Ἐγκωμιαστικός λόγος εἰς τό ἑνδέκατο Μνημόσυνο τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ τήν 30η Μαΐου τοῦ 2017 στήν Ἁγία Λαύρα Καλαβρύτων

Ἐγκωμιαστικός λόγος εἰς τό ἑνδέκατο Μνημόσυνο τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ τήν 30η Μαΐου τοῦ 2017 στήν Ἁγία Λαύρα Καλαβρύτων, ἐκφωνηθείς ὑπό τοῦ Ἐπιτίμου Γενικοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Ὑπουργείου Ἀνάπτυξης κ. Ἀθανασίου Π. Χρονοπούλου καί Προέδρου τοῦ Συλλόγου Καλαβρυτινῶν Πειραιῶς «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ».

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Ἠλιουπόλεως κ. Θεόδωρε, σεβαστοί πατέρες, ἀξιότιμε κύριε Δήμαρχε, ἐκπρόσωποι πολιτειακῶν, πολιτικῶν καί τοπικῶν ἀρχῶν, μέλη τοῦ συλλόγου μας, ἐκπρόσωποι λοιπῶν συλλόγων, ἀγαπητοί προσκυνητές.

Ὁ τραγικός ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας ἐναγωνίως ἀναζητᾶ πρότυπα καί δρομοδεῖκτες γιά ὀρθή πορεία. Μόνο πού συχνά λαθεύει στήν ἐκλογή, διότι παραδίδεται σέ ὅ,τι ἀρνητικό καί ἀποτυχημένο τοῦ προσφέρουν οἱ ἑλκυστικοί, παραπλανητικοί ἑκάστοτε παράδεισοι, ὅπως αὐτοῦ τοῦ παρόντος. Ἡ ἁγία μας Ἁνατολική Ἐκκλησία μπορεῖ νά δώσει ἀλάνθαστα πρότυπα καί ἀξίους της ἐμπιστοσύνης μας χειραγωγούς. Τό ἅγιο ράσο πάντα προφύλασσε καί θά προφυλάσσει τό ρωμαίικο γένος μας.

Τέτοιες μορφές τῆς Ἐκκλησίας μας, πρώτου μεγέθους, εἶναι καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος Ε΄, ἀλλά καί ὁ ἀοίδιμος ἱεράρχης τῶν Πατρῶν, ἀρχιεπίσκοπος Γερμανός Γ’, πού, ὅπως ὀρθά τόν μνημόνευσε στό ἱερό μνημόσυνο λίγο ἐνωρίτερα Σεβαμιώτατος, μάρτυρας καί ὁμολογητής τῆς πίστεως. Τέτοιες μορφές εἶναι καί ἄλλως, γνωστές ἄγνωστες, ὅπως ὁ φλογερός ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Παπαφλέσσας.

Δέν λησμονοῦμαι ὅμως καί τούς ἄλλους ἱερωμένους ταγούς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς τόν Κερνίτσης (νῦν Καλαβρύτων) Προκόπιο καί λοιπούς. Πόση ἀγάπη στόν Κύριο Ἰησοῦ! Πόση ἀληθινή θυσία γιά τό γένος ἔδειξαν ὅλοι αὐτοί! Ὁ Κύριος τους ἐπέλεξε, γιά νά προετοιμάσουν τόν ἀγώνα τήν κατάλληλη στιγμή καί νά ἐλευθερώσουν τό γένος μας.

Κάθε ἰδαλγός τῆς ἑλληνικῆς ἀναλαμπῆς, κάθε ἐρευνητής μέ καθαρή καρδιά, ἀκόμη καί σήμερα στήν καταλυτική ἐποχή μας, πατώντας στά ἱερά χώματα τῆς Μονῆς Ἁγίας Λαύρας, αἰσθάνεται ἀλλιῶς, κάτι διαφορετικό, κάτι ἀνάμεικτο, μέ νοσταλγία, συγκίνηση, φευγαλέα χαρά καί λύπη. Γιατί; Μήπως γιατί σέ αὐτόν τόν χῶρο στό ἱστορικό παρεκκλήσιο τῆς Μονῆς πλησίον τῶν Καλαβρύτων, στήν πρώτη ἐλεύθερη βουνοκορφή τῆς χώρας μας, συγκεντρώνονται ἀντιπροσωπευτικά ὅλες οἱ σπίθες, ὅλες οἱ ἀρετές, ἀλλά καί τά ἐλαττώματα, τά λάθη, οἱ ἐνέργειες ἤ οἱ παραλείψεις τοῦ Γένους μας;

Ἐδῶ ἀκριβῶς, ὅπου πρῶτα ἔγινε ἡ συντριβή τῶν ἀλλοθρήσκων καί ὁ θρίαμβος τῶν ὁμοθρήσκων Ὀρθοδόξων. Οἱ Ὀθωμανοί ἔπνιξαν τό ὑπέρλαμπρο γιά ὅλη τήν οἰκουμένη, ἀνοριακό καί ὑπερφυλετικό ρωμαίικο πολιτισμό μας. Διέλυσαν τό ἔνδοξο Βυζάντιο τοῦ τελευταίου αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου καί ἀπαξίωσαν τό στολίδι τῆς χριστιανοσύνης καί τοῦ πολιτισμοῦ, τήν ὑπέρλαμπρη Ἁγία Σοφία!

Προχωροῦσαν μάλιστα μεθοδικά γιά νά στραγγαλίσουν τίς πνευματικές καί θρησκευτικές ἀξίες τῶν προγόνων μας, δηλαδή τήν καθαυτή κύρια οὐσία τῆς «συγκύπτουσας» καί ἀγωνιζομένης νά στηριχθεῖ στό θησαυρό, αὐτῶν τῶν ἀξιῶν, πατρίδος μας. Νά ἐξαφανίσουν γιά πάντα τό ψυχικό μεγαλεῖο τῆς φυλῆς μας. Τό προνόμιο τῆς δόξης τοῦ οὐρανοῦ.

Γιά τόν πανέξυπνο λοιπόν καί ὁλόγιομο μέ ἀρχοντιά καί ἱστορία τοῦτον λαό, ἡ θεία πρόνοια σημάδεψε τούς εἰδικούς ἀπεσταλμένους της, γιά νά διαφυλάξουν θωρακισμένοι καί μέ παράσημα δόξης, τό πολύτιμο μαργαριτάρι τῆς ἐλευθερίας, Ἐπιβεβαιωμένοι καί οἱ τρεῖς, μέ τόν τραγικό τους θάνατο, ἀλλά καί τήν ἐλευθερία πού μας χάρισαν.

Πῶς ἀλήθεια, ἐκφράζεται; Πῶς ἐνεργεῖ ἡ ἀόρατη καί ζωντανή παρουσία τοῦ θείου, ὅταν γιά χάρη τοῦ πλάσματος, πού ἀνέκκλητα προίκισε, ἀγαπᾶ καί προστατεύει, ἀποφασίζει νά δράσει; Σάν αὔρα γλυκιά καταμεσῆς τοῦ ζόφου. Ὅλα σέ ἀπόλυτη σιγή, ὅπως λόγου χάριν συνέβη καί μέ τήν πανανθρώπινη σωτηρία, ὅταν μία ἄσημη κόρη ἡ Μαριάμ, μέσα σέ ἕνα στάβλο, γεννοῦσε τό ὑπέρλογό της τέκνο, τό ὑπέρλαμπρο ἀστέρι τοῦ σύμπαντος, τόν Ἰησοῦ Χριστό μας.

Τό μαρτυρικό γένος μας, χωρίς Ὀρθοδοξία θά ξεψυχοῦσε, θά ξεραινόταν, θά ἐξανεμιζόταν. Τό καμίνι τοῦ χρόνου θά κατέτρωγε τά πάντα. Ἔτσι τό γένος μας, ἀπό λαβωμένος ἐρωδιός, πῆρε δύναμη γιά τό φτερούγισμα τοῦ ἀετοῦ, ἐδῶ στήν βουνοκορφή τοῦ ὄρους Βελλιᾶ, ὅπου πράγματι πετοῦν οἱ ὑπέροχοι καί μοναδικοί ἀετοί τῶν Ἀροανίων οὐρανίων ὡραίων ὀρέων (Χελμοῦ).

Παντοῦ ἡ Ἄννασα Θεοτόκος, ἡ Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν. Ἡ μητέρα τῶν χριστιανῶν, ἡ παρηγοριά τῶν ραγιάδων, στήν ὁποία ὁρκίσθηκαν οἱ πρόγονοί μας, ἐδῶ, τήν 17η Μαρτίου 1821 καί μέ μπροστάρη τό λάβαρό της ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός ἐλευθέρωσε καί τά Καλάβρυτα τήν 21ην Μαρτίου 1821.

Ἀναφέρεται ὅτι ὁ Σύλλογός μας Καλαβρυτινῶν Πειραιῶς «Ἡ Ἁγία Λαύρα», μέσα στήν πρωτοφανῆ ἑλληνορθόδοξη πολυδιάστατη δράση καί προσφορά του, κατασκεύασε καί προσέφερε στή Ἱερά Μονή, πού παρευβρισκόμαστε, τόν ἀνδριάντα τοῦ Ἐθνεγέρτου Ἀρχιεπισκόπου Πατρῶν Γερμανοῦ τήν 25 Μαρτίου 2006, (ἀφοῦ προηγουμένως τό 2003 εἶχε τοποθετήσει ὅμοιο ἀνδριάντα του στό Πασαλιμάνι τοῦ Πειραιᾶ), ὁ ὁποῖος κοσμεῖ τό προαύλιο τῆς Μονῆς. Ἔτσι καλύψαμε τό ἐθνικό καί θρησκευτικό κενό, πού ὑπῆρχε ἀπό τό 1830 καί ἦταν ἀδικαιολόγητο γιά τήν Πολιτεία καί τήν Ἐκκλησία. Σήμερα χιλιάδες προσκυνητές τῆς Μονῆς, μεταξύ τῶν ὁποίων πλεῖστοι μαθηταί, φωτογραφίζονται μαζί του, ἐδῶ καί στόν Πειραιά, καί ἐμπεδώνουν μέ βιώματα ζωντανά τήν ἱστορία.

Τήν 26ην Σεπτεμβρίου 2016 προσφέραμε ἐδῶ, στήν Ἱερά Μονή Λαύρας Καλαβρύτων, περίτεχνη ἱερή εἰκόνα τοῦ Ἐθνομάρτυρος Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε΄. Ἡ εἰκόνα ἀφιερώθηκε σύμφωνα μέ τήν ἐγχάρακτη ἐπιγραφή της, στήν μνήμην τῶν μακαριστῶν ἀξιοφόρων ἱερέως Νικολάου καί τῆς πρεσβυτέρας του Ἀνθῆς Πέττα, πού νιώθουμε ὅτι καί τώρα εἶναι νοητά μαζί μας. Ἡ εἰκόνα κατασκευάσθηκε μέ δαπάνες τῶν οἰκείων τοῦ εὐλογημένου ὁσιομαρτυρικοῦ ζεύγους (ἔχω τήν ἔμφυτη εὐλάβεια νά τούς ἀποκαλῶ ὁσιομάρτυρες), φέρει ἔνθετο ἐγκόλπιο, πού περικλείει ὡς εὐλογία λείψανο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, τοῦ μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Ἡ εἰκόνα παραδόθηκε ἀπό ἐμᾶς στά τίμια χέρια τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, πανοσιολογιωτάτου ἀρχιμανδρίτου Εὐσεβίου Σπανοῦ, παρουσία τῆς ὁσιοτάτης συνοδείας του. Τοποθετήθηκε ἀπό τούς πατέρες τῆς Μονῆς, στό κειμηλιαρχεῖο της, πλησίον τῶν ἱερῶν σιγιλίων, τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε΄, ἐκεῖ, ὅπου ὑπάρχει καί τό σύμβολο τῆς φυλῆς μας, τό ἱερό λάβαρο τοῦ 1821. Τό πρῶτο πιστό ἀντίγραφο τοῦ λαβάρου ἔχει ὁ Σύλλογος Καλαβρυτινῶν Πειραιῶς ἀπό τό 2011.

Τοποθετήσαμε αὐτό τόν πνευματικό θησαυρό καί νοητά ταξιδέψαμε στό κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας, στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, στό μαρτυρικό Φανάρι, ὅπου ἐδῶ καί 196 χρόνια εἶναι σφραγισμένη ἡ κεντρική πύλη του, σέ ἔνδειξη τοῦ θρήνου γιά τόν ἀπαγχονισμό τοῦ Ἐθνομάρτυρα ἁγίου Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε΄. Στιχώντας στό κήρυγμα τοῦ μακαριστοῦ ἱερέως Νικολάου Πέττα πού διαλαλοῦσε ὅτι: «ἀναπολοῦμε τήν πόλη τῶν πόλεων, τή Κωνσταντινούπολη, ἡ ὁποία παραμένει πρωτεύουσα τῆς καρδιᾶς μας. Αὐτή τή μορφή ἀτενίζουμε στήν σεπτή μορφή τοῦ ἐσταυρωμένου γενάρχη μας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου». Αὐτές τίς ἱερές πεποιθήσεις τό ἱερατικό ζεῦγος Πέττα μεταλαμπάδευε ὄχι μόνον στά πολλά κατά σάρκα τέκνα τους, ἀλλά καί σέ ὅσους συναναστρέφονταν, ὅσο ζοῦσαν. Ἐμεῖς, ὡς Σύλλογος, εἴμαστε εὐτυχεῖς, διότι ἀπό τό 2015 στούς κόλπους μας συμπεριλαμβάνεται καί ὁ υἱός τους, ἀρχιμανδρίτης διδάκτορας Νεκτάριος Πέττας καί μάλιστα στό ἀξίωμα τοῦ Ἀντιπροέδρου.

Ὁ Γρηγόριος Ε΄, ὁ φλογερός αὐτός κήρυκας ἱεράρχης, ἀκολούθησε τόν δρόμο τοῦ μαρτυρίου τοῦ μεγάλου ἀρχιερέα Χριστοῦ, σάρκωσε ὁλόκληρο τό ὑπόδουλο γένος. Ἐπωμίσθηκε τόν Σταυρό του καί ἀνέβηκε τόν Γολγοθᾶ του. Δέχθηκε ραπίσματα, χλευασμούς, ἐμπτυσμούς καί τέλος τόν θάνατον μέ ἀπαγχονισμό ἀπό Ὀθωμανούς καί Ἰουδαίους, στήν Πύλη τοῦ Πατριαρχείου, τήν 10ην Ἀπριλίου 1821, ἀνήμερα τό Πάσχα. Ἐπίσης κρεμάσθηκαν ἄλλοι 6 Ἀρχιερεῖς καί πλῆθος ἄλλων ἱερωμένων. Θάνατος Πατριάρχου, Ἀνάσταση γένους! Χθές πένθιμη ἐπέτειος τῆς ἅλωσης τῆς πόλεως. Σήμερα (δηλαδή ἡ ἑπομένη) μία καινούργια ἀνατολή πλημμύρισε τίς ψυχές τῶν πανελλήνων γιά τήν ἐλευθερία μας.

Σημειώνεται ὅτι εἴκοσι ἡμέρες μετά τήν ἔκρηξη τῆς ἐπαναστάσεως, ἀκριβῶς στό σημεῖο αὐτό ἐδῶ καί, ἀφοῦ λίγες ἡμέρες πρίν τόν ἀπαγχονισμό του, εἶχε πείσει τόν θρησκευτικό ἡγέτη τῶν Τούρκων, τόν Σεϊχούλισλαμη, Χατζή Χαλήλ Ἐφένδη, νά μήν συνυπογράψει τό διάταγμα τοῦ Σουλτάνου Μαχμούτ Β', πού διέτασσε ρητῶς τήν γενική σφαγή ὅλων τῶν ὀρθοδόξων Ρωμιῶν, στό σύνολον τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας καί ὑπό τά ἀδιάφορα βλέμματα, τοῦ τότε πολιτισμένου δυτικοῦ κόσμου! Καί τόν Χαλίλ οἱ Τοῦρκοι τοῦ Σουλτάνου, τόν καθήρεσαν καί τόν ἔπνιξαν ἄμεσα στήν Προποντίδα. Ἄμεσα εἶναι καί αὐτός ἀπό τούς πρώτους μάρτυρας τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως. Ἀξιοσημείωτο εἶναι νά ἀναφερθεῖ ὅτι ὁ ὁσιομάρτυρας π. Νικόλοας Πέττας διαλαλοῦσε ὅτι: «Οἱ πατεράδες μας ἐπέλεξαν νά ζεύξουν τήν ἐπέτειο τῆς Ἐθνικῆς παλιγγενεσίας, πού συνετελέσθη τό 1821 στήν Μονή τῆς Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, μέ τήν ἑορτή τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Μέ αὐτόν τόν πνευματικό συνδυασμό, ταύτισαν τήν συλλογική συνείδηση, τήν ἀπαρχή τῆς σωτηρίας καί ἀνάστασης τοῦ ὑπόδουλου γένους, μέ τήν ἀπαρχή τῆς σωτηρίας καί ἀνάστασης τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου». Σημειώνουμε ὅτι στό ἔγγραφο τῆς καταδίκης του Πατριάρχου (Τουρκιστί «γιαφτᾶς»), ἀναφέρεται μεταξύ τῶν ἄλλων ὅτι: «ἀλλά ὁ ἄπιστος Πατριάρχης τῶν Ἑλλήνων... ἐξ αἰτίας τῆς διαφθορᾶς τῆς καρδίας του, ὄχι μόνον δέν εἰδοποίησε, οὐδ’ ἐπαίδευσε τούς ἀπατηθέντας, ἀλλά καθόλα τά φαινόμενα ἦτο καί αὐτός, ὡς ἀρχηγός, μυστικός συμμέτοχος τῆς Ἐπαναστάσεως..., ἀντί νά δαμάσει τούς ἀποστάτας καί δώσει πρῶτος τό παράδειγμά της, εἰς τά καθήκοντα ἐπιστροφῆς τῶν, ὁ ἄπιστος οὗτος, ἔγινε προταίτιος, ὅλων τῶν ἀναφυεισῶν ταραχῶν. Εἴμεθα πληροφορημένοι ὅτι ἐγεννήθη ἐν Πελοποννήσῳ καί ὅτι εἶναι συνένοχος ὅλων τῶν ἀταξιῶν, ὅσαι οἱ ἀποπλανηθέντες ραγιάδες ἔπραξαν κατά τήν ἐπαρχίαν Καλαβρύτων. Ἐπειδή πανταχόθεν ἐβεβαιώθημεν περί τῆς προδοσίας του, ὄχι μόνο, εἰς βλάβην τῆς Ὑψηλῆς πύλης , ἀλλά καί εἰς ὄλεθρον αὐτοῦ τοῦ ἔθνους του, ἀνάγκη ἦτο νά λείψει ὁ ἄνθρωπος οὗτος, ἀπό τοῦ προσώπου τῆς γῆς καί διά τοῦτο ἐκρεμάσθη πρός σωφρονισμόν τῶν ἄλλων». Τό κακοποιημένο πτῶμα του πετάχθηκε στό Κεράτιο κόλπο. Ἀνευρέθη ἀπό ἑλληνικό πλοῖο μέ Κεφαλλονίτη καπετάνιο. Μετεφέρθη καί ἐκηδεύθη μέ τιμές στήν Ὀδησσό. Τό 1871 τά λείψανα τοῦ ἁγίου μεταφέρθηκαν μέ λάρνακα στήν Μητρόπολη Ἀθηνῶν. Σημειώνουμε ὅτι στόν Πατριάρχη ἐδόθη εὐκαιρία καί τοῦ προτάθη νά διαφύγει, γιά νά γλυτώσει τόν θάνατο, αὐτός ὅμως θυσίασε τόν ἑαυτόν του γιά χάρη τῆς σωτηρίας τοῦ γένους. Εἶπε δέ μεταξύ τῶν ἄλλων: «Τί θά λέει ὁ κόσμος, ὅταν περιφερόμενος ἀνά τάς ὁδούς τῶν Ἀθηνῶν, τῆς Θεσσαλονίκης, τῆς Ἀγκῶνος κλπ. «Ἰδού ὁ σφαγεύς τοῦ Ἔνθους!». Ἄρα οἱ Τοῦρκοι ἀναγνωρίζουν ὅτι ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἦτο ἀρχηγός τῆς Ἐπαναστάσεως, πού ἔλαβε χώρα ἐδῶ στό Μοριά, καί δή στά Καλάβρυτα, ὅτι ἐπρόδωσε τή Ὑψηλή Πύλη καί ὅτι μέ αὐτή του τήν ἐνέργεια ἐπιφέρει ὄλεθρο στό Ἑλληνικό Ἔθνος (δηλαδή τήν γενική σφαγή).

Τί ἄλλη μαρτυρία θέλουμε γιά τόν Ἐθνομάρτυρά μας Γρηγόριο τόν Ε΄; Ἐπιβεβαιώνουν ἔτσι οἱ ἀλλόθρησκοι αὐτά, πού ἡ συλλογική καί ἡ προσωπική μας ταπεινότης πιστεύει, ὡς καί οἱ πλεῖστοι τῶν Ἑλλήνων, διακηρύσσουμε, πιστοί στήν ἀλήθεια καί τήν ἱστορία. Δυστυχῶς, τά ἀνωτέρω ἀμφισβητοῦνται περιέργως μέ δάχκτυλο ξενοκίνητων παραγόντων, τῶν συγχρόνων ἀποδομητῶν τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος. Ἄς μείνουν λοιπόν στό περιθώριο, γνωρίζοντες ὅτι ἡ ἱστορία διαχρονικά εἶναι ἀμείλικτη. Ἡ ἀλήθεια εἶναι δυσκολοαπόκτητος καρπός.

Ἡ ἱερή εἰκόνα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ρωμιοῦ θά παραμείνει διά παντός ἐδῶ στήν Ἁγία Λαύρα, πρός ἁγιασμό, τῶν ἐνθάδε ἀσκουμένων πατέρων, θά εἶναι δέ μαζί μέ τόν ἀνδριάντα τοῦ Π. Πατρῶν Γερμανοῦ, ὁ θεῖος Γρηγόριος καί ὁ ἀνηψιός τοῦ  Γερμανός, δύο Δημητσανίτες Ἱεράρχες, δύο συνεργάτες γιά τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, δύο θρησκευτικές ὀντότητες, δύο πανανθρώπινες μορφές τοῦ σύγχρονου Ἑλληνισμοῦ. Ἀποτελοῦν μαζί σύμβολο δίδυμο γιά τό γένος. Τό εἰκονιζόμενο πρόσωπο, ὁ Πατριάρχης μας, θά βροντοφωνάζει μαζί μέ τόν Βαλαωρίτη, σ’ ἐμᾶς τούς ἐπιλήσμονες νεοέλληνες: «Χτυπᾶτε, πολεμάρχα! Μή λησμονεῖτε τό σχοινί, παιδιά, τοῦ Πατριάρχη!».

Μᾶς ἔρχεται στή σκέψη αὐτό, πού διαλαλοῦσε ὁ ὁσιομάρτυς λευίτης Νικόλαος Πέττας: «Καί νά μᾶς ἀφανίσουν τούς Ρωμιούς καί μία μπουκιά νά μᾶς ἀφήσουν, αὐτή ἡ μαγιά εἶναι ἱκανή νά ξαναδημιουργήσει, τό ἀθάνατο ρωμαίικο γένος». Αὐτό τό σχέδιο, ὡς φαίνεται,  βρίσκεται σέ ἐξέλιξη ἀπό ἐξωγενής παράγοντες, πού βοηθοῦνται ἀπό νενέκους, ἐπί τῶν ἡμερῶν μας.

Ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος, μαζί μέ τόν κατά σάρκα ἀνεψιό τοῦ Γερμανό, τό μεθοδικό, τόν ὀργανωτικό, τόν ἐνοραματικό ἀρχιερέα τῆς ἐλευθερίας, ἐπιβεβαιουμένου τούτου μέ τήν ἐπιγραφή τοῦ Βαλαωρίτη: «στοῦ Γερμανοῦ τό μέτωπο, κρυφά γλυκοχαράζει τοῦ γένους τό ξημέρωμα», οἱ ἐθνεγέρτες αὐτοί τῆς φυλῆς μας, ὅπως καί ὁ Καλαβρυτινός ἅγιος Χριστοφόρος Παπουλάκος, συγγενής τοῦ Πατρῶν Γερμανοῦ, θά μᾶς δείχνουν τόν δρόμο τῆς κατά Θεό Ἐλευθερίας.

Σέ ἀντίκρουση δέ, τῶν ἀποδομητῶν καί διαστρεβλωτῶν τῆς ἱστορίας, θά ἀναφερθῶ, σέ κάποια παραδείγματα τῆς διαχρονικῆς, παγκόσμιας ἀναγνώρισης τῆς παλιγγενεσίας τοῦ 1821 καί τῆς Ἁγίας Λαύρας.

1) Ἰούλιος Βέρν «Τό Αἰγαῖο στίς φλόγες». Ἐπάνω ἀπό τριακόσια ἔτη ἡ πολιτική ζωή τῆς Ἑλλάδος εἶχε σβήσει τελείως. Δέν περιγράφονται ὅσα ὑποφέρουν οἱ Ἕλληνες. Ἄλλά στά 1821 ὅλοι οἱ Ἕλληνες εἶχαν ὁρκισθεῖ Ἐλευθερία ἤ Θάνατο καί σήκωσαν τήν ἱερή σημαία τῆς Ἐπαναστάσεως. Φαίνεται πώς οἱ Ἕλληνες, πέραν ἀπό τό ἄστατο ἔδαφος τῆς χώρας τους, ἔχουν τήν φυσική καί ψυχική ταραχή, πού τούς σπρώχνει στίς μεγαλύτερες ὑπερβολές καί στούς μεγαλύτερους ἡρωισμούς. Μέ τά φυσικά τους προτερήματα καί τό ἀδάμαστο θάρρος φιλοπατρίας καί τῆς ἀγάπης τῆς λευτεριᾶς κατόρθωσαν νά ἐλευθερώσουν τήν χώρα τους ἀπό τήν σκλαβιά, ἀπό τήν ὁποῖα τόσους αἰῶνες στέναζε.

2) Τήν 6η Ἰουνίου 1821 ἡ ἐφημερίδα «Συνταγματικός» της Γαλλίας, δημοσίευσε τήν Διακήρυξή του ὑπέρ τῆς Ἐλευθερίας ἀγῶνος, πού ὁ Π. Πατρῶν Γερμανός συνέταξε ἀκριβῶς ἐδῶ, τήν 17η Μαρτίου 1821 καί τήν ὁποία ὑπογράφουν οἱ παρευρευθέντες τήν ἡμέρα ἐκείνη ἐδῶ, ἀρχιερεῖς καί ὁπλαρχηγοί. Τήν διακήρυξη αὐτήν ἐπέδωσε ὀκτώ ἡμέρες ἀργότερα, ἤτοι τήν 25η Μαρτίου 1821 (Ἡ μία τόν κρίνον δέχεται δάφνης, στεφάνι ἡ ἄλλη), στούς πρεσβευτάς τῶν μεγάλων δυνάμεων, ἐκφράζοντας ἐπισήμως τήν θέληση τοῦ Γένους γιά ἐλευθερία. Τήν διακήρυξη, τό ἀδιάψευστο αὐτό στοιχεῖο, ἔφερε εἰς φῶς ἡ ἔγκριτη ἐφημερίδα τοῦ Θάνου Τσαπάρα πρό σαράντα ἐτῶν. Ὡς Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου, ὡς Καλαβρυτινός καί ὡς Ἕλληνας, θερμά τόν εὐχαριστοῦμε.

3). Τό 1838 ὁ Βασιλεύς τῶν Ἑλλήνων Ὄθωνας, μέ τήν σύμφωνη γνώμη ἁπάντων τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς Ἐθνικοαπελευθερωτικῆς καί Θρησκευτικῆς μας ἐπαναστάσεως, τήν καθιέρωσε ὡς πράγματι ἦτο, ἐπίσημη ἡμερομηνία ἐνάρξεως τοῦ Ἀγώνα, ὡς τοῦτο εἶχε συμβεῖ ἀντιστοίχως μέ τήν Ἀμερικανική Ἐπανάσταση τῆς 4ης Ἰουλίου 1776 καί τήν Γαλλική Ἐπανάσταση τῆς 14ης Ἰουλίου τοῦ 1789.

4) Ὁ τέως Πρόεδρος τῶν Η.Π.Α. Μπάρακ Ὀμπάμα δήλωσε κατά τήν ἐπίσκεψή του τό φθινόπωρο τοῦ 2016, στήν πατρίδα μας: «Ἕνας Ἕλληνας Ἐπίσκοπος, στήν κορυφή ἑνός βουνοῦ σήκωσε τήν σημαία τῆς ἀνεξαρτησίας (ἐννοοῦσε Π.Π. Γερμανό καί Ἅγια Λαύρα) καί ἔγινε αἰτία οἱ λαοί ἀπό τήν Ἀμερική ἕως τήν Ἀφρική καί τήν Ἀσία νά ἀποτινάξουν τόν ζυγό τῆς Ἀποικιοκρατίας». Ἄρα ἡ Ἁγία Λαύρα εἶναι ἡ μητέρα, ἡ μήτρα καί ἡ ἀρχή τῆς ἐλευθερίας ὅλων τῶν λαῶν τοῦ κόσμου, κατά τά λεχθέντα τοῦ Πλανητάρχη, μέ τά ὁποία φυσικά ἡ συλλογική καί προσωπική μας ταπεινότης συμφωνεῖ.

5) Τήν 19η Φεβρουαρίου 2011, ὁμοῦ μέ τόν καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς, τόν ἀρχιμ. Εὐσέβιο, προβήκαμε σέ ἀναδίφηση τοῦ κώδικα τῆς Μονῆς τῶν ἐτῶν 1700 ἕως 1900 καί ἀνεύρομεν ὅτι: «Τήν 22α Μαρτίου, ἐπανελθών ὁ Ἱεράρχης Γερμανός στήν Ἱερά Μονή, μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς πόλεως τῶν Καλαβρύτων, πού ἔγινε τήν προηγουμένην τήν 21ην, τέλεσεν καί νέαν δοξολογίαν, γιά τήν ἐπιτυχίαν τοῦ ἀγῶνος (δεύτερη)». Τό σημαντικό αὐτό στοιχεῖο, ἄγνωστο μέχρι τότε, πρέπει νά ἀξιοποιηθεῖ γιά χάρη τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας. Αὐτό τό στοιχεῖο εἶναι τόσο σημαντικό γιά τήν προσφορά τῆς Ἁγίας Λαύρας καί τοῦ Π. Πατρῶν Γερμανοῦ στήν ἐθνεγερσία, πού θά ἀποτελέσει ἀναμφισβήτητη ἱστορική πηγή καί θά ἀποστομώσει τούς ἀποδομητές. Μέ τήν συνεργασία τοῦ τότε Α' ἀντιπροέδρου τοῦ συλλόγου μας κ. Δημητρίου Σταθακόπουλου, δικηγόρου, διδάκτορος Κοινωνιολογίας καί Ὀθωμανολόγου, ἀντικρούσαμε ἄμεσα τήν ἀνεπιτυχῆ ἐκπομπή ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τῶν Ἀθηνῶν, γιά τά γεγονότα τοῦ 1821 καί τήν ἐπιχειρηθεῖσα ἀποδόμηση τῶν τότε ἡρώων καί κοσμοϊστορικῶν γεγονότων. Σημειώνουμε ὅτι σέ συνεργασία μέ τόν κ. Σταθακόπουλο ἐκδόθηκε ἄμεσα ἕνας τόμος συγγράμματος 230 σελίδων, μέ τίτλο: «1821. Τά Ἡμαρτημένα», πού ἀποκαθιστοῦν τήν ἱστορική ἀλήθεια. Τά Ἠμαρτημένα μέ ἐμπνευστή καί συγγραφέα τόν κ. Σταθακόπουλο κυκλοφοροῦν διεθνῶς ἀπό τίς ἐκδόσεις Νέα Ὑόρκη.

6) Τό 2016 ὁ Σύλλογός μας, σέ συνεργασία μέ τόν Δήμαρχο κ. Λαζουρᾶ καί ὅλο τό δημοτικό συμβούλιο, ἐπανέφερε τήν κεντρική ὁδό τῶν Καλαβρύτων, στό ὄνομα τοῦ Γερμανοῦ, πού ἀστόχως περιέργως καί οὐχί νοημόνως, εἶχε ἀντικατασταθεῖ κατά τήν δεκαετία τοῦ 1980. ΄Ἔτσι ἀποκατεστάθη ἡ ὀρθοφροσύνη καί ἀπεφεύχθη ἡ παγκόσμια χλεύη. Τί θά λέγαμε, ἄν ὁ Ὀμπάμα ἐρχόταν στά Καλάβρυτα τήν ἡμέρα τῆς 21ης Μαρτίου, ἡμέρα ἀπελευθερώσεως τῶν Καλαβρύτων καί δέν ὑπῆρχε τίποτε πρός τιμήν τοῦ Ἱεράρχου; Κύριε Δήμαρχε, σᾶς συγχαίρω καί αὖθις καί εὐχαριστῶ ἐσᾶς καί ὅλο τό δημοτικό συμβούλιο, πού μοῦ ἐπιτρέψατε τήν 7ην Μαρτίου 2014, νά ὁμιλήσω γιά τό θέμα αὐτό, στήν εἰδική πρός τοῦτο, συνεδρίαση τοῦ δημοτικοῦ σας συμβουλίου.

7) Τήν 19η Φεβρουαρίου 2017, ὁ Γενικός Ἀρχιερατικός ἐπίτροπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας, πρωτοπρ. Χρῆστος Τσάκαλος, παρουσία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Ἀμβροσίου καί ὅλης της ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί πλήθους κόσμου, κατά τήν βράβευση τοῦ Συλλόγου μας καί τήν ἀπονομή ἀντιδώρου εὐχαριστιῶν, στό Πνευματικό Κέντρο Αἰγίου «Ὁ Λόγος», δήλωσε μεταξύ τῶν ἄλλων: «Εἴμαστε ὑπερήφανοι διότι ἕνα κομμάτι τῆς Μητροπόλεώς μας, προβάλλει καί ἀναδεικνύει τήν τοπική καί ὄχι μόνον ἱστορία μας. Προασπίζεται καί ὑπερασπίζεται τίς ἱστορικές ἀλήθειες, κάτι πού εἶναι ἀπαραίτητο στίς ἡμέρες μας, πού ὅλα ἀμφισβητοῦνται καί ἀπαξιώνονται. Ὁ Σύλλογος Καλαβρυτινῶν Πειραιῶς «Ἡ Ἁγία Λαύρα», δραστηριοποιεῖται μέ κίνητρα τήν ἀμετακίνητη πίστη στά ἱερά καί ὅσια, τήν ἀγάπη στήν πατρίδα καί τό χρέος πρός τούς συνανθρώπους μέ πολλούς τρόπους καί μέσα γιά μία ἐκ τῶν ἐλαχίστων σέ ὁλόκληρη τήν ἐπικράτεια συλλογική προσπάθεια μέ προασπιστικό κυρίως χαρακτήρα, ἐνάντια σέ ὅλες ἐκεῖνες τίς κινήσεις, πού λυμαίνονται τήν γνησιότητα τῆς πίστεώς μας καί τήν αὐθεντικότητα τῆς μακραίωνης καί ἔνδοξης ἱστορίας μας…».

Ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κύριος Ἀμβρόσιος, μεταξύ τῶν ἄλλων, μας χαρακτήρισε φύλακες Θερμοπυλῶν γιά τήν πατρίδα, τήν πίστη καί τήν ἐλευθερία... Θέλω νά τόν εὐχαριστήσω ὡς πνευματικό πατέρα τῆς περιοχή μας, ὁ ὁποῖος εἶναι καί συνοδοιπόρος στά ἔργα, πού ἐπιτελέσαμε καί μέ τήν μοναστική ἀδελφότητα τῆς Ἁγίας Λαύρας, ὡς καί διά τήν τιμήν τοῦ ἀντιδώρου εὐχαριστιῶν, πού μας παρέσχε, τό Φεβρουάριο τοῦ 2017 στό Αἴγιο.

Σήμερα ἐξαιρέτως εὐχαριστοῦμε τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ἠλιουπόλεως (Ἀφρικῆς) τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, πού μᾶς τιμᾶ μέ τήν παρουσία του. Οἱ συνεχεῖς ἀρχιερατικές του εὐχές εἶναι τιμή καί εὐλογία γιά ἐμᾶς καί ζητοῦμε τήν κατανόησή του καί τυχόν παραλείψεις μας. Εἶναι σημαντικό πού ἀποδεχθήκατε Σεβασμιότατε τήν πρόσκληση τοῦ Συλλόγου μας καί προΐστασθε τοῦ ἐνδέκατου μνημοσύνου γιά τόν Ἐθνοπρεπή Δεσπότη τῆς Ἐλευθερίας Γερμανό. Κατανοοῦμε καί ὑποκλινόμασθε στό ὅτι, λίγο ἐνωρίτερα, κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπιμνημόσυνης δέησης, Σεβασμιώτατε, δακρύσετε ἐπί τῆς ὡραίας Πύλης, ἀναλογιζόμενος, ὅτι ἤσασται στό ἴδιο ἀκριβῶς σημεῖο, ὅπου ὁ Γερμανός μετά τήν δοξολογία ὅρκισε τούς ἀγωνιστές τῆς Ἐθνεγερσίας. Ὅλοι οἱ συμμετέχοντες ἐδῶ συγκινηθήκαμε βαθύτατα. Εὐχαριστοῦμε τούς κληρικούς πού ἔλαβαν μέρος, καί ἰδιαίτερα τούς πατέρες τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Παναγίας τῶν Καλαβρύτων, τόν πρωτοπρ. Κωνσταντῖνο Μητρόπουλο μετά τοῦ διακόνου Χρήστου Μπίρμπα.

Εὐχαριστοῦμε καί τόν Καλαβρυτινό Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, γιά τήν συνεχῆ στήριξη τοῦ Συλλόγου μας. Ὡσαύτως τόν καθηγούμενο πατέρα Εὐσέβιο καί ὅλη τήν ἀδελφότητα τῆς Μονῆς, γιά τήν ἄριστη συνεργασία, πού ἔχουμε καί τήν συνεχῆ στήριξη στόν δύσκολο, ἀλλά ἄδολο ἀγώνα, πού κάνουμε.

Ἐπίσης, θέλω νά εὐχαριστήσω τόν Μητροπολίτη Προικονήσου κ. Ἰωσήφ τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, τόν τῆς Κυρηνείας Μητροπολίτη κ. Χρυσόστομο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τόν Μητροπολίτη Ἀμαντίας κ. Ναθαναήλ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας καί ἄλλους, πού τίμησαν καί προσέφεραν φόρο τιμῆς στό ἀνδριάντα τοῦ Γερμανοῦ στό Πειραιᾶ. Ἀλλά συλλογικά καί προσωπικά, αἰσθάνομαι, θεία χάρη καί εὐδοκία Θεοῦ, πού, ὅταν προσέφερα τήν εἰκόνα τοῦ θεοφόρου Χριστοφόρου Παπουλάκου, ὁ Σεβασμιότατος κ. Ἀμβρόσιος, ἔκλινε γόνυ καί εὐλαβῶς προσκύνησε τόν Ἅγιο. Δηλώσαμε ἀμέσως παρουσία ἑκατοντάδων ἀνθρώπων καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος στό Αἴγιο, ὅτι εἴμεθα στό πλευρό του γιά τήν ἐπίσημη ἁγιοκατάταξη τοῦ συγχρόνου Ἁγίου τῶν Καλαβρύτων, τοῦ στύλου καί αὐτοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί τί σύμπτωση! Ἑορτάζει τήν 18 Ἰανουαρίου μαζί μέ τόν ἄλλον στύλο τῆς πίστεώς μας τόν Μέγα Ἀθανάσιο.

Τελειώνοντας δύο λόγια γιά τίς δραστηριότητες τοῦ Συλλόγου μας, τό 2016 καί 2017:

α) Προσφορά ἀντιγράφου σέ μουσαμά τοῦ σκηνώματος τοῦ ἁγίου Γερασίμου Νοταρᾶ, στήν ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος Νέου Βουτσᾶ Ἀττικῆς, ὡς καί εἰκόνος τοῦ ἁγίου ἐπισκόπου Σοφιανοῦ (ἐπίκαιρου σήμερα) στήν ἴδια Μονή.

β) Προσφορά ἱερῶν σκευῶν στήν Ἱερά Μητρόπολη Ἠλιουπόλεως τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας.

γ) Προσφορά ἱερῶν σκευῶν σέ Ναούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, εἰς μνήμην τῶν Δημητρίου καί Μαρίας Γιαννακοπούλου, ἱδρυτῶν τοῦ Ἐθνικοθρησκευτικοῦ Γιαννακοπουλείου Ἱδρύματος Πειραιῶς.

δ) Προσφορά περίτεχνης εἰκόνος, τῆς ἐπονομαζομένης «Παναγίας Ἀρμπουνιώτισσας», στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀρμπούνων Καλαβρύτων, ὡς καί προσφορά πλήρης σέτ μέ ἱερά σκεύη.

ε) Τέλεση μνημοσύνου, στό Πασαλιμάνι τοῦ Πειραιῶς, στόν Ἀνδριάντα τοῦ Π. Πατρῶν Γερμανοῦ, ἀπό τόν πανιερώτατο τῆς κατεχομένης Κυρηνείας τῆς Κύπρου κ. Χρυσόστομο (Δεκέμβριος 2016).

στ) Ἀνακήρυξη τοῦ ἁγίου Γερασίμου, τοῦ ἀδαπανήτου αὐτοῦ θησαυροῦ τῆς Κεφαλληνίας, ὡς Προστάτου καί Ὁδηγοῦ τοῦ Συλλόγου μας (Ἰανουάριος 2017).

ζ) Ἀντικρούσαμε μέ ἐπιχειρήματα καί μέ ζέση ψυχῆς τήν ἀπόπειρα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, νά κατάργηση τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τά Σχολεῖα.

η) Διαμαρτυρηθήκαμε γιά τήν ἀπόφαση τῶν κυβερνητικῶν ὀργάνων, πού χαρακτήρισαν τόν Δῆμο μας (Καλαβρύτων), ὡς μή ὀρεινό. Ἡ ἀντίδραση τῆς Δημοτικῆς ἀρχῆς ἦτο ἄμεση καί ἐμπεριστατωμένη.

θ) Τήν 14η Ἀπριλίου 2017 (τό μεσημέρι τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς), προσφέραμε τήν εἰκόνα τοῦ ἐκ Στεμνίτσης ὁσίου Λεοντίου, πού φέρει ἔνθετα τρία προσωπικά του ἀντικείμενο, στόν ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου Στεμνίτσης. Στήν συνέχεια προσκυνήσαμε τόν Ἐπιτάφιο στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀθανασίου Βλαχέρνας, ὅπου εἶχε δράσει κυρίως ὁ ἅγιος Λεόντιος. Ἡ προσφορά αὐτή συνέπεσε καί μέ ἕνα ἐξαιρετικό γεγονός, πού ἐμεῖς τό θεωροῦμε θαῦμα. Ὅταν κατά τήν ἐπιστροφή μας στό χωριό Δάρα Μαντινείας, ἐπί τῆς 111 Ε.Ο., τό προπορευόμενο ὄχημα, ἐξέκλινε τῆς ὁδοῦ καί ἀνετράπη. Αὐτό εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά βγεῖ ἐκτός τοῦ ὁδοστρώματος, σέ κατηφορικό ἔδαφος, νά γυρίσει ἀνάποδα καί νά βγάζει καπνούς. Τότε μαζί μέ τόν πατέρα Νεκτάριο, ἀφοῦ τό εἴδαμε τυχαίως, ἀμέσως τρέξαμε καί προσπαθούσαμε νά ἀνοίξουμε τίς πόρτες. Εἰς μάτην ὅμως! Οἱ ἀναθυμιάσεις ἔμπαιναν στήν καμπίνα τῶν ἐπιβατῶν. Σβήσαμε τήν ἑστία τοῦ ἀναδυόμενου καπνοῦ μέ τήν βοήθεια τοῦ συμμαθητοῦ μου Χαραλάμπους Σιάττου, πού σταμάτησε καί αὐτός μετά ἀπό ἐμᾶς. Ἐπίσης προσέτρεξε σέ βοήθεια καί ἡ συμμαθήτριά μου Κωνσταντίνα Παπαγεωργίου (συμπτώσεις!). Μέ πέτρες προσπαθούσαμε νά σπάσουμε τίς πόρτες καί νά ἀνοίξουμε κάποια γιά τόν ἀπεγκλωβισμό τῶν ἐπιβατῶν. Καί πάλι εἰς μάτην! Τότε ὁ π. Νεκτάριος ἔβγαλε τόν Τίμιο Σταυρό τῶν ὁσιομαρτύρων γονέων του, τόν τοποθέτησε ἐπί τοῦ αὐτοκινήτου, προσευχόμενος μεγαλοφώνως στόν Θεό. Καί τότε ἡ μπροστινή δεξιά πόρτα, τήν ὁποία κρατοῦσα ἀνοίγει αἰφνιδίως καί ἔτσι ἀπεγκλωβίσθηκαν πέντε ἄνθρωποι. Ὁ ἐπιτάφιος του Ἰησοῦ Χριστοῦ πού τιμούσαμε τήν ἡμερά αὐτή, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ὁ ὅσιος Λεόντιος, ὁ ἅγιος Γεώργιος, ὁ ἅγιος Γεράσιμος, ἀλλά καί μέ τήν πρεσβεία τοῦ ἀξιοφόρου ὁσιομαρτυρικοῦ ζεύγους, Νικολάου καί Ἀνθῆς Πέττα, στούς ὁποίους ἀνῆκε ὁ ἱερός σταυρός, ὅλες μαζί αὐτές οἱ πνευματικές δυνάμεις ἔδειξαν τήν θαυματουργή παρουσία τους, σώζοντας διά ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, πέντε ἀνθρώπους. Καταγράφεται ὅτι ἡ προσφορά τῆς σπάνιας εἰκόνας τοῦ ὁσίου Λεοντίου στήν Στεμνίτσα ἔγιναν μέ τήν ἐμπνευσμένη καθοδήγηση καί δαπάνες τοῦ ἀντιπροέδρου τοῦ συλλόγου κ. Νεκταρίου Πέττα.

Τί σχεδιάζουμε γιά τό μέλλον; Τήν ἀνέγερση δύο ἀνδριάντων, ἀκόμη τοῦ Π. Πατρῶν Γερμανοῦ Γ΄. Ἕνα στήν Κλειτορία Καλαβρύτων. πού στίς 8 Μαρτίου 1821 εἶπε τό πρῶτο ἐπίσημο «Ὄχι» στούς Τούρκους. Τόν δεύτερο στή Μονή τῆς Παναγίας Κατακεκρυμένης τοῦ Ἄργους, πού ἐκάρη μοναχός καί ἔλαβε τό πρῶτο βαθμό τῆς ἱεροσύνης. Βέβαια, ὅταν τά οἰκονομικά μας τό ἐπιτρέψουν. Ἐπίσης θά κατασκευάσουμε ἕναν ἀνδριάντα τοῦ ὁσιωθέντος Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου στό χωριό τοῦ Ἄρμπουνα Καλαβρύτων.

Σᾶς εὐχαριστῶ ὅλους μαζί καί τόν κάθε ἕνα χωριστά, γιά τήν ἐδῶ παρουσία σας καί προσευχή μας. Μετά τόν Σεβασμιώτατο κ. Θεόδωρο καί τόν κ. Δήμαρχο, εὐχαριστοῦμε γιά τήν φιλοξενία τῆς Λαυρώτικη μοναστική ἀδελφότητα καί ἐξαιρέτως τόν ἐπικεφαλής αὐτῆς ἀρχιμ. Εὐσέβιο, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη πρίν ἀπό ἐμένα, στούς ἀγωνιστές τοῦ 1821, στήν προσφορά τῆς Ἁγίας Λαύρας, στόν μεγάλο ξεσηκωμό, στόν Π. Πατρῶν Γερμανό Γ΄, πού ἦταν μυημένος, ὅπως καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος Ε΄, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, στήν Φιλική Ἑταιρεία. Τέλος, ἀνεφέρθη στήν πλούσια καί πολυποίκιλη ἐνθικοθρησκευτική προσφορά τοῦ Συλλόγου μας.

Εὐχαριστῶ τά μέλη τοῦ Δ.Σ. τοῦ συλλόγου μας γιά τήν διαχρονική καί τιμητική στήριξη. Ἀναλυτικά ἀναφέρω τούς π. Νεκτάριο Πεττα, τόν κ. Κωνσταντῖνο Κατσιαρη, τόν κ. Γεώργιο Σπηλιόπουλο, τήν κ. Σταυρούλα Χαμακιώτου, τήν κ. Μαρία Οἰκονόμου, τόν κ. Κωνσταντῖνο Παναγιωτακόπουλο καί τόν κ. Κωνσταντῖνο Χρονόπουλο. Ἐπίσης τόν Ἑλληνικό Ἐρυθρό Σταυρό, καί ἰδιαίτερα τήν πρόεδρο τοῦ τοπικοῦ παραρτήματος Ἠλιουπόλεως τῆς Ἀττικῆς κ. Εὐγγελία Συνοδινού. Ἐπίσης μαζί μέ τόν Δήμαρχο, τόν ἀντιδήμαρχο Νικόλαο Μαγκαφᾶ. Τήν πρόεδρο τοῦ Παγκαλαβρυτινοῦ συλλόγου Πάτρας κ. Αἰκατερίνα Ἀσημακοπούλου καί τήν Γενική Γραμματέα τοῦ Συλλόγου κ. Γεωργία Κακιού. Καί φυσικά εὐχαριστῶ τόν ἐπίτιμο πρόεδρο τῆς Παγκαλαβρυτινῆς Γεώργιο Κοσμᾶ καί τόν κ. Χαρίλαος Ἐρμείδη, πρόεδρο Συλλόγου Πολυτέκνων Καλαβρύτων. Ἐπίσης τό στρατηγό κ. Γεώργιο Παπαδημητρόπουλο, τούς ἐκπροσώπους τῶν ὁμογενῶν της Νέας Ὑόρκης καί τοῦ Σικάγου.

Εὐχαριστοῦμε τόν ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό τύπο πού προβάλλουν τήν σημερινή μας ἐκδήλωση, καί γενικότερα τίς Ἑλληνορθόδοξες δραστηριότητές μας, ὅπως τῖς ἐφημερίδες Φωνή τῶν Καλαβρύτων, Τύπος τῆς Αἰγιάλειας, Γορτυνία, Κοινωνική τοῦ Πειραιῶς, Φωνή τῶν Πειραιωτῶν καί Χριστιανική, καθώς καί τόν δημοσιογράφο - συγγραφέα κ. Ἄγγελο Σακκέτο. Τίς ἠλεκτρονικές εἰδήσεις, τά Καλάβρυτα NEWS, τά Καλάβρυτα PRESS, τά Καλάβρυτα NET. Ἐπίσης τίς ἱστοσελίδες:  Πεμπτουσία καί Αὐλή Γεθσημανή. Τέλος, εὐχαριστῶ τόν ἱστότοπο «Ὀρθοδοξία INFO», πού χαρακτηρίζει τήν σημερινή μας ἐκδήλωση ὡς «Ἐπετειακή ἑορτή μνήμης τοῦ Μητροπολίτου Π.Π. Γερμανοῦ». Ὡς γνωστόν, τά Μ.Μ.Ε καταγράφουν ἀνάγλυφα τό λαϊκό αἴσθημα, πού νιώθει τόν Γερμανό ὡς ἕνα ἅγιο πρόσωπο, πού ἑορτάζει τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του, καί ἐμεῖς τό ἐφαρμόσαμε στήν πράξη. Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἡ Ἱερά Μονή θά συνεχίσει τό μνημόσυνο, πού πρίν ἕνδεκα ἔτη καθιερώσαμε καί ἔκτοτε τελεῖται συνεχῶς στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων.

Εὐχαριστῶ γιά τά συγχαρητήρια καί τίς εὐχές τούς ἀξιότιμους κυρίους καί τῖς κυρίες ἀπό τόν χῶρό της πολιτικῆς, ὅπως τόν κ. Σπήλιο Σπηλιωτόπουλο, τήν κ. Φάνη Πετραλιᾶ, τόν κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, τήν κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ἀπό τήν Ἀχαΐα τόν κ. Ἀθανάσιο Νταβλοῦρο, ἀπό Πειραιᾶ τόν κ. Κώστα Κατσαφάδο, ἀπό Ἀχαΐα τόν κ. Νίκο Νικολόπουλο, ἀπό τόν Πειραιᾶ τόν κ. Ἰωάννη Τραγάκη, ἀπό Ἀθήνα τήν κ. Ντόρα Σιούτου-Πετραλιᾶ, ἀπό Ἀττική τήν κ. Βάσω Κόλλια, ἀπό Ἀχαΐα τόν κ. Γιῶργο Ντάτσικα.

Ἐξερχόμενοι θά ἀποδώσουμε τιμή στόν ἀνδριάντα τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου κυροῦ Γερμανοῦ καί θά τόν δαφνοστολίσουμε. Αὐτή τήν φορά θά κατάθεσει στεφάνι ὁ Μητροπολίτης, ὁ Δήμαρχος, ὁ Ἐρυθρός Σταυρός καί ὁ Σύλλογός μας. Ἀξίζει νά ἀναφερθεῖ ὅτι τό δάφνινο στεφάνι, πού θά κατάθεσει ὁ Σεβασμιώτατος Ἠλιουπόλεως κ. Θεόδωρος εἶναι σταλμένο ἀπό τό Διονυσιάτικο Κελλίο τῆς Παναγίας τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, τῆς περιοχῆς Καψάλας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μία κίνηση, πού ὑποδηλώνει ὅτι καί ἡ Ἀθωνική Πολιτεία ὑποκλίνεται στόν Ἐνθεγέρτη Πατρῶν Γερμανό Γ΄.  Ἐκ μέρους τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ Ἠλιουπόλεως θά καταθέσει ἡ κ. Εὐγενία Συνοδινοῦ, καί ἀπό κοινοῦ τά Δ.Σ. τοῦ Συλλόγου Καλαβρυτινῶν Πειραιῶς καί Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου Πάτρας, ὡς ἀδελφά σωμάτια.

Σᾶς εὐχαριστῶ ὅλους καί σᾶς καλῶ νά ἀποδώσουμε ψάλλοντας τό: «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ» καί τό ἀπολυτίκιο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε΄.

Υ.Σ. Μετά τίς ἐπετειακές ἐκδηλώσεις εἰς μνήμην τοῦ κυροῦ Γερμανοῦ, οἱ Λαυριῶτες πατέρες, μᾶς περιμένουν γιά τό καθιερωμένο κέρασμα καί τήν ξενάγηση στήν Μονή τους, καί γι’ αὐτό ἀκόμη μία φορά τούς εὐχαριστοῦμε.