Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2025

ΤΑ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ (Κυριακή ΙΣΤ΄ Λουκά) Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου

π. Δημητρίου Μπόκου 

Η προφωνήσιμη εβδομάδα, που αναγγέλλει την είσοδο στο Τριώδιο και τη Μεγάλη Σαρακοστή, ξεκίνησε. Με την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου που έχουμε σήμερα (Κυριακή ΙΣΤ΄ Λουκά), αρχίζει ο μεγάλος ευλογημένος πασχάλιος λειτουργικός κύκλος, που θα φτάσει μέχρι την Κυριακή των Αγίων Πάντων. 

Αλλά στην πραγματικότητα δεν θα κλείσει ούτε τότε, αφού κάθε Κυριακή, όλο το εκκλησιαστικό έτος, υμνούμε την Ανάσταση και το Πάσχα. Αλλά και κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, όλο τον χρόνο, ψάλλουμε τα άγια Πάθη και τη Σταύρωση του Χριστού, νηστεύοντας (και μάλιστα αυστηρά, κατά τον τύπο της Σαρακοστής) για τα γεγονότα αυτά. 

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2025

Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ένας άνθρωπος βάδιζε στο δάσος. Ήθελε να διαλέξει ένα καλό δέντρο, απ’ όπου θα έβγαζε δοκάρια για τη σκεπή του σπιτιού του. Εκεί είδε δύο δέντρα, το ένα δίπλα στο άλλο. Το ένα ήταν ίσιο, λείο και ψηλό, αλλά το εσωτερικό του, ο πυρήνας του, ήταν σάπιο. Το άλλο είχε ανώμαλη επιφάνεια κι ο κορμός του έδειχνε άσχημος. Το εσωτερικό του όμως ήταν γερό. Ο άνθρωπος αναστέναξε και είπε: «Σε τι μπορεί να μου χρησιμέψει το ψηλό και ίσιο αυτό δέντρο, αφού το μέσα του είναι σάπιο κι ακατάλληλο για δοκάρια; Το άλλο μοιάζει ανώμαλο, άσχημο, αλλά τουλάχιστο το μέσα του είναι γερό. Έτσι, αν καταβάλω λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια, μπορώ να το διαμορφώσω και να το χρησιμοποιήσω για δοκάρια στο σπίτι μου». Και χωρίς να το σκεφτεί περισσότερο, διάλεξε το δέντρο εκείνο, το γερό. Το ίδιο θα κάνει κι ο Θεός για να ξεχωρίσει δύο ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στο ναό Του. Δε θα διαλέξει εκείνον που φαίνεται επιφανειακά δίκαιος, αλλά τον άλλον, εκείνον που η καρδιά του είναι γεμάτη με την αληθινή δικαιοσύνη του Θεού.

Οι υπερήφανοι έχουν τα μάτια τους διαρκώς υψωμένα προς το Θεό. Οι καρδιές τους όμως είναι κολλημένες στη γη. Αυτοί δεν ευαρεστούν στο Θεό. Ευάρεστοι στο Θεό είναι οι ταπεινοί άνθρωποι, οι πράοι, που έχουν τα μάτια τους χαμηλωμένα στη γη, μα οι καρδιές τους είναι γεμάτες ουρανό. Ο Δημιουργός προτιμά τους ανθρώπους που ομολογούν στο Θεό τις αμαρτίες τους, όχι τα καλά τους έργα.

«Τῆς μετανοίας», «Τῆς σωτηρίας», «Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων» | Στανίτσας & Δανιηλίδης 3.03.1963


Πεντηκοστάρια Ιδιόμελα Τριωδίου Δόξα… Ἦχος πλ. δ’ Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοὶ πύλας Ζωοδότα, ὀρθρίζει γὰρ τὸ πνεύμά μου, πρὸς ναὸν τὸν ἅγιόν σου, ναὸν φέρον τοῦ σώματος, ὅλον ἐσπιλωμένον, ἀλλ\’ ὡς οἰκτίρμων κάθαρον, εὐσπλάγχνω σου ἐλέει. Καὶ νύν… Θεοτοκίοv. Ἦχος ὁ αὐτὸς Τῆς σωτηρίας εὔθυνόν μοὶ τρίβους, Θεοτόκε, αἰσχραῖς γὰρ κατερρύπωσα, τὴν ψυχὴν ἁμαρτίαις, ὡς ῥαθύμως τὸν βίον μου, ὅλον ἐκδαπανήσας, ταὶς σαὶς πρεσβείαις ῥύσαί με, πάσης ἀκαθαρσίας. Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημα μου. Ἦχος πλ. β’ Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων μοὶ δεινῶν, ἐννοῶν ὁ τάλας, τρέμω τὴν φοβερὰν ἡμέραν τῆς κρίσεως, ἀλλὰ θαρρῶν εἰς τὸ ἔλεος τῆς εὐσπλαγχνίας σου, ὡς ὁ Δαυὶδ βοῶ σοί. Ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.

Ψάλλουν οι Άρχοντες της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Θρασύβουλος Στανίτσας και Νικόλαος Δανιηλίδης. Ζωντανή ηχογράφηση από τον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, Κωνσταντινούπολη. Κυριακή Ορθοδοξίας - 3.03.1963

Από τη Βυζαντινή και Ορθόδοξη Μουσική Συλλογή της Αμερικανίδας Εθνομουσικολόγου Laura Boulton - Online Audio Library του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

«Ανοίγει» το Τριώδιο

Το Τριώδιο αποτελεί εκείνο το τμήμα του εκκλησιαστικού έτους που περιλαμβάνει τις «κινητές» εορτές πριν το Πάσχα και προπαρασκευάζει για τον άξιο εορτασμό των Παθών και της Αναστάσεως. Πρόκειται επίσης για το λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας μας που περιέχει ύμνους οι οποίοι προετοιμάζουν τους πιστούς για τον εορτασμό αυτό με ανάλογα βιώματα, μετάνοιας, προσευχής και νηστείας.
Περιλαμβάνει δέκα Κυριακές, οι οποίες ξεκινούν από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι τον Εσπερινό του Μ. Σαββάτου.

Διαιρείται σε δύο τμήματα:

1) Το προ της Νηστείας που περιλαμβάνει την Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου, του Ασώτου, της Απόκρεω και της Τυροφάγου και
2) της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Μ. Εβδομάδας δηλαδή έξι εβδομάδες και η Μ. Εβδομάδα δηλαδή την Α΄ Κυριακή των Νηστειών της Ορθοδοξίας, την Β΄ Κυριακή των Νηστειών του Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών της Σταυροπροσκυνήσεως, την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, την Στ΄ Κυριακή των Νηστειών που είναι των Βαΐων και την Μεγάλη Εβδομάδα.

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2025

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ… ΕΙΝΑΙ “ΠΑΠΑ-ΘΡΟΝΟΣ”… «αρχαιολογικό ΛΕΙΨΑΝΟ»

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ…

ΕΙΝΑΙ “ΠΑΠΑ-ΘΡΟΝΟΣ”… «αρχαιολογικό ΛΕΙΨΑΝΟ»

Αρχές Φθινοπώρου έξω από ιερό ναό που µοιράζαµε την εφηµερίδα “ΑΓΩΝΑΣ”, εκκλησιαζόµενος µας πλησίασε, να πάρει εφηµερίδα και συγχρόνως µας ρώτησε: «καταλάβατε, γιατί ο µητροπολίτης µας ξήλωσε το Τέµπλο και τοποθέτησε το παπακάγκελο»; Μας ξάφνιασε… κάτι του είπα! Όχι-όχι, µας λέει. Τον παρακάλεσα, να µας ενηµερώσει µετά το τέλος της διανοµής της εφηµερίδος. Αλλά δικαιολογήθηκε και έφυγε.

Τον επόµενο µήνα (Οκτώβριο) ξανά ο ίδιος, το ίδιο σκηνικό. “Το καταλάβατε, γιατί το έκανε ο δεσπότης”, µας ξαναρώτησε! Έδειχνε βιαστικός, πήρε τον “ΑΓΩΝΑ” και έφυγε, υποθέσαµε ότι ο άνθρωπος, ήθελε να µας πειράξει και να µας βάλει σκανδαλιές κατά κάποιο τρόπο.

Ο άγιος Πορφύριος για τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος

Ο άγιος Πορφύριος για τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος

Σε μία από τις επισκέψεις μου στην Ελλάδα – διηγείται ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου κ. Δαμιανός – που πήγα να εξομολογηθώ στον γέροντα Πορφύριο, κρατούσε το βιβλίο του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος – τότε είχε βγη η έκδοση του βιβλίου από την Ι. Μ. Παρακλήτου που είχε την ερμηνεία και το κείμενο – και μου λέει:

– Βρε, παιδί μου, αυτό δεν μπορεί… εγώ το έχω δει ποιος άγγελος είχε πιάσει το χέρι του και έγραφε.

– Τι έγραφε, Γέροντα;

Και προσπαθούσε να βρη ο Γέροντας ένα κομμάτι που τον είχε ιδιαίτερα εντυπωσιάσει, αλλά κάτι εκείνη την στιγμή μας διέκοψε και δυστυχώς δεν το επισημάναμε εκείνο το σημείο και μας διέφυγε εκείνη η λεπτομέρεια. Μετά καταλάβαμε ότι αυτό το σημείο της “Κλίμακος” τον είχε εντυπωσιάσει, διότι είχε δει ότι Άγγελος Κυρίου κατεύθυνε το χέρι του αγίου Ιωάννου.

Η ώρα του θανάτου Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Η ώρα του θανάτου
Όσιος Εφραίμ ο Σύρος 

Μείνε άγρυπνος, αγαπητέ, μείνε άγρυπνος, γιατί σαν παγίδα θα έρθει σ’ εσένα εκείνη η ώρα (του θανάτου). Και τότε τρόμος θα κυριεύσει τη σκέψη σου, καθώς θα λες· «Πώς ενώ μετεωριζόμουν πέρασαν οι μέρες της ζωής μου; Και πώς μέσα στους άσκοπους λογισμούς πέρασαν τα χρόνια μου;». Και ποιο το όφελος να σκέφτεσαι αυτά τον καιρό του θανάτου, εφόσον δε σου επιτρέπουν να παραμείνεις άλλο σ’ αυτή τη ζωή;

Πρόσεξε λοιπόν τα λεγόμενα. Ας φθάσουν στ’ αυτιά σου τα λόγια του Κυρίου, αν βέβαια πιστεύεις σ’ αυτόν· διότι είπε, ότι και για την αργολογία θα δώσουμε λόγο εκείνη την ημέρα (Ματθ. 12:36). Είναι μάλιστα πραγματοποιήσιμος αυτός ο λόγος, αν προσέχει άγρυπνα ο νους μας. Αυτός όμως που δεν καταλαβαίνει εκείνα που έχουν γραφεί, δεν ακούει πράγματι ούτε τη διδασκαλία· ένας τέτοιος άνθρωπος μοιάζει με σωλήνα που δέχεται νερό, αλλά δεν αισθάνεται ότι μέσα απ’ αυτόν περνάει νερό.

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2025

Αγίου Θεοφάνους του Ερημίτη - Πώς να σώσω την ψυχή μου;

Τι να πει κάποιος σε έναν άνθρωπο που ρωτάει: "Πώς μπορώ να σώσω την ψυχή μου;"

Αυτό: Μετανόει, και ενισχυμένος με τη δύναμη της χάριτος των αγίων Μυστηρίων, προχώρα την οδό των εντολών του Θεού, υπό την καθοδήγηση που η Άγια Εκκλησία σού δίνει μέσω της θεόσδοτης ιερωσύνης। Όλο αυτό πρέπει να γίνει μέσα σε ένα πνεύμα ειλικρινούς πίστης που δεν κρατά καμία επιφύλαξη.

Έπειτα, τι είναι πίστη; Η πίστη είναι η ειλικρινής ομολογία ότι ο Θεός, ο οποίος λατρεύεται, η Αγία Τριάδα, που δημιούργησε όλα τα πράγματα και προνοεί για όλα, σώζει εμάς τους πεσμένους, μέσω της δύναμης του σταυρικού θανάτου του ενσαρκωμένου Υιού του Θεού, με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος μέσα στην Αγία Εκκλησία Του.

Η αρχή της ανακαίνισης, που ξεκινάει σε αυτή τη ζωή, θα εμφανιστεί σε όλη της τη δόξα στο μέλλοντα αιώνα, με έναν τρόπο που το μυαλό δεν μπορεί να κατανοήσει, ούτε η γλώσσα να εκφράσει. Ω, Θεέ μας, πόσο μεγάλες είναι οι υποσχέσεις σου!

Και μετά πώς περπατάει κάποιος απαρέγκλιτα στην οδό των εντoλών στην πορεία των εντολών; Αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί με μία λέξη, γιατί η ζωή είναι σύνθετο πράγμα.

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2025

Ο ΘΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ (π. Ιωάννης Ρωμανίδης)

Από απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού πατρός Ιωάννη Ρωμανίδη

Θέλω … να σας βεβαιώσω …. Ό,τι θ`ακούσουμε φέτος σ`αυτή την αίθουσα , δεν θα είναι τίποτε δικό μου. Θα προσπαθήσω ό,τι πω, όλα να είναι λόγια από το Ευαγγέλιο κι από τους αγίους Πατέρες. Η δική μου φιλοδοξία είναι, να είμαι ένα ταπεινό μεγάφωνο, από το οποίο θ`ακούγεται η φωνή των Πατέρων. Παρακαλώ λοιπόν, όλους σας να ικετεύσετε τον Κύριό μας να δώσει και σ`εμένα τη Χάρη του, ώστε να ομιλήσω τα ωφέλιμα για τη σωτηρία της ψυχής μας.
Θα ρωτήσουμε, λοιπόν, τους προφήτες, θα ρωτήσουμε τους αποστόλους, θα ρωτήσουμε τους Πατέρες και τους αγίους της εκκλησίας μας, να μας πούν τον τρόπο, με τον οποίο θα οδηγηθούμε στη σωτηρία μας. Και να πρώτος, μας δίνει την απάντηση ο απόστολος Παύλος. Μας λέει:”πάς γάρ ός αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται”. Δηλ. όποιος θα επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θα σωθεί. Ο Κύριος όμως μας είπε, πως:”ου πάς ο λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ`ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς”. Αυτό σημαίνει ότι όποιος επικαλείται το όνομα του Κυρίου, μόνο με τα χείλη του, δεν θα εισέλθη στην βασιλεία των ουρανών. Έτσι, έκαναν οι Φαρισαίοι, για τους οποίους είπε ο Κύριος τα λόγια του προφήτη Ησαία: ”Εγγίζει μοι ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσι με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ`εμού’ μάτην δε σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων”. Δηλ. Ο λαός αυτός με πλησιάζει μόνο με το στόμα του. Μόνο με τα χείλη του με τιμάει, μόνο στα λόγια. Η καρδιά του όμως είναι μακριά από εμένα. Ψεύτικα με λατρεύουν αυτοί οι άνθρωποι, γιατί διδάσκουν κηρύγματα, που είναι εντολές ανθρώπων, κι όχι δικές μου.

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2025

Ἡ πείρα δὲν ἀγοράζεται. Άγιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

Λέγεις διὰ τὸν Γέροντα ὅτι θέλει νὰ ἔλθη νὰ προσκυνήση εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος. Καλὸν καὶ ἅγιον ἔργον θὰ κάμη. Πλὴν ἐμένα μόνον ἂς μὴν λάβη ὑπ’ ὄψιν του ὅτι γνωρίζει ἢ ὅτι ὑπάρχω εἰς αὐτὴν τὴν ζωήν. Καθότι ζῶ εἰς ἀπόλυτον ἡσυχίαν· μὲ τάξιν ἑτέραν τῆς συνηθισμένης, ὅπου δύσκολον νὰ μὲ συναντήση. Καθότι ἡ θύρα εἶναι κλειστὴ καὶ ὡρισμένες μόνον ὧρες ἀνοίγει.

Ὅ,τι μὲν θέλει, συνεργείᾳ τῶν ἀδελφῶν, δύναμαι νὰ τὸν βοηθήσω. Τὸ δὲ πέραν τῆς τάξεως ὅπου ἔχω, νὰ ἀνοίξω τὴν θύραν, νὰ ὁμιλήσω, νὰ χάσω τὴν προσευχήν μου καὶ ἡσυχίαν, αὐτὸ οὐδαμῶς. Ἐκτὸς ἐξ ἀνάγκης τὴν ὥραν ποὺ ὁρίζω ἐγώ. Διότι αἱ ὧρες μου εἶναι μὲ μέτρον. Καὶ πρέπει νὰ παραδράμω ὀλίγον, νὰ χάσω, διὰ νὰ ὁμιλήσω τὴν νύκτα μίαν ὥραν ἢ δύο.

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2025

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος (Γιαννουλάτος) κατόρθωσε το ακατόρθωτο! Με προσευχή, με ευρυτάτη μόρφωση, με υπομονή και επιμονή αναστήλωσε την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αλβανία κυριολεκτικά εκ του μηδενός.

Από το 1991 ως Τοποτηρητής και από το 1992 ως Αρχιεπίσκοπος, μετά από ορθή επιλογή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Αναστάσιος οικοδόμησε πνευματικά και υλικά την Εκκλησία μέσα σε μία ιδιόμορφη κατάσταση. Θυμίζω τα κυριώτερα προβλήματα που αντιμετώπισε:Από το 1967 μέχρι το 1990 το κομμουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας είχε καταργήσει κάθε θρησκευτική εκδήλωση και επέβαλε την αθεϊστική προπαγάνδα. Ιδιαιτέρως καταπιεστική ήταν η κατάσταση για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Ναοί έγιναν σταύλοι και κινηματογράφοι, ιερείς φυλακίσθηκαν, οι οικογένειες έκρυβαν τις εικόνες για να μην συλληφθούν από τη μυστική αστυνομία.

Τί εἶναι Ὀρθοδοξία; Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης Προηγούμενος Ἱ. Μ. Φιλοθέου

 

Ὁμιλία ΛΒ΄. Ὀρθοδοξία• ἡ βασιλικὴ ὁδὸς τοῦ Εὐαγγελίου, σέλ. 468 (ἀποσπάσματα).

Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι καὶ οὐσιαστικὰ δὲ γνωρίζουμε τὸ ὕψος, τὸ βάθος, τὸ πλάτος τῆς Ὀρθοδοξίας. Θὰ πρέπει νὰ τὴ δοῦμε σὲ ὅλη τὴν ἁγιότητά της.

Τί εἶναι Ὀρθοδοξία; Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἀλήθεια, τὸ ὀρθὸ δόγμα περὶ τοῦ Θεοῦ, περὶ τοῦ ἀνθρώπου καὶ περὶ τοῦ κόσμου, ὅπως μᾶς τὴν ἔδωσε ὁ Ἴδιος ὁ ἐνανθρωπήσας Θεὸς μὲ τὴν ὑπέροχη διδασκαλία Του, μὲ τὴν ἁγία ζωή Του καὶ μὲ τὴν λυτρωτικὴ θυσία Του, ὅπως τὴ διετύπωσε κατόπιν ἡ θεόπνευστη διάνοια καὶ καρδιὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅπως τὴ «ζωντάνεψε» ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης καὶ οἱ ἄλλοι Εὐαγγελιστὲς καὶ Ἀπόστολοι μὲ τὸ οὐράνιο φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως τὴν παρέδωσαν καὶ σέ μᾶς οἱ πνευματοκίνητοι Πατέρες τῆς Ἀλεξάνδρειας, τῆς Κωνσταντινούπολης, τῆς Καππαδοκίας, τῆς Συρίας, τῆς Παλαιστίνης καὶ τοῦ Ἁγίου Ὅρους ἀργότερα.

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2025

Ομιλία Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στην Υπαπαντή του Κυρίου

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΟΜΙΛΙΑ 5 ΣΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 

Όπου γίνεται λόγος και περί σωφροσύνης και της αντίθετης με αυτήν κακίας. 

Εκείνη την προγονική κατάρα και καταδίκη προ Χριστού την είχαμε όλοι κοινή και ίδια, εκχυμένη σε όλους από έναν προπάτορα, σαν να αναπτυσσόταν από τη ρίζα του γένους και να ήταν συνημμένη με τη φύσι. Ο καθένας επέσυρε από τον Θεό στην υπόστασί του με όσα έπραττε προσωπικώς ή την μομφή ή τον έπαινο, ενώ δεν μπορούσε να κάμη τίποτε απέναντι σ’ εκείνη την κοινή κατάρα και καταδίκη και απέναντι στον πονηρό κλήρο που κατεβαίνει από επάνω σ’ αυτόν και δι’ αυτού στους απογόνους του.

Άλλ’ ήλθε ο Χριστός ελευθερωτής της φύσεως, που μετέβαλε την κοινή κατάρα σε κοινή ευλογία˙ αφού ανέλαβε την ένοχη φύσι μας από την ακήρατη Παρθένο και την ήνωσε στην υπόστασί του, νέαν, χωρίς να έχη μετάσχει σε παλαιό σπέρμα, την κατέστησε αθώα και δικαιωμένη, ώστε και οι γεννώμενοι από αυτόν έπειτα κατά πνεύμα να μένουν όλοι έξω από την προγονική εκείνη κατάρα και καταδίκη. Τί λοιπόν; Δεν μεταδίδει τη χάρι του σε καθεμιά από τις υποστάσεις μας και δεν λαμβάνει ο καθένας μας άφεσι των πλημμελημάτων του από αυτόν, επειδή αυτός δεν ανέλαβε υπόστασι από εμάς, αλλά την φύσι μας, την οποία ανανέωσε ενωθείς με αυτήν κατά την ιδιαίτερη υπόστασί του; Πώς όμως θα ενεργούσε έτσι, αυτός που θέλει να σωθούν όλοι τελείως και κατήλθε κλίνοντας τους ουρανούς για χάρι όλων και, αφού δι΄ έργων και λόγων και παθημάτων του υπέδειξε κάθε δρόμο σωτηρίας, επανήλθε στους ουρανούς, ελκύοντας προς τα εκεί τους πιστούς τους; Επομένως για να παράσχη τελεία απολύτρωσι όχι μόνο στη φύσι την οποία έλαβε ο ίδιος από εμάς σε αδιάσπαστη ένωση, αλλά και στον καθένα από τους πιστεύοντας σ’ αυτόν; Τούτο λοιπόν έπραξε και δεν έπαυσε να πράττη, συνδιαλλάσσοντας τον καθένα μας δι’ εαυτού προς τον Πατέρα και επαναφέροντας τον καθένα στην υπακοή και θεραπεύοντας κάθε παρακοή.

Ο ΣΑΡΑΝΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Εορτή της Υπαπαντής)

π. Δημητρίου Μπόκου 

Σαράντα μέρες μετά τη Γέννησή του ο Χριστός παρουσιάστηκε από την Παναγία Μητέρα του στον Ναό του Σολομώντος. Αυτό έγινε, «ότε επλήσθησαν αι ημέραι του καθαρισμού αυτών κατά τον νόμον Μωυσέως» (Εορτή της Υπαπαντής).

Ο νόμος αυτός προέβλεπε την καθιερωμένη τάξη για τον καθαρισμό της λεχούς από τα επιλόχεια, από το μεταβατικό στάδιο δηλαδή της λοχείας που διαδέχεται τον τοκετό, με διάφορα σωματικά και ψυχικά συμπτώματα για τη μητέρα (υστερόπονοι, αιμορραγίες, ορμονικές διαταραχές, σταδιακή αποκατάσταση του αναπαραγωγικού συστήματος, επιλόχεια κατάθλιψη κ. λ. π.). 

Ερμηνεία των Καταβασιών της Δεσποτικής Εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου

Ερμηνεία των Καταβασιών της Δεσποτικής Εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου

Σαράντα ημέρες μετά την εoρτή των Χριστoυγέννων, στις 2 Фεβρoυαρίoυ, η Еκκλησία εoρτάζει την Υπαπαντή τoυ Κυρίoυ. Η Υπαπαντή είναι μια μεγάλη Θεoμητoρική αλλά και Δεσπoτική εoρτή. Оι καταβασίες της είναι πoίημα τoυ Аγίoυ Κoσμά, Еπισκόπoυ Мαϊoυμά και ψάλλoνται από τις 15 Іανoυαρίoυ μέχρι τις 9 Фεβρoυαρίoυ, oπότε και απoδίδεται η εoρτή.

Ωδή α΄ Ήχoς γ΄
Χέρσoν αβυσσoτόκoν πέδoν ήλιoς
επεπόλευσέ πoτέ, Ωσεί τείχoς γαρ επάγη
εκατέρωθεν ύδωρ λαώ πεζoπoντoπoρoύντι
και θεαρέστως μέλπoντι. Άσωμεν τω Κυρίω,
ενδόξως γαρ δεδόξασται.

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2025

Διεθνές επιστημονικό συνέδριο με θέμα: “Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος στην Ιστορία και στο Παρόν” (φωτό)

Το επιστημονικό περιοδικό Diadromē σε συνεργασία με την Ιερά Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους διοργάνωσε διεθνές επιστημονικό συνέδριο με θέμα: “Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος στην Ιστορία και στο Παρόν”. Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο της Κεντρικής Βιβλιοθήκης ΑΠΘ από 13 έως 15 Δεκεμβρίου 2024.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το συνέδριο στα ακόλουθα links:

Ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ Anthony Bloom Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

Σ᾿ ἐκείνους πού ἔχουν διαβάσει τό βιβλίο «Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ», εἶναι πολύ γνώριμη ἡ ἔκφραση: «Προσευχή τοῦ ᾿Ιησοῦ». Τό βιβλίο αὐτό ἀναφέρεται σέ μιά σύντομη προσευχή, πού ἀποτελεῖται ἀπό αὐτές τίς λέξεις· “Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησέ με τόν ἁμαρτωλό”. Αὐτές οἱ λέξεις ἐπαναλαμβάνονται συνεχῶς.

Οἱ «περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ», εἶναι ἡ ἱστορία ἑνός ἀνθρώπου, πού ἤθελε νά μάθει νά προσεύχεται ἀδιάλειπτα (Α´ Θεσ. 5, 17). ῾Ο ἄνθρωπος, τοῦ ὁποίου ἡ ἐμπειρία ἐξιστορεῖται, ἦταν προσκυνητής. Γι᾿ αὐτό πάρα πολλά ἀπό τά ψυχολογικά χαρακτηριστικά του καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἔμαθε καί ἐφάρμοσε τήν προσευχή, ἐξαρτήθηκαν ἀπό τό γεγονός ὅτι αὐτός ἔζησε «κατά ἰδιάζοντα» τρόπο. Αὐτό κάνει τό βιβλίο νά μήν εἶναι τόσο ἐφαρμόσιμο ἀπ᾿ τόν καθένα, ὅσο θά μποροῦσε νά ἦταν ἐξαιτίας τοῦ περιεχομένου του. Παρόλα αὐτά εἶναι ἡ καλύτερη εἰσαγωγή, πού θά μποροῦσε νά γραφτεῖ γι᾿ αὐτή τήν προσευχή, ἡ ὁποία εἶναι ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους θησαυρούς τῆς ᾿Ορθόδοξης ᾿Εκκλησίας.

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2025

Οι πλάνες του διαβόλου. Από τη Φιλοκαλία

Οι πλάνες του διαβόλου
Από τη Φιλοκαλία 

Ο διάβολος, επειδή έχασε τη γνώση του Θεού από αγνωμοσύνη και υπερηφάνεια, έμεινε αναγκαστικά χωρίς γνώση. Γι’ αυτό δε γνωρίζει από μόνος του τι να κάνει, αλλά βλέπει τι κάνει ο Θεός για να μας σώσει και πονηρεύεται και κάνει τα αντίθετα για να χαθούμε. Γιατί μισεί το Θεό και μη μπορώντας να τον πολεμήσει, πολεμά εμάς που είμαστε «κατ’ εικόνα Θεού» (Γεν. 1:26), νομίζοντας ότι με αυτό θα εκδικηθεί το Θεό, και μας βρίσκει υπάκουους στο θέλημά του, όπως λέει ο Χρυσόστομος.

Αφού δηλαδή είδε το Θεό που έπλασε την Εύα για βοήθεια του Αδάμ (Γεν. 2:18), ο διάβολος την έκανε συνεργό της παρακοής και της παραβάσεως (Γεν. 3:6). Έδωσε ο Θεός εντολή (Γεν. 2:16-17) στον Αδάμ, ώστε με την τήρησή της να θυμάται τις τόσες δωρεές και να ευγνωμονεί τον Ευεργέτη, κι ο διάβολος έκανε την εντολή να γίνει αφορμή παρακοής και θανάτου.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2025

Απολυτίκιο Τριών Ιεραρχών



Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’

Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς τρισηλίου Θεότητος, τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας∙ τοὺς μελιρρύτους ποταμοὺς τῆς σοφίας, τούς τὴν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας∙ Βασίλειον τὸν μέγαν, καὶ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον, σὺν τῷ κλεινῷ Ἰωάννῃ, τῷ τὴν γλώτταν χρυσορρήμονι∙ πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν∙ αὐτοὶ γὰρ τῇ Τριάδι, ὑπὲρ ὑμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσιν.

Μετάφραση 

Όλοι όσοι θαυμάζουμε τους λόγους των τριών μεγάλων Φωστήρων της τρισυπόστατης θεότητας, δηλαδή το Μέγα Βασίλειο, το Γρηγόριο το θεολόγο και τον ξακουστό Ιωάννη που το στόμα του έβγαζε χρυσάφι, ας τους τιμήσουμε με ύμνους. Γιατί αυτοί φώτισαν την οικουμένη με θείες διδασκαλίες. Γιατί σαν ποταμοί σοφίας πότισαν όλη την κτίση με τα άγια νερά της θεογνωσίας, και γιατί αυτοί μεσολαβούν και παρακαλούν πάντα την Αγία Τριάδα για μας.

Η πρόταση των Τριών Ιεραρχών για την παιδεία της Ευρώπης (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)


1. Η αποκτηθείσα εμπειρία από την προενταξιακή διαδικασία (από το 1958) και την μετέπειτα ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, οδήγησε σε κάποιες α­ξιωματικές αρχές, ως σταθερές της πορείας μας μέσα σ’ αυτήν. Η πρώτη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ευρώπη, όπως δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα κά­θε αναγκαστικός αναπροσανατολισμός της εθνικής μας πολιτικής σ’ όλη την ιστορική μας διάρκεια. Το πρόβλημα είμαστε εμείς, η δική μας δηλαδή παρου­σία μέσα στην Ευρώπη. Η δεύτερη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι πρώτιστα πολιτικό ή οικονομικό, αλλά πνευματικό και πολιτιστικό. Διό­τι το αμείλικτο ερώτημα είναι, ποιον άνθρωπο και ποια κοινωνία μπορεί να παραγάγει η Ενωμένη Ευ­ρώπη, και τελικά ποιον πολιτισμό. Είναι πράγματι γεγονός, ότι μέσα στην νέα μεγά­λη μας Πατρίδα κρίνεται η ταυτότητά μας, αλλά και η ιστορική μας συνέχεια και συνεπώς η ιστορική (με ό,τι σημαίνει αυτό) επιβίωσή μας. Η αποτίμηση όμως της Ευρώπης, ως μητέρας του Δυτικού Κόσμου, είναι θέμα προοπτικής. Υπάρχουν δύο προοπτικές: η ελλη­νορθόδοξη και η ουνιτίζουσα των ευρωπαϊστών μας.