«Συμβουλευτικές υπομνήσεις προς τα μέλη της (ΜΚΟ) Ένωσης Άθεων Ελλάδος»

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

«Συμβουλευτικές υπομνήσεις προς τα μέλη της  (ΜΚΟ)  Ένωσης Άθεων Ελλάδος»

Διαβάζοντας αυτές τις ημέρες, με ερευνητική ματιά, τις θέσεις της Ένωσης Άθεων σκέπτεται κανείς: Τι επιδιώκουν με αυτά που κάνουν; Ποιο είναι το όραμά τους για την Ελλάδα. Επιθυμούν άραγε, ηθική, πνευματική, κοινωνική, πολιτισμική ή θρησκευτική ανανέωση και πρόοδο της χώρας ή κάτι άλλο; Είναι φανερό ότι θέματα που έχουν διερευνηθεί και λυθεί από την Ιστορία και τον Πολιτισμό έρχεται να προβάλει η Ένωση Άθεων Ελλάδος.

Αν κοιτάξει κανείς την ταυτότητα αυτής της Ένωσης, από αυτά που οι ίδιοι δημοσιεύουν, θα διαπιστώσει ότι ιδρύθηκε το 2010 ως ΜΚΟ, δηλαδή χρηματοδοτούμενο Σωματείο και ότι στις μέχρι τώρα εκλογές της, για την ανάδειξη των στελεχών της διοίκησής της, ψήφισαν σε κάθε αρχαιρεσίες της, γύρω στα 15-20 άτομα.

Και όμως οι άθεοι, ως Σωματείο, παρεμβαίνουν στη ζωή της χώρας και ζητούν να καθορίζουν αυτοί τη θρησκευτική παιδεία όλων των ένθεων Ελλήνων. Υποστηρίζουν ως ά- θεοι την μη ύπαρξη Θεού, είναι κατά της λειτουργίας της Εκκλησίας και της μισθοδοσίας του Ιερού Κλήρου, υπέρ του κοσμικού κράτους, αλλά υπέρ της ανέγερσης ισλαμικών τεμενών, όπως εκείνο της Αθήνας, με έξοδα του κράτους.

Ταυτόχρονα,  ενώ έχει ρυθμιστεί, κατά τρόπο σύμφωνο με το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο, να απαλλάσσονται οι άθεοι μαθητές από το μάθημα των Θρησκευτικών, βρίσκουν νομικά σημεία για να παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση της θρησκευτικής αγωγής στην Ελλάδα, είτε με πλειάδα εγγράφων προς το Υπουργείο Παιδείας είτε με δημοσιεύσεις στον τύπο είτε με προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο  Δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΔΔΑ).

Αυτό που παρατηρεί κανείς είναι η ασυνέπεια με τα πιστεύω τους και οι επιλεκτικές τους δράσεις. Τις τελευταίες μέρες παρακολουθήσαμε όσα συνέβησαν στο ΣτΕ. Διαμαρτύρονται και προσφεύγουν στο ΣτΕ, επειδή θεωρούν ότι είναι παράνομη η δήλωση που ζητά το σχολείο να κάνουν οι άθεοι γονείς, προκειμένου να πάρουν απαλλαγή τα παιδιά τους από το Μάθημα των Θρησκευτικών και επικαλούνται την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων. Δεν είδαμε, όμως, να διαμαρτυρηθούν ποτέ, για παραβίαση των προσωπικών, όταν οι Έλληνες Μουσουλμάνοι μαθητές, νομίμως και δικαίως, καλούνται από το κράτος να δηλώνουν στο σχολείο ότι είναι Μουσουλμάνοι, προκειμένου να εισέλθουν με ευνοϊκούς όρους στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ της χώρας ή όταν στον ελληνικό στρατό κάποιοι Έλληνες στρατιώτες δηλώνουν ότι είναι Χιλιαστές για να μην πάρουν όπλο!

Και, επιπλέον, ενώ χρησιμοποιούν δημοκρατικούς νόμους για να διεκδικήσουν τα δικά τους δικαιώματα, δεν σέβονται τα δημοκρατικά δικαιώματα της πλειοψηφίας των ορθοδόξων, να πιστεύουν για παράδειγμα στα ιερά τους σύμβολα, γεγονός που έχει πλέον επιλυθεί σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία και η Γερμανία και απαίτησαν στις 21-09-2018 να κατέβουν οι χριστιανικές Εικόνες από τη δικαστική αίθουσα του ΣτΕ, επειδή εκείνοι θεωρούν ότι προσβάλλεται η προσωπικότητά τους, όταν βλέπουν τα χριστιανικά σύμβολα.

Είναι σαφές ότι η απαίτηση μιας τόσο ισχνής μειοψηφίας να ρυθμίζει εκείνη την πνευματική ζωή της πλειοψηφίας των Ελλήνων θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ενέργεια που σηματοδοτεί ασέβεια στις δημοκρατικές αξίες. Στις δημοκρατίες το ατομικό δικαίωμα είναι θεμιτό όταν δεν προσβάλλει και δεν αποκλείει τα δικαιώματα των άλλων.  Το να επιλέγει μια μικρή ομάδα να είναι άθεη είναι δημοκρατικό της δικαίωμα. Αλλά το να επιμένει να αλλάξει τόσο τη λειτουργία και τον χαρακτήρα του κράτους όσο και τις αρχές και τα πρότυπα της παιδείας ολόκληρης της κοινωνίας θεωρούμε ότι είναι τουλάχιστον ασεβές έναντι των Ελλήνων και των δημοκρατικών αξιών τους.

Οι Έλληνες -και όχι μόνον- όπως φαίνεται μέσα από την Ιστορία, από τότε που έχουμε ενδείξεις πολιτισμικής ζωής, υπήρξαν πάντοτε ένθεοι (με εξαίρεση τους Επικούρειους που δήλωναν Άθεοι). Ο Πλούταρχος διατύπωσε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το χαρακτηριστικό αυτό γνώρισμα: «Στις περιπλανήσεις σου μπορεί να συναντήσεις πόλεις ατείχιστες, χωρίς γραφή, χωρίς βασιλιάδες, χωρίς σπίτια, χωρίς ιδιοκτησίες, που δεν χρειάζονται νόμισμα, που δεν γνωρίζουν θέατρα και γυμναστήρια. Πόλη όμως χωρίς ιερά και θεούς, που δεν καταφεύγει σε προσευχές, όρκους, μαντείες, θυσίες για την απόκτηση των αγαθών ούτε για την αποτροπή των κακών, δεν υπήρξε ποτέ κανείς που να είδε, ούτε θα υπάρξει ποτέ. Τούτο λοιπόν το βάθρο και έρεισμα, που συνέχει κάθε κοινωνία και νομοθεσία, ανατρέπουν (οι Επικούρειοι) (Πλουτάρχου, Προς κωλώτην 1125Ε, εκδ. Κάκτος).

Σύμφωνα επίσης με τις χριστιανικές παραδόσεις ακόμη και ο άψυχος και φυσικός κόσμος  αποδέχεται τον Θεό και διηγείται σε κάθε λογικό άνθρωπο για τον Δημιουργό του, όπως ομολογεί ο Δα­βίδ: «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα» (Ψαλμ. ΙΗ’, 2).

Και η Σοφία του Σολομώντα, επίσης, τονίζει: «Εκ γαρ μεγέθους καλλονής κτισμάτων αναλόγως ο γενεσιουργός αυτών θεωρείται» (Σοφ. Σολ. ΙΓ’, 5). Αλλά και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος μαρτυρεί: «Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, ή τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολογήτους» [Ρωμ. Α’, 20:

Πώς, λοιπόν, όταν και τα άψυχα όντα ομολογούν τον Πλάστη τους, τον Σωτήρα και ευεργέτη τους, υπάρχουν άνθρωποι, που όχι μόνον αρνούνται, αλλά και πολεμούν με μανία εναντίον της υπάρξεως του Θεού- Δημιουργού, δικαιολογώντας έτσι τον Προφήτη Δαβίδ που γράφει: «Είπεν άφρων εν καρδία αυτού· ουκ έστι Θεός» (Ψαλμ. ΙΓ’, 1).

Παρ’ όλα αυτά, όπως με εκκλησιαστικό ήθος αναφέρει και ο Θεοδώρητος στο έργο του «Ελληνικών θεραπευτική παθημάτων», που γράφτηκε λίγο πριν από το 423 μ. Χ., «αν και έχουν απομείνει πολὺ λίγοι άπιστοι, πρέπει και αυτοὶ να τύχουν της ποιμαντικής φροντίδας της Εκκλησίας, ώστε να διαλυθεί η θολούρα, η ομίχλη που τους περιβάλλει, για να δουν τη λαμπρότητα του θεϊκού φωτός» 

Τα μέλη της Ένωσης Άθεων, φαίνεται να επιδιώκουν με τις ενέργειές τους να εγκαταλείψουν οι ορθοδόξως χριστιανικώς ένθεοι τις αιώνιες παραδόσεις τους και να γίνουν μαζί τους ένα κοσμικό και άθεο κράτος.

Πέρα από το γεγονός ότι αυτό θα σήμαινε για τους ορθόδοξους άρνηση της πίστεώς τους και απόρριψη των σωτηριωδών ευεργεσιών της θείας Αποκαλύψεως, οι ορθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζουν επίσης πολύ καλά ότι έχουν Πατρίδα και συνειδητοποιούν σε ποια εποχή ζουν και ποια είναι τα διεθνή δεδομένα, σε σχέση με τα θέματα που αντιμετωπίζει, εδώ και τώρα, αυτή η Πατρίδα. Σε αυτήν τη φάση, επομένως, είναι πολύ σημαντικά αυτά που τονίζει σε πρόσφατο άρθρο του, επί του συγκεκριμένου θέματος της προσφυγής των Άθεων στο ΣτΕ, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος:

«Στο βάθος της ελληνικής ψυχής κρύπτεται η ζύμη της Εκκλησίας και η επιδιωκόμενη αλλοίωση, μετατροπὴ του ελληνικού κράτους σε άθεο ή άθρησκο ή ουδέτερο ή état laïc ή άλλο τι, δεν τυγχάνει της ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα… Είναι θλιβερό στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, με αρχέγονο ύψιστο πολιτισμό, να εμφανίζονται εκδηλώσεις και δηλώσεις κατακερματισμού αυτού του πολιτισμού. Δημιουργεί γενικότερα παραπικρασμό η συστηματική πολεμική κατά του μαθήματος των θρησκευτικών, η εναντίωση στην εκμάθηση της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας, η προσπάθεια παραμέλησης της εκφοράς της προσευχής στα σχολεία, η απαξίωση του εκκλησιασμού των μαθητών και η αλλοίωση των θρησκευτικών εορτών. Όσον αφορά στα ανθρώπινα ατομικά δικαιώματα, η Εκκλησία, πρώτη αυτή, τα υποστηρίζει, αφού, από το Ευαγγέλιο του Χριστού γεννήθηκαν και στον Χριστιανισμό ανεπτύχθησαν. Εν προκειμένω, αν καταστρατηγηθεί ο χριστιανισμός, τότε και τα ανθρώπινα δικαιώματα σαλεύονται και καταρρακώνονται. Ακόμη, λόγος περί ουδετεροθρησκείας δεν είναι πρόοδος. Είναι οπισθοδρόμηση στον 18ο αιώνα… Όταν ο Ηρόδοτος μιλούσε για το ομόαιμον, το ομόγλωσσον, το ομότροπον, μιλούσε για την αυτοσυνειδησία ενὸς λαού. Αν εμείς δεν κρατήσουμε αυτὰ και συνεχώς τα κτυπούμε ποικιλοτρόπως, τότε είμαστε κλέπτες του μέλλοντος των παιδιών μας και έχουμε μεγίστη ευθύνη γι᾿ αυτό».