Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2025

Η αναίδεια των Οικουμενιστών έναντι του Κανονικού Δικαίου

Η αναίδεια των Οικουμενιστών έναντι του Κανονικού Δικαίου

Και του στοιχειώδους ανθρώπινου δικαίου. Αυτοί που υποτίθεται είναι οι θεματοφύλακες της πίστεως. Αυτοί που κηρύττουν στους ναούς τις εντολές του Κυρίου και στην εξομολόγηση επιβάλλουν επιτίμια στους αμαρτάνοντες βάσει των νόμων που ορίζονται μέσα από τους Κανόνες της Εκκλησίας. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ανακόλουθη ομάδα διοικούντων από τους Ορθοδόξους Επισκόπους!

Η Εκκλησία δεν αποτελεί φυσικά ένα στυγνό νομικό καθίδρυμα που στηρίζει την ύπαρξή του στην επιβολή συγκεκριμένων διατάξεων ή διαταγμάτων. Ωστόσο, το εκκλησιαστικό δίκαιο και οι εντολές του Θεού δόθηκαν ως οδοδείκτες στην πορεία μας προς τη σωτηρία και δικλείδα ασφαλείας σε περίπτωση πάσης φύσεως εκτροπών και εκτρόπων. Αν οι καλούμενοι να εφαρμόζονται οι κανόνες τούτοι τους ποδοπατούν τόσο προκλητικά και ανερυθρίαστα, όπως στην περίπτωση του Τυχικού, τότε τι παράδειγμα δίνουν στο ποίμνιό τους; Με ποιο δικαίωμα θα σταθούν στον άμβωνα να ελέγξουν τα παραστρατήματα των λαϊκών;

Δυο περιπτώσεις εκκωφαντικές στα εκκλησιαστικά χρονικά της Ορθοδοξίας των τελευταίων δεκαετιών απέδειξαν τη στρεβλή πορεία των Οικουμενιστών ηγετών που κατέλαβαν τη διοίκηση της επίγειας Εκκλησίας: η καταδίκη του μακαριστού θεολόγου Ν. Σωτηροπούλου και του Μητροπολίτου Πάφου Τυχικού. Ο πρώτος διότι τόλμησε να εγκαλέσει επί νεστοριανισμώ τον κυρό Στυλιανό Αυστραλίας και ο άλλος επειδή αντέστη σε κάποιες οικουμενιστικές πρακτικές της εποχής του. Αμφότεροι καταδικάστηκαν με συνοπτικές και όλως αντικανονικές διαδικασίες. Αμφότεροι αδικούμενοι οδηγούνται στην αγιότητα (ακούγεται ότι το σκήνωμα του Νικολάου είχε ακαμψία)…

Ο Θεός επιτρέπει τα εξόφθαλμα αυτά πνευματικά εγκλήματα των Οικουμενιστών, για να μας δείξει την εσωτερική δυσωδία που επικρατεί σε κάθε αιρετικό και είναι αόρατη και αδιάγνωστη στις επιφανειακές ανθρώπινες αισθήσεις και κρίσεις. Η αίρεση δεν είναι μια απλή θεωρητική διαστροφή της αλήθειας ή λεκτικά ολισθήματα περί του δόγματος. Άπτεται του βαθύτερου ανθρώπινου είναι και εκδηλώνεται πολλάκις στη διαστροφή του ήθους των αιρετικών και αιρετιζόντων. Η αίρεση τούτη – βαθιά συγκρητιστική – έχει βαλθεί να διασύρει την Ορθοδοξία σαν μια απολιθωμένη θρησκευτική περίκλειστη ομολογία του αρχαίου χριστιανισμού. Ο οικουμενισμός αυτοπροβάλλεται ως η ανοιχτή εις πάντας αγάπη, μακριά από ομολογιακές αγκυλώσεις. Στην πράξη όμως αποδεικνύεται το ακριβώς αντίθετο: μια απίστευτα υποκριτική αγαπολογία που καλύπτει μια απύθμενη απουσία γνήσιας εν Χριστώ αγάπης. Σε σημείο μάλιστα που να μην ακουμπάει ούτε στα σύνορα της κοινής, αυτονόητης ή και ενστικτώδους αγάπης που συναντάμε και σ’ αυτά τα άλογα ζώα…

 

 

Κ. Νούσης

Λάρισα, 31/10/2025

9 σχόλια:

  1. Μια διόρθωση στο άρθρο
    "Ο πρώτος διότι τόλμησε να εγκαλέσει επί νεστοριανισμώ τον κυρό Στυλιανό Αυστραλίας"

    Ο αείμνηστος Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος που είναι ο πρώτος, δεν τον "εγκάλεσε" επι νεστοριανισμώ τον Αυστραλίας Στυλιανό αλλά για πολύ χειρότερα.

    Στο άρθρο του Ο ΠΕΡΙΒΟΗΤΟΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΜΟΥ, αναφέρει καθαρά γιατί τον εγκάλεσε.

    O ΠEPIBΟΗTOΣ AΦOPIΣMOΣ MOY
    Tοῦ Nικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου
    http://aktines.blogspot.com/2012/12/blog-post_3560.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. υπαρχει χειροτερο απο την αιρεση;

      Διαγραφή
    2. Ναι, οπωσδήποτε και υπάρχει χειρότερο από την αίρεση του νεστοριανισμού.

      Πρώτον, οι αιρέσεις έχουν διαβάθμιση. Υπάρχει χειρότερη και βαρύτερη αίρεση και ελαφρότερη αίρεση. Βέβαια και οι δύο αιρέσεις κολάζουν, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό.

      Δεύτερον, Υπάρχει η αίρεση και η αίρεση με βλασφημία, ιδίως με αισχρή βλασφημία που είναι ακόμα χειρότερο!

      Αντιαιρετικός

      Διαγραφή
    3. μα η αιρεση ειναι βλασφημια του Αγιου Πνευματος

      Διαγραφή
    4. Πρώτον, η αίρεση είναι άλλο και η βλασφημία όπως το εννοούμε με την σημερινή έννοια και το εννοούν και Πατέρες της Εκκλησίας είναι άλλο.

      Δεύτερον, η αίρεση είναι με μία έννοια βλασφημία, αλλά όπως είπα και στο χθεσινό σχόλιο μου, οι αιρέσεις έχουν διαβάθμιση. Υπάρχει χειρότερη και βαρύτερη αίρεση και υπάρχει ελαφρότερη αίρεση. Βέβαια και οι δύο αιρέσεις κολάζουν, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Το ίδιο και βλασφημία, υπάρχει χειρότερη και βαρύτερη βλασφημία και υπάρχει ελαφρότερη βλασφημία.

      Τρίτον. Εκτός από την έννοια της αίρεσης, υπάρχει και η βλασφημία προς τον Θεό που και αυτή χαρακτηρίζεται ως το χειρότερο αμάρτημα. Όταν υπάρχει αίρεση και υπάρχει και βλασφημία με την έννοια της βρισιάς κατα του Θεού, και ακόμα χειρότερα όταν υπάρχει και χυδαία βλασφημία, τότε είναι ακόμα χειρότερο αυτό, πολύ χειρότερο.

      Αντιαιρετικός

      Διαγραφή
    5. η αντιπαραθεση μας δεν εχει ιδιαιτερο νοημα. η βλασφημια του αγιου Πνευματος ειναι η απιστια και η αιρεση. το βρισιδι ειναι και αυτό, αλλα σε μικροτερη κλιμακα, διοτι γινεται συνηθως απο αγνοουντες ή απο συνηθεια. ενω τα αλλα ειναι ασυγχωρητα, διοτι δεν μετανοει ο αθεος και ο αιρετικος παρα σε σπανιες περιπτωσεις.
      αλλα αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι πώς σχετιζεται αυτο που εκανε ο Στυλιανος και αυτα που τον κατηγορησε ο σωτηροπουλος με το δικο σας σχολιο. εβρισε δηλαδη χυδαια ο στυλιανος τον Κυριο και δεν το γνωριζουμε;

      Διαγραφή
    6. Ένα-ένα τα πράγματα.
      Ο διάλογος έχει ιδιαίτερο νόημα και μεγάλο νόημα για το ποιό είναι το χειρότερο.
      Η παρέμβαση μου έχει σκοπό την διόρθωση της λαθεμένης αντίληψης ότι η νεστοριανική αίρεση είναι το χειρότερο. Αν διορθωθεί η αντίληψη αυτή τότε μπορούμε να κρίνουμε σωστά τα υπόλοιπα.

      Πρώτον, έγραψα ότι οι αιρέσεις έχουν διαβάθμιση. Υπάρχει χειρότερη και βαρύτερη αίρεση και ελαφρότερη αίρεση. Και αυτό ισχύει.

      Ακόμα είπα, ότι όταν υπάρχει αίρεση και υπάρχει και βλασφημία με την έννοια της βρισιάς κατα του Θεού, και ακόμα χειρότερα όταν υπάρχει και χυδαία βλασφημία, τότε είναι ακόμα χειρότερο αυτό, πολύ χειρότερο.

      Ακόμα η βλασφημία κατα του Θεού, δεν νοείται μόνο η τρέχουσα σημασία (βρισιά) η οποία μπορεί να πει κανείς ότι από συνήθεια που δεν παύει να είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα, αλλά όταν γίνεται γραπτός λόγος τότε γίνεται συνειδητά και έχει μεγάλο βάρος, μεγάλο κακό βάρος.

      Αν γίνουν αντιληπτά τα παραπάνω, τότε υπάρχουν τα υποστυλώματα για να μπορούμε να κρίνουμε σωστά τα υπόλοιπα.

      Αντιαιρετικός

      Διαγραφή
    7. Ακόμα η βλασφημία κατα του Θεού, δεν νοείται μόνο η τρέχουσα σημασία (βρισιά) η οποία μπορεί να πει κανείς ότι γίνεται από συνήθεια που και πάλι δεν παύει να είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα, αλλά όταν γίνεται γραπτός λόγος τότε γίνεται συνειδητά και έχει μεγάλο βάρος, μεγάλο κακό βάρος.

      (συμπλήρωση παραγράφου του χθεσινού μου σχόλιου).

      Αντιαιρετικός

      Διαγραφή
  2. Από τα καλύτερα άρθρα του αρθρογράφου, το παρόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή