Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Ο Θεός βοηθάει σε ό,τι δεν γίνεται ανθρωπίνως.


Κελλί Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου
– Τι καπνός είναι εκεί;
– Κάτι καίμε, Γέροντα.
– Βάλατε φωτιά με τέτοιον αέρα;
– Γέροντα, έβρεξε το πρωί.
– Έστω και νά έβρεξε καί κατακλυσμό νά έκανε, αν σηκωθή μετά ένας αέρας, γίνεται τέτοια ξηρασία, πού όλα γίνονται σάν μπαρούτι! «Έβρεξε», σου λέει ή άλλη! Πα­λιότερα είχε πιάσει φωτιά εκεί κάτω άπό χαζομάρα σας· το ξεχάσατε; Όταν κανείς ρεζιλευθή μιά φορά, πρέπει στην συνέχεια νά είναι πολύ προσεκτικός. Ό Θεός βοη­θάει εκεί πού πρέπει, εκεί πού δέν μπορεί ό άνθρωπος νά ένεργήση ανθρωπίνως· δέν θά βοηθήση την χαζομάρα μας. Ρεζιλεύουμε έτσι καί τους Αγίους.

– Γέροντα, καταλαβαίνει κανείς πάντοτε μέχρι ποιο σημείο πρέπει νά ενεργή ανθρωπίνως;
– Κατ’ αρχάς αυτό φαίνεται. Άλλα καί αν είχε διάθεση νά κάνη αυτό πού μπορούσε νά κάνη καί δέν το έκανε, γιατί κάτι τον εμπόδισε, ό Θεός θά τον βοηθήση σέ μιά δύσκολη στιγμή. Αν όμως δέν εΐχε διάθεση, ενώ είχε κου­ράγιο, ό Θεός δέν θά βοηθήση. Σού λένε λ.χ. νά βάζης τό βράδυ τον σύρτη στην πόρτα καί εσύ δέν τον βάζεις, γιατί βαριέσαι, και λες ότι θά φυλάξη ό Θεός. Δέν είναι ότι έχεις εμπιστοσύνη στον Θεό και δέν βάζεις τον σύρτη, αλλά δέν τον βάζεις, γιατί βαριέσαι. Πώς νά βοηθήση τότε ό Θεός; Νά βοηθήση δηλαδή τον τεμπέλη; Όταν λέω σε έναν νά βάλη τον σύρτη και δέν τόν βάζη, και μόνο γιά τήν παρακοή του θέλει τιμωρία.

Ώστε το να λέμε ότι ο Θεός αποστρέφεται τους κακούς είναι σαν να λέμε ότι ο ήλιος κρύβει το φως του από τους τυφλούς. ( Μέγας Αντώνιος )


Ο Θεός είναι αγαθός και απαθής και αμετάβλητος. Αν κανείς αυτό το θεωρεί εύλογο και αληθές, απορεί όμως πως ο Θεός για τους αγαθούς χαίρεται ενώ τους κακούς τους αποστρέφεται, και εναντίον εκείνων που αμαρτάνουν οργίζεται, ενώ όταν υπηρετείται και λατρεύεται γίνεται ευμενής, πρέπει να του πούμε ότι ο Θεός ούτε χαίρεται ούτε οργίζεται. γιατί η λύπη και η χαρά είναι πάθη. ούτε με δώρα κολακεύεται, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι νικιέται από την ηδονή. 

Δεν πρέπει να κρίνομε τον Θεό με ανθρώπινα κριτήρια. Εκείνος είναι αγαθός και ωφελεί μόνο και ουδέποτε βλάπτει, αλλά είναι πάντοτε ο ίδιος απαθής. Ενώ εμείς εφόσον είμαστε αγαθοί ενωνόμαστε με τον Θεό. Κι όταν είμαστε κακοί χωριζόμαστε από Αυτόν, επειδή είμαστε ανόμοιοι. Όταν ζούμε με αρετή ακολουθούμε τον Θεό, όταν όμως γινόμαστε κακοί, κάνομε εχθρό μας Εκείνον που δεν οργίζεται χωρίς λόγο. γιατί τα αμαρτήματα δεν αφήνουν τον Θεό να μας φωτίζει εσωτερικά, αλλά μας ενώνουν με τιμωρούς δαίμονες. 

Αν με προσευχές και ελεημοσύνες κερδίζομε την άφεση των αμαρτιών μας, δεν κολακεύομε και δεν μεταβάλλομε το Θεό, αλλά με τα καλά έργα μας και την επιστροφή μας σ' Αυτόν γιατρεύομε την κακία μας και απολαμβάνομε πάλι την αγαθότητα του Θεού. 

Ώστε το να λέμε ότι ο Θεός αποστρέφεται τους κακούς είναι σαν να λέμε ότι ο ήλιος κρύβει το φως του από τους τυφλούς.

Μέγας Αντώνιος

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Ἡ τραγικότητα τῶν αἱρετικῶν


Ἡ τραγικότητα τῶν αἱρετικῶν
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ
Στὶς αἱρέσεις καὶ τοὺς αἱρετικοὺς στρέφει τὴν προσοχή µας τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσµα τῆς προσεχοῦς Κυριακῆς (Τίτ. 3, 8-15). Πολλὲς ἑρµηνεῖες ἔχει λάβει ὁ Ὅρος «αἱρετικὸς» ἀπὸ τοὺς ἑρµηνευτές, καὶ µάλιστα τοὺς νεωτέρους, στὸ χῶρο τῆς Κ. ∆ιαθήκης.
Ὑπάρχει ὅµως καὶ ἡ συγκεκριµένη σηµασία, ποὺ ἔλαβε ὁ Ὅρος στὴ γλώσσα τῶν Ἁγίων Πατέρων, στὴ γλώσσα τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιὰ τοὺς ἁγίους Πατέρας µας «αἱρετικὸς» σηµαίνει: διαστρεβλωτὴς τῆς πίστεως, τῆς ἀποκεκαλυµµένης Ἀληθείας, τοῦ θεόθεν δεδοµένου τρόπου σωτηρίας. Αἵρεση δέ, εἶναι ἀλλοτριωµένη ἐκδοχὴ τοῦ Προσώπου τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ποὺ δὲν µπορεῖ νὰ ὁδηγήσει στὴ σωτηρία, στὴ θέωση, τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ λυτρώσει ἀπὸ τὸ κακὸ τὸν κόσµο. Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς ἐν Χαλκηδόνι ∆´ Οἰκουµενικῆς Συνόδου (451), ποὺ τιµᾶ τὴν προσεχῆ Κυριακὴ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία σ᾽ ὅλο τὸν κόσµο, αὐτὴ τὴ σηµασία τοῦ ὅρου ἐπιβάλλουν νὰ κρατήσουµε καὶ µεῖς στὶς παρακάτω σκέψεις.

Οἱ ἅγιοι Πατέρες, γνήσιοι θεολόγοι
Γιὰ νὰ κατανοήσουµε τὴν τραγικότητα, µέσα στὴν ὁποία ζοῦν καὶ κινοῦνται οἱ αἱρετικοί, πρέπει νὰ δοῦµε τὸ διαµετρικὰ ἀντίθετό τους µέγεθος, δηλαδὴ τοὺς ἁγίους Πατέρες, στὸ κύριο ἔργο τους, τὴν θεολογία. Βέβαια ὁ ἐγκλωβισµένος στὰ κοινωνιολογικὰ σχήµατα τῶν καιρῶν µας θὰ σπεύσει ἐδῶ νὰ διαµαρτυρηθεῖ, µὴ µπορώντας νὰ ἐννοήσει, ὅτι ὅλο τὸ ἔργο τῶν Πατέρων, σὲ κάθε ἐποχή, εἶναι θεολογία. Γιατί ἑνωµένοι µὲ τὸ Θεὸ ἀντιµετωπίζουν οἱ Πατέρες ὄχι µόνο τὰ προβλήµατα τῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ ὅλης τῆς ζωῆς. Θεὸ - Ἀλήθεια προσφέρουν, ἀντιµετωπίζοντας κρίσεις δογµατικές, ἀλλὰ Θεὸ - Ἀλήθεια προσφέρουν ποιµαίνοντας τὰ πνευµατικά τους τέκνα καὶ ὁδηγώντας τα στὸ πλαίσιο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ποὺ εἶναι ἡ ἁγιοπνευµατικὴ κοινωνία.

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Στόν Βούλγαρο ἱερέα Ἰβάν, πού ἀπελπίζεται λόγω τῶν ἀθεϊστῶν.



Αρχιεπισκόπου Αχρίδος Νικολάου Βελιμίροβιτς

Κουράγιο, τίμιε πατέρα. Δέν κτυποῦν βροντές ἀπό κάθε σύννεφο. Γράφετε, πώς ἄθεοι στή Βουλγαρία ἔφτιαξαν σύλλογο καί πώς δημόσια ἐπιτίθενται στήν πίστη τοῦ Θεοῦ καί χλευάζουν τά χριστιανικά ἱερά. Καί τοῦτο σᾶς φέρνει ἑως τήν ἀπελπισία. Κατεβάστε ἄλλη μία φορά τό βλέμμα βαθιά μέσα στήν καρδιά σας καί δεῖτε, ἐάν ἡ δική σας προσωπική πίστη εἶναι δυνατή. Ἀφοῦ ἡ ἀπελπισία εἶναι καρπός ὀλιγοπιστίας, καί ὄχι πραγματικῆς εὐσέβειας. Ὁ εὐσεβής ἄνθρωπος ἐπιτυχημένα μάχεται ἐναντίον τῆς ἀπελπισίας μέ τή βοήθεια τῆς πίστης ὡς ἀκαταμάχητου ὅπλου. 

Ἡ μοναξιά εἶναι ἡ δοκιμαστική πέτρα: ἐρευνῆστε τόν ἑαυτό σας καί τήν πίστη σας ὅταν εἶστε μόνος. Ὅσο καί ἄν ὁ ἄθεος σηκώνεται καί καμαρώνει μπροστά ἀπό τούς ἀνθρώπους, στή μοναξιά αἰσθάνεται ἀπελπισμένος. Ἀλλά ὁ ἄνθρωπος μέ πίστη ἀκόμα καί στίς στιγμές τῆς μοναξιᾶς αἰσθάνεται τόν ἐρχομό τῆς δύναμης καί τῆς χαρᾶς. Μήν φοβᾶσαι ποτέ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι βγῆκαν ἀπό τό φρούριο τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἐπιτίθενται ἀπ᾿ ἔξω. Κάθε χτύπημά τους ἰσχυροποιεῖ τούς βράχους τῆς Ἐκκλησίας, καί ἐκείνους τούς ἀποδυναμώνει. Θυμήσου τόν Παῦλο στά Βαλκάνια, μόνος του στή μέση τοῦ σκότους τῶν παγανιστῶν καί τῆς λύσσας τῶν Ἑβραίων. Χτυπημένος καί διωγμένος δέν ἀπελπιζόταν. Ὅσο συνεισέφερε ὁ λόγος του γιά νά ἐξαπλωθεί ὁ χριστιανισμός, τόσο σχεδόν συνεισέφεραν καί τά χτυπήματα τῶν ἐχθρῶν. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δῆθεν ἔσβηναν τή θεϊκή φλόγα περισσότερο τή φούντωναν. Τοῦτο τό μυστικό οἱ ἄθεοι δέν τό ξέρουν, καί δέν θά τό ξέρουν ποτέ. Πλανῶνται νομίζοντας, ὅτι τό ἔργο τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά γκρεμιστεῖ μέ τά ἴδια μέσα ὅπως καί τό ἀνθρώπινο ἔργο. Ἡ θεϊκή φλόγα τῆς ἀγάπης, κατεβασμένη ἀπό τόν Χριστό ἀπό τόν οὐρανό στή γῆ, θά μποροῦσε νά συσκοτισθεῖ μόνο ἀπό κάποια πιό δυνατή φλόγα ἀγάπης. Καί ποῦ βρίσκεται τούτη ἡ πιό δυνατή φλόγα; Ποῦ ὑπάρχει ἡ ἀγάπη στούς ἄθεους; Ὅλη ἡ ὁρμή τους εἶναι ἀπό τό ζωολογικό βασίλειο, καί ὄχι ἀπό τό οὐράνιο. Ἀλλά μέ τή ζωολογία ὁ Χριστός δέν νικιέται. 

Μητρόπολη Πειραιώς: Η περί αθεΐας αυταπάτη

Η περί αθεΐας αυταπάτη, τιτλοφορείται η νέα ανακοίνωση του Γραφείου Αιρέσεων & Παραθρησκειώντης Μητροπόλεως Πειραιώς και αναλυτικά αναφέρει:
Εν Πειραιεί τη 13η Ιουλίου 2015
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Η ΠΕΡΙ ΑΘΕΪΑΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗ
         Πριν λίγο καιρό ήρθε στην Αθήνα ο γνωστός «ευαγγελιστής του αθεϊσμού», άγγλος βιολόγος Ρίτσαρντ Ντόκινς, προφανώς να διαλαλήσει την «πραμάτεια» του, ήτοι: τα αθεϊστικά του βιβλία, τα οποία, σύμφωνα με δημοσιεύματα, έχουν μεγάλη κυκλοφορία παγκοσμίως και τον έκαναν πλούσιο!
Ήρθε προσκεκλημένος των εκδόσεων «Κάτοπτρον», από τις οποίες κυκλοφορούν στα ελληνικά τα βιβλία του και των γνωστών καταστημάτων «Public». Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδος «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (φυλ.22-4-2015), ήρθε στην Αθήνα «προκειμένου να συναντήσει το (αναγνωστικό του) κοινό … (να) συζητήσει με το κοινό για την εκκοσμίκευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα, καθώς και για θέματα που αφορούν τη θεωρία της εξέλιξης και τον ίδιο». Επίσης κλήθηκε να συμμετάσχει «σε ημερίδα για την Υπατία, τη φιλόσοφο, μαθηματικό και αστρονόμο». Καθόλου τυχαίο, κατά τη γνώμη μας, η εκδήλωση αυτή, η οποία διοργανώθηκε από τον «Πολιτιστικό Οργανισμό “Απόλλωνος Ναός”»! Τέλος η εικαστικός κ. Εύα Αποστολάτου εξέθεσε «πορτραίτα της Υπατίας»!

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Περί Εκκλησίας (Από τις Διδαχές του αγίου Κοσμᾶ του Αιτωλού)


Περί Εκκλησίας σήμερα ο λόγος και σκέφτομαι πως η Ορθόδοξος Εκκλησία του Χριστού παραμένει εις τον αιώνα ο μυστικός τόπος της καταφυγής και της προστασίας μας. Ο μυστικός τόπος της παραμυθίας και της παρακλήσεως και της χάριτος. Καθώς η άκτιστος Εκκλησία είναι ο ίδιος ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας.
Η Εκκλησία είναι τόπος μυστικός. Είναι ο τόπος της Αναστάσεως. Είναι η αγκάλη του Κυρίου μας και η στοργή Του και η προστασία Του. Η Εκκλησία είναι μία, αγία, καθολική και αποστολική. Αυτό ομολογούμε στο Σύμβολον της Πίστεως, προ της εισόδου μας στον τόπο του μυστηρίου και του αγιασμού των Τιμίων Δώρων. Προκειμένου να μεταλάβουμε Σώμα και Αίμα Χριστού. Κοινωνούντες εν ταπεινότητι. Προσερχόμενοι «Μετά Φόβου Θεού, Πίστεως και Αγάπης.»
Και σκέφτομαι εσχάτως το κοσμικό φρόνημα που μας διακρίνει και μας διακατέχει κι ας έχουμε το προνόμιο να εισερχόμεθα μυστικώς στον τόπο της Εκκλησίας, στον τόπο του ιερού, αυτόν της εκκλησιαστικής Σύναξης και να μετέχουμε της μυστηριακής της ζωής. Ένα πειρασμικό κοσμικό φρόνημα, αυτό της δαιμονικής κατακρίσεως μας διακρίνει εν πολλοίς, που μας διαλύει εντέλει και μας κατατρώει. 

Σκέφτομαι σήμερα να καταφύγω στο λόγο και στις Διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Χωρίς σχόλια και αχρείαστους και φορτικοὺς διδακτισμούς, καθώς ο λόγος του αγίου είναι και παραμένει ένας απαλός ορθόδοξος λόγος εκκλησιαστικής αμεσότητος και ταπεινότητος. Λόγος διαφανής γιὰ όλους εμάς του κοσμικού πάθους και του εγωϊσμού. 

«Διά τούτο σας παρακαλώ, άγιοι ιερείς, και σας παραγγέλλω να φροντίσητε διά τους κοσμικούς πώς να σωθώσι και εκείνοι και σεις. Ομοίως πάλιν οι κοσμικοί να τιμάτε τους ιερείς σας· και αν τύχη ένας ιερεύς και ένας βασιλεύς, τον ιερέα να προτιμήσῃς· και αν τύχη ένας ιερεὺς και ένας άγγελος, τον ιερέα να προτιμήσῃς, διότι ο ιερεύς είνε ανώτερος από τους Αγγέλους. Ο δε ιερεύς οπού θέλει το καλόν του, νὰ διαβάση τον Νόμον, να καταλάβη το χρέος του. Διά τους αγίους ιερείς δεν έχω να σας πω τίποτε. Εγώ έχω χρέος όταν απαντήσω ιερέα να σκύψω νὰ του φιλήσω τα χέρια και να τον παρακαλέσω να παρακαλή τον Θεόν διά τας αμαρτίας μου. Διότι όλος ο κόσμος να παρακαλέσῃ τον Θεόν δεν δύνανται να τελειώσουν τα Άχραντα Μυστήρια, και ένας ιερεύς, έστω και αμαρτωλός, δύναται με την χάριν του Αγίου Πνεύματος να τα τελειώση.…

Μέλλον ευρωπαϊκό και μέλλον των Ελλήνων

 ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Α​​πορροφημένοι από την εικόνα του ενός δέντρου, όπου έχουμε χτίσει τις φωλιές μας, χάνουμε από τα μάτια μας την εικόνα του δάσους. Ομως η ιστορική μας μοίρα αποκλείεται να είναι μοναχική.

Κοινός τόπος και τον παπαγαλίζουμε όλοι: Η Ευρώπη έχει αλλάξει, δεν αναγνωρίζεται. Οσο υπήρχε η απειλή του εφιάλτη στην Ανατολή, ο ολοκληρωτισμός της Σοβιετίας, του Μάο, των Ερυθρών Χμερ, οι κοινωνίες της Ευρώπης ήταν το σύμβολο της μάχης για την υπεράσπιση των θεσμών της δημοκρατίας, των προϋποθέσεων του κοινωνικού κράτους. Ακόμα και όταν οι ΗΠΑ διολίσθαιναν στην αυθαιρεσία του μακαρθισμού ή στη στήριξη απάνθρωπων δικτατοριών λατινοαμερικανικού τύπου, η κριτική εγρήγορση του πολιτικού αντιλόγου αντλούσε από τις αρχές των ευρωπαϊκών δημοκρατικών κατακτήσεων.

Μόλις η σοβιετική απειλή κατέρρευσε, η Ευρώπη μοιάζει να παραιτήθηκε, αυθωρεί και αμαχητί, από την ασυμβίβαστη υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών και του κοινωνικού κράτους. Παραδόθηκε «ανεπαισθήτως» στην αντίπαλη του μαρξιστικού ολοκληρωτισμού ακρότητα: στον ολοκληρωτισμό των «Αγορών». Και έτσι στην Ελλάδα, στον στενό ορίζοντα της μονόδενδρης οπτικής, έχουμε αφτιασίδωτη την εικόνα της εξωφρενικής κωλοτούμπας: Ο θλιβερός παλαιοημερολογήτης υπερασπιστής της Σοβιετίας να κόπτεται σήμερα στο βήμα της Βουλής, για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους (νοσταλγώντας, προφανέστατα, τους τζιχαντιστές της ΟΠΛΑ). Ενώ τα «φιλελεύθερα» και τα «σοσιαλιστικά» κόμματα να φρενιάζουν έξαλλα απαιτώντας την τυφλή, ειλωτική υποταγή μας στους εκβιασμούς των προστάτιδών μας «Αγορών».

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Η πρόταση του ΙΕΠ για την αναδιοργάνωση των ειδικοτήτων στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση



Συντεχνιακά συμφέροντα «μπλοκάρουν» την αναδιοργάνωση των ειδικοτήτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση;
Ένα από τα βασικά προβλήματα στη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού είναι η κακή κατανομή των ειδικοτήτων που προέρχεται από το μεγάλο αριθμό ειδικοτήτων στη ΔΕ .

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα «κατάφερε» ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Διαθέτει τις περισσότερες ειδικότητες εκπαιδευτικών στον κόσμο,117 + με τις υποειδικότητες.

Το επόμενο εκπαιδευτικό σύστημα αριθμεί 30 ειδικότητες.

Τη σχετική στρέβλωση την έχει επισημάνει και ο ΟΟΣΑ σε έκθεση του το 2011.

Επίσης έχει και παράλογη κατανομή αριθμού ειδικοτήτων ,αφού από το 2000 ,επί υπουργείας Π.Ευθυμίου, οι ετήσιες προσλήψεις εκπαιδευτικών γίνονταν με βάση συμφωνημένα ποσοστά επί των ειδικοτήτων και όχι με βάση τις ανάγκες της ελληνικής εκπαίδευσης.

Την ποσόστωση αυτή κατήργησε με τον ν.3848 /10 η τότε υπουργός Α.Διαμαντοπούλου.

Παρόλα αυτά δεν προχώρησε ο σχεδιασμός για την αναδιοργάνωση των ειδικοτήτων, ο οποίος προέβλεπε σε πρώτη φάση την απονομή δεύτερης ειδικότητας και σε δεύτερη τη δημιουργία ειδικοτήτων «ομπρέλας».

Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

Ο Δεκάλογος: Ένα άγνωστο κείμενο του Οσίου Παϊσίου

Τέλη Αυγούστου του 1998. Αγιονόρος, Καρυές, μεσημέρι. Μου λέει ξαφνικά ο λογισμός να πάω στα Κατουνάκια στον Άγιο Υπάτιο[1].
Έκανα έντονη ευχή και ο λογισμός επέμενε καθαρός.
Πήρα το σακίδιο και έφυγα. Σταυρός, Καστανάρα, Αντίθωνας, Χωραφίνα. Περπατούσα αργά, για να είμαι το πρωΐ στα Κατουνάκια.
Κατέβηκα στον Άγιο Παύλο, Νέα Σκήτη, Αγία Άννα, Μικρή Αγία Άννα, Κατουνάκια, Άγιος Υπάτιος ψηλά το πρωΐ.
Πήγα παράμερα στα βράχια όπου καθόμουν κάθε που περνούσα, και συλλογιζόμουν τον λόγο του ερχομού μου.
Σηκώθηκα απότομα και μπήκα στο κελλάκι στον διάδρομο.
Στο δεύτερο βήμα κάτι συνέβη και σταμάτησα και στράφηκα αριστερά και βλέπω στον σοβά με κάρβουνο γραμμένο το παρακάτω κείμενο με κεφαλαία, ακριβώς στη διάταξη που το παραθέτω.
«Η αναζήτηση της τελειότητας του πνεύματος είναι η μόνη πράξη που δικαιώνει το ανθρώπινο γένος.
Αστόχαστε διαβάτη που δεν γνωρίζεις
Συλλογίσου συνέχεια
Εχθρός είναι
Ο εγωϊσμός
Το βόλεμα
Το τυπικό χωρίς ουσία
Η στενοκεφαλιά
Το παραδεκτό
Το πρόγραμμα
Η καταπίεση
Η ατολμία
Ο φόβος
Ο θάνατος
Το έγραψα αμέσως στο τεφτέρι μου και με ένα ξύλο έσβησα τα γράμματα στον σοβά, ο οποίος ήταν σαν σκόνη από την υγρασία.
Γνωρίζω ότι το κείμενο είναι του ΓεροΠαΐσιου
[1] Στο κελλί του Αγίου Υπατίου είχε διαμείνει και ασκητεύσει ο Άγιος Παΐσιος κατά το έτος 1966.

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Το πολίτευμα της Ορθοδοξίας



ΤO ΠΟΛIΤΕΥΜΑ ΤΗΣ OΡΘΟΔΟΞIAΣ
Λησμονημένη ἢ λιγότερο προσεγμένη διάσταση;
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ
«Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν». (Ματθ. ιδ´ 16).
1. Καὶ πάλι µᾶς δίνεται ἡ εὐκαιρία νὰ διαπιστώσουµε τὴν θέση τοῦ Εὐαγγελίου στὴν ἀντιµετώπιση τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν µας καὶ γενικότερα τοῦ κοινωνικοῦ προβλήµατος.
Σ' αὐτὸ βοηθεῖ ἡ διατροφὴ τῶν πεντακισχιλίων ἀπὸ τὸν Χριστὸ στὴν ἔρηµο. Τὸ θαῦµα αὐτὸ παραδίδεται ἀπὸ ὅλους τούς Εὐαγγελιστὲς (Ματθ. ιδ´ 14-22. Μᾶρκ. στ´ 31-34. Λουκ. θ´ 10-17. Ἰω. στ´ 1-15). Ὁ Ματθαῖος, µάλιστα, καὶ ὁ Μᾶρκος ἀναφέρουν καὶ ἄλλο παρόµοιο θαῦµα µὲ διαφορετικὰ ἀριθµητικὰ δεδοµένα (ἑπτὰ ἄρτοι, ὀλίγα ψάρια, τετρακισχίλιοι ἄνδρες, περίσσευµα ἑπτὰ σπυρίδων). Πρόκειται ὅµως κατὰ τοὺς ἑρµηνευτὲς γιὰ ἄλλη περίπτωση θαυµατουργικῆς διατροφῆς τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὸν Χριστό, γεγονὸς ποὺ δὲν πρέπει νὰ ἀγνοηθεῖ στὴν ἀνάπτυξη τῶν παρακάτω σκέψεών µας.
Πολλοί, ξεκινώντας βασικὰ ἀπὸ τὴν διήγηση τοῦ Ἰωάννου καὶ τὴν ἀκολουθοῦσα ἐκεῖ διακήρυξη ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι «ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς» (στ' 35), βλέπουν βασικὰ στὰ θαύµατα αὐτὰ ἕνα νόηµα ἐκκλησιολογικὸ καὶ εὐχαριστιακό. Προτυπώνεται κατ' αὐτοὺς ἡ εὐχαριστιακὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἡγετικὴ θέση τῶν µαθητῶν µέσα στὴν Ἐκκλησία κατὰ τὴν τέλεση τοῦ Μυστηρίου. Μὲ τὰ θαύµατα αὐτὰ ἡ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἑρµηνεύει τὸ Μυστήριο τῆς «κλάσεως τοῦ ἄρτου». Μιὰ τέτοια θέση τονίζεται σήµερα ἰδιαίτερα στὴ ∆ύση, ὅσο καὶ ἂν βρίσκει ἔρεισµα καὶ στὴν πατερικὴ (ἀναγωγικὴ) ἑρµηνεία καὶ στὴν ὀρθόδοξη ἁγιογραφία. Πιστεύουµε ὅµως πώς µιὰ τέτοια ἑρµηνεία τοῦ θαύµατος, τουλάχιστον, ὅπως τὸ διηγοῦνται οἱ συνοπτικοί, παραθεωρεῖ τὴν κοινωνική του διάσταση, ποὺ εἶναι ἐξ ἴσου πτυχὴ τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἡ λησµονηµένη (ἢ λιγότερο προσεγµένη) διάστασή της!

Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

Άγιος Γρηγόριος Καλλίδης, ο Άγιος της πονεμένης Ρωμιοσύνης (1844 -1925)




Από το βιβλίο του Πρωτοπρ. Αντωνίου Πατρικίου, οδοντιάτρου - θεολόγου. Eκδόσεις Τέρτιος 2004 | Romfea.gr

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος (ὁ Καλλίδης) γεννήθηκε στὶς 24 Ἰανουαρίου τοῦ 1844 ἀπὸ εὐλαβεῖς γονεῖς, τὸν Ἰωάννη καὶ τὴν Εὐφροσύνη, στὸ Κούμβαο τῆς ἐπαρχίας Ἡρακλείας, τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης.

Ἀπὸ μικρὸς ἔδειξε κλίση πρὸς τὴν ἱερωσύνη καὶ ἔτσι προσλήφθηκε στὴν ὑπηρεσία τοῦ Μητροπολίτου Σηλυβρίας καὶ μετὰ Σεῤῥῶν Μελετίου Θεοφιλίδη τοῦ Θεσσαλονικέως, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἔλαβε τὸν πρῶτο βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης στὶς 26 Φεβρουαρίου τοῦ 1862. Μαθήτευσε μὲ ἐπιμέλεια στὰ λαμπρὰ ἐκπαιδευτήρια τῶν Σεῤῥῶν, μὲ Διευθυντὴ τὸν Ἰ. Πανταζίδη, τὸν μετέπειτα καθηγητὴ Πανεπιστημίου καὶ ὁλοκλήρωσε τὶς σπουδές του στὴ Ῥιζάρειο Σχολὴ καὶ στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

Στὴν Ἀθήνα ὁ Μητροπολίτης Θεόφιλος Βλαχοπαπαδόπουλος (1862-1873) τὸν προεχείρισε σὲ Ἀρχιδιάκονό του, ἐκτιμώντας τὴν προσωπικότητα καὶ τὰ σπάνια προσόντα του. Ἔτσι ἔλαβε μέρος στὴ δοξολογία γιὰ τὴν ἄφιξη τῆς νύμφης τότε βασίλισσας Ὄλγας καὶ ἀργότερα στὴ βάπτιση τοῦ διαδόχου Κωνσταντίνου. Κατὰ τὸ ἔτος 1873 βρίσκουμε τὸν Γρηγόριο Σχολάρχη στὴ Ῥαιδεστὸ, τὸ 1874 πρωτοσύγκελλο τοῦ Μητροπολίτου Ἡρακλείας Παναρέτου καὶ ἱεροκήρυκα, μέχρι νὰ λάβει τὸν τρίτο βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης, ὀνομαζόμενος ἐπίσκοπος Ναζιανζοῦ στὶς 24 Μαρτίου τοῦ ἔτους 1875.

Ὡς βοηθὸς ἐπίσκοπος τοῦ Μητροπολίτου Ἡρακλείας, μὲ πολλὴ σύνεση, μαζὶ μὲ τοὺς προκρίτους, διαφύλαξε τὴν πόλη τῆς Ῥαιδεστοῦ ἀπὸ τὴν ἐπιδρομὴ 45 χιλιάδων Κιρκασίων κατὰ τὸν Ῥωσσοτουρκικὸ πόλεμο, μέχρι νὰ ὑποδεχθεῖ τοὺς Ῥώσσους. Στούς χρόνους τῆς βουλγαρικῆς ἐξαρχείας, ἀπεστάλη ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο στὴν Ἀνδριανούπολη ὡς ἔξαρχος, μετά τις ἐκεῖ βιαιότητες κατὰ τοῦ Μητροπολίτου Διονυσίου τοῦ Ε΄, τοῦ μετέπειτα Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου (1887-1891) γιὰ νὰ τὸν ἀντιπροσωπεύσει μιὰ καὶ αὐτὸς θὰ ἀπουσίαζε νοσηλευόμενος στὴν Κωνσταντινούπολη.

Η διακωμώδηση της Εκκλησίας μας και η ελληνική Αριστερά



Εν Πειραιεί τη 23η Ιουλίου 2015
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Η ΔΙΑΚΩΜΩΔΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Η κωμωδία και η σάτιρα είναι επινόηση της ελληνικής σκέψεως. Είναι υψηλή τέχνη, μέσω της οποίας οι αρχαίοι μας πρόγονοι δεν είχαν σκοπό απλά να «χασκογελούν», όπως νομίζουν κάποιοι σημερινοί ανιστόρητοι και άμοιροι της αρχαιοελληνικής σκέψεως, αλλά είχε ως στόχο να διδάξει, μέσω της ευθυμίας.
Να περάσει στους θεατές υψηλά θρησκευτικά, πνευματικά, κοινωνικά και ηθικά μηνύματα. Άλλωστε το θέατρο ήταν για τους αρχαίους μας προγόνους το «σχολείο του λαού» και γι’ αυτό «επιδοτούνταν» τα εισιτήρια για να μπορούν και οι οικονομικά ασθενείς να παρακολουθούν τις δραματικές παραστάσεις.
Κάποιοι κακεντρεχείς και ανιστόρητοι υποστηρίζουν και συκοφαντούν τον Χριστιανισμό ως δήθεν εχθρό της χαράς και της ευθυμίας, ως εχθρό του θεάτρου. Η αλήθεια είναι διαφορετική. Μέσα στα αγιογραφικά κείμενα παίρνονται εικόνες από την καθημερινή ζωή και πολλές φορές από το θέατρο. Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν πως πολλές τελετουργικές πράξεις της Εκκλησίας μας έχουν (εξωτερικές μόνο) επιδράσεις από το αρχαίο δράμα. Η Εκκλησία μας βεβαίως αντιτάχτηκε στο θέατρο και ειδικά στην κωμωδία, αλλά όχι στο κλασσικό θέατρο. Αντιτάχτηκε στο απόλυτα παρηκμασμένο θέατρο και τη χυδαία σάτιρα των ελληνιστικών, ρωμαϊκών και πρωτοβυζαντινών χρόνων, το οποίο δεν διδάσκονταν στα θέατρα, αλλά στα χαμαιτυπεία και τα κακόφημα καταγώγια, όχι για να διδάξουν πλέον υψηλά νοήματα, αλλά για να διαδώσουν την ανηθικότητα. Είναι γνωστό πως στα χρόνια αυτά το θέατρο και η σάτιρα είχε περάσει στα χέρια των διαβόητων «Βακχών», διαφόρων ομίλων, οι οποίοι είχαν ως στόχο την κραιπάλη και τις ασωτίες. Ας σημειωθεί πως στα ρωμαϊκά χρόνια είχαν απαγορευτεί, με την ποινή του θανάτου οι βακχικοί σύλλογοι και οι εκδηλώσεις τους.

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Τα ιερά λείψανα στην Ορθοδοξία μας και στον Παπισμό


Εν Πειραιεί τη 16η Ιουλίου 2015
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
ΤΑ ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ
Η τιμή των Ιερών Λειψάνων έχει κορυφαία σημασία για την αγία μας Εκκλησία. Κι’ αυτό διότι η τιμή τους άπτεται της χριστιανικής οντολογίας. Γι’ αυτό και η τιμή τους ανάγεται στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους.
Η Εκκλησία μας θώρησε εξ’ αρχής τα Ιερά Λείψανα ως «τιμιώτερα λίθων πολυτελών και δοκιμώτερα υπέρ χρυσίον» (Μαρτ. αγ. Πολυκ. P.G.5,1044Α), διότι τα σώματα των αγίων έχουν καταστεί με το Άγιο Βάπτισμα, την Θεία Ευχαριστία και τα άλλα Ιερά Μυστήρια, ως μέλη Χριστού,«ενώσει αφάτω» με το δικό Του σώμα, κατά τον άγιο Συμεών το νέο Θεολόγο. Κατά τον απόστολο Παύλο τα «σώματα ημών μέλη Χριστού εστίν» (Α΄Κορ.5,15) και γι’ αυτό παραγγέλλει: «δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινα εστι του Θεού» (Α΄Κορ.5,20). Τόσο το πνεύμα μας όσο και το σώμα μας ανήκουν στο Θεό Δημιουργό μας. Με τη Θεία Χάρη, την προσωπική μας ελευθερία και τον αγώνα μας κατά της αμαρτίας και της φθοράς, αξιωνόμαστε να κάνουμε τον εαυτό μας θεοφόρο μέλος του Χριστού. Αυτό το κατόρθωσαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και πάνω σε αυτή την αρχή στηρίζεται η τιμή των Ιερών Λειψάνων τους. Εφόσον τα τίμια σώματά τους έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος (Α΄Κορ.6,12), έγιναν πραγματικά μέλη Χριστού, οφείλουμε οι πιστοί να τα τιμάμε και να αγιαζόμαστε από αυτά, όπως επιτάσσει άλλωστε και η Αγία Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος. Πάμπολλα Ιερά Λείψανα έχουν τύχει και της αφθαρσίας, ήτοι: δεν ίσχυσαν σε αυτά οι φυσικοί νόμοι της φθοράς και παραμένουν για αιώνες ακέραια, χωρίς αποδεδειγμένα, την παραμικρή ανθρώπινη επέμβαση, ευωδιάζοντας και θαυματουργώντας.

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ Η ΔΟΞΑ

 Ένα από τα πιο συγκλονιστικά μυθιστορήματα που αναφέρονται στην επιλογή ταυτότητας του ανθρώπου μέσα σε ένα θρησκευτικό, αλλά και κοινωνικό σύστημα, είναι Η Δύναμις και η Δόξα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα Γκράχαμ Γκρήν (1904-1991). Κεντρικός του ήρωας ένας ιερέας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στο Μεξικό, με χρόνο δράσης το 1934. Έχει προηγηθεί ένας επίσημος διωγμός από ένα επαναστατικό καθεστώς εμφορούμενο από μαρξιστικές ιδέες, ένας εμφύλιος πόλεμος και μία κοινωνία στην οποία κυριαρχούν τα χαρακτηριστικά του φόβου, της μισαλλοδοξίας, της βίας. Μια κοινωνία στην οποία το κακό βαφτίζεται καλό επίσημα. Χαρακτηριστικά του διωγμού είναι ο αποσχηματισμός των ιερέων μέσω της επιβολής του υποχρεωτικού γάμου, η εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες όσων αρνούνται να καταθέσουν το σχήμα τους και να παντρευτούν, αλλά και μία επιφανειακή ελευθερία για τους ταγούς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, τους επισκόπους, οι οποίοι παραμένουν σχετικά ήσυχοι.
Ο ήρωας του βιβλίου ζει κυνηγημένος. Είναι ένας ιερέας-μέθυσος, χωρίς όνομα. Έχει ένα παιδί με μία κοπέλα ενός χωριού. Άνθρωπος που νιώθει τις αμαρτίες και τα πάθη του και ξέρει ότι όλα του συνέβησαν διότι δεν ήταν ταπεινός. Παρόλα αυτά, δεν θα πάψει, όπου βρεθεί, να εξομολογεί, να κηρύττει και να λειτουργεί, ανταποκρινόμενος στην σιωπηλή δίψα των ανθρώπων να παραμείνουν πιστοί, ακόμη και με κίνδυνο της ζωής του. Δεν έχει όμως την αίσθηση ότι είναι ήρωας. Ότι είναι άγιος. Κάνει αυτό που η αποστολή του τού επιβάλλει, χωρίς όμως να νιώθει ότι  είναι κάποιος σπουδαίος. Ο διωγμός και ο φόβος του θανάτου γίνεται καθρέφτης του εντός του ανθρώπου. Έχει διαλέξει την ταυτότητά του, το ρόλο του, όμως δεν είναι άτρωτος. Προχωρά προς την οδό του μαρτυρίου, την οδό της Βασιλείας, αυτή που δίνει δύναμη και δόξα, την δύναμη του να φτάσει κάποιος μέχρι το τέλος ακόμη και νικημένος πάλιν και πολλάκις από τα πάθη του, αλλά μη αλλάζοντας αυτό που είναι, και την δόξα της ταπείνωσης, που η πίστη και οι περιστάσεις της ζωής φέρνουν. Ο ήρωας, αφού περάσει ένα ανελέητο κυνηγητό, αφού θα επιχειρήσει να ξεφύγει από τον θάνατο, δεν θα μπορέσει να αντισταθεί στις κλήσεις και το χρέος της ιερωσύνης. Θα συνοδεύσει μία Ινδιάνα στο κοιμητήριο ενός βουνού για να θάψει το μικρό παιδί της, θα πάει, ενώ ξέρει ότι τον περιμένει η σύλληψη και ο θάνατος, να ακούσει την τελευταία εξομολόγηση ενός επικηρυγμένου δολοφόνου και δε θα υποκύψει στις πιέσεις του άλλου ήρωα του μυθιστορήματος, ενός σκληρού στην καρδιά και απόλυτου ιδεολόγου αστυνομικού, εκφραστή της κοσμικής εξουσίας.

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Οσιος Πορφύριος: Περί του μυστηρίου της μετανοίας

Αν αγαπήσομε τον Χριστό, όλα είναι εύκολα. Εγώ δεν το κατάφερα ακόμη. Τώρα προσπαθώ να Τον αγαπήσω. Στον Χριστό υπάρχουν όλα. Όλα τα ωραία, τα υγιή.
Η υγιής ψυχή ζει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, πού είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια».
Ο άνθρωπος του Θεού ζει ακόμη και όσα λέγει ο Απόστολος Παύλος στον ύμνο της αγάπης: «Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται… ου λογίζεται το κακόν… πάντα στέγει, πάντα πιστεύει… η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει».
Έχετε αυτά; Έχετε την ευτυχία, τον Χριστό, τον Παράδεισο. Κι ο σωματικός ακόμη οργανισμός λειτουργεί θαυμάσια, χωρίς ανωμαλίες. Η χάρις του Θεού αλλάζει τον άνθρωπο, τον μεταμορφώνει ψυχικά και σωματικά. Πάνε τότε όλες οι αρρώστιες. Ούτε κολίτις, ούτε θυρεοειδής, ούτε στομάχι, ούτε τίποτα. Όλα λειτουργούν κανονικά. Είναι ωραίο να περπατάς, να εργάζεσαι, να κινείσαι και να έχεις υγεία. Αλλά πρώτα να έχεις ψυχική υγεία. Η βάσις είναι η ψυχική υγεία΄ ακολουθεί η σωματική. Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από την έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί το άγχος. Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Άν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία, με το κακό. Τι γίνεται, όμως, στον κόσμο;
Ακούστε με νά σας πω ένα παράδειγμα.
Μια κοπελίτσα πήγε σ΄ένα γιατρό και της έδωσε ορμόνες. Της λέω:

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Χρήσιμες συμβουλές σε γονείς και παιδιά σχετικά με τη χρήση του διαδικτύου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού



Η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος παρέχει χρήσιμες συμβουλές σε γονείς και παιδιά σχετικά με τη χρήση του διαδικτύου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η χρήση του διαδικτύου, τόσο μέσω υπολογιστών, όσο και μέσω έξυπνων συσκευών (κινητών τηλεφώνων και tablets) αυξάνεται ραγδαία.

Στο πλαίσιο αυτό, η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, προκειμένου να προστατεύσει τους γονείς και τα παιδιά κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών αποδράσεων, ελαχιστοποιώντας τα περιστατικά κακόβουλης χρήσης του διαδικτύου, συνιστά τα ακόλουθα:

· Βάλτε τα απαραίτητα όρια στη χρήση του διαδικτύου. Η αλόγιστη χρήση μπορεί να επιφέρει πολλά προβλήματα, όπως διατροφικές διαταραχές, διαταραχές ύπνου και πονοκεφάλους.

·Μην παραμελείτε τις δραστηριότητες σας και τον κοινωνικό σας περίγυρο για χάρη του διαδικτύου. Θυμηθείτε ότι ο προτεινόμενος καθημερινός χρόνος στο διαδίκτυο δε θα πρέπει να ξεπερνάει τη μία (1) ώρα και τριάντα (30) λεπτά.

Πρωτεύει πολιτικά η κοινωνική αναμόρφωση


Χρήστος Γιανναράς

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Γ​​νώρισε δοκιμασίες σκληρές ο Ελληνισμός από τότε που συρρικνώθηκε, για λόγους αδήριτης ιστορικής αναγκαιότητας, σε εθνικό κράτος. Κινδύνεψε, όχι λίγες φορές η κρατική του υπόσταση, απειλήθηκε επανειλημμένα η εδαφική του ακεραιότητα, ξεριζώθηκαν ελληνικοί πληθυσμοί από κοιτίδες πανάρχαιες καταγωγής τους. Εζησε πολέμους, ξενικές κατοχές, φτώχεια, βασανιστικές στερήσεις, προδόθηκε ή αδικήθηκε βάναυσα από «συμμάχους» και «προστάτες». Γεύτηκε την ντροπή ώς το μεδούλι της ψυχής του ο Ελληνας για σπιθαμιαίους ηγέτες του, ανίκανους, εγωλάγνους, ξιπασμένους μεταπράτες ιδεολογιών, που δίχασαν τον λαό και τον ματοκύλισαν. Χώρια η πίκρα και ο καϋμός για την προγραμματική στο κράτος απαιδευσία που εξασφάλιζε ευκολότερη εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων – την παγίωση του πρωτογονισμού του αποκαλούμενου «πελατειακό κράτος».

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, όχι επιπόλαια, ότι στη δραματική αυτή διαδρομή των δύο αιώνων κρατικού βίου, είχαν οι Ελληνες κάποια αντιστηρίγματα σθεναρά: Είχαν γλώσσα, που την πίστευαν ατίμητο κληροδότημα, παθιάζονταν για την ακεραιότητά της. Είχαν ζωντανή ιστορική συνείδηση, αντλούσαν αυτοπεποίθηση και κριτήρια αρχοντιάς από την Ιστορία τους. Συνέχιζαν, έστω εθιμικά, τυπολατρικά, αλλά διέσωζαν τη διαφορά του εκκλησιαστικού «τρόπου» από την ατομοκεντρική, νομική θρησκευτικότητα.

Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Ο ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ


Νίκος Χουλιαράς: «Παληὸ καλοκαίρι στὸν κῆπο τοῦ νοῦ μου», Αντίπαρος, 1976.
Ἔφυγε σήμερα ἀπὸ τὸν κόσμο τοῦτο ὁ λογοτέχνης καὶ ζωγράφος Νίκος Χουλιαράς! Ἡ μορφή του εἶχε κάτι ἱερατικό, καὶ τὸ χαμόγελό του σὲ κέρδιζε ἀμέσως. Τὸν θαύμαζα καὶ τοῦ ζήτησα πρὶν 20 ἔτη νὰ καταθέσει τὴ σκέψη του γιὰ τὸν κυρ Φώτη Κόντογλου. Καὶ ὁ Χουλιαρὰς πρόσφερε ἕνα θαυμάσιο κείμενο τὸ ὁποῖο ἀντιγράφω τώρα ἀπὸ τὴν ἔκδοση ποὺ εἶχα ἐπιμεληθεῖ Φώτης Κόντογλους ἐν εἰκόνι διαπορευόμενος (Ἀκρίτας, Ἀθήνα 1995). Γιὰ τὴ μνήμη του. Στὸ κείμενο ἀνακαλύπτω ἐκ νέου τὴ συγγένεια ποὺ ἔνιωθε μὲ τὸν ἀϊβαλιώτη ἑλληνολάτρη, τὴν τρυφερότητα καὶ τὴ συγκίνηση γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν συγγραφέα. Καὶ στὶς μέρες αὐτὲς τὶς κουρασμένες, μὲ τὸ ἀγκομαχητό, αἰσθάνομαι μιὰ παρηγοριά, σὰ νὰ ἐπιστρέφω στὴν οὐσία τῶν πραγμάτων.
Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
Ὁ Κόντογλου ὑπάρχει μέσα μου. Τὰ λόγια δὲν μοῦ φτάνουν νὰ μιλήσω γιὰ τὸν Κόντογλου, γιατὶ γιὰ μένα δὲν εἶναι ἕνα πρόσωπο εἶναι ἕνα βασικὸ αἴσθημα ποὺ ἔχω γιὰ τὴ ζωή. Δὲν μπορῶ νὰ ξεχωρίσω τὸ ζωγράφο ἀπ᾽ τὸ λογοτέχνη Κόντογλου. Ἴσως γιατὶ γνώρισα τὶς ζωγραφιές του μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία του. Τὰ βιβλία μου τὰ κοσμῶ κι ἐγὼ μὲ ζωγραφιὲς γιατὶ τὸ βιβλίο εἶναι ἕνα ἀγαπησιάρικο πράγμα. Πρωτοδιάβασα Ντοστογιέφσκι στὰ Γιάννενα ἀπὸ καροτσάκι καὶ Κόντογλου ὅταν ἦρθα στὴν Ἀθήνα στὴ Σχολὴ Καλῶν Τεχνῶν. Καὶ περίεργο πράγμα σ᾽ ἕνα βιβλίο τοῦ Κόντογλου ἕνας παλιὸς συμφοιτητής μου, ὁ Κώστας Τσέλιος, μοῦ εἶχε γράψει τὴν ἀφιέρωση: «Μὲ τὸ συγγραφέα αὐτοῦ τοῦ βιβλίου μοιάζεις πάρα πολὺ στὴν πρωτοτυπία καὶ τὴν εὐαισθησία, στὴν ἀνθρωπιὰ καὶ τὴν τέχνη». Ἐνδεχομένως, νὰ περιεῖχα τὸν Κόντογλου καὶ χωρὶς νὰ τὸν ἔχω διαβάσει καθόλου. Σ᾽ αὐτὴ τὴ ζωὴ οἱ ψυχὲς δὲν χάνονται, ἐδῶ εἶναι πάνω, κυκλοφοροῦν. Ἴσως μὲ τὶς εἰσπνοὲς ἡ αὔρα τους σὲ κάποιους κάθονται.

“Το μήνυμα του οσίου Παΐσίου ευρίσκει απήχηση, διότι δεν υπάρχει δυσκολία την οποία εμπειρικώς δεν έζησεν ο γέροντας“

Ενα απόσπασμα από τον λόγο του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά την αγρυπνία στην μνήμη του οσίου Παϊσίου (12 Ιουλίου 2015).
Ο άγιος μάς λέγει :
«Δεν έχετε χρήματα; Κι εγώ δεν είχα ποτέ, όλα τα εμοίραζα εις τους έχοντες ανάγκην. Είστε πτωχοί; Εγώ υπήρξα πτωχότερος από σας.[…] Πονείτε και κλαίτε; Μια ζωή επόνεσα και σήκωσε τις αμαρτίες των άλλων».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφερόμενος στο βίο του άγιου Παϊσίου, σημείωσε ότι τον «ανέδειξε ο Θεός κατά τους δυσκόλους τούτους δια την Ελλάδα καιρούς», υπογραμμίζοντας ότι «φωτίζει τα σκοτάδια της ανησυχίας, της αβεβαιότητος και της ανασφαλείας που μας τυλίγουν καθημερινώς» και πρόσθεσε: «Είναι μαζί μας, δίπλα μας κοντά μας, ο άγιος, δια να ομιλήσουμε με την ιδικήν του απλοϊκή φρασεολογία. Φρασεολογία ενός συγχρόνου Κοσμά του Αιτωλού. Είναι μαζί μας αυτάς τας δυσκόλους στιγμάς και μας λέγει : «Μη φοβείσθε, είμαι μαζί σας, ο Θεός είναι μαζί σας, δε θα σας αφήσει να δοκιμασθείτε περισσότερο από όσον ημπορείτε να αντέξετε. Όλα τα παραχωρεί δια το καλόν μας. Αι δυσκολίαι θα πάψουν, μόνον με τη δύναμη και με την χάρη του, θα πάψει η τρικυμία και θα έρθει η γαλήνη».

Κυκλοφορήθηκε ὁ Βίος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου ἀπὸ τὸ Ἡσυχαστήριο Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τῆς Σουρωτῆς!


Πρόλογος Καθηγουμένης Φιλοθέης Μοναχῆς, Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου 
«Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου» 

Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, καὶ ὕστερα ἀπὸ ἐργασία πολλῶν χρόνων, ἡ Ἀδελφότητά μας, προβαίνει στὴν ἔκδοση τοῦ Βίου τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου ἀπὸ ἱερὴ ὑποχρέωση πρὸς τὸν Ἅγιο, ὁ ὁποῖος ἐπὶ εἴκοσι ὀκτὼ ἔτη τὴν καθοδηγοῦσε καὶ ποικιλοτρόπως τὴν εὐεργέτησε.
Εἴχαμε τὴν μεγάλη εὐκαιρία νὰ γνωρίσουμε καὶ ἐμεῖς «ἐν τινι μέτρῳ» τὴν ὑπέρμετρη ἀγάπη τοῦ Ὁσίου γιὰ τὸν Θεό, τὴν μοναχική του ἀκρίβεια, τὴν τέλεια αὐταπάρνησή του, τὴν δύναμη τῆς φλογερῆς προσευχῆς του. Ζήσαμε ἀπὸ κοντὰ τὴν ἁγία του ἁπλότητα καὶ τὴν βαθειὰ ταπείνωσή του, τὴν θεοφώτιστη διάκρισή του, τὴν ἀρχοντική του ἀγάπη γιὰ κάθε ἄνθρωπο, ἀλλὰ καὶ τὴν μετὰ σπουδῆς ἀπόκρυψη τῆς ἀρετῆς του.
Θεωρήσαμε λοιπὸν χρέος μας νὰ ἀξιοποιήσουμε ὅσα στοιχεῖα διαθέταμε καὶ νὰ προσπαθήσουμε νὰ συνθέσουμε - τὸ κατὰ δύναμιν - τὴν βιογραφία τοῦ Ὁσίου Γέροντα. Τὰ στοιχεῖα ποὺ συγκροτοῦν αὐτὸ τὸ συναξάρι προέρχονται κυρίως ἀπὸ τὴν ἀναστροφή μας μὲ τὸν Ὅσιο, ἀπὸ τὶς σημειώσεις ποὺ κρατούσαμε κατὰ τὶς συνάξεις τῆς Ἀδελφότητος καὶ τὶς κατ’ ἰδίαν συζητήσεις μαζί του, ἀπὸ τὶς ἐπιστολές του πρὸς ὅλη τὴν Ἀδελφότητα ἀλλὰ καὶ πρὸς κάθε Ἀδελφή, ἀπὸ τὶς πολυάριθμες μαρτυρίες - γραπτὲς καὶ προφορικὲς - τὶς ὁποῖες μᾶς ἐμπιστεύθηκαν κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ποὺ εἶχαν γνωρίσει τὸν Γέροντα, καθὼς καὶ ἀπὸ τὶς πληροφορίες ποὺ προέκυψαν ἀπὸ τὴν ἐπιτόπια ἔρευνα ποὺ κάναμε σὲ κάποια ἀπὸ τὰ μέρη, ὅπου ἔζησε καὶ ἀγωνίσθηκε ὁ Ὅσιος. Ὅλο αὐτὸ τὸ ὑλικὸ - ποὺ ἔφθασε σὲ χιλιάδες σελίδες – ἦταν ἀδύνατον νὰ περιληφθῆ αὐτούσιο στὴν βιογραφία τοῦ Ἁγίου, ἡ ὁποία δὲν θὰ θέλαμε νὰ ἔχη καὶ μεγάλη ἔκταση. Γι΄ αὐτὸ χρειάσθηκε νὰ γίνη αὐστηρὴ ἐπιλογὴ καὶ ταξινόμηση τοῦ ὑλικοῦ, μὲ βάση τὶς χρονικὲς περιόδους τῆς ζωῆς τοῦ Ὁσίου καὶ τοὺς τόπους ὅπου κάθε φορᾶ ὁδηγοῦσε ὁ Θεὸς τὰ βήματά του. Ἔτσι, ὅσον ἀφορᾶ τὶς μαρτυρίες τῶν ἀνθρώπων ποὺ γνώρισαν τὸν Γέροντα καὶ εὐεργετήθηκαν ἀπὸ αὐτόν, ἑπόμενο ἦταν ἐκεῖνες ποὺ τελικὰ δὲν συμπεριλήφθηκαν στὸ συναξάρι νὰ εἶναι πολὺ περισσότερες ἀπὸ αὐτὲς ποὺ χρησιμοποιήθηκαν. Αὐτό, φυσικά, δὲν ἔγινε, ἐπειδὴ κάποιες δὲν θεωρήθηκαν σημαντικὲς - ἀφοῦ κάθε ἐπικοινωνία μὲ τὸν Ἅγιο ἦταν σημαντικὴ -, ἀλλὰ ἐπειδὴ ὑπῆρχαν πολλὲς παραπλήσιες.

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

ΚΥΠΡΟΣ 1974 - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ … ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

(επανάληψη) 
Αιωνία η μνήμη τούτης της γενεάς των μνημοσύνων λόγω νεκρών ηγετών….

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ- Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Του ΄Ομηρου Φωτιάδη από το Geopolitics-gr

Σάββατο πρωί, της 20ης Ιουλίου 1974…την αποφράδα ημέρα της μαρτυρικής μας Κύπρου…το ξημέρωμα βρήκε τους Έλληνες Στρατιώτες της ΕΛ.ΔΥ.Κ., της 107 ΕΣΟ που μόλις την προηγούμενη ημέρα είχαν αφιχθεί από την Ελλάδα, να προετοιμάζονται για το πρωινό εγερτήριό τους…Ήταν 05.30΄ το πρωί, όταν από την οροσειρά του Πενταδάκτυλού φάνηκαν δύο Τούρκικα μαχητικά αεροσκάφη F 104, σε ιδιαίτερα χαμηλή πτήση, να κατευθύνονται με ταχύτητα προς το στρατόπεδο της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου. Σπάζοντας το φράγμα του ήχου και αγγίζοντας κυριολεκτικά τις κορυφές των δένδρων του στρατοπέδου, εξαπέλυσαν το φονικό τους φορτίο. Δύο ρουκέτες. Η πρώτη καρφώθηκε στο κέντρο του στρατοπέδου με εκκωφαντικό θόρυβο και η δεύτερη περνώντας ξυστά πάνω από το Διοικητήριο καρφώθηκε στο διπλανό τόλ σε απόσταση 20 μέτρων, όπου στεγάζονταν το Ταχυδρομείο της Μονάδος. Εκατοντάδες γράμματα γέμισαν, λαμαρίνες, ξύλα, πέτρες και κομμάτια από μπετόν εκτινάχθηκαν σε μια ευρεία περίμετρο, αφήνοντας αποσβολωμένο, τον νέο Ταχυδρόμο της ΕΛ.ΔΥ.Κ. Στρατιώτη Μαντζουριά Παναγιώτη από την Καρδίτσα, λίγα μέτρα μακρύτερα….

Ευτυχώς για τους Ελληνες Στρατιώτες ο Διοικητής της ΚΥΠ στην Κύπρο Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Κούρτης, είχε την πρόνοια να επισκεφθεί κατά της 04.00΄ και να ενημερώσει την ΕΛ.ΔΥ.Κ. για επικείμενη Τουρκική επίθεση και η μονάδα ήδη είχε διασπαρθεί εντός του στρατοπέδου, σε διάφορους οχυρωμένους χώρους.

Η πρώτη του ημέρα στην Κύπρο ξεκίνησε με την «καλημέρα» των Τούρκικων ρουκετών.

Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

Αρχιεπίσκοπος Κρήτης: «Αναγκαίος σήμερα ο απλός Γάμος»



Του Πρωτοπρεσβυτέρου
Νεκταρίου Μαρκάκη

Μαθήματα ανθρωπιάς, αγάπης, φιλανθρωπίας, και απλότητας μας ενέπνευσε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ειρηναίος, το βράδυ της Τρίτης 14 Ιουλίου 2015, ο Οποίος τέλεσε το μυστήριο του Γάμου, στο Παρεκκλήσιο του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, σε μελλονύμφους οι οποίοι αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τελέσεως ενός σύγχρονου γάμου, λόγω της επικρατούσης χρηματοοικονομικής συγκυρίας η οποία μαστίζει τον τόπο μας.

Έτσι, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, προέβαλε εκείνον τον Γάμο, ο οποίος είναι μεν απλός, αλλά όμως μυστηριακός, έτσι όπως τον τελούσαν οι χριστιανοί των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Ο Σεβασμιώτατος δεν προέβη σε κάτι νεωτερικό και ριζοσπαστικό. Έκανε κάτι πολύ απλούστερο και πρακτικό, αναβίωσε την μυστηριακή και παραδοσιακή τέλεση του Γάμου. Το μόνο που ζήτησε να υπάρχει, είναι οι δακτύλιοι (βέρες) και τα στέφανα. Τίποτε άλλο. Ούτε χρήματα, ούτε στολισμοί, ούτε πολυτελή ενδύματα, τίποτε μα τίποτε. Το μόνο που θα μπορούσε να θεωρηθεί δαπανηρό, είναι οι δακτύλιοι, αλλά και αυτό μπορεί να απλοποιηθεί, με την κατασκευή από υποδεέστερο του χρυσού μέταλλο, από ασήμι. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι πολύ παλαιότερα, μόνο ο νυμφίος έφερε δακτύλιο από χρυσό. Η νύμφη φορούσε ασημένιο. Οπότε τι μας εμποδίζει σήμερα στην κατασκευή τους από ασήμι;

Για την χρήση των στεφάνων του γάμου, ο Σεβασμιώτατος έστειλε το μήνυμα ότι τα στέφανα δεν είναι ιδιωτική επιλογή, αλλά σκεύη της Εκκλησίας. Κανείς δεν προσέρχεται στη Θεία Κοινωνία κρατώντας το δικό του ποτήριο ή τη λαβίδα του. Κανείς δεν πάει στη βάπτιση φέρνοντας την κολυμβήθρα του. κατά συνέπεια, κανείς δεν πορεύεται να στεφθεί με στέφανα της επιλογής του, τα οποία οφείλουν να βρίσκονται στο σκευοφυλάκιο της Εκκλησίας και με αυτά να στεφανώνεται κάθε ανδρόγυνο. Έτσι τα στέφανα θα είναι λειτουργημένα.

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Ποια είναι η ασπίδα του ορθόδοξου ιερέα; Φώτης Κόντογλου - Το ράσο και τα γένεια



Διαβάστε μια εκπληκτική ανάλυση, που κάνει ο μεγάλος Έλληνας λόγιος και θεοσεβής καλλιτέχνης, Φώτης Κόντογλου, για το ράσο και τι ακριβώς σημαίνει για τους ορθόδοξους Έλληνες αυτό, όταν κάποιοι εξ αυτών δεν επιθυμούν τη μορφή του σχήματος των ιερέων μας με το ράσο και τα γένια τους!..
Πολλά έχουν γραφή για τα ράσα και τα γένια των κληρικών. Οι περισσότεροι απ’ εκείνους που δεν τα χωνεύουνε, είναι κάποιοι που θέλουνε να φαίνουνται ελεύθεροι και νεωτεριστικά πνεύματα. Αυτοί όλοι είναι πάντα «πρακτικοί» άθρωποι, που κρίνουνε τα της θρησκείας με το πρακτικό και πεζό μυαλό τους, ενώ η χριστιανική θρησκεία δεν έχει καμιά σχέση με τα πρακτικά μυαλά, γιατί είναι η βαθύτερη ποίηση, η άβυσσο της ποίησης. Η κακοδαιμονία της Εκκλησίας μας έχει την αιτία της, κατά την γνώμη μου, στο ότι λείψανε απ’ αυτὴν οι ποιητικές ψυχές, με την πραγματική σημαία της ποίησης, και γέμισε από «πρακτικούς ανθρώπους, ήγουν από ξεραΐλα και το μέγα έλεος.
Να βάλη κανείς με τον νου του και ν’ απορήσῃ τι σχέση έχουν αυτοί οι «θετικοί και πρακτικοί»άνθρωποι, οι λεγόμενοι φρόνιμοι και έξυπνοι, με τον Χριστό, που είπε τα παρακάτω λόγια: Αν δεν γυρίσετε πίσω και γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα μπείτε στην βασιλεία των ουρανών.- μην φροντίζετε τι θα φάτε και τι θα πιήτε και τι ρούχο θα φορέσετε.- Εγώ σας λέγω μην αντισταθείτε στον πονηρό, αλλά όποιος σε χτυπήσει από το δεξί μάγουλό σου, στρέψε και τα’ άλλο.- Μακάριοι όσοι καταδιώκονται για μένα. - Αγαπάτε τους εχθρούς σας.- Μη θησαυρίζετε θησαυρούς απάνω στη γη.- Εμπάτε από την στενή πύλη, γιατί είναι στενός και θλιμμένος, ο δρόμος που πηγαίνει στη ζωή, κ’ είναι λίγοι που τον βρίσκουνε.- Αφήστε τους νεκρούς να θάψουν τους πεθαμένους τους.- Δεν ήλθα να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα.- Η βασιλεία του Θεού παίρνεται με τη βία κ’ οι βιαστές την αρπάζουνε».
Ποιά σχέση μπορούνε να έχουνε αυτά τα πράγματα κι άλλα πολλά που είπε ο Χριστός, με το πρακτικό μυαλό; Το πρακτικό μυαλό κοιτάζει ποιό είναι το συμφέρον και το ωφέλιμο για την υλική ζωή και για την ασφάλειά της• δε μπορεί να πετάξει ελεύθερο εκεί που το καλεί ο Χριστός.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Η δημογραφική κρίση επαχθέστερη της οικονομικής



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Η οικονομική κρίση στη χώρα μας περνά σε μια νέα φάση, μετά την υπογραφή τη Δευτέρα, 13 Ιουλίου 2015, του νέου Μνημονίου μεταξύ της ελληνικής κυβερνήσεως και των δανειστών της. Δικαίως η κρίση θεωρείται πρώτα ηθική και κοινωνική, κρίση συνειδησιακή, που έχει επίπτωση στην οικονομική μας κατάσταση. Αυτή η ψυχική κρίση, μαζί με τις επαχθείς οικονομικές συγκυρίες, έχει οδηγήσει σε βαθιά δημογραφική κρίση. 

Η οικονομική κρίση προκαλεί σοβαρότατα κοινωνικά προβλήματα ιδιαίτερα στους νέους, που η ανεργία ξεπερνά σήμερα το 50%, έναντι του 25,5% που ήταν το 2007. Αποτέλεσμα της κρίσης είναι οι νέοι να μην αποφασίζουν να παντρευτούν, να μην συγκροτούνται οικογένειες, να μην γεννιούνται παιδιά. Από το 2010 ο πληθυσμός της χώρας μας φυλλοροεί και αυξάνεται συνεχώς η έξοδος των νέων μας, του σημαντικότερου και δυναμικότερου τμήματος του πληθυσμού, σε άλλες χώρες, για μια καλύτερη τύχη. Η εκροή του ανθρωπίνου δυναμικού της χώρας μας είναι πολύ επαχθέστερη εθνικά από ό, τι η εξαγωγή των χρημάτων των Ελλήνων στο εξωτερικό. Η οικονομική κρίση ήρθε να προστεθεί στην ηθική και κοινωνική κρίση, που προϋπήρχαν και, φυσικά, επέτεινε το πληθυσμιακό πρόβλημα. 

Περί θυμού



Αγίου Ιωάννη του Σιναίτου

Στην αρχή του δρόμου για να νικήσεις το θυμό, σωπαίνουν τα χείλη σου ενώ η καρδιά σου είναι ταραγμένη.

Στα μισά του δρόμου, σωπαίνουν οι σκέψεις ενώ η ψυχή σου έχει ελαφριά ταραχή. Και στο τέρμα έχεις ακύμαντη γαλήνη ενώ φυσούν ακάθαρτοι άνεμοι.

Οργή είναι να μένεις προσκολλημένος σε κάποιο κρυμμένο μίσος, δηλαδή να επιμένεις να θυμάσαι το κακό που σου έκαναν.

Οργή είναι να θέλεις να κάνεις κακό σ” αυτόν που σε πλήγωσε.

Θυμός είναι ευμετάβολη συμπεριφορά και ασχημοσύνη της ψυχής.

Ακρότατο όριο πραότητας: και μπροστά σου ακόμα όταν βρίσκεται αυτός που ερεθίζει, εσύ να έχεις διάθεση γαλήνια και αγαπητική γι΄αυτόν στην καρδιά σου.

Αντίστοιχα, ακρότατο όριο θυμού: και μόνος σου όταν είσαι, να τα βάζεις, με λόγια και κινήσεις, με αυτόν που σε στεναχώρησε και να γίνεσαι θηρίο.

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Όσιος Παΐσιος: Όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου



Παρά τα φαινόμενα και την αναξιότητα των μοναχών και κληρικών, η Εκκλησία είναι ακένωτη πηγή θαυμάτων.

Παίρνει νερό και το κάνει Αγιασμό· παίρνει ψωμί και κρασί και το κάνει Θεία Ευχαριστία· παίρνει τον άνθρωπο χώμα και τον κάνει Θεό! Αλλά τα θαύματα πολλοί δεν τα βλέπουν. 

Γιατί, αν τα έβλεπαν, δεν θα περιφρονούσαν ή μισούσαν την Εκκλησία του Χριστού, αλλά θα την αγαπούσαν, θα την τιμούσαν και δεν θα μιλούσαν γι” αυτή με περιφρόνηση, όπως μιλούν.

«Ο χριστιανός έχει προορισμό να σηκώνει βαρύ σταυρό στη ζωή τον. Είναι δύσκολο πράγμα να λες ότι πιστεύεις στον Κύριο και καλοπερνάς σ” αυτήν εδώ τη ζωή. Γιατί, όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου, ενδιαφέρεσαι για το χρυσάφι της γης και όχι για τους θησαυρούς του ουρανού. Αλλά όταν σκέφτεσαι έτσι, βρίσκεσαι μακριά από το θέλημα του Θεού. Χριστιανική ζωή και καλοπέραση δεν πηγαίνουν μαζί, είναι διαφορετικά πράγματα»

«Κάποτε ήλθε εδώ ένας πολύ γνωστός γιατρός για να μιλήσουμε. Ήταν και η γυναίκα του γιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο. Παραπονιόταν ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις της οικογένειας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν. Χαρακτήριζαν τους χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες, επειδή η ζωή τους -έλεγαν- δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους και τα έργα τους δεν είναι χριστιανικά.

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Παρακαλώ Σε Παρθένε Βοήθησόν μοι εν τάχει



Η Παναγία είναι το καλύτερο που είχε να δώσει όλη η ανθρωπότητα στη θεότητα

Η Παναγία, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, τον μεγαλύτερο δογματικό πατέρα της Εκκλησίας μας, “κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος”.


Δηλαδή εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί μετά την Αγία Τριάδα τιμάμε την Παναγία. Μεγάλη όντως τιμή. Στο πρόσωπο της Παναγίας τιμάται το γυναικείο φύλο. Ο πιστός ελληνικός λαός τιμά ιδιαίτερα κι ευλαβείται πολύ την Παναγία.

Αυτό φαίνεται και στο ότι από τις 30.000 εκκλησίες, παρεκκλήσια κι εξωκλήσια όλης της Ελλάδος οι 6.000 είναι αφιερωμένες σε εορτές της Παναγίας και οι περισσότερες στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μάλιστα από τα 1.000 μοναστήρια της Ελλάδος τα 300 τιμώνται σ” εορτές της Παναγίας· Γέννηση, Ευαγγελισμός, Ζωοδόχος Πηγή, Τιμία Ζώνη, Κοίμηση. Τα στοιχεία αυτά λαμβάνουμε από τα επίσημα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος του 2008.

Στο Άγιον Όρος, τα ωραία προσωνυμούμενο “Περιβόλι της Παναγίας”, από τον πολύπλαγκτο Σκοπελίτη Ξηροποταμηνό μοναχό Καισάριο Δαπόντε, ονομασία που επεκράτησε, η τιμή της Παναγίας πλησιάζει τα όρια της λατρείας. Από τις 20 μονές οι 5 τιμώνται στην Παναγία. Από τις 12 σκήτες οι 3 είναι αφιερωμένες στην Παναγία. Από τα 300 κελιά περίπου τα 50 πανηγυρίζουν σ” εορτές της Παναγίας.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με



Η ευχή είναι το σημάδι της πίστεως μας, ότι είμαστε και ονομαζόμαστε Χριστιανοί και δίνουμε μαρτυρία ότι είμαστε εκ Θεού.

«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με» είναι και προσευχή και ευχή και ομολογία πίστεως

– Είναι προσευχή, διότι μ” αυτήν ζητούμε παρακλητικά το θείο έλεος.

– Είναι ευχή επειδή παραδίδουμε τους εαυτούς μας στο Χριστό με το να Τον επικαλούμεθα.

– Είναι ομολογία, διότι μακαρίστηκε ο Πέτρος επειδή ομολόγησε αυτό το όνομα.

– Παρέχει το Πνεύμα διότι «κανένας δεν λέει τον Ιησού Κύριο, παρά με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος».

– Χορηγεί θείες δωρεές διότι γι” αυτήν λέει ο Χριστός στον Πέτρο «θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών».

– Είναι κάθαρση καρδιάς διότι βλέπει το Θεό και Τον καλεί και καθαρίζει αυτόν που βλέπει.

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ



Λέγεται ότι,οι άνθρωποι συνηθίζουν να διώκουν,να κατηγορούν και να συκοφαντούν τους Αγίους, όταν αυτοί βρίσκονται ακόμη εν ζωή. Μόλις όμως φύγουν από την ζωή, τότε αρχίζουν να τους τιμούν, να τους αγιάζουν και να προστρέχουν σ’ αυτούς.

Πράγματι είναι πολύ γνώριμο και συνηθισμένο το φαινόμενο αυτό, αγαπητοί μου αδελφοί, και συνέβει όχι μόνον σε πάρα πολλούς Αγίους, όπως: Μ. Αθανάσιος, Μ. Βασίλειος, Ιωάννης Χρυσόστομος, Γρηγόριος Θεολόγος, Θεόδωρος Στουδίτης, Μάξιμος Ομολογητής, Νεκτάριος Πενταπόλεως και πολλούς άλλους, αλλά συνέβει ακόμη και σ’ Αυτόν τον ίδιο τον Κύριό μας, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό.

Το ίδιο ακριβώς, έπαθε και ο σύγχρονος, σπουδαίος και πολυγραφώτατος Άγιος, ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο οποίος και αναγκάστηκε, όπως θα δούμε παρακάτω, να γράψει αυτή την καταπληκτική απολογία, προκειμένου να αποδείξει ότι δεν είναι κακόδοξος και αιρετικός. Τι να πει κανείς! 
Τα λόγια περιττεύουν σε τέτοιες περιπτώσεις...

Ας διαβάσουμε λοιπόν, ένα μέρος απ’ αυτήν την σπουδαία απολογία του και πιστεύω ότι θα ωφεληθούμε τα μέγιστα.

π. Μάξιμος

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΤΑΤΗ
Κατά τῶν, ὅσοι ἀμαθῶς καί κακοβούλως ἐτόλμησαν παρεξηγεῖν καί διαβάλλειν Παραδόσεις τινάς τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας καί ἄλλα τινά τῶν περί Πίστεως ὑγιῆ καί ὀρθόδοξα φρονήματα τοῦ ἀοιδίμου Διδασκάλου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

(Α΄ Μέρος)

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Ό άγιος Παΐσιος ως ομολογής της Ορθόδοξης πίστης (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 12 Ἰουλίου 2015
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΩΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

1. Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τόν ὅσιο Παΐσιο τόν ἁγιορείτη, πού τώρα τελευταῖα ἀνακηρύχθηκε ἐπίσημα ἅγιος ἀπό τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο. Σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί, νά ἀποκτήσετε καί νά διαβάσετε σιγά-σιγά τούς πέντε τόμους πού ἐπιγράφονται «Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου λόγοι». Εἶναι τό καλύτερο πνευματικό ἀνάγνωσμα οἱ τόμοι αὐτοί γιά τήν πνευματική μας πρόοδο. Εἶναι τό Γεροντικό τῆς συγχρόνου ἐποχῆς μας.

2. Ἀξιώθηκα νά γνωρίσω τόν ἅγιον αὐτόν πατέρα τῆς ἐποχῆς μας καί συνεζήτησα μαζί του δυό φορές. Πολύ ὠφελήθηκα ἀπό τίς ἅγιες συμβουλές του. Μέ τήν προσευχή καί τόν ἀσκητικό του βίο καθαρίστηκε ἡ καρδιά του καί ἔγινε κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σ᾽ αὐτόν τόν ἀγράμματο Μοναχό τοῦ δόθηκε τό χάρισμα τῆς θεολογίας καί ἀκόμη τοῦ δόθηκε καί τό προορατικό χάρισμα. Ἀλλά τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀγαπητοί μου, δίδονται ὅταν ὑπάρχει ὀρθή πίστη. Ὁ ὅσιος πατήρ Παΐσιος, ὅπως ὅλοι οἱ ἅγιοι Μοναχοί, μαζί μέ τόν ἀγώνα του γιά τόν καθαρμό τῆς καρδιᾶς του, εἶχε τήν ἀγωνία γιά τήν διαφύλαξη τῆς ὀρθόδοξης πίστης καί ἐκφραζόταν μάλιστα δυναμικά καί ἀγωνιζόταν γι᾽ αὐτό. Ἔτσι τό διαβάζουμε στά πολλά βιβλία, πού γράφουν τό συναξάριό του καί τήν διδασκαλία του. Στρεφόταν ἰδιαίτερα ἐναντίον τοῦ παπισμοῦ καί τοῦ οἰκουμενισμοῦ· ἐναντίον αὐτῶν τῶν δύο ἀπό τά ὁποῖα κινδυνεύουν οἱ χριστιανοί μας σήμερα, χωρίς μάλιστα νά γνωρίζουν τόν κίνδυνο τῶν αἱρέσεων αὐτῶν, γιατί δέν τούς τόν λέμε.

Όσιος Παΐσιος ο εν Κονίτση ανατραφείς


Ο Όσιος Παΐσιος ως νέος μοναχός
στην Ι.Μονή Στομίου Κονίτσης

Όσιος Παΐσιος ο εν Κονίτση ανατραφείς
του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
Ο φετινός πρώτος επίσημος εορτασμός της μνήμης του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου αποτελεί αφορμή πνευματικής ανάτασης των ορθοδόξων πιστών της πατρίδας μας αλλά και ολόκληρου του κόσμου. Δικαίως μεταξύ των τόπων που ιερώς καυχώνται για τον Όσιο είναι και η Κόνιτσα, η πόλη στην οποία ο όσιος Γέροντας πέρασε τα παιδικά του χρόνια αλλά και τέσσερα από τα πρώτα χρόνια των ασκητικών του παλαισμάτων.
Η παιδική ηλικία του Οσίου Παϊσίου μετά την εγκατάσταση της οικογένειάς του στην Κόνιτσα, που ακολούθησε την προσφυγιά από την Καππαδοκία όπου γεννήθηκε ο Γέροντας, είναι γεμάτη από το φως του Χριστού που τον έλουσε.

Στην Κόνιτσα σώζεται η οικία του Οσίου όπου μεγάλωσε μέσα στο πνευματικό κλίμα που είχε εμφυσήσει και στους δικούς του αγιασμένους γονείς ο όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. Στο πρώτο δημοτικό σχολείο που λειτουργεί ακόμη στην άνω Κόνιτσα έμαθε τα γράμματα ο όσιος Παΐσιος. Σώζεται μάλιστα φωτογραφία του ως μαθητή στο κτίριο του σχολείου αυτού. Στο εξωκκλήσι της αγίας Βαρβάρας, στο οποίο οδηγεί μονοπάτι που ξεκινά από την άνω Κόνιτσα, ο Γέροντας, σε μικρή ηλικία, είχε την πρώτη γνωστή στους πολλούς θεοφάνεια, την εμφάνιση σε εκείνον αυτού του Ίδιου του Κυρίου Ιησού που τον στήριξε στην πίστη διαλύοντας τις αμφιβολίες που επιχείρησε να γεννήσει στην παιδική του ψυχή άθεος συμπατριώτης του.

Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

Άγιος Παϊσιος: ''Ο Θεός μας έδωσε τον καλύτερο Πατριάρχη''



Του Αιμίλιου Πολυγένη στην Εφημερίδα ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Χαρμόσυνα θα ηχήσουν οι καμπάνες σήμερα, Σάββατο 11 Ιουλίου 2015 στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Είναι ο πρώτος επίσημος εορτασμός του Οσίου Γέροντος Παϊσιου του Αγιορείτου, μετά την αγιοκατάταξη του από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ο φετινός εορτασμός έχει διπλή ευλογία αφού στις λατρευτικές ακολουθίες θα προεξάρχει ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας, Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος μετά από επίσημη πρόσκληση του Σεβ. Μητροπολίτου Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου.

Η παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη σ΄ αυτήν την κρίσιμη και ιστορική συγκυρία για την πατρίδα μας, αποτελεί βάλσαμο για τους Έλληνες που δοκιμάζονται σκληρά από τις εξελίξεις στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Επίσης ο θεολογικός λόγος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο από το μοναστήρι που βρίσκεται ο τάφος του Αγίου Παϊσιου, αποτελεί ελπίδα ότι η Εκκλησία βρίσκεται πάντα στο πλευρό του λαού.

Ο Όσιος Γέροντας Παϊσιος και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συνδεόντουσαν με μακροχρόνια πνευματική σχέση, για την οποία ο Πατριάρχης μιλούσε συχνά.

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Ἡ «νέα ἐκκλησιολογία» τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου




- Ἡ ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀπὸ τὸ 30:30 μέχρι τό 1:05:30 

Ἡ διατριβή τοῦ π. Πέτρου Χίρς μέ τίτλο «ἡ ἐκκλησιολογική ἀναθεώρηση τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου» εἶναι ἀξιόλογη ἀπό κάθε πλευρά καί γι’ αὐτό ὅταν τήν διάβασα, πρίν ἐκδοθῆ, ἔγραψα ἕνα κείμενο τό ὁποῖο δημοσιεύθηκε καί μέ τό ὁποῖο τήν παρουσίασα στό εὐρύ κοινό.
Στήν παροῦσα δημόσια παρουσίαση δέν μπορῶ νά ἀποδεσμευθῶ ἀπό ὅσα ἔγραψα, ἀλλά δέν θά ἤθελα νά ἐπαναλάβω τά ἴδια, ὁπότε θά προσπαθήσω νά τονίσω ἐπιγραμματικά μερικά ἐνδιαφέροντα σημεῖα πού καθιστοῦν σπουδαία τήν διατριβή αὐτή.
Θά ἐμμείνω στήν διατριβή, παρουσιάζοντας τά κεντρικά της σημεῖα, καί δέν θά κάνω δικές μου ἀναλύσεις, γιατί αὐτό εἶναι τό νόημα τῆς παρουσιάσεως ἑνός βιβλίου, δηλαδή πρέπει νά ἀναδειχθῆ ἡ σκέψη τοῦ συγγραφέως. Θά κάνω, ὅμως, δύο παρατηρήσεις μου, τήν μία στήν ἀρχή καί τήν μία στό τέλος.

1. Ἡ προσφορά τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν στήν ἔρευνα συγχρόνων Ἐκκλησιαστικῶν καί θεολογικῶν θεμάτων

Ἡ διατριβή ἔδειξε καθαρά ὅτι ἡ προσφορά τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν εἶναι μεγάλη στόν τομέα τῆς ἔρευνας, ὅταν γίνεται μέ ἀντικειμενικότητα καί στηρίζεται στήν ἀνάλυση τῶν κειμένων, πού κατά καιρούς παρουσιάζονται, καί ὄχι στόν στοχασμό καί τήν προσπάθεια νά στηριχθοῦν μερικές συγκεκριμένες ἀπόψεις πού ἤδη ὑπάρχουν.

Πράγματι, ἡ ἔρευνα στά κείμενα καί στά θεολογικά ρεύματα πού γίνεται μέ ἀντικειμενικότητα καί ψυχραιμία μπορεῖ νά συμβάλη στήν ἀντιμετώπιση κρισίμων θεολογικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων καί μέ αὐτόν τόν τρόπο μπορεῖ νά βοηθηθῆ ἡ ἐκκλησιαστική ζωή.

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Ο αλκοολικός μοναχός (Αληθινή ιστορία)


Κάποτε στο Άγιον Όρος ήταν ένας μοναχός που διέμενε στις Καρυές. Έπινε καθημερινά και μεθούσε και γινόταν αιτία να σκανδαλίζονται οι προσκυνητές. 

Κάποια στιγμή πέθανε και ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στον γέροντα Παΐσιο να του πουν με ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό το τεράστιο πρόβλημα. 

Ο γέροντας τους απάντησε ότι γνώριζε για το θάνατο του μοναχού, αφού είδε ολόκληρο τάγμα αγγέλων που ήρθαν να παραλάβουν την ψυχή του. 

Οι προσκυνητές απόρησαν και διαμαρτυρήθηκαν και κάποιοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν στον γέροντα για ποιον ακριβώς μιλούσαν, νομίζοντας ότι δεν κατάλαβε… 

Ο γέροντας τους διηγήθηκε: «Ο συγκεκριμένος μοναχός γεννήθηκε στη Μ. Ασία, λίγο πριν την καταστροφή όταν οι Τούρκοι μάζευαν όλα τα αγόρια. Για να μην το πάρουν από τους γονείς του, αυτοί το έπαιρναν μαζί τους στο θερισμό και για να μην κλαίει, του έβαζαν λίγο ρακί στο γάλα για να κοιμάται.

Ως εκ τούτου μεγαλώνοντας έγινε αλκοολικός. Κάποια στιγμή και μετά από αποτρεπτικές απαντήσεις από διάφορους γιατρούς να μην κάνει οικογένεια, ανέβηκε στο Όρος και έγινε μοναχός. 

Εκεί βρήκε γέροντα και του είπε ότι είναι αλκοολικός. Του είπε ο γέροντας να κάνει μετάνοιες και προσευχές κάθε βράδυ και να παρακαλεί την Παναγία να τον βοηθήσει να μειώσει κατά 1, τα ποτήρια που έπινε. 

Μετά ένα χρόνο κατάφερε με αγώνα και μετάνοια να κάνει τα 20 ποτήρια που έπινε, 19 ποτήρια. Ο αγώνας συνέχισε με την πάροδο των χρόνων και έφτασε τα 2-3 ποτήρια, με τα οποία όμως πάλι μεθούσε. Ο κόσμος έβλεπε χρόνια ένα αλκοολικό μοναχό που σκανδάλιζε τους προσκυνητές, ο Θεός έβλεπε ένα αγωνιστή μαχητή που έκανε έναν μεγάλο αγώνα…

Τριήμερο ἐκδηλώσεων γιὰ τὸν Ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη στὸν τόπο ποὺ μεγάλωσε, τὴν Κόνιτσα


Τιμώντας τον «Μεγάλο Δάσκαλο» της Ψαλτικής Πέτρο Πελοποννήσιο


spartis1

Παναγιώτης Τζανάκος, Πρωτοψάλτης της Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης

Ο Πέτρος ο Πελοποννήσιος αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία της εκκλησιαστικής μουσικής μετά την Άλωση και ως την εποχή μας. Με το έργο του επιτέλεσε μια σημαντική τομή, βάζοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο νεώτερο εκκλησιαστικό μέλος.  Το πηγαίο και ιδιοφυές μουσικό του ταλέντο, αλλά και τη μεγάλη σε εύρος και ένταση δραστηριότητά του, τον κατέταξαν στις μεγάλες μορφές της ψαλτικής τέχνης, μαθήματα του οποίου ψάλλονται αδιάκοπα μέχρι σήμερα από τους θιασώτες της λόγιας και κλασικής ψαλτικής τέχνης.
Με αφορμή την ετήσια εορτή (29 Ιουνίου) με την οποία τιμάται η μορφή του Πέτρου Πελοποννησίου στη γενέτηρά χώρα του τη Λακεδαιμονία, η «Πεμπτουσία» συνομίλησε με τον Πρωτοψάλτη της Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης και Πρόεδρο του Μουσικού Συνδέσμου Λακωνίας “Πέτρος ο Πελοποννήσιος”,  Παναγιώτη Τζανάκο.
Πεμπτουσία: Να μας πείτε λίγα λόγια γιατί  θεωρείται τόσο μεγάλη φυσιογνωμία της νεότερης ψαλτικής ιστορίας ο Πέτρος ο Πελοποννήσιος;

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

Προγραμματισμός εκπαιδευτικού έργου για τα Επαγγελματικά Λύκεια ΕΠΑ.Λ. για το σχολικό έτος 2015-2016 Η εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας


Εγκύκλιο για τον προγραμματισμό εκπαιδευτικού έργου για τα Επαγγελματικά Λύκεια ΕΠΑ.Λ. για το σχολικό έτος 2015-2016, εξέδωσε το υπουργείο Παιδείας.


Σύμφωνα με την εγκύκλιο:

ΕΓΓΡΑΦΕΣ - ΜΕΤΕΓΓΡΑΦΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ

Οι εγγραφές των μαθητών στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης θα πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι την ημερομηνία λήξης του τρέχοντος διδακτικού έτους, την 30η Ιουνίου 2015 και η διαδικασία εγγραφής θα πρέπει να είναι :
• σύμφωνη με τις διατάξεις της παρ.2 του άρθρου 7 του Ν.4186/2013 (ΦΕΚ 193 Α΄), της υπ’αριθμ.141641/Γ2/08-09-2014 Υ.Α. (ΦΕΚ 2470 Β΄) όπως τροποποιήθηκε με την υπ’αριθμ.60687/Δ4/17-04-2015 Υ.Α. (Β΄723) καθώς και τις διατάξεις της υπ’αριθμ.78213/Δ4/18-05-2015 Εγκυκλίου του Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ. για τα ΕΠΑ.Λ. του Ν.4186/2013 (ΦΕΚ 193 Α΄)
• σύμφωνη με τις διατάξεις της υπ’αριθμ.80033/Γ2/04-08-2006 Y.A. (ΦΕΚ 1286 Β΄) για τα ΕΠΑ.Λ. του Ν.3475/2006 (ΦΕΚ 146 Α΄)

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

Γεωπολιτικές προβλέψεις για Μέση Ανατολή και Ευρώπη



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο πτέραρχος Μάϊκλ Χάϊντεν, για δέκα χρόνια (1999-2009) επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών (CIA) και των υπηρεσιών εθνικής ασφαλείας (NSA) των ΗΠΑ, έδωσε ολοσέλιδη συνέντευξη στην έγκυρη γαλλική εφημερίδα Le Figaro (6/7/2015, σελ.22). Ο κ. Χάϊντεν θεωρείται από τα «γεράκια» της αμερικανικής γεωστρατηγικής, και φέρει σοβαρές ευθύνες για τις εξελίξεις στον ισλαμικό κόσμο κατά τη δεκαετία 2001 – 2010. Όμως λόγω των γνώσεων και της πείρας του οι προβλέψεις του για τις γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη παρουσιάζουν ενδιαφέρον για εμάς τους Έλληνες, που τελευταία έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας και δεν γνωρίζουμε ποιο είναι το εθνικό μας συμφέρον. 

Για τη Μέση Ανατολή ο κ. Μάϊντεν έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Ιράκ δεν υπάρχει πλέον ως ακέραιο κράτος, παρά μόνο στα χαρτιά και στη θέση που κατέχει στον ΟΗΕ. Το θεωρεί ένα τεχνητό συνονθύλευμα, που κατασκεύασαν οι μεγάλες δυνάμεις ενοποιώντας τα τρία βιλαέτια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, της Μοσούλης, της Βαγδάτης και της Βασόρας, που ήσαν αντίστοιχα το κουρδικό, το σουνιτικό και το σιιτικό. Αυτά τα τρία βιλαέτια έχουν αναδημιουργηθεί και δρουν ανεξάρτητα μεταξύ τους. Υπάρχουν και οι φανατικοί του Ισλαμικού Κράτους που ενισχύουν τη διάλυση του Ιράκ.

Στον αέρα η Πανορθόδοξη



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Στον αέρα είναι πλέον η Πανορθόδοξη, μετά την απόφαση του Πατριαρχείου Αντιοχείας να διακόψει την εκκλησιαστική κοινωνία με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, για λόγους «εισπήδησης» στην περιοχή της Αραβίας και συγκεκριμένα του Κατάρ, την οποία θεωρεί γεωγραφικό έδαφος της κανονικής του δικαιοδοσίας. Στο Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας τονίζεται:

1- Η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων είναι μέχρι νεωτέρας αποφάσεως και έως ότου υπάρξει συμφωνία επί του προκύψαντος ζητήματος.

2- Η οποιαδήποτε απόφασις επιλύσεως του θέματος θα πρέπει να εδράζεται στη συμφωνία που επετεύχθη στην Αθήνα το 2013.

3- Το Πατριαρχείο Αντιοχείας επιμένει στον σεβασμό της αρχής της ομοφωνίας σε όλες τις πανορθόδοξες συναντήσεις, τόσο ως προς τη συμμετοχή και παρουσία όλων των αδελφών Ορθοδόξων Εκκλησιών, όσον και στις αποφάσεις.

4- Η απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας έχει άμεση ισχύ και πλέον δεν είναι δυνατή η συμμετοχή κληρικών του σε εκκλησιαστικές και λειτουργικές συνάξεις, στις οποίες προεδρεύει ή συμμετέχουν κληρικοί του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. 

Από το τρίτο και τέταρτο σημείο της απόφασης τεκμαίρεται ότι το Πατριαρχείο Αντιοχείας σταματά να συμμετέχει στις εργασίες προετοιμασίας της Πανορθοδόξου και βεβαίως στην ίδια την Πανορθόδοξο, κάτι που αποκλείει την πραγματοποίηση της, αφού απαιτείται η συμμετοχή και των δεκατεσσάρων Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών...

Ο Τριαδικός Θεός στην Παλαιά Διαθήκη



Μέρος 1ο
Ο Τριαδικός Θεός στην Παλαιά Διαθήκη 
Εμφανίζεται ο Τριαδικός Θεός στην Παλαιά Διαθήκη;
π. Ι. Ρωμανίδης

Πηγή: "Εμπειρική Δογματική τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις τού π. Ι. Ρωμανίδη" Τόμος Β΄.  Τού σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιεροθέου.


Η ορολογία των Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων της Εκκλησίας για τον Τριαδικό Θεό αποδίδεται με τους όρους πρόσωπο, υπόσταση, φύση, ουσία, ενέργεια και τρόπος υπάρξεως.
Επειδή οι όροι αυτοί στην εποχή των Πατέρων χρησιμοποιούνταν πρωταρχικά από τους φιλοσοφούντες Χριστιανούς, για να κατανοήσουν λογικά τον Τριαδικό Θεό, γι' αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας ενέταξαν αυτούς τους όρους στην ορολογία τους, αφού προηγουμένως καθόρισαν Ορθοδόξως το νόημά τους, σύμφωνα με την εμπειρία τους. Έτσι, με πολύ επιτυχημένη προσπάθεια, το πρόσωπο ταυτίσθηκε με την υπόσταση, η φύση με την ουσία και η ενέργεια ορίσθηκε ως η δραστική και ουσιώδης κίνηση της φύσεως. Ακόμη, καθόρισαν ότι ο τρόπος υπάρξεως των Προσώπων είναι το αγέννητο του Πατρός, το γεννητό του Υιού και το εκπορευτό του Αγίου Πνεύματος.
Το σημαντικό είναι ότι πλέον οι όροι αυτοί δεν είναι φιλοσοφικοί, αλλά, δι' αυτών, διατυπώνεται η προσωπική εμπειρία του Τριαδικού Θεού, την οποία αποκτούν οι Άγιοι με την μέθεξη της ακτίστου ενεργείας του Τριαδικού Θεού. Οι όροι χρησιμοποιούνται για την διατύπωση του δόγματος του Τριαδικού Θεού, αλλά η γνώση του Θεού είναι εμπειρική, όπως θα δούμε στην συνέχεια.
 
Διατυπώνεται μία άποψη ότι η διδασκαλία περί της Αγίας Τριάδος είναι της Καινής Διαθήκης και όχι της Παλαιάς Διαθήκης, ότι στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει μονοθεΐα και, επομένως, η τριαδικότητα του Θεού αποκαλύφθηκε μόνον στην Καινή Διαθήκη.
«Επηρεασμένοι από τους δυτικούς θεολόγους, πολλοί Ορθόδoξοι δεν δέχονται ούτε να συζητήσουν για Άγια Τριάδα στην Παλαιά Διαθήκη, για δύο λόγους: