Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017

«Μετάνοια, όπως την έμαθα από σύγχρονους Αγίους και Γεροντάδες»


Είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε από κοντά, αρκετούς από τους σύγχρονους Αγίους και Γεροντάδες, στην περίοδο που ανιχνεύαμε τον δρόμο για την Πνευματική Ζωή.
Ποιος είναι στην πράξη, ο δρόμος της Θεραπείας από τις αμαρτίες και τα πάθη μας, ώστε να ζητούμε την Αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον μας;Ακούσαμε και διαβάσαμε, ότι για να Αγαπήσουμε τον Θεό εξ όλης της καρδίας θα πρέπει να  περάσουμε από την Κάθαρση, στο Φωτισμό και τη Θέωση, όπως διδάσκει το Ευαγγέλιο, οι Άγιοι Πατέρες και η Ιερά Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.Διαβάσαμε πολλούς βίους Αγίων, αλλά είχαμε ανάγκη, να διδαχτούμε και από τους Σύγχρονους Αγίους Πατέρες που τότε ήταν ακουστοί:

Μπορεί, Γέροντα, να είναι και επικίνδυνο να επιδιώκη κανείς να συνηθίση να λέη την ευχή;



Μπορεί, Γέροντα, να είναι και επικίνδυνο να επιδιώκη κανείς να συνηθίση να λέη την ευχή;
– Επικίνδυνο είναι, όταν κανείς εγκαταλείπη την παρακολούθηση του εαυτού του και ασχολήται με την ευχή σαν να είναι κάτι της μόδας. Αυτός μπορεί να αποκτήση την συνήθεια της ευχής, αλλά μέσα του θα ζη ο παλαιός άνθρωπος, και υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήση πλάνη. Θυμάμαι, όταν ήμουν στο Σανατόριο, νοσηλευόταν εκεί ένας μοναχός που είχε συνηθίσει να λέη την ευχή. Έκλεινε τα μάτια του και έλεγε συνέχεια: «Κύριε Ιησού Χριστέ...», «Κύριε Ιησού Χριστέ…». Μία επισκέπτρια που τον είδε, άρχισε να σταυροκοπιέται. «Ώ, είπε, κοντά σε άγιο βρισκόμαστε!». Μια μέρα όμως αυτός ο μοναχός μου είπε: «Τον τάδε και τον τάδε τους ήλεγξα. Έγραψα γράμμα και στον τάδε Δεσπότη και στον τάδε, να αλλάξουν μυαλά, κι εγώ θα είμαι στο πλευρό τους».
«Για στάσου, βρέ αδελφέ, του λέω. Αγράμματος είσαι, φυματίωση έχεις, που στηρίζεσαι και μιλάς έτσι;». Και τί μου απαντά! «Ένας‐δυό αν υπήρχαν σαν κι εμένα, θα είχε σωθή ο κόσμος!».
Αν δεν ήταν καλά στο μυαλό, θα ήταν δικαιολογημένος· αλλά το μυαλό του ήταν εντάξει. Επειδή ζόριζε τον εαυτό του και έλεγε συνέχεια την ευχή, του έμεινε η συνήθεια και μετά κάθε λογισμός που του ερχόταν νόμιζε ότι ήταν από τον Θεό. Έτσι έφθασε στο σημείο να πιστεύη ότι σαν αυτόν δεν υπήρχε κανένας άλλος στον κόσμο,

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

Έναρξη της Διεθνούς Διάσκεψης για Ειρηνική Συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή (ΦΩΤΟ)



Με υψηλού επιπέδου συμμετοχές άνοιξε σήμερα τις πύλες της η Διεθνής Διάσκεψη για τον «Θρησκευτικό και Πολιτιστικό Πλουραλισμό και την Ειρηνική Συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή».

Να αναφερθεί ότι για δεύτερη φορά η Αθήνα γίνεται η γέφυρα Ανατολής και Δύσης.

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, η οποία ξεκίνησε ως στοίχημα πριν από δύο χρόνια και εφέτος παίρνει θεσμικό χαρακτήρα, καθιστώντας την Ελλάδα βήμα ειλικρινούς και ανοιχτού διαλόγου, καθώς και ουσιαστικής προσέγγισης μεταξύ των συμμετεχόντων στην προσπάθεια της υπεράσπισης του θρησκευτικού και πολιτιστικού πλουραλισμού στη Μ. Ανατολή και της προώθησης κουλτούρας διαλόγου και συναίνεσης.

Αρχιεπίσκοπος: ''Μονόδρομος η αρμονική συνύπαρξη σε έναν ραγδαία μεταβαλλόμενο κόσμο''



Μονόδρομο για μια αρμονική συνύπαρξη σε έναν ραγδαία μεταβαλλόμενο κόσμο, χαρακτήρισε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος την παύση των πολεμικών συρράξεων, των εχθροπραξιών και την άμεση ειρήνευση, από το βήμα της 2ης Διεθνούς Διασκέψεως Αθηνών για τον «Θρησκευτικό και Πολιτιστικό Πλουραλισμό και την Ειρηνική Συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή», όπου απηύθυνε χαιρετισμό. «Διά τον λόγο αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν θα πάψει να εργάζεται και να δέεται υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου» τόνισε.

Είπε ακόμη: «Η εγγύτητα της χώρας μας με την περιοχή της Μέσης Ανατολής, καθώς και η εκεί δραστηριοποίηση των Ελληνορθοδόξων Εκκλησιών, με μακραίωνη ιστορία, καθιστούν τον διαθρησκειακό διάλογο μεταξύ Χριστιανών, Μουσουλμάνων και Εβραίων ιδιαίτερο πεδίον ενδιαφέροντος για την ελληνική εξωτερική πολιτική και μάλιστα σε μια εποχή που αποκτούν επικαιρότητα τα θέματα προστασίας των δικαιωμάτων θρησκευτικών μειονοτήτων, ιδίως στην Μέση Ανατολή»

Όταν το παρελθόν παιδεύει…Η παιδαγωγική διάσταση του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου (Αθ. Γκότοβος)

Όταν το παρελθόν παιδεύει…Η παιδαγωγική διάσταση του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου
 Του Αθανάσιου Γκότοβου* από την ιστοσελίδα huffingtonpost.gr

Θεωρητικά ο οπαδός ενός πρωτόγονου ωφελιμισμού θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς αφορά το παρόν ή το μέλλον και ότι γνώσεις γύρω από το παρελθόν και την εξέλιξή του είναι απώλεια πολύτιμου για άλλα πεδία μάθησης χρόνου. Δεν είναι, άλλωστε, λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η παιδεία πρέπει να οδηγεί σε κάτι πρακτικό, σε χειροπιαστές δεξιότητες. Ότι πρέπει να έχει εφαρμογές στην καθημερινότητα, να είναι χρηστική και να λειτουργεί ως εργαλείο «επίλυσης προβλημάτων».
Δεν είναι, επίσης, δύσκολο να φανταστεί κανείς α-ιστορικούς (ή ανιστόρητους) ανθρώπους, πολίτες που ούτε γνωρίζουν, αλλά ούτε και ενδιαφέρονται ή επιθυμούν να μάθουν ποιο ήταν το παρελθόν, και που αισθάνονται πολύ άνετα με την κατάσταση αυτή. Τουλάχιστον τόσο άνετα, όσο και εκείνοι που δεν μπορούν να λύσουν εξισώσεις, επειδή δεν είναι μαθηματικοί ή δεν μπορούν να διαβάσουν Θουκυδίδη από το πρωτότυπο, διότι δεν είναι φιλόλογοι.

Αρχαιοελληνική και χριστιανική θεώρηση του θανάτου


Γιώργος Κρανιδιώτης
Η αρχαιοελληνική και η χριστιανική θεώρηση της επίγειας ζωής, του θανάτου και της μεταθανάτιας κατάστασης του ανθρώπου παρουσιάζουν, κατ΄ αρχήν, θεμελιώδεις διαφορές. Εν τούτοις, από τη μεταξύ τους διαλεκτική σχέση, προέκυψαν, στην πορεία του χρόνου, βασικές αντιλήψεις, που διεπότισαν το Δυτικό άνθρωπο.
Στη ραψωδία λ της ομηρικής Ὀδύσσειας, την ονομαστή Νέκυια, αναφαίνονται τα βασικά στοιχεία που συγκροτούν το αρχαιοελληνικό κοσμοείδωλο. Ο Άδης είναι ένας ἀτερπὴς (λυπηρός) χῶρος[1]ένας ἠερόεις (σκοτεινός) ζόφος[2]όπου οι ψυχές των νεκρών κατοικούν ως εἴδωλα[3] (φαντάσματα), εἴκελα σκιῇ ἢ καὶ ὀνείρῳ[4] (ομοιώματα σκιάς ή ονείρου). Ο Αχιλλέας, στους παρηγορητικούς λόγους του Οδυσσέα, απαντά: «βουλοίμην κ’ ἐπάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ, ἀνδρὶ παρ’ ἀκλήρῳ, ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη, ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν»[5] (μετάφραση: «θα προτιμούσα να είμαι πάνω στη γη και να δουλεύω με μισθό σε άλλον, άνδρα άκληρο, που να μην έχει μεγάλο βιος, παρά να βασιλεύω σε όλους τους αφανισμένους νεκρούς»).

Δημεύεται περιουσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου



Δημεύεται περιουσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων 
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Το κράτος του Ισραήλ και οι φανατικοί σιωνιστές έποικοι απειλούν την ακεραιότητα και την ακίνητη περιουσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, στις 23 Οκτωβρίου 2017, συνάντησε στο Βατικανό τον Πάπα. Σύμφωνα με το ανακοινωθέν του Πατριαρχείου η συνάντηση είχε σκοπό να τον ενημερώσει επί του σοβαρότατου προβλήματος, που προέκυψε για το Πατριαρχείο και για όλες τις χριστιανικές ομολογίες, όσες βρίσκονται στα Ιεροσόλυμα. 

ΠΩΣ Η ΚΑΜΠΑΛΑ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: ΑΠΟ ΤΟ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ Ή ΠΩΣ ΧΑΘΗΚΕ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

C.D.Friedrich, Τοπίο με  Κουκουβάγια,
Τάφος και Φέρετρο.
Ρομαντισμός ονομάστηκε εκείνο το καλλιτεχνικό και φιλοσοφικό ρεύμα που ξεκίνησε από τη Γερμανία του 18ου αιώνα και μετά διαδόθηκε στην Αγγλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Οι πιο γνωστοί εκπρόσωποι του Ρομαντισμού υπήρξαν ο Νοβάλις, ο Φρήντριχ Χαίλντερλιν, ο Φρήντριχ Σίλερ, ο  Γκαίτε, ο Λόρδος Βύρων κλπ. Ο Isaiah Berlin γράφει το εξής για το ρεύμα αυτό:  «Η σπουδαιότητα του ρομαντισμού έγκειται στο γεγονός ότι είναι το μεγαλύτερο πρόσφατο κίνημα που μετέβαλε άρδην τη ζωή και τη σκέψη του Δυτικού Κόσμου. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη στροφή που σημειώθηκε ποτέ στη συνείδηση της Δύσης». Πως μπορούν να περιγραφούν οι φαινομενικές εκδηλώσεις του ρομαντισμού; «…είναι το πρωτόγονο και το ανεπιτήδευτο, είναι η νιότη και ο συναρπαστικός τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη ζωή ο φυσικός άνθρωπος• είναι όμως και ωχρότητα, πυρετός, αρρώστια, παρακμή (…) Είναι το παράξενο, το εξωτικό, το γκροτέσκο, το μυστηριώδες, το υπερφυσικό, τα ερείπια, τα μαγεμένα κάστρα, είναι η διάχυση μέσα στο αιώνιο συμπαντικό πνεύμα.»



Ο Ρομαντισμός χτύπησε το Δυτικό Πολιτισμό σε δύο βασικά επίπεδα:

Η επιστήμη της συγχώρεσης από τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη…



Μορφωμένος άνθρωπος ο κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε ορθολογιστικά. Είχε αναπτύξει το νου και όχι την καρδιά. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχωρήσει εύκολα τους άλλους. Ειδικά αυτούς που έβλεπε κατώτερους και εμπαθείς. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ιάκωβο, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις περισσότερες. Αλλά και οι απαντήσεις σοφές και αποκαλυπτικές.

Ρώτησε τον Γέροντα για το σοβαρό (το σοβαρότερο;) θέμα της συγχωρήσεως των άλλων ανθρώπων, που δυσκολευόταν να το κατανοήσει:

— Αφού βλέπω καθαρά και ολοφάνερα τον άλλον να αμαρτάνει, πως να τον συγχωρήσω; Δεν έχω δίκιο;

— Όλους μας βλέπει ο Θεός αδιάκοπα και ξέρει καθαρά και ολοφάνερα ότι αμαρτάνουμε. Γιατί μας συγχωρεί και μας ανέχεται και μας περιμένει να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε άφεση αμαρτιών;

Ἅγιος Παΐσιος: "Διά τὸ θέμα τῶν συζυγικῶν σχέσεων δὲν μποροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ μποῦν σὲ ἕνα καλούπι"



Λόγοι Ἁγίου Παϊσίου γιὰ τὴν ἐγκράτεια τῶν ἐγγάμων 

Διά τὸ θέμα τῶν συζυγικῶν σχέσεων τῶν ἐγγάμων ἱερέων, ἀλλὰ καὶ τῶν λαϊκῶν, πού μου ἀναφέρεις, ἀφοῦ δὲν καθορίζουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τὸ πὼς ἀκριβῶς, σημαίνει ὅτι εἶναι κάτι ποὺ δὲν καθορίζεται, γιατί δὲν μποροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ μποῦν σὲ ἕνα καλούπι. 
Οἱ Πατέρες τὸ ἀφήνουν στὴ διάκριση, τὸ φιλότιμο, τὴν πνευματικὴ εὐαισθησία καὶ τὴ δύναμη τοῦ καθενός. Δία νὰ γίνω πιὸ ἀντιληπτός, γράφω περιπτώσεις ἀγωνιστῶν ἐγγάμων ἱερέων καὶ λαϊκῶν ποὺ ζοῦν καὶ γνωρίζω. 
Ἐξ αὐτῶν ὑπάρχουν ἐκεῖνοι ποὺ ἦρθαν σὲ ἐπαφὴ μετὰ τὸν γάμο καὶ ἀποκτήσανε ἕνα, δύο, τρία παιδιὰ καὶ μετὰ ζοῦν ἐν παρθενία. 
Ἄλλοι ἔρχονται μία φορὰ τὸν χρόνο γιὰ τεκνογονία καὶ μετὰ ζοῦν σὰν ἀδέλφια πάλι.΄Ἄλλοι ἀπέχουν τὶς περιόδους τῶν νηστειῶν καὶ μετὰ ἔρχονται σὲ ἐπαφή.΄Ἄλλοι δὲν μποροῦν νὰ τὸ πετύχουν οὔτε αὐτό.΄Ἄλλοι μία φορὰ στὸ ἐνδιάμεσό της ἑβδομάδος, γιὰ νὰ εἶναι τρεῖς ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν θεία Κοινωνία καὶ τρεῖς μετὰ τὴν θεία Κοινωνία.΄Ἄλλοι σκοντάφτουν καὶ αὐτοῦ…

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

Αγιος Γέροντας Παΐσιος: «Το να ζούμε ορθόδοξα θέλει κόπο»



– Αν, Γέροντα, ο ακροατής ή ο αναγνώστης έχη καλή διάθεση;
– Ε, τότε αυτός έχει ήδη την θεία Χάρη, γι’ αυτό και ωφελείται. Ένας όμως που δεν έχει καλή διάθεση θα πάρη και θα εξετάση αυτά που λέει ο ιεροκήρυκας και δεν θα έχη καμιά ωφέλεια. Το να σκεφτόμαστε ορθόδοξα είναι εύκολο∙ το να ζούμε όμως ορθόδοξα θέλει κόπο.

Μια φορά ένας θεολόγος είχε κάνει μια ομιλία και είχε πει να πάνε να δώσουν αίμα, γιατί υπήρχε ανάγκη. Και πράγματι πολλοί παρακινήθηκαν και έδωσαν πολύ αίμα. Εκείνος όμως δεν έδωσε ούτε μια σταγόνα, αν και είχε… μπόλικο. Οι άλλοι τότε σκανδαλίσθηκαν.

«Εγώ, τους είπε εκείνος, με την ομιλία που έκανα και παρεκίνησα τον κόσμο να δώση αίμα, είναι σαν να έδωσα το περισσότερο αίμα»!
Έτσι ανέπαυε τον λογισμό του. Καλύτερα ήταν να μην έκανε την ομιλία και αθόρυβα να πήγαινε να δώση λίγο αίμα. Η ζωή μετράει.

Αγιος Γέροντας Παΐσιος: «Πόνος για τον άλλον»



Γέροντας Παΐσιος: Παλιά στην πατρίδα μου, στα Φάρασα, έλεγαν: «Αν έχης καμμιά δουλειά, μην την αφήνης για αύριο. Αν έχης καλό φαγητό, ασ’ το για αύριο, μήπως έρθη κανένας μουσαφίρης».

Τώρα σκέφτονται: «Να αφήσουμε την δουλειά, μήπως έρθη κανείς αύριο και μας βοηθήση. Το καλό φαγητό, ας το φάμε εμείς απόψε!».

Οι περισσότεροι σήμερα γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους. Μόνον τον εαυτό τους σκέφτονται.

Ας υποθέσουμε ότι βρέχει, γίνεται κατακλυσμός. Ή πέφτουν κεραυνοί. Ζήτημα πέντε-έξι ψυχές να θυμηθούν τους καημένους τους γεωργούς ή αυτούς που έχουν θερμοκήπια.

Δεν σκέφτεται δηλαδή τον άλλον ο άνθρωπος, δεν βγαίνει από τον εαυτό του, αλλά γυρίζει συνέχεια γύρω από τον εαυτό του.

Τὸ μουσικὸ ὑπόβαθρο τοῦ κόσμου



Εὐθυμιοπούλου Βίβιαν

Γύρω στὸ τέλος τοῦ τρίτου πρὸ Χριστοῦ αἰῶνα, στὴν Κύναιθα τῆς ὀρεινῆς Ἀρκαδίας ἡ ἐγκληματικὴ δραστηριότης δὲν εἶναι πλέον προνόμιο τῶν λίγων ἀποδιοπομπαίων ἐξαιρέσεων. Πρώην εὐυπόληπτοι πολῖτες μεταμορφώνονται σὲ ἀχόρταγους λῃστές, χωρὶς κἄν νὰ μποῦν στὸν κόπο νὰ τηρήσουν τὰ προσχήματα, οἱ βιασμοὶ ἀνηλίκων καὶ γυναικῶν εἶναι καθημερινοὶ καὶ τίποτε δὲν ἐμποδίζει τοὺς κατέχοντες εὐκαιριακὰ τὴν ἐξουσία νὰ δολοφονήσουν ἐν ψυχρῷ τοὺς ἀντίπαλούς τους ἀφοῦ δημεύσουν τὶς περιουσίες τους. Οἱ ὑπόλοιπες πόλεις τοῦ ἀρκαδικοῦ κοινοῦ ἔχουν γεμίσει ἀπὸ φυγάδες Κυναιθεῖς. Προσπαθοῦν νὰ γλιτώσουν ἀπὸ τὶς συνοπτικὲς διαδικασίες μιᾶς παραφορᾷς ποὺ ὅσο πιὸ ἀνεξέλεγκτη εἶναι τόσο πιὸ ἀναιτιολόγητη μοιάζει.

Καμμία στρατηγικὴ ἢ πολιτικὴ σκοπιμότης δὲν μπορεῖ νὰ ἐξηγήσει τὸ φαινόμενο. Μακριὰ ἀπὸ τοὺς μεγάλους δρόμους τῆς ἱστορίας, ποὺ πάντα δικαιολογοῦν τέτοιες παρεκτροπές, οἱ κάτοικοι τῆς μικρῆς πολιτείας, ἐγκλωβισμένοι στὰ ὑψόμετρα τῆς Ἀρκαδίας, ἔχουν γίνει ἕρμαια τῆς κακοφορμισμένης βίας.

Ἡ κατάσταση αὐτή, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Πολύβιος, τράβηξε γιὰ μιὰ δεκαετία περίπου, καὶ ἡ ἔκβασή της θυμίζει ὁμαδικὴ αὐτοκτονία.

Η απλότητα στον άνθρωπο.



ΔΙΗΓΗΣΗ ΠΟΛΥ ΩΦΕΛΙΜΗ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Του Επισκόπου Μιχαήλ Καμπουρέλλη

Διηγήθηκε ένας από τους Αγίους Πατέρες την ακόλουθη ιστορία που άκουσε στην έρημο της Θηβαϊδας. Συνέβηκε κάποτε και πέρασε από την έρημο ένας μεγάλος πνευματικός και στην αρετή περιβόητος.

Τότε πολλοί από τους Πατέρες έτρεχαν και εξομολογούντο σ’αυτόν, μεταξύ τους δε πήγε και ένας απλός και άκακος άνθρωπος βοσκός στο επάγγελμα, που δεν ήξερε τι θα πει αμαρτία, μόνη του δε επιθυμία ήταν πως να κερδίσει το παράδεισο.

Ο πνευματικός τότε του είπε να κρατεί τον ίσιο δρόμο και θα φθάσει στο παράδεισο. Άκακος όπως ήταν ερμήνευσε κατά γράμμα τα λόγια του πνευματικού και περπατώντας τρεις μέρες έφτασε σ’ένα μοναστήρι και εξομολογήθηκε στον ηγούμενο τον πόθο του.

Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ



Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Οι μεγάλες επιτυχίες του Ελληνικιύ Στρατού κατά του Μουσσολίνι από τον Οκτώβριο του 1940 μέχρι και την άνοιξη του 1941 (επιχείρηση Primavera) έλαβαν χώραν στη Βόρειο Ήπειρο, δηλαδή στην περιοχή της Αλβανίας, η οποία κατοικείται κυρίως από την Ελληνική Εθνική Κοινότητα. Πήραμε το Αργυρόκαστρο, νικήσαμε στο Τεπελένι, απελευθερώσαμε την Κορυτσά, ήσαν τα πρωτοσέλιδα των αθηναϊκών εφημερίδων που σκορπούσαν ρίγη συγκινήσεως. Οι Βορειοηπειρώτες περίμεναν με ελληνικές σημαίες τον Στρατό μας και όλοι μαζί, άνδρες και γυναίκες, μοιρολόγησαν τους νεκρούς.
Οφείλουμε πολλά στον Βοειοηπειρωτικο Ελληνισμό. Όχι μόνον για τη συνεισφορά του στη νίκη κατά της Φασιστικής Ιταλίας, αλλά και γενικότερα. Μέσα από πολλές κατακτήσεις και καταπιέσεις κράτησε την Ορθόδοξη Πίστη και, διαφύλαξε την ελληνική συνείδηση. Ακόμη κι όταν χανόταν η ελληνική γλώσσα και τη θέση της έπαιρναν διάλεκτοι, όπως τα Βλάχικα, οι Βορειοηπειρώτες παρέμεναν στενά προσηλωμένοι στο Ελληνορθόδοξο Γένος.
Σήμερα τα προβλήματα των ομοεθνών μας στην Αλβανία είναι πολλά και έρχονται να προστεθούν στο βεβαρημένο κλίμα των ελληνοαλβανικών σχέσεων.
Θυμίζω τα κυριώτερα σημεία διαφωνίας μεταξύ Αθηνών και Τιράνων.

Έθνος, πατρίδα, σημαία…



Έθνος, πατρίδα, σημαία. Αιώνια ευγνωμοσύνη στις νηπιαγωγούς και στους δασκάλους που μάς φύτεψαν αυτά τα ιδανικά, αυτά τα σύμβολα.
Και μπαίνεις στην εφηβεία και αναποδογυρίζουν όλα. Φτάνεις και σε ακρότητες, και όλα σού φταίνε. Και παθιάζεσαι και παρασύρεσαι και έντονα αισθάνεσαι.
Και μπαίνεις στα 20 και αγωνίζεσαι. Σπουδές, μέλλον, αποκατάσταση. Η Ελλάδα που αρχίζει και σε πληγώνει. Αρχίζεις και μαθαίνεις το σύστημα. Κατεβαίνεις από τα συννεφάκια. Πολιτικοί, συστημικοί, βολεμένοι. Τσαλαπατούν το έθνος, εκπορνεύουν την πατρίδα, εκμεταλλεύονται τη σημαία. Για να φτιάξουν καριέρα, όνομα, λεφτά. Τι να κάνεις; Σιωπάς. Δεν γίνεται αλλιώς…
Και να που είσαι στα 30. Ακούς καθαρότερα τώρα. Το διάγγελμα βγήκε: «Όποιος μιλάει για έθνος, πατρίδα και σημαία είναι φασίστας». Δεν σού φτάνουν οι πατριδοκάπηλοι, έχεις και τους μπουρδολόγους. Βούτυρο στο ψωμί όσων ανεγκέφαλων νομίζουν ότι ιερό χρέος του γνησίου Έλληνος είναι να χτυπάει με το κοντάρι της σημαίας όσους δεν ταιριάζουν με τη γνησιότητα. Να μιλήσεις; Να πεις τα αυτονόητα; Κι αν σε πουν οι άλλοι φασίστα; Τι να κάνεις; Σιωπάς. Δεν γίνεται αλλιώς…

Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ



Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ 
π. Δημητρίου Μπόκου 

Οι Ισραηλίτες πορεύτηκαν από την Αίγυπτο προς τη Γη της Επαγγελίας υπό την καθοδήγηση και προστασία ενός απλανούς και μοναδικού οδηγού. Μια νεφέλη υψωνόταν μπροστά τους και προπορευόταν συνεχώς επί σαράντα χρόνια δείχνοντάς τους τον δρόμο. Την ημέρα έριχνε σκιά και τους δρόσιζε από τον καύσωνα της ερήμου. Τη νύχτα γινόταν στύλος πυρός, φωτεινή νεφέλη, για να τους φέγγει. 

Η φωτεινή νεφέλη τούς προστάτευε και από κάθε κίνδυνο. Στην Ερυθρά Θάλασσα τούς έσωσε από τους Αιγυπτίους με την παρεμβολή της ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Από εκεί φώτιζε τους Εβραίους να διαβούν τη θάλασσα, που η ράβδος του Μωυσή είχε χωρίσει θαυματουργικά στα δυο, ενώ σκέπαζε με βαθειά νύχτα τους Αιγυπτίους, καθιστώντας τους ακίνδυνους για τον λαό του Θεού.

«Είχα τρεις γιους. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας μου»: Γι’ αυτό νικήσαμε…



Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.

“Γιορτάζουμε το ΟΧΙ, γιατί, αν γιορτάζαμε το ΝΑΙ, θα είχαμε κάθε μέρα γιορτή”

Aς ανασάνουμε λίγο. Μας έπνιξαν οι αναθυμιάσεις από το αποτεφρωτήριο της ιστορικής ευθανασίας, στο οποίο μας οδηγούν οι λυσασμένοι εθνομηδενιστές. Ας αρωματιστούμε από την ευωδία του ΄40.

Το 1999 από τις εξαιρετικές εκδόσεις «Γκοβόστης» μεταφράστηκε και κυκλοφορήθηκε το βιβλίο του Ιταλού στρατηγού Βισκόντι Πράσκα με τίτλο: «Εγώ εισέβαλα στην Ελλάδα» (Το βιβλίο γράφτηκε το 1946). Ο συγγραφέας του ήταν Ανώτερος Διοικητής των Ιταλικών Δυνάμεων Αλβανίας από τις 5 Ιουνίου έως τις 8 Νοεμβρίου του 1940, όταν λόγω αποτυχίας των σχεδίων του, αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Σοντού, μέχρι τότε υφυπουργό Στρατιωτικών. Το βιβλίο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, επέχει θέση ντοκουμέντου, όχι μόνο για τους απλούς φιλίστορες αναγνώστες, αλλά και για τους επίμονους ιστορικούς ερευνητές.

Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017

Το ΟΧΙ της ελευθερίας



Το ΟΧΙ της ελευθερίας
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Οι ξένοι παραξενεύονται, που οι Έλληνες εορτάζομε την αρχή του πολέμου με τους Ιταλούς και όχι την απελευθέρωσή μας από τον ναζιστή βάρβαρο κατακτητή. Εμείς νιώθουμε υπερήφανοι και μνημονεύουμε το ΟΧΙ υπέρ της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, το ΟΧΙ στη βία, στην αδικία, στην επιχείρηση επιβολής του δικαίου του ισχυροτέρου.

Το μήνυμα του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 είναι μήνυμα αγώνα για πολιτική και εθνική ελευθερία και έχει να κάνει με την πρέπουσα προσωπική στάση του κάθε Έλληνα. Εκείνη την ημέρα ήρθη στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων. Ξέχασε ιδεολογικούς και πολιτικούς φανατισμούς, εμφύλιους διχασμούς, προσωπικές φοβίες και ατομικά συμφέροντα και συνέβαλε στην αποτελεσματική προστασία της ελευθερίας του.

Από τον πόλεμο του '40. Για να μαθαίνουν και τα παιδιά όσα έζησαν οι μεγάλοι ...



Από τον πόλεμο του ’40
Για να μαθαίνουν και τα παιδιά όσα έζησαν οι μεγάλοι…
Α΄.
Ο μικρός Γιώργος Μαυράκης, απ’ το 52ο δημοτικό σχολείο Ηρακλείου Κρήτης, διηγείται για τον παππού του, που ήταν κι αυτός στον πόλεμο του 1940. Ζούσε στο Καστέλλι Πεδιάδος και όπως και οι άλλοι έπρεπε να κάνει πολλά πράγματα για να ζήσει.
Έτσι λοιπόν μια μέρα, που ο παππούς ο Κώστας μαζί με άλλους τρεις πήγαιναν να δουλέψουν στο εργοστάσιο, έπεσαν ξαφνικά σε μια ομάδα από Γερμανούς. Οι Γερμανοί νόμισαν ότι οι Έλληνες εργάτες τούς είχαν κλέψει τρόφιμα, γι’ αυτό τους συνέλαβαν. Επειδή κανένας δεν μιλούσε, τους οδήγησαν στο χώρο της εκτέλεσης.
Ο παππούς από μέσα του προσευχόταν. Οι Γερμανοί τους σταμάτησαν έξω από την εκκλησία του Άη Γιάννη του Τρεμουλιάρη. Ο αξιωματικός έβγαλε το όπλο του και σκότωσε 14 ανθρώπους. Την ώρα που έφταναν στον παππού, που δε σταμάτησε να προσεύχεται στον άγιο, ο αξιωματικός σταμάτησε. Είπε στον διερμηνέα του να τους πει να φύγουν.

Γιώργος Σαραντάρης: Ο ποιητής που έδωσε τη ζωή του για την Ελλάδα



ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΟΧΙ
Γιώργος Σαραντάρης: Ο ποιητής που έδωσε τη ζωή του για την Ελλάδα
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Στους πεσόντες κατά τον ελληνο – ιταλικό πόλεμο του 1940 – 41 συγκαταλέγεται ο Γιώργος Σαραντάρης, ο σημαντικός αυτός ποιητής και στοχαστής της δεκαετίας του 1930. Δεν πέθανε στα βουνά της Πίνδου, όπως άλλοι συστρατιώτες του. Από τις κακουχίες, βαριά άρρωστος, μεταφέρθηκε πρώτα στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο των Ιωαννίνων και μετά στην Αθήνα, όπου και απεβίωσε, στις 25 Φεβρουαρίου 1941, σε ηλικία 33 ετών.
Στη νεκρολογία για τον θάνατό του η «Καθημερινή» έγραψε, στις 2 Μαρτίου 1941:

Μια συμβουλή προς αγχωμένους…



Αν μου πει ένας – κάποιος, πως δεν έχει μείνει ούτε ένα βράδυ ξάγρυπνος κατακλυζόμενος από αγχωτικές και αγωνιώδεις σκέψεις, θα δυσκολευτώ να τον πιστέψω. Τα τελευταία χρόνια ζούμε, θαρρείς, ένα θρίλερ, μια υπεραγωνιώδη ταινία που επιφυλάσσει για όλους μας δυσάρεστες εκπλήξεις.

Ωστόσο δεν μπορεί η ζωή μας να είναι γεμάτη στρες και αγωνίες κι οι νύχτες μας άγρυπνες, γεμάτες λογισμούς και φόβους. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ξαλαφρώσουμε την ψυχή μας.

Διάβασα κάπου και σας μεταφέρω μια διδακτική ιστοριούλα.

Εν παραβολαίς…

«Ένας Χριστιανός βασανιζόταν συχνά από την έγνοια μελλοντικών δύσκολων υποθέσεων.

Πῶς ἰσορροποῦμε;



Πῶς ἰσορροποῦμε;
Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης


1) Ἀγαποῦμε τὸν Θεό.

2) Οἱ ἐλεημοσύνες, οἱ προσευχὲς καὶ οἱ νηστεῖες δὲν γίνονται ὑποκριτικὰ ἀλλὰ ἀπὸ τὴν καρδιά μας. 

3) Τὸ βλέμμα μας τὸ καθαρίζουμε ἀπὸ τὴν περιέργεια καὶ τὴν ἐπιθυμία (βλέμμα ἀθῶο)

4) Μετανοοῦμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας. 

5) Δείχνουμε ὑπομονὴ στὶς θλίψεις. 

6) Προσπαθοῦμε νὰ ξεπεράσουμε στὰ καλὰ ἔργα τοὺς δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἄλλως δὲν θὰ γευθοῦμε τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Γνωρίζουμε ἐπίσης ὅτι ἁμαρτάνοντας θὰ τιμωρηθοῦμε βαρύτερα ἀπὸ κάποιον ἄπιστο. 

7) Ἀγαποῦμε τὸν ἀδελφό μας.

8) Δὲν ὑπερηφανευόμαστε, ἀλλὰ μένουμε ταπεινοί.

Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017

Η επίσημη Ευρώπη κατά του Χριστιανισμού και υπέρ του Ισλάμ

του Παντελή Σαββίδη

Πριν από λίγες εβδομάδες, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδότησε μια έκθεση με τίτλο «Το Ισλάμ είναι και η ιστορία μας», η οποία φιλοξενήθηκε στις Βρυξέλλες. Η Isabelle Benoit, ιστορικός που βοήθησε στο σχεδιασμό της έκθεσης, δήλωσε στο AP: «Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές στους Ευρωπαίους ότι το Ισλάμ είναι μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού και ότι δεν εμφανίστηκε πρόσφατα, αλλά έχει ρίζες που ξεκινούν 13 αιώνες πριν».
«Το επίσημο ευρωπαϊκό κατεστημένο έχει στρέψει την πλάτη του στον Χριστιανισμό», έγραψε η ιστοσελίδα gatestoneinstitute.
Υπάρχει μια σειρά κινήσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο που δεν μπορούν να εξηγηθούν. Θα μπορούσε να καταλάβει κανείς την επίδειξη ενός κοσμικού πνεύματος σε μια εποχή που οι θρησκείες υποχωρούν αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται περί αυτού. Δεν υπάρχει, δηλαδή, μια αντιπαράθεση με το θρησκευτικό φαινόμενο αλλά μια επίθεση στον Χριστιανισμό και μια θετική στάση υπέρ του Ισλάμ. Και το ερώτημα είναι γιατί;

Γλῶσσα ὑπό διάλυση



Γράφει ο Σαράντος Καργάκος.

ΕΝΑ σημερινό παιδί πού θά πρωτοπάει στό σχολεῖο, ἀκόμη κι ἄν δέν ἔχει προδιδαχθεῖ κατ’ οἶκον, γνωρίζει περισσότερες ἀγγλικές παρά ἑλληνικές, ἀρχαῖες καί λόγιες, λέξεις, ἐκτός βέβαια ἀπό ἐκεῖνες πού εἶναι ἐν χρήσει καί σήμερα. Καί ὅμως μποροῦσε νά γνωρίζει πολλές, ἄν εἶχε μάθει κάποιες προσευχές. Τό «Πάτερ ἡμῶν» μπορεῖ νά γίνει ἕνα ἄριστο δεῖγμα γλωσσικῆς διδασκαλίας. Ὅμοια καί ὁ «Ἀκάθιστος Ὕμνος», πού ἦταν ἐπί 1.500 χρόνια ὁ οἱονεί ἐθνικός μας ὕμνος. Ὅμως, γιά λόγους εὐκολίας ἤ γιά λόγους κάλπικου προοδευτισμοῦ, ἀποκοπήκαμε ἀπό αὐτά, γκρεμίσαμε ὅλα τά γλωσσικά μας ὀχυρά καί μάλιστα τήν ὥρα πού ὁρμοῦσε πάνω μας τό ξένο γλωσσικό τσουνάμι. Ἡ ἀγγλοπλημμύρα ἔχει κατακλύσει τά πάντα, ἔχει εἰσορμήσει στή σκέψη καί στό στόμα τῶν παιδιῶν ἀπό τή νηπιακή τους ἡλικία. Ἡ γλῶσσα, κατά μία ἔννοια, εἶναι πατρίδα. Τήν ἀπαρνηθήκαμε καί πνευματικά ἐξοριστήκαμε ἀπό τόν ἑαυτό μας. Παραβλέψαμε τοῦτο τό ἰδιαίτερα σημαντικό, ὅτι δηλαδή ἕνας λαός πού ἀποστρέφεται τήν γλῶσσα καί τήν γραφή του, εἶναι σάν νά διαγράφει τήν ὑπογραφή του ἀπό τή Magna Carta τῆς ἀνεξαρτησίας του.

Αγιος Παΐσιος Αγιορείτης: «Ο θάνατος είναι απλώς μετάβαση από την μια ζωή στην άλλη»



«Είναι πολύ βαρύ, μετά από όσα έκανε ο Θεός για μας τους ανθρώπους, να πάμε στην κόλαση και να Τον λυπήσουμε. Ο Θεός να φυλάξη, όχι μόνον άνθρωπος αλλά ούτε πουλί να μην πάη στην κόλαση».

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει. Ο θάνατος είναι απλώς μετάβαση από την μια ζωή στην άλλη. Είναι ένας αποχωρισμός για ένα μικρό διάστημα, Όπως, όταν πάη κάποιος, ας υποθέσουμε, στο εξωτερικό για έναν χρόνο, οι δικοί του στενοχωριούνται, γιατί θα τον αποχωρισθούν για έναν χρόνο, ή αν λείψη δέκα χρόνια, έχουν στενοχώρια για τον αποχωρισμό των δέκα χρόνων, έτσι πρέπει να βλέπουν και τον αποχωρισμό από τα αγαπημένα τους πρόσωπα με τον θάνατο.

Προς κατάδικο που ρωτά για την ψευδομαρτυρία (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος)



Καταδικάστηκες στὴ φυλακή. Καὶ τώρα κάθεσαι στὸ κελὶ καὶ στὴ σιωπὴ κοσκινίζεις ὁλόκληρη τὴ ζωή σου μὲ ψιλὸ-ψιλὸ κόσκινο. Παραξενεύεσαι πῶς ὅλα ξετυλίχθηκαν σὰν ἕνα κουβάρι ὅταν κατεβαίνει τὸ βουνό!

Ἡ ζωή σου ἔρρεε ἥσυχα, μὲ προκοπὴ καὶ ἱκανοποίηση ὥσπου ψευδομαρτύρησες γιὰ τὸν ἀδελφό σου. Δικαιολογοῦσες τὸν ἑαυτό σου: Ἀδελφός μου εἶναι! Ποιὸν θὰ βοηθήσω, ἀκόμα καὶ μὲ ψευδομαρτυρία, ἂν ὄχι τὸν ἀδελφό μου; Ἔτσι κυλοῦσαν μέσα σου λανθασμένες σκέψεις, καὶ μὲ τέτοιες σκέψεις ἀμυνόσουν μπροστὰ στοὺς δικαστές. Σ’ αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα ἕνας δικαστής σοῦ ἀπάντησε ὅτι τελικὰ ὅλοι ἀδέλφια εἴμαστε καὶ ἑπομένως μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο σκέψης θὰ μπορούσαμε νὰ δικαιολογήσουμε τὰ πάντα! Μόλις τότε κατάλαβες, πὼς οἱ λάθος σκέψεις σὲ ὁδήγησαν σὲ κακὴ πράξη.

Μοῦ ἀφηγήθηκε ἕνας ψευδομάρτυρας τὴν ἑξῆς ἱστορία:

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς μιλά για τον Οικουμενισμό

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Ο Οικουμενισμός είναι κοινό όνομα για τους ψευτοχριστιανισμούς, για τις ψευτοεκκλησίες της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του βρίσκεται η καρδιά όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών με επικεφαλής τον Παπισμό. Όλοι δε αυτοί οι ψευτοχριστιανισμοί, όλες οι ψευτοεκκλησίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αίρεση δίπλα στην άλλη.

Ο σύγχρονος «διάλογος της αγάπης», ο οποίος τελείται με τη μορφή γυμνού συναισθηματισμού, είναι στην πραγματικότητα ολιγόπιστη άρνηση του σωτηριώδους αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της Αληθείας (Β’ Θεσ. 2:13), δηλαδή της μοναδικής σωτηριώδους «αγάπης της αληθείας» (Β’ Θεσ. 2:10). Η ουσία της αγάπης είναι η αλήθεια· η αγάπη ζει και υπάρχει αληθεύουσα.

Το υπερφυσικό απαιτεί πίστη και υπακοή (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)



Πριν δημιουργήσει ο Θεός αυτό τον ωραίο κόσμο και τον άνθρωπο, γνώριζε ότι ο άνθρωπος μετά θα πέσει και είχε από την αρχή τον τρόπο πώς να τον ανορθώσει μετά την πτώση. Και ο τρόπος ήταν να κατέβει στη γη ο ίδιος ο Υιός του Θεού, χωρίς όμως να χωριστεί από τον Πατέρα του, να ντυθεί πραγματικά την ανθρώπινη σάρκα, να λάβει την ανθρώπινη ψυχή, να γίνει δηλαδή πραγματικός άνθρωπος, χωρίς να παύει να είναι ταυτόχρονα και Θεός. Μ’ αυτό το σώμα και τις δυνάμεις αυτής της ανθρώπινης ψυχής να εκπληρώσει το νόμο του Θεού, πράγμα που ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορούσε να το κάνει, εξαιτίας της διαφθοράς που προκάλεσε μέσα του η αμαρτία. Να δώσει τον εαυτό του θυσία για τον άνθρωπο, να πεθάνει στην ατιμία, να αναστηθεί εκ νεκρών και να βάλει έτσι την αρχή της αναστάσεως, από το θάνατο στην αιώνια ζωή, για όλους που θα ακολουθούσαν στη συνέχεια τη δική του οδό.

Eλληνική Aρχιεπισκοπή Aμερικής



Τ​​ο ενδιαφέρον της ελλαδικής πολιτικής για την ελληνική Aρχιεπισκοπή Aμερικής ήταν πάντοτε κοντόφθαλμο, επαρχιώτικο, δηλαδή ωφελιμιστικό. Tο μεταπρατικό μας σύστημα, μηδενιστικό από ξιπασμένη επίδειξη φιλευρωπαϊσμού, ενδιαφερόταν για την Eκκλησία μόνο επειδή αυτή, εκ των πραγμάτων, εξασφάλιζε συνοχή και κάποια οργανωτική δομή στους Eλληνες τους χαμένους στην πανσπερμία των HΠA. Eνδιέφεραν οι σχέσεις με τους αμερικανικούς πολιτικούς θεσμούς και τον Λευκό Oίκο, που τις εξασφάλιζε στην ομογένεια ο ηγετικός ρόλος της ελληνικής Aρχιεπισκοπής. Συχνά η Aρχιεπισκοπή χαλιναγωγούσε και τις υπερβολές της ευκολίας των ομογενών να φανατίζονται με τις κομματικές αντιθέσεις στη γενέτειρα. Eυνοούσε τα κατά καιρούς «λόμπι» για την προώθηση των κοινών ελληνικών συμφερόντων στην αμερικανική πολιτική σκηνή.

H "Μεγάλη Εβδομάδα" του Αγίου Δημητρίου




H Mεγάλη Εβδομάς του Αγίου Δημητρίου γιορτάζεται και φέτος με λαμπρότητα, μεγαλοπρέπεια και παλλαϊκή συμμέτοχη. Η λατρευτική αυτή παράδοση μαρτυρείται σε χειρόγραφα από τον ΙΒ΄ αι. με μια πλούσια υμνογραφική παραγωγή. Στα κείμενα αυτά αναδεικνύεται η πολιουχική ιδιότητα του Μυροβλήτου και η οικουμενική αναγνώρισή του. Το γεγονός επιβεβαιώνει η αντικατάσταση της λέξεως «Θεσσαλονίκη» με την λέξη «Οικουμένη» στο Απολυτίκιο του Αγίου από τον 11ο αι. Χαρακτηριστικό των λατρευτικών ακολουθιών αυτής της περιόδου είναι η προσπάθεια εξομοίωσης με την Πασχαλινή περίοδο. Οι λόγοι είναι πολλοί. Το μαρτύριο και τα θαύματα του από τον 3ο αι. τοποθέτησαν τον Άγ. Δημήτριο υψηλά στη συνείδηση της Εκκλησίας. Συρροή πιστών στον τάφο του παρατηρείται αδιάκοπα στο διάβα των αιώνων υπομνηματίζοντας τον τάφο του Κυρίου και τον επιτάφιο της Μ. Παρασκευής. Η λόγχευση της πλευράς του υπενθυμίζει την λόγχευση του Χριστού. Τα τροπάρια δεν παραλείπουν αυτό το θέμα να το τονίζουν.

Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017

Πρωθυπουργός: Ανεκτίμητη η προσφορά της ''Αποστολής'' και της Εκκλησίας



Επίσκεψη στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παίδων (K.Δ.Α.Π.) της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων και της φιλανθρωπικής οργάνωσης της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών «Αποστολή» πραγματοποίησαν σήμερα το μεσημέρι ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος και ο Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας.

Ο Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος βρίσκεται από σήμερα το πρωί στην πόλη των Ιωαννίνων για να ομιλήσει στο Ε’ Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο, είχε σχετική επικοινωνία προς τούτο με τον Μακαριώτατο, ο οποίος έφτασε στην πρωτεύουσα της Ηπείρου αργά χθες το βράδυ.

Φωνή λαού στο Μαρούσι κατά των αλλαγών στα Θρησκευτικά



Ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στις αλλαγές στα βιβλία των Θρησκευτικών που διδάσκονται στα σχολεία φέτος μέσα από τους περιβόητους φακέλους μαθήματος πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα, με τη συμμετοχή εκατοντάδων ανθρώπων, που ανταποκρίθηκαν θετικά στο κάλεσμα της Πανελλήνιας Ενωσης Θεολόγων (ΠΕΘ). Η πορεία ξεκίνησε από το δημαρχείο του Αμαρουσίου και κατέληξε στο υπουργείο Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων. 

Βασικό αίτημα των συγκεντρωμένων και του κόσμου των δασκάλων θεολόγων είναι να αποσυρθούν οι φάκελοι των Θρησκευτικών και να επανέλθουν τα παλιά βιβλία και προγράμματα σπουδών.

Εύχομαι να βρήτε την παραδεισένια θεία κάνουλα και να πίνετε και να μεθάτε συνέχεια από το παραδεισένιο κρασί. Αμήν! Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου


– Γέροντα, φοβάμαι μήπως δεν σωθώ.
– Μη φοβάσαι· μαζί θα πάμε επάνω.
Μόνο να πής στην Γερόντισσα να μας δώση δύο μεγάλα μπουκάλια για τον δρόμο
– πρόσεξε να είναι πλαστικά, όχι γυάλινα, για να μη σπάσουν στο ταξίδι!...
Θα τα γεμίσουμε νερό καί, μέχρι να ανεβούμε στον Ουρανό, από την κούραση θα το πιούμε! Μόνον τρία δάκτυλα θα αφήσουμε και θα παρακαλέσουμε τον Χριστό να το ευλογήση, να το κάνη κρασί και μετά θα το πιούμε και θα μεθύσουμε πνευματικά κοντά στον Χριστό.
– Γέροντα, ποιό είναι αυτό το νερό
– Είναι η αγάπη προς τον Χριστό και τους αδελφούς.
– Και η μέθη;
– Είναι η μέθη από το Άγιο Πνεύμα.
Αυτοί που μεθούν από το Άγιο Πνεύμα,
αγάλλονται συνέχεια από την στοργή του Θεού, του Πατέρα τους.
Αν μεθύση ο άνθρωπος πνευματικά με το ουράνιο κρασί, η ζωή του εδώ στην γη γίνεται μαρτυρική, με την καλή όμως έννοια. Αχρηστεύεται για τον κόσμο. αδιαφορεί για καθετί γήινο και όλα τα «θεωρεί σκύβαλα».

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ «ΑΛΗΤΕΙΑ» ΑΝΑΧΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΤΑΞΗ


     Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ  «ΑΛΗΤΕΙΑ»

ΑΝΑΧΩΜΑ
      ΓΙΑ ΤΗΝ  ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  Α Ν Α Τ Α Ξ Η.

Όροι του καθημερινού λεξιλογίου των εκπροσώπων της Βουλής των Ελλήνων.
                      
            Η πολιτική άποψη και σκέψη για να προαχθεί πρέπει να υφίσταται αξιόπιστος πολιτικός χώρος, η πολιτική πρακτική επίσης για να οδηγήσει στα όρια της ανάταξης όταν μάλιστα  συμβαίνουν σηψαιμικά φαινόμενα όπως σήμερα στην Ελλάδα, προϋποθέτει την ύπαρξη πολιτικών οντοτήτων, όχι βεβαίως σαν αυτές  που γελοιοποιούν διεθνώς την χώρα μας, με το αδιανόητο παιγνιολόγημα έκλεψαν δεν έκλεψαν, και πόσα έκλεψαν.
   Δυστυχώς …η πολιτική αλητεία αποτελεί όρο της πολιτικής διαδικασίας  στην χώρα μας… αυτή αγαπητέ μου είναι η πραγματικότητα και μέσα σε αυτή την αχαρτογράφητη πραγματικότητα του τι επιτρέπεται και του τι απαγορεύετε βρίσκουν την ευκαιρία οι λειτουργοί της δήθεν απονομής της δικαιοσύνης να εξαιρεθούν  από το πόθεν έσχες …οι άθλιοι…

Μοναχός Σεραφείμ: Γιατί εἶναι αἱρετική ἡ Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου



Γιατί εἶναι αἱρετική ἡ Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου (συνοπτικῶς)
τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ
Πρίν ἀπό ἑνάμισυ περίπου χρόνο (Ἰούνιο 2016) ἔλαβε χώρα ἡ λεγομένη «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, ὅπως εἶχε προγραμματισθεῖ, καί προκάλεσε μέγα διχασμό στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ αἰτία ἦταν, ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή ἐπισημοποίησε καί ἐπικύρωσε αἱρετικές ἀπόψεις κυρίως ὡς πρός τήν ἐκκλησιολογία (τήν περί Ἐκκλησίας διδασκαλία) τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀπόψεις οἰκουμενιστικές.
Στόν περιορισμένο χῶρο ἑνός ἄρθρου, θά προσπαθήσω νά συνοψίσω χάριν τοῦ εὐρύτερου ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ μερικά ἀπό τά τεκμήρια τῆς προδοτικῆς παρεκκλίσεως τῆς Συνόδου αὐτῆς (στό ἑξῆς θά τήν ἀναφέρω ὡς «Τό Κολυμπάρι»).

Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2017

Οδηγίες εφαρμογής των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο (20-10-2017)

   

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 (ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ) / 28 OCTOBER 1940 (A TRIBUTE)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 

Το "Ελληνικό Έπος του 1940", δηλαδή η ηρωική αντίσταση και νίκη των Ελλήνων κατά των Ιταλών (Ελληνοϊταλικός πόλεμος 1940-1941), είναι ένα ιστορικό γεγονός που εντάσσεται στα πλαίσια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1939-1945). Οπότε είναι απαραίτητο τα γεγονότα της Ελληνικής Ιστορίας να συνδεθούν με τα γεγονότα της της Ευρωπαϊκής και της Παγκόσμιας Ιστορίας.

1. Για να δείτε ένα ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ (ΧΡΟΝΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ) στην 28η Οκτωβρίου 1940 (Ι. ΕΠΟΣ 1940 ΙΙ. ΚΑΤΟΧΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΙΙΙ. Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ) ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ! 
2. Για να δείτε ένα ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ (ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ-ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ) στην 28η Οκτωβρίου 1940 (Ι. ΕΠΟΣ 1940 ΙΙ. ΚΑΤΟΧΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΙΙΙ. Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ) ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ! 
3. Για να δείτε ένα ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ στην 28η Οκτωβρίου 1940 (ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940 - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ) ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ!
4. Για να δείτε ένα ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ στην 28η Οκτωβρίου 1940 (ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940 - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ) ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ! 
5. ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940, Η ΚΑΤΟΧΗ & Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ:
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ-ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ - ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΘΕΑΤΡΟ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Για να δείτε το σχετικό αφιέρωμα ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ!

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Κριτική αξιόλογου συγγράμματος Δογματικής



ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ
π. Γεωργίου Μεταλληνού
Ομ. Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών

«ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Α. ΤΣΙΓΚΟΣ, ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, “Κατά τάς τῶν ἁγίων θεοπνεύστους θεολογίας καί τό τῆς Ἐκκλησίας εὐσεβές φρόνημα”, OSTRAKON PUBLISHING , Θεσσαλονίκη 2017, σελ. 506».

Ὃταν πῆρα γιά πρώτη φορά στά χέρια μου –εὐλογημένη ὣρα- τήν ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ τοῦ ἀειμνήστου π. Ἰωάννου Ρωμανίδη, αὐθόρμητα ἀναφώνησα: «Αὐτή εἶναι Δογματική ἂλλου εἲδους». Αὐτό ἀκριβῶς ἐπανέλαβα, παίρνοντας στά χέρια μου πρίν ἀπό μέρες καί τήν ΔΟΓ ΜΑΤΙΚΗ τοῦ ἐκλεκτοῦ Συναδέλφου, Καθηγητοῦ κ. Βασιλείου Τσίγκου, πού εἶχε τήν καλωσύνη νά στείλει στήν ταπεινότητά μου. Καί τοῦ­το, διότι καί αὐτή συνεχίζει τήν συμβολή τοῦ π. Ἰ. Ρωμανίδη στήν ὑπέρβαση τοῦ σχολαστικισμοῦ, πού εἶχε κυριαρχήσει στὶς Θεολογικές Σχολές μας λόγω τῆς ἀπόλυτης σχεδόν αὐτοπαραδόσεώς μας καί στό χῶρο τῆς Θεολογίας στήν «καθολική μας μητρόπολη» (Κωστής Μοσκώφ), τήν Εὐρώπη. Εἶναι δέ σπουδαῖο καί ἐπαίνου ἂξιο, ὃτι ἐνῶ ἂλλοι Θεολόγοι μας, εὐεργετημένοι ἀπό τόν λόγο καί τά συγγράμματα τοῦ π. Ἰωάννου, προσπαθοῦν νά τόν ἐξαφανίσουν κυριολεκτικά, ὁ κ. Τσίγκος δέν διστάζει νά ἀναφέρει τά ἒργα του καί νά παραπέμπει σ’ αὐτά.

Βαρθολομαίος: «Συμπροσεύχονται μαζί μας αι ψυχαί των χιλιάδων προαπελθόντων αδελφών μας»



Τα θυρανοίξια του ανακαινισθέντος ιστορικού Ιερού Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του Κοιμητηρίου Σισλή τέλεσε το πρωί της Κυριακής, 22 Οκτωβρίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Μετά τον Αγιασμό των θυρανοιξίων ο Οικουμενικός Πατριάρχης χοροστάτησε στη θεία λειτουργία.

Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Γέρων Δέρκων Απόστολος, Τρανουπόλεως Γερμανός, Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος, Πριγκηποννήσων Ιάκωβος, Φιλαδελφείας Μελίτων, Σεβαστείας Δημήτριος, Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός, Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου Ανδρέας, Δράμας Παύλος, Ταμασού και Ορεινής Ησαΐας, Αδριανουπόλεως Αμφιλόχιος, Σμύρνης Βαρθολομαίος και οι Επίσκοποι Αβύδου Κύριλλος και Ερυθρών Κύριλλος. 

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ;



Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Καθώς πλησιάζουν οι δύο μεγάλες Εθνικές Επέτειοι, της 26ης Οκτωβρίου 1912 (απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ανήμερα του πολιούχου Αγίου Δημητρίου) και της 28ης Οκτωβρίου 1940 (το μεγάλο ΟΧΙ) αναλογίζομαι τί αισθάνονται, τί καταλαβαίνουν και πόσο σωστά ενημερωμένα είναι σήμερα τα παιδιά μας.

Η πρώτη δυσκολία προέρχεται από την πολεμική που δέχεται η έννοια και η αξία του Έθνους. Πώς θα μιλήσεις για Εθνική Επέτειο χωρίς Έθνος; Οι οπαδοί του μαρξιστικού διεθνισμού ή της ισοπεδωτικής και υλιστικής παγκοσμιοποιήσεως προσπαθούν με κάθε τρόπο να αμφισβητήσουν την ιστορική ύπαρξη των εθνών και τα θεωρούν είτε «φαντασιακές κοινότητες» είτε «κατασκευάσματα της αστικής τάξης». Η πραγματικότητα δείχνει ότι τα καθεστώτα του μαρξισμού-λενινισμού κατέρρευσαν, η παγκοσμιοποίηση αμφισβητείται πολλαπλώς, αλλά τα έθνη και οι εθνικές ταυτότητες συνεχίζουν να διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις.

Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017

Ἡ φωνή τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ



Ἡ φωνή τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ
(Ὅποιος δέχεται τούς αἱρετικούς, δέχεται τόν διάβολο)
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
Τόν τελευταῖο καιρό, δέν περνάει οὔτε μέρα σχεδόν, πού νά μή δημοσιεύεται τοὐλάχιστον μία συνάντηση Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωματούχων μέ ἀντίστοιχους αἱρετικούς ‘’συναδέλφους’’ τους!
Καί δέν φτάνουν οἱ αἴθουσες συνεδριάσεων καί τά χαλαρά τραπεζώματα γιά δαῦτες τίς δημοσιοσχετίστικες συναντήσεις, ἀλλά καταλήγουμε δυστυχῶς καί μέσα στίς ἁγιασμένες μας ἐκκλησιές, νά προσευχόμαστε παρέα μαζί τους! Μέ ποιούς; Μέ τούς αἱρετικούς!
Καί τούς βάζουμε μάλιστα στό κέντρο τῆς ἐκκλησιᾶς μας, δίπλα καί ἀπέναντι ἀπό τό Δεσποτικό, σέ πολυτελεῖς πολυθρόνες καί θρόνους περικαλεῖς καί ὑψηλούς!
Καί, ὧ τῆς ὕβρεως καί τῆς παρανομίας: Γίνεται ἡ Μεγάλη Εἴσοδος, περνᾶνε ἀπό μπροστά τους (μπροστά ἀπό τούς αἱρετικούς) τά Τίμια Δῶρα καί κανένας, μά κανένας ἀπό τούς δικούς μας παρισταμένους ἐκκλησιαστικούς ἀξιωματούχους δέν βγάζει ἄχνα διαμαρτυρίας!

Iερομόναχος π. Λουκάς Γρηγοριάτης: Πολυμέτωπη ἐπίθεση τῶν δυνάμεων τῆς ἀσεβείας κατά τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας μέ ἄλλοθι τήν δῆθεν πολυπολιτισμικότητα


Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ

Εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου κ. κ. Θεόκλητο, τόσο γιά τήν ὁλόθυμη ἀρχιερατική του εὐλογία νά ὁμιλήσω στήν ἀποψινή ἐκδήλωση τοῦ Σωματείου «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» ὅσο καί γιά τήν τιμητική παρουσία του σέ αὐτήν. Τόν εὐχαριστῶ γιά τήν καρδιακή ἀναφορά του στό πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος καί Καθηγουμένου μας, Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη, τοῦ ὁποίου τήν πνευματική παρακαταθήκη ἡ Ἱερά Μονή μας αἰσθάνεται ὡς μεγάλη εὐλογία. Ἡ τιμή πού ἀφειδώλευτα ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε πρός τό πρόσωπο τοῦ ὁμιλοῦντος ἀντανακλᾶ τήν μεγάλη του ἀγάπη καί τόν εὐχαριστῶ.
Συγχαίρω τόν Πρόεδρο τῆς «Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης» καί τούς συνεργάτες του γιά τήν διοργάνωση τῶν τριήμερων ἐκδηλώσεων «Στούς πρόποδες τοῦ Ἄθωνα» στήν ὄμορφη καί ἱστορική πόλη τῆς Ἱερισσοῦ ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί τοῦ Ἀριστοτελείου Πολιτιστικοῦ Κέντρου τῆς πόλεως. Εὐχαριστῶ τό Διοικητικό Συμβούλιο τῆς Ε.ΡΩ. γιά τήν πρόσκληση νά ὁμιλήσω καί εὔχομαι νά τούς ἐνδυναμώνῃ ὁ Θεός στό ἔργο, τό ὁποῖο ἐπιτελοῦν στίς δύσκολες στιγμές πού διέρχεται ἡ πατρίδα μας. Εὐχαριστοῦμε ὅλοι τόν Δήμαρχο Ἱερισσοῦ καί τήν Πρόεδρο τοῦ Πολιτιστικοῦ γιά τήν φιλοξενία τῆς ἐκδηλώσεως στό πανέμορφο αὐτό ἀμφιθέατρο.

Προσευχή εν Μετανοία και Μετάνοια εν Αγάπη και Ειρήνη Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)



Η γέννησις, και κατόπιν η αύξησις ημών επί της γης, ουδέν άλλο είναι, ει μη η δημιουργική διαδικασία, εν τη ροή της οποίας αφομοιούμεν το είναι εις το προσιτόν εις ημάς μέτρον, ελπίζοντες ότι η μη τελειωθείσα ενταύθα γνώσις θα πληρωθή μέχρι τελειότητος πέραν των ορίων της μορφής ταύτης της υπάρξεως ημών.

Όταν εν τη πνευματική ημών οράσει ενωθούν πάσαι αι βιωθείσαι υφ’ ημών εμπειρίαι ως εις έν κέντρον του προσώπου ημών, όταν και ο ζοφερός άδης και το Άκτιστον Φως ενωθούν εν τω πνεύματι ημών ως πραγματικότητες τας οποίας γνωρίζομεν, τότε αρχίζομεν να κατανοώμεν την σημασίαν του Ονόματος Ιησούς, τουτέστι Σωτήρ. Ούτος το άναρχον Φως, «εκένωσεν Εαυτόν μορφήν δούλου λαβών» (Φιλ. 2,7) μέχρι καταβάσεως εις τον άδην, ίνα αρπάση εκείθεν τον Αδάμ. Και ημείς νυν επικαλούμεθα Αυτόν εν προσευχή:

Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

Ποια αμαρτήματα δεν μας εμποδίζουν από την Θεία Κοινωνία;



Οι Άγιοι Μακάριος Κορίνθου καὶ Νικόδημος Ἁγιορείτης, οἱ γνωστοὶ αὐτοὶ ὑπέρμαχοι τῆς Συνεχοῦς Μετα­λήψεως τῶν Ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων, στὸ περίφημο σχετικὸ βι­βλίο τους ἀντιμετωπίζουν τὴν ἔνστασι καὶ ἀπορία τῶν καλοπροαιρέτων κατὰ τὰ ἄλλα ἐκείνων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι διαμαρτύρονται καὶ λέγουν γιὰ ὅσους μεταλαμβάνουν συχνά: «Τάχα καὶ αὐτοὶ ὡς ἄνθρωποι δὲν ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὰ πάθη γαστριμαργίαν, κενοδοξίαν, γέλωτα, ἀργολογίαν καὶ ὅσα ὅμοια; Πῶς λοιπὸν θέλουν νὰ κοινωνοῦν συχνά;» (Ἔνστασις Η΄). Οἱ Ἅγιοι ἀπαντοῦν στὴν ἔνστασι αὐτή, ἐπικαλούμενοι ἕνα θαυμά­σιο κείμενο τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου Ἀντιοχείας, τὸ ὁποῖο παραθέτουν πρῶτα αὐτούσιο καὶ κατόπιν ἁπλο­ποιημένο γλωσσικῶς. Ἄς προσέξουμε ἰδιαιτέρως τὴν γνώμη αὐτὴ τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου, ἡ ὁποία ἐκφράζει μὲ συντομία μία βαθειὰ πτυχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Πνευματικότητος· διάκρισις τῶν ἁμαρτημάτων σὲ «εὐσυγχώρητα» καὶ «βαρέα», ὕπαρξις «διαφόρων θυσιῶν», ποὺ μᾶς «προ­καθαίρουν» γιὰ νὰ προσέλθουμε στὰ Ἱερὰ Μυστήρια καὶ βίωσις τῆς Συνεχοῦς Μετανοίας, ὡς ἀπαραιτήτου προϋποθέ­σεως τῆς Συνεχοῦς Μεταλήψεως. Ἄς ἐντρυφήσουμε ὅμως στὸ εὐλο­γημένο κείμενο τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου.

Σύγκρουση ἐπινοημένη - Μέ τήν ἁπλή σοφία τῆς πίστης


Σύγκρουση ἐπινοημένη

Σέ ἄρθρο μέ τίτλο: «Ἀπό τόν “ἀπατεώνα” τοῦ 200π.Χ. στήν ἀπρόσωπη ἐπιστήμη, (Ἀντώνης Τριφύλλης, Τό Βῆμα, 10.9.2017), τό ὁποῖο ἀναφέρεται σέ ἐπιστήμονες πού ἀποτελοῦν σταθμούς στήν διαδρομή τῆς ἐπιστήμης, ἀπό τόν Ἀρχιμήδη ὥς τίς μέρες μας, διαβάσαμε: «Ἡ ἔρευνα καί ἡ ἐπιστημονική γνώση ἦρθαν σέ σύγκρουση μέ κατεστημένα συστήματα καί ἰδεολογίες καί θρησκευτικά δόγματα τῆς ἐποχῆς τους».

Ἡ ἄποψη τοῦ ἀρθρογράφου δέν εἶναι λανθασμένη. Εἶναι γνωστή καί χιλιοειπωμένη ἀπό πολλούς, πού ἀρέσκονται νά μιλοῦν γιά τήν σύγκρουση τῆς «ἐπιστημονικῆς γνώσης» μέ «θρησκευτικά δόγματα», περισσότερο ἀπό ὅσο μιλοῦν γιά τά καθ’ αὐτό ἀντικείμενα τῆς ἐπιστήμης.

ΟΤΑΝ ΧΑΘΟΥΝ ΟΙ ΧΑΖΟΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ


-Ο άμυαλος Έλληνας-

Ποιός είναι ο πιο έξυπνος;


ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ το Ευαγγέλιο την α-μνησικακία.Όόμως εμείς ως νεοέλληνες την μπερδέψαμε με την α-μνησία.
Έτσι αμετανοήτως πάντα εμπιστεύομαστε και ψηφίζουμε όλους αυτούς που τα τελευταία χρόνια κυβερνούν τον τόπο μας με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε ήδη στα κοφτερά δόντια τους και μόνο με θαύμα να μπορούμε να σωθούμε.
Η εξαφάνιση της Ορθόδοξης και  Ελληνικής  ταυτότητας ακόμη και αυτού του ιδίου του φύλου για τους σημερινούς Έλληνες είναι ήδη γεγονός!Μας κλέψαν την περι-ουσία , μας έκλεψαν και την ουσία μας ,που είναι αυτή η ίδια η ψυχή μας!
Γιαυτό και πιότερο μοιάζουμε τώρα με την ελαφίνα από τους μύθους του Αισώπου…


«ΚΑΠΟΤΕ το λιοντάρι ήταν άρρωστο και βρισκόταν στη σπηλιά του. Εκεί του κρατούσε παρέα η αλεπού.