tag:blogger.com,1999:blog-89229654553429505412024-03-18T19:44:11.614+02:00Πατερικός... καί πατερικῶς.paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.comBlogger14805125tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-23046901939208182752024-03-18T18:46:00.007+02:002024-03-18T18:46:48.170+02:00Παρερμηνεία εις τα περί ‘’μοναρχίας του Πατρός’’ δίδει επιχειρήματα εις τον Παπισμόν<p align="center" class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: center;"><b><span style="color: red;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4-qostEE8JVwTkbVW5OCByfTeJqr0iV9lp_nIDgylICk28tf5QGtOK5p1c9oX7tlIDkHYrjcneqEFKQvuqv3STx1qGqAoOjjmn-GG88Yk_fnKEuyyRZwXGUDeKToac5simAl4e6bJ9AmY1JiRdeBxEKNloL8OmMPGCmoctv92HbAJKbz98WZkV-BTK5s/s320/image.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="233" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4-qostEE8JVwTkbVW5OCByfTeJqr0iV9lp_nIDgylICk28tf5QGtOK5p1c9oX7tlIDkHYrjcneqEFKQvuqv3STx1qGqAoOjjmn-GG88Yk_fnKEuyyRZwXGUDeKToac5simAl4e6bJ9AmY1JiRdeBxEKNloL8OmMPGCmoctv92HbAJKbz98WZkV-BTK5s/s1600/image.png" width="233" /></a></b></div><b>Παρερμηνεία εις τα περί ‘’μοναρχίας του Πατρός’’ δίδει επιχειρήματα εις τον Παπισμόν</b><p></p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;">Του <b>Β. Χαραλάμπους</b>, θεολόγου</p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;">Έχουν δυστυχώς προβληθεί απαράδεκτες δογματικές παρερμηνείες, για να προσδοθεί άλλη χροιά στα πρεσβεία τιμής του Οικουμενικού Θρόνου. Είναι αλήθεια ότι τέτοιες παρερμηνείες είναι πρωτόγνωρες στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αν οι Παπικοί πρόβαλλαν τέτοιες απαράδεκτες δογματικές παρερμηνείες, η Εκκλησία σίγουρα θα τις ανασκεύαζε. </p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;">Μια από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις τέτοιων παρερμηνειών είναι και αυτή που πρόβαλε ο <a name="m_-708187830608988346__Hlk160983988">νυν Σεβασμιώτατος Αμερικής Ελπιδοφόρος, τότε Μητροπολίτης Προύσης</a>.</p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"> Σε κείμενο ημερομηνίας 8 Ιανουαρίου 2014, που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο Αναστάσιος, το οποίο τιτλοφορείτο ‘’Primus sine paribus : Απάντησις εις το περί πρωτείου κείμενον του Πατριαρχείου Μόσχας’’, του νυν Αρχιεπισκόπου Αμερικής, τότε Μητροπολίτου Προύσης, Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., όπου κατεγράφοντο μεταξύ άλλων τα εξής : ‘’Παλαιόθεν και συστηματικώς η Εκκλησία εξέλαβε το πρόσωπον του Πατρός ως τον Πρώτον («η μοναρχία του Πατρός») της κοινωνίας των προσώπων της Αγίας Τριάδος’’. <span></span></p><a name='more'></a><p></p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"> Και κάτωθεν του εν λόγω κειμένου η παραπομπή με αρ. 9 καταγράφει τα εξής : [‘<a name="m_-708187830608988346__Hlk90456867">’Ημίν δε μοναρχία το τιμώμενον‘’</a>, γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος εις τον Τρίτον Θεολογικόν του Λόγον (ΒΕΠΕΣ,59, σ.239). Η έννοια της μοναρχίας συνάδει προς την «τάξιν θεολογίας» <a name="m_-708187830608988346__Hlk94798531">(Θεολογικός Πέμπτος, σ.279). </a>Η Παναγία Τριάς δεν αποτελεί μίαν ομοσπονδίαν προσώπων. Ο Θεολόγος των Πατέρων ομιλεί περί μοναρχίας και πρωτείου του Θεού και Πατρός.</p><a name="more" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif;"></a><p style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif;"></p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"> Το περί μοναρχίας όμως, που αναφέρει ο μεγάλος αυτός Άγιος της Εκκλησίας μας, ‘’περιγράφει έν πρόσωπον’’; Αυτό ήθελε να πει ο<a name="m_-708187830608988346__Hlk92917219"> Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος</a>; Αν ανατρέξουμε στον Τρίτον Θεολογικόν Λόγον <a name="m_-708187830608988346__Hlk95041528">του Αγίου Γρηγορίου</a>, θα παρατηρήσουμε ότι εις το ‘’ημίν δε μοναρχία το τιμώμενον‘’, συμπληρώνει τα εξής : ‘’ημίν δε μοναρχία το τιμώμενον· <a name="m_-708187830608988346__Hlk94473049">μοναρχία δε, ουχ ήν έν περιγράφει πρόσωπον</a>· έστι γαρ και το έν στασιάζον προς εαυτό πολλά καθίστασθαι·αλλ’ ήν φύσεως ομοτιμία συνήστησι, και γνώμης σύμπνοια, και ταυτότης κινήσεως και προς το έν των εξ αυτού συννευσις, όπερ αμήχανον επί της γεννητής φύσεως, ώστε καν αριθμώ διαφέρη, τη γε ουσία μη τέμνεσθαι’’. </p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"> Αναφέροντας ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος το ‘’ημίν δε μοναρχία το τιμώμενον ‘’, επεξηγεί τι εννοεί, προσθέτοντας το ‘’μοναρχία δε, ουχ ήν έν περιγράφει πρόσωπον’’, στον ομολογιακό αυτόν Λόγον του περί του Υιού. Ο Άγιος Γρηγόριος είναι σαφέστατος και δεν επιδέχεται άλλη ερμηνεία η ρήση του αυτή. </p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"> Αν διαβάσει κανείς <a name="m_-708187830608988346__Hlk94543820">τον Θεολογικόν αυτόν Λόγον περί του Υιού (Γ΄ Λόγον) </a><a name="m_-708187830608988346__Hlk94997866">του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου</a>, όσο και τον Θεολογικόν αυτού Λόγον περί του Αγίου Πνεύματος (Ε΄ Λόγον), αντιλαμβάνεται την ομολογιακή σκοπιμότητα της γραφής των και ως εκ τούτου δεν παρέχεται η δυνατότητα ερεισμάτων και παραλληλισμών σε πρωτειακά επιχειρήματα. Μια τέτοια προσπάθεια παραλληλισμών από ένα τέτοιο δογματικό κείμενο, δεν οδηγεί σε αλλοιώσεις του θεολογικού βάθους των Θεολογικών αυτών Λόγων του μεγάλου αυτού Πατέρα της Εκκλησίας μας; <a name="m_-708187830608988346__Hlk94798267"></a></p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"> ‘’Ήν το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο πατήρ· <a name="m_-708187830608988346__Hlk94798324">ήν το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο υιός</a><a name="m_-708187830608988346__Hlk94798317">·</a> ήν το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο άλλος παράκλητος· ήν, και ήν, και ήν· αλλ΄ έν ήν. Φως και φως, και φως· αλλ’ έν φως, είς θεός’’ (Θεολογικός Πέμπτος). Αυτό ήθελε να καταδείξει ο Άγιος. Ο Πέμπτος Θεολογικός Λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου απαντά στους Πνευματομάχους. Καμιά υπόνοια παραλληλισμού με οποιοδήποτε ‘’πρωτείο’’ δεν άφηνε ο Άγιος.</p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;">Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τονίζει ότι ‘’ημίν εις Θεός’’ και αυτό είναι που θέλει να δείξει ο Άγιος. Αυτό είναι που θέλει να καταδείξει ο Άγιος και όχι ‘’πρωτείο’’ ανάλογο με αυτό που επιχειρείται στο εν λόγω κείμενο. </p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"> ‘’Όταν μεν ουν προς την θεότητα βλέψωμεν, και την πρώτην αιτίαν, και την μοναρχίαν, έν ημίν το φανταζόμενον· όταν δε προς τα εν οις η θεότης, και τα εκ της πρώτης αιτίας αχρόνως εκείθεν όντα και ομοδόξως, τρία τα προσκυνούμενα’’, αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (Ε΄ Λόγον). Αλλοιώνεται ο Πέμπτος Θεολογικός Λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου με ‘’πρωτειακούς’’ παραλληλισμούς.</p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"> Εισάγεται μια καινοφανής έννοια για τον Θεό Πατέρα, η έννοια δηλαδή του πρωτείου του Πατρός, με την έννοια ενός πρωτόγνωρου πρωτείου του Οικουμενικού Θρόνου.</p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"> <b>Ο νυν Σεβασμιώτατος Αμερικής Ελπιδοφόρος, </b>τότε Μητροπολίτης Προύσης, προσέδωσε άλλη χροιά στα <a name="m_-708187830608988346__Hlk160984396">πρεσβεία τιμής του Οικουμενικού Θρόνου, </a>προβαίνοντας σε πρωτόγνωρη παρερμηνεία στο αναφερόμενο από τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, περί της ‘’μοναρχίας του Πατρός’’.</p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"> Το ενδεχόμενο να είναι ο Σεβ. Αμερικής ο επόμενος Οικουμενικός Πατριάρχης, κάνει τον προβληματισμό μας ακόμα πιο έντονο, καθότι η διαφορετική χροιά που προσδίδει για τα πρεσβεία τιμής του Οικουμενικού Θρόνου με τέτοια καινοφανή θέση, παραχωρεί ένα ακόμα επιχείρημα στις περί ‘’πρωτείου’’ διεκδικήσεις του Παπισμού, πέραν φυσικά της δογματικής παρερμηνείας. </p><p class="MsoNormal" style="caret-color: rgb(51, 51, 51); color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><a href="https://aktines.blogspot.com/2024/03/blog-post_307.html#more">https://aktines.blogspot.com/2024/03/blog-post_307.html#more</a></p><span class="”fullpost”"></span>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-90876425723284574842024-03-18T18:30:00.000+02:002024-03-18T18:30:00.612+02:00Η ομοφυλοφιλία (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)<p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOemEwxr_F6gbCB8eFTOsNjueQZWOF2XB4A0QqfzWURbuZ0NG4iZLVt7Gab48XSaoaGFNiqlRgnMiP0eDPjPt4DAqa3r95diUxs2gJFjhM7IvOXqwowH2EQ_ticOXDj4jDfMZd9dJbUIfn32h7a1wcDo5B7eRmeWfnIjNMhs7Jeumi2IOG6NozzrS-xd8/s570/omofylofilia_20.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="390" data-original-width="570" height="219" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOemEwxr_F6gbCB8eFTOsNjueQZWOF2XB4A0QqfzWURbuZ0NG4iZLVt7Gab48XSaoaGFNiqlRgnMiP0eDPjPt4DAqa3r95diUxs2gJFjhM7IvOXqwowH2EQ_ticOXDj4jDfMZd9dJbUIfn32h7a1wcDo5B7eRmeWfnIjNMhs7Jeumi2IOG6NozzrS-xd8/s320/omofylofilia_20.jpg" width="320" /></a></div>Ομοφυλοφιλία ή ομοερωτισμός είναι η ερωτική έλξη και σχέση ατόμων του αυτού φύλου.<p></p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Από θεολογική άποψη η ομοφυλοφιλία χαρακτηρίζεται ως <strong>παρά φύση σχέση</strong>. Αυτή έρχεται <strong>σε άμεση αντίθεση προς το δημιουργικό σχέδιο του Θεού</strong>, που αποτυπώθηκε στην Παλαιά Διαθήκη και υπενθύμισε ο Χριστός στους Φαρισαίους λέγοντας: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ουκ ανέγνωτε ότι ο ποιήσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς;</em>» (Ματθ. 19:6) Η διαιώνιση του ανθρώπου πραγματοποιείται με την σύναψη των δύο διαφορετικών φύλων, ενώ <strong>η δημιουργία δεν περιλαμβάνει τρίτο φύλο</strong>.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span id="more-20719" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span></p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Η Παλαιά Διαθήκη επικρίνει έντονα την ομοφυλοφιλία και την χαρακτηρίζει ως «<strong>βδέλυγμα</strong>» (Λευϊτ. 18:22). Κατά την χριστιανική διδασκαλία <strong>η ομοφυλοφιλία αποτελεί βαρύ σαρκικό αμάρτημα, που έρχεται σε αντίθεση με την ανθρώπινη φύση, μεταλλάσσει τις σχέσεις των δύο φύλων και ατιμάζει το ανθρώπινο σώμα</strong>. Καυτηριάζοντας ο <strong>Απόστολος Παύλος</strong> τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις τού προχριστιανικού κόσμου γράφει: «Οι γυναίκες αντικατέστησαν τις φυσικές σχέσεις με αφύσικες, ομοίως και οι άνδρες· άφησαν την φυσική σχέση με την γυναίκα και άναψαν από τις ορέξεις τους μεταξύ τους, διαπράττοντας ασχημοσύνες αρσενικοί με αρσενικούς, και πληρώνοντας έτσι με το ίδιο τους το σώμα το τίμημα που άξιζε στην πλάνη τους» (Ρωμ. 1:27-8). Και σε άλλη περίπτωση επισημαίνει ότι <strong>η παραμονή στο αμάρτημα αυτό αποκλείει τον άνθρωπο από την βασιλεία του Θεού</strong>: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται… βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν</em>» (Α’ Κορ. 6:9-10). Βέβαια, εδώ είναι αυτονόητο ότι <strong>η μετάνοια προσφέρει πάντοτε την δυνατότητα της σωτηρίας του ανθρώπου και της κληρονομίας της βασιλείας του Θεού</strong>.</p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><strong>Η Εκκλησία δεν επιβάλλει την ανθρωπολογία ή την ηθική διδασκαλία της στον κόσμο. Κάθε άνθρωπος είναι αυτεξούσιος. Έχει το δικαίωμα να επιλέγει τον τρόπο της ζωής του και να διαμορφώνει υπεύθυνα την στάση και την συμπεριφορά του μέσα στην κοινωνία που ζει. Ταυτόχρονα όμως δεν πρέπει να περιφρονεί βασικές αρχές του φυσικού δικαίου και να διεκδικεί το δικαίωμα να νομιμοποιήσει και να καθιερώσει κάποια φυσική διαστροφή ή αποκλίνουσα ηθική συμπεριφορά ως θεσμό της κοινωνίας.</strong>Εξάλλου η Εκκλησία, που αποτελεί πρωτίστως πνευματικό θεσμό με κοινωνικές και συμβολικές διαστάσεις, δεν μπορεί να επευλογεί τέτοια φαινόμενα. Και αυτό δεν ισχύει μόνο σε θεοκρατικές χώρες, αλλά και σε κράτη με δημοκρατικά και κοσμικά πολιτεύματα.</p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Από καθαρώς θεολογική σκοπιά <strong>η Εκκλησία σέβεται πάντοτε την ανθρώπινη ελευθερία. Αλλά ταυτόχρονα δεν είναι δυνατό να αδιαφορεί ή πολύ περισσότερο να επικροτεί τις ηθικές ή κοινωνικές εκτροπές.</strong></p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> </p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">***</p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> </p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Όταν η ομοφυλοφιλία δεν εκλαμβάνεται ως αδυναμία ή παρεκκλίνουσα ιδιορρυθμία ορισμένων ατόμων, αλλά προβάλλεται ως κανονικός τρόπος ζωής και διεκδικεί κοινωνική και νομική αναγνώριση, δημιουργείται σοβαρότατο πρόβλημα, που <strong>θίγει καίρια το ζωτικό κύτταρο της κοινωνίας, την οικογένεια</strong>. Η παραμόρφωση που προκαλείται στην οικογένεια με την αναγνώριση ομοφυλοφιλικών γάμων δεν περιορίζεται στην εξωτερική της δομή, αλλά <strong>εισχωρεί στην ενδότερη φύση της</strong>. Με τον ομοφυλοφιλικό γάμο χάνεται η πραγματική έννοια του γάμου. Επιπλέον με την δυνατότητα συμπήξεως ομοφυλοφιλικής οικογένειας, που παρέχεται σήμερα με εφαρμογή της παρεμβατικής τεκνογονίας, παρά τις υφιστάμενες νομικές απαγορεύσεις, <strong>αφανίζονται οι θεμελιώδεις έννοιες του πατέρα και της μητέρας</strong>. Έτσι <strong>θίγονται η μητρότητα και η πατρότητα όχι μόνο με την φυσική τους σημασία αλλά και με την αρχετυπική τους έννοια</strong>.</p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><strong>Η μητρότητα ως συνεκτική αρχή της οικογένειας και η πατρότητα ως πραγματική και συμβολική έκφρασή της καταρρέουν συμπαρασύροντας μαζί και οποιαδήποτε στοιχεία ενότητας απέμειναν σε αυτήν. Τις πρώτες συνέπειες των καταστάσεων αυτών εισπράττουν, όπως είναι φυσικό, τα παιδιά ομοφυλοφιλικών οικογενειών και όχι μόνο αυτά.</strong> Ανάλογες είναι και οι επιπτώσεις τους στην κοινωνική και την θρησκευτική ζωή. Οι επιπτώσεις αυτές προσλαμβάνουν τελευταίως μεγάλες διαστάσεις με την σύναψη ομοφυλοφιλικών γάμων από ηγετικά πρόσωπα της κοινωνίας και την δημόσια προβολή τους στο κοινό.</p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> </p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">(Από το βιβλίο: Γεωργίου Ι. Μαντζαρίδη, “Χριστιανική Ηθική”. Δεύτερος τόμος. Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος 2015, σελ. 393)</em></p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> </p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> </p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">(Πηγή ψηφ. κειμένου: <a href="https://www.koinoniaorthodoxias.org/" style="border: 0px; color: #bc3a38; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">koinoniaorthodoxias.org</a>)</em></p><p style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://alopsis.gr/%ce%b7-%ce%bf%ce%bc%ce%bf%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%cf%8e%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b6%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b4%ce%b7/">https://alopsis.gr</a></em></p><span class="”fullpost”"></span>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-26967611872515059992024-03-18T17:30:00.000+02:002024-03-18T17:30:00.412+02:00Οι γονείς συνδημιουργούν με τον Θεό μια αιώνια ύπαρξη<div class="separator"><div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img height="266" src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2024/02/oi-goneis-syndimiourgoyn-me-ton-theo-mia-aionia-yparxi.jpg" width="389" /></div></div><div style="text-align: justify;"><b>π. Συμεών Κραγιόπουλος (†) </b></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Οι γονείς, με το να φέρνουν παιδιά στον κόσμο, γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό. Δεν είναι δηλαδή αυτοί οι ίδιοι δημιουργοί, αλλά γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό. Συνδημιουργούν με τον Θεό. Ο Θεός δημιουργεί, και έπειτα οι άνθρωποι συνδημιουργούν. Ο Θεός είναι εκείνος που έδωσε την εντολή: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε…» (Γέν. 1:28), και βάσει αυτής της εντολής πραγματοποιείται η δημιουργία νέων ανθρώπων δια των ανθρώπων.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μέσα στη φωλιά που λέγεται οικογένεια, ο πατέρας και η μητέρα αξιώνονται από τον Θεό να γίνουν συνδημιουργοί και να αποκτήσουν παιδιά. Δεν γνωρίζω εάν όλοι οι πατέρες και όλες οι μητέρες έχουν συνειδητοποιήσει σε όλο το βάθος αυτό το γεγονός, ότι γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό, καθώς φέρουν στον κόσμο έναν άνθρωπο, που μέχρι χθες δεν υπήρχε. Αυτό το γεγονός είναι ένα βαθύτατο μυστήριο. Βέβαια, το έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ, επειδή διαρκώς το βλέπουμε και διαρκώς το ζούμε. Όπως έχουμε συνηθίσει τον αέρα που αναπνέουμε και δεν σκεπτόμαστε καν ότι υπάρχει· όπως και τόσα άλλα αγαθά. Και αυτό λοιπόν το έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ, ώστε δεν προσπαθούμε να εμβαθύνουμε, όσο το δυνατόν περισσότερο, και να κατανοήσουμε το μέγα αυτό μυστήριο, ότι ο άνθρωπος γίνεται συνδημιουργός με τον Θεό.<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δεν είναι ο άνθρωπος εκείνος που κάνει κάτι μόνος του· είναι ο Θεός ο οποίος κάνει, αλλά όχι πάλι μόνος του ο Θεός. Ο Θεός θέλησε να γίνονται έτσι τα πράγματα, ώστε αυτός να είναι δημιουργός, αλλά και ο άνθρωπος συνδημιουργός. Αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, και γονείς που δεν το έχουν καταλάβει και δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, δεν μπορούν να φερθούν ανάλογα απέναντι στα παιδιά τους, που είναι δημιουργήματά τους, καθώς συνδημιουργούν με τον Θεό, και δεν μπορούν να πάρουν τη στάση εκείνη που πρέπει να πάρουν. Επομένως, δεν μπορούν να δώσουν την κατάλληλη αγωγή και να εμπνεύσουν τη ζωή που πρέπει στα παιδιά.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2023/10/deco_tiny_01.png" /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Το παιδί υπάρχει, ως σώμα και ψυχή, από την πρώτη στιγμή της συλλήψεως. Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Δηλαδή, αυτή η άμορφη μάζα, που υπάρχει από τη στιγμή της συλλήψεως, είναι ο άνθρωπος. Η άμορφη αυτή μάζα, η οποία ακόμη ούτε συνείδηση, θα λέγαμε, έχει ούτε νου ούτε εκδηλώσεις ψυχής έχει, είναι άνθρωπος. Είναι ο άνθρωπος αυτός ο οποίος εμφανίζεται εκείνη τη στιγμή και ο οποίος θα υπάρχει αιωνίως.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο άνθρωπος λοιπόν είναι και αυτό που βλέπουμε, και αυτό που είναι μέσα στον άνθρωπο, και το οποίο δεν φαίνεται, αλλά εκδηλώνεται δι’ αυτού που βλέπουμε. Ο άνθρωπος είναι και ψυχή και σώμα· και τώρα και πάντοτε και αιωνίως έτσι θα είναι.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αυτό το οποίο φαίνεται στον άνθρωπο, αυτό που βλέπουμε στον καθένα, δηλαδή το σώμα, δεν είναι μια φυλακή, όπως δίδασκαν οι Έλληνες φιλόσοφοι. Έτσι φρονούσε ο Πλάτων ο φιλόσοφος. Το σώμα, έλεγε, του ανθρώπου είναι το δεσμωτήριο της ψυχής του, είναι η φυλακή, από την οποία πρέπει ο άνθρωπος να ελευθερωθεί, διότι, αν δεν ελευθερωθεί, θα είναι δυστυχισμένος. Και ο άνθρωπος, έλεγε, θα βρει την ευτυχία του, τη μακαριότητά του, θα βρει τον πραγματικό εαυτό του, όταν ελευθερωθεί από τη φυλακή του και μείνει σκέτος ο αληθινός άνθρωπος που είναι μέσα. Αυτό που βλέπουμε, το σώμα, είναι απλώς ένα κουφάρι.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2023/10/deco_tiny_01.png" /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η ευαγγελική, η χριστιανική άποψη καθόλου δεν συμφωνεί με τη θέση των αρχαίων φιλοσόφων, ότι δηλαδή το σώμα του ανθρώπου είναι μια φυλακή της ψυχής. Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή. Δεν μπορούμε αυτά τα δύο στοιχεία τόσο απλά, όπως νομίζουμε εμείς, να τα ξεχωρίσουμε. Κατά την άποψη γενικότερα της Αγίας Γραφής και ειδικότερα της Καινής Διαθήκης, ο άνθρωπος είναι ψυχή και σώμα, και δεν μπορούμε να πούμε ότι ως εδώ είναι η ψυχή, και ως εδώ είναι το σώμα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ούτε είναι σωστό αυτό το οποίο λέγεται, ότι η ύλη είναι κατά του πνεύματος, και το πνεύμα κατά της ύλης. Και η ύλη είναι του Θεού, και αυτό το οποίο λέγεται πνεύμα είναι του Θεού. Και η ύλη κτίσθηκε, και το πνεύμα κτίσθηκε. Βέβαια, άλλο πράγμα είναι το πνεύμα, και άλλο πράγμα είναι το σώμα. Δεν μπορεί το υλικό, αυτό που πιάνεται, να είναι το πνεύμα, η ψυχή· και δεν μπορεί αυτό που δεν πιάνεται να είναι σώμα. Εν πάση περιπτώσει, και τα δύο είναι δημιουργήματα του Θεού, και τα δύο αποτελούν τον έναν άνθρωπο, όπως τον έφτιαξε ο Θεός, και ο οποίος άνθρωπος έτσι θα υπάρχει για πάντα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μόνο για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα χωρίζονται αυτά τα δύο. Με τον θάνατο δηλαδή επέρχεται ο χωρισμός· αλλά είναι ένας αφύσικος χωρισμός, είναι ένας προσωρινός χωρισμός, που διαρκεί από τον θάνατο του καθενός μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, οπότε θα γίνει η ανάσταση των νεκρών. Τι θα πει ανάσταση των νεκρών; Θα πει ότι συνδέονται τα δύο αυτά στοιχεία, αν μπορούμε να πούμε έτσι, σε ένα, και γίνεται ο ένας ολόκληρος άνθρωπος, ο οποίος έχει μέσα του – φυσικά ο σεσωσμένος – και το Πνεύμα του Θεού, διότι σκέτος ο άνθρωπος είναι κολοβωμένος, είναι κουτσουρεμένος (*).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2023/10/deco_tiny_01.png" /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αυτό που λέμε έχει μεγάλη σημασία, διότι το μικρό πλασματάκι που είναι ακόμη στην κούνια του ή ακόμη και στην κοιλιά της μάνας του, και το οποίο δεν καταλαβαίνει τίποτε και δεν ξέρει τίποτε, είναι αυτός ο άνθρωπος ο οποίος θα ζήσει αιωνίως. Είναι βέβαια πρώτα σε εμβρυώδη κατάσταση, μετά σε μια κατάσταση νηπιακή, όμως είναι ο άνθρωπος ο οποίος ως σώμα και ως ψυχή, ως ολόκληρος άνθρωπος, θα ζήσει στον αιώνα τον άπαντα. Αυτό το πλασματάκι λοιπόν το μικρό, που δεν καταλαβαίνει, που δεν σκέπτεται, που δεν μπορεί να αντιδράσει έτσι ή έτσι, αυτό ως ολόκληρος μεν άνθρωπος, όχι όμως τελειωμένος – πάντως και στη νηπιακή του κατάσταση είναι ολόκληρος άνθρωπος – δέχεται τον επηρεασμό τού περιβάλλοντος και υφίσταται ανάλογες επιδράσεις, κακές ή καλές.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αυτά, επαναλαμβάνω, έχουν μεγάλη σημασία, διότι, καθώς θα τα έχουν υπ’ όψιν τους οι γονείς, θα έχουν τον νου τους να προσέχουν πώς μιλούν στο παιδί τους, πώς συμπεριφέρονται, πώς του χαμογελούν, τι μορφασμούς κάνουν, τι στάση παίρνουν. Όλα αυτά, κι αν ακόμη φαίνεται ότι έρχονται σε σχέση και σε επαφή μόνο με το σωματάκι του παιδιού, όμως αφορούν τον όλο άνθρωπο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">(*) Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου, Έργα, Λόγος ΣΤ’, Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 1989, σσ. 231-232.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, Γονείς και παιδιά, τ. Α’, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2004, σελ. 28-31 (αποσπάσματα).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://www.koinoniaorthodoxias.org/orthodoxi-oikogeneia/oi-goneis-syndimiourgoun-me-ton-theo-tin-aionia-yparxi/">https://www.koinoniaorthodoxias.org/orthodoxi-oikogeneia/oi-goneis-syndimiourgoun-me-ton-theo-tin-aionia-yparxi/</a></div>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-69137570394150557592024-03-18T17:00:00.000+02:002024-03-18T17:00:00.138+02:00Το παιδί χρειάζεται ελευθερία, αλλά και κάποια όρια<div class="separator"><div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img height="245" src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2024/03/%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1_e.jpg" width="358" /></div></div><div style="text-align: justify;"><b>Γερόντισσα Φιλοθέη </b></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Κάτι πάρα πολύ βασικό που πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς, και ιδιαίτερα η μητέρα, είναι ότι τα παιδιά δεν είναι κτήμα τους. Το παιδί δεν είναι ένα εξάρτημά τους, δεν είναι καταδικό τους. Κάθε άνθρωπος είναι πλάσμα του Θεού. Οι γονείς απλώς συνήργησαν και το έφεραν στον κόσμο και έχουν υποχρέωση και καθήκον να το μεγαλώσουν, να το διαπαιδαγωγήσουν σύμφωνα με όλους τους θείους και ανθρώπινους νόμους, σεβόμενοι απολύτως την ελευθερία της προσωπικότητός του, γιατί ο πρώτος που τη σέβεται είναι ο ίδιος ο Θεός.</div><span><a name='more'></a></span><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Οφείλουν οι γονείς να δεχτούν τα παιδιά ως νέα πλάσματα του Θεού και όχι σαν αντικείμενα, σαν να είναι κτήμα τους. Κάθε άνθρωπος, και ιδιαίτερα ένα παιδί, θέλει να αισθάνεται ότι υπάρχει μέσα στον κόσμο αυτό και ότι οι άλλοι αναγνωρίζουν την ύπαρξή του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά θέλει να αισθάνεται τη στοργή των άλλων, την αγάπη τους, το ενδιαφέρον τους. Και όλα αυτά τα απολαμβάνει το παιδί μέσα στο πνεύμα της σωστής ελευθερίας και της άνεσης που του παρέχουν οι γονείς και όχι μέσα στην κατακτητική και πιεστική ατμόσφαιρα που δημιουργούν δυστυχώς από άγνοιά τους πολλοί γονείς. Γι’ αυτό και όλα σχεδόν σήμερα τα παιδιά μιλούν για καταπίεση, άσχετα αν, από ένα σημείο και πέρα, αυτό το φαινόμενο γίνεται ψευτοκαταπίεση, ψευτοπρόβλημα και ψευτοδυσκολία.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Είναι μεγάλο λάθος δηλαδή, όταν οι γονείς έχουν την απαίτηση να επιβάλουν τη δική τους γνώμη, το δικό τους θέλημα στο παιδί. Άλλο να το συμβουλέψουν και να το νουθετήσουν σεβόμενοι την ελευθερία του και άλλο να στραγγαλίσουν αυτήν ακριβώς την ελευθερία του, επειδή το θεωρούν κτήμα τους και πιστεύουν ότι μπορούν και να το εξουσιάζουν στερώντας του τη δική του πρωτοβουλία.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Να λάβουμε υπ’ όψιν ότι την ελευθερία μάς την έδωσε ο ίδιος ο Θεός, για να πάμε ελεύθερα με τη βούλησή μας σ’ Εκείνον και όχι για να κάνουμε εν ονόματι της παρεξηγημένης σήμερα ελευθερίας ό,τι θέλουμε ο καθένας, από το πιο λογικό μέχρι το πιο παράλογο και παράνομο πράγμα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2023/10/deco_tiny_04.png" /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πάνω σ’ αυτή λοιπόν την αψυχολόγητη προσπάθεια που κάνουν οι γονείς να επιβληθούν στα παιδιά τους, μοιραίως ανοίγουν μέτωπο μαζί τους και μπαίνουν σε έναν αγώνα υπεροχής με το παιδί· και αυτό είναι λάθος. Μήπως δηλαδή ο γονέας σ’ αυτό το σημείο υποκλέπτεται από την προσωπική του αδυναμία και κάποιες φορές, τάχα για το καλό του παιδιού, ενεργεί κατά τέτοιον τρόπο, που εξυπηρετεί το προσωπικό του γόητρο και έτσι μπαίνει σ’ αυτόν τον αγώνα υπεροχής με το παιδί του. Από την άλλη όμως πλευρά, δεν πρέπει να φτάσει κανείς στο άλλο άκρο και να κάνει, σώνει και καλά, το χατίρι του παιδιού μόνο και μόνο για να μην το δυσαρεστήσει. Γιατί και το παιδί δεν είναι ένα αγγελούδι. Έχει και αυτό τα τρωτά του.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δεν αθωώνονται επομένως ούτε και τα παιδιά, γιατί έχουν κι αυτά την ευθύνη τους. Είναι μεγάλο λάθος που έμαθαν να διεκδικούν με όλους τους τρόπους μόνο τα δικαιώματά τους, την εύκολη δηλαδή και άνετη ζωή, και να προσπερνούν τελείως τις υποχρεώσεις τους και τα καθήκοντά τους προς τους γονείς τους· εάν μη τι άλλο, τουλάχιστον να τους σέβονται και να τους υπολογίζουν ως γονείς. Τους γονείς, τους αγαπούμε και τους τιμούμε, όχι γιατί είναι καλοί, αλλά επειδή είναι οι φορείς που μας έφεραν στον κόσμο, είναι αυτοί που μας χάρισαν τη ζωή. Και επομένως, πρέπει να γνωρίζουν τα παιδιά καλά-καλά ότι δεν είναι αυθύπαρκτα στη ζωή αυτή αλλά ότι κάποιοι γονείς τα έφεραν στον κόσμο και, θέλουν δεν θέλουν, τελούν υπό την προστασία τους, τουλάχιστον μέχρι να ενηλικιωθούν και να αναλάβουν τα ίδια την ευθύνη της ζωής τους.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2023/10/deco_tiny_04.png" /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ό,τι θέλει ας κάνει το παιδί, φτάνει εμείς να μην μπούμε καθόλου σε έναν αγώνα υπεροχής μαζί του, αλλά να κάνουμε εκείνο το οποίο είναι σωστό, λαμβάνοντας και τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Και τούτο, διότι το παιδί δεν καλύπτεται μόνο από την ελευθερία που επιζητεί. Χρειάζεται να υπάρχουν και κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες που θα του εξασφαλίσουν την άνεση αλλά και τη σιγουριά και την ξενοιασιά, γιατί μόνο έτσι δεν θα είναι εκτεθειμένο σε κάποιο κίνδυνο. Είναι απαραίτητο δηλαδή, μέσα στο πνεύμα του σεβασμού της σωστής ελευθερίας, να θέτουν οι γονείς και κάποια όρια, γιατί στο βάθος αυτό ζητούν και τα ίδια τα παιδιά, για να ισορροπούν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Το παιδί αισθάνεται πολλή ασφάλεια και πολλή ξενοιασιά, όταν στη μεγάλη αλάνα όπου παίζει, στο χείλος του γκρεμού που τελειώνει η αλάνα, υπάρχει ένας φράκτης που θα το συγκρατήσει και θα το προστατεύσει από τον κίνδυνο που διατρέχει. Ενώ, αν η αλάνα ήταν ξέφραγη, καθώς το παιδί θα έτρεχε αμέριμνο και ανυποψίαστο, όταν θα έφτανε στο χείλος του γκρεμού, καθώς δεν θα αντιλαμβανόταν τον κίνδυνο, μοιραίως θα έπεφτε στον γκρεμό και μπορεί και να σκοτωνόταν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Είναι μεγάλο μυστικό να κερδίσουν οι γονείς τη συνεργασία με τα παιδιά. Και την κερδίζουν, όταν τα φιλοτιμήσουν· όταν δεν χρησιμοποιούν δηλαδή τη δύναμή τους, ώστε να συμπεριφέρονται με αυταρχικότητα και υψηλούς τόνους, αλλά επιστρατεύουν όλη την υπομονή τους και προσπαθούν να συνεργαστούν με αγάπη, πραότητα και κατανόηση. Τότε τα παιδιά διαισθάνονται την εμπιστοσύνη τους και ανταποκρίνονται κι αυτά με τη σειρά τους φιλότιμα, χωρίς αυτό βέβαια να είναι απόλυτο, γιατί υπάρχουν πάντοτε και οι εξαιρέσεις.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Απόσπασμα ομιλίας με θέμα «Η οικογένεια στον 21ο αιώνα» της Γερόντισσας Φιλοθέης, Προηγουμένης του Ι. Γυν. Ησυχαστηρίου “Το Γενέσιον της Θεοτόκου” Πανοράματος Θεσσαλονίκης.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://www.koinoniaorthodoxias.org/orthodoxi-oikogeneia/to-paidi-xreiazetai-eleftheria-alla-kai-kapoia-logia/">https://www.koinoniaorthodoxias.org/orthodoxi-oikogeneia/to-paidi-xreiazetai-eleftheria-alla-kai-kapoia-logia/</a></div><a href="https://www.koinoniaorthodoxias.org/orthodoxi-oikogeneia/to-paidi-xreiazetai-eleftheria-alla-kai-kapoia-logia/"><span class="”fullpost”"></span></a>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-1449429628697605762024-03-17T14:53:00.000+02:002024-03-17T14:53:42.111+02:00Η κυρά Σαρακοστή, έθιμα και παραδόσεις (κατασκευές).<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><b style="color: red;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpRPBzKVqbH34sAOh4HpSCu2_AeBVZ1JZRaeKjuNzZ6LLwr9G_MUQyXCgQfVd8xy412GF4sXd7cQYsLXhHXsQ8uPm6lPkb2Ckv_Anh2AUMl8rklBPOX2TdNhraSwyXNxHPQ1EmtrjTlB0/s231/p.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="218" data-original-width="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpRPBzKVqbH34sAOh4HpSCu2_AeBVZ1JZRaeKjuNzZ6LLwr9G_MUQyXCgQfVd8xy412GF4sXd7cQYsLXhHXsQ8uPm6lPkb2Ckv_Anh2AUMl8rklBPOX2TdNhraSwyXNxHPQ1EmtrjTlB0/s0/p.jpeg" /></a></div>Η κυρά Σαρακοστή (εμπλουτισμένο)</b></div>
<br />
Σαράντα μέρες κράταγε η νηστεία πριν το Πάσχα. Τόσες νήστεψε και ο Χριστός στην έρημο. Τις τρεις πρώτες μάλιστα μερικές γυναίκες δεν έβαζαν στο στόμα τους τίποτα, ούτε καν ψωμί ή νερό και την τέταρτη έτρωγαν μόνο ειδικά φαγητά - καρυδόπιτα, σούπα με φασόλια, πετιμέζι. Πόσο αργά περνούσε η σαρακοστή για όσους νήστευαν και νήστευαν οι περισσότεροι.<br />
<br />
Η "κυρά Σαρακοστή" ήταν το ημερολόγιό τους. Την παρίσταναν ως καλογριά. Έπαιρναν μια κόλλα χαρτί και σχεδίαζαν μια γυναίκα. Δεν της έκαναν στόμα γιατί συνέχεια νήστευε και τα χέρια της ήταν σταυρωμένα γιατί όλο προσευχόταν. Είχε 7 πόδια, τις 7 βδομάδες της Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν και ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σαββάτο. Στη Χίο το έβαζαν μέσα σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε πίστευαν πως θα ήταν καλότυχος. Αλλού την έκαναν και πάνινη την "κυρά Σαρακοστή" τους και τη γέμιζαν με πούπουλα. Στον Πόντο έπαιρναν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, έμπηγαν 7 φτερά κότας, το έδεναν στο ταβάνι και κρεμόταν όλη τη Σαρακοστή. Κάθε βδομάδα έβγαζαν και ένα φτερό. Ο "κουκουράς", έτσι το έλεγαν, ήταν ο φόβος των παιδιών.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Πηγή: Έθιμα του Πάσχα - ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ<br />
<br />
<span style="color: red;"><b>Τέτοια ώρα, Κυριακή της Τυρινής η γιαγιά ετοίμαζε την χάσκα…</b></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<img src="https://olympiada.files.wordpress.com/2015/02/saloni.jpg?w=250&h=190" style="cursor: move;" /><br />
<br />
Τι είναι η χάσκα; Γράφει η Φωτεινή Βαρδάκα… <br />
Η “χάσκα” ή ο “χάσκας”, αλλιώς “χάσκαρη”, “χάψαρου”, “χάψαλου» είναι αποκριάτικο έθιμο που τηρείται κυρίως στην περιοχή της Μακεδονίας, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Σε κλώστη (ο κατά κόσμον λεπτός πλάστης με τον οποίο οι νοικοκυρές ανοίγουν φύλλο για πίτα) δένεται κλωστή που στην μια της άκρη κρέμεται ένα ξεφλουδισμένο αυγό. Ο παππούς ή κάποιος θείος της οικογένειας κάθεται στο κέντρο ή στην περιφέρεια κύκλου που αποτελείται από τα νεότερα μέλη της οικογένειας και με παιγνιώδη τρόπο χειρίζεται την χάσκα ενώ τα παιδιά της οικογένειας προσπαθούν με το στόμα και χωρίς τη βοήθεια των χεριών να πιάσουν το αυγό! <br />
Όποιος τα καταφέρει θεωρείται τυχερός. Ένα έθιμο που σηματοδοτεί την έναρξη της σαρακοστής καθώς λέγεται πώς « με αυγό κλείνει το στόμα το βράδυ της Αποκριάς, με αυγό ανοίγει το βράδυ της Ανάστασης». <br />
Προσωπικά έχω μνήμες από το έθιμο, με τον θείο μου να μας πειράζει και κάθε φορά που προσπαθούσαμε να πιάσουμε το αυγό επίτηδες να τινάζει ψηλά τον κλώστη…ποτέ δεν κατάφερα να κερδίσω!!<br />
<a href="http://olympia.gr/2015/02/22/%CF%84%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B9/#more-454319"> http://olympia.gr</a><br />
<br />
<br />
<span style="color: red;"><b>Συγχωρεμένα, καλή Σαρακοστή αδέρφια!</b></span><br />
<br />
<br />
<a href="https://olympiada.files.wordpress.com/2015/02/pontiaka_fagita_367534360.jpg"><img src="https://olympiada.files.wordpress.com/2015/02/pontiaka_fagita_367534360.jpg?w=300&h=166" /></a><br />
<br />
Η Εμπονέστια ήταν ένα ποντιακό έθιμο, της τελευταίας Κυριακής της Αποκριάς. <br />
<br />
Το βράδυ της Κυριακής της Τυρινής μαζεύονταν οι οικογένειες σε παρέες γύρω από το τραπέζι, αλλά και έξω στην ύπαιθρο κι έτρωγαν όλα τα κρεατικά και γαλακτοκομικά που υπήρχαν στο σπίτι, γιατί την επόμενη μέρα «έμπαινε η νηστεία». Κατά τον Ισαάκ Λαυρεντίδη ετυμολογικά το “εμβαίνω εις την νηστείαν”, έγινε εμπονέστια. <br />
<br />
Οσήμερον θα εμπονεστιάζουμε <br />
<br />
Το φαγοπότι μέχρι σκασμού, συνοδευόταν κι από γλέντι, το οποίο κρατούσε μέχρι τα μεσάνυχτα. <br />
<br />
Ξημερώματα της Καθαρής Δευτέρας σφράγιζαν το στόμα τους για την περίοδο της νηστείας, τρώγοντας ένα αυγό και λέγοντας: Με τ’ ωβόν εβούλωσά το, με τ’ ωβόν θ’ ανοίγ’ ατο. Δηλαδή με το αυγό το βούλωσα με το αυγό θα το ανοίξω, έλεγαν, εννοώντας το κόκκινο πασχαλινό αυγό. <br />
<br />
Η νηστεία είχε ιδιαίτερη βαρύτητα για τους Πόντιους. Όποιος δεν νήστευε χαρακτηριζόταν ως ασεβής προς την θρησκεία. Έτσι ακόμη κι αυτοί που δεν ήθελαν να νηστέψουν αναγκάζονταν να το κάνουν από ντροπή προς τους υπολοίπους. <br />
<br />
Ότι περίσσευε από τα φαγητά τα έδιναν σε φτωχές τουρκάλες, οι οποίες γύριζαν από το πρωί στις ελληνικές συνοικίες, με σκοπό την συλλογή των υπολειμμάτων των τροφών. <br />
<br />
Η χαρακτηριστική έκφραση που απηύθυναν οι τουρκάλες μόλις αντίκριζαν μια ελληνίδα νοικοκυρά: «Κόγκσου, αρτούχ ‘μαρτούχ γιόκμου;» Δηλαδή: Γειτόνισσα, περισσεύματα, ξεπερισσεύματα δεν έχει; Και οι ελληνίδες σχολίαζαν μεταξύ τους: Οσήμερον οι τουρξάδες α έχ’ νε μπαϊράμ. Δηλαδή: Σήμερα οι τουρκάλες θα έχουν μπαϊράμι, που είναι μεγάλη θρησκευτική γιορτή για τους μουσουλμάνους.<br />
<br />
<a href="http://olympia.gr/2015/02/22/%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AE-%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE-%CE%B1%CE%B4%CE%AD%CF%81%CF%86%CE%B9%CE%B1/"> http://olympia.gr</a><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ</div>
<div style="text-align: justify;">
ΕΡΩΤΗΣΗ:Καθαρά Δευτέρα,τα καθαρίζουμε όλα;</div>
<div style="text-align: justify;">
Ημερομηνία εορτής: 14/03/2016
Τύπος εορτής: Με βάση το Πάσχα.
Εορτάζει 48 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Βιογραφία</div>
<div style="text-align: justify;">
Με την Καθαρά Δευτέρα ξεκινά η Σαρακοστή για την Ορθόδοξη εκκλησία,
ενώ ταυτόχρονα σημάνει το τέλος των Απόκρεω. Η Καθαρά Δευτέρα
ονομάστηκε έτσι γιατί οι Χριστιανοί «καθαρίζονταν» πνευματικά και
σωματικά. Είναι μέρα νηστείας αλλά και μέρα αργίας για τους
Χριστιανούς. Η νηστεία διαρκεί για 40 μέρες, όσες ήταν και οι μέρες
νηστείας του Χριστού στην έρημο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Την Καθαρά Δευτέρα συνηθίζεται να τρώγεται λαγάνα (άζυμο ψωμί που
παρασκευάζεται μόνο εκείνη τη μέρα), και άλλα νηστίσιμα φαγώσιμα,
κυρίως λαχανικά, όπως και φασολάδα χωρίς λάδι. Επίσης συνηθίζεται το
πέταγμα χαρταετού.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η Καθαρά Δευτέρα εορτάζεται 48 ημέρες πριν την Κυριακή του Πάσχα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αφιέρωμα: Η ΚΥΡΑ- ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ: το έθιμο- κατασκευές και βίντεο για παιδιά</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έφτασε η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να βοηθήσουμε τα παιδιά να κατανοήσουν την περίοδο της Μεγάλης
Σαρακοστής και της νηστείας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την παράσταση
της Κυράς Σαρακοστής!</div>
<div style="text-align: justify;">
Στα παιδιά δεν αρέσουν τα πολλά λόγια και οι θεωρίες και προτιμούμε
τη »βιωματική » μάθηση. Η Κυρά Σαρακοστή λοιπόν είναι ένα παλιό
ελληνικό έθιμο που έπαψε να τηρείται στις μέρες μας . Στην ουσία είναι
ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο που είχαν οι παλιοί για να μετρούν τις
εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Κυριακή του Πάσχα. Οι
εβδομάδες είναι επτά, γιαυτό και η Κυρά Σαρακοστή έχει επτά πόδια. Ένα
πόδι για κάθε εβδομάδα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η Κυρά Σαρακοστή έχει σταυρωμένα τα χέρια της, επειδή προσεύχεται, δεν
έχει στόμα γιατί δεν μιλάει και γιατί νηστεύει, δεν έχει αυτιά για να
μην ακούει. Όλα αυτά γιατί η περίοδος μέχρι το Πάσχα στην ουσία
σημαίνει στροφή στον εσωτερικό μας κόσμο με σκοπό την κάθαρση μέσω της
νηστείας, όχι μόνο των τροφών αλλά και των κακών μας συνηθειών: δεν
βλέπουμε δηλαδή, δεν ακούμε και δεν σχολιάζουμε τι κάνουν οι άλλοι,
αλλά στρέφουμε την προσοχή μας στην δική μας βελτίωση.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το έθιμο της κυρα- Σαρακοστής- και άλλα έθιμα και παραδόσεις για την
Μεγάλη Σαρακοστή</div>
<div style="text-align: justify;">
Με στόμα ανύπαρκτο -λόγω της νηστείας- με τα χέρια σταυρωμένα -λόγω
της προσευχής- και με ποδαράκια επτά -να συμβολίζουν τις επτά βδομάδες
απ’τις Απόκριες μέχρι την Ανάσταση- η κυρά Σαρακοστή υπήρξε, τρόπον
τινά, η”βασίλισσα” του νηστίσιμου Σαραντάμερου (ουσιαστικά
πενηνταήμερου όμως) που ξεκινά την Καθαρά Δευτέρα. […]</div>
<div style="text-align: justify;">
Γράφει ο Γεώργιος Μέγας “άλλοτε, που έλειπαν τα ημερολόγια και ήθελαν
να έχουν κάποια αντίληψη του χρόνου στη διάρκεια της Μεγάλης
Σαρακοστής, οι άνθρωποι του λαού είχαν βρει ένα εύκολο μέσο’
παρίσταναν τη Σαρακοστή εικονικά σαν Καλόγρια.</div>
<div style="text-align: justify;">
Έπαιρναν μια κόλλα χαρτί κι εσχεδίαζαν με το ψαλίδι μια γυναίκα. Η
κυρά Σαρακοστή δεν έχει στόμα, γιατί είναι όλο νηστεία’ τα χέρια της
είναι σταυρωμένα για τις προσευχές. Έχει 7 πόδια, τις 7 εβδομάδες της
Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο κόβουμε κι ένα πόδι. Το τελευταίο πόδι το
κόβουμε το Μεγάλο Σάββατο, το βάζουμε μέσα σ’ένα ξερό σύκο ή καρύδι κι
όποιος το βρει του φέρνει γούρι! (Χίος)</div>
<div style="text-align: justify;">
Στον Πόντο:</div>
<div style="text-align: justify;">
παίρνουν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, μπήγουν επάνω ακτινοειδώς 7
φτερά κότας, το δένουν από το ταβάνι και κρέμεται όλη τη Σαρακοστή.
Μια μια βδομάδα που περνάει, βγάζουν από ένα φτερό. Λέγεται
“κουκουράς” και είναι το φόβητρο των μικρών.”</div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλοτε, πάλι, κι αλλού, την κυρά Σαρακοστή την πλάθαν με ζυμάρι,
γι’αυτό και μας έχει διασωθεί το τραγουδάκι:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την Κυρά Σαρακοστή
που είναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν
με αλεύρι και νερό!
.
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι της σταυρό
και το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό!
.
Και μετρούσαν τις ημέρες
με τα πόδια της τα εφτά
κόβαν ένα τη βδομάδα,
μέχρι να ρθει η Πασχαλιά!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αναφέρει ακόμη ο Μέγας: “Τη Σαρακοστή επικρατούν και διάφορες
συνήθειεςκοινωνικής μάλλον μορφής, όπως η διανομή ειδικών φαγητών σε
γείτονες και παιδιά, το τραγούδημα των ξένων, οι κούνιες, κτλ. Π.χ.
στη Σινώπη συνηθίζεται το”ξινοφάι”: ρεβίθια, φασόλια, κάστανα,
σταφίδες, βράζονται πολύ, μαζί με πληγούρι ή κουρκούτι, ζάχαρη και
πετιμέζι μελωμένο κι έπειτα τσιγαρίζονται με κρεμμύδι και λάδι. Το
μοίραζαν τη Μεγάλη Σαρακοστή σ’όλη τη γειτονιά για ψυχκιό. Στην
Αμοργό, μόλις μπει η Σαρακοστή ζυμώνουν και κάνουν ανθρωπάκια με μύτη,
με στόμα, με μάτια και τα δίνουν στα παιδιά’ αυτοί είναι οι Λάζαροι.”</div>
<div style="text-align: justify;">
Παρατηρούμε πως έθιμα, όπως τούτα τα λαζαράκια, αλλά και οι λαζαρίνες,
που εξακολουθούν να επιζούν σήμερα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας το
Σάββατο του Λαζάρου, παλαιότερα λάμβαναν χώρα και καθ’όλη την περίοδο
της Σαρακοστής. Ο Μέγας αναφέρει ακόμη: “ΣταΒέντζια της Δ.Μακεδονίας
από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι του Λαζάρου τα κορίτσια τραγουδούν το
Λάζαρο. Μόλις εμφανιστεί ξένος στο χωριό, όλα τα κορίτσια, μικρά και
μεγάλα, τον επισκέπτονται στο σπίτι όπου κόνεψε και τον τραγουδούν
(τραγούδια της ξενιτιάς, εγκωμιαστικά, κλπ). […]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συχνές είναι τη Μεγάλη Σαρακοστή οι ολονυχτίες, οι αγρυπνίες στις
εκκλησίες. Για τις αγρυπνίες αυτές τα παλιότερα χρόνια οι κάτοικοι
ξυπνούσαν από τον”Τουμπακάρη”, που τριγύριζε στους δρόμους χτυπώντας
τα τύμπανα. Ως ανταμοιβή έπαιρνε το Πάσχα κουλούρια, αυγά και τυρί.
(Σκύρος).”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μας πληροφορεί ο Βρετάκος: “Εκάστην Τετάρτη και Παρακευή της Μεγάλης
Σαρακοστής γίνεται λειτουργία, η οποία λέγεται των “Προηγιασμένων” ή
της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, λέγεται δε ούτω διότι έχουν προηγιασθή τα
δώρα από την λειτουργίαν του Σαββάτου ή της Κυριακής. Κατά τας ημέρας
αυτάς των Προηγιασμένων, όσοι εκ των Χριστιανών επιθυμούν, δύναται να
κοινωνήσουν.[…]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ακόμη καταγράφει πως: “Ο λαός όταν θέλη να χαρακτηρίση μίαν γυναίκα ως
υψηλήν και αδύνατην, λέγει περί αυτής: “είναι σαν μακρυά Σαρακοστή ή
Σαρακοστιανή” (κατ’αντίθεσιν προς την Πασχαλινήν, που είναι τα κύρια
χαρακτηριστικά της). Είς την Μεσσηνίαν έχουν την παροιμίαν “Από μπρος
Σαρακοστή κι από πίσω Πασχαλιά” όταν θέλουν να χαρακτηρίσουν μίαν
γυναίκα ότι είναι άσχημη μεν, αλλά με πλούσια μαλλιά. Παρόμοιαν
παροιμίαν είχον και οι Βυζαντινοί: “Από μπρος Τεσσαρακοστή και όπισθεν
Πάσχα”. ”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
*********************</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φτιάξε την κυρα-Σαρακοστή</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε κάποια μέρη της Ελλάδας η Κυρά Σαρακοστή δεν ήταν φτιαγμένη από
χαρτί, αλλά από ζυμάρι. Το ζυμάρι φτιαχνόταν με αλεύρι, αλάτι και
νερό. Η διαδικασία ήταν κι εδώ η ίδια όπως και με την χάρτινη. Μια
παραλλαγή του εθίμου της Κυράς Σαρακοστής είναι φτιαγμένη από πανί και
γεμισμένη με πούπουλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πώς θα την φτιάξετε</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Τυπώστε την κυρία Σαρακοστή που σας αρέσει
2. Κόψτε την γύρω γύρω
3. Ζωγραφίστε την
4. και κολλήστε την στο ψυγείο σας</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τι κάνετε μετά…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
• Στην συνέχεια κάθε Σάββατο κόβετε ένα πόδι μέχρι το Μεγάλο Σάββατο
που κόβετε και το τελευταίο.
• Είναι ένας πολύ ενδιαφέρων τρόπος για να μάθουν τα παιδιά για την
Σαρακοστή και να μετρήσουν τις μέρες μέχρι το Πάσχα.</div>
<div style="text-align: justify;">
από: <a href="http://neotita.gr/">http://neotita.gr</a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
*******************</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η κυρα- Σαρακοστή από ζυμάρι- η συνταγή</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το αλατοζυμο είναι ένα σπουδαίο υλικό το οποίο χρησιμοποιείται σε πάρα
πολλές κατασκευές και έχει μακρά διάρκεια ζωής. Μπορεί άνετα να
αντικαταστήσει τον πυλό ή κάποιες φορές το fimo. Γενικά για το
αλατοζυμο ισχύει ο κανόνας της αναλογίας 1:1:3</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τι χρειαζόμαστε:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1 κούπα αλάτι
1 κούπα νερό
3 κούπες αλεύρι (Γ.Ο.Χ.)
οδοντογλυφίδα για διακόσμηση</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πώς το κάνουμε:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1) Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160 βαθμούς
2) Αναμιγνύουμε όλα τα υλικά σε μια λεκάνη και ζυμώνουμε πολύ καλά
μέχρι να ομογενοποιηθεί το ζυμαράκι μας. εάν χρειάζεται προσθέτουμε
ελάχιστο νερό, σιγά-σιγά με ένα κουτάλι
3) Φτιάχνουμε σχηματάκια συμφώνα με τη φωτογραφία και τα ενώνουμε όλα
ώστε να σχηματιστεί η κυρά-Σαρακοστή
4) Διακοσμούμε
5) Ψήνουμε γύρο στα 15-20’ ελέγχοντας να μην μαυρίσει (θέλουμε κυρίως
να στεγνώσει).
6) Αφήνουμε να κρυώσει πάρα πολύ καλά. Εάν θέλουμε μπορούμε να την
περάσουμε βερνίκι ή ακρυλική ατλακολ που γίνεται διάφανη όταν
στεγνώσει. Αντέχει μια χαρά και σκέτη πάντως.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Λίγα μυστικά ακόμα</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την ώρα του ζυμώματος μπορούμε να ενσωματώσουμε μια θηλιά ή ένα
συνδετήρα ώστε να κρεμιέται η κατασκευή στον τοίχο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Εάν περισσέψει ζύμη την τυλίγουμε με μεμβράνη και την βάζουμε στο
ψυγείο. Το αλάτι λειτούργει σαν συντηρητικό και δεν χαλάει σχεδόν με
τίποτα η ζύμη μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορούμε εάν θέλουμε να τη χρωματίσουμε είτε με χρώματα
ζαχαροπλαστικής είτε με τέμπερες καθώς την πλάθουμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
από: <a href="http://www.sintagespareas.gr/">http://www.sintagespareas.gr</a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
*******************</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πατρόν για χάρτινη κυρα- Σαρακοστή :πατήστε εδώ</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
.
ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΑ-ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η κυρα-Σαρακοστή σε δύο τύπους:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Α. κάρτα </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ, Η ΚΥΡΑ-ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Β. Χαρτόνι για τον τοίχο της κουζίνας</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
katixitiko poros Η ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΑΚΟΥΛΑΚΙΑ ΤΗΣ</div>
<div style="text-align: justify;">
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!!!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
συλλογή υλικού και επιμέλεια ανάρτησης: momyof6-antexoume.wordpress.com</div>
<div style="text-align: justify;">
προσθήκη:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Oι λαγάνες μας! η ιστορία τους και μια συνταγή για εύκολες, γρήγορες
και πολύ νόστιμες λαγάνες</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η κυρά Σαρακοστή</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένα έθιμο που έχει σχεδόν χαθεί είναι αυτό της Κυρά Σαρακοστής.
Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο ημερολόγιο με το οποίο μετρούσαν τις
εβδομάδες της νηστείας (Σαρακοστής).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η κυρά Σαρακοστή στις περισσότερες περιοχές ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά.
Απεικόνιζε μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, σαν
καλόγρια, χωρίς στόμα, λόγω νηστείας, και με εφτά πόδια που
αναπαριστούσαν τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο
έκοβαν ένα πόδι και έτσι ήξεραν πόσες βδομάδες νηστείας απέμεναν μέχρι
το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο, έκοβαν και το τελευταίο πόδι.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό
σύκο. Τοποθετούσαν το σύκο αυτό μαζί με άλλα, και σε όποιον το έβρισκε
θεωρούνταν ότι του έφερνε γούρι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε άλλα μέρη της Ελλάδας η Κυρά Σαρακοστή δεν ήταν φτιαγμένη από
χαρτί, αλλά από ζυμάρι. Το ζυμάρι φτιαχνόταν με αλεύρι, αλάτι και
νερό. Η διαδικασία ήταν κι εδώ η ίδια όπως και με την χάρτινη. Μια
παραλλαγή του εθίμου της Κυράς Σαρακοστής είναι φτιαγμένη από πανί και
γεμισμένη με πούπουλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για την Κυρά Σαρακοστή έχουν γραφτεί και οι εξής στίχοι:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την Κυρά Σαρακοστή που ‘ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν με αλεύρι και νερό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι έναν σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν γιατί νήστευε καιρό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Και τις μέρες της μετρούσαν με τα πόδια της τα επτά.
Έκοβαν ένα την βδομάδα μέχρι ‘νάρθει η Πασχαλιά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(από τον φίλο Α. Γκούνη)</div>
<pre style="text-align: justify;" wrap=""></pre>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtrvYhr3Vn_pl-AAP7HOxojln5IfUckc8_HFTZ22HCloM0o50RXGnsUFzl8dK62JB4kB9jY2Isy5pXXdMpyOZVnN3CyeyHxgymKOq8HJDzzVIwC3liW2f0I1c9sG4eILPkVsbPMJDL6Dw/s1600/198.%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2583.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="472" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtrvYhr3Vn_pl-AAP7HOxojln5IfUckc8_HFTZ22HCloM0o50RXGnsUFzl8dK62JB4kB9jY2Isy5pXXdMpyOZVnN3CyeyHxgymKOq8HJDzzVIwC3liW2f0I1c9sG4eILPkVsbPMJDL6Dw/s640/198.%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2583.png" width="640" /></a></div>
<pre wrap=""></pre>
<pre wrap=""></pre>
<pre wrap=""></pre>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-50540729828473458672024-03-17T14:52:00.000+02:002024-03-17T14:52:31.287+02:00Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Για το μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως<div style="text-align: justify;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFg6LeINpA3Vgfww8VqOqbYUaXyG6CRaCgTSJzfZSjUlVg8Uvgb13dMJtEY7R19cZIeFkRuzUC-QkDWmRxTBCPjqgxnmotBVVi6pw0d85bm1TfqEWfcPfFGJFfG3m_cza0BuxYSAehZ-pQJrLHmBHh-BhhVtBSOymjLLCCIJoisrASZZNelQ-iFoB5C1s/s381/Exomologisi.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="381" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFg6LeINpA3Vgfww8VqOqbYUaXyG6CRaCgTSJzfZSjUlVg8Uvgb13dMJtEY7R19cZIeFkRuzUC-QkDWmRxTBCPjqgxnmotBVVi6pw0d85bm1TfqEWfcPfFGJFfG3m_cza0BuxYSAehZ-pQJrLHmBHh-BhhVtBSOymjLLCCIJoisrASZZNelQ-iFoB5C1s/s320/Exomologisi.png" width="252" /></a></div>“Η μετάνοια έχει μεγάλη δύναμι. Παίρνει το κάρβουνο και το κάνει διαμάντι. Παίρνει τον λύκο και τον κάνει αρνί. Παίρνει τον άγριο και τον κάνει άγιο. Παίρνει τον αιματοβαμμένο ληστή και τον κάνει πρώτο κάτοικο του Παραδείσου”</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο Θεός με το στόμα του Προφήτου Ησαΐα μάς παραγγέλλει λέγων: «Λούσασθε και καθαροί γίνεσθε, αφέλετε τας πονηρίας από των ψυχών υμών απέναντι των οφθαλμών μου, παύσασθε από των πονηριών υμών. Μάθετε καλόν ποιείν» (Ησ. α’ 16).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η μετάνοια προϋποθέτει αμαρτία. Όποιος δεν έχει αμαρτία, αυτός δεν έχει ανάγκη μετανοίας. Όλοι, και πρώτος εγώ, αισθανόμεθα αμαρτωλοί.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η αμαρτία είναι τραύμα στην ψυχή, πληγή στην συνείδησι που μας πονάει, τραύμα στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, της οποίας είμαστε μέλη. Η αμαρτία είναι κάρφωμα και ξανακάρφωμα στο Χριστό. Ποιος δεν έχει τραυματισθεί από την αμαρτία; ποιος δεν έχει αμαρτήσει με τα λόγια, με τις πράξεις του, με τους λογισμούς; ποιος δεν κτυπήθηκε κατάστηθα από τις τύψεις της συνειδήσεως; Όποιος θα πη πως δεν έχει αμαρτήσει, αυτός θα έχει πει το μεγαλύτερο ψέμα….<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αλλ’ εάν η αμαρτία είναι το τραύμα, η μετάνοια είναι το φάρμακο· είναι το ευλογημένο δώρο του Θεού στον άνθρωπο….</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πολλοί χριστιανοί, με ευλαβή πόθο, αναζητούν να βαπτιστούν στον Ιορδάνη ποταμό, αλλ’ όσες φορές και αν μπούνε στον Ιορδάνη ποταμό και όσα μπουκάλια αγιασμό και αν πιούμε, αν δεν μετανοήσουμε δεν σωζόμεθα. Κοντά μας, δίπλα μας, είναι ο Ιορδάνης ποταμός. Κυλάει μέσα στην Εκκλησία, είναι η γλυκεία μετάνοια και εξομολόγησις. Ας λου¬σθούμε μέσα στην μετάνοια, διότι με αυτήν σβήνουν όλα τα αμαρτήματα. Και το λουτρό της μετανοίας εί¬ναι το δεύτερο βάπτισμα. Αυτό δε το λουτρό του θεϊκού βαπτίσματος, που λέγεται μετάνοια, γίνεται συνειδητά και αποφασιστικά. Πλένομαι, για να μη ξαναλερωθώ, ασχέτως αν δεν τα καταφέρω. Πλην πλένομαι με την απόφασι να μη ξαναλερώσω τον χιτώνα της ψυχής μου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Το έλεος του Θεού είναι ανταπόκρισις στη μετάνοια του ανθρώπου. Με τον ερχομό του Χριστού, η μετάνοια δεν είναι απλώς μεταμέλεια και εξομολόγησις αμαρτιών, αλλ’ είναι άφεσις, συγχώρησις, εξάλειψις τελεία των αμαρτιών. Η μετάνοια είναι ένας θρήνος που οδηγεί στην χαρά. Είναι το χαροποιό πένθος. Η μετάνοια είναι η σπορά των δακρύων, που φέρνει το θερισμό της λυτρώσεως… Με την αμαρτία χάνουμε την ηρεμία της συνειδήσεως. Με το κλάμα της μετα¬νοίας παίρνουμε πίσω αυτό που χάσαμε. Με την αμαρτία χάνουμε το πολυτιμώτερο αγαθό, την ψυχή μας. Πεθαίνει η ψυχή μας. Και αν κλάψουμε για τις αμαρτίες μας, θ’ αναστηθή η ψυχή μας….</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Να κλάψουμε για τα αμαρτήματα μας, όπως έκλαψε ο Δαβίδ, που έβρεχε το προσκέφαλό του με τα δάκρυα του. Να κλάψουμε όπως η πόρνη, που τα δάκρυα της μοσχοβόλησαν περισσότερο από τα μύρα της, με τα όποια έβρεξε τα πόδια του Χριστού. Να κλάψουμε όπως έκλαψε ο Απόστολος Πέτρος μετά την άρνησι του Διδασκάλου. Να κλάψουμε όπως έκλαψε ο Απόστολος Παύλος όταν θυμόταν ότι δίωξε την Εκκλησία του Χριστού. Να κλάψουμε όπως έκλαψαν οι μεγάλοι αμαρτωλοί που έγιναν άγιοι. Να κλάψουμε για τα δικά μας αμαρτήματα, αλλά να κλάψουμε και για τα αμαρτήματα των άλλων. Αμάρτησε ο άλλος; μη τον κατακρίνης. Κλάψε για την πτώσι του, δέστην σαν δική σου πτώσι. Είμεθα «αλλήλων μέλη». Ο άλλος είναι μέλος του ιδίου με σένα σώματος· μέλος του σώματος του Χριστού. Κλάψε εσύ για τον άλλον, όπως έκλαιγε ο Παύλος και έλεγε: «Ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον». Κλάψε εσύ για το παιδί σου που παρανόμησε, για το Χριστιανό που γλύστρισε και έπεσε.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η αμαρτία είναι φωτιά. Και οι κρουνοί που σβύνουν αυτή την φωτιά, είναι οι κρουνοί της μετανοίας. Αν πιάση φωτιά το διπλανό σπίτι, δεν θα τρέξης και εσύ για να σβύση η φωτιά; Αν αδιαφορήσης, η φωτιά θα επεκταθή και στο δικό σου σπίτι. Έτσι δεν μπορείς ν’ αδιαφορήσης όταν ο άλλος καίγεται από τη φωτιά της αμαρτίας. Ρίξε τα δάκρυά σου για να σβεσθή η φωτιά. Αν αδιαφορήσης, θάχης και συ κρίμα, αμαρτία. Κι αν όχι μόνο αδιαφορήσης αλλά γελάς κι όλας και σχολιάζης την αμαρτία του άλλου και την διαπομπεύης, τότε πια θα επιτρέψη ο Θεός να πέσης και εσύ, και η φωτιά της δικής σου αμαρτίας, μπορεί να είναι ο προθάλαμος της κολάσεως, κατά τον ιερό Χρυσόστομο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Επιμένει ο ιερός Χρυσόστομος, ότι πρέπει να θρηνούμε για τα αμαρτήματα των άλλων, αν αληθινά τους αγαπάμε. Αν ο άλλος βρίσκεται στο στόμα του λύκου, θα τον αφήσουμε να κατασπαραχθή; Αν ο άλλος κινδυνεύη να πνιγή, θα τον αφήσουμε να καταποντισθή;</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η μετάνοια, εξαλείφει όλα τα αμαρτήματα. Έχουμε δύο πραγματικότητες: η μία είναι η φιλανθρωπία του Θεού, η άλλη είναι η αμαρτωλότητα του ανθρώπου. Σας ερωτώ: Ποια από τις δύο είναι μεγαλύτερη; Τα αμαρτήματά μας, όσα κι αν είναι, είναι ωρισμένα και συγκεκριμένα. Η Φιλανθρωπία του Θεού είναι άπειρη, αμέτρητη. Ο ιερός Χρυσόστομος για να παρηγορήση τους αμαρτωλούς, παρουσιάζει το παράδειγμα με το κάρβουνο. Έχεις ένα αναμμένο κάρβουνο. Σε καίει. Αν όμως ρίξης το κάρβουνο αυτό μέσα στο πέλαγος, ποιος θα νικήση· το πέλαγος ή το κάρβουνο; Ασφαλώς το πέλαγος. Ένα τσαφ θ’ ακουσθή και θα εξαφανισθή το αναμμένο κάρβουνο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Κάρβουνο, που κατακαίει τα σωθηκά μας, είναι η αμαρτία. Τι πόνος! Μη το αφήνης. Πάρτο την ώρα της σωστικής εξομολογήσεως και ρίξε το στο Πέλαγος της Φιλανθρωπίας του Θεού. Αμέσως το κάρβουνο της αμαρτίας σου θα σβύση και θα εξαφανισθή. Και αν μου πης πως δεν έχεις ένα κάρβουνο, αλλ’ έχεις πολλά αμαρτήματα που σε καίνε, θα σου πω και εγώ, ότι το έλεος του Θεού δεν είναι απλώς πέλαγος· είναι Ωκεανός· είναι κάτι απείρως μεγαλύτερο. Το πέλαγος και ο Ωκεανός έχουν κάποιο μέτρο, κάποια όρια, κάποιο τέλος. Η Φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απροσμέτρητη, απεριόριστη, ατέλειωτη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Συνεχίζει ο ιερός Χρυσόστομος. Όταν με δάκρυα μετανοούμε, να είσθε βέβαιοι ότι το σφουγγάρι της αγάπης του Θεού σβύνει όλα τα αμαρτήματα. «Το αίμα Ιησού Χριστού του υιού αυτού, καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α’ Ιωάν. 1, 7). Και η αγάπη του Θεού σβύνει όλα τα αμαρτήματα, ώστε ούτε ίχνος δεν αφήνει.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αν εχης ένα τραύμα, γιατρεύεται, αλλά παραμένει το σημάδι, η ουλή. Αν έχης μία αμαρτία, με την μετάνοια συγχωρείται και εξαφανίζεται και ούτε ουλή μένει.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η μετάνοια οδηγεί σ’ ένα καταπληκτικό θαύμα, στη λήθη του Θεού. Ο Θεός, καρδιογνώστης και παντογνώστης, που μέσα στη μνήμη Του είμεθα όλοι οι άνθρωποι, και είναι όλες οι πράξεις μας, αυτός ο Θεός φθάνει στην αμνησία! Λησμονεί τα αμαρτήματα των ανθρώπων που ειλικρινά μετανοούν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ω! πόσο θάρρος και παρηγοριά μας δίνει ο ιερός Χρυσόστομος! Ο χρυσός στην γλώσσα και στην καρδιά, ακολουθώντας το παράδειγμα του Κυρίου, μισεί την αμαρτία, αγαπά τον αμαρτωλό· καυτηριάζει τα αμαρτωλά πάθη, αγκαλιάζει τους αμαρτωλούς. Ο Χρυσόστομος φοβάται να μη πέση ο αμαρτωλός σ’ ένα από τα δύο άκρα. Το ένα άκρο είναι η απόγνωσις και η απελπισία. Το άλλο είναι η ραθυμία και η επανάστασις. Ο διάβολος έχει δύο όπλα, με τα οποία δίνει τη χαριστική βολή στον αμαρτωλό. Το ένα όπλο είναι για τους ευαίσθητους, το άλλο για τους αναίσθητους.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Για τους ευαίσθητους διαθέτει το όπλο της απογνώσεως, της απελπισίας. Προσπαθεί ν’ απελπίση τον αμαρτωλό.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πω πω! τι είναι αυτό που έκανες; τώρα για σένα δεν υπάρχει σωτηρία. Ποιος θα σε σώση; – όχι άπαντα ο Χριστιανός. Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά της απογνώσεως. Φύγε, αλητήριε, γιατί με τη σκιά σου κρύβεις τον σταυρό του Χριστού, την μεγάλη μου ελπίδα. Αμαρτάνω, ναι, το ξέρω, αλλά πιστεύω στο έλεος του Θεού.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Για τους αναίσθητους έχει το όπλο της ραθυμίας και επαναστάσεως.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Έλα, καϋμένε, καλός είσαι. Και τι έκανες στο κάτω κάτω για να μετανοήσης; Εγκληματίας είσαι; δεν σκότωσες και κανένα; Μακάρι νάσαν όλοι σαν και σένα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όχι άπαντα ο Χριστιανός.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ύπαγε πίσω μου, Σατανά της ραθυμίας και της ψευδαισθήσεως. Φύγε, γιατί η μορφή σου μού κρύβει τον πνευματικό καθρέπτη, για να καθρεπτιστώ και να ιδώ, με συναίσθησι, ότι είμαι γεμάτος πληγές και έχω ανάγκη θεραπείας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η μετάνοια έχει μεγάλη δύναμι. Παίρνει το κάρβουνο και το κάνει διαμάντι. Παίρνει τον λύκο και τον κάνει αρνί. Παίρνει τον άγριο και τον κάνει άγιο. Παίρνει τον αιματοβαμμένο ληστή και τον κάνει πρώτο κάτοικο του Παραδείσου. Ακριβώς, επειδή έχει τέτοια δύναμι η μετάνοια, γι’ αυτό ο Διάβολος αγωνίζεται ν’ αποτρέψη τον άνθρωπο από την μετάνοια. Έτσι εξηγούνται οι αντιρρήσεις πολλών ανθρώπων ως προς την μετάνοια και την εξομολόγησι.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Λέει κάποιος «Αφού θα ξαναπέσω, γιατί να πάω να εξομολογηθώ; Ξέρω ότι θα ξανακάνω τα ίδια…». Αδελφέ μου. Η αμαρτία είναι σαν την αρρώστια. Δεν αρρωσταίνεις μια φορά. Πολλές φορές αρρωσταίνεις από την ίδια αρρώστια. Και κάθε φορά που αρρωσταίνεις πηγαίνεις στο γιατρό και παίρνεις φάρμακα που σου δίνει. Το ίδιο κάνε και για την ψυχή σου. Κάθε φορά που πληγώνεσαι, έστω και αν πληγώνεσαι στο ίδιο μέρος, μετανόησε και εξομολογήσου. Κάποτε το φάρμακο της χάριτος θα γιατρέψη ολότελα την συγκεκριμένη πληγή.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Το αμαρτωλό πάθος μοιάζει πολλές φορές με δένδρο, που ρίζωσε βαθειά και φαίνεται δύσκολο να ξερριζωθή. Είδες τι έκαμναν οι υλοτόμοι στην παλαιά εποχή; Με τσεκούρι έκοβαν το δένδρο. Φαντάσου δένδρο ριζωμένο, με μεγάλο κορμό. Ο υλοτόμος το κτυπά με μια τσεκουριά. Δεν πέφτει ασφαλώς με την πρώτη τσεκουριά. Το κτυπά με δεύτερη, με τρίτη, με δέκα… Κάποτε το δένδρο λυγίζει και πέφτει. Έτσι είναι και το αμαρτωλό πάθος. Μπορεί με την πρώτη τσεκουριά να μην πέση. Συνέχισε με την διαρκή μετάνοια να κτυπάς το πάθος. Να είσαι σίγουρος, πως κάποια μέρα, θα πέση το πάθος, θ’ απαλλαγής από την αμαρτία που χρόνια σε βασάνιζε. Έτσι λέει ο Ιερός Χρυσόστομος.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">«Μετανοώ, αλλά ντρέπομαι να ομολογήσω τ’ αμαρτήματά μου. Είναι τόσα πολλά, ώστε ντρέπομαι να τα παρουσιάσω στον εξομολόγο κληρικό». Η ντροπή πρέπει να υπάρχη, αλλά προ, όχι μετά την αμαρτία. Να ντρεπώμεθα να διαπράξωμε το κακό, να μη ντρεπώμεθα να ομολογήσουμε το κακό.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η μετάνοια εκφράζεται σαν ομολογία των αμαρτημάτων, σαν εξαγόρευσις. Μη ντρέπεσαι να πης τις αμαρτίες σου. Κάποτε θα γίνη η αποκάλυψις των αμαρτημάτων μας. Ή θα τις αποκαλύψουμε εμείς, μόνοι μας, μπροστά σ’ ένα πρόσωπο, στον πνευματικό, ή θα τις αποκάλυψη ο Θεός την ήμερα εκείνη μπροστά σ’ όλους τους αγγέλους και τους ανθρώπους. Αν προλάβουμε πρώτοι να κατηγορήσουμε τον εαυτόν μας με την μετάνοια, εξαλείφονται όλες οι αμαρτίες μας και αθωωνόμαστε.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">«Είμαι τόσο πολύ αμαρτωλός, που αμφιβάλλω για την σωτηρία μου…». Αδελφέ μου συναμαρτωλέ! Ο Παράδεισος δεν είναι για τους αναμάρτητους. Είναι για τους αμαρτωλούς. Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από αμαρτωλούς που μετανόησαν. Είναι και για μας ανοικτός ο Παράδεισος. Αρκεί να κάνουμε το πρώτο βήμα εμείς· το βήμα της μετάνοιας. Τότε σπεύδει ο Θεάνθρωπος Κύριος να κάνη δέκα βήματα για να μας αγκαλιάση· είναι τα βήματα του ελέους και της συγγνώμης.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Με πόνο θερμής προσευχής ας πούμε:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Κύριε Ιησού Χριστέ, δώρησέ μας αληθινή, δακρύβρεκτη μετάνοια. Εσύ μάς έμεινες μοναδική Ελπίδα σωτηρίας. Είσαι η Αλήθεια μέσα σε τόσα ψέματα. Είσαι η Χαρά μας μέσα σε τόσες θλίψεις. Είσαι η Λύτρωσίς μας μέσα σε τόση αμαρτία. Είσαι η Ειρήνη μέσα σ’ ένα κόσμο τόσο ταραγμένο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δόξα τη μακροθυμία και τη Ανοχή σου Κύριε. Αμήν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου</div><div style="text-align: justify;">ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ</div><div style="text-align: justify;">ΜΕ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ</div><div style="text-align: justify;">ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ” </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://katanixi.gr/geron-efraim-filotheitis-gia-to-mystirio-tis-metanoias-kai-exomologiseos/">https://katanixi.gr/geron-efraim-filotheitis-gia-to-mystirio-tis-metanoias-kai-exomologiseos/</a></div><a href="https://katanixi.gr/geron-efraim-filotheitis-gia-to-mystirio-tis-metanoias-kai-exomologiseos/"><span class="”fullpost”"></span></a>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-68158089776405417042024-03-17T14:50:00.008+02:002024-03-17T14:50:43.347+02:00ΟΙ ΔΥΟ ΕΥΡΩΠΕΣ: ΑΠΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΗ ΒΑΥΑΡΙΑ<div class="separator"><div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img height="273" src="https://konstantinosholevas.gr/wp-content/uploads/2024/03/LeParisen-768x480.png" width="436" /></div></div><div style="text-align: justify;"><b>ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Φαίνεται ότι η καρδιά της Ευρώπης έχει κοπεί στα δύο. Πιθανότατα υπάρχουν δύο Ευρώπες, από την άποψη της ταυτότητας και του πολιτισμού, και καθημερινά κονταροχτυπιούνται. Η Ευρώπη των αξιών, η οποία δεν θέλει να αποκοπεί από την αρχαιοελληνική και χριστιανική παράδοση. Και η Ευρώπη της αποδόμησης, η οποία προσπαθεί να κατεδαφίσει οτιδήποτε θεωρεί παραδοσιακό.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δίνω χαρακτηριστικά παραδείγματα: Οι δύο επίσημες αφίσες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024 παρουσιάσθηκαν στο Παρίσι και έδωσαν λαβή για αρνητικά σχόλια. Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει διάφορα μνημεία και κτήρια-τοπόσημα του Παρισιού, αλλά από το Μέγαρο των Απομάχων (Invalides) απουσιάζει ο σταυρός. Στην κορυφή του μεγάρου ο καλλιτέχνης τοποθέτησε μία λόγχη. Τραγικό: Λόγχη αντί για σταυρό. Ακόμη και σήμερα κάποιοι λογχίζουν τον Εσταυρωμένο!<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η διαγραφή του σταυρού καθώς και η απουσία της γαλλικής σημαίας ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Πολλοί Γάλλοι πολίτες και δημοσιογράφοι αναρωτήθηκαν: Γιατί σβήνετε την εθνική ταυτότητα: Γιατί δεν θέλετε να θυμόμαστε τις χριστιανικές ρίζες μας; Η ημερήσια εφημερίδα LE FIGARO το έκανε πρώτο θέμα. Μία γαλλική Ρωμαιοκαθολική οργάνωση ανακοίνωσε ότι θα απαντήσει με τον δικό της τρόπο: Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, που αρχίζουν στις 26 Ιουλίου, τα μέλη της οργανώσεως θα τελούν και θα παρακολουθούν καθημερινά τη Θεία Λειτουργία.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η άλλη Ευρώπη εκφράσθηκε προσφάτως στη Βαυαρία. Στο γερμανικό κρατίδιο το Υπουργείο Παιδείας θορυβήθηκε από τα κακά αποτελέσματα των μαθητών του Δημοτικού στην αξιολόγηση του διεθνούς οργανισμού PISA. Τα Βαυαρικά σχολεία πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στη διδασκαλία της γερμανικής γλώσσας και των Μαθηματικών. Η κυβέρνηση του κρατιδίου, η οποία ελέγχεται από το Χριστιανικό Κοινωνικό Κόμμα (CSU) της Κεντροδεξιάς, αποφάσισε την αύξηση των ωρών διδασκαλίας σ΄ αυτά τα δύο μαθήματα και την αντίστοιχη μείωση ωρών από τα Καλλιτεχνικά μαθήματα και από τα Αγγλικά.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η πρόταση ορισμένων «προοδευτικών» να κοπούν ώρες από τα Θρησκευτικά απορρίφθηκε χωρίς καν να συζητηθεί. Τα Βαυαρικά Δημοτικά σχολεία θα συνεχίσουν να διδάσκουν επί 3 ώρες την εβδομάδα το μάθημα των Θρησκευτικών για τους Χριστιανούς μαθητές και το εναλλακτικό μάθημα της Ηθικής για όσους δεν θέλουν να παρακολουθήσουν τα Θρησκευτικά.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Βλέπουμε έναν πολιτιστικό διχασμό ακόμη και στο εσωτερικό των χωρών. Στη Γαλλία άλλοι χάρηκαν με την απάλειψη του σταυρού και άλλοι αντέδρασαν εντόνως. Στη Γερμανία η μεν Βαυαρία θεωρεί τα Χριστιανικά Θρησκευτικά πιο σημαντικό μάθημα από τα Αγγλικά, ενώ στην ίδια χώρα η Φρανκφούρτη στολίζεται για να γιορτάσει πανηγυρικά το μουσουλμανικό Ραμαζάνι. Αυτόν τον διχασμό αποκάλεσα προηγουμένως με τον όρο: Δύο Ευρώπες.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η τάση αποχριστιανοποίησης είναι σαφής εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά οι αντιστάσεις είναι ισχυρές. Θυμόμαστε την Επίτροπο της Ευρ. Ένωσης που ζήτησε να αντικατασταθεί η ευχή «Καλά Χριστούγεννα» από την άχρωμη ευχή «Καλές Γιορτές». Και τότε υπήρξε αντίδραση και η συγκεκριμένη οδηγία δεν εφαρμόσθηκε.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η ελληνική απάντηση στην αποδόμηση πρέπει να βασίζεται στην παράδοση της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Αποφεύγοντας τις ακρότητες πρέπει να αναδείξουμε τις ελληνικές και χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης, οι οποίες είναι απαραίτητες για την εμβάθυνση της δημοκρατίας. Ας μην ξεχνούμε ότι και ο Χιτλερικός και ο Σοβιετικός ολοκληρωτισμός ήταν εχθρικοί προς τον Χριστιανισμό!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 16.3.2024</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Φωτό: AFP/Kenzo Tribouillard – Dessin Ugo Gattoni</div><span class="”fullpost”"></span>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-41218728486793276342024-03-16T07:54:00.000+02:002024-03-16T07:54:29.535+02:00Κυριακής της Τυρινής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)<p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNn7pKSMPm7b4rs-T9oavFUoq8wKAGdLH2ViaXYsW8316mgZenwoSyFLF402JXWEm6nzoOMF1_i9yYyaN5QNCpnVQSQ_i3Tko3U_SdNNjJNMlgZr-pWVzh8bCHPX8EmFVkESXQyVx10mSo2l6HIh38e_jeogwauCcqLCvtqmD0QgOP6buiD4Agu85c/s1600/img048.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1282" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNn7pKSMPm7b4rs-T9oavFUoq8wKAGdLH2ViaXYsW8316mgZenwoSyFLF402JXWEm6nzoOMF1_i9yYyaN5QNCpnVQSQ_i3Tko3U_SdNNjJNMlgZr-pWVzh8bCHPX8EmFVkESXQyVx10mSo2l6HIh38e_jeogwauCcqLCvtqmD0QgOP6buiD4Agu85c/s320/img048.jpg" width="256" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">(</span><span style="font-family: arial; text-align: left;">Ματθ. στ΄. 14-21) </span><strong style="font-family: arial; text-align: left;"><span style="border: 0px; font-style: italic; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον, ὁμιλία Κ΄</span></strong><p></p><p></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">α. Ἁρμοζει νὰ στενάξωμε ἐδῶ πολὺ καὶ νὰ θρηνήσωμε πικρά. Ὄχι μόνο μιμούμαστε τοὺς <strong>ὑποκριτές</strong> ἀλλὰ καὶ τοὺς ἔχομε ξεπεράσει. Γνωρίζω, γνωρίζω πολλοὺς ποὺ ὄχι μόνο νηστεύουν καὶ κάνουν ἐπίδειξη ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους ποὺ δέ νηστεύουν κι ὡστόσο παίρνουν τὸ ὕφος ἀνθρώπων ποὺ νηστεύουν καὶ κάνουν ἔτσι ἀπολογία χειρότερη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίσωμε –λένε- τοὺς πολλούς, τὸ κάνωμε αὐτό. Εἶναι ὁ νόμος τοῦ θεοῦ που τὰ ὁρίζει αὐτὰ καὶ ὁμιλεῖ γιὰ σκάνδαλο; Καὶ νομίζεις ὅτι σκανδαλίζεις, ὅταν τὸν τηρῆς κι ὅταν τὸν παραβαίνης ὅτι ἀποσοβῆς τὸ σκάνδαλο; Δὲν μπορεῖ νὰ γίνη χειρότερη ἀνοησία; Δὲ θὰ σταματήσης νὰ γίνεσαι κι ἀπὸ τοὺς ὑποκριτὲς χειρότερος, καὶ νὰ διπλασιάζης τὴν ὑποκρισία;</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Καὶ κατανοῶντας τὴ μεγάλη ὑπερβολὴ τῆς κακίας αὐτῆς, δὲ θὰ ντραπῆς τὴν ἔμφαση τῆς διατυπώσεως; Δὲν εἶπε μόνον ὅτι ὑποκρίνονται ἀλλὰ θέλοντας νὰ τοὺς θίξη περισσότερο λέει· Ἀφανίζουν τὰ πρόσωπά τους, τὰ χαλοῦνε δηλαδὴ καὶ τὰ καταστρέφουν. Κι ἄν τοῦτο λέγεται ἀφανισμὸς τοῦ προσώπου, τὸ νὰ φαίνεται ὠχρὸ γιὰ λόγους κενοδοξίας τί θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε γιὰ κεῖνες ποὺ παραμορφώνουν μὲ σκόνες καὶ βαφὲς τὰ πρόσωπα τῶν γυναικῶν, γιὰ νὰ καταστρέφωνται ἀκόλαστοι νέοι; Κι ἐκεῖνοι τὸν ἑαυτό τους μόνο βλάπτουν. Ἐνῶ αὐτὲς καὶ τὸν ἑαυτὸ τους κι ὅποιους τὶς βλέπουν. Πρέπει καὶ τὴ μιὰ καὶ τὴν ἄλλη βλάβη νὰ ἀποφεύγωμε μ’ ὅλη μας τὴ δύναμη.<span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Μᾶς ἔδωσε ἐντολὴ ὄχι μόνο νὰ μὴν ἐπιδεικνυώμαστε ἀλλὰ καὶ νὰ προσπαθοῦμε <strong>νὰ περνοῦμε ἀπαρατήρητοι</strong>. Ὅπως ἔκαμε καὶ πιὸ μπροστά. Καὶ στὴν περίπτωση τῆς ἐλεημοσύνης δὲν τὸ ζήτησε ἁπλὰ ἀλλὰ ὅταν εἶπε· Προσέχετε νὰ μὴν τὴν πράττετε μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, πρόσθεσε, γιὰ νὰ σᾶς δοῦνε.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Στὴν περίπτωση τῆς νηστείας καὶ τῆς προσευχῆς τίποτα τέτοιο δὲν ὥρισε. Ἐπειδὴ ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι ἀδύνατο νὰ κρυφτῆ ὁλότελα, εἶναι ὅμως δυνατὸ νὰ κρυφτῆ ἡ προσευχὴ καὶ ἡ νηστεία. Ὅπως ὅταν εἶπε, νὰ μὴ γνωρίζεη τὸ ἀριστερὸ χέρι τί πράττει τὸ δεξιό, δὲν ἐννοοῦσε τὰ χέρια ἀλλὰ ὅτι πρέπει μὲ προσοχὴ νὰ περνᾶς ἀπαρατήρητος ἀπ’ ὅλους. Κι ὅταν συμβούλεψε νὰ ἀποσυρώμαστε στὴν ἀποθήκη μας, οὔτε πάντοτε, οὔτε προηγούμενα ὥρισε ἐκεῖ μόνο νὰ προσευχώμαστε· ἀλλὰ ἐννοοῦσε τὸ ἴδιο πρᾶγμα· ἔτσι κι ἐδῶ· ἡ συμβουλή του ν’ ἀλειφώμαστε δέν ἀποτελεῖ νομοθεσία του ν’ ἀλειφώμαστε πάντα.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Γιατὶ τότε θὰ βρεθοῦμε ὅλοι ὅτι παραβαίνομε τοῦτο τὸ νόμο, πιὸ πολὺ αὐτοὶ ποὺ ἐπιδόθηκαν σοβαρὰ τὴ φύλαξή του, οἱ κοινότητες τῶν μοναχῶν καὶ ὅσοι κατοίκησαν στὰ βουνά. Δὲν ὥρισε λοιπὸν τοῦτο. Ἀλλὰ ἐπειδὴ οἱ πιὸ παλιοὶ εἶχαν τὴ συνήθεια ν’ ἀλείφωνται κάθε φορὰ ποὺ τοὺς τύχαινε ἕνα εὐχάριστο καὶ χαρούμενο γεγονός- κι αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ διαπιστώση κανεὶς καὶ στὴν ἐποχὴ ἀκόμα τοῦ Δαυΐδ καὶ τοὺ Δανιὴλ-συμβούλεψε ν’ ἀλειφώμαστε κι ἐμεῖς, ὄχι γιὰ νὰ τὸ κάνωμε αὐτὸ ὁπωσδήποτε, ἀλλὰ νὰ φροντίζουμε, μὲ πολλὴ προσοχὴ νὰ κρύβωμε τὴν πράξη μας αὐτή.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Καὶ γιὰ νὰ ἀντιληφθῆς ὅτι ἔτσι εἶναι, ὅταν ἐκεῖνος ἐφάρμοσε στὴν πράξη αὐτὸ ποὺ ὥρισε μὲ τὸ λόγο, ὅταν ἐνήστεψε σαράντα μέρες, κι ἀφοῦ ἐνήστεψε ἀπαρατήρητα, μήτε ἀλείφτηκε, μήτε ἐνίφτηκε. Ὡστόσο καὶ χωρὶς νὰ τὰ κάμη αὐτὰ ἔφερε στὸ τέλος τὴν ἄσκησή του πιὸ ἀκενόξοδα ἀπὸ κάθε ἄλλον. Αὐτὸ ὁρίζει καὶ σ’ ἐμᾶς καὶ παρουσιάζοντάς μας τοὺς ὑποκριτὰς κι ἀποτρέποντας μὲ διπλῆ παραγγελία ὅσους ἀκοῦνε. Καὶ κάτι ἄλλο μᾶς ἀφίνει νὰ ἐννοήσωμε μὲ τὴν ὀνομασία ὑποκριτές. Θέλει νὰ μᾶς ἀπομακρύνη ἀπὸ τὴν πονηρὴ ἐπιθυμία, ὄχι μόνο μὲ τὸ ὅτι εἶναι τὸ πρᾶγμα καταγέλαστο, οὔτε καὶ μὲ τὸ ὅτι προξενεῖ τὴ μεγαλύτερη ζημία ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ὅτι ἡ τέτοιου εἴδους ἀπάτη εἶναι ἐφήμερη.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Ὁ ὑποκριτὴς δηλαδὴ ὡς τότε φαίνεται λαμπρός, ὥσπου παρακολουθοῦν οἱ θεαταί· καὶ τότε ἀκόμα δὲ φαίνεται σ’ ὅλους. Γιατὶ οἱ περισσότεροι γνωρίζουν ποιός εἶναι καὶ ποιόν ὑποκρίνεται. Ἀλλὰ ὅταν τελειώση ἡ παράσταση φανερώνεται σ’ ὅλους πιὸ καθαρά. Αὐτὸ λοιπὸν εἶναι ἀνάγκη νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουν κι ὅλοι οἱ κενόδοξοι. Κι αὐτοὶ δείχνουν στοὺς πιὸ πολλοὺς ὅτι δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ φαίνονται, ἀλλὰ φορᾶνε μόνο προσωπεῖο· πολὺ περισσότερο ὅμως θὰ φανερωθοῦν ἀργότερα, ὅταν ὅλα φαίνωνται ξεσκέπαστα καὶ γυμνά. Καὶ μὲ ἄλλο τρόπο πάλι τοὺς ἀπομακρύνει ἀπὸ τοὺς ὑποκριτὰς μὲ τὴν ὑπόδειξη ὅτι ἡ ἐντολὴ εἶναι ἐλαφρά. Δὲν κάνει αὐστηρότερη τὴ νηστεία οὔτε ὁρίζει νὰ τὴν παρουσιάζωμε μεγαλύτερη ἀλλὰ θέλει νὰ μὴ χάσωμε τὸ στέφανο ποὺ αὐτὴ δίνει. Ὥστε αὐτὸ ποὺ φαίνεται βαρύ, εἶναι κοινὸ σ’ ἐμᾶς καὶ τοὺς ὑποκριτὰς· γιατὶ νηστεύουν κι αὐτοί. Κι ἐκεῖνο ποὺ εἶναι ἀνεπαίσθητο, νὰ μὴ χαθῆ ἀπὸ τὴν κούραση ὁ μισθός, αὐτό εἶναι λέει ποὺ ὁρίζω· δὲ μᾶς ἐπιβαρύνει μὲ πρισσότερο κόπο, ἀσφαλίζει ὅμως τὸ μισθό μας μὲ κάθε μέσο καὶ δὲν μᾶς ἀφίνει νὰ φύγωμε ἀστεφάνωτοι, ὅπως ἐκεῖνοι. Καὶ μήτε θέλουν νὰ μιμηθοῦν αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται στοὺς ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, ποὺ μόλο ποὺ παρακολουθεῖ τόσος κόσμος καὶ τόσοι ἄρχοντες, ἕναν μονάχα ἐπιδιώκουν νὰ ἱκανοποιήσουν, αὐτὸν ποὺ θὰ βραβεύση τὴ νίκη τους. Κι ἄς εἶναι πολὺ κατώτερος. Καὶ σὺ ποὺ ἔχεις διπλῆ αἰτία νὰ παρουσίασης σ’ ἐκεῖνον τὴ νίκη σου, γιατὶ ὁ ἴδιος εἶναι καὶ ὁ ἐπιβραβευτὴς καὶ μὲ ὑπεροχὴ ἀσύγκριτη ὑπερέχει ἀπὸ ὅλους ὅσοι κάθονται στὸ θέατρο, δείχνεις σὲ ὅλους τὴν ἀρετή σου, ποὺ ὄχι μόνο δὲ σ’ ὠφελοῦν ἀλλὰ καὶ σοῦ προξενοῦν μεγίστη ζημία.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">β. Ἀλλά μήτε σ’ αὐτό δὲ σ’ ἐμποδίζω, λέει. Ἄν θέλης καὶ στοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπιδειχθῆς, περίμενε, κι ἐγὼ θὰ σοῦ παραχωρήσω κι αὐτὸ μὲ περισσότερη ἀφθονία καὶ πολὺ κέρδος. Σὲ ἀποσπᾶ τοῦτο τώρα ἀπὸ τὴ δοξολογία μου, ὅπως σὲ συνδέει ἡ περιφόρνησή τούτων. Τότε θὰ τὰ ἀπολαύσης ὅλα μὲ κάθε ἐλευθερία. Ἀλλὰ πρὶν ἀπ’ αὐτὰ δὲ θὰ εἶναι μικρὴ ἡ ὠφέλειά σου ἐδῶ μὲ τὸ νὰ καταπατήσης ὅλη τὴν ἀνθρωπίνη δόξα καὶ νὰ ἐλευθερωρθῆς ἀπὸ τὴ βαρειὰ ἀνθρώπινη δουλεία καὶ νὰ γίνης ἐργάτης γνήσιος τῆς ἀρετῆς. Γιατὶ μὲ τέτοια γνώμη ἄν βρεθῆς στὴν ἐρημιά, θά γίνης ἔρημος ἀπὸ κάθε ἀρετή, ἀφοῦ δὲ θὰ ἔχης θεατές. Αὐτὸ ὅμως δείχνει ὑβριστὴ τῆς ἀρετῆς, ἄν εἶναι νὰ τὴν ἐπιδιώκης ὄχι γι’ αὐτὴν τὴν ἴδια ἀλλὰ γιὰ τὸ σχοινᾶ καὶ τὸ χαλκιὰ καὶ τὸ πλῆθος τῆς ἀγορᾶς, γιὰ νὰ σὲ θαυμάσουν ἀκόμα κι οἱ κακοὶ κι αὐτοὶ ποὺ ζοῦνε μακριά της. Καὶ καλεῖς τοὺς ἐχθρούς της νὰ τὴ δείξης καὶ νὰ τὴ θαυμάσουν. Εἶναι τὸ ἴδιο νὰ διαλέξη κανένας τὴ σωφρονη ἀλλὰ γιὰ νὰ τῆς κάνη ἐπίδειξη σ’ αὐτοὺς ποὺ ζοῦνε μὲ ἑταῖρες. Καὶ σὺ ἄν σκέφτεσαι ἔτσι, δὲ διαλέγεις τὴν ἀρετὴ παρὰ γιὰ τοὺς ἐχθρούς της. Πρέπει κι ἀπὸ τοῦτο νὰ τὴ θαυμάσωμε, ποὺ τὴν ἐπαινοῦν κι οἱ ἐχθροί της. Καὶ νὰ τὴ θαυμάσωμε ὅπως πρέπει ὄχι γι’ ἄλλους ἀλλὰ γιὰ λογαριασμό της.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Γιατὶ κι ἐμεῖς θεωροῦμε προσβολὴ νὰ μὴ μᾶς ἀγαποῦν γιὰ τὸν ἑαυτό μας ἀλλὰ γιὰ χάρη ἄλλων. Τὸ ἴδιο νὰ στοχαστῆς καὶ γιὰ τὴν <strong>ἀρετή. Μὴν τὴν ἐπιδιώκης γιὰ χάρη ἄλλων οὔτε νὰ κάνης ὑπακοὴ στὸ Θεὸ γιὰ χάρη τῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ στοὺς ἀνθρώπους γιὰ χάρη τοῦ Θεοῦ</strong>. Στὴν ἀντίθετη περίπτωση κι ἄν νομίζης ὅτι ἐπιδιώκεις τὴν ἀρετή, ἐξοργίζεις τὸ Θεὸ ὅμοια μ’ αὐτὸν ποὺ δὲν τὴν ἐπιδιώκει.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Ὅπως παρακούει ἐκεῖνος ποὺ δὲν τὴν ἐπιδίωξε ἔτσι καὶ σὺ μὲ τὴν παράνομη ἐπιδίωξη. «<span style="border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μὴ θησαυρίζετε γιὰ τὸν ἑαυτὸ σας θησαυροὺς πάνω στὴ γῆ</span>». Ἀφοῦ ἔβγαλε ἀπὸ τὴν ψυχή μας τὸ νόσημα τῆς <strong>κενοδοξίας</strong>, ἀρχίζει σὲ κατάλληλη ὥρα καὶ τὸ λόγο γιὰ <strong>ἀκτημοσύνη</strong>. <strong>Τίποτα δὲν προετοιμάζει τόσο τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀγάπη τῶν χρημάτων ὅσο ἡ ἐπιθυμία τῆς δόξας</strong>. Γιὰ τὴν δόξα οἱ ἄνθρωποι ἐφευρίσκουν τὰ κοπάδια τῶν δούλων, τὸ σμάρι τῶν εὐνούχων, τὰ χρυσοστόλιστα ἄλογα, τ’ ἀσημένια τραπέζια καὶ τὰ ἄλλα τὰ πιὸ γελοῖα. Δὲ θέλουν νὰ ἱκανοποιήσουν μιὰ ἀνάγκη, οὔτε ν’ ἀπολαύσουν ἡδονὴ ἀλλὰ<strong> νὰ κάνουν ἐπίδειξη στοὺς πολλούς</strong>. Πιὸ πάνω περιοριζόταν νὰ ὁρίση ὅτι <strong>πρέπει νὰ ἐλεοῦμε</strong>· ἐδῶ δείχνει καὶ πόσο πρέπει νὰ ἐλεοῦμε λέγοντας· Μὴ θησαυρίζετε. ἐπειδὴ δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ παρουσιάση ἀπὸ τὴν ἀρχὴ στὴ πληρότητά του τὸ λόγο γιὰ τὴν περιφρόνηση τῶν χρημάτων ἐξ αἰτίας τῆς τυραννικῆς κυριαρχίας τοῦ πάθους, ἀφοῦ τὸν χώρισε σὲ μέρη καὶ τὸν ἐλευθέρωσε ἀπ’ αὐτήν, τὸν σταλάζει μέσα στὴν ψυχὴ τῶν ἀκροατῶν του, ὥστε νὰ γίνη εὔκολα παραδεκτός. Γι’ αὐτὸ ἔλεγε πρῶτα· Καλότυχοι ὅσοι ἐλεοῦν· κι ἔπειτ’ ἀπ’ αὐτό· Νὰ ἔχης συμπάθεια γιὰ τὸν ἀντίδικό σου. Κι ἀκόμα πιὸ ὕστερα· Ἄν θέλη κάποιος νὰ πᾶτε στὸ δικαστήριο καὶ νὰ σοῦ πάρη τὸ χιτῶνα δώστου καὶ τὸ ἱμάτιο. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλα.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Ἐκεῖ εἶπε· Ἄν δῆς νὰ πλησιάζη δικαστικὸς ἀγῶνας κάνε τοῦτο· ἀντὶ νὰ φιλονικῆς γιὰ τὴν κατοχὴ ἑνὸς πράγματος, καλύτερα ν’ ἀποφύγης τὴ φιλονεικία κι ἄς μὴν τὸ κρατήσης. Ἀλλὰ ἐδῶ οὔτε ἀντίδικο παρουσιάζει οὔτε κατηγορούμενο, οὔτε κανέαν ἄλλο μνημονεύει, παρὰ μᾶς συμβουλεύει καθ’ ἑαυτὴ τὴν <strong>περιφρόνηση τῶν χρημάτων</strong>, δείχοντας ὅτι θέτει αὐτὸν τὸ νόμο ὄχι τόσο γι’ αὐτοὺς ποὺ εὐεργετοῦνται, ὅσο γι’ αὐτὸν ποὺ εὐεργετεῖ. Ἔτσι κι ἄν κανένας δὲν ἀδικῆ καὶ δὲ μᾶς σύρη στὸν δικαστήριο, νὰ περιφρονοῦμε ὡστόστο τὴν περιουσία μας, δίνοντάς τη σ’ αὐτοὺς ποὺ τὴ χρειάζονται. Κι ἐδῶ ὅμως δὲ θέτει τὸ σύνολο ἀλλὰ τμηματικὰ, μολονότι παρουσίασε στὴν ἔρημο τοὺς σχετικοὺς ἀγῶνες μὲ πολλὴν ὑπερβολή. Δὲν τὸ θέτει ὅμως, οὔτε τὸ φέρνει στὸν κέντρο· δὲν ἦταν ἀκόμα καιρὸς νὰ τὸ φανερώση.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Σκέψεις ἐξετάζει ὡς τώρα καὶ στὸ λόγο γι’ αὐτὰ παίρνει τὴ θέση συμβούλου πιὸ πολὺ παρὰ νομοθέτη. Γιατὶ ὅταν εἶπε· Μὴ θησαυρίζετε στὴ γῆ, πρόσθετε· Ὅπου τὸ σαράκι καὶ τὸ σκουλήκι ἀφανίζουν κι ὅπου οἱ κλέφτες ξεθαύουν καὶ κλέβουν. Τώρα δείχνει τοῦ οὐράνιου θησαυροῦ τὴν ὠφέλεια καὶ τοῦ γήϊνου τὴ βλάβη κι ἐξ αἰτίας τοῦ τόπου καὶ ἐξ αἰτίας αὐτῶν ποὺ τὸν κυνηγοῦν. Δὲ σταματᾶ ὡς ἐδῶ ἀλλὰ προσθέτει κι ἄλλη σκέψη καὶ πρῶτα μετατρέπει τὸ φόβο τους σ’ ἐνθάρρυνση. <strong>Φοβᾶσαι, λέει, μὴν ξοδευτοῦν τὰ χρήματά σου, ὅταν κάμης ἐλημοσύνη; Δῶσε ἐλεημοσύνη καὶ τότε δὲ θὰ ξοδευτοῦν. Καὶ τὸ πιὸ μεγάλο, ὅτι ὄχι μόνο δὲ θὰ ξοδευτοῦν ἀλλὰ καὶ προσθήκη μεγαλύτερη θὰ λάβης, γιατὶ βέβαια προσθέτονται τὰ οὐράνια.</strong> Δὲν τὸ λέει ὅμως αὐτὸ ἀπὸ τὴν ἀρχή, τὸ προσθέτει ἔπειτα</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">γ. Τώρα φέρνει στὸ κέντρο, ὅ,τι μποροῦσε ν’ ἀποκαλέση τὴ μεγαλύτερη προτροπή, ὅτι παραμένει ἀσύλητος ὁ θησαυρὸς τους καὶ τοὺς σέρνει κοντά του ἀπὸ δύο μέρη. Γιατὶ οὔτε εἶπε ὅτι μόνο ἄν δώσης ἐλεημοσύνη διατηρεῖται, ἀλλὰ ἐφοβέρισε καὶ τὸ ἀντίθετο, ὅτι καὶ ἄν δὲν δώσῃς χάνεται. Πρόσεξε τὴν ἄπειρη σοφία. Δὲν εἶπε ὅτι τὰ ἀφήνεις σὲ ἄλλους, γιατὶ καὶ τοῦτο δὲν τὸ ἐπιτυγχάνουν. Ἀλλὰ μὲ ἄλλο τρόπο τοὺς φοβερίζει δείχνοντάς τους οὔτε μήτε τοῦτο δέν τό ἐπιτυγχάνουν. Ἀκόμα κι ἄν δὲν μᾶς ἀδικήσουν ἄνθρωποι, ὑπάρχουν αὐτοὶ ποὺ θὰ ἀδικήσουν, τὸ σαράκι καὶ τὸ σκουλήκι. Γιατὶ κι ἄν φαίνωνται πὼς εἶναι πολὺ εὐκολοσύντριφτοι αὐτοὶ οἱ ἀφανισταί, ὅμως πραγματικά εἶναι ἀκαταμάχητοι καὶ ἀσυγκράτητοι. Κι ὅ,τιδήποτε μηχανευθῆς, δὲ θὰ μπορέσῃς νὰ συγκρατήσης τὴν καταστροφὴ ποὺ προξενοῦν. Λοιπὸν τὸ σαράκι τρώει τὸ χρυσάφι; Ἄν ὄχι τὸ σαράκι οἱ κλέφτες. Κι ἔγιναν ὅλοι θύματα κλοπῆς; Ἄν ὄχι ὅλοι οἱ περισσότεροι. Γι’ αὐτὸ φέρνει κι ἄλλη σκέψη, ὅπως εἶπα πιὸ πρίν· <strong>Ὅπου βρίσκεται ὁ θησαυρὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκεῖ εἶναι ἡ σκέψη του</strong>. Κι ἄν δὲν πραγματοποιηθῆ κανένα ἀπ’ αὐτά, λέει, <strong>δὲν εἶναι μικρὴ ζημία νὰ εἶσαι καρφωμένος στὰ γήϊνα, νὰ γίνης δοῦλος ἀπὸ ἐλεύθερος, νὰ ξεπέσης ἀπὸ τὸν οὐρανό, τίποτα ἀπὸ τὰ ὑψηλὰ νὰ μὴν μπορῆς νὰ ἑννοήσης ἀλλὰ νὰ τὰ θεωρῆς ὅλα σὰν χρήματα καὶ τόκους καὶ δανείσματα καὶ κέρδη κι ἀνελεύθερες συναλλαγές. Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀθλιότητα;</strong></span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι χειρότερος ἀπὸ κάθε ἀχρεῖο, <strong>δοῦλος στὴ χειρότερη τυραννία</strong>. Κι ἔχει προδώσει τὸ βασικώτερο ἀπ’ ὅλα, τὴν ἀνθρώπινη εὐγένεια καὶ ἐλευθερία. Ὅσα κι ἄν σοῦ λέη κανένας, ὅταν ὁ νοῦς σου εἶναι προσηλωμένος στὰ χρήματα τίποτα δὲ θὰ μπορέσης ν’ ἀκούσης ἀπ’ ὅσα ἁρμόζουν σὲ σένα. Ἀλλὰ σὰν σὲ σκυλὶ ποὺ εἶναι δεμένο σὲ τάφο μὲ τὴ βαρύτερη ἀπ’ ὅλες ἁλυσίδα τῆς χρηματικῆς τυραννίας κι ἀλυχτᾶ ὅλους ποὺ πλησιάζουν, ἕνα ἔργο ἀσταμάτητο ἔχεις καὶ σύ, νὰ ὑπερασπίζεσαι ἀπὸ ὅλους τὸ θησαυρό σου. Ὑπάρχει ἀθλιότητα μεγαλύτερη;</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Αὐτὸ ὅμως ἦταν ἀνώτερο ἀπὸ τὸ διανοητικὸ ἐπίπεδο τῶν ἀκροατῶν του, κι οὔτε ἦταν εὔκολο νὰ δοῦν σὲ μιὰ ματιὰ τὴ βλάβη, οὔτε τὸ κέρδος ἦταν φανερό, ἀλλὰ χρειαζόταν κάπως πιὸ ἀσκημένη σκέψη νὰ διακρίνουν καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο, γι’ αὐτὸ ἀναφέρει τοῦτο ὕστερ’ ἀπ’ αὐτὰ τὰ φανερὰ λέγοντας· <strong>Ὅπου ὁ θησαυρὸς τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖ βρίσκεται κι ἡ σκέψη του</strong>. Καὶ τὸ ἀποσαφηνίζει αὐτὸ πάλι, ὁδηγῶντας τὸ λόγο ἀπὸ τὰ νοητὰ στὰ αἰσθητὰ καὶ λέγοντας· Ὁ λύχνος τοῦ σώματος εἶναι τὸ μάτι. Ὁ λόγος του ἔχει τοῦτο τὸ νόημα. Μὴν κρύψης χρυσάφι στὴ γῆ, μήτε τίποτα παρόμοιο, γιατὶ τὰ μαζύεις γιὰ τὸ σαράκι καὶ τὸ σκουλήκι καὶ τοὺς κλέπτες. <strong>Κι ἄν ἀκόμη τ’ ἀποφύγης αὐτά, δὲ θὰ ξεφύγης τὴν ὑποδούλωση τῆς καρδιᾶς καὶ τὴν προσήλωση σ’ ὅλα τὰ χαμηλά.</strong> Ὅπου εἶναι ὁ θησαυρὸς σου ἐκεῖ κι ἡ σκέψη σου. Ὅπως λοιπὸν ὅταν θησαυρίσης στὸν οὐρανό, δὲν καρπώνεσαι τοῦτο μονάχα, τὴν ἐπιτυχία τῶν σχετικῶν βραβείων ἀλλὰ ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ τώρα παίρνεις τὸ μισθό σου σὲ ἄλλο ἀράζοντας λιμάνι, κι ἔχοντας φρόνημα τ’ οὐρανοῦ καὶ γιὰ τὰ ἐκεῖ φροντίζοντας –γιατὶ ὅπου ἔκρυψες τὸ θησαυρό σου εἶναι φανερὸ ὅτι ἄφησες καὶ τὴν ψυχή σου-ἔτσι ἄν θησαυρίσης στὴ γῆ, θὰ πάθης τὰ ἀντίθετα.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Κι ἄν εἶναι γιὰ σένα ὁ λόγος σκοτεινὸς ἄκουσε τὰ ἑξῆς. Ὁ λύχνος τοῦ σώματος εἶναι τὸ μάτι. Ἄν τὸ μάτι σου εἶναι καθαρό, εἶναι φωτεινὸ ὅλο τὸ σῶμα σου. Ἄν τὸ μάτι σου εἶναι πονηρό, θὰ εἶναι ὅλο τὸ σῶμα σου σκοτεινό. Κι ἄν τὸ φῶς τὸ δικό σου εἶναι σκοτάδι, τὸ σκοτάδι πόσο θά εἶναι; Στρέφει τὸ λόγο στὰ αἰσθητά. Ἐπειδὴ ἀνέφερε τὴν ψυχή, ὅτι καταδουλώνεται κι αἰχμαλωτίζεται καὶ αὐτὸ δὲν μποροῦν πολλοὶ νὰ τὸ δοῦνε σὲ μιὰ ματιά, μεταθέτει τὴ διδασκαλία του στὰ ἐξωτερικὰ κι αὐτὰ ποὺ βλέπουν τὰ μάτια, γιὰ νὰ λάβουν ἰδέα καὶ γιὰ κεῖνα ἔχοντας ὑπ’ ὄψη αὐτά. Ἄν δὲ γνωρίζης, τί σημαίνει βλάβη τοῦ νοῦ, κατανόησέ το ἀπὸ τὴ σωματικὴ βλάβη. Ὅ<strong>,τι ἀντιπροσωπεύει γιὰ τὸ σῶμα τὸ μάτι, αὐτὸ εἶναι κι ὁ νοῦς γιὰ τὴν ψυχή</strong>. Ἀσφαλῶς λοιπὸν δὲ θὰ προτιμοῦσες νὰ φορῆς χρυσᾶ καὶ νὰ εἶσαι ντυμένος μὲ ροῦχα μεταξωτά, νὰ εἶναι ὅμως τὰ μάτια σου χαλασμένα. Ἀλλὰ τὴν ὑγεία τῶν ματιῶν σου θεωρεῖς πιὸ ἀκριβῆ ἀπ’ ὅλα αὐτά. Καὶ ἄν τὴν καταστρέψης καὶ τὴ χαλάσης, δὲ σ’ ὠφελεῖ πιὰ νὰ ζῆς, γιατὶ ὅπως μὲ τὴν τύφλωση τῶν ματιῶν χάνεται τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τῆς ἐνεργητικότητας τῶν ἄλλων μελῶν, ὅταν σβήση γι’ αὐτὰ τὸ φῶς, ἔτσι ὅταν καταστραφῆ καὶ ὁ νοῦς σου , ἀπὸ μύρια ἡ ζωή σου θὰ γεμίση κακά. Ὅπως λοιπὸν στὴν φροντίδα τοῦ σώματος βάζομε αὐτὸ τὸ σκοπό, νὰ ἔχωμε τὰ μάτια μας γερά, <strong>τὸ ἴδιο κάνομε καὶ γιὰ τὸ νοῦ στὴν ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς</strong>. Ἄν ἀχρηστέψωμε αὐτὸν, ποὺ ὀφείλει καὶ στὰ ἄλλα νὰ παρέχη τὸ φῶς, πῶς θὰ μπορέσωμε νὰ δοῦμε; Ὅπως ξηραίνει τὸν ποταμὸ ὅποιος φράξη τὴν πηγή, ἔτσι κι αὐτὸς ποὺ ἀφανίζει τὸ νοῦ του, θολώνει ὅλη τὴ δραστηριότητά του στὴ ζωὴ αὐτή. Γι’ αὐτὸ λέει· Ἄν τὸ δικὸ σου φῶς εἶναι σκοτάδι, τὸ σκοτάδι πόσο εἶναι; Ὅταν βουλιάξη ὁ κυβερνήτης καὶ σβήση τὸ λυχνάρι καὶ ὁ ἀρχηγὸς αἰχμαλωτιστῆ, ποιά ἐλπίδα ἀπομένει στοὺς ὑπηκόους;</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">δ. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς ἄφησε νὰ πῆ τώρα τὶς <strong>ἐπιβουλὲς ποὺ προκαλεῖ ὁ πλοῦτος, τὶς φιλονεικίες, τὶς δίκες</strong>. Ἔκανε γι’ αὐτὰ ὑπαινιγμὸ πιὸ πάνω ὅταν εἶπε· Θὰ σὲ παραδώση ὁ ἀντίδικος στὸν κριτὴ καὶ ὁ κριτὴς στὸν ὑπηρέτη. Ἀφοῦ ὅπως νἄναι ἀνέφερε τὰ βαρύτερα περιστατικά, ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν πονηρὴ ἐπιθυμία. Εἶναι πολὺ φοβερώτερο νὰ δουλωθῆ ὁ νοῦς σου σ’ αὐτὸ τὸ πάθος παρὰ νὰ κλειστῆς στὴ φυλακή. Καὶ τὸ τελευταῖο δὲ συμβαίνει συχνά, τὸ πρῶτο ὅμως ἔχει συνδεθῆ μὲ τὴν ἐπιθυμία τῶν χρημάτων. Γι’ αὐτὸ βάζει τὴν ὑποδούλωση τοῦ νοῦ, σὰν πιὸ φοβερὴ κι ἀναπόφευκτη, μετὰ τὴ φυλάκιση. <strong>Ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε νοῦ, λέει, γιὰ νὰ διαλύσωμε τὴν ἄγνοια μας καὶ νὰ σχηματίσωμε ὀρθὴ κρίση γιὰ τὰ πράγματα καὶ νὰ μείνωμε ἀσφαλισμένοι ἔναντι ὅσων μᾶς λυποῦν καὶ μᾶς βλάπτουν, χρησιμοποιῶντας αὐτὸν σὰν κάποιο ὅπλο καὶ φῶς. Ἐμεῖς προδίνομε τὸ χάρισμα σὲ περιττὰ καὶ ἀνώφελα.</strong></span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Τί ὠφελοῦν οἱ χρυσοντυμένοι στρατιῶτες, ὅταν ὁ στρατηγος σέρνεται στὴν αἰχμαλωσία; Ποιὸ κέρδος τοῦ ἀρματωμένου πλοίου, ὅταν ὁ κυβερνήτης βουλιάξη; Καὶ τὶ ἀξία ἔχει τὸ ἀθλητικὸ σῶμα, ὅταν ἀπὸ τὰ μάτια ἔχει ἀποκοπῆ ἡ ὅραση; Ὅπως λοιπὸν ἄν κάποιος τὸ γιατρό, ποὺ πρέπει νὰ εἶναι ὑγιὴς γιὰ νὰ θεραπεύη τὶς ἀσθένειες, τὸν κάμη ν’ ἀσθενήση καὶ ὁρίση ἔπειτα νὰ ξαπλωθῆ σὲ ἀσημένιο κρεβάτι καὶ χρυσὸ θάλαμο, δὲν ὠφελεῖ σὲ τίποτα τοὺς ἀρρώστους, ἔτσι ἀφοῦ καταστρέψης τὸ νοῦ ποὺ ἔχει τὴ δύναμη νὰ θεραπεύη τὰ πάθη, ἄν καθίσης δίπλα στὸ θησαυρό σου, ὄχι μόνο δὲν προκάλεσες καμμιὰ ὠφέλεια ἀλλὰ ἀντίθετα τὴν μεγαλύτερη ζημία καί ἔβλαψες ὅλη σου τήν ψυχή. Εἶδες πὼς μὲ τὰ ἴδια, γιὰ τὰ ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι ἐπιθυμοῦν τὴν κακία, μ’ αὐτὰ καὶ τοὺς ξαναφέρει στὴν ἀρετή; Γιὰ ποιό λόγο ἐπιθυμεῖς τὰ χρήματα; ρωτᾶ. Ὄχι γιὰ νὰ δοκιμάσης εὐχαρίστηση κι ἡδονή; Αὐτὸ ἀκριβῶς δὲ θὰ τὸ δοκιμάσης ἀπὸ τοῦτο ἀλλὰ τὸ ὁλο ἀντίθετο. Γιατὶ ἄν μὲ τὴν στέρηση τῶν ματιῶν δὲν αἰσθανώμαστε κανένα ἀπὸ τὰ εὐχάριστα ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς συμφορᾶς μας, παθαίνομαι τὸ ἴδιο σὲ μεγαλύτερο βαθμὸ ἐξ αἰτίας τῆς διαστροφῆς κι ἀναπηρίας τοῦ νοῦ. Γιὰ ποιό λόγο τὰ κρύβεις στὴ γῆ; Γιὰ νὰ φυλάγωνται μὲ ἀσφάλεια; Κι ἐδῶ τὸ ἀντίθετο συμβαίνει, λέει. Γιὰ ποιὸ λόγο προσεύχεσαι καὶ ἐλεεῖς;</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Ἐπιθυμεῖς τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων; Μὴν προσεύχεσαι λοιπὸν γι’ αὐτὴν καὶ θὰ τὴν ἔχης κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως.Ὅπως λοιπὸν ἐκεῖνον ποὺ νηστεύει καὶ ἐλεεῖ καὶ προσεύχεται γιὰ λόγους κενοδοξίας τὸν ὁδηγεῖ στὴν ἔλλειψη κενοδοξίας χρησιμοποιῶντας τὴν ἴδια τὴν ἐπιθυμία του, ὅμοια καὶ τὸ φιλάργυρο τὸν ἀποσπᾶ μὲ τὰ ἴδια ποὺ τράβηξαν τὴν προθυμία του. Τί θέλεις; τοῦ λέει. Νὰ φυλάγωνται τὰ χρήματά σου καὶ νὰ ἀπολαύσης τὴν ἡδονή; <strong>Μὲ μεγάλη ἀφθονία θὰ σοῦ δώσω καὶ τὰ δύο, ἐὰν καταθέσης τὸ χρυσάφι σου, ὅπου σοῦ ὁρίζω</strong>. Πιὸ καθαρὰ ἔδειξε στὰ κατοπινὰ τὴ βλάβη τοῦ νοῦ, ποὺ προέρχεται ἀπ’ αὐτὰ, ὅταν ἐμνημόνεψε τὰ ἀγκάθια. Τώρα κι ἐδῶ κάνει ὄχι τυχαῖο ὑπαινιγμό, ἀφοῦ ἔδειξε ὅτι εἶναι σκοτισμένος ὅποιος ἔχει αὐτὴ τὴ μανία. Κι ὅπως ὅσοι βαδίζουν στὰ σκοτεινὰ δὲ βλέπουν τίποτα μὲ σαφήνεια ἀλλὰ τὸ σχοινὶ τὸ νομίζουν φίδι κι ἄν δοῦν βουνὰ καὶ φαράγγια πεθαίνον ἀπὸ τὸ φόβο, ἔτσι κι αὐτοὶ ὑποψιάζονται αὐτὰ ποὺ δὲν εἶναι φοβερὰ γιὰ ὅσους βλέπουν. Τρέμουν τὴ φτώχεια κι ὄχι τὴ φτώχεια μονάχα ἀλλὰ ὁποιαδήποτε ζημία. Κι ἄν στερηθοῦν κάτι ἀσήμαντο, <strong>θρηνοῦν καὶ ὑποφέρουν περισσότερο ἀπὸ ὅσους στεροῦνται τὴν ἀπαραίτητη τροφή.</strong></span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πλούσιους ἔφθασαν στὴν ἀγχόνη, ἐπειδὴ δὲ βάσταξαν τὶς δύσκολες αὐτὲς ἡμέρες. Καὶ τὴν προσβολὴ καὶ τὴν κακομεταχείριση τόσο ἀνυπόφορα τὰ θεωροῦν, ὥστε πολλοὶ καὶ γι’ αὐτὴ τὴν αἰτία ν’ ἀποσπαστοῦν ἀπὸ τὴ ζωή. Σ’ ὅλα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ διακονία του, <strong>τοὺς ἔκαμε ὁ πλοῦτος μαλακούς</strong>. Γιατὶ ὅταν τοὺς προστάζη νὰ τὸν ὑπηρετοῦν, δὲ δειλιάζουν οὔτε μπροστὰ στὸ φόνο, οὔτε στὸ μαστίγιο, οὔτε στὴν κατηγρία, οὔτε σὲ κάθε ἐξευτελισμό. Αὐτὸ μαρτυρεῖ ἔσχατη ἀθλιότητα, νὰ δειλιάζης περισσότερο ἀπ’ ὅλους ὅπου πρέπει νὰ δείχνης γενναιότητα. Κι ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ εἶσαι προσεκτικός, νὰ γίνεσαι πιὸ ἀναιδὴς καὶ πιὸ θρασύς. Αὐτοὶ ἐδῶ παθαίνουν, ὅ,τι καὶ αὐτὸς ποὺ σπαταλᾶ τὴν περιουσία του ἐκεῖ ποὺ δὲν πρέπει. Τοῦτος ὅταν φθάση ὁ καιρὸς γιὰ τὴν δαπάνη ποὺ πρέπει νὰ γίνη, ἐπειδὴ δὲν ἔχει τὶ νὰ δώση, ὑποφέρει τὰ ἀθεράπευτα δεινά, ἀφοῦ ἔχει ξοδέψει κακῶς πρὶν τῆς ὥρας τᾶ δικά του.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">ε. Καὶ ὅπως αὐτοὶ ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὶς πονηρὲς ἐκεῖνες τέχνες πάνω στὴ σκηνή, ὑπομένουν ἕνα σωρὸ ἐπικίνδυνες καὶ περιέργες ἀσκήσεις, ἐνῶ σὲ ἐργασίες χρήσιμες κι ἀπαραίτητες εἶναι ἀπὸ ὅλους πιὸ καταγέλαστοι, ἔτσι καὶ τοῦτοι. Γιατὶ αὐτοὶ ποὺ βαδίζουν πάνω στὸ τεντωμένο σχοινὶ δείχνοντας τόσο θάρρος, ἄν κάτι ἀπὸ τὰ ὑποχρεωτικὰ τῆς ζωῆς ἀπαιτήση τόλμη καὶ θάρρος, οὔτε νὰ τὸ ἐννοήσουν κάτι τέτοιο μποροῦν οὔτε νὰ τὸ ἀνεχθοῦν. Ἔτσι κι <strong>ὅσοι πλουτοῦν, ἐνῶ τολμοῦν τὰ πάντα γιὰ τὰ χρήματα, γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή οὔτε μικρὸ οὔτε μεγάλο δὲ θέλουν νὰ ὑπομείνουν</strong>. Καὶ καθὼς ἐκεῖνοι ἀσκοῦν κάτι ἐπικίνδυνο καὶ ἀνώφελο, ἔτσι καὶ τοῦτοι ὑπομένουν πολλοὺς πολλοὺς κινδύνους καὶ κακοτοπιὲς, δὲν καταλήγουν ὅμως σὲ τέλος καλὸ καὶ ὑποφέρουν διπλὸ σκότος, καὶ ἀπὸ τὴ διαστροφὴ τοῦ νοῦ τους τυφλωμένοι καὶ σκεπασμένοι μὲ πολλὴν ἀχλὺ ἀπὸ τὴν ἀπάτη τῶν φροντίδων.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Γι’ αὐτὸ μήτε νὰ δοῦνε δὲν μποροῦν εὔκολα. Ὅποιος βρίσκεται στὰ σκοτεινὰ, γλυτώνει ἀπὸ τὸ σκότος, ὅταν φανῆ ὁ ἥλιος. Μὰ ὅποιος ἔχει κατεστραμμένα μάτια, δὲ βλέπει οὔτε ὅταν φανῆ ὁ ἥλιος. Αὐτὸ ἔχουν πάθει καὶ τοῦτοι. Δὲ νιώθουν μήτε τὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης ποὺ ἔλαμψε καὶ τοὺς προτρέπει, ἐπειδὴ ὁ πλοῦτος τοὺς ἔκλεισε τὰ μάτια. Γι’ αὐτὸ καὶ ὑπομένουν διπλὸ σκοτάδι· τὸ ἕνα ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους, τὸ ἄλλο γιατὶ δὲν προσέχουν στὸ δάσκαλο. Ἄς τὸν παρακολουθοῦμε λοιπὸν μὲ προσοχὴ γιὰ νὰ ξαναβροῦμε τέλος κάποτε τὸ φῶς μας. Καὶ πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ ξαναδῆς; Ἄν μάθης πῶς τυφλώθηκες. Καὶ τυφλώθηκες ἀπὸ τὴν πονηρή ἐπιθυμία. Γιατὶ ὅπως σὲ καθαρὸ μάτι, ἔρχεται σὰν ἐρεθιστικὸ ὑγρὸ ἡ ἐπιθυμία τῶν χρημάτων καὶ δημιουργεῖ πυκνό σύννερο. Ἀλλὰ εἶναι εὔκολο νὰ σπάση καὶ νὰ διαλυθῆ τὸ σύννεφο τοῦτο, ἄν δεχθοῦμε τὴν ἀκτῖνα ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Ἄν τὸν ἀκούσωμε νὰ μᾶς συμβουλεύη καὶ νὰ μᾶς λέη, <strong>Μὴ θησαυρίζετε θησαυροὺς ἐπάνω στὴ γῆ.</strong> Καὶ τὶ θὰ κερδίσω, ἐρωτᾶς ἀπὸ τὴν ἀκρόαση, ὅταν μὲ κατέχη ἡ ἐπιθυμία; Μὰ ἀκριβῶς ἡ ἀξακολουθητικὴ ἀκρόαση μπορεῖ καὶ τὴν ἐπιθυμία νὰ ἐξαλείψη. Κι ἄν ἐπιμένεις νὰ βρίσκεσαι στὴν κατοχή της, κατανόησε ὅτι τὸ πρᾶγμα δέν εἶναι ἐπιθυμία. Τὶ λογῆς ἐπιθυμία εἶναι νὰ βρίσκεσαι σὲ δεινὴ δουλεία, νὰ εἶσαι κάτω ἀπὸ τὸ ζυγὸ τυραννίδας, φυλακισμένος ἀπὸ παντοῦ, νὰ ζῆς σκοτεινά, νὰ εἶσαι γεμᾶτος ἀπὸ ταραχή, νὰ ὑπομένης ἀνώφελους κόπους νὰ φυλάξης γιὰ ἄλλους τὰ χρήματα καὶ πολλὲς φορὲς γιὰ ἐχθρούς; Σὲ τὶ λογῆς ἐπιθυμία ταιριάζουν αὐτά; Μᾶλλον συμπίπτουν μὲ ἀποφυγὴ καὶ ἄρνηση.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Τί ἐπιθυμία εἶναι νὰ ἀφήνης τὸ θησαυρό σου ἀνάμεσα στοὺς κλέφτες; Ἄν ἐπιθυμῆς ὁλοκληρωτικὰ τὰ χρήματα, τοποθέτησέ τα ὅπου μποροῦν νὰ μείνουν ἀσφαλισμένα καὶ ἀνεπιβούλευτα. Γιατὶ αὐτὰ ποὺ κάμεις τώρας δὲν δείχνουν ἄνθρωπο ποὺ ἐπιθυμεῖ χρήματα ἀλλὰ μαρτυροῦν <strong>δουλεία</strong>, ἐπιβουλή, ζημία, ἀγωνία ἀδιάκοπη. Σὺ ὅμως, ἄν κάποιος σοῦ δείξη ἕνα μέρος ἀνυποψίαστο πάνω στὴ γῆ, κι ἄν σὲ φέρη στὴν ἴδια τὴν ἔρημο, μὲ τὴν ὑπόσχεση τῆς ἀσφαλείας στὴ φύλαξη τῶν χρημάτων σου οὔτε διστάζεις, οὔτε ὑποχωρεῖς ἀλλὰ δείχνεις ἐμπιστοσύνη καὶ μεταφέρεις ἐκεῖ τὰ χρήματά σου. Ὅταν σοῦ ὑπόσχεται τὸ ἴδιο ὁ Θεὸς στὴ θέση κάποιου ἀνθρώπου, καὶ σοῦ προτείνη ὄχι τὴν ἔρημο ἀλλὰ τὸν οὐρανό, πράττεις τὰ ἀντίθετα. Κι ὅμως ἄν χίλιες φορὲς εἶναι ἀσφαλισμένα κάτω, ποτὲ δὲ θὰ μπορέσης νὰ ἐλευθερωθῆς ἀπὸ τὴ φροντίδα. Κι ἄν ἀκόμα δὲν τὰ χάσης δὲ θὰ ἐλευθερωθῆς ποτὲ ἀπὸ τὴν ἀγωνία μήπως τὰ χάσης. Ἐκεῖ ὅμως τίποτα ἀπ’ αὐτὰ δὲ θὰ ὑποφέρης. Καὶ θὰ ὠφεληθῆς παραπάνω, γιατὶ δὲν κρύβεις μόνο τὸ χρυσάφι σου ἀλλὰ καὶ τὸ φυτεύεις. Τὸ ἴδιο γίνεται θησαυρὸς καὶ σπόρος. Καὶ κάτι περισσότερο κι ἀπὸ τὰ δύο. Γιατὶ ὁ σπόρος δὲν κρατάει γιὰ πάντα, ἐνῶ τοῦτο μένει παντοτινά. Κι ὁ θησαυρὸς πάλι δὲ βλαστάνει, ἐνῶ αὐτὸ σοῦ δίνει ἀθάνατους καρπούς. <strong>Κι ἄν μοῦ προβάλλης τὸ χρόνο καὶ τὴν ἀναβολὴ τῆς ἀνταποδόσεως</strong>, μπορῶ κι ἐγῶ νὰ σοῦ δείξω καὶ νὰ σοῦ πῶ πόσα κι ἐδῶ κερδίζεις. Χώρια ὅμως ἀπ’ αὐτὰ θὰ προσπαθήσω νὰ σοῦ ἀποδείξω κι ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς βιοτικὲς φροντίδες ὅτι <strong>αὐτὰ ἀποτελοῦν μάταιες προφάσεις</strong>.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">στ. Πολλὰ στὴν ζωὴ αὐτὴ δημιουργεῖς ποὺ δὲν εἶναι νὰ τὰ χαρῆς ὁ ἴδιος. Κι ἄν σὲ κατηγορήση κάποιος, προβάλλεις τὰ παιδιὰ σου καὶ τὰ παιδιὰ τους καὶ νομίζεις πὼς βρῆκες ἱκανοποιητικὴ δικαιολογία γιὰ τοὺς περίσσιους κόπους. Ὅταν στὰ ἔσχατα γηρατειὰ σου χτίζης σπίτια μεγαλόπρεπα, ποὺ πρὶν τελειώσουν, ἐσὺ πολλὲς φορὲς θὰ ἔχης ἀναχωρήσει, κι ὅταν φυτεύης δέντρα ποὺ ὕστερ’ ἀπὸ πολλὰ χρόνια θὰ σοῦ δώσουν καρπὸ κι ὅταν ἀγοράζης περιουσίες καὶ χωράφια, ποὺ θ’ ἀποχτήσης τὴν κυριότητά τους ὕστερ’ ἀπὸ πολλὰ χρόνια καὶ ἄλλα πολλὰ τέτοια μὲ κόπους δημιουργεῖς, ποὺ δὲ θὰ δοκιμάσης ἐσὺ τὴ χαρά τους, γιὰ τὸν ἑαυτὸ σου τάχα ἤ γιὰ τοὺ κατοπινοὺς τὰ ἑτοιμάζεις;</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Δὲν εἶναι λοιπὸν ἔσχατη ἀνοησία νὰ μὴ στενοχωρῆσαι καθόλου ἐδῶ γιὰ τὴν ἀργοπορία τοῦ χρόνου, τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ ἀπὸ τὴν ἀργοπορία αὐτὴ θὰ χάσης ὅλη τὴν ἀμοιβή σου, γιὰ τὴν ἐκεῖ ὅμως καθυστέρηση ν’ ἀδρανῆς, τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὴ σοῦ δίνει μεγαλύτερο κέρδος καὶ δὲν προορίζει γιὰ ἄλλους τὰ ἀγαθὰ ἀλλὰ φέρνει σὲ σένα τὶς ἀπολαβές; Χώρια ἀπ’ αὐτὰ καὶ ἡ ἀναβολὴ δὲν εἶναι μεγάλη. Τὰ πράγματα πλησίασαν πολὺ καὶ δὲ γνωρίζομε μήπως καὶ στὴ δικὴ μας γενιὰ πάρη τέλος αὐτὴ ἡ ζωὴ καὶ φτάση ἡ φοβερὴ ἐκείνη μέρα, ποὺ θὰ μᾶς παρουσιάση τὸ φρικτὸ κι ἀδέκαστο δικαστήριο. Ἔχουν πραγματοποιηθῆ τὰ περισσότερα σημεῖα· καὶ τὸ εὐαγγέλιο ἔχει κηρυχθῆ σ’ ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου καὶ οἱ πόλεμοι κι οἱ σεισμοὶ κι οἱ λιμοὶ ἔχουν γίνει καὶ δὲν ὑπάρχει πολλὴ ἀπόσταση. Δὲ βλέπεις τὰ σημεῖα; Ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο σημεῖο. Οὔτε καὶ στὴν ἐποχὴ τοῦ Νῶε δὲν εἶχαν διακρίνει τὰ προμηνύματα τῆς καταστροφῆς ἐκείνης ἀλλὰ ἐνῶ ἔπαιζαν κι ἔτρωγαν καὶ παντρεύοντα κι ἔπρατταν τὰ συνηθισμένα τῆς ζωῆς, τοὺς βρῆκε ἡ φοβερὴ ἐκείνη τιμωρία. Καὶ στὰ Σόδομα ἴδια. Ἐνῶ διασκέδαζαν καὶ δὲν ὑποψιάζονταν τίποτα, κεραυνοβολήθησαν ἀπὸ τοὺς κεραυνοὺς ποὺ ἔπεσαν. Ἔχοντας στὸ νοῦ μας αὐτὰ <strong>ἄς κατευθύνωμε τὸν ἑαυτὸ μας στὴ προετοιμασία τῆς ἀποδημίας μας ἀπὸ δῶ.</strong></span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><strong>Γιατὶ κι ἄν ἀκόμα ποτὲ δὲ φτάση ἡ κοινὴ μέρα τῆς συντελείας, τὸ τέλος καθενός μας εἶναι κοντά, εἴτε γέρος εἶναι εἴτε νέος.</strong> Καὶ δὲν μποροῦμε ὅταν φύγωμε ἀπὸ δῶ, οὔτε λάδι πιὰ ν’ ἀγοράσωμε οὔτε νὰ παρακαλέσωμε καὶ νὰ λάβουμε συγνώμη. Εἴτε ὁ Ἀβραὰμ μεσολαβήη, εἴτε ὁ Νῶε, ὁ Ἰὼβ ἤ ὁ Δανιήλ. <strong>Ὡσότου λοιπὸν ἔχομε καιρὸ, ἄς ἑτοιμάσωμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας πολὺ θάρρος, λάδι ἄφθονο ἄς συγκεντρώσωμε, ἄς τοποθετήσωμε τὰ πάντα στὸν οὐρανό, γιὰ νὰ τ’ ἀπολαύσωμε τὴν κατάλληλη ὥρα καὶ ὅταν τὰ χρειαζώμαστε</strong> μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σ’ αὐτὸν ἀνήκει ἡ δύναμη καὶ ἡ δόξα τώρα καὶ πάντα καὶ στοὺς αἰῶνες.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Ἀμήν.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"> </span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">(Μητροπολίτου Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονυσίου “Πατερικὸν Κυριακοδρόμιον”, Τόμος Δεύτερος, Ἀθῆναι 1969, σελ. 154-167)</span></span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"> </span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">(Πηγή ψηφ. κειμένου: <a href="https://www.impantokratoros.gr/" style="border: 0px; color: #bc3a38; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">impantokratoros.gr</a>)</span></span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://alopsis.gr/%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%87%cf%81/"><span style="font-family: arial;">https://alopsis.gr</span></a></span></p><span class="”fullpost”"></span>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-41095962524119004502024-03-16T07:52:00.001+02:002024-03-16T07:52:57.937+02:00Τυρινής: Κυριακή τής Συγγνώμης († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)<div style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><p style="border: 0px; font-style: inherit; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBgDIZAkzDLdDO8rpkL9v8UEeMO0f2lDJivVHjW1uBzcJS3w31G-Y1fNTAzHBmpML_LJFs6XN6MRG3-x4rdLXlPO9kiv5oKOinRvot3apHxCMgduPcdG0YM4uJnIQQzENj0SNCWUaBgNk6ZlYAe8Xa92NU2SzveC5ctgRJ46dn6jSN1YTM5ApyAaLT/s274/111.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="184" data-original-width="274" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBgDIZAkzDLdDO8rpkL9v8UEeMO0f2lDJivVHjW1uBzcJS3w31G-Y1fNTAzHBmpML_LJFs6XN6MRG3-x4rdLXlPO9kiv5oKOinRvot3apHxCMgduPcdG0YM4uJnIQQzENj0SNCWUaBgNk6ZlYAe8Xa92NU2SzveC5ctgRJ46dn6jSN1YTM5ApyAaLT/s1600/111.jpg" width="274" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Μετὰ ἀπὸ τὶς ἑβδομάδες τῆς προετοιμασίας ποὺ προηγήθηκαν, κατὰ τὶς ὁποῖες ἐξετάσαμε τὴν ψυχή μας, τὴ ζωή μας, ὅλες τὶς σχέσεις μας ἐνώπιον τοῦ βλέμματος καὶ τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ, μπαίνουμε σήμερα στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ – στὴ χαρὰ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ συμπίπτει μὲ τὴν ἄνοιξη – εἶναι μία ἀρχὴ ζωῆς, μία ἀρχὴ καινότητας, μία νέα ἐποχή. Εἶναι μία περίοδος κατὰ τὴν ὁποία δὲν θέλουμε πιὰ νὰ θυμόμαστε τὶς ἁμαρτίες μας, δὲν θέλουμε πιὰ νὰ φέρνουμε στὸ νοῦ μας εἰκόνες ἀπὸ παραβολὲς γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴ μετάνοια, ἀλλὰ νὰ ἀτενίζουμε τοὺς Ἁγίους ποὺ ἄρχισαν τὴ ζωὴ τους ὅπως κι ἐμεῖς: εὔθραυστοι, ἀδύναμοι, ἀμφιταλαντευόμενοι, ἀλλὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ δύναμή Του ἔγιναν αὐτὸ ποὺ ἔγιναν: ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιὰ ποὺ ἐμεῖς τώρα μποροῦμε νὰ τιμοῦμε, μὲ τοὺς ὁποίους μποροῦμε νὰ εὐφραινόμαστε, νὰ τοὺς ἔχουμε ὡς παράδειγμα καὶ νὰ ἀπευθυνόμαστε σὲ αὐτοὺς ζητώντας τους νὰ προσεύχονται γιὰ τὴ σωτηρία μας.<span><a name='more'></a></span></span><p></p></div><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span id="more-12715" style="border: 0px; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span>Ἀπόψε, ἀρχίζουμε ἕνα ταξίδι· ἕνα ταξίδι ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλή μας κατάσταση -τὴν ἀναγνωρίσαμε, μετανοοῦμε γι’ αὐτὴν-σὲ μία νέα ἐποχή, στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ποὺ γιὰ μᾶς σηματοδοτεῖ τὴν ἔναρξη τῆς αἰώνιας ζωῆς μας. Ξεκινᾶμε τὸ ταξίδι μας ἀπόψε ὅπως ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ ξεκίνησε ἀπὸ τὴ γῆ τῆς Αἰγύπτου πρὸς τὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας: εἴμαστε ἀκόμη εὐάλωτοι, βαρυφορτωμένοι, ὄχι ἀπόλυτα ἐλεύθεροι. Τὸ θάρρος ὅμως καὶ τὴν ἔμπνευση γιὰ νὰ φτάσουμε στὴν τελικὴ νίκη, στὴν καινότητα τῆς ζωῆς ποὺ εἶναι ἡ κλήση μας καὶ ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ τὸ βροῦμε κοιτάζοντας πίσω τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ ἀτενίζοντας τὸν Ζῶντα Θεό, ποὺ εἶναι ἡ Ζωὴ καὶ ἡ σωτηρία, καὶ τοὺς Ἁγίους ποὺ νίκησαν μὲ τὴ δική Του δύναμη. Θὰ πρέπει νὰ ταξιδέψουμε μαζὶ καὶ ἂς μὴν ἔχουμε ψευδαισθήσεις: θὰ εἴμαστε δύσκολοι συνοδοιπόροι ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο, ἀλλὰ θὰ στηριζόμαστε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον ἂν θέλουμε νὰ φθάσουμε τελικὰ στὸ σκοπό μας – κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ oι Ἰσραηλίτες διάβηκαν τὴν ἔρημο: δὲν ἦταν πάντα ὑπάκουοι στὸ Θεό, οὔτε πάντα “ἐντάξει” μεταξύ τους, ὡστόσο, χρειάζονταν τὸν κάθε ἄλλον γιὰ νὰ φθάσουν στὸ ὑπεσχημένο τέλος.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Ἂς ξεκινήσουμε λοιπὸν τώρα· ἂς σκεφθοῦμε τί γιορτάζουμε τὴν ἑπόμενη Κυριακή: τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὄχι τὸν θρίαμβο τῶν Ὀρθοδόξων ἐπὶ ἄλλων ἀνθρώπων, ἀλλὰ τὸν θρίαμβο τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων. Τὸν θρίαμβο τῆς Ἀλήθειάς Του, τὸν θρίαμβό Του στὴ ζωή μας.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Καὶ στὴ συνέχεια, ἂς δοῦμε τὸν ἕναν ἅγιο μετὰ τὸν ἄλλον, κι ἂς ἀκούσουμε τί ἔχουν νὰ μᾶς ποῦν: Γρηγόριος Παλαμᾶς, Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, Μαρία ἡ Αἰγυπτία καὶ ὅλοι ὅσοι ἀκολούθησαν τὰ ἴχνη τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τέλος θὰ φθάσουμε στὸ σημεῖο ποὺ θὰ πρέπει νὰ ξεχάσουμε ὅλους καὶ ὅλα, δὲν θὰ θυμόμαστε τίποτε, κανέναν, παρὰ μόνον τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό: Ποιὸς εἶναι, τί ἔχει κάνει γιά μᾶς, τί κάνει γιά μᾶς; Ἂς μάθουμε ὅλες αὐτὲς τὶς ἑβδομάδες νὰ ξεχνᾶμε τὸν ἑαυτό μας, χαρούμενοι καὶ εὐγνώμονες ποὺ μποροῦμε τώρα νὰ τὸ κάνουμε, καὶ νὰ κοιτάζουμε μόνο πρὸς τὸ Θεό. Καὶ ὅταν γιὰ ἄλλη μία φορά, ἔρθει ἡ ἑβδομάδα τοῦ Πάθους, μ’ ἕνα καινούριο τρόπο, μὲ καινούρια ἀπόφαση, μὲ καινούρια παραίτηση ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας θὰ στραφοῦμε καὶ θὰ κοιτάζουμε τὸ Θεὸ ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ σωθοῦμε· μὲ εὐγνωμοσύνη ἂς θυμόμαστε μόνον Αὐτὸν καὶ Ἐκεῖνος θὰ μᾶς θυμηθεῖ γιὰ τὴ σωτηρία μας.</span></p><p style="border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"> </span></p><div style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"> </span></div><div style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">(Πηγή: <a href="http://www.agiazoni.gr/" style="border: 0px; color: #bc3a38; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">agiazoni.gr</a>)</span></span></div><div style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://alopsis.gr/%cf%84%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%b3%ce%bd%cf%8e%ce%bc%ce%b7%cf%82-%e2%80%a0-%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81/"><span style="font-family: arial;">https://alopsis.gr</span></a></span></div><span class="”fullpost”"></span>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-90246844821665444342024-03-16T07:52:00.000+02:002024-03-16T07:52:34.105+02:00Τυρινής: Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNNZ3c7VqsKjAJ2ik773p2N4O8jMZtbKeAAD833N04XwiDZyYthIowWLTZpH1MDRxFRLUPHcgOQ4QBTuours8rSHW4z3d7MtT-uKKakPETONzctvtS9uzp9VDWF-by_I9rO_Ny8y4RJO9XNE6S7sGj-YPYISzVfjGhVnjotAR-7-tDqJLdbBjC2BQQ/s392/88271-exodos2bprotoplaston.jpg.webp" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="372" data-original-width="392" height="304" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNNZ3c7VqsKjAJ2ik773p2N4O8jMZtbKeAAD833N04XwiDZyYthIowWLTZpH1MDRxFRLUPHcgOQ4QBTuours8rSHW4z3d7MtT-uKKakPETONzctvtS9uzp9VDWF-by_I9rO_Ny8y4RJO9XNE6S7sGj-YPYISzVfjGhVnjotAR-7-tDqJLdbBjC2BQQ/s320/88271-exodos2bprotoplaston.jpg.webp" width="320" /></a></div>Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγώ τούς εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Οἱ ἐχθροί μέ ἔχουν ὁδηγήσει στήν ἀγκάλη Σου περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι οἱ φίλοι μου. Οἱ φίλοι μου μέ ἔχουν προσδέσει στή γῆ, ἐνῶ οἱ ἐχθροί μέ ἔχουν λύσει ἀπό τή γῆ καί ἔχουν συντρίψει ὅλες τίς φιλοδοξίες μου στόν κόσμο.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Οἱ ἐχθροί μέ ἔχουν ἀποξενώσει ἀπό τίς ἐγκόσμιες πραγματικότητες καί μέ ἔκαναν ξένο καί ἀπισυσχετισμένον ἀπό τή ζωή τοῦ κόσμου. Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα κυνηγημένο ζῶο βρίσκει πιό ἀσφαλές καταφύγιο ἀπό ἕνα ἄλλο πού ζῆ στήν ἡσυχία, ἔτσι κι ἐγώ. Καταδιωγμένος ἀπό τούς ἐχθρούς, ἔχω ἀνακαλύψει τό ἀσφαλέστερο καταφύγιο καί προφυλάσσομαι κάτω ἀπό «τή σκιά τῶν πτερύγων Σου», ὅπου οὔτε φίλοι οὔτε ἐχθροί μποροῦν νά ἀπωλέσουν τήν ψυχήν μου.<span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε! Ἀκόμα καί ἐγώ τούς εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.<span><a name='more'></a></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Αὐτοί μᾶλλον, παρά ἐγώ, ἔχουν ὁμολογήσει τίς ἁμαρτίες μου ἐνώπιον τοῦ κόσμου. Αὐτοί μαστίγωναν κάθε φορά πού ἐγώ δίσταζα νά τιμωρήσω τόν ἑαυτόν μου. Μέ βασάνιζαν, κάθε φορά πού ἐγώ προσπαθοῦσα νά ἀποφύγω τά βάσανα. Αὐτοί μέ ἐπέπληταν, κάθε φορά πού ἐγώ κολάκευα τόν ἑαυτόν μου. Αὐτοί μέ κτυποῦσαν κάθε φορά πού ἐγώ εἶχα παραφουσκώσει ἀπό τήν ἀλαζονεία.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε. ‘Ακόμη καί ἐγώ τούς εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Κάθε φορά πού εἶχα κάνει τόν ἑαυτόν μου σοφό, αὐτοί μέ ἀποκάλεσαν ἀνόητο. Κάθε φορά πού εἶχα κάνει τόν ἑαυτόν μου δυνατό, αὐτοί μέ περιγέλασαν σάν νά εἴμουνα νάνος. Κάθε φορά πού θέλησα νά καθοδηγήσω ἄλλους, οἱ ἐχθροί μέ ἔσπρωξαν στό περιθώριο. Κάθε φορά πού ἔσπευδα νά πλουτίσω, αὐτοί μέ ἐμπόδισαν μέ σιδερένια χέρια. Κάθε φορά πού εἶχα σκεφθεῖ ὅτι θά κοιμόμουν πιά εἰρηνικά, αὐτοί ἄγρια μέ ξύπνησαν. Κάθε φορά πού προσπάθησα νά κτίσω ἑνα σπίτι γιά νά ζήσω ἐκεῖ χρόνια πολλά καί εἰρηνικά, αὐτοί τό κατεδάφισαν καί μέ ἔβγαλαν ἔξω.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Στ’ ἀλήθεια, Κύριε, οἱ ἐχθροί μου μέ ἔχουν ἀποσυνδέσει ἀπό τόν κόσμο καί ἅπλωσαν τά χέρια μου στό κράσπεδο τοῦ ἱματίου Σου.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγώ τούς εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Εὐλογησέ τους καί πλήθυνέ τους!</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Πλήθυνέ τους καί κάνε τους ἀκόμα πιό σκληρούς ἐναντίον μου!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Ὥστε ἡ καταφυγή μου σέ Σένα νά μήν ἔχει ἐπιστροφή. Νά διαλυθεῖ ἡ κάθε ἐλπίδα μου στούς ἀνθρώπους σάν ἱστός ἀράχνης. Ν’ ἀρχίσει ἀπόλυτη γαλήνη νά βασιλεύει στήν ψυχή μου. Νά γίνει ἡ καρδιά μου τάφος τῶν δύο κακῶν διδύμων ἀδελφῶν μου: τοῦ θυμοῦ καί τῆς ἀλαζονείας. Νά μπορέσω νά ἀποθηκεύσω ὅλους τούς θησαυρούς μου «ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Νά μπορέσω γιά πάντα νά ἐλευθερωθῶ ἀπό τήν αὐταπάτη, ἡ ὁποία μέ περιέπλεξε στό θανατηφόρο δίκτυ τῆς ἀπατηλῆς ζωῆς.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Οἱ ἐχθροί μέ δίδαξαν νά μάθω αὐτό πού δύσκολα μαθαίνει κανείς, ὅτι δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει ἐχθρούς στόν κόσμο, ἐκτός ἀπό τόν ἑαυτό του!…</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Εἶναι πράγματι δύσκολο γιά μένα νά πῶ ποιός μοῦ ἔκανε περισσότερο καλό καί ποιός περισσότερο κακό: Οἱ ἐχθροί ἤ οἱ φίλοι μου;</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Γι’ αὐτό, εὐλόγησε Κύριε, καί τούς φίλους μου καί τούς ἐχθρούς μου…</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">(Πηγή: imaik.gr)</span></div><br /><span class="”fullpost”"></span><div><a href="https://alopsis.gr/%cf%84%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%b5%cf%85%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b5%cf%87%ce%b8%cf%81%ce%bf%cf%8d%cf%82-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%8d%cf%81/">https://alopsis.gr</a></div>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-49431996417415027022024-03-16T00:00:00.001+02:002024-03-16T00:00:00.380+02:00ΑΡΧΗ ΝΗΣΤΕΙΑΣ (Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς)<p align="right" class="MsoListParagraph" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 16.866667px; margin: 0cm 32.9pt 6pt 0cm; text-align: right;"><span class="MsoHyperlink"><b><i><span style="font-family: "Segoe UI", sans-serif; font-size: 12pt; letter-spacing: 1.9pt; line-height: 18.4px;"></span></i></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_1uR0WWABJce-2U0ma7VdT2C9qO7KjOQ66liu86y5Dk7CrhVXGwPnWUbmCYiBC2DM9f6fmyDtTZZ9aATLs7n3iu7iIeY6TjcUDzXfPeqss9VAGWwD21hmLdGIwgoYhDz_X5lmtKBd0xTcPelnoE2xDg6caSXksNYsENYSGjF-7jIwYedLRKdwvNmCgNw/s881/AdamEve02.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="881" data-original-width="648" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_1uR0WWABJce-2U0ma7VdT2C9qO7KjOQ66liu86y5Dk7CrhVXGwPnWUbmCYiBC2DM9f6fmyDtTZZ9aATLs7n3iu7iIeY6TjcUDzXfPeqss9VAGWwD21hmLdGIwgoYhDz_X5lmtKBd0xTcPelnoE2xDg6caSXksNYsENYSGjF-7jIwYedLRKdwvNmCgNw/s320/AdamEve02.jpg" width="235" /></a></i></b></div><b><i>π. Δημητρίου Μπόκου <o:p></o:p></i></b><p></p><p class="MsoListParagraph" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 16.866667px; margin: 0cm 4.55pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">Ὁ Χριστὸς τονίζει τὴν τεράστια σημασία </span></span><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">τῆς συγχώρησης</span></b></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;"> πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μᾶς ἔφταιξαν καὶ τὴ θεωρεῖ ἀπόλυτη καὶ ἀναντικατάστατη προϋπόθεση γιὰ τὴ δική μας συγχώρηση ἀπὸ τὸν Θεό. Δὲν ὑποτιμᾶ ὅμως καὶ τὰ ἄλλα πνευματικὰ ἀγωνίσματα ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε, ξεκινώντας ἀπὸ </span></span><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">τὴ νηστεία,</span></b></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;"> γιὰ τὴν ἀποδέσμευσή μας ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν εὐχαρίστηση τοῦ φαγητοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κάθε ἄλλη σωματικὴ φιληδονία, καὶ ἐπιπλέον ἀπὸ τὶς ζημιογόνες ἐγωκεντρικὲς προσκολλήσεις τῆς ψυχῆς, μὲ κυρίαρχη τὴν ἐπιθυμία γιὰ πλοῦτο καὶ θησαυρισμό, δηλαδὴ </span></span><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">τὴ φιλαργυρία,</span></b></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;"> ποὺ εἶναι κατ’ οὐσίαν εἰδωλολατρία. Ἐν ὄψει λοιπὸν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὰ ἀνωτέρω ζωτικὰ ἀθλήματα πρόκεινται ἀμέσως ἐνώπιόν μας </span></span><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">(Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς).</span></b></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;"><o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoListParagraph" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 16.866667px; margin: 0cm 4.55pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">Εἴθισται βέβαια νὰ τονίζεται ὅτι ἡ νηστεία μόνο ἀπὸ τροφὲς δὲν ἔχει ἀξία, ἂν δὲν συνοδεύεται ἀπὸ τὴν παράλληλη ἄσκηση ἀποχῆς ἀπὸ κάθε κακία. Προσοχὴ ὅμως ἐδῶ! Ἂς μὴ φτάνουμε κατ’ εὐθείαν στὸ ἄλλο ἄκρο, </span></span><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">στὴν πλήρη ἀπαξίωση τῆς νηστείας.</span></b></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;"> «Καλὴ καρδιὰ νὰ ἔχεις, λένε μερικοί. Τί νὰ τὴν κάνεις τὴ νηστεία;» Ἔχει μεγάλη ὅμως ἀξία ἡ νηστεία </span></span><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">καὶ καθ’ ἑαυτήν.<span></span></span></b></span></p><a name='more'></a><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;"> Οὐσιαστικὰ εἶναι ἡ ἀρχὴ κάθε πνευματικοῦ ἀγώνα. Τὸ πρῶτο βῆμα στὴ σύνολη πνευματικὴ ἄσκηση. Μὲ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ τὰ εὐχάριστα φαγητά, μᾶς ἐκπαιδεύει. Μᾶς μαθαίνει πῶς νὰ ἀπέχουμε καὶ ἀπὸ ἄλλες εὐχαριστήσεις. Πῶς νὰ ἔχουμε ὑπὸ ἔλεγχο τὶς ἐπιθυμίες ποὺ μᾶς ὠθοῦν στὴν ἐκτροπὴ ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τὸ πρῶτο μάθημα τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο ἦταν ἡ ἄσκηση τῆς νηστείας. Ὅρισε ἕνα δέντρο στὸν Παράδεισο καὶ εἶπε <i>«οὐ φάγεσθε ἀπ’ αὐτοῦ»</i> </span></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif;">(Γεν. </span></span><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif;">2,</span></b></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif;"> 17).</span></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;"> Ἀκόμα καὶ ὁ πιὸ ἀδύναμος πνευματικὰ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ καταφέρει σχετικὰ εὔκολα νὰ νηστέψει. <o:p></o:p></span></span><p></p><p class="MsoListParagraph" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 16.866667px; margin: 0cm 4.55pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος δὲν παρέλειψε νὰ νομοθετήσει στὸ Εὐαγγέλιό του τὰ τῆς νηστείας. Καὶ ἡ Ἐκκλησία τὴν παρέλαβε καὶ τὴν ἔκαμε ἀρχὴ καὶ βάση τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα, καθορίζοντας πότε καὶ πῶς πρέπει νὰ νηστεύουμε μέσα στὸ λειτουργικὸ ἔτος. Πάνω ὅμως ἀπὸ ὅλους τοὺς περὶ νηστείας κανόνες ποὺ διαμορφώθηκαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, ἡ Ἐκκλησία διὰ τῶν θεοφόρων Πατέρων της ὅρισε </span></span><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">ἕναν ἀπαράβατο γενικὸ κανόνα</span></b></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;"> γιὰ τὴ νηστεία. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoListParagraph" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 16.866667px; margin: 0cm 4.55pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">Ποιὸς εἶναι ὁ κανόνας αὐτός; </span></span><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">Τὸ ὅτι δὲν παραδίδεται ἕνας καὶ μόνο τρόπος νηστείας.</span></b></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">Ἐπειδὴ δὲν ἔχουν ὅλοι τὴν ἴδια ψυχικὴ καὶ σωματικὴ δύναμη, οἱ ἅγιοι Πατέρες δὲν παρέδωσαν ἕναν ἄκαμπτο κανόνα, μιὰ τυφλὴ γενικὴ συνταγὴ νηστείας, ποὺ νὰ ἰσχύει γιὰ ὅλους ἀναγκαστικά. Ὁ καθένας λοιπὸν νηστεύει <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoListParagraph" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 16.866667px; margin: 0cm 4.55pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">α)</span></b></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;"> ἀνάλογα μὲ τὴν ἡλικία του. Ἀλλιῶς οἱ γέροι, ἀλλιῶς οἱ ἐνήλικες, ἀλλιῶς τὰ παιδιά. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoListParagraph" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 16.866667px; margin: 0cm 4.55pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">β)</span></b></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;"> ἀνάλογα μὲ τὴν ὑγεία του. Ἀλλιῶς οἱ γεροί, ἀλλιῶς οἱ ἀσθενικοί. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoListParagraph" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 16.866667px; margin: 0cm 4.55pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span class="MsoHyperlink"><b><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">γ)</span></b></span><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;"> ἀνάλογα μὲ τὴ σωματικὴ ἀντοχὴ καὶ ἰδιοσυγκρασία του. Ἕνα πλῆθος βιολογικοὶ καὶ ψυχολογικοὶ παράγοντες διαμορφώνουν τὴν ἰδιαίτερη φυσικὴ κατάσταση, τὴν κράση τοῦ κάθε ἀνθρώπου. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoListParagraph" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 16.866667px; margin: 0cm 4.55pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">Μὲ τὸν τρόπο του λοιπὸν ὁ καθένας, μποροῦμε ὅλοι μας κάπως νὰ νηστέψουμε. Ἐκτὸς καὶ δὲν θέλουμε. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoListParagraph" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 16.866667px; margin: 0cm 4.55pt 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: Ubuntu, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 19.933334px;">Ὅλα εἶναι θέμα δικῆς μας ἐπιλογῆς. Ὁ δικός μας Θεὸς δὲν ἀναγκάζει ποτέ! Προτείνει μόνο. <o:p></o:p></span></span></p><p align="right" class="MsoListParagraph" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 16.866667px; margin: 0cm 32.9pt 6pt 0cm; text-align: right;"><span class="MsoHyperlink"><b><i><span style="font-family: "Segoe UI", sans-serif; letter-spacing: 1.2pt;">Καλὴ εὐλογημένη ἑβδομάδα! Καλὴ Σαρακοστή! <u style="color: blue;"><o:p></o:p></u></span></i></b></span></p><span class="”fullpost”"></span>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-49209743227556069502024-03-15T20:38:00.006+02:002024-03-15T20:38:54.256+02:00Όχι στην παθητικότητα και στην αδιαφορία<div style="text-align: justify;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWzmf67bEA55eMVqxxLvvQA63gYh4Cm9gKb2xugjOrfIzQK2kHHgV2nKJOM3l6adSEFm7TYvFTmGSLfALb2TTJzhDmIwtjpaMDTlIslNSgyvW8OiIFlrEu0TNem8W2bwpb7HlWD7XTBefSQn8TA4e4dOdfLv50nifeR72F61Z3btCZZwU-tO6__MOEWw8/s1000/im-364563.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="653" data-original-width="1000" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWzmf67bEA55eMVqxxLvvQA63gYh4Cm9gKb2xugjOrfIzQK2kHHgV2nKJOM3l6adSEFm7TYvFTmGSLfALb2TTJzhDmIwtjpaMDTlIslNSgyvW8OiIFlrEu0TNem8W2bwpb7HlWD7XTBefSQn8TA4e4dOdfLv50nifeR72F61Z3btCZZwU-tO6__MOEWw8/s320/im-364563.jpg" width="320" /></a></div>Όχι στην παθητικότητα και στην αδιαφορία</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο επισκέπτης του Μουσείου Μνήμης του Ολοκαυτώματος, στην Ουάσινγκτον, πρωτεύουσα των ΗΠΑ, στην τελευταία αίθουσα, πριν από την έξοδό του, διαβάζει την σε περίοπτη θέση επιγραφή:</div><div style="text-align: justify;">«Πρώτα ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές, αλλά σιώπησα - δεν ήμουν δα κομμουνιστής.</div><div style="text-align: justify;">Μετά πήραν τους συνδικαλιστές, αλλά σιώπησα – δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.</div><div style="text-align: justify;">Όταν πήραν τους Εβραίους σιώπησα – δεν ήμουν δα Εβραίος.</div><div style="text-align: justify;">Όταν πήραν εμένα – δεν υπήρχε κανείς πλέον που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί….</div><div style="text-align: justify;">Martin Niemoeller»<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο Μάρτιν Νίμελερ (1892-1984) ήταν Γερμανός Λουθηρανός πάστορας, που επέκρινε με γενναιότητα το ναζιστικό καθεστώς και ως πολιτικός κρατούμενος πέρασε οκτώ χρόνια στη φυλακή, από το 1937 έως την πτώση των Ναζί, το 1945. Εκείνο που διδάχθηκε και που θέλησε να διακηρύξει ο Νίμελερ με το απόφθεγμά του είναι το πόσο κακό σε μια Πολιτεία είναι η παθητικότητα και η αδιαφορία των πολιτών έναντι των ενεργειών της Εξουσίας της. Αν δεν υπάρχει αντίδραση τότε οι πολίτες γίνονται έμμεσα συνένοχοι με Αυτήν σε όσα πράττει.</div><div style="text-align: justify;">Η αδράνεια της πλειονοψηφίας των πολιτών στις ενέργειες της εξουσίας δεν είναι φαινόμενο που αφορά μόνο τα ολοκληρωτικά και δικτατορικά καθεστώτα. Συμβαίνει και στις Δημοκρατικές Πολιτείες. Είναι σαφές ότι ζούμε στην εποχή που η γλώσσα του νικητή συνίσταται στο να λέει « Έχω δίκιο γιατί είμαι πιο ισχυρός», όπως ο αριστερός διανοητής Pascal Bruckner γράφει στο βιβλίο του «Υποφέρω, άρα υπάρχω» ( “Je souffre donc je suis”, Ed. Grasset). Ο γουοκισμός σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση προκαλούν ασφυκτικές καταστάσεις στον πατριώτη και φιλελεύθερο πολίτη.</div><div style="text-align: justify;">Η εμφανής αντίδραση στην όποια εξουσία δεν είναι εύκολη ενέργεια. Η επίθεση που συνήθως δέχεται ο δημοσία διαφωνών πολίτης δεν είναι μια αντίθετη επιχειρηματολογία. Είναι χαρακτηρισμοί, με τους οποίους εξοστρακίζεται εκτός του «δημοκρατικού τόξου» και τίθεται σε κοινωνική απομόνωση. Η κάθε εξουσία διαθέτει μεγάλη ισχύ και με τον προπαγανδιστικό της μηχανισμό στοχεύει να περάσει στους αδρανείς ιδιώτες τις απόψεις της, που άλλοτε είναι για το καλό του λαού και άλλοτε όχι....Οι περισσότεροι σκεπτόμενοι πολίτες συνήθως μένουν αδρανείς, είτε από λόγους «φρόνησης», είτε για λόγους συμφέροντος.</div><div style="text-align: justify;">Στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός και 106 βουλευτές της ΝΔ ψήφισαν τον Νόμο για τον «πολιτικό γάμο» των ομοφυλόφιλων. Τώρα επιχειρείται η κυβέρνηση να διαχειριστεί αυτό το γεγονός, στο οποίο είναι αντίθετη η πλειονοψηφία των ψηφοφόρων του Κόμματος. Πρώτος στόχος να περάσει στη λήθη, ώστε να μην έχει επίπτωση στις ευρωεκλογές, που θα διεξαχθούν σε τρεις μήνες. Μετά τα πανηγύρια προβάλλονται διάφορα θέματα, αλλά καμία νύξη πλέον για τον «γάμο»,. Ο πρωθυπουργός, εν όψει του εορτασμού των πενήντα χρόνων της ΝΔ, προ ημερών απευθύνθηκε στη συντηρητική ελληνική κοινωνία ως να μη συνέβη η επιβολή του «γάμου» των ομοφυλοφίλων και ως να είναι η ιδεολογική συνέχεια όλων των προηγουμένων ηγετών της, των Κων. Καραμανλή, Γ. Ράλλη, Ευαγ. Αβέρωφ, Μιλτ. Έβερτ, Κώστα Καραμανλή, Αντ. Σαμαρά, ακόμη και του πατέρα του Κων. Μητσοτάκη, ο οποίος προσαρμόστηκε στις αρχές της ΝΔ, όπως διακηρύχθηκαν στη Χαλκιδική.</div><div style="text-align: justify;">Στην προκληθείσα κατάσταση ο λαός πρέπει να φανεί ότι έχει αντανακλαστικά. Στις προσεχείς ευρωεκλογές πρέπει να προσέλθει στις κάλπες και να ψηφίσει κατά συνείδηση. Δεν πρέπει να φανεί ότι αποτελεί αγέλη, που κατευθύνεται όπου την πάνε. Δεν πρέπει να υποστεί μιθριδατισμό, από την ανάποδη, δηλαδή να δέχεται χωρίς αντίδραση ό, τι του σερβίρουν. Πρέπει να αντιδράσει και προασπίζοντας την Πίστη και την Πατρίδα του να αποδείξει ότι συνεχίζει την Παράδοση των ηρωικών προγόνων του, του 1821 και του 1940.-</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σημείωση: Στην Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας ο περαστικός βλέπει με δυσάρεστη έκπληξη στην Αμερικανική πρεσβεία δίπλα στον θυρεό των ΗΠΑ ευμέγεθες το σύμβολο των ΛΟΑΤΚΙ! Σημειώνεται ότι ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα είναι ο κ. Γιώργος Τσούνης, γιός μεταναστών. Κατάγεται από το κεφαλοχώρι Πλάτανος Ναυπακτίας, με πλούσια δράση των κατοίκων του στον Αγώνα του 1821. Η πρώτη γλώσσα του Αμερικανού πρέσβη ήταν τα ελληνικά και οι Έλληνες γονείς του τον εφοδίασαν με όλα τα χαρακτηριστικά και τα ιδανικά της φυλής μας. Έχει καλή οικογένεια με τρία παιδιά. Είναι άρχων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και δρων στέλεχος στην Ομογένεια. Από τα αναφερθέντα δεν φαίνεται ότι ο κ. Τσούνης θα προτιμούσε αντί της μητέρας του και του πατέρα του να έχει ως γονείς δύο κυρίους, ούτε ότι τα παιδιά του θα επιθυμούσαν για γονείς δύο κυρίες…</div><br /><span class="”fullpost”"></span>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-11330752848096912262024-03-15T18:48:00.000+02:002024-03-15T18:48:00.412+02:00«Κάθε πραγματική προσευχή είναι μάχη με τον θάνατο και άρνηση του θανάτου» – (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς) – “””όταν σηκώνεσαι από την προσευχή και κοιτάζοντας τον εαυτό σου αισθανθείς την αδιαφορία για τον θάνατο, τότε να ξέρεις ότι η προσευχή σου ήταν πραγματική.<p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhOns7HxaSm0-TDxQb-BkXB176NLCGBffBP06wESVC3WlePvb9SxmU7nGjrWwCx3XqLr65KS9_spofgFQssS20dQljq5OxI7z3mcrLgJbfWZ9-uLZDVE1cf4WHwaiGsZW0xUEmBA3jR2y5HlCM9t9kYP1C0Abqw2QQRLF2iIg1NMRNP9StOrhEQsS5SRU/s551/metastrofi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="551" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhOns7HxaSm0-TDxQb-BkXB176NLCGBffBP06wESVC3WlePvb9SxmU7nGjrWwCx3XqLr65KS9_spofgFQssS20dQljq5OxI7z3mcrLgJbfWZ9-uLZDVE1cf4WHwaiGsZW0xUEmBA3jR2y5HlCM9t9kYP1C0Abqw2QQRLF2iIg1NMRNP9StOrhEQsS5SRU/w251-h246/metastrofi.jpg" width="251" /></a></div><br />Φωτο από <a href="http://www.diakonima.gr/category/orthodoxia-ke-orthopraxia/agii-pateres-gerontes/ag-nikolaos-velimirovits/page/2/" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #db0028; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; transition: 0.2s ease-in-out; vertical-align: baseline;">εδώ</a> (όπου ενότητα με κείμενα του αγίου)<p></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><a href="https://enromiosini.gr/arthrografia/agios-nikolaos-velimirovitskathe-pragmatiki/" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #db0028; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; transition: 0.2s ease-in-out; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ</strong></a></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Από το βιβλίο <a href="https://www.google.com/search?q=%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82+%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82+%CE%A3%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF+%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF+%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D&client=firefox-b-d&sxsrf=AOaemvLwousB7TnCrVOY3H90TqWoFgansA%3A1637172226888&ei=AkSVYbKdNZb_7_UPjJWXuAU&oq=%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82+%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82+%CE%A3%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF+%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF+%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D&gs_lcp=Cgdnd3Mtd2l6EANKBAhBGAFQlgtYy0Ng2EtoAXAAeACAAY8BiAGGB5IBAzAuN5gBAKABAqABAcABAQ&sclient=gws-wiz&ved=0ahUKEwiyppPo_Z_0AhWW_7sIHYzKBVcQ4dUDCA0&uact=5" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #db0028; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; transition: 0.2s ease-in-out; vertical-align: baseline;">Στοχασμοί περί καλού και κακού</a>, Αγίου <a href="http://o-nekros.blogspot.com/search/label/%CE%AC%CE%B3.%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #db0028; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; transition: 0.2s ease-in-out; vertical-align: baseline;">Νικολάου Βελιμίροβιτς</a>, σελ. 192-193</strong></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Κάθε πραγματική προσευχή είναι μάχη με τον θάνατο και άρνηση του θανάτου. Και κάθε πραγματική προσευχή είναι μάχη για τη ζωή και κατοχύρωση της ζωής.</p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><br /></p><span><a name='more'></a></span><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><br /></p><figure class="wp-block-image is-resized" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMk04V5ZRLVdLkDCJ257mKgWGfPk3ct7Zo79TC5kUo_MueN93AxJ3LQlytKhuQOXVhbU_EfjapT7dC2Sj_CVTvXc5mI88vK-tcNVwe6QK0U6A_qxa0dcmxvqbwIdpSe4HiSw9dQaw56mU/s1178/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #db0028; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; transition: 0.2s ease-in-out; vertical-align: baseline;"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMk04V5ZRLVdLkDCJ257mKgWGfPk3ct7Zo79TC5kUo_MueN93AxJ3LQlytKhuQOXVhbU_EfjapT7dC2Sj_CVTvXc5mI88vK-tcNVwe6QK0U6A_qxa0dcmxvqbwIdpSe4HiSw9dQaw56mU/s320/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; vertical-align: bottom; width: 477px;" /></a></figure><figure class="wp-block-image is-resized" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px; text-align: justify;"><br /></figure><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><mark class="has-inline-color" style="background: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; color: #8c0606;">Ποια είναι η πραγματική προσευχή ; </mark></strong>Εκείνη που σε κάνει πιο δυνατό από τον θάνατο, με την οποία φέρνεις τη νίκη επάνω στον φόβο και την ανατριχίλα του θανάτου.</p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Όταν σηκώνεσαι από την προσευχή και κοιτάζοντας τον εαυτό σου αισθανθείς τον ίδιο φόβο από τον θάνατο όπως και πριν, τότε να ξέρεις πως η προσευχή σου δεν ήταν πραγματική. </p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><mark class="has-inline-color" style="background: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; color: #8e0404;">Ενώ όταν σηκώνεσαι από την προσευχή και κοιτάζοντας τον εαυτό σου αισθανθείς την αδιαφορία για τον θάνατο, τότε να ξέρεις ότι η προσευχή σου ήταν πραγματική. </mark></strong><mark class="has-inline-color" style="background: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; color: #050f7f;"><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Πριν από την σταύρωση του , ο Χριστός είχε ήδη νικήσει τον θάνατο. Τούτο έγινε στην προσευχή στον κήπο της Γεθσημανή.</strong></mark></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Η προσευχή της Γεθσημανή </strong>είναι το μοναδικό υπόδειγμα της τέλειας μαχητικής και νικηφόρας προσευχής, που Εκείνος το έχει δείξει στην ανθρωπότητα και μας το άφησε ως ενέχυρο.</em></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://agiossymeon.wordpress.com/2024/03/06/%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7/">https://agiossymeon.wordpress.com</a></em></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "Roboto Slab", Georgia, Times, serif; margin: 0px 0px 27px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><a href="https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/03/blog-post_35.html">https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/03/blog-post_35.html</a></p><span class="”fullpost”"></span>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-84562484530802138522024-03-15T17:30:00.001+02:002024-03-15T17:30:00.517+02:00Ησυχία και σιωπή<div class="separator"><div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img height="264" src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2024/03/ixixia-kai-siopi_e.jpg" width="386" /></div></div><div style="text-align: justify;"><b>π. Ευσέβιος Βίττης (†) </b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο σημερινός άνθρωπος φοβάται τη μοναξιά, δεν μπορεί να μείνει μόνος. Φοβάται και στις πολυάνθρωπες πόλεις, και στα χωριά και στην εξοχή… Ένα περίεργο γεγονός: αφού πας, αδελφέ μου, στο δάσος, γιατί δεν παρατάς το κινητό, το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση; Πήγαινε να αφουγκραστείς τη μοναξιά! Ν’ ακούσεις το θρόισμα των φύλλων, το τραγούδι των πουλιών, το ρυάκι το κελαρυστό, ν’ ακούσεις πώς περνά ο αέρας απ’ τα δένδρα και τα καθαρίζει και τα ανανεώνει και τα κάνει να τραγουδούν στο πέρασμά του, όταν δεν είναι άγριος και τυφωνικός, αλλά είναι αύρα απαλή που εικονίζει τον Θεό.<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Φοβάται ο άνθρωπος να μείνει μόνος, διότι δεν υπάρχει ο Χριστός. Ο πιο μεγάλος ερημίτης δεν είναι μόνος. Ρωτούν πολλοί, πώς περνάς χωρίς τηλεόραση; Κι εσείς πώς περνάτε χωρίς μοναξιά; Χωρίς ησυχία;</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Να δούμε λίγο τη μόνωση, την ησυχία, την ηρεμία, τη σιωπή που είναι ένα μεγάλο μάθημα για να το μάθουμε…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2023/10/deco_tiny_02.png" /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Στον κόσμο δεν μπορούμε να ησυχάσουμε, χωρίς να αρχίσει ένας ποταμός λόγων. Ακόμη και σε χώρους σιωπής, όπως είναι οι Εκκλησίες, δεν ησυχάζουμε… ακούει κανείς ένα μουρμουρητό σαν να πρόκειται περί πληθούσης αγοράς, που έλεγαν οι παλιοί (πριν ν’ αρχίσει η λειτουργία, δεν λέω όταν αρχίσει!).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η σιωπή είναι το αντίθετο του λόγου. Ο άνθρωπος είναι λογικό ον. Ο εσωτερικός λόγος γίνεται και έναρθρος λόγος, ομιλία. Κάποτε όμως η ομιλία καταντά λόγος ασταμάτητος, φλυαρία που κουράζει. Είναι λόγος κενός, όχι εποικοδομητικός, χωρίς περιεχόμενο, όχι λόγος πλούσιος, ποτισμένος από θείο Πνεύμα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο λόγος είναι χάρισμα. Ενίοτε όμως γίνεται βάσανο, ώστε να λένε, μα δε σταματά αυτός ο άνθρωπος;</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Να βρούμε τρόπους να μάθουμε στη σιωπή, τέτοια που θέλει ο Κύριος.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δεν εννοούμε όμως τις περιπτώσεις που σωπαίνουν μερικοί όταν είναι παρεξηγημένοι, όταν μαλώνουν, όταν θυμώνουν, όταν ζηλεύουν και είναι πικραμένοι, όταν πονούν πολύ, όταν φοβούνται, όταν αντιπαθούν, όταν ετοιμάζουν δόλιους σκοπούς κρυφά και δεν μιλούν. Αυτές οι περιπτώσεις σιωπής δεν αποτελούν αρετή.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αρετή αποτελεί η σιωπή εν λόγω, όπως λένε οι πατέρες. Η σιωπή είναι πνευματική, αυτή που αρχίζει από έσω προς τα έξω. Αν δεν είναι σιωπηλό το έσω, ο εσωτερικός άνθρωπος, ο εσωτερικός κόσμος, αν υπάρχει η ζάλη των παθών, η φιλαυτία, η φιλαργυρία, ο φθόνος, η πλεονεξία, δεν μπορείς να ησυχάσεις. Θα σε τρώει το εσωτερικό σου…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όταν υπάρχει εκδικητικότητα, όταν νομίζεις ότι σε παρεξήγησαν, ότι σε συκοφάντησαν οι άλλοι, τότε θα μιλάς συνέχεια, ανακατεύεσαι, πας να φωνάξεις.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2023/10/deco_tiny_02.png" /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η πνευματική σιωπή είναι αρετή που μας βοηθά σε μία ισόρροπη χρήση του λόγου του ενάρθρου και του μη λόγου της ησυχίας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η σιωπή είναι ευκαιρία να μιλήσει κανείς με τον εαυτό του. Δεν μας δίνεται η ευκαιρία αυτή, αδελφοί μου, και δεν βρίσκουμε ευκαιρία να δούμε ποιοι είμαστε.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αυτός είμαι, αυτή είμαι, παρουσιάζω αυτά και αυτά, να το δω όμως με ησυχία, όχι βιαστικά. Δεν έχουμε καιρό να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας, γι’ αυτό και η εξομολόγηση, που πάμε να καταθέσουμε τον εαυτό μας στον Κύριο με μάρτυρα τον πνευματικό, είναι πολύ πτωχή, δεν δίνει καρπούς, διότι δεν έχουμε μάθει την εσωτερική σιωπή.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η σιωπή προϋποθέτει άσκηση. Η άσκηση προϋποθέτει μόνωση. Πού θα βρούμε όμως μόνωση; Όταν στις πόλεις που ζούμε δεν παύει ο θόρυβος; Κι όμως, εάν δεν μπορούμε να έχουμε σιωπή διάρκειας, όπως ένας ερημίτης, μπορούμε να έχουμε ζώνες σιωπής. Να βάλουμε στο πρόγραμμά μας ένα τέταρτο, είκοσι λεπτά, και να πούμε τώρα δεν μιλάμε. Όταν λείπουν τα παιδιά, να ησυχάσουμε, να κλείσουμε τηλεοράσεις που είναι εισβολείς στα σπίτια μας, που δείχνουν έλλειψη σεβασμού στον άνθρωπο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Να βρούμε λοιπόν ζώνες σιωπής, όσο μπορούμε, στον στοιχειώδη βαθμό.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">π. Ευσέβιος Βίττης (†)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://www.koinoniaorthodoxias.org/pnemvatiki-zwi/%ce%b7%cf%83%cf%85%cf%87%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b9%cf%89%cf%80%ce%ae/">https://www.koinoniaorthodoxias.org/pnemvatiki-zwi/%ce%b7%cf%83%cf%85%cf%87%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b9%cf%89%cf%80%ce%ae/</a></div>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-62178171140934739162024-03-15T17:00:00.001+02:002024-03-15T17:00:00.140+02:00" Καλός είσαι και συ Γρηγόριε,αλλά αυτό το χάρισμα δόθηκε στον Ιωάννη από την Αντιόχεια (Χρυσόστομο)"<div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWUBLKZWMWilvwRol9RyAY8sH9kmUBjiZetFG9T6FRzMkmAsugLb7nX0IF5UZLV-ntPYbDo_xGUN6hC1bJLeLDQh2gA8-onfqWbOCa4BlToNfAMd8BZbXMsphGMhVxtnjLpz5FFKGiKdtIyAlNadYj42_VMMWjRQ0cwuwefWfUQTpoRyjIfT2L9NZbsTk/s1013/422150778_7415417361821780_403654025757886955_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1013" data-original-width="720" height="381" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWUBLKZWMWilvwRol9RyAY8sH9kmUBjiZetFG9T6FRzMkmAsugLb7nX0IF5UZLV-ntPYbDo_xGUN6hC1bJLeLDQh2gA8-onfqWbOCa4BlToNfAMd8BZbXMsphGMhVxtnjLpz5FFKGiKdtIyAlNadYj42_VMMWjRQ0cwuwefWfUQTpoRyjIfT2L9NZbsTk/w270-h381/422150778_7415417361821780_403654025757886955_n.jpg" width="270" /></a></div>Οταν ο Θεοδόσιος ο βασιλεύς, ζήτησε από τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο να γράψει μια σειρά ομιλιών με την ερμηνεία των Γραφών, ο Άγιος έλαβε άμεσα πληροφορία από τον Θεό: </span></div><span style="background-color: white;"><div style="text-align: justify;"><b style="color: #741b47; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;">" Καλός είσαι και συ Γρηγόριε,αλλά αυτό το χάρισμα δόθηκε στον Ιωάννη από την Αντιόχεια(Χρυσόστομο)". </b></div><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Και φυσικά δεν έγραψε τίποτα, ενώ φυσικά μια χαρά θα μπορούσε να επιστρατεύσει την θύραθεν παιδεία και να γράψει κάτι το ...θρησκευτικό!Αλλά χωρίς ευλογία τίποτα.</div></span><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Και δεν φθόνησε τον Χρυσόστομο. </div></span><b style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><div style="text-align: justify;"><b>Το ίδιο περίπου συνέβαινε και με τον Άγιο Βασίλειο, όταν έστελνε κόσμο στον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο και εκείνος πάλι τους παρέπεμπε πίσω στον Βασίλειο. </b></div></b><span style="color: #660000; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><div style="text-align: justify;">Αυτή λοιπόν είναι η ταπείνωση του Αγίου Γρηγορίου, ο οποίος είδε τον Θεό, ήταν ο δεύτερος επιστήθιος Ιωάννης, ομίλησε με το Άγιο Πνεύμα, υπήρξε ο δέκατος τρίτος των Αποστόλων. </div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><br /></span></div><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Εμείς ,</div></span><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">έχουμε πήξει στους αυτοσχέδιους και επαγγελματίες "θεολόγους"," ποιμενες", ειδικούς κλπ οι οποίοι δεν ξέρουν ούτε την πόρτα της εκκλησίας και αρέσκονται να ακούν ανθρώπους τετυφωμένους, οι οποίοι μιλάνε μόνο για να κολακεύουν πάθη και απόψεις των πολλών και να τα έχουνε καλά όλους .<b> Όσο για " άποψη" και " γνήσιες μαρτυρίες" και αλάθητη ορθοδοξία .. με το τσουβάλι. Κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε πιστός και Σύνοδος.</b> Το πρεστίζ και το δικαίωμα μας να μην χάνεται, καλέ.<span style="color: #2b00fe;"><b> Ο Θεός και το δικαίωμα μου, που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξωνες.<span><a name='more'></a></span></b></span></div></span><span class="”fullpost”"></span></span><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #2b00fe; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/03/blog-post_90.html" style="background-color: white;">https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/03/blog-post_90.html</a></div>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-59889202872584997972024-03-15T16:30:00.001+02:002024-03-15T16:30:00.138+02:00Το αντίδοτο στον πειρασμό του νεωτερισμού<div style="text-align: justify;"><b style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ9AQ2c7OUD4xb6dHKbdqxoRDu75-MG2fXx511wurUGbXw4sa-NDKUXuo4lrtBTXBglFDhU0EHe5iQzPuxh8VhDR3_CItJhaWhJEBcApCfr4y8MPA9PzAUrf5iSIpXlEIpKf2CgUescQFkDQ9yakpphLP05mLvepgoJZEeA8lxv6aLKkIa7iB7kEyeVj0/s481/419299087_1635998500547334_6465171164272714501_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="317" data-original-width="481" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ9AQ2c7OUD4xb6dHKbdqxoRDu75-MG2fXx511wurUGbXw4sa-NDKUXuo4lrtBTXBglFDhU0EHe5iQzPuxh8VhDR3_CItJhaWhJEBcApCfr4y8MPA9PzAUrf5iSIpXlEIpKf2CgUescQFkDQ9yakpphLP05mLvepgoJZEeA8lxv6aLKkIa7iB7kEyeVj0/s320/419299087_1635998500547334_6465171164272714501_n.jpg" width="320" /></a></div>Γέροντα Ζαχαρία της Ι. Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας</b></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><br /></span></div><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #660000;">Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του δυναμικό ον. Ως εκ τούτου, ανέκαθεν αντιμετώπιζε τον πειρασμό του νεωτερισμού. Η ψυχή του ανθρώπου φέρει έμφυτη την έφεση αναζητήσεως καινοφανών πραγμάτων, ενώ το πνεύμα του δεν μπορεί να παραμείνει στάσιμο.</span></b><span style="color: #674ea7;"><b> Χωρίς τη δυναμική της εν Θεώ ζωής χάνει την έμπνευση και πνίγεται στην ακηδία, «καθήμενος εν χώρα και σκιά θανάτου»[1]. Γι’ αυτό χρειάζεται συνεχώς να αναπτύσσεται και να αποκτά νέες γνώσεις. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο ο άνθρωπος έχει ως προορισμό να αυξάνει «την αύξησιν του Θεού»[2], και οφείλει «εν καινότητι ζωής περιπατείν»[3]. Και ο τρόπος να αυξηθεί κάποιος εν Θεώ είναι να βάζει διαρκώς καινή αρχή στην πνευματική του ζωή.<span><a name='more'></a></span></b></span></div><span style="color: #38761d;"><div style="text-align: justify;"><b>Η καινή αρχή στη ζωή του Χριστιανού δεν είναι κάποια αφηρημένη ιδέα, αλλά πολύ συγκεκριμένο γεγονός. Συνίσταται στην τήρηση της εντολής που έδωσε ο Χριστός, όταν άρχισε το έργο του ευαγγελισμού των ανθρώπων: </b><span style="color: #a64d79;"><b>«Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η Βασιλεία των ουρανών»[4]. Είναι δηλαδή αρχή μετανοίας. Η μετάνοια είναι το κατεξοχήν έργο του ανθρώπου, που ποθεί τον ανακαινισμό και τον αγιασμό του. Και ο αγιασμός του είναι ο αληθινός πλουτισμός, με τον οποίο αποκτά την όραση του μέλλοντος αιώνος και το αντίκρισμα στην αιωνιότητα.</b></span></div></span><div style="text-align: justify;">Ο άνθρωπος μετά την πτώση, μολονότι φέρει μέσα του τη δυνατότητα της δυναμικής αυξήσεως, επειδή στην προσπάθειά του να την πραγματοποιήσει, δεν έχει τον σωστό προσανατολισμό, υπόκειται στον πειρασμό να εκδαπανάται, αναζητώντας διαρκώς ψευδή υποκατάστατα. Αναζητά ολοένα κάτι πρωτόφαντο, αλλά το γυρεύει στη σφαίρα των κτιστών, σε τομείς όπως η τεχνολογία, η φιλοσοφία, οι καλές τέχνες ή εν γένει οι ενασχολήσεις του κόσμου τούτου. Οι τομείς όμως αυτοί ούτως ή άλλως καταλήγουν στο μνήμα, και βεβαίως αδυνατούν να του μεταδώσουν τη μόνη αληθινή γνώση, τη γνώση του Θεού.<span style="color: #134f5c;"> <b>Στον αντίποδά τους η γνώση του Θεού είναι παρεκτική της αιώνιας ζωής, σύμφωνα με τους λόγους του Κυρίου: «Αύτη δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί Σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν»</b></span>[5].</div><span style="color: #660000;"><div style="text-align: justify;">Συνέχεια ο άνθρωπος στον κόσμο αγωνίζεται να αποκτήσει κάποια σταθερότητα και όταν την κατορθώνει, αισθάνεται ικανοποίηση. Κατ’ ουσίαν όμως η ικανοποίηση αυτή είναι δουλεία στην ακηδία. <span style="color: #2b00fe;">Ενώ η αύξηση του Θεού παρέχει ατελεύτητη έμπνευση και αληθινή γνώση: «Ημέρα τη ημέρα ερεύγεται ρήμα και νυξ νυκτί αναγγέλλει γνώσιν»</span>[6]. Η σταθερότητα έρχεται καθόσον ο άνθρωπος πλησιάζει τον στόχο του, «το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου»[7], τον Χριστό, που είναι «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας»[8].</div></span><div style="text-align: justify;">Η μοναδική περίπτωση που η συνεχής ανανέωση της ζωής στον κόσμο αποβαίνει χρήσιμη και είναι ευλογημένη, είναι όταν κάθε φορά που ανακαλύπτουμε κάτι καινούργιο στην επιστήμη ή στην τέχνη, παριστάμεθα ενώπιον του Θεού παρουσιάζοντας σε Αυτόν την επίτευξή μας και λέγοντας: «Σε ευχαριστούμε, Κύριε, που μας παρέχεις τα μέσα, τα οποία καθιστούν δυνατή και πιο άνετη την επί γης παροίκησή μας». Αν κάθε φορά που κατακτούμε κάποιον καινούργιο τομέα ζωής μέσω της επιστήμης, ή της τέχνης, ή χρησιμοποιώντας την κτιστή διάνοια του ανθρώπου, αποδίδουμε ευχαριστία στον Θεό, τότε είμαστε μακάριοι και σίγουρα οι καρποί της επιτεύξεως θα είναι προς ωφέλεια όλων. Δυστυχώς όμως, ως επί το πλείστον, αντί να ευλογούμε τον Θεό, Τον αποδιώχνουμε από αυτόν τον τομέα της ζωής μας με τη σκέψη ότι τώρα είμαστε σπουδαίοι, είμαστε μεγάλοι· τώρα γνωρίζουμε καλύτερα· τώρα μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τον Θεό. Συνεπώς, ο νεωτερισμός αυτός μετατρέπεται σε κατάρα.</div><span style="color: #0c343d;"><div style="text-align: justify;"><b>Είναι απολύτως αναγκαίο να κατανοήσουμε την αληθινή δυναμική της ζωής, διότι περισσότερο από ποτέ άλλοτε ο σύγχρονος άνθρωπος πάσχει από τον πειρασμό της καινοθηρίας, ενώ την πίστη την περιφρονεί ως φαινόμενο στατικό, ανιαρό, οπισθοδρομικό, παρωχημένο, αμετάβλητο, παλιομοδίτικο.</b> Οικοδομεί τη δήθεν «υπόστασή» του συσσωρεύοντας κτιστή γνώση, ποικίλες εντυπώσεις και εμπειρίες με πρόσκαιρη αξία.<span style="color: #45818e;"><b> Στην κατανόηση αυτής της αληθινής δυναμικής έγκειται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ακηδία των πολιτών του κόσμου τούτου και στον ζήλο των τέκνων του Θεού.</b></span></div></span><span style="color: #660000;"><div style="text-align: justify;">Το έργο της μετανοίας που αναλαμβάνει ο Χριστιανός αθλητής έχει παράδοξο χαρακτήρα. Στα μάτια του κόσμου ο άνθρωπος που μετανοεί φαίνεται να αυτοεκμηδενίζεται. Ωστόσο, στην πραγματικότητα μέσα από αυτήν την εργασία αυξάνει συνεχώς κατά Θεόν. Θεωρεί τα πολύτιμα αυτού του κόσμου ως «σκύβαλα», «διά το υπερέχον της γνώσεως Χριστού Ιησού»[9].</div></span><div style="text-align: justify;">Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και έβαλε τον Αδάμ και την Εύα στον Παράδεισο, δίνοντάς τους την εντολή, <b>«εργάζεσθαι αυτόν και φυλάττειν»</b>[10]<span style="color: #351c75;"><b>. Επομένως, αν διαρκώς αγωνιζόμαστε να προσεγγίσουμε τον Κύριο, εργαζόμενοι στην καρδιά μας, δηλαδή καλλιεργώντας την, ξεριζώνοντας από εκεί όλα τα ζιζάνια, συσσωρεύοντας και φυλάσσοντας μέσα της τα ίχνη της χάριτος, τότε η ζωή μας έχει δυναμικό χαρακτήρα. </b></span>Όσο πιο επιμελώς εργαζόμαστε και φυλάσσουμε τον Παράδεισο με τη μετάνοια και το πένθος, τόσο περισσότερο αυξάνει και η εν Πνεύματι ζωή.<span style="color: #cc0000;"><b> «Ος γαρ έχει, δοθήσεται αυτώ· και ος ουκ έχει, και ο νομίζει έχειν αρθήσεται απ’ αυτού»</b></span>[11].</div><div style="text-align: justify;">Το θέμα της δυναμικής εν Θεώ αυξήσεως, της αυξήσεως δηλαδή του ανθρώπου στη δικαιοσύνη και στην αγιότητά Του, ήταν πάντοτε παρόν στην Παλαιά Διαθήκη, όπου δίκαιη και πνευματική ζωή σήμαινε την πορεία στην οδό των εντολών, σύμφωνα με τον μεγάλο ψαλμό: <b>«Οδόν εντολών Σου έδραμον, όταν επλάτυνας την καρδίαν μου»</b>[12]. <span style="color: #741b47;"><b>Στον Παράδεισο πριν την πτώση ο Θεός πρόβαλλε τον Εαυτό Του στον άνθρωπο προς μίμηση. Και για τον άνθρωπο αρκούσε να βλέπει το Πρόσωπο του Θεού, για να επιτελέσει το έργο του, διότι αντίκριζε την τελειότητα· γνώριζε ποιος ήταν ο σκοπός του ερχομού του στον κόσμο ως δημιούργημα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού· εννοούσε τι είναι πρωτεύον, τι έχει αιώνιο αντίκρισμα και μόνον αυτό μάθαινε να θεωρεί προορισμό της ζωής του.</b></span></div><span style="color: #674ea7;"><div style="text-align: justify;"><b>Μετά την πτώση, ωστόσο, χάνοντας τη θεωρία του Ζώντος Θεού, ο άνθρωπος υπέστη φοβερή στέρηση και ερήμωση· έχασε τον προσανατολισμό του. Τότε άρχισε να φοβάται την παρουσία του Θεού, διότι είχε τη διαίσθηση ότι ήταν αδύνατον να δει κάποιος τον Θεό και να παραμείνει ζωντανός. </b>Ήταν ασύμμετρη και ασύμβατη η εναρμόνισή τους.</div></span><div style="text-align: justify;">Στην Καινή Διαθήκη όλα γίνονται πλέον πιο ψηλαφητά και συγκεκριμένα στο Πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού.<span style="color: #a64d79;"><b>Όταν ήλθε στη γη και προσέλαβε την ανθρώπινη φύση από την Παναγία Παρθένο, φανέρωσε και πάλι στους ανθρώπους το Πρόσωπο του αιωνίου Πατρός[13], ούτως ώστε ο άνθρωπος να μην παραμείνει χωρίς προσανατολισμό, αλλά τρέχοντας την οδό των εντολών Του, να έχει τον Κύριο ως υπόδειγμα προς μίμηση. </b></span>Ο απόστολος Παύλος επίσης επανειλημμένα κάνει λόγο για τη δυναμική εν Θεώ αύξηση. Στην Προς Φιλιππησίους επιστολή του αναφέρει: «Διώκω δε ει και καταλάβω, εφ’ ω και κατελήφθην υπό Χριστού Ιησού»[14]. Με άλλα λόγια, «τρέχω για να αρπάξω Εκείνον που Πρώτος με άρπαξε».</div><span style="color: #38761d;"><div style="text-align: justify;"><b>Το αντίδοτο για τον πειρασμό του νεωτερισμού είναι ο ακατάπαυστος ανακαινισμός· είναι ο καθορισμός μας να βάζουμε καινούργια αρχή μετανοίας κάθε μέρα, ώστε να δεχθούμε «καινά ελέη» από τον Θεό, διότι, όπως αναγγέλλει ο Προφήτης, «τα ελέη Κυρίου καινά εις τας πρωΐας»[15]. Τότε και εμείς κάθε μέρα ψάλλουμε «άσμα καινόν» ευγνωμοσύνης και αγάπης στον Κύριο</b>[16].</div></span><div style="text-align: justify;">Η σταθερότητα στην πνευματική ζωή δεν είναι καν αναμενόμενη, γι’ αυτό και οι ταλαντεύσεις δεν θα έπρεπε να μας αποθαρρύνουν, επειδή γίνονται το έναυσμα για να καταβάλλουμε σταθερή προσπάθεια να μην παραμείνουμε χαμηλά επί μακρόν.<b> Ο Θεός μας μυεί σε ένα μεγάλο μυστήριο, διδάσκοντάς μας να κάνουμε καινούργια αρχή καθ’ εκάστην.</b> Στις αμφιταλαντεύσεις που υπομένουμε για να αποκτήσουμε αυτήν τη γνώση, οι καταβάσεις είναι εξίσου, μάλλον πιο πολύτιμες, από τις αναβάσεις, διότι μας μυούν σε όλο το μήκος της οδού του Χριστού. Πρώτα γνωρίζουμε την κατάβασή Του μέχρι και των καταχθονίων, και έπειτα την ανάβασή Του υπεράνω των ουρανών. Και αυτή ακριβώς είναι η γνώση την οποία μεταδίδει το έργο της μετανοίας.<span style="color: #660000;"> Όποιος προσκαρτερεί στο έργο αυτό, φανερώνει την πιστότητα και την αγάπη του για την πρώτη ταπεινή επιφάνεια του Κυρίου Ιησού, με τις οποίες κερδίζει τον στέφανο της θεογνωσίας σε αυτήν τη ζωή και αποθησαυρίζει ανείκαστο αντίκρισμα στην αιωνιότητα.</span></div><div style="text-align: justify;">Κατ’ αυτόν τον τρόπο, κατεχόμενοι από αγάπη για την πρώτη επιφάνειά Του, πορευόμαστε και εμείς στα ίχνη του Κυρίου· πρώτα κατεβαίνουμε και από εκεί εγειρόμαστε πάλι, και το πέρασμα αυτό από το σκοτάδι στο φως συνιστά το προσωπικό μας Πάσχα. Αποσύροντας από εμάς τη χάρη Του και «εκβιάζοντάς» μας, τρόπον τινα, να βάλουμε καινούργια αρχή, ο Θεός μας καθιστά ικανούς να γνωρίσουμε το μυστήριο της οδού που οδηγεί στο αιώνιο Πάσχα, το μυστήριο της Ημέρας του Κυρίου, που «είδε Αβραάμ και εχάρη»[17].</div><span style="color: #134f5c;"><div style="text-align: justify;"><b>Η χριστιανική ζωή είναι δυναμική. Εξωτερικά εμφανίζεται ανιαρή. Εντούτοις, στην πραγματικότητα ομοιάζει με ηλεκτρικό καλώδιο, μέσα από το οποίο διέρχεται φοβερό ρεύμα ενέργειας.</b> Οι Χριστιανοί με γνήσια έμπνευση ουδέποτε ικανοποιούνται με εκείνο που κατόρθωσαν, αλλά πάντοτε αγωνίζονται να φθάσουν την τελειότητα, για την οποία τους προόρισε ο Θεός, σύμφωνα με τον λόγο του αποστόλου Παύλου,<span style="color: #cc0000;"> «τα μεν όπισθεν επιλανθανόμενος τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος κατά σκοπόν διώκω επί το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού»</span>[18]. Στα μάτια του κόσμου οι Χριστιανοί φαίνονται αδύναμοι και ευτελείς, αλλά γίνονται σκήνωμα Θεού και φορείς του πληρώματος της ενέργειάς Του.</div></span><div style="text-align: justify;">Ο άνθρωπος ζει επάξια τον προορισμό του και την κατά Θεόν αύξησή του, μόνον όταν επιτελεί «αγιωσύνην» μέρα με τη μέρα. Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται ότι ο άνθρωπος πρέπει να μεταβαίνει «εκ πίστεως εις πίστιν»[19], από ελπίδα σε ελπίδα, από ένα πλήρωμα αγάπης σε μεγαλύτερο πλήρωμα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο υπάρχει συνεχής αύξηση στη ζωή του, όπως υποδεικνύει και η παρότρυνση του Αποστόλου: <span style="color: #2b00fe;"><b>«Μη συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθε τη ανακαινώσει του νοός, εις το δοκιμάζειν υμάς τι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον»</b></span>[20].</div><div style="text-align: justify;">Ακόμη και ο Κύριος είπε στον Ναθαναήλ: «Από του νυν όψεσθε τον ουρανόν ανεωγότα και τους αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας επί τον Υιόν του ανθρώπου»[21]. Οι παραπάνω λόγοι εκφράζουν τη διαρκή μύηση και αύξηση στο μυστήριο του Θεού, οπόταν ο άνθρωπος θεωρεί τα «αεί μείζονα» του Θεού[22] και εμβαθύνει στη γνώση του μυστηρίου της αγάπης Του.</div><div style="text-align: justify;">Επομένως, εάν ο άνθρωπος δεν αγωνίζεται ακατάπαυστα για τον αγιασμό του, «επιτελών αγιωσύνην εν φόβω Θεού»,<b>δεν θα αποφύγει τον πειρασμό του νεωτερισμού. </b>Θα αναλώνεται στις βιοτικές μέριμνες και θα σπαταλά τον πολύτιμο καιρό της σωτηρίας, <span style="color: #800180;">τη στιγμή που ο χρόνος του δόθηκε για να τον εξαγοράσει και να τον μετατρέψει σε αιωνιότητα· του δόθηκε ως καιρός προετοιμασίας για τη μεγάλη και θαυμαστή συνάντηση με τον Δημιουργό του.</span></div><span style="color: #b45f06;"><div style="text-align: justify;"><b>Ο απόστολος Παύλος λέει ότι η σωτηρία συντελείται «κατά την δύναμιν την ενεργουμένην εν ημίν»[23]. Αν αυτή είναι η δύναμη του Θεού, τότε κατά πόσο μπορούμε να έχουμε συνείδηση της αυξήσεως αυτής;</b></div></span><div style="text-align: justify;">Δεν προσευχόμαστε στον Θεό να μας βοηθήσει να δούμε την αύξηση στη ζωή μας, για να Του προσφέρουμε ευχαριστία, <span style="color: #783f04;"><b>αλλά Τον παρακαλούμε να μας βοηθήσει να δούμε τις αμαρτίες μας, να δούμε που υστερούμε και να αυξηθούμε στην επίγνωση της πνευματικής μας πτωχείας</b></span>.<span style="color: #0b5394;"><b> Οι άνθρωποι στον κόσμο επιδιώκουν την αύξηση στα περιορισμένα όρια της γης, και σε αυτή στηρίζουν την ευδαιμονία τους.</b></span> Για παράδειγμα, οι τρεις κατηγορίες ανθρώπων στην παραβολή του Μεγάλου Δείπνου σίγουρα θα διαπίστωσαν αύξηση στην περιορισμένη κτιστή ζωή τους. Εκείνος που είχε αγοράσει τον αγρό, θα πρέπει να είδε τον θερισμό. Εκείνος που μόλις είχε νυμφευθεί γυναίκα, είδε πιθανόν τη χαρά της τεκνογονίας.</div><span style="color: #660000;"><div style="text-align: justify;">Στην πνευματική ζωή επίσης, εάν εργασθούμε επιμελώς, θα δούμε καρπούς. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας λέει: «Δίψα και αγρυπνία εξέθλιψαν καρδίαν. Καρδίας δε θλιβείσης απεπήδησαν ύδατα»[24]. Όταν νηστεύουμε και πεινούμε τη γνώση του Θεού, η καρδιά μας τρόπον τινα συνθλίβεται, αλλά αυτή η κατά Θεόν συνοχή εκπηγάζει «διεξόδους υδάτων», που μας καθαρίζουν, μας αγιάζουν και προσκομίζουν τη χαρά της σωτηρίας. <b>Ο Θεός ουδέποτε αφήνει τον Εαυτό Του «αμάρτυρον»[25]. Πάντοτε δίνει τεκμήρια της Παρουσίας Του και της ζωής Του.</b></div></span><div style="text-align: justify;">Οι εντολές του Θεού έχουν αυτόν τον χαρακτήρα. Θέτοντας για παράδειγμα σε εφαρμογή τον λόγο του Κυρίου, «μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται», αρχίζουμε να πενθούμε, αλλά καθώς πενθούμε βρίσκουμε παράκληση. Γινόμαστε μακάριοι και παρακεκλημένοι με την άφθαρτη παράκληση του Αγίου Πνεύματος. Έτσι επέρχεται η πνευματική πρόοδος με τρόπο φυσικό.</div><span style="color: #134f5c;"><div style="text-align: justify;"><b>Βεβαίως, όταν προσευχόμαστε, ο νους δεν πρέπει να στρέφεται καθόλου στον εαυτό μας, για να εξετάσει αν έχουμε μέσα μας χάρη, δύναμη ή την κατά Θεόν αύξηση. Η μοναδική μας μέριμνα είναι πως να καθαρίσουμε την καρδιά μας από «παντός κοινού»[26]· πως να θεραπεύσουμε την ψυχή μας από τον λοιμό της αμαρτίας. Εντούτοις, καθόσον προσκαρτερούμε στον αγώνα αυτόν, ανεπαίσθητα, με μυστικό τρόπο, η αύξηση αυτή αρχίζει να κυβερνά τη ζωή μας, διότι η Βασιλεία του Θεού έρχεται «χωρίς παρατηρήσεως»[27].</b></div></span><span style="color: #990000;"><div style="text-align: justify;">Ο άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης αναφέρει ότι στον μέλλοντα αιώνα και οι Άγιοι και οι Άγγελοι δεν θα παύσουν να αυξάνουν κατά Θεόν και να μεταβαίνουν από ένα πλήρωμα τελειότητας σε μεγαλύτερο πλήρωμα. Σύμφωνα με αυτήν τη θεώρηση, η σωτηρία είναι μια δυναμική αύξηση εν Θεώ. Ο άγιος Σωφρόνιος ισορροπεί τη θεωρία αυτήν προσθέτοντας και την πτυχή της σταθερότητας ή της αιώνιας καταπαύσεως, σύμφωνα με τη διδασκαλία του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού[28]. <span style="color: #073763;"><b>Παρατηρεί ότι στην Παλαιά Διαθήκη και στην Προς Εβραίους επιστολή, η σωτηρία παρουσιάζεται ως η «αιώνια κατάπαυσις» στο Πνεύμα του Θεού.</b></span> Γράφει:</div></span><div style="text-align: justify;">«Η πνευματική ζωή του Χριστιανού έχει ιδιαίτερα δυναμικό χαρακτήρα. Δεν είναι ποτέ στατική. Είναι απείρως πλούσια στις εκδηλώσεις της. Αυτό αφενός αποτελεί τον πλούτο της, και αφετέρου συνιστά ένδειξη ότι ακόμη δεν αποκτήσαμε την τελειότητα. Στη ζωή της ίδιας της Τριαδικής Θεότητος η δυναμική και η στατική “στιγμή” ταυτίζονται σε μια ακατάληπτη για μας ενότητα. Και σε αυτήν την “ενότητα” περικλείεται η αληθινή μακαριότητα, που δόθηκε ως υπόσχεση σε όλους όσοι προσφέρουν γνήσια μετάνοια. <span style="color: #741b47;"><b>Η ζωή του κόσμου προσεγγίζει τη στιγμή, που “πάντες αλλαγησόμεθα εν ριπή οφθαλμού”· που οι “ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται και στοιχεία καυσούμενα τήκεται”, όταν θα συντελεσθεί “των σαλευομένων η μετάθεσις ως πεποιημένων, ίνα μείνη τα μη σαλευόμενα”. Στον άνθρωπο θα δοθεί η διαμονή στη Θεια και ασάλευτη σταθερότητα, την αιώνια και άκρως δυναμική. Και αυτό είναι πραγματικά η αιώνια κατάπαυση»</b></span>[29].</div><div style="text-align: justify;">Οι δυο πτυχές, επομένως, συμβαδίζουν· υπάρχει η δυναμική αύξηση, αλλά παράλληλα και η τέλεια πνευματική ανάπαυση σε κάθε στάδιο. Δεν υφίσταται ψυχολογική αδημονία ή ανησυχία σε κανένα σημείο της κατά Θεόν αυξήσεως και πορείας του ανθρώπου. Είτε έχει λίγη, είτε πολλή, είτε άπειρη χάρη, ο Χριστιανός ουδέποτε αγωνιά, αλλά αισθάνεται μακαρίως πεπληρωμένος κατά το μέτρο της χάριτος που του έχει δοθεί.<span style="color: #351c75;"><b> Και οι δυο πτυχές συνυπάρχουν στη σωτηρία, αφενός η δυναμική και συνεχής κατά Θεόν αύξηση και αφετέρου η τέλεια κατάπαυση εν Θεώ «πέραν του καταπετάσματος» της ζωής αυτής.</b></span> Η αντίληψη αυτή μας βοηθάει να κατανοήσουμε εναργέστερα την Ορθόδοξη θεωρία της απολυτρώσεως, η οποία δεν υπόκειται στους νόμους της φύσεως· δεν είναι δικανική, αλλά δυναμική, υπερφυσική.</div><div style="text-align: justify;">Ο Χριστός δεν μας έσωσε διαπραγματευόμενος με τον Θεό Πατέρα και προσφέροντας θυσία, για να εξευμενίσει την οργή Του. Μας έσωσε με τον ερχομό Του στη γη, ζώντας αναμάρτητα ανάμεσά μας και υπομένοντας τις περιστάσεις αυτής της ζωής. Ενέπλησε κάθε σπιθαμή της δημιουργίας με την ενέργεια της Παρουσίας Του· τα ύδατα του Ιορδάνη με τη χάρη της Θεοφανείας Του· τη γη ζώντας ανάμεσα στους ανθρώπους και συναναστρεφόμενος μαζί τους. <span style="color: #cc0000;">Ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας αναφέρει ότι ο Χριστός μετά την Ανάστασή Του αναλήφθηκε στους ουρανούς «σχολή και βαδήν και ουκ αθρόον», ἀργὰ-ἀργά, ώστε να εμπλήσει και τους αιθέρες με την ενέργειά Του.</span></div><div style="text-align: justify;">Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Κύριος ενέπλησε όλες τις καταστάσεις της ζωής αυτής με τη σωτήρια ενέργεια του Προσώπου Του, ώστε να έχει ο άνθρωπος τη δυνατότητα να συναντήσει τον Χριστό και να σωθεί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, ανεξάρτητα από τον τόπο και την περίσταση που βρίσκεται· είτε είναι σε απόγνωση, είτε σε τέλεια ευδαιμονία, είτε σε άκρα περιφρόνηση· είτε στην έρημο είτε στην πόλη. Πρόκειται για μια δυναμική θεωρία της απολυτρώσεως του ανθρώπου, για την οποία κάνει λόγο ο Μέγας Αθανάσιος.</div><div style="text-align: justify;">Η ιδέα αυτή της δυναμικής αυξήσεως βρίσκεται σε συμφωνία με τους λόγους του αποστόλου Παύλου, όσον αφορά τον προορισμό μας και την κλήση μας, να γίνουμε «<span style="color: #674ea7;"><b>ναός Θεού ζώντος»[30]. Ο ναός αυτός οικοδομείται μέσα μας, καθώς τα ίχνη της χάριτος συσσωρεύονται στις καρδιές μας. Και τα τρία πιο σημαντικά μέσα για την οικοδομή αυτή είναι· η επίκληση του αγίου Ονόματος του Χριστού, ο ζωοποιός λόγος Του και το απειροβαθές Μυστήριο του Σώματος και του Αίματός Του. Χωρίς τη δυναμική αύξηση της πνευματικής ζωής, η οικοδομή αυτή είναι ανέφικτη.</b></span></div><div style="text-align: justify;">Ουσιαστικά η οικοδομή του ανθρώπου ως ναού του Θεού του Ζώντος είναι ένας άλλος τρόπος να εκφράσουμε τη δυναμική ζωή του πνεύματος, κατά την οποία ακατάπαυστα καταρτιζόμαστε σε αγιασμό,<span style="color: #a64d79;"><b> όπως εξηγεί ο απόστολος Παύλος στην Προς Εφεσίους επιστολή. Ο Κύριος εγκαινίασε και κατήρτισε το Σώμα της Εκκλησίας στην ιστορία. Χάρισε σε αυτήν όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος «προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού»[31]. Οφείλουμε συνεχώς να καταρτιζόμαστε και να αυξάνουμε, μετέχοντας στα χαρίσματα όλων των Αγίων, ώστε να φθάσουμε στην τελειότητα που προόρισε για μας ο Θεός και να γίνουμε ναός του Θεού του Ζώντος, «ίνα εξισχύσωμεν καταλαβέσθαι συν πάσι τοις αγίοις τι το πλάτος και μήκος και ύψος και βάθος της αγάπης του Χριστού»</b></span>[32].</div><div style="text-align: justify;">Ο άνθρωπος πρέπει να βιώνει τη συνεχή κατά Θεόν αύξηση ήδη από αυτήν τη ζωή, για να εισέλθει στην αληθινή κατά Θεόν αύξηση στον μέλλοντα αιώνα, καθώς η ορμητική ώθηση που τον οδηγεί στη Βασιλεία έχει τις απαρχές της πάνω στη γη. Γι’ αυτό εκείνο που πραγματικά έχει σημασία καθ’ όλη τη ζωή του ανθρώπου, είναι η σχέση του με τον Χριστό, μέσα από την οποία μυείται ολοένα και βαθύτερα στο μυστήριο του Προσώπου Του.</div><span style="color: #38761d;"><div style="text-align: justify;"><b>Οι άνθρωποι του αιώνος τούτου προσπαθούν να αποκτήσουν γνώσεις, τις οποίες συνήθως χρησιμοποιούν για να κατάρχουν των ελαχίστων αδελφών και να καταστήσουν πιο «άνετη» την πρόσκαιρη ζωή τους.</b><span style="color: #0c343d;"> <b>Ενώ ο Χριστιανός πάσχει και οδυνάται στην έμπονη μετάνοιά του. Μέσα από αυτήν όμως καλλιεργεί τη σχέση του με τον Χριστό, και αποκτά γνώση του αληθινού Θεού. Ο Χριστός είναι για μας η αιώνια ζωή, και όταν η σχέση μας μαζί Του είναι ισχυρή και αυξάνει, γινόμαστε αληθινά πλούσιοι, και έχουμε ελπίδα κραταιά να μας επιχορηγηθεί «πλουσία είσοδος» στη Βασιλεία Του</b>.</span> «Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής»[33].</div></span><span style="color: #990000;"><div style="text-align: justify;">Όταν ο άνθρωπος δέχεται τέτοια γνώση και οικοδομείται συνεχώς μέσα από τη σχέση αυτή, φθάνει να γνωρίσει τα βάθη του νου Κυρίου[34], τα άπειρα βάθη του Θεού, τα οποία μόνον «το Πνεύμα ερευνά»[35].<span style="color: #2b00fe;"> Γίνεται φίλος και μύστης του μεγάλου μυστηρίου του Θεού. Μοιράζεται τη γνώση του με τους αδελφούς του, ποθώντας την πάγκοινη σωτηρία. Καθίσταται συνεργός Θεού σε ένα μεγαλειώδες έργο παλιγγενεσίας</span><span style="color: #2b00fe;">.</span></div></span></span><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><div dir="auto" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Georgia, Times, serif; text-align: justify;"><b><br /></b></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Georgia, Times, serif; text-align: justify;"><b>Παραπομπές:</b></div><div style="text-align: justify;">[1]. Βλ. Ησ. 9.2· βλ. Ματθ. 4,16. [2]. Βλ. Κολ. 2,19.</div><div style="text-align: justify;">[3]. Ρωμ. 6,4. [4]. Ματθ. 4,17.</div><div style="text-align: justify;">[5]. Ιωάν. 17,3. [6]. Ψαλμ. 18,3.</div><div style="text-align: justify;">[7]. Εφ. 1,23. [8]. Εβρ. 13,8.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><div style="text-align: justify;">[9]. Φιλιπ. 3,8. [10]. Γεν. 2,15.</div><div style="text-align: justify;">[11]. Μάρκ. 4,25. [12]. Ψαλμ. 118,32.</div><div style="text-align: justify;">[13]. Πρβλ. Ιωάν. 14,9. [14]. Φιλιπ. 3,12.</div><div style="text-align: justify;">[15]. Θρήνοι Ιερεμίου 3,22-23. [16]. Βλ. Ψαλμ. 96,1.</div><div style="text-align: justify;">[17]. Ιωάν. 8,56. [18]. Φιλιπ. 3,14.</div><div style="text-align: justify;">[19]. Ρωμ. 1,17. [20]. Ρωμ. 12,2.</div><div style="text-align: justify;">[21]. Ιωάν. 1,52. [22]. Βλ. Ιωάν. 1,51.</div><div style="text-align: justify;">[23]. Εφ. 3,20. [24]. Ιωάννου Σιναΐτου, Κλίμαξ 6, 14, σ. 136.</div><div style="text-align: justify;">[25]. Πράξ. 14,17. [26]. Αποκ. 21,27.</div><div style="text-align: justify;">[27]. Λουκ. 17,20.</div><div style="text-align: justify;">[28]. Βλ. Άσκησις και Θεωρία, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 32019, σ. 134.</div><div style="text-align: justify;">[29]Βλ. Α’ Κορ. 15,51-52· Β’ Πέτρ. 3,12· Εβρ. 12,26-28· Αποκ. 21,1· Αρχιμ. Σωφρονίου, Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 72016, σ. 98.</div><div style="text-align: justify;">[30]. Β’ Κορ. 6,16. [31]. Εφ. 4,11-12.</div><div style="text-align: justify;">[32]. Εφ. 3,18-19. [33]. Ιωάν. 8,12.</div><div style="text-align: justify;">[34]. Βλ. Α’ Κορ. 2,10. [35]. Βλ. Α’ Κορ. 2,10.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><br /></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><a href="https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/03/blog-post_76.html">https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/03/blog-post_76.html</a></div><span class="”fullpost”"></span>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-19483515621988272692024-03-14T20:48:00.002+02:002024-03-14T20:48:14.878+02:00ΜΙΑ ΞΑΣΤΕΡΙΑ<div style="text-align: justify;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBwAUeuag5ulzImhFx-b1TVI-VbTiujNEjqtkgTbxe35O8IzO0GQI5LEy8iGs3T8qdD7DYX6MMjaQ_lNIiAzdwL3KAFqx_1Rnp5eyUzthQTY0bkZoZdY-ue0pajH1YEFA1fVQ2sexLNuPXR-MTP397GTDS4LktcS-PoLGYpQjzalYZQbVcRwnrKfXPAPQ/s800/ftera-aggelou1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="800" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBwAUeuag5ulzImhFx-b1TVI-VbTiujNEjqtkgTbxe35O8IzO0GQI5LEy8iGs3T8qdD7DYX6MMjaQ_lNIiAzdwL3KAFqx_1Rnp5eyUzthQTY0bkZoZdY-ue0pajH1YEFA1fVQ2sexLNuPXR-MTP397GTDS4LktcS-PoLGYpQjzalYZQbVcRwnrKfXPAPQ/s320/ftera-aggelou1.jpg" width="320" /></a></div>ΜΙΑ ΞΑΣΤΕΡΙΑ</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ονειρεύομαι συχνά, μια ξαστεριά. Με άνεμους βουνίσιους. Με κήπους τίμιους, από υάκινθους και ηλιοτρόπια. Παιδιά να κάνουν τούμπες στο γρασίδι. Να τρέχω αβασάνιστα και ά(σ)κοπα. </div><div style="text-align: justify;">Ο άγιός μου να με κρατά. Κει κατοικεί πνεύμα Πατ(ε)ρικό. Κι όσοι με νιώσαν νά 'ναι κει. Δεν μπορώ χωρίς αυτούς, αλλιώς θά 'ναι βαρυχειμωνιά. </div><div style="text-align: justify;">'Η κανείς ή όλοι μαζί... Τι περιμένεις; </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Ελευθέριος Βάσσος</i></div><div style="text-align: justify;"><i>θεολόγος - φιλόλογος</i></div><span class="”fullpost”"></span>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-33481254544366079522024-03-14T18:00:00.001+02:002024-03-14T18:00:00.144+02:00Φωνή εξ ουρανού. Η συνάντησις Πατριάρχου και Πάπα κατά τον όσιον Γέροντα Φιλόθεον Ζερβάκον<div style="text-align: justify;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgjg6zEtbVMm9SYfcmeYWPIASNQFSoSenoelOkf551ULFNiCqFItk5ghEg1k_azefwkQyb7gYmGO2ySCmAnkeLdHvkXkhlUKL25102OfeiXanpUg6GbNLTHttAw6vqkyBJomBwsjS-JvICvxh19FkaEIZNMz82IK5BCQpgqO7TCQw2WyL4zjLHZLl9c1g/s353/Gerontas-Filotheos-Zerbakos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="295" data-original-width="353" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgjg6zEtbVMm9SYfcmeYWPIASNQFSoSenoelOkf551ULFNiCqFItk5ghEg1k_azefwkQyb7gYmGO2ySCmAnkeLdHvkXkhlUKL25102OfeiXanpUg6GbNLTHttAw6vqkyBJomBwsjS-JvICvxh19FkaEIZNMz82IK5BCQpgqO7TCQw2WyL4zjLHZLl9c1g/s320/Gerontas-Filotheos-Zerbakos.jpg" width="320" /></a></div>Άρθρο του πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ὁλόκληρη ἡ ἱστορία τῶν ἑνωτικῶν προσπαθειῶν ἀπό τό 1054 μέχρι σήμερα δείχνει ὅτι ἐπιδιώκεται ἡ ὑποταγή τῶν Ὀρθοδόξων στόν πάπα…</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης </b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλά κείμενα τοῦ ὁσίου Φιλοθέου πού ἀναφέρονται στίς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ καί σέ ἄλλες, στίς προσπάθειες τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα γιά ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» καί στούς θεολογικούς διαλόγους μέ τούς αἱρετικούς.</div><span><a name='more'></a></span><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Οἱ γνῶμες του ἀποκτοῦν ἐνισχυμένη ἐπικαιρότητα γιατί ἔχει ἤδη ἐξαγγελθῆ καί θά πραγματοποιηθεῖ στά Ἱεροσόλυμα στίς 25 Μαΐου συνάντηση τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου μέ τόν πάπα Φραγκίσκο, ἐπί τῇ ἐπετείῳ τῶν πενήντα ἐτῶν ἀπό τήν συνάντηση τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα μέ τόν πάπα Παῦλο Στ´ τόν Ἰανουάριο τοῦ 1964. Ἡ συνάντηση ἐκείνη ἐπικρίθηκε δικαιολογημένα ἀπό τόν τότε ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Χρυσόστομο Β´ Χατζησταύρου, τόν ἀπό Φιλίππων, πολλούς ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τό Ἅγιον Ὄρος, καί ἀπό τόν Γέροντα Φιλόθεο. Καί ἐνῶ σήμερα τά φιλοπαπικά καί οἰκουμενιστικά ἀνοίγματα, μετά ἀπό πενήντα χρόνια, εἶναι ἀσυγκρίτως χειρότερα, λόγῳ τῆς οἰκουμενιστικῆς διαβρώσεως καί ἀλλοτριώσεως δέν ἀναμένονται δυστυχῶς ἀνάλογες ἀντιδράσεις.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ἐμεῖς ὅμως ἄς ἀκούσουμε τίς φωνές τῶν παλαιῶν, πού ἐκφράζουν τήν διαχρονική συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας καί τό φρόνημα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, ἄς δοῦμε τί λέγει γιά τά θέματα αὐτά ὁ ὅσιος Φιλόθεος. Εὐτυχῶς γιά τόν ἐρευνητή καί μελετητή βρίσκονται αὐτά καταχωρισμένα καί ὁμαδοποιημένα στούς δύο ὀγκώδεις τόμους τῶν ἐκδόσεων τῆς «Ὀρθοδόξου Κυψέλης», ἀλλά καί συγκεντρωμένα σέ ἕνα εἰδικό μικρό βιβλίο πού ἐξέδωσε ὁ ἴδιος ἐκδοτικός οἶκος τό 2007 μέ τίτλο «Ἐπίκαιρα κείμενα Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί πατερικῆς γραμμῆς γιά τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καί τήν ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τό συνοπτικώτερο καί περιληπτικώτερο ὅλων εἶναι ἕνα γράμμα πού ἔστειλε ὁ ὅσιος Φιλόθεος πρός τόν πατριάρχη Ἀθηναγόρα, στό ὁποῖο τοῦ ἐπισημαίνει τούς κινδύνους ἀπό τίς ἀντικανονικές καί ἀντιπαραδοσιακές του πρωτοβουλίες γιά τήν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν». Τό κείμενο ἐγράφη μετά τή συνάντηση πατριάρχου καί πάπα στά Ἱεροσόλυμα τόν Ἰανουάριο τοῦ 1964. Ἐπισημαίνει κατ᾽ ἀρχήν ὅτι εἶχε σκοπό νά γράψει ἐνωρίτερα «ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἐσπευσμένων καί ἀδιστάκτων ἐνεργειῶν» τοῦ Ἀθηναγόρα γιά τήν ἕνωση «τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας μετά τῆς κακοδόξου Παπικῆς». Δείχνει ἀπό τήν ἀρχή ποιά εἶναι ἡ γνώμη του γιά τήν Ρώμη, τήν ἐκκλησία τὴν ὁποίαν ὀνομάζει «παπική» καί «κακόδοξη», δηλαδή αἱρετική, ὅπως τό λέγει σαφέστερα καί αὐστηρότερα στή συνέχεια καί σέ ἄλλα κείμενα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ἀνέβαλε νά γράψει, διότι ἤδη εἶχαν γράψει ἐπιφανεῖς ἱεράρχες, ἐκλεκτοί κληρικοί, εὐσεβέστατοι καθηγηταί, ἐνάρετοι μοναχοί καί λαϊκοί, λόγιοι καί διανοούμενοι ἐναντίον τῆς «βεβιασμένῳ τῷ τρόπῳ καί δουλικῷ ψευδοενώσεως». Οἱ ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν τῶν Ἑλλήνων, κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἐθνικές συμφορές ἔπρεπε νά συνετίσουν τόν πατριάρχη καί, ἀντί νά προωθεῖ τήν παράτολμη καί ψυχοβλαβέστατη ἀπόφασή του γιά ἕνωση μέ τόν πάπα, ἔπρεπε νά προσπαθήσει νά ἑνώσει προηγουμένως τά διεστῶτα μέσα στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, νά ἐπαναφέρει τήν ἑνότητα στήν Ἐκκλησία μας, μετά ἀπό τό σχίσμα καί τήν διαίρεση πού προκάλεσε «ἡ ἀπρομελέτητος, ἄσκοπος, ἄκαιρος καί διαβολική καινοτομία, ἤτοι ἡ εἰσαγωγή τοῦ Γρηγοριανοῦ (Παπικοῦ) ἡμερολογίου ὑπό τοῦ μασώνου προκατόχου σας Μελετίου Μεταξάκη, παρασύραντος τόν τότε Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον». Πρίν ἀπ᾽ ὅλα ὅμως καί πάνω ἀπ᾽ ὅλα ὁ ὕπατος τῆς Ὀρθοδοξίας πατριάρχης ἔπρεπε νά κηρύξει μετάνοια σέ ὁλόκληρη τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί στόν ἁμαρτωλό ἑλληνικό λαό, νά δώσει τό σύνθημα τῆς ἐπι στροφῆς στόν Παντοκράτορα Κύριο, νά ἐπιδιώξει τήν φιλία καί τήν ἕνωση μέ τόν φιλοστοργότατο οὐράνιο Πατέρα, διότι ἡ καταφρόνηση τῶν θείων Του ἐντολῶν, ἡ ἀνυπακοή καί ἡ ἀγνωμοσύνη ὁδηγοῦν στά σχίσματα καί στίς διαιρέσεις.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ΑΝΤΙ αὐτῶν τῶν θεαρέστων ἐνεργειῶν ὁ πατριάρχης ἐνισχύει τό σχίσμα καί τήν διαίρεση στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, μέ τό νά σπεύδει «γοργῷ τῷ βήματι καί δουλικῷ τῷ φρονήματι» νά πραγματοποιήσει τήν ἀρχική του ὕποπτη ἀπόφαση γιά ψευδοένωση μέ τόν ψευδοαλάθητο πάπα, ὁ ὁποῖος μᾶς καλεῖ ὡς πεπλανημένους νά ἐπιστρέψουμε στήν παπική μάνδρα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ἐπειδή, λοιπόν, ἐξετίμησε ὁ ὅσιος Φιλόθεος ὅτι τόν πατριάρχη δέν τόν ἀπασχολεῖ νά ἐπιτύχει, πρίν ἀπό κάθε ἄλλη ἕνωση, τήν οὐσιαστική ἕνωση καί φιλία μέ τόν Τριαδικό Θεό καί τήν ἐπαναφορά τῆς ἑνότητος στήν Ὀρθόδοξη καί πολυπαθῆ Ἑλλαδική Ἐκκλησία, πού διαιρέθηκε λόγῳ τοῦ ἡμερολογίου, ἀναγκάσθηκε νά γράψει τό γράμμα φοβούμενος ὅτι θά ἁμαρτήσει, ἐάν σιωπήσει καί δέν ὁμολογήσει τήν ἀλήθεια. Καί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἄφησε ὁ πατριάρχης τόν λύκο νά ἁρπάζει καί νά διασκορπίζει τά πρόβατα πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος, καί ἡ μόνη του φροντίδα εἶναι πῶς «παντί σθένει καί τρόπῳ» θά ἐπιτύχει τήν ἕνωση καί τήν ὑποταγή καί τοῦ ἰδίου καί τοῦ ποιμνίου στόν πάπα. Τό ποίμνιο, ὅμως εἶναι λογικό καί δέν θά ἀκούσει πλέον τήν ἀλλότρια φωνή του, θά τόν ἀκολουθήσουν μόνον τά ἐκτός τῆς αὐλῆς τοῦ Χριστοῦ πρόβατα, «τά ἐκ τῆς παπικῆς καί λουθηροκαλβινικῆς μάνδρας, τά ἑτεροδόξως καί κακοδόξως φρονοῦντα». Ἤδη οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἔδωσαν τό καλό παράδειγμα καί διέκοψαν τό μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου, ὑπάρχουν δέ μυριάδες Ἑλλήνων, κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἀπό τούς ὁποίους ἄλλοι ἀπεκήρυξαν καί ἄλλοι εἶναι ἕτοιμοι νά ἀποκηρύξουν τόν πατριάρχη, ἐφ᾽ ὅσον ἐπιμένει στήν ὕποπτη καί σκόπιμη ψευδοένωση.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πρέπει μέ θάρρος ὁ πατριάρχης νά πεῖ στόν πάπα καί στούς ἄλλους αἱρετικούς: Καί ἐμεῖς θέλουμε τήν ἕνωση καί τήν ἐπιθυμοῦμε διακαῶς. Σᾶς δεχόμαστε εὐχαρίστως, ἀφοῦ προηγουμένως ἀποβάλετε τίς κακοδοξίες καί τίς πλάνες σας καί ὅσα εἶναι ἀντίθετα πρός τούς Ἱερούς Κανόνες καί στίς Πατερικές παραδόσεις τῶν ἑπτά ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Εἶναι βέβαια δεδομένο ὅτι αὐτό δέν πρόκειται νά συμβεῖ, διότι «οἱ Παπικοί ἐμμένουν πεισμόνως καί ἀμεταθέτως εἰς τάς κακοδοξίας καί αὐθαιρεσίας των», ὅπως ἐκτιμᾶ καί ὁ Ἅγιος Νεκτάριος στό βιβλίο του «Μελέτη ἱστορική περί τῶν αἰτίων τοῦ σχίσματος… καί περί τοῦ ἀδυνάτου ἤ δυνατοῦ τῆς ἑνώσεως». Ἐκεῖ λοιπόν συμπερασματικά διαπιστώνει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὅτι «ἐν ὅσῳ τά κύρια αἴτια τοῦ χωρισμοῦ μένωσι τά αὐτά, αἱ δέ Ἐκκλησίαι ἀνέχονται τά ἑαυτῶν, ἡ ἕνωσις εἶναι ἀδύνατος· ἵνα θεμελιωθῆ αὕτη, πρέπει νά στηρίζεται ἐπί τῶν αὐτῶν ἀρχῶν, ἄλλως πᾶς πόνος μάταιος».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η ΕΝΩΣΗ εἶναι καλόν νά γίνει, ἀλλά νά γίνει ὅπως τήν θέλει ὁ Χριστός, κατά Χριστόν, μακρυά ἀπό κάθε κοσμική σκοπιμότητα καί κάθε συμβιβασμό. Δέν ὠφελεῖ ἁπλῶς μία ἐξωτερική ἕνωση, ὅπως ἐπιδιώχθη κε πολλές φορές καί ἀπέτυχε. Ὁλόκληρη ἡ ἱστορία τῶν ἑνωτικῶν προσπαθειῶν ἀπό τό 1054 μέχρι σήμερα δείχνει ὅτι ἐπιδιώκεται ἡ ὑποταγή τῶν Ὀρθοδόξων στόν πάπα. Ἐπί δέκα αἰῶνες κάνουμε θεολογικό διάλογο μαζί τους, καί τά ἀποτελέσματα τῶν διαλόγων δέν εἶναι ἁπλῶς μηδαμινά, ἀλλά καί ἀντίθετα πρός ὅσα περιμέναμε. Ὑπάρχει ἄλλωστε τό λυπηρό γεγονός, πού μᾶς καθιστᾶ διστακτικούς, ἡ ὕπαρξη καί ἡ ἐνίσχυση ἀπό τούς πάπες τῆς προβατόσχημης, ἁρπακτικῆς καί ἄγριας λύκαινας, τῆς Οὐνίας, ἡ ὁποία δηλητηριάζει τίς σχέσεις μεταξύ τῶν δύο πλευρῶν. Πρίν ἀπό κάθε ἑνωτική προσπάθεια ἔπρεπε ὁ πατριάρχης νά θέσει δύο ὅρους γιά τήν ἔναρξη τῶν συζητήσεων· τήν ἄμεση διάλυση τῆς Οὐνίας καί τήν ὑποχρέωση τοῦ πάπα νά ἐγκαταλείψει τό πρωτεῖο καί νά δεχθεῖ ὅτι εἶναι ἰσότιμος μέ τούς ἄλλους πατριάρχες καί ἔτσι νά συμπεριφέρεται καί στίς συναντήσεις καί ὄχι ὡς μεγαλόψυχος πατέρας πού δέχεται τούς ἀσώτους υἱούς στήν ἀγκαλιά τῆς Ρώμης.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δέν ὑπάρχει ἀληθινός Χριστιανός πού μένει ἀσυγκίνητος μπροστά στήν χριστοπόθητη εὐχή τῆς ἑνώσεως, «ἀρκεῖ ὑπό τό γλυκύτατον ὄνομα αὐτῆς νά μή ὑποκρύπτεται δόλος καί ἐπονείδιστος ὑποδούλωσις». Πρέπει ἡ Δυτική Ἐκ κλησία νά κάνει ὄχι ἁπλῶς βήματα, ἀλλά ἅλματα γενναῖα, γιά νά φθάσει ἐκεῖ πού ἄλλοτε στεκόταν ἀδελφωμένη μέ τήν Ἀνατολική Ἐκκλησία. Ἐφ᾽ ὅσον ὅμως μένει στίς ἀρχές τοῦ Παπισμοῦ, «θά εἶναι πρᾶξις ἐσχάτης ἀφροσύνης ν᾽ ἀνοίγωμεν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι συζητήσεις μέ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν τήν διάθεσιν νά μετακινηθοῦν ἐκ τῶν θέσεών των οὐδέ κατ᾽ ἐλάχιστον, ἀντιθέτως δέ ἐκδηλώνουν τάσεις ἀπορροφήσεως ὅλων τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν. Ἀσκόπους δέ καί ματαίας συζητήσεις ἀποκρούει ἡ ὑγιής καί ἀδιάφθορος συνείδησις τῶν Ὀρθοδόξων».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Καθιστᾶ προσεκτικό τόν πατριάρχη μπροστά στόν κίνδυνο μέ τίς ψευδοενωτικές κινήσεις του νά προκαλέσει νέα σχίσματα, διότι θά ἀναγκασθοῦν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἤ πέντε ἕως δέκα μητροπολίτες νά ἀντιδράσουν, γιά νά προφυλάξουν τήν Ἐκκλησία ἀπό τήν ἄκαιρη «ἕνωση». Ὑπενθυμίζει τά σχετικά ρητά τοῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ἁγίασε τόν Οἰκουμενικό Θρόνο: «Οὐδέν οὕτω παροξύνει τόν Θεόν ὡς τό τήν Ἐκκλησίαν διαιρεθῆναι» καί «Οὐδέ αἷμα μαρτυρίου δύναται νά ἐξαλείψῃ τήν ἁμαρτίαν τοῦ διαιροῦντος τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας». Καλεῖ τόν πατριάρχη νά ρυθμίζει τά ἐκκλησιαστικά πράγματα «μακράν πάσης ξένης ἐπιρροῆς καί παντός ξένου διπλωματικοῦ ὑπολογισμοῦ». Ὁ Θεός ἔθεσε τήν Ἐκκλησία μέσα στόν κόσμο, καί ὁ Σατανᾶς προσπαθεῖ νά θέσει τόν κόσμο μέσα στήν Ἐκκλησία. Μέ τήν ἀντικανονική καί πρωτότυπη συνάντησή του μέ τόν πάπα στά Ἱεροσόλυμα ὁ πατριάρχης δέν πέτυχε ἀπολύτως τίποτε. Ἀντίθετα ἐνίσχυσε ἐν πρώτοις τήν λατινική θέση ὅτι ἐμεῖς οἱ «σχισματικοί» προστρέχουμε νά ἑνωθοῦμε μέ τόν πάπα καί δεύτερον μέ τούς θεαματικούς, ἐξεζητημένους ἀσπασμούς, τούς γλοιώδεις ἐναγκαλισμούς καί τήν ἐναντίον τῶν ἱερῶν κανόνων ἀνταλλαγή δώρων ἔγινε πολύ πιό μεγάλος ὁ κίνδυνος, διότι στήν ψυχή τῶν πιστῶν ἀμβλύνεται ἡ συνείδηση ὅτι οἱ Παπικοί εἶναι αἱρετικοί. Ὁ διάλογος, οἱ συμπροσευχές, οἱ δωροληψίες, οἱ ἐλευθεριάζουσες καινοτομίες εἶναι ἀσυγχώρητες, διότι νοθεύουν καί ἀλλοιώνουν τά παραδεδεγμένα ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί τούς Ἁγίους Πατέρες, ἀπό Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους. Διαβεβαιώνει τόν πατριάρχη ὅτι θά συναντήσει μεγάλη ἀντίσταση ἀπό τό ὀρθόδοξο πλήρωμα, πού τό ὁδηγεῖ αἰχμάλωτο στήν Βαβυλῶνα τῶν δυτικῶν ἐθῶν καί δογμάτων, σ᾽ αὐτήν τήν πορεία πρός τήν δουλόφρονα καί ἀντίχριστη ἕνωση (ὑποταγή) μέ τόν αἱρετικώτατο Παπισμό. Θά συμβεῖ ὅτι συνέβη μέ τήν Φερράρα-Φλωρεντία. Θά σαρώσει ὁ Θεός τούς προδότες μέ ἄλλους Φωτίους, Κηρουλαρίους καί Μάρκους Εὐγενικούς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μπροστά στήν ἑωσφορική φυσίωση τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ρώμης, πού ἔθεσε καί αὐτός τόν θρόνο του ὑπεράνω τῶν ἄστρων, πρέπει ὁ πατριάρχης νά φωνάξει: «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν πάντες ἐν ταῖς σεπταῖς τῶν Πατέρων παραδόσεσιν».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ὅλα διαλαλοῦν τόν κίνδυνο πού διατρέχουμε, ὅταν συνδιαλεγόμε θα μέ ἐπίμονους αἱρετικούς. Μέ τό νά μένουμε ἀντίθετα ριζωμένοι καί ἀμετακίνητοι στήν Ὀρθοδοξία μας, δίνουμε τήν δυνατότητα καί στούς οἱουσδήποτε αἱρετικούς νά ἀνανήψουν καί νά ἐνσωματωθοῦν στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ὥστε νά βροῦν τήν σωτηρία τους. Ὅταν τούς κολακεύει ὁ πατριάρχης, τούς βλάπτει, διότι ὅπως ἤδη διεπίστωσε ὁ Μ. Βασίλειος «θεραπευόμενα τά ὑπερήφανα ἤθη αὐτῶν ὑπεροπτικώτερα γίνεσθαι πέφυκε» καί «ἐάν ἐπιμείνῃ ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ποία βοήθεια ἡμῖν ἐκ τῆς δυτικῆς ὀφρύος;».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τελειώνει τήν ἐπιστολή του αὐτή πρός τόν Ἀθηναγόρα ὁ ὅσιος Φιλόθεος γράφοντας ὅτι τό πρωταρχικό κύριο μέλημά μας πρέπει νά εἶναι τό πῶς θά ἐξιλεώσουμε τόν παροργισμένο γιά τίς ἁμαρτίες μας Κύριο καί θά τόν καταστήσουμε εὐμενῆ καί εὐδιάλλακτο. Κορυφώνοντας δέ τήν παρρησία καί τήν ὁμολογητική του διάθεση, ὅπως ἔπραξε σέ ἀνάλογης σημασίας ἐπιστολή του πρός τόν Ἀθηναγόρα καί ὁ ὅσιος Γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, γράφει τά ἑξῆς ἀποκαλυπτικά ἐπι καλούμενος καί τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου: «Ὁμολογουμένως φοβοῦμαι πώς διά τό ἀτυχές Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἀλλά καί δι᾽ ἄλλας περιπτώσεις, ἐπαναλαμβάνεται τό Γραφικόν “οἱ ἱερεῖς ἠθέτησαν νόμον μου καί ἐβεβήλωσαν τά ἅγιά μου. Ἀναμέσον ἁγίου καί βεβήλου οὐ διέστειλαν”. Βλέπω δέ μέ τούς νοερούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς μου καί ἀκούω μέ τά ὦτα τῆς καρδίας μου -φοβερόν καί νά τό εἴπω!τόν ἄγγελον τῆς Ἀποκαλύψεως νά λέγη εἰς τόν πρῶτον τῆς Ὀρθοδοξίας: “Μνημόνευε πόθεν πέπτωκας καί μετανόησον… εἰ δέ μή ἔρχομαί σοι ταχύ καί κινήσω τήν λυχνίαν σου ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς, ἐάν μή μετανοήσης” (Ἀποκ. 2, 5). Ὁποία ἔκπτωσις! Ὁποία συμφορά».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ορθόδοξος Τύπος, α.φ. 2023, 23 Μαΐου 2014</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://katanixi.gr/foni-ex-oyranoy-i-synantisis-patriarchoy-kai-papa-kata-ton-osion-geronta-filotheon-zervakon/">https://katanixi.gr/foni-ex-oyranoy-i-synantisis-patriarchoy-kai-papa-kata-ton-osion-geronta-filotheon-zervakon/</a></div><a href="https://katanixi.gr/foni-ex-oyranoy-i-synantisis-patriarchoy-kai-papa-kata-ton-osion-geronta-filotheon-zervakon/"><span class="”fullpost”"></span></a>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-89809368205559669972024-03-14T17:00:00.001+02:002024-03-14T17:00:00.259+02:00Φώτης Κόντογλου: Προς ενωτικούς<div style="text-align: justify;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB_29ptQ6lZiuyeKqNHiDZ5p-cNgVwpoMrqwAxF6vYMyAY1FmIVwrRYVHPLK7L1WJ4Vdc9ejTn_luYtG-KdzpzdnsA7DyfeD8aPWVRxQ20giR-r5MtLDPOgPqECwdt-2tZpmvRiy-O3iqed80lm8qgM5uHhzCjO-TU8LpzOo7Xsv2zvNjGDsVdiyEyqP8/s925/Fotis-Kontoglou-1.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="615" data-original-width="925" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB_29ptQ6lZiuyeKqNHiDZ5p-cNgVwpoMrqwAxF6vYMyAY1FmIVwrRYVHPLK7L1WJ4Vdc9ejTn_luYtG-KdzpzdnsA7DyfeD8aPWVRxQ20giR-r5MtLDPOgPqECwdt-2tZpmvRiy-O3iqed80lm8qgM5uHhzCjO-TU8LpzOo7Xsv2zvNjGDsVdiyEyqP8/s320/Fotis-Kontoglou-1.png" width="320" /></a></div>Σπαράξατε τους αθώους και αγίους ομολογητάς, αφού εγίνατε λύκοι σεις οι ίδιοι οι ποιμένες..”</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ἡ ἐπιθυμία τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος καὶ τῶν σὺν ὑμῖν ὅπως ὑποταχθῇ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τὸν Πάπαν, καὶ ἡ ἐκ μέρους σας ἀνεξήγητος σπουδὴ πρὸς τοῦτο, ἐπλήρωσε τὰς καρδίας μας ἀφάτου θλίψεως, καὶ ἀθυμία κατέλαβεν ἡμᾶς, κατὰ τὸν προφητάνακτα, ἀπὸ ἁμαρτωλῶν, τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ. Τὰ ὦτα μας συρίζουν ἀκόμη ἀπὸ τὸ φρικτὸν τοῦτο ἄκουσμα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ἡ Ὀρθόδοξος ποίμνη ἐδιχάσθη, καὶ σεῖς φέρετε τὸ κρίμα. Καὶ οἱ μέν, σᾶς ἠκολούθησαν εἰς τὴν εὐρύχωρον ὁδόν, τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ἀπώλειαν, οἱ δὲ παρέμειναν ἑδραῖοι καὶ ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν τῶν πατέρων των, ἀποστρέφοντες τὸ πρόσωπον καὶ ἀπὸ μόνην τὴν σκέψιν, ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐνηγκαλίσθη καὶ ἠσπάσθη τὸν γυναικοπρόσωπον Πάπαν, καὶ ἐμολύνθη ἀπὸ τὸ βδέλυγμα τοῦτο τῆς ἀσεβείας.<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ἐκεῖνοι, οἵτινες σᾶς ἠκολούθησαν, ἦσαν ἐκ τῶν προτέρων προδικασμένοι ὅτι θὰ σᾶς ἠκολούθουν, ὅντες ὑλόφρονες, ματαιόδοξοι, ἄπιστοι, ἀλαζόνες, ξενόδουλοι, κόλακες καὶ κολακευόμενοι. Λοιπόν, ἔσπευσαν νὰ συναχθῶσι μὲ τὸν «κόσμον», τὸν ἁμαρτωλὸν κόσμον τῆς ἐπιγείου ἀνέσεως, τῆς ἄνευ ταλαιπωριῶν καὶ ἀγῶνος ζωῆς, πιστεύοντες μόνον εἰς «τὴν ὦδε μένουσαν πόλιν, μὴ ἐπιζητοῦντες δὲ τὴν μέλλουσαν», ὡς ἀνύπαρκτον καὶ μὴ πιστευτὴν εἰς αὐτούς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Οἱ δὲ ἄλλοι, οἱ πιστοί, ἔμειναν εἰς τὴν χῶραν τῆς πενίας, τῶν στερήσεων, τῶν πειρασμῶν, τῶν διωγμῶν, βέβαιοι ὄντες ὅτι ἐν μέσῳ αὐτῶν παρίσταται ὁ Κύριος, ὁ εἰπὼν ὅτι ἡ Ἐκκλησία Του θὰ εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὸ μαρτύριον, τὴν περιφρόνησιν, τὴν πτωχείαν, τὸν ἐμπαιγμόν, τὰ ὁποῖα θὰ εἶναι ἡ ἀντιμισθία τῆς σθεναρᾶς ὁμολογίας τῶν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον. Εἰς τὰ ὦτα των ἠχοῦν ἡμέρας καὶ νυκτὸς οἱ παρήγοροι λόγοι τοῦ Χριστοῦ· «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν». Ὁ διωγμός, ἡ κακοπάθησις καὶ ὁ θάνατος εἶναι ὁ μακάριος κλῆρος τῶν γνησίων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Τὸ πανάγιον στόμα Του εἶπεν ἐπίσης· «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται καὶ οἱ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν». Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχουν βιασταὶ καὶ ἀγωνισταὶ εἰς τὴν παράταξιν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νὰ συνθηκολογήσουν μὲ τὸ ψεῦδος, διὰ νὰ ζήσουν ἐν ἡσυχίᾳ καὶ ἀπολαύσει τῶν ἐγκόσμιων ἀγαθῶν;</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Καὶ σεῖς, οἱ ποιμένες τοῦ λαοῦ, τί εἴδους ποιμένες εἶσθε; Τὰ πρόβατα, τὰ ὁποῖα σᾶς ἐνεπιστεύθη ὁ Κύριος, ἰδού, τὰ παραδίδετε εἰς τοὺς λύκους. Συναυλίζεσθε μὲ τοὺς ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου τοῦ ματαίου, τοῦ παρερχομένου, διότι ἐζηλώσατε τὴν δόξαν αὐτῶν καὶ οὐχὶ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. Ὑπετάξατε τὴν πίστιν εἰς τους ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους τῶν κοσμικῶν ἐπιθυμιῶν, οἵτινες ἔχουν ὡς ὁδηγόν των τὸν σατανᾶν. Παρεδόθητε καὶ παραδώσατε τὰ πρόβατα εἰς τὸν ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου, εἰς τὸν κατέχοντα τὴν ὑλικὴν ἰσχύν, τὸν χρυσόν, τὰς ἐφευρέσεις καὶ τὰς μηχανάς, αἱ ὁποῖαι καταπλήττουν τὰ πλήθη, ὡς θαύματα τοῦ Ἀντιχρίστου. Παρεδόθητε καὶ παρεδωσατε τὰ πρόβατα εἰς τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν, «τὴν κενὴν ἀπάτην», τὴν διδασκομένην εἰς τὰς χώρας τῆς ἀθεῖας καὶ τῆς ἀπογνώσεως, ὅπου μήτε ὀσμὴ ὑπάρχει τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ τῆς ἀληθοῦς γνώσεως, τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">* * *</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">«Ἀκούσατε ταῦτα, οἱ ἱερεῖς, καὶ προσέχετε, ἐνωτίζεσθε, διότι πρὸς ὑμᾶς ἐστὶ τὸ κρίμα» (Ὠσηέ, Ε´, 1). </div><div style="text-align: justify;">«Οὐαὶ αὐτοῖς, ἐνύσταξαν οἱ ποιμένες» (Ναοὺμ Γ´, 18).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Καὶ ταῦτα, διότι δὲν εἶσθε οἱ ποιμένες οἱ καλοί, οἱ θυσιάζοντες τὴν ζωήν των ὑπὲρ τῶν προβάτων καὶ ὁδηγοῦντες αὐτὰ εἰς τοὺς εὐώδεις λειμῶνας τῆς ἀθανάτου ζωῆς. Σεῖς εἶσθε «οἱ μισθωτοὶ ποιμένες», καὶ κατὰ τὸ πανάγιον στόμα τοῦ Κυρίου «ὁ μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἐστὶ ποιμήν» (Ἰω. Ι´, 12). Εἶσθε μισθωτοὶ τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου, διὰ τὴν δόξαν καὶ διὰ τὸν πλοῦτον τῶν ὁποίων ἐργάζεσθε.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Καὶ ἅπαξ εἶσθε δοῦλοι τοιούτων κυρίων, εἶσθε ὡπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας, μὲ τὰ ὁποῖα ἀπειλεῖτε τὰ πιστὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ τὰ ἀναγκάσετε νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ἀλλά, αὐτὰ τὰ μακάρια πρόβατα ἀπεκδέχονται τὸ μαρτύριον ὡς λύτρωσιν καὶ ὡς ἀψευδὲς σημεῖον, ὅτι θὰ λάβουν τὸν ἀμάραντον στέφανον ἀπὸ τὸν ἀγωνοθέτην Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ναί! Εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ μαρτυρήσωμεν μετὰ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τὴν ὁποίαν κρατῶμεν ὡς τὸν μέγαν θησαυρόν. Μακαρίζομεν ἑαυτούς, διότι θὰ διωχθῶμεν καὶ θ᾿ ἀποθάνωμεν ὑπὲρ πίστεως καὶ ἀληθείας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ἀκονίσατε τὴν μάχαιραν τῆς αἰσχύνης. Ἀποστείλατε τὰ ὄργανα τῆς βίας, τὰ ὁποῖα σᾶς δορυφοροῦν, καὶ μὲ τὰ ὁποῖα εἶναι πάντοτε πάνοπλος ἡ ἀποστασία. Ἤδη ἐνεφανίσθη τὸ αἱματωμένον φάσγανον τῆς βίας, διὰ νὰ ἐνσπείρῃ τὸν τρόμον εἰς τὰς ἁγίας καρδίας τῶν γερόντων, τῶν ἀσκητῶν καὶ ἐρημιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ἐν δοκιμασίαις, ἐν στερήσει, ἐν ἀπαρνήσει τοῦ σαρκίου των, διὰ νὰ εὐαρεστήσουν τὸν Κύριον. Τὸ φρικτὸν πρόσωπον τῆς βίας ἐμφανίζεται, ὡς τὸ τῆς μυθικῆς κεφαλῆς τῆς Μεδούσης, εἰς τὸν ἡγιασμένον Κῆπον τῆς Παναγίας. Καὶ ὄπισθεν αὐτοῦ τοῦ φοβήτρου εὑρίσκεσθε σεῖς, «οἱ ποιμένες οἱ μισθωτοί», οἱ τρίδουλοι τῶν ἀρχόντων τοῦ σκοτεινοῦ κόσμου τοῦ χρήματος, τῆς ἀθεῖας, τοῦ ἐκφυλισμοῦ καὶ πάσης ἀκολασίας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σπαράξατε τοὺς ἀθώους καὶ ἁγίους ὁμολογητάς, ἀφοῦ ἐγίνατε λύκοι σεῖς οἱ ἴδιοι οἱ ποιμένες. Κατασπαράξατε τὴν ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν μέσα εἰς τὸ Κολοσσαῖον, εἰς τὸ ὁποῖον παρίστανται οἱ Καίσαρες τῆς σημερινῆς κακούργου ἀθεῖας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ἀλλὰ εἶναι καιρὸς πλέον, ν᾿ ἀποβάλετε τὴν δορὰν τοῦ προβάτου, καθ᾿ ὅσον αὕτη οὐδένα ἀπατᾶ πλέον. </div><div style="text-align: justify;">Ὃ ποιεῖτε, ποιεῖτε τάχιον!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Φώτιος Κόντογλου</div><br /><span class="”fullpost”"></span>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-54188884371074767682024-03-13T19:38:00.007+02:002024-03-13T19:40:45.911+02:00ΕΙΝΑΙ Η ΥΒΡΙΣ ΤΕΧΝΗ; του Παντελή Σαββίδη<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqjGHLk4mbaDzb5Y5ejVNENJUAmJPckkMgk22cNs44nfJ0StIjUHpx1eG0_69UvdRR2-cg2Ei5OWrnvSbrn7VCGY2NG6_coGT5N0DlfdgXicG4DYqLqdFICuT_ZoJnxEva3QrTLo43NvF5PR2rIhLn2LIGxhRziCZ-C1El3ogwq4kVi48fRfzB82cl9lg/s1154/432277590_7276544095797847_7893895984905971254_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1154" data-original-width="843" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqjGHLk4mbaDzb5Y5ejVNENJUAmJPckkMgk22cNs44nfJ0StIjUHpx1eG0_69UvdRR2-cg2Ei5OWrnvSbrn7VCGY2NG6_coGT5N0DlfdgXicG4DYqLqdFICuT_ZoJnxEva3QrTLo43NvF5PR2rIhLn2LIGxhRziCZ-C1El3ogwq4kVi48fRfzB82cl9lg/s320/432277590_7276544095797847_7893895984905971254_n.jpg" width="234" /></a></div>1.-Με το δικαίωμα που δίνει και σε εμένα ο δικαιωματισμός μπορώ να πω πως η αφίσα του Φεστιβάλ Ντοκυμαντερ, που αποτελεί αντικείμενο διαμάχης, είναι αηδιαστική. Όχι γιατί προσβάλει το θρησκευτικό συναίσθημα αλλά διότι, καθώς την βλέπω, μου προκαλεί αποστροφή και δεν με ελκύει να δω και να μάθω πως κακοποιούνται και πως υποφέρουν οι γυναίκες σε χώρους πέραν της καθημερινής μου εμβέλειας. Και θέλω να μάθω. Διότι θέλω να βρίσκομαι κοντά στις γυναίκες αυτές. Υποτίθεται πως αυτός ήταν ο στόχος της αφίσας, αν κατάλαβα καλά από την απάντηση της διευθύντριας του Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.</div><div style="text-align: justify;">2.-Συμφωνώ με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ότι υπάρχει μια τάση, συνήθως ατάλαντων "καλλιτεχνών", να τραβήξουν το ενδιαφέρον προκαλώντας το θρησκευτικό συναίσθημα συμπολιτών τους. Στατιστικά είναι επιτυχημένη μέθοδος. Όποτε συνέβη οι "καλλιτέχνες" έγιναν γνωστοί και τα έργα τους απέβησαν κερδοφόρα. Γιατί να μην συνεχίζεται το φαινόμενο. </div><div style="text-align: justify;">3.-Συνήθως οι ίδιοι άνθρωποι που υπερασπίζονται αυτόν τον τρόπο έκφρασης κατά της χριστιανικής θρησκείας είναι λάβροι εναντίον κάποιου που θα προσβάλλει τα μουσουλμανικά, για παράδειγμα, ιερά. Γιατί; Ο δικαιωματισμός είναι επιλεκτικός;<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;">4.-Η προσβολή των Ιερών- όχι, μόνο, των θρησκευτικών αλλά και των θρησκευτικών, αποτελούσε ύψιστη Ύβρη από την αρχαία εποχή. Και η τιμωρία ήταν αμείλικτη. Για την βεβήλωση των Ιερών τους πολέμησαν οι Αθηναίοι τους Πέρσες. Ο σεβασμός στα Ιερά υπάρχει από τότε που εμφανίσθηκε ο άνθρωπος. Είναι τα σύμβολα μιας κοινωνίας που την κρατούν δεμένη. Η προσβολή τους αποτελεί προσβολή αυτής της κοινότητας ανθρώπων. Ο σεβασμός τους, εκτός των άλλων είναι μια κοινωνική σύμβαση συνύπαρξης. Αν οι διαφορετικές οντότητες που συνυπάρχουν σε μια κοινωνία αρχίσουν να προσβάλλουν η μια την άλλη που θα καταλήξει η κοινωνία αυτή;</div><div style="text-align: justify;">5.-Ο σεβασμός του άλλου (κυρίως της θρησκευτικής πίστης του) είναι και ένδειξη πολιτισμού. Υποτίθεται δημόσιες εκδηλώσεις, όπως το Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ τον πολιτισμό θέλουν να προάγουν. Μέσα από την αλληλοκατανόηση των ανθρώπων, την προβολή των προβλημάτων τους, την στέρηση της ελευθερίας συνανθρώπων τους, τα βιώματά τους, τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης, την απάντηση στα θεμελιώδη ερωτήματά του, τις δυνάμεις που θέλουν να τους σκλαβώσουν. Θα γνωρίζετε ποιον ορισμό έδωσε ο Φρόϊντ στον πολιτισμό: καταπίεση των ενστίκτων. Εν ονόματι του δικαιωματισμού να απελευθερώσουμε τα ένστικτα; Που θα φθάσουμε; </div><div style="text-align: justify;">6.-Ο νέος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης είναι τύχη αγαθή για την πόλη. Άνθρωπος ήπιος, καλλιεργημένος, με προχωρημένες ιδέες και ανοχές. Για να έφθασε στο σημείο να διαμαρτύρεται φανταστείτε πως προσέλαβε το γεγονός μια μεγάλη χριστιανική κοινότητα ανθρώπων που ένοιωσε ότι προσβάλλεται. Η προσβολή της δεν λαμβάνεται υπόψη από έναν πολιτισμικό φορέα; Η μεμονωμένη έκφραση δεν έχει όρια; Η κ. διευθύντρια επικαλείται στην απάντησή της τους νόμους και το σύνταγμα. Αυτά θεωρεί όριά της; Υπάρχει κάτι πιο καθεστωτικό από αυτό; Η τέχνη υπερβαίνει τα όρια της κρατικής ανοχής, όχι των ανθρώπινων αρχετύπων. Αλλά αν αμφισβητούσε την εξουσία δεν θα είχε την ασφάλεια να προκαλέσει κατηγορίες πολιτών για τις οποίες αδιαφορεί το μονοκομματικό κράτος. Συγχαρητήρια κ. διευθύντρια. </div><div style="text-align: justify;">7.-Η διευθύντρια του Φεστιβάλ επικαλείται το δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης, απαντώντας στον Μητροπολίτη. Αν η ελευθερία του ενός δεν σταματά στα όρια της ελευθερίας του άλλου μπορούμε να φανταστούμε που θα οδηγηθούμε; Εν ονόματι της ελευθερίας έκφρασης αντιλαμβάνεται η κυρία διευθύντρια τι αντικείμενο χλευασμού και ειρωνείας θα μπορούσε να αποτελέσει και η ίδια; </div><div style="text-align: justify;">8.-Ζούμε στον αστερισμό του δικαιωματισμού. Όχι όλων των δικαιωματισμών. Του δικαιωματισμού της υπογάστριας χώρας. Μπορεί αυτό να είναι το κύριο πρόβλημα της ανθρωπότητας την στιγμή που συνάνθρωποί μας σκοτώνονται καθημερινά, γυναίκες σφάζονται λόγω φυλής ή θρησκείας ή κοινωνικής κατηγορίας, άνθρωποι φυλακίζονται και βασανίζονται; Μπορεί όλα να εξαντλούνται στην διέγερση του γενετήσιου ενστίκτου;</div><div style="text-align: justify;">9.-Η κ. Διευθύντρια επικαλέστηκε εικόνες και έργα της Αναγέννησης για να δικαιολογήσει την επιλογή της και τις θέσεις της. Η σύγκριση αποτελεί Ύβρη. Ο καθένας μπορεί να πει ότι είναι ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Ραφαέλο, ο Μποντιτσέλι, ο Μέγας Ναπολέων ή ο Μέγας Αλέξανδρος. Εμείς πρέπει να το αποδεχθούμε;</div><div style="text-align: justify;">10.-Η πρώτιστη αρχή μου είναι η ελευθερία. Ακόμη και από την εργασία. Κάτι θα βρει ο άνθρωπος για να ζήσει. Αν δεν έχει την ελευθερία του, όμως, πεθαίνει καθημερινά. Χθες, μόλις είχα γράψει πως Ύβρις είναι η υπέρβαση του μέτρου. Όχι κυρία διευθύντρια των κρατικών ορίων τα οποία σέβεστε απολύτως για ευνόητους λόγους. Του αρχαιοελληνικού μέτρου που έχει να κάνει με τις αρχέγονες αξίες. Αυτές που κανένα καθεστώς δεν μπόρεσε να ξεριζώσει από την ψυχή των ανθρώπων. Ούτε εσείς θα το καταφέρετε. Εν ονόματι αυτών των αξιών σεβόμαστε όλους τους ανθρώπους. Με τις ιδιαιτερότητές τους. Και αυτούς που προκαλέσατε. </div><div style="text-align: justify;">Η αληθινή τέχνη αυτό το αρχέγονο βάθος αναζητά. Και είναι υψηλή γιατί το σέβεται.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://www.anixneuseis.gr/%CF%80-%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%8D%CE%B2%CF%81%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7/">https://www.anixneuseis.gr</a></div><a href="https://www.anixneuseis.gr/%CF%80-%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%8D%CE%B2%CF%81%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7/"><span class="”fullpost”"></span></a>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-11564280822335910842024-03-13T18:30:00.001+02:002024-03-13T18:30:00.244+02:00Η ταπεινή μελέτη της αγίας Γραφής, Αββάς Μάρκος <div class="separator"><div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img height="275" src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2024/03/i-tapeini-meleti-tis-agias-grafis.jpg" width="402" /></div></div><div style="text-align: justify;">Εκείνος που είναι ταπεινόφρων και έχει εργασία πνευματική, όταν διαβάζει τις άγιες Γραφές, όλα τα κατανοεί σε σχέση με τον εαυτό του και όχι με τον άλλον.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όσα λέγονται στη Γραφή, έχουν λεχθεί όχι μόνο για να τα εννοήσουμε, αλλά και για να τα κάνουμε. Μερικοί όμως νόμισαν ότι αυτά είναι απλά νοήματα και γι’ αυτό απέκτησαν βιβλία, κατανόησαν τα κείμενά τους, και χωρίς να κάνουν τίποτε από αυτά, φουσκώνουν πάρα πολύ για την απλή γνώση των νοημάτων και προβάλλουν τον εαυτό τους με λόγια και συζητήσεις. Έτσι αυτοί, χωρίς, όπως είπαμε, να αρχίσουν να τα πράττουν με φιλοπονία και χωρίς καθόλου να μυηθούν σε αυτό το έργο, επαινούνται πολύ από εκείνους που είναι άπειροι της κατά Θεόν φιλοσοφίας. Από τον Θεό όμως και από τους φιλόπονους και ευσεβείς ανθρώπους αποδοκιμάζονται πολύ, επειδή, με το να χρησιμοποιήσουν την εισαγωγική γνώση των Γραφών όχι ως αφορμή έργου αλλά για επίδειξη, στερήθηκαν τη γνώση που είναι αποτέλεσμα της ενέργειας του αγίου Πνεύματος. Αυτοί καυχιούνται γι’ αυτό που φαίνονται εξωτερικά και όχι για ό,τι είναι στην καρδιά, όπως λέει η Γραφή (Β’ Κορ. 5:12), η οποία και δίκαια τους κόβει την καύχηση λέγοντας: «Να στηρίζεσαι με όλη σου την καρδιά στον Κύριο και να μην υπερηφανεύεσαι για τη δική σου σοφία» (Παροιμ. 3:5).<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Να μην υπερηφανευτεί η καρδιά σου επειδή συνέλαβες κάποια νοήματα της Γραφής, μην τυχόν ο νους σου πέσει στα χέρια του πνεύματος της βλασφημίας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όταν διαβάζεις τις άγιες Γραφές, να κατανοείς τα μυστικά τους νοήματα. Γιατί, όπως λέει ο απόστολος, όσα γράφτηκαν σε αυτές, οπωσδήποτε έχουν γραφτεί για να μας διδάσκουν (Ρωμ. 15:4).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τα λόγια της Γραφής να τα διαβάζεις με τις πράξεις σου και να μην πολυλογείς γεμάτος υπερηφάνεια από την απλή κατανόησή τους. Γιατί εκείνος που άφησε την πράξη και στηρίζεται στη γυμνή γνώση, αντί για δίκοπο μαχαίρι (Εβρ. 4:12) κρατά καλαμένιο ραβδί, το οποίο σε καιρό πολέμου, όπως λέει η Γραφή, θα του τρυπήσει το χέρι και θα μπει σε αυτό (Δ’ Βασ. 18:21, Ησ. 36:6), βάζοντάς του το δηλητήριο της φύσης (*), πριν το κάνουν αυτό οι εχθροί.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Εκείνοι που με αφορμή τους αγώνες τους υπερηφανεύονται σε βάρος των αμελών, νομίζουν ότι δικαιώνονται από τα σωματικά τους έργα. Όσοι πάλι υπερηφανεύονται για την απλή – χωρίς έργα – γνώση τους και περιφρονούν αυτούς που έχουν άγνοια, είναι πολύ πιο ανόητοι από εκείνους.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αν δεν συνοδεύεται από τα ανάλογα έργα, η γνώση δεν είναι ακόμη βέβαιη, έστω και αν είναι αληθινή. Γιατί σε κάθε πράγμα το έργο αποτελεί τη βεβαίωση.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πολλές φορές, από την αμέλεια για την πράξη, σκοτίζεται και η γνώση. Γιατί όσα πράγματα αμελήσαμε εντελώς να τα κάνουμε έργα, αυτών και οι αντίστοιχες ενθυμήσεις σιγά σιγά θα φύγουν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σοφία είναι όχι μόνο το να γνωρίζουμε την αλήθεια με φυσικό τρόπο, αλλά και το να υπομένουμε την κακία αυτών που μας αδικούν, σαν να είναι δική μας. Γιατί όσοι έμειναν στο πρώτο είδος σοφίας, κυριεύτηκαν από υπερηφάνεια, ενώ όσοι έφτασαν στο δεύτερο απέκτησαν ταπεινοφροσύνη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">(*) Με την έκφραση αυτή ίσως εννοεί την υπερηφάνεια που ανέφερε προηγουμένως, η οποία δηλητηριάζει την ανθρώπινη φύση.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Δ’, Υπόθεση ΙΣΤ’ (16), σελ. 182. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2010.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://www.koinoniaorthodoxias.org/pateriko-anthologio/i-tapeini-meleti-tis-agias-grafis/">https://www.koinoniaorthodoxias.org/pateriko-anthologio/i-tapeini-meleti-tis-agias-grafis/</a></div>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-70118648100253761922024-03-13T18:00:00.001+02:002024-03-13T18:00:00.134+02:00Για την εγκράτεια της κοιλιάς, Από τη Φιλοκαλία <div class="separator"><div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img height="248" src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2024/02/gia-tin-egrateia-tis-koilias.png" width="362" /></div></div><div style="text-align: justify;">Θα κάνω λόγο για την εγκράτεια στα φαγητά, η οποία είναι αντίθετη της γαστριμαργίας, και για τον τρόπο των νηστειών και την ποσότητα των φαγητών. Και αυτά, όχι από τον εαυτό μου, αλλά καθώς παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Εκείνοι λοιπόν, δεν έχουν παραδώσει ένα κανόνα νηστείας, ούτε ένα τρόπο της διατροφής, ούτε το ίδιο μέτρο, γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια δύναμη, είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθένειας, είτε καλύτερης συνήθειας του σώματος. Έχουν όμως παραδώσει σε όλους ένα σκοπό, να αποφεύγουμε την αφθονία και να αποστρεφόμαστε τον χορτασμό της κοιλιάς.<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Έχουν δει στην πράξη ότι είναι ωφελιμότερο και βοηθά στην καθαρότητα το να τρώει κανείς μία φορά την ημέρα από το να τρώει κάθε τρεις ή τέσσερις ή εφτά ημέρες. Γιατί λένε, εκείνος που επεκτείνεται υπέρμετρα στη νηστεία, υπέρμετρα κατόπιν τρώει. Και από αυτό, άλλοτε εξαιτίας της υπερβολής της αποχής από την τροφή ατονεί το σώμα και γίνεται πιο απρόθυμο για τις πνευματικές εργασίες, και άλλοτε όταν γεμίσει από το βάρος των τροφών προκαλεί αμέλεια και εξασθένηση της ψυχής.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και πάλι οι άγιοι Πατέρες δοκίμασαν και είδαν ότι δεν είναι για όλους κατάλληλη η διατροφή με χόρτα, ούτε με όσπρια, ούτε όλοι μπορούν να τρέφονται μόνο με ξερό ψωμί. Και άλλος, καθώς είπαν, ενώ τρώει δύο λίτρες ψωμί, πεινά ακόμη, ενώ άλλος τρώει μία λίτρα ή έξι ουγγιές και χορταίνει.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2023/10/deco_tiny_04.png" /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σε όλους λοιπόν, όπως είπα, ένα κανόνα εγκράτειας έχουν παραδώσει, το να μην ξεγελιούνται με τον χορτασμό της κοιλιάς (Παροιμ. 24:15), ούτε να παρασύρονται από την ηδονή του λάρυγγα. Γιατί δεν είναι μόνο η διαφορά της ποιότητας των τροφών, αλλά και η ποσότητα που ανάβει τα πυρωμένα βέλη της πορνείας. Γιατί με οποιαδήποτε τροφή όταν γεμίσει η κοιλιά, γεννά το σπόρο της διαφθοράς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και πάλι δεν είναι μόνο η κραιπάλη του κρασιού που φέρνει μέθη στη διάνοια, αλλά και η αφθονία του νερού και κάθε τροφής η υπερβολική χρήση, τη ζαλίζει και φέρνει νύστα σ’ αυτήν. Αιτία της καταστροφής των Σοδομιτών δεν ήταν η κραιπάλη του κρασιού και των διαφόρων φαγητών, αλλά η αφθονία του άρτου, κατά τον προφήτη (Ιεζ. 16:49).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2023/10/deco_tiny_04.png" /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η ασθένεια του σώματος δεν είναι αντίθετη με την καθαρότητα της καρδιάς, όταν δώσουμε στο σώμα εκείνα που απαιτεί η ασθένεια, όχι ό,τι θέλει η ηδονή. Τις τροφές τις χρησιμοποιούμε τόσο ώστε να ζήσουμε, όχι για να σκλαβωθούμε στις ορμές της επιθυμίας. Η μετρημένη και μέσα σε λογικά όρια τροφή βοηθά στην υγεία του σώματος, δεν αφαιρεί την αγιότητα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ακριβής κανόνας εγκράτειας, όπως παρέδωσαν οι Πατέρες, είναι να σταματούμε να τρώμε πριν χορτάσουμε. Και ο Απόστολος που είπε: «Μη φροντίζετε για την σάρκα, πώς να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες της» (Ρωμ. 13:14), δεν εμπόδισε την αναγκαία κυβέρνηση της ζωής, αλλά απαγόρευσε την φιλήδονη φροντίδα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Από το βιβλίο: ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ, Τόμος Α’. Εκδόσεις “Το περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2002. Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος, Προς τον επίσκοπο Κάστορα περί των οχτώ λογισμών της κακίας, σελ. 91.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://www.koinoniaorthodoxias.org/pateriko-anthologio/gia-tin-egrateia-tis-koilias/">https://www.koinoniaorthodoxias.org/pateriko-anthologio/gia-tin-egrateia-tis-koilias/</a></div>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-39766186808293935072024-03-12T17:30:00.001+02:002024-03-12T17:30:00.142+02:00 Ἀναμνήσεις μου ἀπὸ τὸν Παπαδιαμάντη καὶ Μωραϊτίδην<div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiudjH0RMqOhi6iZr7cmrhqMbypZ2Luq6pmYWJZ6nzeP20OCrl1lkxyXbBMkafsuMBDVHhPUiTxR4CXuEMkMahB3xaFjpRSQY1ooOJn5xsvznogm_3r_v04lkDk-3y3duZsHkreqjma2gLpfvaNmKoO-bygNJ6y3Cr-aMrQgUmtKvkcEivWyIjsYEXzAqSs/s1900/%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CF%89%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%82-%CE%B6%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%82.jpg" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiudjH0RMqOhi6iZr7cmrhqMbypZ2Luq6pmYWJZ6nzeP20OCrl1lkxyXbBMkafsuMBDVHhPUiTxR4CXuEMkMahB3xaFjpRSQY1ooOJn5xsvznogm_3r_v04lkDk-3y3duZsHkreqjma2gLpfvaNmKoO-bygNJ6y3Cr-aMrQgUmtKvkcEivWyIjsYEXzAqSs/w363-h272/%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CF%89%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%82-%CE%B6%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%82.jpg" width="363" /></a></div><div style="text-align: justify;"><i>Γράφει ὁ Ὅσιος Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος γιὰ τὶς ἀγρυπνίες στὸν Ἅγιο Ἐλισσαῖο καὶ γιὰ τὸν Ἅγιο Νικόλαο τὸν παπα‐Πλανᾶ:</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">«Κατὰ τὸ ἔτος 1905 ‐ 1907 ὑπηρετῶν εἰς τὰς τάξεις τοῦ στρατοῦ, ἐφοίτων εἰς τὴν Βυζαντινὴν Μουσικὴν Σχολὴν «Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνος… Ὁ συμπατριώτης μου Ἰωάννης Ἀλεξάκης… ἡμέραν τινα λέγει μοι: «Νὰ ἔλθῃς εἰς τὸν μικρὸν ναὸν τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου, εἰς τὸν ὁποῖον γίνονται κατανυκτικαὶ ἀγρυπνίαι καὶ ψάλλουν βυζαντινὰ οἱ Παπαδιαμάντης, Μωραϊτίδης, Τσώκλης καὶ ἄλλοι. Θὰ ὠφεληθῆς καὶ θὰ μάθης πολλὰ ἀναγκαῖα, χρήσιμα καὶ ὠφέλιμα διὰ τὴν ἱερὰν ὑμνωδίαν.»</div><div style="text-align: justify;">Μετέβην εἰς μίαν ἀγρυπνίαν καὶ τόσον πολὺ ηὐχαριστήθην καὶ κατενύγην, ὥστε συχνάκις καθ ̓ ὅλην τὴν ἑβδομάδα εἶχον εἰς τὸν νοῦν μου, πότε θὰ ἔλθη ἡ εὐλογημένη ὥρα νὰ ὑπάγω εἰς τὴν ἀγρυπνίαν∙ καὶ ὅτε ἤρχετο ἡ ὥρα, ἔτρεχον μὲ χαράν, ὥσπερ τρέχει ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγάς, διὰ νὰ πίω ἐκ τοῦ ὕδατος τοῦ ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον καὶ ποτίσω, δροσίσω καὶ εὐφράνω τὴν... διψῶσαν μου ψυχήν.<span><a name='more'></a></span> Καὶ πράγματι ᾐσθανόμην δρόσον, εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίασιν πνευματικὴν καὶ μοῖ ἐφαινοντο εἰς τὸν λάρυγγά μου γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, οἱ ὕμνοι, αἱ δοξολογίαι, τὰ στιχηρά, τὰ ἰδιόμελα, οἱ κανόνες, τὰ κατανυκτικὰ τροπάρια, τὰ ὁποῖα ἔψαλλον οἱ ἀείμνηστοι καθηγηταὶ ἐξάδελφοι Ἀλέξανδροι Παπαδιαμάντης καὶ Μωραϊτίδης, ὄχι μὲ φωνὰς θυμελικὰς καὶ βοὰς ἀτάκτους καὶ ἀναρμόστους, ἀλλά, ὡς λέγει ὁ Δαβίδ, μὲ σύνεσιν, μὲ συναίσθησιν, μὲ φόβον καὶ τρόμον: «ψάλατε συνετῶς, ψάλατε τῷ Κυρίῳ ἐν φὸβῳ καὶ τρόμῳ».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ὅταν ἔψαλλον οἱ δύο Ἀλέξανδροι Παπαδιαμάντης καὶ Μωραϊτίδης, ὁ εἷς δεξιὰ καὶ ὁ ἄλλος ἀριστερά, ἔψαλλον μὲ τόσην προσοχήν, ταπείνωσιν, κατάνυξιν καὶ συντριβὴν καρδίας, ποὺ ἐνόμιζες ὅτι προσηύχοντο, ὅτι ἵσταντο ἐνώπιον τοῦ ἀοράτως παρισταμένου καὶ πανταχοῦ παρόντος Παντοδυνάμου καὶ Παντοκράτορος Θεοῦ καὶ χωρὶς νὰ θέλῃ τις ἠλαύνετο ὁ νοῦς τοῦ ὥσπερ ὑπὸ μαγνήτου, ἐπρόσεχε, ᾐσθάνετο τὰ δρώμενα καὶ ἐνόμιζεν ὅτί εὐρίσκετο εἰς τὸν </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ὁὐρανόν, ὡς ψάλλει ὁ ἱερὸς ὑμνωδός…</div><div style="text-align: justify;">Εἰς τὰς ἀγρυπνίας ἐγνώρισα καὶ δύο ἱἐρεῖς τὸν παπα Ἀντώνιον, ἐφημέριον τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων, καὶ τὸν παπα ‐ Νικόλαον Πλάνᾶ, ἐφημέριον τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγ. Ἰωάννου Κυνηγοῦ∙ καὶ οἱ δύο ἀκούραστοι, πρόθυμοι εἰς τὰς ἀγρυπνίας, καλόκαρδοι. Ἐξαιρέτως δὲ ὁ περὶ οὗ ὁ λόγος παπα‐ Νικόλας Πλανᾶς ἦτο ἁπλοῦς, ἄκακος, πρᾶος, ἀκέραιος, ἀπόνηρος, ἀόργητος, ἀμνησίκακος, πάντοτε ἱλαρός, χαροποιός, γελαστός.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ἔἰς τὸν παπα‐ Νικόλαον, ἐπειδὴ ἦτο ταπεινός, ἐπέβλεψεν ἐπ ̓ αὐτὸν ὁ Κύριος, ὡς λέγει ὁ σοφὸς παροιμιαστής: «ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, λέγει Κύριος, εἰμὴ ἐπὶ τὸν πρᾶον καὶ ταπεινὸν τῇ καρδὶᾳ καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους∙» καὶ πάλιν: « ἐν καρδίαις πραέων ἀναπαύσεται πνεῦμα Κυρίου»∙ καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰ. Χριστὸς ἐν Εὐαγγελίοις μακαρίζει αὐτούς: «Μακάριοι οἱ πραεῖς ὅτί αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">«Μέχρι σήμερον ποὺ ἔχουν παρέλθη 45 ἔτη, ὁσάκις ἀναπολήσω εἰς τὴν μνήμην μου τὸν Παπαδιαμάντη καὶ τὸν Μωραϊτίδην καὶ τὰς κατανυκτικὰς ἐκείνας ἀγρὺπνίας καὶ ἱερὰς μυσταγωγίας, τὰς ὁποίας ἐτέλουν ὁἱ ἀείμνηστοι π. Ἀντώνιος καὶ ὁ ἁπλοῦς καὶ ἀκέραιος καὶ ταπεινὸς τῇ κὰρδίᾳ παπα- Νικόλαος ὁ Πλανᾶς, μοῖ φαίνεται ὡσὰν νὰ ἀκούω τὴν ἱἐρὰν ἐκείνην ὑμνωδίαν, ἡ ὁποία ὡμοίαζε ὡσὰν ὑμνωδία ἀγγελικὴ καὶ προσευχὴ κατανυκτική. Δὲν θὰ λησμονήσω τὴν εὐλάβειαν καὶ προσοχὴν μὲ τὴν ὁποίαν ἔψαλλον οἱ ἀείμνηστοι διδάσκαλοι Μωραϊτίδης καὶ Παπαδιαμάντης, μὲ τὴν σιγανὴν καὶ ταπεινὴν φωνήν των. Ἐφαίνοντο ὄχι ὅτι ἔψαλλον, ἀλλ’ ὅτι προσηύχοντο καὶ συνωμίλουν μὲ τὸν Θέόν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ὁ δὲ Παπαδιαμάντης, ὅταν ἔψαλλε τὰ τροπάρια τῆς Δευτέρας Παρουσίας: «Ὅταν μέλλεις ἔρχεσθαι κρίσιν δικαίαν ποιῆσαι, Κριτὰ δικαιότατε… Ὅταν τίθωνται θρόνοι καὶ ἀνοίγωνται βίβλοι, καὶ Θεὸς εἰς κρίσιν καθέζηται… Ἐννοῶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ τὴν ὧραν, ὅταν μέλλομεν πάντες, γυμνοὶ καὶ ὡς κατάκριτοι τῷ ἀδεκάστῳ Κριτῇ παρίστασθαι…» τὰ ἔψαλλε μὲ τοιαύτην συναίσθησιν καὶ φόβον, ὥστε ἐφαίνετο ὡσὰν νὰ ἵστατο ἔμπροσθεν τοῦ φοβεροῦ Κριτηρίου. Ὅταν δὲ ἔψαλλε τὰ τοῦ Παραδείσου τροπάρια, ἐφαίνετο ὡσὰν νὰ ἐξίστατο καὶ ἡρπάζετο ὡς εἰς Παράδεισον. Ὡσαύτως, ὅταν ἔψαλλε τὰ Ἀναστάσιμα τροπάρια καὶ κανόνας, ἐφαίνετο ὡς χαίρων καὶ ἀλλόμενος, καθὼς ὁ Θεοπάτωρ Δαυΐδ «πρὸ τῆς σκιώδου Κιβωτοῦ ἥλατο σκιρτῶν».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">«Ἐπειδὴ δὲ ἔψαλλον (ὁ Παπαδιαμάντης καὶ ὁ Μωραϊτίδης) μετὰ συνέσεως καὶ εὐλαβείας, δὲν ἐπέτρεπον εἰς ψάλτας ποὺ ἤρχοντο διὰ νὰ ψάλωσι εἰς τὰς ἀγρυπνίας, ἐὰν καὶ ἐκεῖνοι δὲν ἔψαλλον συνετῶς καὶ μετεχειρίζοντο ὄχι τὰς φυσικάς των φωνάς, ἀλλὰ θυμελικάς, προσποιητὰς καὶ ἀτάκτους φωνάς. Ὁ δὲ Παπαδιαμάντης, ὅστις ἦτο καὶ εὐέξαπτος, τοὺς ἐδίωκε. Φύγετε, τοὺς ἔλεγε, ἐδῶ εἶναι τόπος προσευχῆς. Πηγαίνετε νὰ τραγουδήσετε εἰς τὰ θέατρα. Πολλάκις καὶ ἐμὲ ὅστις ἤμην βοηθός του καὶ μαθητής, ὅταν ἔκανα καμμίαν παραφωνίαν ἢ παρατονίαν, μὲ ἐδίωκεν. Φύγε, μοῖ ἔλεγε, παῦσε, κλεῖσε τὸ στόμα σου, ἀπρόσεκτε. Ἐγὼ παρεμέριζα, ἀλλὰ γρήγορα τοῦ περνοῦσε ὁ θυμὸς καὶ πάλιν μὲ ἐκάλει. Κώστα, ἔλα νὰ ψάλης. Ἐγὼ ἐπειδὴ εἶχον ζῆλον νὰ μάθω, ἀμέσως ἔτρεχον καὶ ἔψαλλον.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ἦτο δὲ τόσο ταπεινός, ὥστε πολλάκις μετὰ τὸ τέλος τῆς ἀγρύπνίας ἔμπροσθεν πολλῶν μοῖ ἐζήτει σύγχώρησιν. Κώστα, μοῖ ἔλεγεν (τοῦτο ἦτο τὸ κοσμικὸν μου ὄνομα), νὰ μὲ συγχωρέσης, διότι σὲ ἐλύπησα. Καὶ ἐγὼ τῷ ἔλεγον: – Ἐγὼ πταίω, διδάσκαλε, διότι εἶμαι ἀπρόσεκτος. Σὲ εὐχαριστῶ δέ, διότι μὲ τὰς παρατηρήσεις ποὺ μὸῦ κάμνεις γίνομαι προσεκτικώτερος καὶ μὲ τὰς ἐπιπλήξεις μὲ διδάσκεις τὴν ὑπομονὴν τῆς ὁποίας ἔχω ἀνάγκην.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ὀμολογῶ, ὅτι ἀπὸ τὴν τάξιν ἐκείνην ἡ ὁποία παρετηρεῖτο εἰς τὸ ἐκκλησάκι ἐκεῖνο τοῦ προφήτου Ἐλισσαίου ἔλαβον μεγάλην ὠφέλειαν».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://agiazoni.gr/%e1%bc%80%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%bd%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%e1%bc%80%cf%80%e1%bd%b8-%cf%84%e1%bd%b8%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%ac%ce%bd%cf%84/">agiazoni</a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/03/blog-post.html">Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό: Ἀναμνήσεις μου ἀπὸ τὸν Παπαδιαμάντη καὶ Μωραϊτίδην (orthodoxia-ellhnismos.gr)</a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/03/blog-post_85.html">https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/03/blog-post_85.html</a></div><a href="https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/03/blog-post_85.html"><span class="”fullpost”"></span></a>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-74892285222508403892024-03-12T17:00:00.001+02:002024-03-12T17:00:00.241+02:00Να οπλιζόμαστε με τον σταυρό<div class="separator"><div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img height="262" src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2024/03/na-oplizomaste-me-ton-stayro.jpeg" width="383" /></div></div><div style="text-align: justify;"><b>Ιερομόναχος Ιουστίνος </b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η ισχύς του σταυρού του Κυρίου είναι καταλυτική των εχθρών. Να ανδριζόμαστε και να τους κατανικούμε κάτω από τον ίσκιο του και την ασπίδα του. Ο Σταυρός – ναι! – είναι η ασπίδα και ο θώρακάς μας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ας αναφέρουμε εδώ λίγα για την αποτελεσματικότητά του:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Συμβουλεύει ο «μέγας γέρων» όσιος Βαρσανούφιος να τον παίρνουμε σύμμαχο και όπλο ακαταμάχητο: «Πάρε τη ράβδο του σταυρού, με την οποία τρέπεις σε φυγή τους λύκους, δηλαδή τους δαίμονες» (Βίβλος Βαρσανουφίου και Ιωάννου, Απόκρισις 45).</div><span><a name='more'></a></span><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">«Πρέπει λοιπόν με σύνεση πνευματική ν’ αντεπεξέρχεσαι στον πόλεμο [του σατανά] δια όλων των [στρατηγικών] μεθόδων, και ν’ αποκρούεις τα τεχνάσματά του δια της σταυροφόρου δυνάμεως» συμπληρώνει ο αββάς Εφραίμ ο Σύρος (Ευεργετινός Γ’, 28.4).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η Ειρήνη Χρυσοβαλάντου (28 Ιουλίου) παρά λίγο ν’ ανυψωθεί σε βυζαντινή αυτοκράτειρα – ευτυχώς που δεν βασίλευσε, γιατί δεν θ’ αναδεικνυόταν προφανώς μεγάλη διαχρονικά οσία. Στα πρώτα χρόνια της μοναστικής της ζωής, που στίζεται από πλείστα θαύματα, είχε το εξής:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μια νύχτα που προσευχόταν ως συνήθως, ο αντικείμενος μετασχηματίσθηκε σε άσχημο αράπη και από μακριά την έβριζε και την απειλούσε με αναίδεια αποκαλώντας την αδιάντροπα μάγισσα. Επιχειρούσε να την κάνει να δειλιάσει.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τέλος με θράσος και κομπορρημοσύνη της φώναξε: «Σε μένα μου εναντιώνεσαι; Περίμενε λίγο και θα δεις ποιος είμαι και ποια είναι η δύναμη μου»! Θα συνέχιζε τους εκφοβισμούς, αλλά τόβαλε στα πόδια μόλις η ανδρεία γυναίκα σήκωσε το χέρι για να κάνει τον σταυρό εναντίον του. Δεν χλευαζόταν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Γράφει ο «παππούς» Γαβριήλ, ο πολυσέβαστος, πολύπειρος, μακαριστός ηγούμενος της Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους, για κάποιον μοναχό Χαραλάμπη, που ασκήτευε στη Σκήτη Αγίας Άννης, προς τη θάλασσα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ήταν ωραίος, υψηλός και με γενειάδα επιβλητική, που έφθανε μέχρι τη μέση του και που την καλλώπιζε μπροστά στον καθρέφτη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Του ήρθε έτσι λογισμός, και τον αποδέχθηκε, ότι χάρις στις πνευματικές του επιτεύξεις – που να μην τις είχε! – και χάρις στο παρουσιαστικό του, έκανε για πατριάρχης.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Του εμφανίζεται τότε στον ύπνο ο δαίμονας με μορφή κληρικού και του αναγγέλλει ότι εκλέχθηκε πατριάρχης και ότι έρχεται αντιπροσωπεία αρχιερέων για να τον οδηγήσει στην Κωνσταντινούπολη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πείθεται ο ταλαίπωρος και ετοιμάζεται βιαστικά και αθόρυβα, μήπως και τον εμποδίσουν οι άλλοι μοναχοί. Και πράγματι μια νύχτα καταπλέει κάτω από την καλύβη του ένα καράβι φωταγωγημένο. Αποβιβάζονται ιερωμένοι και με λαμπάδες και εξαπτέρυγα ανηφορίζουν με λιτανεία προς το ενδιαίτημά του, ενώ αυτός σπεύδει να κατέβει.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η πομπή με τον «εψηφισμένο πατριάρχη» κατευθύνεται και φθάνει στη θάλασσα. Βάζοντας ο μοναχός το πόδι πάνω στη σκάλα για ν’ ανεβεί στο καράβι, κάνει τον σταυρό του – οι μοναχοί προτάσσουν τον σταυρό σε οτιδήποτε, αρχίζοντας την εργασία, τη μελέτη, ακόμη και πριν πιουν νερό, πολύ περισσότερο δε όταν ξεκινούν για ταξίδι.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Από συνήθεια λοιπόν ο ησυχαστής κάνει τον σταυρό του και στη στιγμή όλη η λαμπρή παράσταση γίνεται άφαντη! Πέφτει αυθωρεί η αυλαία του δαιμονικού θεάτρου και βλέπει άναυδος και εμβρόντητος ο δύστυχος ότι έχει σηκωμένο το σκέλος του πάνω από την κρημνώδη ακτή. Κάτω χάσκει το πέλαγος που βρίθει καρχαριών. Ο πονηρός θα τον δολοφονούσε… Επέστρεψε στο ενδιαίτημά του ευγνωμονώντας τον Θεό για τη σωτηρία του την ύστατη στιγμή. Και έσπευσε στο μυστήριο της εξομολογήσεως (Από τον κήπο του παππού, Έκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1994 σελ. 60).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">«Κάποιος μπουλντοζιέρης κατάκοπος από την εργασία του ξάπλωσε μία καλοκαιρινή νύχτα να ξεκουραστεί. Αισθάνθηκε στον ύπνο του ένα βάρος να τον πιέζει και ξύπνησε αλλά δεν μπορούσε να αντιδράσει. Έβλεπε ένα μαύρο, κάτι σαν σκυλί που προχωρούσε σιγά-σιγά προς το κεφάλι του και τον πλάκωσε. Πήγαινε να του βγει η ψυχή. Όταν όμως έφθασε μέχρι το στήθος, άκουσε μία φωνή: «Αν δεν είχες αυτό (τον Σταυρό) στο στήθος σου, θα έβλεπες τι θα πάθαινες», και αμέσως εξαφανίστηκε. Ευχαρίστησε τον Θεό, έκανε τον σταυρό του και κατάλαβε πόσο μεγάλη είναι η δύναμη του Σταυρού που τυπικά φορούσε μέχρι τότε» (Ασκητές μέσα στον κόσμο Α’, Άγιον Όρος 2008, σελ. 365).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img src="https://www.koinoniaorthodoxias.org/wp-content/uploads/2023/10/deco_tiny_03.png" /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ορθά λοιπόν όλοι και όλα μας παρακινούν να οπλιζόμαστε με τον σταυρό. Ας ακούσουμε και τον Χρυσόστομο Ιωάννη να μας εισηγείται πιο πρακτικά και εξειδικευμένα: «Ας οπλίζουμε τους εαυτούς μας εναντίον κάθε θυμού, εναντίον κάθε οργής. Και αν δεις την καρδιά σου να έχει φλεγμονή, σφράγισε το στήθος βάζοντας πάνω του τον σταυρό» (Υπόμνημα εις τον Ματθαίον Ομιλία 87.2).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σε άλλη τρικυμία και ζάλη: «Σε έβρισε κανείς; Βάλε πάνω στο στήθος το σημείο του σταυρού· θυμήσου όλα όσα έγιναν τότε [στη διάρκεια και στις φάσεις του θείου δράματος], και θα σβήσουν όλα» (Υπόμνημα εις τον Ματθαίον Ομιλία 87.3).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Να θυμόμαστε, να μιλάμε και να ξαναμιλάμε για την αγάπη-ύψος που μας προσφέρθηκε πάνω από τον υψωμένο σταυρό. Να την αναμοχλεύουμε και να την ανακαινίζουμε μέσα μας. Μη κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε τη σπουδή της μήπως και ξεκολλήσουμε κάπως από τη γη και τα χαμερπή, μήπως ανεβούμε κάπως.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ιερομόναχος Ιουστίνος</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://www.koinoniaorthodoxias.org/martiria-kai-didaxi/na-oplizomaste-me-ypomoni/">https://www.koinoniaorthodoxias.org/martiria-kai-didaxi/na-oplizomaste-me-ypomoni/</a></div>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8922965455342950541.post-46998823648053501252024-03-11T18:37:00.001+02:002024-03-11T18:37:00.134+02:00π. Σεραφείμ Ρόουζ: Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ - Βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου!<div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw5CfXYvu2aap3eNb5-w9yIlI-XR-zRtmZQjcruYthSLc2bTSy5Gy7WbrfYSJI5bwHt_H13YVjjTXuKZH4-Wk9ZoR_tylYEqQDe2acJKUAvK8k4LVA6IopGyzPT_uN7v-kr18tTPH8ACYfBfin1W82j3AMHRYVQ3Xiw2hRUztK_NQv5RuUg2xmw3Ns7-E/s800/%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1-%CE%A3%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%95%CE%99%CE%9C-%CE%A1%CE%9F%CE%9F%CE%A5%CE%96.webp" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="557" data-original-width="800" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw5CfXYvu2aap3eNb5-w9yIlI-XR-zRtmZQjcruYthSLc2bTSy5Gy7WbrfYSJI5bwHt_H13YVjjTXuKZH4-Wk9ZoR_tylYEqQDe2acJKUAvK8k4LVA6IopGyzPT_uN7v-kr18tTPH8ACYfBfin1W82j3AMHRYVQ3Xiw2hRUztK_NQv5RuUg2xmw3Ns7-E/s320/%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1-%CE%A3%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%95%CE%99%CE%9C-%CE%A1%CE%9F%CE%9F%CE%A5%CE%96.webp" width="320" /></a></div>Ο π. Σεραφείµ είχε πάντα υπόψη του την προφητεία του διορατικού γέροντα Ιγνατίου του Χαρµπίν της Μαντζουρίας, ο οποίος το 1930 είχε πει: «Ότι άρχισε στη Ρωσία θα τελειώσει στην Αμερική».</b></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="color: #660000;">Έλεγε «Είμαστε τα προϊόντα… µιας κοινωνίας όπου όλα είναι πλαστικά, συνθετικά και αποµιµήσεις – συµπεριλαµβανοµένου ενός συνθετικού Χριστιανισμού και µιας συνθετικής Ορθοδοξίας! – Ας είμαστε αρκετά ταπεινοί να το αναγνωρίσουμε».</span></div><span style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif;"><a name="more"></a></span><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;">Εδώ στη Δύση ζούμε σε έναν ανόητο παράδεισο ο οποίος µπορεί να χαθεί, και πιθανώς θα χαθεί σύντομα. Αρχίστε να προετοιμάζεστε – όχι με την αποθήκευση τροφίμων ή τέτοιων εξωτερικών πραγμάτων όπως µερικοί κάνουν ήδη στην Αμερική, αλλά με την εσωτερική προετοιμασία των Ορθόδοξων Χριστιανών.<span><a name='more'></a></span></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;">Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, παραδείγματος χάριν, πως θα επιζήσετε εάν µπείτε σε µια φυλακή ή ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, και ειδικά στα κελλιά τιμωρίας και απομόνωσης; Πως θα επιβιώσετε; Θα τρελαθείτε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστηκα. Εάν το µυαλό σας δεν έχει τίποτα για να ασχοληθεί, τι θα έχετε στο µυαλό σας; Εάν είστε γεμάτοι με κοσμικές εντυπώσεις και δεν έχετε τίποτα πνευματικό στο µυαλό σας, εάν ζείτε απλώς µέρα τη µέρα… Πρέπει να έχετε Χριστό στην ψυχή σας…</div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: center;">***</div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><a href="https://immorfou.org.cy/wp-content/uploads/2022/03/%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1-%CE%A3%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%95%CE%99%CE%9C-%CE%A1%CE%9F%CE%9F%CE%A5%CE%96-2.jpeg" style="clear: left; color: #610000; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img src="https://immorfou.org.cy/wp-content/uploads/2022/03/%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1-%CE%A3%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%95%CE%99%CE%9C-%CE%A1%CE%9F%CE%9F%CE%A5%CE%96-2.jpeg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: rgb(255, 255, 255); border: medium; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" /></a></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;">Φαίνεται πως ο σατανάς εισέρχεται τώρα γυμνός στην ανθρώπινη ιστορία. Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν υπόσχονται να είναι πιο τρομερά απ’ όσο μπορεί να φανταστεί εύκολα κανείς τώρα… Αυτό που απαιτείται είναι περισσότερη προσευχή και μετάνοια… Αν οι Χριστιανοί στην καθημερινή τους ζωή φλέγονταν πραγματικά από αγάπη για τον Θεό και από ζήλο για το Βασίλειό Του – που είναι πέραν του κόσμου τούτου – τότε οτιδήποτε άλλο απαραίτητο, θα ακολουθούσε ως φυσική συνέπεια.</div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;">Έχει ειπωθεί από τους αγίους Πατέρες, έλεγε ο π. Σεραφείμ Ρόουζ, πως πρέπει να βλέπουμε σε όλα όσα μας συμβαίνουν κάποιον λόγο σωτηρίας. Εάν μπορείτε να το κάνετε αυτό, τότε θα σωθείτε.</div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;">Πηγή: Ιερομονάχου Δαμασκηνού, π. Σεραφείμ Ρόουζ – Η ζωή και τα έργα του, Ά τόμος, εκδόσεις Μυριόβιβλός, Αθήνα 2006.</div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: center;">***</div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;">Μια από τις αδελφές της Σκήτης της Αγίας Ξένης κατέγραψε: «Το τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείµ κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας της Μεταμορφώσεως ήταν πολύ ειδικό για όλους εμάς που βρισκόµασταν κοντά του…</div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;">«…Πρέπει πάντα να θυµούµαστε ότι το σπίτι µας είναι στους ουρανούς: πρέπει να αποτινάξουμε όλα τα µάταια και ασήμαντα πάθη και ανησυχίες που µας κρατούν δεµένους στη γη, στον πεσµένο γήινο κόσμο, τα οποία µας εμποδίζουν από την πραγματοποίηση του σκοπού της δημιουργίας µας. Πόσο εύκολα ξεχνάμε τον ίδιο τον λόγο της ύπαρξής µας…</div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><a href="https://immorfou.org.cy/wp-content/uploads/2022/03/%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1-%CE%A3%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%95%CE%99%CE%9C-%CE%A1%CE%9F%CE%9F%CE%A5%CE%96-3.webp" style="clear: left; color: #610000; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img src="https://immorfou.org.cy/wp-content/uploads/2022/03/%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1-%CE%A3%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%95%CE%99%CE%9C-%CE%A1%CE%9F%CE%9F%CE%A5%CE%96-3-205x300.webp" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: rgb(255, 255, 255); border: medium; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" /></a></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;">Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ. Βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου. Οι Χριστιανοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με µια πρωτοφανή δοκιμασία της πίστης και της αγάπης τους για τον Θεό. Θα πρέπει να κρυφτούμε στην έρημο – σ’ ένα έδαφος όπως αυτό που βλέπουμε ενώπιόν µας εδώ. Φυσικά, στο τέλος θα µάς βρουν. Ακόμα και εκεί ο σκοπός του κρυψίµατός µας είναι όχι µόνο για να µείνουµε ζωντανοί, αλλά για να κερδίσουµε χρόνο ώστε να ενισχυθούν οι ψυχές µας για την τελική δοκιμασία. Και αυτό πρέπει να αρχίσει ακόμα και τώρα. Επομένως αρχίστε τουλάχιστον να αγωνίζεστε κατά των δεσμών των µηδαµινών παθών, και να θυμάστε ότι το αληθινό σπίτι µας δεν είναι εδώ, αλλά στους ουρανούς. Ας πορευόμαστε προς την ουράνια πατρίδα µας, καθώς ο άγιος Γερμανός συνήθιζε να λέει … Ad αsterα!* Ad αsterα!»</div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;">* Λατινική έκφραση: «Προς τ’ αστέρια! Προς τ’ αστέρια!». Από το «Peraspera ad astera» (Μέσα από δυσκολίες προς τ’ αστέρια).</div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;">Πηγή: <a href="https://iconandlight.wordpress.com/2022/03/09/%ce%bf%cf%85%ce%ba-%ce%ae%ce%bb%ce%b8%ce%bf%ce%bd-%ce%b2%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%bd-%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%ae%ce%bd%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ac-%ce%bc%ce%ac%cf%87%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b1/" style="color: #610000; text-decoration: none;">iconandlight.wordpress.com</a></div><a style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif;"></a><br style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif;" /><b style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif;">Πηγή: </b><a href="https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/" style="color: #610000; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-decoration: none;" target="_blank">synaxipalaiochoriou.blogspot.com</a><span class="”fullpost”"></span><div><a href="https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/03/blog-post_44.html">https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/03/blog-post_44.html</a></div>paterikoshttp://www.blogger.com/profile/07440884155701942783noreply@blogger.com0