Πέμπτη Κυριακή των Νηστειών (Αρχιμ. Επιφάνιος Ι. Θεοδωρόπουλος)

Κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν τιμῶμεν τὴν μνήμην τῆς ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ἡ ὁποία ἑορτάζεται καὶ κατὰ τὴν 1ην Ἀπριλίου.

 «Ἐτάχθη δὲ αὕτη καὶ σήμερον, ἐγγίζοντος ἤδη τοῦ τέλους τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, πρὸς διέγερσιν τῶν ραθύμων καὶ ἁμαρτωλῶν εἰς μετάνοιαν, ἐχόντων ὑπόδειγμα τὴν ἑορταζομένην ἁγίαν», ὡς γράφει τὸ «Ὡρολόγιον». 

Ἀπὸ τὸ ἐν λόγῳ βιβλίον ἀντιγράφομεν τὰ ἑξῆς περὶ τῆς ἁγίας αὐτῆς γυναικός: «Αὕτη δωδεκαέτις ἔτι οὖσα ἔλαθε τοὺς γονεῖς αὐτῆς καί, ἀπελθοῦσα εἰς Ἀλεξάνδρειαν, ἔζησε βίον ἄσωτον 17 ἔτη. Εἶτα ὑπὸ περιεργείας κινουμένη ἀπῆλθε μετὰ πολλῶν προσκυνητῶν εἰς Ἱεροσόλυμα, ἵνα παρευρεθῇ εἰς τὴν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὕψωσιν, ὅπου ἐδόθη εἰς πᾶν εἶδος ἀκολασίας καὶ πολλοὺς ἔσυρεν εἰς τῆς ἀπωλείας τὸν βυθόν. Θέλουσα δὲ εἰσελθεῖν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καθ᾿ ἣν ἡμέραν ὑψοῦται ὁ Σταυρός, ἠσθάνθη τρὶς καὶ τετράκις δύναμίν τινα ἀόρατον κωλύουσαν αὐτὴν τῆς εἰσόδου, ἐνῷ τὸ μετ᾿ αὐτῆς πλῆθος τοῦ λαοῦ ἀνεμποδίστως εἰσήρχετο. Πληγεῖσα οὖν τὴν καρδίαν ἐκ τούτου, ἀπεφάσισεν ἵνα μεταβάλῃ ζωὴν καὶ ἐξιλεώσῃ τὸν Θεὸν διὰ μετανοίας· καὶ οὕτως ἐπιστρέψασα πάλιν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν εἰσῆλθεν εὐκόλως εἰς αὐτήν.

Λόγος εις την Εʼ Κυριακή των Νηστειών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Μαρκ. ι´ 32-45)

Η ταπείνωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι ένα γεγονός τόσο αξιοθαύμαστο, όσο είναι τα θαύματα κι η Ανάστασή Του. Είναι το θαύμα των θαυμάτων. Φόρεσε το στενόχωρο ανθρώπι­νο σώμα σαν σκλάβος κι έγινε Δούλος των δούλων Του.

Γιατί οι άνθρωποι προσπαθούν να φαίνονται πιο σπου­δαίοι και πιο καλοί απ’ ό,τι πραγματικά είναι; Τα χόρ­τα του αγρού δεν το επιδιώκουν αυτό, ούτε τα ψάρια στο νερό ή τα πουλιά στον αέρα. Γιατί τότε οι άνθρω­ποι το θέλουν τόσο πολύ και το προσπαθούν; Επειδή έναν καιρό ήταν πραγματικά πιο σπουδαίοι και πιο κα­λοί απ’ ό,τι είναι σήμερα κι η σκιά της μνήμης αυτής τους πιέζει να υπερβάλουν σε μεγαλοσύνη και καλοσύ­νη. Κινούνται πάνω σ’ ένα νήμα που πότε τεντώνουν και πότε χαλαρώνουν οι δαίμονες.

Η αγία Συγκλητική για τη σωστή νηστεία, Από τον Ευεργετινό

Έλεγε η αγία Συγκλητική: «Δεν είναι κάθε άσκηση σωστή. Γιατί υπάρχει και άσκηση που την επιτείνει ο εχθρός· τέτοια άλλωστε κάνουν και οι μαθητές του. Πώς λοιπόν θα ξεχωρίσουμε τη θεϊκή και βασιλική άσκηση από την τυραννική και δαιμονική; Προφανώς από το μέτρο.

» Όλος σου ο καιρός να είναι ένας κανόνας νηστείας. Μη νηστέψεις τέσσερις ή πέντε μέρες και την επόμενη καταστρέψεις τη δύναμή σου με τα πολλά φαγητά· γιατί παντού η έλλειψη του μέτρου είναι βλαβερή. Μην ξοδέψεις μεμιάς τα όπλα σου, μήπως βρεθείς γυμνός στον πόλεμο και νικηθείς εύκολα. Τα όπλα μας είναι το σώμα, και η ψυχή ο στρατιώτης· να φροντίζεις και τα δύο ανάλογα με τις ανάγκες.

Η ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Η ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

«Χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα»

Οι Χαιρετισμοί είναι ένας μεγαλόπνοος ύμνος προς την Παναγία. Την υμνούμε με τα λαμπρότερα λόγια της ανθρώπινης γλώσσας για την ανεπανάληπτη ωραιότητα που περιβάλλει την υπέροχη μορφή της. Ανάμεσα στα πολλά εγκώμια, που ο ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου απευθύνει στο πρόσωπό της, είναι και ο στίχος: «Χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα».

Η Παναγία είναι ο μεγάλος πρέσβυς μας μπρος στον Θεό. Η πρεσβεία της για τον κόσμο είναι αδιάκοπη. Και ευχαρίστως ευπρόσδεκτη από τον Θεό. Σαν το ευωδιαστό θυμίαμα. Γιατί ο Θεός δέχεται τόσο ευχάριστα την πρεσβεία της Παναγίας;

Αναφέρεται πως ο σοφός Σολομώντας, βασιλιάς του Ισραήλ, με τον μοναδικό πλούτο και τη δύναμη που είχε αποκτήσει, έστησε για τον εαυτό του στο παλάτι του ένα χρυσό και ψηλό θρόνο. Γύρω απ’ αυτόν δορυφορούσαν οι φρουροί του. Όποιος ήθελε να μιλήσει στον βασιλιά, είχε δικαίωμα να πλησιάσει μόνο μέχρι τα έξι μέτρα από τον θρόνο. Όχι περισσότερο. Μια μέρα μπαίνει αναπάντεχα στην αίθουσα του θρόνου η μητέρα του. Όπως ήταν καθιερωμένο, στέκεται στα έξι μέτρα απ’ τον βασιλιά και αρχίζει να τον παρακαλεί για κάποιο ζήτημα. Τότε ο Σολομώντας σηκώνεται αμέσως από τον θρόνο του και την καλεί να πλησιάσει κοντά του.

Η Παναγία άνοιξε τον δρόμο της σωτηρίας

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Ο Κύριος «επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού». Αυτό η Παναγία το ένιωσε πάρα πολύ. Ο Θεός έσκυψε επάνω της και την έκανε μητέρα του ένεκα της ταπεινώσεώς της.

Μαθαίνουμε από το παράδειγμα της Παναγίας ότι ο Θεός ψάχνει να βρει τον ταπεινό άνθρωπο. Ζητάει να βρει τον ταπεινό, να σκύψει επάνω του, για να δώσει τις ευλογίες του, τη χάρη του. Δεν υπάρχει άνθρωπος που ευλογήθηκε, χωρίς να είναι ταπεινός. Και όποιος δεν νιώθει την ευλογία του Θεού, σημαίνει ότι δεν είναι ταπεινός. Είναι αδύνατο να μην επιβλέψει ο Θεός «επί τον ταπεινόν», αδύνατο να μη σκύψει επάνω στον ταπεινό. Αυτόν ζητάει ο Θεός. Ασφαλώς ο Θεός ζητάει κάθε άνθρωπο, γιατί είναι η κατοικία του ο κάθε άνθρωπος.

Καιρός σιωπής και καιρός ομιλίας, Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†)

Όσο λιγότερα λέμε, τόσο καλύτερα. Αλλά χρειάζεται και διάκριση στο θέμα αυτό, διότι υπάρχουν μερικές φορές που πρέπει να μιλήσουμε. Οι άγιοι Πατέρες λέγουν, αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη λέγεται: «Καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν». Η σιωπή δεν είναι πάντοτε κατά Θεόν. Πότε η σιωπή δεν είναι κατά Θεόν; Όταν πρέπει να παρηγορήσουμε έναν άνθρωπο και πρέπει να του πούμε μερικά πράγματα. Όταν ένας από τους δύο συζύγους αισθάνεται μοναξιά.

Θα πω κάτι από την εξομολόγηση, διότι εμείς με τον γάμο, όπως ξέρετε, δεν έχουμε σχέση. Είναι η σύζυγος όλη την ημέρα μόνη της στο σπίτι. Τα παιδιά πάνε στο σχολείο, αν έχουν παιδιά. Ο σύζυγος γυρίζει στο σπίτι κουρασμένος. Θέλει η σύζυγος να μιλήσει. Αυτό είναι ανθρώπινο. Θέλει να πει δυο λόγια. Θέλει να ακούσει τον σύζυγό της. Και ο σύζυγος δεν μιλάει.

ΠΕΝΤΕ ΦΩΤΕΙΝΟΙ ΦΑΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ

Κωνσταντίνος Χολέβας

Για να τιμήσουμε τα 200 χρόνια από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821 αξίζει να θυμηθούμε αυτούς που προετοίμασαν το έδαφος διαφυλάσσοντας τη Χριστιανική Πίστη, την εθνική συνείδηση και την ελληνική γλώσσα. Επιλέγω πέντε φωτεινούς φάρους, οι οποίοι φώτισαν το Γένος κατά τα σκοτεινά χρόνια της δουλείας.

ΑΓΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

Στόν χειμαζόμενο από την τουρκική κατάκτηση Ελληνισμό έστειλε η Θεία Πρόνοια μία μεγάλη μορφή κατά τον 16ο αιώνα. Πρόκειται για τον Άγιο Δαμασκηνό Στουδίτη, τον οποίο η Εκκλησία μας τιμά στις 27 Νοεμβρίου. Κληρικός, λόγιος, μαχητικός Ορθόδοξος, συγγραφεύς θαυμαστών βιβλίων, σοφός, σεμνός και ασκητικός, ο Δαμασκηνός υπήρξε άριστος Ποιμενάρχης στις δύο Επισκοπές όπου τον απέστειλε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πρώτα στην Επισκοπή Λητής και Ρεντίνης (σημερινή Μητρόπολη Λαγκαδά) και στη συνέχεια στην Μητρόπολη Ναυπάκτου και Άρτης, όπως ονομαζόταν τότε.

Τι αγνοεί ο Χουλούσι Ακάρ

Τι αγνοεί ο Χουλούσι Ακάρ

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο Χουλούσι Ακαρ, πρώην αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και τώρα Υπουργός Εθνικής Αμύνης της Τουρκίας την περασμένη εβδομάδα μίλησε περιφρονητικά για εμάς τους Έλληνες. Είπε, μεταξύ άλλων, να ενεργούμε έναντι της χώρας του «σύμφωνα με το ανάστημα και το εκτόπισμά μας» και να μην ξοδεύουμε τόσα πολλά χρήματα σε εξοπλισμούς, γιατί «η εξίσωση δεν αλλάζει με 3-5 όπλα ή αεροπλάνα». Σημειώνει μάλιστα πως « η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας είναι γνωστή». Προφανώς θεωρεί ότι δεν είναι γνωστή η υπό κατάρρευση οικονομία της χώρας του...

Η λατρεία τού «Εγὼ» στα κοινωνικά δίκτυα

Η λατρεία τού «Εγὼ» στα κοινωνικά δίκτυα (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Στὴν ἐποχή μας, καλοί μου φίλοι, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε καὶ πολύ, δημιουργοῦνται καὶ προωθοῦνται «κατάλληλα» διάφορες κουλτοῦρες, ποὺ σκοπὸ ἔχουν νὰ μᾶς χειραγωγοῦν σὲ ἄλλες κατευθύνσεις. Καὶ πολὺ ἀποτελεσματικὰ μάλιστα, ὅταν πρόκειται γι’ αὐτὲς ποὺ προέρχονται ἀπ’ τὴν τεχνολογία. Μία ἀπ’ αὐτὲς εἶναι κι ἐκείνη τῆς αὐτοπροβολῆς, τοῦ ναρκισσισμοῦ καὶ τῆς ἐγωπάθειας! Δηλαδή; Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει

Ιερομόναχος Ιουστίνος

Η αγάπη δεν είναι ερασιτεχνισμός, είναι κάτι το βαθύ και μόνιμο· «η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει».

Η τελευταία ρήση εδράζεται και σε πολλούς άλλους λόγους. Πρώτα-πρώτα ο Θεός είναι αγάπη. Το λέμε και το ξαναλέμε, μα και ο ευαγγελιστής το ξαναλέει (Α’ Ιω. 4.8 και 16). Να το εμπεδώσουμε: Ο άφθορος, αθάνατος και άπτωτος Θεός είναι η άφθορη, αθάνατη και άπτωτη αγάπη.

Αυτός αποκλειστικά ο λόγος είναι ικανός να τεκμηριώσει το αξίωμα πως η αγάπη δεν εκπίπτει. Ωστόσο δεν θ’ αρκεσθούμε στην πρώτη και κεφαλαιώδη αιτία του αναλλοίωτου της αγάπης. Θα προχωρήσουμε:

1204-2004, Οκτώ αιώνες αποικιοκρατία (Ebook)

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους της Δ΄ Σταυροφορίας το 1204 υπήρξε ένα από τα δραματικότερα σημεία τομής της Ελληνικής ιστορίας. Με την πάλαι ποτέ κραταιά Ρωμαϊκή αυτοκρατορία της Ανατολής να διαλύεται, το περιβάλλον των Αιγαίου και της Μεσογείου, αρχαία μήτρα της παγκόσμιας ιστορίας, κατακερματίστηκε σε πρωτοφανή βαθμό. Οι Έλληνες βρέθηκαν να προσπαθούν να συγκροτήσουν διοίκηση και αντίσταση, απέναντι στη νέα λατινική κυριαρχία και τις προγενέστερες απειλές από τους Τούρκους και τα Βαλκάνια.

Υπό αυτές τις συνθήκες η αυτοκρατορική οικουμενικότητα υποχωρεί, και να αναδεικνύονται οι ρίζες της νεοελληνικής εθνικής ταυτότητας. Η εποχή των Παλαιολόγων που ακολούθησε γνώρισε, παρά την πολιτική και οικονομική καθίζηση, μία εκπληκτική άνθηση των γραμμάτων και των τεχνών. Τούτη η Αναγέννηση, πρωτότυπη όσο και ανολοκλήρωτη, άφησε καθαρά σημάδια στο πνεύμα της εγειρόμενης Εσπερίας, όσο και του Ελληνισμού, ο οποίος σταδιακά περνούσε το κατώφλι της δουλείας.

Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις ... Μεγάλος Κανόνας

Ψυχή μου ψυχή μου Ανάστα τι καθεύδεις Κοντάκιο Θεόδωρος Βασιλικός

Τόν Μέγα Κανόνα συνέθεσε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἱεροσολυμίτης. Μοναχός κατ᾿ ἀρχάς στήν Μονή τοῦ Ἁγίου Σάββα στά Ἱεροσόλυμα, ἦλθε στήν Κωνσταντινούπολη γιά ἐκκλησιαστική ἀποστολή. Ἐκεῖ παρέμεινε καί ἀνέλαβε διάφορα ἐκκλησιαστικά ὑπουργήματα καί τέλος ἀνεδείχθη ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης. Ἀπέθανε γύρω στά 740 μ.Χ. στήν Ἐρεσό τῆς Λέσβου...

Μέσα στό πλαίσιο τῆς κατανυκτικῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς «ὁ κατανύξεως μεστός» Μέγας Κανών προσφέρει ἕνα συγκλονιστικό βίωμα. Μπαίνει στό στόμα τοῦ πιστοῦ σάν φωνή, σάν ἐγερτήριο, σάν ἀφυπνιστικός σεισμός. Σάν ἀποστροφή στήν κοιμωμένη καί ραθυμοῦσα ψυχή του.

Τοῦτο ἀνακεφαλαιώνει τό θαυμαστό προοίμιο τοῦ κοντακίου τοῦ Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, πού συμψάλλεται μέ τόν Μέγα Κανόνα:

«Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις τό τέλος ἐγγίζει καί μέλλεις θορυβεῖσθαι·

ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστός ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν».

Αντιμετώπιση του χλευασμού από τους ανθρώπους (Αββάς Μάρκος)

Ο χλευασμός από ανθρώπους φέρνει λύπη στην καρδιά, γίνεται όμως αιτία εξαγνισμού σε όποιον τον υπομένει.

Αν θέλεις να σε επαινούν οι άνθρωποι χωρίς αυτό να σε καταδικάζει, αγάπησε πρώτα το να σε ελέγχουν για τα αμαρτήματά σου.

Όση ντροπή δεχτεί κανείς για την αλήθεια του Χριστού, εκατό φορές περισσότερο θα δοξαστεί από πολλούς. Το καλύτερο όμως είναι να κάνει κάποιος το κάθε καλό για χάρη των μελλοντικών αγαθών.

Όταν δεις έναν λογισμό να σε παρακινεί σε ανθρώπινη δόξα, να ξέρεις καλά ότι σου ετοιμάζει ντροπή.

Ρίζα της αισχρής επιθυμίας είναι ο ανθρώπινος έπαινος, όπως ακριβώς ρίζα της σωφροσύνης είναι ο έλεγχος της κακίας και όχι όταν τα ακούμε, αλλά όταν τα δεχόμαστε.

Για την ορθόδοξη πίστη, Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης

Προϋπόθεση ορθοδοξίας είναι να δει και να γνωρίσει κανείς από καθαρότητα τα δύο δόγματα της πίστεως, εννοώ την τριάδα και τη δυάδα. Να θεωρεί δηλαδή και να γνωρίζει, χωρίς να συγχέει ή να διαχωρίζει τα πράγματα, την μεν Αγία Τριάδα, Μονάδα κατά τη φύση, τη δε δυάδα των φύσεων του Χριστού, ενωμένη σε μία υπόσταση. Ειδικότερα, να ομολογεί και να γνωρίζει ένα Υιό και πριν τη σάρκωση και μετά από αυτή, ο οποίος δοξάζεται με δύο φύσεις και δύο θελήσεις, θεία και ανθρώπινη, χωρίς αυτές να συγχέονται.

Πρέπει να ομολογούμε ευσεβώς τη γέννηση, την αγεννησία και την εκπόρευση, τις τρεις αυτές σταθερές και αμετάβλητες ιδιότητες της Παναγίας Τριάδος. Ο Πατέρας δηλαδή είναι αγέννητος και άναρχος, ο Υιός γεννητός και συνάναρχος, και το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και μεταδίδεται μέσω του συναϊδίου Υιού, όπως λέει ο Δαμασκηνός.

Η επίδραση του φόβου στην επιδείνωση των ασθενών Covid-19

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ,
Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ)

Η επίδραση του φόβου στην επιδείνωση των ασθενών Covid-19

Είναι γνωστό στον ιατρικό κόσμο ότι, όταν ένα άτομο βιώνει συχνά φόβο, τότε είναι δυνατόν να επέλθει κατάρρευση της ομοιόστασης του οργανισμού και να αυξηθεί η ευπάθειά του στις ασθένειες.

Ο λόγος που οι προσβαλλόμενοι από Κορωναϊό, πηγαίνουν στο Νοσοκομείο, με ήδη πληγωμένο και μειωμένο από τον φόβο το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού τους, φαίνεται ότι είναι ο μακροχρόνιος αποκλεισμός τους στο σπίτι και ο συνεχής βομβαρδισμός τους με τον φόβο και την καθημερινή τρομοκρατία που ασκούν τα ΜΜΕ ως προς το τι θα επακολουθήσει για όποιον νοσήσει!

Μεγάλη Τεσσαρακοστή και καταναλωτική κοινωνία (Κάλλιστος Ware, Μητροπολίτης Διοκλείας)

Για τη χριστιανική κοινότητα, Ανατολική και Δυτική, η περίοδος της Σαρακοστής -οι εφτά εβδομάδες πριν από το Πάσχα- θεωρείται παραδοσιακά ως η σπουδαιότερη περίοδος του εκκλησιαστικού έτους. Είναι ο καιρός, μία περίοδος απόφασης και ευκαιρίας, μια ξεχωρι­στή περίοδος. Για ποιον όμως λόγο ξεχωριστή; Πώς μπορούμε, ζώντας στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία, να κατανοήσουμε το σκοπό τής «Μεγάλης Τεσσαρακοστής» ή της «Μεγάλης Νηστείας», όπως την αποκαλούμε εμείς οι Ορθόδοξοι; Τι σχέση έχει αυτή η μεγάλη νηστεία, αν υπάρχει βέβαια κάποια σχέση, με την οικολογική κρίση που όλοι μας αντιμετωπίζουμε σήμερα;

Πετώντας χαρταετούς

Στην Ελλάδα, η πρώτη μέρα τής Σαρακοστής -η «Καθαρά Δευτέ­ρα» όπως ονομάζεται, επειδή στην Ορθόδοξη Εκκλησία η Σαρακοστή δεν αρχίζει την Τετάρτη, όπως στη Δύση, αλλά δυο μέρες νωρί­τερα- είναι η πρώτη γιορτή τού έτους στην ύπαιθρο. Οι οικογένειες βγαίνουν στην εξοχή, ανεβαίνουν σε λόφους και πετούν χαρταετούς. Εδώ έχουμε μια ακόμη εικόνα τής έναρξης της νηστείας τής Σαρακοστής, που συγκρίνεται με τις δυτικές γιορτές τής «Τετάρτης των Τεφρών».

Ο άγιος Πορφύριος προλαβαίνει σε δυσκολίες

Μεγάλη και συγκινητική – διηγείται η Σωτηρία Νούση – ήταν η συμπαράσταση του οσίου Πορφυρίου προς τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Σεραφείμ, όπως φαίνεται και στο βιβλιαράκι περί του Αρχιεπισκόπου κ. Σεραφείμ που κυκλοφορεί και διατίθεται στην Ι. Μ. Μεταμορφώσεως στο Μήλεσι Αττικής. Κάτι μόνον επί πλέον, που δεν αναγράφεται στο βιβλιαράκι περί του Αρχιεπισκόπου κ. Σεραφείμ:

Ένα βράδυ κατά τις 9.00′ μου τηλεφωνεί ο Γέροντας και μου λέει με αγωνία:

– Τι κάνει ο Μακαριώτατος;

Του λέω:

– Γέροντα, δεν τον παίρνω και συχνά τηλέφωνο, δεν έχω ακούσει κάτι.

Και μου απαντά:

Δημήτριος Υψηλάντης Α΄ Μέρος: O μέχρις αυτοθυσίας πατριώτης

1821 Δημήτριος Υψηλάντης Α΄ Μέρος: O μέχρις αυτοθυσίας πατριώτης

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο Δημήτριος Υψηλάντης (1793-1832) ήταν πατριώτης μέχρις αυτοθυσίας. Αφιέρωσε την περιουσία του και την ίδια τη ζωή του στην Επανάσταση του 1821. Ήταν γόνος της Ποντιακής καταγωγής οικογένειας των Υψηλαντών, οι οποίοι ήσαν παρόντες στους Αγώνες του Έθνους από τον 9ο αιώνα. Οι εκ των ηγετών της Φιλικής Εταιρείας Ξάνθος, Παπαφλέσσας, Αναγνωστόπουλος, Τυπάλδος έπεισαν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη παράλληλα με την Επανάσταση στο Ιάσιο να αποστείλει στην Πελοπόννησο ένα των αδελφών του, να ηγηθεί της εκεί Επανάστασης.

Ποιοι και γιατί θέλουν να κλείσουν τις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες;

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

Από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους ιδρύθηκαν διάφοροι τύποι σχολείων που παρείχαν Εκκλησιαστική Εκπαίδευση και προετοίμαζαν τους μελλοντικούς κληρικούς.

Η Πολιτεία σε συνεργασία με την Εκκλησία ίδρυσε και συν τω χρόνω οργάνωσε καλύτερα τις Ιερατικές Σχολές, ιδία δαπάνη, καθώς αναγνώρισε την προσφορά και την θυσία του κλήρου τόσο κατά τους χρόνους της δουλείας, όσο και κατά τον αγώνα για την απελευθέρωση.

Τότε οι πολιτικοί μας είχαν Θεό μέσα τους και πίστευαν! Ήταν βαθιά θρησκευόμενοι και σέβονταν τα ήθη του Γένους μας. Δεν ήταν όργανα των ισχυρών ούτε της νέας τάξης πραγμάτων που θέλει σήμερα να καταργήσει τα πάντα.

Διαβάστε ένα απόσπασμα από σχετικό ΦΕΚ του 1856: «Δεν αγνοείτε, κύριοι ότι ο Ιερός ημών Κλήρος εν ημέραις δοκιμασιών ου μόνον παρήγορος εγένετο εις τους πατέρας ημών και θάρσος ενέπνευσεν εις αυτούς δια της εις τον Θεόν ελπίδος, αλλά και εν τω καιρώ του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος συνεκινδύνευσεν και συμετέσχεν όλων των εκ του πολέμου συμφορών και δυστυχημάτων» (από άρθρο Σεβ. Μητροπολίτη Καισαριανής κ. Δανιήλ).

Περί του μη εκπειράζειν τον Θεόν

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «ΣΥΝΑΓΩΓΗ τῶν θεοφθόγγων ρημάτων καὶ διδασκαλιῶν…» [«Εὐεργετινός»],
δεύτερο βιβλίο, ὑπόθεσις ΛΕ´ (35),
ἐν Κωνσταντινουπόλει 1861, σελ. 104.

Ὅτι οὐ δεῖ ἐπιτρέχειν τῷ θαυματουργεῖν,
ἀλλὰ παραιτεῖσθαι τοῦτο ἐκ ταπεινώσεως

(ἠλ. στοιχειοθ. «Χριστιαν. Βιβλιογραφίας»)

Πῆγαν κάποτε στὸ μοναστήρι τοῦ ἁγίου Παχωμίου μερικοὶ αἱρετικοὶ ἀσκητές, ποὺ ἔκρυβαν μέσα τους τὸν λύκο κάτω ἀπὸ τρίχινα ἐνδύματα. Φτάνοντας στὴν πύλη, εἶπαν στοὺς ἀδελφοὺς ὅτι τοὺς ἔστελνε ὁ γέροντάς τους στὸν μέγα Παχώμιο, καὶ προσέθεσαν: «Πηγαίνετε λοιπὸν νὰ τοῦ πεῖτε· ἂν εἶσαι ἀληθινὰ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ πιστεύεις ὅτι σὲ εἰσακούει ὁ Θεός, ἔλα νὰ περάσουμε μαζὶ αὐτὸν τὸν ποταμὸ μὲ τὰ πόδια, γιὰ νὰ μάθουν ὅλοι ποιός ἀπὸ ἐμᾶς ἔχει μεγαλύτερη παρρησία πρὸς τὸν Θεό».