Με αφορμή την συζήτηση για την ονομασία των Σκοπίων, το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων "Romfea.gr" δημοσιεύει απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, από το καλοκαίρι του 1992 περί του ονόματος.
Αθήνησι τη 5η Ιουνίου 1992
Τέκνα ημών εν Κυρίω αγαπητά,
H Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος,
συνεδριάσασα εκτάκτως τη 2α του μηνός Ιουνίου ενεστώτος έτους, και λαβούσα υπ' όψιν τας υπαρχούσας κρισίμους εθνικάς περιστάσεις, τας οποίας διέρχεται η φιλτάτη ημών πατρίς Ελλάς και ευχομένη εις τον πανάγαθον Θεόν την αποτροπήν κάθε κακού και την ειρηνικήν πορείαν του έθνους ημών, απεφάσισεν ομοφώνως να απευθύνη την έκκλησίν της ταύτην προς σύμπαντα τον ευσεβή ορθόδοξον ελληνικόν λαόν δι' εθνικήν εγρήγορσιν και ομοψυχίαν και αγωνιστικότητα.
Ως γνωστόν, η Μακεδονία μας υπήρξεν άλλοτε θύμα βαρβαρικών εισβολών, σήμερον δε ζη υπό την απειλήν της απληστίας γειτόνων, οι οποίοι καπηλεύονται και απροκαλύπτως σφετερίζονται το όνομα αυτής και δι' αυτού του τρόπου αμφισβητούν την ελληνικότητά της.
Αλλά η ελληνικότης της Μακεδονίας είναι, ως γνωστόν, αρρήκτως συνδεδεμένη μετά της Ιστορίας της Ελλάδος επί τεσσάρας χιλιάδας έτη μέχρι σήμερον.
Οι παραχαράκται ούτοι γείτονες, οι διαστρεβλούντες την Ιστορίαν της Μακεδονίας, παραποιούν την ιστορικήν αλήθειαν.
Όμως, το ελληνικόν αίμα εις δυσκόλους καιρούς κατά την πορείαν της Ιστορίας της Μακεδονίας και ο τίμιος ιδρώς του Έλληνος κατά τας ημέρας ειρήνης και ευτυχίας, επότισαν επί ολοκλήρους χιλιετίας την ελληνικήν μακεδονικήν γήν.
Εξ άλλου, το ελληνικόν έθνος εις τον χώρον αυτόν της Μακεδονίας εμεγαλούργησε δια μέσου των αιώνων και ηρμήνευσε με την λεπτότητα του πνεύματός του τας υψηλάς διδασκαλίας των φιλοσόφων του, τας οποίας εκείθεν διέδωσε και μετελαμπάδευσεν εις όλον τον κόσμον. Εις τον χώρον αυτόν της Μακεδονίας, και συγκεκριμένως εις την Θεσσαλονίκην, εγεννήθησαν οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, οι ιεραπόστολοι και φωτισταί των Σλάβων.
Και τώρα, ως μη ώφελε, αλλογενές κρατίδιον, το όποιον είναι δημιούργημα του αθεϊστικού γειτονικού Τιτοϊκού καθεστώτος, εκμεταλλευόμενον τας γενικωτέρας ανακατατάξεις εις τον ευαίσθητον τούτον χώρον της Βαλκανικής χερσονήσου, σφετερίζεται και διεκδικεί εκείνο το οποίον δεν του ανήκει, δηλαδή το ελληνικόν όνομα της Μακεδονίας, και τοιουτοτρόπως τραυματίζει την ελληνικήν αξιοπρέπειαν και την ιστορικήν πραγματικότητα. «Προς κέντρα όμως λακτίζουν».
Και τούτο διότι, όπως αποδεικνύεται από την μακραίωνα και ένδοξον Ιστορίαν του, ο ελληνικός λαός γνωρίζει και να αγωνίζεται και να υπερασπίζεται σθεναρώς και αποτελεσματικώς τα δίκαιά του και την τιμήν του έθνους του.
Άλλωστε ολόκληρος η Ιστορία της Ελλάδος, η παλαιά, η των μέσων χρόνων και η νεωτέρα, έχει εξυφανθή διά μέσου των αιώνων με αρραγή και μόνιμον στήμονα το σθεναρόν και αποφασιστικόν ΟΧΙ απέναντι οιασδήποτε και οποθενδήποτε προερχομένης έξωθεν επιβουλής και απειλής.
Η φιλτάτη πατρίς ημών Ελλάς αποτελεί μεταξύ των λαών και των εθνών την μητέρα και κοιτίδα των υψίστων αξιών και έταξεν ως ανωτάτην αυτής αποστολήν τον υπέρ της ελευθερίας, του δικαίου και του αγαθού αγώνα. Δι' αυτόν δε ακριβώς τον λόγον ο ηρωισμός της ελληνικής ψυχής αποτελεί το ανέκαθεν και υπό πάντων θαυμαζόμενον μεγαλείον του ελληνικού λαού.
Ή Εκκλησία, η οποία από αιώνων είναι η στοργική συμπαραστάτις του Γένους, μετ' αυτού συνεορτάζουσα τας ημέρας της δόξης και της ειρήνης, και μετ' αυτού συμπορευομένη τον δύσκολον δρόμον των ακανθών και των διωγμών και των αγώνων, και προς τούτοις, εν αδιαιρέτω μετά του Γένους ενότητι, τυγχάνουσα φορεύς της κιβωτού της ελληνικής αρετής και της χριστιανικής αγάπης, προσβλέπει σήμερον εις τας ανησυχητικάς περιστάσεις και, εν στοργή και αγάπη πολλή, ποιείται την έκκλησίν της ταύτην προς τον ευσεβή ορθόδοξον ελληνικόν λαόν περί εθνικής σύμπνοιας καί αντιστάσεως απέναντι πάσης ώργανωμένης καί προμελετημένης ανίερου απόπειρας αποξενώσεως του ελληνικού λαού από την πραγματικήν του κληρονομίαν.
Η Εκκλησία δεν δύναται επ' ουδενί λόγω να παραμείνη αδιάφορος όταν πρόκειται περί επιβουλής κατά των προαιώνιων ιδανικών του έθνους ημών, παρά το πλευρόν του οποίου ευρέθη πάντοτε πρόμαχος η Ελληνική Εκκλησία, ως μαρτυρείται και επιβεβαιούται τούτο υπό της Ιστορίας της Εκκλησίας καί του έθνους ημών.
Γνωρίζει το καθήκον και το ιερόν και ιστορικόν χρέος αυτής και θα το πράξη, όπως απ' αρχής μέχρι σήμερον ευσυνειδήτως και επιμελώς το έπραξε.
Κατά ταύτα και κατά καθήκον, εφιστώμεν εν αγάπη την προσοχήν του ευσεβούς Ορθοδόξου Χριστιανικού πληρώματος, όπως παραμένη πιστόν και αρρήκτως προσηλωμένον εις το πνεύμα της μεγάλης και ενδόξου Ιστορίας ημών και εις την ακράδαντον πίστιν προς τον Θεόν των Πατέρων ημών και εις την ενάρετον και αγίαν ζωήν την οποίαν διδάσκει και κηρύσσει η αγία Ορθόδοξος ημών Εκκλησία, καθ' όσον εκ της αγίας ταύτης ζωής πηγάζει και αντλείται η δύναμις και η νίκη κατά των σκοτεινών δυνάμεων και η φωτεινή πορεία της ζωής, ως επίσης και η δόξα ενός εκάστου αλλά και ολοκλήρου του ελληνικού έθνους ημών.
Η δε χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, είη μετά πάντων υμών. Αμήν.
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου