Η θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ, Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου– Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Το σημερινό ευαγγέλιο μας μιλάει για τις μεγάλες προσπάθειες και τον αγώνα που κατέβαλαν άνθρωποι με πραγματική πίστη για να παρουσιαστούν μπροστά στον Κύριο.

Τέσσερις άνθρωποι μετέφεραν έναν συνάνθρωπο ή φίλο τους που ήταν παραλυτικός. Τον μετέφεραν με το κρεβάτι του, αφού ήταν τόσο αδύνατος κι αβοήθητος, ώστε δε θα μπορούσε να μεταφερθεί διαφορετικά. Μάταια όμως προσπαθούσαν να περάσουν ανάμεσα από το πυκνό πλήθος και να πλησιάσουν τον Κύριο.

Κι αφού αυτό δεν μπορούσαν να το κατορθώσουν, ανέβηκαν στην οροφή τής οικίας, την άνοιξαν, και με μεγάλη προσπάθεια κατέβασαν το κρεβάτι οπού κείτονταν ο άρρωστος και το ακούμπησαν μπροστά στα πόδια τού θαυματουργού Ιατρού. Τόσο μεγάλη ήταν η πίστη τους στο Χριστό.

Η άκαιρη λύπη (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Από την ΚΘ’ ομιλία του Αγ. Γρηγορίου (P.G. 151, 364-376) στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου της ΣΤ’ Κυριακής για την «κατά Θεόν λύπη»
Όσοι αμαρτήσαμε έχουμε ανάγκη πάλι από τη λύπη και τον πόνο της μετάνοιας για τα αμαρτήματα που έχουμε διαπράξει. Πρέπει να μετανοήσουμε και να πέσουμε στα γόνατα, για να ακούσει καθένας μας μυστικά μέσα στην καρ­διά του, όπως ο Παράλυτος του Ευαγγελίου, «έχε θάρρος, τέκνο». Και έτσι, αφού πληροφορηθεί η καρδιά μας ότι έχουμε λάβει τη συγχώρηση, να με­ταστρέψουμε τη λύπη σε χαρά. Διότι αυτή είναι η λύπη, το μέλι το πνευματικό, που θηλάζουμε εμείς από τη στερεά πέτρα, σύμφωνα με το αποστολικό ρητό: «ΕΘήλασαν μελί από πέτρα» (Δευτ. 32, 13) «η δε πέτρα είναι ο Χριστός» (Α’ Κορ. 10, 4). Να μη σας κάνει όμως εντύπωση που απο­κάλεσα τη λύπη «μέλι». Γιατί αυτή είναι η λύπη για την οποία ο απόστολος Παύλος λέει: «Η κατά Θεόν λύπη προκαλεί αμεταμέλητη μετάνοια για τη σωτηρία» (Β’ Κορ. 7, 10).

ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΣΤΗ; (Κυριακὴ ΣΤ΄ Ματθαίου)

π. Δημητρίου Μπόκου 

Ὁ Χριστὸς ἔφυγε ἀπὸ τὴ χώρα τῶν Γεργεσηνῶν, ὅπου θεράπευσε δυὸ δαιμονισμένους ἀλλὰ δὲν ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τοὺς κατοίκους, καὶ ἦλθε στὴ βάση του, τὴν Καπερναούμ. Ἐκεῖ ἔφεραν μπροστά του ἕναν παραλυτικὸ γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει. Βλέποντας τὴν πίστη τους ὁ Χριστός, αὐτῶν ποὺ τὸν ἔφεραν, ἀλλὰ καὶ τοῦ παραλυτικοῦ, τὸν θεράπευσε, ἀφοῦ πρῶτα συγχώρησε τὶς ἁμαρτίες του (Κυριακὴ ΣΤ΄ Ματθαίου).

Βάση γιὰ ὅλα ὁ Χριστὸς θέτει τὴν πίστη. Μιὰ πράξη ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, χωρὶς τὴν ὁποία ἀκόμα καὶ ὁ Θεὸς δυσκολεύεται νὰ παρέμβει στὴ ζωή του. Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ εἶναι πάντα ἐλεύθερος στὴν ἐπιλογή του νὰ δεχτεῖ ἢ νὰ ἀπορρίψει τὸν Θεό. Ἡ πίστη εἶναι ἄθλημα, ὁ ἄνθρωπος ἀναλαμβάνει ἐλεύθερα νὰ ἐπιδοθεῖ σ’ αὐτό. Ὁ Θεὸς τοῦ ἐξασφαλίζει τὴ δυνατότητα νὰ ἔχει ὅποια ἐπιλογὴ θέλει. Σὰν πράξη λοιπὸν ἐλευθερίας ἡ πίστη, τυγχάνει πάντα ἐπαίνου καὶ ἐπιβραβεύεται ἀπ’ τὸν Θεό. 

Ο Πύρινος Άγιος: Ηλίας ο Θεσβίτης (Φώτης Κόντογλου)

Σήμερα 20 Ιουλίου είναι η μνήμη του προφήτη Hλία. Aυτός ο άγιος ξεχωρίζει ανάμεσα στους άλλους, και με όλο που ήτανε άνθρωπος, φαίνεται σαν κάποιο υπερφυσικό και μυστηριώδες πλάσμα, που έρχεται και ξανάρχεται στον κόσμο. Oι Iουδαίοι περιμένανε να ξανάρθει στον κόσμο, για τούτο θαρρούσανε πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος ήτανε ο Hλίας. Kαι τότε που ρώτησε ο Xριστός τους μαθητές του “Ποιος, λένε, πως είμαι, οι άνθρωποι;”, του απαντήσανε πως λέγανε πως ήτανε ο Hλίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες. O προφήτης Mαλαχίας, που έζησε πολύ υστερώτερα από τον Hλία, λέγει: “Tάδε λέγει Kύριος Παντοκράτωρ. Iδού εγώ αποστελώ υμίν Hλίαν τον Θεσβίτην, πριν ή ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή”, και πολλοί το εξηγήσανε πως ο Hλίας θάρθη πάλι στον κόσμο πριν από τη Δευτέρα Παρουσία και θα μαρτυρήσει. Σε όλα μοιάζει μ’ αυτόν ο Πρόδρομος, γι’ αυτό οι απόστολοι κ’ οι άλλοι Eβραίοι υποπτευόντανε μήπως ήτανε ο Hλίας ξαναγεννημένος.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως: Αντί προλόγου. Περί της επιγνώσεως του εαυτού μας.

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Περί της επιγνώσεως του εαυτού μας

Η βαθιά γνώση του εαυτού, είναι πρωταρχική υποχρέωση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος ως ον ηθικώς λογικό, πλασμένο με ελευθερία και Θρησκευτικότητα, πλάσμα αληθινά υψηλής περιωπής, έχει προοριστεί να γίνει όμοιος με τον Θεό – αφού κατ’ εικόνα Θεού δημιουργήθηκε – κοινωνός και συμμέτοχος της Θείας αγαθότητας και μακαριότητας. 

Αλλά για να γίνει αυτό, δηλαδή Θείο ομοίωμα, αγαθός και μακάριος και για να επικοινωνεί με τον Θεό, οφείλει πάνω απ’ όλα να γνωρίσει τον εαυτό του. Δίχως την επίγνωση του εαυτού του, πλανιέται μέσα στις ίδιες του τις σκέψεις, κυριολεκτικά αιχμαλωτίζεται από ποίκιλα πάθη, τυραννιέται από ορμητικές επιθυμίες, καταγίνεται με πολλά και μάταια, διανύει ζωή όχι ομαλή, αλλά άτακτη και πολυπράγμονη, σφάλλει σε όλα. Παραπαίει στον δρόμο της ζωής του κλονιζόμενος σε κάθε του βήμα, σκοντάφτει, πέφτει και συντρίβεται. Ο ίδιος ποτίζει τον εαυτό του κάθε μέρα με θλίψη και πίκρα, γεμίζει την καρδιά του με οδύνη και γενικά ζει βίο αβίωτο. 

Όσιος Πορφύριος: Διαμονή σε μέρος ερημικό

Όσιος Πορφύριος: Διαμονή σε μέρος ερημικό

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης 

Θέλω να φτειάξω ένα τροχόσπιτο και να πάω σε ένα μέρος ερημικό που έχω βρει στην Βόρειο Εύβοια που (βλέπει) το Αιγαίον Πέλαγος και απέναντι είναι το Άγιον Όρος. Θα βάλω μέσα σόμπα με φωταέριο, αλλά θα έχη χωνί για να βγαίνη έξω η καύση του φωταερίου. Είναι πολύ ερημιά και χωματόδρομος και δεν έρχονται αυτοκίνητα. Θα πηγαίνω εκεί τρεις ημέρες και τέσσερις θα (μένω) εδώ. Μαζί μου παίρνω και δύο ανάπηρους, μα τι να σου πω! ούτε τους φτάνουμε στην αγιωσύνη, διαρκώς θέλουνε να μου λένε και να μου διαβάζουνε από το Γεροντικό, από ‘δω, από ‘κει διάφορα πα, πα, πα!! Ο ένας όλο ψάλλει. Παίρνουμε και μία κοπέλλα από εδώ, πότε την Πηνελόπη, πότε την Κατερίνα για να μας μαγειρεύη και περισσότερο για να κάθεται εκεί με το πιεσόμετρο και να κοιτάη μήπως πάθω πίεση, μήπως οι σφυγμοί μου ανεβούν. Το ότι βγαίνω έξω εγώ είναι (ιατρικώς) παράνομο, όμως βγαίνω έτσι με πίστη. Άμα είναι να μου συμβή, ε! μπορεί στον δρόμο να πεθάνω. Δεν λέω, σε τέτοια χάλια πού πας; δεν το λέω καθόλου. Εσύ μπορεί να πης, μωρέ, τι κουτός άνθρωπος, γέρος, άρρωστος, υπέργηρος, τι είναι αυτά που κάνει! να σηκωθή τώρα να πάη στην ερημιά. Και όμως αυτό με ξεκουράζει, αν και το ταξίδι γρου, γρου, γρου, μου τρίβει όλες τις αρθρώσεις.

Γαλλία: Επέτειος, γεγονότα και αποτελέσματα, Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Γαλλία: Επέτειος, γεγονότα και αποτελέσματα Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

         Τα όσα συμβαίνουν στη Γαλλία έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για εμάς τους Έλληνες. Αυτό γιατί η γαλλοθρεμμένη ιντελιγκέντσια της χώρας μας είναι θαμπωμένη από τα «φώτα» της εν λόγω χώρας και επιδιώκει να μας κάνει όμοιά της, λες και είμαστε σε πολιτισμικό σκοτάδι, λες και δεν έχουμε δική μας μεγάλη πνευματική κληρονομιά.

         Στις 14 Ιουλίου ήταν η επέτειος της ενάρξεως της Γαλλικής Επανάστασης, με την πτώση της Βαστίλης. Για μιαν ακόμη φορά εορτάσθηκε στο Παρίσι με μεγαλειώδη στρατιωτική παρέλαση. Λόγω της επετείου η «Φιγκαρό» διενήργησε δημοσκόπηση για το αν αισθάνονται πατριώτες οι Γάλλοι. Η συντριπτική πλειοψηφία, το 81% των ερωτηθέντων, απάντησαν θετικά. Απολύτως αντίθετοι προς τον πατριωτισμό δήλωσαν το 5% και το 13% δήλωσαν πως δεν αισθάνονται και πολύ πατριώτες.

Προσέχετε νὰ μὴ σᾶς παραπλανήσει κανεὶς, Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων

«Ἡ κακία μιμεῖται τὴν ἀρετή, καὶ τὸ ζιζάνιο προσπαθεῖ νὰ παρουσιαστεῖ σὰν σιτάρι. Ἐξωτερικὰ βέβαια ἐξομοιώνεται μὲ τὸ σιτάρι, ἀλλὰ οἱ ἔμπειροι τὸ ξεχωρίζουν ἀπὸ τὴ γεύση του. Καὶ ὁ διάβολος παρουσιάζεται σὰν ἄγγελος φωτεινός, ὄχι γιατί θέλει νὰ γυρίσει ἐκεῖ ὁποὺ ἦταν (διότι, ὅπως τὸ ἀμόνι, ἔχει ἄκαμπτη καρδιὰ καὶ ἡ προαίρεσή του εἶναι ἀμετανόητη), ἀλλὰ γιὰ νὰ τυλίξει μὲ τὸ σκοτάδι τῆς ἀβλεψίας καὶ τὴ μολυσματικὴ κατάσταση τῆς ἀπιστίας ἐκείνους ποὺ ζοῦν ἰσάγγελη ζωή. Πολλοὶ λύκοι περιφέρονται μὲ ἔνδυμα προβάτου, ποὺ ἔχουν βέβαια ἐνδύματα προβάτων, ἀλλὰ καὶ νύχια καὶ δόντια. Καὶ ἔτσι, φορῶντας τὸ δέρμα τοῦ ἄκακου ζώου καὶ ἐξαπατῶντας μὲ τὴν ἐμφάνισή τους τοὺς ἀθώους, χύνουν μὲ τὰ δόντια τους τὸ φθοροποιὸ δηλητήριο τῆς ἀσέβειας.

Ἔχουμε λοιπὸν ἀνάγκη ἀπὸ τὴ Θεία Χάρη, ἀπὸ νηφάλια διάνοια καὶ ἀπὸ ἄγρυπνα μάτια, ὥστε οὔτε τὸ ζιζάνιο νὰ τὸ φᾶμε γιὰ σιτάρι, καὶ ἀπὸ τὴν ἄγνοιά μας νὰ ὑποστοῦμε βλάβη, οὔτε νὰ ἐκλάβουμε τὸν λύκο ὡς πρόβατο καὶ νὰ ἁρπαχτοῦμε ἀπὸ αὐτόν, οὔτε νὰ ἐξαπατηθοῦμε καὶ νὰ θεωρήσουμε ἀγαθὸν ἄγγελο τὸν καταστροφέα διάβολο, καὶ νὰ τὸν ἀφήσουμε νὰ μᾶς καταπιεῖ. Διότι «τριγυρίζει σὰν λιοντάρι βρυχόμενο, ψάχνοντας νὰ βρεῖ κάποιον γιὰ νὰ τὸν καταπιεῖ». Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία συμβουλεύει, γι’ αὐτὸ ὑπάρχουν καὶ τὰ σχολεῖα αὐτά, γι’ αὐτὸ γίνονται τὰ ἀναγνώσματα.

Απογραφή πληθυσμού στα κατεχόμενα και προσφυγή στη Χάγη: Προκλήσεις και παγίδες

Ανδρέας Γρ. Ορφανίδης*

Η πρόσφατη δημόσια παρέμβαση ομάδας Τουρκοκυπρίων πολιτικών, νομικών και ακαδημαϊκών, με την οποία απευθύνουν έκκληση προς την Κυπριακή Δημοκρατία να προχωρήσει σε καταγγελία της Τουρκίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τη συστηματική μεταφορά πληθυσμού στα κατεχόμενα, δεν αποτελεί μόνο μια φωνή αγωνίας. Αντιπροσωπεύει μια εσωτερική ρήξη στο ίδιο το κοινωνικό σώμα στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, μια αυθεντική μαρτυρία που φανερώνει την καταπίεση, την εθνοτική αντικατάσταση και την απώλεια της ταυτότητας που βιώνουν οι ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι εξαιτίας της τουρκικής κατοχής και στρατηγικής. Το αίτημα αυτό αποκτά ακόμη μεγαλύτερη πολιτική και νομική σημασία εφόσον συνοδεύεται από την πρόταση προς τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη να ζητήσει, διά της θεσμικής οδού του ΟΗΕ, την πραγματοποίηση ανεξάρτητης απογραφής πληθυσμού στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, κάτι που άν υλοποιηθεί μπορεί να επιφέρει ανατροπές και να καταδείξει τον βαθμό αλλοίωσης της δημογραφικής σύνθεσης που έχει επέλθει μετά την τουρκική εισβολή.

Ἡ μεταβλητότητα τῆς ἐσωτερικῆς μας καταστάσεως, Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος

Παραπονιέστε γιὰ τὴ μεταβλητότητα τῆς ἐσωτερικῆς σας καταστάσεως -ἄλλοτε εἶναι καλὴ καὶ ἄλλοτε κακή. Δὲν γίνεται ἀλλιῶς.

«Ἔχω δοκιμάσει καὶ δοκιμάζω δυσάρεστες ψυχικὲς καταστάσεις μὲ διάφορες μορφές». Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ τὶς ὑπομένουμε μὲ ταπείνωση καὶ γενναιοψυχία, χωρὶς νὰ χαλαρώνουμε τὸν πνευματικό μας ἀγώνα, χωρὶς νὰ παραμελοῦμε τὴν ἐκπλήρωση τῶν θείων ἐντολῶν -αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ κάνετε..

Ἔρχεται μία καλὴ πνευματικὴ κατάσταση. Φεύγει. Ἔρχεται μία κακή. Φεύγει κι αὐτή. Ἡ ἐναλλαγὴ τους εἶναι συνεχὴς καὶ ἀναπότρεπτη. Τὸ μόνο ποὺ μπορεῖτε καὶ πρέπει νὰ κάνετε, εἶναι νὰ ἐπιθυμεῖτε καὶ νὰ ἐπιδιώκετε πάντα τὸ καλό.

Ἂν δὲν ἀντιμετωπίζαμε ποτὲ καμιὰ δυσκολία, τότε θὰ εἴχαμε πέσει σὲ πνευματικὴ νάρκη.

Ψυχικὲς μεταπτώσεις.

Δήλωση του Συμβουλίου των Πατριαρχών και Αρχηγών των Εκκλησιών των Ιεροσολύμων

Γραφείο ρεπορτάζ: Romfea.gr

Το Συμβούλιο των Πατριαρχών και Αρχηγών των Εκκλησιών των Ιεροσολύμων εξέδωσε επείγουσα έκκληση για διεθνή υποστήριξη προς την χριστιανική κοινότητα της Ταϊμπέ, μιας αμιγώς χριστιανικής πόλης στην Δυτική Όχθη.

Η έκκληση έρχεται μετά από μια σειρά συστηματικών και στοχευμένων επιθέσεων από ακραία στοιχεία, που απειλούν την παρουσία των Χριστιανών στην περιοχή.

Την Δευτέρα, 7 Ιουλίου 2025, φανατικοί από γειτονικούς οικισμούς προκάλεσαν σκόπιμα πυρκαγιά στο κοιμητήριο της πόλης και στον ιστορικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, που χρονολογείται από τον 5ο αιώνα.

Οι θρησκευτικοί ηγέτες τονίζουν ότι αυτές οι ενέργειες συνιστούν άμεση απειλή όχι μόνο για την τοπική κοινότητα, αλλά και για την ιστορική και θρησκευτική κληρονομιά.

Δημήτρης Μαυρόπουλος: τι του είπε ο Άγιος Παΐσιος

    

Από την ανοιχτή συζήτηση με τον διακεκριμένο θεολόγο Δημήτρη Μαυρόπουλο. Συντόνισε ο θεολόγος - ραδιοφωνικός παραγωγός Γιώργος Μπάρλας.

Δημήτρης Μαυρόπουλος: τι του είπε ο Άγιος Παΐσιος

Ιούλιος 1974 – Μέρες πριν από την πρώτη βάρβαρη τουρκική εισβολή… (Α μέρος και Β)

Φανούλα Αργυρού

Σύμφωνα με λεπτομερή βρετανική στρατιωτική έκθεση, το πραξικόπημα θα ελάμβανε χώραν τον Οκτώβριο. Όμως, το σχέδιο Μακαρίου να επιβάλει δραστική μείωση στην Εθνική Φρουρά τον Ιούλιο, απλώς επέσπευσε τα γεγονότα…

Μέρος Α΄

Ο Γεώργιος Γρίβας πέθανε στη Λεμεσό στις 27 Ιανουαρίου 1974, έξι μήνες πριν από το πραξικόπημα. Πιστεύεται πως αν ζούσε, δεν θα επέτρεπε τα γεγονότα του 1974, παρόλο που η Οργάνωσή του δεν ελεγχόταν πλέον από τον ίδιο…

Ο Μακάριος πρέπει να φύγει – μία καταπληκτική σκιαγράφηση των γεγονότων που ακολούθησαν

Η Αυτοεκτίμηση που βλάπτει την ψυχή (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Προσέχετε τὸν ἑαυτό σας. Ἡ πρόοδος στὴν πνευματικὴ ζωὴ διακρίνεται μὲ τὴν ὁλοένα καὶ περισσότερη συναίσθησι τῆς μηδαμινότητός μας. Ἐνῶ ὅσο αὐξάνει ἡ ἐκτίμησις τοῦ ἑαυτοῦ μας σὲ κάτι, τόσο βαδίζουμε στὴν καταστροφή. Ὁ ἐχθρὸς θὰ τὸ ἐκμεταλλευθῆ αὐτό. Θὰ πλησιάση καὶ θὰ ἐπιχειρήση νὰ πετάξη κανένα πετραδάκι στὸν δρόμο μας γιὰ νὰ σκοντάψουμε. Μία ψυχὴ ποὺ δίνει στὸν ἑαυτὸ της ἀξία, μοιάζει μὲ τὸν κόρακα τοῦ Αἰσώπου ποὺ ἀκούγοντας τὶς κολακεῖες τῆς ἀλεποῦς γιὰ τὴν «ὡραία» του φωνή, ἄνοιξε τὸ στόμα καὶ τοῦ ἔπεσε τὸ τυρί…

Πόσο χρήσιμο θὰ ʼταν νὰ βρισκόταν κάποιος νὰ σᾶς κατηγορῆ. Νὰ χαίρεσθε, ἂν ποτὲ συμβῆ αὐτό. Εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο νὰ σᾶς ἐπαινοῦν ὅλοι καὶ κανεὶς νὰ μὴν σᾶς λέει τὴν ἀλήθεια. Εἶναι νομίζετε δύσκολο νὰ πλανηθῆ ἢ νὰ σκοντάψη κανείς; Ἀπέχετε πολὺ ἀπὸ τὸ νὰ θεωρῆτε τὸν ἑαυτὸ σας ἅγιο καὶ ἄξιο νὰ συμβουλεύη τοὺς ἄλλους;

Στὸ Κίεβο ἀσκήτευε κάποτε κάποιος μὲ πολλὴ νηστεία καὶ μόνωσι. Τὸν πολέμησε ὅμως ὁ ἐγωισμὸς καὶ ἄλλα πάθη. Πῆγε λοὶπὸν καὶ ἐξωμολογήθηκε τοὺς λογισμούς του στὸν μακαριστὸ στάρετς Παρθένιο. Ἐκεῖνος τοῦ ἔδωσε χρήματα καὶ τὸν ἔστειλε στὴν ἀγορὰ λέγοντας: «Ἀγόρασε κρέας καὶ φάγε τὸ μπροστὰ στοὺς ἄλλους». Ὁ ἀσκητὴς ἀκολούθησε τὴν συμβουλὴ τοῦ στάρετς καὶ ὅλοι οἱ πειρασμοὶ τοῦ φύγανε. Νὰ πῶς οἱ Πατέρες πολεμοῦσαν τὴν ὑπερηφάνεια. Συχνὰ νὰ ἐλέγχετε καὶ σεῖς τὸν ἑαυτὸ σας στὸ σημεῖο αὐτό. Γιατί δὲν εἶναι μικρὴ συμφορά… Λένε ὅτι ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι κλέφτης ποὺ βρίσκεται μέσα στὸ σπίτι. Ἔρχεται συχνὰ σὲ συνεννόησι μὲ τοὺς ἐξωτερικοὺς κλέφτες, τοὺς ἀνοίγει πόρτες καὶ παράθυρα, κι ἐκεῖνοι μπαίνουν καὶ ἁρπάζουν κάθε θησαυρό.

Ἡ Σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, Ἅγιος Νεκτάριος Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως

Ὁμιλία Ζ΄, «Ἡ Σωτηρία κατορθώνεται καὶ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὴ θέληση τοῦ ἀνθρώπου»

«Οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν Υἱόν, εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τίς ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ Υἱός, καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψαι» (Μτ. ια΄ 27)

Παρὰ τὸ γεγονὸς, ὅτι ἡ θεία φιλανθρωπία εἶναι ἄπειρη καὶ πλούσια ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἐν τούτοις ἡ σωτηρία εἶναι ἀδύνατη χωρὶς τὴ συγκατάθεση καὶ τὴ συνεργασία τοῦ ἀνθρώπου.

Πρῶτος αὐτὸς ὀφείλει νὰ συναισθανθεῖ ὅτι ἁμάρτησε• νὰ μεταμεληθεῖ, νὰ ἐπιθυμήσει καὶ νὰ ἐπιζητήσει τὴ σωτηρία του καὶ ἔτσι ἡ Χάρη νὰ τὸν ἐπιβραβεύσει μὲ αὐτήν.

Διότι ἡ συναίσθηση καὶ ἡ μεταμέλεια, ὁ πόθος τῆς σωτηρίας καὶ ἡ ἀναζήτησή της, εἶναι ἔνδειξη τῆς ἐπιστροφῆς πρὸς τὸν Θεό, εἶναι σημεῖο ἀποστροφῆς τῆς ἁμαρτίας καὶ διάθεση ἀσκήσεως στὴν ἀρετή, εἶναι κατὰ κάποιο τρόπο ἐπίκληση τῆς θείας εὐσπλαχνίας, ἡ ὁποία βιάζεται νὰ ἐλεήσει τον παραπλανημένο.

Μετανάστευση: Ανεπίδεκτη μαθήσεως η Δύση

Μετανάστευση: Ανεπίδεκτη μαθήσεως η Δύση Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

         Η εισβολή χιλιάδων λαθρομεταναστών στα παράλια της νότιας Κρήτης ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη νοοτροπία της Δύσης και του Κυρ. Μητσοτάκη που την εγκολπώνεται και την ακολουθεί. Η νοοτροπία αυτή έχει θεμέλιό της τον εγωισμό και την αίσθηση της δυνάμεως και της υπεροχής. Πρόκειται για ενδημική βαρύτατη ασθένεια, που ξεκινάει με τις κοσμικές αντιχριστιανικές αντιλήψεις του Πάπα, που χρησιμοποιούσε τη βία για την επιβολή της ανωτερότητάς του, προχωρεί με την εκμετάλλευση του τρίτου κόσμου από τις αποικιοκρατικές χώρες και φτάνει στην πρόκληση δύο παγκόσμιων πολέμων από τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ιαπωνία και στους σημερινούς ηγέτες της Δύσης.

Όχι, Μακαριώτατε. Οι Εκκλησίες δεν κλείνουν επειδή απορρίπτουν τον Θεό. Κλείνουν γιατί δεν Τον βρίσκουν πια εκεί!

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, σχολιάζοντας την πτώση του εκκλησιαστικού βάρους στις δυτικές κοινωνίες, διαπίστωσε –με τον αφορισμό που μόνο ένας θεσμικός ιεράρχης της κρατικής θεοκρατίας μπορεί να εκστομίσει– ότι «οι Εκκλησίες στη Δύση κλείνουν γιατί οι άνθρωποι απορρίπτουν τον Θεό».

Πόσο εύκολη και βολική η εξήγηση. Αρκεί να μην αναγκαστείς να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη.

Γιατί η πιο πικρή αλήθεια –την οποία ο Πατριάρχης φυσικά δεν τολμά ούτε να ψελλίσει– είναι ότι οι Εκκλησίες δεν κλείνουν επειδή ο Θεός είναι πια “ξεπερασμένος”. Κλείνουν γιατί εκείνοι που μιλούν εξ ονόματός Του τον έχουν παραχαράξει σε τέτοιο βαθμό, που ούτε Εκείνος θα αναγνώριζε τον εαυτό Του στους λόγους, στις πράξεις και στις συμμαχίες των εκπροσώπων Του.

Ἡ κοινωνία τῆς ἐρήμου καί ἡ ἐρημία τῶν πόλεων, Μωϋσῆς Μοναχὸς, Ἁγιορείτης

Βρισκόμαστε, ἀγαπητοί μου, στήν ἐποχή πού προφήτευσε ὁ ἅγιος, πώς ὁ ἄνθρωπος θά κάνει ἡμέρες δρόμο γιά νά βρεῖ ἕναν ἄνθρωπο και, σάν τον συναντήσει, θά τόν ἀσπάζεται ὡς ἀδελφό του. Τοῦτο παράδοξα συμβαίνει προτοῦ πραγματοποιηθεῖ ἀκριβῶς, ὅπως τό λέει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὕστερα ἀπό ἕναν, ἄς ποῦμε, ἐπερχόμενο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Μόνος ὁ σημερινός ἄνθρωπος ἄγχεται, ἀγωνιᾶ, πάσχει, ταλαιπωρεῖται καί ταλαιπωρεῖ. Γιατί; Μιά κάποια ἀπάντηση θά προσπαθήσει νά δώσει ἡ παροῦσα ὁμιλία, μεταφέροντας τό ἄρωμα τῆς κοινωνίας τῆς ἐρήμου στήν ἐρημία τῶν συγχρόνων μεγαλουπόλεων.

Μοναξιά εἶναι ἡ ἀδυναμία ἐπαφῆς καί ἐπικοινωνίας. Ἡ ἀνικανότητα νά δημιουργηθεῖ καί νά ὑπάρξει δεσμός, σχέση μέ τούς ἄλλους. Ὁ σύγχρονος πολιτισμός καί οἱ δομές τῆς σημερινῆς κοινωνίας, τά τηλεκατευθυνόμενα ἀπό τήν προπαγάνδα μέσα ἐπικοινωνίας, ἀκόμη καί τά παιχνίδια τῶν παιδιῶν, ὁδηγοῦν στήν κοινωνική ἀλλοτρίωση, στήν πολιτική ἀποξένωση, στήν ἀτομική ἀπομόνωση, καθώς ἀναφέρει σύγχρονος μελετητής (Δασκαλάκης Γ.Δ.). Ὁ ἄνθρωπος ἔτσι, ἀπό νωρίς ἀρχίζει νά διακατέχεται ἀπό αἴσθημα βαρειᾶς ἀδυναμίας καί ὀκνηρίας, νά χάνει τό νόημα τῆς ζωῆς καί τόν σκοπό της, νά ζεῖ δίχως ἰδανικά καί κανόνες, συνεχῶς νά ὑποπτεύεται καί ν’ ἀμφιβάλλει.

Ακρότητες στην Θεολογία και στην ζωή (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

https://youtu.be/LH3Wc2GaOJQ

Ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Αθηνών ομιλεί για τα δύο άκρα στην πνευματική ζωή και για την αρετή της δικαιοσύνης ως προϋπόθεση για την αξία της αξιοπρέπειας του προσώπου.

Ακρότητες στην Θεολογία και στην ζωή (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ) – Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ

Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΠΙΕΖΕΙ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ, ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Ένα από τα μεγαλύτερα ολισθήματα της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών. Από την πρώτη στιγμή η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων φώναζε ότι πρόκειται για κείμενο ιστορικώς ατεκμηρίωτο και εθνικώς επιζήμιο. Άλλωστε μετά από εξήμισυ χρόνια εφαρμογής βλέπουμε ότι η Συμφωνία παραβιάσθηκε και παραβιάζεται συστηματικά από την άλλη πλευρά και επί κυβερνήσεως Ζόραν Ζάεφ και σήμερα από την κυβέρνηση του Χρίστιαν Μίτσκοσκι.