Η Κύπρος είναι κοντά, πολύ κοντά!

Στέλιος Παπαθεμελής

Η πειρατική εισβολή του Fatih – «Πορθητή» στην κυπριακή ΑΟΖ σημαίνει Αττίλας 3. Τσίπρας και Μητσοτάκης να εγκαταλείψουν τις προεκλογικές φιέστες και να αφοσιωθούν εξ ολοκλήρου στο εθνικό θέμα της απόκρουσης τού νέου Αττίλα.

Η Κύπρος είναι κοντά! Πολύ κοντά!

Κατεπείγει άμεση και ειλικρινής εθνική συνεννόηση. Ο τούρκος έχει προβεί ήδη σε αρχή εκτελέσεως στρατιωτικών ενεργειών. Σε απλά ελληνικά μάς κήρυξε τον πόλεμο. Οιαδήποτε άλλη ερμηνεία είναι πρόφαση εν αμαρτίας. Εν πολλαίς αμαρτίαις.

Ευρωνατοϊκές χώρες καταδικάζουν χωρίς προσχήματα τις τουρκικές ενέργειες. Καλό, αλλά λίγο αν μείνουν στα λόγια. Οι έκνομες τουρκικές δράσεις διαπράττονται «έργω» και η καταδίκη τους μόνον «λόγω» είναι απλώς «παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του». Οι εταίροι και σύμμαχοί μας πρέπει να προχωρήσουν στην έμπρακτη συμπαράσταση. Την αναμένουμε και ευελπιστούμε…

Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη: Που είσαι Θεέ μου; Σου ζητάω υγεία, μου δίνεις αρρώστια...τι Θεός είσαι;

ΧΩΡΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ;

Μη διαμαρτύρεσαι λέγοντας: 

Πού είσαι Θεέ μου; 

Προσεύχομαι και δεν μου αποκάλυψες ποτέ τον εαυτό σου, δεν μου έδωσες ούτε μία χαρά, δεν μου πραγματοποίησες κανένα από τα όνειρά μου. 

Σου ζητάω υγεία, μου δίνεις αρρώστια. Σου ζητάω βοήθεια, μου δίνεις θάνατο. Σου ζητάω αρετή, μου δίνεις πόνο. 

Τι Θεός είσαι;

Όχι! Μη σκεφθείς ποτέ έτσι. 

Ο Θεός ξέρει πότε η καρδιά σου θα είναι χωρητική. 

Εάν ακόμη δεν πήρες κάτι, σημαίνει ότι δεν χωράει η καρδιά σου. 

Η καρδιά σου είναι στουμπωμένη, όπως όταν βάζεις πολλά πράγματα μαζί και τα πιέζεις, για να μη μείνει καθόλου κενό αέρος. Ούτε αέρας δεν μπορεί να χωρέσει στην καρδιά σου, και θέλεις να χωρέσει ο Θεός, τον οποίο δεν χωρούν ολόκληροι οι ουρανοί;

Οι τρείς άγιοι των ημερών μας (Ἀρσένιος μοναχὸς, Σκήτη Κουτλουμουσίου-ἍγιονὌρος)

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΓΙΟΙ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ

Ἀρσένιος μοναχὸς, Σκήτη Κουτλουμουσίου-ἍγιονὌρος

Κατά την χαριτωμένη έκφραση των Αγίων μας: «το Άγιον Πνεύμα είναι ο οικοκύρης της Ορθοδόξου Εκκλησίας». «Οικοκύρης» σημαίνει κύριος του οίκου και το Άγιον Πνεύμα είναι ο απόλυτος Κύριος της Εκκλησίας. Χωρίς την παρουσία Του, όλες οι πράξεις και τα Μυστήρια της Εκκλησίας, παραμένουν άκυρα, νεκρά. Έτσι λοιπόν, μεγάλη είναι η ευφροσύνη και η αγαλλίασίς μας, που βλέπουμε πως το Άγιον Πνεύμα μέχρι σήμερα δεν εγκατέλειψε την Ορθόδοξο Εκκλησία Του. Αντιθέτως, βλέπουμε πως στις αιρετικές εκκλησίες της Δύσεως, είναι Απών, εδώ και πολλούς αιώνες. Είναι λυπηρό να βλέπουμε, για παράδειγμα, πως οι παπικοί στον αγιασμό τους, ρίχνουν αλάτι και συντηρητικά, για να μην χαλάει(!). Επιπλέον, άλλα πολλά παράδοξα κάνουν, που μας αποκαλύπτουν οι ίδιοι, την παντελή απουσία του Αγίου Πνεύματος από τις εκκλησίες τους.

Κυριακή του παραλύτου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πόσο τραγικὴ εἶναι ἡ σημερινὴ ἱστορία ἀπὸ τὴ ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας ἄνθρωπος ἦταν παράλυτος γιὰ χρόνια. Βρισκόταν ξαπλωμένος σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπό τὴν πηγὴ τῆς θεραπείας του, κι ὅμως ὁ ἴδιος δὲν εἶχε τήν δύναμη νὰ καταδυθεῖ στὸ νερό τοῦ καθαρισμοῦ. Καὶ κανείς, μὰ κανείς δὲν βρέθηκε ὅλα αὐτά τά χρόνια νά τοῦ δείξει συμπόνια. Ἄλλοι ἔσπευδαν νὰ εἶναι πρῶτοι γιὰ νὰ θεραπευτοῦν. Ἄλλοι ποὺ συνδέονταν μαζί τους μὲ δεσμοὺς ἀγάπης ἤ φιλίας τοὺς βοηθοῦσαν γιὰ νὰ θεραπευτοῦν. Ἀλλά οὔτε ἕνας δὲν εἷχε ρίξει μιὰ ματιὰ σ’ αὐτόν τὸν ἄνδρα ποὺ γιὰ χρόνια λαχταροῦσε τὴν θεραπεία καὶ δὲν ἦταν ἰκανός νὰ βρεῖ τὴ δύναμη νὰ θεραπευτεῖ.

Η Λανθασμένη Προσέγγιση περί “Μνήμης Θυμάτων του Πόντου”*

Αθήνα 14/5/2019

Τα 4 Α της καταστροφής της ανθρωπότητας:

Αμάθεια, Αντιζηλία, Απληστία, Αλαζονεία

Του Βασίλη Κυρατζόπουλου

Το 2019, συνέπεσε η 23η Απριλίου να προηγείται κατά δύο μέρες της Μεγάλης Πέμπτης των Ορθοδόξων και παράλληλα η Ελλάδα να διανύει προεκλογική περίοδο. Αξιοσημείωτο είναι ότι πολιτεύονται πολλοί, που αγωνίζονται για την αναγνώριση της γενοκτονίας που υπέστησαν οι Έλληνες της Καθ’ ημάς Ανατολής. Η πλειονότητα των πολιτευόμενων, αν και γνωρίζουν περί των γενοκτονιών που υπέστη ο Ελληνισμός της καθ’ ημάς Ανατολής, δυστυχώς περιορίζουν τα γεγονότα:

• χρονικά, στην περίοδο 1919 – 1923
• τοπικά, στον Πόντο της Ανατολίας.

H Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Μέλος της Πατριωτικής Συσπείρωσης, Υποψήφιος σύμβουλος με τον ανεξάρτητο από κόμματα συνδυασμό: ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, με υποψήφιο δήμαρχο τον Γιώργο Καραμπελιά, συγγραφέα, εκδότη, για τον Δήμο της Αθήνας

Από το 1994 μια νέα “εθνική επέτειος” ήρθε να προστεθεί στο πάνθεον των εθνικών επετείων.

Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα και ολοκλήρωσε την προαποφασισμένη από τους Νεότουρκους εθνική εκκαθάριση με την τελευταία κατάληξη της σφαγής και πυρπόλησης της Σμύρνης το 1922, για την οποία γνωστή Ελληνίδα έγραψε ότι δεν ήταν σφαγή, αλλά «συνωστισμός» στο λιμάνι της.[1] Επίσης το 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Άλλο Γέροντας, άλλο πνευματικός, άλλο εξομολόγος.

Παπά - Τύχωνας ο Αγιορείτης 

Υποτακτικός του ήταν ο Άγιος γέροντας Παΐσιος που τον γηροκόμησε, τον έθαψε και τον διαδέχθηκε στο Καλύβι. Μετά έγραψε τον βίον του παπα-Τύχωνα που του παρουσιάστηκε μετά την κοίμησή του.

Καλούσαν τον παπα-Τύχωνα στήν Εσφιγμένου για να εξομολογεί τα καλογέρια. Τότε ήταν πάνω από εξήντα πατέρες... - Γιατί δεν είχε η Εσφιγμένου εξομολόγο; ή Γέροντα- πνευματικό; - Είχε... μα ήταν τέτια η πνευματική κατάσταση του Γέροντα, που θα έδεινε μια βοηθητική συμβούλη ωφέλιμη, και δεν απαγόρευαν στούς πατέρες της μονής να εξομολογηθούν. Ενω βλέπουμε στόν κόσμο ιερείς λανθασμένα να ''απαγορεύουν'' στα πνευματικά τούς παιδιά να εξομολογηθούν αλλού....

Αισιοδοξία – Απαισιοδοξία (Αγ. Νικόλαος Βέλιμίροβιτς)

Όλα όσα ακούμε σήμερα, ζητούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος. Προσπαθούν να μας αφαιρέσουν την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, να φέρουν στις ψυχές απόγνωση. Η μεγάλη επιτυχία, η νίκη του κακού είναι το ότι έχει φέρει σε πολλές ψυχές την απαισιοδοξία. Αν η πατρίδα μας βρίσκεται σε μία δυσχερή θέση, το επέτρεψε ο Θεός όχι για να απελπισθούμε αλλά για να εργασθούμε σωστά. Αν έχει επικρατήσει ένα πνεύμα απαισιοδοξίας σε πολλούς είναι διότι η διαπαιδαγώγηση που ασκείται σήμερα με όλους τους τρόπους και κυρίως την τηλεόραση αφαιρεί από τις ψυχές, ιδίως των νέων, τις τρεις αυτές αρετές, την πίστη, την ελπίδα, και την αγάπη. Και εκεί ακόμη που έχουν βλαστήσει, οι ρίζες τους είναι τόσο επιφανειακές ώστε, με όσα ακούει κανείς, εύκολα ξερριζώνονται.

Και η ίδια η οικονομική κρίση στην Ελλάδα πρώτα εμπεδώθηκε σε ψυχολογικό επίπεδο απελπισίας και έπειτα εκδηλώθηκε σε οικονομικά μεγέθη. Πρώτα έγινε η επέλαση του φόβου ότι επέρχεται οικονομική κρίση και ύστερα αρχίσαμε να την ζούμε σαν μια ανεξέλεγκτη κατάσταση.

Διαπιστώσεις, συμπεράσματα και αναπόφευκτες συγκρίσεις από το διήμερο εκλογών στο Φανάρι

Του Σωτήρη Τζούμα

• Δεν μαθαίνουμε τίποτα στην Ελλάδα   από το Φανάρι…Δεν αντιγράψαμε ποτέ  τα σωστά που εφαρμόζει, αιώνες τώρα! Όλα τα  στραβά  και τα ανάποδα αντιγράφουμε και αναπαράγουμε ..

Κάθε ταξίδι μας στο Φανάρι, στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, για οποιαδήποτε λόγο, έχει να μας προσφέρει πολλά και ενδιαφέροντα διδάγματα και να μας βάλει σε σκέψεις, ώστε να προβαίνουμε στη συνέχεια   σε αναπόφευκτες συγκρίσεις με την Εκκλησία της Ελλάδος.

Το τελευταίο  ταξίδι μας εκεί,  εξ αφορμής των εργασιών της Συνόδου και των εκλογών των δύο νέων φερέλπιδων Αρχιεπισκόπων Αμερικής και Αυστραλίας, μας έκανε σοφότερους και μας έδωσε να καταλάβουμε ότι αυτό που κρατά το Πατριαρχείο μας αλώβητο  και αναλλοίωτο από τη φθορά του χρόνου είναι η τάξη, η πιστή εφαρμογή των κανόνων που διέπουν αιώνες τώρα τη λειτουργία του και η εμμονή του  στην παράδοση και στον τύπο. Έστω και αν διαβλέπει κανείς ότι επικρατεί  ένα είδος «τυπολαγνείας»,  θα μπορούσαμε να πούμε ότι σ´αυτή την τυπολαγνεία  κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας του και της διατήρησης του status που διαθέτει πανορθοδόξως, αυτή η «μικρή αλλά πολύτιμη ζύμη»,μέσα στην καρδιά της Πόλης των ονείρων μας.

Μποροῦμε νὰ εἰσέλθουμε στὰ βάθη τῆς κόλασης, νὰ βυθιστοῦμε στὸ ὁποιοδήποτε σκοτάδι τῆς γῆς ἤ τοῦ Ἅδη χωρὶς φόβο διότι ὁ Θεὸς ὄχι μόνο βρίσκεται κοντά μας ἀλλὰ καὶ ἔχει κατεβεῖ ἐκεῖ πρὶν ἀπὸ μᾶς·

Ὁ Χριστὸς ἔχει κατεβεῖ καὶ στὴν κόλαση τῶν σκληρῶν ἐπίγειων ἀνθρώπινων σχέσεων, τὸ πεδίο τῆς ἀμοιβαίας ἀποξένωσης καὶ ἀποστροφῆς, τῆς ἀλληλοκαταστροφῆς καὶ τοῦ μίσους. Ὅταν λοιπὸν κατεβαίνουμε σὲ μιὰ τέτοια κόλαση ἤ ὅταν σερνόμαστε μέσα της ἀπὸ ἕνα φρικιαστικὸ ἀνθρώπινο πεπρωμένο δὲν εἴμαστε μόνοι: ὁ Κύριος εἶναι ἐκεῖ ἔχοντας ἑκούσια εἰσέλθει καὶ καλεῖ ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς νὰ εἰσέλθουμε στὰ βάθη αὐτὰ τοῦ Ἅδη θεληματικά, σὰν ἄνθρωποι ζωντανοί, ἀνίκητοι καὶ ἀκαταμάχητοι - ὄχι σὰν νεκροὶ ἀλλὰ σὰν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ζοῦν μὲ ὅλο τὸ βάθος καὶ τὴ δύναμη τῆς αἰώνιας ζωῆς.

Ὁ Χριστός, σύμφωνα μὲ τὴ μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη ( Ἰω. 17.3), λέει ὅτι ἡ αἰώνια ζωὴ εἶναι ἡ γνώση τοῦ Οὐράνιου Πατέρα ὡς τοῦ μόνου ζωντανοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ ὡς γιοῦ Του καὶ ὡς Σωτήρα. Αὐτὴ εἶναι ἡ κληρονομιά μας, αὐτὸς εἶναι ὁ θησαυρός μας· μποροῦμε νὰ εἰσέλθουμε στὰ βάθη τῆς κόλασης, νὰ βυθιστοῦμε στὸ ὁποιοδήποτε σκοτάδι τῆς γῆς ἤ τοῦ Ἅδη χωρὶς φόβο διότι ὁ Θεὸς ὄχι μόνο βρίσκεται κοντά μας ἀλλὰ καὶ ἔχει κατεβεῖ ἐκεῖ πρὶν ἀπὸ μᾶς· ὁ Θεὸς δὲν εἶναι μόνο κοντά μας ἀλλὰ μέσω τοῦ βαπτίσματος, τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς Θείας Κοινωνίας εἶναι μέσα μας κι ἐμεῖς μέσα σ' Ἐκεῖνον κι εἴμαστε φόβος καὶ τρόμος γιὰ κεῖνες τὶς περιοχές.

+μητρ. Αντώνιος Μπλουμ

«Μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο»

«Μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο» (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Διαβάζουμε στό Γεροντικό ὅτι ὁ ἅγιος Μαρτινιανὸς πέρασε κάποια στιγμὴ μεγάλο πειρασμό καί μόνο ὁ Θεὸς τὸν ἔβγαλε καθαρὸ καὶ ἀλώβητο μὲ τὴν ἀγάπη Του. Μία νύχτα πού ὁ καιρὸς ἦταν ἄσχημος ἔφτασε στό κελὶ του ψηλὰ στό βουνὸ μία γυναίκα μὲ πονηρὴ διάθεση γιά νά τὸν παρασύρει στήν ἁμαρτία. Ἦταν ντυμένη μὲ σεμνὸ τρόπο γιά νά μὴ δημιουργήσει ὑποψίες καὶ προσποιούμενη ὅτι χάθηκε μέσα στό βουνὸ χτύπησε τὴν πόρτα του. Ὁ Ἅγιος ἄκουσε τὸν χτύπο καὶ ἀπόρησε γιά τὴν ὥρα καὶ τὸν ἐπισκέπτη. Ὅμως μὲ ἀγάπη Θεοῦ τὴν φιλοξένησε καὶ τὴν ἔβαλε νά κοιμηθεῖ τὸ βράδυ στόν πάγκο τῆς σάλας τοῦ κελιοῦ του. Τὸ βράδυ ὁ ἴδιος ἀποκοιμήθηκε στά γόνατά του προσευχόμενος μέσα στό δωμάτιό του. Τὸ πρωὶ βγαίνοντας τί νά δεῖ!. Ἔμεινε ἔκπληκτος, καθώς βρισκόταν μπροστὰ σὲ μία πανέμορφη γυναίκα ντυμένη μὲ προκλητικὰ ροῦχα πού τὸν προκαλοῦσε στήν ἁμαρτία.

Ο νεομάρτυς Νικόλαος εκ Μετσόβου

Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) «Ούτος ο του Χριστού αθλητής είχε Πατρίδα το Μέτζοβον, το κατά την Ήπειρον της Ελλάδος ευρισκόμενον. Γεννηθείς δε από γονείς ευσεβείς, ώντας ακόμη νέος ανεχώρησεν εις τα Τρίκκαλα, και εκεί εσυμφώνησεν με έναν ψωμάν, και του εδούλευε με μισθόν.Μετά δε χρόνον πολύν, μερικοί Αγαρηνοί άλλο με απάτην, και υποσχέσεις, και άλλο με φοβερισμούς και συκοφαντίας, τον έκαμαν και ηρνήθη, φευ! τον Χριστόν. Εις εαυτόν δε ελθών, έφυγε, και επήγε εις την πατρίδα του, και απέρνα πάλιν χριστιανικήν ζωήν». Έτσι αρχίζει το Συναξάρι του νεομάρτυρα Νικολάου που συντάχθηκε από τον Νικόλαο Κύρκο-Τζαρτζούλη «αιτήσει του φιλοχρίστου λαού» και περιλαμβάνεται στο Νέον Μαρτυρολόγιον του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.

β) Στο παραπάνω κείμενο με λιτό, απλό και κατανοητό τρόπο δίνονται βασικές πληροφορίες για τον νεομάρτυρα. Αναφέρεται καταρχήν ο τόπος καταγωγής του και προσδιορίζεται η «γήινη πατρίδα του», που ήταν το Μέτσοβο. Κάποιοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου καθώς και ορισμένοι εκ των σουλτάνων είχαν παραχωρήσει προνόμια στην περιοχή αυτή, προκειμένου να εξασφαλίζουν τη συνεργασία των κατοίκων στον έλεγχο της ορεινής διάβασης της Κατάρας, μέσω της οποίας συνδεόταν η Ήπειρος με τη Θεσσαλία και τη Δυτική Μακεδονία. Το Μέτσοβο, χάρη στο ιδιαίτερο αυτό προνομιακό καθεστώς, σημείωσε σημαντική πρόοδο την εποχή της τουρκοκρατίας στο εμπόριο, τις εξαγωγές προϊόντων και την πνευματική ζωή.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΠΘ ΙΩΑΝΝΗ ΚΟΥΡΕΜΠΕΛΕ.

Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου:

Ιωάννης Κουρεμπελές,

Ηδονοδοξία

Κριτική στη μεταπατερική θεώρηση της Παρθενίας της Θεοτόκου

(εκδ. Αθ. Αλτιντζή, Θεσσαλονίκη 2019).

 

Το βιβλίο του Ιωάννη Κουρεμπελέ, Καθηγητή «Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας», στο Τμήμα Θεολογίας ΑΠΘ, με τίτλο Ηδονοδοξία, Κριτική στη μεταπατερική θεώρηση της Παρθενίας της Θεοτόκου, κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2019 από τις εκδόσεις του Αθανασίου Αλτιντζή. Το βιβλίο αφιερώνεται από τον συγγραφέα στη μνήμη του αειμνήστου καθηγητή Νίκου Ματσούκα. Πρόκειται για έναν καλαίσθητο τόμο 318 σελίδων, ο οποίος κοσμείται στο εξώφυλλο από ζωγραφικό σχέδιο του ιερομονάχου Αναστασίου, που φέρει τον τίτλο: «η ροδιά». Τοιουτοτρόπως γίνεται από ζωγραφική άποψη παραπομπή στην Αειπάρθενο Κόρη, την Παναγία.

Η Εκκλησία, σε κάθε Λειτουργία ή Ακολουθία, ομολογεί: «Της Παναγίας Αχράντου Υπερευλογημένης, Ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας», αλλά και μετά τον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, στη Λειτουργία, ο ιερεύς εκφωνεί: «Εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου, Υπερευλογημένης, Ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας». Συνεχώς και αδιαλείπτως η Ευχαριστιακή Κοινότητα, μέσα και από την υμνολογία της, ομολογεί την Αειπαρθενία της Θεοτόκου.

Διαπιστώνεται όμως, από τον συγγραφέα του βιβλίου, ότι το επίθετο «Αειπάρθενος», ενοχλεί ιδιαιτέρως κάποιους εκ των μεταπατερικών «θεολόγων».

«ΠΡΟΣΕΞΕ τοὺς ΓΚΡΙΝΙΑΡΗΔΕΣ, τοὺς ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΟΥΣ, τοὺς ΨΕΥΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, τοὺς ΤΕΛΕΙΟΥΣ» (Ἀρχιμ. Αἰμιλιανός †)

Ἀρχιμ. Αἰμιλιανοῦ († 09.05.2019),

Καθηγουμένου Ἱ. Μ. Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγ. Ὄρους

ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ κεφάλαιο:

«Ὁ Γάμος, τὸ μέγα Μυστήριον»

ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Περὶ Θεοῦ λόγος αἰσθήσεως»

Ἱ . Κοινόβιο Εὐαγγελισμοῦ Ὀρμύλια Χαλκιδικῆς,

ἐκδ. «Ἴνδικτος», Ἀθῆναι 2004.

. Ἐπίσης, ὅταν πρόκειται νὰ διαλέξης τὸν ἄνθρωπο τῆς ζωῆς σου, πρόσεξε μήπως εἶναι κλειστὸς τύπος, ὁπότε δὲν ἔχει φίλους. Ἂν σήμερα δὲν ἔχη φίλους, αὔριο θὰ δυσκολευθῆ πολὺ νὰ ἔχη ἐσένα ὡς φίλο καὶ σύζυγο.

. Πρόσεξε τοὺς γκρινιάρηδες, τοὺς παραπονιάρηδες, τοὺς μελαγχολικοὺς ποὺ μοιάζουν μὲ κλαψοπούλια. Πρόσεξε ἐκείνους ποὺ συνεχῶς παραπονοῦνται: Δὲν μὲ ἀγαπᾶς, δὲν μὲ καταλαβαίνεις. Κάτι σὲ αὐτὰ τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ δὲν πηγαίνει καλά. Πρόσεξε ἀκόμη τοὺς φανατικοὺς καὶ τοὺς θρησκόληπτους. Ὄχι τοὺς θρησκευόμενους ἀλλὰ τοὺς θρησκόληπτους, οἱὁποῖοι ταράσσονται γιὰ ἀσήμαντα πράγματα, ὅλα τοὺς φταῖνε καὶ εἶναι ὑπερευαίσθητοι. Πῶς θὰ μπόρεσης νὰ ζήσης μὲ ἕναν τέτοιον ἄνθρωπο; Θὰ εἶναι σὰν νὰ κάθεσαι πάνω σὲ ἀγκάθια.

Στην Ομάδα Β΄, στα μη εξεταζόμενα μαθήματα στις προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις Γενικού Λυκείου τα Θρησκευτικά - Το ΦΕΚ

Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ η Υ.Α. με θέμα "Ομάδες και κλάδοι μαθημάτων, τρόπος και χρόνος εξέτασης και βαθμολόγησης, ορισμός και υποχρεώσεις επιτηρητών, υποχρεώσεις μαθητών κατά τη διάρκεια της εξέτασης, τρόπος διατύπωσης των θεμάτων, βαθμολόγηση των γραπτών δοκιμίων των προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων, αναβαθμολόγηση των γραπτών δοκιμίων προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων του Γενικού Λυκείου, τρόπος φύλαξης των γραπτών και κάθε άλλο σχετικό θέμα".

Με το ΦΕΚ καθιερώνεται η ήδη αναγγελθείσα κατάργηση των προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων για το μάθημα των Θρησκευτικών και τα υπόλοιπα μη γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα σε όλες τις τάξεις του Γενικού Λυκείου.

Στα μη εξεταζόμενα γραπτώς μαθήματα τα Θρησκευτικά Α΄ και Β΄ ΕΠΑΛ

Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ η Υ.Α. Φ4/72379/Δ4 με θέμα "Καθορισμός «Γραπτώς εξεταζόμενων» και «μη εξεταζόμενων μαθημάτων» των ΕΠΑ.Λ. και τρόπου εξέτασης και αξιολόγησης των μαθημάτων των ΕΠΑ.Λ. κατά τη διάρκεια των τετραμήνων και στις προαγωγικές, απολυτήριες και πτυχιακές εξετάσεις των ΕΠΑ.Λ. -Οργάνωση προαγωγικών, απολυτήριων και πτυχιακών εξετάσεων ΕΠΑ.Λ.".

Μεταξύ των μη γραπτώς εξεταζομένων μαθημάτων είναι και τα Θρησκευτικά της Α΄ και Β΄ τάξης.

Ποιο είναι το νόημα της φράσεως: «Εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί εστί» (Ιωάν. 14, 10) (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή στον θεολόγο Μπ. P.

Γιατί ερευνάς υψηλά, επουράνια μυστήρια, τα οποία ούτε τα Χερουβείμ δεν αντιλαμβάνονται πλήρως; Πίστευε μόνο πως έτσι είναι, ο Κύριος έτσι είπε, και η πίστη σου θα φέρει επιβράβευση. Εφόσον η αιώνια μακαριότητα, η αθάνατη ζωή και η βασιλεία, δεν έχουν ταχθεί στη γνώση αλλά στην πίστη. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο αρκετή ικανότητα για την πίστη και λιγότερη για την γνώση. Δεν το αναγνώρισε άραγε αυτό και ο φιλόσοφος Κάντ, ο κριτικός του ανθρώπινου λόγου;

Εκφωνώντας τις παραπάνω λέξεις ο Χριστός τις απηύθυνε στην πίστη και όχι στη γνώση. Είπε στον απόστολο Φίλιππο: «Ου πιστεύεις ότι Εγώ εν τω Πατρι και ο Πατήρ εν Εμοί εστί;» (Ιωαν. 14, 10). Βλέπεις πώς η πίστη αποκαλύπτει τα μυστήρια και όχι η γνώση. Δεν λέει: «Ου γινώσκεις» αλλά «ου πιστεύεις»!

Εξάλλου, θα σε βοηθήσει λίγο και η σύγκριση. Δεν υπάρχει άραγε κάθε γιος στον πατέρα πριν γεννηθεί, και κάθε πατέρας στον γιο όταν γεννηθεί; Δεν υπάρχει άραγε μέσα στην φωτιά η φλόγα και η φλόγα στη φωτιά; Δεν ανήκει η ευγενής επιθυμία στην υψηλή σκέψη, και η υψηλή σκέψη στην ευγενή επιθυμία;

Η ἀληθινή μετάνοια

Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου

Συμβαίνει, ἀγαπητοί μου, λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, συχνά ὁ ἄνθρωπος στόν κόσμο νά φοβᾶται πολύ. Φοβᾶται μή ἀρρωστήσει, μή πάθει κάτι ἄσχημο, μή τοῦ κάνουν κακό, μή δέν ἐπιτύχει, μή δέν προοδεύσει, μή ἐκτεθεῖ, μή δέν τιμηθεῖ, μή δέν ἀναγνωρισθεῖ. Γιά τή σωτηρία τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του δέν πολυνοιάζεται, δέν φοβᾶται, δέν ἀγωνιᾶ, μόνο ἐλπίζει στόν Πολυεύσπλαχνο Θεό, ἄν βέβαια πάλι νοιάζεται καί ἐνδιαφέρεται. Δέν ἀγαπᾶ πολύ τή σωτηρία τοῦ φαίνεται σήμερα ὁ ἄνθρωπος. Γιατί ἄραγε; Τί εἶναι αὐτό πού τόν κάνει ν' ἁμαρτάνει εὔκολα καί νά μετανοεῖ δύσκολα; Εἶναι τόσο δύσκολο ν' ἀλλάξει ὁ ἄνθρωπος; Εἶναι ὑποτιμητικό νά ζητήσει συγχώρεση; Εἶναι ἀναξιοπρεπές νά ταπεινωθεῖ; Τόν ὁμιλητή παρακαλῶ καλεῖσθε ν' ἀκούσετε ὡς ἀδελφό σας, ὡς συναγωνιστή καί ὄχι σάν...αὐστηρό δάσκαλο. Θά προσπαθήσει ν' ἀπαντήσει στά βασικά καί καίρια παραπάνω ἐρωτήματα. Θά χρησιμοποιήσει πρός τοῦτο τήν ἀπαράμιλλη Ἁγία Γραφή, τή θεοκίνητη Πατρολογία καί τόν μυροβόλο Συναξαριστή.

Τό κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι, θά πρέπει πάντα νά εἶναι, περί μετανοίας. Αὐτό ἦταν τό κήρυγμα ὅλων τῶν προφητῶν τῆς Π. Διαθήκης ἕως τοῦ Τιμίου Προδρόμου, αὐτό ἦταν καί τοῦ Χριστοῦ. Ἡ μετάνοια δημιουργεῖ τό κατανυκτικό κλίμα τῆς ἐλεύσεως τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τῆς θεωρίας τοῦ Θεοῦ, τῆς συναντήσεως μέ Αὐτόν.

Ο προσευχόμενος νους ζητά ένωση με την καρδιά (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Κλείστηκαν οἱ θύρες τῶν αἰσθημάτων: Ἡ γλώσσα σωπαίνει, τὰ μάτια εἶναι σφαλισμένα, τ’ αὐτιὰ δὲν ἀκοῦνε τίποτε ἀπ’ ὅσα συμβαίνουν γύρω μου. Ὁ νοῦς, ἀποτινάζοντας τὸν ζυγὸ τῶν γήινων λογισμῶν, ντύνεται τὴν προσευχὴ καὶ κατεβαίνει στὸν ἐσωτερικὸ θάλαμο τῆς καρδιᾶς. Ἡ θύρα, ὅμως, τοῦ θαλάμου εἶναι κλειστή. Παντοῦ σκοτάδι, σκοτάδι ἀπροσπέλαστο. Καὶ ὁ νοῦς, καθὼς βρίσκεται σὲ ἀπορία, ἀρχίζει νὰ χτυπᾶ μὲ τὴν προσευχὴ τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς. Στέκεται ὑπομονετικὰ μπροστά της καὶ τὴ χτυπᾶ· περιμένει· πάλι χτυπᾶ· πάλι περιμένει· πάλι προσεύχεται… Καμιὰ ἀπάντηση, καμιὰ φωνὴ δὲν ἀκούγεται! Νεκρικὴ ἡσυχία, ταφικὴ σιωπὴ καὶ ζοφερὸ σκοτάδι. Ὁ νοῦς φεύγει ἀπὸ τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς λυπημένος, θρηνώντας πικρὰ καὶ ζητώντας παρηγοριά. Δὲν τοῦ ἐπιτράπηκε νὰ σταθεῖ μπροστὰ στὸν Βασιλέα τῶν βασιλέων μέσα στὸ ἁγιαστήριο τοῦ ἐσωτερικοῦ θαλάμου τῆς καρδιᾶς.

— Γιατί; Γιατί ἀπορρίφθηκες;

— Ἐπειδὴ ἔχω πάνω μου τὴ σφραγίδα τῆς ἁμαρτίας. Ἡ συνήθεια νὰ σκέφτομαι τὰ γήινα μοῦ ἀποσπᾶ τὴν προσοχή. Δὲν ἔχω μέσα μου δυνάμεις, γιατί δὲν ἔρχεται νὰ μὲ βοηθήσει τὸ Πνεῦμα, τὸ πανάγιο καὶ πανάγαθο Πνεῦμα.

Ουκρανικό: Ο Κύπρου συνεχίζει μόνος

Ουκρανικό: Ο Κύπρου συνεχίζει μόνος

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλος

  Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος συνεχίζει μόνος την απέλπιδα προσπάθεια να αποφευχθεί το σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.  Υπενθυμίζεται ότι, ύστερα από πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου, συναντήθηκαν στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, στις 2 Μαρτίου ε.ε., ο ίδιος και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο για να συζητήσουν τρόπους να αποφευχθεί το σχίσμα στην Ορθοδοξία.

 Οι δύο Πρωθιεράρχες πρότειναν και ο Οικ. Πατριάρχης δέχθηκε να προχωρήσουν σε συζητήσεις με τους άλλους Προκαθημένους, με σκοπό να βρεθεί μια λύση στο Ουκρανικό. Όμως οι για το θέμα ανταλλαγείσες επιστολές  μεταξύ του Οικ. Πατριάρχου και του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας επέφεραν ψυχρότητα στις σχέσεις τους. Ο κ. Βαρθολομαίος θεώρησε  ότι ο κ. Αναστάσιος κατά τις συζητήσεις του με τους άλλους Πρωθιεράρχες δεν θα εκφράσει τις απόψεις του Φαναρίου  και ζήτησε από τον Κύπρου να συνεχίσει μόνος την προσπάθεια.