Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Η μελέτη των θείων Γραφών μας ανακαινίζει και μας καθοδηγεί ( Αγίου Ισαακ Του Σύρου )


 

Ο σωματικός κόπος και η μελέτη των θείων Γραφών φυλάσσει την καθαρότητα του νου. Τον κόσμο πάλι, τον ενισχύει η ελπίδα και ο φόβος του Θεού. Την ελπίδα και το φόβο στηρίζουν μέσα μας η φυγή από τους κοσμικούς ανθρώπους και η αδιάλειπτη προσευχή.

Μέχρι να δεχθεί ο άνθρωπος τη χάρη του Παρακλήτου, χρειάζεται να μελετά τις θείες Γραφές, για να εντυπωθεί μέσα του η μνήμη του καλού, και για να ανακαινισθεί, με τη συνεχή ανάγνωση, η κίνηση της ψυχής του προς το αγαθό, και για να φυλάξει την ψυχή του από τους επικίνδυνους δρόμους της αμαρτίας.

Διότι ο αρχάριος αγωνιστής δεν απέκτησε ακόμη την πνευματική δύναμη που αποδιώκει την πλάνη: αυτή την πλάνη, που αιχμαλωτίζει τις ψυχωφελείς ενθυμήσεις και επιφέρει ψυχρότητα σκορπίζοντας εδώ κι εκεί το νου μας.

Διότι, όταν η δύναμη του αγίου Πνεύματος κυριαρχήσει στην ψυχή και την καθοδηγεί, τότε, αντί των γραπτών εντολών και των νόμων των θείων Γραφών, πιάνουν ρίζες και βλασταίνουν στην καρδιά οι εντολές του αγίου Πνεύματος.

Και τότε διδάσκεται ο άνθρωπος μυστικά, από το άγιο Πνεύμα, και δε χρειάζεται πια τη βοήθεια των γραμμένων λόγων των θείων Γραφών, οπότε η μνήμη των λόγων του Θεού παραμένει αβλαβής, μακριά από τον κίνδυνο της πλάνης και της λήθης.

Μπορώ να ζω μέσα στον κόσμο και ανάμεσα στα κοσμικά πράγματα και να σωθώ ! ( Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου )


Όπως ακριβώς δεν έχουν καμιά ωφέλεια οι γεωργοί που σπέρνουν το σπόρο στο δρόμο, έτσι ούτε κι εμείς έχο­με κανένα όφελος από το να μας ονομάζουν Χριστιανούς, αν τα έργα μας δενείναισύμφωνα με το όνομά μας. Και αν θέλετε να σάς παρουσιάσω αξιόπιστο μάρτυρα τον αδελφόθεο Ιάκωβο που λέγει˙η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή(Ιακ. 2,17).Άρα λοιπόν παντού είναι ανα­γκαία και η εκτέλεση των έργων γιατί όταν απουσιά­ζουν αυτά, δεν μπορεί να μας ωφελήσει η ονομασία του Χριστιανού. Και μη απορήσεις. Γιατί, πες μου, ποιο κέρ­δος έχει ο στρατιώτης από την κατάταξη του στο στρα­τό, αν δεν είναι άξιος για την εκστρατεία και δεν πολεμά για τον βασιλιά από τον οποίο τρέφεται; Ίσως, αν και είναι φοβερό το λεγόμενο, θα ήταν προτιμότερο να μη στρατευθεί, παρά να στρατευθεί και ν' αμελεί για την τι­μή του βασιλιά γιατί, πως δεν θα τιμωρηθεί αυτός που τρέφεται από το βασιλιά, αλλά δεν αγωνίζεται για το βασιλιά; Και τι λέγω για το βασιλιά; μακάρι να φροντί­ζαμεέστωκαι για τις ψυχές μας.

Και πως, λέγει, μπορώ να ζω μέσα στον κόσμο και ανάμεσα στα κοσμικά πράγματα και να σωθώ; Τι λες, άνθρωπε; Θέλεις με συντομία να σου δείξω ότι δεν είναι ο τόπος που σώζει, αλλά ο σωστός τρόπος ζωής και η προ­αίρεση; Ο Αδάμ έπαθε το ναυάγιο σαν σε λιμάνι μέσα στον παράδεισο(Γεν. 3)ο Λωτ πάλι διασώθηκε σαν σε πέλαγος μέσα στα Σόδομα(Γεν. 19)·ο Ιώβ πέτυχε τη δικαίωση επάνω στην κοπριά(Ιώβ 2), ενώ ο Σαούλ, αν και ζούσε μέσα στους θησαυρούς, έχασε και την εδώ βα­σιλεία και την εκεί(Α' Βασ. 18)...

Ο Θεός είναι καλός· θέλει όλοι να σωθούμε.


Αν ήταν να σωθούν μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός;

Δεν είναι στενή η πύλη του Παραδείσου. Χωράει όλους τους ανθρώπους που σκύβουν ταπεινά και δεν είναι φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αρκεί να μετανοήσουν, να δώσουν δηλαδή το φορτίο των αμαρτιών τους στον Χριστό, και τότε χωρούν να περάσουν εύκολα από την πύλη.

Έπειτα, έχουμε και το δικαιολογητικό ότι είμαστε χωματένιοι· δεν είμαστε μόνον πνεύμα όπως οι Άγγελοι. Είμαστε όμως αδικαιολόγητοι, όταν δεν μετανοούμε και δεν πλησιάζουμε τον Σωτήρα μας ταπεινά.

Ο ληστής στον σταυρό ένα «ευλόγησον» είπε και σώθηκε. Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από το δευτερόλεπτο, όχι από το λεπτό.

Ο άνθρωπος με έναν ταπεινό λογισμό σώζεται, ενώ, αν φέρη έναν υπερήφανο λογισμό, τα χάνει όλα.

Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Πρόσφυγες στη σκέπη του Άι Νικόλα

refugeeschurchΤο θυμάσαι σα να 'τανε χτες... Η σειρά «η δασκάλα με τα χρυσά μάτια» τηλεοπτική μεταφορά, το 1979, του ομώνυμου μυθιστορήματος του Στρατή Μυριβήλη, στην τότε ΕΡΤ.
Στο λιμάνι του Μολύβου φτάνει η βάρκα με τους πρόσφυγες. Υπό τους ήχους ενός πένθιμου εμβατήριου, που αποδίδει με το βιολί του ένα «γραφικός» λαϊκός οργανοπαίκτης της Μυτιλήνης, «του Τριανταφλέλ'», ο Τριαντάφυλλος Κουγιανός. Πέρασαν χρόνια σαν άκουσες πως ετούτος ο σκοπός που έπαιζε «του Τριανταφλέλ'» ήταν γραμμένος από το μεγάλο Σοπέν!
Με τους ήχους λοιπόν του Σοπέν αποβιβάζονται στο λιμανάκι του Μολύβου, το λιμάνι της αρχαίας κραταιάς Μήθυμνας οι πρόσφυγες της Μικρασίας.
Δένει η βάρκα εκεί στη φυτρωμένη θαρρείς στο χώμα αρχαία κολώνα από ντόπιο ιγνιμβρίτη, την ντόπια κόκκινη σαρμουσακόπετρα, που γέννησε εκατομμύρια χρόνια πριν η έκρηξη ενός ηφαιστείου της γειτονιάς. Παραστάδα στην είσοδο της μικρής εκκλησιάς του Άι Νικόλα.
Στην τρύπα για το σύνδεσμο του ενός σπονδύλου του αρχαίου κίονα με τον άλλον, ένα καρβουνάκι κι ένα τόσο δα κομμάτι από λιβάνι φτιαγμένο από μαγιάτικα μύρα... Κι ένας σταυρός στην εικόνα της Παναγιάς.

Τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα του Αγίου Όρους!

anektimhtos-thhsauros-xeirografa-agiou-orous-1 
Αν σήμερα μπορούμε ν’ απολαύσουμε Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Όμηρο, Θουκυδίδη το χρωστάμε σε μια χούφτα μοναχών. Σε μια εποχή που η τυπογραφία άνηκε ακόμη στο μακρινό μέλλον, τα χειρόγραφα αποτελούσαν το μοναδικό τρόπο για να διασωθούν οι αρχαίες γνώσεις στο διηνεκές.

Στο Μεσαίωνα, ορισμένα μοναστήρια λειτούργησαν και ως «κιβωτοί γνώσεων» διαφυλάσσοντας τα αρχαία κείμενα με τη μορφή χειρογράφων. Τα χειρόγραφα αυτά αντιγράφονταν από μοναχούς μέσα στο ημίφως των μοναστηριακών εργαστηρίων, στα περίφημα καλλιγραφεία.

Τα περισσότερα αρχαιοελληνικά κείμενα που διασώθηκαν ως τις μέρες μας, είναι αποτέλεσμα των ακατάπαυστων αντιγραφών, που γίνονταν σ’ αυτά τα εργαστήρια από ορισμένους γενναίους μοναχούς.

Μοναχούς που έβαζαν σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή τους προκειμένου να διαφυλάξουν τις αρχαίες γνώσεις, που για κάποιους φανατικούς χριστιανούς θεωρούνταν «αιρετικές». Κι όμως, αυτές οι «αιρετικές» γνώσεις ήταν εκείνες που οδήγησαν στην αναγέννηση του Δυτικού πολιτισμού…

Ο γέρος και το χωριό – Πως να είσαι χαρούμενος



Μια φορά και έναν καιρό σε ένα χωριό ζούσε ένας γέρος. Ήταν ένας από τους πιο άτυχους ανθρώπους στον κόσμο. Όλο το χωριό είχε κουραστεί από αυτόν, ήταν πάντα μίζερος, συνέχεια παραπονιόταν και ήταν σε άσχημη διάθεση. Όσο περισσότερο ζούσε, τόσο τα λόγιο του γίνονταν πιο δηλητηριώδη...

Οι άνθρωποι τον απέφευγαν, επειδή η ατυχία του γινόταν κολλητική. Ακόμη ήταν αφύσικο και προσβλητικό να είσαι χαρούμενος δίπλα του. Δημιουργούσε μια αίσθηση λύπης στους άλλους.

Αλλά μία μέρα, όταν πια έκλεισε τα ογδόντα, κάτι πολύ σημαντικό συνέβη. Ξαφνικά όλοι έμαθαν το νέο: " O γέρος είναι πλέον χαρούμενος σήμερα, δεν παραπονιέται πλέον για τίποτα, χαμογελά και έχει φωτίσει το πρόσωπό του." Μαζεύτηκε ολόκληρο το χωριό. Τότε ρώτησαν τον γέρο:

– Τι έπαθες;

– Τίποτα το σημαντικό απάντησε. – Ογδόντα χρόνια κυνηγούσα την χαρά και ήταν μάταιο. Μετά αποφάσισα να ζήσω χωρίς χαρά και να χαρώ την ζωή. Γι'αυτό είμαι χαρούμενος.

Συμπέρασμα: Η χαρά είναι μια βιωματική εμπειρία η οποία έχει ελάχιστη σχέση με τις εξωτερικές συνθήκες. Όπως είπε ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρο " Η ευτυχία είναι σαν μια πεταλούδα: όσο την κυνηγάς σου ξεφεύγει, αλλά ΑΝ στρέψεις την προσοχή σου σ' άλλα πράγματα, θα έλθει και θ' ακουμπήσει απαλά στον ώμο σου..."

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Ένας καθηγητής μπαίνει στην τάξη και δίνει στους μαθητές του ένα μάθημα ζωής που δεν θα ξεχάσουν ποτέ.


Ένας καθηγητής φιλοσοφίας, την ώρα του μαθήματος, άνοιξε το συρτάρι στο γραφείο του, πήρε κάποια αντικείμενα που βρίσκονταν στο εσωτερικό του και τα τοποθέτησε πάνω στο γραφείο.

Ένα από αυτά τα αντικείμενα ήταν ένα άδειο βάζο. Στη συνέχεια πήρε μερικά μπαλάκια του γκολφ και τα έβαλε μέσα στο βάζο μέχρι που το γέμισε εντελώς. Κοίταξε τα παιδιά στην τάξη του και τους ρώτησε αν συμφωνούν ότι το βάζο είναι εντελώς γεμάτο. Όλοι οι μαθητές συμφώνησαν. Ναι, το βάζο ήταν πράγματι γεμάτο.

Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε ένα κουτί με μικρά βότσαλα και τα έριξε στο βάζο, ανάμεσα από τις μπάλες του γκολφ μέχρι να μην υπάρχουν πλέον κενά σημεία. Γύρισε προς τους μαθητές του και τους έκανε την ίδια ερώτηση. Είναι το βάζο γεμάτο; Η απάντηση τους ήταν η γνωστή. Ναι, τώρα το βάζο είναι τελείως γεμάτο.

Στη συνέχεια ο καθηγητής σήκωσε ένα μικρό σακουλάκι με άμμο και έχυσε το περιεχόμενο του στα κενά σημεία ανάμεσα στις μπάλες του γκολφ και στα βότσαλα. Έκανε στους εμβρόντητους μαθητές του, την ίδια πάλι ερώτηση και φυσικά είσπραξε την αναμενόμενη απάντηση. Ναι, τώρα το βάζο είναι πλέον εντελώς γεμάτο.

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Συνάντηση Θεολόγων Νομού Άρτας



Αγαπητοί Συνάδελφοι, 

Σας κάνω γνωστό πως την Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015 και ώρα 12.00 μ.μ. σε αίθουσα του 2ου Γυμνασίου Άρτας θα πραγματοποιηθεί, κατόπιν εγκρίσεως της Περιφερειακής Δ/ντριας Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπ/σης Ηπείρου, συνάντηση των Θεολόγων καθηγητών του Νομού με θέμα: 

α) Ενημέρωση σχετικά με το ΜτΘ, 

β) Προγραμματισμός ύλης, Αξιολόγηση μαθητών κ.λ.π. 

 Με συναδελφικούς χαιρετισμούς 

Ο Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ01 
Τριαντάφυλλος Απ. Σιούλης, Δρ. Φ.

Σαράντος Καργάκος: Τι απαιτούν οι ήρωες του ’40-’41


Σαράντος Καργάκος: Τι απαιτούν οι ήρωες του ’40-’41Του Σαράντου Καργάκου
Ο Δημοσθένης που δεν ήταν ιδιαίτερα θωπευτικός έναντι των Αθηναίων πολιτών, τους λέγει σε μια αποστροφή λόγου κάτι, που και για τους τωρινούς Ελληνες είναι ιδιαίτερα διδακτικό: «Νομίζετε τους προγόνους ημών αναθείναι τα τρόπαια, ουχ ίνα θαυμάζητε αυτά θεωρούντες, αλλ’ ίνα μιμήσθε τας εκείνων αρετάς». Με απλά λόγια: Να έχετε υπόψη σας ότι οι πρόγονοί μας έστησαν τα τρόπαια όχι για να τα θαυμάζετε και να τα χαζεύετε αλλά για να μιμείσθε τις πράξεις της παλικαριάς τους.

ΟΙ ΗΡΩΕΣ του ’40-’41 έχουν ακούσει -θ’ακούσουν και φέτος- εγκώμια πολλά. Για πολλούς έχουν στηθεί μνημεία λαμπρά. Αλλά πόσο είμαστε διατεθειμένοι να μιμηθούμε «τας εκείνων αρετάς»; Εκείνοι βρέθηκαν μέσα στη δίνη του μεγαλύτερου και πιο ανθρωποβόρου πολέμου της Ιστορίας. Στο πιο περίπλοκο διπλωματικό γαϊτανάκι. Πέρα από τη χρονία οικονομική αφαίμαξη λόγω του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε επιβληθεί από το 1897, ήσαν αντιμέτωποι μιας δολίας πολιτικής απειλής, με αναπόφευκτη κατάληξη την πολεμική εμπλοκή.

Το ΟΧΙ το ΑΛΗΘΙΝΟ και ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΟ




Με την ηγεμονική εμφάνιση του Καρλομάγνου και την αυτοανακήρυξή του σε βασιλιά της Ιταλίας στα 774, οι Χριστιανικοί λαοί της δυτικής Ευρώπης (τα σημερινά κράτη της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ιταλίας) υποδουλώνονται οριστικά στους Φραγκοτεύτονες επιδρομείς.

Δυόμισι αιώνες μετά, στα 1046, το σπαθί των απογόνων του Καρλομάγνου απομακρύνει βιαίως τον νόμιμο Ορθόδοξο Λατίνο προκαθήμενο του πατριαρχείου της Ρώμης και εγκαθιστά στον θρόνο, εντελώς αντικανονικά, τον πρώτο πάπα της Φραγκοσύνης.

Μέχρι τότε, οι αρχιεπίσκοποι της Ρώμης αντιστέκονταν στις αιρετικές δοξασίες των Φράγκων κατακτητών και διατηρούσαν ακέραιο το εκκλησιαστικό φρόνημα της Ρωμαιοσύνης. Μέχρι τότε, Ανατολή και Δύση ήταν εκκλησιαστικώς ομόδοξες και η αποστολική διαδοχή παρέμενε σε ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία διασφαλισμένη.

Από τότε όμως και μετά, επεκράτησε στην Δύση η παναίρεση του Φράγκικου παποκαισαρισμού, καθεστώς απόλυτης δουλείας για όλους τους Χριστιανούς του θρόνου της Ρώμης.

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Ἡ Ἁγία Σκέπη



Ἡ Ἁγία Σκέπη

π. Δημητρίου Μπόκου

Ὁ προκεχωρημένος λόχος εἶχε στρατοπεδεύσει σὲ μιὰ ψηλὴ ἀπόμερη πλαγιά. Ὁ π. Ἀλέξιος, στρατιωτικὸς ἱερέας, θέλησε νὰ συμπαρασταθεῖ στοὺς στρατιῶτες καὶ νὰ τοὺς προετοιμάσει. Τὸ χιόνι ἔπεφτε πυκνό. Στὰ δυὸ μέτρα δὲν ξεχώριζες ἄνθρωπο.
- Ποῦ θὰ πᾶς, παπούλη; Θὰ χαθεῖς μὲς στὰ χιόνια, εἶπε ὁ συνταγματάρχης.
- Ἔχω τὴν Παναγιὰ μαζί μου, ἀπάντησε ὁ ἱερέας καὶ ἔβγαλε ἀπὸ τὴν τσέπη του μιὰ εἰκόνα τῆς Παναγίας. Αὔριο τὰ παιδιὰ θὰ ριχτοῦν στὴ μάχη. Πρέπει νὰ πάω.
Μέσα ἀπὸ δύσβατα μονοπάτια κατάφερε κάποτε νὰ φτάσει. Οἱ στρατιῶτες καὶ ὁ λοχαγὸς ἐνθουσιάστηκαν μὲ τὴν ἄφιξή του καὶ θαύμασαν τὴν πίστη του. Στὴν ἀπορία τους πῶς τὰ κατάφερε, τοὺς εἶπε:
- Ἡ Παναγία μὲ προστάτευσε.
Ὁ λόχος συγκεντρώθηκε. Ὁ ἱερέας τοὺς μίλησε μὲ ἀγάπη, τοὺς ἐνδυνάμωσε. Τοὺς προετοίμασε γιὰ τὴν αὐριανὴ Θεία Λειτουργία.
- Νὰ λειτουργήσουμε στὸ ξέφωτο, λέει στὸν λοχαγό. Ἐκεῖ θὰ εἴμαστε ἀσφαλεῖς.
Ὁ ἀξιωματικὸς τρόμαξε.
- Ὄχι, πάτερ μου, θὰ γίνουμε στόχος στὰ ἀεροπλάνα. Εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο. Νὰ μείνουμε ἐδῶ, κάτω ἀπ’ τὰ δέντρα, ἀνάμεσα στ’ ἀντίσκηνα.
Ὅμως παράξενο, ὁ π. Ἀλέξιος δὲν ὑποχώρησε. Ἄρχισε η Θεία Λειτουργία. Πλησίαζε στὸ τέλος της, ὅταν φάνηκε στὸν ὁρίζοντα ἕνα σμῆνος ἀπὸ ἐχθρικὰ ἀεροπλάνα.
- Θεέ μου, προσευχήθηκε μυστικὰ ὁ ἱερέας. Πρόλαβε τὸ κακό. Μὴν πάρω στὸ λαιμό μου τόσα παλικάρια.
Τὰ ἀεροπλάνα ἔφτασαν κι ἄρχισαν νὰ βομβαρδίζουν μὲ μανία. Οἱ βόμβες ἔπεφταν στὰ δέντρα πάνω ἀπ’ τὰ ἀντίσκηνα. Στὸ ξέφωτο ἁπλώθηκε ἕνα λευκὸ σύννεφο ποὺ σκέπασε τὰ πάντα.

Γιώργος Σαραντάρης: Ο ποιητής ήρωας του Έπους του 40


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο Γιώργος Σαραντάρης, ο μέγας αυτός ποιητής και στοχαστής της γενιάς του 1930, δεν είναι όπως οι άλλοι ήρωές μας του ελληνοϊταλικού πολέμου. Πολέμησε ηρωικά στην πρώτη γραμμή, αλλά δεν έπεσε νεκρός εκεί, όπως ο συνταγματάρχης Δαβάκης, ο Υπολοχαγός Διάκος και εκατοντάδες υπαξιωματικοί και στρατιώτες. Το ισχνό και ασθενικό σώμα του υπέφερε αγόγγυστα τις κακουχίες, αρρώστησε από αυτές και πέθανε σε νοσοκομείο της Αθήνας, στις 25 Φεβρουαρίου του 1941, 33 ετών.

Λίγες μόνο δεκάδες οκάδες ζύγιζε ο Σαραντάρης και σε όλη του τη βραχύχρονη ζωή του παρέμεινε παντελώς αγύμναστος. Το μόνο που γνώριζε ήταν να διαβάζει αδιαλείπτως και να γράφει ακατάπαυστα ποιήματα και φιλοσοφικούς στοχασμούς. Είχε αυξημένο βαθμό μυωπίας, κάτι που τον εμπόδιζε να χειριστεί σωστά το όπλο, που ούτως η άλλως δυσκολευόταν να σηκώσει μαζί με τον βαρύ γυλιό του. Αυτός ο αδύναμος, αγύμναστος και μύωπας ποιητής επελέγη να επιστρατευθεί μυστικά μετά τον τορπιλισμό της Έλλης και να σταλεί στα σύνορα, για να αντιμετωπίσει μαζί με όλους τους άλλους Έλληνες τον στρατό της φασιστικής Ιταλίας...Έγραψε σχετικά ο Οδυσσέας Ελύτης:

«Δεν έχω γνωρίσει, θα ΄θελα να το διακηρύξω, μορφή πνευματικού ανθρώπου αγνότερη από τη δική του. Άπραγος, αδέξιος, ανίκανος για οτιδήποτε πρακτικό, ζούσε με το τίποτε, και δεν του χρειαζότανε τίποτε άλλο έξω από την Ποίηση... Έτσι όμως είχε φτάσει ως το σημείο να μπορεί να υψώνει τα μεγάλα του ασθενικά μάτια ως τις πλατωνικές Ουσίες» (1).

Για την επιστράτευσή του και το πώς την αντιμετώπισε γράφει ο Ανδρέας Καραντώνης, ένας από τους σημαντικότερους κριτικούς ποίησης του περασμένου αιώνα:

Η Ελληνική Αναγέννηση (1700-1922) – Μέρος Α΄ 1821, Η Παλιγγενεσία


1821Αexof
Στα μέσα Νοεμβρίου θα κυκλοφορήσει το νέο βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά, ως συνέχεια του έργου του για το 1204 και ως δεύτερος τόμος της ιστορίας του νέου ελληνισμού (1204-1821). Το βιβλίο θα παρουσιαστεί στην Αθήνα Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου στην αίθουσα Ρήγας Βελεστινλής (Ξενοφώντος 4), στην Πάτρα Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου στη Στοά Αργύρη, στη Θεσσαλονίκη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου, στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, ενώ στις 16 Δεκεμβρίου ο Γιώργος Καραμπελιάς θα συζητήσει με τον Στάθη Σταυρόπουλο για το θέμα του Βιβλίου στον Ιανό. Διαβάζουμε από την Εισαγωγή του Βιβλίου:
Η α­πόπειρα, μιας ομαλής μετάβασης από τον μεσαιωνικό ελ­λη­νι­σμό, τον βυ­ζα­ντι­νό, στον νε­ώ­τε­ρο, μέ­σα α­πό τον στα­δια­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό του Βυ­ζα­ντί­ου, η πρώτη δηλαδή «Αναγέννηση», θα συν­θλι­βεί κά­τω α­πό την ταυ­τό­χρο­νη και συ­ντο­νι­σμέ­νη πί­ε­ση Α­να­το­λής και Δύ­σης. Ο νεώτερος ελληνισμός θα γεν­νη­θεί έτσι δια της αντιστάσεως και θα ζή­σει ε­φτά αιώ­νες –α­πό το 1204 έ­ως το 1922–, υ­πό­δου­λος εξ ο­λο­κλή­ρου ή εν μέ­ρει στην τουρ­κι­κή Α­να­το­λή ή τη φρα­γκο-λα­τι­νι­κή Δύ­ση, ε­νώ η α­ποι­κιοκρατούμενη και υποδεέστερη θέση έ­να­ντι της Δύ­σε­ως, καθώς και η αντιπαράθεση με την επεκτατική Ανατολή, θα συνεχίζεται μέχρι σήμερα, το 2015, όταν σύρονται αυτές οι γραμμές.
Η δια­μόρ­φω­ση του έ­θνους μας θα με­τα­βλη­θεί έ­τσι σε συ­γκρό­τη­ση εν δου­λεί­α. Με ό­λες τις συ­νέ­πειες που έ­χει κά­τι τέ­τοιο: τη διάπλαση ε­νός ι­διαί­τε­ρου χα­ρα­κτή­ρα που συν­δυά­ζει την υ­πο­τα­γή και την α­ντί­στα­ση, τη λή­θη και τη μνή­μη, τη ρή­ξη α­νά­με­σα στις ε­λίτ –που συ­χνά ε­ντάσ­σο­νται υ­πο­χρε­ω­τι­κώς ή ηθελημένα στις δο­μές της ξέ­νης κυ­ριαρ­χί­ας– και το λα­ϊ­κό σώ­μα, που συ­ντη­ρεί την πα­ρά­δο­ση· κάθε απόπειρα εισαγόμενου «εκ­συγ­χρο­νι­σμού», θα γίνεται αντιληπτή ως βια­σμός του λα­ϊ­κού σώ­μα­τος, ενώ η επιβεβαίωση της συ­νέ­χειας, θα υ­πο­χρε­ώνεται ενίοτε να καταφεύ­γει στον συ­ντη­ρη­τι­σμό και την ι­δε­ο­λο­γική ­σκλήρυνση.
Δεν θα μπο­ρέ­σου­με, λοι­πόν, να ο­λο­κλη­ρώ­σου­με μια Α­να­γέν­νη­ση, που εί­χε αρ­χί­σει να δια­φαί­νε­ται κατά τον 12ο και τον 13ο αιώ­να και θα λάμ­ψει για μια τε­λευ­ταί­α στιγ­μή στον Μυ­στρά α­ντι­θέ­τως, οι λό­γιοί μας εί­τε θα σκορ­πί­σουν στη Δύ­ση εί­τε θα ε­ντα­χθούν στην εκ­κλη­σια­στι­κή πα­ρά­δο­ση, που θα δια­τη­ρή­σει εν δου­λεί­α τη συ­νέ­χεια του ελ­λη­νι­σμού. Η Α­να­γέν­νη­σή μας θα με­τα­τε­θεί για με­ρι­κούς αιώ­νες με­τά, εκκινώντας εκ νέου κατά τον 18οαιώ­να.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Εκτενής αναφορά του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στο μάθημα των Θρησκευτικών, το περιεχόμενό του και τις απαλλαγές


Στην ανάγκη συνεργασίας της Εκκλησίας με την Πολιτεία για την Παιδεία και την εκπαίδευση αναφέρθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ Ιερώνυμος από τον ιερό ναό Αγίου Δημητρίου Πανόρμου, όπου τέλεσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ημέρα κατά την οποία τιμάται η μνήμη του Αγίου Δημητρίου.

Ο Αρχιεπίσκοπος στο κήρυγμά του τόνισε πως «οδηγήσαμε σήμερα ευλαβικά τα βήματα μας σε αυτόν τον ιστορικό, αγιασμένο, μεγαλοπρεπή χώρο. Η εσωτερική μας διάθεση, μας λέει ότι ήταν δυο οι λόγοι που έφεραν τα βήματα μας εδώ. Πρώτα από όλα για να τιμήσουμε τον Άγιο Δημήτριο, ο οποίος έδωσε το μαρτύριο, τη ζωή του, το αίμα του και δεύτερον για να μπορέσει ο καθένας από μας ψάχνοντας τη ζωή του Αγίου να πάρει ζεστασιά και να ξεκουραστεί από τα δικά του προβλήματα».

«Η Εκκλησία σήμερα με το αποστολικό ανάγνωσμα και το ευαγγέλιο μας οδηγεί στη ζωή και στο μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου, αλλά μας δίνει και δύναμη να τα ερμηνεύσουμε, να πάρουμε κοντά μας στοιχεία που μας βοηθούν στα καθημερινά προβλήματα, στα προσωπικά, στα οικογενειακά, στα κοινωνικά.
Ο Απόστολος Παύλος γράφει στον Τιμόθεο, «παίρνε κάθε μέρα δύναμη από την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και πρόσεχε. Όσα έμαθες κοντά μου, όσα σε δίδαξα για τον Ιησού Χριστό, για την Εκκλησία Του, την διδασκαλία Του, μην τα κρατάς για τον εαυτό σου, δως τα σε πιστούς ανθρώπους, που αγωνίζονται, ώστε να διδάξουν κι άλλους».

Η συνηθέστερη και πιο συχνή αμαρτία


Η αμαρτία της γλώσσας είναι η συνηθέστερη και η πιο συχνή αμαρτία. «Ει τις εν λόγω ου πταίει, ούτος τέλειος ανήρ», λέει ο Απόστολος Ιάκωβος (Ιακ. 3,2). Όταν ένας μετανοημένος άνθρωπος ξεκινά να βαδίσει τον δρόμο του Θεού – όταν αρχίζει να ζει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού – πρέπει να πασχίζει να αποφύγει να αμαρτήσει με τη γλώσσα. Αυτός ήταν ο κανόνας που έβαλε στον εαυτό του ο μετα­νοημένος προφήτης Δαβίδ. Ιδιαιτέρως μάλιστα υποσχέθηκε να παραμείνει σιωπηλός ενώπιον των εχθρών του: «Αποφάσισα να βάλω φραγμό στο στόμα μου και να μη μιλώ όταν ο αμαρτωλός βρεθεί μπροστά μου» (Ψαλ. 38,1).

Να ένας θαυμάσιος κανόνας για όποιον θέλει να θεραπευτεί από την αμαρτία του. Όταν τον κατηγορούν, εκείνος δεν απαντά· όταν συκοφαντείται, παραμένει σιωπηλός.

Πράγματι, ποιο το νόημα αν μιλήσεις σε έναν εξοργισμένο άνθρωπο ο οποίος δεν έχει δίκαιο και δεν αγαπά τον Θεό περισσότερο απ’ τον εαυτό του; Αν του μιλήσεις για το κακό, θα τον εξοργίσεις ακόμη, περισσότερο. Αν του μιλήσεις για το καλό, θα τον κάνεις χλευαστή των ιερών και των οσίων.

Μπροστά στον Πιλάτο ο Χριστός παρέμεινε ολωσδιόλου σιωπηλός. Ο Πιλάτος του είπε: «Ουκ αποκρίνη ουδέν;» (Μάρκ. 15,4).

Τί μπορεί να απαντήσει Εκείνος σε σένα, όταν δεν έχεις αυτιά να τον ακούσεις, ή νου για να τον κατανοήσεις;

«Κύριε, αυτός είμαι, έτσι είναι η ψυχή μου, αυτή είναι, δέξου την επιστροφή μου, τη μετάνοιά μου και συγχώρεσέ με»



Σήμερα, αγαπητέ μου, αισθάνομαι ότι θα πούμε πολύ σημαντικά πράγματα. Και τα λέω «σημαντικά», γιατί είναι βγαλμένα απ' τον δικό σου καημό και τον δικό σου πόνο. Η καρδιά σου αυτό μου λέει συνέχεια. Τόσα γράμματα που κατά καιρούς έρχονται αυτό υπογραμμίζουν. Όλα αυτά τα γράμματα και οι επιστολές δίνουν μια σταθερή εντύπωση στην καρδιά μου. Αισθάνομαι, δηλαδή, ότι εσύ -μα και πολλοί άνθρωποι- πνίγεσαι από πάρα πολλές ενοχές. Αισθάνεσαι πολύ φορτωμένος. Νιώθεις πνιγμό και καταπίεση. Δεν νιώθεις εσωτερικά την ελευθερία της άφεσης που μας δίνει ο Χριστός. Αισθάνομαι ότι τις πιο πολλές φορές απευθύνομαι σε ανθρώπους που δεν έχουν αισθανθεί ακριβώς αυτή την άνεση που δίνει ο Χριστός στην καρδιά μας.

Λέμε συνέχεια ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Λέμε συνέχεια ότι ο Χριστός μας ήρθε στον κόσμο για να μας σώσει. Να μας λυτρώσει. Να σταυρωθεί για εμάς. Να συγχωρέσει όλες τις αμαρτίες μας. Πιστεύουμε θεωρητικά ότι χάρη σε αυτή τη θυσία του Χριστού όλοι εμείς, τα παιδιά Του, όλος ο κόσμος, όλη η ανθρωπότητα, όλα τα σύμπαντα έχουν πλέον ανακαινιστεί και έχουν γίνει καινούργια. Και ότι όποιος είναι κοντά στον Χριστό είναι καινούργια κτίση. «Ει τις εν Χριστώ, καινή κτίσις».

Ολα είναι καινούργια. Είσαι αναγεννημένος άνθρωπος. Δέχεσαι το πανάγιο Αίμα και το πανάγιο Σώμα του Κυρίου. Κοινωνάς. Εξομολογείσαι. Συμμετέχεις στα μυστήρια της Εκκλησίας. Δέχεσαι την ευχή του πνευματικού σου, τη συγχωρητική ευχή. Σε κάθε θεία λειτουργία παρακαλάς τον Χριστό να σε συγχωρέσει, «συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημμελημάτων ημών παρά του Κυρίου αιτησώμεθα». Ζητάς αυτή την άφεση και η Εκκλησία σού τη δίνει. Ο Χριστός σού προσφέρει αυτή την άφεση και ακριβώς ένας από τους βασικούς καρπούς και σκοπούς της θείας κοινωνίας είναι και αυτός: η άφεση, η συμφιλίωση. «Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσιν σου αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Ιωάννινα: Βρέθηκε το χρυσό καριοφίλι του Αλή Πασά (φωτογραφίες)




Ένα σπουδαίο ιστορικό κειμήλιο της Ηπείρου, το χρυσό καριοφίλι του Αλή Πασά, το οποίο αποτελεί και έργο τέχνης, διεσώθη στο πέρασμα του χρόνου και εκτίθεται πλέον σε περίοπτη θέση, στο Μουσείο Αλή Πασά και Επαναστατικής Περιόδου στο Νησί των Ιωαννίνων, που δημιούργησε ο συλλέκτης Φώτης Ραπακούσης.

Το όπλο είναι φιλοτεχνημένο περίτεχνα, από χρυσό και ασήμι, δείγμα της παραδοσιακής ηπειρώτικής τέχνης, με φυτική διακόσμηση, ενώ το μήκος του είναι ένα μέτρο και 56 εκατοστά. Το καριοφίλι έχει ταυτότητα. Δίπλα στον μηχανισμό πυροδότησης είναι σκαλισμένα, σε λόγια γραφή «Αλη-Παcια 1804» .

Συνάντηση Θεολόγων Νομού Πρέβεζας



Αγαπητοί Συνάδελφοι, 

Σας κάνω γνωστό πως τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015 και ώρα 12.00 μ.μ. σε αίθουσα του 4ου Γυμνασίου Πρέβεζας θα πραγματοποιηθεί, κατόπιν εγκρίσεως της Περιφερειακής Δ/ντριας Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπ/σης Ηπείρου, συνάντηση των Θεολόγων καθηγητών του Νομού με θέμα: 

α) Ενημέρωση σχετικά με το ΜτΘ, 

β) Προγραμματισμός ύλης, Αξιολόγηση μαθητών κ.λ.π. 


Με συναδελφικούς χαιρετισμούς 

Ο Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ01 
Τριαντάφυλλος Απ. Σιούλης, Δρ. Φ.

«Πὸλις φλεγμαὶνουσα»



 Του Σαράντου Καργάκου
Προσωπική ἂποψη ἐκφράζω καὶ δὲν ἔχω τὴν ἐμμονή νὰ τὴν ἐπιβὰλω. Φρονῶ δηλαδὴ ὃτι ἡ μεταδικτατορικὴ μας δημοκρατὶα εἶναι μιὰ χωλαὶνουσα, ἀνάπηρη δημοκρατία καὶ γι’ αὐτό δημιούργησε, ὃπως θὰ ἔλεγε ὁ Πλὰτων, μιὰ «φλεγμαὶνουσα» κοινωνὶα. Δὲν ἔχουμε μὸνο κρὶση - κὰτι πού ἦταν ἀναπόφευκτο - ἔχουμε σήψη.

Οἱ ἐπιλογές ὅλων τῶν μεταπολιτευτικῶν κυβερνὴσεων σπανὶως ἦσαν σωστὲς. Στηριχθὴκαμε κυρὶως σὲ ξὲνες πλὰτες καὶ ζήσαμε ἐπί μὶα 20ετὶα καὶ πλὲον σὲ μὶα ψευδὴ κατὰσταση, σὲ μιὰ πλαναὶσθηση εὐημερίας καὶ ξεχάσαμε τὴ σοφὶα τῆς βυζαντινῆς παροιμὶας: «Οὐαὶ τῷ μή τοῑς ἰδὶοις ὄνυξι ξυομὲνῳ». Ξεχὰσαμε ἀκόμη, μὲσα στὴν ἔπαρση τῆς ματαιοδοξίας μας, καὶ αὐτό ποὺ εἶχε πεῑ ὁ Ναπολὲων: «Ἡ ἀπὸσταση ἀνάμεσα στὸ μεγαλεῑο καὶ στὸ γελοῖο εἶναι μὸλις ἓνα βῆμα»! Σὴμερα ἀκόμη καὶ στὴν Ἀλβανία εἴμαστε καταγέλαστοι. Ζὴσαμε ἓνα «Σὺνδρομο Ἐλπήνορος» καὶ τὸ πληρὼσαμε βαριὰ.
Θυμὶζω ὃτι ὁ Ἐλπήνωρ ἦταν στὸ «τσοῦρμο» τοῡ Ὀδυσσὲα ποὺ ἡ Κὶρκη μεταμὸρφωσε σὲ χοὶρους. Ὃταν ἐδέησε ἡ μὰγισσα νὰ δὼσει στοὺς ναῦτες ἀνθρώπινη μορφή, καὶ ἄρχισε ἡ προετοιμασὶα γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ, ὁ Ἐλπήνωρ τὸ ’ριξε στὸ κρασὶ. Ἀλλ’ «οἰνοβαρέων», ὃπως λὲει ὁ Ὃμηρος (κ 552) ἔπεσε ἀπό τὴ στὲγη ποὺ κοιμὸταν, ἔσπασε τὸν αὐχὲνα του καὶ ἐξὲπνευσε.

ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ (Ὁσίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ)

ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ
(Ὁσίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ)

A.-. Ἄκουσε λογική ψυχή μου, ἐσύ πού γνωρίζεις τά βαθύτερα σημεῖα τοῦ εἶναι μου. Ἄκουσέ με, γιατί θέλω νά σοῦ μιλήσω, γιά κάποιο θέμα μυστικό καί (κοινοῦ ἐνδιαφέροντος) μά πού ἀπασχολεῖ γενικώτερα τούς ἀνθρώπους. Αὐτό πού κατάλαβα εἶναι ὅτι δέν θά καθαριστεῖς τελικά ἀπό τά πάθη ἀλλά, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, λίγο θά ἀνακουφιστεῖς.
Ξέρω καλά ψυχή μου, ὅτι καί ἐγώ καί ἐσύ κινούμαστε «παρά φύσιν». Ξέρω ὅτι εἴμαστε πλανεμένοι ἀπό τήν ἄγνοια καί γι᾿ αὐτό κατηγοροῦμε τούς ἄλλους γιά τίς ἁμαρτίες μας, λέγοντας ὅτι ἡ κακία βρίσκεται ἔξω καί μακριά ἀπό ἐμᾶς. Ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς πλάνης μας, τή μιά τά ρίχνουμε στόν Ἀδάμ ἄλλοτε μᾶς φταίει ὁ σατανᾶς καί ἄλλοτε θεωροῦμε ὑπεύθυνους γιά ὅ,τι κακό μᾶς συμβαίνει τούς ἀνθρώπους. Κι ἐνῶ νομίζουμε ὅτι κάνοντας αὐτό, πολεμᾶμε ἄλλους, πολεμᾶμε τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας. Καί ἐνῶ νομίζουμε ὅτι ὁ ἕνας μας ὑπερασπίζει τήν ἄλλη καί εἶναι φίλος μας, τήν ἄλλη ὥρα, στήν καθημερινότητα γινόμαστε ἐχθροί μεταξύ μας. Καί ἐνῶ νομίζουμε ὅτι εὐεργετοῦμε τούς ἑαυτούς μας, τούς βασανίζουμε, φορτώνοντας πάνω μας δικαιώματα, κόπους καί ντροπές πού σέ τίποτε δέν θά μᾶς ὠφελήσουν.
Ἔχουμε τήν ἐντύπωση ὅτι ἀγαποῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀλλά στήν πραγματικότητα μισοῦμε καί ἀποφεύγουμε τίς αἰτίες πού μᾶς προκαλοῦν νά τίς ἐφαρμόσουμε. Κατάλαβα λοιπόν πολύ καλά ὅτι δέν ἑλκόμαστε ἄδικα καί ἀναγκαστικά ἀπό κάποια ἄλλη ἐξουσία ἔξω ἀπό ἐμᾶς, οὔτε πρός τό καλό, οὔτε πρός τό κακό.
Ἀπό τότε πού βαπτιστήκαμε ἰσχύει αὐτή ἡ πνευματική ἀρχή: Μέ ὅποιου τό θέλημα συνταχθοῦμε καί συμπράξουμε, δηλαδή εἴτε μέ τοῦ Θεοῦ εἴτε μέ τοῦ διαβόλου, σέ ἐκεῖνον καί θά ἀνήκουμε καί ἀπό ἐκεῖνον θά συρθοῦμε δίκαια, πρός τό μέρος πού αὐτός ἐξουσιάζει.

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

«ΤΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ» (Ἅγ. Παΐσιος)



Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι Δ´- Οἱκογενειακὴ ζωή,


ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσ/νίκης 2005, σελ. 98-100

– Γέροντα, μιὰ μητέρα μᾶς ρώτησε τί νὰ κάνη ποὺ ἡ κόρη της βρίζει τὴν Παναγία.

– Νὰ ἐξετάση ἀπὸ ποῦ ξεκινάει τὸ κακό. Μερικὲς φορὲς σὲ τέτοιες περιπτώσεις φταῖνε οἱ γονεῖς. Ὅταν οἱ ἴδιοι δὲν συμπεριφέρωνται καλά, δὲν βοηθοῦν τὰ παιδιὰ καὶ ἐκεῖνα μιλοῦν μὲ ἀναίδεια. Τότε δέχονται μιὰ ἐπήρεια δαιμονικὴ καὶ ἀντιδροῦν ἄσχημα. Ἄλλοτε πάλι οἱ γονεῖς νομίζουν ὅτι μὲ τὸ ζόρι θὰ κάνουν καλὰ παιδιά. Μπαίνει καὶ ὁ ἐγωισμὸς καὶ τοὺς μιλοῦν μὲ ἀγανάκτηση, ἐνῶ πρέπει νὰ τοὺς φέρωνται πάντα μὲ τὸ καλό.
.                 Σήμερα μιὰ γυναίκα μὲ ἔσκασε! Ἔχει ἕνα παιδάκι καὶ τὸ δέρνει ἀλύπητα. Ἀπὸ τὴν φοβία τὸ κακόμοιρο τρέμει· δὲν μπορεῖ νὰ μιλήση· ἔπαθαν τὰ νεῦρα του. «Ἔχει δαιμόνιο», τῆς λένε καὶ αὐτὴ τὸ ἀφήνει νηστικό, γιὰ νὰ φύγη δῆθεν τὸ δαιμόνιο. «Δὲν τοῦ δίνω νὰ φάη, μοῦ εἶπε, γιὰ νὰ φύγη τὸ δαιμόνιο». «Βρέ, εἶσαι στὰ καλά σου; τῆς λέω. Δῶσε στὸ παιδὶ νὰ φάη. Κοίταξε, τὰ δικά σου δαιμόνια νὰ φύγουν. Ἐσὺ ἔγινες ἀφορμὴ καὶ σακατεύτηκε τὸ παιδί. Τὸ παιδὶ δὲν ἔχει δαιμόνιο· τρέμει, γιατὶ φοβᾶται ἐσένα ποὺ τὸ δέρνεις! Τὸ κοινωνᾶς τακτικά;». «Ὄχι», μοῦ λέει. Ἄντε νὰ συνεννοηθῆς!

Εξέλιξη των δογμάτων



Δεν εξελίσσεται το Δόγμα, αλλά η διατύπωση τού Δόγματος
τού π. Ι. Ρωμανίδη

Μελετώντας κανείς τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, διαπιστώνει ότι η ορολογία καθορίζεται και, μερικές φορές, αλλάζει, ανάλογα με την πολεμική των αιρετικών και με σκοπό να αντιμετωπισθούν οι αιρέσεις. Δεν πρόκειται δηλαδή για εξέλιξη στην κατανόηση του δόγματος, αλλά εξέλιξη στην διατύπωσή του.
«Δεν υπάρχει εξέλιξη στην κατανόηση του δόγματος. Εξέλιξη στην κατανόηση του δόγματος δεν μπορεί να υπάρχη. Δεν μπορεί ποτέ το δόγμα να κατανοηθή. Διότι το δόγμα, δεν είναι αντικείμενο της λογικής του ανθρώπου, αλλά το δόγμα βιώνεται από την εμπειρία της Θεώσεως. Τότε το δόγμα μεταβάλλεται σε βίωμα γίνεται βίωμα, γίνεται θεοπτία. Το δόγμα είναι το ρητό».
Μερικοί υποστηρίζουν, εσφαλμένως, ότι η Εκκλησία, με την πάροδο του χρόνου, εμβαθύνει περισσότερο στα δόγματα και τα κατανοεί καλύτερα. Αυτό δεν είναι ορθό.
«Η αρχαία ορολογία της Εκκλησίας είναι κάπως περίεργη. Χρειάζεται κάποια προσοχή. Οι Δυτικοί, μελετώντας αυτήν την ορολογία, έχουν φθάσει στο συμπέρασμα ότι οι αρχαίοι Χριστιανοί, αν όχι Αρειανοί, ήσαν τουλάχιστον ημιαρειανοί.
Αυτοί, πιστεύουν, ότι με την πάροδο του χρόνου η Εκκλησία εμβαθύνει στην διδασκαλία της και βελτιώνει την κατανόηση που έχει περί δογμάτων, αλλά δεν πρόσεξαν καλά αυτό που λέγει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ότι Θεόν φράσαι μεν αδύνατον, νοήσαι δε αδυνατώτερον. Για τους Δυτικούς έχουμε καλύτερη κατανόηση, καλύτερη έκφραση. Οπότε, η Εκκλησία, με την πάροδο του χρόνου, κατανοεί πιο βαθειά τα δόγματα της και τα εκφράζει σαφέστατα.

Ὁ ἐπίσκοπος ὡς προεστώς τῆς Θείας Εὐχαριστίας



του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Παν. Αθηνών

Στο περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου «Διάβαση» και στο 54ο τεύχος του των μηνών Μαρτίου-Απριλίου 2005, δημοσιεύεται άρθρο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ιωάννου Ζηζιούλα, με θέμα «Ο Επίσκοπος ως προεστώς της Ευχαριστίας».
Πρόκειται, στο κείμενο αυτό, για ανάπτυξη σκέψεων του Σεβασμιωτάτου, που αφορούν στο νόημα του επισκοπικού αξιώματος στον χώρο της λειτουργικής και, γενικώτερα, της εκκλησιαστικής μας ζωής. Κατά τον Σεβασμιώτατο κ. Ιωάννη, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι «επισκοποκεντρική». Την βασική αυτή θέση του, σχετικώς με το νόημα και τον ρόλο του επισκοπικού αξιώματος, προσπαθεί να στηρίξει με την παράθεση λειτουργικών και εκκλησιολογικών στοιχείων. Συνοπτικώς, και μάλλον επιγραμματικώς, τα στοιχεία αυτά είναι τα εξής:
1. Η επισκοπική προεδρία της Θείας Ευχαριστίας είναι το κύριο και κατ΄ εξοχήν έργο του Επισκόπου. Από την ιδιότητά του αυτή «πηγάζει όλη η εξουσία του Επισκόπου, όχι μόνο η αγιαστική, αλλά και η λεγομένη διοικητική». Έτσι, ο Επίσκοπος «έχει ως κύριον έργον του πρωταρχικόν να ηγείται της Θείας Ευχαριστίας, όλα τα άλλα έργα του είναι δευτερεύοντα» (σ. 5).
2. Ο Επίσκοπος, συνεπώς, «όταν διοικεί, δεν ασκεί διοίκησιν, αλλά προεκτείνει σε όλους τους τομείς της ζωής της Εκκλησίας τη χάρη και την ευλογία της Θείας Ευχαριστίας της οποίας προϊσταται» (σ. 6). «Όλα στην Εκκλησία γίνονται με την ευλογία του Επισκόπου» (σ. 6), εφ’ όσον ο Επίσκοπος «είναι ο προεστώς της Θείας Ευχαριστίας» (σ. 6).

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Πώς βλέπουν τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας τρεις μητροπολίτες


Οι σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας στην Ελλάδα αποτελούν αφορμή για διαρκείς ζυμώσεις και συζητήσεις

Συντάκτης: Νόρα Ράλλη

Το ζήτημα δεν είναι καινούργιο. Οι σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, ειδικά για την Ελλάδα, που και τα δύο μέρη έχουν μακρά ιστορία αιώνων, ακόμη και σήμερα -ή, καλύτερα, πολύ περισσότερο σήμερα- αποτελούν αφορμή για διαρκείς ζυμώσεις και συζητήσεις. Ζητήσαμε από τρεις μητροπολίτες να καταθέσουν τις δικές τους απόψεις, οι οποίες παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.


Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου, Ανδρέας Νανάκης*

Το ζητούμενο είναι η διακονία του λαού μας
«Κατ’ αρχήν η Εκκλησία προϋπάρχει της Πολιτείας. Τα πρώτα ελληνικά Συντάγματα (1821, 1823, 1827) ορίζουν Ελληνες τους πιστεύοντας στον Χριστό. Η εις Χριστόν πίστη ήταν συνδετικός κρίκος όλων όσοι συγκρότησαν το πρώτο Ελληνικό Κράτος. Τη σύνθεσή του, μας την περιγράφει ο Βυζάντιος στο θεατρικό έργο “Βαβυλωνία” (1836). Το Ελληνικό Κράτος και τα άλλα Βαλκανικά Κράτη Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, δημιουργούνται μέσα από μια βίαιη προέλαση του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και της αρχής των εθνοτήτων στον χώρο της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αργά βαδίζει ο Χριστός...



«Αργά βαδίζει ο Χριστός... Προσέχει που θα σταθεί το άγιο πόδι Του, γιατί δεν θέλει να σταθεί στο αίμα. 

Επιλέγει στενά σοκάκια στη γη, στενόχωρα, γιατί δεν μπορεί να περπατά στην πλατιά ιδιοκτησία της αμαρτίας. 

Ξεγλιστρά ανάμεσα στους ληστές , διαγκωνιζόμενος διαρκώς, γιατί πρέπει να περάσει μπροστά.

Έρχεται, φερ΄ ειπείν ο Χριστός σε εμάς σαν φιλοξενούμενος και μας ρωτά: «Δείξτε μου δρόμο χωρίς αίμα, χωρίς αμαρτία και ληστές!» 

Ποια απάντηση θα μπορούσαμε να Του δώσουμε; Πού θα βρίσκαμε δρόμο άξιο του βαδίσματός Του;

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος (Πατρ. Σερβίας)

«Μία είναι η αρετή, η ταπείνωση· επειδή όμως δεν το καταλαβαίνετε, άντε, να σάς πω και την αγάπη. Αλλά, όποιος έχει ταπείνωση, δεν έχει και αγάπη;» Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου ..

 

 Ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος στο ξεκίνημα της κοινοβιακής μας ζωής, το 1968, μας είχε πεί:

 «Μία είναι η αρετή, η ταπείνωση· επειδή όμως δεν το καταλαβαίνετε, άντε, να σάς πω και την αγάπη. Αλλά, όποιος έχει ταπείνωση, δεν έχει και αγάπη;».

Αυτές οι δύο «αδελφωμένες αρετές», όπως χαρακτήριζε ο Γέροντας την ταπείνωση και την αγάπη, είναι το θεμέλιο της πνευματικής ζωής, αφού αυτές ελκύουν την Χάρη του Θεού και γεννούν και όλες τις άλλες αρετές.

«Καλλιεργήστε απλά την ταπείνωση και την αγάπη, μας έλεγε, καί, μόλις αυξηθούν αυτές οι αρετές, η υπερηφάνεια και η κακία θα μείνουν ατροφικές και τα πάθη θα αρχίσουν να ψυχορραγούν».

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Η θεολογία της πολυπολιτισμικότητας εντός των τειχών

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η θεολογία της πολυπολιτισμικότητας και η προώθηση της θρησκειολογίας στο μάθημα των θρησκευτικών είναι όχι μόνο εντός των τειχών της Εκκλησίας, αλλά και εντός του Συνοδικού Μεγάρου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Στην Ιεραρχία του περασμένου Οκτωβρίου και στην ομιλία – χαιρετισμό του προς τους αρχιερείς – μέλη Της ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος είπε μεταξύ των άλλων: « Οι φίλοι μας οι εδώ και οι Ευρωπαίοι, εκμεταλλευόμενοι τη δεινή μας οικονομική κατάσταση δεν θα παραλείψουν αλλά αντιθέτως θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο την αλλοίωση τη ελληνικής κοινωνίας μας αρχίζοντας από τη σχολική μας εκπαίδευση. Το τραγικό είναι ότι οι εχθροί μας δεν είναι πλέον πέρα και μακριά, είναι εντός των τειχών μας. Το βλέπουμε, το οσφραινόμαστε». (Σημ. Η υπογράμμιση του υπογράφοντος).
Ο Αρχιεπίσκοπος έχει δίκιο. Ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου, διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού «Θεολογία», το οποίο εκδίδεται από την Ιερά Σύνοδο της Ελλάδος ανά τρίμηνο, έχει καθαρές και απόλυτες απόψεις για την αλλαγή του χαρακτήρα του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜΘ). Στο τεύχος αριθμός 93 (Ιανουάριος – Μάρτιος 2005) του περιοδικού «Σύναξη» (Σελ. 51) γράφει, μεταξύ των άλλων:
«Είναι όντως ανάγκη, λοιπόν, το ΜΘ να αλλάξει φυσιογνωμία και χαρακτήρα. Είναι ανάγκη η θεολογία της πολυπολιτισμικότητας, όχι απλώς να το αγγίξει, αλλά να το διαπεράσει, ώστε αυτό το ίδιο να γίνει πρωτοπόρο στη διαπολιτισμική αγωγή, κομίζοντας μιαν άλλη μαρτυρία για την αλήθεια και ποιότητα της ζωής του ανθρώπου και του κόσμου. Είναι ανάγκη να αναπλαισιωθεί ο θεολογικός και παιδαγωγικός του χαρακτήρας σε νέες βάσεις και αρχές». (Σημ. Η υπογράμμιση του υπογράφοντος)
Στο ίδιο κείμενο ο κ. Γιαγκάζογλου συγκεκριμενοποιεί τις σκέψεις του και προτείνει μεταξύ των άλλων το ΜΘ:

“Μας νοιάζει που μαθαίνετε στα παιδιά μας να είναι Γενναία και Ευγενικά. Και σας ευχαριστούμε.”



Huffington Post

Το κείμενο που ακολουθεί είναι πραγματικός δυναμίτης. Όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί (ειδικά αυτοί), παππούδες, γιαγιάδες, έχουμε ανάγκη να το διαβάσουμε ξανά και ξανά. Για να νιώσουμε πιο δυνατοί, για να αντιληφθούμε πώς μπορούμε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον που ν΄αγκαλιάζει όλα τα παιδιά. Για να πιστέψουμε πως από τη δική μας μικρή γωνίτσα αληθινά μπορούμε να συνεισφέρουμε ώστε να γίνει ο κόσμος αυτός πιο αληθινός και φιλόξενος:

Αυτή η υπέροχη δασκάλα Μαθηματικών έχει τη συνταγή που σώζει ζωές παιδιών

Πριν από μερικές βδομάδες, πήγα στην τάξη του Τσέις για ενισχυτική διδασκαλία. Είχα στείλει ένα μέιλ στην δασκάλα του Τσέις ένα βράδυ όπου έγραφα «Ο Τσέις επιμένει πως αυτές οι ασκήσεις που έχει για το σπίτι είναι μαθηματικά – αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι τον πιστεύω. Βοήθεια, παρακαλώ». Μου απάντησε αμέσως λέγοντας: «Κανένα πρόβλημα, μπορώ να καθίσω μαζί του μετά το σχολείο οποιαδήποτε στιγμή». Κι εγώ της λέω «Όχι, όχι αυτόν. Αυτός το καταλαβαίνει. Εμένα βοηθήστε». Κι έτσι κάπως κατέληξα μπροστά σ’ έναν μαυροπίνακα σε μια άδεια αίθουσα της πέμπτης δημοτικού κοιτάζοντας επίμονα σειρές σχημάτων που για την δασκάλα του Τσέις ήταν «αριθμοί».

Το νέο σύστημα Πανελλαδικών Εξετάσεων- Οι Σχολές κατά Επιστημονικό Πεδίο και οι Συντελεστές Βαρύτητας μαθημάτων



Θα το «εγκαινιάσουν» οι μαθητές που θα φοιτήσουν το Σεπτέμβριο στη Γ Λυκείου

Το νέο σύστημα πρόσβασης των υποψηφίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, το οποίο θα «εγκαινιάσουν» οι μαθητές που θα φοιτήσουν το Σεπτέμβριο στη Γ Λυκείου, έχει ως εξής:

Η Γ΄ τάξη Ημερήσιου Γενικού Ενιαίου Λυκείου και η Δ΄ τάξη Εσπερινού Γενικού Ενιαίου Λυκείου χωρίζονται σε τρεις Ομάδες Προσανατολισμού:

Ομάδα Ανθρωπιστικών Σπουδών,
Ομάδα Θετικών Σπουδών και
Ομάδα Σπουδών Οικονομίας και Πληροφορικής.

Το πρόγραμμα διδασκαλίας της Γ΄ τάξης Ημερήσιου Γενικού Λυκείου και της Δ΄ τάξης Εσπερινού Γενικού Λυκείου περιλαμβάνει μαθήματα Γενικής Παιδείας και Μαθήματα Προσανατολισμού.
Οι μαθητές υποχρεούνται να παρακολουθούν τα μαθήματα της Ομάδας Προσανατολισμού που επιλέγουν, καθώς και τα Μαθήματα Γενικής Παιδείας.
Ειδικά οι μαθητές της Γ΄ τάξης Ημερήσιου Γενικού Λυκείου παρακολουθούν και ένα Μάθημα Επιλογής.
Τo ωρολόγιο πρόγραμμα των Μαθημάτων Γενικής Παιδείας της Γ΄ τάξης Ημερήσιου Γενικού Λυκείου είναι το εξής:

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

Πανορθόδοξη: Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Προσυνοδικής Επιτροπής



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Με την προ ολίγων ημερών λήξη των εργασιών της Ε΄ Προσυνοδικής Διασκέψεως ολοκληρώθηκε το έργο της Προσυνοδικής Επιτροπής, χωρίς να μπορέσει να καταλήξει σε ομόφωνες αποφάσεις επί των περισσοτέρων θεμάτων, που είχε αναλάβει να επεξεργασθεί. Από τα δέκα θέματα, που έχει προγραμματιστεί να συζητηθούν στην Πανορθόδοξη Σύνοδο και που έγιναν εννέα με την ενοποίηση δύο - «περί των σχέσεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς την Οικουμενική Κίνηση» και «προς τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο» - δεν επεξεργάστηκε καθόλου δύο:
1. Περί του Αυτοκεφάλου και του τρόπου ανακηρύξεως αυτού και
2. Περί των Διπτύχων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Λόγω αδυναμίας να εξασφαλιστεί ομοφωνία δεν υπογράφτηκαν τα εξής κείμενα:
1. Η αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο.
2. Περί του κοινού εορτασμού του Πάσχα.
3. Περί των κωλυμάτων του γάμου, και
4. Περί της κανονικής διευθετήσεως του ζητήματος της Ορθοδόξου Διασποράς.
Μετά από μακρές συζητήσεις και τροποποιήσεις που έγιναν εγκρίθηκαν τα ακόλουθα κείμενα:
1. Το Αυτόνομο και ο τρόπος ανακηρύξεως αυτού.
2. Οι σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, και
3. Η σπουδαιότητα της νηστείας και της τηρήσεως αυτής.

Η πικρή αλήθεια για τον σημερινό άνθρωπο


Ο Λονδρέζος Steve Cutts είναι σκιτσογράφος και animator. Κάποια στιγμή στην ζωή του ήταν να επιλέξει μεταξύ εργασίας στα McDonalds και σπουδών στην σχολή καλών τεχνών. Ευτυχώς επίλεξε τον δεύτερο δρόμο. Έκανε διάφορες εργασίες ως επαγγελματίας στον χώρο μέχρι που η ιδέα του να δώσει μέσα από τα σκίτσα και τα βίντεο την παραφροσύνη του σύγχρονου ανθρώπου, είναι πραγματική γροθιά στο στομάχι.
Οι καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, η παγκόσμια πολιτική και οικονομική κατάσταση είναι πηγές έμπνευσης για τον καλλιτέχνη, που πραγματικά αποδίδει την σημερινή ζωή όπως ακριβώς είναι, άσχετα αν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές δεν θέλουν να την δουν.
Καυτηριάζει με τα έργα του όλα τα κακώς κείμενα και τον λάθος δρόμο που επιλέγει τελικά ο άνθρωπος της κατανάλωσης με μοναδικό γνώμονα την επιτυχία που του σερβίρουν πιστεύοντας πως θα τον οδηγήσει στην ευτυχία.

"Χωρίς το αποτύπωμα του ορθόδοξου βιώματος ο πολίτης της χώρας μας υφίσταται μια λοβοτομή μεσαιωνικού τύπου ..."



Ανεξάρτητη Εκπαιδευτική Συνεργασία Ν. Ροδόπης

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
(ή τα Θρησκευτικά ως υποχρεωτικό μάθημα – συμβολή στην ιδιοπροσωπία και τη συγκρότησή μας) 
 .....
 Με αυτά τα δεδομένα θεωρούμε ότι τα Θρησκευτικά πρέπει να είναι μάθημα υποχρεωτικό για όλους. Δεν είναι ανάγκη, ωστόσο, να εκπέσει σε μια Θρησκειολογία με πληροφοριακό χαρακτήρα, γιατί δεν έχει να προσφέρει κάτι στο μαθητή, καθώς ο τελευταίος μπορεί να μάθει για τον ανιμισμό π.χ με μια απλή μηχανή αναζήτησης στο διαδίκτυο. Η Πολιτεία οφείλει χωρίς κατήχηση και προσηλυτισμό να κάνει τους μαθητές κοινωνούς στο περιεχόμενο, τα δόγματα, τα κείμενα και την πνευματικότητα της Ορθοδοξίας, τις διαφορές της με τα άλλα δόγματα του Χριστιανισμού και το Ισλάμ, ώστε να γνωρίζουν σε βάθος και βιωματικά την Ορθοδοξία, έναν από τους βασικούς και διαχρονικούς πυλώνες του πολιτισμού μας, όπως αναγνωρίζει και ο κορυφαίος μαρξιστής ιστορικός Ν. Σβορώνος. Έτσι το εν λόγω μάθημα μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση συνεκτικών στοιχείων μεταξύ των πολιτών της κοινωνίας μας, που τόσο απαραίτητα είναι στην εποχή του διαλυτικού ατομισμού.

Το αν πιστέψει στην Ορθοδοξία ή σε άλλη θρησκεία ο ενήλικος πια μαθητής αυτό είναι δικό του θέμα. Όμως είτε το θέλει είτε όχι είναι εκ γενετής ενταγμένος σε μια κοινότητα με συγκεκριμένη θρησκευτική ταυτότητα (όπως και εθνική αυτοσυνειδησία κτλ). Χωρίς το αποτύπωμα του ορθόδοξου βιώματος ο πολίτης της χώρας μας υφίσταται μια λοβοτομή μεσαιωνικού τύπου, κατά την οποία νεκρώνεται ένα ζωντανό κύτταρο της ταυτότητάς μας (η ορθόδοξη παράδοση) και μένουμε χάσκοντες μπροστά στα μεγάλα ερωτήματα της ιστορικής πορείας αλλά και της καθημερινότητάς μας. Φυσικά, όπως σε κάθε λοβοτομή, θα πάθουμε ανεπανόρθωτη βλάβη κι εμείς ως κοινωνία - αν δεν …καταλήξουμε τελικά.

Η καταλυτική αξία, λοιπόν, ενός τέτοιου μαθήματος Θρησκευτικών στην πνευματική και ηθική συγκρότηση των μαθητών είναι για μας αδιαμφισβήτητη και τα παρακάτω (ρητορικά) ερωτήματα εύγλωττα:

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

«ΤΑ ΑΘΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ καὶ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ» (τοῦ Δημ. Νατσιοῦ) [ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ, Πρόλογος Σαρ. Καργάκου «Εἶναι τρέλα νὰ λὲς ἀλήθειες σὲ τρελοκομεῖο!»]



ΑΘΕΑ-ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Δημητρίου Ἰω. Νατσιοῦ
«ΤΑ ΑΘΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ καὶ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ»
ἔκδ. Ἱ. Κοινοβίου Ὁσ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου
σειρὰ «Ἀφυπνιστικὰ κείμενα» – 1, σελ. 228
Πένταλοφος Παιονίας, 2015

Πρόλογος
τοῦ Σαράντου Ι. Καργάκου
συγγραφέως-ἱστορικοῦ

.               Παρότι δὲν συμμερίζομαι τὶς ἀπόψεις τοῦ κ. Δημήτρη Νατσιοῦ γιὰ τὸν Ἀδαμάντιο Κοραῆ, τὴν κορυφαία μέχρι σήμερα μορφὴ τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων, ὡστόσο ἐπὶ ἔτη πολλὰ παρακολουθῶ καὶ ἐκτιμῶ τὴν πνευματική του πορεία καὶ πιστεύω ὅτι ἡ δυναμική του παρουσία σὲ θέματα παιδείας ἔχει ταράξει τὰ λιμνασμένα, ἄρα καὶ μολυσμένα, νερὰ μὲ τὰ ὁποῖα ὑδρεύονται σήμερα τὰ παιδικὰ μυαλά.
.               Εἶχα διαβάσει τὸ βιβλίο αὐτὸ ὑπὸ μορφὴ τετρασέλιδων φυλλαδίων, τὰ ὁποῖα ἡ πάνσεπτος Μονὴ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, ὁ προμαχώνας τοῦ Πάϊκου, τυπώνει καὶ διανέμει στοὺς ἀναγνῶστες τῶν περιοδικῶν Της. Τώρα τὰ κείμενα αὐτὰ παίρνουν μορφὴ βιβλίου. Ἀπὸ τυφέκιον χειρὸς γίνονται πυροβόλο. Διότι τὰ ὅσα γράφει ὁ Δημ. Νατσιὸς εἶναι κείμενα μάχης. Καὶ ἴσως νὰ μὴν εἶναι τυχαῖο ποὺ τὰ κείμενα αὐτὰ γράφονται στὸ Κιλκίς, ὅπου ἔγινε πρὸ 102 ἐτῶν ἡ πολυδοξασμένη μάχη, ἡ ὁποία ἀπέσεισε ἀπὸ τὴν Μακεδονία δούλιον ζυγὸν 500 ἐτῶν.
.               Δυστυχῶς νέος ζυγὸς –αὐτὴ τὴ φορὰ πιὸ ὕπουλος– ἐπικάθηται πάνω στὸν Ἑλληνισμό. Ζυγὸς πνευματικός, μέσῳ μιᾶς ὕπουλης «παιδείας», ποὺ λειτουργεῖ ὡς ἠλιθιοποιὸς διαδικασία. Πρῶτα ἠλιθιοποιεῖ τὰ παιδιὰ καὶ ἀκολούθως τὰ ραγιαδοποιεῖ. Τὰ στειρώνει πνευματικά, ἠθικά, ἐθνικά. Ἡ λέξη Ἑλλὰς καὶ τὰ παράγωγά της εἶναι ἀπόβλητα. Ἴσως ἀπὸ σεβασμὸ πρὸς τὴν… ἰδιαιτερότητα! Δὲν μπορεῖ, λέει, νὰ εἴμαστε Ἕλληνες στὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ μὴν προσβάλλουμε τοὺς ἀδελφούς μας μή… Ἕλληνες!

Συνάντηση Θεολόγων Νομού Ιωαννίνων

Αγαπητοί Συνάδελφοι, 

Σας κάνω γνωστό πως την Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015 και ώρα 12.00 μ.μ. σε αίθουσα του 5ου Γυμνασίου Ιωαννίνων θα πραγματοποιηθεί, κατόπιν εγκρίσεως της Περιφερειακής Δ/ντριας Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπ/σης Ηπείρου, συνάντηση των Θεολόγων καθηγητών του Νομού με θέμα: 

α) Ενημέρωση σχετικά με το ΜτΘ 

β) Προγραμματισμός ύλης, Αξιολόγηση μαθητών κ.λ.π. 

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς 

Ο Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ01 
Τριαντάφυλλος Απ. Σιούλης, Δρ. Φ.    

Η ανάπτυξη της εθνικής ελληνικής ιδέας, του Νίκου Σβορώνου


eksofyllo-teliko-e1408615919393

Συγγραφέας: Νίκος Σβορώνος
*Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Σβορώνου, “Το Ελληνικό έθνος, γένεση και διαμόρφωση του νέου ελληνισμού” από τις εκδόσεις “Πόλις” με πρόλογο Σπύρου Ασδραχά.
Η νέα τούτη πορεία του Ελληνισμού αρχίζει να διαγράφεται καθαρά από το τέλος του 11ου και τις αρχές του 12ου αιώνα, για να διαρκέσει, περνώντας από διάφορα στάδια, ως τις αρχές του 19ου αιώνα. Είναι η περίοδος που ένας παλαιός λαός, με την προοδευτική του διαμόρφωση σε ένα συντελεσμένο έθνος, ανανεώνεται και αποτελεί μια καινούργια ιστορική οντότητα, τον Νέο Ελληνισμό, δηλαδή το Ελληνικό έθνος.
Οι ιστορικοί παράγοντες, εσωτερικοί και εξωτερικοί, που θα προκαλέσουν το αδυνάτισμα και την πτώση της συγκεντρωτικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, έχουν βαθιές τις ρίζες, εκδηλώνονται όμως με ιδιαίτερη δύναμη από το τέλος του 11ου αιώνα και προκαλούν την πρώτη βαθιά κρίση, που η Αυτοκρατορία δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει τελικά. Η αριστοκρατία των μεγάλων γαιοκτημόνων στο τέλος του 11ου αιώνα έχει κερδίσει την οριστική της μάχη, και με τις συγκεντρωτικές της τάσεις απειλεί την ενότητα του κράτους. Οι εξωτερικοί εχθροί στα Βαλκάνια, την Ανατολή και στη Δύση, επωφελούμενοι από την εσωτερική κρίση, επιτίθενται από παντού. Ένα μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας χάνεται, ύστερα από την ήττα του Ματζικέρτ (1071), για την Αυτοκρατορία και πέφτει στα χέρια των Σελτζούκων Τούρκων, που ιδρύουν το μεγάλο τουρκικό κράτος στη Μικρά Ασία. Η σύγκρουση με τον Δυτικό κόσμο, σύγκρουση οικονομική, ιδεολογική και πολιτική, οξύνεται και γίνεται οριστική. Η εχθρότητα που είχε προκαλέσει ήδη από τον 9ο αιώνα η ίδρυση μιας Φραγκικής Αυτοκρατορίας, που διεκδικεί την Ρωμαϊκή οικουμενικότητα, εντείνεται τώρα με τις διαμάχες ανάμεσα στην Αγία Έδρα και το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως επί Φωτίου, για να καταλήξει στο οριστικό σχίσμα επί Κιρουλαρίου (1078). Η οικονομική διείσδυση των Ιταλικών πόλεων στην Ανατολή παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Τέλος, η στρατιωτική σύγκρουση των δυο κόσμων αρχίζει με την επίθεση των

Πρέπει να είναι υποχρεωτικό το μάθημα των Θρησκευτικών;



- Του ΠΑΥΛΟΥ ΑΘ. ΠΑΛΟΥΚΑ επίτ. Σχολικού Συμβούλου Δ.Ε.

Το υποχρεωτικό του μαθήματος των Θρησκευτικών συνιστούν, πέραν της συνταγματικής και νομικής κατοχύρωσής του, και οι παρακάτω σπουδαιότερες παράμετροι:
1. Η απαίτηση του δικαιώματος των Ορθόδοξων Ελλήνων φορολογούμενων πολιτών, να γνωρίζουν και τα παιδιά τους και να ζουν την πίστη των πατέρων τους (γνώση και βίωμα μαζί).
Η πολύπλευρη, και όχι μονοδιάστατη, σημασία και αξία του (θρησκευτική, πνευματική, ψυχολογική, σωτηριολογική, παιδαγωγική, μορφωτική, ανθρωπιστική, ηθική, κοινωνική, πολιτιστική και εθνική).
Η επιβεβλημένη παροχή ολοκληρωμένης γενικής παιδείας και η ολιστική θεώρηση της γνώσης, για να κατανοήσουν το νόημα και το σκοπό της ζωής οι έφηβοι και τα παιδιά, το περιεχόμενο και την αξία της ιστορίας, ιδιαίτερα της ελληνικής, και του πολιτισμού, και μάλιστα του ευρωπαϊκού (χριστιανικού, ελληνικού και ρωμαϊκού). Γι’ αυτόν, που, όπως τόνιζε και ο Έλιοτ (αλλά και άλλοι ευρωπαίοι διανοούμενοι), αν ο Χριστιανισμός εξαφανιστεί μια μέρα, τότε ολόκληρος ο πολιτισμός θα εξαφανιστεί.

Η παρεχόμενη στους μαθητές γνώση/παιδεία θα είναι μερική και ελλιπής, χωρίς την ιστορία του Χριστιανισμού (και των άλλων θρησκειών). Θα υπάρξουν μεγάλα κενά στην ψυχή και στη διάνοιά τους. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει λ.χ. με τους μαθητές των σχολείων της Γαλλίας, που σήμερα διαπιστώθηκαν τα κενά από την έλλειψη θρησκευτικής παιδείας/ενημέρωσης, και σκέπτονται για την αντιμετώπιση του προβλήματος, από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας μέχρι και τον αρμόδιο υπουργό Παιδείας και λοιπούς παράγοντες.

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Διεθνής Διάσκεψη στην Αθήνα για την ειρηνική συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή.



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Εντυπωσιακή είναι η συγκέντρωση, χθες και σήμερα, στην Αθήνα δεκάδων πολιτικών και θρησκευτικών προσωπικοτήτων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Μέσης Ανατολής. Σκοπός τους η συμμετοχή στη Διεθνή Διάσκεψη που διοργανώνει το Υπουργείο των Εξωτερικών, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας με θέμα «Θρησκευτικός και Πολιτιστικός Πλουραλισμός και Ειρηνική Συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή».

Χθες παρέστησαν και μίλησαν, μεταξύ των άλλων, οι Πατριάρχες των ελληνορθοδόξων πρεσβυγενών πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος, Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος, Αντιοχείας κ. Ιωάννης και Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, οι Αρχιεπίσκοποι Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος και Κύπρου κ. Χρυσόστομος, καθώς και ο εκπρόσωπος του Πατριάρχου της Μόσχας. Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων. Μίλησαν ακόμη οι Υπουργοί Εξωτερικών της Ολλανδίας Μπερτ Κέντερς, της Αιγύπτου Σάμεχ Σούκρι, του Βατικανού Πολ Ρίτσαρντ Γκάλαχερ και της Κύπρου Γιαννάκης Κασουλίδης. Συναισθηματικά φορτισμένη ήταν η ομιλία του στην Βηρυτό εδρεύοντος Καθόλικου Πατριάρχου του Μεγάλου Οίκου της Κιλικίας Αράμ Α΄. Παρέστη επίσης και μίλησε ο Μέγας Μουφτής της Αιγύπτου Αμπντέλ Καρίμ Αλάμ, ο Αρχιραββίνος Δρ. Ντέϊβιντ Ρόζεν, εκπρόσωποι των Μονοφυσιτών της Συρίας και των Κοπτών της Αιγύπτου, καθώς και θρησκευτικοί και πολιτικοί εκπρόσωποι αραβικών χωρών. Σήμερα αναμένεται να έρθει για τη διάσκεψη στην Αθήνα η υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις, κυρία Βικτόρια Νούλαντ, η οποία θα έχει συναντήσεις με τους κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά.

Το παράδειγμα μιλάει


 

- Γέροντα, οι άνθρωποι που χουν πνευματικά στον κόσμο πρέπει να δείχνουν στους κοσμικούς ότι νηστεύουν;
- Όταν πρόκειται για διατεταγμένες νηστείες της Εκκλησίας μας, Τετάρτη, Παρασκευή, Σαρακοστές κ.λπ. , τότε πρέπει ,γιατί αυτό είναι ομολογία πίστεως. Οι άλλες όμως νηστείες, δηλαδή αυτές που γίνονται από άσκηση, για την αγάπη του Χριστού ή για να εισακουσθή η προσευχή μας σε ένα αίτημά μας, πρέπει να γίνωνται κρυφά.
Σκοπός είναι να ζούμε ορθόδοξα, όχι απλώς να μιλούμε ή να γράφουμε ορθόδοξα. Γι’ αυτό , βλέπεις, ένα κήρυγμα δεν πληροφορεί, δεν αλλοιώνει τον άλλον, όσο καλό κι αν είναι, αν ο ιεροκήρυκας δεν έχει βίωμα.
- Αν, Γέροντα, ο ακροατής ή ο αναγνώστης έχη καλή διάθεση;
- Ε, τότε αυτός έχει ήδη την θεία Χάρη, γι’ αυτό και ωφελείται. Ένας όμως που δεν έχει καλή διάθεση θα πάρη και θα εξετάση αυτά που λέει ο ιεροκήρυκας και δεν θα έχη καμιά ωφέλεια. Το να σκεφτώμαστε ορθόδοξα είναι εύκολο∙ το να ζούμε όμως ορθόδοξα θέλει κόπο. Μια φορά ένας θεολόγος είχε κάνει μια ομιλία και είχε πει να πάνε να δώσουν αίμα, γιατί υπήρχε ανάγκη. Και πράγματι πολλοί παρακινήθηκαν και έδωσαν πολύ αίμα. Εκείνος όμως δεν έδωσε ούτε μια σταγόνα, αν και είχε… μπόλικο. Οι άλλοι τότε σκανδαλίσθηκαν. «Εγώ, τους είπε εκείνος, με την ομιλία που έκανα και παρεκίνησα τον κόσμο να δώση αίμα, είναι σαν να έδωσα το περισσότερο αίμα»! Έτσι ανέπαυε τον λογισμό του. Καλύτερα ήταν να μην έκανε την ομιλία και αθόρυβα να πήγαινε να δώση λίγο αίμα. Η ζωή μετράει. «Εγώ είμαι δεξιός», μου είπε ένας που δεν είχε καμμιά σχέση με την Εκκλησία. «Άμα δεν κάνης σταυρό, τι ωφελεί;», του είπα.. Το χέρι που δεν κάνει σταυρό τι ωφελεί που είναι δεξί; Σε τι διαφέρει από το αριστερό που δεν κάνει σταυρό; Εκείνο έτσι κι αλλιώς δεν κάνει σταυρό». Αν εσύ είσαι δεξιός και δεν κάνης σταυρό, σε τι διαφέρεις από τους αριστερούς; Ο σκοπός είναι να είσαι άνθρωπος πνευματικός, να ζης κοντά στον Χριστό, τότε βοηθάς και τους άλλους.

Προκόπης Παυλόπουλος: Η Ορθόδοξη συνείδηση δεν μπορεί να ανεχθεί την σφαγή στην Συρία




ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ
ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΜΕ ΘΕΜΑ:
«ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ
ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ»

Αθήνα, 19.10.2015

Παναγιώτατε,
Μακαριώτατοι Πατριάρχες και Προκαθήμενοι,
Αγιώτατοι,
Σοφολογιώτατοι,
Κύριοι Υπουργοί,
Κύριοι Βουλευτές,
Κυρίες και Κύριοι,

Η Διεθνής Διάσκεψη, στην οποίαν συμμετέχετε, με θέμα «Θρησκευτικός και Πολιτιστικός Πλουραλισμός και Ειρηνική Συνύπαρξη στην Μέση Ανατολή», αποκτά καίρια σημασία κυρίως εξαιτίας του ότι διεξάγεται σε μια περίοδο μοναδικής ιστορικής κρισιμότητας. Κρισιμότητας, η οποία προκύπτει πρωτίστως λόγω του ότι, για μιαν ακόμη φορά δυστυχώς, τα τεκταινόμενα στην Μέση Ανατολή κλονίζουν επικίνδυνα τα θεμέλια της ειρήνης και της ειρηνικής συνύπαρξης των Λαών στην περιοχή. Περαιτέρω δε, λόγω της «έκρηξης», κυριολεκτικώς, των ροών προσφύγων πολέμου, τα πλήγματα κατά της ειρήνης διαμορφώνουν συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, αυτονοήτως αντίθετης προς κάθε έννοια Πολιτισμού και Δικαιοσύνης. Η οποία προσλαμβάνει έτσι οιονεί πλανητικές διαστάσεις.

Για την απαλλαγή από τα θρησκευτικά



Ανεξάρτητη Εκπαιδευτική Συνεργασία Ν. Ροδόπης

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
(ή τα Θρησκευτικά ως υποχρεωτικό μάθημα – συμβολή στην ιδιοπροσωπία και τη συγκρότησή μας)


Αφού κόπασε προσώρας (;) το θέμα της απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, ζήτημα που άνοιξε η υφυπουργός Σία Αναγνωστοπούλου σε ραδιοφωνική συνέντευξη (ενδεικτικό κι αυτό της προχειρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται το θέμα), θα επιχειρήσουμε μια προσέγγιση μακριά από την δικαιολογημένη αγωνία των θεολόγων για το εργασιακό τους μέλλον (εύλογη, αλλά και παραμορφωτική του διακυβεύματος), μακριά επίσης και από ψευτοπροοδευτικές ιδεοληψίες και στερεότυπα.

Για μας το θέμα δεν έκλεισε∙ έχει ανοίξει εδώ και καιρό με την απαλλαγή των αλλόθρησκων, ετερόδοξων, άθεων κλπ. Και θα επανέρχεται ακαίρως ευκαίρως στη δίνη μιας νομικής σύγκρουσης ανάμεσα σε διατάξεις του Συντάγματος που κατοχυρώνουν από τη μία την ελληνοχριστιανική αγωγή και από την άλλη τα περιβόητα «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα», τα οποία δεν συνάδουν με δημόσιες και έγγραφες δηλώσεις για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του κάθε πολίτη. Η σύγκρουση είναι και ιδεολογική, καθώς αφενός βρίσκεται το δυτικό ιδεολόγημα του διαχωρισμού κράτους-Εκκλησίας, αφετέρου οι υπέρμαχοι του ελληνοχριστιανικού ιδεώδους που τόσο κακοποιήθηκε στη χούντα και στη Μεταπολίτευση.

Υλικό εκδηλώσεων 28ης Οκτωβρίου 1940

ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ:
ΥΛΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΕΟΡΤΗ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Βρείτε υλικό σε παρουσιάσεις power point και κείμενα κατάλληλα για σχολικές εορτές,
εκδηλώσεις, αφιερώματα.


επιλέξτε εδω:

ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ-ΠΟΛΥΜΕΣΑ

(Ανανεώνεται)

Η Σύνοδος ζητά να αποφεύγεται η διανομή της Καινής Διαθήκης μη ορθοδόξων οργανισμών


 

«Περί τῆς ποιμαντικῆς ἀντιμετωπίσεως περιπτώσεων αἱρετικῆς καί παραθρησκευτικῆς δράσεως»
Ἀριθμ. Πρωτ. 3096
Διεκπ. 1870
Ἀθήνῃσι 7ῃ Σεπτεμβρίου 2015
Πρός
τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν καί
τάς Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἐκ Συνοδικῆς Ἀποφάσεως, ληφθείσης ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς 25ης μηνός Αὐγούστου ἐ.ἔ., καί κατόπιν τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. 341/25.6.2015 Ὑπηρεσιακοῦ Σημειώματος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου, Προέδρου τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, ἐν ᾧ περιέχονται προτάσεις τῆς ὡς ἄνω Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, διατυπωθεῖσαι κατά τήν ΛΕ΄ συνεδρίαν αὐτῆς, τῆς 27.5.2015, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἐν τῇ ῥηθείσῃ Συνεδρίᾳ Αὐτῆς, διαπιστοῦσα ὅτι προκύπτει ἀνάγκη κοινῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς ἀσυδότου δραστηριότητος αἱρετικῶν καί παραθρησκευτικῶν ὁμάδων, ἀπεφάσισεν ὅπως εὐλαβῶς συστήσῃ εἰς τούς κατά τόπους Σεβασμιωτάτους Ἱεράρχας ὅπως:

α) Ἀποφεύγουν τήν διανομήν κειμένων – μεταφράσεων τῆς Καινῆς Διαθήκης φερόντων ἐπ’ αὐτῶν ἐνδείξεις, τίτλους, διευθύνσεις καί στοιχεῖα τηλεφωνικῆς ἐπικοινωνίας μή ὀρθοδόξων ὀργανισμῶν.

β) Ἐν τῇ ποιμαντικῇ αὐτῶν κρίσει καί μερίμνῃ, συστήσουν εἰς τό χριστεπώνυμον πλήρωμα νά μή προμηθεύηται πᾶν τό φέρον βλασφήμους ἤ ὑβριστικάς ἀπεικονίσεις συμβόλων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.

γ) Παρακαλοῦνται ὅπως, πρό πάσης ἀπαντήσεως εἰς ἀποστελλόμενα πρός αὐτούς ἔντυπα καί βιβλία μή ἀκραι-φνῶς ὀρθόδοξα ἤ καί περιεχομένου ἀσυμβιβάστου πρός τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, ἐξακριβώνουν προσεκτικῶς τό ὑποκρυπτόμενον περιεχόμενον αὐτῶν, ἰδιαιτέρως ὅσον ἀφορᾷ εἰς θέματα Πίστεως.

Ἐντολῇ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Μεθώνης Κλήμης

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

Το κατά Λουκάν Άγιο Ευαγγέλιο (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολις, Κυριακή 18 Ὀκτωβρίου 2015
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΑΓΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
1. Στό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς πῶ λίγα λόγια γιά τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ, πού ἑορτάζουμε σήμερα 18 τοῦ μηνός Ὀκτωβρίου. Ὑπάρχει καί ἄλλος λόγος, πού μοῦ τό ἐπιβάλλει νά σᾶς μιλήσω γιά τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ. Καί ὁ λόγος αὐτός εἶναι ὅτι τήν περίοδο αὐτή τά κυριακάτικα εὐαγγελικά ἀναγνώσματα εἶναι ἀπό τό κατά Λουκᾶν ἅγιο Εὐαγγέλιο. Γιά πολύ καιρό θά ἀκοῦμε τίς Κυριακές περικοπές ἀπό τό κατά Λουκᾶ Εὐαγγέλιο. Γι᾽ αὐτό καί πρέπει νά μιλήσουμε, ἔστω καί μέ λίγα λόγια, γιά τόν συγγραφέα τοῦ Εὐαγγελίου αὐτοῦ.

2. Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἀδελφοί μου, ἦταν ἰατρός τήν ἰδιότητα. Ὅτι ἦταν ἰατρός τό λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σέ μιά του ἐπιστολή (βλ. Κολ. 4,14), ἀλλά τό λέγουν καί ἄλλα κείμενα ἔξω ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Ἐξάλλου ἀπό τό ἴδιο τό Εὐαγγέλιο φαίνεται ὅτι ὁ συγγραφέας του ἦταν ἰατρός. Γιατί στό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο παρατηροῦμε μία ἰδιαίτερη φροντίδα γιά τόν καθορισμό τῶν ἀσθενειῶν: Τῆς πεθερᾶς τοῦ Πέτρου γιά παράδειγμα, τῆς αἱμορροούσης, τῆς συγκυπτούσης καί ἄλλων. Ἀλλά καί ἄλλες ἰδιαίτερες ἐκφράσεις στό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο φαίνονται ὡς ἰατρικές. Μόνον ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, γιά παράδειγμα, λέγει ὅτι στήν ἀγωνία τοῦ Ἰησοῦ στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ ὁ ἱδρώτας Του ἦταν «ὡσεί θρόμβοι αἵματος» (22,44).

ΙΝΑ ΜΗ ΩΣΙΝ ΑΚΑΡΠΟΙ



ΙΝΑ ΜΗ ΩΣΙΝ ΑΚΑΡΠΟΙ 

πρωτοπρεσβύτερος Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Ποιος άνθρωπος σήμερα θεωρείται χρήσιμος; Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι που προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο απτά, όπως οι γιατροί, οι δάσκαλοι, οι επιστήμονες, οι στρατιωτικοί όπως επίσης και οι εργαζόμενοι στους διαφόρους τομείς παραγωγής είναι οι χρήσιμοι. Συνδέουν τη χρησιμότητα με την εργασία. 

Άλλοι υποστηρίζουν ότι χρήσιμοι είναι όσοι συμβάλλουν στην ανανέωση της κοινωνίας, οι οικογενειάρχες. Συνδέουν τη χρησιμότητα με να φέρει κάποιος στον κόσμο παιδιά και να τα μεγαλώσει. 
Άλλοι πάλι θεωρούν ότι χρήσιμοι είναι όσοι εμπνέονται από κάποιο όραμα. Προσφέρουν κοινωνικά, ακτιβιστικά, αφιερώνοντας τη ζωή τους σε έναν ανθρωπιστικό σκοπό. Συνδέουν τη χρησιμότητα με την ανακούφιση των όσων είναι εμπερίστατοι, αλλά και με την ελπίδα για κοινωνική δικαιοσύνη. 
Η κοινωνία συνολικά προβάλλει, όταν της απομένει χρόνος μέσα από τον θρίαμβο του ανούσιου, τις περιπτώσεις των ανθρώπων αυτών, είτε μεμονωμένα είτε ως συνδυαστικά, αν και η οικογένεια σήμερα έχει πάψει να θεωρείται από την καθεστηκυία τάξη ως ουσιώδες έργο. 
Μάλλον αυτονόητο μοιάζει και οι μόνοι που απασχολούνται είναι εκείνοι που ανησυχούν ή όσοι διαβλέπουν στην όποια κρίση της την απειλή για το μέλλον της κοινωνίας. Οι πολλοί όμως, ακόμη κι όταν υπάρχουν απτά φαινόμενα κρίσης, όπως η βία, η εγκληματικότητα, ο εθισμός στις εξαρτήσεις, ο αναλφαβητισμός από τα νεώτερα μέλη της, μένουν στις περιστάσεις της συγκεκριμένης οικογένειας και δεν προχωρούν σε μία γενικότερη αυτοκριτική.

Αναπηρία: Ένα Συνέδριο για μία Ορθόδοξη θεώρησή της

Διεθνής Συνδιάσκεψη με θέμα
«Θεολογία και Αναπηρία σε ορθόδοξη προοπτική»
Βόλος, 28-30 Σεπτεμβρίου, 2015

Μια θεολογική πρωτοβουλία διαλόγου η οποία προσέφερε επιμέρους ορθόδοξες προσεγγίσεις και θεωρήσεις σχετικά με την αναπηρία, καλώντας τις εκκλησίες να αντιμετωπίσουν το όλο θέμα με μια ανανεωμένη αφοσίωση.

«Η συζήτηση σχετικά με την αναπηρία δεν αφορά σε κάποιο μέρος του ναού, αλλά στη ίδια τη ζωή της εκκλησίας στο σύνολό της», σημείωσε ο Nathan Hoppe, ο οποίος εκπροσώπησε την ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας. Και συνέχισε: «Επομένως, η αναπηρία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα που αφορά στην καθόλου υγεία της εκκλησίας. Σε μια υγιή εκκλησία όλα τα μέλη προσεύχονται μαζί και εργάζονται από κοινού· σε καμιά περίπτωση δεν στρέφονται απαξιωτικά απέναντι σε άλλα μέλη».

Ο διάλογος, στον οποίο συμμετείχε ο κ. Hoppe, έλαβε χώρα στο πλαίσιο διεθνούς συνδιάσκεψης που διοργανώθηκε από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών(ΠΣΕ), το Οικουμενικό Δίκτυο Υποστήριξης Αναπηρίας (EDAN), σε συνεργασία με την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε από τις 28 έως τις 30 Σεπτεμβρίου, 2015 στο Βόλο.

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Διεθνής Διάσκεψη για τη συνύπαρξη θρησκειών, πολιτισμών



Ο κ. Ν. Κοτζιάς θα ανοίξει αύριο με ομιλία του τις εργασίες της Διάσκεψης.

Οι κεφαλές των χριστιανικών Εκκλησιών στη Μέση Ανατολή, θρησκευτικοί ηγέτες και προσωπικότητες του μουσουλμανικού και εβραϊκού κόσμου και υπουργοί Εξωτερικών από σαράντα χώρες θα βρίσκονται από αύριο έως και την Τρίτη στην Αθήνα, με αφορμή τη Διεθνή Διάσκεψη για τη συνύπαρξη θρησκειών και πολιτισμών στην πληττόμενη από πολλαπλές συγκρούσεις ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.

Στη Διεθνή Διάσκεψη, η οποία πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του υπουργείου Εξωτερικών, θα είναι παρόντες, μεταξύ άλλων, ο οικουμενικός πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, οι επικεφαλής των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρος, Αντιοχείας κ.κ. Ιωάννης και Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, οι Αρχιεπίσκοποι Κύπρου κ. Χρυσόστομος, Αλβανίας κ. Αναστάσιος και ΗΠΑ κ. Δημήτριος, καθώς επίσης ο Αρχιραββίνος δρ David Rosen και ο Μέγας Μουφτής της Αιγύπτου. Θα πάρουν μέρος, επίσης, οι υπουργοί Εξωτερικών του Ιράκ, της Ολλανδίας, της Αιγύπτου και της Κύπρου, ο διοικητής των κουρδικών περιοχών του Ιράκ Φαρχάντ Ατρούσι και η βοηθός υπουργός Εξωτερικών για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ.

Το πάθημα του καλού οικογενειάρχη που δεν συγχωρούσε


Ένας ευσεβής οικογενειάρχης από την Ανατολή, ο Γεώργιος, επισκέφθηκε τον αββά Σιλουανό, για να τον συμβουλευτεί σχετικά με κάτι που τον απασχολούσε.

Τον τελευταίο καιρό είχε προβλήματα με έναν γείτονά του, που του έκανε ζημιές στο κτήμα του. Για όλες τις ταλαιπωρίες ο Γεώργιος έκανε υπομονή και τις ξεπερνούσε με την προσευχή του στο Θεό.

Όσο περνούσαν όμως οι μέρες ο γείτονας γινόταν όλο και χειρότερος. Η υπομονή του Γεωργίου στο τέλος εξαντλήθηκε και πήρε την απόφαση να πάει το γείτονά του στα δικαστήρια.

Θέλησε να ρωτήσει γι’ αυτό τον αββά Σιλουανό. Στην εξομολόγησή του ο Γεώργιος αποκάλυψε στο Γέροντα το πρόβλημά του και την απόφασή του να πάει τον σκληρόκαρδο γείτονα στα δικαστήρια.

Ο γέροντας, σιωπηλός και ατάραχος, του λέει:

Θεόσταλτο ψάρι



Διηγήθηκε ο Άγιος Παΐσιος:

»Ήταν η Κυριακή του Τυφλού.Αισθανόμουν εξάντληση και μου πέρασε ο λογισμός ότι,αν είχα να φάω λίγο ψαράκι,θα μου έκανε καλό . Όχι από επιθυμία,αλλά σαν φάρμακο. Είχα προβλήματα και με τα έντερά μου. Βγήκα να πάω έξω.Γυρίζοντας είδα ένα μεγάλο πουλί σαν αετό να χαμηλώνει πολύ και έσκυψα να μην με χτυπήσει. Φοβήθηκα μήπως είναι τίποτε του πειρασμού,γι” αυτό δεν έδωσα σημασία και μπήκα γρήγορα στο Κελλί μου.
Σε λίγο χρειάσθηκε πάλι να βγω έξω. Στο ίδιο σημείο που είχα σκύψει είδα να σπαρταράει ένα μεγάλο ψάρι. Πρώτα έκανα τον σταυρό μου,ευχαρίστησα τον Θεό και μετά πήρα το ψάρι.Αλλά,σου κάνει καρδιά μετά να το φας;»

Για να θυμάται το γεγονός και να μνημονεύει πάντοτε την πρόνοια του Θεού,ζωγράφισε πολύ ωραία στο όρθιο ξύλο του κρεββατιού του έναν αετό να κρατά στα νύχια του ένα μεγάλο ψάρι. Επίσης στο Πεντηκοστάριο,την Κυριακή του Τυφλού,στο περιθώριο της σελίδας είχε καταγράψει το γεγονός,αλλ” εκ των υστέρων το απέκοψε (από ταπείνωση για να μην γίνει γνωστό). Ανασκαστικά όμως -γιατί αλλιώς θα κόβονταν και τροπάρια της πίσω σελίδος- παρέμεινε το εξής τεμάχιο,από το οποίο μάλιστα διέγραψε μερικές λέξεις,(για να μπερδεύεται το νόημα),που με δυσκολία διαβάστηκαν: » Δόξα τω Θεώ και ευχαριστίας (εις αυτούς πού) προσεύχονται (καί στέλνουν) ελεημοσύνη (αθόρυβα μέ τά) πουλιά τού Θεού στά πλάσματα τού Θεού. (Οι εντός παρενθέσεων λέξεις είναι οι διαγραμμένες)