ΤΟ ΔΕΣΙΜΟ (Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά)

π. Δημητρίου Μπόκου 

Ένας πλούσιος νεανίσκος, στο άκουσμα της προτροπής του Χριστού να απαρνηθεί τα πλούτη του, να πουλήσει τα υπάρχοντά του και να τα μοιράσει στους φτωχούς και μετά να ακολουθήσει τον Χριστό, «περίλυπος εγένετο· ην γαρ πλούσιος σφόδρα». Βλέποντας ο Χριστός τη μεγάλη στενοχώρια του νεαρού, επισήμανε στους ακροατές του ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από τρύπα βελόνας, παρά να μπει πλούσιος στη Βασιλεία του Θεού (Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά).

Τρομερή η κουβέντα του Χριστού! Οι ακροατές του εξεπλάγησαν. Ποιος είναι δυνατόν να σωθεί; είπαν. Φαίνεται μεν αδύνατο αυτό σε σας, είπε ο Χριστός, μα ο Θεός μπορεί να μεταβάλει τα πράγματα. Μπορεί να αλλάξει το φρόνημα και των πλουσίων ακόμα. Γιατί το πρόβλημα δεν τοποθετείται από τον Χριστό ακριβώς στον πλούτο, αλλά στη φοβερή υποδούλωση της ψυχής από την επιθυμία απόκτησής του και κατοχής του. Η επιθυμία αυτή καταργεί το όριο μεταξύ του σωστού και του λάθους, το άριστο μέτρο που οφείλει να έχει σε όλα ο άνθρωπος. 

Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Σχετικά με τον πλούσιο νεανίσκο που επιθυμούσε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. ιη΄, χωρία 18 έως 27)

Αποσπάσματα από την ομιλία ΞΓ΄

«Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» (Και ιδού Τον πλησίασε κάποιος και Του είπε· διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;) Ορισμένοι κατηγορούν τον νέο αυτόν ως ύπουλο και πονηρό και ο οποίος πλησίασε τον Ιησού με σκοπό να Τον πειράξει· εγώ όμως δε θα μπορούσα να μην πω ότι ήταν φιλάργυρος και δούλος των χρημάτων, επειδή και ο Χριστός τον ήλεγξε ως άνθρωπο αυτού του είδους, ύπουλο όμως δε θα μπορούσα να τον ονομάσω με κανένα τρόπο, και διότι δεν είναι ασφαλές το να επιχειρεί κανείς να κρίνει τα άγνωστα πράγματα και ιδίως όταν πρόκειται για κατηγορίες, και για το ότι ο ευαγγελιστής Μάρκος έχει αναιρέσει αυτήν την υποψία· καθ΄όσον λέγει ότι «έτρεξε προς Αυτόν και αφού γονάτισε εμπρός Του, Τον παρακαλούσε» και ότι «ο Ιησούς τον κοίταξε με πολλή αγάπη και ενδιαφέρον και τον συμπάθησε» (Μαρκ. 10, 21). Αλλ΄ όμως είναι μεγάλη και τυραννική η δύναμη των χρημάτων και αυτό γίνεται φανερό και από την περίπτωση αυτή· διότι και αν ακόμη είμαστε ως προς τα άλλα ενάρετοι, αυτή τα καταστρέφει όλα τα άλλα.

Ο άγιος Παΐσιος ως αρχάριος μοναχός στη Μονή Φιλοθέου

Ιερομόναχος Ισαάκ 

Ο π. Αβέρκιος (όνομα που πήρε ο άγιος Παΐσιος με τη ρασοευχή), ενώ ζητούσε ησυχαστική ζωή, έκανε υπακοή και βρέθηκε σε ιδιόρρυθμο Μοναστήρι (τη Μονή Φιλοθέου). Έλαβε το υπεύθυνο διακόνημα του δοχειάρη και του τραπεζάρη. Δηλαδή μοίραζε τρόφιμα και κρασί στους πατέρες. Έπειτα του ανέθεσαν το ξυλουργείο και επί πλέον ήταν βοηθός στην ζύμη. Αν και κουραζόταν στο διακόνημα, ήταν πάντα πρόθυμος να θυσιάζεται για τούς άλλους και να βοηθά όπου υπήρχε ανάγκη.

Διηγείται συμμοναστής του: «Ήταν ανοιχτός άνθρωπος. Πάντα με το χαμόγελο και με καλωσύνη, έτοιμος να βοηθήση τον καθένα. Τον βλέπαμε συχνά με μια πένσα και με ένα σφυρί στο χέρι, να τρέχη να διορθώνη τις ζημιές στα κελλιά των πατέρων. Εμένα κάποτε που είχα μαλώσει με τον Γέροντά μου το κατάλαβε, με πήρε πρώτα στο κελλί του, μου έκανε καφέ, μου μίλησε και μετά με έστειλε να βάλω μετάνοια και να συγχωρηθώ με τον Γέροντά μου».

Ο Αντίχριστος θα εγκαστασταθεί σε όλες τις τοπικές Εκκλησίες του Ιησού Χριστού. ~ Από τις αμαρτίες μας αρρωσταίνει και το σώμα. { Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος }

Ο Αντίχριστος θα εγκαστασταθεί σε όλες τις τοπικές Εκκλησίες του Ιησού Χριστού.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, (Ερμηνεία της Β’ προς Θεσσαλονικείς επιστολής του Απ. Παύλου, κεφ. β’ 3-12), μιλά για τον Αντίχριστο:

« Ποιός όμως είναι αυτός (ο Αντίχριστος) ;  Άραγε ο Σατανάς ; Βεβαίως όχι. Αλλά κάποιος άνθρωπος που θα δέχεται όλη την ενέργειά του (τού Σατανά) . « Και αποκαλυφθή ο άνθρωπος » , λέγει , « ο υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα », δηλαδή ο αντίχριστος.

Διότι δεν θα φέρη μίαν ειδωλολατρικήν θρησκείαν , αλλά θα είναι ( ο Αντίχριστος ) ένας αντίθεος και θα καταλύσει όλους τους Θεούς και θα διατάξει να τον προσκυνούν ( τον Αντίχριστο ) αντί του Θεού ,  και θα εγκατασταθή ( ο Αντίχριστος ) , εις τον ναόν του Θεού όχι μόνο τον εν Ιεροσολύμοις , αλλά και εις όλας τας τοπικάς χριστιανικάς Εκκλησίας. 

Οι καταβασίες των Χριστουγέννων. Παρουσίαση με εικόνες και μετάφραση στη νεοελληνική και Αγγλική γλώσσα

  

Οι καταβασίες του Κανόνα των Χριστουγέννων. Ποίημα του Αγίου Κοσμά. Ψάλλει η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία.

The Katavasias of Orthodox Christmas Canon. Lyrics by St Cosmas. Sung by the Greek Byzantine Choir.

Ο Θεός φανερώνεται στους ταπεινούς

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†) 

Ο Κύριος απευθυνόμενος στον Πατέρα του λέει: Σ’ ευχαριστώ «ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά νηπίοις» (Λουκ. 10:21). Αυτό σημαίνει, αδελφοί μου, ότι τα ουράνια πράγματα, τα πνευματικά πράγματα, αυτή η Χάρις του Θεού, ο ίδιος ο Θεός, σε κάποιους φανερώνεται και σε κάποιους δεν φανερώνεται. Από κάποιους ο Θεός τα αποκρύπτει. Όσο και να θέλουν αυτοί να τα βρουν, δεν πρόκειται να τα βρουν, γιατί τα κρύβει ο Θεός. Και σε κάποιους άλλους τα φανερώνει ο Θεός.

Εδώ είναι το μεγάλο θέμα. Σε ποιους είσαι, αδελφέ μου; Είσαι σ’ αυτούς που ο Θεός φανερώνει τα μυστήριά του, φανερώνει τους ουράνιους θησαυρούς, είσαι σ’ αυτούς στους οποίους ο Θεός δίνει τα πνευματικά αγαθά, δίνει τον εαυτό του ή είσαι στους άλλους που ό,τι και να κάνεις δεν πρόκειται να δεις τίποτε, δεν πρόκειται να βρεις τίποτε, διότι επιμελώς ο Θεός τα αποκρύπτει από σένα; Και τα αποκρύπτει, όπως λέει, από σοφούς και συνετούς. Δεν πρόκειται ποτέ, αδελφοί μου, ό,τι και να κάνει ένας υπερήφανος άνθρωπος, ένας εγωιστής άνθρωπος – θα μπαίνει, θα βγαίνει στην εκκλησία, μπορεί να συμμετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας – δεν πρόκειται να δει ποτέ τίποτε, δεν πρόκειται να αισθανθεί ποτέ τίποτε, διότι ο ίδιος ο Θεός αποκρύπτει τα αγαθά απ’ αυτόν και δεν πρόκειται να του τα αποκαλύψει.

Η καινή εντολή της αγάπης

Γέροντας Πετρώνιος Προδρομίτης (†) 

«Όλοι έχουμε ανάγκη από αγάπη», έγραφε μια αφίσα για την «ημέρα της αγάπης» και οποία προέτρεπε να γίνονται έργα χριστιανικής αγάπης για χάρη των υπερήλικων, των φτωχών και των ορφανών.

Κοντά στην πρακτική της πλευρά η αφίσα εξέφραζε μια μεγάλη αλήθεια: ότι δηλαδή όχι μόνο τα γηρατειά, οι άρρωστοι και γενικά αυτοί που υποφέρουν, αλλά όλοι, απόλυτα όλοι έχουμε ανάγκη από αγάπη. Όπως ακριβώς δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τον αέρα, το φως και τη θερμότητα του ήλιου, κατά τον ίδιο τρόπο δεν είναι δυνατό να ζήσει ο άνθρωπος χωρίς την αγάπη πάνω στη γη. Όλοι έχουμε ανάγκη από την αγάπη.

Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν

∽ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου[1]

Ὕψωσε τὸν λογισμόν σου ὑπεράνω ἀπὸ κάθε καιρὸν καὶ χρόνον, καὶ ὑπεράνω ἀπὸ κάθε κτίσμα νοητὸν καὶ αἰσθητόν. Καὶ ἐμβαίνων (διὰ νὰ εἰπῶ ἔτσι) μέσα εἰς τὴν ἰδίαν αἰωνιότητα καὶ εἰς τὸν νοῦν τοῦ Θεοῦ, συλλογίσου τὰς τρυφὰς καὶ ἀρρήτους ἀγαλλιάσεις ὁπού ἐλάμβανεν ἐν ἑαυτῷ ὁ Θεὸς διὰ τὴν ἀειπάρθενον Μαρίαν…

Μὲ κάθε δίκαιον ἔχαιρε καὶ ὑπερέχαιρε πρὸ τοῦ αἰῶνος ἡ Ἁγία Τριάς, προγινώσκουσα κατὰ τὴν θεαρχικήν Της ἰδέαν, τὴν ἀειπάρθενον Μαριάμ. Διότι, εἶναι γνώμη τινῶν Θεολόγων, ὅτι ἂν καθ’ ὑπόθεσιν ὅλα τὰ ἐννέα τάγματα τῶν Ἀγγέλων ἤθελαν κρημνισθῇ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ γίνουν δαίμονες· ἂν ὅλοι οἱ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος ἄνθρωποι ἤθελαν γίνῃ κακοὶ καὶ ὅλοι νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν κόλασιν χωρὶς νὰ γλυτώσῃ τινάς· ἂν ὅλα τὰ κτίσματα, οὐρανός, φωστῆρες, ἄστρα, στοιχεῖα, φυτά, ζῶα, ἤθελαν ἀποστατήσῃ κατὰ τοῦ Θεοῦ, νὰ εὔγουν ἀπὸ τὴν τάξιν των καὶ νὰ ὑπάγουν εἰς τὸ μὴ ὄν· μ’ ὅλον τοῦτο, ὅλες αὐτὲς οἱ κακίες τῶν κτισμάτων, συγκρινόμεναι μὲ τὸ πλήρωμα τῆς ἁγιότητος τῆς Θεοτόκου, δὲν ἠδύναντο νὰ λυπήσουν τὸν Θεόν. Διότι, μόνη ἡ Κυρία Θεοτόκος ἦτον ἱκανὴ νὰ Τὸν εὐχαριστήση κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα καὶ νὰ μὴ Τὸν ἀφήση τόσον νὰ λυπηθῆ διὰ τὸν χαμὸν καὶ τὴν ἀπώλειαν τῶν τόσων καὶ τόσων κτισμάτων Του, ὅσον ἤθελε Τὸν κάμει νὰ χαίρη ὑπερβαλλόντως διὰ λόγου Της μόνον.

Λατινογενής ἡ Λειτουργική Μεταρρύθμισις

Λατινογενής ἡ Λειτουργική Μεταρρύθμισις

Ἀρχιμανδρίτου Νικοδήμου Μπαρούση,
ἡγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Χρυσοποδαριτίσσης-Νεζερῶν, ( 250 08 Πάτραι)

    Παρα τήν ηπιότητα μέ τήν οποίαν εκφράζονται κάποτε οι οπαδοί της λειτουργικής μεταρρυθμίσεως, το κίνημά τους φαίνεται διατεθειμένο νά προχωρήση σταθερά, αποφασισμένο, όσον είναι δυνατόν, νά καινοτομήση. Αυτό ίσως, κατ’ αρχήν, θά ημπορούσε νά μή θεωρηθή οπωσδήποτε αρνητικό, αλλ’ όμως, προκειμένου νά υπάρξη διάλογος, πρέπει νά προηγηθή ειλικρινής ενημέρωσι.

   Σέ άρθρο, πού εδημοσιεύθη προσφάτως εις έγκριτο εκκλησιαστική εφημερίδα, γραμμένο υπό γνωστού τέως λυκειάρχου, ενθέρμου φιλενωτικού καί θιασώτου τής λειτουργικής μεταρρυθμίσεως, γίνεται προσπάθεια νά απαλλαγή τό κίνημα αυτό από τις δυτικές, λατινικές καταβολές του. Όμως, τόσον ένας αείμνηστος καθηγητής της Θεολογίας, ο «πρωτοπόρος καί βασικός σκαπανέας τού λειτουργικού μας πλούτου», κατά τήν έκφρασι τού ιδίου τού ανωτέρω αρθρογράφου, όσον και ένας διακεκριμένος ρώσσος πρωτοπρεσβύτερος λειτουργιολόγος, τόν διαψεύδουν. (Εις τό παρόν κείμενο δέν αναφερόμεθα ονομαστικώς εις πρόσωπα, έχοντες ώς σκοπό νά μη κρίνωμε αύτά καθ’ εαυτά τα πρόσωπα, αλλά τις συγκεκριμένες απόψεις τους. Διά τούτο καί παραλείπονται οι σχετικές παραπομπές).

Από την επίσκεψη του αγίου Πορφυρίου στο Σινά

Τότε που ο άγιος Πορφύριος είχε έρθει στο Σινά – διηγείται ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου κ. Δαμιανός –, παραλίγο να είχαμε και ένα ατύχημα. Θέλησε ο Άγιος να πάη να προσκυνήση στα μέρη της Ραϊθού, όπου υπήρχαν εκεί και οι μάρτυρες οι εν Ραϊθώ αναιρεθέντες. Είχαμε ένα αυτοκίνητο με μια μικρή καρότσα και ήμασταν μπροστά τέσσερις. Οδηγούσα εγώ και δίπλα μου ήταν ο τότε δόκιμος νεαρός Γεώργιος, νυν π. Παύλος, και πίσω ήταν ο π. Φώτιος με τον γέροντα Πορφύριο. Τότε ο δρόμος ήταν χωματόδρομος και το αυτοκίνητο χοροπηδούσε πάνω στην άμμο, η οποία είχε φαγωθή και είχε βγη από κάτω πιο στερεό έδαφος. Σε τέτοιο δρόμο δεν είναι να τρέχης πολύ, γιατί οι κραδασμοί ήταν μεγάλοι και πρέπει να πηγαίνης σε ένα ρυθμό χαμηλό για να αισθανθούν λίγο πιο άνετα οι επιβάτες που είναι μέσα στο αυτοκίνητο, αλλά και για το ίδιο το αυτοκίνητο. Αφού περάσαμε τέσσερις ώρες μέσα στην διαδρομή αυτή, βρεθήκαμε στην άσφαλτο η οποία δεν ήταν καμμία τέλεια άσφαλτος και εκεί λίγο χαλαρώσαμε και άρχισα να νυστάζω. Οπότε σε μια στροφή με πήρε για λίγο ο ύπνος και βγήκαμε από τον δρόμο.

Να παιδαγωγηθούμε στον πόνο

π. Γεώργιος Σχοινάς 

Σήμερα, δεν θέλουμε να κοπιάσουμε για να προκόψουμε. Αποφεύγουμε τις επώδυνες θεραπείες. Πρέπει, όμως, να πονέσουμε. Στο βιβλίο «Το μυστήριο της ίασης», του Anthony Βloom, υπάρχει ένα παράδειγμα για τα κοράλλια, αυτούς τους θαλάσσιους οργανισμούς. Αυτά σιγά-σιγά σκληραίνουν από μία ειδική διαδικασία που αναπτύσσουν απέναντι στους άλλους οργανισμούς που ζουν στη θάλασσα και γίνονται από έξω σαν πέτρα. Εμείς δεν πρέπει να είμαστε έτσι. Ο χριστιανός που αποφεύγει τον πόνο δεν γίνεται καλύτερος χριστιανός, γιατί επιλέγει να ζει ανώδυνα – άρα αντισταυρικά. Δεν έχει μέσα του εύπλαστο υλικό να ζει στη χάρη και στη χαρά της κοινωνίας με τον Θεό και τους ανθρώπους και γίνεται σκληρός, αποκτά ένα κέλυφος. Ο Θεός μας προκαλεί να αφεθούμε στον πόνο, να ζήσουμε τον πόνο των γύρω μας και τον δικό μας και μέσα από τη βίωση του πόνου να ζητάμε τον Ιατρό, την ίαση.

Η αγάπη του Θεού και η αγάπη του εαυτού μας

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†) 

Παρακαλώ, θα ήθελα να προσέξουμε εδώ κάτι που θα πούμε. Κατά κανόνα και στα πνευματικά θέλουμε να ακούμε πολλά, που λέγονται και κατά τον ένα και κατά τον άλλο τρόπο, τα οποία κάπως μας ικανοποιούν. Έχουμε μια περιέργεια, μια διάθεση απλώς να απασχολούμαστε. Δεν ξέρω αν μπορούμε να το πιάσουμε, να το καταλάβουμε αυτό που λέμε τώρα.

Όπως όταν έχει να κάνει κανείς μια εργασία που του φαίνεται βαριά, δύσκολη και δεν έχει διάθεση να την κάνει, τότε όχι ότι χάνει την ώρα του, όχι ότι κάνει μη καλά πράγματα, αλλά από δω κι από κει ενεργεί έτσι, κινείται έτσι, απασχολείται έτσι, που κατά βάθος αποφεύγει εκείνο το οποίο ακριβώς πρέπει να κάνει και είναι η ώρα να το κάνει· το αποφεύγει. Και όταν αναγκάζεται εκ των πραγμάτων και δεν γίνεται αλλιώς, τι να κάνει μετά; Το πραγματοποιεί. Για παράδειγμα, αν είμαστε κουρασμένοι, νυσταγμένοι, και το μόνο που επιζητούμε είναι να ξαπλώσουμε, και ξαφνικά κάτι μας απειλεί, φτερά θα βγάλουν τα πόδια μας. Όσο κουρασμένοι κι αν είμαστε, θα το ξεχάσουμε αυτό μπροστά στην απειλή.

Εκδήλωση - Βιβλιοπαρουσίαση «Η Βασίλισσα των Ουρανών Μητέρα όλων των παιδιών» (φωτο)

Το Γραφείο Νεότητος Ι.Μ Καστορίας σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Έαρ και το Βιβλιοπωλείο της Ι.Μ. Καστοριάς διοργάνωσαν εκδήλωση με αφορμή το βιβλίο της Κατερίνας Νίκα-Μάνου «Η Βασίλισσα των Ουρανών Μητέρα όλων των παιδιών» την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2024 το πρωί, στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καστοριάς.

 

Πλήθος από αναγνώστες, μικρούς και μεγάλους, έδωσαν το «παρών» στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε σε ιδιαίτερα ζεστό κλίμα. 

 

Στην εκδήλωση χαιρέτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ.κ. Καλλίνικος.  Για το βιβλίο μίλησαν οι εκλεκτές επιστήμονες Καζταρίδου Αλίκη, Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καστοριάς, και η Δρ Μόσχου Καλλιόπη, Εκπαιδευτική Σύμβουλος. 

Εκ μέρους των εκδόσεων Έαρ χαιρετισμό απηύθυνε ο υπεύθυνος επικοινωνίας Θανάσης Χατζής. 

 

Τη συζήτηση για το βιβλίο ακολούθησε διαδραστική αφήγηση του βιβλίου από την συγγραφέα Κατερίνα Νίκα-Μάνου για τους μικρούς μας φίλους. 

 

Στο τέλος της εκδήλωσης η συγγραφέας υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου σε όσους από τους μικρούς αλλά και μεγαλύτερους φίλους το ζήτησαν. 

Δεν οικοδομείται με πνευματικές σχέσεις με αιρετικές κοινότητες το Σώμα Χριστού

Δεν οικοδομείται με πνευματικές σχέσεις με αιρετικές κοινότητες το Σώμα Χριστού

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Είναι μεγάλη βλασφημία να πιστεύεται και να διακηρύσσεται, ότι το Σώμα Χριστού οικοδομείται με τις πνευματικές σχέσεις με αιρετικές κοινότητες μέλη του Π.Σ.Ε.  Κι όμως σε αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, και αυτό παρεισέφρησε ως μη όφειλε. 

 Αυτό διακηρύσσεται στην παράγραφο 8 της Δήλωσης του Τορόντο, η οποία ως μη όφειλε παρεισέφρησε και σε κείμενο της Σύνοδου της Κρήτης.  Για τέτοιες αποφάσεις σεμνύνονται;  Γιατί τόση ζέση για μια τέτοια απόφαση, από τους αμύντορες της Συνόδου της Κρήτης;  

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΙΤΗ ΘΗΤΕΙΑ, ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Στις 6 Νοεμβρίου στο Μπισκέκ της Κιργιζίας, συνεκλήθη η Διάσκεψη των ηγετών του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών (Organization of Turkic States). Στη Σύνοδο συμμετείχαν ως παρατηρητές ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν και ο ψευδοπρόεδρος των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ. Στο τέλος των εργασιών ο Οργανισμός απένειμε στον Όρμπαν το Παράσημο της Ανώτατης Τιμής του Τουρκικού Κόσμου. Παράλληλα ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν μοίρασε στους συνέδρους ένα αναμνηστικό νόμισμα της Τουρκικής Δημοκρατίας, στο οποίο απεικονίζονταν οι σημαίες των 5 μελών (Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιζία) και των δύο παρατηρητών: Ουγγαρίας και ψευδοκράτους, το οποίο αναφέρεται ως «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».

Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου: Ἡ πορεία τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων. Ὁ κοινός βηματισμός Βατικανοῦ - Φαναρίου

Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου Ἀναστασίου

Προη­γου­μέ­νου Ἱ. Μ. Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου, Ἁγίων Μετεώρων

13 Νοεμβρίου 2024, μνήμη Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ !

Ἡ πορεία τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων 
Ὁ κοινός βηματισμός Βατικανοῦ - Φαναρίου

    Στό προηγούμενο κείμενο μας ἀναδείξαμε τήν ἀλλοίωση τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησιολογίας μέσῳ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, καθώς ἡ ὀρθόδοξη πίστη, ἀπό μοναδική καί ἀπόλυτη ὁδός σωτηρίας, μετατρέπεται σέ μία ἁπλή πτυχή ἑνός πολυθρησκευτικοῦ πλαισίου, πού ἀναζητᾶ τήν ἀλήθεια σέ ὅλες τίς θρησκεῖες.

Να ζητήσουμε το φως της Θεότητος

Γερόντισσα Μακρίνα (†) 

Προσπαθώ με την προσευχή να σας βοηθήσω.

Έλεγα: Πώς γίνεται και να μην έρχεται η Θεία Χάρις στην ψυχή μας; ποια είναι τα εμπόδια, τι φταίει; Και βλέπω κατά σειρά δυο βράδια και ένα μεσημέρι τα εξής:

Το πρώτο βράδυ βλέπω και ανατέλλει ένας ήλιος πολύ λαμπερός και φωτεινός και μέσα μου έλεγε μια φωνή, ότι έτσι φωτίζεται από την Θεία Χάρη ο άνθρωπος όταν έχει πολλή βία και αυταπάρνηση, και ό,τι θλίψη είχα, μου την πήρε αυτό πού είδα…

Το άλλο βράδυ είδα πολλά τοιχώματα και μόλις έμπαινε ανάμεσα λίγο φως, με την ανατολή του ηλίου, και περνούσε καμιά ακτίνα. Και μια φωνή μου έλεγε ότι είναι στον άνθρωπο που δεν κάνει τα έργα του Θεού όπως πρέπει. Και πάλι το άλλο μεσημέρι έβλεπα μικρά-μεγάλα τοιχώματα και κοίταζα σε ποιο μέρος θα μπει λίγος ήλιος.

Κυριακή Θʼ Λουκά: Η παραβολή του άφρονα πλουσίου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιβ’ 16-21)

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήρθε στη γη για να θεραπεύσει τους ανθρώπους από τα φθοροποιά πάθη και τις ροπές τους. Τα πάθη κι οι ροπές είναι σοβαρές ψυχικές παθήσεις. Κλέβει ποτέ ένας γιός από τον πατέρα του; Όχι. Ο δούλος όμως κλέβει από τ’ αφεντικό του. Τη στιγμή που ο Αδάμ εγκατέλειψε την ιδιότητα του υιού κι απόκτησε την ιδιότητα του δούλου, το χέρι του απλώθηκε για να πιάσει τον απαγορευμένο καρπό. Γιατί ο άνθρωπος κλέβει αυτό που ανήκει σ’ έναν άλλο; Είναι επειδή το χρειάζεται; Ο Αδάμ τα είχε όλα, δεν του έλειπε τίποτα. Παρ’ όλ’ αυτά όμως προχώρησε στην κλοπή. Γιατί ο άνθρωπος κλέβει άλλον άνθρωπο κι ο δούλος άλλο δούλο; Επειδή έμαθαν πρώτα να κλέβουν από τ’ αφεντικό τους. Οι άνθρωποι συνήθως κλέβουν πρώτα από το Θεό κι έπειτα ο ένας από τον άλλο. Ο προπάτορας του ανθρώπινου γένους άπλωσε το χέρι του να κλέψει πρώτα αυτό που ανήκε στο Θεό κι έπειτα, σαν αποτέλεσμα, οι απόγονοί του άρχισαν να κλέβουν ο ένας τον άλλο. Οι άνθρωποι κλέβουν από Θεό και ανθρώπους, από τη φύση κι από τον εαυτό τους. Ο άνθρωπος δεν κλέβει μόνο με τις σωματικές αισθήσεις του, αλλά και με την καρδιά, την ψυχή και το νου του. Δεν υπάρχει πράξη κλοπής που ο διάβολος να μην είναι συνεργός του ανθρώπου. Είναι ο υποβολέας και υποκινητής κάθε κλοπής. Είναι ο εισηγητής και καθοδηγητής κάθε σκέψης για κλοπή. Κανένας κλέφτης στον κόσμο δεν ήταν ποτέ μόνος του.

Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου “Ο Θείος Έρως”

Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός είναι ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά. Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μια χαρά που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μια πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ. Σε μεθάει σαν το κρασί το ανόθευτο, αυτό το κρασί το πνευματικό. … Ο πνευματικός οίνος είναι άκρατος, ανόθευτος, πολύ δυνατός κι όταν τον πίνεις σε μεθάει. Αυτή η μέθη είναι δώρο του Θεού, που δίδεται στους «καθαρούς τη καρδία». Όσο μπορείτε να νηστεύετε, όσες μετάνοιες μπορείτε να κάνετε, όσες αγρυπνίες θέλετε ν’ απολαμβάνετε· αλλά να είστε χαρούμενοι. Να έχετε τη χαρά του Χριστού. Είναι η χαρά που διαρκεί αιώνια, που έχει αιώνια ευφροσύνη. Είναι η χαρά του Κυρίου μας, που δίνει την ασφαλή γαλήνη, τη γαλήνια τερπνότητα και την πάντερπνη ευδαιμονία. Η χαρά η πασίχαρη, που ξεπερνά κάθε χαρά. Ο Χριστός θέλει κι ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι, «ίνα η χαρά υμών ή πεπληρωμένη».

Στόν εἰσοδηματία Μόμτσιλο Ν., πού ρωτᾶ τί ὑπῆρχε πρίν ἀπό τόν Χριστό. (Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Στόν εἰσοδηματία Μόμτσιλο Ν., πού ρωτᾶ τί ὑπῆρχε πρίν ἀπό τόν Χριστό.

 

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Παρόλο πού εἶστε χριστιανός ρωτᾶτε : « Ὅταν οἱ χριστιανοί μιλοῦν περί Χριστοῦ ὡς κέντρου καί ἄξονα τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, τί ὑπῆρχε στόν κόσμο πρίν ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ ; ».

 

Ὅπως μαθαίνω , εἶστε ἄνθρωπος διαβασμένος καί εὐγενικός , ὁπότε πιστεύω πώς ὅταν μπεῖτε λίγο πιό βαθιά στήν ἐπιστήμη τῆς πίστης τοῦ Χριστοῦ, θά σᾶς εἶναι ὅλα σαφή .

Θά σᾶς καταστεῖ σαφές , ὅτι πρίν τόν Χριστό πάλι ὑπῆρξε ὁ Χριστός . Καί ὅτι στό τέλος τοῦ κόσμου πάλι θά εἶναι ὁ Χριστός.

 

Δηλαδή πρίν ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ , τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ, τοῦ αἰώνιου Λόγου , στό ἀνθρώπινο σῶμα , στήν προσωπική ἀποστολή στή γῆ , ἦταν τοῦτος ὁ ἴδιος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ , τούτη ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ , τοῦτος ὁ αἰώνιος Λόγος τῆς θεΐκῆς Τριάδας , ὄχι ἐμφανιζόμενος στή σάρκα ἀλλά ἐνεργώντας ἀκούραστα μέσω ἐκλεγμένων ἀνθρώπων , τῶν ὑπηρετῶν Του : Μέσω προφητῶν , δίκαιων καί σοφών .