Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

Το τέλος του Γιώργου Σαραντάρη



Το τέλος του Γιώργου Σαραντάρη
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μέσα στην λασπωμένη από τις μικρότητες της καθημερινότητας ζωή του σημερινού Έλληνα πολίτη,
η μνήμη του θανάτου ενός δικαίου, νέου στην ηλικία και ιδιοφυούς ποιητή και στοχαστή μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να ζήσουμε με μιαν ελπίδα, την ελπίδα «μιας άλλης χαράς». 25 Φεβρουαρίου 1941. Την ημέρα εκείνη έσβησε το καντήλι του Γιώργου Σαραντάρη.

Ασθενικός, καχεκτικός και με αυξημένη μυωπία, ο Σαραντάρης πολέμησε στην πρώτη γραμμή του ελληνοϊταλικού μετώπου. Φυσικό ήταν να λυγίσει σωματικά, υπερασπιζόμενος την Πατρίδα. Ετοιμοθάνατο τον άφησαν στην τύχη του. Εκείνος ζούσε κιόλας την «άλλη χαρά». Εγκαταλελειμμένος από το στράτευμα γύρισε και πέθανε σε μια ιδιωτική κλινική των Αθηνών...Η κηδεία του στην εκκλησία του Α΄ Νεκροταφείου, με παρόντες λίγους, συγγενείς και φίλους. Το φέρετρό του σκεπασμένο με την ελληνική σημαία. Η μόνη ηθική ανταμοιβή που έλαβε, για όσα προσέφερε στην Πατρίδα.

Οικουμενικός Πατριάρχης: ''Ο φονταμενταλισμός δεν ανήκει στην ουσία της θρησκείας''



O ρόλος των θρησκειών για την επικράτηση της ειρήνης και της καταλλαγής μεταξύ διαφορετικών λαών και πολιτισμών, στο πλαίσιο της αυξανόμενης εκκοσμίκευσης και του φονταμενταλισμού στον σημερινό κόσμο, βρέθηκαν στο επίκεντρο της ομιλίας που πραγματοποίησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά την έναρξη της Διεθνούς Διασκέψεως, «Promoting Peaceful Coexistence and Common Citizenship», που διοργανώνει το «Διεθνές Κέντρο για τον Διαθρησκειακό και Διαπολιτισμικό Διάλογο - KAICIID», και η οποία ξεκίνησε τις εργασίες της χθες, 26 Φεβρουαρίου, στη Βιέννη της Αυστρίας.

O Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος πραγματοποίησε την εναρκτήρια ομιλία της Διασκέψεως, αναφέρθηκε στο διαχρονικό ενδιαφέρον της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Ορθοδοξίας για την προώθηση του διαλόγου μεταξύ των Εκκλησιών, των θρησκειών και των πολιτισμών με στόχο τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου. Όπως είπε ο Οικουμενικός Θρόνος έχει, ιδιαιτέρως, ασχοληθεί με την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και με την προστασία της ανθρώπινης ελευθερίας και αξιοπρέπειας, αναλαμβάνοντας ποικίλες πρωτοβουλίες και φιλοξενώντας διαθρησκειακές και διεθνείς διασκέψεις.

Η μεγαλύτερη αμάθεια είναι να μη γνωρίζουμε τον Θεό (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)



Η μεγαλύτερη αμάθεια είναι να μη γνωρίζουμε τον Θεό (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Αμάθεια, θλίψη, στεναχώρια, αυτά είναι σαν τριπλό μαστίγιο πάνω από το κεφάλι του καθενός που ξεχνάει και αρνιέται το Θεό και δημιουργό Του.
Όσο περισσότερο ο άνθρωπος συγκεντρώνει ασήμαντες γνώσεις, τόσο λιγότερο αισθάνεται πως ξέρει. Και όσο περισσότερο μαζεύει πλούτη, τόσο πιο φτωχός αισθάνεται. Όσο περισσότερο ο τέτοιου είδους άνθρωπος κυνηγά την τύχη, τόσο πιο βαθιά βυθίζεται στο σκοτάδι της απελπισίας.
Γνωρίζετε ποια είναι η μεγαλύτερη αμάθεια; Αμαθείς είναι οι άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν τον Θεό και τη δύναμή Του.

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

27 Φεβ 1943 περνά στην αθανασία ο Κ. Παλαμάς. Η Μακεδονία και ο Κωστής Παλαμάς (Ανάλυση)



Κωστής Παλαμάς. 
Ο πνευματικός πατέρας 
του Νέου Ελληνισμού

Το να σηκωθείς είναι δύσκολο μα όχι ακατόρθωτο. 
Το να πάρεις όμως την Ιστορία στην πλάτη σου 
και να την κουβαλήσεις σε λεύτερα μονοπάτια, 
στο ξέφωτο, αυτό και αν είναι ηρωισμός.


Στις 27 Φεβρουαρίου 1943 περνά στην ΑΘΑΝΑΣΙΑ, σε ηλικία 84 ετών, ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Ήταν βαριά άρρωστος όταν κοιμήθηκε στο σπίτι του, στην οδό Περιάνδρου 3 στην Πλάκα. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 9 Φεβρουαρίου του 1943, είχε κοιμηθεί και η γυναίκα του Μαρία. «Χτες βράδυ μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου.

Στην κηδεία τού ποιητή τής ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ γίνεται η πρώτη αντικατοχική εκδήλωση. 

Δωρεάν ψηφιακά βιβλία! - Λειτουργικά - όλα τα Μηναία - Τριώδιο - Παρακλητική - Ψαλτικά κ.α.

Δωρεάν ψηφιακά βιβλία!
- Λειτουργικά - όλα τα Μηναία - Τριώδιο - Παρακλητική - Ψαλτικά κ.α.


- Tα δώδεκα Μηναία


Εκκλησιαστική περιουσία και φόροι


Όταν η μόδα του αντικληρικαλισμού κατακτά την Ελλάδα.
Του Τάσου Αναστασίου από την Ρήξη φ. 141. 

Eνα θέμα που αναδύεται στην επικαιρότητα όταν υπάρχει ανάγκη αποπροσανατολισμού του κόσμου ή έτσι, επειδή είναι πιασάρικο και πουλάει, είναι η περιουσία της Εκκλησίας και η φορολόγηση αυτής. Επειδή σε αυτήν τη χώρα έχουμε πήξει από πρωτότυπες ιδέες, «προοδευτισμό» και δίψα να μοιάσουμε στους «Ευρωπαίους», καλό θα ήταν να διασαφηνιστούν κάποια ιστορικά δεδομένα. Καταρχάς, η περιουσία αυτή αποκτήθηκε από δωρεές και κληροδοτήματα μοναχών, απλών πιστών του λαϊκού σώματος, καθώς και στρατηγών και αυτοκρατόρων και ανήκε στις ανά την ελληνική επικράτεια μητροπόλεις, στους ναούς και τα μοναστήρια. Χρησιμοποιήθηκε ένα μέρος της για την άσκηση κοινωνικής αλληλεγγύης στους έχοντες ανάγκη, τη δημιουργία σχολείων για τη διάσωση της γλώσσας και των παραδόσεων και τη χρηματοδότηση των δεκάδων επαναστάσεων την περίοδο της Τουρκοκρατίας, κατ’ εξοχήν της Επανάστασης του 1821.

Αρχιεπίσκοπος: ''Η Πολιτεία επεμβαίνει πραξικοπηματικά σε εσωτερικά μας θέματα''



Προς 
τον Αξιότιμο 
κ. Κωνσταντίνο Γαβρόγλου 
Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων 
Εις Αμαρούσιο

Θέμα: «Βουλευτική Τροπολογία υπ’ αριθμ. 1488/152/22.2.2018 για το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου (Π.Ι.Ι.Ε.Τ.)»

Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Συνοδική Αποφάσει, ληφθείση εν τη Συνεδρία της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της 26ης μηνός Φεβρουαρίου ε.ε., γνωρίζομεν υμίν, ότι η Ιερά Συνοδος, εν τη ρηθείση Συνεδρία Αυτής, απεφάσισεν όπως αποστείλη την παρούσα επιστολή, καθ’ όσον ενημερωθήκαμε ότι στις 22.2.2018 κατατέθηκε η βουλευτική τροπολογία με γενικό αριθμό καταθέσεως 1488 και ειδικό αριθμό καταθέσεως 152, η οποία υπογράφεται από επτά (7) Βουλευτές (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Το Ποτάμι).

Αθεΐα και αθεΐα (Γέρων Μωυσής Αγιορείτης)



Περιττό νά τονίσουμε ὅτι ἡ ἄρνηση τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ εἶναι δικαίωμα τοῦ καθενός. Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε ἀπεριόριστη ἐλευθερία, ὥστε ἄν θέλουμε καί νά τόν ἀρνηθοῦμε.
Δέν θά ἐπιχειρήσω διόλου νά ἀποδείξω τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Πιστεύω ὅτι δέν ἀποδεικνύεται λογικά ἡ ὕπαρξή του, ἀλλά μόνο βιώνεται στά βάθη τῆς καρδιᾶς. Εἶναι ἐλεύθερος λοιπόν κάποιος νά πρεσβεύει ὅ,τι θέλει. Δέν χρειάζεται ὅμως καθόλου ἕνας ἄθεος νά εἰρωνεύεται ἕναν πιστό καί φυσικά τό ἀντίθετο.
Ἐπιτρέψτε νά πῶ πώς ὁ ἄθεος προσπαθεῖ ἐναγώνια νά πείσει τόν ἑαυτό του ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός, δέν ἀφήνει γι’ αὐτόν χῶρο στήν καρδιά του καί ζεῖ στήν ἀπόλαυση τῆς ὕλης. Ποὺ ἀδυνατεῖ νά χαροποιήσει τό πνεῦμα. Ὁ Νίτσε φτάνει εὔστοχα νά πεῖ: «Ἀπαίσιε ἄνθρωπε, δέν ἀνέχεσαι ἐκεῖνον πού εἶδε τά βάθη σου καί γι’ αὐτό τόν ἐκδικεῖσαι». Ἡ πολλή λογική ὁδηγεῖ στήν ἀθεΐα, ὄχι ὅτι ἡ πίστη εἶναι παράλογη, ἀλλά ὁ ψυχρός ὀρθολογισμός κοιτᾶ μόνο στή γῆὉ ὑλισμός ἐπίσης δέν ἀφήνει χῶρο γιά τό Θεό. Ὁ φυσιοκρατικός πανθεϊσμός, κατά τόν Σοπενχάουερ, ὁδηγεῖ σέ μιὰ εὐγενῆ ἀθεΐα.

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και τα οικονομικά της Εκκλησίας, Μέρος Β΄



Μέρος Β΄
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και τα οικονομικά της Εκκλησίας
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μεταξύ των κύριων χαρακτηριστικών,  στα δέκα χρόνια του κ. Ιερωνύμου στον θρόνο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και στη θέση του Προέδρου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ήταν τα οικονομικά Της και η αξιοποίηση της περιουσίας Της. Από τα ποιμαντικά, εκκλησιαστικά και ιεραποστολικά ζητήματα δεν θεωρήθηκε ότι κάποιο από αυτά είναι μεταξύ των πρώτων προτεραιοτήτων του.
Σημειώνεται ότι το 2008, ως νέος Αρχιεπίσκοπος, τόνισε ότι θα ήταν σημαντική « η χρησιμοποίησις των δυνατοτήτων λειτουργίας υποδομών στην διακονία της Εκκλησίας εντός του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναπτύξεως (2007-2013) (ΕΣΠΑ)». Το 2013 πέρασε και δεν έγινε γνωστό το αν η Εκκλησία συμμετέσχε σ΄ αυτό και αν ναι, ποιο ήταν το αποτέλεσμα.

Οχι πια Ελλάδα, όχι ακόμα Ευρώπη


 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Τ​​ο 1875, το περιοδικό «Ασμοδαίος» στην Αθήνα (των Ροΐδη, Αννινου, Σουρή, Μητσάκη) χαρακτήριζε το τότε ελλαδικό κρατίδιο «χρυσαλλίδα» (: όχι πια κάμπια, αλλά ούτε ακόμα πεταλούδα – δεν είναι πια Ελλάδα, αλλά ούτε ακόμα Ευρώπη). Εκατόν σαράντα τρία χρόνια από τότε, δύο σχεδόν αιώνες από την Εθνεγερσία, η παρομοίωση εξακολουθεί να ισχύει. Η αδυναμία να συντελεστεί η ποθούμενη μετάλλαξη παγιώνει έναν ανεξέλεγκτο διπολισμό, εξόφθαλμη σχιζοφρένεια.
Για να συντελεστεί η μετάλλαξη, προϋποτίθεται σαφής η επίγνωση: ποιοι είμαστε και τι θέλουμε να γίνουμε. Τετρακόσια χρόνια απαιδευσίας της πλειονότητας του πληθυσμού είχαν αφήσει άθικτη τη γνησιότητα και ρωμαλεότητα της λαϊκής παράδοσης (με εκπληκτικά επιτεύγματα στην αρχιτεκτονική, στη δημώδη ποίηση και μουσική, στους κοινωνικούς θεσμούς). Ομως το δίλημμα: Ελλάδα ή Ευρώπη προϋπέθετε ενημερότητα, γνώσης - σπουδής εξοπλισμό σε ευρύτατη πληθυσμική κλίμακα προκειμένου να διαμορφωθεί «κοινή γνώμη».

Κερκύρας Νεκτάριος: Παιδεία με Θρησκευτικά τα οποία θα έχουν ως πυρήνα τους το Πρόσωπο του Χριστού και όχι, όπως έχει εισαχθεί δυστυχώς στα σχολεία, έναν πανθρησκειακό συγκρητισμό



Η ομιλία του Μητροπολίτου Κερκύρας Νεκτάριου την Κυριακή της Ορθοδοξίας (25.2.2018 )

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμε,
Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,
Αξιότιμε κ. Υπουργέ Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων,
Αξιότιμοι Κύριοι Πρεσβευτές,
Αγαπητοί μου συμπρεσβύτεροι, Χριστού διακονία,
Αγαπητοί μου αδελφοί,
“Την ένσαρκον του Θεού Λόγου παρουσίαν, λόγω, στόματι, καρδία και νω γραφή τε και Εικόσιν ομολογούμεν” σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας. Ομολογούμε την παρουσία του ζώντος Θεού ανάμεσά μας. Δεν χαιρόμαστε για μία ιδέα, ούτε για ένα φιλοσοφικό κίνημα. Δεν χαιρόμαστε ούτε για ένα θρησκευτικό σύστημα. Δεν χαιρόμαστε ούτε για μία μεταφυσική ελπίδα. 

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) αντιδρώντας στον πολυθρησκειακό προσανατολισμό των Νέων Θρησκευτικών.



ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018
ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) και τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών, οργανώνουμε παλλαϊκό συλλαλητήριο στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών και πορεία στη Βουλή, την Κυριακή 4 Μαρτίου 2018 και ώρα 13.00, αντιδρώντας στον πολυθρησκειακό προσανατολισμό των Νέων Θρησκευτικών.
Καλούμε όλους τους Έλληνες να δώσουν δυναμικά το παρόν τους στη μεγάλη ανοικτή εκδήλωση με ομιλητή τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. κ. Ηρακλή Ρεράκη και θέμα: «Η Χριστομαχία στα νέα Θρησκευτικά και οι συνέπειές της στην αγωγή των παιδιών».
Όλοι μαζί να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας στην επιβολή των νέων «Φακέλων μαθήματος», επειδή:
* Έρχονται σε αντίθεση με το ισχύον Σύνταγμα και τους νόμους της Ελλάδος.
* Υποβαθμίζουν ύπουλα το πρόσωπο του Χριστού και την αλήθεια της Ορθοδοξίας.

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

Ο άγνωστος εθνολογικός χάρτης των Σκοπίων



Η ομολογία Ζάεφ για την επιβολή πλαστής ταυτότητας από τον Τίτο

Από τον 
Κωνσταντίνο Χολέβα*

Την ώρα που Ελληνες υπουργοί και δήμαρχοι προβαίνουν σε άστοχες και εθνικώς επιζήμιες δηλώσεις για το όνομα των Σκοπίων, έρχεται ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας και ομολογεί ότι ο εθνολογικός χάρτης του σκοπιανού κράτους είναι τεχνητός και αποτελεί προϊόν ψυχολογικής βίας.

Οπως μας πληροφορεί το ιστολόγιο Βαλκανικό Περισκόπιο (www.echedoros-a.gr), ο Ζόραν Ζάεφ στις 17 Φεβρουαρίου παραδέχθηκε ότι είναι αλβανικής καταγωγής και ότι η οικογένειά του αναγκάσθηκε να αποδεχθεί μια σλαβική ταυτότητα. Είπε συγκεκριμένα: «Είμαι ορθόδοξος αλβανικής καταγωγής, τόσο από τη γιαγιά μου όσο και από τον παππού μου, που ήταν Ιλλυριοί στη Στρώμνιτσα και αποδέχθηκαν την ορθόδοξη πίστη. Με την πάροδο του χρόνου οι Σλάβοι, διά της βίας κυρίως, μας αφομοίωσαν και μας επέβαλαν τη σλαβική γλώσσα. Αλλά όλα αυτά ανήκουν στην Ιστορία». 

Θαυμαστή ωφέλιμη διήγηση για την απλότητα της καρδίας



Θαυμαστή ωφέλιμη διήγηση για την απλότητα της καρδίας

Διηγήθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τὴν ἀκόλουθη ἱστορία ποὺ ἄκουσε στὴν ἔρημο τῆς Θηβαϊδος. Συνέβηκε κάποτε καὶ πέρασε ἀπὸ τὴν ἔρημο ἕνας μεγάλος πνευματικὸς καὶ στὴν ἀρετὴ περιβόητος. Τότε πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Πατέρες ἔτρεχαν καὶ ἐξομολογοῦντο σ’αὐτόν, μεταξύ τους δὲ πῆγε καὶ ἕνας ἁπλὸς καὶ ἄκακος ἄνθρωπος βοσκὸς στὸ ἐπάγγελμα, ποὺ δὲν ἤξερε τί θὰ πεῖ ἁμαρτία μόνη του δὲ ἐπιθυμία ἦταν πὼς νὰ κερδίσει τὸ παράδεισο. Ὁ πνευματικὸς τότε τοῦ εἶπε νὰ κρατεῖ τὸν ἴσιο δρόμο καὶ θὰ φθάσει στὸ παράδεισο. Ἄκακος ὅπως ἦταν ἑρμήνευσε κατὰ γράμμα τὰ λόγια τοῦ πνευματικοῦ καὶ περπατώντας τρεῖς μέρες ἔφτασε σ’ ἕνα μοναστήρι καὶ είπε στὸν ἡγούμενο τὸν πόθο του. Ἀπὸ τὰ λόγια του ὁ ἡγούμενος ἐννόησε τὴν ἁπλότητα καὶ ἀκεραιότητά του, τὸν δέχτηκε στὸ μοναστήρι καὶ ἀφοῦ τὸν ἔκαμε μοναχὸ τὸν ἔβαλε νὰ «φιλοκαλὴ» τὴν Ἐκκλησίαν, δηλαδὴ τὸν ἔκαμε νεωκόρο.

Kύριε μη με ελεήσεις. Γεροντικό.



Kύριε μη με ελεήσεις. Γεροντικό.

Πριν από πoλλά χρόνια ζoύσε σε κάπoιo χωριό της πατρίδoς μας ένας νέoς, πoυ από μικρός είχε τoν πόθo να γίνει ασκητής. Υπήρχαν όμως κάπoιες δυσκoλίες: Ήταν αγράμματoς,βραδύγλωσσoς, λίγo βραδύνoυς και με oικoγενειακές υπoχρεώσεις.

Ομως στην ηλικία των 40 περίπoυ ετών μπόρεσε να πραγματoπoιήσει τη κρυφή τoυ αγία επιθυμία. Έφυγε από τo χωριό τoυ και περιπλανώμενoς από τόπoυ εις τόπo κατέληξε σε ένα ερημoνήσι, όπoυ βρήκε ένα γέρo ασκητή πoυ τoυ ανέπαυε την καρδιά και έγινε υπoτακτικός τoυ.
Με έκπληξη λoιπόν παρατηρoύσε ότι: όταν πρoσευχόταν o Γέρoντάς τoυ έλαμπε oλόκληρoς, και ιδιαιτέρως όταν παρακλητικά και μετά δακρύων έλεγε «Κύριε, ελέησόν με».
Ο Γέρων-ασκητής ήταν και αυτός αγράμματoς, αλλά oι συμβoυλές τoυ ήταν πoλύτιμες και γεμάτες σoφία και όλη τoυ η πνευματική πρoσπάθεια συγκεντρώνετo στo πως να μάθει να πρoσεύχεται και o υπoτακτικός τoυ με τo «Κύριε, ελέησόν με».

Ὁ ριζοσπαστικὸς χαρακτήρας τοῦ Χριστιανισμοῦ



Μαντζαρίδης Γεώργιος (Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)

Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸν κόσμο οὔτε συμβιβάζεται μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου. Ἐπιπλέον ὅμως τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δὲν κηρύσσεται συνήθως ἀκέραιο στὸν κόσμο οὔτε ἐφαρμόζεται ἢ ἐφαρμόστηκε ποτὲ στὶς πραγματικές του διαστάσεις ἀπὸ τὴν ἀνθρωπότητα ἢ ἀπὸ κάποιον λαὸ μέσα στὴν ἱστορία. Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ βιώθηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους προσωπικὰ καὶ ἐφαρμόστηκε ὥς ἕνα βαθμὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία, καὶ ἰδιαίτερα μέσα στοὺς κόλπους τοῦ μοναχισμοῦ.

Παραταῦτα ἡ ἐποχὴ μας χαρακτηρίζεται συχνὰ ὡς «μεταχριστιανική». Ὁ χαρακτηρισμὸς ὅμως αὐτὸς τῆς ἐποχῆς μας πρέπει κανονικὰ νὰ σημαίνει, εἴτε ὅτι ἡ ἐποχὴ ποὺ προηγήθηκε ἦταν χριστιανικὴ –ἐνῶ ἡ ἐποχὴ μας ἔπαυσε πλέον νὰ ἔχει τὴν ἰδιότητα αὐτὴ– εἴτε ὅτι κατὰ τὴν περίοδο ποὺ προηγήθηκε ξεπεράστηκε ὁ Χριστιανισμὸς καὶ ἡ ἐποχὴ μας προωθήθηκε πέρα ἀπὸ αὐτόν.

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018

Κυριακή της Ορθοδοξίας (Α’ Κυριακή των Νηστειών)


Κυριακή της Ορθοδοξίας (Α’ Κυριακή των Νηστειών)

Συναξάρι Τριωδίου

Την πρώτη Κυριακή των Νηστειών τελούμε την ανάμνηση της αναστήλωσης των αγίων και σεπτών εικόνων, η οποία έγινε από τους αείμνηστους αυτοκράτορες Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ και Θεοδώρα, τη μητέρα του, επί πατριαρχίας του αγίου Μεθοδίου του ομολογητή.

* * *

Ο Λέων ο Ίσαυρος, από εκεί που ήταν ονηλάτης και χωρικός, με παραχώρηση Θεού έγινε βασιλιάς. Αμέσως κάλεσε τον άγιο Γερμανό, που μόλις είχε γίνει πατριάρχης και του είπε: «Όπως εγώ νομίζω, δέσποτα, οι άγιες Εικόνες δεν διαφέρουν καθόλου από τα είδωλα. Πρόσταξε, λοιπόν, να τις απομακρύνουν το γρηγορότερο. Αν πάλι είναι αληθινές οι μορφές των Αγίων, ας κρεμαστούν ψηλά, για να μη τις μολύνουμε προσκυνώντας τες, καθώς είμαστε πάντοτε μέσα στις αμαρτίες».

763 παραδοσιακά καΐκια καταδικασμένα σε θάνατο



46 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

Ο «Ελληνικός Σύνδεσμος Παραδοσιακών Σκαφών» με λύπη σάς γνωρίζει ότι η καταστροφή των ξύλινων παραδοσιακών αλιευτικών σκαφών συνεχίζεται, λόγω επιδότησης της απόσυρσης της αλιευτικής αδείας, από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από τις αμέσως επόμενες ημέρες αρχίζει νέα καταστροφή. Όταν θα ολοκληρωθεί αυτή η απόσυρση, η πολιτιστική μας κληρονομιά θα θρηνεί 13.785 αλιευτικά ξύλινα κυρίως παραδοσιακά σκάφη προς τις χωματερές.
Σύμφωνα με τα συγκεντρωθέντα στοιχεία, ήδη εγκρίθηκαν καταστροφές 763 αλιευτικών σκαφών και άλλες 522 αιτήσεις δεν προχώρησαν προσωρινά, λόγω έλλειψης του διαθέσιμου ποσού για τις υπόλοιπες καταστροφές. Όμως δεν έγινε κανένας έλεγχος για να διαπιστωθεί η πολιτιστική αξία των σκαφών που θα καταστραφούν από το κράτος, που κόπτεται για την πολιτιστική του ευαισθησία.

Καργάκος: "Εθνική συμφορά η παράδοση του ονόματος Μακεδονία"


Ο ιστορικός Σαράντος Ι. Καργάκος για το Σκοπιανό: «Ἀμυκλαῖοι σιγῆ ἀπώλοντο»

Ἐάν τό Σκοπιανό ζήτημα εἶχε ἀντιμετωπισθεῖ ἀπό τή διεθνῆ κοινωνία μέ τούς κανόνες τῆς ὀρθῆς λογικῆς, ἡ λύση τοῦ ὀνόματος θά εἶχε βρεθεῖ ἀμέσως μετά τήν κατάρρευση τῶν τιτοϊκῶν κατασκευῶν.

Στό μάθημα τῆς Λογικῆς, πού διδαχθήκαμε οἱ παλαιότεροι, μάθαμε ὅτι ὑπάρχουν ἔννοιες ΟΛΟΥ καί ΜΕΡΟΥΣ.
Ἡ Ἑλλάς, ὡς κράτος, εἶναι ἔννοια ὅλου πού ἐμπεριέχει καί τήν Μακεδονία ἀλλά ὡς ἔννοια μέρους.
Ἐπί Γιουγκοσλαβίας, τό νῦν κράτος τῶν Σκοπίων ἦταν ἔννοια μέρους πού δέν τό νιώθαμε –καί πολύ κακῶς– σάν κάτι ἔντονα ἐνοχλητικό.
Μετά τή διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας, ἡ σκοπιανή κατασκευή, ὡς ἀνεξάρτητο κράτος, ἔκανε τό ὄνομα Μακεδονία ἔννοια ὅλου ἀλλά γιά τόν ἑαυτό της.

ΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ



Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Τα δύο συλλαλητήρια στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα για το όνομα της Μακεδονίας αποτέλεσαν έκπληξη για όλους. Οι μεν αντίθετοι δυσαρεστήθηκαν και προσπάθησαν να μειώσουν τη σημασία τους. Όσοι πιστεύουμε ειλικρινά ότι δεν πρέπει να παραδώσουμε το όνομα και την Ιστορία της Μακεδονίας σε ένα ξένο κράτος χαρήκαμε διπλά.

Πρώτον, διότι δόθηκαν τα μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση εντός και εκτός Ελλάδος για το ζήτημα του ονόματος. Ο λαός μας με τα συλλαλητήρια, τις δημοσκοπήσεις, με ψηφίσματα δήμων και με άλλους τρόπους δηλώνει ότι δεν αποδέχεται ούτε σύνθετη ούτε παράγωγη ονομασία, η οποία μάλιστα θα έχει τη δική μας υπογραφή. Δεύτερον, διότι αυτό το ειρηνικό και ελληνορθόδοξο ξέσπασμα ήταν μία αχτίδα φωτός μέσα στην καταχνιά των μνημονίων, της πολύπλευρης κρίσης, της οικονομικής ανέχειας, των εθνικών ταπεινώσεων. Ο μέσος Έλληνας πολίτης μπορεί να είναι κουρασμένος με τα οικονομικά του προβλήματα, αλλά όταν θίγεται η εθνική του αξιοπρέπεια αντιδρά. Το μήνυμα των συλλαλητηρίων αφορούσε πρωτίστως μεν τη Μακεδονία μας, αλλά εμπεριείχε και μία γενικότερη επιθυμία των Ελλήνων να διαφυλάξουμε την εθνική μας ταυτότητα. Ήταν δύο δημοκρατικές, ακομμάτιστες και αφανάτιστες διαδηλώσεις υπέρ Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Ήσαν δύο ηχηρές απαντήσεις στους αποδομητές της ιστορίας μας και της εθνικής ταυτότητας.

Άγιος Νείλος ο ασκητής – Περί Προσευχής


Του θεσπεσίου Νείλου πατρίδα ήταν η Κωνσταντινούπολη, δάσκαλός του ο θείος Χρυσόστομος και χρόνος ακμής του το 442 μ.Χ. Παρότι ήταν πλούσιος αποχαιρέτησε τα πάντα και πήγε στο όρος Σινά, όπου ασπάστηκε τον ασκητικό βίο.

Έχοντας μεγάλη μόρφωση, θεολογική και κοσμική, μας άφησε διάφορα συγγράμματα, γεμάτα από πνευματική σοφία και ανέκφραστη γλυκύτητα, από τα οποία διαλέξαμε τον Περί προσευχής λόγο, χωρισμένο σε 153 κεφάλαια, ο οποίος αναγράφεται ασκητικός [1]. Τα κεφάλαια αυτά βρίσκονται μέσα στην πείρα των ασκητών της Ερήμου και αποκαλύπτουν τις μεθοδείες των δαιμόνων για να ματαιώσουν την προσευχή και διδάσκουν τα στάδια και το ήθος της προσευχής.

Επιλέξαμε μερικά από αυτά τα κεφάλαια διατηρώντας τη σειρά με την οποία καταγράφονται στη Φιλοκαλία.

Περί προσευχής – 153 Κεφάλαια

3. Η προσευχή είναι συναναστροφή του νου με τον Θεό. Σε ποια κατάσταση λοιπόν πρέπει να βρίσκεται ο νους για να μπορέσει, χωρίς να στρέφεται αλλού, να πλησιάσει τον Κύριό του και να συνομιλεί μαζί Του χωρίς να μεσολαβεί κανένας άλλος;

Περί προσευχής


Περί προσευχής

Μὲ τὴν προσευχὴ μιλάει ὁ ἄνθρωπος ἄμεσα μὲ τὸν Θεό.

Μὲ τὴν προσευχὴ ὁ ἄνθρωπος γίνεται παιδὶ τοῦ Θεοῦ!

Μὲ τὴν προσευχὴ ξεπερνιοῦνται τὰ ἐμπόδια τοῦ βίου τούτου, δηλαδὴ οἱ θλίψεις, οἱ στενοχώριες, τὰ βάσανα, οἱ δυστυχίες, οἱ στερήσεις, οἱ μηχανορραφίες, οἱ ραδιουργίες, οἱ καταλαλιὲς καὶ οἱ συκοφαντίες.

Μὲ τὴν προσευχὴ συντρίβονται τὰ βέλη τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν.

Μὲ τὴν προσευχὴ ἀποκτοῦμε τὴ μακαρία ὑπομονὴ τοῦ Θεανθρώπου καὶ Σωτῆρα Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων ἀνδρῶν τῆς Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης.

Μὲ τὴν προσευχὴ ἀποκτοῦμε περισσότερη πνευματικὴ δύναμη!…

Μὲ τὴν προσευχὴ παίρνουμε τὴν οὐράνια παρηγοριὰ καὶ παραμυθία τῆς ψυχῆς!

Μὲ τὴν προσευχὴ ἀποκτοῦμε τὴν Οὐράνια Σοφία.

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018

Πνευματικές συμβουλές του Αγίου Εφραίμ του Σύρου (28/1) στην ζωή μας.



ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΝ ΣΥΡΟ
Ο μεγάλος αυτός άγιος της Εκκλησίας μας δεν είναι ευρύτερα γνωστός, αν και κατά παράδοξο τρόπο είναι πολύ οικείος στους χριστιανούς, ιδίως την περίοδο της Μεγ.Τεσσαρακοστής που συνεχώς λέμε την ακόλουθη προσευχή:
Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δως, πνεύμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαί μοι τω σω δούλω.
Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου, ότι ευλογητός εί εις τους αιώνας των αιώνων.

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

Ο Ακάθιστος Ύμνος (ιστορία-κείμενο-εικονογραφία)

Ακάθιστος ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας του. Οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά, ενώ το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την οποία συνδέθηκε ο ύμνος.

Ψάλλεται ενταγμένος στο λειτουργικό πλαίσιο της ακολουθίας του Μικρού Αποδείπνου, σε όλους τους Ιερούς Ναούς, τις πέντε πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τις πρώτες τέσσερις τμηματικά, και την πέμπτη ολόκληρος. Είναι ένας ύμνος που αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους (στροφές) σε ελληνική αλφαβητική ακροστιχίδα, από το Α ως το Ω (κάθε οίκος ξεκινά με το αντίστοιχο κατά σειρά ελληνικό γράμμα), και είναι γραμμένος πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και εν μέρει της ομοιοκαταληξίας.

Η γιαγιά με τους Χαιρετισμούς


Γεώργιος Ιακωβίδης, «Τα Πρώτα Βήματα» (ζωγραφικός πίνακας, 1893)

Ήτανε Μεγάλη Σαρακοστή .Μα δε θυμάμαι του πότε…Τρίτοι Χαιρετισμοί.Στο μοναστήρι τους κάναμε αργά τους Χαιρετισμούς. Οι Παρασκευές της Σαρακοστής όπως και να το κάνεις είναι οι πιο χαρούμενες μέρες .
Στη μέση του ναού η εικόνα της Παναγιάς με τα κεριά της και τις κεντημένες ποδιές.Και το χαμε τυπικό κάθε φορά να βγάζουμε κι άλλη Παναγιά στο προσκυνητάρι να ακούσει τους Χαιρετισμούς.
Τη μια το “‘Αξιον εστί” και μετά την Γλυκοφιλούσα και την Παναγία του Πάθους, εκείνη την εβδομάδα της Σταυροπροσκύνησης .Τούτες οι μικρές αλλαγές ομόρφαιναν τη ζωή.
Το Πάσχα ήταν τότε νωρίς και η Σαρακοστή έπεφτε μεσ το χειμώνα.Κρύο πολύ.Είχαμε στη λιτή ξυλόσομπα και ο εκκλησιαστικός ο π.Νήφωνας έβαζε κούτσουρα μεγάλα.Ατμόσφαιρα Παπαδιαμαντική.Τώρα τα αναπολώ με γλυκασμό και νοσταλγία.
Τέλειωσε ο κανόνας και ο δεξιός ψάλτης πήρε να λέει αργά το τη Υπερμάχω.Και ο παπάς αργά βγήκε από την ωραία πύλη με το βιβλίο του και το θυματό να διαβάσει τους Χαιρετισμούς.Θύμιασε με σέβας έκανε τις μετάνοιες και πήρε τη θέση του μπροστά στο προσκυνητάρι.
Ησυχία …

Ημερίδα: «Ο ρόλος των θρησκειών στις γεωπολιτικές εξελίξεις στη Ν.A Μεσόγειο»


«Ο ρόλος των θρησκειών στις γεωπολιτικές εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο», εξετάστηκε σε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο «Γιάννος Κρανιδιώτης», του υπουργείου Εξωτερικών, υπό την αιγίδα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Για τις αλληλένδετες έννοιες της ειρήνης, της ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος, ως προϋπόθεση για αειφόρο ανάπτυξη, έκανε λόγο ο Γρηγόρης Τσάλτας, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, πρώην πρύτανης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Ειδικότερα, ο κ. Τσαλτας επισήμανε την ανάγκη διαρκούς διαλόγου ανάμεσα στις θρησκείες και κοινής ειρηνευτικής πρωτοβουλίας και δράσης στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, προκειμένου να αποκατασταθεί η διαρκής ειρήνη και χαρακτήρισε τον Χριστιανισμό θρησκεία αγάπης που μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα με την αγάπη για τον πλησίον.

Ιδιαίτερα, εν κατακλείδι, υπογράμμισε ότι «κανείς πόλεμος δεν είναι ιερός. Η ειρήνη μόνον είναι ιερή», ρήση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου.

Οι σύγχρονοι Ιβάν Καραμάζοφ



Οι σύγχρονοι Ιβάν Καραμάζοφ 
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Όταν διαβάζω ή/και ακούω μεγάλο μέρος της πολιτικής ηγεσίας και τους προβαλλόμενους εκπροσώπους της επικρατούσας διανόησης, όλοι τους μου θυμίζουν τον Ιβάν Καραμάζοφ. Τους βρίσκω κοινά χαρακτηριστικά ζωής και ιδεολογίας και μια διαφορά. 

Το πρώτο κοινό χαρακτηριστικό τους είναι πως, όπως ο Ιβάν, μεγάλωσαν σε πλούσιες οικογένειες. Άλλες άγονες πνευματικά και με αρχοντοχωριάτες προγόνους, όπως του Ιβάν, άλλες με μιαν παράδοση ευπατριδών προγόνων, που συν τω χρόνω αυτή εξασθένισε, άλλες που διατηρούν αυτή τους την παράδοση, αλλά ένας ή περισσότεροι βλαστοί της οικογένειας την απέρριψαν και, τέλος άλλες, με το παράδοξο, ότι ενώ είναι με μιαν παράδοση άθεη και μαρξιστική, κοινωνικά ανήκουν στην μπουρζουαζία.

Μπαμπινιώτης: Πικρές αλήθειες για τη γλώσσα, την παιδεία και τον πολιτισμό



Ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης συνομιλεί με τον δημοσιογράφο Γιάννη Ν. Μπασκόζο για θέματα που απασχολούν διαχρονικά την ελληνική κοινωνία, όπως η γλώσσα, η σχολική εκπαίδευση, η παιδεία και η αξία του πολιτισμού.

Ο Γ. Μπαμπινιώτης είναι η χαρακτηριστική περίπτωση καθηγητή Πανεπιστημίου που μέσα από το πολύ πλούσιο συγγραφικό και διδακτικό του έργο έχει καταφέρει να συνδέσει το όνομά του με το αντικείμενο της διδασκαλίας του. Η συζήτηση με τον δημοσιογράφο Γιάννη Μπασκόζο δεν θα μπορούσε, λοιπόν, παρά να ξεκινήσει με τα ζητήματα της γλώσσας.

Ο καθηγητής γλωσσολογίας δίνει απαντήσεις σχετικά με το στίγμα της ελληνικής γλώσσας, την ποιότητά της, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη της φιλοσοφικής σκέψης και της πνευματικής δημιουργίας, την εξέλιξή της στο βάθος των αιώνων, αλλά και τη σημερινή απλοποίησή της, ένα φαινόμενο που παρατηρείται και σε άλλες γλώσσες.

Τι είναι ο πύρινος ποταμός;



π. Δημητρίου Μπόκου
Ὁ ποταμὸς τῆς φωτιᾶς

Τὸ γεγονὸς τῆς τελικῆς κρίσεως ἀναγγέλλεται ἀπὸ πολὺ παλιά.
Αἰχμάλωτος στὴ Βαβυλώνα ὁ προφήτης Δανιήλ, βλέπει σὲ ἀποκαλυπτικὸ ὅραμα νὰ στήνονται θρόνοι, ὅπου κάθησε ὁ «Παλαιὸς τῶν ἡμερῶν», ὁ προαιώνιος δηλ. Θεός, ντυμένος μὲ ἔνδυμα λευκὸ σὰν χιόνι, ἐνῶ οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς του ἦταν σὰν καθαρὸ λευκὸ μαλλί. Ὁ θρόνος του καὶ οἱ τροχοὶ τοῦ θρόνου του ἦταν πῦρ ποὺ ἐξέπεμπε φλόγες. Ἀπὸ τὸν θρόνο του ἐκπορευόταν καὶ κυλοῦσε ἕνας πύρινος ποταμός. Χιλιάδες καὶ μυριάδες ἀγγέλων τὸν ὑπηρετοῦσαν καὶ στέκονταν γύρω του. Καὶ τότε στήθηκε κριτήριο καὶ τὰ βιβλία ἀνοίχτηκαν (Δαν. 7, 9-10).

... οι φίλοι Μου και οι ελεημένοι από Μένα...



''Ἔχυσα πολλά δάκρυα μέ τή σκέψη ὅτι, ἄν ἐμεῖς οἱ μοναχοί πού ἀπαρνηθήκαμε τόν κόσμο δέν σωζόμαστε, τότε τί γίνεται γενικότερα στόν κόσμο;
Ἔτσι βαθμηδόν μεγάλωνε ἡ θλίψη μου καί ἄρχισα νά χύνω δάκρυα ἀπογνώσεως. Καί νά, πέρυσι ἐνῶ βρισκόμουν στήν ἀπελπισία αὐτή, ἐξαντλημένος ἀπό τό κλάμα, ξαπλωμένος καταγῆς, ἐμφανίσθηκε ὁ Κύριος καί μέ ρώτησε: 
“Γιατί θρηνεῖς ἔτσι...” ; Ἐγώ σιώπησα μήν μπορώντας νά ἀτενίσω Τόν ἐμφανισθέντα... “Δέν γνωρίζεις ὅτι Ἐγώ θά κρίνω τόν κόσμο” ;... Ἐγώ πάλι σιώπησα παραμένοντας πρηνής... 
Ὁ Κύριος μοῦ λέει: “Θά ἐλεήσω κάθε ἄνθρωπο πού ἐπικαλέσθηκε τόν Θεό ἔστω καί μιά φορά στή ζωή του...”. 
Μοῦ ἦρθε τότε ἡ σκέψη: “Τότε, γιατί ἐμεῖς πάσχουμε ἔτσι καθημερινά”; Ὁ Κύριος στήν κίνηση αὐτή τῆς σκέψεώς μου ἀπήντησε: “Ἐκεῖνοι πού πάσχουν γιά τήν ἐντολή Μου, στή Βασιλεία τῶν Οὐρανων θά εἶναι φίλοι Μου, ἐνῶ τούς ἄλλους μόνο θά τούς ἐλεήσω”. Καί ὁ Κύριος ἔφυγε.''

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018

Πως να προσευχόμαστε σωστά, Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Να προσεύχεσθε στον Θεό με ανοικτά τα χέρια. Αυτό είναι το μυστικό των αγίων. Μόλις άνοιγαν τα χέρια τους, τους επεσκέπτετο η θεία χάρις. Οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν ως πιο αποτελεσματική τη μονολόγιστη ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
Το κλειδί για την πνευματική ζωή είναι η ευχή. Την ευχή δεν μπορεί κανείς να τη διδάξει, ούτε τα βιβλία, ούτε ο γέροντας, ούτε κανείς. Ο μόνος διδάσκαλος είναι η θεία χάρις. Αν σας πω ότι το μέλι είναι γλυκό είναι ρευστό είναι έτσι κι έτσι, δεν θα καταλάβετε, αν δεν το γευθείτε. Το ίδιο και στην προσευχή, αν σας πω, «είναι έτσι, νιώθεις έτσι» κ.λπ. δεν θα καταλάβετε, ούτε θα προευχηθείτε, «ει μη εν Αγίω Πνεύματι».
Μόνο το Πνεύμα το Άγιον μόνο η χάρις του Θεού μπορεί να εμπνεύσει την ευχή.

Βαρθολομαίος: Το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα παραμείνει στην ιστορική έδρα του [εικόνες]



«Το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα παραμένει πάντοτε εδραίο και αμετακίνητο στην ιστορική Έδρα του, απ’ όπου θα συνεχίσει να διακονεί την ενότητα της Ορθοδοξίας, τη Χριστιανοσύνη και την Ανθρωπότητα».

Αυτό επισήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στην ομιλία του, μετά τη θεία λειτουργία, κατά την οποία χοροστάτησε, την Κυριακή, 18 Φεβρουαρίου, στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Βεβεκίου.

Απευθυνόμενος στους Επιτρόπους του Ι.Ναού ο Οικουμενικός Πατριάρχης τους συνεχάρη για τη διακονία τους, η οποία, όπως τους επεσήμανε, είναι ιδιαίτερα σημαντική.

Dhimmitude: Ταπείνωση και υποτέλεια, χριστιανοί μα και Εβραίοι στο Ισλάμ



Η ακαδημαϊκός που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Bat Ye’or έχει επικεντρώσει την έρευνά της για τρεις δεκαετίες στο θεσμό που ονομάζει “dhimmitude”, που σημαίνει την ταπείνωση και την συνεχή υποτέλεια να είσαι dhimmi (ο ισλαμικός νομικός όρος για τους Εβραίους και τους Χριστιανούς που αποδέχονται την μουσουλμανική κυριαρχία).
Της Bat Ye’or 
Βιβλιοκριτική του Mordechai Nisan, Hebrew University of Jerusalem
(Από ελεύθερη μετάφραση)
Middle East Quarterly, Fall 2002
ΠΗΓΗ: https://demokratiki-kypros.org/
Σε ό,τι είναι κατά πάσα πιθανότητα το magnum opus της, ολοκληρώνει την τριλογία της [1] με μια εξαιρετική επιστημονική μελέτη για το Ισλάμ και την μάχη ενάντια στους μη μουσουλμάνους. Το βιβλίο ’’Islam and Dhimmitude’’ συγκεντρώνει συναρπαστικά στοιχεία και χρησιμοποιεί ισχυρή επιχειρηματολογία για να εκθέσει και να εξηγήσει το dhimmitude – τον νεολογισμό της συγγραφέως.
Με εντυπωσιακή πολυμάθεια και ακρίβεια – και προσωπικό θάρρος – η Bat Ye’or παρουσιάζει την πιο βαθιά ανάλυση αυτής της κατάστασης. Αμφισβητεί σοβαρές παρερμηνείες και καθιερώνει ένα νέο πλαίσιο για την κατανόηση των σχέσεων των τριών θρησκευτικών πολιτισμών και λαών.
Στο παρόν βιβλίο αναλύει τέσσερα κύρια σημεία:

Θα ήμασταν καλύτερα χωρίς τα σόσιαλ μίντια;

Θα ήμασταν καλύτερα χωρίς τα σόσιαλ μίντια; (Μανίνα Ντάνου)

«Aν αύριο το πρωί ξυπνούσαμε σε έναν κόσμο χωρίς σόσιαλ μίντια, αυτός θα ήταν ένας καλύτερος κόσμος». Να μια δήλωση που θα έκανε θραύση στο Facebook. Βροχή τα likes, τα ουάου και τα «τέλειο!», τα interaction, όπως θα έλεγε ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ, που κατάφερε το πολυπόθητο: να αλλάξει τον κόσμο, προς ποια κατεύθυνση ασήμαντο. Η επιτυχία που θα έκανε η δήλωση θα οφειλόταν στο χαρακτηριστικό που έχουν όλες οι επιτυχημένες στα σόσιαλ δηλώσεις: είναι απόλυτη. Φτιάχνει ένα τσιτάτο – που μοιάζει αληθινό, ακούγεται αληθινό, άρα πρέπει να είναι αληθινό, σωστά; Είναι σύντομο, στιβαρό, βαρύγδουπο, θα προκαλέσει. Φυσικά, κανείς δεν θα ασχοληθεί με το αν πραγματικά ισχύει, αυτά είναι λεπτομέρειες.

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

ΑΦΙΕΡΩΜΑ:Η Απελευθέρωση των Ιωαννίνων

Τόπος και ουτοπία του τρόπου


 

 ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Κενό νοήματος στις λέξεις δημιουργεί συγχύσεις, θολές ασυνεννοησίες, μάταιες διχοστασίες. Η ζωή παγιδεύεται στο μη-νόημα, δεν προχωράει.
Με την πάνδημη κραυγή «Η Μακεδονία είναι ελληνική», τι ακριβώς βεβαιώνουμε: πιστοποίηση, ευχή, απαίτηση, προειδοποίηση; Ποιο το νόημά της; Κάποτε και η Θράκη ήταν ελληνική, σήμερα είναι μόνο η μισή. Αν στήναμε συλλαλητήριο, «η Θράκη είναι ελληνική», και πτοημένοι οι Τούρκοι μας έδιναν πίσω το κομμάτι που ο Βενιζέλος τούς χάρισε χωρίς να το έχουν απαιτήσει, με ποιον πληθυσμό θα το εποικίζαμε; Η υπογεννητικότητα και η μετανάστευση μας έχουν καταδικάσει να έχουμε, σε σαράντα χρόνια, απομείνει τρία εκατομμύρια οι Ελληνες – δεν μοιάζει λογικό να ορεγόμαστε εδαφικές επεκτάσεις.

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Μακριά από το ψέμα (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Σήμερα θα πούμε πώς θα εμπνεύσουμε στα παιδιά τη φιλαλήθεια, πώς θα τα μάθουμε ν’ αγαπούν την αλήθεια και ν’ αποστρέφονται το ψέμα.
 Η ανάγκη της αλήθειας και η αγάπη σ’ αυτήν είναι στοιχεία έμφυτα στον άνθρωπο, επομένως και στο παιδί. Το προπατορικό αμάρτημα, αν και θόλωσε και εξασθένησε το αίσθημα της αλήθειας, δεν το εξαφάνισε τελείως. Η τάση προς την αλήθεια έμεινε στον άνθρωπο. Αυτή ακριβώς η τάση εκδηλώνεται στο παιδί με την επιθυμία του να γνωρίσει τα πάντα. Το παιδί για όλα ρωτάει. Και ό,τι του λένε οι μεγαλύτεροι, το δέχεται σαν αληθινό.
Το αγνό παιδί δεν γνωρίζει το ψέμα και την προσποίηση. Ντρέπεται και κοκκινίζει όχι μόνο όταν το ίδιο, από βιασύνη ή απερισκεψία, πει κάποιο ψέμα, αλλά κι όταν ακούει τους άλλους να λένε ψέματα.
Την αγάπη στην αλήθεια την έβαλε μέσα στην ψυχή του παιδιού ο ίδιος ο Θεός. Πρέπει μόνο, αυτή τη φυσική ροπή, να τη βοηθήσουμε, για ν’ αναπτυχθεί και να στερεωθεί. Αυτό είναι το έργο των γονιών. Πώς όμως θα το πετύχουν;
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν, είναι να τα νουθετούν από τη νηπιακή ακόμα ηλικία. Και πώς θα γίνει αυτό; Τρεις είναι οι βασικοί κανόνες:

ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ



Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Όταν μία κυβέρνηση δείχνει έτοιμη να παραχωρήσει το όνομα, την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Μακεδονίας σε ένα μικρό, πολυεθνικό και εύθραυστο κράτος 2,2 εκατομμυρίων κατοίκων, τότε είναι αναμενόμενο να αποθρασύνονται και να διεκδικούν ό,τι θέλουν οι ισχυρότεροι γείτονες. Βεβαίως η τουρκική επιθετικότητα οφείλεται κυρίως στα εγγενή επεκτατικά στοιχεία της νεο-οθωμανικής ιδεολογίας του Ερντογάν, μπορούμε όμως να την αναστείλουμε αν ακολουθήσουμε μία πιο δυναμική στάση σε όλα τα εθνικά θέματα.

Απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα είναι ανάγκη να λάβουμε αποφασιστικά και πειστικά μέτρα, όπως πχ:

Η Ακαδημία Αθηνών για το Σκοπιανό

Τη θέση της για το θέμα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων διευκρινίζει η Ακαδημία Αθηνών, σημειώνοντας ότι απαραίτητη προϋπόθεση οποιασδήποτε συμφωνίας πρέπει να είναι η τροποποίηση του Συντάγματός του.

Στην ανακοίνωση αναφέρεται:
«Η Ακαδημία Αθηνών παρακολουθούσα αδιαλείπτως το εθνικής σημασίας αυτό θέμα, έχει κατ' επανάληψη διατυπώσει δημοσία τις θέσεις της με βάση αδιάσειστα ιστορικά, πολιτιστικά και αρχαιολογικά δεδομένα.
Επισημαίνει ότι απαραίτητη προϋπόθεση οποιασδήποτε συμφωνίας για την ονομασία του κράτους των Σκοπίων πρέπει να είναι η τροποποίηση του Συντάγματός του, η εγκατάλειψη των αλυτρωτικών διεκδικήσεων (σχολικά βιβλία, γεωγραφικοί χάρτες, αγάλματα Μ. Αλεξάνδρου, κλπ.) και της οικειοποίησης της ιστορίας, του πολιτισμού και των συμβόλων της χώρας μας.
Ο τόπος εγκατάστασης ενός λαού -και μόνον- δεν είναι προσδιοριστικός της ταυτότητάς του. Η παρατεινόμενη εκκρεμότητα δεν είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών».

Πώς μπορώ να δω αν έχω ταπείνωση; (Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης)

Περὶ ταπεινώσεως

Ὅποιος ἔχει τήν ταπείνωση μιμεῖται τόν ἴδιο τόν Χριστό. Οὐδέποτε παρεκτρέπεται, οὔτε κατακρίνει, οὔτε ὑπερηφανεύεται. Τίς ἐξουσίες ποτέ δέν τίς ἐπιθυμεῖ. Ἀποφεύγει τίς τιμές τῶν ἀνθρώπων. Δέν φιλονικεῖ γιά κανένα πράγμα τοῦ κόσμου τούτου!
Δέν ἔχει παρρησία, ὅταν ὁμιλῆ, καί δέχεται πάντοτε τίς συμβουλές τῶν ἄλλων. Ἀποφεύγει τά ὡραῖα ἐνδύματα, καί ἡ ἐξωτερική του ἐμφάνιση εἶναι ἁπλή καί ταπεινή.
Ὁ ἄνθρωπος, πού ὑπομένει ἀγόγγυστα ταπεινώσεις καί ἐξουδενώσεις, πάρα πολύ ὠφελεῖται. Γιά τοῦτο, ὄχι νά λυπῆσαι, ἀλλά ἀπεναντίας νά χαίρεσαι γι’ αὐτά, πού ὑποφέρεις. Κερδίζεις ἔτσι τήν πολύτιμη ταπείνωση, μέ τήν ὁποία σώζεσαι.
«Ἐταπεινώθην καί ἔσωσέ με (ὁ Κύριος)» (Ψαλμ. Ριδ΄ 6). Αὐτή τή ρήση πρέπει νά τήν ἔχωμεν πάντοτε κατά νοῦν.

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

Κυριακή της Συγγνώμης Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†)

Κυριακή της Συγγνώμης Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†)

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος


Σήμερα δύο θέματα κυριαρχούν στα Ιερά αναγνώσματα. Ο Απόστολος Παύλος μιλάει για την νηστεία και ο Κύριος για την συγχώρεση· και ο Απόστολος Παύλος επιμένει στο γεγονός ότι η νηστεία δεν συνίσταται απλά στο να στερεί κάποιος τον εαυτό του από το ένα ή το άλλο φαγητό, ούτε αν τηρείται αυστηρά, με υπακοή, με λατρεία· αν μας δίνει αφορμή να υπερηφανευόμαστε, να είμαστε ικανοποιημένοι και ασφαλείς, επειδή σκοπός της νηστείας δεν είναι να στερήσει το σώμα μας από ένα είδος φαγητού περισσότερο από ένα άλλο, αλλά σκοπός της νηστείας είναι να επιτύχουμε την κυριαρχία στο σώμα μας και να το κάνουμε τέλειο όργανο του πνεύματος. Τον περισσότερο καιρό, είμαστε υπηρέτες του σώματος, γοητευόμαστε από όλες τις αισθήσεις μας από την μία ή την άλλη απόλαυση, αλλά από μιαν απόλαυση που πηγαίνει πολύ πέρα από την αγνότητα που προσδοκά από εμάς ο Θεός.

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018

Λόγος Κατηχητήριος επί τη ενάρξει της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής



ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ
ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

Ύμνον ευχαριστίας αναπέμπομεν εις τον εν Τριάδι Θεόν, τον αξιώσαντα ημάς να φθάσωμεν και πάλιν εις την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, διά να αγωνισθώμεν τον καλόν αγώνα της ασκήσεως, διά να στραφώμεν εις το «εν, ου εστι χρεία» (πρβλ. Λουκ. ι’, 42).

Μέσα εις ένα αντιασκητικόν κόσμον, ενώπιον του συγχρόνου αποαγιασμού της ζωής και της κυριαρχίας ατομοκεντρικών και ευδαιμονιστικών προτύπων, η Ορθόδοξος Εκκλησία επιμένει εις την τεσσαρακονθήμερον περίοδον πνευματικών αγώνων και «πανσέπτου εγκρατείας» διά τα τέκνα αυτής, ως προετοιμασίας διά την Αγίαν και Μεγάλην Εβδομάδα, τα Πάθη και τον Σταυρόν του Χριστού, διά να καταστώμεν θεωροί και κοινωνοί της ενδόξου Αναστάσεως Αυτού.

Κυριακή της Τυρινής: Η συγχώρησις των αδελφών προϋπόθεσις της ενώσεώς μας με τον Χριστό († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία εις την Τράπεζαν της Συγχωρήσεως, τη 24η Φεβρουάριου 1992, Κυριακή της Τυρινής.

Ευχαριστούμε τον Κύριο, που μας αξίωσε κι απόψε, αδελφωμένοι όλοι, να εορτάσουμε την Κυριακή της Τυρινής· και θα μας αξιώση μετ’ ολίγον να συγχωρηθούμε και συγχωρημένοι και αγαπημένοι να μπούμε στην ευλογημένη και αγία περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Είναι Παράδοσις της Εκκλησίας μας και του Ορθοδόξου Γένους μας απόψε οι ορθόδοξοι Χριστιανοί και στις πόλεις και στα χωριά, εκεί που υπήρχε παλαιότερα ευσέβεια και όπου υπάρχει ακόμα κάποια ευσέβεια, οι Χριστιανοί να πηγαίνουν στον Εσπερινό της Συγχωρήσεως, να ακούν τα ωραία γράμματα, τα οποία ωθούν την ψυχή του ανθρώπου προς τον πνευματικό αγώνα, και εν συνεχεία να συγχωρούνται από τον ιερέα και μεταξύ των. Και μετά να πηγαίνουν στα σπίτια των, να παραθέτουν κοινή τράπεζα, συγγενείς και φίλοι, και να ευφραίνωνται οικογενειακώς. Και συγχωρεμένοι όλοι οι Χριστιανοί να αρχίζουν την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, και μάλιστα σε μερικά μέρη να κρατούν και το Τριήμερο.

Οικουμενισμός και υποδούλωσις εις τα πάθη


Οικουμενισμός και υποδούλωσις εις τα πάθη (Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ιστορικός)

Από Εισήγηση της Δ.Β., με τίτλο «Φονταμενταλιστικά Στοιχεία του Οικουμε­νισμού», στα πλαίσια του Διορθοδόξου Θεολογικού Συνεδρίου, με θέμα «Οικουμενισμός, Γένεση, Προσδοκίες-Διαψεύσεις», το οποίο διωργάνωσαν από κοινού η Εται­ρεία Ορθοδόξων Σπουδών και το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας τής Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. (20-24.9.2004). 

Αναλύοντας το μακρύ ιστορικό τής από μέρους των οικουμενιστών υπονομεύσεως των θεμελιωδών χριστια­νικών δογμάτων, τα οποία θεμελιώνουν και στηρίζουν την χρι­στιανική περί ανθρώπου αντίλη­ψη και τα οποία διαμορφώνουν τον «Καινόν Ανθρωπο», ο μα­καριστός Ι. Πόποβιτς είχε επιση­μάνει -προ τριακονταετίας, ήδη- ότι, ο Οικουμενισμός απομάκρυνε «ολόκληρον τον Θεάνθρωπο» (Ι. Πόποβιτς, Αρχιμανδρίτης (), Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός, Θεσσαλονίκη 1974), για να τον αντικαταστήσει με τον Ευρωπαίο άνθρωπο.

Ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας στο στόχαστρο των Οικουμενιστών

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 15η Φεβρουαρίου 2018
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑΣ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
 Στις έσχατες και αποκαλυπτικές ημέρες που ζούμε οι αγιασμένες μορφές και οι χαρισματούχοι γέροντες όλο και περισσότερο σπανίζουν. Ωστόσο ποτέ η Εκκλησία μας στην  ιστορική της πορεία δεν έπαυσε να αναδεικνύει αγίους, για να αποτελούν φωτεινούς φάρους και πνευματικούς καθοδηγητές στον πιστό λαό του Θεού. Ένας τέτοιος χαρισματούχος γέροντας των ημερών μας,
με έκδηλα τα σημάδια της παρουσίας του αγίου Πνεύματος στη ζωή και στο έργο του είναι και ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας, πρώην ηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους, γνήσιο πνευματικό τέκνο του οσιακής βιοτής μακαριστού γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού. Ο γέρονας Εφραίμ υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες αγιορειτικές μορφές της εποχής μας. Αξιώθηκε να φθάσει σε μεγάλα μέτρα πνευματικής τελειώσεως και να λάβει υπερφυσικά χαρίσματα από τον Θεό. Τούτο μαρτυρούν πολλοί άνθρωποι, που τον έζησαν από κοντά και διηγούνται πολλά θαυμαστά γεγονότα από την ζωή του. Η παρουσία του και η όλη ποιμαντική και ιεραποστολική του δράση αποτελεί μια ξεχωριστή ευλογία, όχι μόνο για την πατρίδα μας, αλλά και για την βορειοαμερικανική Ήπειρο.  Το μέχρι σήμερα ποιμαντικό και ιεραποστολικό του έργο στην Ελλάδα, στις Η.Π.Α. και στον Καναδά υπήρξε τεράστιο και ανεκτιμήτου αξίας, το οποίο φυσικά δεν είναι δυνατόν μέσα στα στενά πλαίσια ενός άρθρου να αναλυθεί και να παρουσιαστεί.

Ὑπαρξιακά ἐρωτήματα καί ἡ θεολογική ἀπάντησή τους


Τοῦ Δημητρίου Τσελεγγίδη, Καθηγητή Δογματικῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ

Γιατί νά ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά πεθαίνουν νέοι καί μικρά παιδιά;

Θά ὑπάρξει Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν;

Ὁ Θεός εἶναι ὁ μόνος Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Ὁ Θεός, δηλαδή, παρέχει τή ζωή, ἀλλά καί θέτει τά ὅριά της. Μόνος αυτός γνωρίζει ὅλα τά δεδομένα, ἀλλά καί ὅλες τίς προθέσεις τῶν λογικῶν ὄντων, πρίν κἄν αὐτά ἔρθουν στήν ὕπαρξη. Ταυτόχρονα, ὁ Θεός ἀγαπᾶ σέ ἀσύλληπτο βαθμό ὅλους τούς ἀνθρώπους. Μάλιστα, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θεωρεῖ τόν Χριστό ὡς τόν μανιωδέστερο τῶν ἐραστῶν τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Κατά τήν Ἁγία Γραφή, ἄλλωστε, ὁ Θεός θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά σωθοῦν καί νά τόν γνωρίσουν ὡς τήν ὐποστατική Ἀλήθεια («πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»). Μέ τίς παραπάνω προϋποθέσεις, κατανοεῖται εὔκολα, ὅτι ὁ Θεός, ὡς ὁ κατεξοχήν καί κατά κυριολεξία καλός καί ἀγαθός, δέν εἶναι δυνατόν νά θέλει τόν πρόωρο θάνατο κανενός ἀνθρώπου. Καί τοῦτο, ἐπειδή τό κύριο γνώρισμα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη.

Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου-πώς θα αλλάξουν τα υλικά σώμάτα και θα αφθαρτοποιηθούν κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού



Μια μέρα, καθώς προσευχόταν (ο Άγιος Συμεών) με καθαρότητα και συνομιλούσε με τον Θεό, είδε πως ο αέρας άρχισε να φωτίζει το νου του, και ενώ ήταν μέσα στο κελί του, νόμιζε ότι βρισκόταν έξω, σ’ ανοιχτό χώρο. Ήταν νύχτα, που μόλις είχε ξεκινήσει. Τότε άρχισε να φέγγει από ψηλά όπως το πρωινό ροδοχάραμα- ω των φρικτών οπτασιών του ανδρός!-, και το οίκημα κι όλα τ’ άλλα εξαφανίστηκαν, και νόμιζε ότι δεν ήταν καθόλου σε οίκημα. Τον συνέπαιρνε ολότελα θεία έκσταση αντιλαμβανόμενος καλά με τον νου του το φως εκείνο που του εμφανιζόταν. Αυτό μεγάλωνε λίγο –λίγο κι έκανε τον αέρα να φαίνεται πιο λαμπερός κι αισθανόταν τον εαυτό του μ’ ολόκληρο το σώμα του να βρίσκεται έξω από τα γήινα.

Αλλά επειδή εξακολουθούσε να λάμπει ακόμη περισσότερο εκείνο το φως και του φαινόταν σαν ήλιος που μεσουρανώντας έλαμπε από ψηλά, αισθανόταν σαν να στέκεται στο μέσο του φωτός και ότι ολόκληρος ο εαυτός του μαζί με το σώμα του ήταν γεμάτος από χαρά και δάκρυα λόγω της γλυκύτητας που του προξενούσε η παρουσία του. Παράλληλα έβλεπε ότι το ίδιο φως κατά τρόπο θαυμαστό ήρθε σε επαφή με το σώμα του και σιγά-σιγά διαπερνούσε τα μέλη του. Η έκπληξη αυτής της οπτασίας τον απομάκρυνε από την προηγούμενη θεωρία και τον έκανε να αισθάνεται μόνο αυτό το εξαίσιο πράγμα που συνέβαινε μέσα του. Έβλεπε, λοιπόν, ότι το φως εκείνο σιγά-σιγά εισχωρούσε σ’ ολόκληρο το σώμα του, την καρδιά και τα έγκατά του και τον έκανε ολόκληρο σαν φωτιά και φως. Και όπως προηγουμένως το οίκημα, έτσι και τώρα τον έκανε να χάσει την αίσθηση του σχήματος, της θέσεως, του βάρους και την μορφής του σώματος και σταμάτησε κα κλαίει. Τότε ακούει μια φωνή από το φως να του λέει: «Κατά τον ίδιο τρόπο είναι αποφασισμένο ν’ αλλάξουν οι Άγιοι που θα ζουν και θα βρίσκονται ακόμη εδώ κατά την ώρα της έσχατης σάλπιγγας, κι έτσι μεταμορφωμένοι θ’ αρπαγούν, όπως λέει και ο απόστολος Παύλος».

Πώς φαντάστηκε ο Ντοστογιέφσκι την ζωή μετά τον θάνατο...



Ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα ,σ' αυτή την άλλη γη, μέσα στο εκθαμβωτικό φως μιας λιόλουστης μέρας, όμορφης σαν τον παράδεισο. Μου φαινότανε σα να βρισκόμουν σ' ένα από κείνα τα νησάκια του ελληνικού αρχιπέλαγου της γης μας ή κάπου αλλού στα ερείπια μιας ηπείρου, κοντά στο αρχιπέλαγο. 
Σ' εκείνα τα μέρη, όλα είτανε ακριβώς όπως και σε μας, κι' όμως όλα αχτινοβολούσανε με μια σοβαρή κι' επίσημη χαρά, πού έφτανε ως το υπέροχο. Μια σμαραγδένια θάλασσα έσκαζε απαλά στην ακρογιαλιά, χαϊδεύοντάς την με φανερή, σαρκική και σχεδόν συνειδητή αγάπη. Δέντρα με θαυμαστά κλωνάρια ορθώνονταν μ' όλο τον οργιώδη χυμό τους, και τ' αναρίθμητα φυλλαράκια τους, κι' είμαι βέβαιος πως με χαιρετούσανε με το γλυκό τους θρόισμα και μοιάζανε σα να ψιθυρίζανε ερωτόλογα.
Το λιβάδι αστραφτοκοπούσε με τη φλογερή και χυμώδη άνθησή του. Τα πουλιά σκίζανε σμήνη - σμήνη τον αέρα, κι' έρχονταν άφοβα ν' ακουμπήσουνε στους ώμους και στα χέρια μου με χαρούμενα φτεροκοπήματα. Ύστερα, είδα επιτέλους και τους κατοίκους αυτής της μακάριας γης. Ήρθανε μόνοι τους κοντά μου, με περιτριγύρισαν και με φιλούσαν. Παιδιά του ήλιου, παιδιά του ήλιου τους - ω! τι ωραίοι που ήταν! Ποτές στη γης μας δεν είχα δει τόση, ομορφιά στον άνθρωπο! Μόνο στα παιδιά μας, και μάλιστα στα πρώτα παιδικά τους χρόνια, μπορούσες να διακρίνης κάτι σα μια μακρυνή ανταύγεια, μα πολύ εξασθενημένη, αυτής της ομορφιάς.

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1878: ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ


Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 10.1.2018 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέδωσε βαρυσήμαντη ανακοίνωση για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, η οποία έχει ως εξής:

«Εξ αφορμής της έντονης διπλωματικής κινητικότητας που υπάρχει για το θέμα των Σκοπίων, και εν συνεχεία της από 15.12.2017 Ανακοίνωσής Της περί της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων, η Δ.Ι.Σ. συμμεριζομένη την αγωνία των Ιεραρχών που διαποιμαίνουν τις Ιερές Μητροπόλεις στην περιοχή της Μακεδονίας, αλλά και του λαού, με Απόφασή Της υπενθυμίζει ότι η Εκκλησία έχει μαρτυρήσει με το λόγο και το αίμα κλήρου και λαού την ελληνικότητα της Μακεδονίας από αρχαιοτάτων χρόνων, γι’ αυτό και δεν μπορεί να αποδεχθεί την απονομή του όρου «Μακεδονία» ή παραγώγου του ως συστατικού ονόματος άλλου Κράτους, το οποίο θα έχει επιπτώσεις και στην ονομασία της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης εκκλησίας της «Μακεδονίας». Αναμένει δε από την υπεύθυνη Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία διαχειρίζεται το θέμα, να κατανοήσει την ανησυχία Της, που είναι και ανησυχία του οικουμενικού ελληνισμού».

Ο Άγιος Νεκτάριος, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος



Ο Άγιος Νεκτάριος, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

                                      Α΄ ΜΕΡΟΣ

          Οι εορτασμοί, ήτοι η βράβευση από την Ιεραρχία και η αυτοβράβευση από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών του κ. Ιερωνύμου, για τη συμπλήρωση  δέκα ετών στον θρόνο του Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας, ολοκληρώθηκαν. Για τη δεκαετία αυτή ο Αρχιεπίσκοπος έκαμε στην πρόσφατη Ιεραρχία έναν επιγραμματικό απολογισμό. 
Σ’ αυτόν μίλησε με γενικότητες και απευθύνθηκε στο θυμικό των Μητροπολιτών – μελών Της. 
Μεταξύ των άλλων είπε:

Ο Άγιος Παΐσιος Προειδοποιούσε Για Την Εκκοσμίκευση Του Αγίου Όρους



Μετά τη μεγάλη φωτιά του καλοκαιριού στο Άγιον Όρος, είχα πάει να δω το γέροντα. Ήταν «θυμωμένος» και φώναζε. 
«Σκαμπίλι από την Παναγία ήταν. Άρχισε την πρώτη μέρα της νηστείας και τελείωσε την τελευταία (με το παλιό εορτολόγιο που γιορτάζει το Όρος). Λέγανε ότι θα σβήσει πιο μπροστά, γιατί δε φυσούσε και όμως έσβησε την τελευταία μέρα κι ας είχε αέρα.
Λες και την οδηγούσε ένα χέρι, πήγαινε γύρω-γύρω από ‘κεί που δεν την περιμένανε και παρέκαμπτε τις ζώνες ασφαλείας.
Κάηκαν τα δάση! Κάηκε το κοσμικό φρόνημα;
Ένα μοναστήρι ζητούσε ενίσχυση.