Περιστέρια και το Γεράκι

Σύμφωνα με τον μύθο του Αισώπου, που μου διηγούνταν «μι τα θκα τς τα λόια η μανιά μ΄ η Δουξία» καθισμένη δίπλα «στου τζιάκι», μια φορά κι έναν καιρό κατοικούσαν σε έναν τόπο μακρινό περιστέρια, τα οποία ζούσαν συνεχώς με τον φόβο των γερακιών. Είχαν κατασκευάσει όμως τη φωλιά τους με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορούν να προστατεύονται από τα γεράκια και καλά τα κατάφερναν.

Ένα γεράκι, όμως, τα λαχτάρησε πολύ και προσπάθησε να βρει έναν έξυπνο τρόπο να τα βάλει στο χέρι. Εφάρμοσε, λοιπόν, ένα διαβολικό τέχνασμα.

Προσπάθησε κι έπεισε τα περιστέρια να το αποδεχθούν ως αρχηγό τους, με αντάλλαγμα να τα προστατεύει από τα άλλα γεράκια. Έτσι δεν θα χρειάζονταν να κρύβονται συνεχώς, να τρομάζουν και να υποφέρουν. Θα είχαν μια κανονική ζωή στο εξής! Τα περιστέρια, λοιπόν, εμπιστεύθηκαν το γεράκι, και του πρόσφεραν μάλιστα τον «βασιλικό θρόνο τους»!

Το γεράκι, μόλις εγκαταστάθηκε, άρχισε να ασκεί «με υπευθυνότητα και συνέπεια» τα βασιλικά καθήκοντά του, …τρώγοντας ένα περιστέρι την ημέρα.

«Μας υπηρετεί πάρα πολύ καλά», είπε το δύστυχο περιστέρι, το οποίο είχε σειρά να φαγωθεί από το γεράκι, διδάσκοντάς μας, εμάς τους ανθρώπους, αλλά δυστυχώς όχι τα περιστέρια, ότι, ορισμένες φορές, η θεραπεία είναι χειρότερη από την ίδια την ασθένεια.

Τα αρπακτικά βρίσκονται συνεχώς εκεί γύρω. Εμείς, τι κάνουμε για να τα αποφύγουμε;