Η Παναγία είναι η κατά Χάρη Μητέρα μας….

Η Παναγία είναι η κατά Χάρη Μητέρα μας! Αυτό που είπε ο Κύριός μας από τον Σταυρό για την Μητέρα Του στον αγαπημένο μαθητή τον Ιωάννη «ιδού η μήτηρ σου», το λέει κατ΄ επέκταση σε όλους τους Χριστιανούς, σε όλους εμάς.

Ο Κύριος μας δίνει την Μητέρα Του και για δική μας Μητέρα. Αυτό είναι μία «διαθήκη» σε μας, που την έγραψε ο Χριστός μας πάνω στον αιματοβαμμένο Του Σταυρό.

Η προσευχή της Παναγίας έχει μεγάλη παρρησία στο Θεό. Και ποτέ δεν πρέπει να απουσιάζει από την προσευχή μας η Παναγία. Όπως ο Χριστός για να κατεβεί ανάμεσά μας πέρασε από την Παναγία, έτσι και εμείς για να ανέλθουμε στον Oυρανό θα πρέπει να επικαλούμαστε συνεχώς την Παναγία.

Το μυστήριο της Εκκλησίας κρύβεται στην Θεοτόκο. Πράγματι! Ότι λέγεται για την Εκκλησία λέγεται και για την Παναγία και αντιστρόφως ότι λέγεται για την Παναγία μπορεί να λεχθεί και για την Εκκλησία.

Εγκύκλιος: Τι θα ισχύσει για την απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών από το νέο σχ. έτος

Οι μαθητές/τριες που απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περιφέρονται εντός ή εκτός του σχολείου ή να απουσιάζουν (αδικαιολόγητα)

Νέα εγκύκλιο για τις προϋποθέσεις απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών από το νέο σχ. έτος, υπέγραψε η υφυπουργός Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη, βασισμενη στην εισήγηση του ΙΕΠ.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ

Ειδικότερα, σύμφωνα με την εγκύκλιο:

Νόσος καὶ θεραπεία στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία

Ἰωάννης Ζηζιούλας (Μητροπολίτης Περγάμου)

Πῶς ἐννοεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία, καὶ πῶς πρέπει νὰ ἀντιλαμβάνεται ἡ Ἐκκλησία, τὴ νόσο καὶ τὴ θεραπεία, ἂν καὶ ὄχι μὲ σχήματα καὶ ἔννοιες ἰδεοκρατικές, φυσιοκρατικὲς ἢ ψυχολογικο – χρηστικές; Στὴν προσπάθεια νὰ δώσουμε κάποια ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτό, ἂς δανεισθοῦμε ἀπὸ τὴν πατερικὴ θεολογία τὶς ἀκόλουθες θεμελιώδεις ἀρχές:

1. Ἡ νόσος, ἡ κάθε μορφῆς νόσος, ἀποτελεῖ συνέπεια τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ ἀρρώστια συνδέεται μὲ τὴν ἁμαρτία, καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση. Δὲν εἶναι «φυσικό», συνεπῶς, νὰ ἀρρωσταίνει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἀφύσικο, «παρὰ φύσιν». Αὐτό, ἐκ πρώτης ὄψεως, φαίνεται νὰ μᾶς ὁδηγεῖ στὴ θέση ποὺ ὀνομάσαμε φυσιοκρατικὴ ἢ ἰδεοκρατική: θεραπεία καὶ ἴαση στὴν περίπτωση αὐτὴ φαίνεται νὰ σημαίνουν συμμόρφωση πρὸς τὴ φύση.

Ο Κολοκοτρώνης και ο Ταλαντιέ

Ο Κολοκοτρώνης και ο Ταλαντιέ 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Πλησιάζει το Πάσχα του καλοκαιριού, η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κατά την οποία οι Έλληνες, για μιαν ακόμη χρονιά, θα προσέλθουμε στους Ναούς, εν μέσω αναζωπύρωσης των κρουσμάτων του κορωνοϊού και επιβολής εκ νέου περιοριστικών μέτρων. Είναι γνωστή η επίκληση του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων και η τέλεση του σημείου του Σταυρού σε κάθε μας εγχείρημα. 

Στην Επανάσταση του 1821 ο Κολοκοτρώνης, ο Κανάρης, ο Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Διάκος και οι άλλοι ήρωες αγωνιστές με τον Σταυρό σύμβολο και βοηθό πολέμησαν με επιτυχία την πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία χωρίς να υπολογίζουν τη ζωή τους και κέρδισαν την ελευθερία τους, ενώ οι ίδιοι και πολύ περισσότερο οι εθελοντές μαχητές τους, ήσαν χωρίς εκπαίδευση, πειθαρχία και οργάνωση τακτικού στρατού. Είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στην Πατρίδα και στο θέλημα του Θεού. Επίσης οι Έλληνες νίκησαν στον πόλεμο με την Ιταλική φασιστική Αυτοκρατορία, επειδή δεν υπολόγισαν το μέγεθός της και την υπέρ της συντριπτική υπεροπλία, ούτε τη ζωή τους. 

Ω Δέσποινα, η ελπίδα της σωτηρίας μου, Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Ω Δέσποινα, η οποία είσαι η δική μου τέρψη η σταλμένη από τον Θεό, η θεία δροσιά για τον καύσωνα που υπάρχει μέσα μου, η θεοστάλακτη σταλαγματιά της κατάξερης καρδιάς μου, η ακτινοβολούσα λαμπάδα της ζοφερής ψυχής μου, η οδηγός της δικής μου αμηχανίας, η δύναμη της αδυναμίας μου, η ένδυση της γύμνιας μου, ο πλούτος της φτώχειας μου, η θεραπεία των αγιάτρευτων τραυμάτων μου, η εξαφάνιση των δακρύων μου, η κατάπαυση των στεναγμών μου, η μεταβολή των συμφορών μου, η ανακούφιση των πόνων μου, η λύση των δεσμών μου, η ελπίδα της σωτηρίας μου.

Άκουσε τις προσευχές μου, λυπήσου τους στεναγμούς μου και δέξου τους θρήνους μου. Ελέησέ με υποχωρώντας στα δάκρυά μου. Σπλαχνίσου με, ως Μητέρα του φιλάνθρωπου Θεού. Ρίξε το βλέμμα σου επάνω μου, και συγκατάνευσε στην ικεσία μου.

Η Παναγία μάς οδηγεί στον Χριστό μας, Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†)

Οφείλουμε πάρα πολλά στην Παναγία μας, διότι είναι η πνευματική μας Μητέρα. Και όλοι γνωρίζουμε τι ιερό πρόσωπο είναι στη ζωή μας η μητέρα. Η σαρκική μας μητέρα είναι ένα πρόσωπο ιερό και άγιο, που όλοι το έχουμε ανάγκη στη ζωή μας. Κι αυτοί που πεθαίνουν 90 και 100 χρονών αναζητούν ενίοτε τη μάνα τους. Κι ας έχει πεθάνει η μάνα τους πριν 60 χρόνια ή κι ας μη τη γνώρισαν ποτέ!

Τόσο πολύ ο άνθρωπος νοιώθει την ανάγκη της μάνας του. Κι αυτό είναι δώρο από τον Θεό. Την ευλογία από τον Θεό να έχει μία μητέρα, και όλοι να έχουμε μία μητέρα. Και μάλιστα όταν αυτή η μητέρα είναι και ευσεβής, η ευλογία είναι μεγαλύτερη. Αλλά κάθε μητέρα είναι πρόσωπο ιερό και άγιο για εμάς.

Έχουμε όμως και την ουράνια Μητέρα μας, την πνευματική μας Μητέρα, την Κυρία Θεοτόκο. Ώστε, κι όταν έχουμε χάσει από τη ζωή αυτή τη φυσική μας μητέρα, ή κι αν καμιά φορά και η φυσική μας μητέρα μας έχει απογοητεύσει, διότι άνθρωπος είναι κι αυτή, ή μας έχει στενοχωρήσει, έχουμε την πνευματική μας Μητέρα, που είναι μεγάλη παρηγοριά.

Τα κατορθώματα των Τούρκων: Τρομερή καταστροφή στην Παναγία Σουμελά

Ευτυχώς ο Ερντογάν “απεκατέστησε” την Παναγία Σουμελά!

Ο Ερντογάν "απεκατέστησε" τη Μονή Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα, όπως οι Τούρκοι ιστορικά διαχειρίζονται οτιδήποτε χριστιανικό και ελληνικό. Οι ζημιές στη Μονή προκαλούν θλίψη και οργή, καθώς η έκταση των βανδαλισμών είναι ενδεικτική του μίσους που χαρακτηρίζει το τουρκικό καθεστώς για τη χώρα μας και την ιστορίας.

Έκπληκτοι μένουν αυτοί οι οποίοι βλέπουν την καταστροφή στη Μονή Σουμελά της Τραπεζούντας, που περιλαμβάνεται στην λίστα παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, σύμφωνα με τα tourkikanea.gr

Πολλά από τα πρόσωπα στις τοιχογραφίες του ιστορικού μοναστηριού έχουν κομματιαστεί, ενώ πλέον λόγω των ονομάτων που έχουν γράφει πάνω τους, δεν είναι πια ορατές.

Γιατί το κλείσιμο της Αγίας Σοφίας σηματοδοτεί το άμεσο κλείσιμο του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ;

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογίας του ΑΠΘ 

Γιατί το κλείσιμο της Αγίας Σοφίας σηματοδοτεί το άμεσο κλείσιμο του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ; 

Τον κ. Γ. Καλαντζή, κοινωνιολόγο, που δεν έχει καν σπουδάσει Θεολογία, όρισε, ως Γεν. Γραμματέα Θρησκευμάτων, μετά από εκκλησιαστική παρέμβαση, η σημερινή Κυβέρνηση -όπως, άλλωστε, είχαν κάνει και οι προηγούμενες Κυβερνήσεις από το 2010 και μετά. 

Είναι εκείνος, που με δική του εξουσιαστική παρέμβαση και διαρκή στήριξη ιδρύθηκε και λειτουργεί, παρανόμως και παρατύπως, εντός του Τμήματος Θεολογίας, άλλο Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών, στο οποίο διδάσκεται η Θεολογία του Κορανίου, προκειμένου -κατά τις προσδοκίες του κ. Καλαντζή και της περί αυτόν ιδρυτικής ομάδας από το Τμήμα Θεολογίας- να μορφώνει και να δίνει πτυχία Ισλαμικής Θεολογίας σε Μουσουλμάνους δασκάλους του Κορανίου για τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης. 

Εκοιμήθη στο Άγιον Όρος ο μοναχός Νεκτάριος, του Γεωργίου Τσακαλίδη

Εκοιμήθη στο Άγιον Όρος

ο μοναχός Νεκτάριος

του Γεωργίου Τσακαλίδη

Το όνομά του ήταν Γεώργιος Λαμπριανίδης. Καταγωγή του το Πρωτοχώρι Κοζάνης. Γόνος ευλαβών γονέων από τον Πόντο. Αντίκρισε το φως του ήλιου πριν από 82 χρόνια, το 1938. Φτωχικές οι συνθήκες του χωριού για μια πολύτεκνη οικογένεια, μέσα στην οποία γεννήθηκε. Έπρεπε να δουλέψουν σκληρά στα χωράφια όλα τα μέλη της οικογένειας για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Ο Γιώργος έφυγε από το χωριό σε ηλικία δεκαέξι ετών. Κατέβηκε στη Θεσσαλονίκη και άρχισε να εργάζεται στις οικοδομές. Εκεί γνώρισε ως λαϊκό τον αργότερα ηγούμενο της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου του Αγίου Όρους, ιερομόναχο Αγάθωνα.

Ο Γιώργος επέλεξε τον έγγαμο βίο. Είχε όμως βαθειά εκτίμηση στον μοναχισμό. Παντρεύτηκε τη συγχωριανή του, Ελένη, ένα αγνό και ευλαβικό κορίτσι, με την οποία απέκτησαν οχτώ συνολικά παιδιά. Πέντε αγόρια και τρία κορίτσια. Στο μεταξύ είχαν εγκατασταθεί στην Αθήνα, στο Νέο Ηράκλειο. Εκεί παρακολουθούσε ανελλιπώς τα κηρύγματα του τότε ιεροκήρυκα Αθηνών, αρχιμανδρίτη Αυγουστίνου Καντιώτη, αργότερα Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, τον οποίο συνέτρεχε στην ανέγερση ευαγών ιδρυμάτων. Απέκτησε πολύ καλό όνομα ως χτίστης και σοβατζής και αναλάμβανε εργολαβίες οικοδομών. 

Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Κωνσταντίνος Μικρός, ο ευλαβής νεωκόρος

Ο Κωνσταντῖνος Μικρός γεννήθηκε τό 1895 στό χωριό Ἀθίκια Κορινθίας. Οἱ γονεῖς του Γεώργιος καί Κατερίνα, ἄν καί πάμφτωχοι ξεχώριζαν στό χωριό γιά τήν καλωσύνη καί τήν φιλοξενία τους. Ἀπέκτησαν τέσσερα παιδιά, τόν Κώστα καί ἄλλα τρία κορίτσια. Στό σπίτι ἐκτός ἀπό τά παιδιά τους μάζευαν συχνά καί τά ἀνήψια τους καί πολλές φορές δύο ὀρφανές ἀπό πατέρα γειτονοποῦλες, τῶν ὁποίων ἡ μάννα ἔπρεπε νά φεύγη δύο μῆνες τόν χρόνο ἀπό τό σπίτι, γιά νά δουλεύη τά κτήματα πού εἶχε σέ ἄλλο χωριό. Τά ὀρφανά κοριτσάκια δέν ξέχασαν ποτέ, ὅταν μεγάλωσαν, τήν ζεστή πατρική ἀγκαλιά τοῦ κυρ–Γιώργη, τό βραδινό λιτό φαγητό πού μοιράζονταν μέ τά παιδιά του, τήν χαρά καί τήν ἀγάπη πού ἀκτινοβολοῦσε μέσα σέ κεῖνο τό φτωχόσπιτο. Μάλιστα, τό ἕνα ἀπό αὐτά ὅταν ἔγινε μάννα, ἄφησε ὡς παρακαταθήκη στά παιδιά της νά μήν ξεχνᾶνε ποτέ νά προσθέτουν στό ψυχοχάρτι τά ὀνόματα Γεώργιος καί Αἰκατερίνη. Τόση ἀγάπη τούς εἶχε!

Εϋνάρδος: ο φιλέλληνας που δυσαρέστησε τον Μέτερνιχ

Προσωπικότητες του 1821 

Εϋνάρδος: ο φιλέλληνας που δυσαρέστησε τον Μέτερνιχ 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Ο Εϋνάρδος (Jean-Gabriel Eynard, 1775-1863), Ελβετός οικονομολόγος, τραπεζίτης και διπλωμάτης, ήταν εκ των θερμοτέρων φιλελλήνων. Οι υπηρεσίες που προσέφερε στους Έλληνες κατά και μετά την Επανάσταση του 1821 ήσαν αποφασιστικής σημασίας. Δεν πολέμησε στην Ελλάδα εναντίον των Τούρκων και δεν ήρθε ποτέ στη χώρα μας. Προτίμησε από μακριά να Την βοηθάει ανιδιοτελώς και δεν ενεπλάκη στις οξύτατες αντιδικίες των τότε Ελλήνων πολιτικών. (Σημ. Ασφαλώς σήμερα θα έπραττε το ίδιο). 

Ο Ελβετός φιλέλληνας έχει στο ενεργητικό του μια μοναδική επιτυχία. Συνετέλεσε δραστικά στο να εξουδετερωθούν τα σχέδια του Μέτερνιχ να σβήσει η Ελληνική Επανάσταση και να μη δημιουργηθεί ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος στην πλευρά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Μέτερνιχ, σε επιστολή του στον φίλο του Neumann, ουσιαστικά αναγνώρισε την ήττα του από τον Εϋνάρδο. Έγραψε με την γνωστή του έπαρση και αλαζονεία: «Συμφωνώ ότι έχω εκατό φορές περισσότερη εξυπνάδα, γνώση και λογική από τον κ. Eynard, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι ένας από τους άνδρες, που με ενόχλησαν περισσότερο σε αυτόν τον κόσμο...». (Lettre de Metternich a Neumann, Vienne, 12 Juin 1826). Ο Αυστριακός πολιτικός φοβόταν και είχε δίκιο, πως η Ελλάδα θα ήταν η αρχή του τέλους των αυταρχικών αυτοκρατοριών στην Ευρώπη. 

« Σώπασε κυρά Δέσποινα…»

Τρύφων Τσομπάνης, Αναπληρωτής Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Δυστυχώς η ιστορία του λαού μας πολλές φορές μας επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις που όμως έχουν αντίκτυπο, όπως στην προκειμένη περίπτωση, στην παγκόσμια ιστορία και τον παγκόσμιο πολιτισμό. Η μικρή αυτή κοιτίδα του Ελληνισμού στον παγκόσμιο χάρτη, μόνο θετικά είχε να προσφέρει στην ανθρωπότητα, τις κοινωνίες των λαών και στον πολιτισμό της οικουμένης. Έννοιες, λέξεις, επιστήμες και αρχές, που μπήκαν στη ζωή των λαών και των πολιτισμών τους, βλάστησαν σ΄αυτόν τον ευλογημένο τόπο, που μόνο θετική συνεισφορά έχει στην ανθρωπότητα. Αντ΄αυτών εισέπραξε καταστροφές και κατοχές και πλήρωσε με αίμα μαρτύρων και ηρώων την αχαριστία των ευεργετηθέντων.

Η Παναγία μας σε όλα της στάθηκε τo τέλειο πρότυπο για τις καλές γυναίκες…, Του Φώτη Κόντογλου

Του Φώτη Κόντογλου,

“Η Παναγία σ΄ όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες, στη φρονιμάδα, στην ταπείνωση, στην υπομονή, στην αγιότητα, στην αφοσίωση και στη νοικοκυροσύνη….”

Πόσο συγκινητικό είναι να βλέπει κανένας την Παναγία να ετοιμάζει με τα άχραντα χέρια της το σπίτι της, το κλινάρι της, τις λαμπάδες, το θυμιατήρι με το λιβάνι, και ότι άλλο χρειαζότανε για την κηδεία της.

Από μικρό κορίτσι αγαπούσε την εργασία και ολοένα δούλευε, πότε γνέθοντας, όπως στον Ευαγγελισμό που τη βρήκε ο Αρχάγγελος με τη ρόκα στο χέρι, πότε ράβοντας η ίδια τα φορέματα της, ως « ιμάτια αυτόρραφα αγαπώσα », κι υστερώτερα, σαν γεννήθηκε ο Χριστός, υφαίνοντάς του τον «άρραφον» εκείνον χιτώνα που του τον βγάλανε την ώρα που τον σταυρώσανε, και που ήταν τόσο έμορφος, ώστε κι οι στρατιώτες δεν θελήσανε να τον σχίσουνε, όπως κάνανε για τα άλλα ρούχα, αλλά είπανε να βάλουνε κλήρο σε όποιον λάχει, όπως γράφει ο ίδιος ο Ιωάννης, ο ψυχογιός της.

Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΙ ΕΜΕΙΣ

Του Σεβ. Μητροπολίτου Δράμας κ. Παύλου

Ὁ πανίερος ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στήν Κωνσταντινούπολη εἶναι τό σέμνωμα καί τό καύχημα τῆς Ρωμανίας καί τῆς κατ᾿ Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Τό Τουρκικό κράτος γιά δικούς του λόγους τόν λειτουργεῖ πλέον ὡς μουσουλμανικό τέμενος. Ἡ ἀπόφαση προκάλεσε ἀντιδράσεις, καί ἐκεῖθεν καί ἐντεῦθεν τοῦ Αἰγαίου στρατεύθηκε ἡ θρησκεία νά συνδράμει τήν πολιτική. Ἐκεῖ ὀθωμανικά σπαθιά, ἐδῶ ἰαχές καί δεήσεις γιά καταποντισμό τῶν ἱεροσύλων καί λεκτική προετοιμασία, μέσῳ τοῦ διαδικτύου κυρίως, εὐζωνικῶν ταγμάτων γιά ἔφοδο.

Στήν πατρίδα μας θεωροῦμε ἀκόμη ἀφελῶς ὅτι οἱ ξένοι «προστάτες» μας καί οἱ ξανθοί ὑπερβόρειοι ὁμόδοξοι ἀδελφοί μας θά τραβήξουν τό αὐτί τοῦ ἄτακτου προέδρου, καί ἐκεῖνος θά σπεύσει νά μᾶς δώσει πίσω «τό παιχνιδάκι μας». Ἡ Ἁγιά Σοφιά ὅμως, ὅπως γράφει στό ὑπέροχο ρωμαίϊκο «εἰσοδικό» του ὁ γιατρός Χριστοφόρος Σωφρονίου, εἶναι: «Ἡ ἕδρα καί τό ἑδραίωμα τοῦ γένους τῶν Ρωμηῶν. Τό κέλυφος δανείστηκαν οἱ φράγκοι καί οἱ ὀθωμανοί, καί ὡς ἀνιστόρητοι καί ἀνυποψίαστοι δανειολῆπτες τό καταχράστηκαν μέ ἔλλειμμα πνεύματος καί φιλοσοφίας. Τήν χρήση μόνο ὑπέκλεψαν τοῦ κτίσματος, διότι ἡ καθιέρωση τῆς Ἐκκλησίας ὡς τράπεζας τοῦ ἀέναου Μυστικοῦ Δείπνου εἶναι ἀνεξάλειπτη».

Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΜΑΣΚΟΦΟΡΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΚΑΘΙΣΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός 

Σέ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, οἱ ἐπίσκοποι εἶναι ὅλοι τους ὑποχρεωμένοι (ὀνομαστική ψηφοφορία) νά λάβουν ἀνοιχτά θέση ἀπέναντι στό ὑπό συζήτηση θέμα (ὑποχρεωτική φιμωτροφορία μέσα στούς ἱερούς ναούς). Καί νά τό κάνουν αὐτό ὄχι μονολεκτικῶς ἤ μέ ἐπιχειρήματα ἀντλούμενα ἀπό τόν χῶρο τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, ἀλλά μέ ἀναφορές στό ἀνεξάντλητο χρυσορυχεῖο τῆς Ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως.

Ἡ τελική τους συνοδική ἀπόφαση, ἐάν μέν εἶναι πειστικά καί ξεκάθαρα βασισμένη πάνω στόν Λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καί στήν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση, τότε τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας (πού καί μυαλό ἔχει καί πού ἀγρυπνεῖ) θά τήν ἐπικροτήσει καί θά τήν άποδεχθεῖ. Διαφορετικά, ἀκόμα καί μιά ἐνδεχομένως διφορούμενη ἤ σαφῶς οἰκουμενιστική ἀπόφασή τους, πάλι θά ὠφελήσει τό ποίμνιο, διότι θά ρίξει φῶς στό θολό μέχρι τοῦδε τοπίο τῆς Ἰεραρχίας μας (πού κρατᾶ σιγή ἰχθύος…) καί θά ἀποκαλύψει γιά μιά φορά ἀκόμη τούς ἐλάχιστους ἔστω πραγματικούς καί γνησίους Ποιμένες μας.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΟΡΑΤΕ ΜΑΣΚΑ; (Από Αφήγηση Προσκυνητού, Πριν Λίγες Ημέρες, Στο Άγιον Όρος )

ΡΩΤΗΣΕ ένας Επίτροπος κάποιον Αγιονορείτη Γέροντα;

-Πάτερ γιατί δεν φοράτε εσείς μάσκα στην Εκκλησία;

Εμείς στην Εκκλησία μας στην Αθήνα τους βγάζουμε έξω όποιος δεν την φορά.

-Και γιατί να φορέσω; Εκκλησία είναι εδώ ή υπόνομος;

Τι λέγει ο Αρχιερεύς στον Εγκαινισμό των Ιερών Ναών; «Κατάστησον αυτόν λιμένα χειμαζομένων, ιατρείον παθών, καταφυγήν ασθενών, δαιμόνων φυγαδευτήριον»(Ακολουθία Εγκαινίων σελ.49,εκδ.Απ.Διακονία)

Επίσης και σε ένα τροπάρι γράφει για τον Ναό πως πλέον:

Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Α΄Κορ. 3, 9-17)

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Α΄Κορ. 3, 9-11]

«Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε. (: είμαστε και οι δύο [:και ο Παύλος και ο Απολλώς] ένα, διότι και εκείνοι που φυτεύουν και εκείνοι που φυτεύουν είμαστε συνεργάτες του Θεού στο έργο Του που αποβλέπει στην σωτηρία μας. Είστε αγρός που ανήκει στον Θεό και καλλιεργείται από Αυτόν. Είστε οικοδομή του Θεού που κτίζεται από Αυτόν με όργανά Του και κτίστες Του εμάς)». Πρόσεξε ότι αποδίδει και σε αυτούς έργο όχι μικρό, αφού προηγουμένως απέδειξε ότι το παν είναι έργο του Θεού. Επειδή δηλαδή πάντοτε συμβουλεύει πειθαρχία στους άρχοντες, για τον λόγο αυτόν δεν υποτιμά απόλυτα τους διδασκάλους. «Θεοῦ γεώργιον (: είστε αγρός που ανήκει στον Θεό και καλλιεργείται από Αυτόν)». Επέμεινε δηλαδή στη μεταφορά, επειδή είπε «φύτεψα» [βλ. Α΄Κορ. 3, 6: «ἐγὼ ἐφύτευσα, Ἀπολλὼς ἐπότισεν, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ηὔξανεν (: εγώ ο Παύλος φύτεψα σε σας την πίστη με το κήρυγμά μου, ο Απολλώς πότισε τη νεοφυτεμένη πίστη σας, αλλά ο Θεός την αύξανε. Χωρίς όμως την αύξηση αυτή, η σπορά ούτε θα φύτρωνε, ούτε θα ριζοβολούσε, ούτε θα καρποφορούσατε)»]. «Εφόσον είστε αγρός του Θεού, είναι δίκαιο να ονομάζεστε όχι από το όνομα αυτών, που τον καλλιεργούν, αλλά από το όνομα του Θεού· διότι ένας αγρός δεν παίρνει το όνομά του από αυτόν που το καλλιεργεί, αλλά από τον ιδιοκτήτη».

Δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία αὐτὸ ποὺ νομίζουμε

Βασίλειος Γοντικάκης (Ἀρχιμανδρίτης)

Δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία αὐτὸ ποὺ νομίζουμε. Μᾶς πῆραν μωρὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸν μαστὸ τῆς μάνας μας, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μᾶς ἔμαθαν ἄλλα. Μᾶς ἔδωσαν νὰ πιοῦμε γάλα κονσέρβας. Μᾶς ἔκοψαν ἀπὸ τὶς ρίζες. Μᾶς χώρισαν ἀπὸ τὴν Παράδοση. Μᾶς ἀπομάκρυναν ἀπὸ τὸ σπίτι μας. Μᾶς ἔκαμαν ἀλλοδαποὺς στὸν τόπο μας. Βάλθηκαν νὰ μᾶς ξεμάθουν τὴ μητρική μας γλώσσα, τὴ γλώσσα τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴ μητρικὴ γλώσσα τοῦ ἀνθρώπου.

Ποιοί; Ὅσοι θέλησαν διὰ τῆς βίας νὰ μᾶς σώσουν: οἱ διαφωτιστές, προπαγανδιστές, Βαυαροί, μασόνοι... μέχρι σήμερα. Μαζὶ μ΄ αὐτούς, ὅλοι ὅσοι θεωρήσαμε τὰ φῶτα τους φῶτα, τὸν πολιτισμὸ τους πρόοδο. Καὶ ἔτσι, στὰ τυφλά, χωρὶς διάκριση πνευματική, πήραμε τὸ καθετὶ ἀπ΄ αὐτούς, σὰν ἀνώτερο, καλύτερο, πολιτισμένο (σὲ τέχνη, δίκαιο, διοργάνωση ζωῆς, ἀρχιτεκτονική, μουσική...). Καὶ βασανίζεται τὸ εἶναι μας. Ἀπορρίπτει ὁ ὀργανισμὸς μας ἕνα-ἕνα τὰ μεταμοσχευθέντα ξένα μέλη. Καὶ συνέχεια μᾶς μεταμοσχεύουν βιαίως νέα, τὰ ὁποῖα ἀποβάλλονται, καὶ φανερώνεται μὲ τὴν προσωπική του συμπεριφορὰ (πόλεμος Γιουγκοσλαβίας, σεισμοὶ Τουρκίας) ποιὸς εἶναι ὁ βαθύτερος χαρακτήρας τοῦ λειτουργημένου λαοῦ μας.

Περὶ Θείας Κοινωνίας καὶ ζωῆς

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Ὑιοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Κάθε ἑβδομάδα ἀκοῦμε τὸν Κύριο νὰ λέει: «Ποιεῖτε τοῦτο εἰς τὴν Ἐμὴν ἀνάμνησιν», καὶ πάντα χρησιμοποιοῦμε αὐτὰ τὰ λόγια, στὴν τελετὴ τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, στὴν κλάση τοῦ ἄρτου, στὴν κοινωνία τοῦ κοινοῦ ποτήριου, στὸ ἅγιο δεῖπνο ποὺ ὁ Χριστὸς εἶχε μὲ τοὺς μαθητὲς Του.

Και δίκαια τὸ κάνουμε ἐπειδὴ αὐτὸ ἦταν προεικόνιση τοῦ Δείπνου τοῦ Ἀρνίου, τοῦ μεγάλου συμποσίου τῆς αἰωνιότητας, ἐπειδὴ ὅλοι μας πλαστήκαμε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ σκοπὸ νὰ γίνουμε σύντροφοι Του στὴν αἰωνιότητα· καὶ σύντροφος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κόβει τὸ ψωμὶ μὲ μᾶς, ποὺ εἶναι καλεσμένος στὸ τραπέζι τοῦ οἰκοδεσπότη, ποὺ γίνεται ἴσος μ’ ἐκεῖνον χάρη στὸ νόμο ποὺ διέπει ἡ φιλοξενία καὶ ἡ ἀγάπη.

8 Αυγούστου, Άγιος Τριαντάφυλλος από τη Ζαγορά

Ο Άγιος Τριαντάφυλλος στο Ναό του στη Ζαγορά
Φωτ. Τριαντάφυλλος Σιούλης (2013)

Τριαντάφυλλος ὡράθη ῥόδον νέον,

Ἐρυθροβαφὲν τῇ ῥοῇ τῶν αἱμάτων.

Βιογραφία

Ο ένδοξος νεομάρτυρας του Χρίστου Τριαντάφυλλος γεννήθηκε στην Ζαγορά της Μαγνησίας το 1663 μ.Χ. Από μικρός εργαζόταν ως ναύτης σε ένα από τα πιο περίφημα ζαγοριανά καράβια. Το καλοκαίρι του 1680 μ.Χ. το πλοίο του έδεσε στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Εκεί ο Τριαντάφυλλος επισκέφτηκε τις εκκλησίες και τα αγιάσματα της Πόλης. Για κάποιο άγνωστο σε μας λόγο, ήρθε σε φιλονικία με κάποιους Τούρκους, οι οποίοι τον συκοφάντησαν ότι δήθεν ήθελε να γίνει Μωαμεθανός.