Δευτερολογία επί Οικουμενισμώ…

Υπάρχει μια τάση κακής γενίκευσης και θεώρησης των πραγμάτων αναφορικά με την ομολογιακότητα της πίστης εκ μέρους των σημερινών Ορθοδόξων. Θα καταταχθούν συνήθως στα άκρα: είτε στον νεωτερίζοντα Οικουμενισμό είτε στον φανατικό και συντηρητικό φονταμενταλισμό. Η Ορθοδοξία, ωστόσο, βρίσκεται κάπου στη μέση ανάμεσα στην πλάνη του Οικουμενισμού και σε εκείνη του ζηλωτισμού. Τα άκρα, κατά τους αγίους Πατέρες μας, είναι του διαβόλου. Τα θέματα αυτά ξεκαθάρισε άλλωστε ο μεγάλος κανονολόγος των ημερών μας μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος στο βιβλίο του “Οικουμενισμός και Ζηλωτισμός: τα δύο Άκρα”.

Ο Χριστός δεν φαίνεται να ευαρεστείται στη σχεδιαζόμενη ψευδοένωση των Εκκλησιών. Θα μου πείτε εύλογα πως ο κόσμος έχει χορτάσει και από δογματικά επιχειρήματα. Σε πολλούς πολλές φορές ακούγεται πιο ευχάριστα η εύκολη και ανέξοδη αγαπολογία του δογματικού μινιμαλισμού: τα αρχαία παρήλθον, ας αφήσουμε τις αγκυλώσεις των παλαιών και ας τα βρούμε στο όνομα της αγάπης που κήρυξε ο Χριστός. Άλλωστε, έναν Χριστό πιστεύουμε εμείς οι χριστιανοί των διαφόρων ομολογιών και εκκλησιών. Μια Αγία Τριάδα. Τα άλλα όλα είναι ιστορικές κακοήθειες και εθιμικές λεπτομέρειες που οφείλουμε να εξομαλύνουμε…

Πολύ φοβάμαι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο τα παρουσιάζουν οι συνειδητοί και εν αγνοία τους Οικουμενιστές των ημερών μας. Και επειδή η θεολογία πρωτίστως είναι θεοπτικό βίωμα και όχι μια στεγνή και ψιλή θεωρητική επιστήμη, θα αναφερθώ σε ενδεικτικά σύγχρονα παραδείγματα που καταδικάζουν στην πράξη τις όποιες οικουμενιστικές διαθέσεις, αλλά και τις αποτειχιστικές τάσεις των πλανεμένων ζηλωτών. Είπαμε, η Ορθοδοξία είναι το νηφάλιον και συνετόν μέτρον της διακρίσεως...

α. Σχολίασε ο άγιος Πορφύριος για κάποιον: “Εκεί που πήγε στο εξωτερικό μπερδεύτηκε σχετικά με την Ορθόδοξη πίστη”.

β. Σύγχρονος κληρικός απέτρεψε, φωτισθείς χαρισματικά από το Άγιο Πνεύμα, να κοινωνήσει μια άγνωστη σε αυτόν κυρία. Στη συνέχεια που τη ρώτησε, τον πληροφόρησε πως ανήκε σε μονοφυσιτική εκκλησία στην οποία την εισήγαγε ο σύζυγός της στο εξωτερικό (προσωπική μαρτυρία του γράφοντος).

γ. Ο όσιος Ευμένιος Σαριδάκης του Λοιμωδών (+1999) βγάζοντας με καλή προαίρεση μερίδα στην Προσκομιδή για τον Ρωμαιοκαθολικό Ραούλ Φολερώ, είδε φοβερό σημείο που τον απέτρεψε από την επανάληψη μιας παρόμοιας ενέργειας. Θέλουμε, δε θέλουμε, οι Ρωμαιοκαθολικοί αδελφοί μας είναι πλέον αιρετικοί. Όπως προ αιώνων υπογράμμισε χαρακτηριστικά και ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός. 

δ. Επί πατριαρχείας κυρού Αθηναγόρα οι αγιορείτες εν συνόλω (και τα 20 μοναστήρια) διέκοψαν το λειτουργικό του μνημόσυνο για μια δεκαετία περίπου. Μεταξύ αυτών και ο γνωστός μας Άγιος Παΐσιος. Με την προτροπή του μακαριστού Επιφανίου Θεοδωρόπουλου (σφοδρού πολεμίου του Οικουμενισμού) σταμάτησαν τη διακοπή για να μην παγιωθεί το σχίσμα (δυστυχώς οι Εσφιγμενίτες αυτονομήθηκαν με τα γνωστά μέχρι σήμερα αποτελέσματα).

ε. Ο όσιος Ιουστίνος ο Σέρβος Ομολογητής ήταν κάθετος κατά του Οικουμενισμού. Μεγάλος θεολόγος και πολυγραφότατος. Διωκόμενος και από τους κομμουνιστές. Όχι άκαπνος θεωρητικός των γραφείων και των δεξιώσεων...

στ. Ο σύγχρονος επίσης όσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ (+1993) έγραψε λίαν χαρακτηριστικά: “Ακόμη και αν όλοι οι Επίσκοποι συμφωνήσουν σε ένωση, εγώ θα αρνιόμουν μονάχα για το Φιλιόκβε και το Αλάθητο”.

Όταν τόσοι πολλοί, και δη σύγχρονοι, Άγιοι μιλάνε και πράττουν τοιουτοτρόπως, εμείς οι ουτιδανοί τι να πούμε; 

Κ. Ν.

Λάρισα, 25/5/2024