για μια πιθανή επίθεση από την Βουλγαρία, που παρέμενε η μοναδική σταθερά αναθεωρητική δύναμη στην περιοχή των Βαλκανίων. Όλα τα αμυντικά κονδύλια που είχαν εγκριθεί, διατέθηκαν για την οχύρωση της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου - την περίφημη γραμμή Μεταξά - μια αλυσίδα απόρθητων φρουρίων που λίγο έλειψε να σταματήσουν ακόμη και τις πανίσχυρες Γερμανικές τεθωρακισμένες μεραρχίες στην εισβολή του 1941. Για τον τομέα των συνόρων με την Αλβανία δεν υπήρχε πρόβλεψη αμυντικής θωράκισης καθώς η γειτονική χώρα, ασχέτως φιλοδοξιών και προθέσεων δεν αποτελούσε ρεαλιστικό επιθετικό κίνδυνο για την Ελλάδα.

Η Ήπειρος προμαχούσα έναντι της Ιταλικής απειλής

ΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ -3 «Ἡ πορεία τῶν βαρλααμιστῶν καὶ τῶν βαρλααμιζόντων: πρῶτα ἀλλοιώνονται ὡς πρὸς τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ἔπειτα συμφύρονται λατρευτικῶς μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ στὴν συνέχεια ἐπέρχεται ἡ τελικὴ προσχώρηση στὴν δική τους παράταξη». (Μητρ. Ναυπάκτου Ἱερόθεος)

Βαρλααμισμς [Γ´]

 τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

περιοδ. «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ», 
Σεπτέμβριος 2014 -Τεῦχος 218

Mέρος Α´: ΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ -1 «Οἱ βαρλααμιστὲς ἐπιτίθενται ἐναντίον αὐτῶν ποὺ δὲν συμφωνοῦν μαζί τους μὲ πολλοὺς τρόπους, μιμούμενοι “τὸ πολυέλικτον καὶ δολερὸν τοῦ ὄφεως”, χρησιμοποιώντας πολλὲς στροφὲς καὶ πλοκὲς λόγων». (Μητρ. Ναυπάκτου Ἱερόθεος)

Mέρος Β´: ΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ -2 «Οἱ βαρλααμιστὲς καὶ οἱ βαρλααμίζοντες ὄχι μόνον ἀγνοοῦν ἐμπειρικῶς αὐτὴν τὴν πνευματικὴ καὶ ἀγγελικὴ λειτουργία, ἀλλὰ τὴν ἀρνοῦνται, τὴν ὑποτιμοῦν καὶ τὴν εἰρωνεύονται. Ταυτίζουν ἀπόλυτα τὴν λατρεία μὲ τοὺς ὕμνους καὶ τὶς εὐχές, τὶς ὁποῖες θέλουν νὰ κατανοοῦν λογικά, γιατί διαφορετικὰ δὲν αἰσθάνονται ὅτι προσεύχονται».. (Μητρ. Ναυπάκτου Ἱερόθεος)

.           Τρίτον σημεῖον εἶναι ὅτι ὁ Βαρλαὰμ ἀπομακρύνθηκε πρῶτα νοητῶς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἔπειτα πραγματικῶς, πράγμα τὸ ὁποῖο δείχνει ὅτι ὅταν ἀπομακρύνεται κανεὶς ἀπὸ τὴν θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔπειτα εἶναι ζήτημα χρόνου νὰ προσχωρήση σὲ ἄλλη χριστιανικὴ-αἱρετικὴ παράδοση.
.           Ὁ Βαρλαὰμ ἦταν ἕνας οὐνίτης μοναχὸς ποὺ ἦλθε στὴν ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία χωρὶς νὰ γνωρίζη τὸν ὀρθόδοξο ἡσυχασμό, ἀφοῦ γνώριζε τὸν δυτικὸ σχολαστικισμὸ καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀντέδρασε ὀξύτατα μόλις πληροφορήθηκε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον προσεύχονταν οἱ ἁγιορεῖτες μοναχοί. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐντόπισε ἀμέσως αὐτὸ τὸ γεγονὸς καὶ μάλιστα ἑρμήνευσε καὶ τὸ πῶς ξεκίνησε καὶ πῶς τελείωσε τὴν ζωή του ὁ Βαρλαάμ.

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Οι χοροί των Αγίων


 
Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους (Μωσαϊκός Νόμος) επικρατούσε η άποψη ότι Άγιος είναι μόνο Ένας, ο Θεός.
Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί Αγίους όλους τους βαπτισμένους Χριστιανούς, που ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, που αγωνίζονται για την σωτηρία της ψυχής τους και που επιδιώκουν να κατακτήσουν την Βασιλεία του Θεού (Ρωμ. α',7 - Α' Κορ. α',1-2 - Εβρ. ς',10).

Στον 4ο αιώνα ο τίτλος "Άγιος" αρχίζει να αποδίδεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς ΄"φίλους του Θεού", που ξεχωρίζουν για το μαρτύριό τους, για την ζωή τους και για τα θαύματά τους. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας όμως τονίζει: "Άγιος είναι εκείνος που είναι καθαρός από κακία και αμαρτήματα".
Πρώτη από όλους τον τίτλο της "Υπέρ Αγίας" έλαβε η Παρθένος Μαρία. Ακολούθησαν οι Απόστολοι του Κυρίου. Οι Άγγελοι καθώς και πολλά από τα "Δίκαια" πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης δεν θα μπορούσαν να μην πάρουν τοξν τίτλο αυτόν, όπως φυσικά Άγιος δεν θα μπορούσε να μην ονομαστεί και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Βαπτιστής. Σιγά-σιγά άρχισε να διαμορφώνεται μία ιεράρχηση στην ταξινόμηση των Αγίων.

Οι ομάδες (χοροί) των Αγίων έχουν ως εξής:

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, «Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καὶ ὁ ὁραματισμὸς του γιὰ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος»

Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός ομιλών για τον άγιο Κοσμά
στην εκδήλωση της ΠΟΕ (12/10/2014)
«γιος Κοσμς Ατωλς κα ραματισμς του γι τ λληνικ θνος»*
Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός,
μότιμος καθηγητς τς Θεολογικς Σχολς το Πανεπιστημίου θηνν
*Ομιλία που εκφωνήθηκε στην εκδήλωση της ΠΟΕ και του «Ορθοδόξου Τύπου» για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό (12/10/2014)
«Ὁ Πατροκοσμᾶς1 εἶναι ἀπό τις γνωστότερες ἐκκλησιαστικές μορφές τῶν προεπαναστατικῶν χρόνων, ἀκόμη καί στό χῶρο τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας2, μολονότι ἡ δράση καί προσφορά του δέν ἀνήκουν κυρίως στόν χῶρο τῆς ἐπιστήμης. Αὐτό ἔχει μέ ἔμφαση ὑπογραμμίσει ὁ καθηγητής Gerhard Podskalsky, πού συμπεριέλαβε και τόν Πατροκοσμᾶ σέ καθαρά ἐπιστημονικό ἔργο του, ὡς μοναδική ἐξαίρεση.
Ἀρκοῦν δέ πρός διακρίβωση τῆς σημασίας του γιά το ὑπόδουλο Γένος, ὅσα ἐγκωμιαστικά λέγει γι’ αὐτόν ὁ ἴδιος ὁ γερμανός ἐρευνητής: «Ἐξαιρετικά δημοφιλής ἱεραπόστολος καί ἐθνοδιδάσκαλος». Χαρακτηριστικό παράδειγμα λαϊκοῦ ἱεροκήρυκα, πού «διέθετε μιά θρησκευτική εὐσέβεια ξένη πρός τήν ἀκαδημαϊκή θεολογία»--«Τά κηρύγματά του συγκλόνισαν τό Λαό τόσο ἀπό ἐθνική, ὅσο καί ἀπό θρησκευτική ἄποψη»--γι’ αὐτό ἐθεωροῦντο «ἀπό κοινωνικοπολιτική ἄποψη ἀνατρεπτικά»3. Καί εἶναι γεγονός, ὅτι στό στόμα τοῦ Λαοῦ καί τῶν Τραγουδιῶν του σώθηκε ὁ ἀπόηχος τῶν κηρυγμάτων αὐτοῦ τοῦ μεγάλου διδάχου τοῦ Γένους.
Συγκρίσεις ποχν
1. Ἡ περίοδος, στήν ὁποία ζοῦμε, ἒχει μεταβατικό χαρακτήρα, διότι μᾶς εἰσήγαγε στή λεγομένη ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, πού προσδιορίζεται στρατιωτικοπολιτικά ἀπό τη ΝΕΑ ΤΑΞΗ πραγμάτων. Ἀνάλογο ὅμως χαρακτήρα εἶχε καί ἡ ἐποχή τοῦ Πατροκοσμᾶ, καθώς ὁ κόσμος βίωνε ἀνακατατάξεις, πνευματικές καί πολιτικοκοινωνικές, πού ὁδήγησαν τελικά στήν ἔκρηξη τῆς Μεγάλης Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1789, ἤ γιά μᾶς τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Καί τότε καί σήμερα παρατηρεῖται πραγματική ἢ τεχνητὴ κρίση ταυτότητας. Αὐτό ὅμως συνέβαινε –καί συμβαίνει- ὄχι στην πλατειά λαϊκή βάση, ἀλλά κυρίως στόν χῶρο τῆς πολιτικῆς καί τῆς λογιοσύνης.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου-Ο Δούρειος ίππος της Λειτουργικής Αναγεννήσεως;


Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ: Ο Δούρειος ίππος της Λειτουργικής Αναγεννήσεως; (Πρεσβυτέρου Βασιλείου Σπηλιοπούλου)

Τά τελευταῖα χρόνια ὅλο καί συχνότερα, ὅλο καί ἀπό περισσότερους ἱερεῖς τελεῖται ἡ λεγομένη Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Ἡ τέλεση τῆς Λειτουργίας αὐτῆς καί ἡ ξαφνική της ἐμφάνιση στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἀφ’ ἑνός μέν καταδεικνύει τό ἐκκοσμικευμένο πνεῦμα πού διακατέχει πολλούς κληρικούς καί ἀφ’ ἑτέρου ἐξυπηρετεῖ κατά τόν καλύτερο τρόπο, τά σχέδια τῶν «ἀνανεωτῶν» τῆς Λειτουργικῆς μας ζωῆς, τῶν αὐτοκλήτων σωτήρων τῆς Ἐκκλησίας. Τό σχέδιο εἶναι ἁπλό: ἡ Λειτουργία αὐτή «βαπτίζεται» ἀπό τούς ἀνανεωτές ὡς «ἀρχαιοπρεπής». Ὅταν ὅμως τελεῖται, τελεῖται μέ τόν τρόπο πού ὁραματίζονται οἱ «ἀνανεωτές», ὁπότε ὁ πιστός λαός, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐνθουσιάζεται μέ τήν πρωτοτυπία καί τά ἐφέ, συμπεραίνει, ἐντελῶς ἐσφαλμένα, ὅτι ὁ συγκεκριμένος τρόπος τελέσεως εἶναι ὁ «ἀρχαιοπρεπής» καί ἄρα ὁ παραδοσιακός. Αὐτό ἔχει ὡς συνέπεια νά ζητᾶ ἀπό τούς Ἱερεῖς νά λειτουργοῦν ἔτσι καί ὅταν τελοῦν τίς Λειτουργίες τῶν ἁγίων Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί Βασιλείου. Εἶναι, ὅμως, ὄντως ἔτσι τά πράγματα; Μπορεῖ ὁ καθένας νά τελεῖ ὅποια Λειτουργία θέλει καί ὅπως θέλει; Ἄς τό δοῦμε ἀναλυτικά.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στήν ὑποσημείωσή του στόν 32ο κανόνα τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μᾶς παρέχει μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα πληροφορία σχετικά μέ τό πόσο «κανονική», πόσο σύμφωνη δηλαδή μέ τούς Ἱερούς Κανόνες καί ἄρα πόσο δεκτή ἤ ὄχι, εἶναι ἡ Λειτουργία αὐτή. Μολονότι, λοιπόν, ὁ ἅγιος λέει ὅτι ἡ Λειτουργία αὐτή «εἶναι δεκτή», λέει ὅμως ἐπίσης ὅτι «ἠπράκτησε». Λίγο μάλιστα πιό κάτω ὁμολογεῖ ὅτι κατά τόν Μανουήλ Μαλαξό ἡ Λειτουργία αὐτή ἠπράκτησε ἀπό τούς καιρούς τοῦ Μ. Βασιλείου. Γιατί, λοιπόν, ἡ ξαφνική προσπάθεια ἐπαναφορᾶς μιᾶς Λειτουργίας τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία ἀπέρριψε;

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Ουνία: Οι παπικοί μας εμπαίζουν


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Η παπωσύνη εμπαίζει τους Ορθοδόξους, όταν μιλάει για «ανοίγματα αγάπης», «αδελφικής σχέσεως» και τα τοιαύτα. Στην ουσία πάντα επιδιώκει να τους μετατρέψει σε «Βησσαρίωνες». Την ώρα που ο Πάπας Φραγκίσκος ετοιμάζεται για επίσκεψη στο Φανάρι, όπου θα ανταλλάξει τον «ασπασμό της αγάπης» και θα συμπροσευχηθεί με τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, οι Ουνίτες Επίσκοποι της Ευρώπης συναντώνται, από τις 23 έως τις 26 Οκτωβρίου 2014, στο Λβοφ της δυτικής Ουκρανίας. Θέμα της σύναξής τους είναι «Ο ρόλος της αποστολής (ιεραποστολής) των Ανατολικών Καθολικών Εκκλησιών, πρώτιστα στην οικουμενική κίνηση, όπως επίσης στις ευρωπαϊκές κοινωνίες»! Δηλαδή, με άλλα λόγια, η δράση της Ουνίας, σε βάρος των Ορθοδόξων!  
Ένας εκ των δύο εισηγητών του θέματος είναι ο Έλληνας Ουνίτης επίσκοπος Δημήτριος Σαλάχας! Ο άλλος είναι ο ουνίτης  επίσκοπος στη Ρουμανία Μπόρις Μπούζιακ, που θα μιλήσει «για τον ρόλο των Εκκλησιών (Σημ. Συμπεριλαμβάνονται και οι Ορθόδοξες, τόσο οι κανονικές, όσο και οι σχισματικές)  στην ουκρανική κοινωνία,  από την αναγνώριση των ουνιτών το 1993 έως την «επανάσταση της αξιοπρέπειας», στην πλατεία Μεϊντάν… Είναι γνωστό ότι οι ουνίτες συνεχίζουν και εντείνουν την αντορθόδοξη προπαγάνδα τους στην Ουκρανία, εκμεταλλευόμενοι την πολιτική κατάσταση της χώρας και μιλώντας με καθαρά κοσμικά και εθνικιστικά επιχειρήματα.

Ὁ σοφὸς καὶ ἔξυπνος ἄνθρωπος. Άγιος Πορφύριος


«Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ δίνει τὴν καρδιά του στὸ Χριστό, γίνεται ἄλλος ἄνθρωπος. Ἀνοίγει ὁ νοῦς του, γίνεται ἄλλος ἄνθρωπος. Ἀνοίγει ὁ νοῦς του. γεμίζει μὲ τὸ Χριστό. Ἀκούεις; Μὲ καταλαβαίνεις; Μὲ τὸ Χριστό. Καὶ ὅταν ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ εἶναι γεμάτη ἀπὸ τὸ Χριστό, τότε αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι σοφός, εἶναι ἔξυπνος, τοῦ τὰ διδάσκει ὅλα τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. »Ἡ λέξη ἔξυπνος, ὄχι μὲ τὸ νόημα ποὺ τὴν ἐννοεῖ ὁ κόσμος, δηλαδὴ νὰ ἀπαντᾶ καθηλώνοντας τοὺς ἄλλους, ἢ νὰ κάνει μιὰ δουλειὰ καλύτερα ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀλλά, νά! Πῶς νὰ σοῦ τὸ πῶ; »Σὲ κάθε δυσκολία ποὺ τοῦ παρουσιάζεται, δὲν τὰ χάνει, δὲν ἀπελπίζεται, ἀλλὰ προσφεύγοντας στὸ Χριστό, ποὺ εἶναι μέσα του, βρίσκει ὡραίους καὶ εὔκολους τρόπους νὰ τὴν ξεπερνάει, χωρὶς νὰ τοῦ στοιχίζει, χωρὶς νὰ φθείρεται ἐσωτερικά. Μὲ κατάλαβες, Γεώργιε;» (Εἶπε τὸ ὀνομά μου χωρὶς νὰ μὲ ἔχει ρωτήσει. Οὔτε ἐχθές, ὅταν μὲ σύστησαν, τοῦ τὸ εἶπαν. Μὲ ἐντυπωσίασε).

– Κατάλαβα, Γέροντα. «Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει δώσει τὴν καρδιά του στὸ Χριστὸ δὲν ὑποφέρει, ὅσες δυσκολίες καὶ νὰ συμβοῦν. Χαίρεται, εἶναι γεμάτος ἐσωτερικὴ χαρά. Εἶναι δραστήριος, προσεκτικός. Δὲν κάνει λάθη, ζημιές. Τὸ μυαλό, τὰ χέρια, τὰ πόδια, ὅλα κινοῦνται ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι κουτός; »Βέβαια, ὑπάρχουν καὶ περιπτώσεις ποὺ πρέπει νὰ κάνει τὸν κουτό, γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ».

– Δηλαδή, πῶς θὰ κάνει τὸν κουτό; «Ὅταν σιωπήσει ἐν γνώσει, μὲ κάποιο ἐσωτερικὸ σκοπό, κάνει πὼς δὲν κατάλαβε, κάνει πὼς δὲν ξέρει, διότι ἔχει ἕνα καλὸ σκοπό. Αὐτὰ θὰ τοῦ διδάξει σιγὰ-σιγὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Διότι ὅταν ἔχουμε μέσα μας τὸ Χριστό, δὲ ζοῦμε κανονίζοντας ἐμεῖς τὸν ἑαυτό μας. Ζεῖ ἐν ἡμῖν Χριστός, καὶ κανονίζει αὐτὸς τὴ ζωή μας». 



«ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ» - Η αφάνταστη δύναμη της πίστης που γίνεται πράξη


Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο αναγνωρίζουν το χαμογελαστό πρόσωπο και τα γεμάτα έμπνευση μηνύματα του Νικ Βούισιτς.

Μολονότι γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια, ο Νικ δεν επέτρεψε στη σωματική του διάπλαση να τον απομακρύνει από μια ζωή γεμάτη απολαυστικές περιπέτειες, μια καριέρα γεμάτη νόημα και σκοπό, κι ένα σωρό διαπροσωπικές σχέσεις αγάπης.

Ο Νικ υπερπήδησε προκλήσεις και δυσκολίες, εστιάζοντας στη σκέψη πως η ζωή του έχει αξία και είναι ένα δώρο για τους άλλους, και πως ακόμα κι αν συναντά δυσκολίες, ο Θεός θα είναι πάντα δίπλα του και θα κρατά στα δικά Του χέρια τον έλεγχο της πορείας του.

Ο Νικ αποδίδει την επιτυχία του στη δύναμη που εκλύεται όταν αποφασίζουμε να κάνουμε την πίστη μας πράξη!

Αφηγούμενος συναρπαστικές ιστορίες, είτε από τη δική του εμπειρία είτε από την εμπειρία άλλων, ο Νικ Βούισιτς εξηγεί πώς μπορεί ο καθένας να χτίσει μια ζωή γεμάτη ελπίδα και να γίνει ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ!

Μια απάντηση στις αυτοκτονίες, στην κατάθλιψη, στην απελπισία, στην εθνική μελαγχολία, στην αδράνεια.

Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα:

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Πατριάρχης Αντιοχείας: ο πονεμένος Πατριάρχης




Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Έρχεται στην Αθήνα, για επίσημη επίσκεψη στην Εκκλησία της Ελλάδος, ο πονεμένος Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης μιας μαρτυρικής Εκκλησίας. Είναι μια σημαντική ευκαιρία η Εκκλησία της Ελλάδος και η Ελληνική Πολιτεία να τον περιβάλλουν με τη στοργή τους και να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους προς τους δοκιμαζόμενους σκληρά Χριστιανούς της Συρίας, του Λιβάνου, του Ιράκ και γενικότερα της Μέσης Ανατολής. Είναι επίσης η ευκαιρία να ανανεωθεί και να ενδυναμωθεί η σχέση αδελφικής αγάπης που υπάρχει μεταξύ των δύο Εκκλησιών. Σημειώνεται ότι το Πατριαρχείο της Αντιοχείας αποκαλείται Ελληνορθόδοξο, δείχνοντας έτσι τις πνευματικές του ρίζες.
Με την έκρηξη της «Αραβικής Άνοιξης» οι Χριστιανοί της Συρίας και των άλλων Αραβικών χωρών βρέθηκαν στο στόχαστρο των ισλαμιστών ανταρτών τρομοκρατών. Ενώ υπό το αυταρχικό καθεστώς Άσαντ στη Συρία υπήρχε έναντι τους κάποια ανεκτικότητα, στις περιοχές που επικρατούν οι τρομοκράτες υφίστανται βασανιστήρια και μαρτυρικό θάνατο. Το δίλημμα των τρομοκρατών της Ζαμπάτ αλ Νόσρα και μετά του «Ισλαμικού Χαλιφάτου της Συρίας» στους Χριστιανούς είναι ή γίνονται μουσουλμάνοι, ή πεθαίνουν. Πολλοί είναι οι σύγχρονοι μάρτυρες στη Συρία, αφού προτιμούν τον θάνατο από το να αλλαξοπιστήσουν. Τον Απρίλιο του 2014 οι τζιχαντιστές σταύρωσαν δυο νέους Χριστιανούς, που δεν θέλησαν να αλλαξοπιστήσουν.

Αλβανίας Αναστάσιος:"Δεν είμαστε συνομοσπονδία Εκκλησιών"


πηγή Έθνος: «Δεν είμαστε συνομοσπονδία Εκκλησιών, αλλά η μία Καθολική Εκκλησία», μας είπε χαμογελαστός και ήρεμος ο Αρχιεπίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας Αναστάσιος και συνέχισε: «Υπάρχουν κύκλοι που θέλουν να δείξουν την Εκκλησία ως ΜΚΟ και ότι βρίσκομαι κάτω από επιρροή ενός κράτους-χώρας.

Δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε. Ούτε ακόμη και από τον αδύναμο εαυτό μας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας αποτελείται από πολλές Εθνοτικές Ομάδες. Ολοι οι ορθόδοξοι της Αλβανίας είμαστε περίπου 30% του πληθυσμού. Επικοινωνούμε με όλους μέσω του Ευαγγελίου της αγάπης. Δεν είμαστε παράρτημα κάποιας Εκκλησίας. Φτιάξαμε την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας με αλβανικής υπηκοότητας κληρικούς».

Του θύμισα το 1993 όταν τον είχα επισκεφθεί, τότε σε μια άλλη δημοσιογραφική μου αποστολή, μόλις είχε αναλάβει. Οταν είχε παύσει ο διωγμός έναντι της Εκκλησίας, «διωγμός» που δεν είχε κατανοήσει ποτέ η Ελλαδική Εκκλησία και οι «υπερπατριώτες» κληρικοί και λαϊκοί και είχε αρχίσει «η Ανάσταση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αλβανία» από το μηδέν.

1940 ήρωες ! ! ! 2014 αυτοχειρίες ; ; ;



Χρήστου Παπαδημητρίου 
Οικονομολόγου
Προέδρου Τ Κ Πύργου-Κόνιτσας

1940 ήρωες ! ! !
2014 αυτοχειρίες ; ; ;

Με αφορμή την περίοπτη θέση των προγόνων μας του 1940 στο ιστορικό γίγνεσθαι, εκ της οποίας διατυπώθηκε η μνημειώδης ρήση ότι οι «‘Ηρωες πολεμούν σαν Έλληνες», και της σημερινής συγκυρίας εκ της οποίας συνάγεται ότι οι Έλληνες συνεχίζουν να πολεμούν …πεινώντας και διψώντας…

Όχι…

αγαπητέ μου αναγνώστη δεν αποτελεί αυτή η μικρή αναφορά άρθρο ή δήθεν σοβαροφανή ανάλυση ή αν θέλεις περισπούδαστη μελέτη και τοποθέτηση για την σημερινή κατάσταση.

Κι ας είναι αδιανόητο, κοινωνικά καταστροφικό, και πολιτικά ανέντιμο, αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας, γεγονός το οποίο φαίνεται ότι θα λάβει στο εγγύς μέλλον χαρακτηριστικά εθνικής τραγωδίας.

Είναι όμως αναμφισβήτητο και το γεγονός ότι αυτές τις μέρες που στο Καλπάκι θα ξαναζωντανέψει το «ΟΧΙ» των προγόνων μας Ηρώων Ελλήνων, στην Αθήνα και αλλού οι νεοέλληνες θα φροντίζουν για την σωτηρία της πατρίδας, μόνο που σε αυτή την προσπάθεια προτάσσεται η προσωπική σωτηρία ενός εκάστου εξ αυτών, των αυτόκλητων σημερινών σωτήρων.

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Άλλο πνευματικός και άλλο γέροντας.


Πολλές φορές ενώ μιλάμε για τον Χριστό χάνουμε τον Χριστό, ενώ ομιλούμε για τον Σταυρό, απέχουμε από τον δικό μας προσωπικό σταυρό, αρνούμαστε να τον σηκώσουμε και βαδίσουμε πίσω από τον Χριστό.
Ενώ πηγαίνουμε σε κάποιον πνευματικό πατέρα για να συμφιλιωθούμε με τον Θεό διαμέσου του μυστηρίου της Εξομολογήσεως τελικά συνδεόμαστε με το πρόσωπο του πνευματικού και στο περιθώριο αυτής της σχέσης βάζουμε και το πρόσωπο του Χριστού. Αυτό είναι λάθος.
Εργασία του πνευματικού είναι να οδηγήσει τον εξομολογούμενο στον Χριστό, στην αποκατάσταση της σχέσης τους και όχι να τον κάνει οπαδό του. Κάτι που δυστυχώς παρατηρείται.

Και πολλές φορές ο πνευματικός δεν το κάνει επίτηδες, ίσως συμβαίνει και άθελά του.
Νομίζω συμβαίνει το εξής: Ο πνευματικός πατέρας ομιλεί όμορφα, διδάσκει, εξομολογεί, και οι άνθρωποι που έχουν καταθέσει σ’ αυτόν τον πόνο τους και τα αμαρτήματά τους και έχουν βρει πλέον στον λόγο του παρηγοριά και ειρήνη στην καρδιά τους, αρχίζουν να συνδέονται μαζί του σε τέτοιο βαθμό που να υπάρχει μία εξάρτηση απ’ αυτόν, μία εξάρτηση όμως άρρωστη, μία εξάρτηση που δεν αρμόζει στην σχέση πνευματικού και εξομολογούμενου.
Φτάνει στο σημείο κάποιος ο οποίος τρέφει μεγάλο σεβασμό, αγάπη στο πνευματικό του να τον ρωτά τί χρώμα να πάρει το αυτοκίνητο που θα αγοράσει, εάν κάνει να αγοράσει αυτοκίνητο ή όχι, πως να βάψει το σπίτι του, ή κάποιο παιδί ρωτά πού έχει ευλογία να δώσει πανελλήνιες, τί να σπουδάσει.

Συντηρητικός και φιλελεύθερος. Διακρίσεις που δεν έχουν καμία θέση στην Ορθοδοξία


τού π. Ι. Ρωμανίδη

Οι χαρακτηρισμοί «συντηρητικός» η «φιλελεύθερος» χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στην Δύση σε σχέση με την Αγία Γραφή. Από την Δύση πέρασε αυτό και στη ρωσική θεολογία και έφθασε σε μας. Έτσι, συντηρητικός χαρακτηρίσθηκε εκείνος που δέχεται ότι ολόκληρη η Αγία Γραφή είναι αποκάλυψη του Θεού, ενώ φιλελεύθερος εκείνος που αρνείται ότι όλη η Αγία Γραφή είναι αποκάλυψη Θεού.

«Η συντηρητική γραμμή στην Ευρώπη και στη Ρωσία χαρακτηρίζεται από την αφοσίωση του θεολόγου στην ιδέα ότι η Αγία Γραφή είναι αποκάλυψη. Σήμερα, στην Ευρώπη και στην Αμερική, ένας ο οποίος δέχεται ολόκληρη την Αγία Γραφή ως αποκάλυψη, από την αρχή μέχρι το τέλος, βαθμολογείται 100% συντηρητικός. Αυτός είναι ο 100% συντηρητικός. Ένας ο οποίος δέχεται ορισμένα πράγματα στην Αγία Γραφή ως αποκάλυψη, ανάλογα με το πόσα δέχεται, γίνεται 75% συντηρητικός, 50% συντηρητικός η φιλελεύθερος 60, 70, 100%. Ένας που απορρίπτει την Αγία Γραφή ως αποκάλυψη, είναι 100% φιλελεύθερος. Ένας που δέχεται κάτι μέσα στην Αγία Γραφή ως αποκάλυψη, αυτός μπορεί να είναι από 10% μέχρι 50%, 70% κλπ. ».

Ο συντηρητικός και ο φιλελεύθερος στην Δύση προσδιορίζονται σε σχέση και με την αποδοχή της θεοπνευστίας στην Αγία Γραφή.

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Ασφυκτικός εκκαλογερισμός των εν κόσμω

Γνωστός φιλόλογος και θεολόγος ευφυολογώντας έντεχνα για τον εκκαλογερισμό του χριστιανικού ήθους παροτρύνει να μην επαναλαμβάνουμε στερεότυπα και μονότονα το "κάνω υπακοή" σαν να λέμε"κάνω παιχνίδι" ή "κάνω το κέφι μου".

Η υπακοή ειναι όντως πολύ σοβαρό θέμα. Υπακοή κάνουν οι υποτακτικοί μοναχοί στον γέροντα τους και εμείς οι εν κόσμω, κληρικοί και λαϊκοί στην σύνοδο πού εκφράζει την εκκλησιαστική κοινή συνείδηση. Ενίοτε και στον επίσκοπο.

Εμείς οι εν κόσμω έχουμε πνευματικό, εξομολόγο, όχι ΓΕΡΟΝΤΑ. Ας το εννοήσουμε επιτέλους.
Και μάλιστα όταν τίθεται θέμα δογματικής ή ηθικής φύσεως δεν του χρωστάμε τίποτα. Απομακρυνόμαστε από αυτόν, χωρίς ενδοιασμούς και μεταφυσικές τύψεις-ενοχές. Ο σωστός πατέρας θα εμπνεύσει στα παιδιά του αγάπη και εμπιστοσύνη, δεν απαιτεί από αυτά υποταγή και εξάρτηση.

Τρομάζω με τον εκκαλογερισμό του εκκλησιαστικού ήθους. Ακούς συνεχώς ευλόγησον και ευλόγησον λες και είμαστε στην Θηβαΐδα. Είναι ανόσιο να υιοθετούμε καλογερικούς τρόπους χωρίς να επωμιζόμαστε το σχήμα και τις ευθύνες των μοναχων. Κύριοςοίδε ποιά αμαρτήματα μας θέλουμε να ξεπλύνουμε με αυτήν την τροποποίηση πίστης και ήθους προς το καλογερικότερον που φαντάζει ευσεβέστερον των εν κόσμω.

Αν και πιστεύω πώς όλα αυτά γίνονται για να προβληθεί το ησυχαστικό ήθος( ιδιότυπο ομως και διαστρεβλωμμένο ησυχαστικό ήθος) και να μην καλλιεργείται αντίσταση και αγωνιστικότητα στους εν κόσμω χριστιανούς, αλλά να τα δέχονται όλα, αιρέσεις, καταφρόνηση των κανόνων, προσβολές προσωπικές και κατά της εκκλησίας, καταπίεση κτλ άβουλα και χωρίς αντίδραση.

Σαν τους χίπις ένα πράγμα.Πασιφισμός και δουλεία.
Ισλαμιστές. Πού θα πεί υποταγμένοι!

Μην ντύνουμε τις κακίες μας με αρετές...


Το έχω πει πολλές φορές ότι πίσω από τις πολύ σπουδαίες ρητορείες μας κρύβονται φοβισμένες λέξεις και τρεμάμενα χείλη. Πίσω από τα πύρινα «ηθικά» κηρύγματα μας, ένοχη ζωή, και πίσω από μεγάλες «ομολογίες» πίστεως ένα τεράστιο άγχος απιστίας.

Ξέρεις πως φοβόμαστε μην πει ο άλλος κάτι που θα ξυπνήσει τον δικό μας εφιάλτη; Μήπως και κάνει κάτι που εμείς διψάμε αβυσσαλέα και το κρατάμε σιδηροδέσμιο στα υπόγεια της λήθης;
Τι κάνουμε τότε; Με οποιοδήποτε τρόπο προσπαθούμε να τον φιμώσουμε, να μην μιλάει, να ησυχάσουμε. Ακόμη και με την βία να σιωπήσει η ζωή του.

Έτσι ο άλλος γίνεται ο κακός, ο άπιστος, ο ανήθικος, η πόρνη, η τσούλα, η αδελφή, ο αλήτης, ο βρομιάρης, ο ανίκανος, ο ανάξιος και ο κατάλογος των φοβικών μας προβολών είναι τόσο βαθύς όσο και το σκοτάδι μας της ψυχής μας.

Βέβαια για όλα αυτά, μίλησε πολλούς αιώνες πίσω μια όμορφη μεταξωτή ψυχή, ο Άγιος Ιωάννης Σιναίτης, λέγοντας εκείνο το απίστευτα ψυχαναλυτικό, «τις περισσότερες φορές, ντύνουμε τις κακίες μας με αρετές».

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Μόνο η Ορθοδοξία έχει όλα τα στοιχεία της αγιογραφικής και αγιοπατερικής Παραδόσεως


Ανακοίνωση εξέδωσε η Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς με την ευκαιρία της Εβδομάδος Αντιαιρετικού Αγώνος.

''Για την ορθόδοξη πίστη μας όμως δεν υπάρχουν πολλές «εκκλησίες» και πολλές αλήθειες. Υπάρχει η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, η οποία δεν είναι άλλη από την Ορθοδοξία μας, διότι μόνη αυτή έχει όλα τα στοιχεία της αγιογραφικής και αγιοπατερικής Παραδόσεως'', αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση.

Ακολουθεί το κείμενο της ανακοίνωσης:

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος όρισε με την υπ. αριθμ. 2958/2014 εγκύκλιό της την καθιέρωση Εβδομάδος Αντιαιρετικού Αγώνος, μεταξύ 11ης και 18ης Οκτωβρίου εκάστου έτους.

Με την ευκαιρία αυτή θέλουμε να επικοινωνήσουμε με τον φιλόχριστο και ευσεβή λαό της τοπικής μας Εκκλησίας με την παρούσα ανακοίνωσή μας και να επισημάνουμε τον μέγιστο και υπαρκτό κίνδυνο των ποικιλώνυμων αιρετικών, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας και σε ολόκληρη τη χώρα μας και οι οποίοι ως προβατόσχημοι λύκοι ορμούν να κατασπαράξουν ανθρώπινες ψυχές, «υπέρ ων Χριστός απέθανεν» (Ρωμ.16,26).

Να επισημάνουμε τη σημασία που έχει για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς η διαφύλαξη της αγιογραφικής και αγιοπατερικής διδασκαλίας της Εκκλησίας μας.

Η αλεπού και το αμπέχονο


ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ


Εδώ ο κόσμος καίγεται, και η επιφυλλίδα θα τολμήσει μιαν έκκληση στον κ. Τσίπρα και στους βουλευτές του ίσως άκαιρη, ίσως για την κατεστημένη νοο-τροπία εντελώς παλαβή: Να διαβάσουν (ή να ξαναδιαβάσουν με προσοχή) τη σοφή συμβουλή που δίνει η αλεπού στον «Μικρό πρίγκηπα» – στο γνωστό αριστουργηματικό παραμύθι του Antoine de Saint-Exupery.

«Θα ήταν καλύτερο, λέει η αλεπού, να έρχεσαι κάθε μέρα την ίδια ώρα. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις το απόγευμα, εγώ θα αρχίσω από τις τρεις να είμαι ευτυχισμένη. Οσο θα προχωράει η ώρα, τόσο πιο ευτυχισμένη θα αισθάνομαι. Στις τέσσερις πια θα είμαι ταραγμένη και ανήσυχη, θα πληρώνω το κόστος της ευτυχίας. Ενώ, όταν έρχεσαι όποτε τύχει, δεν θα ξέρω ποιαν ώρα να φορέσει η καρδιά μου τα γιορτινά της. ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΤΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ.

– Τι θα πει τελετουργικό; ρωτάει ο μικρός πρίγκηπας.

– Είναι κάτι εντελώς πια ξεχασμένο, λέει η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να διαφέρει από τις άλλες μέρες, μιαν ώρα να διαφέρει από τις άλλες ώρες».

Το συμβολικό παραμύθι θέλει να θυμίσει στον κ. Τσίπρα και στους βουλευτές του ότι, καθόλου τυχαία, αυτή η ανάγκη έχει ρίζες που χάνονται στα βάθη της προϊστορίας: Κάποια ορατά σημάδια (υλικά, καθόλου ιδεαλιστικά) να πραγματώνουν και να φανερώνουν τη διαφορά ανάμεσα στην καθημερινότητα και στη γιορτή, στη ρουτίνα και στο εξαιρετικό, στο αλισβερίσι και στον έρωτα. Κάποιο ορατό σημάδι να φανερώνει τη διαφορά ανάμεσα σε ένα ατομικό ενέργημα και στην επιτέλεση μιας αποστολής: μιας τιμητικής ανάθεσης κοινωνικού λειτουργήματος.

Ο παπα Σάββας Κυράζογλου "ξαναχτυπά" με νέο τραγούδι (video)


Ο π. Σάββας Κυράζογλου, έγινε γνωστός μέσα από τραγούδια που τον τελευταίο καιρό έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο, τραγούδια με θέμα τα παιδιά όλου του κόσμου, που βιώνουν τον πόνο σε όλες τις εκφάνσεις του, σε αυτήν την τρυφερή ηλικία.

Παιδιά που δεν ονειρεύονται και δεν χαμογελούν, όχι γιατί δεν το θέλουν τα ίδια, αλλά γιατί κάποιοι άλλοι δεν τους το επιτρέπουν.

Ο π. Σάββας, με τον δικό του τρόπο διαμαρτύρεται απέναντι σε ότι κάνει τα παιδιά να δακρύζουν, οπότε μέσα στην θεματολογία των τραγουδιών του αποφάσισε να εντάξει και το μεγάλο θέμα του ρατσισμού.

Μέσα από το πρόσωπο του μόλις τριών ετών Άγγελου το προσαρμόζει στα πρόσωπα των παιδιών που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους λόγω των συνθηκών και μαζί με άλλους λαθρομετανάστες επιβιβάζονται σε μια βάρκα που τελικά είναι αμφίβολο αν θα τα σώσει από τον θάνατο… Παιδιά που δεν καταλαβαίνουν για πιο λόγο είναι κυνηγημένα , παιδιά που δεν μπορούν να αντιληφθούν πως υπάρχουν άλλα παιδιά στην ηλικία τους, που ζουν ευτυχισμένα, πλάσματα διαφορετικά μιας άλλης κοινωνίας ανθρώπων, παιδιά ενός άλλου ανώτερου Θεού….

Το νέο του τραγούδι, μιλά για χρώματα! Χρώματα διαφορετικά που η αγάπη δε γνωρίζει και που παρ' όλα αυτά επιφέρουν την κοινωνική διάκριση.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Περί της Θείας Προνοίας, πατήρ Πορφύριος

Είναι ασύλληπτη η γνώση του Θεού απ’ το δικό μας νου. Είναι άπειρη, περιλαμβάνει όλα τα όντα, ορατά και αόρατα, έσχατα και αρχαία. Τα γνωρίζει ο Θεός όλα με ακρίβεια, σε όλο το βάθος και το πλάτος τους. Ο Κύριος γνωρίζει εμάς, πριν γνωρίσομε εμείς τον εαυτό μας. Γνωρίζει τις διαθέσεις μας και την παραμικρή μας σκέψη, τους λογισμούς, τις αποφάσεις μας, πριν να τις πάρομε. Αλλά και προ της συλλήψεώς μας και προ καταβολής κόσμου μας γνώριζε καλά. Γιαυτό ο Δαβίδ θαυμάζει και φωνάζει: «Κύριε, εδοκίμασάς με και έγνως με …» Το Πνεύμα το Άγιον εισχωρεί παντού. Γιαυτό εκείνος που εμφορείται υπό του Αγίου Πνεύματος έχει και αυτός τη γνώση του Θεού. Γνωρίζει το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον. Του τα φανερώνει το Άγιον Πνεύμα. Τίποτα δεν είναι άγνωστο στον Θεό απ’ τις πράξεις μας, αλλά γράφονται όλα. Γράφονται κι όμως δεν γράφονται. Γεννιούνται και υπάρχου, αλλά δεν γεννιούνται. Αυτό που ξέρετε εσείς τώρα, το ξέρει ο Θεός προ καταβολής κόσμου. Σας θυμίζω αυτό που λέει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος στην Ευχή προ της Θείας Μεταλήψεως. Ακούστε: «Το μεν ακατέργαστόν μου έγνωσαν οι οφθαλμοί Σου· επί το βιβλίον δε Σου και τα μήπω πεπραγμένα γεγραμμένα Σοι τυγχάνει».

Αυτά τα λόγια κάποιοι τα παρεξηγούν και τα μπερδεύουν. «Αφού ο Θεός τα έχει όλα γραμμένα, έχομε μοίρα, λένε, έχομε τύχη, έχομε πεπρωμένο. Άρα ήταν γραμμένο και πεπρωμένο να κάνεις, για παράδειγμα, φόνο· σε είχε προορίσει γι’ αυτό ο Θεός». Θα μου πεις: «Αν είναι γραμμένο ότι εγώ επρόκειτο να σκοτώσω εσένα, είμαι εγώ υπεύθυνος ή ανεύθυνος; Αφού και τα «μήπω πεπραγμένα γεγραμμένα Σοι τυγχάνει», γιατί να είμαστε υπεύθυνοι οι άνθρωποι; Τώρα πες μου εσύ, που λέεις ότι ο Θεός είναι αγαθός, γιατί το έγραφε και δεν με απέτρεπε να το κάνω;».

Εδώ είναι το μυστήριο. Ο Θεός εν τη παντοδυναμία Του και παγγνωσία Του γνωρίζει τα πάντα, και τα μέλλοντα να συμβούν, αλλά δεν είναι Εκείνος υπαίτιος για το κακό. Ο Θεός προγνωρίζει αλλά δεν προορίζει. Για τον Θεό δεν υπάρχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Όλα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα ενώπιόν Του. Πως το λέει ο απόστολος Παύλος; «Πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα τοις οφθαλμοίς Αυτού». Ως παντογνώστης γνωρίζει και το αγαθό και το κακό. Συνεργάζεται με το αγαθό ως φύσει αγαθός και είναι ξένος του κακού. Αφού είναι ξένος του κακού, πώς είναι δυνατόν να μας προορίζει γι’ αυτό; Ο Θεός εδημιούργησε τα πάντα καλά λίαν και έδωσε σε όλα αγαθό άγιο προορισμό.

Το κακό είναι πρόβλημα, το οποίο η θρησκεία μας το εξηγεί μ’ ένα θαυμάσιο τρόπο, που καλύτερος δεν υπάρχει. Η εξήγηση που του δίνει είναι η εξής: Το κακό υπάρχει και προέρχεται απ’ τον διάβολο. Μέσα μας έχομε και το κακό πνεύμα και το αγαθό πνεύμα και μάχονται αλλήλους. «Ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει· ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά». Μέσα μας δηλαδή γίνεται πάλη μεταξύ καλού και κακού. Σ’ αυτήν όμως την πάλη ο άνθρωπος είναι ελεύθερος ν’ αποφασίσει τι θα διαλέξει. Άρα δεν είναι ο Θεός που προορίζει κι αποφασίζει αλλά η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.

Ο Θεός εν τη παντογνωσία Του γνωρίζει μ’ όλη την ακρίβεια όχι απλώς από πριν αλλά προ καταβολής κόσμου ότι ο τάδε θα κάνει, παραδείγματος χάριν, φόνο, όταν γίνει τριάντα τριών ετών. Αλλά ο άνθρωπος εν τη ελευθερία της βουλήσεώς του – δώρο που του έδωσε ο Θεός και το διαστρέβλωσε – ενεργεί αυτοβούλως. Δεν είναι ο Θεός ο αίτιος, ούτε μας προορίζει γι’ αυτό το σκοπό. Η παγνωσία Του δεν μας υποχρεώνει. Σέβεται την ελευθερία μας, δεν την καταργεί. Μας αγαπάει, δεν μας κάνει δούλους, μας δίνει αξία. Ο Θεός δεν επεμβαίνει στην ελευθερία μας, τη σέβεται, μας δίνει το ελεύθερο. Άρα είμαστε υπεύθυνοι, διότι κάνομε αυτό που θέλομε εμείς. Δεν μας αναγκάζει ο Θεός. Είναι προδιαγεγραμμένο και γνωστό στον Θεό ότι θα σκοτώσεις εσύ αυτόν τον άνθρωπο, αλλά δεν είναι κανονισμένο υπό του Θεού να το κάνεις. Πώς είναι δυνατό ο Θεός, που μας εδημιούργησε από άπειρη αγάπη κι ο ίδιος είναι απόλυτη αγάπη και θέλει μόνο την αγάπη, να θελήσει να σε οδηγήσει στην κακία και στο φόνο; Σου δίνει την ελευθερία και μετά σου την παίρνει; Εσύ ενεργείς ελεύθερα, εσύ αποφασίζεις αυτό που ο Θεός γνωρίζει εκ των προτέρων, χωρίς να σε αναγκάζει, γι’ αυτό και είσαι εσύ υπεύθυνος.

Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά, θέλουν θείο φωτισμό, για να τα κατανοήσει ο άνθρωπος. Είναι μυστήρια. Το αγαθό στη φύση είναι μυστήριο. Δεν είναι ωραίο ένα λουλουδάκι με ποικίλα χρώματα, που σε τραβάει και σε κάνει να το αγαπήσεις; Το πλησιάζεις κι έχει άρωμα τόσο ευγενικό, τόσο λεπτό, που σε κάνει να το αγαπάεις πιο πολύ. Αυτό είναι το αγαθό. Έ ναι, αλλά δεν είναι όμως κι αυτό μυστήριο; Πώς έγιναν αυτά τα χρώματα, πώς έγινε αυτό το άρωμα; Το ίδιο μπορούμε να πούμε για τα πουλιά, για τα ζώα, για τα υδρόβια. Όλα εκφράζουν την αγαθότητα του Θεού.

Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο ό,τι πιο ωραίο και καλό. Τον προόρισε να γίνει τέλειος. Του έδωσε, όμως, και την ελευθερία κι έτσι έγκειται και σ’ εκείνον ν’ ακολουθήσει το αγαθό ή το κακό. Από το ένα μέρος η αγάπη του Θεού κι από το άλλο η ελευθερία του ανθρώπου. Αγάπη και ελευθερία μπλέκουν. Ενώνεται το πνεύμα με το Πνεύμα. Αυτή είναι η μυστική ζωή. Όταν το πνεύμα μας ενώνεται με το Πνεύμα του Θεού, τότε κάνομε το αγαθό, γινόμαστε αγαθοί.

Για τα πάθη μας ευθύνεται άλλος, η βούλησή μας. Ο Θεός δεν θέλει να περιορίσει τη βούλησή μας, δεν θέλει να μας πιέσει, δεν θέλει να επιβάλει τη βία. Από μας εξαρτάται τι θα κάνομε και πώς θα ζήσομε. Ή θα ζούμε τον Χριστό και θα έχομε τα θεία βιώματα και την ευτυχία ή θα ζούμε στη μελαγχολία και στη λύπη. Μέση κατάστασις, μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή θα είσαι ή δεν θα είσαι. Ή το ένα ή το άλλο. Η φύση εκδικείται, μισεί το κενό. Το καθετί μπορεί να είναι έτσι, αλλά μπορεί και να μην είναι. Το φίλημα επί παραδείγματι μπορεί να είναι άγιο και μπορεί να είναι πονηρό. Αλλ’ αυτό έχει αξία, να ενεργεί ο άνθρωπος ελεύθερα. … Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο να ζητάει μόνος του να γίνει καλός, να το επιθυμεί μόνος του και να γίνεται, τρόπον τινα, σαν δικό του το κατόρθωμα, ενώ στην πραγματικότητα προέρχεται απ’ την χάρι του Θεού. Έρχεται πρώτα στο σημείο να το θέλει, να το αγαπάει, να το επιθυμεί και κατόπιν έρχεται η θεία χάρις και το κατορθώνει.

Ο Θεός είναι αγάπη δεν είναι απλός θεατής της ζωής μας. Προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας μας που είναι, αλλά σέβεται και την ελευθερία μας. Δεν μας πιέζει. Εμείς να έχομε την ελπίδα μας στην πρόνοια του Θεού και, εφόσον πιστεύομε ότι ο Θεός μας παρακολουθεί, να έχομε θάρρος, να ριχνόμαστε στην αγάπη Του και τότε θα Τον βλέπομε διαρκώς κοντά μας. Δεν θα φοβόμαστε μήπως παραπατήσομε.

Πόσες βελόνες έχει το κάθε πεύκο; Ο Θεός τις γνωρίζει και χωρίς τη δική Του θέληση ούτε μία δεν πέφτει κάτω. Όπως και οι τρίχες της κεφαλής μας και αυτές όλες είναι ηριθμημέναι. Εκείνος φροντίζει και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας, μας αγαπάει, μας προστατεύει

Εμείς ζούμε σαν να μην αισθανόμαστε το μεγαλείο της θείας προνοίας. Ο Θεός είναι πολύ μυστικός. Δεν μπορούμε να καταλάβομε τις ενέργειές Του. Μη νομίζετε ότι ο Θεός το έκανε έτσι και μετά το διόρθωσε. Ο Θεός είναι αλάθητος. Δεν διορθώνει τίποτα. Ποιος είναι, όμως, στο βάθος ο Θεός, στην ουσία, εμείς δεν το γνωρίζομε. Τις βουλές του Θεού, δεν μπορούμε να τις εξιχνιάσομε.

Όταν ο Θεός μας δωρίσει το χάρισμα της ταπεινώσεως, τότε όλα τα βλέπομε, όλα τα αισθανόμαστε, τότε Τον ζούμε τον Θεό πολύ φανερά. Όταν δεν έχομε την ταπείνωση, δεν βλέπομε τίποτα. Το αντίθετο όταν αξιωθούμε της αγίας ταπεινώσεως, τα βλέπομε όλα, τα χαιρόμαστε όλα. Ζούμε τον Θεό, ζούμε τον Παράδεισο μέσα μας, που είναι ο ίδιος ο Χριστός

ΠΗΓΗ

ahdoni.blogspot.com

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

«ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΖΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ»



Στὶς ἐφηβικές μου ἀναμνήσεις συνυπάρχουν τὰ πάρτι, ἡ ρὸκ μουσικὴ καὶ ἡ γιαγιά μου. Γιὰ ἐκείνην, ἡ ρὸκ μουσικὴ δὲν ἦταν παρὰ ἕνας κακότεχνος θόρυβος. Πάντως σεβόταν περισσότερο τὴν νεανική μας σύγχυση, ἀπὸ ὅσο ἐμεῖς τὴν νηφάλια σοφία της. Ἤξερε ποὺ πηγαίναμε, ἀλλὰ ποτὲ δὲν ἔμπαινε στὸν πειρασμὸ νὰ ἀντιπαρατεθεῖ πρὸς ὅ,τι θεωροῦσε φυσικὸ γιὰ τὴν ἡλικία μας. Σηκωνόταν, μᾶς φιλοῦσε, εὐχόταν νὰ περάσουμε καλά, κι ὕστερα προσέθετε νὰ ἔχουμε τὸν Χριστὸ στὴν καρδιά μας ἐκεῖ ποὺ θὰ εἴμαστε, καὶ ἂς κάνουμε ὅ,τι θέλουμε. Μετὰ μᾶς σταύρωνε, εὐχόταν νὰ εἶναι ἡ Παναγιὰ μαζί μας, καὶ συμπλήρωνε διστακτικά, σὰν νὰ μὴν ἦταν σίγουρη ἂν ἔπρεπε ἡ ὄχι νὰ τὸ ξεστομίσει, νὰ μὴν ἀργήσουμε, γιατί θὰ προσευχόταν γιὰ μᾶς ὅσο λείπαμε καὶ δὲν ἄντεχε νὰ ξενυχτάει… 

Τελειόφοιτός της Ἰατρικῆς, ἀφελῶς πεπεισμένος γιὰ τὴν παντοδυναμία τῆς ἐπιστήμης, βρέθηκα στὴν Μονὴ Τιμίου Προδρόμου στὸ Ἔσσεξ. Ἔμεινα μόνο λίγες μέρες στὸ μοναστήρι ἀλλὰ ἡ ἀνακάλυψη ὑπῆρξε συγκλονιστική. Οἱ μοναχοὶ ζοῦσαν μὲ τὸν τρόπο τῆς γιαγιᾶς μου. Ἀναγνωριστικὰ σημάδια: τὸ κομποσχοίνι, τὸ ἀνεπιτήδευτο χαμόγελο καὶ ἡ ἄνευ ὅρων ἀποδοχὴ τοῦ ἄλλου. 

Ἐπιστρέφοντας στὴν Ἑλλάδα πῆγα νὰ δῶ τὴ γιαγιά. Μισοαστεία-μισοσοβαρὰ τῆς εἶπα κάποια στιγμή: «Τόσα κομποσχοίνια ἔχεις, δὲν θὰ μοῦ δώσεις κι ἐμένα ἕνα;» Σοβάρεψε ἀπότομα. Σχεδὸν βούρκωσε. Πῆγε καὶ μοῦ ἔφερε ἕνα κομποσχοίνι μεταξωτὸ καὶ εἶπε: «Πάρτο. Εἶναι τὸ δικό σου. Στὸ φυλάω τρία χρόνια καὶ περίμενα πότε θὰ μοῦ τὸ ζητήσεις». Ἡ γιαγιά μου περίμενε νὰ γυρίσω ἀπὸ τὰ πάρτι, ἀπὸ τὴν Ἀγγλία, ἀπὸ.... τὸν λανθασμένο δρόμο. Ἐγώ, καὶ ὅσοι ἄλλοι συμπεριλαμβάνονταν στὴν προσευχή της…

«Διάλογος Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν» ΜΙΑ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ


Κείμενο ΙΕΡΟΘΕΟΣ Μητροπολίτης Ναυπάκτου
 
Ὁ ὁμότιμος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης Ἀντώνιος Παπαδόπουλος, γνωστός μου ἀπό τά φοιτητικά μου χρόνια, μέ τόν ὁποῖο διατηροῦμε συχνή ἐπικοινωνία καί ἀνταλλάσσουμε θεολογικές ἀπόψεις, μοῦ ἔστειλε τήν εἰσήγησή του τήν ὁποία ἔκανε πρόσφατα στήν συνάντηση «Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν» στήν Μονή Βλατάδων Θεσσσαλονίκης, ἡ ὁποία ἔχει τίτλο: «Ὁ Διάλογος Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν ὁδεύει πρός καταλλαγή;». Στήν εἰσήγηση αὐτή διερευνᾶ καί ἐξετάζει, ὅπως φαίνεται ἀπό τό ἐρωτηματικό πού θέτει, ἄν ὁ διάλογος αὐτός ὁδηγῆται πρός τήν καταλλαγή, τήν συμφιλίωση τῶν δύο πλευρῶν.

Τό κείμενο τῆς εἰσηγήσεως εἶναι ἐνδιαφέρον, γιατί ἀφ’ ἑνός μέν κάνει μιά συνοπτική ἱστορική ἀναδρομή τοῦ θέματος αὐτοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ περιέχει σημαντικά σημεῖα, τά ὁποῖα κανείς πρέπει νά ἀνατρέξη σέ πολλές πηγές γιά νά τά βρῆ. Γιά μένα ἦταν γνωστά τά στοιχεῖα αὐτά ἀπό τίς μελέτες μου, ἀλλά χάρηκα πού τονίζονται καί ἀπό τόν καθηγητή. Ἡ εἰσήγηση, ὅπως μέ πληροφόρησε ὁ ἴδιος, θά μεταφρασθῆ στά Ἰταλικά καί θά δημοσιευθῆ ἀργότερα μαζί μέ τίς ἄλλες εἰσηγήσεις πού ἔγιναν στήν συνάντηση αὐτή.
Στήν συνέχεια, θά παρουσιάσω τό διάγραμμα τῆς εἰσηγήσεως αὐτῆς καί θά τονίσω μερικά ἐνδιαφέροντα σημεῖα της.

1. Τό περιληπτικό διάγραμμα τῆς εἰσηγήσεως

Ὁ καθηγητής Ἀντώνιος Παπαδόπουλος στήν ἀρχή τῆς εἰσηγήσεώς του ὁριοθετεῖ τό θέμα του, ὁρίζοντας τόν ὅρο «καταλλαγή». Γράφει:

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ



Πρωτοπρεσβύτερος
Βασίλειος Ἰ. Καλλιακμάνης
Καθηγητής Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
(Πατερικός: Ομιλία, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη ΕΗΜ, στα Ιωάννινα 13 Οκτωβρίου 2014) 

Εἰσαγωγικά
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ζωντανή καί ἀκμάζουσα, ὅταν ἀναδεικνύει ἁγίους. Οἱ ἅγιοι αἰσθητοποιοῦν τό μυστήριο τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Φανερώνουν μέ τόν ἁγιοπνευματικό τους λόγο καί τήν ἁγία βιωτή τους τήν ὁδό τῆς σωτηρίας. Οἱ ἅγιοι παρουσιάζουν σέ συγκεκριμένο χρόνο καί τόπο βιωμένο τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Ζοῦν στή γῆ ἀλλά πολιτεύονται στόν οὐρανό.
Σέ κάθε ἐποχή, ἀκόμη καί σήμερα, ἡ Ἐκκλησία γεννᾶ καί ἐμφανίζει ἁγίους. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ μακρόθυμος καί οἰκτίρμων Θεός, ἡ Παναγία καί Ὁμοούσιος Τριάς δέν ἀφήνει ἀπαράκλητο τόν κόσμο. Ἔτσι προφῆτες, δίκαιοι, Ἀπόστολοι, εὐαγγελιστές, μάρτυρες, Ἱεράρχες, ὅσιοι, ἱερομάρ­τυ­ρες ἀλλά καί Νεομάρτυρες ἐνεργοποιώντας τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ, καθίστανται ζωντανά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Μεταξύ των ἁγίων στούς νεώτερους χρόνους διακρίνονται οἱ Νεομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι ἀνέτειλαν στή διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας ὡς ἀντιστασιακοί τῆς ρωμιοσύνης καί τοῦ ἑλληνισμοῦ, ὡς πρότυπα πίστεως καί ὑπομονῆς.
Ὁ ὅσιος Νικόδημος Ἁγιορείτης ἀναφέρει, ὅτι ὁ Θεός εὐδόκησε νά ἐμφανιστοῦν οἱ Νεομάρτυρες γιά πέντε λόγους: Συμβάλλουν στόν ἀνακαινισμό τῆς ὀρθόδοξης πίστης, καθιστοῦν ἀναπολόγητους τούς ἀλλοπίστους τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, ἀποτελοῦν δόξα καί καύχημα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καί καταισχύνη τῶν ἑτεροδόξων, κι ἀκόμη εἶναι παραδείγματα ὑπομονῆς ἀλλά καί πρότυπα μιμήσεως γιά τούς χριστια­νούς.

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Γέροντος Παϊσίου «Ή μετάνοια βοηθάει νά εξαφανισθή το κακό»


Όταν ζητούμε μετάνοια από τόν Θεό γιά τόν κόσμο, νά βάζουμε καί τόν εαυτό μας μέσα σ' αυτούς πού έχουν φταίξει καί νά μή λέμε: «Βοήθησε τόν κόσμο πού είναι αμαρτωλός». Οί Τρεις Παίδες γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία, και όμως δεν είπαν «τί φταίμε εμείς;», αλλά είπαν: «Δικαίως πάθαμε, έπρεπε και περισσότερα να πάθουμε».
Μιλούσαν σάν να ήταν από αυτούς πού παρέβησαν τις εντολές του Θεού πριν από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, σάν νά ήταν και αυτοί συμμέτοχοι στην αμαρτία, ενώ ήταν αμέτοχοι, αφού δεν είχαν ακόμη γεννηθη.
Πόσο μέ συγκινεί ή προσευχή πού έκαναν, όταν βρίσκονταν μέσα στο καμίνι! «Δίκαιος ει, Κύριε, επί πασιν οίς έποίησας ημιν... Οτι ήμάρτομεν και ήνομήσαμεν...
Και νυν ουκ έστιν ημίν ανοΐξαι τό στόμα ημών. Μη δη παραδφης ημάς εις τέλος... και μη αποστήσης τό έλεος σου αφ' ημών διά "Αβραάμ τον ήγαπημένον υπό σου».
Δηλαδή, «δίκαια μας τιμωρείς, Κύριε, γιατί αμαρτήσαμε, αλλά μόνο γιά χατίρι του Αβραάμ πού τον αγαπάς, γιατί δέν αμάρτησε, μή μας εγκαταλείπης».

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Στον απόηχο της Ιεραρχίας 2014



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Οι εργασίες της τακτικής Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ολοκληρώθηκαν με τις χειροτονίες των εψηφισμένων Μητροπολιτών και Επισκόπων, πλην του Μητροπολίτου Νέας Ιωνίας, που ήταν ήδη Επίσκοπος. Την τρίτη ημέρα των εργασιών της Ιεραρχίας ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος εισηγήθηκε το θέμα: «Βιοηθικά διλήμματα και ποιμαντικοί προβληματισμοί». Δεν γνωρίζουμε αν ο Σεβ. Εισηγητής ενέκρινε το κείμενο του δελτίου Τύπου που εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος. Ελπίζουμε πως όχι. Είναι λυπηρό ότι τα πλήρη κείμενα των εισηγήσεων δεν δημοσιοποιήθηκαν. Παραμένουν γνωστά μόνο στο στενό κύκλο των μελών της Ιεραρχίας Μητροπολιτών.
Ως προς τα αναγραφόμενα στο σχετικό δελτίο Τύπου περί της εισηγήσεως του Μητρ. Μεσογαίας πληροφορείται ο πιστός την επανάληψη γνωστών απόψεων της Εκκλησίας. Είναι λυπηρό ότι στην ολοκληρωθείσα Ιεραρχία χάθηκε η ευκαιρία να κινητοποιηθεί η Εκκλησία και να σημάνει συναγερμό στον πιστό λαό επί των τραγικών εξελίξεων στα θέματα της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Όταν η Ελλάδα έχει καταντήσει «ευνοϊκή» χώρα στην εμπορία γεννητικού υλικού, όταν έχει εξελιχθεί σε τόπο γενοκτονίας, με τις εκατόμβες των θυμάτων ανήμπορων εν δυνάμει ανθρώπων, όταν κυριολεκτικά «η μάννα και ο πατέρας δεν γνωρίζουν το παιδί τους και το παιδί τους γονείς του» δείχνει τουλάχιστον αμηχανία η Ιεραρχία να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, με όπλο Της την Αλήθεια και την Αγάπη προς τον Θεό και τον Άνθρωπο.

Πανορθόδοξη: Δρόμος μετ’ εμποδίων


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Κατά τη δεύτερη ημέρα των εργασιών της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (8/10/2014) ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος ανέγνωσε την εισήγησή του, με θέμα «Ενημέρωσις περί της μελλούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, ήτις θα συνέλθη κατά το 2016». Η ενημέρωση των μελών της Ιεραρχίας ήταν αναγκαία και έγινε πολύ καθυστερημένα. Είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως μετά την εισήγηση του Μητρ. Μεσσηνίας ο Σεβ. Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος  εισηγήθηκε «να ενημερώνονται οι κληρικοί και οι λαϊκοί για τα θέματα της διοργάνωσης της Συνόδου». Αν κρίνει  κανείς από το εκδοθέν σχετικό δελτίο Τύπου η εισήγησή του έπεσε στο κενό…
Οποιαδήποτε ουσιαστική ενημέρωση δεν υπήρξε, πλην των όσων, ολίγων, εγράφησαν από το κλείσιμο της εισηγήσεως του  Μητρ. Μεσσηνίας. Δεν είναι γνωστό αν από την ομιλία του κ. Χρυσοστόμου ικανοποιήθηκαν οι Μητροπολίτες, οι οποίοι είχαν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους για τα ανοίγματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών. Εξ αυτών και στη συζήτηση που επακολούθησε μίλησαν οι Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ και Κυθήρων κ. Σεραφείμ, αλλά στο δελτίο Τύπου δεν αναφέρεται τίποτε για το τι είπαν και τί τους απάντησε ο κ. Χρυσόστομος.

«Κεφαλοφόροι» καί «αὐτοκεφαλοφόροι»

Στίς μέρες μας ζοῦμε καί αὐτή τήν μεγάλη βαρβαρότητα, νά ἀποκεφαλίζωνται δημοσιογράφοι καί ἄλλοι ἄνθρωποι δημοσίως καί ἡ κάμερα νά ἀποτυπώνη αὐτήν τήν βάρβαρη πράξη καί συγχρόνως γίνεται κάτι πού τό καλύπτει ἡ κάμερα, καί δείχνει τόν τζιχαντιστή νά κρατᾶ στά χέρια του τό κομμένο κεφάλι, εἶναι δηλαδή «κεφαλοφόρος». Δέν μπορεῖ κανείς νά γράψη τίποτε γι’ αὐτό.

Ἕνας Ἰταλός δημοσιογράφος, ὁ Ντανιέλε Μαστροτζιάκομο, ὡς αἰχμάλωτος τῶν τζιχαντιστῶν στό Ἀφγανιστάν, πρίν ἑπτά χρόνια, ἔζησε τόν ἀποκεφαλισμό δύο συνεργατῶν του Ἀφγανῶν καί περιέγραψε τίς τραγικές στιγμές πού βιώνει κανείς αὐτήν τήν στιγμή, ἀλλά καί τῶν ἡμερῶν καί ὡρῶν πού προηγοῦνται τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ. Μετά τήν ἀπελευθέρωσή του διηγεῖται: «Τό νά περάσει κάποιος μία τόσο μεγάλη χρονική περίοδο μαζί μέ ἕναν στρατό φανατισμένων, οἱ ὁποῖοι τόν περιφρονοῦν, ἀλλά ταυτόχρονα τόν φροντίζουν σάν νά εἶναι ἕνας πολύτιμος θησαυρός, σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός ζεῖ διαρκῶς μέ τόν θάνατο. Μόνο ὅταν πέφτει τό σκοτάδι καί ἡ σιωπή σκεπάζει τά πάντα μπορεῖ νά βιώσει μιά στιγμή ἀνάπαυλας. Ἠρεμεῖ καθώς δέν τόν πνίγει πλέον ἡ ἀναμονή τῆς δικῆς του ὥρας, τῆς ὥρας πού θά βρεθεῖ μπροστά στόν δήμιό του. Παραμένει ὡστόσο ἀνήσυχος. Γνωρίζει ὅτι μπορεῖ νά πεθάνει, ἀλλά δέν ἔχει χρόνο νά σκεφθεῖ, δέν ἔχει χρόνο νά δεῖ τή ζωή του σάν ταινία, δέν ἔχει χρόνο νά φανταστεῖ τόν τρόμο καί τόν πόνο ἑνός μαχαιριοῦ πού τοῦ κόβει τόν λαιμό. Θέλει νά συνεχίσει νά ζεῖ». Τήν ὥρα πού τά θύματα μέ τά μάτια ἀνοικτά περίμεναν τόν ἀποκεφαλισμό τους, κατά τόν Ἰταλό δημοσιογράφο, δέν μπορεῖς νά δῆς τίποτα παρά μόνον τόν θάνατο. «Ἐκείνη τήν στιγμή παραλύεις ἀπό τόν φόβο. Δέν γνωρίζεις τί θά περάσεις. Δέν μπορεῖς νά οὐρλιάξεις, νά ἐξεγερθεῖς, νά κινηθεῖς, νά ἀντιδράσεις ἐνάντια στόν θάνατο πού σέ παίρνει» (Τά ΝΕΑ, 5-9-2014). 

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Το χρονοδιάγραμμα για την Τράπεζα Θεμάτων



Μέχρι το τέλος Νοεμβρίου θα είναι αναρτημένη όλη η ύλη της Β Λυκείου

Ήδη η Α Λυκείου είναι αυτή η οποία έχει αναρτηθεί, εμπλουτίζεται συνεχώς η παλαιά, δεν είναι κάτι που αλλάζει, εμπλουτίζεται και προσαρμόζεται με τη νέα ύλη όπως έχει μειωθεί, γιατί έχει μειωθεί και η ύλη της πρώτης λυκείου.

Αυτό είπε σήμερα ο υφυπουργός Παιδείας Α . Δερμεντζόπουλος στους εκπαιδευτικούς συντάκτες και ανακοίνωσε ότι:

Α. Η τράπεζα θεμάτων που αφορά τη Β Λυκείου, μέσα στις επόμενες 15 ημέρες θα είναι αναρτημένα τα θέματα του πρώτου τετραμήνου ,και κάποια του δευτέρου.

Β. Μέχρι το τέλος Νοεμβρίου θα είναι αναρτημένη όλη η ύλη της Β Λυκείου.

Ο υφυπουργός Παιδείας τόνισε ότι η Τράπεζα Θεμάτων είναι ένα ζωντανό κομμάτι της εκπαίδευσης και των θεμάτων, τα οποία διαρκώς εμπλουτίζονται, αλλάζουν, διορθώνουν, αλλά ο βασικός κορμός έχει τις ημερομηνίες που σας είπα.

Ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο του μαθήματος Θρησκευτικών;


Γράφει ο Κωνσταντῖνος Χολέβας - Πολιτικός Ἐπιστήμων

Ἡ συζήτηση γιά τήν ἀξία, τό περιεχόμενο καί τήν ὑποχρεωτικότητα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἔχει πολλούς συμμετέχοντες καί διάφορες παραμέτρους. Πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, θεολόγοι, ἑνώσεις ἐκπαιδευτικῶν, χριστιανικά σωματεῖα καί ἁπλοί πολίτες ἐκφράζουν γνῶμες καί προτάσεις, ἐνῶ ἔχουμε καί μία σχετικά πρόσφατη δικαστική ἀπόφαση, ἡ ὁποία δέν ἔχει ἀκόμη ἐφαρμοσθεῖ πλήρως. Θά θυμίσω τίς τέσσερις κυριώτερες τάσεις πού ἔχουν διαμορφωθεἰ γιά τό ζήτημα καθώς καί τά βασικά σημεῖα τῆς Ἀποφάσεως 115/2012 τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων, ἡ ὁποία ἐξεδόθη κατόπιν ἐξουσιοδοτήσεως τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, ἄρα εἶναι τελεσίδικη καί ὑποχρεωτική γιά ὅλους. 
Α) Τό ἀνοικτό ὁμολογιακό μάθημα μέ Ὁρθόδοξο Χριστιανικό περιεχόμενο. Πρόκειται γιά τήν πρόταση τῆς ΠΕΘ (Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων) καί τῆς πλειοψηφίας τῶν καθηγητῶν τοῦ μαθήματος στήν πατρίδα μας. Συμφωνεῖ σέ γενικές γραμμές καί ἡ Παγκύπρια Ἕνωση Ἑλλήνων Θεολόγων, δεδομένου ὅτι στήν Κύπρο διδάσκονται τά βιβλία Θρησκευτικῶν τοῦ Γυμνασίου καί Λυκείου τῆς Ἑλλάδος (πλήν ἐξαιρέσεων). Οἱ ὑποστηρικτές τῆς προτάσεως θεωροῦν ὅτι ἡ διδασκαλία ἀπό τήν Γ΄ Δημοτικοῦ μέχρι καί τήν Α΄ Λυκείου πρέπει νά γίνεται ἀποκλειστικά καί μόνον μέ βάση τή Δογματική, Ἠθική, Βιβλική καί πολιτιστική παράδοση τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Στήν Β΄Λυκείου ἤδη διδάσκονται ἀρκετά στοιχεῖα τῶν ἄλλων δογμάτων καί θρησκευμάτων, κάτι πού θα μποροῦσε νά διευρυνθεῖ καί στή Γ¨ Λυκείου. Τό ὀνομάζω ἀνοικτό Ὁμολογιακό, διότι δέν ἔχει το αὐστηρό κατηχητικό ὕφος παλαιοτέρων ἐποχῶν. Στήν ἄποψη αὐτή συμφωνοῦν καί ἐπιστήμονες ἄλλων εἰδικοτήτων, ὅπως ὁ Γλωσσολόγος καί πρώην Πρύτανις τοῦ ΕΚΠΑ κ. Γ. Μπαμπινιώτης, ὁ ὁποῖος μάλιστα προτείνει τόν ἐμπολυτισμό τοῦ μαθήματος μέ Πατερικά Κείμενα.

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Συνάντηση Θεολόγων ΠΕ01 Νομού Λευκάδας



Αγαπητοί Συνάδελφοι, 

Σας κάνω γνωστό πως την 15 Οκτωβρίου 2014, ημέρα Τετάρτη και ώρα 12.00 μ.μ. σε αίθουσα του 1ου Γενικού Λυκείου Λευκάδας θα πραγματοποιηθεί, κατόπιν εγκρίσεως του Περιφερειακού Δ/ντή Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπ/σης Ιονίων Νήσων, συνάντηση των Θεολόγων καθηγητών του Νομού για επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση και ειδικότερα Προγραμματισμός ύλης, Σχέδια μαθήματος, Αξιολόγηση μαθητών, Τράπεζα θεμάτων κ.λπ. 

Παρακαλούνται οι Δ/ντες των σχολείων να τροποποιήσουν το πρόγραμμα των Θεολόγων καθηγητών όπου χρειάζεται, με σκοπό να μη παρακωλύονται τα μαθήματα του σχολείου, ώστε όλοι οι συνάδελφοι να προσέλθουν στην συνάντηση. 

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς 

Ο Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ01 
Τριαντάφυλλος Απ. Σιούλης, Δρ. Φ. 

Συνάντηση Θεολόγων ΠΕ01 Νομού Κερκύρας


Αγαπητοί Συνάδελφοι, 

Σας κάνω γνωστό πως την 16 Οκτωβρίου 2014, ημέρα Πέμπτη και ώρα 12.00 μ.μ. στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του 2ου Γενικού Λυκείου Κέρκυρας θα πραγματοποιηθεί, κατόπιν εγκρίσεως του Περιφερειακού Δ/ντή Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπ/σης Ιονίων Νήσων, συνάντηση των Θεολόγων καθηγητών του Νομού για επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση και ειδικότερα Προγραμματισμός ύλης, Σχέδια μαθήματος, Αξιολόγηση μαθητών, Τράπεζα θεμάτων κ.λπ. 

Παρακαλούνται οι Δ/ντες των σχολείων να τροποποιήσουν το πρόγραμμα των Θεολόγων καθηγητών όπου χρειάζεται, με σκοπό να μη παρακωλύονται τα μαθήματα του σχολείου, ώστε όλοι οι συνάδελφοι να προσέλθουν στην συνάντηση. 

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς 

Ο Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ01 
Τριαντάφυλλος Απ. Σιούλης, Δρ. Φ. 

ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ στο Nομό Πρέβεζας




ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ
ΙΔΡΥΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ στο Nομό Πρέβεζας

Ενημερώνουμε όλους τους/τις ενδιαφερόμενους/ες ότι η Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης δια του Ιδρύματος Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων θέτει σε λειτουργία σε όλους τους νομούς της χώρας Σχολές Γονέων. Στο πλαίσιο των Σχολών Γονέων, αναπτύσσονται 5 εκπαιδευτικά προγράμματα.

Το εν λόγω έργο εντάσσεται στο Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης Ε.Π (Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση) του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων με τίτλο Πράξεων «Σχολές Γονέων ΑΠ7, ΑΠ8 και ΑΠ9» και συγχρηματοδοτείται από το Ε.Κ.Τ. (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και το Ελληνικό Δημόσιο.

Σκοπός του έργου των Σχολών Γονέων είναι η στήριξη των γονέων, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν με επιτυχία στο σύνθετο και δύσκολο ρόλο τους όπως αυτός διαμορφώνεται στις σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες. Το έργο θα προσφέρει στους γονείς και στο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον γνώσεις και ευκαιρίες για προβληματισμό.

Αναλυτικότερα το έργο στοχεύει στο να :