Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Η ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Στην εποχή μας θα πρέπει όλοι, σιγά- σιγά, να αρχίσουμε να προμηθευόμαστε ειδικά γυαλιά, τα οποία θα έχουν φακούς που θα μας προβάλλουν ορθώς τα κοσμικά είδωλα. Και τούτο διότι ζούμε στις ημέρες που επιχειρείται η παραμόρφωση των Αρχετύπων, δηλαδή, η παραμόρφωση των Πλατωνικών Ιδεών, διαμέσου της παραμόρφωσης των κοσμικών ειδώλων τους. Οι Πλατωνικές Ιδέες, τα Αρχέτυπα, είναι οι αιώνιες υπερβατικές Μορφές στις οποίες αντιστοιχούν τα αντικείμενα του αισθητού κόσμου καθώς και οι ηθικές και αισθητικές αξίες. Κάθε τι που υπάρχει στον κόσμο μας είναι το είδωλο ενός ''αιθέριου'', αμετάβλητου, τέλειου και αντικειμενικού Προτύπου. (Στη Χριστιανική  θεολογία μιλάμε για τους “Λόγους των Όντων”, “Ιδέες” ή παραδείγματα [πρότυπα] των όντων, όχι όμως ως αυθύπαρκτες ουσίες [όπως στον Πλάτωνα], αλλά υπό την έννοια των “Aΐδιων Nοήσεων” του Λόγου σύμφωνα με την αγαθή βούλησή Του και σύμφωνα με τον Θείο σκοπό Του.)


Η παραμόρφωση της ίδιας της “Ιδέας” είναι φυσικά αδύνατη. Μόνον εμμέσως μπορεί να γίνει , όταν δηλαδή  παραμορφωθεί το κοσμικό είδωλο της, ή η αντίληψη αυτού του ειδώλου. Είναι ακριβώς αυτό που επιχειρείται στην εποχή μας. Μπορείτε λοιπόν να αντιληφθείτε την κρισιμότητα των καιρών μας.

«Η Ελλάδα δεν γνώρισε Διαφωτισμό. Ποιός φταίει; Θα το πω, η εκκλησία»


Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ 

Μπορεί να μη θέλουμε να το παραδεχθούμε όμως η κρίση ταυτότητας συνιστά μείζον πρόβλημα για τους Έλληνες, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Βέβαια το πρόβλημα δεν απασχολεί όλους, καθώς η πλασματική ευμάρεια έχει αλλοτριώσει αρκετούς από μας. Η κρίση ταυτότητας εκδηλώνεται στις θέσεις που υποστηρίζονται ως προς ιστορική συνέχεια του έθνους μας, τις παραδόσεις μας, την πορεία μας κατά την πρόσφατη περίοδο και το μέλλον μας. Δεν είναι λίγοι οι σταθερά προσανατολισμένοι προς τις δυτικές «αξίες», οι οποίοι συνήθως εμφανίζονται με επικάλυμμα προοδευτικότητας και με διάθεση αμφισβήτησης όλων των παραδοσιακών αξιών στα πλαίσια του έθνους, την αξία του οποίου εν πολλοίς αμφισβητούν, αν δεν απορρίπτουν. Επειδή στον χώρο του δυτικού πολιτισμού, τον οποίο εν πολλοίς έχουμε υιοθετήσει, η γνώση συνιστά μεγάλη αξία καθ’ εαυτή και η θέση μέγιστη αξία, κάποιοι συνάνθρωποί μας ως εκ των γνώσεων και της θέσεως που κατέχουν συντελούν σημαντικά στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης των ενεργών πολιτών, οι οποίοι «ψάχνονται». Πρόσωπο αυτού του είδους είναι η διαπρεπής συμπατριώτισσά μας κυρία Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ. Γι’ αυτό και τακτικά παραχωρεί τηλεοπτικές και άλλες συνεντεύξεις. Οι ερωτώντες διακρίνονται για το δέος που αισθάνονται απέναντι στην διαπρεπή συνομιλήτριά τους και οι ερωτήσεις μαρτυρούν ότι επιχειρούν να την προκαλέσουν να ξεστομίσει «αλήθειες», που συνήθως «αποκρύβονται» για λόγους σκοπιμότητας ή δειλίας. Αναμφισβήτητα κάτοχος πολλών γνώσεων και νους σπινθηροβόλος εντυπωσιάζει με τις απαντήσεις της και προκαλεί τον θαυμασμό. Δεν παραλείπει όμως σε κάθε της συνέντευξη να επιτίθεται κατά της Εκκλησίας. Δεν συνηθίζω να ασχολούμαι στα άρθρα μου με προσωπικές απόψεις, όμως σε πρόσφατη συνέντευξή της η κυρία Γλύκατζη, που είναι πολύ περισσότερο γνωστή με το επώνυμο του συζύγου της, προκαλεί με την άποψη που κατέθεσε: «Η Ελλάδα δεν γνώρισε Διαφωτισμό. Ποιός φταίει; Θα το πω, η εκκλησία».

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Ι σινεχίς προσπάθια αλίοσις τις Ελινικίς γλόσας (του Άγγ. Αγοραστού).



Έτσι θα γράφουν σε λίγα χρόνια τα παιδιά μας. Κι όμως, η Ελληνική γλώσσα, η πληρέστερη και η μόνη νοηματική γλώσσα του κόσμου δεν της αξίζει να σβηστεί από την ιστορία εξαιτίας μιας χούφτας απάτριδων εθνομηδενιστών. Όπως λέει ο Γεώργιος Σεφέρης: «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα». Που να ήξερε ο Σεφέρης ότι το 1982, μέσα σε μια νύχτα και σε άσχετο νομοσχέδιο θα καταργούνταν το πολυτονικό και θα ξεκινούσε η αργή αλλά επίμονη προσπάθεια για την αλλοίωση της γλώσσας μας. «…. η επιβολή του μονοτονικού είναι στην ιστορία των Ελλήνων μια καταστροφή, ασύγκριτα ολεθριότερη από τη Μικρασιατική … το μονοτονικό αποδεικνύεται ένα απλώς μεταβατικό στάδιο ως την πλήρη κατάργηση των τόνων.

Και μετά το ατονικό, συνέπεια φυσική των αρχών που υπαγόρευσαν το μονοτονικό, αρχών μιας ιδεολογίας της ευκολίας, θα είναι η παραδοχή της φωνητικής γραφής (“όλι ι άνθροπι ίδιι ίνε”)» (Χρήστος Γιανναράς).

Ήδη από το 2001 η Ακαδημία Αθηνών είχε προειδοποιήσει: «….. Είναι αδιανόητο να δεχθούμε ως Έλληνες την μεταμφίεση της γραφής μας με την κατάργηση πολλών γραμμάτων της, που δεν πέρασαν στο λατινικό αλφάβητο και με την αντικατάστασή τους από άλλα υποτίθεται ηχητικώς παραπλήσια γράμματά του….. με την δικαιολογία της δήθεν διευκόλυνσής μας στην παγκόσμια επικοινωνία, επιχειρείται η αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου των 2.500 και πλέον χρόνων με το λατινικό».

Συμβολή σε ένα άστοχο και ατυχή πολιτικά διάλογο



Αρθρογράφος: 
Γιώργος Μαυρογιώργος

1. Ένα σύντομο σχόλιο:

Επιτέλους ο Διάλογος για την Εκπαίδευση στην Ελλάδα γίνεται «διεθνής»

Τελικά, όσοι εμπνεύστηκαν την ενορχήστρωση ενός ακόμα διαλόγου για την εκπαίδευση, μάλλον καταφέρνουν να μας αιφνιδιάζουν με τις πρωτοφανείς ιδέες τους. Επινόησαν ένα διάλογο εν μέσω πρωτοφανούς κρίσης και το θέμα της κρίσης λάμπει δια της απουσίας της από την ατζέντα, έτσι που να μοιάζει κυνικό σκηνικό απόδρασης η όλη παράσταση. «Εδώ φαΐ δεν έχουμε, ραπανάκια για την όρεξη θέλουμε»! Μας έκαναν γνωστή την ομάδα REN για να την αποσύρουν το ίδιο αιφνιδιαστικά και μείναμε με ανοιχτό το στόμα και την απορία. Εδώ, οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας έχουν «χειροπόδαρα δεμένους» με την υποχρέωση να εξοικονομούμε, αν είναι δυνατόν, ακόμα και μια διδακτική ώρα ή να έχουμε όσο το δυνατό λιγότερους δασκάλους στα σχολεία και οι εμπνευστές καμώνονται πως συζητούν, χωρίς να βάζουν τις δεσμεύσεις των μνημονίων σε διάλογο, μπας και ανατραπούν! Διάλογος εν μέσω μνημονίων είναι ένας ακραίος αντιφατικός αιφνιδιασμός, όπως ασυμφιλίωτα είναι το «εθνικό» και το «κοινωνικό». Στις 11.1.2015, πριν από τις νικηφόρες εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ μας μοίρασε την προσφορά της ΑΥΓΗΣ ¨Εκπαίδευση για Λίγους: Η Μαύρη Βίβλος της Μνημονιακής Εκπαιδευτικής Πολιτικής». Έχουμε αιφνιδιαστεί με την Εδώ μας καταληστεύουν, 5 χρόνια τώρα, τους μισθούς και τις συντάξεις, για την αποπληρωμή ενός μη βιώσιμου χρέους. Εδώ στο σχολείο διδάσκουν χρεωμένοι δάσκαλοι, χρεωμένους μαθητές χρεωμένων γονέων και οι εμπνευστές σφυρίζουν στο σκοπό ενός διαλόγου που διεκδικεί διεθνή εγκυρότητα και υπόληψη! Προσκαλούν επιλεγμένους «εμπειρογνώμονες» και σε κλειστές ειδικές συναντήσεις ανταλλάσσουν γνώμες και φιλοφρονήσεις . Αυτές δε στοιχίζουν. Οι μετακινήσεις, όμως, είναι δαπανηρές και στοιχίζουν πολιτικά.

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Είναι όλες οι Εκκλησιαστικές Σύνοδοι έγκυρες;

Είναι όλες οι Εκκλησιαστικές Σύνοδοι έγκυρες;
Κάθε εκκλησιαστική σύνοδος η οποία συγκαλείται από Επισκόπους ή και Πατριάρχες είναι έγκυρη σύνοδος της Εκκλησίας, ανεξαρτήτως από το τί αυτή αποφασίζει, απλώς και μόνον επειδή την συνεκάλεσαν υψηλά ιστάμενοι άνθρωποι της Εκκλησίας; Με άλλα λόγια, το Άγιον Πνεύμα «υποχρεούται» να επικυρώση τις αποφάσεις κάθε Συνόδου, δυνάμει του αξιώματος αυτών που συμμετέχουν, ασχέτως αν αυτοί αποφασίζουν αντιθέτως από τη διαχρονική Πίστη της Εκκλησίας;

ΕΙΝΑΙ  ΟΛΕΣ  ΟΙ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ  ΣΥΝΟΔΟΙ  ΕΓΚΥΡΕΣ;

 Κάθε εκκλησιαστική Σύνοδος είναι αλάθητη; Σε κάθε εκκλησιαστική Σύνοδο επιφοιτά «αναγκαστικώς» το Άγιον Πνεύμα, επειδή απλώς αυτοί που την συνεκάλεσαν ήταν Επίσκοποι; Επειδή μία Σύνοδος επιδιώκει να ονομασθή και αναγνωρισθή ως «Οικουμενική», γι' αυτό «αναγκάζεται» το Άγιον Πνεύμα να επικυρώση οπωσδήποτε τις αποφάσεις της; Οι αποφάσεις μιας εκκλησιαστικής Συνόδου είναι δεσμευτικές για τους Χριστιανούς, όπως οι διαταγές ενός στρατιωτικού στους υφισταμένους του,  αν οι αποφάσεις αυτές συγκρούονται με την ως τότε Πίστι και διδασκαλία της Εκκλησίας; Αυτά είναι μερικά ερωτήματα που ανακύπτουν στη συνείδησι πολλών Χριστιανών, όταν συγκεκριμένα γεγονότα τούς φέρνουν σε αντίθεσι με τις απόψεις της διοικήσεως της Εκκλησίας και με τις συνοδικές Της αποφάσεις.
Η εμπειρία της Εκκλησίας από την ως τώρα ιστορία Της, δίνει μια ολοκάθαρη απάντησι στα παραπάνω ερωτήματα : «Ο Χ Ι»!

ΠΕΡΙ ΘΕΙΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ, Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά


Όπως ο ήλιος μεταδίδει αμείωτα το φώς και τη ζέστη σε όσους εκτίθενται στις ακτίνες του, έτσι και οι ενέργειες του Θεού μεταδίδονται στον άνθρωπο που επιθυμεί να κοινωνήσει μαζί Του. Μόνο εκείνοι που άγγιξαν αυτό το θείο φως μπορούν να μετέχουν της χάριτος η οποία θεοποιεί τον άνθρωπο και με αυτή να ενωθούν με το Θεό. Εμείς διδαχθήκαμε από τους πατέρες ότι όλες οι ενέργειες του Θεού είναι άκτιστες. Το όνομα Θεός είναι όνομα ενεργείας, «από το ρήμα θέειν (τρέχειν) και διακυβερνά τα πάντα ή αίθει δηλαδή καίει».

Από όλες αυτές τις ενέργειες είναι πιο ψηλά κατά την ουσία ο Θεός, και είναι αμέθεκτος. Κατά τις ενέργειες όμως είναι μεθεκτός. Ο Μέγας Βασίλειος τονίζει ότι εμείς λέμε πως γνωρίζουμε τον Θεό από τις ενέργειες, αλλά δεν ισχυριζόμαστε ότι πλησιάζουμε την ουσία Του, η οποία είναι αιτία αυτών των ενεργειών.

Η πνευματική δωρεά που ενοικεί στους αγίους είναι χάρις θεοποιός και άκτιστη. Η εμπειρία αυτή των αγίων του Θεού φανερώνει την ύπαρξή του. Εκείνοι που δεν δέχονται να κοινωνήσουν με τον Θεό με αυτόν τον πνευματικό τρόπο, θα αγνοήσουν ότι υπάρχει ο Θεός. Οι άνθρωποι του Θεού υψώνοντας την ψυχή τους προς τις θείες και αθάνατες ακτίνες των ενεργειών του Θεού ομοιώνονται με Αυτόν. Η έλευση του πανταχού παρόντος Αγίου Πνεύματος δεν είναι άλλο από τη φανέρωσή Του στους Αγίους, στους οποίους αποκαλύπτεται κατά τρόπο μυστικό. Αυτή η αποκάλυψη της χάριτος και της ενεργείας του Πνεύματος πραγματοποιείται μόνο στους άξιους.

Πορίσματα - Ψήφισμα της ημερίδας "Αγία και Μεγάλη Σύνοδος" - Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες.


ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ – ΨΗΦΙΣΜΑ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ- ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ ΜΕ ΘΕΜΑ:
«ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ»
Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες.
Με τη Χάρη και την ευλογία του Αγίου Τριαδικού Θεού, σήμερα Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016, πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη», στο Νέο Φάληρο Πειραιώς, Θεολογική - Επιστημονική Ημερίδα, με θέμα: «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ: Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες».

Την διοργάνωση, την οποία πραγματοποίησαν οι Ιερές Μητροπόλεις Γλυφάδας, Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Κυθήρων και Πειραιώς, καθώς και η Σύναξις Κληρικών και Μοναχών, ετίμησαν με την παρουσία τους σεβασμιώτατοι Αρχιερείς, Καθηγούμενοι και Γερόντισσες Ιερών Μονών, αγιορείτες Πατέρες, κληρικοί, πρόεδροι χριστιανικών Σωματείων και Οργανώσεων, Καθηγητές Θεολογικών Σχολών και Θεολόγοι και γύρω στους χίλιους πιστούς. Την Ημερίδα διοργάνωσε πενταμελής Επιστημονική Επιτροπή: α) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, β) ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, γ) ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, Ομ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. δ) ο Αρχιμανδρίτης π. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος της Ι. Μονής του Μεγάλου Μετεώρου, και ε) ο κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγητής της Δογματικής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. Στην Ημερίδα παρέστη και απηύθυνε χαιρετισμό ο Επίσκοπος Μπαντσέν κ. Λογγίνος της Ουκρανικής Εκκλησίας και ο προϊστάμενος της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας αγίου Όρους π. Σάββας. Επίσης ο Μητροπολίτης Λόσετς της Βουλγαρικής Εκκλησίας κ. Γαβριήλ εκπροσωπήθηκε από τον π. Ματθαίο Βουλκανέσκου, κληρικό της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, ο οποίος και ανέγνωσε τον χαιρετισμό του.

Εισήγηση Μητροπολίτου Γλυφάδας Παύλου στην Ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο



Εἰσήγησις Μητροπολίτου Γλυφάδας Ἑ. Β. Β. & Β. κ. ΠΑΥΛΟΥ είς τήν Θεολογική Ἡμερίδα «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ – ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ»

Θέμα: Ἐρωτήματα περί τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016, αἴθουσα «Μελίνα Μερκούρη» τοῦ Σταδίου Εἰρήνης καί Φιλίας

Σεβασμιώτατοι προσκεκλημένοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καί συνεπίσκοποι, Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας Μητροπολίτα Πειραιῶς καί Φαλήρου κ. Σεραφείμ, Αἰδεσιμολογιώτατε καί πολυσέβαστε Πρόεδρε τῆς πρώτης Συνεδρίας πατέρα Γεώργιε, Εὐλαβέστατοι Πατέρες καί συλλειτουργοί, Ὁσιώτατοι Μοναχοί καί Μοναχές, Εὐσεβεῖς χριστιανοί καί ἀγαπητοί ἀκροατές τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας,

Ἡ σύγκληση μιᾶς Συνόδου Ἐπισκόπων, ἀνέκαθεν λειτουργεῖ στόν Ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ὡς σταθμός τῆς πνευματικῆς πορείας τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος, ὡς σημεῖο αὐτοελέγχου καί αὐτοσυνειδησίας, ὡς εὐκαιρία ἐπανασχεδιασμοῦ τῆς σωτηρίας τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου. Ἡ ἀσφαλής ἐπιβίβαση τῶν χριστιανῶν, στό νοερό καράβι τῆς Ἐκκλησίας, πού διαπλέει τό πέλαγος τοῦ παρόντος πεπερασμένου χρόνου, ἀποτελεῖ τό ἐχέγγυο τῆς διαπόρθμευσης μέ ἀσφάλεια ἐκ τοῦ κόσμου τούτου στήν αἰώνια πραγματικότητα.

Η εισήγηση του π. Αναστασίου Γκοτσοπούλου στην ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο



ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ - ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ
"ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ"
Μεγάλη προετοιμασία χωρίς προσδοκίες.
Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας-Πειραιάς - Τετάρτη 23.3.2016 
«Ιεροί κανόνες και το κείμενο της Ε΄ ΠΠΔ με τίτλο 
«Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν Κόσμον»
Πρωτοπρεσβύτερος ΑναστάσιοςΓκοτσόπουλος
Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών
Το κείμενο της Ε΄ Πανορθοδόξου Προσυνοδικής Διασκέψεως (Σαμπεζύ 2015) με τίτλο «Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν Κόσμον»
είναι το πλέον σημαντικό κείμενο της μελλούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και είναι σίγουρο ότι θα αναδειχθεί ο πλέον καθοριστικός παράγοντας για την εκκλησιαστική αξιολόγηση της ίδιας της Συνόδου. Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι το κείμενο αν και δεν έχει την τυπική μορφή και δομή δογματικού όρου, ουσιαστικά επέχει θέση δογματικής αποφάσεως της Συνόδου, και, συνεπώς, η Εκκλησία – δηλ. όλοι εμείς, κλήρος και λαός – οφείλουμε να το αντιμετωπίζουμε με τη δέουσα σοβαρότητα ως τη δογματική απόφαση της Πανορθοδόξου Συνόδου. [Σε παλαιότερη δημοσίευσή μας έχουμε προβεί σε εκτενή σχολιασμό του κειμένου αυτού στον οποίο και παραπέμπουμε για την πληρότητα και αναγκαία τεκμηρίωση της παρούσης εισηγήσεως (βλ. http://www.romfea.gr/pneumatika/6640-sxoliasmos-sto-keimeno-tis-e-panorthodojou-prosunodikis-diaskepseos)].

Η εισήγηση του Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ στην ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο


φωτογραφία από
Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό


Εἰσήγησις Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ 

Θέμα: «Ἐκκλησιολογικά καί ποιμαντικά προβλήματα ἀπό τήν μή συμμετοχή ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων εἰς τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» 

Ἐν πρώτοις αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσω τήν Ἐπιτροπή τῆς παρούσης Ἐπιστημονικῆς Θεολογικῆς Ἡμερίδος διά τήν συναρίθμησί μου εἰς τούς εἰσηγητάς της, τήν κατάρτισι τοῦ καταλόγου τῶν περισπουδάστων θεμάτων της: θεολογικῶν, ἐκκλησιολογικῶν καί κανονικῶν, ἀφορώντων εἰς τήν θεματολογία τῆς συγκληθησομένης «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», καί τήν ἀρτία διοργάνωσί της.
Πρίν προβῶ μέ τήν Χάριν καί τήν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν παρουσίασι καί ἀνάπτυξι τοῦ ἀνατεθέντος μοι περισπουδάστου ἐκκλησιολογικοῦ θέματος ὑπό τόν τίτλον: «Ἐκκλησιολογικά καί ποιμαντικά προβλήματα ἀπό τήν μή συμμετοχή ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων εἰς τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», προτίθεμαι νά προσδιορίσω τόν λόγο τῆς παρουσίας μου καί τήν θέσι μου εἰς τήν Σύναξι καί Ἡμερίδα αὐτή. Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἑλλαδικῆς μας Ἐκκλησίας ἀνήκω φυσικά εἰς τό Σῶμα τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἔχω τήν ἀναφορά μου καί τήν ἐξάρτησι ἀπό Αὐτήν, εἰς τήν ὁποία καί καταθέτω ἑκάστοτε ταπεινό λόγο σέ θεολογικά, ἐκκλησιολογικά καί ποιμαντικά θέματα.

Εισήγηση Πρωτοπρ. Άγγελου Αγγελακόπουλου, στην Ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο



φωτογραφία από
Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς
Mr Θεολογίας στόν Τομέα Ἁγίας Γραφῆς καί Πατερικῆς Γραμματείας
τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ
Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙ Μ. ΦΩΤΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΣΥΝΟΔΩΝ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ˙ ΕΝΑ ΦΛΕΓΟΝ ΑΛΛΑ ΕΛΛΕΙΠΟΝ ΘΕΜΑ ΤΗΣ «ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ»
(ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΣ)

Εἰσήγηση στήν Θεολογική - Ἐπιστημονική Ἡμερίδα, πού διοργάνωσαν οἱ Ἱερές Μητροπόλεις Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, Γλυφάδας, Κυθήρων καί Πειραιῶς καί ἡ Σύναξις Κληρικῶν καί Μοναχῶν μέ θέμα :
«ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ˙ Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες»πού πραγματοποιήθηκε στόν Πειραιά τήν Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016, στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας, στήν Αἴθουσα «Μελίνα Μερκούρη»
Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί Πατέρες,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Ἕνα ἀπό τά φλέγοντα, ἐπείγοντα καί σοβαρά θέματα, μέ τό ὁποῖο ἔπρεπε νά ἀσχοληθεῖ ἡ «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» εἶναι ἡ πανορθόδοξη ἀναγνώριση τῶν θεωρουμένων ἀπ’ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους δύο συνόδων τοῦ 9ου καὶ 14ου αἰῶ. ὡς Οἰκουμενικῶν, δηλ. τῆς Η´ ἐπὶ Μ. Φωτίου τό 879 μ.Χ., καὶ τῆς Θ´ ἐπὶ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ τό 1351 μ.Χ.

Εισήγηση Αρχιμ. Σαράντη Σαράντου, στην ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο


φωτογραφία από
Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Τά ἠθικά καί κοινωνικά θέματα τοῦ καταλόγου και ὁ θεσμός τῆς νηστείας.
Τοῦ ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου,
ἐφημερίου τοῦ Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

Εἰσήγηση στήν ἡμερίδα τῆς 23ης Μαρτίου 2016 στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας μέ θέμα «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» (Μεγάλη προετοιμασία χωρίς προσδοκίες).
Σεβασμιώτατοι,
Σεβαστοί Πατέρες,
Ἀγαπητοί ἀδελφοί.
Εἷς ἐκ τῶν ἐλαχιστοτάτων πρεσβυτέρων τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐγώ ὁ λίαν ἰσχνόφωνος καί βραδύγλωσσος, καλοῦμαι νά μιλήσω γιά θέματα, τά ὁποῖα πλειάδες θεοφωτίστων ἁγίων Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ὄχι μόνο, θεοπνεύστως καί μέ ἀσύλληπτη ἁγιοπνευ­ματική, καί οἱ πλεῖστοι ἐξ αὐτῶν καί μέ ἀφθο­νοῦσαν τήν θύραθεν σοφία ὅρισαν, ὑπεραφθονούσης μάλιστα καί τῆς μακροτάτης καί φιλοστοργοτάτης αὐτῶν ποιμαντικῆς ἐμπειρίας.

Εισήγηση Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμία στην ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο


IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ

Σεβασμιώτατοι Πατέρες, Συλλειτουργοί Ἱερεῖς,
Ὁσιώτατοι Μοναχοί καί Μοναχές, Ἐλλογιμώτατοι Καθηγητές
καί ἐκλεκτέ λαέ τοῦ Θεοῦ,


Εὐχαριστῶ γιά τήν τιμή νά ὁμιλήσει καί ἡ ταπεινότητά μουστήν Ἡμερίδα αὐτή, τήν ὁποία διοργάνωσε ἡ ἀγωνίαΠατέρων Ἱεραρχῶν, Ἱερέων καί Μοναχῶν καί ΘεολόγωνΚαθηγητῶν γιά τόν στηριγμό τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Τό θέμα μου εἶναι «Οἱ ἀγῶνες τῶν Προφητῶν γιά τήν καθαρότητα τῆς πίστης στόν Γιαχβέ». Τό θέμα αὐτό εἶναι πολύ σοβαρό, εἶναι ὅλη ἡ Παλαιά Διαθήκη, καί, ὅπως τό ἐννοοῦμε, δέν εἶναι δυνατόν νά ἐξαντληθεῖ στά στενά καί περιορισμένα ὅρια μιᾶς 20 λέπτου ὁμιλίας, ὅπως καθορίζει τό πρόγραμμα γιά τούς ὁμιλητές. Ὀλίγα μόνο γενικά θά πῶ γιά τό θέμα καί παρακαλῶ νά τά δεχθεῖτε.

Εισήγηση Αρχιμ. Αθανάσιου Αναστασίου Προηγούμενου Μεγάλου Μετεώρου στην ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο (23-03-2016)



«ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ»
Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες
Ἐπιστημονική Θεολογική Ἡμερίδα. Πειραιᾶς, Τετάρτη, 9 Μαρτίου 2016,
Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας, Αἴθουσα «Μελίνα Μερκούρη»

Ἀρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου

Ἡ συμμετοχή τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ
Μία Πανορθόδοξη Σύνοδος χωρίς τό ὀρθόδοξο πλήρωμα


Σεβασμιώτατοι,
Ἅγιοι Καθηγούμενοι,
Ἁγιορείτικο λῆμμα τῆς καλῆς ἁγιοπατερικῆς ὁμολογίας
Σεβαστοί Πατέρες
Ὁσιώτατοι Μοναχοί,
Ὁσιώτατες Γερόντισσες καί μοναχές
Ἐλλογιμώτατοι κύριοι Καθηγητές,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί,

Με­λε­τών­τας κα­νείς τήν ἱ­στο­ρί­α τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, δι­α­πι­στώ­νει ὅ­τι αὐ­τές συγ­κα­λοῦν­ταν κά­θε φο­ρά πού κά­ποι­α αἵ­ρε­ση ἀ­πει­λοῦ­σε τήν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή ἐμ­πει­ρί­α τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς ἀ­λή­θειας καί τήν ἔκ­φρα­σή της ἀ­πό τό Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό σῶ­μα.

Εισήγηση Καθηγητή κ. Δημ. Τσελεγγίδη στην ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο (23-03-2016)

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ – ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ
«ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ»
Με­γά­λη προ­ε­τοι­μα­σί­α, χω­ρίς προσ­δο­κί­ες
Τε­τάρ­τη, 23 Μαρ­τί­ου 2016,
Στά­διο Εἰ­ρή­νης καί Φι­λί­ας
Αἴ­θου­σα: «Με­λί­να Μερ­κού­ρη», Πει­ραι­ᾶς

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ – ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ
«ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ»
Με­γά­λη προ­ε­τοι­μα­σί­α, χω­ρίς προσ­δο­κί­ες
Τε­τάρ­τη, 23 Μαρ­τί­ου 2016,
Στά­διο Εἰ­ρή­νης κα

Θέ­μα: «Μπο­ρεῖ μί­α Σύ­νο­δος Ὀρ­θο­δό­ξων νά προσ­δώ­σει ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό­τη­τα στούς ἑ­τε­ρο­δό­ξους καί νά ὁ­ρι­ο­θε­τή­σει δι­α­φο­ρε­τι­κά τήν ἕ­ως τώ­ρα ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας;»
(Ἡ πρό­κλη­ση τῆς μέλ­λου­σας νά συ­νέλ­θει Με­γά­λης Συ­νό­δου)

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι, Σε­βα­στοί Πα­τέ­ρες, Ἀ­γα­πη­τοί καί ἀ­γα­πη­τές Σύ­νε­δροι καί ἐν Χρι­στῷ ἀ­δελ­φοί!

Ἀ­πό τή θέ­ση αὐ­τή αἰ­σθά­νο­μαι τό χρέ­ος, νά εὐ­χα­ρι­στή­σω -ἐκ καρ­δί­ας καί δη­μο­σί­ως- τόν φι­λό­ξε­νο καί φλο­γε­ρό ἀ­γω­νι­στή Οἰ­κο­δε­σπό­τη, τόν Ποι­μέ­να τον κα­λό, τόν τι­μη­θέν­τα κα­τ’ ἐ­πα­νά­λη­ψη καί ἐ­ξαι­ρέ­τως μέ τόν ὀ­νει­δι­σμό τοῦ Χρι­στοῦ, τόν Μη­τρο­πο­λί­τη Πει­ραι­ῶς κ. Σε­ρα­φείμ, γιά τήν με­γα­λει­ώ­δη πα­νελ­λα­δι­κή δι­ορ­γά­νω­ση τοῦ πα­ρόν­τος θε­ο­λο­γι­κοῦ-ἐ­πι­στη­μο­νι­κοῦ Συ­νε­δρί­ου, καί μά­λι­στα τήν κρί­σι­μη αὐ­τή χρο­νι­κή στιγ­μή, γιά τήν ὑ­πεύ­θυ­νη ἐ­νη­μέ­ρω­ση τοῦ πλη­ρώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Καί τοῦ­το, ἐ­πει­δή τό πραγ­μα­τευ­ό­με­νο ἐ­δῶ θέ­μα ὑ­περ­βαί­νει τά ὅ­ρια τῆς Το­πι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας καί ἀ­φο­ρᾶ τήν ἀ­νά τήν Οἰ­κου­μέ­νη Ὀρ­θό­δο­ξη καί μό­νη, Ἁ­γί­α, Κα­θο­λι­κή καί Ἀ­πο­στο­λι­κή Ἐκ­κλη­σί­α.

Εισήγηση Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, στην Ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο




ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Γιατί ἀπέσυρε τὸ φλέγον θέμα ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος;
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.


1. Ἡ ἡμερολογιακὴ ἀλλαγὴ τοῦ 1924 διέσπασε τὴν λειτουργικὴ ἑνότητα καὶ προκάλεσε διαιρέσεις

Ἕνα ἀπὸ τὰ φλέγοντα καὶ ἐπείγοντα θέματα ποὺ ἐκαλεῖτο νὰ ἀντιμετωπίσει ἡ μέλλουσα νὰ συνέλθει Ἁγία καὶΜεγάλη Σύνοδος ἦτο καὶ τὸ θέμα τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρύθμισης, τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, τὴν ὁποία,χωρὶς πανορθόδοξη ἀπόφαση, μονομερῶς καὶ πραξικοπηματικῶς, ἐπέβαλαν ἀπὸ τὸ 1924 τὸ ΟἰκουμενικὸΠατριαρχεῖο καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τὴν μεταρρύθμιση δέχθηκε καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἐνῶ ὅλες οἱ ἄλλες Ὀρθόδοξες ᾽Εκκλησίες ἀντέδρασαν καὶ τὴν ἀπέρριψαν, ὅπως τὰ τρία πρεσβυγενῆ πατριαρχεῖα Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων, οἱ λοιπὲς Ἐκκλησίες καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος.

Εισήγηση Αρχιμ. Παύλου Δημητρακόπουλου στην Ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο


ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ»
Μεγάλη  προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες.
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΤΟ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗ ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ».
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Διευθυντού τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ἀρχιερεῖς, ἀξιότιμε κ. Πρόεδρε, ἀγαπητοί Σύνεδροι, σεβαστοί Πατέρες, κυρίες καί κύριοι. Κατ’ ἀρχήν θά ἤθελα νά ἐκφράσω καί ἐγώ τίς εὐχαριστίες μου πρός τήν ἐπιστημονική ἐπιτροπή τοῦ Συνεδρίου γιά τήν τιμή τῆς ἀναθέσεως τῆς παρούσης ὁμιλίας. Τό θέμα μου ἔχει τίτλο: «Τό διαθρησκειακό ἄνοιγμα τῆς Ὀρθοδοξίας στή θεματολογία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου».
Τό πνεῦμα τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, πού ἀποτελεῖἕνα ἀπό τά κυριώτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μιᾶς φοβερῆς αἱρέσεως πού κυριάρχησε σ’ ὁλόκληρο τόν 20ο αἰώνα, δέν περιορίστηκε μόνο σέ διαχριστιανικό ἐπίπεδο, ἀλλά σύντομα ἐπεκτάθηκε, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, καί σέ διαθρησκειακό. Τό πρῶτο ἄνοιγμα τῆς Ὀρθοδοξίας πρός τίς ἄλλες χριστιανικές αἱρέσεις, ἐπακολούθησε ἕνα δεύτερο ἄνοιγμα πρός τίς ἄλλες θρησκεῖες. Τό διαθρησκειακό αὐτό ἄνοιγμα πού ἐπιδιώχθηκε μέ διμερεῖς καί πολυμερεῖς Διαθρησκειακές Συναντήσεις, Διαλόγους και Συνέδρια,ἀποτελεῖ ἕναν ἀπό τούς οὐσιωδέστερους στόχους τοῦ Διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

ΟΙ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟΙ



π. Δημητρίου Μπόκου 

Ἐν­νιὰ στὸν ἀ­ριθ­μό, ἕ­ξι ἀ­γό­ρια καὶ τρί­α κο­ρί­τσια ἀ­π’ τὰ Γραμ­με­νο­χώ­ρια τῶν Ἰ­ω­αν­νί­νων οἱ θρυ­λι­κοὶ Ζω­σι­μά­δες (1750-1840 περίπου), ἀ­πο­τε­λοῦν μιὰ ἐν­τε­λῶς ἐ­ξαι­ρε­τι­κὴ πε­ρί­πτω­ση μο­να­δι­κῶν ἀν­θρώ­πων. 

Τὰ κο­ρί­τσια (Ἀ­λε­ξάν­δρα, Ζω­ή, Ἀγ­γε­λι­κὴ) ἔ­μει­ναν στὰ Γι­άν­νε­να, ἐ­νῶ τὰ ἀ­γό­ρια (Ἰ­ω­άν­νης, Ἀ­να­στά­σιος, Νι­κό­λα­ος, Θε­ο­δό­σιος, Ζώ­ης, Μι­χα­ήλ) κα­τέ­φυ­γαν στὴ Ρω­σί­α καὶ ἀλ­λοῦ, ἀ­σχο­λού­με­νοι μὲ τὸ ἐμ­πό­ριο. Καὶ ὁ πλοῦ­τος τους, σὰν εὐ­λο­γη­μέ­νος, αὔ­ξα­νε καὶ ἐ­ξέ­πλητ­τε τὸν κό­σμο. Μὰ ἐ­κεῖ­νοι δὲν ξι­πά­στη­καν. 

Ἀν­τι­θέ­τως, ἐν­συ­νεί­δη­τα δο­σμέ­νοι στὸν Θε­ὸ καὶ στὴν πα­τρί­δα, ἔ­τα­ξαν σκο­πὸ τῆς ζω­ῆς τους τὴν ὠ­φέ­λεια τῆς Ἑλ­λά­δας, μὲ τί­μη­μα τὴ δι­κή τους ἀ­σκη­τι­κὴ ζω­ή. Προ­τί­μη­σαν νὰ μέ­νουν στὸ με­τό­χι τῆς Μο­νῆς τῶν Ἰ­βή­ρων στὴ Μό­σχα, ἂν καὶ θὰ μπο­ροῦ­σαν κάλ­λι­στα νὰ ἔ­χουν δι­κά τους πα­λά­τια (στὸ ἴ­διο μο­να­στή­ρι ζοῦ­σε, ἐ­ξί­σου ἀ­σκη­τι­κά, ὁ ἄλ­λος με­γά­λος ἐ­θνι­κὸς εὐ­ερ­γέ­της ἀ­πὸ τὸ χω­ριό τους Ζώ­ης Κα­πλά­νης).

Aκέφαλη η κοινωνία αντιστέκεται


 


ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Γ​​ια κάποιες εβδομάδες το λιμάνι του Πειραιά φιλοξενεί χιλιάδες περαστικούς (τράνζιτο) πρόσφυγες – ο σταθερός αριθμός για αρκετό διάστημα ήταν δυόμισι χιλιάδες, έφτασε και τις πέντε. Στα Δελτία Eιδήσεων οι αριθμοί είναι «πληροφορία», στην άμεση επιτόπια θέα είναι συγκλονισμός και δέος που διαρκεί.

Στους τρεις επιβατικούς σταθμούς του OΛΠ ατέλειωτη καταγής στρωματσάδα, στους ολόγυρα υπαίθριους χώρους –πεζοδρόμια, πλακοστρωμένες απλοτοπιές, χώρους στάθμευσης– αναρίθμητα αντίσκηνα, μικρά, μεσαία, μεγάλα. Ποιος προμηθεύει τα αντίσκηνα και ποιος τα μοιράζει, ποιος τις ατέλειωτες κουβέρτες, τα αδιάβροχα, τα μπουφάν, τα πουλόβερ, ποιος πληρώνει το κόστος; Ποιος υποδέχεται τα σμήνη που καταφθάνουν αδιάκοπα, μέρα νύχτα, να τα κατευθύνει, να τα κουμαντάρει, να γνοιαστεί για τις πρώτες ανάγκες τους μόλις κατεβαίνουν από τα πλοία;

Ιερώνυμος: Η ποιμαντική του Ορθόδοξου παπά προς τον άνθρωπο που δοκιμάζεται απαιτεί απλότητα και διάκριση




ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

Σε ανακοίνωση προέβη η Αρχιεπισκοπή Αθηνών με αφορμή την αναπαραγωγή κυρίως στο διαδίκτυο «της δήθεν είδησης ότι ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος ‘’επέλεξε να μη φέρει σταυρό και εγκόλπιο’’ στο πλαίσιο της επίσκεψης αγάπης και διανομής τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες που πραγματοποίησε πρόσφατα στον Πειραιά, ώστε ‘’να μη θίξει το θρησκευτικό συναίσθημα των μουσουλμάνων’’».

Σχετικά, διευκρινίζονται τα ακόλουθα:

- Είναι λυπηρό και θλιβερό ταυτόχρονα να διακινούνται με τέτοια ευκολία ως ειδήσεις επικίνδυνες και νοσηρές φαντασιώσεις και εικασίες αρρωστημένων και σκοτεινών εγκεφάλων, οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία μας.

- Σε τέτοιες μάλιστα τραγικές για κάθε εμπερίστατο και χειμαζόμενο συνάνθρωπό μας περιστάσεις, ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος βαθύτατα πιστεύει ότι η παρουσία του με το απλό ράσο του Ορθόδοξου κληρικού αρκεί για να δώσει ξεκάθαρη μαρτυρία Χριστού και Εκκλησίας. Η ποιμαντική, άλλωστε, του Ορθόδοξου παπά προς τον άνθρωπο που δοκιμάζεται, απαιτεί απλότητα και διάκριση και δεν πραγματοποιείται με την επίδειξη σε τόπους δυστυχίας των διακριτικών του αξιώματός του. - Κατά τα λοιπά, όπως ο Αρχιεπίσκοπος επισήμανε στο πλαίσιο της προσφώνησής του προς την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας, η σύμφωνα με την αποστολή της Εκκλησίας και τη διδασκαλία του Χριστού αρωγή προς τον εμπερίστατο πρόσφυγα συνάνθρωπό μας, ούτε καταργεί ούτε μετακινεί στο ελάχιστο την «κόκκινη γραμμή» που είναι η πρόασπιση της εθνικής, θρησκευτικής και πολιτισμικής ταυτότητας της πατρίδας μας.

Οι πέντε αιτίες για τις οποίες παραχωρεί ο Θεός τη δυνατότητα στον διάβολο να πολεμά τους ανθρώπους; (Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής)

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής απαριθμεί πέντε αιτίες για τις οποίες παραχωρεί ο Θεός τη δυνατότητα στον διάβολο να πολεμά τους ανθρώπους: 

Πρώτη αιτία, είναι για να μάθουμε να διακρίνουμε την αρετήν από την κακίαν μέσα από την εμπειρία αυτού του πολέμου. 

Δεύτερη αιτία, είναι για να «εξαναγκαστούμε» τρόπον τινά, να προσκολληθούμε με βεβαιότητα και ακλόνητα στην αρετή. 

Τρίτη αιτία, για να μην υπερηφανευόμαστε όταν προκόπτουμε στην αρετή, αλλά να συνειδητοποιήσουμε εκ της εμπειρίας του πνευματικού αυτού αγώνα ότι κάθε προκοπή είναι δωρεά του Θεού. 

Τέταρτη αιτία, για να ταπεινωθούμε και για να συνειδητοποιήσουμε και μισήσουμε και ομολογήσουμε (εξομολόγησις) και εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες μας, που γίνονται αιτία πειρασμών. .
Πέμπτη αιτία, για να μην ξεχάσουμε την ιδική μας ασθένεια και την του Θεού δύναμη, όταν προοδεύοντας στον πνευματικό αγώνα αξιωθούμε και φθάσουμε σε κάποιαν αρετή.Μέσα στις πιο πάνω αιτίες διαφαίνεται η Αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπον. Ας μην ξεχνούμε ότι και οι θλίψεις και οι πειρασμοί είναι δώρα της φιλανθρωπίας του Θεού γιατί μέσα στις δοκιμασίες αυτές μπορούμε -αν το θελήσουμε- να συναντήσουμε τον πάσχοντα και σταυρωμένο Χριστό μας, και Αυτός θα μας αναστήση στην αιώνια ζωή.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Ομιλία κατά την Κυριακή Β’ Νηστειών της Αγίας Τεσσαρακοστής (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)



Για τον παράλυτο που εθεραπεύτηκε στην Καπερναούμ από τον Κύριο και προς τους ομιλούντας ακαίρως μεταξύ τους κατά τις ιερές συνάξεις στην Εκκλησία

Μικρή περίληψη της 10ης ομιλίας του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: Εις τον παραλυτικόν της Καπερναούμ, την δευτέραν Κυριακήν των Νηστειών, την μετέπειτα αφιερωθείσαν εις τον άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν. Ο παράλυτος της Καπερνα­ούμ εφέρετο υπό τεσσάρων ανδρών προς θεραπείαν παρά του Ιησού. Ο ψυχικώς παράλυτος, μετανοών, φέρεται εις τον Κύ­ριον από τέσσαρας δυνάμεις· την αυτοκριτικήν, την εξομολόγησιν, την υπόσχεσιν αποχής από τα κακά εις το μέλλον, την δέησιν προς τον Θεόν. Η οροφή την οποίαν θα χαλάσωμεν δια να φθάσωμεν εις τον Κύριον είναι ο νους, ο οποίος πρέπει να καθαρθή δια να καθοδηγή και το σώμα. 1. Σήμερα θα ειπώ προς την αγάπη σας ως προοίμιο τα ίδια τα δεσποτικά λό­για, μάλλον δε την πεμπτουσία του ευαγγελικού κηρύγματος· «μετανοεί­τε, διότι ήγγισε η βασιλεία των ουρα­νών» (Ματθ. 3, 21). Και δεν ήγγισε μόνο, αλλά και είναι μέσα μας· διότι, είπε πάλι ο Κύ­ριος, «η βασιλεία των ουρανών είναι μέσα μας» (Λουκ. 17, 21). Και δεν είναι μόνο μέσα μας, αλλά σε λίγον καιρό φθάνει περιφανέστερα, για να καταργήση κάθε αρχή και εξου­σία και δύναμι και να προσφέρη την ακαταμάχητη ισχύ, τον αδαπάνητο πλούτο, την αναλλοίωτη και άφθαρτη και ατελεύτη­τη τρυφή και δόξα, εξουσία και δύναμι, μόνο σ’ αυτούς που έχουν ζήσει εδώ κατά το θέλημα και την αρέσκεια του Θεού.

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Γιανναράς: «Να ξαναβρούμε τον τρόπο της ελληνικότητας. Όχι γιατί πρέπει, αλλά για να δούμε εάν μας δίνει πραγματική χαρά ζωής»



O Χρήστος Γιανναράς μιλά για την ελληνική ταυτότητα, τη σχέση του Έλληνα με το παρελθόν και τον τόπο, αλλά και τις παθογένειες που εξακολουθούν να τον κρατούν καθηλωμένο.

Εδώ και χρόνια γράφετε στα άρθρα σας αλλά και στα βιβλία σας για την ελληνική ταυτότητα, την κρίση που διέρχεται, την ανικανότητα να βρούμε τον εαυτό μας και να εκτιμήσουμε το παρελθόν μας. Είναι μάλιστα τόσο έντονη η αντίδραση, κυρίως από προοδευτικούς και ακαδημαϊκούς κύκλους, όταν κάνεις μιλάει για ιστορική συνέχεια, Βυζάντιο κτλ, με κίνδυνο μάλιστα να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί εθνικιστής και ακροδεξιός.

Υπάρχει μια φοβερή παρανόηση, είναι σύμπτωμα της παρακμής, με τις ίδιες λέξεις καταλαβαίνουμε τελείως άλλα πράγματα σήμερα. Αυτό τώρα εάν έχει γίνει μεθοδικά ή έχει γίνει συμπτωματικά, κανείς δεν μπορεί να το ξέρει. Πάντως υπάρχει η παρουσία μίας κοινωνικής ομάδας ανθρώπων, οι οποίοι δείχνουν, δεν μπορεί να το βεβαιώσει κανείς, ότι δουλεύουν μεθοδικά σε αυτόν τον τομέα. Έχουν διαστρέψει τα νοήματα: λένε Βυζάντιο και εννοούν σκοταδισμό, αυτό που εννοούσε ο 19ος αιώνας με τον Βολταίρο, τον Μοντεσκιέ και τους άλλους, λένε ελληνισμός και εννοούν εθνικισμός, περίπου Χρυσή Αυγή. Έχουν κάνει τέτοιες παραποιήσεις, οι οποίες δυστυχώς απλώνονται, πήραν την ετικέτα του προοδευτικού και εξαπλώνονται σαν αρρώστια, σαν έκζεμα.

Ενανθρώπηση του κράτους




Ενανθρώπηση του κράτους

του Ιωάννου Γ. Κουρεμπελέ, Καθηγητή Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ

Στις μέρες μας όλο και πιο επιτακτική φαίνεται η ανάγκη για ένα κράτος πού θα παρέχει στήριξη στους αδυνάτους. Αποτελεί, έξαλλου, η ανάγκη αυτή στον τόπο μας μια συνεχή προεκλογική (μνημονιακο-αντιμνημονιακή) διαλάληση του κομματισμού και του κομματικού κράτους που παραμένει μετεκλογικά άλαλη.

Εδώ και δεκαετίες το κοινωνικό κράτος, ως χώρος άσκησης της δικαιοσύνης και του εγκοινωνισμού του αδυνάτου, πολεμάται από όλες τις πλευρές του «εξουσιαστικού κρατισμού» (δι' όλων των εργαλείων του). Στη δεκαετία του '80ό «ριζοσπαστισμός των αγορών» (ας θυμηθούμε εδώ τη «θατσερική φιλοσοφία») έδειξε ότι «είχε τα δόντια», ώστε ως σήμερα να τα δείχνει ακόμη κοφτερά και να εμποδίζει τον «έλεγχο» του κράτους στην ελεύθερη «ανάπτυξη» του επιχειρείν. Εδώ ανδρώθηκαν οι κήρυκες του αντικοινωνικού κράτους και οι υποστηρικτές του «κρατισμού», της σύμπλευσης δηλ. του κράτους με τον εξουσιασμό και την αποδυνάμωση των αδυνάτων μελών του κοινωνικού ιστού.

Γ. Καραμπελιάς: «Αυτοσυνειδησία και ιστορική συνέχεια»


Πίνακας του Γιώργου Κόρδη 

Ο Γιώργος Καραμπελιάς μοιράζεται μαζί μας την αγωνία του για την πορεία του ελληνισμού που θεωρεί ότι βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας του. To μεγάλο δίλημμα στον 21ο αιώνα, λέει, είναι ότι οι Έλληνες ως έθνος, ως συλλογικό υποκείμενο, είτε θα σβήσουν, είτε θα κατορθώνουν να ενσωματώσουν την ιστορική τους παράδοση για να υπάρξουν.

Συνέντευξη του Γ. Καραμπελιά στον Δημοσθένη Γκαβέα, δημοσιεύτηκε στην www.huffingtonpost.gr στα πλαίσια του αφιερώματος “Η ελληνική ταυτότητα σήμερα

Θα ήθελα να μου ορίσετε, εάν μπορείτε, την έννοια τού τι σημαίνει Έλληνας, ελληνική ταυτότητα, σε μια εποχή που μόνο και στο άκουσμα αυτού του προσδιορισμού πολλοί αντιδρούν.

Ξεκινάτε από δύσκολα…Κατ΄ αρχάς, μιλάμε για τους κλασικούς ορισμούς που ορίζουν έναν άνθρωπο ενός έθνους, τη γλώσσα, την κοινή παράδοση και παιδεία, την κοινή αίσθηση του προορισμού…Νομίζω αυτά είναι τα βασικότερα τα οποία μπορούμε να ορίσουμε για μια εθνική ταυτότητα.

Σε σχέση με εμάς νομίζω πως εάν το εξειδικεύσουμε, μπορούμε να πάμε πιο πέρα, λίγο πιο πέρα, να μπούμε δηλαδή στις ιδιαιτερότητες μας, σε αυτό που λέω ιδιοπροσωπία. Η δική μας ιδιοπροσωπία, και επιμένω σ’ αυτό και στο τελευταίο μου βιβλίο, είναι ιστορική ιδιοπροσωπία, δηλαδή το μεγάλο βάθος το οποίο έχουμε είναι ιστορικό βάθος. Η γλώσσα μας είναι μερικές χιλιάδες χρόνια, η ιστορία μας είναι μερικές χιλιάδες χρόνια, ενώ αντίθετα πλέον είμαστε συρρικνωμένοι γεωγραφικά, συρρικνωμένοι πληθυσμιακά, θα έλεγα συρρικνωμένοι και ως προς την τρέχουσα πολιτισμική παραγωγή μας. Άρα, εκείνο το στοιχείο το οποίο αποτελεί το βασικό στοιχείο πάνω στο οποίο στεκόμαστε ως ταυτότητα και ιδιοπροσωπία είναι ιστορική ιδιοπροσωπία.

Αντρισμός, καθαρότητα, ευθύτητα

"Γιατί μιλάς έτσι; Δεν φοβάσαι τον Θεό; Αυτός δεν έκανε τίποτα. Εμείς ΑΞΙΑ για όσα κάναμε απολαμβάνουμε..."

Τί αντρισμός! Καθαρότητα! Ταπείνωση! Ευθύτητα! Ο Ληστής είναι ο πιό Άντρας απ όλους. Ο πιό τίμιος και ταπεινός. Και από προφήτες και δικαίους και αποστόλους πολλές φορές , μέσα στην Γραφή. Εμείς επιστρατεύουμε χιλιάδες προφάσεις για να καλύψουμε τις αμαρτίες μας ενώπιον του Θεού, πού από πριν τα ξέρει όλα.

Ένας ληστής προάγει τους δικαίους στην βασιλεία των ουρανών. 

Λίγο παραπάνω αντρισμό θέλει από εμάς ο Θεός. Από αυτόν πού βρίσκεις στα καταγώγια πολλές φορές, μα δεν βρίσκεις εύκολα στις εκκλησίες. Δυστυχώς...

Γέροντας Παΐσιος: Ο άνθρωπος, όταν εγκαταλείπεται από την Χάρη, γίνεται χειρότερος από τον διάβολο


Πολύς δαιμονισμός υπάρχει σήμερα στον κόσμο
Ο διάβολος αλωνίζει, γιατί οι σημερινοί άνθρωποι του έχουν δώσει πολλά δικαιώματα και δέχονται δαιμονικές επιδράσεις φοβερές.

Έλεγε ένας πολύ σωστά: “Ο διάβολος παλιά ασχολείτο με τους ανθρώπους, τώρα δεν ασχολείται!
Τους έβαλε στον δρόμο και τους λέει: “Ώρα καλή!” και τραβάνε οι άνθρωποι!”

Είναι φοβερό! Βλέπετε, τα δαιμόνια στην χώρα των Γαδαρηνών (1), για να πάνε στα γουρούνια, ζήτησαν άδεια από τον Χριστό, γιατί τα γουρούνια δεν είχαν δώσει δικαίωμα στον διάβολο και αυτός δεν είχε δικαίωμα να μπη σ' αυτά.
Ο Χριστός επέτρεψε να μπη, για να τιμωρηθούν οι Ισραηλίτες, επειδή απαγορευόταν να τρώνε χοιρινό κρέας.

- Γέροντα, είναι μερικοί που λένε ότι δεν υπάρχει διάβολος.

- Ναι, κι εμένα μου είπε κάποιος:

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Ο Γέροντας Παΐσιος ήθελε να «συγγενεύουμε» με την Παναγία



Ο Γέροντας Παΐσιος ήθελε να «συγγενεύουμε» με την Παναγία

Ο πατήρ Παΐσιος, όταν ήθελε να πάει να προσευχηθεί στην Παναγία, έκοβε λίγα αγριολούλουδα έξω από την καλύβη του και τα πήγαινε στην Εικόνα Της. «Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;», έλεγε.

Ήθελε, ο άγιος Γέροντας, να πηγαίνουμε αφιερώματα στην Παναγία, ό,τι έχει ο καθένας. Έλεγε μάλιστα για κάποιον που πήγε στην Μονή των Ιβήρων, για να προσκυνήσει την Παναγία την Πορταΐτισσα. Η Εικόνα αυτή είναι γεμάτη με φλουριά. Σκανδαλίσθηκε κάπως ο προσκυνητής και είπε, όταν έφευγε: «Παναγία μου, εγώ ήθελα να σε δω απλή και όχι με φλουριά». Στο δρόμο όμως τον έπιασε ένας πόνος δυνατός και έμεινε εκεί, στην μέση του δρόμου, ζητώντας βοήθεια από την Παναγία. «Παναγία μου, έλεγε, κάνε με καλά και θα Σου φέρω δυό φλουριά». Τότε του παρουσιάσθηκε η Παναγία, τον έκανε καλά και του είπε: «Έτσι μου τα φέραν τα φλουριά, δεν τα ζήτησα εγώ»!

Ο Γέροντας Παΐσιος ήθελε να «συγγενεύουμε» με την Παναγία. Και συγγενεύουμε με την Παναγία – έλεγε –, με την ταπείνωση, γιατί η Παναγία ήταν ταπεινή. Ας σκεφθούμε: Όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ Της είπε ότι θα γεννήσει τον Υιόν του Θεού, τον Μεσσία, Αυτή ονόμασε τον Εαυτό Της «δούλη Κυρίου». «Ιδού η δούλη Κυρίου – είπε στον αρχάγγελο –, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»! Και η Ίδια πάλι εμεγάλυνε τον Κύριο λέγοντας, «ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού». Για την ταπείνωσή Της η Παναγία κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος. Ο άγιος Ανδρέας της Κρήτης, λέγει σε ένα τροπάριό του σ᾽ Αυτήν: «Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα»!

Τσάμικος, Μάνος Χατζιδάκις, Νίκος Γκάτσος


Απολυτίκιο Ευαγγελισμού της Θεοτόκου







Απολυτίκιο Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Ἦχος δ’ (25 Μαρτίου)
Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον, και του απ αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις. Ο Yιός του Θεού, Υιός της παρθένου γίνεται, και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διο και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν . Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Ανάλυση της θεολογίας της εικόνας του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου

Τού π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου

Να συνεχίσουμε τη θεολογία της εικόνας, αναλύοντας την εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Το γεγονός του Ευαγγελισμού περιγράφεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, όπου ο ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει πολλά γεγονότα που έχουν σχέση με την Θεοτόκο και δη με τη γέννηση του Χριστού. Τη γέννηση του Χριστού την περιγράφει και ο ευαγγελιστής Ματθαίος, αλλά λεπτομέρειες που αφορούν τα γεγονότα αυτά, περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος γνώρισε την Παναγία κι έμαθε τα γεγονότα, όπως για παράδειγμα του Ευαγγελισμού, κατευθείαν από την Παναγία.
Αυτό όμως που έχει σημασία είναι η θεολογική προσέγγιση της εικόνας. Στην εικόνα του Ευαγγελισμού βλέπουμε τον αρχάγγελο Γαβριήλ και την Παναγία σε αυτή την μοναδική συνάντηση! Η εικόνα που προσωπικά θεωρώ ότι είναι μάλλον η καλύτερη που έχω δει του Ευαγγελισμού, είναι η εικόνα της Παναγίας του Ευαγγελισμού της Οχρίδας. Η περιοχή της Οχρίδας είναι πάνω από τις Πρέσπες, στα σημερινά Σκόπια. Είναι μια πανέμορφη εικόνα αγνώστου καλλιτέχνη.
Να δούμε λίγο την εικόνα. Μερικά στοιχεία που έχω δώσει σε προηγούμενες αναλύσεις για τον Άγγελο και για την Παναγία, θα τα προσεγγίσουμε σήμερα με καλύτερο τρόπο. Πρώτα – πρώτα, ο Άγγελος αναγγέλλει ένα γεγονός. Εφ' όσον αναγγέλλει γεγονός και κινείται, τα πόδια του όπως βλέπουμε στην εικόνα, είναι ανοιχτά. Υπάρχει μια κίνηση. Σε άλλες περιπτώσεις θα δούμε αγγέλους οι οποίοι δεν έχουν αυτή την κίνηση, που τα πόδια τους είναι στατικά. Ό,τι γνωρίζουμε για τους αγγέλους, το γνωρίζουμε από την Αγία Γραφή. Κατά τα μέτρα της Αγίας Γραφής είναι «λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα». Δηλαδή έχουν δύο πράγματα. Πρώτον, είναι λειτουργικά πνεύματα, λειτουργούν τον Θεό και δεύτερον εις διακονίαν αποστελλόμενα. Έχουν αποστολή. Τους αποστέλλει ο Θεός για να κάνουν κάτι στον κόσμο. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Για τα άλλα ουράνια τάγματα δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα. Τα περισσότερα που γνωρίζουμε είναι για τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους. Ενώ γνωρίζουμε ότι υπάρχουν τα τάγματα που ονομάζονται αρχές, κυριότητες, θρόνοι, εξουσίες, δυνάμεις, πολυόμματα, παρόλα αυτά δεν γνωρίζουμε τον ρόλο τους τον λειτουργικό. Λίγα πράγματα ξέρουμε για τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, τα οποία έχουν εμφανιστεί στο χώρο της Παλαιάς Διαθήκης.

Το ελληνικό έθνος δεν είναι πρόσφατη κατασκευή


Τά στε­ρε­ό­τυ­πα καί οἱ ἰ­δε­ο­λη­ψί­ες τῆς «προ­ο­δευ­τι­κῆς» δι­α­νό­η­σης

«Θά ᾽ρθει πρῶ­τα ἕ­να ψευ­το­ρω­µ­έ­ϊ­κο˙νά µήν τό πι­στέ­ψεις. Θά φύ­γει πί­σω». Κο­σµ­ᾶς Αἰ­τω­λός

Μία ὀ­λι­γά­ρι­θµ­η ἀλ­λά παν­τα­χοῦ πα­ροῦ­σα ὁ­µ­ά­δα πα­νε­πι­στη­µ­ια­κῶν, δη­µ­ο­σι­ο­γρά­φων, δι­α­νο­ου­µ­έ­νων καί πο­λι­τευ­τῶν ἐ­πι­χει­ρεῖ τά τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια µέ συ­στη­µ­α­τι­κό καί ἐ­πί­µ­ο­νο τρό­πο νά ἐ­πη­ρε­ά­σει τήν κοι­νή γνώ­µ­η καί ἰ­δι­α­ί­τε­ρα τήν νε­ο­λα­ί­α καί νά µ­ε­τα­βά­λει τήν ἱ­στο­ρι­κή συ­νε­ί­δη­ση καί το­ύς πο­λι­τι­κο­ύς προ­σα­να­το­λι­σµ­ο­ύς τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ λα­οῦ. Προ­ω­θεῖ και­νο­φα­νεῖς ἀ­πό­ψεις γιά γε­γο­νό­τα µ­ε­ί­ζο­νος σηµασί­ας, ὅ­πως ἡ Ἑλ­λη­νι­κή Ἐ­πα­νά­στα­ση, ἀλ­λά καί ὑ­πο­στη­ρί­ζει συγ­κε­κρι­µ­έ­νες θέ­σεις γιά τίς σύγχρο­νες ἑλ­λη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις, τό Κυ­πρια­κό, τήν ἐν­τα­ξια­κή πο­ρε­ί­α τῆς Τουρ­κί­ας πρός τήν Εὐρω­πα­ϊ­κή ῞Ενω­ση, τήν ὑ­πο­τι­θέ­µ­ε­νη ὕ­παρ­ξη µ­ει­ο­νο­τή­των στό ἐ­σω­τε­ρι­κό τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ κρά­τους, τήν ἀ­πό­δο­ση ρα­τσι­στι­κῶν καί σω­βι­νι­στι­κῶν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κῶν στόν ἑλ­λη­νι­κό λαό, τήν σχέ­ση µ­ας µέ τήν Ὀρ­θο­δο­ξί­α καί πολ­λά ἄλ­λα. Ἡ ἀ­πή­χη­ση αὐ­τῶν τῶν ἀν­τι­λή­ψε­ων στήν ἑλ­λη­νι­κή κοι­νω­νί­α εἶ­ναι ἐλά­χι­στη, ἀ­φοῦ ὅ­λες οἱ ἔγ­κυ­ρες µ­ε­τρή­σεις τῆς κοι­νῆς γνώ­µ­ης δε­ί­χνουν µία συν­τρι­πτι­κή κυ­ρι­αρ­χί­α τοῦ πα­τρι­ω­τι­κοῦ αἰ­σθή­µ­α­τος καί τῶν πα­ρα­δο­σια­κῶν ἀ­ξι­ῶν σέ ὅ­λες τίς ἡ­λι­κί­ες καί τίς κοι­νω­νι­κές ὁµά­δες. Πα­ρά ταῦ­τα, ἡ προ­σπά­θεια χον­δρο­ει­δοῦς ἀ­να­θε­ώ­ρη­σης τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς ἱ­στο­ρί­ας, µ­α­ζί µέ τήν προ­ώ­θη­ση «ἐ­ναλ­λα­κτι­κῶν» ἀ­πό­ψε­ων στά ἐ­θνι­κά µ­ας θέ­µ­α­τα, ἔ­χουν προ­κα­λέ­σει κα­τά και­ρούς µεγάλες ἀν­τι­δρά­σεις καί τήν ὀργή τῆς κοι­νῆς γνώ­µ­ης. []

Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε'. Μια μορφή της Επανάστασης του 1821





“Εγώ, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε', βιαζόμενος από της Πόρτας, σας στέλλω αφοριστικά [...] 
Εσείς, όμως, να τα θεωρείτε αυτά ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου...».
Τα μάτια του καρφωμένα στο χαρτί μήτε ήθελε να τα σηκώσει, είτε γιατί με άγρυπνο και επίμονο βλέμμα τον παρακολουθούσε ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β', είτε
γιατί με βάρος στην καρδιά έπλαθε τούτα τα λόγια. 
Ουδείς ποτέ δεν ήταν σε δυσχερέστερη θέση από κείνον σκεφτόταν, ουδείς ποτέ δεν αναγκαζόταν να αφορίσει τους επαναστάτες του Έθνους του, τους επαναστάτες της ελευθερίας... και με τέτοιες σκέψεις το κεφάλι του όλο και περισσότερο βούλιαζε, μα εκεί στον βούρκο των σκέψεων του μία φωτεινή ελπίδα ανέτειλε μέσα του, πως μονάχα ένα μούδιασμα θα προκαλούσε στους επαναστάτες και πως δε θα πτοούνταν ανασταλτικά με αυτόν τον άκυρο, όπως τον έγραφε αφορισμό για την επανάσταση. 
Σήκωσε το κεφάλι αργά και με διστακτικά τρεμάμενα χέρια παρέδωσε το έγγραφο για να παραδοθεί στον Αλέξανδρο Υψηλάντη και η πένα έγραφε 23 Μαρτίου 1821. ήξερε ότι θα ερχόταν μία αρχή καινούρια στον ελληνισμό αλλά και ένα τέλος. Το δικό του το τέλος.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Εισήγηση Μητροπολίτη Ναυπάκτου στην Ημερίδα για την Μεγάλη Σύνοδο


H εισήγηση τού Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου στήν Θεολογική-Επιστημονική Ημερίδα "Αγια καί Μεγάλη Σύνοδος" τής Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, στό Στάδιο Είρήνης καί Φιλίας, 23 Μαρτίου 2016.

Χαιρετισμός Πειραιώς Σεραφείμ στην Ημερίδα για την Μεγάλη Σύνοδο


Ἀκολουθεῖ ὁ χαιρετισμός τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ στήν ἡμερίδα «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ˙ Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες» πού διοργανώνεται ὑπό τήν αἰγίδα τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων i) Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, ii)Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων, iii) Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης καί iv) Πειραιῶς στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας στόν Πειραιᾶ τήν 23η Μαρτίου 2016.


ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ:

«ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ˙Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες»

Σεβασμιώτατοι, Σεβαστοί Πατέρες, Ἐλλογιμώτατοι κ. Καθηγητές, Σεβαστό Προεδρεῖο, 
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί,

Χαιρετίζω τήν πολύ νευραλγική σημερινή ἡμερίδα, πού διοργανώνουν οἱ Ἱερές Μητροπόλεις Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βάρης καί Βουλιαγμένης, Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων καί ἡ καθ’ ἡμᾶς Πειραιῶς καί Φαλήρου, καθώς καί ἡ Σύναξις Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί Μοναχῶν, μέ θέμα : «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος˙ Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες».

Ἡ ἰδέα τῆς συγκλήσεως Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶχε διατυπωθεῖ γιὰ πρώτη φορὰ ἐπισήμως μὲ ἔνα πρῶτο κατάλογο θεμάτων, στὸ «Πανορθόδοξο Συνέδριο» τῆς Κωνσταντινούπολης τὸ 1923 ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κυρό Μελέτιο Δ´ Μεταξάκη. Τὸ 1930 προωθήθηκε ἀπὸ τὴν ὀνομασθεῖσα «Προκαταρκτικὴ Ἐπιτροπή», ποὺ συνῆλθε στὸ Ἅγιον Ὄρος στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου, ἡ ὁποία ἑτοίμασε ἕνα πρῶτο κατάλογο θεμάτων τῆς Συνόδου.

Υπήρξε Κρυφό Σχολειό;



Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε εχθές 22 Μαρτίου 2016 στην Εστία.


Στις 30.11.2012 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου «Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό μιας Ιστορίας» από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις. Πρόκειται για ευθεία απάντηση στον Άλκη Αγγέλου («Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό ενός μύθου», 1997), αλλά κυρίως στην αρμάδα πανεπιστημιακών και δημοσιογράφων, οι οποίοι με το φαινόμενο της ακαδημαϊκής ανακύκλωσης αναφορών ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί στον Αγγέλου επιχειρούν την «αποδόμηση του εθνικού μύθου». Ο Κεκαυμένος ήταν καταπέλτης. Γκρεμοτσάκισε όλη την εππιχειρηματολογία των αποδομητών παρουσιάζοντας πλειάδα πρωτογενών πηγών και αμφισβητώντας την επιστημοσύνη τους.

Η κατηγορηματική άρνηση των ιστορικών αναθεωρητών ότι δήθεν η επιστημονική προσέγγιση απέκλεισε τελεσίδικα την υπόθεση απαγόρευσης της εκπαίδευσης των Χριστιανών και ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως περιγραφή ή ιστορική πηγή, ούτε καν ο παραμικρός υπαινιγμός για το αντίθετο, είναι μάλλον αντι-επιστημονική εξ ορισμού. Απέραντο θράσος να πιστεύουν ότι έχουν διατρέξει όλες τις ιστορικές πηγές και δύνανται να αποφαίνονται οριστικά.

Το γελοίον είναι ότι δεν διάβασαν καλά ούτε τον Αγγέλου(!), διότι εκείνος δεν υποστηρίζει ότι ο «μύθος» πλάθηκε όψιμα από κύκλους της Εκκλησίας το 1850-70 (όπως υποστηρίζουν αμετροεπώς οι ίδιοι, βάσει του πίνακα του Γύζη ή του ποίηματος «φεγγαράκι μου λαμπρό»), αλλά από ρομαντικούς κύκλους διαφωτιστών, αμέσως λίγο μετά την επανάσταση. Εξ ου και παραδέχεται την πρώτη πηγή του Στέφανου Κανέλλου το 1822. Ο σκελετός της επιχειρηματολογίας τους είναι απλός: ποτέ δεν διώχθηκε η παιδεία, άρα δεν υπήρξε η ανάγκη του κρυφού σχολειού. Διώχθηκε η παιδεία; Πάμε στις πηγές.

Ο Θεός μας έπλασε μοναδικούς και ανεπανάληπτους.


Ο Θεός μας έπλασε μοναδικούς και ανεπανάληπτους. Μα εμείς θελήσαμε να μοιάσουμε σε άλλους. Γονείς, δασκάλους, φίλους, γεροντάδες και «αγίους».

Λέει ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ, ότι στον Θεό δεναρέσει να επαναλαμβάνεται. Ο Θεός είναι Πρόσωπο και συνάπτει μοναδικές και ανεπανάληπτες προσωπικές σχέσεις με τον καθένα μας ξεχωριστά. Τα βιώματα των αγίων δεν επαναλαμβάνονται. Είναι μοναδικά για τον καθένα. Είναι ο δικός τους δρόμος προς Εκείνον. Ο Θεός μας έδωσε εκατοντάδες τρόπους, για να φτάσουμε κοντά Του. Ένα δρόμο με χιλιάδες μονοπάτια. Και εμείς θέλουμε να πάμε όλοι από τον ίδιο. Και δεν χωράμε. Και στριμωχνόμαστε και σκάμε και δυσφορούμε, πνιγόμαστε και ταλαιπωρούμαστε. Γιατί; Μα γιατί δεν θέλουμε να ζήσουμε την ζωή που μας χάρισε Εκείνος. Προτιμούμε να ζούμε την ζωή ενός άλλου. Να φεύγουμε από την ευθύνη την μοναδικότητας. Και μόνο όταν πεθάνουμε θα καταλάβουμε ότι εμείς δεν ζήσαμε, μα κάποιος άλλος ως σκιά την θέση πήρε την δικιά μας.

Τι μπορεί να πει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή σε έναν νέο άνθρωπο σήμερα;



π. Θεμιστοκλής Μουρτζανού

Για τους περισσότερους είναι μία παράδοση, ένα έθιμο. Συνδεδεμένη με τη νηστεία και με έκβασή της την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, η Σαρακοστή είναι μία συνήθεια που έρχεται από το παρελθόν. Πολλοί νέοι σήμερα νηστεύουν, ακολουθώντας την οικογένειά τους, επιλέγοντας έναν εναλλακτικό τρόπο διατροφής ή επειδή αισθάνονται ότι η νηστεία είναι ένας απόηχος της ανάγκης για Θεό και νόημα ζωής. Άλλοι πάλι εκκλησιάζονται, ιδίως κατά τους Χαιρετισμούς ή τις Κυριακές της Σαρακοστής. Σχεδόν όλοι όμως συνεχίζουν τον τρόπο ζωής τους, χωρίς να συνειδητοποιούν στον λογισμό και στον προβληματισμό τους ότι Σαρακοστή σημαίνει αλλιώτικη πορεία ζωής.

Η οικογένεια, εφόσον έχει πνευματικά βιώματα και νιώθει την ανάγκη μεταλαμπάδευσής τους, μπορεί να δώσει στα παιδιά και τους νέους αφετηρίες σαρακοστιανών εμπειριών. Λιγότερη τηλεόραση και υπολογιστής.  Επιμέλεια στην προσευχή. Συζήτηση για το νόημα του κόσμου και της ζωής. Ο Χριστός ως βάση για τη διαχείριση των περιστάσεων, των ανθρώπων, των σχέσεων. Και τη ίδια στιγμή εργασία με τον εαυτό μας. Αίσθηση ότι ο χρόνος της νηστείας δεν είναι μόνο διατροφική αλλαγή, αλλά απόφαση για περισσότερη αγάπη. Για συγχώρεση και ανοχή. Για θέαση του κόσμου μέσα από τη θέση του πλησίον. Αντίσταση στο ήθος ενός πολιτισμού που επιμένει ατομοκεντρικά. Σύνδεση με την εκκλησιαστική κοινότητα μέσω της λατρείας και των εορτών. Μετάνοια για τα μικρότερα ή μεγαλύτερα λάθη.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

Θεολογική-Επιστημονική Ημερίδα: "Αγία και Μεγάλη Σύνοδος" Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες.

Οἱ Ἱερές Μητροπόλεις Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, Γλυφάδας, Κυθήρων, Πειραιῶς καί ἡ σύναξις Κληρικῶν καί Μοναχῶν
Σᾶς προσκαλοῦν
τήν Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016 καί ὥρα 9:00 π.μ.
στήν Αἴθουσα «Μελίνα Μερκούρη» τοῦ Σταδίου Εἰρήνης καί Φιλίας, Πειραιῶς
σέ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ, τήν ὁποία συνδιοργανώνουν, μέ θέμα:
«ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ» 
Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Πώς είναι δυνατόν να γίνεται σεβαστό το ψέμα;


Στην αγορά της ζωής, μικρά μου μυρμηγκάκια, στέκονταν οι πωλητές του λόγου, οι υποκριτές με την κυρτή ράχη και τη δουλική μάσκα στο πρόσωπο, που έκρυβε αχόρταγη όρεξη για εξουσία.
- Τι έχετε σήμερα στην ημερήσια διάταξη; Τους ρώτησα εγώ.
- Το σεβασμό στις πεποιθήσεις των άλλων, απάντησαν εκείνοι με υποκριτικό χαμόγελο, στο οποίο διαγράφονταν ολόκληρη η γατοφιλοσοφία τους.
- Και πάνω σε τι βασίζετε αυτό το αστείο;
- Επάνω στην προαποφασισμένη θέση της ισότητας όλων. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, η πεποίθηση φτιάχνει την ουσία των ανθρώπων, άρα σ’ όλες τις πεποιθήσεις ανήκει ίσος σεβασμός. Αυτό είναι, έτσι δεν είναι; Τόσο προφανής συλλογισμός χωρίς αντιφάσεις, όπως κι εκείνος ο παλιός: όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί, ο Γάιος είναι άνθρωπος, άρα ο Γάιος είναι θνητός…
…Ώ πωλητές του λόγου, ώ υποκριτές, πόσο άνοστη έγινε η ζωή απ’ τη σοφία σας! Πόσο βαριά και ασφυκτική έγινε η ατμόσφαιρα από τη λιπαρή σοφία σας για όλα τα πνεύματα που έχουν συνηθίσει στον αιθέρα και στο φως! Δεν βλέπετε, πόσες τρυφερές ψυχές φεύγουν από τη ζωή, όπου εσείς κυριαρχήσατε; Άραγε δεν ακούτε τους ρόγχους των αυτόχειρων που πληθαίνουν όσο ποτέ, ώ δολοφόνοι, με το ελεεινό πρόσωπο, άραγε δεν ακούτε; Ή μόνο καμώνεστε ότι δεν τους ακούτε;

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος de profundis



Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης

Μία από τις νηφαλιότερες, ψύχραιμες και σοφότερες φωνές όχι μόνο της ιεραρχίας της Ελλάδος αλλά της Ορθοδοξίας γενικότερα, απέδειξε πως αποτελεί ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.Ιερώνυμος με τη σημερινή συνέντευξή του στο κρατικό κανάλι και τον δημοσιογράφο Πάνο Χαρίτο.

Ο Αρχιεπίσκοπος τοποθετήθηκε για όλα τα σπουδαία θέματα της επικαιρότητας και όχι μόνο.

Μίλησε για τη σχέση της Εκκλησίας με την πολιτική, τους πρόσφυγες και την βοήθεια που προσφέρει η Εκκλησία, την "καραμέλα" του χωρισμού της Εκκλησίας με το κράτος δηλώνοντας σαφώς πως "η Εκκλησία είναι έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο" και για την Ευρώπη του σήμερα και τις αξίες που δεν πρεσβεύει πια, αλλά και την άνοδο των εθνικιστικών κομμάτων στη γηραιά ήπειρο.

Επίσης αναφέρθηκε στην διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία, στο μάθημα των θρησκευτικών και τις διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν εντός της Εκκλησίας, την καύση των νεκρών και το σύμφωνο συμβίωσης λέγοντας πως όλες οι απόψεις είναι σεβαστές και ο άνθρωπος έχει την ελευθερία να κάνει ότι επιθυμεί ωστόσο αυτό δε σημαίνει πως η Εκκλησία πρέπει να αποδεχτεί αυτές τις επιλογές (σύμφωνο συμβίωσης, καύση νεκρών κλπ).

25η Μαρτίου 1821-25η Μαρτίου 2016, βίοι παράλληλοι


Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 121

Στις αρχές του 19ου αιώνα, λίγο πριν την Επανάσταση του ’21, ο Ιωάννης Καποδίστριας και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος σε δύο υπομνήματα, ο πρώτος προς τον τσάρο το 1811 και ο δεύτερος προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το 1820, υπολόγιζαν τον αριθμό των Ελλήνων σε 7 έως 9 εκατομ., ανάλογο με εκείνον των Τούρκων και με τα 9 εκατ. της κοσμοκράτειρας Αγγλίας την ίδια εποχή.
Οι Σέρβοι, οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι δεν ξεπερνούσαν, μαζί, τα 3 εκατ. Κατανοούμε έτσι γιατί, από τον Ρήγα ως την Φιλική Εταιρεία, το όραμα των Ελλήνων για το μελλοντικό τους κράτος, είχε βυζαντινές διαστάσεις – εξ ου και η επανάσταση στη Μολδοβλαχία, παράλληλα με την Πελοπόννησο και τα σχέδια για μια επαναστατική εξέγερση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Αυτός ο ελληνισμός, που έσφυζε από ζωτικότητα και πρωτοστατούσε στην οικονομική και πνευματική ζωή της ανατολικής Μεσογείου και της νοτιοανατολικής Ευρώπης –από την Οδησσό και τον Πόντο έως τη Βιέννη–, υπήρξε και ο πρωταγωνιστής της μεγαλύτερης επανάστασης των αρχών του 19ου αιώνα που συντάραξε την Ευρώπη και τον κόσμο.

Οι «ελίτες» και οι αλήτες

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τ​​ελών σε κατάσταση διαρκούς πολιτικής μέθης, το σύνθημα το είχε ρίξει ο αείμνηστος ηγέτης του ελληνικού σοσιαλισμού, ελληνοποιώντας τις «ελίτ» και βαφτίζοντάς τες «ελίτες». Εννοώντας προφανώς πως τις «ελίτες» τις χώριζε από τους «αλήτες» μόνον ένα φωνήεν και μια ανορθογραφία. Ομως ποιος νοιαζόταν για ανορθογραφίες τον καιρό εκείνο. Η Ελλάδα είχε υιοθετήσει τον ρόλο της πολιτικής ανορθογραφίας, κάπου ανάμεσα στο Μπάαθ, τον Καντάφι και τον Μιτεράν, τα Μεσογειακά Προγράμματα έπνιγαν στο δωρεάν λίπασμα την ελληνική ύπαιθρο και κανείς δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με λεπτομέρειες. Ηταν η ίδια εποχή που η ηγερία του ιδίου σοσιαλισμού, η Μελίνα η Μερκούρη, αείμνηστος ως έχει, μετονόμαζε τους διανοούμενους σε κουλτουριάρηδες και ο Τσαρούχης χόρευε ζεϊμπέκικο στην Υδρα, «σαν την Ουλάνοβα», όπως προσφυώς το περιέγραψε ο Ταχτσής.

Ο θυρωρός της πολυκατοικίας του Γιώργου Κατσιφάρα που, επιτέλους, μια ωραία πρωία τον αναγνώρισε και τον αποκάλεσε με το όνομά του –κοινώς τον έχρισε «επώνυμο»– είχε αναλάβει τον ρόλο του «λαού». Του κυρίαρχου εννοείται. Αυτού που η θέλησή του ήταν νόμος και που το δίκιο του είχε αναλάβει να υπερασπιστεί ο ηγεμών των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων. Αυτού ο οποίος δεν είχε χρεία «ελιτών», αφού ο ίδιος ο ηγεμών ήταν από μόνος του ολόκληρη ελίτ.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Το νέο Συμβούλιο Επιλογής Σχολικών Συμβούλων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και προσχολικής αγωγής, δημοτικής εκπαίδευσης και Ε.Α.Ε.

Υπουργείο παιδείαςΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS
Συγκροτήθηκε, με απόφαση του υπουργού Παιδείας Ν. Φίλη,  το νέο  Συμβούλιο Επιλογής Σχολικών Συμβούλων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, το οποίο έχει ως εξής:
ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΛΗ
1. Καλαβάσης Φραγκίσκος, μέλος Δ.Ε.Π. του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Πρόεδρος.
2. Ψυχάρης Ιωάννης, μέλος Δ.Ε.Π. του Παντείου Πανεπιστημίου, μέλος.
3. Φίλος Ιωάννης, μέλος Δ.Ε.Π. του Παντείου Πανεπιστημίου, μέλος.
4. Μανασής Βασίλης , εκπαιδευτικός κλάδου ΠΕ 11, εκπρόσωπος του Υπουργείου Παιδείας, μέλος.
5. Αλεξόπουλος Αθανάσιος, Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Γ ́ Αθήνας, εκπρόσωπος του
Υπουργείου Παιδείας, μέλος.
6. Κορδής Νεκτάριος, αιρετός εκπρόσωπος των Εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
7. Πεππές Δημήτριος, αιρετός εκπρόσωπος των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΜΕΛΗ
1. Φουντοπούλου Μαρία, μέλος Δ.Ε.Π. του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναπληρώτρια Πρόεδρος.

Αρχική εκπαίδευση και επιμόρφωση εκπαιδευτικών και εύλογα ερωτήματα, για όσα συζητούνται από ανειδίκευτους στο θέμα «ειδικούς»


Αρθρογράφος:
Γιώργος Μαυρογιώργος


Διάβασα το πρόσφατο κείμενο της «Ειδικής Επιτροπής» Διαλόγου για την αρχική εκπαίδευση, την επιμόρφωση και τις μεταπτυχιακές σπουδές των εκπαιδευτικών. Δε θα αποφύγω τον πειρασμό να δημοσιοποιήσω ευθέως, κι από εδώ, την άποψή μου, αναφορικά με τη συγκρότηση των διάφορων οργάνων και επιτροπών του διαλόγου για την εκπαίδευση. Σε άλλο κείμενο έχω εκφράσει τη γενικότερη άποψη μου για τον μνημονιακό διάλογο που «τρέχει» Όπως έχω υποστηρίξει, « Το σύνολο, σχεδόν, των επώνυμων μελών που συγκροτούν ή και στελεχώνουν τις παράλληλες επιτροπές του διαλόγου που έχει ενεργοποιηθεί (Επιτροπή, ΕΣΥΠ, Μορφωτικών Υποθέσεων και ΙΕΠ) δε διαθέτουν εμπεριστατωμένη γνώση αναφορικά με την «εκπαίδευση». Επόμενο είναι να μεταφέρουν ανεπεξέργαστα βιώματα μιας παρελθούσας εμπειρίας ή εμπειριών από την τρέχουσα εμπλοκή τους στην εκπαίδευση ως ερευνητές-διδάσκοντες άλλων γνωστικών πεδίων και βαθμίδων. Η εκπαίδευση, η διδασκαλία, η αξιολόγηση, η εκπαιδευτική πολιτική αποτελούν ιδιαίτερα ερευνητικά αντικείμενα, με τις αντίστοιχες επιστημονικές θεωρητικές και μεθοδολογικές τους αφετηρίες και δεσμεύσεις.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Θεολογία καί ἱστορία

 
 
Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου 

Λόγος κατά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας στόν Ἅγιο Διονύσιο Ἀρεοπαγίτη

Ἐξοχώτατε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας,
Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος, 

Ἡ σύνδεση τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τήν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων, πού ἔγινε τό ἔτος 843, καί στό βάθος ἡ σύνδεσή της μέ τήν ἀπόφαση τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τό ἔτος 787, ἡ ὁποία ἀπεφάνθη γιά τήν τιμητική προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων, γιά ἰσχυρούς θεολογικούς λόγους, εἶναι ἕνα σημαντικό γεγονός πού ἔχει μεγάλη διαχρονική σημασία, ἀλλά καί καταπληκτική ἐπικαιρότητα.

Κατ’ ἀρχάς, ὅπως μπορεῖ νά παρατηρήση κανείς, ἡ ἑορτή αὐτή συνδέει στενά τήν θεολογία μέ τήν ἱστορία. Πρόκειται γιά ἕνα ἱστορικό γεγονός πού πραγματοποιήθηκε τόν 8ο καί 9ο αἰώνα, καί γιά μιά θεολογία πού εἶναι συνέχεια τῆς Χριστολογικῆς θεολογίας τῶν πρώτων αἰώνων.

Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος: Παρατηρήσεις γιὰ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο κατὰ τὴν σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 8 Μαρτίου 2016

Τι είναι Ορθοδοξία;

kiriaki-orthodoxiasΤου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

"Θεσμούς Εκκλησίας πατρικούς διαφυλάττοντες, εικόνας γράφομεν και ασπαζόμεθα στόμασι και καρδία και θελήματι, των του Χριστού, και των αυτού Αγίων..."1.
Είναι χαρακτηριστική, αδελφοί μου, η ανωτέρω προτροπή του Αγίου Θεοφάνους του Ομολογητού Επισκόπου Νικαίας.
Να διαφυλάττουμε τους θεσμούς της Εκκλησίας, τις ιερές παραδόσεις, τις φωνές των Αγίων Πατέρων, να ασπαζόμαστε τιμητικά τις ιερές εικόνες του Δεσπότου Χριστού, της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων μας.
Γιατί, όπως θα αναφέρει ο θεοφόρος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σε μία ομιλία του, χρησιμοποιώντας μάλιστα και την γνώμη του Μεγάλου Αθανασίου: "Εμείς οι πιστοί δεν προσκυνούμε τις εικόνες ως θεούς, όπως οι ειδωλολάτρες ... Όπως λοιπόν ο Ιακώβ, όταν επρόκειτο να πεθάνει, προσκύνησε στην άκρη της ράβδου του Ιωσήφ, τιμώντας όχι την ράβδο, αλλά εκείνον που την κρατούσε, έτσι και οι πιστοί, δεν ασπαζόμαστε τις εικόνες για κανένα άλλο λόγο, αλλά για να δείξουμε τον πόθο της ψυχής μας"2.
Σήμερα λοιπόν, που η του Χριστού Εκκλησία, η μόνη Εκκλησία, (γιατί δεν υπάρχουν άλλες Εκκλησίες, όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως: "Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν", αγάλλεται και χαίρεται αλλά και δοξάζει τον Νυμφίο Χριστό "τον λυτρωσάμενον αυτήν εκ της των ειδώλων πλάνης"3, επιτρέψτε μου, αδελφοί μου αγαπητοί, να μεταφέρω στην αγάπη σας πνευματικές επισημάνσεις των Αγίων της Εκκλησίας μας για το μεγάλο θέμα της Ορθοδοξίας. Άλλωστε, η σημερινή Κυριακή, η πρώτη των Νηστειών, ονομάζεται Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Πρώτον. Τι είναι Ορθοδοξία;

Η λέξη Ορθοδοξία αποτελείται από δυό λέξεις : "ορθή" και "δόξα". Δόξα σημαίνει, αφ ενός μεν δοξασία η γνώμη που έχουμε για κάποιο θέμα, αφ ετέρου δε δοξολογία.
Αυτές οι δυό έννοιες συμπορεύονται και αλληλοσυμπληρώνονται. Ορθοδοξία θα πει η αληθινή πίστη και η αληθινή δοξολογία του Θεού4.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 314 
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 
ΕΠΙ ΤΗι ΣΥΓΚΛΗΣΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 
ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ 
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, 
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ 
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΘΕΟΥ 
Ἡ ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας «ὡς πορφύραν καὶ βύσσον στολισαμένη» τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων της, τὰ δάκρυα τῶν ὁσίων της καὶ τοὺς ἀγῶνας καὶ τὰς θυσίας τῶν ὁμολογητῶν τῆς πίστεώς της, ἑορτάζει σήμερον τὴν ἡμέραν τῶν ὀνομαστηρίων της. Ὀρθῶς καὶ δικαίως ἐκλήθη καὶ καθιερώθη ὡς «Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» ἡ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν μετὰ ἀπὸ περίοδον ἑνὸς αἰῶνος σκληρῶν ἀγώνων ἡ ἀλήθεια ἔλαμψε καὶ κατίσχυσε τοῦ ψεύδους διὰ τῆς προσκυνήσεως ὡς φορέων προσωπικῆς παρουσίας καὶ θείας χάριτος τῶν ἱερῶν εἰκόνων τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων Του. Δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἀνεγνωρίσθη καὶ διεκηρύχθη ἅπαξ ἔτι ὅτι «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωάν. α΄ 14) τιμήσας οὕτω καὶ ἁγιάσας τὴν ὑλικὴν κτίσιν καὶ τὸ σῶμα μας, διὰ νὰ τὰ καταστήσῃ «κοινωνοὺς θείας φύσεως» (πρβλ. Β΄ Πέτρ. α΄ 4), μετόχους τῆς θείας χάριτος καὶ ζωῆς.