Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Οι καθηγητές καταδικάζουν τις αλλαγές στην σχολική ιστορία



Η ιστορία ενός ψηφίσματος

Του Τάσου Χατζηαναστασίου* 

Το 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ δεν κατάφερε να καταλήξει σε καμία ουσιαστική απόφαση για τα ζητήματα της εκπαίδευσης, ακόμη και για τα πιο επίκαιρα και επείγοντα για τον κλάδο και την κοινωνία. Αυτό αποτελεί ένα μοναδικό κατόρθωμα που οφείλεται κυρίως στην παρελκυστική τακτική της παράταξης που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην απροθυμία της ΔΑΚΕ, στην ακαμψία και απροθυμία των κομματικών παρατάξεων όπως και στην ακατάσχετη διαδικασιολογία που ευδοκιμεί στον συνδικαλισμό της Μεταπολίτευσης.
Οι Ανεξάρτητες Ενωτικές Κινήσεις είχαν εξαρχής θέση ως μέγιστο στόχο τους την ψήφιση ψηφισμάτων με την απαραίτητη συναίνεση της πλειοψηφίας των συνέδρων. Και πράγματι πέτυχαν να εξασφαλίσουν την μέγιστη δυνατή συναίνεση για μία σειρά από ζητήματα όταν αυτά συζητήθηκαν στην Επιτροπή Τύπου, διαπαραταξιακή επιτροπή, αρμόδια για την συζήτηση των ψηφισμάτων προκειμένου αυτά να τεθούν προς ψήφιση στην ολομέλεια του συνεδρίου.
Ένα από αυτά αφορούσε την απόσυρση του νέου Σχεδίου Αναλυτικών Προγραμμάτων για το μάθημα της Ιστορίας στην Υποχρεωτική Εκπαίδευση που συνέταξε το Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Το αίτημα
Το ψήφισμα αρχικά είχε ως εξής:
«Το 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ ζητά από το ΙΕΠ την απόσυρση του Σχεδίου Αναλυτικών Προγραμμάτων για το μάθημα της Ιστορίας στην Υποχρεωτική Εκπαίδευση για τους εξής λόγους:
– καταργεί την Ιστορία ως διακριτό επιστημονικό αντικείμενο μετατρέποντάς το σε διαθεματικό αντικείμενο χωρίς συγκεκριμένη ύλη, τρόπο αξιολόγησης και διδακτική μεθοδολογία όπως περίπου επιχειρείται να συμβεί με όλα τα διδακτικά αντικείμενα ώστε να μπορούν να διδάσκονται από περισσότερες ειδικότητες.
– εισάγει από το παράθυρο το τετραετές Γυμνάσιο αφού το πρόγραμμα αφορά την Υποχρεωτική Εκπαίδευση και ολοκληρώνεται στην Α΄ Λυκείου
– περιορίζει συνειδητά την ιστορική γνώση στο όνομα της καταπολέμησης της αποστήθισης
– υπονομεύει την δυνατότητα των παιδιών να αποκτήσουν γενική ιστορική παιδεία και άποψη για τα επίκαιρα προβλήματα που απασχολούν την Ελλάδα και τον σύγχρονο κόσμο
– αντικαθιστά τον προ πολλού ξεπερασμένο φρονηματισμό με έναν νέο φρονηματισμό που εξυπηρετεί την αποδοχή του καθεστώτος επιτροπείας της χώρας
Το 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ προτείνει την εφαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων για το μάθημα της Ιστορίας που είχαν εκπονηθεί το 2014-2015 με την συμμετοχή ειδικών επιστημόνων από όλες τις ιστορικές περιόδους συνθετικά από όλες τις απόψεις και χωρίς καμία εξήγηση έμειναν αναξιοποίητα.»
Μετά από διαβουλεύσεις, ΑΡΕΝ (πρόσκειται στην ΛΑΕ), ΠΑΜΕ και ΔΑΚΕ ζήτησαν και έγινε δεχτό να μην αιτούμαστε την εφαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων του 2015. Επίσης έγιναν δεχτές δύο προσθήκες, μία από το ΠΑΜΕ και μία από τις Παρεμβάσεις (εξωκοινοβουλευτική αριστερά). Η πρώτη αφορούσε το θέμα των ταυτοτήτων καθώς επιχειρείται η συλλογική μας ταυτότητα να αποδομηθεί προς όφελος πολλών επιμέρους ή και ατομικών ταυτοτήτων. Η δεύτερη ήταν πιο ορθόδοξη μαρξιστικά και αφορούσε την επισήμανση ότι η Ιστορία μέσα από τους νόμους της οδηγεί σε κατανόηση του παρόντος. Πρέπει να ομολογήσω ότι το ΠΑΜΕ ήταν πολύ πιο προχωρημένο ιδεολογικά από τις Παρεμβάσεις σε αυτό το σημείο.
Το ψήφισμα στήριξαν όλες οι παρατάξεις εκτός των ΣΥΝΕΚ, που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ και εάν το είχαν επιτρέψει οι τακτικισμοί των ΣΥΝΕΚ θα είχε περάσει με μεγάλη πλειοψηφία στο συνέδριο. Έτσι, απετράπη η καταγραφή της πραγματικότητας ότι πρόκειται για ένα Σχέδιο που έχει απονομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών. Έστω κι έτσι όμως αυτό αποτελεί μία ηθική έστω νίκη και θα πρέπει να αναδειχθεί.
*Αντιπρόσωπος στο 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ με τις Ανεξάρτητες Ενωτικές Κινήσεις από την Αργολίδα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου