Για μια ακόμη φορά γίναμε μάρτυρες άλλης μιας αντιπαράθεσης μεταξύ παραγόντων του υπουργείου παιδείας και της εκπαιδευτικής κοινότητας σχετικά με την απαλλαγή των μαθητών από το μάθημα των θρησκευτικών.
Με περισσή προχειρότητα κυβερνητικά στελέχη σε ανύποπτο χρόνο συνηθίζεται να ˋπετούνˊ μια δήλωση στα κανάλια, χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας διάλογος με τους εμπλεκόμενους φορείς, προκαλώντας τις γνωστές τηλεοπτικές κόντρες οι οποίες ως γνωστόν δεν θίγουν την ουσία κανενός προβλήματος .
Τα εκάστοτε ¨υπουργεία παιδείας¨ γιατί τόσα έχουμε όσα και οι υπουργοί που τα υπηρέτησαν δε φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα σοβαρό νομοθέτημα, αλλά αντιμετώπιζαν το θέμα της απαλλαγής από το μάθημα με αποσπασματικές και αντικρουόμενες εγκυκλίους. Μερικές από αυτές εντέλλονταν ότι από τα θρησκευτικά μπορούν νˊ απαλάσσονται όχι μόνο οι αλλόθρησκοι αλλά και αυτοί που επικαλούνται θέματα θρησκευτικής συνείδησης (εγκύκλιος 136241/Γ2/29-8/14).Η εγκύκλιος αυτή θα πρέπει να τονιστεί ότι παράνομα εφαρμόστηκε στα σχολεία διότι δεν εναρμονίστηκε με την 115/2012 απόφαση του διοικητικού εφετείου Χανίων η οποία σε νόμιμη βάση είναι ανώτερη κάθε εγκυκλίου και η οποία θα επέτρεπε την απαλλαγή μόνο για τους αλλόθρησκους. Οι αλλόθρησκοι λοιπόν έχουν δικαίωμα απαλλαγής για προφανείς και αδιάσειστους λόγους.
Ερχόμαστε τώρα στο θέμα της απαλλαγής για όσους μαθητές επικαλούνται θέματα θρησκευτικής συνείδησης. Η αποδοχή αυτού του δικαιώματος προϋποθέτει εμμέσως πλην σαφώς ότι το μάθημα διεξάγεται μέσα στα στενά πλαίσια του προσηλυτισμού και της κατήχησης, πράγμα ως γνωστόν εντελώς αναληθές. Στο σημείο όμως αυτό τίθενται θέματα λειτουργίας του σχολείου που σχετίζονται άμεσα με τους γενικούς και τους ειδικούς σκοπούς της αγωγής, και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και για άλλα μαθήματα. Εάν τα ‟θρησκευτικά έχουν ως βάση τη χριστιανική παράδοση, τότε θα πρέπει να αναγνωριστεί στους μαθητές το δικαίωμα απαλλαγής και από άλλα μαθήματα όπως η Ιστορία αφού και αυτή διδάσκεται με έναν Ελληνοκεντρικό- τάχα- τρόπο. Διάφορα άλλα επιχειρήματα θα μπορούσαν να εφευρεθούν και για την απαλλαγή και από άλλα μαθήματα.
Υπάρχει ακόμα το επιχείρημα που υποστηρίζει ότι για την προστασία των προσωπικών δεδομένων ο μαθητής δεν πρέπει να δηλώνει το θρήσκευμα του και άρα να έχει το δικαίωμα απαλλαγής. Το επιχείρημα αυτό είναι αστήρικτο. Γιατί είναι παραβίαση προσωπικών δεδομένων η δήλωση ότι είμαι Χριστιανός , Μουσουλμάνος ή Ινδουιστής; Τα τόσα ιατρικά δικαιολογητικά, βεβαιώσεις και ιατρικές γνωματεύσεις που είναι απαραίτητα για πολλούς μαθητές και που γνωστοποιούνται στο σύλλογο διδασκόντων, αποτελούν και αυτά παραβίαση προσωπικών δεδομένων; Δεν θα πρέπει να αξιολογούνται από τον κάθε διδάσκοντα στην προσπάθειά του να βοηθήσει καλύτερα τους μαθητές του;
Επίσης εδώ και χρόνια παρατηρείται μια μεθοδευμένη προσπάθεια να καταλάβει τη θέση της Χριστιανικής παράδοσης ένα νέο πρόγραμμα θρησκευτικού συγκρητισμού και να μετατραπεί το Θρησκευτικό μάθημα σε ένα «σουπερμάρκετ» θρησκειών. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου παιδείας της Μ. Βρετανίας απορρίπτει καταλυτικά την πρόταση για Θρησκειολογικό μάθημα, αποδεικνύοντας ύστερα από έρευνα ότι η εισαγωγή στα σχολεία ανάλογης ύλης συνεπάγεται την κόπωση και τελικά την παντελή αδιαφορία των μαθητών.
Η Ευρωπαϊκή πραγματικότητα δείχνει ότι περισσότερες χώρες απορρίπτουν το θρησκειολογικό μάθημα . Στη Γερμανία , το άρθρο 7 του συντάγματος αναφέρει ότι την ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών στα δημόσια σχολεία την καταρτίζουν οι υπεύθυνοι των θρησκευτικών δογμάτων που υπάρχουν στη χώρα αυτή . Οι χώρες που επικρατεί το παπικό δόγμα (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Σκωτία , Ιρλανδία, Αυστρία, Ουγγαρία, Λουξεμβούργο, Σλοβενία, Μάλτα) έχουν υπογράψει Κογκορδάτο με το Βατικανό με το οποίο έχουν αναλάβει τη διδασκαλία ύλης μαθήματος Θρησκευτικών αποκλειστικά του παπικού δόγματος. Τέλος όλοι οι έγκριτοι εγκληματολόγοι διεθνώς διδάσκουν ότι η προσήλωση των νέων στις παραδοσιακές θρησκείες , αποτελεί εκτός των άλλων και βασικό παράγοντα αποτροπής του εγκλήματος .
Σε μια εποχή όπου η βασικότερη αιτία της καλπάζουσας οικονομικής και κοινωνικής αποσύνθεσης είναι η έλλειψη αξιών και οραμάτων, η αναβάθμιση των ανθρωπιστικών σπουδών μέρος των οποίων υπηρετεί εν πολλοίς το Θρησκευτικό μάθημα – σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης αποτελεί ανεπιφύλακτα τη μόνη λύση.
Βίτσας Ιωάννης
Με περισσή προχειρότητα κυβερνητικά στελέχη σε ανύποπτο χρόνο συνηθίζεται να ˋπετούνˊ μια δήλωση στα κανάλια, χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας διάλογος με τους εμπλεκόμενους φορείς, προκαλώντας τις γνωστές τηλεοπτικές κόντρες οι οποίες ως γνωστόν δεν θίγουν την ουσία κανενός προβλήματος .
Τα εκάστοτε ¨υπουργεία παιδείας¨ γιατί τόσα έχουμε όσα και οι υπουργοί που τα υπηρέτησαν δε φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα σοβαρό νομοθέτημα, αλλά αντιμετώπιζαν το θέμα της απαλλαγής από το μάθημα με αποσπασματικές και αντικρουόμενες εγκυκλίους. Μερικές από αυτές εντέλλονταν ότι από τα θρησκευτικά μπορούν νˊ απαλάσσονται όχι μόνο οι αλλόθρησκοι αλλά και αυτοί που επικαλούνται θέματα θρησκευτικής συνείδησης (εγκύκλιος 136241/Γ2/29-8/14).Η εγκύκλιος αυτή θα πρέπει να τονιστεί ότι παράνομα εφαρμόστηκε στα σχολεία διότι δεν εναρμονίστηκε με την 115/2012 απόφαση του διοικητικού εφετείου Χανίων η οποία σε νόμιμη βάση είναι ανώτερη κάθε εγκυκλίου και η οποία θα επέτρεπε την απαλλαγή μόνο για τους αλλόθρησκους. Οι αλλόθρησκοι λοιπόν έχουν δικαίωμα απαλλαγής για προφανείς και αδιάσειστους λόγους.
Ερχόμαστε τώρα στο θέμα της απαλλαγής για όσους μαθητές επικαλούνται θέματα θρησκευτικής συνείδησης. Η αποδοχή αυτού του δικαιώματος προϋποθέτει εμμέσως πλην σαφώς ότι το μάθημα διεξάγεται μέσα στα στενά πλαίσια του προσηλυτισμού και της κατήχησης, πράγμα ως γνωστόν εντελώς αναληθές. Στο σημείο όμως αυτό τίθενται θέματα λειτουργίας του σχολείου που σχετίζονται άμεσα με τους γενικούς και τους ειδικούς σκοπούς της αγωγής, και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και για άλλα μαθήματα. Εάν τα ‟θρησκευτικά έχουν ως βάση τη χριστιανική παράδοση, τότε θα πρέπει να αναγνωριστεί στους μαθητές το δικαίωμα απαλλαγής και από άλλα μαθήματα όπως η Ιστορία αφού και αυτή διδάσκεται με έναν Ελληνοκεντρικό- τάχα- τρόπο. Διάφορα άλλα επιχειρήματα θα μπορούσαν να εφευρεθούν και για την απαλλαγή και από άλλα μαθήματα.
Υπάρχει ακόμα το επιχείρημα που υποστηρίζει ότι για την προστασία των προσωπικών δεδομένων ο μαθητής δεν πρέπει να δηλώνει το θρήσκευμα του και άρα να έχει το δικαίωμα απαλλαγής. Το επιχείρημα αυτό είναι αστήρικτο. Γιατί είναι παραβίαση προσωπικών δεδομένων η δήλωση ότι είμαι Χριστιανός , Μουσουλμάνος ή Ινδουιστής; Τα τόσα ιατρικά δικαιολογητικά, βεβαιώσεις και ιατρικές γνωματεύσεις που είναι απαραίτητα για πολλούς μαθητές και που γνωστοποιούνται στο σύλλογο διδασκόντων, αποτελούν και αυτά παραβίαση προσωπικών δεδομένων; Δεν θα πρέπει να αξιολογούνται από τον κάθε διδάσκοντα στην προσπάθειά του να βοηθήσει καλύτερα τους μαθητές του;
Επίσης εδώ και χρόνια παρατηρείται μια μεθοδευμένη προσπάθεια να καταλάβει τη θέση της Χριστιανικής παράδοσης ένα νέο πρόγραμμα θρησκευτικού συγκρητισμού και να μετατραπεί το Θρησκευτικό μάθημα σε ένα «σουπερμάρκετ» θρησκειών. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου παιδείας της Μ. Βρετανίας απορρίπτει καταλυτικά την πρόταση για Θρησκειολογικό μάθημα, αποδεικνύοντας ύστερα από έρευνα ότι η εισαγωγή στα σχολεία ανάλογης ύλης συνεπάγεται την κόπωση και τελικά την παντελή αδιαφορία των μαθητών.
Η Ευρωπαϊκή πραγματικότητα δείχνει ότι περισσότερες χώρες απορρίπτουν το θρησκειολογικό μάθημα . Στη Γερμανία , το άρθρο 7 του συντάγματος αναφέρει ότι την ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών στα δημόσια σχολεία την καταρτίζουν οι υπεύθυνοι των θρησκευτικών δογμάτων που υπάρχουν στη χώρα αυτή . Οι χώρες που επικρατεί το παπικό δόγμα (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Σκωτία , Ιρλανδία, Αυστρία, Ουγγαρία, Λουξεμβούργο, Σλοβενία, Μάλτα) έχουν υπογράψει Κογκορδάτο με το Βατικανό με το οποίο έχουν αναλάβει τη διδασκαλία ύλης μαθήματος Θρησκευτικών αποκλειστικά του παπικού δόγματος. Τέλος όλοι οι έγκριτοι εγκληματολόγοι διεθνώς διδάσκουν ότι η προσήλωση των νέων στις παραδοσιακές θρησκείες , αποτελεί εκτός των άλλων και βασικό παράγοντα αποτροπής του εγκλήματος .
Σε μια εποχή όπου η βασικότερη αιτία της καλπάζουσας οικονομικής και κοινωνικής αποσύνθεσης είναι η έλλειψη αξιών και οραμάτων, η αναβάθμιση των ανθρωπιστικών σπουδών μέρος των οποίων υπηρετεί εν πολλοίς το Θρησκευτικό μάθημα – σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης αποτελεί ανεπιφύλακτα τη μόνη λύση.
Βίτσας Ιωάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου