Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

Υπάρχει άλλη ζωή;


Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου
Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως

. Υπάρχει άλλη ζωή;

Είμαστε θνητοί. Θα πεθάνουμε. Όλοι. Άλλοι αρ­γά. Άλλοι πιο γρήγορα. Όμως εδώ παρατηρούμε κάτι το παράξενο! Ενώ πεθαίνομε όλοι, ανεξαιρέτως όλοι, κανείς δεν θέλει να πεθάνει. Και κανείς ποτέ δεν παύει να σκέπτεται: Γιατί έζησα; Γιατί μου είχε δοθή η ζωή; Τι θα γίνω τώρα; Μετά τον θάνατο πηγαίνομε στο μη­δέν, ή μένει κάτι;
Ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΑ'(1461-1483), όταν σε ηλικία 60 ετών κατάλαβε ότι δεν πάει καλά, είπε στους έμπιστους φίλους του, πού τον παράστεκαν:
- Δίνω 10.000 δουκάτα (20.000 χρυσές λίρες) για την υγεία μου! Τρέξετε να μου βρήτε τον καλλίτερο γιατρό! Να με κάμει καλά!... Όπου κι αν είναι!...
Του είπε τότε ένας από τους φίλους του:
—  Ώ βασιλιά μου, τι καλά πού θα ήταν, αν έδινες τα μισά λεφτά, και είχες την μισή φροντίδα, νια την ψυχή σου!...
.  Η βασίλισσα Ελισάβετ Α' (1558-1603) της Αγ­γλίας ήταν πολύ μεγάλη γυναίκα. Μα δεν έζησε καλά. Όταν ήλθε η ώρα του θανάτου της δεν άρχισε να σκούζει! Δεν είχε τον θυελλώδη χαρακτήρα της προη­γουμένης γυναίκας.  Μα είχε ανάλογες ιδέες.  Να τι έλεγε:

—  Έχω πολλά πλούτη. Θα έδινα το μισό βασίλειο για μια ήμερα ζωή! Το έδινα ολόκληρο το βασίλειο για λίγη ζωή! Τι κι αν δεν ζήσω πια στα ίδια παλάτια; Ας ζήσω πιο απλά! Ω, πόσο σας ζηλεύω, σας πού δεν έχετε παλάτια και χρυσάφια, μα έχετε υγεία και ζωή! Ταλαίπωρη ψυχή μου, πού θα πας τώρα;
.  Και ένας «σοφός», πολυδιαβασμένος, την ώρα του θανάτου του είπε:
—  Ταλαίπωρο κεφαλάκι μου, πού τόσο σε εβάρυνα με τις τόσες γνώσεις, που θα γείρεις τώρα;
Το ζήτημα έχει πια λυθή
Το ζήτημα της αιώνιας ζωής δεν μπορεί να το λύσει ούτε η χημεία, ούτε η αστρονομία, ούτε η βιολο­γία, ούτε η ηλεκτρονική, ούτε καμμιά άλλη επιστήμη.
Οι επιστήμες μελετούν την ύλη. Μα ούτε η ψυχή, ούτε η αιωνιότητα είναι ύλη!
Από τις επιστήμες στο θέμα αυτό δεν περιμένουμε τίποτε. Και δεν μπορούν να ειπούν τίποτε. Ούτε θετικά. Ούτε αρνητικά.
Οι επιστήμονες μπορούν είτε να πιστεύουν (π.χ. Πασκάλ, Λαβουαγιέ, Νεύτων, Κοπέρνικος, Φλέμιγκ, Χάιζενμπεργκ, Πλάνκ, Φόν Μπράουν, κ.α.)· είτε να μη πιστεύουν (δεν τολμώ να αναφέρω σαν άθεο κανένα, γιατί μπορεί να πιστεύη. Και άρα, να τον αδικώ). Τε­λευταία ένας ρώσσος κληρικός, ο στάρετς Σαμψών, μας λέει ότι ο περίφημος βιολόγος ερευνητής Ιράν Παύλωφ (1849-1936), πού οι σοβιετικοί τον παρουσίαζαν σαν άθεο-υλιστή, όχι μόνο πίστευε, αλλά και εξομολογείτο σ' αυτόν και κοινωνούσε... στα μυστικά βέ­βαια!
Όμως το ζήτημα της αιώνιας ζωής δεν είναι βυθι­σμένο στο σκοτάδι. Έχει λυθή.
Με   την   ανάσταση   του   Χρίστου.   Και   πλέει   στο φως. Με την ανάσταση του Χρίστου τα πάντα πεπλήρωνται φωτός: ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια.
•  Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας· και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.
•  Χριστός ανέστη εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο· πρωτότοκος εκ των νεκρών.
•  Απαρχή ο Χριστός- έπειτα οι του Χρίστου εν τη Παρουσία Αυτού (Α' Κορ. 15,23).
Χρειάζεται να κάμωμε εμείς κάτι;
Όταν θα έλθει η Παρουσία του Χρίστου θα ανα­στηθούν όλοι: Οι τα αγαθά ποιήσαντες εις άνάστασιν ζωής. Και οι τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρί­σεως (Ευαγγέλιο Ιωάννου 5,29).
Ή ανάσταση εξαρτάται από τον Χριστό.
Όλους θα μας αναστήσει ό παντοδύναμος λόγος Του. Μα όχι όλους για να κληρονομήσωμε την αληθι­νή ζωή κοντά Του!
Ή αιώνια ζωή κοντά Του εξαρτάται από εμάς.
Κοντά στον Χριστό θα πάνε μόνο οί τα αγαθά ποιήσαντες.
ΠοΤα είναι αυτά τα «αγαθά»; Τί πρέπει να κάμωμε εμείς;
Να πιστεύωμε
Πρώτα, χρειάζεται να πιστεύωμε στον Χριστό. Ότι είναι η ζωή. Ότι είναι το φως. Ότι είναι η ανάσταση.
Είπε ο  Ιησούς στην αδελφή του Λαζάρου,  πού έκλαιγε τον νεκρό αδελφό της:
—  Θα αναστηθεί ο αδελφός σου! Του απάντησε η Μαρία:
—  Το ξέρω. Θα αναστηθεί, στην ανάσταση πού θα γίνει λίγο πριν από την συντέλεια του κόσμου!
Της είπε ό Ιησούς:
—  Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Όποιος πι­στεύει σε Έμενα και αν ακόμη πεθάνει, δεν θα πάψει να ζή την αληθινή ζωή. Και όποιος είναι πνευματικά ζωντανός και πιστεύει σε Μένα, δεν θα πεθάνει ποτέ!.... Το πιστεύεις αυτό;
Του απάντησε:
-   Ναι,  Κύριε.   Εγώ το έχω βάλει βαθειά μέσα μου ότι Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού,  πού ήλθες να σώσεις τον κόσμο (Ίω. 11, 23-27).
Χρειάζεται να πιστεύωμε στον Χριστό. Χρειάζεται να έχωμε πίστη. Αλλά όχι πίστη νεκρή. Είναι ποτέ δυνατό, πίστη νεκρή να οδηγήσει στη ζωή; Πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή.
Χρειάζεται λοιπόν και να πιστεύωμε. Αλλά και να κάνωμε κάτι.
Μα μόνη της η πίστη, όπως είπαμε, δεν φθάνει!
Πρέπει να ανοίξωμε την ζωή μας στο μήνυμα της ανάστασης και της αιώνιας ζωής.
Το μήνυμα αυτό είναι δεμένο με την Εκκλησία και με την λειτουργία της Κυριακής. Χωρίς την Εκκλησία και την λειτουργία είναι πολύ δύσκολο να βρή ο άν­θρωπος την πίστη στην ανάσταση. «Το φαιδρόν» (= το χαροποιό) της αναστάσεως κήρυγμα» αντηχεί στις εκ­κλησίες. Και μας γεμίζει δύναμη, χαρά και ειρήνη.
•  Να γιατί δεν πρέπει να απουσιάζωμε ποτέ από την Εκκλησία ήμερα Κυριακή.
•  Να γιατί μια φορά, ένας άγγελος είπε για αν­θρώπους πού κοιμόνταν ήμερα Κυριακή την ώρα της θείας λειτουργίας: Κύριε, ως όνοι κοιμόνται οι άνθρω­ποι ούτοι εν ήμερα Κυριακή!
Να λοιπόν ή πρώτη σου υποχρέωση:
•  Αύξησε την πίστη σου.
•  Δυνάμωσε την πίστη σου.
•  Στερέωσε την πίστη σου. Και μετά;
Γίνε πλησίον
Ένα παράδειγμα:
Περιπατείς στον δρόμο σου. Και βρίσκεις έναν άνθρωπο πεσμένο κάτω.
Σκύβεις να τον σηκώσεις; Κοπιάζεις για χάρη του; Ή λες: Ο παλιομεθύστακας! Ο χασικλής! ... Άφησε τον! Και τράβα τον δρόμο σου!...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου