Επίσης ο τίτλος του βιβλίου πάσχει και από αργκό οπαδική ” Φάγαμε ήττα” …
Δεν ανήκουμε ούτε στην ίδια γενιά είναι θέμα φάσης δεν ανήκουμε στη θεολογική γενιά της ήττας..
Η Εκκλησία ως σώμα Χριστού έχει το αήττητο .. οι ήττες είναι σε προσωπικό επίπεδο σε προσωπικό πνευματικό επίπεδο ή και κοινοτικό. Μην ταυτίζουμε και συγχέουμε την προσωπική μας δυστοκία ή και διασυρμό με το Πρόσωπό του..
Κι ενώ προοιμιακά συμφωνούμε ” ζούμε σ΄ένα κόσμο που φλέγεται. Δεν μπορούμε να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Της Ορθοδοξίας δεν της πρέπει μια τέτοια στάση. Δεν της πρέπει μια τέτοια έκπτωση.….αλλά μια αεικίνητη στάση όπως θα έλεγε ο Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής”. το θέμα είναι κατά που κοιτάμε κοιτάμε τη φλόγα και χάσαμε το Ολοκαύτωμα. ‘‘Η φύση της Εκκλησίας είναι πολιτική και μαζί αντιεξουσιαστική” αναφέρει τότε πως γίνεται να συναινεί σε κρίσιμες συστημικές επιλογές..;
Κι ενώ πρόκειται για ένα δοκίμιο κριτικής σκέψης που εντοπίζει χρόνιες και μη παθογένειες του πληρώματος παρά την ρηξικέλευθη ρητορική και την πολλά υποσχόμενη ως και ριζοσπαστική φρασεολογία του όλως περιέργως όχι μόνοαφήνει στο απυρόβλητο το θρησκευτικό κατεστημένο αλλά υπερθεματίζει για τη στάση του στα τελευταία κομβικά ζητήματα που τέθηκαν όπως
1. κοβιντοκρατία/ ολοκληρωτισμός ( σφράγισμα ναών, αναστολή Επιταφίου κι Ανάστασης. θεία μετάληψη με πολλά διαφορετικά πλαστικά κουταλάκια εν είδει επιδόρπιου παγωτού) κ.α
2. Ουκρανικό και θέση Οικουμενικού για Αυτοκέφαλο στην ανύπαρκτη ως τότε ”Εκκλησία” που επινοήθηκε και κατασκευάστηκε εν μια νυκτί σε ρυθμούς Κίνας ως προκάτ θεσμός λυόμενη ”Εκκλησία” για να στεγάσει τον παράνομο αμερικάνικο όνειρο διείσδυση παρακάμπτοντας παραμελώντας κι εκτοπίζοντας τη μεγάλη μαρτυρική πλέον Εκκλησία των εκατομμυρίων Ουκρανών Ορθοδόξων μόνο και μόνο γιατί τους χρεώθηκε ο αυτοκαθορισμός τους ως ρωσόφιλοι κάτι που ήταν αντίθετο στα γεωπολιτικά σχέδια ΝΑΤΟ ΕΕ για την περιοχή. .
3. Ως προς το Κολυμπάρι είναι κάπως απογοητευμένος ήθελε κάτι περισσότερο προς τα Δυτικά της Εδέμ. Και εδώ στην καθεστηκυία αντίληψη στη νόρμα των καιρών στον θρησκευτικό mainstream καθωσπρεπισμό..
4.Έμφαση του ανοίγματος στο διαφορετικό στην διαφορετικότητα. Ο νέος Υπεράνθρωπος της woke κουλτούρας ατζέντας και των επιταγών των πολιτικών κέντρων εξουσίας. Συστημικότητα. Υπερτονισμός και υπεραπασχόληση με τα της σάρκας παρερμηνεύοντας ίσως ότι η ενανθρώπιση Του έγινε προς πρόσληψη της σάρκας για τη θέωση της, τη θέωση δηλαδή του όλου ανθρώπου ως ψυχοσωματική οντότητα και όχι προς νομιμοποίηση της υλιστικής σαρκολατρείας.
H Eκκλησία ως χώρα του Αχωρήτου λέει χωράει τα πάντα.. και αυτή η ολιστική του όσο κι απρουπόθετη θεώρηση τον φθάνει όπως ήταν συνεπαγόμενο στο ν΄αποφανθεί το άτοπον: ”όλα χωράνε στην Εκκλησία που είναι ” πανδοχείο” και γιατί όχι και ”οίκος ανοχής” …… εδώ το τερμάτισε…
Ενώ στην προηγούμενη αμέσως περίοδο μιλάει για τον προφήτη Ωσηέ που παντρεύθηκε πόρνη.. Μόνο που ξεχνάει ότι ο Ωσηέ ήταν προφήτης και στη Βίβλο οι προφήτες προλέγουν όχι μόνο με λόγια αλλά και με γεγονότα της ζωής τους. Η σύναψη της σχέσης εδώ ουσιαστικά θέλει να προϊδεάσει καταγγείλει την κοινωνική διαφθορά και όχι το αντίθετο..
Δεν ήταν ηθικιστής ο Χριστός από την άλλη όμως δεν ανακαίνισε τα ήθη προς την κατεύθυνση μιας περισσότερης ελευθεριότητας αλλά ήρθε ως ψυχαναμορφωτής στηλιτευτής της τυπολατρίας του πουριτανισμού του ευσεβισμού του θεουσισμού του Φαρισαϊσμού . . Όλα παίζονται στο μακάριοι οι καθαροί την καρδίαν.. Πάει την ηθική πιο μέσα ..να γίνει ο Κύριος στο εσωτερικό ”η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί” …
Δεν πρόκειται για μια επανάσταση του εγώ αλλά για μια επανάκτηση του Σον..και απόρριψη του εμμονικού εμόν. Ο Χριστός δεν είναι ένας ακόμη κοινωνικός ακτιβιστής του καιρού του ή μοντέρνος δικαιωματιστής όπως παρουσιάζεται αν κατάλαβα καλά στο βιβλίο αλλά είναι ο πνευματικός μεταρρυθμιστής και ψυχικός αναμορφωτής ώστε η ψυχή να βρει το θείο ρυθμό να πάλλεται στο θείο παλμό σε μια αρμονική συγχορδία στη θεία συμφωνία..
Δεν επαγγέλλεται εξωτερικές συμπεριφορές αλλά ανακαινίζει τον μέσα άνθρωπο.. Συνέχεια για το έσωθεν μιλάει για τον μέσα τον ένδοθεν άνθρωπο. Εκεί ρίχνει τις σκαλωσιές του.. Σε κοινωνικό επίπεδο τα προτάγματα είναι δεδομένα αλλά στην πνευματική διάσταση ήρθε κατ΄ αντιστοιχία να δώσει ένδυμα στη ψυχή να της παρέχει τροφή νερό στέγη φιλοξενία να την επισκεφθεί στο κρεβάτι του πόνου στο κελί του εγκλεισμού να μην είναι ποτέ μόνη!
Ευπρόσδεκτες οι εύστοχες πάμπολλες αναφορές στην ελληνική και ξένη λογοτεχνία αλλά δεν αρκούν για να υπερκαλύψουν τις διαφορές. Διαφωτιστικές και οι Πατερικές παραθέσεις.
Ξεχωρίζουν
η παράθεση από την ταινία του Α. Ταρκόφσκι Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ Ο μονόλογος του Ντομένικο:
Δεν έχουν μείνει πια μεγάλοι δάσκαλοι. Αυτό είναι το κακό της εποχής μας..… Πρέπει να ακούσουμε τις φωνές που μοιάζουν άχρηστες...Οι ”υγιείς” έφεραν τον κόσμο στα πρόθυρα της καταστροφής.
”το θεολογείν αεί σχοινοβατείν” (Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος)
” με ενθουσίαζε στην Εκκλησία η καταξίωση του παράλογου” (Ν Γ Πεντζίκης)
‘‘οι Πρωτόπλαστοι έπεσαν από τον Παράδεισο γιατί έχασαν τη δυνατότητα να εκπλήσσονται απέναντι στον εκπλήσσοντα Θεό.” (άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)
( αναφορικά με το βιβλίο ”ΦΑΓΑΜΕ ΗΤΤΑ Κείμενα για τον αυτεγκλωβισμό της Ορθοδοξίας” Χρυσόστομος Σταμούλης εκδ ΑΡΜΟΣ 2021 . Ο Χρ. Σταμούλης είναι καθηγητής Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας στο ΑΠΘ) ναι αυτοεγκλωβίστηκε στο ασανσέρ της ταχείας ανέλιξης .. προτιμότερη είναι η Κλίμαξ..
Πάντως είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου