Σάββατο 27 Ιουλίου 2024

Κυριακή Εʼ Ματθαίου: Η θεραπεία του δαιμονισμένου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. η’ 28-34, θ’ 1)

Οι άνθρωποι είναι άδικοι με το Θεό, γι’ αυτό και εξοργίζονται μαζί Του. Ποιός έχει το δικαίωμα όμως να εξοργιστεί εναντίον οποιουδήποτε και μάλιστα εναντίον του Θεού;

Οι άθεοι κλείνουν το στόμα τους και σκέφτονται: «Ας μην αναφέρουμε το όνομα του Θεού, ώστε να εξαφανιστεί απ’ αυτόν τον κόσμο». Ανόητοι άνθρω­ποι! Τα στόματά σας είναι μια μικρή μειονότητα στο εύρος του κόσμου. Έχετε δει η ακούσει πώς δίνει φωνή στο ποτάμι ένα φράγμα; Αν δεν ήταν το φράγμα, το ποτάμι δε θ’ ακουγόταν, θα ήταν μουγγό. Το φράγμα όμως άνοιξε το λαρύγγι του και κάθε μικρή σταγόνα απέκτησε γλώσσα.

Το δικό σας φράγμα θα κάνει το ίδιο: θ’ ανοίξει το λαρύγγι των άλαλων και θα διδάξει τους βωβούς να μιλήσουν. Αν τα χείλη σας πάψουν να ομολογούν το όνομα του Θεού, η καρδιά σας θα γεμίσει με φόβο όταν ακούσετε να τον ομολογούν οι άσοφοι και οι βουβοί. Αλήθεια σας λέω: Αν εσείς σιωπήσετε, οι λίθοι κεκράξονται. Ακόμα κι αν δε μιλήσει κανένας άνθρω­πος στη γη, θ’ αποκτήσει φωνή το χορτάρι. Ακόμα κι αν αποκηρύξουν το όνομα του Θεού όλοι οι άνθρωποι, αυτό θα γραφτεί στο ουράνιο τόξο, στον ουρανό, θα χαραχτεί με φωτιά σε κάθε χόρτο, σε κάθε κόκκο άμμου. Τότε η άμμος θα μετατραπεί σε άνθρωπο κι ο άνθρωπος σε άμμο.

Η ΓΥΜΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (Κυριακή Ε΄ Ματθαίου)

π. Δημητρίου Μπόκου 

Ο Χριστός ήλθε στα μέρη των Γεργεσηνών. Καθ’ οδόν συνάντησε δύο δαιμονισμένους σε φοβερή κατάσταση, λόγω της κατοχής τους από πλήθος πονηρών πνευμάτων. Οι δαίμονες ζήτησαν από τον Χριστό να τους επιτρέψει να μπουν σε μια αγέλη χοίρων και ο Κύριος το επέτρεψε. Με την είσοδο των δαιμόνων στους χοίρους, η αγέλη ολόκληρη όρμησε στο γκρεμό και πνίγηκε στη θάλασσα. Μπρος στο φαινόμενο αυτό, οι κάτοικοι ζήτησαν από τον Χριστό να φύγει από τη χώρα τους, φοβούμενοι χειρότερες συμφορές από την παρουσία του (Κυριακή Ε΄ Ματθαίου).

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2024

Η ιδιοτέλεια εμποδίζει την επικοινωνία με τον Θεό (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, μοῦ εἴχατε πεῖ νὰ γεμίση ἡ μπαταρία μου μὲ πνευματικά. Πῶς θὰ γίνη αὐτό;

– Νὰ καλλιεργήσης τὴν πνευματικὴ ἀρχοντιά, τὸ φιλότιμο, γιὰ νὰ φύγη ἡ ἰδιοτέλεια. Ἡ ἰδιοτέλεια ἐμποδίζει τὴν προσευχή, γιατὶ χωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό· δημιουργεῖ μόνωση. Ξέρεις τί θὰ πῆ μόνωση; Εἶναι σὰν νὰ σοῦ λέη ὁ Θεός: «Δὲν σὲ καταλαβαίνω, παιδάκι μου!».

– Μπορεῖ, Γέροντα, ἕνας μοναχὸς νὰ εἶναι συνεπὴς στὰ πνευματικά του καθήκοντα καὶ νὰ ὑστερῆ στὴν θυσία, στὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς;

– Καὶ βέβαια μπορεῖ. Ἂν σκέφτεται μόνον τὸν ἑαυτό του, μπορεῖ νὰ κάνη προσευχές, μεγάλη ἄσκηση κ.λπ., ἀλλὰ νὰ ἔχη καὶ μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ἀδιαφορῆ γιὰ τοὺς ἄλλους. Τότε ὅμως φτωχὸς πάντα θὰ μένη. Γιατί, ὅσο κανεὶς ἀσχολεῖται μὲ τὸν ἑαυτό του, ὄχι γιὰ νὰ ξερριζώση τὰ πάθη του, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνη ὅ,τι τὸν βολεύει, ὅ,τι τὸν εὐχαριστεῖ, δὲν μπορεῖ νὰ κάνη προκοπή.

Παρηγορητικός λόγος του Γέροντα Παϊσίου Ολάρου προς την Γερόντισσα Βικτωρία

π. Κωνσταντίνος Κόμαν 

Ο Θεός και η Κυρία Θεοτόκος να οικονομήσουν όσα είναι ωφέλιμα για την σωτηρία της ψυχής σου. Πήγαινε, παιδί μου… ελαφριά σαν το πούπουλο, έτσι να πορεύεσαι. Να σε πληρώσει ο Θεός και να είναι οι κόποι σου για την ψυχική σου ωφέλεια. Να είσαι όπως το πεσμένο σιτάρι μέσα στην καλή γη. Πήγαινε στο καλό και θα συναντηθούμε στην πόρτα του παραδείσου!

Επιθυμώ να ακούω τα καλύτερα λόγια για σένα. Εύχου για μένα και τους αγαπητούς Πατέρες που εργάζονται στο Βουκουρέστι, στον Αμπελώνα του Κυρίου μας. Ο Θεός να επαυξήσει τους καρπούς των καλών έργων και λόγων τους για να δοξάζεται το όνομα του Χριστού μας και του Επουρανίου Πατρός μας.

Καλόν δρόμο. Πήγαινε με υγεία και μη ξεχνάς τα μονοπάτια που οδηγούν στην Βασιλεία των Ουρανών. Διότι στενή είναι η πόρτα και θλιμμένη η οδός που οδηγεί στην ζωή, ενώ η πόρτα που κατευθύνεται στην απώλεια είναι ευρύχωρη. Να αποφεύγεις την ευρύχωρη οδό και ν’ ακολουθείς την στενή, διότι πολλοί είναι εκείνοι που διαλέγουν την λεωφόρο της ματαιότητας και απώλειας των ψυχών τους.

Εὐχές τῶν Κατηχουμένων (Εὐχή διά Προσφωνήσεως, Συναπτή)· Πόσοι προσεύχονται παράλληλα καί ταυτόχρονα; Ἀναφορές Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, καί περί Προσευχῆς στήν Λειτουργία


Εὐχές τῶν Κατηχουμένων (Εὐχή διά Προσφωνήσεως, Συναπτή)· Πόσοι προσεύχονται παράλληλα καί ταυτόχρονα; ... 

Εὐχές τῶν Κατηχουμένων (Εὐχή διά Προσφωνήσεως, Συναπτή)·  Πόσοι προσεύχονται παράλληλα καί ταυτόχρονα; Ἀναφορές  Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, καί περί Προσευχῆς στήν  Λειτουργία  

Παν. Δ. Παπαδημητρίου, αʹ ἔκδοσις, 22/7/2024 

Ἡ Παράδοσις τῶν διὰ Προσφωνήσεως Εὐχῶν,  

ἀναδεικνύει τὴν Παράδοσιν τῶν Μυστικῶν Εὐχῶν τῆς Λειτουργίας. 

Ἡ Εὐχὴ διὰ Προσφωνήσεως ὑπὲρ τῶν Κατηχουμένων (Κατηχούμενα), καὶ ἡ ἀνάλυσή της ἀπό  τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο (+407), εἶναι στὴν οὐσία ὁ «ὁδηγός» γιὰ τὴν παράδοσιν τῶν  Συναπτῶν Εὐχῶν. Σήμερα ἔχει ὡς ἑξῆς· 

Ὁ Διάκονος τό «Δεηθῶμεν» τό λέει πρῶτα γιά τόν Ἱερέα, καί φυσικά γιά τόν Λαόν — «Τό γάρ, ∆εηθῶμεν, οὐ τοῖς Ἱερεῦσι λέγεται μόνον, ἀλλά καί τοῖς εἰς τόν Λαόν συντελοῦσιν», Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ὁ Διάκονος τό «Δεηθῶμεν» τό λέει πρῶτα γιά τόν Ἱερέα, καί φυσικά γιά τόν Λαόν ... 

Ὁ Διάκονος τό «Δεηθῶμεν» τό λέει πρῶτα γιά τόν Ἱερέα, καί φυσικά  γιά τόν Λαόν — «Τό γάρ, εηθῶμεν, οὐ τοῖς Ἱερεῦσι λέγεται  μόνον, ἀλλά καί τοῖς εἰς τόν Λαόν συντελοῦσιν», Ἅγιος Ἰωάννης ὁ  Χρυσόστομος  

Παν. Δ. Παπαδημητρίου, αʹ ἔκδοσις, 22/7/20241 

τι παράλληλα, ταυτόχρονα, ὁ Ἱερεὺς προσεύχεται μυστικῶς τὴν Ἱερατική του Εὐχή,2καὶ ὁ Διάκονος ἐκφώνως τὴν διά Προσφωνήσεως Εὐχή πρός τόν πιστόν Λαόν, ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χειρόγραφα, καὶ ἀπὸ τὸ ἀρχαιότερο σωζόμενο Λειτουργικό χειρόγραφο (8ος αἰ.), τὸ ἀντίγρα φο Κωνσταντινουπολίτικου Ἐπισκοπικοῦ Εὐχολογίου, Barb. Gr. 336, ποὺ λένε στὶς διατάξεις  τους, καὶ ἔχουμε ἀναλύσει ἐκτενῶς σὲ ἄρθρο μας μὲ πλῆθος ἀναφορῶν: 

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2024

Γιατί οι άνθρωποι αποστρέφονται τον Χριστό

Ιερομόναχος Ιουστίνος 

Γιατί οι άνθρωποι οδηγούνται στην άρνηση του Χριστού; Γιατί δεν ακολουθούν όλοι τον Σωτήρα, αλλά πολλά άτομα ή λαοί Τον έχουν απωθήσει;

Παντοειδείς οι αιτίες. Απαριθμούμε:

α) Η άγνοια και η έλλειψη μιας φωτισμένης πίστεως. Όποιος είναι άμοιρος θεωρητικά κάποιας γνώσεως των τελειοτήτων του Θεού και του πλούτου της Θεολογίας, κυρίως δε είναι άμοιρος βιώματος του κάλλους του Χριστού, που ξετρελλαίνει, πώς θα Τον εγκολπωθεί;

β) Οι προκαταλήψεις εμποδίζουν επίσης το πλησίασμα του Λυτρωτή. Μπορεί να οφείλονται σε ευρύ φάσμα παθητικών συναρτήσεων, από το τι δηλαδή έγραψε κατά της πίστεως ένας δημοσιογραφίσκος που αυτοθεωρείται παντογνώστης και αυθεντία, έως το πόσο άπρεπα συμπεριφέρθηκε ένας ανώτερος τάχα άνθρωπος του Ιησού – κακέκτυπό Του.

Ο διάβολος δεν μπορεί να αναγκάσει κανέναν από μας να αμαρτήσει (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Τι είναι οι ανθρώπινες νίκες; Τίποτε. Όλες οι ανθρώπινες νίκες, αν δεν νικούν τον θάνατο, είναι ήττες. Τι είναι όλες οι νίκες, τις οποίες πολλοί βασιλιάδες και ισχυροί αυτού του κόσμου, επέτυχαν και επιτυγχάνουν; Τι είναι οι ευρωπαϊκοί πόλεμοι: πρώτος, δεύτερος, τρίτος, δέκατος και πεντηκοστός; Τι είναι; Είναι ήττες, ήττα μετά την ήττα. Δεν είναι νίκες. Οι άνθρωποι σκοτώνουν, επενόησαν τον πόλεμο και τους φόνους σαν μέσο, για να νικήσουν το κακό σ’ αυτόν τον κόσμο.

Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά νικήσουν τό κακό σέ αὐτόν τόν κόσμο. Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά νικήσουν τόν δημιουργό κάθε κακοῦ καί κάθε ἁμαρτίας, τόν διάβολο. Ὁ Θεός ἔδωσε αὐτές τίς θεῖες δυνάμεις σέ κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, γιά νά νικᾶμε καί ἐμεῖς σάν λογικά ἀνθρώπινα ὄντα, σάν λογικά ὄντα τοῦ Θεοῦ, τό κακό· νά νικᾶμε τόν διάβολο μέ τήν δύναμι τοῦ Θεοῦ.

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2024

Θαυμαστή διάσωση Ευαγγελίου

Ζούσε παλαιά στο χωριό Άνω Περίθεια Κερκύρας μία ευλαβής γυναίκα παντρεμένη με παιδιά. Αυτή η ευλογημένη ψυχή έμαθε ανάγνωση και αγαπούσε πολύ να διαβάζη το Ευαγγέλιο. Όταν εύρισκε λίγο χρόνο από τις δουλειές της μελετούσε την Αγία Γραφή.

Κάποια ημέρα πήρε το αγαπημένο της Ευαγγέλιο, βγήκε λίγο έξω από το χωριό και εκεί στην ησυχία το μελετούσε αμέριμνη.

Ξαφνικά παρουσιάστηκαν μπροστά της πειρατές και δεν μπόρεσε να κρυφθή και να τους ξεφύγη.

Μόνο πρόλαβε και έκρυψε το Ευαγγέλιο στην ρίζα ενός θάμνου για να μην το βεβηλώσουν οι άπιστοι. Την ίδια την έπιασαν και την πήραν μαζί τους με ό,τι άλλα πράγματα είχαν αρπάξει από το χωριό.

Ο Θεός είναι κοντά μας (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

Στὴν παραμικρὴ ἀκαθαρσία τῆς καρδιᾶς, στὸ παραμικρὸ φύτρωμα τοῦ σπόρου της ἁμαρτίας, μὲ προτρέπει νὰ καθαριστῶ, νὰ διώξω τὴν ἁμαρτία ἀπὸ τὴν ψυχή μου.

Αλλά, ἀλίμονο, καὶ ὁ σατανᾶς εἶναι παρών. Κάθε στιγμὴ εἶναι ἕτοιμος νὰ μὲ καταπιεῖ. Μὲ διεκδικεῖ ἀπὸ τὸν Θεό.

Οἱ πρωτόπλαστοι, στοὺς ὁποίους ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ δὲν εἶχε φθαρεῖ ἀκόμη ἀπό την ἁμαρτία, εἶχαν νοῦ φωτεινό, ὁ ὁποῖος χωρὶς κόπο γνώριζε ὅλα ὅσα ὑπῆρχαν γύρω του. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἦταν το φῶς τῶν σκέψεών τους. Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ ἦταν ἡ πρώτη γνώση τους. Ἡ καρδιά τους ἦταν πλημμυρισμένη ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τὰ πλάσματά Του. Γι’ αὐτὸ ἦταν μακάριοι. Οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι ζοῦσαν μὲ τὸν Θεό, ἀνέπνεαν μὲ τὸν Θεό, εὐημεροῦσαν μὲ τὸν Θεό.

Ο Θεὸς εἶναι σὲ κάθε στιγμὴ πιὸ κοντά μου ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο. Εἶναι πιὸ κοντὰ μου ἀπ’ ὅ,τι τὰ ροῦχα μου, ὁ ἀέρας, τὸ φῶς! Μέσα σ’ Αὐτὸν ζῶ ψυχικὰ καὶ σωματικά, μ’ Αὐτὸν ἀναπνέω, σκέφτομαι, αἰσθάνομαι, κρίνω, μιλάω, ἐνεργῶ. Πρέπει νὰ τοποθετῶ ἔτσι τὸν ἑαυτό μου, ποὺ τίποτα νὰ μὴν ἀναγκάσει τὸν Θεὸ νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μου, τίποτα νὰ μὴν ἐμποδίζει τὸ ἔργο Του… Όταν, ὅμως, ἁμαρτάνω ἢ ἔχω ἐμπάθεια γιὰ κάποιον, τότε βρίσκομαι μακριά Του, ὄχι τοπικὰ ἀλλὰ πνευματικά. Καὶ ὅσο πιὸ μακριὰ Του βρίσκομαι, τόσο περισσότερο ἐγκαταλείπομαι ἀπὸ τὴ χάρη Του.

Ολυμπιακοί: Τα μυστήρια των Παρισίων

Ολυμπιακοί: Τα μυστήρια των Παρισίων
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκινούν στο Παρίσι και για την τελετή έναρξης η Γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι επιφυλάσσει ένα υπερθέαμα στις όχθες του Σηκουάνα… Πρόθεση των διοργανωτών είναι να προβληθεί πως η Γαλλία δεν είναι μια προβληματική χώρα, αλλά εξακολουθεί να αποτελεί μια ισχυρή παγκόσμια δύναμη. Είναι λυπηρό το ότι ο χαρακτήρας των αγώνων έχει σχεδόν πλήρως αλλοιωθεί από το πνεύμα που ενεφύσησε ο Πιέρ Ντε Κουμπερτέν, Γάλλος ευγενής που ήταν ο κύριος συντελεστής της αναβίωσης των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων. Η έντονη ανάμιξη της πολιτικής και της προπαγάνδας στους Αγώνες, η εμπορευματοποίησή τους, η επαγγελματοποίηση των αθλητών και παικτών, η διείσδυση του γουοκισμού σε αυτούς, η ευκαιρία για τα ισχυρά κράτη προβολής των γεωπολιτικών τους σχεδίων, είναι τα κύρια στοιχεία αυτής της αλλοίωσης. 

Τρίτη 23 Ιουλίου 2024

Η πίστη και η γνώση (Φώτης Κόντογλου)

«Η πίστις η εκ της μαθήσεως ουκ ελευθεροί 
τον άνθρωπον εκ της υπερηφανείας και του δισταγμού».

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

ΚΑΠΟΙΟΙ φιλόσοφοι θελήσανε να γίνουνε χριστιανοί, δηλαδή να πιστέψουνε, μα χωρίς να παρατήσουνε τη φιλοσοφία. Αληθινά, έπρεπε να είναι κανέ­νας φιλόσοφος για να μπορέσει να φτάξει σ’ ένα τέτοιο ανάποδο πράγμα, δηλαδή να πιστέψει πως μπορεί να σταθεί μαζί η μέρα κ’ η νύχτα στο ίδιο μέρος, η πίστη κ’ η αμφιβολία, η ανάπαυση και το ψάξιμο, η ειρήνη της διάνοιας κ’ η δίψα του μυαλού, ο Θεός και ο όφις, ο σατανάς.

Απ’ αυτά τα ασυνταίριαστα βγήκανε κάτι ερμαφρόδιτα συστήματα, όπως είνε η λεγόμενη «Χρι­στιανική φιλοσοφία», «ο επιστημονικός Χριστιανισμός» κι’ άλλα παρόμοια.

Ο παλαιοημερολογιτισμός και η Ιερά Μονή Εσφιγμένου

† Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης

Η Ανάσταση του Χριστού εθεωρήθη και θεωρείται ως ένας μύθος, εξ αφορμής ενός ψεύδους μεταξύ των Εβραίων. Αφού οι στρατιώτες της κουστωδίας, είπαν στους αρχιερείς τα συγκλονιστικά γεγονότα της Αναστάσεως, τους έδωσαν πολλά χρήματα και τους είπαν να λένε, ότι όταν εμείς κοιμόμασταν, ήλθαν οι μαθητές Του και Τον έκλεψαν. Και συμπληρώνει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: «Και διεφημίσθη ο λόγος ούτος παρά τοις Ιουδαίοις μέχρι της σήμερον». Ένα μεγάλο ψεύδος πέρασε μέσα στην ιστορία. Τέτοια ψεύδη στον κόσμον υπήρξαν πολλά.
Ένα ψεύδος, επίσης, αποτέλεσε την γενεσιουργόν αιτίαν του παλαιοημερολογιτισμού, που μέχρι σήμερα αποδυναμώνει το έργον της Ορθοδοξίας, με τις επιδράσεις των σχισματικών αυτών στους απλοϊκούς χριστιανούς. Και ποιό είναι το ψεύδος αυτό; Ότι δύο Τοπικές Σύνοδοι, επί Πατριάρχου Ιερεμίου του Β’, κατά τα έτη 1583 και 1593, που συνήλθαν για να καταδικάσουν την πάντολμον ανατροπήν του όρου της Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, περί του εορτασμού του Αγίου Πάσχα, υπό του Παπισμού, ότι μαζί κατεδίκασαν και την ημερολογιακήν μεταβολήν. Και πώς το ψεύδος αυτό εδημιουργήθη; Από μίαν πλαστογραφίαν, που έκανε ένας πρώιμος ζηλωτής, ο Ιάκωβος Νεασκητιώτης, στον χειρόγραφον κώδικα της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος, υπ’ αριθ. 772!

Ανακοίνωση Ιεράς Μονής Εσφιγμένου: «Συνετή η στάσις της Ιεράς Κοινότητος»

Προς την Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους.

Υπόψιν Υπουργού Εξωτερικού κ.κ. Γ.Γεραπετρίτη

Τρίτη 23 Ιουλίου 2024

Άγιοι Πατέρες, 

Ανακούφιση προκαλεί όχι μόνο στην αδελφότητά μας αλλά και σε κάθε πιστό, η συνετή στάσις της Ιεράς Κοινότητος, στο αίτημα της Ελληνικής Αστυνομίας για την είσοδο στο Άγιον Όρος ικανού αριθμού αστυνομικών δυνάμεων, καθώς και αγνώστου αριθμού βαρέων οχημάτων, με σκοπό την έξωση μοναχών. Με την εν λόγω στάση, καταδεικνύεται η βούληση της Ιερού Σώματος, να πρυτανεύσει η συνεννόηση, η συναίνεση και η πνευματική σταθερότητα εντός της Αθωνικής Πολιτείας. 

Κυπριακό: Απλός οδηγός για τη νέα γενιά

 Λεωνίδας Κουμάκης

Οι γενιές που έζησαν τα τραγικά γεγονότα των δεκαετιών του 1960 και του 1970 με την πάροδο του χρόνου φεύγουν σιγά-σιγά από την ζωή και οι νέες γενιές που έρχονται βρίσκονται απέναντι σε μια σκληρή πραγματικότητα που επιβλήθηκε με βία και δολιότητα στην μαρτυρική Κύπρο και στο σβέρκο τους. 

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης* 

Οι νέες γενιές πρέπει απαραίτητα να μαθαίνουν την αλήθεια είτε μέσα είτε έξω από τα σχολεία, ώστε να τις μεταφέρουν στις επόμενες γενιές μέχρι την απόλυτη δικαίωση της μαρτυρικής Κύπρου. 

Η απλή αλήθεια που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι Κύπριοι είναι ότι γεννήθηκαν σε ένα ευλογημένο από την φύση και τον Θεό τόπο πάνω σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι γιγαντιαίων γεωπολιτικών συμφερόντων και πληθωρικού ενεργειακού πλούτου. Αυτά ακριβώς που θέλουν να ελέγξουν πολύ μεγάλες και ισχυρές δυνάμεις του πλανήτη μας, οι οποίες προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους χρησιμοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, από πληρωμένους δολοφόνους μέχρι πληρωμένους πειρατές. Η υποχρέωση κάθε Κύπριου απέναντι στον τόπο του είναι να μην γονατίσει ποτέ, έχοντας πάντα στο νου τα σοφά λόγια του παλαίμαχου πολιτικού, ποιητή και ζωγράφου Βάσου Λυσσαρίδη, «Αν εθελούσια δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν». 

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024

Μας ρημάξατε μισό αιώνα και είστε και παραπονούμενοι;

Άριστος Μιχαηλίδης

  Για δες που φτάσαμε μισό αιώνα μετά. Να μαζεύονται τουρκοκυπριακές οργανώσεις και να απευθύνονται, λέει, στην ελληνοκυπριακή κοινή γνώμη για να της εξηγήσουν ότι «απειλεί την ειρήνη στο νησί η έναρξη νομικών διαδικασιών από την ε/κ πλευρά εναντίον επιχειρηματιών».

  Μιλούν για τους επιχειρηματίες που άρπαξαν τη γη των Ελληνοκυπρίων, κτίζουν, πουλούν, λαφυραγωγούν. Αλλά, επειδή ένα – δυο από αυτούς τους οδηγούν στο δικαστήριο οι νόμιμες Αρχές, απειλείται η ειρήνη στο νησί. Διότι, αυτή η λαφυραγωγία των περιουσιών μας είναι «πρωτοβουλίες για την οικονομική ανάπτυξη των Τουρκοκυπρίων και δεν μπορούν να εμποδιστούν». Και πρέπει, λέει, να παρέμβουν τα μέλη της ΕΕ εναντίον αυτών των προσπαθειών των Ελληνοκυπρίων, οι οποίοι έχουν στόχο «να πλήξουν την οικονομία της τουρκικής πλευράς». Τα ίδια να λέει και ο Τουφάν Ερχουρμάν, της λύσης και της ΔΔΟ. Ότι «η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν το έκανε αυτό για πρώτη φορά» και «είναι καθαρό πως σκοπός της είναι η οικονομία της ΤΔΒΚ».

Ἕν συνέδριον κατὰ τοῦ Σεβ. Αἰτωλοακαρνανίας

Γράφει ὁ Δημήτριος Λαμπρόπουλος, Θεολόγος

  Ἐκπνέει ἡ προσθεσμία τὴν ὁποίαν ἔχει δώσει ὁ πιστὸς τοῦ Κυρίου λαὸς εἰς τὸν Μητροπολίτην Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας. Ποία εἶναι αὐτὴ ἡ προθεσμία; Νὰ διαπιστώση τὸ ποίμνιον ἰδίοις ὀφθαλμοῖς, τί εἴδους καρποὺς ἀπέφερεν ἡ πρὸ ἔτους ἀπαγόρευσίς του πρὸς τοὺς ἱερεῖς τῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ νὰ κηρύττουν. Εἰς ἕνα μῆνα περίπου συμπληρώνεται ὁλόκληρον ἔτος ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Σεβασμιώτατος, ἐνεργῶν ὡς ἄλλος Πάπας, δι’ ἐγκυκλίου ἐνημέρωσεν ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς ἐπαρχίας του, ὅτι θέτει τέλος εἰς ὅλα τὰ κηρύγματα ἀπὸ ἄμβωνος, πλὴν τοῦ ἰδικοῦ του, τὸ ὁποῖον καὶ θὰ ἀναγιγνώσκεται παντοῦ καὶ πάντοτε ὡς ἡ μόνη ἀλήθεια (διὰ τοῦτο καὶ ἡ σημείωσις «χωρὶς ἀλλοιώσεις καὶ σχολιασμούς»… μὴ τυχὸν καὶ «ἰῶτα ἕν» ἐκπέση…). Ἡ κατ’ οὐσίαν ἀνυπόστατος αὐτὴ ἐκκλησιαστικὰ πρᾶξις καὶ ἀνεπέρειστος εἰς τὴν Ἱ. Παράδοσιν, ἀλλὰ ἐπιπλέον καὶ ἐναντία εἰς τὴν θεμελιώδη θεολογίαν περὶ ἱερωσύνης, ὑπεχρέωσε τοὺς κληρικοὺς εἰς ὑποταγὴν φοβούμενοι τὴν ράβδον τοῦ Ἀρχιερέως, ἡ ὁποία ἀντὶ νὰ χρησιμοποιῆται κατὰ τῶν διαλυόντων τὴν οἰκογένειαν καὶ ἐπιβαλλομένων ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἐκραδαίνετο ἐμμέσως πλὴν σαφῶς πρὸς τοὺς ταπεινοὺς λευίτας. Οἱ πιστοί, λοιπόν, ἔκαμαν ὑπομονήν, θεωροῦντες ὅτι διὰ νὰ τὸ ἀποφασίζη ὁ Δέσποτας, κάτι καλὸν θὰ πράττη, ἴσως ὁραματίζεται τὴν ἀναβάθμισιν τοῦ κλήρου. Καὶ ἰδού, ἤγγικεν ἡ ὥρα τῆς κρίσεως! Διότι δὲν κρίνονται μόνον οἱ ἱερεῖς διὰ τὸ τί κηρύττουν, ἀλλὰ κρίνεται καὶ μάλιστα μὲ τὰ αὐστηρότερα καὶ πλέον ἀπαιτητικὰ κριτήρια ὁ Ἐπίσκοπος διὰ τὴν ἀπόφασίν του. Τί ἀποτελέσματα εἶχε; Μήπως μὲ τὰ ἰδικά του κηρύγματα κατέστη πλέον ὀρθόδοξος ὁ λαὸς τῆς Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας; Μήπως οἱ κληρικοὶ ἔλαβον τοσαύτην ἐπιμόρφωσιν, ὥστε τώρα εἶναι ἕτοιμοι διαπρυσίως νὰ κηρύξουν ὡς ἄλλοι Χρυσόστομοι τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου; Ἢ μήπως ἁπλῶς ἐφιμώθησαν, ὥστε νὰ μὴ ἔχουν δικαίωμα νὰ ἀντιδροῦν εἰς ὅσα νομοθετήματα ἔβλαψαν τὴν πνευματικὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων; Μήπως ὁ λαὸς ἀπέμεινε νὰ ἀκούη τὰ γενικὰ καὶ ἀπροσδιόριστα κηρύ­γματα τοῦ Ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος θὰ ἀπεκοίμιζε τὰς ψυχὰς μὲ τὴν γαλήνιον φωνήν του ὅτι ὅλα πορεύονται καλῶς; Δὲν θὰ δώση λόγον μόνον εἰς τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ ποίμνιον, τὸ ὁποῖον ἀναμένει νὰ πληροφορηθῆ, ἐὰν θὰ ἐκδώση καὶ νέαν «φετφά», μὲ τὴν ὁποίαν θὰ ἀνανεώση τὴν ἀπαγόρευσιν ἢ ἀπολογισμὸν σχετικῶς μὲ τὴν ἐπενέργειαν μιᾶς αὐθαιρεσίας, ἡ ὁποία ἐγκατέλειψε τοὺς πιστοὺς εἰς τὰ κηρύγματα π.χ. τοῦ π. Λιβύου, τοῦ π. Β. Γιάγκου καὶ ἄλλων προσκεκλημένων αὐτοῦ, γνωστῶν διὰ τὰς νεωτεριζούσας ἀπόψεις των.

Κυριακή 21 Ιουλίου 2024

Ένα είναι το πρόβλημα, η αμαρτία

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†) 

Αν προσέξουμε, θα δούμε ότι και στον νου μας και στην καρδιά μας δεν είναι ο Θεός. Πολλά άλλα πράγματα είναι. Θεωρητικά μόνο είμαστε με τον Θεό, αφού και την ώρα που προσευχόμαστε ή που είμαστε στην εκκλησία, πάλι θα πιάσουμε την καρδιά μας να είναι αλλού. Βέβαια, θέλουμε δεν θέλουμε, αφού η καρδιά συνήθισε να ρουφάει το φαρμάκι της αμαρτίας, να ζει με αυτό, κατά κει θα πάει, που το νιώθει σαν γλύκα. Δεν είναι θάνατος το ναρκωτικό; Και όμως, όλοι οι ναρκομανείς το νιώθουν σαν το πιο γλυκό πράγμα. Έτσι είναι και η αμαρτία.

Γι’ αυτό, ενόσω έχουμε σώας τας φρένας, να ακούσουμε τι λέει ο Χριστός, να πιστέψουμε ότι λέει την αλήθεια και να βάλουμε τον εαυτό μας να ζήσει σύμφωνα με την αλήθεια, ό,τι κι αν μας στοιχίσει. Η κοινωνία μας με τον Θεό δεν είναι απλώς ηθική βελτίωση, μια βελτίωση του χαρακτήρα. Είναι παρουσία της δυνάμεως, της ενεργείας του Θεού μέσα στον άνθρωπο.

Στη μνήμη του οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†) 

Σήμερα που τελούμε τη μνήμη του οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου, όπως ακούσαμε, ως ευαγγελική περικοπή ανεγνώσθη η περικοπή εκείνη που αναγινώσκεται κατά κανόνα στη μνήμη των μεγάλων οσίων Πατέρων. Είναι από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και σ’ αυτήν ο Κύριος καλεί τους κοπιώντας και πεφορτισμένους: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς». Αλλά ύστερα όμως προσθέτει ο Κύριος: «Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών· ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν» (Ματθ. 11:27-30).

Η πλάνη της συχνότατης Θείας Κοινωνίας των σημερινών χριστιανών

Είναι όντως ένα δύσκολο και περίπλοκο ζήτημα και δύσκολα μπορεί όποιος καταπιαστεί με αυτό να αποφύγει τις παρεξηγήσεις. Παλαιότερα η αμάθεια, η έλλειψη κατήχησης, ο τουρκικός ζυγός και πολλά άλλα συνετέλεσαν στον περιορισμό της Θείας Μεταλήψεως τρεις φορές τον χρόνο: Πάσχα, Χριστούγεννα και τον Δεκαπενταύγουστο. Έτσι γεννήθηκε το κίνημα των Κολλυβάδων Πατέρων που μίλησαν και έγραψαν για τη συχνή προσέλευση στη Θεία Ευχαριστία, επαναφέροντας την αρχαία παράδοση της Εκκλησίας.

Σιγά σιγά λοιπόν και με τον σταδιακό επανευαγγελισμό του ελληνικού λαού αποκαταστάθηκε η τάξη της συχνής Θείας Κοινωνίας. Σε αυτό συνετέλεσαν και οι πνευματικοί - εξομολόγοι που ωθούν στη συχνότερη Μετάληψη τα πνευματικά τους παιδιά. Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός πως σε αγρυπνίες κυρίως και σε άλλες θείες λειτουργίες βλέπεις μαζική προσέλευση των πιστών στο άγιο Ποτήριο. Τι γίνεται όμως όταν και μια τόσο ευλογημένη πράξη καταστεί συνήθεια και περάσουμε στο αντίθετο άκρο από την εποχή των Κολλυβάδων: στην υπερβολή ως προς την προσέλευση;