Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Πέντε τρόποι μετανοίας

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πρακτικά μας δείχνει πέντε δρόμους της μετανοίας. Μας λέγει:

Πρώτος δρόμος μετανοίας είναι ν' αυτοκαταδικάζεσαι για τις αμαρτίες σου. Ο Κύριος εκτιμά ιδιαίτερα αυτή σου την πράξη. Αυτός που μόνος του καταδίκασε τ' αμαρτήματά του πολύ δύσκολα θα τα επαναλάβει. Η έγκαιρη εξέγερση της συνειδήσεως σου διά της αυτοκατηγορίας δεν θα έχει κατήγορο στο ουράνιο κριτήριο.

Δεύτερος αξιόλογος δρόμος μετανοίας είναι να μη βαστάς κακία για κανένα, ακόμα και γι' αυτούς τους εχθρούς σου. Να συγκρατείς πάντοτε την οργή σου, να συγχωρείς τ' αμαρτήματα των άλλων, γιατί έτσι θα εξαλείψει και τα δικά σου ο Κύριος. Είναι αυτό ένα αποτελεσματικό καθαρτικό, αφού μας το υπέδειξε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας: Αν συγχωρέσετε τους χρεώστες σας, τότε θα σας συγχωρήσει σίγουρα και ο ουράνιος πατέρας μας (Ματθ. 6. I).

Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή (Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)




Με άλλο τρόπο δεν μπορεί ο άνθρωπος να φυλάξει την πρώτη και μεγάλη εντολή, δηλαδή το «να αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη τη ψυχή σου και με όλη τη δύναμή σου και με όλη τη διάνοιά σου», καθώς μας προστάξει ο Κύριος (Λουκ. 3, 27), παρά με το μέσον της νοεράς προσευχής.

Νοερά και καρδιακή προσευχή, κατά τους Αγίους Πατέρες που ονομάζονται Νηπτικοί, είναι κυρίως το να συμμαζεύει ο άνθρωπος το νου του μέσα στην καρδιά του, και χωρίς να λαλεί με το στόμα, αλλά μόνο με τον «ενδιάθετο λόγο», ο οποίος λαλείται μέσα στην καρδιά, να λέγει τη σύντομη αυτή και μονολόγιστη προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», κρατώντας και λίγο την αναπνοή.Έτσι μέσα στα ίδια τα βάθη της καρδιάς του επικαλείται το πανάγιο όνομα του Κυρίου, ζητεί με επιμονή το έλεός Του προσέχοντας αποκλειστικά και μόνο στα λόγια της προσευχής και τίποτε άλλο δεν δέχεται ούτε από μέσα ούτε απ’ έξω, διατηρώντας τη διάνοιά του εντελώς ασχημάτιστη, χωρίς καμία εικόνα. Την δε αφορμή και το περιεχόμενο αυτής της εργασίας την πήραν όσοι ασχολούνται μ’ αυτήν από την ίδια τη διδασκαλία του Κυρίου, ο οποίος σε κάποιο σημείο λέγει: «Η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας» (Λουκ. 17, 21), και σε κάποιο άλλο: «Υποκριτή, καθάρισε πρώτα το εσωτερικό του ποτηριού και του πιάτου, για να γίνει και το εξωτερικό καθαρό» (Ματθ. 23, 26).
Και ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Εφεσίους: «γι’ αυτό γονατίζω, μπροστά στον Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και παρακαλώ να ενισχύει πλουσιοπάροχα και δυναμικά με το Πνεύμα του, τον εσωτερικό σας άνθρωπο, να κατοικήσει ο Χριστός στις καρδιές σας με την πίστη» (Εφεσ. 3, 14).
Τί σαφέστερο θα μπορούσε να υπάρχει από αυτή τη μαρτυρία; Ότι τούτο είναι απαραίτητο, το διδάσκει το Πνεύμα το Άγιο σε κάθε ευσεβή και σε μύριες όσες άλλες σελίδες της Νέας Γραφής, όπως μπορούν να διαπιστώσουν όσοι τις ερευνούν προσεκτικά.

Για τους βλάσφημους λογισμούς (Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ)

«Βρήκαμε τόν στάρετς, διηγείται ό Ίβάν, νά δουλεύη μέ τό δικέλλι στήν πρασιά.
Του Βάλαμε εδαφιαία μετάνοια, μας ευλόγησε, έβαλε τό χέρι του στό κεφάλι μου καί άρχισε νά ψάλλη τό απολυτί­κιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου:
"Έν τη γεννήσει τήν παρθενίαν έφύλαξας...". Ύστερα κάθησε κάτω στήν πρασιά καί μας είπε νά κάνουμε τό ίδιο. Έμείς όμως γονατίσαμε μπροστά του καί ακούγα­με τή διδασκαλία του. Μας μίλησε γιά τή μέλλουσα ζωή, γιά τή ζωή των αγίων, γιά τή σκέπη, τήν προστασία καί τή μέριμνα της Θεοτό­κου γιά μας τούς αμαρτωλούς. Μας είπε επίσης τί είναι απαραίτητο νά φροντίζουμε γιά τήν αιωνιότητα.
Ή συζήτησις διήρκεσε μία ώρα. Ή ώρα όμως αυτή δέν μπορεί νά συγκριθή μέ ολόκληρη τήν προηγούμενη ζωή μου. Ένοιωθα στήν καρδιά μου μία ανεξήγητη καί ουράνια γλυκύτητα, πού μόνο ό Θεός γνωρίζει πώς ξεχύθηκε έκεί. Τίποτε πάνω στή γή δέν ήταν όμοιο της. Καί σήμερα ακόμη, όταν τή θυμάμαι, πλημμυρίζουν τά μάτια μου άπό δάκρυα κατανύξεως καί ευφραίνεται όλη ή ύπαρξίς μου. Μέχρι τότε, παρ' όλο πού δέν ήμουν άπιστος, ή πίστις μου ό­μως δέν ήταν θερμή. Στά πνευμαπκά ήμουν αδιάφορος.

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Για τους λογισμούς (Αββά Δωροθέου)


abbasdorotheos

Aξίζει να προσέξουμε την πορεία του αββά Δωροθέου. Έζησε περί τα μέσα του 6ου αιώνα και καταγόταν από την Αντιόχεια...



Η οικογένειά του ήταν χριστιανική και πλούσια και έτσι ο αββάς Δωρόθεος έλαβε εξαιρετική μόρφωση. Όμως η επιθυμία του να μιμηθεί τους Αποστόλους και να κατακτήσει την πνευματική τέχνη, τον ώθησαν στο μοναχικό σχήμα και τον δρόμο της «κατά Θεόν υποταγής».

Από τον πρώτο κιόλας καιρό της μοναχικής του ζωής συνάντησε μεγάλες δυσκολίες. Από την μία η ασθενική του κράση, από την άλλη το δυσβάσταχτο φορτίο της υπακοής, αλλά και ο έντονος σαρκικός πόλεμος τον έφεραν κάποτε σε απόγνωση, ώστε να αποφασίσει ακόμα και να φύγει από το Μοναστήρι.
Σε όλη αυτήν την πάλη, όμως, είχε ένα ισχυρό όπλο, την συμπαράσταση και καθοδήγηση από τον πνευματικό του, αββά Ιωάννη, στον οποίο με κάθε λεπτομέρεια και με εξαιρετική απλότητα ανέφερε όλο του τον πόλεμο και τις δυσκολίες. Γι’ αυτό το όπλο μιλά στην διδασκαλία του "Για το ότι δεν πρέπει κανείς να εμπιστεύεται την φρόνησή του":

Απορώ πως σε κλέβει το ταγκαλάκι, ενώ εσύ μπορείς να κλέψης τον Παράδεισο!



-Γέροντα, κλέβομαι από τα πάθη μου. Άλλοτε με κλέβει η φιλαυτία, άλλοτε η εξωστρέφεια... 

-Αν αφήνη κανείς τους κλέφτες να τον κλέβουν, μπορεί ποτέ να πλουτίση; Κι εσύ, αν αφήσης να σε κλέβουν τα πάθη, μπορείς να κάνης προκοπή; Πάντα φτωχή θα είσαι, γιατί, όσα μαζεύεις, θα τα χάνης. Απορώ πως σε κλέβει το ταγκαλάκι, ενώ εσύ μπορείς να κλέψης τον Παράδεισο! 

-Γιατί, Γέροντα, ενώ έχω διάθεση να δουλέψω για μια αρετή, μένω σε μια στάσιμη κατάσταση; τι φταίει; 

-Πολλές φορές δεν έχει έρθει και η ωριμότητα γι' αυτήν την αρετή. Εσύ όμως βλέπω ότι άρχισες να ωριμάζης πνευματικά. Πρόσεξε λοιπόν, τώρα που έρχεται η εποχή του καλοκαιριού και η αγουρίδα γίνεται σιγά-σιγά μέλι, να φυλάς καλά τα σταφύλια από τις κουρούνες -τα ταγκαλάκια- ζώντας ταπεινά και αθόρυβα. 

-Γέροντα, ό,τι καλό κάνω, τελικά το χάνω, γιατί αμέσως υπερηφανεύομαι.

Η Ελλάς ως μέτοχος της Ευρωπαϊκής Ιδέας #3 (ΚΑΙ) ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ή αλλιώς ΠΟΙΟΣ ΘΕΟΣ ΘΑ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ;


 

(ΚΑΙ) ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ή αλλιώς ΠΟΙΟΣ ΘΕΟΣ ΘΑ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ;


The Wall»/Acrylics on canvas, 120 x 85 cm/© STMTS 2014

Ξεκίνησε άλλος ένας διάλογος για την ελληνική παιδεία που -προσοχή!- δεν είναι μόνον εθνικός, αλλά και κοινωνικός. Σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν ο διάλογος θα διεξαχθεί σε τρία επίπεδα: στην Εθνική Επιτροπή του Εθνικού Κοινωνικού Διαλόγου, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας. Στο διάλογο θα συμμετάσχουν κόμματα, εκπαιδευτικοί και κοινωνικοί φορείς. Άρα, όλη η Ελλάδα θα συζητάει. Γιατί; Για να προκύψει κάτι που αυτή τη στιγμή είναι απροσδιόριστο; Για να προκύψει κάτι που αφορά στους Έλληνες;

Είναι πανεύκολο και τελείως μάταιο να αποδομήσουμε τον νιοστό κρατικό ευτελισμό της έννοιας του διαλόγου, όταν μάλιστα και μόνον ο τίτλος του εκπέμπει την αμηχανία του συμπλεκτικού συνδέσμου “και”· στον τίτλο αυτό συνδέεται η κοινωνία με το έθνος από αυτόν που έχει διαχωρίσει τις δυο έννοιες. Ένας διάλογος για προαποφασισμένα -και από δεκαπενταετίας υλοποιούμενα- θέματα που θα εξελιχθεί στο επίπεδο των ασύνδετων μονολόγων έχει βαφτιστεί “και εθνικός και κοινωνικός”. Αφορά σε ένα κράτος που επιχειρεί βίαια από το 1822 να μαντρώσει στα όριά του το έθνος και να το ορίσει με βάση μια γλώσσα πλήρους και αποκλειστικής λειτουργίας. Αυτής που θα σβήσει όλες τις διαλέκτους των επαναστατημένων και θα θεμελιώσει ένα νομικό κατασκεύασμα στο οποίο το κύριο πολιτισμικό στοιχείο της Επανάστασης θα υπόκειται και θα λογοδοτεί. Για λόγους προσωρινής ισορροπίας το νομικό κατασκεύασμα θα δηλώνει στο προοίμιό του ότι λαμβάνει υπόσταση εις το όνομα του πολιτισμού που επαναστάτησε· όμως σύντομα (σε έναν ή δυο αιώνες) θα “εμπεδωθεί” η άποψη ότι το έθνος ταυτίζεται με το κράτος, ιδιαίτερα όταν το κράτος θα μετασχηματιστεί σε επαρχία μιας αυτοκρατορίας. Εκείνης που (αν και ανύπαρκτης) παρασκηνιακά φρόντισε για την συγκεκριμένη εμπέδωση από το 1822.

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

Μιλούν για σχέσεις οι άσχετοι και οι αδύναμοι!


Του Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου στην ROMFEA.GR

Σήμερα γίνεται πολύς λόγος γιά σχέσεις, γιά σχέση, γιά τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. Ζώντας ὅμως σε ἐποχή μιᾶς ἄλλης Βαβέλ, διαπιστώνουμε ὅτι μιλοῦν γιά σχέσεις οἱ ἄσχετοι.

Μιλοῦν γιά σχέσεις οἱ ἀδύναμοι νά σχετισθοῦν σέ μιά σχέση οὐσίας καί μιλοῦν αὐτοί πού μόνο ἐπιδερμικά σχετίζονται.

Ποιά ὅμως εἶναι ἡ σχέση καί μάλιστα σχέση οὐσίας; Ἡ σχέση οὐσίας εἶναι μόνον ἡ ΑΓΑΠΗ. Χωρίς αὐτήν δεν μπορεῖ νά ὑπάρξει οὐσιαστική σχέση.

Ἡ πιο τρανή ἀπόδειξη τῆς ἀδυναμίας σχέσης εἶναι ἡ θεοποίηση αὐτῶν πού ὀνομάζονται «ἀνθρώπινα δικαιώματα». Ὁ καθένας διεκδικεῖ τό «δικαίωμά» του νά κάνει ὅ,τι ἀπολύτως θέλει.

Ἐπειδή δέ τό θέλει τό θεωρεῖ καλό καί δικαίωμα του. δέν ὑπάρχει πλέον καλό καί κακό. Ὑπάρχει τό δικαίωμα μου καί ἐπειδή ἐγώ τό θἐλω εἶναι «καλὀ».

Όταν έχουμε ταπεινό φρόνημα, δεν μπορούμε να είμαστε υποκριτές



«Πρέπει να ζούμε με ευθύτητα, χωρίς υποκρισίες και φαρισαϊσμούς». «Να ομοιάζη η πορεία της ζωής μας με την πορεία της ρόδας. Στην ρόδα ενα σημείο εγγίζει στην γή και το υπόλοιπο μέρος της βρίσκεται ανυψωμένο. Έτσι ας συμβαίνη και στην ζωή μας, και όχι να βυθιζώμεθα ολοσχερώς στα γήινα». «Πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας χειρότερον απ’ όλους».

Ιδιαίτερα επέμενε στην απόκτησι ταπεινού φρονήματος. Σαν βοσκός λογικών προβάτων που ήταν, έψαλλε συχνά με την ποιμενική του φλογέρα τα εγκώμια της ταπεινοφροσύνης. Με παροιμίες, με πατερικά ρητά, με διαφόρων ειδών ιστορίες, με τρόπο ήπιο, με ύφος ελεγκτικό, «πολυμερώς και πολυτρόπως» ωδηγούσε το ποίμνιό του στον δρόμο της ταπεινώσεως.

—Χωρίς την ταπείνωσι, έλεγε, δεν σώζεται ο άνθρωπος. Αν πιστεύσουμε πως από δική μας αξία σωζόμεθα, έχουμε απατηθή. Θα σας αναφέρω ένα διδακτικό περιστατικό. Μία επιφανής αρχόντισσα, αρκετά ευσεβής αλλά όχι και αρκετά ταπεινή, καθώς κοιμόταν είδε ενα συγκλονιστικό όνειρο: Πάνω σε ένδοξο θρόνο ο δίκαιος Κριτής! Και απέναντί του πλήθη λαού, μεταξύ των οποίων και η ίδια. Ο Χριστός ετοιμαζόταν να καλέση πλησίον του τους εκλεκτούς. Εκείνη

– Γέροντα, γιατί πέφτω τόσο συχνά στην κατάκριση;



– Σ΄ εσένα φταίνε τα Νομικά που σπούδασες, και κρίνεις έτσι. Πολλές φορές ορισμένες σπουδές ή ένα επάγγελμα καλλιεργούν, κατά κάποιο τρόπο, μία ξερή λογική.

Η λογική είναι η αρρώστια των διανοουμένων. Είναι στο μεδούλι τους. Ενώ έχεις καρδιά, η λογική πάει πιο μπροστά από την καρδιά σου. Είναι μερικοί που έχουν πολλή λογική και κρίση με εγωισμό, δεν παραδέχονται κανέναν. Ζητούν το απόλυτο από τους άλλους και όχι από τον εαυτό τους, αναπαύ‐ονται στις αδυναμίες τους και κατηγορούν τους άλλους. Πράγματα πολύ παράξενα!

Εξωτερικά είναι σχηματισμένοι, έχουν φτιάξει δηλαδή έναν εξωτερικό άνθρωπο γεμάτο υποκρισία και δεν έχουν ίχνος απλότητος. Αυτή είναι και η διαφορά Ευρωπαίων και Ελλήνων, και όταν λέω «Ελλήνων», εννοώ το ορθόδοξο πνεύμα. Τον Ευρωπαίο δεν μπορείς να καταλάβης πότε μπορείς να τον πλησιάσης και πότε όχι. Πάντα «καλώς ορίσατε» λέει με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Ενώ τον Έλληνα τον καταλαβαίνεις. Έχει χαρά; Το δείχνει. Έχει μούτρα; Το δείχνει, μία κανονίζεις.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.!!

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Η Ελλάς ως μέτοχος της Ευρωπαϊκής Ιδέας #2

ΕΛΛΑΣ – ΓΑΛΛΙΑ, ΣΥΜΜΑΧΙΑ;

Οι Ευρωπαίοι που πρωτοστάτησαν στην ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν κρύβουν την σημερινή αυτοκρατορική τους ευφορία, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για εκδηλώσεις σε παγκόσμιους οργανισμούς παιδείας, επιστήμης και πολιτισμού. Οι Γάλλοι ευρωπαϊστές δεν κρύβουν πλέον τη σχέση του αυτοκράτορα Ναπολέοντα με την Εθνική Γαλλική Επανάσταση. Και οι Έλληνες πρέσβεις της Unesco τονίζουν με κάθε τρόπο το “Ελλάς-Γαλλία, Συμμαχία”. Είναι το σύνθημα που εξήγησε για πρώτη φορά τόσο καθαρά Έλληνας πρωθυπουργός στην εθνική επέτειο (25-3-2015). Είναι το σύνθημα που προσπαθεί να ορίσει τον Έλληνα σε σχέση με το κράτος που προέκυψε από την Επανάσταση του 1821. Ταυτόχρονα όμως είναι και το σύνθημα που προσπαθεί να σβήσει με κάθε τρόπο από την Ιστορία το “Ελλάς-Φραγκία, Πόλεμος για περισσότερο από μια χιλιετία”. Όλα αυτά μας διευκολύνουν να προσεγγίσουμε την “Ευρωπαϊκή Ιδέα”, τον ελληνικό πολιτισμό και τα “ανθρώπινα δικαιώματα” για τα οποία έγινε λόγος στο προηγούμενο. Τι μπορεί να συμβαίνει όταν ένα μέλος ενός παγκόσμιου οργανισμού λαμβάνει την αυτοκρατορική τιμή ενός εθνικού τάγματος για την προσφορά του στα πανανθρώπινα ιδανικά; Πώς σχετίζονται η Unesco, η Ε.Ε., η Ελλάδα και η Γαλλική Επανάσταση;
Παρίσι, 2 Δεκεμβρίου 2015. Σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της UNESCO, ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας Valery Giscard d’ Estaing, απένειμε στην Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO, Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη το παράσημο του “Αξιωματικού του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής” της Γαλλικής Δημοκρατίας. Το σχετικό προεδρικό διάταγμα υπέγραψε ο Πρόεδρος της Γαλλίας Francois Hollande. Είναι η δεύτερη φορά που τιμάται από τη Γαλλία η Μ. Βαρδινογιάννη για το έργο της. Το 2006 της είχε απονεμηθεί ο βαθμός του “Ιππότη του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής” με Διάταγμα του τότε προέδρου της Γαλλίας Jacques Chirac. Ο Giscard d’Estaing δεν υπήρξε μόνον προσωπικός φίλος του παλαιού Κ. Καραμανλή και πρωτεργάτης της εισόδου της Ελλάδας στην Ε.Ε. (τότε Ε.Ο.Κ.). Υπήρξε και ο πρόεδρος της Επιτροπής για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα που ολοκλήρωσε τις εργασίες της το 2004 και οδήγησε στην θέσπιση του του πρώτου “Ευρωσυντάγματος”. Είναι γνωστό ως Συνθήκη της Λισαβόνας (2007) και ισχύει από το 2009. Στην τελετή παρασημοφόρησης της Μ. Βαρδινογιάννη οι πρωταγωνιστές τόνισαν:

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Όσιος Παΐσιος: Όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει



Γέροντα, πού οφείλεται η γκρίνια και πώς μπορείς να την αποφύγης; 

- Στην κακομοιριά οφείλεται και με την δοξολογία την κάνει κανείς πέρα. 

Η γκρίνια γεννά γκρίνια και η δοξολογία γεννά δοξολογία. Όταν δεν γκρινιάζη κανείς για μια δυσκολία που τον βρίσκει , αλλά δοξάζη τον Θεό, τότε σκάζει ο διάβολος και πάει σε άλλον που γκρινιάζει, για να του τα φέρη όλα ανάποδα. Γιατί, όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.
 
Μερικές φορές μας κλέβει το ταγκαλάκι και μας κάνει να μη μας ευχαριστή τίποτε, ενώ μπορεί κανείς όλα να τα γλεντάη πνευματικά με δοξολογία και να έχει την ευλογία του Θεού. Να, ξέρω κάποιον εκεί στο Όρος που, αν βρέξη και του πης « πάλι βρέχει », αρχίζει : « Ναι , όλο βρέχει, θα σαπίσουμε από την πολλή υγρασία ». Αν μετά από λίγο σταματήση η βροχή και του πης « ε, δεν έβρεξε και πολύ », λέει: « Ναι, βροχή ήταν αυτή; Θα ξεραθή ο τόπος …; » . Και δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν είναι καλά στο μυαλό, αλλά συνήθισε να γκρινιάζη. Να είναι λογικός και να σκέφτεται παράλογα! 

Η γκρίνια έχει κατάρα. Είναι σαν να καταριέται ο ίδιος ο άνθρωπος τον εαυτό του, οπότε μετά έρχεται η οργή του Θεού. Στην Ήπειρο γνώριζα δύο γεωργούς . Ο ένας ήταν οικογενειάρχης και είχε ένα-δυό χωραφάκια και εμπιστευόταν τα πάντα στον Θεό. Εργαζόταν όσο μπορούσε, χωρίς άγχος. « Θα κάνω ό,τι προλάβω » , έλεγε.

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Γιατί ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος;


 

Γιατί ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος;
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Κουρασμένος ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ἀπὸ τὶς διάφορες γιορτές, ποὺ κατάντησαν τυπικὴ ἐκπλήρωση κοινωνικῶν συμβατικοτήτων, ἀντιμετωπίζει καὶ τὰ Χριστούγεννα χωρὶς ἐσωτερικὴ προσέγγισή τους. Οἱ περισσότεροι ἀκόμη καὶ οἱ κατὰ τὰ ἄλλα θρησκευτικοὶ βλέπουμε τὰ Χριστούγεννα σὰν μιὰ μεγάλη οἰκογενειακὴ ἑορτή, ποὺ προσφέρει τὴν εὐκαιρία νὰ ξαναμαζευθεῖ ἡ σκορπισμένη οἰκογένεια γύρω ἀπὸ τὸν Χριστὸ τῆς φάτνης
στὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο, ποὺ βγῆκε καὶ αὐτὸ ἀπὸ τὸ ντουλάπι, γιὰ νὰ στολίσει γιὰ μερικὲς μέρες κάποια γωνιὰ τοῦ σπιτιοῦ μας. Σήμερα ὅμως, καλεῖται ὁ καθένας μας νὰ θέσει στὸν ἑαυτὸ του τὸ ἐρώτημα: τί σημαίνουν τὰ Χριστούγεννα γιὰ μένα; Εἶναι ἡ ἐξατομίκευση τοῦ γενικότερου ἐρωτήματος: «Γιατί ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος», ποὺ ἀπασχόλησε τὰ μεγαλύτερα πνεύματα τῆς ἱστορίας.

«...Ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν»

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ εἶναι ἡ γέννηση τοῦ Αἰώνιου Θεοῦ ἀπὸ ἕνα ἄνθρωπο, μιὰ Μάνα, τὴν Παναγία, καὶ ἡ εἴσοδος τοῦ Θεανθρώπου μέσα στὴν ἱστορία. Αὐτό, ποὺ δὲν μπόρεσαν οὔτε μὲ τὴν φαντασία τους νὰ πλησιάσουν οἱ σοφοί τοῦ κόσμου, ἔγινε σὲ μιὰ δεδομένη στιγμὴ πραγματικότητα.

Άγιος Παΐσιος - Ο χειρισμός της ψυχής είναι λεπτός


 
 - Γέροντα, μερικοί χαρακτήρες που είναι δύσκολοι, στριμμένοι, πως θα βοηθηθούν;

- Εγώ σαν μαραγκός δούλευα και στριμμένα ξύλα. Χρειαζόταν όμως υπομονή, γιατί τα στριφτά ξύλα τα πλανίζεις από ‘δώ, σηκώνουν αντιξυλιά, τα πλανίζεις από ‘κεί, σηκώνουν πάλι αντιξυλιά. Τα έτριβα λοιπόν με το διπλό λεπίδι λίγο από τι μια μεριά κόντρα, λίγο από την άλλη, και έτσι τα έφερνα σε λογαριασμό. Γίνονταν μάλιστα πολύ όμορφα, επειδή και ωραία νερά έχουν και δεν σπάζουν εύκολα· έχουν πολλή αντοχή. Αν δεν το ήξερες αυτό, μπορεί να τα έβλεπες έτσι και να τα πετούσες. Θέλω να πω, και οι άνθρωποι που έχουν δύσκολο χαρακτήρα, έχουν μέσα τους δυνάμεις και, να αφεθούν να τους δουλέψης, μπορούν να κάνουν άλματα στην πνευματική ζωή, αλλά χρειάζεται να διαθέσης αρκετό χρόνο...
Ύστερα, ποτέ δεν χρησιμοποιούσα μεγάλες πρόκες, για να σφίξω δυο στραβές σανίδες, αλλά πρώτα τις πλάνιζα, τις έφερνα σε λογαριασμό, και τις ένωνα με ένα καρφάκι. Δεν τις ζόριζα, για να σφίξουν, γιατί, όταν τις στραβές σανίδες προσπαθούμε να τις κάνουμε να εφαρμόσουν με μεγάλες πρόκες, θα σχισθούν και πάλι θα βγουν από την ζορισμένη εφαρμογή τους, οπότε τι καταλάβαμε;

Τα Χριστούγεννα του 1940



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Τα Χριστούγεννα του 1940 ήσαν μέσα στον πόλεμο. Τότε που οι Έλληνες βίωσαν τη σε βάρος τους ύπουλη επίθεση των φασιστών της Ιταλίας. Τότε που το άδικο γιγάντωσε τη θέληση τους και ανέτρεψε τη λογική της στρατιωτικής ισχύος. Τότε μέσα σε δυσκολίες, ταλαιπωρίες και στερήσεις οι Έλληνες έκαμαν Χριστούγεννα με Χριστό.

Έγραψε η «Εστία» στις 24 Δεκεμβρίου 1940, στο πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της:

« Η εορτή των Χριστουγέννων, μεγάλη του Χριστιανισμού εορτή, ημέρα της ειρήνης, της ελπίδος και της χαράς, ευρίσκει τον κόσμον, σχεδόν ολόκληρον, βυθισμένον εις την φρίκην, το πένθος και την οδύνην μιας τρομερής ανθρωποσφαγής...Ούτως, αύριον η μεγάλη της Χριστιανωσύνης εορτή, η ημέρα της γεννήσεως του ειρηνοποιού Θεανθρώπου, θα εορτασθή και εις την ιδικήν μας Πατρίδα με την σκέψιν όλων εστραμμένην προς τους αγωνιζομένους και διακινδυνεύοντας και ταλαιπωρουμένους αδελφούς, με την ψυχήν όλων συνεχομένην από την συνείδησιν όλης της θυσίας, του πένθους, του πόνου, που συνεπάγεται μαζή με τους θριάμβους και τους ηρωισμούς του ο πόλεμος....

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Η Παρθένος Σήμερον

 Κοντάκιον
Ἦχος γ'.
Η Παρθένος Σήμερον


Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει,
και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει.
Αγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι,
μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι.
Δι' ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον,
ο προ αιώνων Θεός.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ...ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΣ Θ' ΩΔΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ. ΗΧΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

 
 ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ - ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ...ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΣ Θ' ΩΔΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ. ΗΧΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΒΡΕΦΟΥΣ

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΒΡΕΦΟΥΣ

Χριστουγεννιάτικες Ἱστορίες, ἀρ. 15
π. Δημητρίου Μπόκου


Ἀκούμπησε τὸ φορτίο μὲ τὰ ξύλα στὸν ὀγκόλιθο ποὺ ἐξεῖχε στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου. Ὁ ἀνήφορος τῆς ἔκοψε τὰ πόδια. Κοντοστάθηκε νὰ πάρει ἀνάσα, σκούπισε μὲ τὴν ποδιὰ τὸ ξαναμμένο της πρόσωπο. Ἀμνοεριφάκια παιχνιδιάρικα, λιγοστά, μετρημένα στὰ δάχτυλα τῆς μιᾶς χειρὸς – τὸ μικρό της ποίμνιο - τὴν προσπέρασαν ἀνυπόμονα κι ἔτρεξαν βιαστικὰ γιὰ τὸ στέκι τους. Ὁ ἥλιος, ξεφεύγοντας γιὰ μιὰ μονάχα στιγμὴ ἀπ’ τὰ πυκνὰ σύννεφα, ἔστειλε τὸ τελευταῖο χάδι του στὴ γῆ καὶ βούτηξε πρὸς τὴ δύση χλωμός.

Ἕνα κλάμα διέκοψε τὴ σιγαλιὰ τῆς βραδιᾶς. Ἡ λιγνὴ σιλουέτα της ἔγειρε πρὸς τὸ φορτίο. Ἀνασήκωσε ἀπ’ τὸν σωρό, τυλιγμένο προσεκτικὰ στὰ σπάργανά του, τὸ μωρό της. Τὴν εἶχε τυραννήσει σήμερα. Ἀνήμπορο ἦταν; Πεινοῦσε; Τρόμαξε ἀπὸ κάτι; Δὲν ἦταν σίγουρη. Τὸ κούνησε ἁπαλά, τό ’σφιξε στὴν ἀγκαλιά της, πάλεψε νὰ τὸ ἡσυχάσει. Τό ’βαλε γιὰ λίγο στὸν μαστό της νὰ τὸ ξεγελάσει.

Ἦταν τὸ μόνο ποὺ τῆς ἀπόμενε στὴ ζωή. Ὁ πόνος τὴν εἶχε τιμήσει μὲ τὴν παρουσία του πολλὲς φορές. Τρεῖς γόνοι της εἶχαν χαθεῖ χωρὶς νὰ δοῦν τοῦ ἥλιου τὸ φῶς. Σ’ αὐτὸ τὸ τέταρτο μονάχα, φαίνεται, τὴ θυμήθηκε ὁ Θεὸς καὶ τὸ παιδὶ γεννήθηκε καλά. Τὸ φτωχικό τους ἔλαμψε. Ἦταν ὁ γιός της, ὁ μονογενής, ὁ ἥλιος πού ’κανε μέρα φωτεινὴ τὴ νύχτα τῆς ζωῆς της.

Τα Χριστούγεννα ως αφορμή για πνευματικό προβληματισμό


 

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ

Καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτόν, καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ. β,7)

Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία.
Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος. Για τον Πλάστη όμως και Σωτήρα, ούτε μια μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το σπήλαιο και την φάτνη!
Σήμερα, στο δικό μας κατάλυμα, δηλαδή, στην Πατρίδα μας, στο χωριό μας, στις οικογένειές μας, στις καρδιές μας, υπάρχει άραγε διαθέσιμος τόπος για τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό;

(1). Και πρώτα-πρώτα ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας.
Εμείς, οι βαφτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχουμε άραγε τόπο για τον Κύριό μας στο κατάλυμα της καρδιάς μας;
Καθαριζόμαστε από τα πάθη, ώστε να γίνει η καρδιά μας φάτνη άνετη και ζεστή για τον Χριστό, που γεννιέται;

Ἀντι – Χριστούγεννα



Κάποτε ὁ κόσμος γιόρταζε Χριστούγεννα!

Κάποτε!

Τότε ποὺ εἶχε ἡ ζωὴ σκοπό, καὶ νόημα ὁ ἀγώνας.


Τότε ποὺ οἱ Χριστιανοὶ λαχταροῦσαν τὰ Χριστούγεννα, ἑτοιμάζονταν γιὰ τὰ Χριστούγεννα: Νήστευαν τὴ Σαρακοστή, προσεύχονταν, ἐξομολογοῦνταν, πρόσμεναν…

Τότε ποὺ ἡ δασκάλα, ὁ δάσκαλος κρεμοῦσαν ἀπ᾿ τὰ χείλη τους τὰ μάτια τῶν παιδιῶν καὶ στάλαζαν μὲς στὴν ψυχὴ τὸ ὄνειρο: Νά ᾿μουν κι ἐγὼ ἐκεῖ· νά ᾿μουν ἐκεῖ, στὴ Βηθλεέμ, στὸ στάβλο· «νά ᾿μουν τοῦ στάβλου ἕνʼ ἄχυρο…»!

Τότε ποὺ τὰ παιδιὰ ἦταν παιδιὰ καὶ μελωδοῦσαν μὲ τοὺς βοσκοὺς τὰ κάλαντα μὲς στὴ νυχτιὰ καὶ περπατοῦσαν δρόμους καὶ στενὰ πάνω στῶν Μάγων τ᾿ ἄλογα.

Τότε ποὺ μάζευ᾿ ἡ γιορτὴ τὰ πλοῖα στὴν Πατρίδα ἀπ᾿ τοὺς λωτοὺς τῆς ξενιτιᾶς κι ἔφερνε σπίτι τὸν πατέρα, στὴ μαύρη μάνα τὸ παιδί, τὸν ἄντρα στὴ γυναίκα.

Κάποτε… τότε… γιόρταζαν Χριστούγεννα.

Ἔπειτα ἦρθε λίβας δυτικός, τὸ ἐμπόριο, καὶ τά ᾿καψε· ἔκανε στάχτη τὴ γιορτή, τὰ ὄνειρα κουρέλι. Ἔδιωξε ἀπὸ τὴ Φάτνη τὸν Χριστὸ κι ἔβαλε τὸν χρυσὸ στὴ θέση του.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Χριστούγεννα: ας κεραστούμε με οίνο ρωμαίικο


Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.

«Την 20ην Ιουλίου 1821 συνέτρωγαν ο Δημήτριος Υψηλάντης και ο Κολοκοτρώνης στους ίσκιους των δέντρων του Άστρους. Γίδα ψητή στρωμένη σε φύλλα, ασκί με ρετσινόκρασο, μισό φλασκί για ποτήρι και μαύρο ψωμί ήταν η ετοιμασία του γεύματος. Όταν εκάθησαν, κόβοντας ο Κολοκοτρώνης το ψητό με τα χέρια του, είπε στον Υψηλάντη: “Αυτά είναι τα χρυσά πιρούνια και τα χρυσά μαχαίρια της Ελλάδας, και αυτό το ρετσινάτο είναι τα πολύτιμα κρασιά της”. Άρεσε στον φιλόπατριν Υψηλάντην το γεύμα του Κολοκοτρώνη, επειδή εννόησε το πνεύμα του. Ήθελε να τον προλάβει ο Κολοκοτρώνης με μάθημα, αυτόν αναθρεμμένον με όλην την πολυτέλειαν της ευζωΐας, και να του εικονίσει τας δεινοπαθείας του ελληνικού αγώνος».

Ωραία εικόνα! Κερνά ο Γέρος του Μοριά, τον φιλόπατριν Υψηλάντη, τα πολύτιμα κρασιά της Ελλάδος, που είναι η απλότητα και η ολιγόδεια. Ας κεράσουμε, τούτες τις ημέρες, κι εμείς από αυτόν τον ρωμαίικο οίνο, το ρετσινάτο του Κολοκοτρώνη.

Απαξιώνουν την Εθνική Παιδεία στα ΑΕΙ.


γγ

Αναδημοσίευση – Συνέντευξη του Εμμανουήλ Μικρογιαννάκη στο περιοδικό Hellenic NEXUS

Πώς το Καθεστωτικό“εκπαιδευτικό” σύστημα φροντίζει επιμελώς να ξεχάσουμε και αυτά που ήδη γνωρίζουμε για την Ιστορία της Ελλάδος!

“Για να επιτευχθεί η σημερινή άλωση της Παιδείας, έπρεπε να υπάρξει το «έμψυχο υλικό»που θα την πραγματοποιούσε: Που θα τολμούσε να σβήσει τη λέξη «Εθνική» που καθόριζε την Ελληνική Παιδεία, να εξωραΐσει τα 400 χρόνια υποδούλωσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, να συρρικνώσει σε 4 σελίδες την Επανάσταση και σε 8σειρές την Άλωση, να αλλοιώσει νεώτερα ιστορικά γεγονότα, όπως εκείνο των Ιμίων, και να φτάσει στο τελευταίο βήμα του σχεδίου: να κάνει την ιστορία«μάθημα επιλογής»…”

Αποκαλυπτική συνέντευξη του καθηγητή Εμμανουήλ Μικρογιαννάκη στην δημοσιογράφο Αννα Δοντά για το περιοδικό Hellenic NEXUS.

Hellenic NEXUS: Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βάλλεται από παντού. Ωστόσο, ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι βολές εκ των έσω. Αρχίζοντας με τη μείωση βασικών μαθημάτων (όπως τα Αρχαία Ελληνικά), την απάλειψη του προσδιορισμού «εθνική», περνώντας στην αλλοίωση κειμένων, κυρίως στα βιβλία της Ιστορίας, και καταλήγοντας στην ουσιαστική κατάργηση της, κάνοντας τη μάθημα επιλογής! Πώς τα ερμηνεύετε όλα αυτά εσείς, που έχετε διά βίου υπηρετήσει την Ελληνική Παιδεία και, μάλιστα, από την έδρα της Ιστορίας;

H Παιδεία δεν χρειάζεται «ισοδύναμα»


 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Ο​​ υπουργός Παιδείας κ. Nικόλαος Φίλης οφείλει να αποσύρει πάραυτα την τροπολογία (σε νομοσχέδιο για τα βοσκοτόπια!) που επαναφέρει την επιλογή στελεχών της εκπαίδευσης (διευθυντών στα σχολεία) με, κραυγαλέας αναξιοπιστίας, «συνεντεύξεις».

Oφείλει σε ποιον αυτή την απόσυρση ο κ. Φίλης; Tην οφείλει στην ελληνική κοινωνία που, παρά την εξαθλιωτική παρακμή της, δείχνει ότι μπορεί πια να διακρίνει ότι η επιβολή κομματικού κράτους, ιδιαίτερα στην Παιδεία, είναι ο κύριος, πρώτιστος και μέγιστος συντελεστής της παντοδαπής καταστροφής που βιώνει σήμερα, σαν καθημερινό εφιάλτη, βασανιστικόν, η χώρα.

Oφείλει ο κ. Φίλης την απόσυρση στο ίδιο του το κόμμα. Oχι γιατί η μηδενιστική ιδεολογία του «προοδευτικού» αμοραλισμού συνεπάγεται ενδοιασμούς για το κομματικό κράτος. Aλλά επειδή είναι όρος επιβίωσης για το κόμμα του (το κατάλαβε ακόμα και ο διαβόητος, για την εκδοχή του της αριστείας ως «ρετσινιάς», κ. Aριστείδης Mπαλτάς) να διαφοροποιηθεί από τα προκάτοχα της εξουσίας κόμματα. Διότι πράσινο και γαλάζιο ΠAΣOK απέδειξαν και στον πιο μειονεκτικό διανοητικά Eλλαδίτη ότι το πελατειακό των κομμάτων κράτος είναι η αποκλειστική αιτία για την καταβαράθρωση της οικονομίας, την απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας, τον διεθνή διασυρμό του Eλληνισμού.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Παρέμβαση του Αγίου Όρους για το Σύμφωνο Συμβίωσης



ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ

Επείγουσα επιστολή έστειλε η Ι. Κοινότητα Αγίου Όρους στον Υπουργό Δικαιοσύνης και τους Βουλευτές για το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων.

Ζητείται η αναβολή της ψήφισης για να εκφρασθεί επαρκώς η βούληση όλων των Ελλήνων.

Θερμή παράκληση των Αγιορειτών προς όλους τους Βουλευτές για να αποτρέψουν την «επείγουσα» νομοθέτηση.

Αναμένεται η τοποθέτηση όλων των κομμάτων και των Βουλευτών.

Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής.
ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ
ΑΡ. ΠΡΩΤ. Φ.2/7/2807
ΚΑΡΥΑΙ ΤΗ 8η/21η Δεκεμβρίου 2015 
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΩΣ ΕΠΕΙΓΟΝ
Εξοχώτατον
Υπουργόν Δικαιοσύνης
κύριον Ν. Παρασκευόπουλον
Εις Αθήνας

Εξοχώτατε κύριε Υπουργέ,

Δια του παρόντος ιεροκοινοσφραγίστου ημών γράμματος έχομεν την τιμήν να υποβάλωμεν τας ευχάς της καθ᾽ ημάς Ιεράς Κοινότητος επί ταις επικειμέναις εορταίς των Χριστουγέννων και του νέου έτους.

Σιατίστης Παύλος: ''Ετοιμάζεται προγκρόμ εναντίον κάθε ελεύθερου πολίτη που έχει άποψη''


Του Σεβ. Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου | ROMFEA.GR

Νά λοιπόν πού μιά καινούρια λέξη πέρασε στό ἑλληνικό λεξιλόγιο. Μιά λέξη γεμάτη δυναμισμό καί μέ τήν ἀπειλή νά ἐκτοπίσει πολλές ἄλλες λέξεις πού τώρα πιά πρέπει νά πεταχτοῦν στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων.

Πρόκειται γιά τίς λέξεις ὁμοφοβία καί ὁμοφοβικός. Τώρα πιά οἰ λέξεις καλό καί κακό, ἁμαρτία καί ἁγνότητα, ἀρετή καί κακία, ἀλλά καί πολλές ἄλλες εἶναι περιττές καί ἴσως καί ἐπικίνδυνες γιατί προκαλοῦν διακρίσεις.

Θαυμᾶστε λοιπόν καί ὑποδεχθεῖτε τήν καινούρια λέξη, μιά λέξη πού μπορεῖς νά τήν κολλήσεις σέ ὁποιονδήποτε δέν σοῦ ἀρέσει καί νά τόν ἐξοντώσεις. Μιά λέξη στιλέτο.

Ὁ ἐκφασισμός πλέον τῆς δημόσιας ζωῆς ἀλλά καί ἡ καλλιέργεια τοῦ φόβου γιά νά ἐκφράσεις τήν γνώμη σου καί τήν ἀποψή σου εἶναι σέ ἐξέλιξη.

Ἐπί τῇ εὐκαιρία ὅμως νά ἐρωτήσω τόν κ.Πρωθυπουργό καί τόν κ. Ὑπουργό τῆς Δικαιοσύνης, τό παραλήρημα ἐκείνου τοῦ θλιβεροῦ προσώπου, τοῦ βουλευτή τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Καραγιαννίδη ἐναντίον μιᾶς ἀπό τίς πλέον πολύτιμες ὁμάδες τοῦ λαοῦ μας, αὐτῆς τῶν Πολυτέκνων ἐντάσσεται ἤ ὄχι στήν ὁμοφοβία;

Αὐτές οἰ λέξεις «ἀπεχθάνομαι» καί «βδελύσσομαι» τούς Πολυτέκνους δέν θεωροῦνται ρατσιστικές; δέν προκαλοῦν τήν ἐχθρότητα καί τό μῖσος;

Σιατίστης: ''Ετοιμάζετε για την Πατρίδα μέρες σήψης και παρακμής''


Του Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου | ROMFEA.GR

Φοβοῦμαι ὅτι σέ αὐτό τόν τόπο μπερδευτήκαμε τόσο πολύ ὥστε δέν μποροῦμε πιά νά χωρίσουμε δυό γαϊδουριῶν ἄχυρα.

Χάσαμε τίς λέξεις καί τίς ἔννοιές τους. Φθάσαμε στό σημεῖο λέξεις καί ἔννοιες πού τίς χρησιμοποιοῦμε ἀπό αἰῶνες τώρα νά τίς καταστήσουμε περιττές γιά τό λεξιλόγιο μας, κάποιες ἴσως καί ἐπικίνδυνες. Προσπαθοῦμε νά ἐπιβάλουμε τό στραβό καί τό λάθος σάν καλό καί συκοφαντοῦμε τό καλό σάν ἐπικίνδυνο, σάν ρατσιστικό, σάν λάθος.

Ὅλα ἐτοῦτα σκέπτομαι αὐτές τίς ἡμέρες καθώς γίνεται λόγος γιά τό σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης καί στόν χῶρο τῶν ὁμοφυλόφίλων σχέσεων.

Κατ’ἀρχήν ἡ Πολιτεία ἀκούγεται ὅτι τό προωθεῖ. Ἐδῶ ἴσως θά ταίριαζε τό ἄλλο ἀπόφθεγμα τοῦ λαοῦ μας. « Ἐδῶ ὁ κόσμος καίγεται καί ἡ γριά ξεροχτενίζεται».

Ιστορική επιστήμη, ιστορική μνήμη και πολιτική



Για τη γενοκτονία των Ποντίων

Της Αλεξάνδρας Δεληγιώργη* δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα www.chronosmag.eu
*ομ. καθηγήτρια φιλοσοφίας, συγγραφέας

Θέμα αυτού του άρθρου δεν είναι οι εντάσεις που προκάλεσε η δήλωση με την οποία ο υπουργός Παιδείας κ. Φίλης επανέλαβε την άποψή του περί εθνοκαθάρσεως των Ποντίων, αλλά το επιχείρημα της επιστημονικότητας που επικαλέστηκε για την υποστήριξή της.

Το θέμα της επιστημονικότητας απόψεων που άπτονται της ιστορικής μνήμης αξίζει να μας απασχολεί, γιατί ακόμη και αν, υπό την πίεση των αντιδράσεων της κοινής γνώμης, αποσύρονται προς στιγμήν, μπορούν και αξιώνουν την ισχύ τους, ενώ, την ίδια στιγμή, η κοινή γνώμη ελέγχεται ως υπερασπιζόμενη μύθους που ναι μεν εκφράζουν επώδυνες ιστορικές εμπειρίες, αλλά είναι άσχετοι με τα πορίσματα της ιστορικής έρευνας.

Το ζήτημα, επομένως, πότε και υπό ποιους όρους μια ιστορική άποψη είναι επιστημονική έχει τη σημασία του, αφού ο ρόλος της ιστορικής επιστήμης δεν είναι να κατασκευάζει μυθεύματα ή ιδεολογήματα, αλλά να περιορίζει την παρέμβασή τους όχι μόνο στην έρευνα αλλά και στον επηρεασμό της κοινής γνώμης, όταν μάλιστα η τελευταία παρεμποδίζει τη χάραξη μιας φωτισμένης και επωφελούς για την κοινωνία πολιτικής.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Ὁ Παπαδιαμάντης τῶν Χριστουγέννων



Τὰ Χριστούγεννα δὲν ἐκφράζουν μόνο τὴ μεγάλη χαρὰ γιὰ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι συγχρόνως καὶ ἡ ἀτμόσφαιρα μιᾶς εὐτυχίας, ποὺ στὴν περίπτωση τῶν διηγημάτων τοῦ κορυφαίου συγγραφέα τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων Ἀλέξανδρου Παπαδιαμάντη ἀποκτᾶ ὅλη τὴ συγκίνηση, ποὺ προκαλεῖ ἡ σκηνογραφία τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας του, τῆς Σκιάθου, σὲ συνάρτηση καὶ μὲ τὸ μεγάλο γεγονός, τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ.
«Στὸ Χριστό, στὸ Κάστρο» ἡ ἀτμόσφαιρα φορτίζεται ἀπ᾿ τὴν ἀρχὴ μὲ τὰ λόγια τοῦ παπα-Φραγκούλη τὸ βράδυ τῆς 23ης Δεκεμβρίου:

- Τὸ Γιάννη τὸ Νυφιώτη καὶ τὸν Ἀργύρη τῆς Μυλωνοῦς τοὺς ἔκλεισε τὸ χιόνι ἀπάν᾿ στὸ Κάστρο.

Ὁπότε μπλέκεται ὁλόκληρη περιπέτεια γιὰ τὴ διάσωσή τους, ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ ἐπικίνδυνες προσπάθειες, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἀστεϊσμοὺς μεταξὺ τοῦ παπᾶ καὶ τοῦ ψάλτη, ποὺ ἔλαβαν μέρος. Καὶ ποὺ κατάφεραν τελικὰ νὰ φέρουν σὲ καλὸ τέλος τὸ μόχθο τους, ποὺ κατέληξε νὰ λειτουργήσουν στὸ ἐκκλησάκι τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ μέσα σὲ μιὰ ἀτμόσφαιρα ἀγωνίας, ἀλλὰ καὶ πίστης μὲ τὴν ὑποβλητικὴ λειτουργία τῶν Χριστουγέννων.

Ἀνάλογη ἀτμόσφαιρα δημιουργεῖται στὸ «Ἀγνάντεμα», ποὺ ἀρχίζει μὲ μιὰ ἀξιόλογη περιγραφή:

"Πολιτικός πρόσφυξ" ο Χριστός στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Οικ. Πατριάρχη Βαρθολομαίου


Κείμενο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Μητροπολίτης Πατρών

Στο προσφυγικό ζήτημα και κυρίως στα προσφυγόπουλα επέλεξε να εστιάσει στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης με ιδιαίτερη γλαφυρότητα προσομοιάζει τους εξουσιαστές του κόσμου με τον Ηρώδη, ενώ χρησιμοποιεί το όρο " πολιτικός πρόσφυξ " για το νεογέννητο Χριστό, αναφέροντας χαρακτηριστικά "το τεχθέν και εις Αίγυπτον πορευόμενον Θείον Βρέφος είναι ο πραγματικός υπερασπιστής των σημερινών προσφύγων".

Διαβάστε ακολούθως αναλυτικά το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Η γλυκύτης της Αγίας Νυκτός των Χριστουγέννων περιβάλλει και πάλιν τον κόσμον. Καί εν μέσω των ανθρωπίνων καμάτων και πόνων, της κρίσεως και των κρίσεων, των παθών και των εχθροτήτων, των ανησυχιών και των απογοητεύσεων, προβάλλει με την ιδίαν ως και άλλοτε γοητείαν, πραγματικόν και σύγχρονον όσον ποτέ, το μυστήριον της ενανθρωπήσεως του Θεού, προτρεπόμενον ίνα «δικαιοσύνην μάθωμεν οι ενοικούντες επί της γης» (πρβλ. Ησ. κς΄, 9), ότι «ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. β΄, 11).

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

Κραυγή αγωνίας από τον Μεσογαίας Νικόλαο: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις»



Σε δραματικούς τόνους ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λευρεωτικής Νικόλαος απευθύνεται στους κυβερνώντες φωνάζοντας: «Ως εδώ».

Αφορμή για το ξέσπασμα αυτό είναι τα σκληρά μέτρα εναντίον των πολιτών, που όπως τονίζει ο Ιεράρχης δεν αντέχουν άλλο.

Η εγκύκλιος αναφέρει συγκεκριμένα:

Η χάρις και η ευλογία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εύχομαι να σκεπάζει όλους σας, την κοινωνία, το έθνος και την Εκκλησία μας.

Σκέφθηκα πολύ για να συντάξω αυτή την εγκύκλιο και να την απευθύνω στην αγάπη σας. Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το κάνω. Τις τελευταίες όμως μέρες, μέσα στην κατάσταση του γενικευμένου πανικού που επικρατεί στην πατρίδα μας, των σπασμωδικών αποφάσεων των υπευθύνων διαχειριστών της ζωής και του μέλλοντός μας, την επαναλαμβανόμενη εναλλαγή υποσχέσεων και διαψεύσεων που έχουν τραυματίσει το ηθικό και την αξιοπρέπεια μας, τον καταιγισμό των χωρίς τέλος φορολογικών επιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων πολιτών της περιοχής μας που ζητούν απεγνωσμένα μία παρέμβαση και κάποια συμπαράσταση στο οικονομικό τους αδιέξοδο και δράμα.

Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, αρκετοί απολύθηκαν, οι άνεργοι πληθύνονται, πολλοί στέγνωσαν οικονομικά. Και ξαφνικά μας ζητείται απειλητικά και εκβιαστικά να πληρώσουμε, επί πλέον φόρο για το σπίτι που μένουμε σαν να είναι το κράτος πλέον φτωχότερο από τους φτωχούς.

Εγκύκλιος Χριστουγέννων 2015 Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ιερεμία



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολις, Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

1. Χριστούγεννα σήμερα, ἀγαπητοί μου χριστιανοί. Εὐχαριστοῦμε τόν Κύριό μας Ἰησοῦν Χριστόν γιατί μᾶς ἀξίωσε νά γιορτάσουμε καί φέτος τήν μεγάλη Του αὐτή ἑορτή. Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Αὐτό ἑορτάζουμε σήμερα. Δηλαδή, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πῆρε τήν ἀνθρώπινη φύση μας καί στό ἅγιο Πρόσωπό Του τήν ἕνωσε μέ τήν θεία φύση. Γιατί τό ἔκανε αὐτό; Τό ἔκανε αὐτό γιά νά μᾶς σώσει, γιατί ἐμεῖς μέ τίς ἁμαρτίες μας μολύναμε τήν φύση μας. Καί τήν πῆρε λοιπόν τήν φύση μας ὁ Χριστός μέ τήν σάρκωσή Του ἀπό τήν Παναγία μας, γιά νά τήν σώσει, σάν παντοδύναμος καί πανάγιος Θεός πού εἶναι.

2. Ἀλλά καί ἄν δέν εἴχαμε ἁμαρτήσει, πάλι θά σαρκωνόταν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἑνώσει τήν φύση μας μέ τήν δική Του Θεία φύση. Γιατί ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἀρχή μέ σκοπό νά ἑνωθεῖ μαζί Του. «Θέωση» τό λέμε αὐτό, ἀγαπητοί μου. Ἀλλά πῶς θά γίνει ἡ ἕνωση αὐτή τῆς φύσης μας μέ τήν Θεία φύση; Γιά νά δείξει λοιπόν ὁ Θεός τόν τρόπο τῆς ἕνωσης τῆς φύσης μας μέ τήν Θεία φύση, τήν θέωση, ὅπως τήν εἴπαμε, ἔπρεπε νά σαρκωθεῖ ὁ Υἱός Του, ἀκόμη καί ἄν δέν ἁμάρταναν οἱ πρωτόπλαστοι. Ἀλλά, ἄν δέν ἁμάρταναν οἱ πρωτόπλαστοι, δέν θά ἐρχόταν ὁ θάνατος στήν ζωή μας, καί γι᾽ αὐτό δέν θά πέθαινε ὁ σαρκωμένος Υἱός τοῦ Θεοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, ὅπως μᾶς τήν λέγουν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας.

Ο άγιος Ιγνάτιος. Ὁ λόγος του περί καθολικῆς Ἐκκλησίας (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολις, Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ
Ὁ λόγος του περί καθολικῆς Ἐκκλησίας

1. Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τόν ἅγιο Ἰγνάτιο τόν «θεοφόρο», πού ἔχει πολύ ὑψηλή καί ὡραία θεολογία. Ὁ ἴδιος ἀρεσκόταν νά ὀνομάζεται «θεοφόρος», γιατί τό ἔνοιωθε δυνατά ὅτι εἶχε μέσα του τόν Χριστό. Στόν αὐτοκράτορα Τραϊανό, πού τόν ρώτησε «ποιός εἶναι θεοφόρος;», ὁ ἅγιος ἀπάντησε: «Ὁ Χριστόν ἔχων ἐν στέρνοις»! Καί αὐτό, χριστιανοί μου, ἰσχύει γιά κάθε ἅγιο. Ὅλοι οἱ ἅγιοί μας εἶναι θεοφόροι καί ὅλοι οἱ χριστιανοί γίνονται θεοφόροι μέ τήν Θεία Κοινωνία πού λαμβάνουν.

2. Ναί! Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος μᾶς λέγει στίς ἐπιστολές του ὅτι οἱ χριστιανοί μέ τήν Θεία Κοινωνία γίνονται «θεοφόροι», γιατί κοινωνοῦν τόν Θεό. Καί μᾶς λέγει ἀκόμη ὁ ἅγιος ὅτι μέ τήν Θεία Κοινωνία γινόμαστε «ναοφόροι». Δηλαδή γινόμαστε ναός. «Ναός» σημαίνει κατοικία, τοῦ Θεοῦ κατοικία. Γιατί στόν Ναό ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι καί σωματικά παρών, ἐπειδή πάνω στήν ἁγία Τράπεζά Του εἶναι τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του. Αὐτό λοιπόν τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ τό λαμβάνουμε μέ τήν Θεία Κοινωνία καί γι᾽ αὐτό γινόμαστε «ναοφόροι», λέγει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος. – Αὐτοί πάλι πού κοινωνοῦν μέ πίστη καί καθαρότητα τά Ἄχραντα Μυστήρια γίνονται καί «χριστοφόροι», λέγει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος. Λέγονται ἔτσι γιατί παίρνουν μέσα τους τόν Χριστό. «Ἐν-χρίστωση», λέγεται αὐτό, χριστιανοί μου. «Μέσα μας», δηλαδή, ἔχουμε τόν Χριστό μέ τήν Θεία Κοινωνία καί ὄχι ἁπλᾶ δίπλα μας ἤ πάνω μας!

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Πρωτοπρ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, Προδιαγεγραμμένη ἡ ἀποτυχία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου λόγω οικουμενισμού


Ἐν Πειραιεῖ 15-12-2015
ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΕΝΗ Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ  ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς
Ἡ ἀναθεώρηση, ἐπαναδιατύπωση καί ἐπικαιροποίηση τῶν κειμένων
Ἔργο τῶν προσφάτων Προσυνοδικῶν Διασκέψεων, πού πραγματοποιήθηκαν στό Σαμπεζύ τῆς Γενεύης, ἦταν ἡ ἀναθεώρηση, ἡ ἐπαναδιατύπωση καί ἡ ἐπικαιροποίηση τῶν κειμένων τῶν προγενεστέρων Προσυνοδικῶν Διασκέψεων, πού ἀποτελοῦν την θεματολογία τῆς μελλούσης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τοῦ 2016. Γιατί, ὅμως, τά ἤδη ἀπό ἐτῶν ἕτοιμα καί ὡς ἐπί τό πλεῖστον ὀρθόδοξα κείμενα χρειάστηκαν ἀναθεώρηση, ἐπαναδιατύπωση καί ἐπικαιροποίηση, καί μάλιστα ἀπό τούς σημερινούς οἰκουμενιστές; 

Από την Ορθοδοξία στον Οικουμενισμό η μεγάλη ανατροπή του 20ου αιώνα




ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ 20οῦ ΑΙΩΝΑ
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης,
Ὁμότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.

1. Ἐξαπλώνεται ἀνεμπόδιστα ὁ Οἰκουμενισμός

Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν, προελαύνει ἀκάθεκτη·
διαβρώνει συνειδήσεις κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, χωρὶς ἀποτελεσματικὴ ἀντίσταση. Ἐμφανίζεται μὲ ἔνδυμα προβά­του, ὡς δῆθεν ἀγάπη, εἰρήνη, καὶ ἑνότητα πρὸς τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ αἱρετικούς, ἐνῶ πρόκειται γιὰ βαρὺ καὶ ἄγριο λύκο ποὺ κατασπαράσσει τὸ ποίμνιο. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους· οἱ περισσότεροι εἶναι μισθωτοὶ καὶ δὲν θέλουν νὰ διώξουν τοὺς λύκους γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὴν καλοπέραση, τὶς τιμὲς καὶ τὶς δόξες, ἄλλοι εἶναι δειλοὶ καὶ φοβοῦνται τοὺς λύκους, καὶ μόνον ὀλίγοι ἀγωνίζονται νὰ τοὺς διώξουν.

Η προσευχή



"Καθόμαστε πολλές φορές άδικα, ώρες ολόκληρες, για να βρούμε μόνοι μας λύση σε ένα θέμα, χρησιμοποιώντας όλη την απειρία μας. 

Ο ύπνος δεν μας πιάνει, γιατί μας έχει πιάσει το ταγκαλάκι με επίμονες σκέψεις. Τελικά βρίσκουμε μια λύση, αλλά μετά ο Θεός μας βρίσκει άλλη, καλύτερη λύση. 

Η προσευχή με την εμπιστοσύνη στο Θεό ξεκουράζει, γι'αυτό ας αφήνουμε με εμπιστοσύνη στο Θεό τα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως και να μη στηριζόμαστε στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες και Εκείνος θα κάνει ό,τι είναι καλύτερο"

Άγιος Παΐσιος

ΔΙΑΒΑΣΑ: "ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΕΞΥΨΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΔΙΔΑΧΘΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΣ"
(ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ)

Ναυάγιο στη Διορθόδοξη Επιτροπή


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Ναυάγιο υπήρξε στη Διορθόδοξη Επιτροπή για τη σύνταξη του Κανονισμού εργασιών της Πανορθόδοξης Συνόδου. Η αποτυχία των δεκατεσσάρων κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών να καταλήξουν σε θετικό αποτέλεσμα επί θέματος όχι ουσίας, δείχνει τη δυσκολία που υπάρχει στο να πραγματοποιηθεί η Πανορθόδοξη Σύνοδος. Οι πιθανότητες έχουν περιοριστεί σημαντικά. 

Οι συνεδριάσεις ήταν να διεξαχθούν επί τριήμερο πρωί –απόγευμα από το πρωί της Τετάρτης, 16ης Δεκεμβρίου, έως την απογευματινή συνεδρίαση της Παρασκευής, 18ης του ιδίου μηνός. Τελικά οι εργασίες της Επιτροπής δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Ουσιαστικά τέλειωσαν από την πρώτη ημέρα. Στο αδιέξοδο που υπήρξε την πρώτη ημέρα αποφασίστηκε να σταματήσουν να συζητούν επί του Κανονισμού των εργασιών της Συνόδου και την επόμενη ημέρα, Πέμπτη, 17η Δεκεμβρίου, να καταλήξουν τουλάχιστον σε ένα Ανακοινωθέν. Ούτε αυτό κατέστη δυνατόν να επιτευχθεί και οι αντιπροσωπείες από την Παρασκευή, 18 Δεκεμβρίου, άρχισαν να αποχωρούν άπρακτες. Χρήματα, κόποι, χρόνος δαπανήθηκαν εις μάτην...

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος για το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων



ΔΗΛΩΣΗ
για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης
Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικολάου
17.12.2015
Για άλλη μια φορά, λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, μάλιστα με την μορφή του κατεπείγοντος, επιχειρείται η ψήφιση ενός νομοσχεδίου παντελώς ξένου προς τα επικρατούντα ήθη, εντελώς ασυμβίβαστου προς την κοινή λογική, ιδιαίτερα προκλητικού για τον θεσμό της οικογένειας και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Ο σεβασμός στον κάθε άνθρωπο και τα βασικά δικαιώματά του είναι οφειλή των δημοκρατικών και πολιτισμένων κοινωνιών. Η συμπάθεια σε όποιον δυστυχεί μέσα στην ασάφεια της ταυτότητας του φύλου του είναι ουσιώδης έκφραση της γνήσιας εκκλησιαστικής αγάπης και αντίληψης.

Κάθε όμως προσπάθεια νομιμοποίησης ή πολύ περισσότερο θεσμοθέτησης αντίθετων με την φύση επιλογών που προσβάλλουν την ανθρώπινη οντολογία, που υποτάσσουν εγωιστικά την ιερότητα της αναπαραγωγής στην ηδονική παθολογία των σεξουαλικών ορμών, και τα απαράγραπτα χρηστά ήθη στον αλόγιστο εγωισμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων αποτελεί αθέμιτη παρανομία που εκδικείται τον άνθρωπο και καταλύει την κοινωνία.

Ζητήματα Εκκλησιολογίας: ”Η σύζευξη θεολογίας και ευσέβειας”



Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου π. Ιερόθεος ομιλεί για τη νεοπατερική θεώρηση της Εκκλησιολογίας έτσι όπως αυτή παρουσιάζεται στο περισπούδαστο έργο του καθηγητή της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Σχολής Βελλά Γεωργίου Παναγόπουλου με τ΄τιτλο: ''Ζητήματα Εκκλησιολογίας''. Η βιβλιοπαρουσίαση πραγματοποιήθηκε στη γενέτειρα του Σεβασμιωτάτου τα Ιωάννινα στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δ. Χατζής».

ΤΑ ΣΧΟΛΕIΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜA ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝH ΕΚΠΑIΔΕΥΣΗ (Δ. Νατσιός)



Τὰ σχολεῖα τοῦ Πατροκοσμᾶ καὶ ἡ σημερινὴ ἐκπαίδευση

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος-Κιλκίς

. Σ’ ἕνα βιβλίο τοῦ Φάνη Μιχαλόπουλου γιὰ τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ, ἀπὸ τὰ πρῶτα ποὺ γράφτηκαν γιὰ τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία του, τὸ 1940, διαβάζουμε στὸν ἐπίλογο: «Ρώτησαν κάποιον 100χρονίτη, εὐσεβῆ γέρο Ἠπειρώτη, ποὺ ξεψυχοῦσε στὸ Γηροκομεῖο τῶν Ἰωαννίνων, τὸ 1872 τί χαράχτηκε βαθύτερα στὴν ψυχή του ἀπ’ ὅσο ἔζησε. Ἀπάντησε ὁ πολιὸς γέροντας: «Ὅταν μικρὸς ἄκουσα τὴ διδαχὴ τοῦ πάτερ Κοσμᾶ καὶ φίλησα τὸ χέρι του».
. Μὲ τὸ στόμα του, νομίζω, μιλοῦσε ὅλη ἡ Ρωμηοσύνη, ἐκφραζόταν ἡ εὐγνωμοσύνη τοῦ Γένους στὸν μεγάλο ἐθναπόστολο.
. Ἂς μὴν τὸ ξεχνοῦμε αὐτό, τὰ λιοντάρια τοῦ ’21 ἦταν, μὲ τὸν ἕναν ἢ τὸν ἄλλο τρόπο, πνευματικοπαίδια τοῦ Ἁγίου. Ὁ Κατσαντώνης μαρτύρησε ἔχοντας τὸ ὄνομά του στὰ χείλη του. Ὁ καλόγερος Σαμουήλ, ὁ μπουρλοτιέρης τοῦ Σουλίου ὑπῆρξε μαθητής του. Ἀλλὰ καὶ Νεομάρτυρες, τὸ καινὸν καύχημα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, μαθήτευσαν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Δασκάλου τοῦ Γένους, ὅπως ὁ ἐκ Σαμαρίνης νεομάρτυς Δημήτριος, τὸν ὁποῖο οἱ Τοῦρκοι ἔκτισαν ζωντανό. Ὁ ἅγιος στάθηκε «ὁ χτίστης τῆς Ρωμηοσύνης», ὅπως πολὺ ὡραῖα ὀνομάζεται σ’ ἕνα ποίημα τοῦ 1960, γραμμένο ἀπὸ τὸν Γεώργιο Ἀθάνα. Τὸ διαβάζω:

«ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλου)



ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΓΙΩΡΓΟΥ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Δημοσιογράφου – συγγραφέως
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΤΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ
ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
σελ. 112, ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ», 
Ἀθῆναι 2015

Τὸ μέλλον τῆς ἀνεξιθρησκείας, 1702 χρόνια μετὰ τὴν ἐφαρμογή της ἀπὸ τὸν Μεγάλο Κωνσταντῖνο, εἶναι σκοτεινό. Ἀπὸ τὴ μία τὰ αἱμοσταγῆ θρησκευτικὰ συστήματα, ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ ἀθεϊστικὸς ὁλοκληρωτισμὸς καί, ἐκ τρίτου, ὁ ἀπολυταρχισμὸς τοῦ ὑλισμοῦ καὶ τοῦ ἡδονισμοῦ, φαλκιδεύουν τὴν ἀνεξιθρησκεία. Οἱ Χριστιανοὶ ὀφείλουν νὰ ὀρθώσουν τὶς συνειδήσεις τους καὶ τὴ θερμουργὸ Πίστη τους νὰ ἀντισταθοῦν, γιὰ νὰ μὴν ἐπιβληθεῖ ἀπὸ τοὺς ἀπάνθρωπους ἐξουσιαστὲς ἡ νεοειδωλολατρικὴ κοινωνία.

Πάντως ἂς εἶναι ἕτοιμοι, ἂν ἐπικρατήσει τὸ ἀντιχριστιανικὸ σύστημα καὶ δὲν ὑποκύψουν, νὰ δεχθοῦν δοκιμασίες καὶ διωγμούς. Οἱ Χριστιανοὶ Μάρτυρες τῆς Βορείου Κορέας, τοῦ Ἰράκ, τῆς Συρίας, τῆς Αἰθιοπίας, τῆς Νιγηρίας, τῆς Αἰγύπτου καὶ τῶν ἄλλων χωρῶν, ὅπως παλαιότερα οἱ Χριστιανοὶ Μάρτυρες τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ τῶν ἄλλων ἀθέων ὁλοκληρωτικῶν καθεστώτων δείχνουν τὴν Ἀλήθεια ποὺ εἶπε ὁ Κύριος πρὸς τοὺς μαθητές Του καὶ πρὸς ὅλους τοὺς Χριστιανούς: «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν» (Ἰωάν. ιε´ 20).

Ἀπὸ τὰ Περιεχόμενα

Ἡ ἀνεξιθρησκεία στὴν καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολὴ
Ἡ Δύση καὶ ἡ ἀνεξιθρησκεία
Ὁ Πάπας πρῶτος διδάσκει τὴν αὐθαιρεσία καὶ τὴν ἀνεπιείκεια 
Ἡ παπικὴ ἀντίληψη καὶ συμπεριφορὰ ἐπηρεάζει τὴ Δύση
Ἡ σύγχρονη κατάσταση τῆς ἀνεξιθρησκείας στὴ Δύση
Ἡ ἀνεξιθρησκεία στὴν Ἑλλάδα σήμερα

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Απομυθοποίηση των εθνομηδενιστών



Γράφει ο Αντώνης Λαμπίδης.

Ο εθνομηδενισμός είναι καινοφανής όρος στην ελληνική γλώσσα που καθιερώθηκε ως ο ορισμός που δηλώνει τον ιστορικό αναθεωρητισμό, την αρνησιπατρία, την αποδόμηση της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας στα πλαίσια της κυρίαρχης παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων.

Εδώ συναντώνται παραδόξως (;) παραποιημένες παλαιομαρξιστικές αντιλήψεις περί ιστορικού υλισμού και επιδιώξεις υπερεθνικών καπιταλιστικών κέντρων, στο όνομα «της συμφιλίωσης των λαών σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον χωρίς διακρίσεις» και άλλα ηχηρά πομπώδη.

Όμως, ανομολόγητος σκοπός είναι η δημιουργία μιας ομογενοποιημένης κοινωνίας ανιστορικών και μετέωρων ατόμων, μια εύκολη δηλαδή λεία προς χειραγώγηση.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

«Οικογένεια: Το πρώτο σχολείο»


Δελτίο Τύπου

Ο Δήμος Νότιας Κυνουρίας και το Αρχείο Τσακωνιάς συνδιοργανώνουν χριστουγεννιάτικη εκδήλωση το ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 και ώρα 18.30 στην αίθουσα της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΛΕΩΝΙΔΙΟΥ.

Στην εκδήλωση θα μιλήσει η ομ. καθηγήτρια του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κα ΜΕΡΟΠΗ N. ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ με θέμα:

«Οικογένεια: Το πρώτο σχολείο»

Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί από εκλησιαστικούς Χριστουγεννιάτικους Ύμνους και κάλαντα στα Τσακώνικα.


ΔΗΜΟΣ ΝΟΤΙΑΣ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ
ΑΡΧΕΙΟ ΤΣΑΚΩΝΙΑΣ