Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης: Όταν δίνεις ευλογία παίρνεις


Όταν δίνεις ευλογία, παίρνεις ευλογία. Η ευλογία γεννάει ευλογία!

Μερικοί, Γέροντα, από την τσιγγουνιά μένουν νηστικοί.

– Μόνον νηστικοί; Ηταν ένας έμπορος πλούσιος που είχε ένα μεγάλο εμπορικό και έκοβε με τόν σουγιά στα τρία εκείνα τα σπίρτα τα πλακέ!

Μιά άλλη πολύ πλούσια είχε ένα θειαφοκέρι.Κρατούσε κάρβουνα και έπαιρνε με το θειαφοκέρι από τα κάρβουνα να ανάψη την φωτιά, για να μην ξοδέψη κανένα σπίρτο. Και είχε σπίτια, κτήματα, μεγάλη περιουσία.

Δεν λέω να είναι κανείς σπάταλος, αλλά τουλάχιστον, όταν κάποιος είναι σπάταλος, αν του ζήτησης κάτι,εύκολα θα σου το δώση. Αν είναι τσιγγούνης, θα λυπάται να σου το δώση.
Ήταν μιά φορά δυο νοικοκυρές και συζητούσαν στην γειτονιά για σαλάτες, για ξίδια και πάνω στην συζήτηση είπε η μία: «Εχω πολύ καλό ξίδι».

Μιά φορά χρειάσθηκε η άλλη η φουκαριάρα λίγο ξίδι και πήγε να της ζητήση. «Ακου εδώ, της λέει εκείνη, εγώ, αν τό έδινα, δεν θα είχα ξίδι επτά χρόνων!».
Καλά είναι να κάνη οικονομία κανείς και να δίνη. Οικονόμος δεν θα πη τσιγγούνης.

Γέφυρα ακτίστου και κτιστού


π. Ι. Ρωμανίδης
Γέφυρα είναι οι εν Χριστώ Θεούμενοι και όχι η λογική

Οι άνθρωποι είναι κτιστά δημιουργήματα του ακτίστου Θεού. Μεταξύ κτιστού και ακτίστου δεν υπάρχει καμία ομοιότητα και, μάλιστα, παρατηρείται χαώδης διαφορά μεταξύ τους. 

«Το Άκτιστον είναι τελείως ασύλληπτον. Ουδεμία ομοιότης μεταξύ ακτίστου και κτιστού. Η ανθρώπινη διάνοια κινείται μέσα στον χρόνο και στον χώρο της ύλης. Ο ανθρώπινος λόγος ανήκει στην σφαίρα των κτισμάτων και δεν μπορεί ο λόγος- λογική των ανθρώπων να ξεφύγη από την σφαίρα των ορατών πραγμάτων. Ο νους έχει την δύναμη να ευρίσκεται σε κοινωνία απ' ευθείας με τον Θεό δια της αναστάσεως του νοός και της αενάου μνήμης του Θεού, που είναι μια προσευχή: «Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον», η οποία επεκτείνεται και γίνεται το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Ο νους προσεύχεται και η λογική δουλεύει λογικά. Ούτε το ένα ούτε το άλλο μπορούν να ξεπεράσουν το θέμα του χρόνου. Ακόμα και η σφαίρα των αιώνων στους οποίους κινούνται οι άγγελοι, είναι ασύλληπτη για τον άνθρωπο, πόσο μάλλον εκείνο το οποίο είναι υπέρ τους αιώνες, που είναι ο Θεός».

Παρά την διαφορά μεταξύ ακτίστου και κτιστού ο άνθρωπος φθάνει στο σημείο να μεθέξη της ακτίστου δόξης και ενεργείας του Θεού, να ενωθή μαζί της και να αποκτήση την πνευματική γνώση του Θεού. Είναι εκπληκτικό το πώς γίνεται αυτό. Η γέφυρα που ενώνει το κτιστό με το άκτιστο είναι η ίδια η Χάρη του Θεού. 

Finis Graeciae ή το τέλος της ελληνικής νεωτερικότητας;



Θεόδωρος Ζιάκας

Έντονα για πολλούς τα συμπτώματα του τέλους. Μήπως μας τελείωσε η Ελλάδα; Επίμονο το ερώτημα. Συμμερίζομαι τη διαπίστωση, αλλά έχω πρόβλημα με το ερώτημα, το οποίο και θα ήθελα να συζητήσω. Μιλάμε ασφαλώς για κάποιο είδος βαθιάς κρίσης. Κρίση όμως έχουν όλοι. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Γίνεται λόγος για γενικευμένη πολιτισμική κρίση: για την κρίση της νεωτερικότητας. Του πολιτισμού που θεμελιώθηκε από τη Γαλλική Επανάσταση και κυριάρχησε στον κόσμο ολόκληρο. Η Ελλάδα μετέχει με τον τρόπο της στη νεωτερικότητα. Άρα μετέχει (με τον ιδιαίτερο της βεβαίως τρόπο) και στην κρίση της νεωτερικότητας;

Η νεωτερικότητα είναι στην περίπτωση μας εισαγόμενη, μέσω μιας αμφίπλευρης διαδικασίας: πασχίζει να μας ενσωματώσει και εμείς εναγωνίως να της ενσωματωθούμε. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει σε μας και κάτι το μη-νεωτερικό. Κάτι το προ-νεωτερικό ή ίσως και μετα-νεωτερικό. Η Ελλάδα μετέχει λοιπόν στη νεωτερικότητα (άρα και στην κρίση της;) ως σχηματισμός νεωτερικού και μη-νεωτερικού (προ- ή μετά-) τύπου. Το ερώτημα επομένως πρέπει να γίνει πιο συγκεκριμένο:

Μήπως μιλάμε για το τέλος αυτού του ιδιόρρυθμου αμαλγάματος; Μήπως δεν πρόκειται για το φυσικό τέλος, αλλά για την κατάρρευση μιας ορισμένης θέσμισης της ελληνικής ταυτότητας; Για το μεταβατικό σημείο προς τη διαμόρφωση μιας άλλης -μετανεωτερικής; Αν έτσι τίθεται το ερώτημα τότε το τέλος μπορεί να σημαίνει ένα καλό και όχι υποχρεωτικά ένα κακό τέλος.

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Η σωτήρια παράδοση



Στα δύσκολα όλοι επιστρέφουν στις ρίζες τους για να αντλήσουν δύναμη. Οι άνθρωποι που έχουν υποστεί πλήγμα στη ζωή τους προστρέχουν στους γονείς, στους συγγενείς, στους παιδικούς φίλους για να βρουν παρηγοριά και μια ζεστή αγκαλιά να τους ανακουφίσει.

Το σπίτι στο χωριό, το πατρικό, η έδρα της οικογένειας είναι ο ιερός τόπος όπου βρίσκουν καταφύγιο όσοι δοκιμάζονται.

Αυτόν τον ρόλο παίζει η παράδοση για τα έθνη. Πατρίδα μας δεν είναι μόνο ο τόπος και οι άνθρωποί του αλλά και οι εμπειρίες, τα συναισθήματα, οι αντιλήψεις, η θρησκεία, τα έθιμα που έχουν πακτωθεί πάνω στις γενιές κι έχουν σχηματίσει το μοναδικό κράμα σωμάτων και πνευμάτων, το οποίο συνιστά το εθνικό σύνολο.

Τα θεμέλιά μας βρίσκονται βαθιά στις χιλιετίες και ξεκινούν από τους προϊστορικούς οικισμούς των Κυκλάδων, περνούν από τον τάφο απ' όπου δραπέτευσε ο αναστάς Ιησούς και μετασχηματίζονται στην πολεμική ιαχή «Αέρα!», που συντάραξε τον πλανήτη το 1940.

Πάνω κει και σε χιλιάδες άλλες αγέραστες κι αγέλαστες πέτρες δημιουργήθηκαν τούτα τα ακλόνητα θεμέλια όπου στηρίζεται αυτός που αποκαλούμε Ελληνας άνθρωπος.

Οι κυβερνήσεις δεν έχουν μεγαλύτερη αξία από μια πρόσκαιρη, φθαρτή ταπετσαρία σ' αυτόν τον εθνικό οίκο και δεν έχουν δικαίωμα να αμφισβητούν με τις πράξεις τους την αγιοσύνη της παράδοσης.

Γιατί χρειάζονται τα Θρησκευτικά

 
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Αν πρόκειται να περάσεις Πανελλήνιες, τρέχεις όλη μέρα από το σχολείο στο φροντιστήριο και ξέρεις πως αν μπορείς να γλιτώσεις μία ώρα την εβδομάδα, θα το κάνεις. Θα ζητήσεις απαλλαγή από τα θρησκευτικά κι ας μην είσαι άθεος ή ετερόδοξος. Θα αδιαφορήσεις και για τη λογοτεχνία από τη στιγμή που ξέρεις ότι δεν πρόκειται να εξετασθείς επί του θέματος. Αν μάλιστα έχεις συμπληρώσει τα 17 σου, άρα θεωρείσαι ενήλικος από τον νόμο, και δεν χρειάζεσαι καν τη συγκατάθεση των γονέων σου για να απαλλαγείς, τότε δεν το σκέφτεσαι. Βάσει αυτής της λογικής ο τελειόφοιτος έχει τη διακριτική ευχέρεια να διδάσκεται ό,τι τραβάει η όρεξή του. Τότε ποίο το νόημα της γενικής παιδείας;

Αυτή είναι η χρησιμοθηρική απάντηση στη συζήτηση που άνοιξε μια δήλωση της κ. Αναγνωστοπούλου σε ραδιοφωνικό σταθμό. Η ίδια προσπάθησε να την περιβάλλει με δημιουργική ασάφεια στη συνέχεια, όμως η συζήτηση άνοιξε. Γιατί χρειάζονται τα θρησκευτικά στην εκπαίδευση; Αλλέως πώς: σε τι χρειάζονται τα θρησκευτικά; Η απάντηση της επίσημης εκκλησίας είναι ότι η ορθοδοξία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνισμού. Θα συμφωνήσω, όπως θα συμφωνήσω ότι το παιδί από το δημοτικό θα πρέπει να αποκτά το αίσθημα της χριστιανικής ηθικής, τον διαχωρισμό του καλού και του κακού, τον σεβασμό στον πατέρα σου και τη μητέρα σου.

Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; (Αγ Παϊσιος)

vulture-child
Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; Όλα εδώ μένουν. Μόνο οι αγαθοεργίες πηγαίνουν στον ουρανό. Ξέρεις γιατί γίνονται οι πόλεμοι; Για το χρήμα..
Κάποτε ήλθε εδώ ένας πολύ γνωστός γιατρός για να μιλήσουμε. Ήταν και η γυναίκα του γιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο. Παραπονιόταν ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις της οικογένειας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν.
Χαρακτήριζαν τους χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες, επειδή η ζωή τους -έλεγαν- δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους και τα έργα τους δεν είναι χριστιανικά.
Ακόμη και στο ευχέλαιο, που οι γονείς κάνουν μία φορά το χρόνο στο σπίτι τους και τα παιδιά, όσο ήταν μικρά συμμετείχαν, τώρα αντιδρούν και δεν παρευρίσκονται.
Ο γιατρός έδειχνε πολύ κουρασμένος και απελπισμένος για την πνευματική αδράνεια των παιδιών του. Και νόμιζε ότι όλες οι προσπάθειες, οι δικές του και της γυναίκας του πήγαν χαμένες, δεν έπιασαν τόπο, δεν άγγιξαν τα παιδιά.
Σε κάποια στιγμή ο γιατρός, βάζοντας το κεφάλι μέσα στις δυό του παλάμες, σαν να ήθελε να καλύψει το πρόσωπό του από ντροπή, μου είπε: Φοβάμαι πως το πολύ χρήμα μας έχει κάνει ζημιά.
Τον ρώτησα να μου πει, τί εννοούσε και εκείνος με απόλυτη ειλικρίνεια παραδέχτηκε ότι είχαν ξεφύγει από το μέτρο κι είχαν αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία απολύτως μη αναγκαία. Έχουμε τρία μεγάλα σπίτια, μου είπε. Ένα για μας και από ένα για το κάθε παιδί. Επίσης, δυό εξοχικά, τέσσερα ακριβά αυτοκίνητα, ένα σκάφος, καταθέσεις, πολλά υλικά.
Και συνέχισε: τα παιδιά κακόμαθαν και τώρα μας κατηγορούν ότι προκαλούμε. Επίσης, μας λένε ότι έχουμε παντρέψει πολύ όμορφα τον πλούτο και τον Χριστιανισμό. Και με παρακάλεσε να του πω τί πρέπει να κάνει για να βρουν πάλι την ειρήνη και την ενότητα στην οικογένεια τους.

Οδηγίες για τη διδασκαλία των μαθημάτων της Γ΄ τάξης του Γενικού Λυκείου και της Δ΄ τάξης του Εσπερινού Γενικού Λυκείου για το σχ. έτος 2015-2016



Μετά από σχετική εισήγηση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (πράξη 42/2015 του Δ.Σ.) το υπουργείο Παιδείας εξέδωσε τις παρακάτω οδηγίες σχετικά με τη διδασκαλία των μαθημάτων της Γ΄ τάξης του Γενικού Λυκείου και της Δ΄ τάξης του Εσπερινού Γενικού Λυκείου για το σχ. έτος 2015-2016:
 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΛ και
Δ΄ ΤΑΞΗΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΓΕΛ


Βιβλίο: «Θέματα Χριστιανικής Ηθικής» των Μ.Π. Μπέγζου, Α.Ν. Παπαθανασίου
Η διδακτέα ύλη ορίζεται ως εξής:
1. Ο ηθικός προβληματισμός. Η χριστιανική θεώρηση της Ηθικής
2. Εντολές και δόγματα: Συνταγές σκλαβιάς ή δρόμοι ελευθερίας;
3. Η ηθική συνείδηση
4. Τα κίνητρα των πράξεων στην ηθική ζωή
5. Η ελευθερία του ανθρώπου στις επιλογές και στις πράξεις του
7. Το κοινωνικό πρόβλημα
8. Το όραμα της ειρήνης και η πραγματικότητα
10. Το ανθρώπινο σώμα
11. Τα δύο φύλα
12. Η οικογένεια
13. Ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής
14. Βιοϊατρική και ηθική
16. Άρνηση και υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής
19. Η Εκκλησία και το οικολογικό πρόβλημα

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Εις δεινά ελληνικά θεραπεία ελληνική


Του
Πέτρου Μανταίου
"Εφημερίδα των Συντακτών"

«Ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι, σκόρπιοι εις τα βουνά και εις τα σπήλαια΄ το δημόσιο είναι πλακωμένο από δύο εκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητείτε οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη εις τους Αγγλους δανειστάς΄ ανάγκη να την ελευθερώσομε με την ίδια απόφαση ως θα την ελευθερώσομε και από τα άρματα του Κιουτάγια [Κιουταχή] και του Αιγύπτιου [Ιμπραήμ]. Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι΄προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου και των δακρύων παρά άλλο. Ο Θεός μου το ’δωσε, το παίρνω, θέλει να με δοκιμάσει […]

»Ως οι παλαιοί ήρωες ή βασιλείς της Ελλάδος πρέπει να φυτεύομε δένδρα, ν’ ανοίγομε δρόμους, να παλεύομε με τα θηρία του δάσους, να δέσομε την κοινωνία μας με νόμους σύμφωνους προς το έθνος μας΄ ούτε οπίσω ούτε εμπρός του καιρού μας΄ μη μου ζητείτε ζωγραφιές πολύτιμες εις οικοδόμημα ακόμη ατελείωτο. Μέτρο μας και άστρο εις δεινά ελληνικά θεραπεία ελληνική. Με το στόμα μας, όχι ως οι χειρουργοί της Ευρώπης κόφτοντες, αλλά με το στόμα μας να βυζαίνομε το έμπυο της πατρίδας μας διά να την γιάνομε […]

Ανοικτή επιστολή διαμαρτυρίας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων προς το ΔΣ της ΟΛΜΕ




Αθήνα 25 Σεπτεμβρίου 2015
Αριθμ. Πρωτ.: 126

Προς
Το ΔΣ της ΟΛΜΕ
Κορνάρου 2 & Ερμού, Τ.Κ. 10563
Αθήνα

Θέμα: Ανοικτή επιστολή διαμαρτυρίας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων προς το ΔΣ της ΟΛΜΕ

Μετά την ανακοίνωση που δημοσιοποιήθηκε από το ΔΣ της ΟΛΜΕ για το ευαίσθητο ζήτημα της απαλλαγής των μαθητών από το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ), αισθανόμαστε την ανάγκη, ως Θεολόγοι επιστήμονες, υπεύθυνοι παιδαγωγοί και συνάδελφοι, να προβούμε στις παρακάτω παρατηρήσεις:

1. Εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για τον τρόπο με τον οποίο το ΔΣ της ΟΛΜΕ αναλαμβάνει τέτοιες πρωτοβουλίες για ένα τόσο πολύπτυχο και ευαίσθητο ζήτημα, χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας διάλογος με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, τα χιλιάδες μέλη της οποίας είναι και μέλη της ΟΛΜΕ. Αυτό συνιστά αντισυναδελφική και αντιδεοντολογική ενέργεια, ατόπημα που τραυματίζει το κοινό αίσθημα για δημοκρατικές διαδικασίες και, ταυτόχρονα, προσβάλλει και υποτιμά, από ηθικής και συνδικαλιστικής απόψεως, τους Θεολόγους εκπαιδευτικούς της ΟΛΜΕ. Ο τρόπος δε, με τον οποίο διατυπώνεται το αίτημα του ΔΣ της ΟΛΜΕ προς τον Υπουργό Παιδείας, αφού πρώτα το «συζήτησε … και αποφάσισε» προδίδει το πνεύμα μιας αλάθητης αυθεντίας, που αποφαίνεται επί ενός ζητήματος, ερήμην αυτών στους οποίους αφορά άμεσα. 

Για τους «Χαλασοχώρηδες» Ή Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης εκλογές και πολιτικό ήθος


Στέλιος Κούκος

Κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές, το μυαλό μου πάει στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και το διήγημά του «Οι Χαλασοχώρηδες». Ο ίδιος το αποκαλεί «μικρά μελέτη» - άλλωστε είναι εκτεταμένο και καταλαμβάνει 61 σελίδες στην κριτική έκδοση του Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου και των εκδόσεων Δόμος. Θα μπορούσε όμως κάποιος να το χαρακτηρίσει και νουβέλα.
Όπως και να έχει, οι «Χαλασοχώρηδες» αποτελούν κορυφαίο, γλαφυρότατο δοκίμιο πολιτειολογίας, που θα έπρεπε να διδάσκεται σε σχολές πολιτικών επιστημών, δημοσιογραφίας, κοινωνιολογίας, λαογραφίας ή ακόμα και φιλοσοφίας ή θεολογίας. Παρ’ όλα αυτά, μη νομίσετε ότι το κείμενο αυτό αποτελεί ένα πληκτικό δοκιμιακό έργο - κάθε άλλο. Νομίζω πως το χιούμορ, η λεπτή ειρωνεία, ακόμα και το σπαρταριστό γέλιο τις περισσότερες φορές υπερισχύουν, δίνοντας ένα ιδιαίτερα ζωντανό και απολαυστικό έργο. Και βεβαίως ο αναγνώστης μπορεί να διαπιστώσει πως εδώ έχουμε ένα πραγματικό λογοτεχνικό έργο και όχι μια εξωραϊσμένη... λογοπλοκή που θέλει να παρουσιάζεται ως λογοτεχνία.
Ο Σκιαθίτης όμως χρησιμοποιεί τη λογοτεχνία ως όχημα για να μας μεταφέρει χίλια δυο «χρήσιμα» πράγματα, να μας λύσει γρίφους, να μας παραδώσει έναν κόσμο που χάνεται, έναν άλλο που αναδύεται, σκέψεις και αντιλήψεις αιώνιες, όπως αυτές καταγράφονται στο κοινωνικό σώμα, χωρίς ο ίδιος να στέκει ξένος παρατηρητής, αλλά παίρνοντας θέση μέσα από το έργο του.

Ο Πρύτανις


Ο Πρύτανις

Λένε, ότι ο βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος θ' (1560-1574) είχε ένα γελωτοποιό, πού κάθε ήμερα έλεγε και έκανε τόσα «χαζά» αστεία, ώστε ο βασιλιάς και οι αυλικοί του ξεκαρδίζονταν στα γέλια διασκεδάζοντας με την «χαζομάρα» του, χωρίς να σκέπτονται, ότι ένας άνθρωπος πού ξέρει και κάνει κάθε ήμερα καινούργια «χαζά» αστεία, δεν μπορεί να είναι τόσο χαζός, όσο φαίνεται. Ενθουσιασμένος λοιπόν από τα «χαζά» του αστεία ο βασιλιάς, του απένειμε τίτλο ευγενείας! Τον ονόμασε «πρύτανη των ηλιθίων». Του έδωκε μάλιστα και σαν διάσημο ένα ειδικό σκήπτρο! Και του είπε:
— Σε αναγορεύω «πρύτανη των ηλιθίων». Και σαν σύμβολο του τίτλου σου, πού τον απέκτησες επάξια με τις τόσες χαζομάρες σου, σου δίνω και αυτό το σκήπτρο. Κράτησε το• Σου ανήκει δικαιωματικά. Μα αν βρης άλλον άνθρωπο πιο χαζό από σένα, του το δίνεις!
Επέρασε καιρός από. τότε. Και να, ο βασιλιάς είναι βαριά άρρωστος. Πεθαίνει. Κοντά του είναι διάφοροι αξιωματούχοι του. -Και ο «πρύτανις των ηλιθίων». Και αρχίζει ο διάλογος•
— Τι κάνεις, Μεγαλειότατε;
— Φεύγω, αγαπητέ «πρύτανη»!
— Για που, βασιλιά μου;
— Δεν ξέρω για που! Μα για πολύ μακρυά!...
- Και πότε αναχωρείς;
- Δεν ξέρω πότε ακριβώς!
— Και πότε θα γυρίσεις;
— Ποτέ πια! Θα μείνω εκεί για πάντα!...
— Και τι θα βρής, εκεί;
- Δεν ξέρω! Τίποτε!
— Τουλάχιστον ειδοποίησες; Σε περιμένουν εκεί φίλοι;

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν; Εξαρτάται από το ζητούμενο και το χρόνο παρατήρησης του φαινομένου

 

Νέα κυβέρνηση, …ίδια πολιτική (φαίνεται βέβαιη για άλλη μια φορά). Ο λόγος;
Οι εκλογές τελείωσαν. 400.000 λιγότερες ψήφους πήραν αθροιστικά τα δυο κόμματα της κυβέρνησης σε σχέση με τον Ιανουάριο. Παρά το ότι το λευκό, το άκυρο και η αποχή δεν εκπροσωπούνται με κενές έδρες στη Βουλή, προφανώς αυτό έπαιξε κάποιο ρόλο. Με λιγότερη έπαρση απ’ ό,τι συνήθως, αλλά με τα ίδια πάντα λόγια ανέλαβαν οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης. Όλοι τόνισαν από πού έλαβαν την «καθαρή εντολή»: από τον λαό. Το θέμα μας αρχικά δεν είναι κατά πόσον το πολίτευμα είναι ή όχι «του λαού», αλλά κατά πόσον αλλάζει η πολιτική κατεύθυνση της χώρας από το 1974 (για να μην το πιάσουμε παλιότερα), όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις. Ας δούμε τον τομέα της παιδείας, κάνοντας και κάποιες συγκρίσεις με την γενικότερη πολιτική των διαφορετικών κυβερνήσεων.
Νίκος Φίλης, Σία Αναγνωστοπούλου και Θεοδόσης Πελεγρίνης είναι τα νέα ονόματα στον κυβερνητικό χώρο της παιδείας. Και οι τρεις τους σηματοδοτούν «λαϊκές» θέσεις. Ο πρώτος, ως βουλευτής, μίλησε εμφατικά για ανθρωποκεντρική πολιτική, εννοώντας ότι οι ανθρώπινες δράσεις πηγάζουν αποκλειστικά από την ανθρώπινη (δηλαδή τη λαϊκή) βούληση, η δεύτερη, ως ιστορικός, είναι γνωστή για τις διεθνιστικές της αντιλήψεις και την άποψη ότι ο εθνισμός των Ελλήνων απειλεί -ρατσιστικά- την πολυεθνική ελλαδική κοινωνία, ο τρίτος είναι ευρέως γνωστός από την λαϊκή του πολιτική ως πρύτανης. Αποτελεί -όπως και η Αναγνωστοπούλου- έναν θερμό υποστηρικτή του δυτικού διαφωτισμού, δηλαδή των λαϊκών κατακτήσεων στις οποίες αυτός οδήγησε. Κοινό στοιχείο όλων η «αριστερή» ταυτότητα η οποία, αντίθετα με την «δεξιά», όπως λέγεται, θέλει να αλλάξει τα πράγματα προς την κατεύθυνση της «προόδου» και να μην «συντηρήσει» την παρακμή και την κοινωνική αδικία της παραδοσιακής κοινωνίας.

Το Ἀντίδωρο (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

 
 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ 

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015 

ΚΑΤΗΧΗΣΗ
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ
1. Στό σημερινό μου σύντομο κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς μιλήσω γιά τό Ἀντίδωρο, πού παίρνουμε στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας. Λέγεται «Ἀντίδωρο», γιατί τό παίρνουμε ἀντί τῶν «Δώρων». «Δῶρα», «τίμια Δῶρα», καλοῦμε τήν θεία Κοινωνία. «Δωρεάν» μᾶς δίνει ὁ Χριστός τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του στήν θεία Κοινωνία, «δωρεάν» χωρίς νά μᾶς ἀξίζει, γι᾽ αὐτό καί τά λέμε «Δῶρα». Τό Ἀντίδωρο, λοιπόν, οἰκονομήθηκε γι᾽ αὐτούς, πού γιά διάφορους λόγους δέν μπορεῖ νά κοινωνήσουν καί ἔτσι, ἀντί τῆς θείας Κοινωνίας, ἀντί τῶν Τιμίων Δώρων, παίρνουν γιά εὐλογία τό Ἀντίδωρο.

Για τους λίθους που θα φωνάξουν!

Του Οσίου πατρός ημών Νικολάου Βελιμίροβιτς
Όταν ο Κύριος έμπαινε για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα, ο λαός βγήκε να τον προϋπαντήσει. Αμέτρητα μάτια έκθαμβα τον έβλεπαν και αμέτρητα στόματα χαρούμενα του φώναζαν:
«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» (Μαρκ. 11,9). Ακούγοντας αυτό οι Φαρισαίοι, κινούμενοι από ζηλοφθονία του ζήτησαν να μην επιτρέπει στον λαό να φωνάζει. Τους απαντά ο ταπεινός Κύριος: «Αν αυτοί σιωπήσουν, θα φωνάξουν οι λίθοι» (Λουκ. 19,40). Τώρα μετά από είκοσι αιώνες ρωτάτε τι είδους λίθοι είναι αυτοί και αν μπορούν οι λίθοι να φωνάξουν;
Δεν έχετε διαβάσει πως οι Εβραίοι μετά πέντε μέρες σιώπησαν και πως οι πέτρες φώναξαν ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού; Όταν εξέπνευσε την Μεγάλη Παρασκευή πάνω στον Σταυρό «η γη σείστηκε και οι πέτρες σκίστηκαν» (Ματθ. 27,51). Οι πέτρες σκίστηκαν από τον σεισμό, διαλύθηκαν. Αυτή είναι η γλώσσα των λίθων. Μπορεί άραγε να υπάρξει δυνατότερη γλώσσα και φοβερότερη φωνή και πιο οφθαλμοφανής μαρτυρία του ευλογημένου Βασιλέα που κατέβηκε ανάμεσα στους ανθρώπους και οι ανόητοι τον αρνήθηκαν και τον θανάτωσαν;

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ:Ο Μητροπολίτης Παραμυθιάς βράβευσε μαθητή του Λυκείου Μαργαριτίου



Στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Παραμυθίας κ.κ. Τίτος απένειμε στον μαθητή του Λυκείου Μαργαριτίου Χρήστο Νάστα καταγόμενο από το Ελευθέρι Θεσπρωτίας, το 3ο Βραβείο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος,την Εικόνα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και ειδικό Τόμο εκ της Αποστολικής Διακονίας, για τη διάκριση του στην κατηγορία νικητών Δοκιμίου Λυκείου δια τον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό με θέμα: «Ιχνηλατώντας τα μονοπάτια που διάβηκε ο πατρό-Κοσμάς : Η ζωή, το έργο και το μαρτύριο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού».
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης, παρουσία του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου π. Βελισσαρίου Σάντα, της Σχολικής Συμβούλου Κυρίας Μαρούλας Παπαευσταθίου και της Καθηγήτριας Θεολογίας Κυρίας Ιωάννας Σερίφη, συνεχάρη τον μαθητή για τη συμμετοχή και τη διάκριση του στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό, και ευχήθηκε να έχει την ευλογία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, να τον στηρίζει στη ζωή του και να έχει καλή πρόοδο και επιτυχία στις Πανελλήνιες Εξετάσεις. 
Τέλος του απένειμε την Εικόνα του Πολιούχου της Ιεράς Μητροπόλεως Αγίου Δονάτου και χρηματικό έπαθλο.

Σε αυτή την ζωή ότι είναι γραφτό να αποκτήσεις συνήθως το κερδίζεις με πολύ πόνο!


Σε αυτή την ζωή ότι είναι γραφτό να αποκτήσεις συνήθως το κερδίζεις με πολύ πόνο! Πριν λοιπόν ζηλέψεις το χαμόγελο στα χείλη κάποιου άλλου

Πριν σκεφτείς πως η δική του ζωή σε σχέση με την δική σου είναι τέλεια.

Σκέψου πως τα περισσότερα στόματα που γελούν, το κάνουν για να μην ακούγονται τα δάκρυα που χύνει η ψύχη τους.

Και λογάριασε τις ατελείωτες νύχτες που πέρασαν χωρίς αυτό το χαμόγελο.

Και μελέτησε το ηθικό δίδαγμα....

Και θυμήσου…

Πριν κλάψεις για όσα δεν κατέχεις και πριν λυπηθείς επειδή αυτά που έχεις δεν αξίζουν,χαμογέλα για όσα θες να έρθουν...

Γιατί θα έρθει μια στιγμή που θα θυμάσαι, πως έκλαψες πολύ για όσα δεν είχες, λυπήθηκες για πράγματα που τελικά άξιζαν και ποτέ δεν χαμογέλασες για όσα σου ήρθαν, γιατί ήσουν πολύ απασχολημένος ζητώντας ένα
χαμόγελο που δεν σου ανήκει…

Δεν σε καταλαβαίνω όπως μου μιλάς!

Όταν στην προσευχή δεν αισθανόμαστε παρηγοριά, τότε κάτι συμβαίνει.

Θα πρέπει να μετανοήσουμε και να το διορθώσουμε. 

Δεν είναι όπως λένε μερικοί ότι από φθόνο του διαβόλου συμβαίνει, αλλά σαν να μας λέει ο Θεός: δεν σε καταλαβαίνω όπως μου μιλάς!

Η προσευχή όπως και η θεία Κοινωνία, είναι μυστική βρώση. Γι' αυτό χρειάζεται προετοιμασία, καθαρή συνείδηση.

γέροντας Παΐσιος

Να προσεύχεσαι κάθε φορά που κάθεσαι στο τραπέζι.



«Να προσεύχεσαι κάθε φορά που κάθεσαι στο τραπέζι.

Όταν δέχεσαι το ψωμί, να αποδίδεις την ευχαριστία σ’ Αυτόν που το έδωσε. 

Όταν με οίνο στηρίζεις την ασθένεια του σώματος, να θυμάσαι Αυτόν που σου παρέχει το δώρο για να ευφραίνεται η καρδιά και να καταπραΰνονται οι ασθένειες. 

Πέρασε η ανάγκη των φαγητών; Η μνήμη όμως του Ευεργέτη να μην παρέλθει. 

Κάθε φορά που φοράς τον χιτώνα να ευχαριστείς Αυτόν που σου τον έδωσε. Όταν ντύνεσαι το ρούχο, να αυξήσεις την αγάπη στον Θεό, ο οποίος μας χάρισε κατάλληλα σκεπάσματα και για τον χειμώνα και για το καλοκαίρι, τα οποία και τη ζωή μας προφυλάσσουν και την ασχήμια . 

Τελείωσε η ημέρα; Να ευχαριστείς Αυτόν που μας χάρισε τον ήλιο για να μας εξυπηρετεί στα έργα της ημέρας και που έδωσε το φως για να φωτίζει τη νύχτα και να εξυπηρετεί τις λοιπές ανάγκες της ζωής» 

Του Αγίου Μεγάλου Βασιλείου

Δελτίο τύπου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων(ΠΕΘ) σχετικά με δηλώσεις της Αναπλ. Υπουργού Παιδείας και της ΟΛΜΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών


Αθήνα 25 Σεπτεμβρίου 2015
Αριθμ. Πρωτ.: 125

Δελτίο τύπου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)
σχετικά με δηλώσεις της Αναπλ. Υπουργού Παιδείας και της ΟΛΜΕ
για το μάθημα των Θρησκευτικών

Με αφορμή αφενός όσα δήλωσε η νέα Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας, κ. Σία Αναγνωστοπούλου, σε συνέντευξή της «Στο Κόκκινο» και αφετέρου ένα Δελτίο Τύπου της ΟΛΜΕ, σχετικά με το ζήτημα των απαλλαγών από το μάθημα των Θρησκευτικών, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων αισθάνεται την υποχρέωση να υπενθυμίσει προς όλους ότι το ζήτημα έχει λυθεί οριστικά με τελεσίδικες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, που δεσμεύουν τη διοίκηση και επομένως την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Άπαντες οι αρμόδιοι για τη λήψη αποφάσεων αλλά και οι συνάδελφοι συνδικαλιστές οφείλουν να μελετήσουν σε βάθος το περιεχόμενο της τελευταίας Εγκυκλίου καθώς και των σχετικών δικαστικών αποφάσεων, πριν προβούν σε προτάσεις και διατυπώσουν απόψεις για το ζήτημα.

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Αντικληρικαλισμός: η «Αχίλλειος πτέρνα» της Αριστεράς



H ιδεολογία περιλαμβάνει όλα εκείνα τα «ερμηνευτικά σχήματα» με τα οποία ευρύτεροι πληθυσμοί αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούν, τη θέση τους και τις προοπτικές τους μέσα σε αυτόν. Το τι είναι «καλό» και το όχι, το τους «συμφέρει» και τι όχι, το τι αποτελεί «πρόοδο» και τι όχι όλα αυτά καθορίζονται από τα ιδεολογικά σχήματα που έχουν ήδη αποδεχθεί.

Το τι μπορεί να αλλάξει, πώς μπορεί να αλλάξει, τι ρίσκο είναι διατεθειμένη η κοινωνία να αναλάβει και το κόστος να καταβάλει, για να αλλάξει τις συνθήκες μέσα στις οποίες ζει όλα αυτά αποτελούν στοιχεία της ιδεολογίας, και μάλιστα κατεξοχήν πολιτικά στοιχεία της ιδεολογίας που κυριαρχεί κάθε φορά. Επομένως, η κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία, καθορίζει και μείζονες στρατηγικές επιλογές μιας κοινωνίας. Τα ιδεολογικά σχήματα που αποδέχεται η πλειονότητα του πληθυσμού για την ερμηνεία του κόσμου, επηρεάζουν άμεσα και τις στρατηγικές που επιλέγει ή αποδέχεται για την διατήρηση ή την ανατροπή της πραγματικότητας. Έτσι, πολλές φορές, η «απόκλιση» που υπάρχει ανάμεσα στον «ορθολογισμό» (τις ορθολογικές επιλογές στρατηγικής) και την πραγματικότητα (τις επιλογές που τελικώς υιοθετούνται), οφείλεται στην κυρίαρχη ιδεολογία. Οι κοινωνίες δεν κάνουν πάντα τις καλύτερες επιλογές για τον εαυτό τους και το μέλλον τους, επειδή συχνά βρίσκονται υπό την επήρεια ιδεοληψιών που τις αποπροσανατολίζουν.

Πώς μπορεί ένας άνθρωπος με σαρκικό φρόνημα να γίνει πνευματικός άνθρωπος;



Πώς μπορεί ένας αμαρτωλός να γίνει δίκαιος;

Πώς μπορεί η χάρη του Θεού να εισέλθει σ” έναν άνθρωπο και να αντικαταστήσει το σαρκικό φρόνημά του και τη σαρκική θέλησή του;

Πώς μπορεί το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει την καρδιά ενός ανθρώπου; Πώς μπορεί το νερό να μεταβληθεί σε κρασί;».

Γνωρίζουμε πως, όταν το Πνεύμα του Θεού κατήλθε επί των αποστόλων, αυτοί έγιναν διαφορετικοί άνθρωποι, καινοί, αναγεννημένοι άνθρωποι. Επίσης, μέσα από χιλιάδες παραδείγματα, γνωρίζουμε ότι άνθρωποι με σαρκικό βίο και πολιτεία μεταβλήθηκαν σε πνευματικούς, ανακαινισμένους ανθρώπους…

Συνεπώς γνωρίζουμε ότι, όπως τότε έτσι και τώρα συμβαίνει αυτό, με την ενέργεια της Χάριτος του Θεού, του Παρακλήτου Πνεύματος. Εμείς δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε πώς συμβαίνει αυτό! Για μας αρκεί να γνωρίζουμε ότι συμβαίνει· και να αγωνιζόμαστε να συμβεί και σ” εμάς, καθότι η Χάρη του Θεού δίνεται σε όποιον τη ζητάει και προετοιμάζεται να γίνει άξιος για να τη λάβει!
 Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να εξηγήσει κανείς τα πνευματικά πράγματα σε ανθρώπους που σκέπτονται και κρίνουν μόνον κατά τη σάρκα!

Η Παποσύνη εμπνέει πάντα το Φανάρι



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η παποσύνη εμπνέει το Φανάρι. Επιδίωξε να αναβαθμιστεί το Γραφείο του στην Αθήνα σε Νομική Προσωπικότητα Διεθνούς Δικαίου, δηλαδή σε «πρεσβεία», κατά τα πρότυπα της νουντσιατούρας που διαθέτει το Βατικανό. Η ενέργεια προχώρησε ερήμην της Εκκλησίας της Ελλάδος δια του πρώην Υπουργού Εσωτερικών κ. Γ. Κατρούγκαλου και η υλοποίηση της απετράπη λόγω της έγκαιρης, πειστικής και αποτελεσματικής παρέμβασης του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου στους Υπουργούς Εξωτερικών και Παιδείας.

Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος μας επισήμαναν ότι η πρόσφατη απόπειρα μετατροπής του Γραφείου της Αθήνας σε «πρεσβεία» είναι η πιο πρόσφατη σε μια σειρά ενεργειών του Φαναρίου σε βάρος της Εκκλησίας της Ελλάδος, μετά την άρνηση του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου και της μεγάλης πλειονοψηφίας της Ιεραρχίας να υπακούσουν στη θέληση του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και να εκλέξουν στη Μητρόπολη Ιωαννίνων τον προταθέντα από αυτόν Ελλαδίτη Αρχιμανδρίτη Αμφιλόχιο Στεργίου.

Όπως μας σημείωσαν οι εν λόγω Μητροπολίτες δεν είναι τυχαίο ότι για πρώτη φορά προσκλήθηκαν στο Φανάρι όλοι οι Μητροπολίτες των «Νέων Χωρών» της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά την ετήσια σύναξη των αρχιερέων του Οικουμενικού Θρόνου, από τους οποίους μάλιστα ζητήθηκαν «δηλώσεις νομιμοφροσύνης» προς Αυτόν από τηλεοπτικό εκκλησιαστικό ελληνικό κανάλι. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι λίγες ημέρες μετά την αποτυχία του να εκλεγεί Μητροπολίτης Ιωαννίνων ο Αρχιμανδρίτης

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Ας επιστρέψετε, λοιπόν, στον Αληθινό Θεό, επειδή μόνο σ’ Αυτόν υπάρχει η Σωτηρία.( Αγίου Νικολάου Αχρίδος )



Όταν αποφάσισε ο Κύριος να καταστρέψει τη Γη!
Έτσι ξεκινάει η μαρτυρία του προφήτη Ησαΐα. Ο Ησαΐας δεν αυτοαποκλήθηκε προφήτης όπως κάνουν πολλοί ψευδοπροφήτες στην εποχή μας και μιλούν έτσι: Θα συμβεί αυτό…, και στη συνέχεια ποτέ δεν συμβαίνει τίποτε. 

Ο μεγάλος προφήτης είχε φλόγα θεϊκή στο στόμα προερχόμενη από άγγελο του Θεού, για να είναι καθαρός από κάθε πλάνη, και να μπορεί να προφητεύει την αλήθεια και κάθε τι που προερχόταν από το Θεό. 

Ο Ησαΐας είναι ένας από τους μεγαλύτερους προφήτες στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, επειδή προφήτευσε τα πιο σημαντικά γεγονότα στο θεϊκό έργο της σωτηρίας του ανθρώπου.Προφήτεψε τη γέννηση του Σωτήρα από την Παρθένο Μαρία. 

Προφήτεψε το γενεαλογικό δέντρο του Ιησού Χριστού, το οποίο έχει τις ρίζες του στον Ιεσαί και στον οίκο Δαβίδ. Απόγονοι του Δαβίδ υπήρξαν ο δίκαιος Ιωακείμ και η Άννα, οι γονείς της Παρθένου Μαρίας, και ο δίκαιος Ιωσήφ ο προστάτης της.

Γέροντας Παΐσιος: Ο Χριστιανισμός ολόκληρος θα ενωθεί!



(...) Θα μηχανευτούν πολλά, αλλά από τον διωγμό που θα προκύψει, ο χριστιανισμός ολόκληρος θα ενωθεί. Όχι όμως έτσι που το θέλουν αυτοί που μηχανεύονται την παγκόσμια ένωση των εκκλησιών, θέλοντας να υπάρχει επικεφαλής ένας θρησκευτικός ηγέτης. Θα ενωθεί, γιατί οι καταστάσεις που θα δημιουργηθούν θα έχουν ως αποτέλεσμα να ξεχωρίσουν τα πρόβατα του Χριστού από τα ερίφια. Το κάθε πρόβατο θα κοιτά να είναι κοντά με τ' άλλα πρόβατα και έτσι θα πραγματοποιηθεί το "μία ποίμνη, είς ποιμήν".

Πρόσεξες; Το βλέπουμε εν μέρει να πραγματοποιείται: Οι χριστιανοί, είδες, έχουν αρχίσει να αισθάνονται ότι βρίσκονται μέσα σε ανθυγιεινό κλίμα και προσπαθούν να φεύγουν απ' τις αρρωστημένες καταστάσεις και να τρέχουν κατά χιλιάδες στα μοναστήρια και στις εκκλησίες.

Σε λίγο θα δείτε σε μια πόλη να υπάρχουν μόνο δύο μερίδες ανθρώπων, αυτοί που θα ζουν άσωτοι και μακριά από τον Χριστό ζωή και οι άλλοι που θα τρέχουν στις αγρυπνίες και στα προσκυνήματα. Μεσαία κατάσταση, που υπήρχε ως τώρα, δεν θα μπορεί πλέον να υπάρχει.

Χωρίς φιλότιμο δεν έρχεται η θεία χάρης . Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.!


 

– Γέροντα, γιατί δεν γεμίζω από την προσευχή, ενώ φροντίζω να είμαι συνεπής στα πνευματικά μου καθήκοντα;

– Έ, πώς να γεμίσης;

Έτσι θα γεμίσης; Θέλει γύρισμα το κουμπί αλλού. 

Εξέτασε να δής πόσο δουλεύεις στην πνευματική ζωή με την λογική και πόσο με την καρδιά· πόσο κινείσαι από την ευρωπαϊκή συνέπεια και πόσο από το ορθόδοξο φιλότιμο. Αυτό που λέμε «συνέπεια», μερικές φορές είναι εγωισμός και μας κλέβει. Να φανώ συνεπής, για να δείξω στους άλλους ότι είμαι σε όλα εντάξει. Τότε όμως η ζωή μου γίνεται μια μεγάλη αταξία πνευματική. 

Να κινήσαι παντού με φιλότιμο, γιατί σ᾿ αυτήν την συχνότητα κινούνται ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι... Χωρίς φιλότιμο δεν έρχεται η θεία χάρης .

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.! 

Ο δάσκαλος του Γένους Φώτης Κόντογλου



«Όποτε καθίσω και λογαριάσω τι γερό, τι ακατάλυτο έχω στην βιβλιοθήκη μου, τι θα μπορούσα να πιάσω σε μίαν ώρα ανάγκης και να στυλωθώ, πιάνω τον Κόντογλου…»

(Γιώργος Ιωάννου)

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος, Κιλκίς 

Στις 13 Ιουλίου του 1965 κλείνει για πάντα τα μάτια του ο Φώτης Κόντογλου, ο Δάσκαλος του Γένους, ο «αρχαίος» άνθρωπος της Ανατολής. Κατά το ξόδι του, ο τότε αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Χρυσόστομος, είπε μεταξύ άλλων:

«Τοιούτον άνδρα προπέμπομεν σήμερον, αδελφοί, άνδρα, ο οποίος μπορεί να καταταγή, χωρίς υπερβολήν, μεταξύ των αγίων και ομολογητών της Πίστεως. Διότι οι ομολογηταί της Πίστεως αυτό ακριβώς έκαμνον, ό,τι έκαμνε και ο αείμνηστος Φώτιος. Εστάθη ευθυτενής, εστάθη γενναίος απέναντι των πολεμίων της Ορθοδόξου ημών Πίστεως και εγκατάλειψεν εις τον κόσμον αυτόν μίαν παράδοσιν, αλλά και γραπτόν λόγον, ίνα η νεωτέρα γενεά εκπαιδεύεται εις τα ελληνοχριστιανικά νάματα…».Όταν αυτά λέγονται από το στόμα του αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Χατζησταύρου, Μακεδονομάχου, αρχιδιακόνου και δεξί χέρι του εθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης αλλά και προμάχου και υπερασπιστή της αγίας Ορθοδοξίας μας, τότε «τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων»;

Όντως έζησε οσιακά, ορθόδοξα ο μαστρο-Φώτης, που φέτος τιμάμε τα 50 χρόνια από την κοίμησή του.
Αφήνουμε όμως τον ίδιο να διηγηθεί τον βίο και την πολιτεία του, σε επιστολή του στις 5 Αυγούστου του 1964 στον επίσης μακαριστό γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη. Περιλαμβάνεται στην εξαίρετη έκδοση του Ιερού Κοινοβίου Οσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Παιονίας Κιλκίς, "Ο Φώτης Κόντογλου στην τρίτη διάστασή του". (Γουμένισσα 2003, σελ. 64-66):

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Το Καρότο, το Αυγό και το Τσάι



«Σου έχω πει την ιστορία την παλιά με το τσάι, το καρότο και τ' αυγό;»
Η Έλλη γνέφει «όχι».
«Άκου, λοιπόν!» αρχίζει ο παππούς.
«Κάποτε παραπονιόταν ένας άνθρωπος πως είχε βάσανα πολλά. Τον κάλεσε, που λες, στο σπίτι της κάποια σοφή γερόντισσα, έβαλε ένα τσουκάλι με νερό να βράσει κι έριξε μέσα ένα καρότο κι ένα αυγό. Όταν έβρασαν καλά, έφτιαξε λίγο τσάι του βουνού και ρώτησε τον άνθρωπο τι βλέπει.
"Ένα καρότο που έχει μαλακώσει από το βράσιμο κι ένα σφιχτό αυγό", της είπε κείνος.
"Και τι μυρίζει;" ρώτησε η γερόντισσα.
"Μοσχοβολάει τσάι του βουνού!" της απαντάει.


"Ε, λοιπόν, οι λύπες και οι στενοχώριες μοιάζουνε με νερό που βράζει" λέει η γερόντισσα. "Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν δυνατοί, μα σαν τους βρουν αναποδιές, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το καρότο, που μαλακώνει και διόλου δύναμη δεν έχει πια.
Άλλοι πάλι μοιάζουνε με το αυγό. Μέσα τους είναι αδύναμοι και μόνο ένα τσόφλι έχουν απ' έξω να τους προστατεύει. Όταν έρθουν δύσκολοι καιροί, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το αυγό και, σαν αυτό, γίνονται κι από μέσα τους σκληροί.
Μα είναι κι άλλοι που θυμίζουνε το τσάι. Όταν τους βρίσκουν βάσανα, είναι κι εκείνοι σαν να πέφτουν σε βραστό νερό, μα ούτε σκληραίνουν, ούτε μαλακώνουν. Μεταλλάζουν μόνο το νερό σε τσάι του βουνού που ευωδιάζει. Κι ευφραίνονται με τη μοσχοβολιά του όσοι βρίσκονται κοντά. Τις λύπες και τις στενοχώριες, πάει να πει, τις κάνουν γνώση, καλοσύνη και χαρά.
Πήγαινε στο καλό λοιπόν" του λέει η γερόντισσα "και φρόντισε να είσαι σαν το τσάι."»

Αγιος Παντελεήμων Δραπετσώνας: Ι. ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ 1 & 2 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ



Ι. ΝΑΟΥ ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου

19:00 Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ.

20:30 Λιτάνευσις της ιεράς εικόνος και των λειψάνων των Αγίων.

23:00 Ιερά αγρυπνία

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου
07:00 Όρθρος και Πανηγυρική Θ. Λειτουργία Ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ.

18:00 Μεθέορτος Εσπερινός και Ιερά Παράκλησις των Αγίων.


Στον Ι. Ναό μας, κατά το ανωτέρω διήμερο, θα τίθενται προς προσκύνηση τεμάχια Ιερών Λειψάνων των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης που θησαυρίζονται στο Ναό μας.

Συγκοινωνία:
859(μπλε λεωφορειο) από ΗΣΑΠ Πειραιά, στάση Αγ Παντελεήμωνος
20 (τρόλευ) από ΗΣΑΠ Πειραιά, στάση Ούλωφ Πάλμε

130 ξεχωριστές ευκαιρίες για όλη την οικογένεια στον Πειραιά στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

130 ξεχωριστές ευκαιρίες για όλη την οικογένεια στον Πειραιά στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς

Η ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και ανταποκρινόμενη στις ανάγκες των καιρών, διοργανώνει για 4η συνεχόμενη χρονιά, το τρίμηνο πρόγραμμα «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...», από 1η Οκτωβρίου έως και 31 Δεκεμβρίου.
Συμμετέχοντας στην καθημερινή αγωνία του Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, και αναζητώντας λύσεις στις δυσκολίες που καθημερινά λιγοστεύουν τις ελπίδες μας, η ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και ανταποκρινόμενη στις ανάγκες των καιρών, διοργανώνει για 4η συνεχόμενη χρονιά, το τρίμηνο πρόγραμμα «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...», από 1η Οκτωβρίου έως και 31 Δεκεμβρίου.
Μετά την αποδοχή και τη ζωντανή συμμετοχή των ενοριτών αλλά και των φίλων της Ενορίας τις προηγούμενες 3 χρονιές, ετοιμάστηκε ο νέος κύκλος του προγράμματος, με ακόμη περισσότερες δραστηριότητες και εκδηλώσεις, ελπίζοντας να αποτελέσουν αφορμές και σταθμοί για μια εποικοδομητική πορεία.
Παράλληλα με τις Λατρευτικές συνάξεις του Ναού, θα προσφέρονται καθημερινές ευκαιρίες παρακολούθησης και συμμετοχής σε πολυποίκιλες και καινοτόμες δράσεις, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων. Έτσι, τα μέλη της Ενορίας και όσοι επιθυμούν, καθημερινά θα βρίσκουν ένα ζεστό καταφύγιο στην αγκαλιά της ενοριακής οικογένειας, που θα λειτουργεί ως αντίδοτο στη μοναξιά και την απομόνωση που ταλαιπωρούν πολλούς συνανθρώπους μας.
Το πρόγραμμα θα ξεκινήσει την Πέμπτη 1η Οκτωβρίου με αγρυπνία, ενώ η επίσημη έναρξη θα πραγματοποιηθεί με τον Αγιασμό που θα τελέσει ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, την Κυριακή 4 Οκτωβρίου, στις 7.30 μ.μ.

Το πρόγραμμα «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...», περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:

Εκκλησία και μασονία

Φώτιος Σπάσκι

Εκκλησία και μασονία

... στη Ρωσία των αρχών του 19ου αιώνα. Ένα στιγμιότυπο, μερικές σκέψεις
  
Γεώργιος Δ. Παναγόπουλος

Δημοσιεύω εδώ ένα κείμενο που συνέταξα με αφορμή τη σχετικά πρόσφατη δημοσίευση ενός βιβλίου στη Ρωσία αφιερωμένο στον αντιμασονικό αγώνα του αρχιμ. Φωτίου Σπάσκι. Το πρώτο μέρος του παρόντος έχει ήδη δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ.
Από τα μέσα του 18ου αιώνα ο ελευθεροτεκτονισμός (μασονία) είχε αρχίσει να εξαπλώνεται στη ρωσική αυτοκρατορία και να εισδύει με αρκετή επιτυχία ακόμα και στους αυλικούς κύκλους της Αγίας Πετρούπολης. Ο ειδικός σλαβολόγος Μάνφρεντ Χίλντερμαιερ υποστήριξε τη θέση ότι ο ρωσικός μασονισμός δεν επεδίωκε σκοπούς πολιτικούς αλλά μόνο παιδαγωγικούς και διαφωτιστικούς, επειδή εξ αρχής οι Ρώσοι μασόνοι συνδέθηκαν με τους Πρώσους ροδοσταυρίτες και όχι τους διαβόητους ιλλουμινάτους της Βαυαρίας. Ο ισχυρισμός αυτό μπορεί να ευσταθεί όσον αφορά τις απαρχές του μασονισμού στη Ρωσία· εκτιμώ όμως ότι δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα όταν αναφερόμαστε στην καμπή του 18ου προς τον 19ο αιώνα, οπότε κάνει την εμφάνισή της η μασονικής έμπνευσης συνωμοτική κίνηση των «Δεκεμβριστών», δηλ. μιας ομάδας αξιωματικών του ρωσικού στρατού που, επηρεασμένοι βαθιά από την Γαλλική Επανάσταση αλλά και τον Ιακωβινισμό, θα στασιάσουν ανεπιτυχώς εναντίον του τσάρου Νικολάου Α΄ τον Δεκέμβριο του 1825.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΡΕΤΗ (Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου)


Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΡΕΤΗ
(Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου)

Ἀδελφοί μου, θέλω νά σᾶς μιλήσω γιά κεῖνα τά πράγματα πού συμβάλλουν στήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς,καί ντρέπομαι τήν ἀγάπη σας, γνωρίζοντας τήν ἀναξιότητά μου. Θά προτιμοῦσα νά σιωπήσω, γιατί δέντολμῶ νά σηκώσω τά μάτια μου καί ν’ ἀντικρύσω πρόσωπο ἀνθρώπου. Ἡ συνείδησή μου μέ κατακρίνει, καίμέ πληροφορεῖ πώς εἶμαι ἀνάξιος νά γίνω ὀδηγός σας. Λυπᾶμαι πού προκρίθηκα νά ὁδηγῶ ἐσᾶς ἐγώ ὁ ταπεινός, ἐγώ πού εἶμαι κατώτερος ἀπ’ ὅλους σας καί δέν ἔχω λόγο «μεμαρτυρημένο» ἀπό τίς πράξεις μου καίτήν πολιτεία μου. Γνωρίζω καλά πώς ὁ Κύριος δέν μακαρίζει ὅποιον διδάσκει μόνο, μά ὅποιον ἐφαρμόζειπρῶτα τίς ἐντολές Του καί ὕστερα διδάσκει. «Ὁ ποιήσας καί διδάξας» λέγει, «μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳτῶν οὐρανῶν». Γιατί μόνον ὅσοι ἀκοῦνε ἕνα τέτοιο δάσκαλο, προθυμοποιοῦνται νά τόν μιμηθοῦν. Καί δένὠφελοῦνται ἀπό τά λόγια του τόσο, ὅσο παρακινοῦνται ἀπό τά καλά του ἔργα. Σᾶς παρακαλῶ ὅμως, νά μήβλέπετε τή δική μου ραθυμία, ἀλλά ν’ ἀκοῦτε τά προστάγματα τοῦ Θεοῦ καί τίς ὑποθῆκες τῶν ἁγίωνΠατέρων. Γιατί οἱ θεοφώτιστοι Πατέρες μας δέν ἔγραφαν καμιά ἐντολή, ἄν πρῶτα δέν τήν ἐφάρμοζαν.

Οἱ ἐντολές λοιπόν τοῦ Κυρίου εἶναι ἕνας δρόμος, πού μᾶς ἀνεβάζει ὅλους στόν οὐρανό, μᾶς ὁδηγεῖ στόνΘεό.
Πολλοί εἶναι οἱ δρόμοι καί οἱ τρόποι, πού φέρνουν τόν ἄνθρωπο στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἤ μᾶλλονοἱ δρόμοι αὐτοί φαίνονται πολλοί ἀλλά στήν πραγματικότητα εἶναι ἕνας, πού χωρίζεται σέ πολλούς, ἀνάλογαμέ τή δύναμη καί τήν προαίρεση τοῦ καθενός.

Επιστολή Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμία προς Ιερομονάχους, Μοναχούς και Μοναχές



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥΣ, ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΕΣ

Ὁσιώτατοι Πατέρες καί Μητέρες,
Ἱερομόναχοι, Μοναχοί καί Μοναχές
τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως,
Εὐλογεῖτε!
Ἐπεθύμησα νά σᾶς γράψω τήν παρούσα σύντομη ἐπιστολή, γιά νά ἐπικοινωνήσω μέ τήν ὁσιότητά σας καί νά σᾶς πῶ, ὡς Μοναχός καί ἐγώ καί Ἐπίσκοπος, ὀλίγα λόγια.

1. Κατά πρῶτον, θέλω νά σᾶς πῶ ὅτι πρέπει νά νοιώθουμε εὐγνώμονες στόν Κύριό μας, γιατί μᾶς κάλεσε στήν παρθενική ζωή καί πολιτεία καί μᾶς ἔδωσε τόν πόθο νά γίνουμε Μοναχοί. Θυμᾶμαι τόν λόγο μιᾶς καλῆς καλογριᾶς, πρίν ἀπό πολλά χρόνια, πού μοῦ εἶπε, ὅτι «ἔχω μετανοιώσει γιά πολλά πράγματα στήν ζωή μου. Γιά ἕνα ὅμως μόνο δέν ἔχω μετανοιώσει· γιά τό ὅτι ἔγινα καλογριά»! Ἄς ἔχουμε ὅμως ὑπ᾽ ὄψιν, Πατέρες καί Μητέρες, ὅτι ἡ παρθενική ζωή εἶναι ὑπερφυσική ζωή, γιατί οἱ ἄγγελοι μόνο δέν παντρεύονται, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν ἔχουν σῶμα. Ἀφοῦ λοιπόν ἐμεῖς θελήσαμε νά ζήσουμε τήν ὑπερφυσική ζωή τῶν ἀγγέλων, γιά νά μπορέσουμε «νά σταθοῦμε στά πόδια» μας καί νά μήν ἔχουμε πτώσεις, πρέπει νά ἔχουμε συχνή ἐπικοινωνία μέ τόν ὑπέρ φύσιν Θεόν. Ἔτσι λέγει κάπου ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: Ὅπου νικᾶται τό φυσικό, ἐκεῖ φαίνεται ὅτι εἶναι ἡ παρουσία τοῦ ὑπερφυσικοῦ, τοῦ Θεοῦ δηλαδή. «Ὅπου φύσεως ἧττα ἔγνωσται, ἐκεῖ τοῦ ὑπέρ φύσιν παρουσία ἐπέγνωσται»!

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Υπακοή στον Θεό, στον πνευματικό μας και στον συνάνθρωπο (γέροντας Σοφρώνιος Σαχάρωφ)


140. Ο Απόστολος Πέτρος λέγει για το «βασίλειον ιεράτευμα» ότι μπορεί να εκπληρωθεί με τη συμμετοχή μας στη Λειτουργία. Να φοβάστε, αλήθεια, να πηγαίνετε από συνήθεια στη λειτουργία. Προσπαθείστε να ζείτε κάθε φορά πιο βαθιά αυτό που ζούσε ο Χριστός κατά το Μυστικό Δείπνο, όταν εγκαθίδρυσε το μεγάλο αυτό μυστήριο που είναι η θεία Ευχαριστία. Τότε η λειτουργία θα αποβεί σωτήρια όχι μόνο για σας, αλλά και για όσους συμμετέχουν σ’ αυτή. Δεν ανήκει μόνο στους ιερείς να ζουν στην καρδιά τους τα παθήματα του Χριστού για τον κόσμο που είναι λεία της αμαρτίας και του θανάτου.

141. Καθετί που υπάρχει, υπάρχει γιατί ο Θεός το σκέπτεται. Ο Θεός σκέπτεται τον κόσμο και ο κόσμος υπάρχει. Αν ζητείτε το θέλημα του Θεού με απλότητα και ταπείνωση, ο Θεός μπορεί να μεταβάλει οποιαδήποτε κατάσταση ακόμη και την πιο αρνητική. Συνεπώς αν υπακούετε στον πνευματικό σας πατέρα, αν έχετε εμπιστοσύνη σ’ αυτόν, μη φοβάστε ότι θα οδηγηθείτε λανθασμένα. Ο Θεός θα βρίσκει πάντοτε τον τρόπο να σας αποκαλύπτει την αλήθεια. Βαδίζοντας με υπακοή, κάνετε την καρδιά σας πιο ευαίσθητη σε κάθε πνευματική κίνηση στη ζωή σας.

142. Δεν έχει μεγάλη σημασία αν η θεωρία του πνευματικού μας πατέρα είναι ατελής. Ο Θεός θα διορθώσει τις πράξεις μας κατά το μέτρο που τελούνται στην υπακοή και την πίστη στον Χριστό. Αυτό που φαινόταν λανθασμένο θα γίνει σωστό. Αντιθέτως αυτό που φαινόταν τέλειο στη λογική μας πολλές φορές δεν είναι παρά η αντανάκλαση της αμαρτωλής θελήσεώς μας, και ο Θεός δε θα είναι μαζί μας.

143. Η πιο απλή οδός είναι να υπακούομε και να μην επιβάλλουμε το θέλημά μας. Αυτός είναι ο ισχυρότερος πόλεμος εναντίον των παθών.

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Ἀρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ

(Δημοσιεύθηκε στήν Μεγάλη Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἐγκυκλοπαίδεια)
Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ ἦταν Ρῶσος κατά τήν καταγωγή, ἐρημίτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, κτήτωρ καί ἡγούμενος τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου στό Essex Ἀγγλίας, Ἀρχιμανδρίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, συγγραφεύς θεολογικῶν βιβλίων, ἐμπειρικός καί χαρισματικός θεολόγος.

Βιογραφικά στοιχεῖα

Γεννήθηκε στήν Μόσχα στίς 22 Σεπτεμβρίου τοῦ 1896, σπούδασε στήν Ἀκαδημία Τεχνῶν ἀπό τό 1915 ἕως τό 1917, καί ὁλοκλήρωσε τίς σπουδές του στήν Κρατική Σχολή Καλῶν Τεχνῶν τῆς Μόσχας ἀπό τό 1920 ἕως τό 1921. Ἀναχώρησε ἀπό τήν Ρωσία τό 1921 γιά νά συνεχίση τήν καλλιτεχνική του καριέρα στό ἐξωτερικό, καί διά τῆς Ἰταλίας καί τοῦ Βερολίνου, κατέληξε στό Παρίσι τό 1922. Ἐκεῖ ἐξέθεσε ἔργα του στήν Sallon d’ Automne καί στήν Salon des Tuileries. Ὑπῆρξε ἀπό τούς πρώτους φοιτητές στό Ὀρθόδοξο Θεολογικό Ἰνστιτοῦτο στό Παρίσι πού ἱδρύθηκε τό 1924.

Ἀναχώρησε ἀπό τό Παρίσι τό 1925 καί ἐγκαταβίωσε στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου ἐκάρη μοναχός καί χειροτονήθηκε Διάκονος, καί ἐκεῖ γνώρισε τόν Γέροντα Σιλουανό τόν Ἀθωνίτη καί ἔγινε μαθητής του. Μετά τήν κοίμηση τοῦ Γέροντος Σιλουανοῦ, καί συγκεκριμένα τό 1939, ἐγκαταστάθηκε στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στά φρικτά Καρούλια, καί στήν συνέχεια ἔμενε σέ σπήλαιο πλησίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Παύλου μέχρι τό 1947, ὅπου ἀσκήθηκε στήν ἐρημική ζωή μέ χαρισματική μετάνοια καί ἀδιάλειπτη προσευχή γιά ὅλο τόν κόσμο. Τό διάστημα αὐτό χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος καί Πνευματικός καί διακόνησε μέ τό λειτούργημα τῆς πνευματικῆς πατρότητος τήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Παύλου καί διάφορες ἄλλες Ἱερές Μονές.

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος της "Κοινωνίας" (Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2015)



ΕΤΟΣ ΝΗ΄ - ΤΕΥΧΟΣ 3 ● ΙΟΥΛΙΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εὐχὲς τοῦ ΔΣ τῆς ΠΕΘ πρὸς τοὺς Θεολόγους γιὰ τὸ νέο σχολικὸ ἔτος 2015-2016

Ἰωάννου Κουρεμπελέ: Ὁ μύθος τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης καί ἡ ἀνάγκη γιά ἐπαναθεολόγηση τοῦ χριστιανικοῦ πολιτεύεσθαι

Σταμάτη Πορτελάνου: Ἡ Πατερικὴ διαγενεαλογικὴ θεολογία – ἠθική – καὶ ἡ μετα-πατερικὴ ἐπινόηση

Δημητρίου Γ. Ἀβδελᾶ: Νεοπατερική συνθέση: Ἀκαδημαϊκὸς νεωτερισμὸς ἢ διαπατερική ἁγιοπνευματικοτητα

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Στ. Βαγιανοῦ: Ἡ γυναίκα κατά τήν ἐποχή τñς Καινñς Διαθήκης

Ἀρχιμ. Βαρνάβα Λαμπροπούλου: Ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη. Θρίλερ τρόμου ἤ Θεία Λειτουργία;

Εὐαγγέλου Στ. Πονηροῦ: Σχολική ἀξιολόγηση τῶν μαθητῶν: ἀπό τήν αὐταρχικότητα στή δημιουργικότητα

Τῆς συντάξεως:
Κρίσεις - Σχόλια
Δραστηριότητες τῆς ΠΕΘ
Βιβλιοκρισίες – Βιβλιοπαρουσιάσεις
Κοιμηθέντες
Ἀνακοινώσεις

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

''Η πεταλούδα, ο Δάσκαλος και ο Μαθητής''


Και ήταν κάποτε που έφτασε μια μικρή ιστορία στα αυτιά μου. Ιστορία μικρή, εύκολη, κατανοητή αλλά με νόημα που σε βάζει σε σκέψεις, σε ερωτήματα, σε προβληματισμούς...
Και έλεγε αυτή η ιστορία πως:
Μια μέρα ένας μαθητής αποφάσισε να προκαλέσει τον δάσκαλό του.
Έτσι σκέφτηκε να του στήσει μια παγίδα. Έπιασε μια πεταλούδα και την κράτησε στη χούφτα του. Όταν θα πήγαινε στο δάσκαλο θα τον ρώταγε τι είχε στο χέρι του. Κι αν ο δάσκαλος το έβρισκε, τότε θα τον ρωτούσε εάν η πεταλούδα ήταν ζωντανή ή νεκρή. Στην περίπτωση που απαντούσε ότι η πεταλούδα ήταν ζωντανή, τότε θα έσφιγγε το χέρι του και θα τη σκότωνε και το αντίστροφο.
Όταν είχαν μάθημα λοιπόν, πλησίασε τον δάσκαλο, μπροστά σε όλους τους υπόλοιπους μαθητές, έτεινε το χέρι προς το μέρος του και τον ρώτησε:
- "Δάσκαλε, τι έχω στο χέρι μου;"
- "Την ψυχή σου έχεις παιδί μου", απάντησε ατάραχος ο δάσκαλος. 
Ο μαθητής προβληματίστηκε για λίγο σκεπτόμενος την απάντηση. Κατέληξε ότι ο δάσκαλος είχε δίκιο. Η πεταλούδα ήταν μια ψυχή που θα μπορούσε να είναι και δική του. Ωστόσο, συνέχισε: 
-"Και είναι ζωντανή η ψυχή μου δάσκαλε ή όχι;"
Ο δάσκαλος τον κοίταξε με καλοσύνη στα μάτια και του είπε χαμογελαστά:

Ντοστογιέβσκη: Η μετάλλαξη των πεποιθήσεων

«Στην Σιβηρία η τέραστια εσωτερική διεργασία του συγγραφέα, από τον οποίο στέρησαν την πένα και το χαρτί, ούτε για μια στιγμή δεν σταμάτησε. Αργά, πολυ αργά, όλες οι πρώτες ιδεολογικές προτιμήσεις υποβάλλονταν σε μια αυστηρή επανεκτίμηση. Υπό τον ήχο των τραγουδιών των συλληφθέντων και την κλαγγή των αλυσίδων διεξαγόταν η βαθιά επανεξέταση από το πρώην μέλος του κύκλου του Πετρασέφσκι όλων των πεποιθήσεων της νιότης. «Θα μου ήταν πολύ δύσκολο να διηγηθώ την ιστορία αναγέννησης των πεποιθήσεων μου», έγραψε το 1783 ο Ντοστογιέβσκη, έχοντας υπόψη του την μετάβαση από τον ουτοπιστικό σοσιαλισμό της δεκαετίας του 1840 στις πεποιθήσεις της περιόδου μετά την αποφυλάκιση του από το κάτεργο. Παρ'όλα αυτά όμως άφησε ορισμένες αυθεντικές υποδείξεις για τον μελλοντικό ερευνητή της ζωής του. Γνωρίζουμε, σύμφωνα με τις προσωπικές του παραδοχές, ότι κατά την διάρκεια των τεσσάρων ετών εγκλεισμού του στην φυλακή του Όμσκ, επανεξέτασε όλη την προηγούμενη ζωή του, υπέβαλε τον εαυτό του στην δοκιμασία της αυστηρής κρίσης και ριζικά αναθεώρησε την προηγούμενη κοσμοθεωρία του. Την διαδικασία αυτή θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ως δίκη κατά του εαυτού του σε συνθήκες υπόγειες, σε πλήρη αποξένωση από την κοινωνία, σε πλήρη πνευματική μοναξιά. Σύντομα έγραψε:

Γιανναράς: Χρειάζονται πολλές γενιές για να ξαναγεννηθεί Ελληνισμός στην καμένη ελλαδική γη


Η στέρηση, η φτώχεια, το φάσμα της πείνας δύσκολα συμβιβάζονται με τη νηφαλιότητα, την ορθοβουλία, τις ψύχραιμες αξιολογήσεις.
Όταν δεν υπάρχει πια μισθός ή ο μισθός εξαντλείται σε ελάχιστες μέρες και οι υπόλοιπες του μήνα ξημερώνουν σαν απειλή, δεν υπάρχει μυαλό για διαφορετικά ενδιαφέροντα, για ποιοτικές ενασχολήσεις.
Tο μαρτύριο του άνεργου, του χαμηλόμισθου, του βάναυσα τσακισμένου συνταξιούχου είναι η τέλεια ανημπόρια του να ασχοληθεί με ό, τι ομορφαίνει τη ζωή – να διαβάσει, να ακούσει μουσική, να χαρεί τον περίπατο, να κουβεντιάσει ξέγνοιαστος για ό, τι αγαπάει.

Aνημπόρια ψυχική, λογικά μη ελεγχόμενη, παραλυτική.
H στέρηση, η φτώχεια, το φάσμα της πείνας είναι κάτεργο.
Aπό τα βαθιά χαράματα που θα σε ξυπνήσει ο πανικός, το μυαλό δεν έχει άλλη έγνοια παρά μόνο τον πνιγμό των χειροπιαστών απειλών: Tους απλήρωτους λογαριασμούς, τα άδεια ερμάρια, το άδειο ψυγείο, την παγωνιά στο σπίτι με το καταργημένο καλοριφέρ.
Aν κάποιοι από τους πολιτικούς υπαίτιους και αυτουργούς του εξωφρενικού υπερδανεισμού της χώρας έφταναν στο εδώλιο του κακουργοδικείου, οι αναίτια καθηλωμένοι στο κάτεργο θα ένιωθαν ανασασμό.

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Να ζούμε, να τη θυμόμαστε


 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Η​​ γνώμη του γράφοντος, πιθανόν εσφαλμένη, είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας όφειλε να προσφέρει προεκλογικά στο κοινωνικό σώμα κυρίως πληροφόρηση και λιγότερο ή καθόλου επαγγελίες.

Οφειλε να εξηγήσει ρεαλιστικά και τεκμηριωμένα την πολιτική μεταστροφή του: να αναλύσει τους παράγοντες και τα δεδομένα που τον οδήγησαν να υπογράψει το Τρίτο Μνημόνιο, το επαχθέστερο.

Η προσωπική αυτή γνώμη δεν προκύπτει από τη λογική των αντιρρήσεων της εσωκομματικής του κ. Τσίπρα αντιπολίτευσης ούτε από τη «λογική» της φτηνής κακεντρέχειας των υπόλοιπων στη Βουλή κομματαρχών. Προκύπτει από την εμπειρική πιστοποίηση ότι, σε κρίσιμες περιστάσεις, είναι γόνιμη η κυριολεκτική εκφραστική – να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους. Και να λέγονται όλα, χωρίς περιφράσεις, έμμεσες αναφορές, υπαινιγμούς. Διότι αυτό που ενδιαφέρει την ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να είναι το αν θα πρωθυπουργεύσει και πάλι ο κ. Τσίπρας. Το μέλλον αυτής της κοινωνίας θα το καθορίσει η ρεαλιστική ή ψευδαισθητική εικόνα για την Ευρώπη στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Ειδικότερα στη συνείδηση του 38% των Ελλαδιτών, που ψήφισαν «ναι» στους οποιουσδήποτε όρους υποτέλειας, αρκεί να παραμείνει νόμισμα της Ελλάδας το ευρώ.

Ὁ Πειρασμὸς τῶν Εἰδώλων


τοῦ Ἡρακλῆ Παναγιωτίδη, ἐρευνητῆ-καθηγητῆ Πανεπιστημίου στό Σιάτλ Ἀμερικῆς
(Μετάφραση ἀπό τά ἀγγλικά: Τρύφων Σπυριδωνίδης - Ἀναστάσιος Φιλιππίδης)

Ὁ ἄνθρωπος πάντα ἔφτιαχνε εἴδωλά του, εἰκόνες σύμφωνα μέ τόν δικό του ἑαυτό. Αὐτές εἶναι εἰκόνες τῆς φαντασίας του τίς ὁποῖες ὑψώνει μπροστά του σάν ὑπεράνθρωπες ὀντότητες τίς ὁποῖες λατρεύει. Τά εἴδωλα εἶναι μεγαλοποιημένες ἀντανακλάσεις τῶν παθῶν του, πού ἀνυψώθηκαν μέσα ἀπό κάποιους ψυχολογικούς ἀμυντικούς μηχανισμούς σέ μιά ἐξιδανικευμένη θεότητα. Προέρχονται ἀπό τόν ἄνθρωπο καί ἐπιστρέφουν στόν ἄνθρωπο σέ ἕναν φαῦλο κύκλο, ὅπως ἕνας ἀρουραῖος κυνηγάει τήν οὐρά του. 

Στήν θρησκευτική του πορεία ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τήν ἐλευθερία, γιά νά βρῆ τελικά τόν ἑαυτό του σκλάβο, ὅπως ὁ Σίσυφος, στό ἴδιο ἔργο ξανά καί ξανά. Τά εἴδωλα εἶναι εἰκόνες τῶν παθῶν του πού ἔχουν τίς ρίζες τους σέ μιά ἐλαττωματική ταυτότητα, σέ ὑπαρξιακούς φόβους καί ἀνασφάλειες καί στήν πνευματική του φτώχεια καί πείνα. Τά εἴδωλα ἀντιπροσωπεύουν κάποια ἀπό αὐτές τίς ἀνεπάρκειες ἢ τούς συνδυασμούς τους. Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ξεφύγη ἀπό αὐτόν τόν κύκλο, ἐάν πρόκειται νά γίνη πλήρης ἄνθρωπος, νά ἀναπτυχθῆ πέρα ἀπό τά στενά πλαίσια αὐτοῦ τοῦ κύκλου καί νά βιώση τήν πραγματικότητα νέων διαστάσεων πού θά τόν καταστήσουν μιά νέα δημιουργία.

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

Πατέρες καὶ πατερικὴ Ὀρθοδοξία



Μεταλληνός Γεώργιος (Πρεσβύτερος)

«ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ’ οὐ πολλοὺς πατέρας...»

Ὅταν ὁ «ἄρχων τῶν Ἰουδαίων» Νικόδημος ἐπισκέφθηκε νύκτα τὸν Χριστό, Ἐκεῖνος τοῦ μίλησε γιὰ μία γέννηση πέρα ἀπὸ τὴν σωματικὴ - βιολογική. Τοῦ ἀπεκάλυψε τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τοῦ πιστοῦ «ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος», μὲ τὴν ὁποία εἰσέρχεται κανεὶς στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὴν τὴν γέννηση μιλεῖ σήμερα καὶ ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὑπογραμμίζοντας τὴν παρουσία ὡρισμένων προσώπων στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀξιώνονται νὰ γίνουν οἱ κατ’ ἄνθρωπον συντελεστές της. Καὶ τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἶναι οἱ Πατέρες, ἕνα μέγεθος οὐσιαστικότατο στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.

Πατέρες – Παιδαγωγοὶ

Ὁ Παῦλος κάνει διάκριση ἀνάμεσα σὲ Πατέρες καὶ Παιδαγωγοὺς - Διδασκάλους τῶν πιστῶν.....

Οἱ πρῶτοι εἶναι λίγοι σὲ σύγκριση μὲ τοὺς δευτέρους. Οἱ Πατέρες εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ γεννοῦν τέκνα πνευματικά. οἱ Παιδαγωγοὶ συντελοῦν στὴν περαιτέρω ἀνάπτυξη καὶ καλλιέργειά τους. Οἱ Πατέρες φέρνουν στὴν πνευματικὴ ὕπαρξη· οἱ Παιδαγωγοὶ συμπληρώνουν τὸ ἔργο ἐκείνων μὲ τὴν «ἐποικοδομὴ» τους. Ὅταν λέγει αὐτὰ ὁ Παῦλος, ἔχει ὑπόψη του τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του. Τὸ λέγει, ἄλλωστε, καθαρὰ στοὺς Κορινθίους, ὅτι εἶναι ὁ πνευματικός τους πατέρας. Γι’ αὐτὸ μπορεῖ ἁπτὰ καὶ συγκεκριμένα νὰ περιγράψει τὸ ἔργο του σ’ αὐτούς, σ’ ἀντιδιαστολὴ μὲ τὸ ἔργο τῶν πολλῶν διδασκάλων ποὺ εἶχαν. Αὐτὸς «ἐφύτευσε», ἐνῶ ὁ Ἀπολλώς -μετὰ ἀπ’ αὐτὸν- μόνο «ἐπότισε». Αὐτὸς «ἔθηκε θεμέλιον»· ὅσοι ἦλθαν μετὰ ἀπ’ αὐτὸν ἁπλῶς «ἐποικοδόμησαν». (Α’ Κόρ. γ’ 6, 10).

«Μέσα στην αναμπουμπούλα που θα επικρατεί, θα ξεσηκωθεί κάθε κράτος να κάνει ότι του λέει ο λογισμός» (Οσίου Παϊσίου)


-Γέροντα, πέστε μας κάτι για τον Αντίχριστο.

-Ας πούμε μία φορά για τον Χριστό…Όσο μπορούμε να είμαστε κοντά στον Χριστό. Αν είμαστε με τον Χριστό, τον Αντίχριστο θα φοβηθούμε; Μήπως το αντίχριστο πνεύμα δεν υπάρχει τώρα; Το κακό ούτως ή άλλως το κάνει το αντίχριστο πνεύμα. Και αν γεννηθεί και ένα αντίχριστο τέρας και κάνει μερικά μπανταλά, θα γελοιοποιηθεί στο τέλος.

Θα συμβούν όμως γεγονότα πολλά. Ίσως προλάβετε να ζήσετε και εσείς πολλά από τα σημεία που γράφει η Αποκάλυψη. Σιγά-σιγά αρκετά αρχίζουν να βγαίνουν. Φωνάζω ο ταλαίπωρος πριν από πόσα χρόνια! Είναι φοβερή, εξωφρενική η κατάσταση! Η παλαβο-μάρα έχει ξεπεράσει τα όρια. Ήρθε η αποστασία και μένει τώρα να έρθει «ο νιος της απώλειας». Θα γίνει τρελοκομείο. Μέσα στην αναμπουμπούλα που θα επικρατεί, θα ξεσηκωθεί κάθε κράτος να κάνει ότι του λέει ο λογισμός.

Ο Θεός να βάλει το χέρι Του, τα συμφέροντα των μεγάλων να είναι τέτοια, που να μας βοηθήσουν. Κάθε λίγο θα ακούμε κάτι καινούριο. Θα βλέπουμε να γίνονται τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα πράγματα. Μόνο που τα γεγονότα θα περνάνε τάκα-τάκα…

από: «Σημεία των Καιρών» – Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου

Ὁ «θρησκευτικός-οἰκονομικός πόλεμος» στήν Εὐρώπη


Ἡ Εὐρώπη εἶχε γνωρίσει πολλούς θρησκευτικούς πολέμους, κυρίως μέ τήν ἐμφάνιση τῶν Μεταρρυθμιστῶν πού ἀποκόπηκαν ἀπό τούς Παπικούς-«Καθολικούς». Ὁ Λούθηρος κυριάρχησε στήν Γερμανία, ὁ Καλβίνος στήν Γενεύη καί ὁ Ζβίγκλιος στήν Ζυρίχη. Συνήθως, οἱ πολιτικοί ἡγέτες ἐπέλεγαν τήν θρησκευτική πίστη πού ἤθελαν, μέ ἀποτέλεσμα νά γίνωνται ἐμφύλιες συρράξεις, πόλεμοι, διώξεις κ.ἄ. Ἡ τάση τῶν Εὐρωπαίων νά ἀποδεσμεύωνται ἀπό τήν θρησκευτική πίστη δέν εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπό τίς συγκρούσεις αὐτές, τούς λεγόμενους θρησκευτικούς πολέμους.

Ὁ Μάξ Βέμπερ ἔχει ἀποδείξει ὅτι ἡ θρησκευτική πίστη κάθε Χριστιανικῆς Ὁμολογίας στήν Εὐρώπη ἐπηρέασε καί τίς οἰκονομικές τάσεις. Ἔχει ἀναλύσει ὅτι ἡ ὀρθολογική ὀργάνωση τῆς ἐργασίας καί τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν συνδέεται κυρίως μέ τούς Προτεστάντες καί ὄχι τόσο μέ τούς «Καθολικούς». Οἱ Προτεστάντες πλειοψηφοῦν σέ ἐπιχειρήσεις καί σέ κατοχή κεφαλαίου, κατά τήν ἄποψή του. Συνήθως, οἱ Προτεστάντες ἔχουν τήν τάση νά προσελκύωνται ἀπό τά βιομηχανικά ἐργοτάξια καί νά καταλαμβάνουν διοικητικές θέσεις καί τίς ἀνώτερες βαθμίδες τῆς ἐξειδικευμένης ἐργασίας, ἐνῶ οἱ «Καθολικοί» γίνονται χειρώνακτες, μικροβιοτέχνες ἤ ἀπασχολοῦνται μέ παραδοσιακά ἐπαγγέλματα.

Αὐτή ἡ θρησκευτική διάσταση τοῦ «οἰκονομικοῦ πολέμου» πού γίνεται σήμερα στήν Εὐρώπη, φαίνεται σέ ἕναν πρόσφατο λόγο τοῦ Γάλλου Ὑπουργοῦ Οἰκονομίας Ἐμμανουέλ Μακρόν, ὁ ὁποῖος τόνισε σέ Συνέδριο Γερμανῶν διπλωματῶν ὅτι οἱ Καλβινιστές συνηθίζουν νά ἐπιπλήττουν ὅσους ἔχουν χρέη καί οἱ «Καθολικοί» εἶναι περισσότερο ἐλαστικοί. Ἐπίσης τόνισε ὅτι ἡ νοοτροπία τῶν Καλβινιστῶν εἶναι: «Κάποιοι ἄνθρωποι, κάποια κράτη-μέλη χρεοκόπησαν. Δέν τήρησαν τίς δεσμεύσεις τους. Θά πρέπει νά πληρώνουν ἕως τό τέλος τῆς ζωῆς τους». Αὐτό χαρακτηρίζει τούς Γερμανούς. Ἀντίθετα, οἱ Γάλλοι ἐκφράζουν μιά ἄλλη νοοτροπία: «Χρεοκοπήσαμε, ἀλλά πᾶμε στήν ἐκκλησία, ἐξηγοῦμε τήν κατάσταση καί μποροῦμε νά ξεκινήσουμε τήν ἑπόμενη ἡμέρα μία ἄλλη ἑβδομάδα». Σημείωσε δέ: «Μᾶλλον θά πρέπει νά βροῦμε τήν ἰσορροπία μεταξύ τῶν δύο αὐτῶν προσεγγίσεων».

Ο μύθος της κοινής κουλτούρας


Συγγραφέας:
Ν. Πολονύ

«Το κυρίαρχο πάθος είναι να ζεις για τη στιγμή – να ζεις για τον εαυτό σου, όχι για τους προγόνους ή τους απογόνους σου. Χάνουμε γοργά την αίσθηση ότι ανήκουμε σε μια διαδοχή γενεών που ξεκίνησαν από το παρελθόν και προεκτείνονται στο μέλλον»1

Ήδη από το 1979, ο Christopher Lash είχε διαγνώσει την αρρώστια των σύγχρονων κοινωνιών μέσα από τη μορφή του ναρκισσιστικού ατόμου, που είναι ανίκανο να τοποθετήσει τον εαυτό του στον κατακόρυφο άξονα ενός γενεαλογικού δέντρου, ανίκανο να δει πιο πέρα από τη δική του ζωή. Του ατόμου-μονάδα, που ταξιδεύει μόνο του στον ακύμαντο ωκεανό της καταναλωτικής κοινωνίας. Αυτό το άτομο, που το παρουσιάζουμε σαν πρότυπο στους νέους, ξέρει μόνο τον οριζόντιο άξονα του δικτύου. Αξίες του είναι το «σήμερα» και η ισότητα. Όχι οι κάθετες γραμμές, η δια­δοχή, η κληρονομιά. Το αίσθημα της κληρονομιάς τού εί­ναι άγνωστο. Ιστορικό παράδοξο, αν σκεφτούμε ότι μέ­χρι τώρα ο άνθρωπος ζούσε πάντα συνεχίζοντας και ξα­ναδιαβάζοντας το παρελθόν του. Το κείμενο του Georges Duby με τίτλο ακριβώς «Κληρονομιά» [L’ Héritage], το οποίο κλείνει το βιβλίο του Fernand Braudel για τη Με­σόγειο, αποτελεί ύμνο στην «ανθρώπινη τελείωση», στην «υπερηφάνεια και την ευτυχία να είσαι άνθρωπος» που γεννιούνται από τον «ασυγκράτητο τροπισμό», την ασυ­νείδητη έλξη που νιώθει κάθε άνθρωπος για το πολιτι­στικό λίκνο στο οποίο γεννήθηκε. Είναι ένας ύμνος στη μετάδοση της κουλτούρας ως «μαγιάς δημιουργίας». Δεν νοείται μέλλον χωρίς παρελθόν. Ούτε εκσυγχρονισμός χω­ρίς δεύτερη ανάγνωση, επανερμηνεία όσων προηγήθηκαν και ένταξή τους στις νέες παραστάσεις και αξίες.

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Ἡ «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή» καί ἡ «καθ’ ἡμᾶς Δύση»



Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Οἱ ἔννοιες ἀνατολή καί δύση εἶναι πρωτίστως γεωγραφικές, πού δηλώνουν σέ ποιό γεωγραφικό τόπο εἶναι μιά Χώρα, ἕνα Κράτος. Αὐτό προσδιορίζεται μέ τήν ἀνατολή καί τήν δύση τοῦ ἡλίου. Καθώς ἡ γῆ περιστρέφεται γύρω ἀπό τόν ἄξονά της, φαίνεται ὅτι ἀνατέλλει ὁ ἥλιος, πού στέλλει τό φῶς σέ ὅλο τό πλανητικό μας σύστημα, καί δύει ὁ ἥλιος, καί ἐπέρχεται τό σκοτάδι. Οἱ Χῶρες πού εἶναι πρός τήν πλευρά τοῦ ἀνατέλλοντος ἡλίου λέγονται ἀνατολικές καί οἱ Χῶρες πού βρίσκονται πρός τήν δύση τοῦ ἡλίου λέγονται δυτικές.

Βεβαίως, αὐτή ἡ γεωγραφική διάκριση ὑφίσταται καί σέ κάθε Χώρα ἤ Κράτος, ὁπότε γίνεται λόγος γιά ἀνατολικές καί δυτικές περιοχές τοῦ Κράτους, ὅπως ἐπίσης τό ἴδιο γίνεται γιά κάθε χῶρο. Μέ αὐτήν τήν προοπτική καί ὁ ναός στόν ὁποῖο προσευχόμαστε καί τελοῦμε τά ἅγια Μυστήρια ἔχει ἀνατολικό προσανατολισμό, γιατί ἀπό ἐκεῖ ἀναμένουμε τόν Χριστό, πού εἶναι ἡ πραγματική Ἀνατολή Ἀνατολῶν, καί ἀπό τήν δυτική πύλη τοῦ Ναοῦ ὁδεύουμε πρός ἀνατολάς, στό ἱερό θυσιαστήριο, τό ὁποῖο στήν πραγματικότητα εἶναι τό κεντρικό σημεῖο τοῦ Ναοῦ.

Πειραιώς: ''Ο Οικουμενισμός έχει διαβρώσει του πάντες και τα πάντα''

Ἡ κυριότερη αἰτία, ἀπό ὀρθοδόξου θεολογικῆς ἐπόψεως, τῆς παγκοσμίου κρίσεως, πού διέρχεται σήμερα ἡ ἀνθρωπότητα, θά πρέπει νά ἑστιαστεῖ στήν ἀπομάκρυνση, τήν ἀποστασία ἀπό τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό καί τήν ἀμετανοησία, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στήν ὑποδούλωση καί αἰχμαλωσία στήν παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ὁ σατανοκίνητος καί δαιμονικός Οἰκουμενισμός, ὄργανο στά χέρια τῆς Μασονίας καί τοῦ διεθνοῦς φρικώδους Σιωνισμοῦ, πού ἀποσκοπεῖ στήν ἐγκαθίδρυση τοῦ Ἀντιχρίστου, ὡς μοναδικοῦ παγκοσμίου βασιλέως, ἀλλοιώνει τίς συνειδήσεις καί ἔχει διαβρώσει σχεδόν τούς πάντες καί τά πάντα.

Ἀπόδειξη τῶν ἀνωτέρω –γιά νά περιοριστοῦμε μόνο στά τελευταῖα οἰκουμενιστικά γεγονότα– εἶναι ἡ διαθρησκειακή συνάντηση γιά τήν δῆθεν εἰρηνική συνύπαρξη Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων χωρίς τήν ἀποκήρυξη τοῦ ἐγκληματικοῦ Κορανίου τοῦ δῆθεν αἰωνίου λόγου τοῦ Θεοῦ πού διατάσσει τήν «σφαγή τῶν ἀπίστων», πού πραγματοποιήθηκε σέ ξενοδοχεῖο τῆς Ἀθήνας στίς 2 καί 3-9-2015, τό Διεθνές Θεολογικό Συμπόσιο γιά τήν 75η ἐπέτειο ἀπό τήν ἵδρυση τῆς παπικῆς οἰκουμενιστικῆς κοινότητας στό Ταιζέ ἀπό τίς 30-8 ἕως τίς 6-9-2015, ἡ διαθρησκειακή συνάντηση, ἡ ὁποία διοργανώθηκε ἀπό τήν οἰκουμενιστική κοινότητα τοῦ «ἁγίου Αἰγιδίου» στά Τίρανα τῆς Ἀλβανίας στίς 6-9-2015, τό Διεθνές Συνέδριο «ὀρθόδοξης πνευματικότητας», πού ἔλαβε χώρα στήν οἰκουμενιστική μεικτή καί διομολογιακή μοναστική κοινότητα τοῦ Μποζέ τῆς Ἰταλίας ἀπό τίς 9 ἕως τις 12-9-2015 καί τό Διεθνές Συνέδριο τῆς Ἐταιρείας τοῦ Δικαίου τῶν Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν, πού πραγματοποιήθηκε στή Θεσσαλονίκη στίς 10-9-2015.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Η αληθινή συγχώρεση.

Θέλεις να μάθεις τη σημασία της αρετής;
Τα εξής παραγγέλνει ο Θεός στους ανθρώπους: «κανείς από σας ας μη διατηρεί στην καρδιά του κακία για τον αδελφό του» (Ζαχ. ζ΄10) και «κανείς ας μην συλλογίζεται την κακία του άλλου» (Ζαχ. η΄ 17).
Βλέπεις; Δεν λέει μόνο, συγχώρεσε το κακό του άλλου, αλλά μην το έχεις ούτε στη σκέψη σου, μη το συλλογίζεσαι, άφησε όλη την οργή, εξαφάνισε την πληγή. Νομίζεις, βεβαίως, ότι με την εκδικητικότητα τιμωρείς εκείνον που σε έβλαψε. Γιατί εσύ ο ίδιος σαν άλλο δήμιο εγκατέστησες μέσα σου το θυμό και καταξεσκίζεις τα ίδια σου τα σπλάχνα.

Έχεις αδικηθεί πολύ και στερήθηκες πολλά εξαιτίας κάποιου, κακολογήθηκες και ζημιώθηκες σε πολύ σοβαρά θέματά σου και γι’ αυτό θέλεις να δεις να τιμωρείται ο αδελφός σου; Και εδώ πάλι είναι χρήσιμο να τον συγχωρήσεις.
Γιατί, εάν θελήσεις, εσύ ο ίδιος να εκδικηθείς και να επιτεθείς εναντίον του είτε με τα λόγια σου, είτε με κάποια ενέργειά σου, ή με την κατάρα σου, ο Θεός όχι μόνο δεν θα επέμβει κατ’ αυτού –εφόσον εσύ ανέλαβες την τιμωρία του- αλλά επιπλέον θα σε τιμωρήσει ως θεόμαχο.
Άφησε τα πράγματα στο Θεό. Αυτός θα τα τακτοποιήσει πολύ καλύτερα απ’ ό,τι εσύ θέλεις. Σε σένα έδωσε μόνο την εντολή να προσεύχεσαι για τον άνθρωπο που σε λύπησε…
Εμάλωσες με κάποιον και κρατάς μέσα σου κακία; Μην προσέλθεις στη Θεία Κοινωνία!
Θέλεις να προσέλθεις; Συμφιλιώσου πρώτα και τότε να έλθεις να εγγίσεις τα Άχραντα Μυστήρια!

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Εὐχὲς τοῦ ΔΣ τῆς ΠΕΘ πρὸς τοὺς Θεολόγους γιὰ τὸ νέο σχολικὸ ἔτος 2015-2016



Τὸ ΔΣ τῆς ΠΕΘ εὔχεται σὲ ὅλους τούς Συναδέλφους Συναδέλφισσες Θεολόγους τῆς χώρας καλή καὶ εὐλογημένη σχολικὴ χρονιά.

Συναδέλφοι, Συναδέλφισσες, ἐπιτελοῦμε ἕνα ἔργο δύσκολο κάτω ἀπὸ δύσκολες καὶ ἄγονες συνθῆκες, ἀπὸ πλευρᾶς πνευματικῆς, κοινωνικῆς, πολιτισμικῆς καὶ οἰκονομικῆς.

Ὡστόσο ὅλοι μας εἴμαστε ἀποφασισμένοι, μὲ πίστη καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο, νὰ συνεχίσουμε τὸ θεολογικό μας ἔργο, ἐφαρμόζοντας τὶς ἀπαραίτητες χριστοκεντρικὲς καὶ παιδαγωγικὲς ἀρχὲς καὶ μεταλαμπαδεύοντας στοὺς νέους μας τὴ χριστιανικὴ γνώση καὶ ἐμπειρία, ποὺ θὰ τοὺς προσφέρει τὸν ἀπαραίτητο φωτισμὸ καὶ τὴ δέουσα βοήθεια γιὰ νὰ ἀναπτύξουν στὴ ζωὴ τους τὴ χριστιανική συνείδηση καὶ τὶς ἀρετὲς τοῦ πλαισίου τῆς ὀρθόδοξης ἁγιοπνευματικῆς παραδόσεως και κληρονομιᾶς τῆς χώρας μας.

Βέβαια, τὴν ὀρθόδοξη ἀγωγὴ ποὺ εἰσάγει τοὺς νέους μας στὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ τὴν χαρακτηρίζουν ὁρισμένοι ἀναχρονιστική, καθὼς εἶναι σαφὲς ὅτι εἶναι ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὸν ἄ-θεο διαφωτισμὸ καὶ μοντερνισμὸ καὶ τὴν μηδενιστικὴ παγκοσμιοποίηση. Ὅμως, τὸ ΝΕΟΝ τῆς ΙΣΤΟΡΙΑΣ δὲν εἶναι οἱ ἰδεολογικοὶ νεωτερισμοὶ καὶ προοδευτισμοὶ, ποὺ σχετικοποιοῦν καὶ διαστρέφουν τὴν ἀλήθεια μὲ ἐκπαιδευτικές ἀλλαγὲς καὶ μεταρρυθμίσεις, οἱ ὁποῖες σκοτίζουν ἀντὶ νὰ φωτίζουν τὴν ψυχή τῶν νέων, ἀλλὰ μόνον ὁ ΕΝΑΣ καὶ Μοναδικὸς ἀληθινὸς Σωτήρας Ἰησοῦς Χριστός, ἡ Αἰώνια Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Ζωὴ, ποὺ κοντά Του μεταφέρεται ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν θάνατο, στὴ ζωὴ.

Ἂν τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν προσφέρει ὀντολογικὰ στοὺς χριστιανοὺς, ἀλλὰ καὶ στοὺς ἑκουσίως καὶ προθύμως παρακολουθοῦντες τὸ μάθημά μας, μὴ χριστιανοὺς μαθητές, τὰ μηνύματα καὶ τὶς ἀρετὲς τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ ἀγάπης ποὺ ἐλευθερώνουν ἀπὸ τὶς πλάνες, τὰ πάθη καὶ τὸ κακό, τότε στεροῦμε ἀπὸ αὐτοὺς κάθε δυνατότητα μεθέξεως στὴν αἰώνια ζωὴ, ὡς κατ΄ εἰκόνα καὶ καθ΄ ὁμοίωσιν Θεοῦ ὄντα. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς «ἦλθε ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός»(Λουκ. 19,10), μέσω τῆς διδασκαλίας καὶ τῆς ζωῆς τοῦ Εὐαγγελίου τῆς πίστεως. Μᾶς συμβουλεύει νὰ τὸ διδάξουμε σὲ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ὅποιος πιστεύσει καὶ βαπτισθεῖ θὰ σωθεῖ.(Μάρκ. 16,16)