Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Χαμογέλα, ρε… Τι σου ζητάνε; …ας είναι 30/06/2015…



            Χρήστου Παπαδημητρίου.
               Κοινωνιολόγου-Οικονομολόγου
               Προέδρου Τα Κ Πύργου-Κόνιτσας
Χαμογέλα, ρε… Τι σου ζητάνε; …ας είναι 30/06/2015…
  Πώς όμως; όταν συμβαίνει και  στην  Ελληνική Κοινωνία  αυτό που συνέβη στον Χρόνη Μίσσιο :
                    Καταδίκη σε θάνατο-ανελέητη και ψυχοφθόρα αναμονή εκτέλεσης. Eκείνος σώθηκε από τυχαίο γεγονός … Εμείς
(Για λόγους σεβασμού στην προβληματική των ημερών το άρθρο αναφέρεται με γενικότητες ορολογίας αλλά οπωσδήποτε σημειολογικές.)
 Οι παρακάτω σκέψεις σκοπό έχουν μόνο τον  πολιτικό προβληματισμό, με δεδομένο αγαπητέ αναγνώστη ότι και σε  τούτες τις «στερνές ώρες» της ανελέητης ανάγκης για  επιβίωση,  οι επαγγελματίες της πολιτικής και πρωτίστως υπεύθυνοι του ελληνικού ναυαγίου  επιχειρούν την πολιτική των διάσωση αγνοώντας αλαζονικά  αλλά και ανιστόρητα  την κοινωνική επιταγή για αλλαγή στα πολιτικά ήθη  στις νοοτροπίες και  τις συμπεριφορές.
  Ως πολίτης που βιώνω τα προβλήματα που γέννησε μια κατάσταση την οποία δημιούργησαν «επίορκοι και ανίκανοι  λειτουργοί», από όλες τις με υψηλές αμοιβές εξουσίες του κράτους δικαίου με τιποτένια χαρακτηριστικά, ,θα περίμενα όπως  και ο κάθε Έλληνας μετά και την τελευταία  δραματική εξέλιξη, όχι επισημάνσεις, αλλά στάσεις πολιτικές και όχι κομματικές με λογικές και πρακτικές   καταδικασμένες και ξεπερασμένες.

Της πνευματικής ζωής τα μυστικά


Αν καταλάβει κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στεναχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής του. Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνει την ψυχή. 
Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται. Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ' Αυτόν. Αλλιώς είναι βάσανο" ζητάει να του έρθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δε βρίσκει. 
Εξαρτάται από το πως αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες. Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, βρίζουν τον Θεό, όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες. «Γιατί να το πάθω εγώ αυτό; Λένε. Να, ο άλλος έχει τόσα καλά! Θεός είναι αυτός;» Δεν λένε «ήμαρτον», αλλά βασανίζονται. 
Ενώ οι φιλότιμοι λένε: «Δόξα τω Θεώ! Αυτή η δοκιμασία με έφερε κοντά στον Θεό. Ο Θεός για το καλό μου το έκανε». Και ενώ μπορεί πρώτα να μην πατούσαν καθόλου στην εκκλησία, μετά αρχίζουν να εκκλησιάζονται, να εξομολογούνται, να κοινωνούν. 

Πολλές φορές μάλιστα ο Θεός τους πολύ σκληρούς τους φέρνει κάποια στιγμή με μια δοκιμασία σε τέτοιο φιλότιμο, που μόνοι τους παίρνουν μεγάλη στροφή και εξιλεώνονται με τον πόνο που νιώθουν για όσα έκαναν.

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Ήρθε όντως η ώρα του ΟΧΙ. Αλλά, για ποιο ΟΧΙ;



Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

Τα νοικοκυριά των παππούδων μας δεν ξέρανε από δανειστές. Οι οικογένειές τους πορεύονταν με τα λίγα και το χρέος το θεωρούσανε μεγάλη κατάρα.
Εμείς, όμως, οι απόγονοί τους, περιφρονήσαμε την βασική τους λογιστική αρχή, που έλεγε, βγάζω δέκα-βάζω τα δύο στην άκρη, και κλείσαμε με νόημα το μάτι στους δανειστές, που μας περίμεναν ολοπρόθυμοι έξω από την πόρτα.
Έτσι, οι δανειστές -επειδή τα λεφτά που βγαίνουν χωρίς ιδρώτα, εύκολα σκορπίζονται- κατέληξαν να γίνουν η προέκταση του παραμορφωμένου μας πλέον εαυτού.
Επί χρόνια ολόκληρα εκείνοι έδιναν κι εμείς ξοδεύαμε. Τα δάνεια πολύ γρήγορα μετατράπηκαν σε ναρκωτικό. Ψυχή τε και σώματι, μέσα σε λίγα χρόνια, παραδοθήκαμε οικειοθελώς στα χέρια των παμπόνηρων ’’χορηγών’’ των δόσεων.
Είναι αλήθεια, ότι με τα δανεικά η ’’επιδερμίδα’’ και η ’’χτενισιά’’ μας ομόρφαιναν. Χαλάσαμε, όμως, τα ’’στεφανιαία’’ μας και αυξήσαμε τα ’’εμφράγματα’’ και τα ’’εγκεφαλικά’’.
Με τα δανεικά παχύναμε το κορμί μας, αλλά την ψυχή μας την καταντήσαμε κουρέλι ισχνό και βρώμικο.
Με τα δανεικά βάλαμε στην ζωή μας τα γκρίκλις, τον Σουλεϊμάν και τις πολύχρωμες παρελάσεις και πετάξαμε στο καλάθι των αχρήστων την γλώσσα των πατέρων μας, τους Ήρωες και τους Αγίους μας.
Με τα δανεικά φάγαμε όλοι μας καλά και μερικοί από το πραιτώριο ακόμα καλύτερα, αλλά τελικά αποδείχθηκε, ότι φάγαμε τις ίδιες μας τις σάρκες.
Πάντως, ότι και να έγινε, τα δανεικά κάποτε έπρεπε να επιστραφούν. Και την επιστροφή δεν την κάνει, ως γνωστόν, το πραιτώριο. Την κάνουμε εμείς, ο απλός λαός.

Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Κριτική πρόσληψη, όχι στείρα μίμηση



ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Τ​​α πέντε χρόνια της «κρίσης», όπου κρίση ονοματίσαμε την οικονομική μας (και όχι μόνο) χρεοκοπία, πρέπει να έδειξαν τις αργόσυρτες στον χρόνο αιτίες της ιστορικής παρακμής μας των Ελλήνων.

Αλλά να τις δείξουν σε ποιους; Ενα από τα πιο αρνητικά συμπτώματα της παρακμής είναι και το γεγονός ότι στην ελλαδική κοινωνία δεν υπάρχουν ανοιχτά θέματα για διερεύνηση, απορίες, ζητούμενα. Ολοι τα ξέρουμε όλα – έχει ο καθένας μας την αράγιστη βεβαιότητα ότι διαθέτει την εγκυρότερη δυνατή πληροφόρηση, τη συνεπέστερη λογική ανάλυση της πληροφορίας, το «δικαίωμα» να εκφράζει γνώμη για οποιοδήποτε, έστω και άκρως εξειδικευμένο θέμα. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλος λαός σήμερα στην υφήλιο με τόσο δραματικά μειωμένη τη μετριοπάθεια, τη σεμνότητα, τόσο υψηλούς τους δείχτες απαιτήσεων παντογνωσίας, ορθοκρισίας, διορατικότητας.

Γι’ αυτό και είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς, πόσοι από εμάς τους Ελληνώνυμους σήμερα είναι σε θέση να διακρίνουν και να συνειδητοποιήσουν αν η διάλυση, η σήψη, ο εξευτελισμός που ζούμε, πέντε χρόνια τώρα, είναι μια συγκυριακή, περιπτωτική κρίση ή προχωρημένο στάδιο αδυσώπητης παρακμής.

Το ξεχώρισμα της κρίσης από την παρακμή δεν είναι πρόβλημα για θεωρητικούς της ιστοριογραφίας ή της κοινωνιολογίας. Είναι προϋπόθεση για την ορθή διάγνωση, που θα οδηγήσει και στο σωστό φάρμακο.

Γέφυρα στη σχέση Βαρθολομαίου – Ιερωνύμου



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Γέφυρα δημιουργήθηκε στη σχέση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, η οποία τον τελευταίο χρόνο περνά περίοδο μεγάλης εντάσεως. Ευκαιρία της γέφυρας η ασθένεια του Οικ. Πατριάρχου. Τόπος της γέφυρας και της επιχείρησης καταλλαγής στη σχέση των δύο ανδρών η Γενεύη, όπου, σε ειδικό νοσοκομείο της ελβετικής πόλης, ο κ. Βαρθολομαίος υποβλήθηκε σε στεφανιογράφημα. Γεφυροποιός ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας κ. Γαβριήλ. Ρόλο στη γεφύρωση των δύο προκαθημένων έπαιξε και ο καθηγητής κ. Βλάσιος Φειδάς, στενός συνεργάτης και των δύο.... 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος από την περασμένη εβδομάδα είχε κάποιες ενοχλήσεις στην καρδιά και εκρίθη σκόπιμο την περασμένη Τρίτη, 23 Ιουνίου, να μεταβεί μαζί με τους θεράποντες ιατρούς του, στη Γενεύη. Χθες, Πέμπτη, υποβλήθηκε σε στεφανιογράφημα και σε άλλες εξειδικευμένες καρδιολογικές εξετάσεις. Σύμφωνα με το ανακοινωθέν του Φαναρίου τα αποτελέσματα των εξετάσεων είναι «ιδιαιτέρως ικανοποιητικά». Σήμερα, Παρασκευή, 26 Ιουνίου, ο Πατριάρχης εξήλθε του Νοσοκομείου. 

Η πρώτη και δεύτερη ανάσταση του ανθρώπου


(Ιωάν. Κων. Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού του Παν/μίου Αθηνών)

Με το σταυρικό του θάνατο ο Χριστός νίκησε την αμαρτία, τον γεννήτορα του θανάτου, και ανέστησε την πεσούσα στην αμαρτία ανθρώπινη φύση. Αλλά η έννοια της ανάστασης του ανθρώπου από την αιχμαλωσία του θανά­του εντοπίζεται σε δύο φάσεις· στην πνευματική ανάσταση, την ανάσταση της ανθρώπινης φύσης ή της ψυχής και στη σωματική ανάσταση!

Α. Η πνευματική ανάσταση του πεσόντος ανθρώπου σηματοδοτήθηκε με τη σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού, του Κυρίου Ιησού Χριστού! Αλλά το μυστήριο της σάρκωσης υλοποιήθηκε πρώτα-πρώτα στο μυστήριο του Βαπτίσματος, με το οποίο ο άνθρωπος της πτώσης, βαπτιζόμενος στο θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, έγινε κάτοχος δυνάμει θεουργών χαρισματικών προσόντων, προκειμένου να τα βιώσει και να τα αναπτύξει κατά την πορεία του προς το «καθ’ ομοίωσιν», περνώντας έτσι στην κατάσταση της πρώτης ανάστασης.

Όλο το έργο της Εκκλησίας του Χριστού επί της γης βρίσκεται στην πορεία της πρώτης ανάστασης της ανθρώπινης φύσης.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι (Αγ.Παϊσίου Αγιορείτου)


Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου Μερικοὶ λένε: «Σ᾿ αυτόν τον Ναὸ τον μικρό, τον κατανυκτικο, ζω την Θεία Λειτουργία· στον μεγάλο Ναό...

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου

Μερικοὶ λένε: «Σ᾿ αυτόν τον Ναὸ τον μικρό, τον κατανυκτικο, ζω την Θεία Λειτουργία· στον μεγάλο Ναό δεν την ζω. Αν είναι κανένα εξωκλήσι σοβατισμένο άσπρο, δεν νιώθω τίποτε· αν όμως είναι αγιογραφημένο, έχη καλό τέμπλο κ.λπ., εκεί ζω την Θεία Λειτουργία!».
Αυτὰ είναι για έναν άνθρωπο που δεν έχει όρεξη να φάη και του βάζεις λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, για να του έρθη η όρεξη.

– Δηλαδή, Γέροντα, αυτὰ δεν παίζουν κάποιο ρόλο; Δεν βοηθούν;
– Ναί, δεν λέω, βοηθούν και αυτά, αλλά να μη σκαλώνη κανείς σʹ αυτά.

Διαφορετικά, με μαγικό τρόπο θα ζητά ο άνθρωπος να ζήση τον Χριστό. Θα ζητά κελλί σκοτεινό, κανδήλι με χαμηλό φως, κατανυκτικό Ναό. Χωρὶς αυτά δεν θα μπορει να προσευχηθεί.Ή στο τραίνο βρίσκεται ή στην σπηλιὰ ή στον δρόμο, να είναι το ίδιο γιʹ αυτόν.

Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι * καὶ μπορεί να το φέρνη παντού μαζί του.

* Βλ. Α´ Κορ. 3, 16 καὶ 6, 19

Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις...


Ι5 ....
- Γέροντα, ο θείος έρως είναι η αγάπη για τον Θεό;

- Ο θείος έρως είναι κάτι ανώτερο από την αγάπη για τον Θεό. Είναι τρέλα. Αγάπη - έρως - τρέλα, όπως φθόνος - μίσος - φόνος. Η ακριβή αγάπη προς τον Θεό, με τις θυσίες της, γλυκοβράζει την καρδιά, και σαν τον ατμό πετιέται ο θείος έρως, ο οποίος δεν μπορεί να συγκρατηθεί, και ενώνεται με τον Θεό. Ο θείος έρως λυγίζει τα σκληρά κόκκαλα και γίνονται τόσο μαλακά, που ο άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί όρθιος, πέφτει κάτω! Γίνεται σαν την λαμπάδα που βρίσκεται σε θερμό χώρο και δεν μπορεί να σταθεί όρθια. Πότε λυγίζει από εδώ, πότε λυγίζει από εκεί. Τη σιάζεις, αλλά πάλι λυγίζει, πάλι πέφτει, γιατί είναι θερμός ο χώρος, πολύ θερμός... Όταν κανείς βρίσκεται σ' αυτήν την κατάσταση και πρέπει να πάει κάπου η να κάνει κάποια δουλειά, δεν μπορεί. Παλεύει, προσπαθεί να βγει από αυτήν την κατάσταση...

- Γέροντα, όταν βρίσκεται κανείς στην κατάσταση του θείου έρωτος, αν πονάει, το αισθάνεται;

- Ο πόνος, αν είναι πολύ δυνατός μετριάζεται και γίνεται υποφερτός. Αν είναι λίγος χάνεται. Βλέπεις όσοι είναι ερωτευμένοι, συνεπαίρνονται τελείως, ούτε ύπνος τους πιάνει. Μου έλεγε ένας μοναχός: «Γέροντα, ο αδελφός μου έχει ερωτευθεί μια γύφτισσα, και ούτε να κοιμηθεί μπορεί. Συνέχεια "Παρασκευούλα μου, Παρασκευούλα μου" λέει. Μάγια του έχουν κάνει; δεν ξέρω! Εγώ τόσα χρόνια καλόγερος, δεν αγαπώ την Παναγία ούτε όσο αγαπάει ο αδελφός μου αυτήν τη γύφτισσα! Καθόλου να μη σκιρτάει η καρδιά μου!».

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Θρίλερ διαρκείας στις Βρυξέλλες



Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ 
Σήμερα, 25 Ιουνίου 2015, γράφει το Βήμα: ’’Θρίλερ διαρκείας στις Βρυξέλλες με άγνωστο φινάλε’’.(1) 
Τι είναι άραγε αυτό, που έχει μετατρέψει τις διαπραγματεύσεις σε θρίλερ και το φινάλε αυτών των διαπραγματεύσεων το έχει καταστήσει άγνωστο; 
Είναι μονάχα τα νούμερα των δήθεν οφειλόμενων ποσών ή μήπως είναι κάτι άλλο, εντελώς άσχετο με τα μεγέθη τα καθαρώς οικονομικά; 
Την ίδια απορία εξέφρασε χθες και ο Πρωθυπουργός μας, ο οποίος φανερά εκνευρισμένος δήλωσε τα εξής: ’’Είτε δεν θέλουν συμφωνία είτε εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα’’.(2) 
Και γιατί άραγε να μην θέλουν συμφωνία; Και ποια είναι αυτά τα άδηλα συμφέροντά τους, εξ αιτίας των οποίων οδηγείται στον αφανισμό ένας ολόκληρος Λαός; 
Η απάντηση είναι απλή και μάλιστα ιστορικά κατ’ επανάληψη βεβαιωμένη. 
Ο παραλογισμός των δανειστών μας δεν οφείλεται ούτε στο μέγεθος των δήθεν οφειλομένων χρημάτων ούτε στην οποιαδήποτε δυσκαμψία των δικών μας πολιτικών εκπροσώπων. 
Οφείλεται ξεκάθαρα στο ασίγαστο μίσος τους εναντίον της Ορθόδοξης Ελληνικότητας. Εναντίον της Ρωμηοσύνης. 
Το μίσος των Δυτικών εναντίον μας, γράφει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, δεν είναι κάτι το καινοφανές.(3) 

Άγιος Πορφύριος: «Στους δύσκολους καιρούς θα βοηθήσουν τα Μοναστήρια»


thaumata-stin-i-m-grigoriou3-600x505 
«Την άνοιξη του 1985, ευρισκόμενη (αφηγείται η Γερόντισσα Θεοδοσία) εις την Μονήν των αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων, μία νύχτα περίπου 2.30΄ πρωϊνή, άκουσα λίγο πιο πέρα από το παράθυρο του κελλιού μου, στην αυλή της Μονής, κάποιον να σκάβει. Για να βεβαιωθώ, έσβησα το φως του κελλιού μου και κοίταξα από το παράθυρο. Είδα ότι αναβόσβηνε ένας φακός. Τότε έκανα μια προσευχή στους θαυματουργούς Αγίους μας, να μας προστατεύσουν.
Ήλεγξα τα παράθυρα και τις σαθρές πόρτες προς την αυλή της ερειπωμένης Μονής, μήπως εισχωρήσουν στο εσωτερικό της, και αφού διεπίστωσα ότι επικρατούσε ησυχία στο χώρο αυτό, επέστρεψα στο κελλί μου.
Το πρωΐ είχαμε μία ιδιωτική λειτουργία. Την ώρα πού ετοιμαζόμουν να πάω στην
Εκκλησία, ώρα 5.55΄ πρωϊνή, χτύπησε το τηλέφωνο. Σκέφτηκα μήπως κάποια πονεμένη ψυχή έχει κάποιο πρόβλημα – κάτι άλλωστε πού συνέβαινε συχνά – και σήκωσα το τηλέφωνο. Προς μεγάλη μου έκπληξη άκουσα:
– «Άκου παιδάκι μου, είμαι ο Γέροντας Πορφύριος. Μη βγεις έξω που ακούς και
σκάβουν, θα σε χτυπήσουν. Διαβολεμένοι άνθρωποι γυρίζουν στο Μοναστήρι σου».
– Τον ερωτώ: «Γέροντα, γιατί σκάβουν; Βρήκαν τίποτα;»
– Απαντά: «Όχι παιδάκι μου, τα έχουν πάρει άλλοι νωρίτερα».
– Τον ερωτώ πάλι: «Γέροντα έχετε έλθει στο Μοναστήρι μας;»
– Μου απαντά: «Όχι παιδάκι μου, αλλά τώρα είμαι εκεί. Ρώτα με ότι θες».
Παίρνοντας λοιπόν αφορμή από το λόγο του αυτό, τον ρώτησα για την ιστορικής σημασίας σπηλιά του Μοναστηριού μας…

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

Για το σεβασμό στις πεποιθήσεις των άλλων. Πώς είναι δυνατόν να γίνεται σεβαστό το ψέμα;

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Στην αγορά της ζωής, μικρά μου μυρμηγκάκια, στέκονταν οι πωλητές του λόγου, οι υποκριτές με την κυρτή ράχη και τη δουλική μάσκα στο πρόσωπο, που έκρυβε αχόρταγη όρεξη για εξουσία.
- Τι έχετε σήμερα στην ημερήσια διάταξη; Τους ρώτησα εγώ.
- Το σεβασμό στις πεποιθήσεις των άλλων, απάντησαν εκείνοι με υποκριτικό χαμόγελο, στο οποίο διαγράφονταν ολόκληρη η γατοφιλοσοφία τους.
- Και πάνω σε τι βασίζετε αυτό το αστείο;
- Επάνω στην προαποφασισμένη θέση της ισότητας όλων. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, η πεποίθηση φτιάχνει την ουσία των ανθρώπων, άρα σ’ όλες τις πεποιθήσεις ανήκει ίσος σεβασμός. Αυτό είναι, έτσι δεν είναι; Τόσο προφανής συλλογισμός χωρίς αντιφάσεις, όπως κι εκείνος ο παλιός: όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί, ο Γάιος είναι άνθρωπος, άρα ο Γάιος είναι θνητός…
…Ώ πωλητές του λόγου, ώ υποκριτές, πόσο άνοστη έγινε η ζωή απ’ τη σοφία σας! Πόσο βαριά και ασφυκτική έγινε η ατμόσφαιρα από τη λιπαρή σοφία σας για όλα τα πνεύματα που έχουν συνηθίσει στον αιθέρα και στο φως! Δεν βλέπετε, πόσες τρυφερές ψυχές φεύγουν από τη ζωή, όπου εσείς κυριαρχήσατε; Άραγε δεν ακούτε τους ρόγχους των αυτόχειρων που πληθαίνουν όσο ποτέ, ώ δολοφόνοι, με το ελεεινό πρόσωπο, άραγε δεν ακούτε; Ή μόνο καμώνεστε ότι δεν τους ακούτε;

Οι Λαοί χάνονται, όταν χάσουνε την ιστορική τους μνήμη και ποδοπατήσουν τους νόμους τους πνευματικούς



Οι Λαοί χάνονται, όταν χάσουνε την ιστορική τους μνήμη και ποδοπατήσουν τους νόμους τους πνευματικούς
Σεβαστοί πατέρες, κύριε δήμαρχε, συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, αγαπητά μου παιδιά,
Ο μήνας Μάιος, για εμάς τους Έλληνες, είναι ο μήνας της μνήμης.
Στις 19 Μαΐου μνημονεύουμε τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και στις 29 τους υπερασπιστές της Πόλης.
Ίσως κάποιοι από εμάς να αναρωτηθούν: Μέσα σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, που καταστρέφεται και λεηλατείται η ζωή μας και που η λέξη μνήμη έχει ταυτισθεί με την λέξη μνημόνιο, τι νόημα έχει, άραγε, να γιορτάζονται γιορτές Μνήμης;
Ξέρετε ποια είναι, σήμερα, η συχνότερη αρρώστια στον κόσμο;
Κάποιοι θα πουν ο καρκίνος, κάποιοι άλλοι τα εμφράγματα.
Και όμως, στις ημέρες μας, η πιο συχνή αρρώστια είναι το Αλτσχάιμερ. Όσοι έχετε έλθει σε επαφή είτε στο οικογενειακό σας περιβάλλον είτε στον ευρύτερο κοινωνικό σας περίγυρο με ασθενή, που πάσχει από Αλτσχάιμερ, δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά λόγια, για να περιγράψουμε, το πώς καταντάει ο άνθρωπος, όταν η μνήμη του διαγράφεται εντελώς και αντικαθίσταται από ένα απέραντο κενό.
Ο δικός μας άνθρωπος, πολλές φορές μέσα σε λίγα λεπτά, ξεχνάει τα παιδιά του, τα αδέλφια του, τους γονείς του, το σπίτι του, τους φίλους του, και το πιο οδυνηρό απ’ όλα, ξεχνάει τον ίδιο του τον εαυτό, δεν ξέρει ποιος είναι, από πού κατάγεται και για πού πορεύεται.
Με την διαγραφή της μνήμης επέρχεται τέτοια κατάρρευση της προσωπικότητας, που καθιστά τον άνθρωπό μας, κυριολεκτικά ανάπηρο. Θα λέγαμε, νεκρό.

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Οχι στις μεταφράσεις των ιερών κειμένων της Θείας Λειτουργίας


Του Κωνσταντίνου Χολέβα – από την Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα

Διαφωνώ με την πρόταση ορισμένων να χρησιμοποιείται η δημοτική γλώσσα κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας και των ιερών μυστηρίων μέσα στον ναό.

Πρώτον: Θυμίζω ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος πειραματίσθηκε επί ένα έτος στο θέμα αυτό.
Δηλαδή επί έναν χρόνο ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο διαβάζονταν στους ναούς της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών και στο πρωτότυπο και στη νεοελληνική απόδοση από το Εκλογάδιον.
Ο ίδιος διεπίστωσε ότι δεν υπήρξε αυξημένη προσέλευση των νέων αγοριών και κοριτσιών και τελικά κατήργησε τον πειραματισμό.

Δεύτερον: Ο νέος και η νέα θέλουν πρωτίστως ζεστασιά ψυχής, ενδιαφέρον, αγάπη. Αν ο εφημέριος, ο πνευματικός, ο κάθε κληρικός ή και ο κατηχητής τούς προσεγγίσει με ειλικρίνεια, τότε θα ξεπερασθούν τα οποιαδήποτε γλωσσικά προβλήματα.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Ημερίδα: Κοινωνία χωρίς μετρητά. Προοπτική ή εφιάλτης; ΚΥΡΙΑΚΗ 28 Ιουνίου 2015 Αίθουσα "Μελίνα Μερκούρη" στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας


          

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Επιστολή του π. Λουκά Γρηγοριάτη για την παρουσίαη τοῦ βιβλίου «Η εκκλησιολογική αναθεώρηση της Β’ Βατικανής Συνόδου» του π. Πέτρου Χιρς


Αἰδεσιμολογιώτατον
Πρωτοπρεσβύτερον
π. Πέτρον Χίρς
Πετροκέρασα Θεσσαλονίκης
ΤΚ 570 12

Ἀγαπητέ μου π. Πέτρε, εὐλογεῖτε.
Ἡ πρόσκλησίς σου νά μετάσχω στήν παρουσίασι τοῦ βιβλίου σου «Ἡ ἐκκλησιολογική ἀναθεώρηση τῆς Β’ Βατικανῆς Συνόδου» μέ χαροποίησε ἰδιαίτερα. Θά ἤθελα νά τιμήσω τήν προσπάθειά σου νά ἀναδείξῃς τήν πηγή, ἀπό τήν ὁποία προῆλθε ἡ «βαπτισματική θεολογία», καί τίς συνέπειες πού ἔχει γιά τήν ἐκκλησιαστική μας ἐπικαιρότητα.
Λυποῦμαι, διότι δέν κατέστη ἐφικτό νά παρευρεθῶ στήν τιμητική γιά τό ἔργο σου αὐτή ἐκδήλωσι. Παρακαλῶ ὅμως νά δεχθῇς τίς ἑξῆς σκέψεις μου.
Διάβασα μέ προσοχή τήν διδακτορική σου διατριβή, τήν ὁποία ἐξέδωσες μέ αὐτό τό βιβλίο, καί συγχαίρω γιά τήν σύλληψι καί ὁλοκλήρωσι τῆς πολύμοχθης αὐτῆς ἐργασίας.
Πολλά στοιχεῖα τῆς διατριβῆς σου, ἄγνωστα στούς μή εἰδικούς, βοηθοῦν στό νά κατανοήσουμε πῶς ἀναπτύχθηκε στήν Δύσι ἡ περιβόητη «βαπτισματική θεολογία». Ὅπως πολύ σωστά τό περιγράφῃς, ἡ σταδιακή ἀπομάκρυνσις ἀπό τήν ἐκκλησιολογία καί ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας (ἱερός Αὐγουστῖνος, Θωμᾶς Ἀκινάτης, Yves Congar) ὡδήγησε τούς δυτικούς θεολόγους στήν «νέα θεολογία» (nouvelle theologie) πού υἱοθέτησε ἡ Β’ Βατικανή σύνοδος. Καί διερωτῶμαι: γιατί καί Ὀρθόδοξοι θεολόγοι στοιχίζονται σέ αὐτή τήν ἀποκλίνουσα γραμμή;

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Η ομιλία του Οικ. Πατριάρχη στην παρουσίαση της μετάφρασης του βίου του Οσ.Παϊσίου στα τουρικά


Συγκινητική η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά την Παρουσίαση της στην Τουρκική Γλώσσα Μεταφράσεως του Βίου του Αγίου Παισίου του Αγιορείτου (Σισμανόγλειον Μέγαρον, 15 Ιουνίου 2015).

Ιερώτατοι άγιοι αδελφοί,
Εντιμότατε κύριε Γενικέ Πρόξενε,
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και ημείς προσωπικώς με πολλήν χαράν και συγκίνησιν υποδεχόμεθα απόψε την μετάφρασιν εις την τουρκικήν γλώσσαν του βίου του εκ Φαράσων της Καππαδοκίας καταγομένου Αγίου Παισίου του Αγιορείτου, της μεγάλης αυτής συγχρόνου πνευματικής μορφής του Αγίου Όρους και συμπάσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο οποίος ανεγράφη προσφάτως εις το Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κατόπιν επισήμου αποφάσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διερμηνεύσαντος τοιουτοτρόπως την συνείδησιν του πληρώματος της Εκκλησίας μας περί της αγιότητος αυτού.

Καί λέγομεν με συγκίνησιν, διότι η αποψινή εκδήλωσις διά την επίσημον κυκλοφορίαν της μεταφράσεως ταύτης πραγματοποιείται εις μίαν ευτυχή συγκυρίαν: Δηλαδή, αμέσως μετά την επιστροφήν μας από το καθιερωμένον ετήσιον προσκύνημά μας εις την Καππαδοκίαν, τον τόπον της καταγωγής αυτού, και, δεύτερον, αμέσως μετά την εορτήν της Συνάξεως των Αθωνιτών Πατέρων, η οποία εωρτάσθη με επισημότητα χθες εις το Άγιον Όρος, κατά την οποίαν διά πρώτην φοράν εμνημονεύθη μεταξύ αυτών και ο Άγιος Παίσιος, αναγνωσθείσης μάλιστα και της ημετέρας σχετικής Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως εις τον πανίερον Ναόν του Πρωτάτου εις Καρυάς Αγίου Όρους.

Το μόνο ρεαλιστικό ισοδύναμο


 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Ε​​ρωτήματα που γεννάει, μέσα από την αγωνία, η σύνεση:

Αποκλείεται να αγνοούν οι δανειστές της Ελλάδας, πως αν η χώρα δεν αρχίσει να παράγει, αν συνεχίσει μόνο να δανείζεται και να καταναλώνει όλο και πιο στενεμένα, δεν θα πάρουν ποτέ πίσω ούτε όλα ούτε μέρος των χρημάτων τους.

Αποκλείεται να αγνοούν ότι, όσος δανεισμός κι αν προστεθεί, παραγωγικότητα δεν μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα ούτε να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα, αν δεν στηθεί λειτουργικός κρατικός μηχανισμός: οργανωτικός, ελεγκτικός, δικαστικός, εισπρακτικός.

Αποκλείεται να αγνοούν οι δανειστές μας ότι, για να στηθεί λειτουργικός κρατικός μηχανισμός, πρέπει να καταλυθεί με συνέπεια το πελατειακό κράτος. Το πελατειακό κράτος για να καταλυθεί, θα αρκούσαν δύο και μόνο νομοθετήματα: Να καθιερωθεί στις εκλογές η μονοεδρική περιφέρεια, και να εισαχθεί το ασυμβίβαστο του βουλευτικού και του υπουργικού αξιώματος. Ασφαλώς το ξέρουν, αλλά δεν το απαιτούν.

Ελληνες και Ευρωπαίοι να κάνουμε πράξη την ενότητα



ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

Σ​​τον ποταμό της ιστορίας, σε μία γωνιά ακουμπισμένες, βρίσκονται δύο μεγάλες πέτρες. Ομορφα λαξεμένες από το νερό που κυλά ανά τους αιώνες, σμιλεύτηκαν τόσο πολύ, που, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, θεωρήσαμε πως έγιναν ένα. Ευρώπη και Ελλάδα, δύο αναπόσπαστες όψεις της ίδιας πέτρας, που μέχρι πρόσφατα έμοιαζε ακατόρθωτο να σπάσει στα δύο. Με πρωτογενή υλικά την ελληνική παιδεία, το ρωμαϊκό δίκαιο και τον χριστιανισμό, η Ευρώπη διαμόρφωσε την ταυτότητά της και απέκτησε τη σημερινή της δομική υπόσταση. Εχοντας ως βασική της μαγιά τον χριστιανισμό και προέλευση τις ελληνικές ρίζες.

Κι όταν γεννήθηκε το όραμα για τη διαμόρφωση στους κόλπους της Ευρώπης μιας οικογένειας λαών και πολιτισμών, η Ελλάδα ήταν παρούσα. Δεν θα μπορούσα να λησμονήσω τη δήλωση του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, Φεβρουάριο του 1979, λίγο πριν η χώρα υπογράψει τη συνθήκη ένταξης στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ο οποίος είχε εκφράσει την προσδοκία «να κάνει η Ευρώπη πράξη τη χριστιανική ενότητα, να φέρει και την ουσιαστική ενότητα των λαών».

Πέρασαν τριάντα έξι ολόκληρα χρόνια από τότε που παρακολουθούσα τα γεγονότα από τη θέση του Αρχιγραμματέα. Σήμερα, γράφω με την ιδιότητα του επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος.

Εκφράζω όμως προβληματισμούς όχι ενός Αρχιεπισκόπου, αλλά ενός απλού ιερέα και Ελληνα. Ενός ανθρώπου, που ως παλιός δάσκαλος, είχε την εντύπωση πως η κοινή βάση που ενώνει την ευρωπαϊκή οικογένεια είναι στέρεη και δεν αποσαθρώνεται.

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Η δόμηση της απάτης στη βίωση της αμαρτίας (Ιωάννη Κορναράκη)


…η ψυχολογία του Βάθους…

Η σύγχρονη ψυχολογία, και μάλιστα η ψυχολογία του Βάθους, μάς συνειδητοποιεί με πολλούς τρόπους το γεγονός ότι η αυταπάτη ανήκει στις ψυχοδυναμικές λειτουργίες της ανθρωπινής προσωπικότητος.

Η υπογράμμιση της σημασίας της λειτουργίας ασυνείδητων ψυχικών «μηχανισμών», στο βάθος της ανθρώπινης προσωπικότητος, από την ψυχολογία αυτή, μας βοηθά να καταλάβουμε πώς συμβαίνει, πολλές φορές, να ενεργούμε παρά τη θέλησή μας, να οδηγούμεθα σε πλάνες, σε παραισθήσεις και φαντασιώσεις ή ψευδαισθήσεις. Δηλ. σε καταστάσεις που μπορούν να χαρακτηρισθούν απατηλές, επειδή ακριβώς μας οδηγούν σε εσφαλμένες εκτιμήσεις της πραγματικότητας που βιώνουμε.

Σε πολλές περιπτώσεις, καθώς εκφέρουμε μια γνώμη ή διατυπώνουμε μια σκέψη, είμαστε βέβαιοι, ότι αυτό που αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή λέμε είναι «δικό μας», με την έννοια ότι είναι ειλικρινές και αποτελεί έκφραση της προσωπικής μας συνειδήσεως. Εν τούτοις, σύμφωνα με τις βασικές αρχές της ψυχολογίας του Βάθους, η συνεργία ασυνείδητων ψυχικών «μηχανισμών» στη διατύπωση μιας σκέψεως ή την παραγωγή ενός συλλογισμού, θέτει σε αμφιβολία τον απόλυτο βαθμό της προσωπικής μας συνειδητότητας. Έτσι η ψυχολογία του Βάθους θέτει «επί τάπητος» το πρόβλημα του βαθμού και της ποιότητος της αυταπάτης μας μέσα στο στενό ή ευρύ χώρο της υπάρξεως.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

«Αιρετικός» (πλην «επίκαιρος») φωτισμός του Διαφωτισμού

του Χάρη Φεραίου* 
diafotismos
Α’

Φυσικά και δεν υπάρχει αμφιβολία: Ανάμεσα σε όλους τους πολιτισμούς που παρήγαγε η ανθρώπινη ιστορία, ο ευρωπαϊκός (της μεταρωμαϊκής φραγκοτευτονικής Ευρώπης εννοείται) υπήρξε και μοναδικός κατά το ότι είχε εντυπωσιακά ραγδαία ανέλιξη. Τα βαρβαρικά φύλα που σε αλλεπάλληλα κύματα είχαν εισβάλει στη δυτική Ευρώπη, και εκχριστιανιζόμενα έκαναν τα πρώτα αδέξια βήματά-τους στον πολιτισμό, έμελλε να εκπλήξουν την ιστορία: Με μια «ραγδαία» διαδικασία γένεσης και ακμής, μόλις τεσσάρων στην ουσία αιώνων, ανέπτυξαν, ό,τι σήμερα είναι γνωστός ως (νεωτερικός) υπέρλαμπρος ευρωπαϊκός πολιτισμός. Ραγδαία μεν διαδικασία, που όμως ερμηνεύει και τα τραγικά αδιέξοδα στα οποία οδηγήθηκε, για πρώτη δε φορά οδήγησε μαζί-του και ολόκληρη την οικουμένη.
Όλα άρχισαν με τον Καρλομάγνο. Η εκπληκτική πολιτική ιδιοφυΐα του οποίου διέβλεψε, ότι για να μπορέσει να δημιουργήσει στη Δύση μιαν άλλη Αυτοκρατορία, ως αντίποδα της Κωνσταντινούπολης, όφειλε να φτιάξει και μιαν άλλη εκδοχή του Χριστιανισμού, ως αντίποδα της ελληνικής Ορθοδοξίας. Και βρήκε άριστη διέξοδο σε ένα Λατίνο θεολόγο του 4ου αιώνα, τον Ιερό Αυγουστίνο. Ο οποίος όμως, μη γνωρίζοντας καθόλου ελληνικά, (γλώσσα δηλ. των Ευαγγελίων) αυτοσχεδιάζοντας προσάρμοσε τη χριστιανική διδασκαλία, στα απλουστευτικά σχήματα της ξηρής νομικής-του σκέψης, δημιουργώντας όμως ένα απόμακρο, ιδίως δικαιοκρίτη Θεό, υποταγμένο κι αυτόν στις απαιτήσεις της αμείλικτης «θειας δικαιοσύνης-του». Έτσι άρχιζε το ευρωπαϊκό δράμα.

Συνεδρίασε η Δ.Ι.Σ. για τη «Νομοθετική Πρωτοβουλία περί του νέου συμφώνου συμβιώσεως»



Συνήλθε σήμερα 19.6.2015 σε συνεδρίαση η Διαρκής Ιερά Σύνοδος προκειμένου να ασχοληθεί με το βασικό θέμα της ημερησίας διατάξεως «Νομοθετική Πρωτοβουλία περί του νέου συμφώνου συμβιώσεως».
Κατά τη διάρκεια της Συνεδρίας ανεγνώσθησαν: α) η υπ’ αριθμ. 2813/1322/12.6.2015 επιστολή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β’ πρός τον Αξιότιμο κ. Ν. Παρασκευόπουλο, Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με την οποία υποβάλλονται παρατηρήσεις της Ιεράς Συνόδου επί του δημοσιευθέντος κειμένου νομοθετικής πρωτοβουλίας του εν λόγω Υπουργείου,
β) η από 18.6.2015 επιστολή του ανωτέρω κ. Υπουργού προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο και γ) η υπ’ αριθμ. 290/15.6.2015 επιστολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, με την οποία ζητείται η έκτακτη σύγκληση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος επί του θέματος.

Στο πλαίσιο της διαλογικής συζητήσεως μεταξύ των μελών της Δ.Ι.Σ., οι Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι επεκρότησαν τις εκφρασθείσες με την ανωτέρω επιστολή του Μακαριώτατου απόψεις ως εκφράζουσες την θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και εξήραν την σημασία του θεσμού της οικογενείας ως κυττάρου οικοδομής της κοινωνίας.

Η Γιόγκα και ο Διαλογισμός

Είναι ασυμβίβαστα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, την προσευχή και γενικότερα με την χριστιανική ζωή
 
Μιχαήλ Χούλης Θεολόγος καθηγητής
Επιμέλεια - υποσημειώσεις: Expaganus

H γιόγκα, λέξη πού σημαίνει ένωση, είναι ένα ινδουιστικό φιλοσοφικό-θρησκευτικό σύστημα, πού έχει σαν σκοπό την ένωση με το Υπέρτατο Ον και τη συνειδητοποίηση του απολύτου Ενός1. Αυτό επιτυγχάνεται με ορισμένους τρόπους σωματικής και πνευματικής άσκησης, τους οποίους υποτίθεται πώς, αν ακολουθήσει ο μυημένος, υποτασσόμενος πλήρως σε έναν γκουρού (Ινδουιστή καθοδηγητή μοναχό, «επίγειο θεό» τους), θα ανέβει μέχρι τα ανώτατα επίπεδα τελειοποίησης. Θα απελευθερωθεί δήθεν η ψυχή από την άγνοια του εαυτού της, από τη φαντασίωση του κόσμου και τελικά από τον κύκλο των μετεμψυχώσεων.2

Αν και προσφέρεται η γιόγκα και ο διαλογισμός σε Ευρώπη και Αμερική σαν μέθοδος σωματικών ασκήσεων που παρέχουν ευεξία, χαλάρωση και γαλήνη, στην πραγματικότητα οι ασκήσεις της γιόγκα δεν μπορούν να αποσυνδεθούν από τον Ινδουισμό, την απωανατολίτικη φιλοσοφία και τη διδασκαλία της μετενσάρκωσης, που είναι παντελώς ασυμβίβαστη με τον Χριστιανισμό. Η γιόγκα πράγματι είναι ένα πλήρες και οργανωμένο θρησκευτικό σύστημα πού βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με το ευαγγελικό και σωτήριο μήνυμα του Χριστιανισμού. Κι αυτό γιατί χορηγεί αρχικά υποσυνείδητα και στη συνέχεια συνειδητά στο μυούμενο προϋποθέσεις α-χριστιανικές ή και αντι-χριστιανικές, εφόσον τον στρέφει κατευθείαν στην ασιατική θρησκευτικότητα. Η σημαντικότερη ζημιά, για το σύνολο των μαθητών της γιόγκα, είναι η εξοικείωση με την ανατολική μεταφυσική εις βάρος της χριστιανικής προσευχής και της λατρείας. Ο αυτοϋπνωτισμός μάλιστα κατά τον διαλογισμό, σε συνδυασμό με την προφορά των μάντρα (τα οποία συχνά περιέχουν ονόματα ειδωλολατρικών θεοτήτων ή έμμεση επίκλησή τους3), επιφέρει ενδεχομένως πνευματικές αλλοιώσεις και άρνηση του σωτήριου αναστάσιμου μηνύματος του Χριστού.
Οι σημαντικότερες διαφορές μεταξύ του Χριστιανισμού και των θρησκειών της Άπω Ανατολής είναι οι εξής:

Η Ώρα της Κρίσης - Τοιχογραφία στον Ναό Αγίας Παρασκευής Μηλόβιστας

''Η Ώρα της Κρίσης'',
νωπογραφία Χιοναδιτών αγιογράφων, 1858.
Το Ανάθεμα των Βλάχων

Σύμφωνα με μια εκδοχή, η καταστροφή της Γράμμουστας έγινε λόγω της άρνησης του μεγαλοτσέλιγκα Χατζηστέργιου να δώσει την κόρη του στον Αλή πασά που τη ζήτησε για το χαρέμι του. Ο γέροντας Μιχάλης Παπάζης, που γεννήθηκε το 1812 περίπου και έζησε προσωπικά το κυνήγι που υπέστησαν οι Γραμμουστιάνοι από τον Αλή γύρω στα 1819, αναφέρει ότι, ο ίδιος ο Αλή πασάς παρουσιάστηκε στη Γράμμουστα, επικεφαλής πολυάριθμης ομάδας Αλβανών. Ο Χατζηστέργιος και οι άλλοι τσελιγκάδες, όπως και ο αρσενικός πληθυσμός του οικισμού, βγήκαν να τον προϋπαντήσουν και να τον υποδεχθούν, σε μεγάλη παράταξη. Μόλις κατέλυσε ο Αλή, άρχισαν να φθάνουν κριάρια, τα οποία έβαζαν στη σούβλα για να φιλοξενήσουν τον υψηλό μουσαφίρη τους. Τρεις μέρες συνεχίστηκε η διασκέδαση και στο τέλος ο πασάς παίρνει κατά μέρος τον Χατζηστέργιο και του λέει: ''Έχω ακούσει ότι έχεις ένα όμορφο κορίτσι και θέλω να το πάρω στο χαρέμι μου. Πιστεύω πως η πράξη μου αυτή σε κάμνει τιμή ''. Ο έξυπνος αρχιτσέλιγκας όμως υποκρίθηκε ότι δεν περίμενε τέτοια μεγάλη τιμή και του υποσχέθηκε πως θα την πάει ο ίδιος στα Γιάννενα μετά από τρεις μέρες για να την προετοιμάσει. Του μίλησε τόσο πειστικά που ο πασάς το πίστεψε κι έμεινε κατενθουσιασμένος. Ο Χατζηστέργιος, το ίδιο κιόλας βράδυ μετά την αναχώρηση του πασά έδωσε διαταγή να ξεκινήσουν κρυφά τα κοπάδια του μέσα από δύσβατα μονοπάτια και κατέληξαν στο χωριό Λιβάδια, κοντά στη Γευγελή (σσ πιθανώς, όμως, εγκαταστάθηκαν στο Κρούσοβο). Όταν ο Αλή πληροφορήθηκε την φυγή έγινε έξαλλος και διέταξε την καταστροφή της Γράμμουστας προκαλώντας και τη βίαιη διασπορά των κατοίκων της[1].

Κατά μια δεύτερη εκδοχή που φαίνεται να ευσταθεί περισσότερο, μπροστά στις

«Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΡΟΤΑΣΗ γιά τήν κρίση, τήν παιδεία, τά ἐθνικά θέματα» (Βιβλιοπαρουσίαση)


Βιβλιοπαρουσίαση
Γράφει ὁ Κώστας Β. Καραστάθης
γιὰ τὸ βιβλίο τοῦ Κωνσταντίνου Ἰ. Χολέβα:
«Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΡΟΤΑΣΗ γιά τήν κρίση,
τήν παιδεία, τά ἐθνικά θέματα»,

Ἐκδόσεις Ἀρχονταρίκι, 2015

. Σέ μιά ἐποχή κρίσεως τῶν πάντων, ἀβεβαιότητας, ἀνασφάλειας καί ἀδιε­ξόδων, πού ὁ καταχρεωμένος Ἕλληνας μέ θλίψη καί ἀπογοήτευση μετράει καί ξαναμετράει τούς φίλους του σέ μιά πλατειά Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἐποχή χρονίων δυσεπίλυτων ἐθνικῶν, οἰκονομικῶν καί ἐκπαιδευτικῶν θεμάτων, ἔρχεται τοῦτο τό βιβλίο τοῦ γνωστοῦ πολιτικοῦ ἐπιστήμονος, λογίου καί δημοσιογράφου κ. Κωνστα­ντίνου Χολέβα νά προσφέρει τή δική του ἑλληνορθόδοξη πρόταση γιά τήν ἐπίλυση ὁρισμένων ἀπό αὐτά.
. Ἕνα γνήσιο ἑλληνορθόδοξο πνεῦμα διαποτίζει κάθε σελίδα αὐτοῦ τοῦ βιβλίου, ἐνῶ ὁ λόγος του ρέει σαφής καί γλαφυρός. Κοινό χαρακτηριστικό στοιχεῖο ὅλων σχεδόν τῶν κειμένων του εἶναι τό ἀξιακό δίδυμο πού διέσωσε μέχρι σήμερα τήν Ἑλλάδα ἀπό μύριους κινδύνους: ἡ Ὀρθόδοξη πίστη καί ἡ ἀγάπη γιά τήν Πατρίδα! Σ’ αὐτές τίς δύο διαιώνιες καί ἀπαρασάλευτες ράγες βρίσκεται τροχιοδοτημένη ἡ ἱστορική πορεία τοῦ ἔθνους μας Καί ὁ κατά καιρούς ἐκτροχιασμός του ἀπό αὐτές ἔχει στοιχίσει πολύ ἀκριβά στό ἑλληνικό ἔθνος.

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015

Οσιος Παΐσιος: Η αδικία μαζεύει οργή Θεού

Μεγάλη υπόθεση να έχει ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού! Πλούτος είναι!
Ό,τι έχει ευλογία, στέκει, δεν γκρεμίζεται. Ότι δεν έχει ευλογία, δεν στέκει. Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία.
Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό! Αυτοί που αδικούν, βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους.
Από την μια μεριά βλέπεις να κάνουν μια αδικία και από την άλλη να πεθαίνουν δικοί τους άνθρωποι και να μη δίνουν σημασία.
Πώς να κάνουν προκοπή οι άνθρωποι με τόσες αδικίες; Κάνουν αυτά που κάνουν, δίνουν δικαιώματα και στον διάβολο, γι’ αυτό μετά περνούν δοκιμασίες, τους βρίσκουν αρρώστιες κ.λπ. και σου λένε: «Κάνε προσευχή να γίνω καλά».
Τα περισσότερα κακά που συμβαίνουν είναι από αδικίες. Όταν λ.χ. μαζεύεται με αδικία η περιουσία, ζουν οι άνθρωποι λίγα χρόνια σαν αρχοντόπουλα και μετά τα δίνουν, όσα μάζεψαν, στους γιατρούς.
Τί λέει ο Ψαλμός; «Κρείσσον ολίγον τω δικαίω υπέρ πλούτον αμαρτωλών πολύν». «Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα». Όσα μαζεύουν, φεύγουν, όλα εξανεμίζονται. Σπάνια, σε πολύ λίγους συμβαίνει να είναι οι αρρώστιες, οι χρεωκοπίες κ.λπ. μια δοκιμασία του Θεού.
Αυτοί θα έχουν καθαρό μισθό. Σ’ αυτήν την περίπτωση συνήθως γίνονται ύστερα πιο πλούσιοι, σαν τον Ιώβ. Αλλά και πολλοί άνθρωποι που βγαίνουν άλειωτοι είναι και από αυτό, κάποια αδικία έχουν κάνει.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

Ο Μητροπολίτης Περγάμου στο Βατικανό



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η παρουσία του Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου στο Βατικανό προκάλεσε βαθιά θλίψη. Ήταν μεταξύ εκείνων που παρουσίασαν την Εγκύκλιο του Πάπα Φραγκίσκου για το περιβάλλον στη διεθνή κοινή γνώμη, σήμερα Πέμπτη, 18 Ιουνίου 2015. Ορθώς ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος δεν μετέβη ο ίδιος, όπως τον προσκάλεσε ο Πάπας, να κάνει την παρουσίαση της παπικής Εγκυκλίου μαζί με έναν καρδινάλιο και δύο λαϊκούς... Την παρουσίαση, πλην του Μητροπολίτου Περγάμου έκαμαν ο καρδινάλιος Πίτερ Τούρκσον, πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου Δικαιοσύνη και Ειρήνη, o καθηγητής Τζον Σελνχούμπερ, ιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου στο Πότσδαμ της Γερμανίας για τις επιπτώσεις του κλίματος στην ανθρωπότητα και η Δόκτωρ Καρολίν Βου, Γενική Διευθύντρια και Πρόεδρος του Catholic Relief Services.

Ο Μητροπολίτης Περγάμου ήταν πολύ θλιβερό ότι απετέλεσε το διακοσμητικό στοιχείο στην παρουσίαση της παπικής Εγκυκλίου, στην οποία το Βατικανό έδωσε έναν πανηγυρικό οικουμενικό χαρακτήρα, κάτι που παγίως επιδιώκει. Θλίψη και πόνο προκάλεσαν επίσης τα όσα είπε κατά την παρέμβαση του στην παρουσίαση της παπικής Εγκυκλίου.

Πρώτον σημείωσε ότι η παπική Εγκύκλιος Laudato Si’ για το περιβάλλον « προξένησε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση στους Ορθοδόξους». Και πρόσθεσε «Εκ μέρους τους θα ήθελα να εκφράσω την βαθιά μας ευγνωμοσύνη στην Αυτού Αγιότητα, γιατί ύψωσε την φωνή της αυθεντίας του για να ελκύσει την προσοχή του κόσμου στην επείγουσα ανάγκη να προστατευθεί η δημιουργία του Θεού...». Το ζήτημα είναι ποιός τον εξουσιοδότησε να εκπροσωπεί όλους τους Ορθοδόξους. Όταν ο Μητροπολίτης Μεσογαίας σε ομιλία του για θέμα

Ξεχνιούνται αυτές οι υπογραφές;



Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ

Ο μήνας Μάιος, για εμάς τους Έλληνες, είναι ο μήνας της μνήμης.
Στις 19 Μαΐου μνημονεύουμε τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και στις 29, τους υπερασπιστές της Πόλης.
Η αλήθεια είναι, ότι, στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, η λέξη μνήμη τείνει να ταυτισθεί με την λέξη μνημόνιο. Αυτό το μνημόνιο, που οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, έραψαν στα τα μέτρα τα δικά τους κι εμείς, χωρίς πολλή σκέψη, σπεύσαμε να το εφαρμόσουμε.
Τα γεγονότα, όμως, έτσι όπως εξελίχθηκαν, όσο πιο οδυνηρά και αποτρόπαια γίνονται μέρα με την ημέρα, άλλο τόσο ξυπνούν μέσα μας μνήμες παλιές και μας οδηγούν μοιραία σε μια αυτοκριτική εμπεριέχουσα, αναμφίβολα, ακμαιότατο το σπέρμα της λύτρωσης.
Μπορεί, ίσως, να επιπλέουν προς το παρόν, στην ελληνική επικαιρότητα οι φελλοί του ανθρωποκτόνου εκφυλισμού και της περιποίησης των παθών.
Εντούτοις, η λαϊκή βάση, που διατηρεί ακόμα άσβεστη την φλόγα του φιλότιμου και της ελληνοπρέπειας, άρχισε να κινείται –από ανάγκη μεν, αλλά κινείται- προς άλλη κατεύθυνση, την Ρωμαίικη.
Να είναι καλά η μεσαιωνική απανθρωπία των δήθεν εταίρων μας, που ανέλαβε να μας ξυπνήσει από τον λήθαργο της συλλογικής μας αφασίας. Να είναι επίσης καλά και οι καθημερινές δηλώσεις αμερικανών και άλλων αξιωματούχων, που αποκαλύπτουν στις ναρκωμένες συνειδήσεις μας την σύγχρονη δυτική βαρβαρότητα και αφήνουν πρακτικά υπονοούμενα της υπεροχής του ξεχασμένου δικού μας Τρόπου.
Στο τέλος, οι ίδιοι οι εχθροί μας, -θαρρείς σταλμένοι από τον Θεό-, με τα έργα τους και τις αποφάσεις τους, θα μας σπρώξουν με το ζόρι στην συναίσθηση, στον αυτοέλεγχο και την όντως αλλαγή.

Εκκλησία της Ελλάδος: Δραστηριοποίηση προς τη θετική κατεύθυνση



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μετά την άτονη αρχική αντίδραση της ποιμαίνουσας Εκκλησίας της Ελλάδος στην προώθηση του νομοσχεδίου για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στους ομοφύλους άρχισε μια δραστηριοποίηση της προς τη θετική κατεύθυνση.

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος συγκαλεί εκτάκτως την Παρασκευή, 19 τρέχοντος, τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο, για την μελέτη της αντίδρασης της Εκκλησίας στην προώθηση του Νομοσχεδίου που αλλοιώνει τον χαρακτήρα της οικογένειας. Επίσης απέστειλε επιστολή στον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Ν. Παρασκευόπουλο, στην οποία του σημειώνει ότι, το επίκεντρο της ανησυχίας των μελών της Εκκλησίας «αποτελεί η ίδια η αλλοίωση της εννοίας της οικογένειας από το Κράτος, που είναι υποχρεωμένο κατά το Σύνταγμα να την προστατεύει και η οποία, με το επίμαχο προϊόν του νομοθετικού σωλήνα, μετατρέπεται σε απλό συνεταιρισμό και οι σύζυγοι σε συνεταίρους ή αντισυμβαλλόμενους». Και πάρα κάτω στην ίδια επιστολή τονίζει: «Δεδηλωμένος από καιρό στόχος του οργανωμένου ακτιβισμού γύρω από τη θέσπιση συμφώνου συμβιώσεως ομόφυλων ζευγαριών δεν είναι μόνον η νομική αναγνώριση της συμβιώσεώς τους, αλλά περαιτέρω η κατοχύρωση δικαιώματος για από κοινού άσκηση γονικής μέριμνας παιδιών (μέσα από υιοθεσίες, παρένθετες μητέρες κ.λπ.) από ομόφυλα ζευγάρια».

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

Ιερώνυμος: Νεοφιλελεύθερη επιβράβευση της ανευθυνότητας το σύμφωνο συμβίωσης


Ο αρχιεπίσκοπος αναφέρει ότι το σύμφωνο συμβίωσης αλλοιώνει την ίδια την οικογένεια, θεσπίζοντας την "εξώγαμη" οικογένεια. "Ααποτελεί οπισθοδρόμηση στη ρωμαϊκή εποχή και στον θεσμό της 'παλλακείας'”.

“Νεοφιλελεύθερη επιβράβευση της ανευθυνότητας στις διαπροσωπικές σχέσεις που τις υποβιβάζει σε απλή συναλλαγή” χαρακτηρίζει το σύμφωνο συμβίωσης ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε επιστολή του προς τον υπουργό Δικαιοσύνης Νίκο Παρασκευόπουλο.

Έχοντας την εξουσιοδότηση της Ιεράς Συνόδου, στην επιστολή του ο κ. Ιερώνυμος αναφέρει ότι το σύμφωνο συμβίωσης αλλοιώνει την ίδια την οικογένεια, θεσπίζοντας την "εξώγαμη" οικογένεια. "Η ύπαρξη οικογένειας δεν αφορά μόνο τα άτομα, την ελευθερία και την ιδιωτικότητά τους, αλλά είναι θέμα συντήρησης του οικογενειοκεντρικού χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας" εξηγεί.

Επιπλέον, ρωτά τον υπουργό Δικαιοσύνης “αν καθιστώντας θεσμό του κράτους την 'ομοφυλοφιλική συμβίωση' η Πολιτεία είναι έτοιμη να προχωρήσει και στο επόμενο βήμα της 'ομοφυλοφιλικής οικογένειας', καθώς δεδηλωμένος στόχος του οργανωμένου ακτιβισμού δεν είναι μόνο η νομική αναγνώριση της συμβιώσεως, αλλά περαιτέρω η κατοχύρωση δικαιώματος για από κοινού άσκηση γονικής μέριμνας παιδιών (μέσα από υιοθεσίες, παρένθετες μητέρες κ.λπ.) από ομόφυλα ζευγάρια”. 

Ο αρχιεπίσκοπος χαρακτηρίζει το σύμφωνο “σκαιά απομίμηση του γάμου" σημειώνοντας ότι, αν και το σύμφωνο διαφημίζεται ως νομοθετική πρόοδος, ουσιαστικά αποτελεί οπισθοδρόμηση στη ρωμαϊκή εποχή και στον θεσμό της 'παλλακείας'”. 

Ο προκαθήμενος της εκκλησίας διερωτάται τι διαπαιδαγώγηση παίρνουν οι πολίτες από ένα νομοθέτημα και τι ηθικό μήνυμα λαμβάνουν όταν το κράτος θεσπίζει ένα νομικό υποκατάστατο του μυστηρίου του γάμου, μια δήθεν “ελαφρά μορφή” του, που έχει όμως όλες τις συνέπειες του γάμου.

Στο πλαίσιο αυτό, υπενθυμίζει ότι ήδη από το 2008 η Ιερά Σύνοδος έχει εκφράσει κάθετη αντίθεση συνολικά για το σύμφωνο συμβίωσης. 

Τί μπορεί να κάνει ο Θεός σε τέτοιους ανθρώπους;


«Καιρός μετανοίας» 
Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο Κριτής κάλεσε τους δίκαιους στη βασιλεία Του κι αμέσως μετά εξήγησε γιατί τους τη χάριζε: «Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε νερό, ήμουν ξένος και σεις με φιλοξενήσατε στο σπίτι σας, ήμουν γυμνός και με ντύσατε, αρρώστησα και με επισκεφτήκατε, ήμουν στη φυλακή και σεις ήρθατε να με δείτε».
Ακούγοντας αυτή τη θαυμάσια εξήγηση, οι δίκαιοι ζήτησαν δισταχτικά και ταπεινά από το βασιλιά να τους πει πότε τον είδαν πεινασμένο και διψασμένο, γυμνό και άρρωστο και πότε τα έκαναν όλα αυτά σ’ Εκείνον. Και στην ερώτηση αυτή ο βασιλιάς έδωσε πάλι τη θαυμάσια αυτή απάντηση: «Αφού όλα αυτά τα κάνατε στους ελάχιστους και ταπεινούς αδελφούς μου, είναι σα να τα κάνατε σ’ έμενα τον ίδιο». 
Όλη αυτή η ερμηνεία έχει δύο όψεις, μια εξωτερική και μια εσωτερική. Η εξωτερική ερμηνεία είναι σαφής στον καθένα. Εκείνος που τρέφει τον πεινασμένο, ξεδιψάει το διψασμένο, ντύνει το γυμνό και στεγάζει τον άστεγο, είναι σα να τα κάνει όλα αυτά στον ίδιο τον Κύριο. Εκείνος που επισκέπτεται τους αρρώστους ή τους φυλακισμένους, είναι σα να τα κάνει αυτά στον Κύριο. Αναφέρεται και στην Παλαιά Διαθήκη σχετικά πως, «εκείνος που ελεεί τον φτωχό, είναι σαν να δανείζει το Θεό, που ανάλογα με το τί έδωσε, θα του το ανταποδώσει».
Ο Κύριος, μέσα από κείνους που ζητούν τη βοήθειά μας, δοκιμάζει τις καρδιές μας. Ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τίποτα δικό μας για λογαριασμό Του. Δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Εκείνος που δημιούργησε το ψωμί, δεν μπορεί να πεινάσει. Εκείνος που δημιούργησε το νερό, δε γίνεται να διψάσει. Αυτός που ντύνει την κτίση ολόκληρη δεν μπορεί να είναι γυμνός, ούτε και ν’ αρρωστήσει αυτός που είναι η πηγή της υγείας. Ούτε και γίνεται να αιχμαλωτιστεί ο Κύριος των κυρίων.

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Συνεννόηση Πατριάρχη – Πάπα για κοινό εορτασμό του Πάσχα;



Από Γιώργο Ν. Παπαθανασόπουλο 

Η πρόταση του Πάπα για κοινό εορτασμό του Πάσχα Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών εντυπωσίασε την διεθνή γνώμη και έγινε πρωτοσέλιδη είδηση σε μεγάλες εφημερίδες του εξωτερικού, αλλά οι Ορθόδοξοι την βλέπουν με πολλές επιφυλάξεις, όπως και κάθε ενέργεια του Βατικανού. 

Η έγκυρη ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera» το Σάββατο, 13 Ιουνίου, υπενθύμισε ότι ο Πάπας κατά την επιστροφή του στη Ρώμη από τους Αγίους Τόπους, την 26η Μαΐου 2014, συζητώντας κατά την πτήση με τους δημοσιογράφους τους ενημέρωσε ότι το θέμα του κοινού εορτασμού του Πάσχα το συζήτησε με τον κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος του είπε ότι «ίσως στην Πανορθόδοξη Σύνοδο να γίνει κάτι». Φυσικά αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, γιατί ναι μεν το θέμα είναι στην ημερησία διάταξη της Πανορθοδόξου, αλλά η εισήγηση για αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της ημερομηνίας του Πάσχα από τους Ορθοδόξους είναι αρνητική και προσκρούει στην ισχυρή αντίδραση των σλαβικών Εκκλησιών, για τις οποίες το ξεχωριστό Πάσχα είναι καθοριστικό για τη διάκρισή τους από τους ουνίτες και γενικότερα τους λατίνους. Υπενθυμίζεται ότι η Β΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψη τονίζει, μεταξύ των άλλων, για το θέμα: 

«Το όλον θέμα, πολύ πέραν της επιστημονικής ακριβείας, είναι θέμα εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας της μιας και αδιαιρέτου Ορθοδοξίας, της οποίας η ενότης κατ’ ουδένα τρόπο πρέπει να διασαλευθή». Και σημειώνεται επίσης: 

Δεν είναι αίτιος του κακού ο Θεός



(Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού)

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Αγία Γραφή συνηθίζει να αποκαλεί την παραχώρηση του Θεού, «ενέργεια». Λέει, για παράδειγμα, ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή του: «Μήπως δεν έχει εξουσία ο αγγειοπλάστης, χρησιμοποιώντας το ίδιο υλικό, να κατασκευάζει άλλα σκεύη για τι­μητική χρήση και άλλα για ατιμωτική;».

Ο ίδιος δηλαδή τεχνίτης πλάθει και τα πρώτα και τα δεύτερα. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός των πάντων, αλλ’ όμως δεν είναι Εκείνος που κατασκευάζει αγγεία για διαφορετικές χρήσεις, αλλά η προσωπική προ­αίρεση του κάθε ανθρώπου. Αυτό το λέει ξεκάθαρα ο Απόστολος Παύλος στην Δεύτερη Επιστολή του προς τον Τιμόθεο: «Σ’ ένα αρχοντόσπιτο», λέει, «δεν υπάρχουν μονάχα χρυσά και ασημένια σκεύη, αλλά και ξύλινα και οστράκινα και προορίζονται άλλα για τιμητική χρήση και άλλα για ατιμωτική. Αν λοιπόν κάποιος καθαρίσει τον εαυτό του από τις αμαρτίες είναι σκεύος που θα τιμηθεί, θα αγιασθεί και θα είναι πολύ χρήσιμο στον Θεό που το εξου­σιάζει και επιπλέον θα είναι ετοιμασμένο για κάθε έργο αγαθό».

Είναι βέβαια ολοφάνερο ότι αυτή η κάθαρση γίνεται, αν ο ίδιος ο άνθρωπος το θελήσει. «Αν κά­ποιος καθαρισθεί», λέει ο Απόστολος. Αν όμως δεν το κάνει, αν δεν καθαρίσει δηλαδή τον εαυτό του, θα είναι αγγείο για ατιμωτική χρήση, άχρηστο στον Δεσπότη Χριστό, δοχείο που θά ’πρεπε καλύτερα να γίνει κομμάτια.

Το ρητό λοιπόν του ’Αποστόλου Παύλου που λέει «επέτρεψε ο Θεός να πέσουν όλοι μαζί στην απείθεια», καθώς και το άλλο που λέει «τους έδωσε ο Θεός πνεύμα κατανύξεως, μάτια που δεν μπορούσαν να δουν και αυτιά που δεν μπορούσαν να ακούνε», πρέπει να τα εννοήσουμε ότι έγιναν, όχι γιατί τα θέλησε και τα δημιούργησε έτσι ο Θεός, αλλά γιατί τα παραχώρησε ο Θεός.

Γιατί το καλό είναι δημιούργημα της ελευ­θερίας του ανθρώπου και κατά συνέπεια, δεν μπορεί να επιβληθεί με τη βία.

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Λούμπεν αρχηγοί και ο άτολμος


 


ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Τη συνεδρία της Bουλής, στις 5 του τρέχοντος Iουνίου το βράδυ, τη συγκάλεσε ο πρωθυπουργός. Hθελε να έχει από τους αρχηγούς των κομμάτων γνώμες, κρίσεις, προτάσεις για την εξέλιξη των σχέσεων της χώρας με τους δανειστές της. Tην κρισιμότητα του θέματος τη συνειδητοποιούσε, σίγουρα, κάθε πολίτης. Mε δεδομένη όμως την «καχεξία του αστικού στοιχείου» (που διαπίστωνε και ο Παναγιώτης Kονδύλης) είναι δύσκολο να διαγνωστεί το ποσοστό των πολιτών που μπόρεσαν εκείνο το βράδυ να αντιληφθούν, με απροκατάληπτη κριτική νηφαλιότητα, ποια εικόνα παρακμής εμφάνισε το ελλαδικό κοινοβούλιο, πόση ντροπή φορτώνει στην ελληνική κοινωνία το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

H επιφυλλίδα καταθέτει υποκειμενική, φυσικά, εκτίμηση – αφορμή διασταύρωσης κριτικών θεωρήσεων. Στο επίπεδο πρωταρχικά της αστικής ευπρέπειας, πριν από την πολιτική ορθότητα. Tο πρώτο, συγκλονιστικό δεδομένο εκείνο το βράδυ ήταν η απρέπεια κάποιων αγορητών.

Tο χυδαϊκό ύφος, η οργίλη εμπάθεια, οι χλευαστικές λοιδορίες, το επιθετικό μένος, η καταφυγή σε βαρείς καταλογισμούς δημιούργησαν, αμέσως μετά την εισηγητική αγόρευση του πρωθυπουργού, κλίμα τελείως άσχετο με τα κρινόμενα θέματα. Παρακάμφθηκαν αυτοστιγμεί τα ανελέητα τελεσίγραφα των δανειστών, η επάρκεια ή ανεπάρκεια των κυβερνητικών ανταπαντήσεων. Kυριάρχησε ο πληγωμένος από την εκλογική ήττα φτηνιάρικος εγωισμός: «Tι είχαμε κατορθώσει εμείς, ποια καταστροφή φέρατε εσείς... εμείς, εσείς... εμείς, εσείς» – τίποτε άλλο.

Ἅγιος Πορφύριος: «Πῶς φεύγει ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ κατάθλιψη»



Τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου

Ὅλα τὰ κακὰ αἰσθήματα, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ ἀπογοήτευση, ποὺ πᾶνε νὰ κυριεύσουν τὴν ψυχή, φεύγουν μὲ τὴν ταπείνωση. Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ταπείνωση, ὁ ἐγωιστής, δὲν θέλει νὰ τοῦ κόψεις τὸ θέλημα, νὰ τὸν θίξεις, νὰ τοῦ κάνεις ὑποδείξεις. Στενοχωρεῖται, νευριάζει, ἐπαναστατεῖ, ἀντιδρᾶ, τὸν κυριεύει ἡ κατάθλιψη. Ἡ κατάσταση αὐτὴ θεραπεύεται μὲ τὴ χάρη. Πρέπει ἡ ψυχὴ νὰ στραφεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία θὰ γίνει μὲ τὸ ν’ ἀγαπήσει τὸν Θεὸ μὲ λαχτάρα. Πολλοὶ ἅγιοί μας μετέτρεψαν τὴν κατάθλιψη σὲ χαρὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό. Παίρνανε δηλαδὴ τὴν ψυχικὴ δύναμη, ποὺ ἤθελε νὰ τὴ συντρίψει ὁ διάβολος, καὶ τὴ δίνανε στὸν Θεὸ καὶ τὴ μεταβάλλανε σὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση. Ἡ προσευχή, ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ μεταβάλλει σιγὰ σιγὰ τὴν κατάθλιψη καὶ τὴ γυρίζει σὲ χαρά, διότι ἐπιδρᾶ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ χρειάζεται νὰ ἔχεις τὴ δύναμη, ὥστε ν’ ἀποσπάσεις τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ σὲ βοηθάει νὰ ἑνωθεῖς μαζί του. Χρειάζεται τέχνη. Ὅταν δοθεῖς στὸν Θεὸ καὶ γίνεις ἕνα μαζί του, θὰ ξεχάσεις τὸ κακὸ πνεῦμα, ποὺ σὲ τραβοῦσε ἀπὸ πίσω, κι ἐκεῖνο ἔτσι περιφρονημένο θὰ φύγει. Στὴ συνέχεια, ὅσο θ’ ἀφοσιώνεσαι στὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τόσο δὲν θὰ κοιτάζεις πίσω σου, γιὰ νὰ δεῖς αὐτὸν ποὺ σὲ τραβάει. Ὅταν σὲ ἑλκύσει ἡ χάρις, ἑνώνεσαι μὲ τὸν Θεό. Κι ὅταν ἑνωθεῖς μὲ τὸν Θεὸ καὶ δοθεῖς σ’ Ἐκεῖνον, πᾶνε ὅλα τ’ ἄλλα, τὰ ξεχνάεις καὶ σώζεσαι. Ἡ μεγάλη τέχνη, λοιπόν, τὸ μεγάλο μυστικό, γιὰ ν’ ἀπαλλαγεῖς ἀπ’ τὴν κατάθλιψη καὶ ὅλα τ’ ἀρνητικά, εἶναι νὰ δοθεῖς στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Ποια είναι τα πάθη ( Άγιος Ισαάκ ο Σύρος )


Όταν θέλουμε να ονομάσουμε όλα τα πάθη μαζί, τα λέμε «κόσμο». Και όταν θέλουμε να ξεχωρίσουμε και να δώσουμε στο καθένα το όνομά του, τα ονομάζουμε «πάθη». Και τα πάθη, καθώς διαδέχονται το ένα το άλλο, σχηματίζουν το δρόμο του κόσμου, και οπού τελειώνουν τα πάθη, εκεί παύει να υπάρχει ό δρόμος του κόσμου.

Τα πάθη είναι τα εξής:
Ό πόθος του πλούτου το να μαζεύει ό μοναχός γήινα και μη αναγκαία πράγματα
Η τρυφή του σώματος, από την οποία έρχεται το πορνικό πάθος.
Ο πόθος της τιμής, από τον όποιο προκύπτει ό φθόνος.
Ο πόθος της εξουσίας, ή φιλαρχία.
Ο στολισμός και ή ανόητη επίδειξη .
Η ανθρώπινη δόξα, πού είναι αιτία της μνησικακίας.
Ο φόβος ότι θα πάθει κάτι κακό το σώμα μας.

Όπου πάψει ή ενέργεια των παθών, εκεί πεθαίνει μαζί τους και ό κόσμος. Είπε κάποιος σοφός για τους αγίους, ότι όταν ζούσαν, ήταν ήδη πεθαμένοι διότι, ενώ ζούσαν με το σώμα τους, δε ζούσαν ζωή σαρκική. Και συ πρόσεξε να δεις ποια πάθη ζούνε μέσα σου, για να καταλάβεις πόσο ανήκεις στον κόσμο και για ποια πάθη είσαι δεμένος μαζί του και από ποια ελευθερώθηκες. Με δυο λόγια, κόσμος είναι ή εμπαθής ζωή και το σαρκικό φρόνημα Όποιος απαλλαγεί από τα πάθη του, έχει εξέλθει από τον κόσμο.

Τα πάθη δε σβήνουν γρήγορα

Το πάθος της φιλαργυρίας

Του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Το μεγαλύτερο κακό της φιλαργυρίας είναι ότι αυτό το πάθος μένει κεκρυμμένον εις την καρδίαν του ανθρώπου, διότι σκεπάζεται υποκάτω εις την πρόφασην της φρονιμάδας, η οποία διδάσκει τον άνθρωπον να μαζώνει άσπρα, δια να προνοείται εις τον κίνδυνον να μη πτωχεύσει.

Σκεπάζεται υποκάτω εις την πρόφασιν της αγάπης, η οποία διδάσκει να συνάζει πλούτη δια να φροντίζει περί της φαμελίας του, περί του σπιτιού του, περί των τέκνων του.

Σκεπάζεται υποκάτω εις την πρόφασιν της ανάγκης η οποία διδάσκει τον άνθρωπο να έχει πλούτον δια να περικρατεί τον βαθμόν του και το αξίωμά του, και άλλα παρόμοια δια τα οποία, καθώς οι όφεις όπου παρομοιάζουν με το χρώμα της γης, με πολλήν δυσκολίαν γνωρίζονται, ούτω και αυτό το πάθος της φιλαργυρίας.

«ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ: Η ζωή, οι αγώνες και το εγκώμιο του πρώτου Εθνικού Κυβερνήτη της Ελλάδας»

Η Ιερά Μονή Γηρομερίου ανακοινώνει, ότι σε συνεργασία με το Σωματείο ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΩΣΥΝΗ, το Δήμο Ηγουμενίτσας και τον τηλεοπτικό σταθμό ΑΧΕΛΩΟΣ TV, διοργανώνει τη Δευτέρα, 22 Ιουνίου 2015 και ώρα 8 μ.μ., στο χώρο του Δημοτικού Πολιτιστικού Κέντρου «ΠΑΝΘΕΟΝ» εκδήλωση για την παρουσίαση του ντοκυμαντέρ με θέμα «ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ: Η ζωή, οι αγώνες και το εγκώμιο του πρώτου Εθνικού Κυβερνήτη της Ελλάδας».
 Η εκδήλωση περιλαμβάνει ομιλίες για τον μεγάλο Έλληνα και ανεπανάληπτο πολιτικό ηγέτη, από τον Φιλόλογο και Θεολόγο και Διδάκτορα Ιστορίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο κ. Δημήτριο Γεω. Μεταλληνό και τη Φιλόλογο κ. Μαρία Παπαευσταθίου, Σχολική Σύμβουλο Φιλολόγων Ν.Θεσπρωτίας. Επίσης,στα πλαίσια της εκδήλωσης, θα προβληθεί ένα χαρακτηριστικό μέρος της αξιόλογης αυτής τηλεοπτικής παραγωγής.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΠΟΛΗ ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ ΚΑΙ Η «ΕΛΛΗΝΟΦΙΛΗ» ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

Ο Πατριάρχης Γερμανός Α΄ σε ρωσική εικόνα του 18ου αιώνα
αρχιμ. Παντελεήμων – Γ. Τσορμπατζόγλου, ΔρΘ
Βυζαντινολόγος

23.5.2015

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΠΟΛΗ
ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ
ΚΑΙ Η «ΕΛΛΗΝΟΦΙΛΗ» ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

(εισήγηση στο 36ο Πανελλήνιο ιστορικό Συνέδριο, θεσσαλονίκη 22-24.5.2015)

Η εκτίμηση ότι παρατηρείται μία υποτονική παρουσία πολλών παραδοσιακών λογο­τε­χνικών ει­δών προσδίδει, κατά την άποψη αρκετών ιστορικών, στον 7ο και 8ο αι. τον χαρακτηρι­σμό τους ως Σκοτεινών Αιώνων (650-850), δηλ. αιώ­νων δια­νο­ητικού σκότους και απαιδευσίας την ο­ποία ο Βυζαντινός κόσμος υπο­τί­θε­ται ότι υπέστη όπως συνέβη με τον Δυτικό Μεσαίωνα1. Α­κό­μη περισσότερο, κατὰ την κρί­ση του Κ. De­mo­en μάλιστα, δεν παρατηρείται μόνον έλλειψη ι­στο­ρικών πη­γών κατά την εν λόγω πε­ρίοδο, αλλὰ είναι προφανές ότι υπέστη οπισθοδρόμηση και ο εν γένει πολιτισμός, ιδιαιτέρως σε ότι αφορά την λογοτεχνικὴ και καλλιτε­χνι­κὴ μόρ­φω­ση2. Πιστεύεται δηλ. ότι κατά την περίοδο αυτή δεν καλλιεργή­θη­καν τα γράμ­­­ματα και σχεδόν έσβησε κάθε ίχνος πνευματικής κινήσεως, καθώς επίσης και το ενδι­α­φέ­ρον για την παραγωγὴ της κο­σμι­κής γραμματείας εξαφανίσθηκε πα­ντελώς3 και οποι­α­­δήποτε αξιόπιστη είδη­ση για παιδεία και διδασκαλία στο Βυ­ζα­ντινὸ κράτος α­που­σι­ά­ζει4.

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

Η άλωση της οικογένειας και στην Ελλάδα



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η άλωση της οικογένειας και στην Ελλάδα προωθείται, με το Νομοσχέδιο, που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στη Βουλή. Σύμφωνα με αυτό επεκτείνεται και στους ομόφυλους το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο έως σήμερα ισχύει μόνο για τους ετερόφυλους. Στην επίθεση κατά του θεσμού της οικογένειας η αντίδραση του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου ήταν μαλακή και μάλλον τυπική. Έως την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές υπάρχει αφωνία γενικά από μέρους των φορέων και μελών της Εκκλησίας, όπως επίσης και από συλλόγους που αγωνίζονται υπέρ της διατήρησης του θεσμού της οικογένειας. Διερωτάται κανείς αν η Ελληνική κοινωνία έχει χάσει τα ηθικά αντανακλαστικά της.
Μετά τη δημοσιοποίηση της κατάθεσης του σχετικού νομοσχεδίου από το Γραφείο Τύπου της Αρχιεπισκοπής εκδόθηκε το ακόλουθο δελτίο Τύπου: «Ερωτηθείς από δημοσιογράφους για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης που προβλέπει την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έκανε την ακόλουθη δήλωση: H ένωση δύο ανθρώπων, μέσω του γάμου, αποτελεί Μυστήριο μέγα για την Εκκλησία μας. Κάθε τι, έξω από το Μυστήριο αυτό, είναι ξένο προς την εκκλησιαστική ζωή”». Στο δελτίο Τύπου δεν αναφέρεται από ποιους δημοσιογράφους ερωτήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος, πότε και πού...

Από τον Θεό δεν μπορείς να ξεφύγεις


(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Εάν ξεφεύγεις από τον Θεό, δεν θα σε κυνηγήσει, αλλά θα σε περιμένει.
Σε όποιο δρόμο βαδίζεις, θα συναντήσεις τον Θεό. Όμως, εάν δεν αναγνωρίσεις τον Θεό κατά τη συνάντηση, το ταξίδι σου θ’ ακολουθεί η απελπισία, σαν το ταξίδι προς το νεκροταφείο.
Σε όποια πόρτα να χτυπήσεις, ο Θεός θα σου ανοίξει. Εάν ο Θεός δεν σου ανοίξει, καμία πόρτα δεν θα ανοίξει.
Το γνώρισμα του ζώντος Θεού έχει ως πρώτη μεγαλειώδη επίπτωση, την υπερδύναμη της ζωής επάνω στο θάνατο. Μη αναγνώριση του Θεού έχει ως πρώτη φοβερή επίπτωση, την υπερδύναμη του θανάτου επάνω στη ζωή. Στη πρώτη περίπτωση μπορούμε να πούμε: όλη αυτή η λάμψη της ζωής διά του σκότους του θανάτου θα τελειώσει μ’ ένα μεγαλειώδες πυρ της ζωής, στο οποίο ο θάνατος θα καεί. Στη δεύτερη περίπτωση μπορούμε να πούμε: όλη αυτή η βία του θανάτου επάνω από τις αδύναμες σπίθες της ζωής θα τελειώσουν μ’ ένα ακίνητο σκοτάδι και σιωπή, στα οποία ο θάνατος αιώνια θα ξεκουράζεται.
Εάν σβήσεις τον Θεό από το σύμπαν, θα έχεις σβήσει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου, και θα έχεις παραδοθεί στο θάνατο· αυτή είναι τελική καταστροφή του «όλου» και των «όλων» από την μία ακτή έως την άλλη ακτή του χρόνου και του χώρου.
Μάταια φεύγεις από τον Θεό, δεν μπορείς να κρυφτείς. Αυτός, όντως, δεν θα σε κυνηγά, αλλά θα σε περιμένει. Όμως, δεν θα σε περιμένει μόνο στη θέση όπου εσύ τον άφησες, θα σε περιμένει σ’ όλες τις γραμμές και τις γωνίες του κόσμου.
Ευκολότερα θα προτρέξεις κάτω απ’ το φεγγάρι πάρα απ’ τον Θεό. Όντως, ευκολότερα θα ξεφύγεις από τον αέρα, παρά από τον Θεό.

«Στοχασμοί περί καλού και κακού» έκδ. «Εν πλω», σ. 45-46

Κατάκρισις. Πατερικές διδαχές


 
Λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος: «Διό ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε, πᾶς ὁ κρίνων. Ἐν ᾧ γάρ κρίνεις τόν ἕτερον, σεαυτόν κατακρίνεις· τά γάρ αὐτά πράσσεις ὁ κρίνων». (Ρωμ β΄ Ι). Δηλαδή. Εἶσαι ἀναπολόγητος, ἄνθρωπε, σύ πού γίνεσαι δικαστής τῶν ἄλλων, ὁποιοσδήποτε καί ἄν εἶσαι.
Διότι μέ τήν πράξη σου αὐτή, τοῦ νά κατακρίνης τόν ἄλλο, καταδικάζεις τόν ἑαυτό σου. Διότι κάνεις χειρότερα ἀπό αὐτόν πού κατακρίνεις. Καί μιά μικρή ὑπόνοια νά ἔχης κατά τοῦ πλησίον σου, λέγει ὁ Ὅσιος Δωρόθεος, ἕνα μικρό λόγο νά πῆς, ἀρχίζει ὁ νοῦς νά ἀφήνη τίς δικές του ἁμαρτίες καί νά ἀσχολῆται συνέχεια μέ τόν ἄλλον.
Καί συνεχίζει ὁ Ὅσιος: «Ὅσοι θέλουν νά σωθοῦν, δέν προσέχουν τά ἐλαττώματα τοῦ ἄλλου, ἀλλά πάντοτε τά δικά τους καί ἔτσι προκόβουν πνευματικά.» Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀναφέρει γιά τόν Ἀββᾶ Παφνούτιο (19/4) τό ἑξῆς:
«Κάποτε περπατῶντας ὁ Ὅσιος στόν δρόμο ἔφθασε κοντά σέ ἕνα χωριό, ὅπου ἐκεῖ εἶδε ἕνα ἄνδρα καί μιά γυναίκα νά ἀσχημονοῦν.
Αὐτός ἀντί νά τούς κατακρίνει ἀμέσως παρεκάλεσε τόν Θεό γιά τίς ἁμαρτίες του. Ἀμέσως στάθηκε μπροστά του Ἄγγελος Κυρίου, κρατῶντας μάχαιρα καί τοῦ εἶπε: «Παφνούτιε, ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κατακρίνουν τούς ἀδελφούς τους, πρόκειται νά θανατωθοῦν μέ αὐτήν τήν μάχαιρα.
Ἐπειδή ὅμως σύ δέν κατέκρινες, ἀλλά ταπεινώθηκες μπροστά στόν Θεόν, σάν νά ἔκανες ἐσύ τήν ἁμαρτία, γι᾿ αὐτό γράφτηκε τό ὄνομά σου στό Βιβλίο τῆς Ζωῆς».


* * *
Τί μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος; «Μή καταλαλεῖτε ἀλλήλων, ἀδελφοί, ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦ καί κρίνων τόν ἀδελφόν αὐτοῦ καταλαλεῖ νόμον καί κρίνει νόμον.» (Ἰακώβ δ΄ 11). Δηλαδή. Μή κατηγορεῖ ὁ ἕνας τόν ἄλλον ἀδελφοί.