Καινοτομώντας
για ακόμη μία φορά ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και
Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος αντί της Εγκυκλίου Επιστολής, που συνηθίζεται να
στέλνουν οι Μητροπολίτες προς τους μαθητές κατά την έναρξη της σχολικής
χρονιάς, τους έστειλε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, συνοδευόμενο από
συνέντευξη που παραχώρησε πριν από λίγους μήνες σε μαθητές Λυκείου.
Αναλυτικότερα, το μήνυμα του Σεβασμιωτάτου έχει ως εξής:
«Αγαπητοί μαθητές των Γυμνασίων & Λυκείων των Μεσογείων και Λαυρεωτικής,
Από χρόνια
επικρατεί ἡ συνήθεια στην έναρξη της σχολικής χρονιάς, μαζί με τον
αγιασμό να στέλνει ο Μητροπολίτης τις ευχές του στα παιδιά με ένα
Εγκύκλιο Γράμμα. Επειδή κάτι τέτοιο μου φαίνεται λίγο τυποποιημένο και
συνήθως δεν φτάνει στους μαθητές, σκέφθηκα φέτος μαζί με τις ειλικρινείς
ευχές μου σε όλους σας για τη νέα χρονιά, αντί άλλου μηνύματος ή
εγκυκλίου, να στείλω ηλεκτρονικά μία συνέντευξη που πριν από μερικούς
μήνες έδωσα σε κάποιους συμμαθητές σας, με την ελπίδα ότι κάτι θα
μπορούσε να πει και σε σας.
Τη
Συνέντευξη αυτή μπορείτε να τη βρείτε σε ηλεκτρονική μορφή στη
διεύθυνση της Μητροπόλεως Μεσογαίας & Λαυρεωτικής www.imml.gr και,
αν κρίνετε ότι θα βοηθήσει, να την αναρτήσετε στην ιστοσελίδα του
Σχολείου σας ή όπου εσείς νομίζετε. Περιττό να σας πω ότι θα ήταν μεγάλη
μου η χαρά, αν η συνέντευξη αυτή αποτελούσε αφορμή και για έναν ανάλογο, ενδεχομένως και ηλεκτρονικό, διάλογο μαζί σας.
Και πάλι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Έχετε
σπουδάσει στα καλύτερα πανεπιστήµια του κόσµου˙ θα µπορούσατε να έχετε
λαµπρή καριέρα ως ακαδηµαϊκός, ως γιατρός, ως επιστήµονας. Εσείς,
τελικά, επιλέξατε το δρόµο της Εκκλησίας. Τι σας οδήγησε σε αυτόν; Με
ποιον τρόπο εκφράστηκε η κλήση του Θεού σε σας; Πόσο δύσκολη ήταν η
συγκεκριµένη επιλογή και κατά πόσον αµφιβάλατε για την ορθότητά της;
«Αναντίρρητα,
αποτελεί µεγάλη ευλογία για µένα το ότι πέρασα από σπάνια εκπαιδευτικά
ιδρύµατα και µοναδικά ερευνητικά κέντρα. Τα χρόνια που έζησα εκεί τα
ευχαριστήθηκε η ψυχή µου όσο δεν φαντάζεστε. Είναι όµως ασύγκριτα
µεγαλύτερης αξίας για µένα το ότι τελικά η καρδιά και η σκέψη µου
βρέθηκαν στο βαρυτικό πεδίο του Θεού. ∆εν συγκρίνεται ο κόσµος του Θεού
ούτε µε το σύµπαν, ούτε µε τον άνθρωπο, ούτε µε τα εντυπωσιακότερα
τεχνολογικά επιτεύγµατα. Η επιστήµη και η έρευνα είναι απόλαυση. Η
αφιερωµένη ζωή της Εκκλησίας είναι µαγεία και έκσταση. Πώς λοιπόν να
αµφιβάλλω για την ορθότητα της απόφασής µου; Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν
µου συνέβη κάτι τέτοιο. Η σύγκριση του ενός µε το άλλο είναι καταλυτική
υπέρ της Εκκλησίας. Αν ο Θεός υπάρχει -και φυσικά υπάρχει-, τότε τί
είναι ανώτερο η κοινωνία µε το πρόσωπό Του ή η µελέτη των έργων Του;».
Η
Επιστήµη όµως και η Θρησκεία βρίσκονται σε αντίθεση αρκετούς αιώνες
τώρα. Με δεδοµένο το ότι είστε επιστήµονας και ιερωµένος, ποια είναι η
άποψή σας στο θέµα; Πιστεύετε ότι η Επιστήµη µπορεί να συµπληρώνει τη
Θρησκεία ή εξ ορισµού την αντιµάχεται;
«Η επιστήµη
µπορεί να βρίσκεται σε αντίθεση µε διάφορες θρησκευτικές αντιλήψεις.
Αυτό οφείλεται είτε σε λάθη ή υπερβολές της πρώτης είτε σε πλάνες της
δεύτερης. Αν όµως η επιστήµη βασίζεται στην ανακάλυψη της αλήθειας του
κτιστού κόσµου και η αληθινή και υγιής θρησκεία στην αποκάλυψη της
αλήθειας του Θεού, τότε πού βρίσκεται το πρόβληµα; Τα προβλήµατα
ανακύπτουν όταν η επιστήµη κυριαρχείται από αλαζονεία και η θρησκευτική
αντίληψη από στενότητα. Όσο για το τελευταίο ερώτηµα, η επιστήµη δεν
συµπληρώνει τη θρησκεία, δηλαδή την αλήθεια του Θεού· ο Θεός δεν
χρειάζεται συµπληρώµατα. Απλά η πίστη στον Θεό ολοκληρώνει την
επιστηµονική γνώση. Σκοπός της επιστήµης είναι η ερµηνεία του κόσµου,
ενώ της πίστης η υπέρβασή του. Είναι τόσο αληθινό αυτό που σας λέω! Η
επιστήµη µοιάζει µε ένα αεροπλάνο που ταξιδεύει στην ατµόσφαιρα, χαµηλά,
µε ψηλές βέβαια ταχύτητες, ενώ η πίστη είναι ταξίδι µε πύραυλο στο
άπειρο. ∆εν συγκρίνεται το δεύτερο µε το πρώτο».
Η
εικόνα είναι εκφραστική, αλλά δεν το καταλαβαίνουµε καλά. Να το πούµε
λίγο διαφορετικά· Εσάς οι σπουδές και οι επιστηµονικές σας γνώσεις σάς
έφεραν πιο κοντά στον Θεό και ενίσχυσαν την πίστη σας σε αυτόν; Και αν
ναι, πώς φτάνει κανείς στην υπερβατική αλήθεια;
«Σίγουρα δεν
µε εµπόδισαν. Εµένα πραγµατικά µε ωφέλησε η ερευνητική εµπειρία µου.
∆εν µου απέδειξε τον Θεό, αλλά µου Τον επιβεβαίωσε. Καταλαβαίνω τις
εξισώσεις σαν µαθηµατική περιγραφή των δηµιουργικών κινήσεων του Θεού.
Θα έλεγα ότι στην επιστήµη βρήκα τα όριά µου, ενώ στην Εκκλησία ζω την
ελευθερία µου. Η αίσθηση των ανθρώπινων ή των κοσµικών ορίων είναι
µαγευτική εµπειρία. Σας εύχοµαι να τη ζήσετε. Αλλά η υπέρβασή τους είναι
θεϊκή γεύση. Όσο και αν η κατανόηση του κόσµου κρύβει κάποιο µεγαλείο,
η κοινωνία του Θεού δεν συγκρίνεται µε τίποτα. Αυτό ψάχνουµε στην
Εκκλησία. Πάντως επιτρέψτε µου να πω ότι η δυσκολία να καταλάβει κανείς
αυτά οφείλεται σε αυθαίρετη υπερεκτίµηση της επιστήµης και αδικαιολόγητη παρεξήγηση της πίστης και φυσικά της Εκκλησίας».
Επιτρέψτε
όµως κι εµάς να πούµε ότι δεν έχουµε γνωρίσει τέτοια Εκκλησία. Τι σχέση
έχει η Εκκλησία µε την κοινωνία του Θεού; Η Εκκλησία έχει µεν µια
διδασκαλία ηθικής και καλών έργων, αλλά στην ουσία η ζωή της έχει σχέση
µε την υποκρισία, τον συντηρητισµό, την προκλητική χλιδή, τους φόβους
και τις ανασφάλειες, θα έλεγα το ψέµα, την απόσταση λόγων και έργων, τον
συµβιβασµό, τη διαφθορά.
«Έ! Όχι κι
έτσι. Κόψτε λίγο. Μάλλον δεν την ξέρετε την Εκκλησία. Εγώ επιµένω·
Εκκλησία είναι ο δρόµος για τον Θεό, για την ελευθερία. Έχετε καταλάβει
ποιός είναι ο Χριστός; Ή απλά νοµίζετε ότι είναι ένας σπουδαίος
δάσκαλος;».
Ας
µείνουµε προς το παρόν στα απλά. Ποια είναι η άποψή σας για το
αφορολόγητο της Εκκλησίας; ∆εν θα έπρεπε να φορολογείται, συνεισφέροντας
έτσι και στην ανάκαµψη της ελληνικής οικονοµίας;
«Μου αλλάξατε
το θέµα από κάτι πολύ ωραίο σε κάτι άχαρο, αλλά δεν πειράζει. Η Εκκλησία
ήδη φορολογείται και πολύ µάλιστα. Αν δεν κάνω λάθος το 2011 πλήρωσε σε
φόρους περισσότερα από 15.000.000€. Επίσης πλήρωσε και το λεγόµενο
«κούρεµα» των όσων οµολόγων διέθετε. Και αυτό είναι µερικά εκατοµµύρια.
Αυτά τα χρήµατα όµως πού πήγανε; Πήγανε στα δάνεια, στην τρόϊκα, στο
βαρέλι που όπως µας είπανε δεν έχει πάτο. Αυτό τι σηµαίνει; Ότι αντί να
πάνε στον λαό πήγανε στα άδηλα κερδοσκοπικά κέντρα του εξωτερικού.
Χάθηκαν. Η Εκκλησία δεν αρνήθηκε τη συµπαράστασή της µε κανένα τρόπο και
τελικά έστω κι αν χάθηκαν έπρεπε να τα δώσει. Αν από κάπου έχει κέρδη,
οφείλει να συνεισφέρει στο Κράτος πάντοτε. Όποιοι την κατηγορούν ότι δεν
το κάνει την συκοφαντούν και την αδικούν κακόβουλα. Πρέπει όµως να το
καταλάβετε. Φορολόγηση της Εκκλησίας σηµαίνει περαιτέρω φορολόγηση του
ελληνικού λαού. Η εµπάθεια µας κάνει να ροκανίζουµε και το τελευταίο µας
στήριγµα. Η φορολόγηση της Εκκλησίας είναι έγκληµα, όχι εις βάρος
αυτής, αλλά εις βάρος του δυστυχισµένου λαού µας. Γιατί δεν είναι
εταιρεία µε κέρδη, αλλά είναι θεσµός µε εισφορές. Και σκοπός της δεν
είναι να µαζεύει για τον εαυτό της, αλλά να στηρίζει τον λαό. Σήµερα
σιτίζονται από την Εκκλησία περίπου 60.000 άτοµα ηµερησίως. Μια
ολόκληρη µεγάλη πόλη. Κάθε µέρα. Φορολογήστε το 30% και πέστε µου ποιος
θα δώσει φαγητό στις 20.000».
Θα µπορούσε να αξιοποιήσει τα φιλέτα της περιουσίας της.
«Μη βιάζεστε. Η
Εκκλησία έδωσε ή της πήρανε το 96% της περιουσίας της. Το µεγαλύτερο
κοµµάτι ενώ δόθηκε για άκληρους το πήραν οι τσιφλικάδες. Ένα επίσης
τεράστιο ποσοστό το πήρε το κράτος, χωρίς µέχρι σήµερα να το έχει
αποζηµιώσει, αλλά δυστυχώς και χωρίς να το έχει αξιοποιήσει. Αν το
κρατούσε η Εκκλησία και σήµερα το έδινε στο κράτος, θα µπορούσαµε
ασφαλώς να αποπληρώσουµε τα χρέη µας. Τώρα είναι αργά. Το ανεξήγητο
αντιεκκλησιαστικό µίσος απεργάζεται µαζί µε την εθνική και την
οικονοµική καταστροφή µας!».
Όπως
µας λέτε, η Εκκλησία στην Ελλάδα έχει να επιδείξει σπουδαίο φιλανθρωπικό
έργο, το οποίο όµως δεν προβάλλεται επαρκώς. Θεωρείτε ότι, αν αυτό
γινόταν ευρύτερα γνωστό, θα βελτιωνόταν η εικόνα της ελληνικής Εκκλησίας
στα µάτια των ανθρώπων;
«Την απάντηση
την έδωσα προηγουµένως. Το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας είναι
τεράστιο. Και το σηµαντικό δεν είναι ότι έχει µια αποθήκη από αγαθά ή
χρήµατα και δίνει. Αυτό που έχει είναι µια θαυµάσια διδασκαλία περί
αγάπης, έναν µοναδικό µηχανισµό κοινωνικής αλληλεγγύης, ένα σύστηµα
εθελοντικής προσφοράς και αρκετό λαό κοντά της. Αυτό όποιος δεν το
βλέπει έχει ο ίδιος πρόβληµα. Γιατί να το διαφηµίσει η Εκκλησία; Για να
της προσάψουµε και την κατηγορία της αυτοπροβολής; ∆υστυχώς εκεί
φτάσαµε».
Ας επιστρέψουµε στο θέµα της πίστης. Ποια είναι η άποψή σας για τον αθεϊσµό και τί θα λέγατε για τον Θεό σε κάποιον αθεϊστή;
«Αν δεν θέλει
να πιστέψει, δεν µπορώ να του το επιβάλλω. Αν πάλι θέλει και δεν
γνωρίζει τον δρόµο, του λέω: «έρχου και ίδε». Ο Θεός είναι τόσο αληθινός
που σκοντάφτουµε επάνω του. Καιρός να ανοίξουµε τα µάτια και την καρδιά
µας. Η Εκκλησία είναι τόσο υπέροχος δρόµος για να γνωρίσουµε τον Θεό
που είναι ανεπίτρεπτα άδικο για τον εαυτό µας να την αγνοούµε ή να
επιµένουµε σε παρεξηγηµένη εικόνα γι’ αυτήν. Πρέπει να αποβάλουµε τις
προκαταλήψεις µας και να την γνωρίσουµε όλοι µας. Κυρίως οι
Ορθόδοξοι».
Τι θα
θέλατε να αλλάξετε στη λειτουργία, το έργο ή τη στάση της Εκκλησίας
απέναντι σε σοβαρά κοινωνικά ζητήµατα, όπως η έκτρωση, η ευθανασία, η
µητρότητα εκτός γάµου, ώστε να την πλησιάσουν περισσότεροι;
«∆εν θα ήθελα
να αλλάξω τίποτα. Η Εκκλησία υπάρχει για να µε αλλάξει, όχι για να την
αλλάξω. Εµείς έχουµε το πρόβληµα, όχι αυτή. Εκκλησία που πρέπει να την
αλλάξουµε δεν αξίζει καθόλου να την πιστέψουµε. Αυτό βέβαια που µια
υγιής Εκκλησία κάνει στα θέµατα που αναφέρετε είναι να δείξει την
κατανόησή της, τον σεβασµό της στη ζωή αλλά και στο κάθε πρόσωπο, να
ξεχύσει το έλεός της. Λέγει ένα ψαλµός: «έλεος και αλήθεια συνήντησαν,
δικαιοσύνη και ειρήνη κατεφίλησαν». Τί ωραίο που είναι! Η αλήθεια
πρέπει να λέγεται µε έλεος. Χωρίς αυτό δεν είναι αυθεντική, αλλά πάσχει.
Αυτό λείπει από την εποχή µας. Να προσθέσω και ένα ακόµη σχόλιο. Σκοπός
της Εκκλησίας δεν είναι να αυξήσει τους οπαδούς της. ∆εν είναι πολιτικό
κόµµα. Σκοπός και αποστολή της είναι να διατηρεί ακέραια την αλήθεια
για να έχουµε όλοι µια αναφορά».
Πιστεύετε
ότι η µετάφραση της Αγίας Γραφής στη νέα ελληνική γλώσσα θα βοηθούσε
τους πιστούς να καταλάβουν και να αφοµοιώσουν καλύτερα το µήνυµά της;
«Φυσικά θα
βοηθούσε. Αλλά δεν κατανοώ το ερώτηµα. Η Αγία Γραφή είναι µεταφρασµένη
σε χιλιάδες γλώσσες, και στη νέα ελληνική, κυκλοφορεί δε και ερµηνευµένη
για να µπορεί κανείς να διεισδύσει στα νοήµατά της. Αν το κάνει κανείς
αυτό, τότε θα καταλάβει ότι και το ερώτηµα της εισαγωγής της νέας
ελληνικής στη θεία λατρεία δεν είναι τόσο καίριο όσο εµφανίζεται. Η
Εκκλησία το µήνυµα της πίστεως δεν το µεταφέρει µε την ανάγνωση και
κατανόηση κειµένων όσο µε τη θεία λατρεία της. Και αυτή έχει ως γλώσσα
την αγάπη και τη λαχτάρα του Θεού».
Τα
τελευταία χρόνια παρατηρείται απαξίωση και άρνηση πολλών νέων ανθρώπων
προς την Εκκλησία, ενώ τα λεγόµενα «χρηστά ήθη» αλλοιώνονται. Θεωρείτε
πως η επιστροφή των νέων «στο ναό» θα βελτιώσει το χαρακτήρα τους, την
προσωπικότητά τους; Τι µπορεί να κάνει η Εκκλησία, προκειµένου να
κερδίσει το χαµένο έδαφος και να αποκαταστήσει την εικόνα της;
«Όσα αναφέρετε
είναι αποτέλεσµα αφενός µεν µιας συστηµατικής αντιεκκλησιαστικής
πολεµικής, αφετέρου δε µιας αποµάκρυνσής µας από την αυθεντικότητα της
ζωής της πίστεως. Οι νέοι σήµερα φαντάζονται ότι η Εκκλησία στην
καλύτερη περίπτωση είναι µία φυλακή της σκέψης και στην χειρότερη ένας
χώρος σκοταδισµού, υποκρισίας, ψεύδους, ίσως και διαστροφής. Πώς να
πλησιάσουν; Ο µόνος τρόπος είναι η ζωή των πιστών να διαψεύδει τις
συκοφαντίες. ∆ίπλα σε έναν άγιο διαλύεται κάθε αµφιβολία. Από την άλλη,
πάντοτε θα υπάρχουν οι άνθρωποι που και θαύµα να τους κάνεις θα
διατηρούν τις επιφυλάξεις ή και την άρνησή τους. Και τον Χριστό «πλάνο»
τον είπανε. Σίγουρα όµως η καθαρή επιστροφή στην ζωή της πίστης όχι µόνο
τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα θα βελτιώσει, αλλά ολόκληρο τον
άνθρωπο θα µεταµορφώσει. Όταν ένα άγριο δέντρο µπολιάζεται, τότε βγάζει
νόστιµους καρπούς. Και ο πιο αµαρτωλός αν δεχτεί το µπόλι της χάριτος
του Θεού γίνεται άλλος άνθρωπος. Από άγριος γίνεται άγιος. Ένα ρ κάνει
όλη τη ζηµιά. Καιρός να φύγει από τη µέση. Οι πιο ωραίοι άγιοι είναι οι
ήρωες της µετανοίας: ο τελώνης, ο άσωτος, ο ληστής, η πόρνη».
Συχνά
εκδηλώνεται από πολλούς µαθητές στάση απόρριψης για το µάθηµα των
Θρησκευτικών. Τάσσεστε υπέρ ή κατά της κατάργησης ή της προαιρετικής
παρακολούθησής του και γιατί;
«Η πίστη δεν
είναι µάθηµα. Είναι έµπνευση. Αν τα θρησκευτικά διδάσκονται χωρίς
έµπνευση, µάλλον βλάπτουν. Θα µπορούσε και θα έπρεπε όµως να έχουν πολλή
ελευθερία, σεβασµό και κατηχητικό µεγαλείο. Γιατί να καταργηθούν; Είναι
κρίµα σε εποχή ενδηµούσης πνευµατικής υπογλυκαιµίας να στερηθούµε και
τις τελευταίες καραµέλες. Καιρός να τα βελτιώσουµε, όχι να τα
στερηθούµε».
Θεωρείτε
ότι πρέπει να ανεγερθεί τζαµί στην Αττική ή µια τέτοια ενέργεια θα
διατάρασσε περισσότερο την κοινωνική τάξη και θα οδηγούσε σε εκδηλώσεις
ρατσιστικού περιεχοµένου;
«Εάν ζούσαµε
την παράδοση και την πίστη µας, τότε ούτε ένα τζαµί θα µας ενοχλούσε
ούτε το ρατσιστικό µίσος θα ευδοκιµούσε στις κοινωνίες µας. Ήδη
φιλοξενούνται στη χώρα µας άνθρωποι µε διαφορετικό θρησκευτικό υπόβαθρο.
Αυτούς δεν πρέπει να τους σεβαστούµε; Αυτό που δεν θα έπρεπε να
δεχθούµε είναι τον προσηλυτισµό τους ή την οργανωµένη βία τους ή την
αλλοίωση της ταυτότητάς µας. Ελευθερία πρέπει να έχουν αλλά όχι ισότιµα
προνόµια. ∆εν τους φιλοξενούµε για να ασεβήσουµε στον πολιτισµό και την
παράδοσή µας. Ο σεβασµός µας στην ταυτότητά µας είναι αδιαπραγµάτευτο χρέος µας. Όπως και ο σεβασµός στην δική τους ταυτότητα».
Ποια
είναι η άποψή σας για το «διάλογο αγάπης» µεταξύ Ανατολικής Ορθόδοξης
Εκκλησίας και ∆υτικής Καθολικής ή Ρωµαιοκαθολικής; Έχουν γίνει βήµατα
προόδου;
«Προσωπικά
θεωρώ ότι όλο αυτό δεν γίνεται όπως θα έπρεπε. Έχει αρκετά κοσµική
βάση. Σκοπός αυτής της κίνησης δεν είναι να οµολογηθεί και να
κοινοποιηθεί η αλήθεια του Θεού, αλλά να τα βρούµε µεταξύ µας οι
άνθρωποι. Απόδειξη ότι ενώ µιλούµε περί του Χριστού, αρκετά ακόµη
απέχουµε από την ζωή Του. Η αγάπη δεν συζητιέται ούτε και η αλήθεια. Η
πρώτη εκφράζεται και η δεύτερη οµολογείται. Έτσι όπως εξελίσσεται ο
διάλογος εµένα δεν µε πείθει και πολύ».
Τι σας κάνει περήφανο για τη χώρα µας και το λαό µας σήµερα;
«Είµαι πολύ
υπερήφανος που γεννήθηκα Έλληνας. ∆οξάζω τον Θεό γι’ αυτό κάθε στιγµή. Η
ιστορία µας εναρµονίζει το ωραίο µε το αληθινό, το λεπτό µε το βαθύ, τη
σοφία µε τη σεµνότητα. Το ίδιο και οι συνήθειες και οι τρόποι µας. Ο
τόπος που ζούµε έχει κλιµατική ισορροπία µοναδική. ∆εν µπορώ να καταλάβω
γιατί δεν είµαστε η καλύτερη χώρα του κόσµου. Έχουµε σπάνιες φυσικές
οµορφιές, νησιά, θάλασσα, βουνά, θαυµάσιες τροφές, φρούτα,
οικοσύστηµα, ζηλευτή ιστορία, υπέροχη παράδοση, εξαιρετικό κόσµο. Τι
φταίει και είµαστε σε αυτό το σηµερινό χάλι δεν µπορώ να καταλάβω. Τα
ψηλά βουνά έχουν και βαθιές χαράδρες. Έτσι είναι και ο λαός µας.
Σπάνιες αρετές και µεγάλα ελαττώµατα. Καιρός να ανανήψουµε. Καιρός να
λειτουργήσουµε µε βάση τα χαρίσµατά µας. Πρέπει να ξεκινήσουµε
ζωντανεύοντας την εθνική µας υπερηφάνεια. Και παντρεύοντάς την µε την
ελευθερία και την εξυπνάδα µας. ∆εν επιτρέπεται να µην είµαστε η
καλύτερη χώρα στον κόσµο».
Σε αυτή την κατεύθυνση µπορεί η Εκκλησία να βοηθήσει τους νέους σήµερα;
«Η Εκκλησία
αυτό που οφείλει να κάνει είναι να µας δείξει τον δρόµο της επιστροφής
στις αξίες και κυρίως στην πίστη µας. Πρέπει να µας την ζωντανέψει. Τα
νέα παιδιά δεν την γνωρίζουν. Η αλλαγή στον τόπο µας δεν θα γίνει από
τους µεγάλους. Η αλλαγή απαιτεί νεανικό κίνηµα και νεανική επανάσταση.
Αν αυτός ο ξεσηκωµός δεν έχει πνευµατική βάση θα οδηγήσει σε καταστροφή.
Αντίθετα, αν στηρίζεται σε ιδανικά και πνευµατικό όραµα, τότε η κρίση
που περνάµε θα αποδειχθεί µεγάλη ευλογία. Η δουλειά δεν θα γίνει µε τους
γέροντες και τους ηλικιωµένους. Αυτοί υπάρχουν για να τους σεβόµαστε. Η
αλλαγή θα προκύψει από τους νέους. Αυτοί υπάρχουν για να στρατεύονται.
Αποστολή της Εκκλησίας είναι να εµπνεύσει εσάς τα νέα παιδιά, να
ενεργοποιήσει τον ηρωισµό και την πίστη σας. Και αυτή πρέπει να το
κάνει κι εσείς να ανταποκριθείτε».
Ποια προτερήµατα πιστεύετε ότι έχει η σηµερινή νεολαία και θα βοηθήσουν στην ανάκαµψη της χώρας µας;
«Θα ξεκινήσω
από τα µειονεκτήµατά της. Το κύριο είναι ότι είναι γερασµένη, κουρασµένη
και αποπροσανατολισµένη. ∆ίχως όραµα, δίχως αντοχές, δίχως πίστη. ∆εν
πειράζει όµως. Αν υπάρχει διάθεση υγιούς ανατροπής, τα πάντα µπορεί να
γίνουν. Θα στηριχθούµε στην καθαρότητα της νεανικής ψυχής, στον
ασυµβίβαστο χαρακτήρα της. Η ανελέητη απόρριψη του κόσµου που τους
προσφέραµε, κατάλληλα προσανατολισµένη θα φέρει την ελπίδα της αλλαγής.
Οι όντως ανεξέλεγκτες αντιδράσεις των νέων δεν αποδεικνύουν µόνον την
δική τους έλλειψη σεβασµού αλλά και την εγκληµατική αποτυχία των
µεγάλων. ∆ηλαδή πώς αλλιώς να αντιδράσουν; Αυτό βέβαια δεν σηµαίνει και
ότι συµφωνώ µε τις ακρότητες. Αντίθετα, κάθετα διαφωνώ. Γι’ αυτό σας
είπα ότι η Εκκλησία έχει θέση σε αυτόν τον αγώνα. Να το καταλαβαίναµε,
τί δύναµη έχουµε ως Εκκλησία να ηγηθούµε µιας νεανικής επανάστασης! Θα
βρεθούν και ηγέτες και εµπνευστές, που µπορεί να έχουν ηλικία, αλλά
διαθέτουν νεανική ψυχή και δύναµη. Όλοι µαζί θα προσπαθήσουµε».
Ποια συµβουλή θα δίνατε στους σηµερινούς νέους της Ελλάδας;
«Συµβουλές δεν
δίνω στους νέους. Γνώµη εκφράζω για όλους µας. Να µην συµβιβαστούµε,
αλλά και να προχωρήσουµε στο µέλλον εµπνεόµενοι από το παρελθόν µας. Να
στηριχθούµε στην ιστορία, στην εθνική ταυτότητα και στην Ορθόδοξη πίστη
µας. Αν το καταλάβουµε, θα γυρίσουµε τα κάτω πάνω. Κι εσείς τα νέα
παιδιά θα φτιάξετε το µέλλον σας. Είναι πολύ καλύτερο να διεκδικείς τη
ζωή σου παρά να την κληρονοµείς. Έχετε αυτή την ευκαιρία να κτίσετε από
την αρχή το µέλλον σας. Εγώ µόνο που σας τα είπα ενθουσιάστηκα. Όλοι
µαζί. Ξεκινήστε κι εµείς στο πλευρό σας».
Η
συνέντευξη ελαφρά τροποποιημένη πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό
«ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ» του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδας, έκδοση των
μαθητριών και μαθητών του Λυκείου, τεύχος 113, Ιούνιος 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου