Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

ΑΛΛΟ Η ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΟΙ ΦΡΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ‘’ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ’’ ΣΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ



ΑΛΛΟ Η ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΟΙ ΦΡΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ‘’ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ’’ ΣΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου 
_____________________ 

Η Συνοδικότητα, σημειώνει ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ «είναι μια πραγματικότητα που βιώνεται και όχι κάτι που απλώς μελετούμε και αναλύουμε» (από του σύγραμμά του ‘’Το σώμα του ζώντος Χριστού. Μια Ορθόδοξη ερμηνεία της Εκκλησίας’’). Είναι πολύ εύστοχη η παρατήρηση του π. Γεώργιου Φλωρόφσκυ. Άλλο είναι η Συνοδικότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και άλλο οι φραστικές αναφορές για ’’συνοδικότητα’’ στον Παπισμό. Ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης, αναφέρει πως η σύνοδος στον Παπισμό «γίνεται ένα συμβουλευτικό σωματείο των Παπών» ‘’Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη – Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικισμός (Παπισμός)’’. 

Πρόσφατα άρχισε να γίνεται φραστική αναφορά στον Παπισμό για ‘’συνοδικότητα’’, την οποία μάλιστα πάντοτε συνδέουν άρρηκτα με το παπικό πρωτείο εξουσίας. Στον Παπισμό φτάνουν στο σημείο να ομιλούν για ‘’ένωση’’, χωρίς όμως την προϋπόθεση συμφωνίας για το πρωτείο, αφήνοντάς το να συζητηθεί σε ‘’μεταγενέστερο’’ στάδιο. Η εμμονή στο παπικό εξουσιαστικό πρωτείο είναι προφανής. 

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΪΟΝ ΕΠΙΜΟΝΗΣ Ο ‘’ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΟΣ’’ ΟΡΟΣ ‘’ΕΤΕΡΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ’’ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΡΟ ‘’TERMINUS TECHNICUS’’



ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΪΟΝ ΕΠΙΜΟΝΗΣ Ο ‘’ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΟΣ’’ ΟΡΟΣ ‘’ΕΤΕΡΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ’’ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΡΟ ‘’TERMINUS TECHNICUS’’ 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου 
__________________ 

Όσα και αν έχουν εφεύρει οι στηρίζοντες τον πρωτόγνωρο όρο της Συνόδου της Κρήτης ‘’ετερόδοξες εκκλησίες’’, ο οποίος συνεπικουρείται και από τη Δήλωση του Τορόντο (εδάφιο 5), δεν πείθουν το πλήρωμα της Εκκλησίας. Η πρόσφατη ‘’ερμηνευτική’’ δικαιολόγηση του όρου αυτού ως ‘ορου τύπου ‘’terminus technicus’’ δεν πείθει. Μη λησμονούμε ότι ο όρος ‘’ετερόδοξες εκκλησίες’’ δεν τέθηκε εξ υπαρχής στα κείμενα. Ο όρος αρχικά ήταν ‘’εκκλησίες’’, με βάση τη δημοσιευθείσα απόφαση της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, που πραγματοποιήθηκε στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης (21-28 Ιανουαρίου 2016).

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΝΕΓΕΙΡΟΥΝ ΤΖΑΜΙ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ, ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ ΠΑΝΩ ΖΩΔΙΑ



ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΝΕΓΕΙΡΟΥΝ ΤΖΑΜΙ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ, ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ ΠΑΝΩ ΖΩΔΙΑ 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου 
____________________ 

Κοντά στην εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Πάνω Ζώδια, στη σκλαβωμένη περιοχή της Μόρφου, εκεί που άλλοτε γινόταν το μεγάλο πανηγύρι του Αρχαγγέλου μας, οι Τούρκοι ανεγείρουν τζαμί. Αυτά αναφέρουν άνθρωποι που επισκέπτονται συχνά το σκλαβωμένο χωριό μας. 

Κοντά στο Ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που οι Ορθόδοξοι δοξολογούσαμε τον αληθινό Τριαδικό Θεό και ακουόταν το ‘’μία δόξα, μία βασιλεία, μία φύσις, μία Θεότης, μία δύναμις, ο άναρχος Πατήρ, ο συνάναρχος Υιός και το Πνεύμα το Άγιον’’, τώρα θα ακούεται η ανίερη και αντίθεη κορανική προτροπή «πιστεύετε λοιπόν στο Θεό και στους Αποστόλους του και μη λέτε Τριάδα» (κοράνι, κεφ. Δ, στιχ. 171).

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ



ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ 
π. Δημητρίου Μπόκου 

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπό σας 
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά, 
ἕναν ὦμο ν’ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας, 
κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας, 
ἔστω καὶ μιὰ φορά; 
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ 
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους; 

Ἕ­να αἰχ­μη­ρό­τα­το βέ­λος ρί­χνει κα­τευ­θεί­αν στὴν καρ­διὰ τῆς βο­λι­κῆς μας ἐ­πα­νά­παυ­σης ὁ ποι­η­τὴς Ντί­νος Χρι­στι­α­νό­που­λος μὲ τοὺς στί­χους αὐ­τούς. Ποι­ὸς κά­θε­ται νὰ σκε­φθεῖ τὸν ἄλ­λο, τὴ στιγ­μὴ ποὺ ἐ­μεῖς εἴ­μα­στε μιὰ χα­ρά; 

Κι ὅ­μως αὐ­τὴ θά ’­πρε­πε νὰ εἶ­ναι ἡ μό­νι­μη ἀ­γω­νί­α καὶ ἀ­νη­συ­χί­α μας. Πῶς γί­νε­ται νὰ χαι­ρό­μα­στε τὴ ζω­ή μας ἀ­νέ­με­λα, ὅ­ταν ἄλ­λοι πα­ρα­δί­πλα ὑ­πο­φέ­ρουν; Ἡ ἀ­δι­α­φο­ρί­α δὲν μπο­ρεῖ νὰ ἔ­χει θέ­ση στὴ ζω­ὴ τοῦ Χρι­στια­νοῦ. Χρι­στια­νὸς ση­μαί­νει νὰ εἶ­σαι τοῦ Χρι­στοῦ. Καὶ ὁ Χρι­στὸς ἔ­ζη­σε μό­νο γιὰ τοὺς ἄλ­λους. Κα­θό­λου γιὰ τὸν ἑ­αυ­τό του. «Ἑ­αυ­τὸν ἐ­κέ­νω­σεν» (Φιλ. 2, 7). Τὸν σταύ­ρω­σε γιὰ μᾶς. 

Σαρακοστή Πάσχα 2017: Δείτε τη σημασία των ημερών



Σαρακοστή Πάσχα 2017

Μεγάλη Σαρακοστή, ονομάζεται η νηστεία που προηγείται του Πάσχα. Την λέμε Μεγάλη για να την ξεχωρίζουμε από την νηστεία που προηγείται των Χριστουγέννων, η οποία χαρακτηρίζεται «Μικρή» επειδή είναι ελαφρότερη.

Ονομάζεται Σαρακοστή επειδή γίνεται εις ανάμνηση της σαρανταήμερης νηστείας του Χριστού στην έρημο και καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα. Η αρχική της διάρκεια ήταν έξι εβδομάδες, ενώ αργότερα προστέθηκε και μία έβδομη και τελικά διαρκεί 48 ημέρες.

Έτσι στην εποχή μας η Μεγάλη Σαρακοστή ξεκινά την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο.

Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου για την Τεσσαρακοστή




Ανάμεσα σ’ όλες τις προσευχές και τους ύμνους τις Μεγάλης Τεσσαρακοστής μπορεί να ονομαστεί η προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Παράδοση την αποδίδει σε έναν από τους μεγάλους δασκάλους της πνευματικής ζωής, τον Άγιο Εφραίμ το Σύρο. Να το κείμενο της προσευχής:

«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως.

Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαί μοι τω σω δούλω.

Ναί, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Τούτη η προσευχή λέγεται δύο φορές στο τέλος κάθε ακολουθίας της Μεγάλης Σαρακοστής από τη Δευτέρα ως την Παρασκευή. Την πρώτη φορά λέγοντας την προσευχή κάνουμε μία μετάνοια σε κάθε αίτηση. Έπειτα κάνουμε δώδεκα μετάνοιες λέγοντας: «Ο Θεός, ἱλάσθητί μοι τῶ ἁμαρτωλῷ, καί ἐλέησόν με» . Ολόκληρη η προσευχή επαναλαμβάνεται με μια τελική μετάνοια στο τέλος της προσευχής.1

Νηστεία: Ίσον απαγόρευση;



Για τους νέους που δυσκολεύονται να νηστέψουν

Νηστεία, μία παράξενη λέξη!
Θυμίζει στέρηση, παραίτηση από το δικαίωμά μας να φάμε ό, τι θέλουμε, να ζήσουμε όπως θέλουμε, θυμίζει απαγόρευση, παλαιότερες εποχές. Στους περισσότερους φαίνεται αστείο να βάζεις περιορισμούς στον εαυτό σου.

«Γιατί», ρωτούν, σε μια εποχή που όλα επιτρέπονται. Ποιο είναι το νόημα;

Κι όμως πίσω από την αλλαγή του φαγητού κρύβεται ένας άλλος τρόπος ζωής. Αφάνταστα νεανικός και επαναστατικός. Παραιτούμαστε από τα δικαιώματά μας, γιατί αγαπάμε Εκείνον περισσότερο απ’ όλα. Αλλάζουμε την τροφή μας γιατί κάνουμε υπακοή στα λόγια Του, στο παράδειγμα Του, ως μία μικρή ανταπόκριση στην θυσία Του.
Κάνουμε αντίσταση στο ρεύμα των πολλών, όχι γιατί εμείς είμαστε οι καλοί, αλλά γιατί θέλουμε να τους σκεφτόμαστε και να ζούμε γι’ αυτούς.

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Εισαγωγή στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή



Όταν κάποιος ξεκινά για ένα ταξίδι, πρέπει να ξέρει πού πηγαίνει.Το ίδιο ισχύει και με τη Σαρακοστή. Προ πάντων, η Σαρακοστή είναι ένα πνευματικό ταξίδι και προορισμός του είναι το Πάσχα, “η εορτή των εορτών”.

Είναι η προετοιμασία για την “εκπλήρωση του Πάσχα, την αληθινή Αποκάλυψη”. Για να ξεκινήσουμε, επομένως, πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε αυτή τη σύνδεση μεταξύ Σαρακοστής και Πάσχα, επειδή αποκαλύπτει κάτι πολύ ουσιαστικό, ύψιστης σημασίας για τη χριστιανική μας πίστη και ζωή.

Χρειάζεται να εξηγήσουμε ότι το Πάσχα είναι πολλά περισσότερα από μια ακόμη γιορτή, από μια επέτειο ανάμνηση ενός περασμένου γεγονότος; Οποιοσδήποτε έχει συμμετάσχει, έστω μία μόνο φορά, σε εκείνη την νύχτα που είναι “λαμπρότερη από την ημέρα”, και έχει δοκιμάσει εκείνη τη μοναδική χαρά, το γνωρίζει […] Με το Πάσχα γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού ως κάτι που συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει σε μας.

Αγιος Γέροντας Παΐσιος: Ο αγώνας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής




–Γέροντα, πώς θά μπορέσω τήν Σαρακοστή νά αγωνισθώ περισσότερο στήν εγκράτεια;

-Οι κοσμικοί τώρα τήν Σαρακοστή προσέχουν κατά κάποιον τρόπο τήν εγκράτεια, ενώ εμείς οι μοναχοί πάντα πρέπει νά προσέχουμε. Τό κυριώτερο όμως πού πρέπει νά προσέξει κανείς είναι τά ψυχικά πάθη καί μετά τά σωματικά. Γιατί, άν δώσει προτεραιότητα στή σωματική άσκηση καί δέν κάνει αγώνα, γιά νά ξεριζωθούν τά ψυχικά πάθη, τίποτε δέν κάνει.

Πήγε μία φορά σέ ένα μοναστήρι ένας λαϊκός στήν αρχή τής Σαρακοστής καί κάποιος μοναχός τού φέρθηκε απότομα, σκληρά.

Εκείνος όμως ο καημένος είχε καλό λογισμό καί τόν δικαιολόγησε. Ήρθε μετά καί μού είπε:

Κυριακή της Τυροφάγου: Τα όπλα του Χριστιανού (Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός)



Κυριακή της Τυροφάγου: Τα όπλα του Χριστιανού (Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός)
(Ματθαίου στ’ 14-21)
«Το στάδιον των αρετών ηνέωκται»

1. Ευρισκόμεθα στο τέλος του πρώτου μέρους του Τριωδίου και από αύριο εισερχόμεθα στο δεύτερο μέρος του, την Μ. Τεσσαρακοστή. Μας δίδαξε ήδη η Εκκλησία μας την αρετή της ταπεινοφροσύνης, ως βασική προϋπόθεση της μετανοίας, κατά την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Μας βεβαίωσε την πραγματικότητα της σωτηρίας, όταν υπάρχει ειλικρινής μετάνοια, κατά την Κυριακή του Ασώτου. Και τέλος μας προέβαλε ανάγλυφο τον λόγο, για τον οποίο έχουμε ανάγκη μετανοίας και επιστροφής, το γεγονός δηλαδή της παγκοσμίου Κρίσεως, κατά την Κυριακή της Απόκρεω. Επειδή δε η Μ. Τεσσαρακοστή είναι περίοδος πνευματικοσωματικής προετοιμασίας και εισαγωγής στο πάθος του Χριστού μας, μας υπενθυμίζει η Εκκλησία σήμερα ένα σοβαρό και θλιβερό γεγονός, που έγινε αιτία να έλθει ο Χριστός στον κόσμο και να πάθει. Μας υπενθυμίζει την έξωση του ανθρώπου από τον Παράδεισο.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ



ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ 
ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ 
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ 
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ 
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ 
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ 
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, 
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ 
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, 
ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ 

Ἀδελφοί καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα, 

Διὰ τῆς χάριτος καὶ τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ εἰσερχόμεθα ἀπὸ τῆς αὔριον εἰς τὸ στάδιον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τῆς καταλληλοτέρας περιόδου διὰ τὴν στροφὴν τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς, τῆς ἰδικῆς μας ψυχῆς, πρὸς τὸν Κύριον. 

Τυρινής: Η αληθινή συγχώρησις (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)



Τυρινής: Η αληθινή συγχώρησις (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Τὰ ἑξῆς παραγγέλνει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους: «κανεὶς ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ διατηρεῖ στὴν καρδιά του κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του» (Ζαχ. ζ´ 10) καὶ «κανεὶς ἂς μὴν συλλογίζεται τὴν κακία τοῦ ἄλλου» (Ζαχ. η´ 17). Δὲν λέει μόνο, συγχώρεσε τὸ κακὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ μὴν τὸ ἔχεις οὔτε στὴ σκέψη σου, μὴ τὸ συλλογίζεσαι, ἄφησε ὅλη τὴν ὀργή, ἐξαφάνισε τὴν πληγή.

Νομίζεις, βεβαίως, ὅτι μὲ τὴν ἐκδικητικότητα τιμωρεῖς ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἔβλαψε. Γιατὶ ἐσὺ ὁ ἴδιος σὰν ἄλλο δήμιο ἐγκατέστησες μέσα σου τὸ θυμὸ καὶ καταξεσκίζεις τὰ ἴδια σου τὰ σπλάχνα.Ἔχεις ἀδικηθεῖ πολὺ καὶ στερήθηκες πολλὰ ἐξαιτίας κάποιου, κακολογήθηκες καὶ ζημιώθηκες σὲ πολὺ σοβαρὰ θέματά σου καὶ γι᾿ αὐτὸ θέλεις νὰ δεῖς νὰ τιμωρεῖται ὁ ἀδελφός σου; Καὶ ἐδῶ πάλι εἶναι χρήσιμο νὰ τὸν συγχωρήσεις. Γιατὶ, ἐὰν θελήσεις, ἐσὺ ὁ ἴδιος νὰ ἐκδικηθεῖς καὶ νὰ ἐπιτεθεῖς ἐναντίον του εἴτε μὲ τὰ λόγια σου, εἴτε μὲ κάποια ἐνέργειά σου, ἢ μὲ τὴν κατάρα σου, ὁ Θεὸς ὄχι μόνο δὲν θὰ ἐπέμβει κατ᾿ αὐτοῦ -ἐφόσον ἐσὺ ἀνέλαβες τὴν τιμωρία του- ἀλλὰ ἐπιπλέον θὰ σὲ τιμωρήσει ὡς θεομάχο.

Σύντομη γεωστρατηγική και εκκλησιαστική προσέγγιση μιας τριακονταετίας, εν τη ανατρεπτική αληθεία των πηγών της



του Απόστολου Σαραντίδη*

Το τελευταίο διάστημα πολύς λόγος γίνεται για τις Συνθήκες Λωζάννης και Σεβρών, που ο Ερντοάν αμφισβητεί, πολυλογεί και δεν αποδέχεται. Επειδή κοντεύει ένας αιώνας από τότε, με λίγα λόγια επιχειρούμε να προσεγγίσουμε μια κρίσιμη για τους νεοέλληνες τριακονταετία (1919 – 1949) τόσο από τη γεωστρατηγική όσο και από την εκκλησιαστική πλευρά οι οποίες με διάφορους τρόπους συνδέονται.

Ο κύριος Ερντοάν αμφισβητεί την άδικη όπως λέει συνθήκη της Λωζάννης του 1923. Εμείς θα συμφωνήσουμε μαζί του. Ήταν πέρα για πέρα άδικη διότι ελάμβανε υπόψη μόνο την πλευρά του νικητή, σε αντίθεση με αυτή των Σεβρών του 1920 και την απόβαση στη Σμύρνη το 1919, της οποίας συνθήκης τα σύνορα των κρατών εχαράχθησαν από τον Αμερικανό Πρόεδρο Γουίλσον συμπεριλαμβανομένων κουρδικού και αρμενικού κράτους και μάλιστα στην περίπτωση των Αρμενίων σε περιοχές που δεν υπήρχε αρμενικός πληθυσμός αφού όλοι είχαν προηγουμένως γενοκτονηθεί από τους βαρβάρους.

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Ὁ π. Θεόκλητος Διονυσιάτης γιὰ τοὺς Νεορθοδόξους


Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο "Περὶ θείου καὶ ἀνθρωπίνου ἔρωτος" τοῦ π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου
Ἡ νεορθοδοξία ἀνατρέπει τὴν Ὀρθοδοξία
Τί εἶναι κατὰ βάθος ἡ διδασκαλία τῶν νεορθοδόξων; Εἶναι ἕνα θεωρητικὸ σύστημα ποὺ συγκροτεῖται ἀπό στοιχεῖα παρέχοντα συνεχή καὶ ἀδιάπτωτη εὐδαιμονία, χαρά, εὐφορία, αἰσιοδοξία, ἐρωτικὲς ἀπολαύσεις, ὑποσχόμενο τὴν τελείωση τῶν βιούντων κατὰ τὰ πρότυπα τῶν νεορθοδόξων μὲ κατάληξη τὸν θεῖον ἔρωτα καὶ τὴν θέωση. Δηλαδὴ πρόκειται γιὰ ἕνα τρόπο ζωῆς, μέσα στὴν Ἐκκλησία, ποὺ συνίσταται ἀπό, κατ' ἐπιλογήν, δογματικὲς καὶ πνευματικὲς θέσεις, ὑφιστάμενες ἀπαραιτήτως, προκρούστιες ἐπεξεργασίες καὶ ὑποτασσσόμενες σὲ ἀναπλαστικὲς μεθοδεύσεις, γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν προσχηματισμένα μοντέλα στὴ θεωρία καὶ τὴν πράξη. Προσφέρουν ἔτσι μία dolce vita, ἀλλὰ προπαντός, ὀρθόδοξη ἀφοῦ δὲν στερεῖται ὀρθοδόξων στοιχείων! Καὶ ἀκριβῶς γι' αὐτὸ καὶ ἀπατηλή.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: « Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι τὸ Γενικὸ Ἐπιτελεῖο ὅλων τῶν παθῶν»

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: « Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι τὸ Γενικὸ Ἐπιτελεῖο ὅλων τῶν παθῶν»

– Γέροντα, ἔχω ζήλεια, μνησικακία, κατακρίνω, θυμώνω...

– Ἡ ζήλεια, ἡ κατάκριση, ὁ θυμός, ἡ μνησικακία κ.λπ., ὅλα ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια ξεκινοῦν.

Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι τὸ Γενικὸ Ἐπιτελεῖο ὅλων τῶν παθῶν. Ἂν λοιπὸν χτυπήσης τὴν ὑπερηφάνεια, χτυπᾶς ὅλα τὰ πάθη καὶ ἔρχεται μέσα σου ἡ ταπείνωση καὶ ἡ ἀγάπη.

Γι᾿ αὐτό, νομίζω, ἀρκετὸ εἶναι νὰ ἀσχοληθῆς ἢ μᾶλλον νὰ ἀνοίξης μέτωπο μάχης μὲ τὴν ὑπερηφάνεια· νὰ στρέψης ὅλα τὰ πυρὰ πρὸς τὸ κάστρο τῆς ὑπερηφανείας, τὸ ὁποῖο μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεό. Βλέπεις, ὅταν ὁ ἐχθρὸς πολεμάη ἕνα κράτος, τὶς περισσότερες δυνάμεις θὰ τὶς στείλη νὰ χτυπήσουν τὴν πρωτεύουσα. Μία βόμβα ἂν ρίξη στὴν πρωτεύουσα καὶ τὴν καταστρέψη, πάει μετά, κατέστρεψε ὅλο τὸ κράτος.

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

π. Γεώργιος Μεταλληνός: ''Το έργο του Κλήρου είναι θεραπευτικό''



Άλλος ένας κύκλος κυριακάτικων εσπερινών ομιλιών έκλεισε και αυτή την χρονιά, καθώς η τελευταία ομιλία πραγματοποιήθηκε χθες (Κυριακή) στο Κέντρο Νεότητας «Νέοι Ορίζοντες» της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, όπου ομιλητής ήταν ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα «Παράδεισος και Κόλαση στην Ορθόδοξη Παράδοση». 

Ο ομιλητής αναφέρθηκε στο στόχο του ανθρώπου, που είναι να φτάσει στη θέωση και προκειμένου να τον πραγματοποιήσει, θα πρέπει να φοιτήσει στο σχολείο της Εκκλησίας, δηλαδή στη λατρευτική ζωή της, μέσα από την οποία αναδεικνύονται οι Άγιοι της Εκκλησίας.

"Καθάρισε την καρδιά σου από τους λογισμούς του παλαιού ανθρώπου και θα σου ικανοποιήσω τα αιτήματά σου ".



ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Εσύ που αναζήτησες το πλανεμένο πρόβατο, Ιησού, δίδαξε κι εμάς με ποιο τρόπο να αναζητήσουμε τον ποιμένα.
Πάτερ, ένα λόγο θέλω να σε ρωτήσω: Επειδή έχει γραφτεί "αναζητήστε τον Κύριο και θα γίνετε κραταιοί (δυνατοί), ζητήστε το πρόσωπό του για πάντα" πώς γίνεται ένας αμαρτωλός άνθρωπος να ζητήσει για πάντα τον Κύριο; Δίδαξέ μας τον λόγο αυτό για τον Κύριο που σε φωτίζει, ώστε κι εμείς να αναζητήσουμε το πρόσωπο του Θεού για πάντα, διότι η δόξα ανήκει σε αυτόν στους αιώνες. Αμήν. 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Αδελφέ Ευθύμιε,
παρακαλώ την αγάπη σου να κοπιάσεις μαζί μου στη δέηση προς τον φιλάνθρωπο Θεό. Διότι η αγάπη σου μου ζήτησε να σου γράψω πώς να αναζητήσουμε τον ποιμένα. Και από την πρώτη ημέρα μέχρι τώρα παρακαλώ τον Θεό για το αίτημά σου και μου λέει:

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ (Ο.Α.)



Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ (Ο.Α.) 

Μαθαίνω με χαρά ότι πολλά νέα αγόρια και κορίτσια μαθαίνουν σε σχολές και σωματεία τους δημοτικούς χορούς μας. Βλέπω νέα παιδιά να αποφοιτούν από σχολές βυζαντινής μουσικής και αγιογραφίας. Παρατηρώ ότι ακόμη και σε νεανικές συγκεντρώσεις περισσότερη χαρά αισθάνονται τα παιδιά μας με τους ελληνικούς δημοτικούς χορούς, παρά με τα ξένα ακούσματα. Δεν εξιδανικεύω τις καταστάσεις. Γνωρίζω πόσο ισοπεδωτικός είναι ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποιήσεως. Αλλά διατηρώ συγκρατημένη αισιοδοξία για το μέλλον όταν διαπιστώνω ότι νέοι και μεγαλύτεροι προσπαθούμε να πάρουμε δυνάμεις για το παρόν και το μέλλον ακουμπώντας στον γερό και δοκιμασμένο κορμό του δέντρου με τις βαθιές ρίζες. Δέντρο είναι το Έθνος μας, ρίζες του η Παράδοση.

Οι καλλιτέχνες για την ελληνική πραγματικότητα



Οι καλλιτέχνες για την ελληνική πραγματικότητα 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Η πρόσφατη απώλεια των σημαντικών Ελλήνων ζωγράφων, Δημήτρη Μυταρά και Γιάννη Κουνέλη, φέρνει στο μυαλό τα όσα είπαν, για τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Ο Δημήτρης Μυταράς (1934-2017), σε συνέντευξή του στην Μαρία Ανδρέου («Παρόν», 31/7/2011) είπε για την Παιδεία: «Το πρόβλημα της Παιδείας είναι η Παιδεία!...Μόνο δια μέσου της Παιδείας διαμορφώνεις ηθική υπόσταση. Η Παιδεία σήμερα στα πανεπιστήμια βρίσκεται σε αισχρό χάλι. Οι καθηγητές δεν μπορούν να διδάξουν. Τα πανεπιστήμια βρίσκονται υπό κομματικό έλεγχο. Γα μένα είναι φρικτός ο νόμος, που δίνει όλα τα προνόμια στους φοιτητές. Για μένα δεν υπάρχει Παιδεία στην Ελλάδα, όταν οι φοιτητές μπαίνουν και βγαίνουν από το μάθημα ό,τι ώρα θελήσουν και ασκούν λεκτική και σωματική βία στους καθηγητές τους...Πού παγκοσμίως συμβαίνει αυτό;...».

ΟΙ ΠΕΡΙ ‘’ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΥ’’ ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ ‘’ΔΟΚΙΜΙΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ’’



ΟΙ ΠΕΡΙ ‘’ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΥ’’ ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ ‘’ΔΟΚΙΜΙΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ’’ 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου 
__________________ 

Τον τελευταίο καιρό μετά τη Σύνοδο της Κρήτης, παρατηρείται μια ιδιαίτερη έξαρση αναφορών στον ‘’φονταμενταλισμό’’. Η προτεσταντική αυτή ‘’πρακτική’’ που προτοεμφανίστηκε στην Αμερική περί το έτος 1920, βρίσκει και στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλοτρόπως μιμητές. Η ερμηνευτική συνωνυμική σημασία που δίνεται από πάρα πολλούς στον όρο ‘’φονταμενταλισμός’’, είναι ‘’θεμελιωτισμός’’. Ο όρος ‘’φονταμενταλισμός’’ προέρχεται από τη λατινική λέξη ‘’fontamentum’’ που θα πει θεμέλιο και από αυτή προήλθε η γαλλική λέξη ‘’fontamentalisme’’ εκ της οποίας προέρχεται ο όρος που χρησιμοποιήθηκε από τους προτεστάντες τον 19ο αιώνα. 

Πολλοί αναφέρονται σε φονταμενταλισμό, σχετικά με τους σχολιασμούς για τη δημοσιευθείσα απόφαση της Συνόδου της Κρήτης. Οι απαξιωτικές αναφορές που ακολούθησαν περί φονταμενταλισμού στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οφείλονται στο ότι δεν ανέχονται κανένα σχολιασμό. Η Ορθόδοξη ακρίβεια δεν είναι ‘’φονταμενταλισμός’’.

Σκληρημένη αμετανοησία



ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Α​​πό καιρό σε καιρό αναδύεται απρόσμενα στη δημοσιότητα κάποιο από τα παρωχημένα πρόσωπα, τα «πάλαι ποτέ διαλάμψαντα» στο πολιτικό προσκήνιο. Mε άρθρο σε εφημερίδα ή με συμμετοχή σε τηλεοπτική συζήτηση, εμφανίζεται για να μας συμβουλέψει σχετικά με το παρόν, να υποδείξει το δέον.
Mερικά από τα παρωχημένα αυτά πρόσωπα έχουν αφήσει αγαθή μνήμη προσπαθειών ή και επιτυχιών σε συγκεκριμένο υπούργημα. Kανένα όμως, μα απολύτως κανένα, δεν είχε διανοηθεί, όταν υπουργούσε, να παρέμβει κριτικά ή να τολμήσει πρωτοβουλία αντίστασης σε εγκληματικές παραλείψεις ή σε κοινωνικά κακουργήματα (οι όροι κυριολεκτούν) της κυβέρνησης στην οποία μετείχε με υπουργικές ευθύνες. Aντίστασης στον εξωφρενικό υπερδανεισμό της χώρας ή στο όργιο του πελατειακού κράτους ή στον γκανγκεστερικής λογικής συνδικαλισμό ή σε μύρια όσα ανάλογα.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

ΔΙΑΒΑΤΙΚΟ



ΔΙΑΒΑΤΙΚΟ 
Του Β. Χαραλάμπους 
______ 

Θολωτό διαβατικό στην είσοδο 
κι άνωθεν η Αντιφωνήτρια Θεοτόκος. 

Τ΄ απόσκιο καμαροσκεπές διαβατικό 
της του Βατοπαιδίου μονής 
ή κάλλιον ετούτο 
στη σκέπη της Μεγαλόχαρης 
παρηγοριά στον κάματο 
παρηγοριά «εν ταις θλίψεσιν». 

Από τούτο το διαβατικό 
αρχινά το παρηγόρημα. 

*Ζωγραφιά Μονής Βατοπαιδίου, Β.Χ. 

Οδηγίες για την εκπόνηση των Συνθετικών Δημιουργικών Εργασιών στο Γυμνάσιο. Υλικό του ΙΕΠ για τις Συνθετικές Δημιουργικές Εργασίες σε Γυμνάσιο και Λύκειο.



Μετά από σχετική εισήγηση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (πράξη 02/10-01-2017 του Δ.Σ) σας αποστέλλουμε τις παρακάτω οδηγίες για την εκπόνηση των Συνθετικών Δημιουργικών Εργασιών στο Γυμνάσιο (άρθρο 3 του Π.Δ. 126/2016) για το σχολικό έτος 2016-2017. Ως τρόπος δουλειάς στη σχολική τάξη, οι δημιουργικές εργασίες μπορούν να αξιοποιούνται από εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων σε όλη τη διάρκεια του διδακτικού έτους και για όλα τα μαθήματα. Τα θέματα, η μορφή (κείμενο πολυτροπικό ή μη, κατασκευή, καλλιτεχνική δημιουργία κ.λπ.) και η διαδικασία υλοποίησης αυτών των εργασιών επιλέγεται ελεύθερα από τον/την εκπαιδευτικό, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του μαθήματος, σε συνδυασμό με τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τις κλίσεις των μαθητών/τριών της συγκεκριμένης τάξης. Διευκρινίζεται ότι οι παρούσες Οδηγίες προτείνουν μια διαδικασία εκπόνησης Συνθετικών Δημιουργικών Εργασιών (Σ.Δ.Ε.) ειδικά για την περίπτωση που ο εκπαιδευτικός επιλέξει να αξιοποιήσει την Σ.Δ.Ε ως εναλλακτική μορφή αξιολόγησης αντί της ωριαίας γραπτής δοκιμασίας του δεύτερου τετραμήνου.

Α. Γενική Περιγραφή

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

Μόνο «Φάκελοι Θρησκευτικών» αντί βιβλίων στα σχολεία



Ισμήνη Χαραλαμποπούλου
Συνεχιζει τα ιδια και ο Γαβρόγλου

...Ξαναγράφονται με νέο τρόπο τα βιβλία των Θρησκευτικών για να αντικαταστήσουν τα σημερινά - Η νέα ύλη θα διδάσκεται από τον Σεπτέμβριο και αλλάζει ριζικά το μάθημα - Αλλαγές και στα βιβλία Ιστορίας, Αρχαίων, Μαθηματικών

Σε σύγκρουση με την Εκκλησία δείχνει να πηγαίνει η κυβέρνηση, η οποία εμμένει στην απόφασή της να αποσύρει από τα σχολεία τα παλιά βιβλία των Θρησκευτικών, διανέμοντας από τον Σεπτέμβριο την ύλη που προβλέπεται από τα νέα προγράμματα σπουδών. Παρά την αντικατάσταση του κ. Νίκου Φίλη από τον κ. Κώστα Γαβρόγλου, οι πολιτικές της κυβέρνησης στον συγκεκριμένο τομέα μένουν ίδιες. 

Οι φερέοικοι έφηβοι (Σαράντος Καργάκος, Συγγραφέας – Ιστορικός)



Οι φερέοικοι έφηβοι (Σαράντος Καργάκος, Συγγραφέας – Ιστορικός)

Φερέοικος εἶναι ὁ φέρων μεθ’ ἑαυτοῦ τὸν οἶκο του, ὅπως ὁ σαλίγκαρος ποὺ κουβαλᾶ σὰν σπίτι τὸ κέλυφος του, τὸ καβούκι του. Φερέοικος ἦταν καὶ ὁ Διογένης ποὺ ζοῦσε μέσα σ’ ἕνα πιθάρι. Φερέοικος εἶναι καὶ ἡ χελώνα, ἀλλὰ σὲ ἀνθρώπινο ἐπίπεδο φερέοικοι ἦσαν καὶ οἱ νομάδες, οἱ σκηνίτες, κυρίως οἱ Ἀθίγγανοι, ποὺ, συνεχῶς κινούμενοι, ζοῦσαν στὰ πολυτραγουδισμένα «τσαντίρια» τους. Σήμερα ἡ λέξη, ἐπὶ νέων κυρίως χρησιμοποιεῖται μὲ τὴν ἔννοια τοῦ περιπλανώμενου, τοῦ πνευματικὰ ἀνερμάτιστου, τοῦ νέου ποὺ σηκώνει στοὺς ὤμους ἕνα ἀκατοίκητο ἀπὸ δικό του μυαλό κεφάλι, ποὺ ἐπιτηδείως τοῦ τὸ γεμίζουν ἄλλοι. Πρὸ καιροῦ σὲ μιὰ ἐπίσκεψή μου στὴ Λεβάδεια, τὴν κακῶς κάτ’ ἐμὲ λεγόμενη Λειβαδιὰ (ἡ ὀνομασία ἀπὸ τὸ ἱστορικό Λέβαδο), μιὰ ἐλλόγιμη κυρία, ἡ Εὐ. Τυμπλαλέξη, καλοθέλησε νὰ μοῦ προσφέρει μιὰ ποιητικὴ συλλογὴ, στὴν ὁποὶα προτάσσει μιὰ βαθυστόχαστη εἰσαγωγή. Ἀποσπῶ μιὰ ἐνδιαφέρουσα περικοπὴ: «Ἡ τρυφερὴ ἀθωώτητα τῆς νεαρῆς ἡλικίας δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργεῖ ὡς ἐνεργούμενο μιᾶς καλολαδωμένης μηχανῆς ἀπομνημόνευσης. Ὁ δάσκαλος σηκώνει ἕνα βαρὺ φορτίο εὐθύνης μεταλαμπάδευσης ἀξιῶν καὶ μηνυμάτων, τὰ ὁποῖα μὲ περισσὴ ὑπομονὴ κι ἀνθεκτικότητα ἔφτασαν ὡς τὶς μέρες μας». Ἤ ποὺ γεννιοῦνται καὶ στὶς μέρες μας, ἀφοῦ προηγουμένως περάσουν ἀπὸ τὴν κρησάρα τοῦ παιδαγωγικῶς ὠφελίμου.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017

Το αυτεξούσιο του ανθρώπου



ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ι. ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ 
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Α.Π.Θ

ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ TOΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΚΑΙ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Είναι σε όλους γνωστό, ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ' εικόνα του δημιουργού του[1] ως λογική και αυτεξούσια φύση[2]. Κατ' εικόνα και αυτεξούσιο είναι άρρηκτα ενωμένα. Άλλωστε, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, το κατ' ει­κόνα φανερώνει το νοερό και το αυτεξούσιο, (το «κατ' εικόνα το νοερόν δηλοί και το αυτεξούσιον»)[3]. Γι' αυτόν τον λόγο και ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας ταυτίζει το αυτεξούσιο του ανθρώπου με τον ίδιο τον άνθρωπο. Είναι το ίδιο να λέγει κά­ποιος, ότι έχασε την ελευθερία του και έχασε τον άνθρωπο[4], παρατηρεί χαρακτηριστικά. Ο νους και η λογική, επειδή συνδέονται πολύ στενά με την ελευθερία του ανθρώπου, του δίνουν την δυνατότητα να τρέπεται εκουσίως τόσο στο καλό όσο και στο κακό[5]. Χωρίς ελεύθερη γνώμη δεν είναι νοητή καμιά ευθύνη ούτε για επιβράβευση ούτε για τιμωρία[6]. Μό­νον, όταν ο άνθρωπος έχει την γνώμη του απαλλαγμένη από κάθε είδους ανάγκη, παρατηρεί ο άγιος Γρηγόριος ο Παλα­μάς, μπορεί να διατηρείται στην κατά φύση ζωή και να προ­σεγγίζει τον Θεό ή να εκτρέπεται από την κοινωνία μαζί του και να κατευθύνεται προς τον θάνατο[7]. Δημιουργώντας ο Θε­ός αυτεξούσια την λογική φύση του ανθρώπου στέρησε την δυνατότητα στον διάβολο να ασκεί βία πάνω στον άνθρωπο. Έτσι, μόνο με την πειθώ ή τον δόλο μπορεί να επηρεάσει ο πονηρός την θέληση του ανθρώπου και να τον κάνει κοινωνό της αποστασίας του[8].

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

Κυριακή Αποκρέω (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)



Κυριακή Αποκρέω (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
(Ματθ. κε΄31-46)
Ὑπόμνημα εἰς τόν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖο, ὁμιλία ΟΘ΄

α΄. Τὴν περικοπὴν αὐτὴ τὴ γλυκύτατη, ποὺ δὲ σταματοῦμε νὰ τὴν ἐπαναφέρωμε ἀδιάκοπα, ἄς τὴν ἀκούσωμε τώρα μὲ κάθε προσοχὴ καὶ κατάνυξη· ἀποτελεῖ καὶ τοῦ λόγου εὔλογη κατάληξη. Γιατὶ κάμει σ’ αὐτὴν πολὺ λόγο γιὰ τὴν φιλανθρωπία καὶ τὴν ἐλεημοσύνη. Γι’ αυτὸ καὶ πιὸ μπροστὰ μίλησε γι’ αὐτὴ μὲ διάφορους τρόπους ἀλλὰ ἐδῶ καθαρώτερα κι ἐντονώτερα. Γιατὶ δὲν παρουσιάζει ἐδῶ δύο ἤ τρία ἤ πέντε πρόσωπα ἀλλὰ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη. Μόλο ποὺ οἱ προηγούμενες ποὺ παρουσίαζαν δύο πρόσωπα, δὲν παρουσιάζαν αὐτὰ τὰ δύο μόνο, ἀλλὰ ἀκριβῶς δύο κατηγορίες, ὅσους παρακούουν καί ὅσους ὑπακούουν. Ἀλλὰ ἐδῶ μεταχειρίζεται τὸ λόγο πιὸ φανερὸ καὶ κατὰ τρόπο ποὺ προκαλεῖ περισσότερη φρίκη. Γι’ αὐτὸ δὲν λέγει Μοιάζει ἡ Βασιλεία ἀλλὰ ὁλοφάνερα παρουσιάζει τὸν ἑαυτὸ του, λέγοντας Ὅταν ἔρθη ὁ Γιὸς τοῦ ἀνθρώπου μὲ ὅλη τὴ δόξα του. Γιατὶ τώρα ἔχει ἔρθει χωρὶς τιμή, μὲ βρισιὲς καὶ περιγέλασμα, τότε θὰ καθίση στὸ θρόνο τῆς δόξας του. Μνημονεύει ἀδιάκοπα τὴ δόξα. Ἐπειδὴ ἦταν κοντά ὁ σταυρός, πρᾶγμα ποὺ νομιζόταν ἐπονείδιστο, γι’ αὐτὸ τονώνει τὸν ἀκροατὴ καὶ φέρνει μπροστὰ στὰ μάτια του τὸ δικαστήριο καὶ στήνει γύρω ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη. Καὶ δὲ δίνει μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο μόνο φοβερότητα στὸ λόγο ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ νὰ δείχνη τοὺς οὐρανοὺς ν’ ἀδειάζουν.

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

Η ωφέλεια από τα μνημόσυνα (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός)



Μ’ αυτό το έργο του ο μεγάλος άγιος και θεολόγος του 8ου αιώνα συνοψίζει τη διδασκαλία της Εκκλησία μας για τα μνημόσυνα και, χρησιμοποιώντας πλήθος πατερικών μαρτυριών, απαντά σε πολλά ερωτήματα, που σχετίζονται με την ιστορική προέλευση, τη σημασία και τη σκοπιμότητά τους.

Πρόλογος

Σύμφωνα με ομόφωνη αγιοπατερική μαρτυρία την οποία επιβεβαιώνει αδιάκοπη εκκλησιαστική παράδοση αιώνων, οι ειδικές ευχές για τους νεκρούς θεσπίστηκαν από τους αγίους αποστόλους (1). H θέσπιση αυτή έχει δύο βασικά δογματικά θεμέλια: α) την έννοια της Εκκλησίας ως κοινωνίας αγίων, που αποτελείται όχι μόνο από τους ζωντανούς αλλά και τους «κεκοιμημένους» χριστιανούς και β) την πίστη στη μεταθανάτια ζωή, την ανάσταση και την τελική κρίση.
Επιπλέoν, η διδασκαλία και η διαχρονική πράξη της Εκκλησίας, μας προτρέπουν να εκδηλώνουμε τη μέριμνα μας για την ανάπαυση μιας ψυχής όχι μόνο με προσευχές, αλλά και με έργα αγάπης. Έτσι, οι Αποστολικές Διαταγές παραγγέλνουν να προσφέρονται στους φτωχούς ορισμένα από τα υπάρχοντα του νεκρού στη μνήμη του. Και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, συμβουλεύει να κάνουμε τέτοιες αγαθοεργίες, «ώστε, αν μεν ο νεκρός είναι αμαρτωλός, ν’ απαλλαγεί από τις αμαρτίες του· και αν είναι δίκαιος, να λάβει μεγαλύτερο μισθό και ανταπόδοση». Οι προσευχές, από το άλλο μέρος, για τους νεκρούς περιλαμβάνουν τόσο την μνημόνευση των ονομάτων τους στις θείες λειτουργίες, όσο και την τέλεση ειδικών ακολουθιών, των μνημοσύνων.

ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ



ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ
Πρωτ. Θεμιστοκλέους Χ. Χριστοδούλου, Δρ Θεολογίας


Τελευταία τείνει νὰ ἐπικρατήσει μιὰ συνήθεια ἰσοπεδώσεως της Παραδόσεως. Ἔτσι εἴθισται ὀρι­σμένοι ἀπό τούς πιστούς μας κατὰ τὰ μνημόσυνα τῶν κεκοιμημένων τους νὰ μὴν προσκομίζουν στὸναὸ κόλλυβα, ἀλλὰ ἀντὶ αὐτῶν κουλουράκια, πίτες καὶ διάφορα γλυκίσματα. Ἀντὶ τοῦ ζυμωτοῦ προσφόρου νὰ προσκομίζουν ἕτοιμα βιομηχανοποιημέ­να πρόσφορα. Ἀντὶ τοῦ προσφερομένου κόκκινου οἴνου νὰ προσκομίζουν λευκὸ οἶνο. Ἀντὶ τῆς πατερικὴς φιλανθρωπίας νὰ ἐμφανίζεται μιὰ τάση ἐπι­δείξεως καὶ δωρεᾶς πρὸς σωματεῖα καὶ ἱδρύματα ὂχι μὲ σκοπὸ τὴ χριστιανικὴ βοήθεια. Στὴν ἴδια σειρὰ τείνουν νὰ ξεχασθοῦν καὶ πολλὲς ἄλλες ἀκόμα πα­ραδοσιακὲς συνήθειες, ὅπως: συνεχεῖς μνημονεύσεις τῶν κεκοιμημένων κατὰ τὶς Θ. Λειτουργίες, ψυχωφέλιμες ἐπισκέψεις στὰ κοιμητήρια ἂφ' ἐνὸς μὲν γιὰ τὴ φιλοσόφηση τοῦ μυστηρίου τοῦ θανάτου καὶ ἂφ' ἑτέρου γιὰ τὴν κοινωνία μετὰ τῶν κεκοιμημένων μας προσφορὰ προσφορῶν καθ' ὃλην τὴν διάρκεια τοῦἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τὰ ψυχοσάββατα· δωρεὲς καὶ φιλανθρωπίες στὰ ἐκκλη­σιαστικὰ καθιδρύματα καὶ τέλος τακτικὴ τέλεση θ. Λειτουργιῶν, Τρισαγίων καὶ προσευχῶν.

Που είναι η δικαιοσύνη του Θεού;



Αλλ’ όμως εκτός από αυτό πολλοί προβάλλουν και κάποια άλλη αντίρρησι∙ «Πού είναι», λένε «η δικαιοσύνη του Θεού, όταν κάποιος αμαρτάνη στην γη και τιμωρήται και εδώ και εκεί στον ουρανό»;

Θέλετε λοιπόν να σας υπενθυμίσω τα λόγια σας , ώστε στο εξής πλέον να μη μας ενοχλήτε, αλλά και μόνοι σας να λύσετε τις απορίες σας;
Εγώ άκουσα πολλούς από τους δικούς μας ανθρώπους, που όταν κάποτε πληροφορήθηκαν , ότι κάποιος φονέας καταδικάσθηκε σε θάνατο από το δικαστήριο, να αγανακτούν και να λένε τα εξής∙

«Τριάντα φόνους διέπραξε ο μιαρός αυτός και βδελυρός άνθρωπος , πιθανόν όμως και πολύ περισσότερους και τιμωρείται μόνο με έναν θάνατο∙ πού είναι λοιπόν η δικαιοσύνη;» Ώστε εσείς οι ίδιοι ομολογείτε , ότι δεν είναι αρκετός ένας θάνατος, για να τιμωρηθή κάποιος. Πώς λοιπόν τώρα υποστηρίζετε τα αντίθετα;

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

Έθιμα της Τσικνοπέμπτης




Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.

Με άγνωστη μέχρι στιγμής προέλευση, το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων. Εικασίες αναφέρουν ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο, το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας είναι «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης». Είναι ημέρα χαράς αλλά και προετοιμασίας για τους Ελληνορθόδοξους χριστιανούς, καθώς η σαρανταήμερη περίοδος της Σαρακοστής πριν το Πάσχα πλησιάζει.

Την Τσικνοπέμπτη, που βρίσκεται στο μέσο του Τριωδίου, ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες κορυφώνονται με τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα. Ανάλογες γιορτές υπάρχουν στη Γερμανία (Schmutziger Donnerstag = Λιπαρή Πέμπτη) και στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ (Mardi Gras = Λιπαρή Τρίτη), που συνδυάζονται με καρναβαλικές εκδηλώσεις.

Η ΟΥΝΙΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΔΡΑΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ



Η ΟΥΝΙΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΔΡΑΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ 
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου 

Αν παρατηρήσει κανείς πως οι ουνίτικες Ουκρανικές κοινότητες ‘’διαφημίζονται΄΄ , θα αντιληφθεί ότι όχι μόνο ‘’δια πυρός και σιδήρου δια πολλών αιώνων ήταν εχθρική έναντι της Ορθοδοξίας’’, όπως παλαιότερα ανέφερε το Πατριαρχείο Μόσχας, αλλά και με δόλιο τρόπο συμπεριφέρθηκε έναντι της Εκκλησίας. 

Κάνουν χρήση της Θείας Λειτουργίας του Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου και του Αγίου Βασιλείου, μηδέ των λειτουργικών αναφορών στους Ορθόδοξους εξαιρουμένων. Μέχρι και την Κυριακή της Ορθοδοξίας εορτάζουν. Οι ουνίτες ‘’επίσκοποι’’ και οι ‘’ιερείς’’ των, ενδύονται με άμφια όμοια των Ορθοδόξων. Η σκοπιμότητα είναι προφανής. Οι ουνίτες ‘’ιερείς’’ μπορεί να είναι και έγγαμοι. Η απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως συνήθως γίνεται χωρίς την προσθήκη του Filioque. Δεν χρησιμοποιούν όστια. Επίσης τηρούν το παλαιό ημερολόγιο. Είναι πολύ εύκολο στην Ουκρανία να παρασυρθεί ένας ανυποψίαστος Ορθόδοξος στην ουνία. 

Το γράμμα ενός ζωντανού σε αποθανόντα και το συγκλονιστικό θαύμα που συνέβη


Γράφει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ο Άγιος Σάββας ο Σέρβος έγραψε δύο επιστολές, μία για τον (κεκοιμημένο) πατέρα του τον Συμεών και την άλλη για τον αδερφό του τον Στέφανο.

Φαίνεται παράξενο να γράφει κάποιος επιστολή σε αποθανόν άτομο. Κι όμως, ο Σάββας το έκανε. Επειδή το φυσικό και το υπερφυσικό δεν είναι αυστηρά διαχωρισμένα στη συνείδηση του πιστού οραματιστή, όπως αυτό συμβαίνει σε εκείνους με λίγη πίστη. Στην ιστορία της εκκλησίας αναφέρονται μερικά τέτοια περιστατικά. Στο γράμμα προς τον Άγιο Συμεών ο Σάββας έλεγε:

«Ω, εσύ άγιε, καθώς έχεις εντολή από τον Θεό και ικεσία από εμάς, παράβλεψε τα αμαρτήματά μας και την ανυπακοή προς εσένα. Κάνε, λοιπόν, να αναβλύσει ξανά το άγιο μύρο από το σώμα σου στον τάφο όπως και προηγουμένως, για να χαρεί και να ανακουφισθεί ο λαός σου που τώρα βρίσκεται σε θλίψη»…

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

«Tο σήμερα έρχεται από το χθες»



ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Είναι τόση η αγωνία για το σήμερα, η αβεβαιότητα για το αύριο, η ανελπιστία και η σύγχυση για τις προοπτικές, ώστε η ενασχόληση με το παρελθόν μοιάζει περιττή πολυτέλεια, σχεδόν ντιλεταντισμός.
Tαυτόχρονα, η διαχείριση της μνήμης, η Iστορία, μοιάζει να είναι πια συνάρτηση των ιδεολογικών επιλογών του ατόμου, άρα υλικό ταυτόσημο με τις ατομικές «πεποιθήσεις», επομένως «δικαίωμα» ατομικό, κατασφαλισμένο «κατά πάντων», ακοινώνητο.

Eτσι, κάθε ιδεολογικό γκρουπούσκουλο έχει τη δική του ανάγνωση και ερμηνεία της Iστορίας, κάθε κόμμα ή «παράταξη», κάθε κυβέρνηση και κάθε υπουργός Παιδείας τη δική του συνταγή, ντιρεχτίβα, προκρούστεια λογική κατανόησης του παρελθόντος.
Oμως, ταυτόχρονα, είναι εμπειρικά βεβαιωμένο και κοινά διαπιστωμένο ότι ένα consensus ιστορικής αυτοσυνειδησίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη και λειτουργία οργανωμένου κοινού βίου, συγκροτημένης πολιτικής κοινωνίας. «Tο σήμερα έρχεται από το χθες, το μέλλον αναδύεται από το παρελθόν» – η ιστορική συνείδηση καθορίζει αυτό που είναι και αυτό που μπορεί να επιδιώξει ο κάθε συγκεκριμένος λαός.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Αγιος Γέροντας Παΐσιος: Για την αληθινή αγάπη…



Γέροντας Παΐσιος

– Η αγάπη με την ταπείνωση, η απλότητα και η διάκριση είναι τα γνωρίσματα των Αγίων.

– Όσοι έχουν κοσμική αγάπη μαλώνουν ποιος να αρπάξει περισσότερη αγάπη για τον εαυτό τους.

Όσοι όμως έχουν την πνευματική, την ακριβή αγάπη, μαλώνουν ποιος θα δώσει περισσότερη αγάπη στον άλλον.
Αγαπούν χωρίς να σκέπτονται αν τους αγαπούν ή δεν τους αγαπούν οι άλλοι, ούτε ζητούν από τους άλλους να τους αγαπούν.
Θέλουν όλο να δίνουν και να δίνονται, χωρίς να θέλουν να τους δίνουν και να τους δίνονται.
– Για να αυξηθεί η αγάπη, πρέπει να την δώσεις.

Η εορτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τους ερωτευμένους



Σήμερα 13 Φεβρουαρίου, η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία, εορτάζει την Ιερή μνήμη δύο σημαντικών Αγίων της Αποστολικής εποχής, του Ακύλα και της Πρίσκιλλας. Οι δύο αυτοί Ιεροί σύζυγοι αποτελούν για την Εκκλησία μας, την αληθινή εκδοχή του ανύπαρκτου και εμπορικού «αγίου Βαλεντίνου».

Αν και δεν υφίστανται στοιχεία για το πρόσωπο του «αγίου Βαλεντίνου» και ακόμα αν και η Καθολική Εκκλησία ΔΕΝ συμπεριλαμβάνει την γιορτή στο επίσημο ημερολόγιό της, η συμβολικότατα της 14ης Φεβρουαρίου για ερωτευμένους διεθνώς, είναι δυστυχώς αναμφισβήτητη. Με απλά λόγια εορτάζεται ένας ανύπαρκτος “άγιος” καθαρά για εμπορικούς λόγους! Οι Άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα, όμως είναι οι προστάτες του Χριστιανικού ζευγαριού, είναι πραγματικά πρόσωπα και όχι ανύπαρκτα!

Παρεπόμενα της Συνόδου στην Κρήτη



Παρεπόμενα της Συνόδου στην Κρήτη 
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Με την Εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος «Προς τον Λαό», για την «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης» φαίνεται ότι πανορθοδόξως έχει κλείσει ο κύκλος των όσων συνέβησαν προ, κατά και μετά από αυτήν. Από τις 14 Αυτοκέφαλες Εκκλησίες οι τέσσερις (Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας), οι οποίες δεν συμμετέσχον στη Σύνοδο της Κρήτης, δήλωσαν ότι δεν δεσμεύονται από τις αποφάσεις Της. 

Από τις υπόλοιπες δέκα οι Εκκλησίες Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων, Σερβίας, Ρουμανίας, Πολωνίας και Τσεχίας κρατούν μια διακριτικά αδιάφορη στάση, για τους δικούς της λόγους η κάθε μία. Η Εκκλησία της Αλβανίας και ιδιαιτέρως η Εκκλησία της Κύπρου υποστηρίζουν με θέρμη τις απόψεις του Φαναρίου, το οποίο έχει αποδυθεί σε μια προσπάθεια να πείσει τους πιστούς, ότι η Σύνοδος στην Κρήτη ήταν πετυχημένη και ισάξια των Οικουμενικών Συνόδων...

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ



Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ. 

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ 
ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 

1. Ἀπαγορευμένη καὶ ἐπιτρεπόμενη ἀποτείχιση 

Τὸν τελευταῖο καιρὸ γίνεται συχνὰ λόγος γιὰ «ἀποτείχιση» καὶ «ἀποτειχισμέ-νους» πιστούς, μὲ συχνὴ ἐπίσης καὶ μᾶλλον σκόπιμη παρανόηση τοῦ ἐννοιολογι-κοῦ περιεχομένου αὐτῶν τῶν λέξεων. Τὸ οὐσιαστικὸ ἀποτείχισις παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ἀποτειχίζω, τὸ ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὰ Λεξικὰ σημαίνει: ὀχυρώνω, ἀποκλείω διὰ τείχους, ἐγείρω μεσότοιχον. Ἑπομένως καὶ ἡ λέξη «ἀποτείχισις» σημαίνει: ἀποκλεισμὸς διὰ τείχους, ὀχύρωσις. Τὸ δὲ τεῖχος ποὺ ὑψώνει κανεὶς γιὰ νὰ ἀμυνθεῖ καλεῖται ἀποτείχισμα. 

Η ΛΑΥΡΑ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ ΠΡΟΣΜΕΤΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΥΝΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ



Η ΛΑΥΡΑ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ ΠΡΟΣΜΕΤΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΥΝΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου 
_____________________ 

Η Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, γνωστή ως Πετσέρσκαγια Λαύρα, προσμετρά στην ιστορία της πολλές επιδρομές από αλλοθρήσκους και αλλοδόξους. Ανάμεσα σ’ αυτές σημειώνομε την επιδρομή των Μογγόλων (1240), την επιδρομή από τους Χάνους των Τατάρων (1399) και την πυρπόλησή της από αυτούς (1484). Σε αυτές πρέπει να προσμετρήσομε και τη διαχρονική ουνιτική μάνητα, η οποία ούτε στις μέρες μας δεν εξέλιπε. 

Θα σταθούμε στο ουνίτικο ‘’ενδιαφέρον’’ του ‘’άλλου πνεύμονος’’, κατά την οικουμενιστική ‘’ορολογία’’, για τη Μονή της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου. Πολύ ορθά το Πατριαρχείο Μόσχας χαρακτήρισε την ουνία ως ‘’αιμορραγούσα πληγή’’.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Τά «σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν»



Τά «σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν»
τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Στήν ἀναφορά τῆς θείας Λειτουργίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου γίνεται λόγος γιά τά «σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν». Ὁ Μέγας Βασίλειος μεταξύ τῶν ἄλλων προσεύχεται στόν Θεό: «Παῦσον τά σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν».

Μερικοί σύγχρονοι θεολόγοι, γιά νά δικαιολογήσουν τόν ὅρο Ἐκκλησία καί γιά τούς ἑτεροδόξους, ἐπικαλοῦνται καί τήν φράση αὐτή καί ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Μέγας Βασίλειος ὀνομάζει Ἐκκλησίες καί τίς κοινότητες τῶν αἱρετικῶν, ὁπότε αὐτό, ὅπως ἰσχυρίζονται, δίδει τό δικαίωμα νά ὀνομάζουν ὅλους τούς Χριστιανούς ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ὅτι ἀνήκουν σέ Ἐκκλησίες.

Αὐτό ἐκ πρώτης ὄψεως εἶναι λογικοφανές, ἀλλά ἐάν ἀναλύση κανείς τό θέμα θά διαπιστώση ὅτι τέτοιες ἑρμηνευετικές ἀποδόσεις στόν Μέγα Βασίλειο εἶναι ἐσφαλμένες.

Η ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ ΣΥΜΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΟΝ π. ΘΕΟΔΩΡΟΝ ΖΗΣΗΝ



Η ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ
ΣΥΜΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΟΝ π. ΘΕΟΔΩΡΟΝ ΖΗΣΗΝ

Μέ μεγάλη πικρία καί λύπη ἡ «ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ» πληροφορήθηκε τήν ἀπό 10.12.2016 «νουθετήρια», ἐπιτιμητική καί «πατρική» Ἐπιστολή τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου πρός τόν Ὁμότιμο Καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Θεόδωρο Ζήση, ὁ οποῖος κατηγορεῖται, ὅτι μέ τίς ὁμιλίες του προκαλεῖ «πνευματικήν σύγχυσιν καί διάστασιν τῶν συνειδήσεων τῶν πιστῶν τοῦ πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης».

Ὅπως διαπιστώνεται ὅμως, οἱ διατυπούμενες στήν μητροπολιτική ἐπιστολή ἐναντίον τοῦ π. Θεοδώρου κατηγορίες εἶναι ἐκκλησιολογικά ἀστήρικτες καί θεολογικά ἀβάσιμες καί γι’ αὐτό δέν ἀντέχουν σέ ὁποιαδήποτε κριτική. Αὐτό ἀποδεικνύει κατάφωρα ἡ ἀπό 1.2.2017 ἀπαντητική Ἐπιστολή τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, ὁ ὁποῖος μέ ἔντονο ἀπολογητικό τόνο, ἀλλά καί πληρέστατη ἐπιχειρηματολογία καταδεικνύει τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων καί τό ἀθεμελίωτο τῶν ἐναντίον του αἰτιάσεων.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟ 4ο ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ‘’ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ’’



ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟ 4ο ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ‘’ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ’’ 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου 
__________________ 

Στο Κείμενο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ‘’Προς το Λαό’’, στο 4ο σημείο, αναφέρεται το εξής : «Η Ορθόδοξη Εκκλησία εκφράζει την ενότητα και την καθολικότητα Της δια των Ιερών Μυστηρίων. Η συνοδικότητα υπηρετεί την ενότητα και διαπνέει την οργάνωση της Εκκλησίας, τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις Της και καθορίζει την πορεία Της». 

Η αλήθεια είναι καθοριστικό στοιχείο της Εκκλησιαστικής ενότητας. Δεν νοείται Εκκλησιαστική ενότητα χωρίς την εν αληθεία ενότητα. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει : ‘’Το μεν γαρ ομόγνωμον και ομόθρονον». «Εν τη Εκκλησία υπάρχει η θεανθρωπίνη φιλοσοφία της καθολικής ενότητος (πανενότητος) και η θεανθρωπίνη αίσθησις αυτής», λέγει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

‘’ΤΑΣ ΔΥΟ ΑΙΤΙΑΣ’’




‘’ΤΑΣ ΔΥΟ ΑΙΤΙΑΣ’’ 
Του Β. Χαραλάμπους 

Αντικρύ στην τοιχογραφία 
της του Ασώτου επιστροφής 
στου Αγίου Αθανασίου τη Λαύρα 
συλλογιέμαι «τας δύο αιτίας» 
«τας ανοιχτάς του Πατρός αγκάλας» 
της επιστροφής το πρωτανώφλι 
και «την δευτέραν αιτίαν εκείνην» 
τον λόγον εκείνον 
«αναστάς πορεύσομαι προς τον Πατέρα μου». 

Κι όταν τανάπαλιν το σκόνταμμα 
και τ΄ άλλο ροβόλημα 
τις δύο ετούτες αιτίες 
επίμονα θ’αναθυμούμαι. 

Νηστεύει αυτός που τρώει δυο πιάτα ανάλαδη φασολάδα ή αυτός που τρώει ένα αυγό σφικτό;



Ρώτησε κάποιος τον πατέρα Επιφάνιο, ποιος νηστεύει καλύτερα, σε περίοδο νηστείας, αυτός που τρώει δυο πιάτα ανάλαδη φασολάδα, χαλβά κ.λπ., ή αυτός που τρώει ένα αυγό σφικτό;

Χωρίς περιστροφές ο Γέροντας Επιφάνιος απάντησε:

-Ο πρώτος! Ο δεύτερος κάνει απλώς δίαιτα. Και το αιτιολογούσε:

-Η νηστεία έχει δύο στόχους: την άσκηση εγκρατείας στο σώμα δια του περιορισμού των πλούσιων σε θρεπτικές ουσίες τροφών, και τη συμμόρφωση στις εντολές της Εκκλησίας, που αποτελεί άσκηση για την ψυχή.

Αυτός ο οποίος τρώει ένα αυγό σε περίοδο νηστείας, χωρίς να υπάρχουν λόγοι υγείας, οπωσδήποτε αθετεί την εντολή της Εκκλησίας.

Ποιά τα έθιμα της αποκριάς; Από που προέρχεται η λέξη καρνάβαλοι;



Το Τριώδιο, που είναι και η περίοδος της Αποκριάς, διαρκεί 3 εβδομάδες και προηγείται της Μεγάλης Σαρακοστής , που ακολουθεί.

Η πρώτη εβδομάδα της αποκριάς λέγεται προφωνή ή προφωνέσιμη, επειδή, σε παλιότερα χρόνια κάποιος από ένα μέρος ψηλό προφωνούσε, δηλαδή διαλαλούσε ότι αρχίζει η περίοδος της Αποκριάς. Η δεύτερη εβδομάδα λέγεται κρεατινή ή ολόκριγια, επειδή κατά τη διάρκειά της δε νηστεύουμε. Τέλος, η τρίτη εβδομάδα λέγεται τυρινή, επειδή κατά τη διάρκειά της, το κύριο καρύκευμα των φαγητών είναι το τυρί.

Η αρχή του Τριωδίου, ήτοι και της αποκριάς, γίνεται κυρίως αισθητή την Πέμπτη της Κρεατινής, τη λεγόμενη Τσικνοπέμπτη. Είναι η ημέρα που καθένας «θα τσικνώσει τη γωνιά του», όπως λένε, δηλαδή κάτι θα ψήσει και η τσίκνα από το ψημένο κρέας, χοιρινό ή άλλο θα μοσχοβολήσει τον αέρα.

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Οι Χριστιανοί είναι η ψυχή του κόσμου



Οι Χριστιανοί δεν διακρίνονται από τους άλλους ανθρώπους ούτε στη χώρα που ζουν ούτε στη γλώσσα ούτε στις συνήθειες. Διότι ούτε σε πόλεις ιδιαίτερες κατοικούν, ούτε διάλεκτο ξεχωριστή χρησιμοποιούν, ούτε επίσημο βίο ακολουθούν. Και βέβαια η διδασκαλία τους δεν έχει επινοηθεί με σκέψεις και προσπάθειες πολυάσχολων ανθρώπων, ούτε προβάλλουν αυτοί θεωρία ανθρώπινη, όπως μερικοί άλλοι. Κι ενώ κατοικούν σε ελληνικές και ξένες πόλεις, όπως έτυχε ο καθένας, και ακολουθούν τα εγχώρια έθιμα και στην ενδυμασία και στη διατροφή και γενικά στη ζωή τους, παρουσιάζουν ομολογουμένως θαυμαστή και παράξενη τη στάση ζωής τους. Κατοικούν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, αλλά ως προσωρινοί· μετέχουν σε όλα ως πολίτες, και όλα τα υπομένουν σαν ξένοι· κάθε ξενική γη είναι πατρίδα τους, και κάθε πατρίδα τούς είναι ξένη. Παντρεύονται όπως όλοι, τεκνογονούν, αλλά δεν εγκαταλείπουν τα παιδιά τους. Παραθέτουν τράπεζα κοινή, αλλά όμως όχι πρόστυχη. Περιβάλλονται από σάρκα, αλλά όμως δε ζουν σαρκικά. Ζουν στη γη, αλλά πολιτεύονται στον ουρανό.

Ανθρωπαρέσκεια...



Αδελφός είπε στον αββά Ποιμένα:
- "Εάν δώσω στον αδελφό μου λίγο ψωμί ή κάτι άλλο, οι δαίμονες μολύνουν την πράξη αυτή σαν να γίνεται από ανθρωπαρέσκεια".
Απαντά ο Γέροντας:
- "Κι αν ακόμη γίνεται από ανθρωπαρέσκεια, εμείς θα δώσουμε στον αδελφό ό,τι χρειάζεται".
Και του είπε την εξής παραβολή:
- "Δυο άνθρωποι ήσαν γεωργοί και κατοικούσαν στην ίδια πόλη. Ο ένας απ΄αυτούς έσπειρε και είχε λίγη σοδειά και ακάθαρτη.
Ο άλλος αμέλησε και δεν έσπειρε, γι΄αυτό δεν είχε καθόλου σοδειά. Αν έπεφτε πείνα, ποιος από τους δυο θα είχε να ζήσει;"
- "Αυτός που έβγαλε τη λίγη και ακάθαρτη σοδειά" αποκρίθηκε ο αδελφός.
- "Έτσι λοιπόν κι εμείς -λέει ο Γέροντας- ας σπέρνουμε λίγα, έστω και ακάθαρτα, για να μην πεθάνουμε από την πείνα".

«Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του»



«Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, 
τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του»

Ἅγ. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του.Ἕνα αὐγό σπάει καί ἀπό ὕψος 30 πόντων. Ὅμως ἕνας βράχος πρέπει νά ἀνέβει πολύ ὑψηλά καί νά πέσει, γιά νά συντριβεῖ.
Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει πολύ σκληρή καρδιά, θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά πετύχει κάποια πράγματα: Νά ἀνέβει ψηλά καί κατόπιν νά πέσει βαρύγδουπα γιά νά συντριβεῖ, νά μαλακώσει, νά σπάσει. Ὅμως ὁ μαλακός ἄνθρωπος, ὁ εὐαίσθητος, ὁ πονόψυχος μπορεῖ νά μήν ἔχει μεγάλες κοσμικές ἐπιτυχίες, νά βρίσκει ὅλο ἐμπόδια, αὐτό ὅμως τόν προστατεύει ἀπό μεγάλες πτώσεις, τίς ὁποῖες ἡ εὐαίσθητη καρδιά του δέν θά ἀντέξει.
Νά λοιπόν, πού τά ἐμπόδια στή ζωή μας εἶναι ἡ προστασία μας καί ὄχι ἡ κατάρα μας καί ἡ δοκιμασία μας.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Ο Δαρβίνος, η επιστήμη και ο Χριστιανισμός



Ο Δαρβίνος, η επιστήμη και ο Χριστιανισμός 
Μελέτη Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 
Χημικού, Δημοσιογράφου και Συγγραφέα 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 

Ο ολοκληρωτισμός κατέρρευσε στην Ευρώπη και γενικότερα πριν από 28 χρόνια και μετά από 72 χρόνια, που επεκράτησαν οι μπολσεβίκοι στη Ρωσία. Όμως κάποια χαρακτηριστικά του εξακολουθούν να υπάρχουν, με άλλη μορφή, θυμίζοντας τη δυστοπία του Όργουελ. Η νοοτροπία, που κυριαρχεί σε μεγάλο μέρος της Δύσης σήμερα, επιδιώκει να επιβάλλει στους πολίτες να πιστέψουν ότι 2+2=5, ότι η ελευθερία είναι σκλαβιά, πως η άγνοια είναι δύναμη, και πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι αλλά κάποιες ομάδες από αυτές είναι «πιο ίσες». Αυτή η νοοτροπία θέλει να μας πείσει ότι το παρά φύση είναι φυσιολογικό, ότι η δολοφονία είναι αξιοπρέπεια και απόδειξη ισότητας των δύο φύλων, ότι η εξάρτηση από τα πάθη είναι ελευθερία, ενώ ο αγώνας για ανεξαρτησία από αυτά είναι σκλαβιά...

Αγιος Γέροντας Πορφύριος: Και στην Ομόνοια μπορεί ν’αγιάσει κανείς, αν το θέλει



Γέροντας Πορφύριος

Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας.
Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν’ αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε Άγιοι.

Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.

Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις.