Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (1): Μην κατακρίνεις (Αββάς Δωρόθεος Γάζης)

Λόγος τοῦ ἀββᾶ Δωροθέου «Περὶ τοῦ μὴ κρίνειν τὸν πλησίον».

Ὁ γλαφυρός καί ἐπιβλητικός συγγραφέας ἔζησε τόν 6ο αἰώνα στήν Παλαιστίνη. Ἀπό μικρός ἀφοσιώθηκε μέ ἐξαιρετικό ζῆλο στή μόρφωση. Ἀργότερα ἔγινε μοναχός στή μονή τοῦ Σερίδου. Ἐκεῖ ἵδρυσε μέ χρήματα τοῦ ἀδελφοῦ του νοσοκομεῖο γιά μοναχούς καί γι᾽ ἄλλους φτωχούς ἀρρώστους.

Τελικά συγκρότησε μοναστήρι στή Γάζα. Οἱ διδασκαλίες του διακρίνονται γιά τήν ἁπλότητα, τή χάρη, τή ζωντάνια καί τήν πειστικότητα. Ὁ λόγος του γιά τήν κατάκριση, πού ἀκολουθεῖ, ἔχει ὡς θεμέλιό του τό σεβασμό στήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα,, θέμα πού τόσο ἀπασχολεῖ τή σύγχρονη ἐπιστήμη καί διανόηση.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Μήν κατακρίνεις

Ἄν εἴχαμε στό νοῦ μας͵ ἀδελφοί, τά λόγια τῶν ἁγίων πατέρων ἄν τά μελετούσαμε παντοτινά, δύσκολα θ’ ἁμαρτάναμε, δύσκολα θά παραμελούσαμε τούς ἑαυτούς μας. Ἂν π.χ. ὅπως εἶπαν ἐκεῖνοι, δέν καταφρονούσαμε ὅσα μᾶς φαίνονται μικρά καί τιποτένια, δέν θά πέφταμε στά μεγάλα καί βαριά.

Τα ελληνικά και η στήλη της Ροζέτας

Τα ελληνικά και η στήλη της Ροζέτας

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Οι Γάλλοι εορτάζουν πανηγυρικά τα 200 χρόνια από την ανακοίνωση του αιγυπτιολόγου Ζαν Φρανσουά Σαμπολιόν (1790-1832) στην Γαλλική Ακαδημία Κλασσικών Σπουδών και Καλών Γραμμάτων, ότι ανακάλυψε σύστημα, με το οποίο πέτυχε να αποκρυπτογραφήσει την ιερογλυφική αιγυπτιακή γραφή. Ήταν σαν σήμερα, την 27η Σεπτεμβρίου του 1822. Έτσι άνοιξε την θύρα αναπτύξεως της αιγυπτιολογίας, δια της ακριβέστερης μελέτης των επιγραφών και γενικά των κειμένων της αρχαίας Αιγύπτου.

Παραδόξως στους πανηγυρισμούς για την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών της Αιγύπτου παραγνωρίζεται η καίρια συμβολή των Πτολεμαίων και της ελληνιστικής κοινής γλώσσας, που είχε καθιερωθεί στην οικουμένη της εποχής. Αν δεν υπήρχαν στην στήλη τα ελληνικά θα ήταν πολύ δύσκολο να ανακαλυφθεί στην πληρότητά του ο αρχαίος αιγυπτιακός πολιτισμός.

Τα θηρία τής Ηδονής και της Οδύνης (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος)

Προσκλήθηκα ἀπὸ τὸν “Σύνδεσμο Κρητῶν Θεολόγων” νὰ εἰσηγηθῶ σὲ Συνέδριό του τὸ θέμα “ἡ εἰκόνα τοῦ σύγχρονου κόσμου”. Προσπαθώντας νὰ δῶ ποιὰ εἶναι ἡ κατάσταση τοῦ σύγχρονου κόσμου, τὴν ἐντόπισα κυρίως στὴν δυαδικὴ σχέση μεταξὴ ἠδονής καὶ ὁδύνης, ἀφοῦ σήμερα ἐπιδιώκεται ἡ ἀπόλαυση τῆς ἠδονῆς μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο εἶναι δυνατόν, καὶ βέβαια, συνέπεια αὐτῆς τῆς ἠδονῆς εἶναι ἡ ὀδύνη, ὁ πόνος, «ἡ βίωση τῆς τραγικότητος τοῦ θανάτου». Ἔτσι, λοιπὸν, ἀπὸ τὴν παρὰ-φύσει ἠδονὴ προέρχεται ἡ ὀδύνη, καὶ στὴν προσπάθεια νὰ ἀποφύγη ὁ ἄνθρωπος τὴν ὀδύνη, καταλήγει στὴν ἠδονή, συνέπεια τῆς ὁποίας εἶναι πάλι ἡ ὀδύνη. Πρόκειται γιὰ ἕναν φαῦλο κύκλο.

Η τελευταία παγίδα, Από το Γεροντικό

Στην περιοχή του ποταμού Ιορδάνη ζούσε κάποιος αναχωρητής και αγωνιζόταν πολλά χρόνια. Καθώς τον σκέπαζε ο Θεός, δεν είχε επιθέσεις από τον εχθρό, αλλά έμενε σχεδόν απολέμητος. Από αυτή την αιτία, σε όλους όσοι πήγαιναν σε αυτόν για να ωφεληθούν, μιλούσε πολύ υποτιμητικάa και χλευαστικά για τον σατανά και έλεγε ότι τίποτε δεν είναι και τίποτε δεν μπορεί να κάνει στους αγωνιστές· μόνο αν βρει κάποιους όμοιους με αυτόν, βρωμερούς και υποδουλωμένους συνεχώς στην αμαρτία, αυτούς τους παραλύει. Αυτά όμως aτα έλεγε, γιατί δεν καταλάβαινε ότι η χάρη του Θεού δεν άφηνε τον σατανά να του επιτεθεί.

Οικουμενικότητα και Οικουμενισμός

Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Η Εκκλησία είναι ο τόπος φανερώσεως της βασιλείας του Θεού μέσα στον κόσμο. Αυτή εκτείνεται «πανταχού της οικουμένης» και «πανταχού των χρόνων» [1]. Η οικουμενικότητα και η διαχρονικότητα της Εκκλησίας θεμελιώνονται στον Χριστό, που προσέλαβε στην υπόστασή του ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η παρουσία του Χριστού μέσα στην Εκκλησία με την άκτιστη ανακαινιστική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος οικοδομεί την οικουμενικότητά της. Η οικουμενικότητητα της Εκκλησίας δεν εξαντλείται στην παγκοσμιότητα, αλλά συμπεριλαμβάνει και την διαχρονικότητα. Έτσι άλλωστε ολοκληρώνεται και η έννοια της καθολικότητας, που αποτελεί βασικό γνώρισμα της Εκκλησίας [2]. Η αποσύνδεση της οικουμενικότητας της Εκκλησίας από την διαχρονικότητα φαλκιδεύει την καθολικότητά της.

Μοναχού Παύλου: Ευεργετινός. Τόμος 1ος. Υπόθεση Α΄. Κανείς δεν πρέπει ποτέ να απελπίζεται, έστω και αν διέπραξε πολλές αμαρτίες, αλλά να ελπίζει, ότι δια της μετανοίας θα σωθεί. Αφήγηση H΄: Του Αββά Ησαΐα.

Εάν πραγματικά απαρνήθηκες τον κόσμο και εμπιστεύθηκες τον εαυτό σου στον Θεό, διά της μετανοίας, μη αφήσεις τον λογισμό σου να σε στενοχωρήσει για τα προηγούμενα αμαρτήματά σου, ότι δήθεν δεν συγχωρούνται ούτε πάλι να αδιαφορήσεις για την εκπλήρωση των εντολών του Κυρίου, διότι τότε ούτε και τα προηγούμενα αμαρτήματά σου συγχωρούνται. Πρόσεχε, αδελφέ μου, από το πνεύμα, που φέρει την λύπη στον άνθρωπο· διότι είναι πολλά τα τεχνάσματά του, για να σε παγιδέψει, έως ότου σε καταστήσει ανίσχυρο.

Η κατά Θεόν λύπη, είναι χαρά, με το να βλέπεις τον εαυτό σου να παραμένει στο θέλημα του Θεού.

Εκείνος δε που σου ψιθυρίζει:
– που έχεις να πας, για να γλυτώσεις; δεν υπάρχει μετάνοια,
είναι αντίπαλος και τα κάνει αυτά, έως ότου κατορθώσει να πείσει τον άνθρωπο να αφήσει την εγκράτεια.

Αγωγή γονέων και παιδιών από τον άγιο Πορφύριο

Κάποτε – διηγείται ο κ. Κωνσταντίνος Γανωτής – πήγαν κάποιοι γνωστοί μας γονείς στον γέροντα Πορφύριο το αγοράκι τους πέντε ετών aπου δεν είχε μιλήσει ακόμα. Ούτε “μαμά” δεν είχε πει. Ήταν απελπισμένοι από γιατρούς και κάποιοaς τους μίλησε για τον Γέροντα και την πιθανότητα να τους βοηθούσε. Ο Γέροντας έπιασε το κεφάλι του παιδιού, το χάιδεψε, γύρισε και τους λέει: «Θα το βαράτε να σωπάση. Να μην τρέχετε σε γιατρούς, δεν έχει τίποτε το παιδί».

Οι γονείς δεν πίστεψαν στα παράξενα λόγια του και κατεβαίνοντας στην Αθήνα πήγαν το παιδί σε ιατρεία του ΠΙΚΠΑ σε γιατρό της λογοπαιδείας. Μόλις γύρισαν στο σπίτι χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο Γέροντας: «Καλά, δεν σας είπα να μην το πάτε το παιδί σε γιατρούς; Αφού σας είπα ότι το παιδί θα μιλήση!».

Ἡ θεολογία τοῦ «ὅλου» καί ἡ θεολογία τοῦ «ἐπί μέρους» ( Ἡσυχαστική καί ἀντιησυχαστική θεολογία)

Στό σύντομο αὐτό κείμενο θά ὑποστηρίξω ὅτι ἡ ὀρθόδοξη θεολογία, ὡς ἡ ταυτότητα τῆς ἐμπειρίας καί θεολογίας τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, ἐκφράζειτό «ὅλον» τῆςθεολογίας, ἐνῶ ἡ θεολογία πού ἀναπτύχθηκε στήν Δύση πού ἐκφράζει «τό ἐπί μέρους τῆς θεολογίας», κινεῖται στόν ἀντίποδα τῆς θεολογίας τῶνΟἰκουμενικῶν Συνόδων.

Στήν πραγματικότητα τό «ὅλον» τῆς ὀρθοδόξου θεολο­γίας κινεῖται καί ἐκφράζεται ὡς ἡσυχαστική καί ἐμπειρική θεολογία πού εἶναι ἡ βάση τῆς θεολογίας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἐνῶ τό «ἐπί μέρους» τῆς θεολογίας, πού διακρίνεται ἀπό τήν ἀντιησυχαστική νοοτροπία καί τήν φιλοσοφοῦσα διάνοια εἶναι ἡ θεολογία τῶν αἱρετικῶν πού καταδικάστηκαν ἀπό τίς Οἰ­κου­μενικές Συνόδους. Ὁπότε, ὁ ἱερός ἡσυχασμός εἶνα ιτά «ἑρμη­νευτικά κλειδιά» τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας, ἡ ὁποία ἀντιδιαστέλλεται ἀπό τήν φιλο­σοφοῦσα θεολογία.

Ο παπα-Τύχων ο Ερημίτης και ο άγιος Παΐσιος

Χαιρόταν περιμένοντας το μακάριο τέλος ο Ρώσος ερημίτης της Καψάλας ιερομόναχος Τύχων. Κυριολεκτικά ο μακάριος αυτός αθωνίτης έπαιζε με τον θάνατο!

Άνοιξε ο ίδιος τον τάφο του δέκα μέτρα περίπου από το κρεββάτι του. Τον έσκαψε με τα χέρια του και στο σωρό του χώματος που έβγαλε, τοποθέτησε ένα φτυάρι.

– Να, έτσι ρίξει χώμα, έλεγε στον υποτακτικό του π. Παΐσιο και έκανε τη σχετική κίνηση ρίχνοντας μια φτυαριά χώμα μέσα στον τάφο του.

Φύτεψε και ένα δεντρολίβανο στην άκρη. Συχνά έδινε οδηγίες για το τι θα κάνουν στην έξοδό του.

– Πεθαίνει παπα-Τύχων; Σιωπή! Κάνει κομποσχοίνι. Μετά λες: Παπα-Τύχων πέθανε.

Και άλλοτε πρόσθετε:

ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ 1919-1922

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Η ρητορική του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν κατά της Ελλάδος εμπλουτίσθηκε φέτος, εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, με το επιχείρημα ότι οι Έλληνες και όχι οι Τούρκοι διέπραξαν Γενοκτονία κατά τη δραματική εκείνη περίοδο. Αλλά και στην Ελλάδα ορισμένοι διερωτώνται: Οι δικοί μας δεν διέπραξαν βιαιότητες; Είναι χρήσιμο, λοιπόν, να θυμίσουμε ορισμένα στοιχεία.

Η Γενοκτονία των Χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας άρχισε το 1894 με τον διωγμό των Αρμενίων από τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ και συνεχίσθηκε κατά την περίοδο 1914-1922 από το καθεστώς των Νεοτούρκων (Κομιτάτο Ένωση και Πρόοδος) και από την Κυβέρνηση του Μουσταφά Κεμάλ. Όλοι οι ανεξάρτητοι μελετητές, ακόμη και σοβαροί Τούρκοι ιστορικοί, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η εξόντωση των Ελλήνων και των Αρμενίων ήταν ένα σχέδιο οργανωμένο άνωθεν και εφαρμόσθηκε με τη συμμετοχή Στρατού, Χωροφυλακής, τοπικών διοικητών, συμμοριών ατάκτων, αλλά και απλών Τούρκων πολιτών.

Αμφισβητεί ο π. Ι. Χρυσαυγής το περί παραδοσιακής οικογένειας, όπως είχε δηλώσει ο Οικουμενικός;

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Σε κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Vimaorthodoxias.gr στις 27/7/2022, που τιτλοφορείται «Άγριο ξέσπασμα Ελπιδοφόρου προς την Εκκλησία της Ελλάδος – ‘’Καιρός για μία ειλικρινή συζήτηση γύρω από το σεξ και το φύλο στην Εκκλησία», έγινε αναφορά και στο περί παραδοσιακής οικογένειας που ανέφερε ο Σεβασμιώτατος Γλυφάδας.

Το όλο θέμα είχε αφορμή τη βάπτιση δύο παιδιών που γεννήθηκαν με παρενθετικό τρόπο και θα ‘’ανατραφούν από ζεύγος ομοφυλοφίλων’’, όπως πληροφορούμαστε και από το άρθρο αυτό.

Κυριακή Α΄Λουκά: σχετικά με τη θαυμαστή κλήση των πρώτων μαθητών από τον Κύριο (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ε΄, χωρία 1 έως 11)

(Αποσπάσματα από την ομιλία ΙΔ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου)

«καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

(…)Και περπατώντας κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, τον Σίμωνα, που, με το όνομα το οποίο του έδωσε αργότερα ο Κύριος, ονομάστηκε Πέτρος και τον Ανδρέα τον αδελφό του. Έριχναν τα δίχτυα τους στη θάλασσα, σαν ψαράδες που ήσαν. «Ακολουθήστε με, τους είπε, και θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων». Αυτοί λοιπόν, αφού άφησαν αμέσως τα δίχτυα, Τον ακολούθησαν.

ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ, (Κυριακή Α΄ Λουκά)

ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ 

π. Δημητρίου Μπόκου 

Πώς πείστηκαν οι απόστολοι με μια κουβέντα του Χριστού και τον ακολούθησαν; 

Για να μην είναι αναπάντητη η πρώτη του κλήση, ο Χριστός φρόντισε να προετοιμάσει το έδαφος. Είχε μια πρώτη γνωριμία μαζί τους. Μερικοί ήταν ήδη μαθητές του Προδρόμου. Ο ίδιος ο Ιωάννης τους είχε σπρώξει προς τον Χριστό. Τον βρήκαν, του μίλησαν, πήγαν στο σπίτι του, έμειναν και λίγο μαζί του. Τον άκουσαν να μιλάει στα πλήθη, είδαν τα πρώτα του θαύματα στην Κανά και την Καπερναούμ. Και τέλος, είδαν να γίνεται και σ’ αυτούς μεγάλο θαύμα με την ανέλπιστη αλιεία και το πλήθος των ιχθύων. Ήξεραν λοιπόν με ποιον είχαν να κάνουν. Έτσι, στην πρώτη κλήση του Χριστού άφησαν τα πάντα και τον ακολούθησαν (Κυριακή Α΄ Λουκά). 

Η χριστιανική ζωή απαιτεί τόλμη, Γερόντισσα Φιλοθέη

Ο χριστιανός καλείται να ζήσει αυτό που λέει ο απόστολος Παύλος: «Ζω δε ουκέτι εγώ· ζη δε εν εμοί Χριστός». Δίχως να ζει ο Χριστός στην ψυχή μας, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά τον πλησίον μας, βάσει του οποίου θα κριθεί όλη η ζωή μας πάνω στη γη;

Χριστιανός αυτό σημαίνει: Χριστόψυχος.

Όταν περνάει κανείς μιaα δυσκολία, αμέσως να σκεφτεί: «Τι πέρασε ο Χριστός; Τι θα έκανε ο Χριστός αυτή την ώρα, τι θα έκανε ένας άγιος, τι θα έκανε ο άγιός μου; Πώς θα το αντιμετώπιζε ο Χριστός, που έμεινε καρφωμένος στον σταυρό για τη σωτηρία μας; Και εγώ τώρα αρχίζω και γκρινιάζω γι’ αυτό το τιποτένιο!»

Δύο κόσμοι ἀντίθετοι γιά τά γηρατειά καί τόν θάνατο

Τό γῆρας εἶναι μία ἀπό τίς περιόδους τῆς βιολογικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Μεταξύ τῶν γονιδίων πού ὑπάρχουν στά κύτταρα εἶναι καί τά γονίδια τῆς γηράνσεως, ὁπότε ἔρχεται κάποτε ὁ χρόνος πού ὁ ἄν­θρωπος, ἄν ἐπιζήση ἀπό ἄλλα φυσικά γεγονότα, θά εἰσέλθη στά γηρα­τειά καί θά ἀκολουθήση ὁ βιο­λογικός θάνατος.

Τά γηρατειά ἀκολουθοῦνται ἀπό διάφορα προβλήματα ἀσθε­νειῶν, συντα­ξιοδότησης, μόνωσης, λόγῳ θανάτου τῶν ἀγαπημένων ἀνθρώπων, στερήσεως τῶν παιδιῶν καί κυρίως ἀπό τήν ἀναμονή τοῦ θανάτου! Σέ αὐτήν τήν περίοδο ἐκδη­λώνονται ὅλες οἱ ἰδεολογίες τῶν ἀνθρώπων, τά ἐσωτερικά «πιστεύω» τους, δηλαδή ἡ πίστη καί ἡ ἀπιστία τους.

Ἔτσι, ἐμφανίζονται κατά τά γηρατειά δύο κόσμοι, τῆς ἀπιστίας καί τῆς πίστεως.

Πρίν λίγο καιρό διάβαζα κάτι πού ἔγραφε ὁ Νίκος Δήμου, γνω­στός συγγραφέας καί κειμενογράφος. Ἔγραφε:

Μοναχού Παύλου: Ευεργετινός. Τόμος 1ος. Υπόθεση Α΄. Κανείς δεν πρέπει ποτέ να απελπίζεται, έστω και αν διέπραξε πολλές αμαρτίες, αλλά να ελπίζει, ότι δια της μετανοίας θα σωθεί. Αφήγηση Ζ΄: Του Αγίου Εφραίμ.

Αδελφέ μου να προσέχεις, διότι ο εχθρός πολεμάει με διάφορους τρόπους τους αγωνιζομένους. Έτσι πριν μεν να τελεσθεί η ανομία, την μικραίνει πάρα πολύ ο εχθρός στα μάτια των αγωνιζομένων. Προπαντός δε την επιθυμία της σαρκικής ηδονής, τόσο πολύ την ελαττώνει ενώπιον τους, ώστε να φαίνεται αυτή, πριν να εκτελεσθεί, στην συνείδηση του αδελφού τόσο ασήμαντη, όσο και το να χύσει στο έδαφος ένα ποτήρι με κρύο νερό. Όταν όμως διαπραχθεί η ανομία, τότε ο πονηρός πάρα πολύ την διογκώνει στη συνείδηση του αμαρτήσαντος, διεγείροντας εναντίον του μύρια κύματα λογισμών, ώστε να καταβυθίσει σ’ αυτά τον καλό λογισμό της μετανοίας του αδελφού και να τον γκρεμίσει στο βυθό της απόγνωσης. 

Οδηγίες για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών του Ημερησίου και του Εσπερινού Γενικού Λυκείου για το σχολικό έτος 2022-2023

Με την υπ. αριθμ. Πρωτ. 113457/Δ2/19-09-2022 απόφαση της Υφυπουργού Παιδείας Ζέττας Μακρή δίνονται "Οδηγίες για τη διδασκαλία των μαθημάτων των Θρησκευτικών και της Φυσικής Αγωγής του Ημερησίου και του Εσπερινού Γενικού Λυκείου για το σχολικό έτος 2022-2023". Για τα Θρησκευτικά αναφέρεται στην απόφαση: 

ΟΔΗΓΙΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2022-2023 

Για το μάθημα των Θρησκευτικών (A’, Β΄ και Γ’ τάξεις) Γενικού Λυκείου, εφαρμόζονται τα οριζόμενα στο ΦΕΚ 699/τ. Β’/4-3-2020 (Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών Γενικού και Επαγγελματικού Λυκείου).

Μοναχού Παύλου: Ευεργετινός. Τόμος 1ος. Υπόθεση Α΄. Κανείς δεν πρέπει ποτέ να απελπίζεται, έστω και αν διέπραξε πολλές αμαρτίες, αλλά να ελπίζει, ότι δια της μετανοίας θα σωθεί. Αφήγηση H΄: Του Αββά Μάρκου.

Θανάσιμη αμαρτία είναι εκείνη για την οποία ο άνθρωπος δεν μετανοεί.

Κανείς δεν είναι τόσον αγαθός και οικτίρμων, όπως ο Θεός. Τον άνθρωπο όμως, που επιμένει με πείσμα στην αμαρτία, και δεν μετανοεί, ούτε ο Θεός τον συγχωρεί.

Πολύ λυπούμαστε, όταν αμαρτάνουμε· ωστόσο δεχόμαστε ευχαρίστως τις αιτίες και αφορμές των αμαρτιών.

Μπορείτε να διαβάσετε τον υπόλοιπο Τόμο εδώ : Ευεργετινός. Τόμος Πρώτος 

ή και τους 4 Τόμους εδώ: Ευεργετινός.

Τα παθήματα για την αγάπη του Χριστού είναι δόξα

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Θα παρακαλούσα, αδελφοί μου, να το νιώσουμε, όσο γίνεται, αυτό, ότι πόνεσε η Παναγία, όπως πόνεσαν όλοι οι άγιοι, όπως πόνεσε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, όπως πόνεσε πρώτα ο Χριστός. Πόνεσε. Και είναι ένα μεγάλο θέμα αυτό.

Για τον εαυτό του –θα μπορούσαμε να πούμε– ο Χριστός πήρε την απόφαση να σταυρωθεί υπέρ της σωτηρίας του κόσμου και σταυρώνεται και σηκώνει τον πόνο. Πώς όμως ο Χριστός αφήνει να έχει τέτοιο τέλος, π.χ., ο Ιωάννης ο Πρόδρομος; Δεν θα μπορούσε ο Χριστός, που είναι Θεός, που όλα τα έχει στα χέρια του και όλα τα ελέγχει, να οικονομήσει έτσι τα πράγματα, ώστε να μην περάσει τελικά αυτόν τον φοβερό πόνο ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, με το να του κόψουν το κεφάλι; Και δεν θα μπορούσε να οικονομήσει έτσι τα πράγματα, ώστε να μην πονέσει η μητέρα του; Επίσης, δεν θα μπορούσε να οικονομήσει ο Χριστός τα πράγματα έτσι, ώστε να μην πονέσουν έπειτα οι μαθηταί του, οι απόστολοι, να μην πονέσουν οι άγιοι, οι μάρτυρες; Πώς, ενώ θα μπορούσε να το κάνει, δεν το έκανε;

Η παράδοση εις Αγγλία, Ισραήλ και Ελλάδα

Η παράδοση εις Αγγλία, Ισραήλ και Ελλάδα

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Πολλά έχει να προσάψει η ανθρωπότητα σε βάρος των Βρετανών. Ιδιαίτερα εμείς, οι Έλληνες, υποφέρουμε ακόμη από τον εκ μέρους τους σφετερισμό των δικαίων μας, την έναντί μας αλαζονική στάση τους και την σκανδαλωδώς μεροληπτική στάση τους υπέρ της ισλαμικής Τουρκίας.

Όμως ο θάνατος της Βασίλισσας Ελισάβετ και όσα ακολούθησαν έως και κατά την κηδεία της πρόβαλαν την προσήλωση της συντριπτικής πλειονοψηφίας τους στην παράδοσή τους. Όλο το τυπικό της κηδείας της Βασίλισσας Ελισάβετ ήταν χριστιανικό. Του φερέτρου προηγείτο Σταυρός. Οι ευχές όλες ήσαν από κληρικούς της Αγγλικανικής Εκκλησίας και από πάστορες και άλλων χριστιανικών δογμάτων, που δραστηριοποιούνται στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η πρωθυπουργός της χώρας Λιζ Τρας διάβασε περικοπή από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, στο οποίο ο Χριστός τονίζει: «Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού». Όσοι ήσαν παρόντες στην τελετή Βρετανοί έψαλαν όλοι μαζί τους σχετικούς με την κηδεία ύμνους της Ομολογίας τους.