Σύνοψη του Σύμπαντος (Νίκος Τουλαντάς)

Φαντάζομαι μία πολιτισμική περίσταση «απ’ το μέλλον». Φαντάζομαι μία οπερική σκηνή, ένα έργο, μέγα και θαυμαστό. Ένα κοινό που όχι μόνο παρεβρίσκεται, αλλά συμμετέχει στο έργο. Ένα κοινό, μέρος ενός έργου που δε θα παιζόταν αν δεν υπήρχε έστω κι ένα πρόσωπο εκτός των λειτουργών-εκτελεστών του έργου. Τί επίπεδο θα είχε μία τέτοια όχι μόνο παράσταση, αλλά παράσταση συμπαράστασης θεατών, σεναριογράφων, σκηνογράφων, συνθετών, ηθοποιών, μουσικών! Ένα έργο που σηκώνει το παν. Που μιλά γι’ αυτό, με τη χάρη και τη δύναμη αυτού.

«Σύνοψη του σύμπαντος» ήταν το παρατσούκλι της Σορβόννης (Εύα Κιουρί, Μαρία Κιουρί). Όταν έπεσα πάνω στην πληροφορία, αυτομάτως μεταφέρθηκα σε μία επαφή που μου είχε τύχει, κάποτε (2018), στο κέντρο της Αθήνας:
Μιλούσα με έναν άνθρωπο – Κινέζος Αμερικής, τουριστικός πλανόδιος στους δρόμους του κέντρου – και μου εξηγούσε-ομολογούσε το δέος του για τη βαρύτητα του μέρους, κυρίως από φιλοσοφικής και ιστορικής πλευράς. Ένιωσα όλο αυτό το δροσερό ποτήρι που είχε πιει. Είχε μεγαλώσει στην Καλιφόρνια, πρωτεύουσα των shows και ηγέτιδα πολιτεία της Ένωσης που σου υπόσχεται (όχι πως ψεύδεται) πως μπορείς να ζήσεις «το όνειρό σου».

Οι πνευματικές ωφέλειες της νηστείας

Αρχιμ. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου 

Αν η νηστεία αποτελεί φάρμακο για την υγεία του σώματος, πολύ περισσότερο ωφελεί την ψυχή και συντελεί στην κάθαρση και το φωτισμό της.

Εξασκεί τη θέληση και την αυτοκυριαρχία

Με τη νηστεία, που είναι ένα χαλινάρι στο πάθος της λαιμαργίας, κυριαρχούμε ευκολότερα στον εαυτό μας και ελέγχουμε τα πάθη και τις παράλογες επιθυμίες μας. «Αν θέλεις να δυναμώσεις την ψυχή σου, δάμασε τη σάρκα σου με νηστεία».

«Η νηστεία για το χριστιανό είναι μια θεληματική στέρηση της τροφής που αποβλέπει στο να τον εξασκήσει στην επιβολή επάνω στον εαυτό του. Γιατί αυτός που επιβάλλεται στο φαγητό, μπορεί εύκολα να επιβληθεί και σε οποιαδήποτε επιθυμία του» (άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς).

«Η συμβολή της Ορθόδοξης πίστεως στην πρόληψη της βίας»

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ

Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

«Η συμβολή της Ορθόδοξης πίστεως στην πρόληψη της βίας»

Η βία αποτελεί ένα θέμα πολυδιάστατο, που προβληματίζει την ευρύτερη κοινωνία και ιδιαίτερα φορείς, που ενδιαφέρονται για τους νέους, τους γονείς και το σχολείο. 

Οι ασκούντες βίαιες ενέργειες, εντός της σύγχρονης κοινωνίας, αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς, ενώ η αντιμετώπιση του θέματος, λόγω της ιδιαιτερότητάς του, απαιτεί προσεκτικούς και επιτήδειους χειρισμούς. 

ΤΙ ΜΑΘΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ 100 ΧΡΟΝΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος του χρόνου είναι χρήσιμο να κάνουμε έναν σύντομο απολογισμό των εκδηλώσεων Μνήμης του Μικρασιατικού, Ποντιακού και Θρακικού Ελληνισμού. Πέρασαν 100 χρόνια από το 1922, το οποίο συνδέεται με το εθνικό τραύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Πιστεύω ότι πλέον έχουμε την ωριμότητα να εξαγάγουμε συμπεράσματα χωρίς φόβο και πάθος. Χωρίς τις παρερμηνείες που είχαν διαμορφωθεί στο παρελθόν.

Μάθαμε, λοιπόν, ότι ήταν Γενοκτονία και όχι εθνοκάθαρση ή συνωστισμός. Από το 1914 μέχρι το 1923 ο Ελληνισμός της Ανατολής υπέστη μία προσχεδιασμένη Γενοκτονία, με τη νομική και την ουσιαστική έννοια του όρου. Αυτή είναι η σωστή ορολογία και ας μην προσπαθούν κάποιοι να μας πουν ότι η εμμονή μας στην αναγνώριση της Γενοκτονίας βλάπτει δήθεν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είδαμε και τα πειράματα με τις μεικτές Ελληνοτουρκικές Επιτροπές και με τις περικοπές από τη Ιστορία μας πού οδήγησαν. Απλώς αποθράσυναν την Τουρκία.

Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Σχετικά με τον πλούσιο νεανίσκο που επιθυμούσε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. ιη΄, χωρία 18 έως 27)

Αποσπάσματα από την ομιλία ΞΓ΄

«Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» (Και ιδού Τον πλησίασε κάποιος και Του είπε· διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;) Ορισμένοι κατηγορούν τον νέο αυτόν ως ύπουλο και πονηρό και ο οποίος πλησίασε τον Ιησού με σκοπό να Τον πειράξει· εγώ όμως δε θα μπορούσα να μην πω ότι ήταν φιλάργυρος και δούλος των χρημάτων, επειδή και ο Χριστός τον ήλεγξε ως άνθρωπο αυτού του είδους, ύπουλο όμως δε θα μπορούσα να τον ονομάσω με κανένα τρόπο, και διότι δεν είναι ασφαλές το να επιχειρεί κανείς να κρίνει τα άγνωστα πράγματα και ιδίως όταν πρόκειται για κατηγορίες, και για το ότι ο ευαγγελιστής Μάρκος έχει αναιρέσει αυτήν την υποψία· καθ΄όσον λέγει ότι «έτρεξε προς Αυτόν και αφού γονάτισε εμπρός Του, Τον παρακαλούσε» και ότι «ο Ιησούς τον κοίταξε με πολλή αγάπη και ενδιαφέρον και τον συμπάθησε» (Μαρκ. 10, 21). Αλλ΄ όμως είναι μεγάλη και τυραννική η δύναμη των χρημάτων και αυτό γίνεται φανερό και από την περίπτωση αυτή· διότι και αν ακόμη είμαστε ως προς τα άλλα ενάρετοι, αυτή τα καταστρέφει όλα τα άλλα.

Η ΥΠΟΥΛΗ ΠΑΓΙΔΑ (Κυριακὴ ΙΓ΄ Λουκᾶ).

Η ΥΠΟΥΛΗ ΠΑΓΙΔΑ 

π. Δημητρίου Μπόκου 

Ὁ πλούσιος νεανίσκος μὲ τὶς πνευματικὲς ἀνησυχίες γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ (Ματθ. 19, 16-24)ἔρχεται στὸ προσκήνιο ξανά. Ὅταν διαπιστώνει ὅτι, γιὰ νὰ εἶναι τέλειος, πρέπει νὰ δώσει στοὺς φτωχοὺς ὅλα του τὰ πλούτη, φεύγει λυπημένος. Καὶ ὁ Χριστὸς λέει: Πόσο δύσκολα μπαίνουν στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ οἱ πλούσιοι! (Κυριακὴ ΙΓ΄ Λουκᾶ).

Ποιὸ εἶναι τὸ ἐμπόδιό τους; Ὁ πλοῦτος; Ὄχι ἀκριβῶς. 

Ἂν ἦταν ἔτσι, κάθε πλούσιος θὰ πήγαινε στὴν κόλαση καὶ κάθε φτωχὸς στὸν παράδεισο. Δὲν γίνεται ὅμως αὐτό. Ὁ πλοῦτος δὲν ἐμπόδισε σὲ τίποτε τὸν Ἰὼβ νὰ εἶναι ἀληθινὸς ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, «ἄμεμπτος, δίκαιος, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος» (Ἰὼβ 1, 1).

"Η επανέκφραση της Πίστεως με τα μέσα κάθε εποχής δεν έχει τίποτε το κοινό με την αναζητούμενη από δικούς μας θεολόγους Οικουμενιστές «επανερμηνεία» της πίστεως", π. Γεώργιος Μεταλληνός

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός

Είναι τραγικό! Δεν επιχαίρω, ούτε θριαμβολογώ. Η επιθυμία όλων μας πρέπει να είναι να συναντηθούμε στην ενότητα των Προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων όλων των αιώνων. Διαφορετικά κάθε ένωση θα είναι ψευδένωσις και όχι μόνον αυτό, αλλά θα καταστρέφει και θα διαστρέφει κάθε προσπάθεια, ειλικρινή προσπάθεια, που θέλει να οδηγηθεί στο θέμα της σωτηρίας. 

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ελέγχει την σημερινή κατάσταση της Ορθοδοξίας. Υπάρχει σύγχυση. Σχετικοποίηση της πίστεως, πολιτικοί συμβιβασμοί. Οι διάλογοι οι εκκλησιαστικοί είναι απομίμηση των πολιτικών συζητήσεων. Έτσι, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς -γι’ αυτό δεν γίνεται ευχάριστα δεκτός- εμπνέει διάθεση ομολογίας και μαρτυρίου ακόμη, αν ο Θεός το επιτρέψει, στην εποχή μας. Βοηθεί, επίσης, στη συνέχεια της Ορθοδοξίας, της Ορθοδόξου Παραδόσεως. 

Η επανέκφραση της Πίστεως με τα μέσα κάθε εποχής δεν έχει τίποτε το κοινό με την αναζητούμενη από δικούς μας θεολόγους Οικουμενιστές «επανερμηνεία» της πίστεως. Δεν είναι θέμα επανερμηνείας, πώς θα κατανοήσουμε λ.χ. το παπικό πρωτείο. Συγγνώμη για την φράση, και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα αφάγωτη! Μα είναι αυτά σοβαρά πράγματα, όταν παίζουμε «εν ου παικτοίς»; Όταν παίζουμε με τη σωτηρία; Όταν παίζουμε με την αιωνιότητα;

Η ζωή της ψυχής, Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

Όπως ο θάνατος της ψυχής είναι ο κυρίως θάνατος, έτσι και η ζωή της ψυχής είναι η κυρίως ζωή. Ζωή της ψυχής είναι η ένωση με το Θεό, όπως ακριβώς ζωή του σώματος είναι η ένωση με την ψυχή. Και όπως με την παράβαση της εντολής (από τον Αδάμ) η ψυχή χωρίστηκε από το Θεό και θανατώθηκε, έτσι με την υπακοή στην εντολή ενώνεται πάλι με το Θεό και ζωοποιείται. Γι’ αυτό λέει ο Κύριος στα Ευαγγέλια: «Τα λόγια που λέω εγώ, είναι πνεύμα και είναι ζωή» (Ιω. 6:63). Το ίδιο έλεγε στον Κύριο και ο Πέτρος, που το έμαθε από την πείρα: «Έχεις λόγια της αιώνιας ζωής» (Ιω. 6:68). Τα λόγια όμως αυτά οδηγούν στην αιώνια ζωή όσους υπακούνε, ενώ για όσους παρακούνε, αυτή η εντολή της ζωής γίνεται αιτία θανάτου (Ρωμ. 7:10). Έτσι και οι Απόστολοι, ενώ ήταν “ευωδία Χριστού”, για άλλους ήταν οσμή θανάτου που δίνει θάνατο, ενώ για άλλους οσμή ζωής που δίνει ζωή (Β’ Κορ. 2:15-16).

Αγία Αικατερίνη πότισε με το αίμα της το δένδρο της Ορθοδοξίας.

Αγία Αικατερίνη πότισε με το αίμα της το δένδρο της Ορθοδοξίας.

Η Αγία Αικατερίνη η και Μεγαλομάρτυς ονομαζομένη υπήρξε ξεχωριστή μορφή για την Ορθοδοξία και πρόσφερε πάρα πολλά για την αγάπη της εις τον Χριστό. Υπέμεινε πολλά μαρτύρια και το τίμιο αίμα της πότισε το δένδρο της Πίστεως.

Η Αγία ήταν κόρη πολύ όμορφη, πλούσιας οικογενείας, κόρη του αριστοκράτη Κώνστα και απέκτησε πάρα πολλές γνώσεις κοσμικές. Σπούδασε ελληνική, ρωμαϊκή  και λατινική φιλολογία και φιλοσοφία. Γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του Λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, των Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη εις τα δόγματα της χριστιανικής πίστης. Επίσης σπούδασε φυσική, μαθηματικά και μιλούσε αρκετές ξένες γλώσσες της εποχής. Για την σπάνια ομορφιά της, την μόρφωσή της και τον χαρακτήρα της ήταν νύμφη περιζήτητη.

Η ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοποτάμου ηχηρό μήνυμα αντίστασης, ηρωισμού, Ελευθερίας και Δημοκρατίας του Έλληνα αντάρτη.

Η ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοποτάμου ηχηρό μήνυμα αντίστασης, ηρωισμού, Ελευθερίας και Δημοκρατίας του Έλληνα αντάρτη.

Τον Απρίλιο του 1941 ο γερμανικός στρατός αφού νίκησε τον ελληνικό στα οχυρά μεταξά εισέρχεται εις την Ελλάδα και αρχίζει η γερμανοϊταλική κατοχή. Μαύρη σελίδα εις την ιστορία μας. Είμαστε υποδουλωμένοι εις τον Άξονα. Αλλά, ως γνωστόν, ο τράχηλος του Έλληνα δεν αντέχει ζυγό. Αρχίζει ο ελληνικός λαός να σκέπτεται και να οργανώνει την αντίστασή του εις τους κατακτητές που θα οδηγήσει τελικά εις την ελευθερία του.

Από τον βίο του αγίου Ιωάννου του ελεήμονος Από τον Ευεργετινό

Η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας, στην οποία ήταν πατριάρχης ο μέγας Ιωάννης, είχε δεκατρία πλοία. (1) Αυτά, ταξιδεύοντας κάποτε φορτωμένα στο Αδριατικό πέλαγος, συνάντησαν τρικυμία και αναγκάστηκαν να πετάξουν όλο το φορτίο, αξίας τριών χιλιάδων τριακοσίων λιτρών (2) χρυσού. Οι υπεύθυνοι λοιπόν των πλοίων τα έφεραν άδεια και, αφού τα έδεσαν στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, κατέφυγαν στον ναό. (3)

Όταν το έμαθε ο πατριάρχης, ευχαρίστησε τον Θεό ακόμη και γι’ αυτό, και σε εκείνους έστειλε συγχωρητικό έγγραφο, στο οποίο έγραφε κατά λέξη μόνο τα λόγια του Ιώβ: «Ο Κύριος τα έδωσε, αδελφοί, ο Κύριος τα πήρε πίσω (Ιώβ 1:21). Ελάτε, λοιπόν· δεν διατρέχετε κανέναν κίνδυνο, και για το αύριο θα φροντίσει ο Κύριος».

Συγκλονιστικό κείμενο για τον Χρυσόστομο Σμύρνης

Συγκλονιστικό κείμενο για τον Χρυσόστομο Σμύρνης Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Το συγκλονιστικότερο κείμενο που, κατ΄εμέ, γράφτηκε για το έργο και το Μαρτύριο του Αγίου Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου είναι αυτό που ανέγνωσε στις 13 Νοεμβρίου 1962 στη Μεγάλη Αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Λεωνίδας Φιλιππίδης, που διετέλεσε και πρύτανις του εν λόγω Πανεπιστημίου κατά το ακαδημαϊκό έτος 1965-66.

Για τον Εθνοϊερομάρτυρα Χρυσόστομο έχουν γραφεί πολλά βιβλία με έγκυρες όσο και συνταρακτικές μαρτυρίες περί του μαρτυρίου του. Ένα από τα σπουδαιότερα θεωρείται του Σπυρίδωνος Λοβέρδου. Καταπληκτικό σε συγγραφική δύναμη κυκλοφορήθηκε το 1929. Όμως δεν μπορεί να παραβληθεί με το κείμενο του Λεωνίδα Φιλιππίδη. Κι αυτό γιατί ο αείμνηστος καθηγητής συνδυάζει τη συγκλονιστική περιγραφή με τα βιώματα που απέκτησε ζώντας κοντά στον Άγιο Εθνοϊερομάρτυρα Μητροπολίτη Σμύρνης ως διευθυντής του Ιδιαιτέρου του Γραφείου επί δύο και πλέον χρόνια, τα πιο κρίσιμα, τραγικά και βασανιστικά για τη ζωή του. 

Η γνήσια ταπεινοφροσύνη του αγίου Παϊσίου

Την γνησιότητα της ταπεινοφροσύνης την δοκιμάζουν οι ατιμίες, οι ονειδισμοί, οι συκοφαντίες και οι αδικίες. Υπέστη πολλά ο Γέροντας Παΐσιος από μοναχό που εκτόξευσε εναντίον του κατηγορίες ανυπόστατες. Δεν απολογήθηκε, ούτε υπεράσπισε τον εαυτό του, μόνο ευχόταν με πόνο ψυχής για την μετάνοια του αδελφού. Μαθαίνοντας ότι τις δημοσίευσε σ’ ένα υβριστικό βιβλίο εναντίον του είπε: «Αυτό είναι βιβλίο, όχι σαν το άλλο». (Βιβλίο κάποιου που τον επαινούσε). Κάποιος Ηγούμενος που διάβασε τις κατηγορίες είπε ότι αυτές είναι τιμητικά παράσημα για τον Γέροντα.

Έγραφε: «Μακάριοι όσοι χαίρονται, όταν τους κατηγορούν αδίκως, παρά όταν τους επαινούν δικαίως για τον ενάρετο βίο τους. Εδώ είναι τα σημάδια της αγιότητος». Γι’ αυτό χαιρόταν, όταν άκουγε κατηγορίες εναντίον του και έλεγε σε κάποιον: «Να με δυσφημής. Μπορείς να με δυσφημής;».

«ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ!»

Μνήμη του αγαπημένου οσίου Γέροντος Ιακώβου του εν Ευβοίᾳ σήμερα, η επομένη ημερολογιακά μετά την εις Κύριον οσιακή εκδημία του, την 21η Νοεμβρίου 1991. Έχουν γραφεί και γράφονται πολλά για τον όσιο αυτόν της εποχής μας, δεδομένου ότι πάμπολλοι ήταν εκείνοι που ήλθαν σ’ επαφή μαζί του, τον άκουσαν, τον είδαν, τον παρατήρησαν καλά, τον ψηλάφησαν, αλλά λιγότεροι εκείνοι που είχαν ανοικτές τις πνευματικές τους αισθήσεις για να οσφρανθούν και να γευτούν την αγιότητα που εξέπεμπε, ώστε να παρακινηθούν ακόμη περισσότερο στον αγώνα της μετανοίας και της πνευματικής τους προκοπής. Διότι ως γνωστόν η συναναστροφή με έναν άγιο δεν φέρνει αυτονόητα την επί τα βελτίω διάθεση ενός ανθρώπου. Η συναναστροφή μπορεί να είναι επιφανειακή, σαν ένα θέαμα ενός «παράδοξου» γεγονότος, αλλά μπορεί επίσης να είναι μία ώρα χάρης Θεού – εκεί που υπάρχει στον άνθρωπο ετοιμότητα συνάντησης με Εκείνον. 

Μελέτη περί θείου έρωτος (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο θείος έρωτας είναι τέλεια αγάπη του Θείου, που εκδηλώνεται ως ακατάπαυστος πόθος του Θείου. Ο θείος έρωτας γεννιέται στην καθαρή καρδιά, διότι σ’ αυτήν κατέρχεται η θεία χάρη. Ο έρωτας του Θείου είναι θείο δώρημα, το οποίο δωρίζεται στην αγνή ψυχή από τη θεία χάρη που κατέρχεται και αποκαλύπτεται στην ψυχή. Θείος έρωτας χωρίς θεία αποκάλυψη δεν γεννιέται μέσα σε κανέναν άνθρωπο. Διότι ψυχή που δεν δέχθηκε αποκάλυψη, δεν έλαβε πάνω της την επίδραση της χάρης και μένει απαθής προς τον θείο έρωτα. Είναι λοιπόν αδύνατο να γεννηθεί έρωτας χωρίς να επενεργήσει δύναμη πάνω στην καρδιά, είτε θεία δύναμη είτε ανθρώπινη.

Οι εραστές του Θείου προσελκύστηκαν προς τον θείο έρωτα από τη θεία χάρη που ενήργησε πάνω στην καρδιά τους, αποκαλύφθηκε στην ψυχή τους και την τράβηξε προς τον Θεό. Τον εραστή του Θείου πρώτα τον ερωτεύτηκε το Θείον, και μετά αυτός ερωτεύτηκε το Θείον. Ο εραστής του Θείου πρώτα έγινε υιός αγάπης, και έπειτα αυτός αγάπησε τον ουράνιο Πατέρα.

Άρρωστος μια εβδομάδα με διακονητές αγγέλους και αγίους

Ο Γέροντας Παΐσιος διηγήθηκε σε πνευματικό του τέκνο το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός, το οποίο συνέβη στον ίδιο.

Κάποτε, όταν ήμουν στον Τίμιο Σταυρό, αρρώστησα βαριά. Ήταν χειμώνας βαρύς, είχε πέσει τόσο χιόνι που κανένα δέντρο δεν έμοιαζε για δέντρο. Όλα ήταν πνιγμένα στο λευκά, τα μονοπάτια είχαν χαθεί, τα πουλιά είχαν λουφάξει, τα σύννεφα και η ομίχλη σκέπαζαν τον Άθωνα. Δεν είχαν καμία επικοινωνία με το μοναστήρι του Σταυρονικήτα, μου ήταν αδύνατο να ζήσω περισσότερο από λίγες μέρες, γιατί η αρρώστια με είχε παραλύσει τελείως. Περίμενα τον Κύριο να μου πάρει την ψυχή και να την οδηγήσει στο έλεος της ευσπλαχνίας Του. Ούτε ένα τσάι δεν μπορούσα να φτιάξω, ούτε τη σόμπα να ανάψω, ούτε νερό να πιώ είχα. Η ζωή μου ήταν αφημένη στο έλεος τού Θεού. Έλεγα «Ιδού Κύριε, εις το έλεος Σου ελπίζω μη με εγκαταλείψεις!»

Ύστερα από λίγη προσευχή που με πολύ κόπο ψέλλισα, είδα να εμφανίζονται στο κελί μου μέσα άγγελοι και άγιοι, απεσταλμένοι τού Θεού. Ταχύ με προκατάλαβε η Χάρη τού Θεού. Ευχαριστούσα και δοξολογούσα τον Σωτήρα μου. Δάκρυσα. Ένας από τους αγγέλους φρόντιζε για τη σόμπα, άλλος ετοίμαζε φαγητό ζεστό, φέρνανε και ευωδιαστά ψωμιά. Βρέθηκα στον Παράδεισο. Τι άλλο ήθελα.

Η αλήθεια της πίστεως στον Χριστό, Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας τον 67ο Ψαλμό, αποδεικνύει την αλήθεια της πίστεως στον Χριστό με τη δύναμη του αποστολικού κηρύγματος λέγοντας:

«(Οι Απόστολοι) δεν υπερίσχυσαν αφού χρησιμοποίησαν όπλα ή δαπάνησαν χρήματα, ούτε με τη δύναμη του σώματος ούτε με πλήθος στρατού ούτε με κάτι άλλο παρόμοιο, αλλά με λόγο απλό, λόγο που είχε πολλή δύναμη. Διότι, πραγματικά, ήταν ανείπωτη δύναμη ο ψαράς και ο τελώνης και ο σκηνοποιός με απλά προστάγματα να ανασταίνουν νεκρούς, να βγάζουν δαίμονες, να απωθούν τον θάνατο, να αποστομώνουν τους φιλοσόφους, να ράβουν τα στόματα των ρητόρων, να υπερισχύουν απέναντι σε βασιλείς και άρχοντες και να επικρατούν σε κάθε γένος βαρβάρων και Ελλήνων· διότι κήρυτταν με εξουσία τον λόγο σε όλα τα μέρη της οικουμένης».

Οι καταβασίες των Χριστουγέννων. Παρουσίαση με εικόνες και μετάφραση στη νεοελληνική και Αγγλική γλώσσα

  

Οι καταβασίες του Κανόνα των Χριστουγέννων. Ποίημα του Αγίου Κοσμά. Ψάλλει η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία.

The Katavasias of Orthodox Christmas Canon. Lyrics by St Cosmas. Sung by the Greek Byzantine Choir.

Η Παρθένος σήμερον - The Virgin today

 Orthodox Christmas Kontakion: "The Virgin Today", by St Romanos the Melodist.
Το κοντάκιο των Χριστουγέννων: "Η Παρθένος σήμερον" Ρωμανού του Μελωδού.
Ψάλλει η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία.
Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει,
καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτω προσάγει.
Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι.
Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι.
Δι᾿ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον,
ὁ πρὸ αἰώνων Θεός!!!

Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΤΥΠΑ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Κάθε φορά που επισκέπτομαι τον Νομό Έβρου (τώρα οι Νομοί ονομάζονται Περιφερειακές Ενότητες) αισθάνομαι ότι εκεί χτυπά η καρδιά της Ελλάδος. Τα σύνορα είναι εκτενή, η Τουρκία είναι δίπλα, ο Έβρος ποταμός χωρίζει λαούς, πολιτισμούς, νοοτροπίες, κρατικές οντότητες. Χωρίζει την Ευρώπη από μία χώρα, η οποία αναζητεί την ταυτότητά της εδώ και 100 χρόνια. Την Τουρκία.

Στον Έβρο συναντάς υψηλό πατριωτικό φρόνημα, διάθεση ειρηνικής συνύπαρξης με τους γείτονες, αλλά και διάθεση απόκρουσης κάθε επιβουλής άμεσης ή έμμεσης, όπως είδαμε τον Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2020. Στον Έβρο γνωρίζεις ανθρώπους από διάφορες περιοχές με ελληνική συνείδηση, όπως γηγενείς Θρακιώτες, Πρόσφυγες από τη Ανατολική Θράκη και τη Μικρά Ασία, πρώην Τουρκόφωνους Ορθοδόξους Χριστιανούς (Γκαγκαούζους), όλους ενωμένους για το καλό του τόπου.