Ποιὸς μᾶς δίνει μαρτυρία ὅτι ὑπάρχει Θεὸς, Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος

Στὴ δασκάλα Β.Σ.

Κι ἐσὺ καὶ ἡ γερόντισσα μητέρα σου εἶστε ἀφιερωμένες στὴν ὀρθόδοξη πίστη. Ἀπὸ τότε ποὺ ἀρχίσατε νὰ ἐκπληρώνετε τὶς ἐντολὲς τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς, τῆς ἐλεημοσύνης καὶ τῆς Μετάληψης, ἀπὸ τότε τὰ μυστικὰ τῆς ἀλήθειας ὅλο καὶ περισσότερο σᾶς ἀποκαλύπτονται. Πράγματι αὐτὸς εἶναι ὁ ὀρθὸς δρόμος: μέσω τῆς ἐξάσκησης τοῦ γνωστοῦ φθάνουμε στὸ ἄγνωστο.

Κατὰ τὴ σιωπηλὴ καὶ μακροχρόνια προσευχὴ ἡ ἀλήθεια ἐμφανίζεται. Ὅμως ἡ καρδιά σου φλέγεται ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία, ὥστε καὶ πολλοὺς ἄλλους νὰ κατευθύνεις στὴν ὁδὸ τῆς ἀλήθειας. Ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἄνθρωποι: σὲ κάποιον ὁ νοῦς εἶναι σκοτισμένος ἀπὸ τὰ ψέματα, σ’ ἄλλον ἡ καρδιὰ πετρωμένη ἀπὸ τὰ πάθη, καὶ δὲν γίνεται εὔκολα. Χρειάζεται πολὺς καθαρισμὸς καὶ μεγάλοι ἁγιασμοὶ καὶ ἑπταπλάσιες νίψεις στὸν Ἰορδάνη. Ἔτσι ἕνας ἐργάτης ἀπὸ τὸ Βανάτι σ΄ ἐξέπληξε μὲ τὴν ἐρώτηση: «Ποιὸς μαρτυρεῖ ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός;» Καὶ ἐσὺ παραξενεύεσαι, τί νὰ τοῦ ἀπαντήσεις. Πρῶτα προσευχήσου στὸν Θεὸ γι’ αὐτόν, καὶ μετὰ ἀπάντησέ του ὡς ἑξῆς:

Γ΄ Επιστημονικό Συνέδριο Μνήμης Μικρασιατικού Ελληνισμού (18 και 19 Οκτωβρίου 2024)

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

 

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

 

Δ/νσις : Iωάννου Γενναδίου 14 – 115 21, Αθήναι 

 

ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ 

Τηλ. 210-72.72.213, 72.72.255, e-mail: politistikitautotita@yahoo.gr 

 

                                               Αθήνα, 8 Οκτωβρίου 2024 

 

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

 

Γ΄ Επιστημονικό Συνέδριο Μνήμης Μικρασιατικού Ελληνισμού

(18 και 19 Οκτωβρίου 2024) 

 

            Την Παρασκευή 18 και το Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2024, θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα Πολιτιστικών Εκδηλώσεων του Συνοδικού Μεγάρου, Ιασίου 1, στην Αθήνα, το Γ΄ Επιστημονικό Συνέδριο Μνήμης Μικρασιατικού Ελληνισμού της Ιεράς Συνόδου υπό τον γενικό τίτλο: 

 

“Η κληρονομιά των προσφύγων και η νεοελληνική κοινωνία του 20ού αιώνος. Θρησκευτικές παραδόσεις, συγγραφείς, τέχνη, διαφύλαξη της μνήμης”.

«Εἴμαστε πολλοί, γινόμαστε περισσότεροι καί τό ξέρουν. Αὐτό φοβοῦνται!»

Εἴμαστε πολλοί, γινόμαστε περισσότεροι καί τό ξέρουν. Αὐτό φοβοῦνται!»

Πορφυρίτης

   Προσπάθησα μέ μεγάλη ὑπομονή νά ἀκούσω τήν περιβόητη ἐκπομπή περί Ἀντι-οἰκουμενισμοῦ τοῦ διαδικτυακοῦ τόπου «Ἀπαρχή». Παρουσιαστής ἕνας νεαρός ρασοφόρος, ὁ ὁποῖος ὅπως προλέγει, μᾶλλον εἶναι ὁ πρῶτος πού θά ρίξει «φῶς σέ σημεῖα πού κανείς μέχρι σήμερα δέν ἔθιξε»^[1]. Καί ὅπως θά ἀντιληφθοῦμε ἀμέσως, τό φῶς εἶναι τόσο ἐκτυφλωτικό πού μᾶλλον θά ξεπερνᾶ «τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον»^[2]! Ὁ ἴδιος συνεχίζοντας, ὑποστηρίζει ὅτι «ἡ θεωρία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἦρθε στό προσκήνιο ὄχι ἀπό κάποιους ὑποστηρικτές της, ἄν ὑπῆρξαν ποτέ καί πράγματι κάποιοι ὑποστηρικτές της, ἀλλά ἀπό τούς ἴδιους τούς πολέμιούς της. Τό ἐρώτημα πού γεννᾶται ἀμέσως, εἶναι τό πῶς, μέ ποιά ἀφορμή ξεκίνησαν κάποιοι νά ἀντιτάσσονται σέ κάτι πού δέν εἶχε δεῖ ποτέ κανείς»^[3]...!!! Ἀλλόκοτα πράγματα!

Ἡ ραθυμία, ἡ ἄλλη ὄψη τῆς βίας, Κορναράκης 'Ιωάννης Ὅμότιμος Καθηγητής Ποιμαντικῆς Ψυχολογίας καὶ Ἐξομολογητικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Ἡ δαιμονικὴ βία, στὴ λανθάνουσα λειτουργία της μέσα στὸν ἀνθρώπινο ψυχισμό, δείχνει ἕνα ἄλλο πρόσωπο, πολὺ διαφορετικὸ ἀπὸ ἐκεῖνο, ποὺ ἡ πρώτη ἐντύπωση μᾶς δίνει νὰ ἀντιληφθοῦμε, ὅταν ἡ βία αὐτὴ εἶναι ἔκδηλη καὶ ἐμφανὴς καὶ ἄμεσα καταστροφική.

Ἡ λανθάνουσα βία, δηλ. ὁ ἀφανὴς καὶ ἀνύποπτος καὶ ἀθόρυβος τρόπος λειτουργίας τῆς βίας, στὰ πρῶτα της βήματα, μέσα στὸν παραδείσιο χῶρο, σφραγίζει πολὺ βαθειὰ καὶ σχεδὸν ἀνεξίτηλα(;) τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο μὲ τὸν πιὸ ἀπατηλὸ χαρακτήρα της· τὴ ραθυμία!

Στὴν κοινὴ λογικὴ ἡ ραθυμία, ἡ νωχέλεια, ἡ ἀβελτηρία καὶ γενικὰ ἡ παραλυτικὴ ἀδράνεια τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, φαίνεται σὰν μία συμπεριφορὰ ἢ ἐνέργεια ἐντελῶς ἀντίθετη μὲ τὴν ἔννοια τῆς δυναμικῆς ἢ ἔντονα ἐπιθετικῆς συμπεριφορᾶς τῆς βίας. Βία καὶ ραθυμία φαίνονται σὰν δύο ἀντίθετες καὶ ἐντελῶς διάφορες, μεταξύ τους, συμπεριφορὲς καὶ λειτουργίες τοῦ ἀνθρώπινου ψυχισμοῦ.

Πανελλήνιος & Παγκύπριος λογοτεχνικός διαγωνισμός διηγήματος με θέμα «Ηρώων γη κι ηρώων μορφές»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Οι εκδόσεις «Έαρ» και τα εκπαιδευτήρια «Η Ελληνική Παιδεία» προκηρύσσουν Πανελλήνιο & Παγκύπριο λογοτεχνικό διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Ηρώων γη κι ηρώων μορφές», με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959).

To περιεχόμενο του διηγήματος πρέπει να είναι εμπνευσμένο από τα γεγονότα του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959).

Ο 1^ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός των εκδόσεων «Έαρ» τελεί υπό την αιγίδα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ και του Ιδρύματος Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959.

Σταυρομάχοι στη Μητρόπολη Περιστερίου και όχι μόνο

Η Εικονομαχία, όπως και κάθε αίρεση, δεν τελείωσαν στο παρελθόν, αλλά συνεχίζονται σε κάθε εποχή με τους υποστηρικτές και τις ποικιλόμορφες παραλλαγές τους. Στα χρόνια της πανδημίας βιώσαμε την απαγόρευση της Θείας Κοινωνίας και του ασπασμού των ιερών εικόνων λόγω απιστίας στη δύναμη των Μυστηρίων και της Θείας Χάριτος. Σήμερα η εικονομαχία έχει προσλάβει πιο εκλεπτυσμένες διαστάσεις. Πρόκειται για τη σταυρομαχία. Ο όρος είναι δυσάρεστος και μόνο να τον ακούς και να τον καταγράφεις. Πόσο μάλλον να μάχεσαι κατά του Εσταυρωμένου είτε εν γνώσει σου είτε εν αγνοία…

Δυστυχώς, σε αυτό το ατόπημα φαίνεται πια να υποπίπτει εκουσίως ο Δεσπότης της Μητρόπολης Περιστερίου. Αλλά πριν πέσει σε αυτό, ενέδωσε στο αμάρτημα του δεσποτισμού, του οποίου θύματα βρίσκεις εύκολα στους σύγχρονους Ελλαδίτες Επισκόπους. Ο νεοχειροτονηθείς αυτός Επίσκοπος, καθηγητής ων του Πανεπιστημίου και δη της Ορθόδοξης Θεολογίας, μπέρδεψε τις αρμοδιότητές του τις πανεπιστημιακές με τις ποιμαντικές. Προσπαθεί να επιβάλει εδώ και καιρό την αφαίρεση του Εσταυρωμένου όπισθεν των αγίων Τραπεζών των Ναών της περιφέρειάς του. Και ξεσήκωσε, όπως ήταν αναμενόμενο, θύελλα αντιδράσεων. Ο πατέρας μέσα σε λίγες μέρες μεταλλάχθηκε σε δεσπότη και αυθέντη απολυταρχικό που παραπέμπει σε καθεστώτα ολοκληρωτικής υφής. Αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Το αντίστροφο, ακριβώς, της θυσιαστικής διακονίας που όρισε ο Κύριος για τους διαδόχους του...

Η θεοδίδακτη κανονική παράδοση της Εκκλησίας μας και “τα κανονικά δίκαια” των αιρετικών

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 7η Οκτωβρίου  2024

Έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές με το σύγχρονο φλέγον θέμα, της χωρίς προϋποθέσεις, που ορίζει η Εκκλησία, και κύρια την μετάνοια, «ενώσεως των εκκλησιών». Οι θιασώτες και προωθητές της επικαλούνται τα σύγχρονα παγκόσμια προβλήματα, (πολεμικές συγκρούσεις, φτώχεια, κλιματική αλλαγή, θρησκευτικές έριδες, κλπ,) επαγγελλόμενοι ότι θα λυθούν, ως δια μαγείας, αφότου επέλθει η ενοποίηση του κατακερματισμένου κόσμου. Άλλοι επικαλούνται τον φόβο από την δραματική αύξηση του ισλαμισμού στην Ευρώπη, οπότε πρέπει να υπάρχει ενότητα των χριστιανικών «εκκλησιών» μπροστά στον κίνδυνο από τους ακραίους ισλαμιστές και άλλοι προβάλλουν άλλες δικαιολογίες.

Παρουσία καὶ Ἀπουσία, Γέρων Θεόφιλος Παραϊάν

Ἕνας ἀπό τούς μεγάλους γεροντάδες τῶν τελευταίων χρόνων εἶναι καί ὁ ρουμάνος ἱερομόναχος Θεόφιλος. Παρ᾿ ὅτι τυφλός, θαυμαστός γιά τίς πολλές καί μεγάλες του ἀρετές.

Ἄς ἀκούσουμε κάτι ἀπό τόν λόγο του.

* * *

Ἐγώ ἐπιμένω σέ ὅλους, νά πηγαίνουν, ἄν ὄχι σέ ὅλες τίς ἀκολουθίες, τουλάχιστον στήν θεία λειτουργία. Καί ἄν συμβεῖ κάποιος νά μήν πηγαίνει στή θεία λειτουργία, οὔτε πού κάθομαι νά συνομιλήσω μαζί του! Γιατί δέν ἔχω νά τοῦ πῶ τίποτε! Γιά παράδειγμα:

Κάποιος, ὅταν τόν ρώτησα τί κάνει τήν ὥρα πού θά ἔπρεπε νά βρίσκεται στήν ἐκκλησία, μοῦ ἀπάντησε: «Βλέπω τηλεόραση»! Καί τότε τοῦ εἶπα: «Πρόσεξε, αὐτό σημαίνει ὅτι μπροστά σου ἔχεις τήν τηλεόραση, ἐνῶ στό Θεό ἔχεις γυρίσει τήν πλάτη σου. Ἄλλαξε λοιπόν. Πήγαινε στήν ἐκκλησία, ὥστε νά ἔχεις μπροστά σου τό Θεό, καί πίσω σου τήν τηλεόραση».

Ζῆλος ψυχικὸς, Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov Ἐπίσκοπος Καυκάσου καί Μαύρης Θάλασσας

Oi  λαϊκοί, καὶ πολλοὶ μοναχοὶ ποὺ ἀκόμη δὲν ἔχουν γνωρίσει τὸν ἑαυτό τους, θαυμάζουν πολὺ τὸν ζῆλο αὐτόν. Γιατί; Ἐπειδὴ δὲν τὸ καταλαβαίνουν, ὅτι πηγή του εἶναι ἡ φιλαυτία καὶ ἡ ἔπαρση! Καὶ ἔτσι τὸν ζῆλο αὐτόν, τὸν ἐκτιμοῦν σὰν ζῆλο γιὰ τὴν πίστη, γιὰ τὴν εὐσέβεια, γιὰ τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὸν Θεό! Ἀλλὰ ὄχι! Ὅλη ἡ οὐσία τοῦ ζήλου αὐτοῦ εἶναι ἁπλά, μιά, ἄλλοτε περισσότερο καὶ ἄλλοτε λιγότερο, σκληρὴ καταδίκη καὶ ἀπόρριψη τῶν ἄλλων, γιὰ τὰ σφάλματά τους, παραβάσεις τοῦ ἠθικοῦ νόμου·ἢ γιὰ τὰ σφάλματα τους, παραβάσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξης!

Παρασυρμένοι ἀπὸ μιὰ σφαλερὴ ἀντίληψη… γιὰ τὸν ζῆλο, οἱ οὐ κατ’ ἐπίγνωση ζηλωτὲς φαντάζονται, ὅτι γίνονται ἔτσι ἐφάμιλλοι τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν ἁγίων Μαρτύρων, ξεχνῶντας οἱ ταλαίπωροι, ὅτι δὲν εἶναι ἅγιοι, ἀλλὰ ἁμαρτωλοί.

Βέβαια οἱ ἅγιοι ἐπέκριναν ἐκείνους ποὺ ἔκαναν παραβάσεις ἢ ἔσφαλαν στὴ πίστη· ὅμως οἱ ἅγιοι τοὺς ἐπέκριναν κατ’ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ· ἀπὸ ὑποχρέωση· κατὰ ἐπίπνοια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· καὶ ὄχι κατὰ ὑποβολὴ τῶν παθῶν τους καὶ τῶν δαιμόνων. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ παίρνει αὐθαίρετα, δηλαδὴ ἀπὸ μόνος του τὴν ἀπόφαση νὰ ἐπικρίνει τὸν ἀδελφό του, ἢ νὰ τοῦ κάμει ὑποδείξεις καὶ παρατηρήσεις, αὐτὸς τὸ δείχνει ὁλοκάθαρα, τὸ ἐξωτερικεύει, ὅτι θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του πιὸ μυαλωμένο καὶ πιὸ ἐνάρετο ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ ἐπικρίνει. Ποῦ νὰ τὸ φαντασθεῖ, ὅτι ἐνεργεῖ παρασυρμένος ἀπὸ κάποιο πάθος καὶ ἀπὸ λογισμοὺς δαιμονικούς!

Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Από τον Συναξαριστή 

Αυτό το νεοφανές άστρο του στερεώματος της Εκκλησίας, ο όσιος Σιλουανός – κατά κόσμον Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ – γεννήθηκε το 1866 σε οικογένεια χωρικών της περιφέρειας Ταμπώφ της Ρωσίας. Από την ηλικία των τεσσάρων ετών αναρωτιόταν: «Πού είναι αυτός ο Θεός; Όταν μεγαλώσω, θα γυρίσω όλη την γη αναζητώντας τον!»

Όταν μεγάλωσε, οι βίοι των αγίων και τα θαύματά τους πυρπόλησαν την νεανική του καρδιά από αγάπη προς τον Θεό, ο νους του προσκολλήθηκε στην αδιάλειπτη μνήμη του και προσευχόταν πολύ με δάκρυα. Η χαρισματική αυτή κατάσταση, που διήρκεσε τρεις μήνες, διήγειρε μέσα του τον πόθο για τη μοναχική ζωή. Νέος όμως, εύθυμος εκ χαρακτήρος και προικισμένος με εξαιρετική φυσική δύναμη, επανήλθε στην κοσμική ζωή και συμμετείχε σε όλες τις διασκεδάσεις του χωριού. Κάποια ημέρα σε μία συμπλοκή παρά λίγο θα σκότωνε ένα συγχωριανό του. Λίγο καιρό μετά από αυτό το επεισόδιο αποκοιμήθηκε ελαφρά και είδε στον ύπνο του ένα φίδι να σύρεται μέσα του από το στόμα. Μαζί με την αηδία που ένοιωσε άκουσε την φωνή της Θεοτόκου να του λέει με ασυνήθιστη γλυκύτητα: «Κατάπιες στο όνειρό σου φίδι και δεν σου άρεσε· το ίδιο δεν αρέσει και σε μένα να βλέπω τα έργα σου».

«Κύριε, λύτρωσαί με και ελέησόν με»

Αρχιμ. Δωρόθεος Τζεβελέκας 

Η Εκκλησία είναι ένας τόπος και τρόπος θεραπείας. Οι άνθρωποι συνήθως έρχονται με ραγισμένες καρδιές και ερημωμένες ψυχές και γιατρεύονται. Η Εκκλησία έχει μία θεραπευτική μέθοδο για την ίαση των παθών της ψυχής και του σώματος. Αυτή είναι και μία προσωπική μαρτυρία. Έγινα ο εαυτός μου μέσα στην Εκκλησία μέσω της εξομολόγησης και της προσευχής. Οι άνθρωποι συνήθως αντιγράφουν τα πρότυπα συμπεριφοράς που τους προσφέρονται, παίζουν ρόλους, δεν γνωρίζουν τον βαθύτερο εαυτό τους. Η Εκκλησία με την θεραπευτική της μέθοδο αποκαθιστά τον προσανατολισμό της ανθρώπινης καρδιάς, όπως είχε αρχικά πλασθεί. Δηλαδή να είναι προσανατολισμένη προς τον Δημιουργό και όχι προς την δημιουργία.

Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από την άφιξη στην Ελλάδα του τελευταίου κύματος προσφύγων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης. Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ λίαν επίκαιρη την έκδοση ενός τόμου με τα πρακτικά ειδικού Επιστημονικού Συνεδρίου, το οποίο διοργάνωσε πέρσι η Εκκλησία της Ελλάδος.

Ο τόμος έχει τίτλο: Η Ορθόδοξη Εκκλησία στη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη (εκδόσεις Αρχονταρίκι). Περιλαμβάνει τις ανακοινώσεις που παρουσιάσθηκαν σε ομότιτλο επιστημονικό συνέδριο, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Συνοδικό Μέγαρο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 20-21 Οκτωβρίου 2023. Προλογίζουν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος και ο Καθηγητής Εμμανουήλ Βαρβούνης. Τη διοργάνωση ανέλαβε η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος.

Δογματικό foul στα Θρησκευτικά της Α΄ Γυμνασίου

Πολλά τα παράπονα για τα βιβλία των Θρησκευτικών του ΥΠΑΙΘΑ. Εδώ θα κάνουμε αναφορά σε ένα που δεν διακρίνεται εύκολα στην πρώτη ανάγνωση. Διαβάζουμε λοιπόν στη σελ. 13: “Η Εκκλησία τοποθετεί την Αγία Γραφή πάνω στα άγια λείψανα των μαρτύρων της, εκεί που το ψωμί και το κρασί «μεταμορφώνονται» σε Σώμα και Αίμα του Ιησού Χριστού. Πριν τη Θεία Κοινωνία, ο «λόγος του Λόγου» της μεταμορφώνει και αυτός τις ζωές μας, μεταγγίζοντας αληθινή ελπίδα”. Σε ερώτηση του γράφοντος σε μαθητή για το πώς αντιλαμβάνεται το ρήμα μεταμορφώνονται εντός εισαγωγικών, μου απάντησε πως πρόκειται για αλληγορία. Ο εύστροφος μαθητής αυτός, παρά το νεαρόν της ηλικίας του, κατάλαβε πως πρόκειται περί αλληγορικής εκφράσεως και όχι ρεαλιστικής και ακριβολόγου.

Τι θέλουν να μας πουν εδώ οι συγγραφείς του σχολικού βιβλίου; Πως δεν πρόκειται για αληθινή μεταβολή των Τιμίων Δώρων σε πραγματικό Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά για μια συμβολική τους μεταμόρφωση, όπως δηλαδή πιστεύουν οι Προτεστάντες; Μια “ασήμαντη” και όμως τόσο σημαντική λεπτομέρεια που κρύβεται πίσω από τα αθώα (;) εισαγωγικά του συγγραφέα τους. Και εδώ καλείται ο εκπαιδευτικός θεολόγος πρώτιστα να επισημάνει τη δογματική διαστροφή και στη συνέχεια να προχωρήσει σε διορθωτικές διευκρινίσεις προς τους μαθητές του.

Όσα ΔΕΝ σας λένε (για τη Μέση Ανατολή)...

 

Θανάση Κ. 

Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για την παγκόσμια Ειρήνη και την κρίση στη Μέση Ανατολή, ακούτε και διαβάζετε πολλά. 

Στις γραμμές που ακολουθούν μπορείτε να διαβάσετε όσα ΔΕΝ λέγονται. 

Αλλά είναι καθοριστικά για να καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει και τι διακυβεύεται...

--Το Ισραήλ δίνει σήμερα υπαρξιακό αγώνα να εξουδετερώσει τα πλοκάμια του ισλαμικού φονταμενταλισμού (Σιιτικού και Σουνιτικού) δίπλα από την επικράτειά του. 

-- Η Χαμάς στη λωρίδα της Γάζας πρόσκειται στους "Αδελφούς Μουσουλμάνους", που αποτελούν την ιδεολογική-πνευματική μήτρα του Σουνιτικού φονταμενταλισμού, της Αλ Κάϊντα και του ΙΣΙΣ - ενώ στο βαθύ παρελθόν είχαν σχέσεις και με τους Ναζί...

Κυριακή Γ’ Λουκά: Το θαύμα της νεκρανάστασης (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ζ’ 11-16)

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που αυτοτιτλοφορούνται «Σωτήρες της ανθρωπότητας». Ποιος απ’ όλους τους όμως θα μπορούσε να φανταστεί πως θα ήταν δυνατό να σώσει ανθρώπους από το θάνατο; Στην ιστορία έχουμε δει πολλούς καταχτητές. Κανένας τους όμως δε νίκησε το θάνατο. Στη γη γνωρίσαμε πολλούς βασιλιάδες που είχαν εκατομμύρια υποτελείς. Κανένας τους όμως δεν μπόρεσε να μετρήσει στους υποτελείς του και τους νεκρούς μαζί με τους ζωντανούς.

Κανένας, εκτός από τον μοναδικό Ένα, τον Κύριο Ιησού Χριστό, Εκείνον που μαζί Του δεν μπορεί να συγκριθεί κανένας. Δεν είναι μόνο ο Νέος Άνθρωπος. Είναι ο Νέος Κόσμος, ο Δημιουργός Του. Όργωσε τον αγρό ζώντων και νεκρών κι έσπειρε και στους δυό τον καινούργιο σπόρο της ζωής. Οι νεκροί μπροστά Του είναι όπως κι οι ζωντανοί, οι ζωντανοί όπως οι νεκροί. Ο θάνατος δεν είναι εμπόδιο στη βασιλεία Του. Παραμέρισε το εμπόδιο αυτό κι άνοιξε τη βασιλεία Του στην ιστορία, από τον Αδάμ και την Εύα ως τον τελευταίο άνθρωπο που θα γεννηθεί στη γη. Κοίταξε τη ζωή και το θάνατο του ανθρώπου με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι βλέπουμε εμείς οι θνητοί. Κοίταξε και είδε πως η ζωή δεν τελειώνει με το σωματικό θάνατο, πως η πραγματικότητα του θανάτου για μερικούς ανθρώπους έρχεται πριν από το σωματικό τους θάνατο. Πολλούς ζωντανούς τούς βλέπει στον τάφο, πολλούς νεκρούς σε σώματα ζωντανά. «Μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι» (Ματθ. ι’ 28), είπε ο ίδιος στους αποστόλους Του. Ο σωματικός θάνατος δεν συνεπάγεται και τον ψυχικό θάνατο. Αυτός προκαλείται μόνο από τη θανάσιμη αμαρτία πριν ή και κατά το σωματικό θάνατο, ξέχωρα απ’ αυτόν.

Ο ΤΑΞΙΝΤΖΗΣ ΚΑΙ Η ΚΟΠΕΛΑ (Κυριακή Γ΄ Λουκά)

. Δημητρίου Μπόκου 

Στην πόλη Ναΐν ο Χριστός έρχεται αντιμέτωπος με αυτό που η αμαρτία δώρισε στον άνθρωπο, τον θάνατο. Ένα νέο παιδί, ο μονογενής υιός μιας χήρας, είναι στο φέρετρο. Η μάνα του θρηνεί απαρηγόρητη. Ο θάνατος του νέου παιδιού, αλλά και ο πόνος της μάνας συνταράζουν βαθιά τα σπλάχνα του Χριστού. Δεν δημιούργησε τα πλάσματά του για να καταντούν σ’ αυτή την τραγωδία. Τα έφτιαξε για να ζουν, ανώδυνα, χαρούμενα, παντοτινά. Δεν είχε σχεδιάσει θάνατο. Πλησιάζει αυτόβουλα τη χαροκαμένη μάνα και της λέει να μην κλαίει άλλο. Και γυρίζοντας αμέσως προς το νεκρό παιδί, το ανασταίνει με μια κουβέντα και ένα άγγιγμα (Κυριακή Γ΄ Λουκά).

Φρενίτιδα οἰκουμενισμοῦ καὶ παπισμοῦ ἀπὸ Ἀθηναῖο ἀρχιμανδρίτη !!!

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 14//27.9.2024.

Ὕψωσις τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ.                                       

                     

Φρενίτιδα οἰκουμενισμοῦ καὶ παπισμοῦ                                                 ἀπὸ Ἀθηναῖο ἀρχιμανδρίτη !!!

 

Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Ἀμήν.

 

Φρενίτιδα ἐσχάτως ἀπὸ ρασσοφόρων κύκλους οἱ ὁποῖοι ἐναγωνίως προσπαθοῦν νὰ ἀποδείξουν τὸ μαῦρο ἄσπρο, καὶ νὰ πείσουν πὼς ὁ γάϊδαρος πετάει, καὶ πὼς ἂν τὸν ἱπτάμενο αὐτὸν γάϊδαρο «ἁγιοποιήσει» ἡ ἐκκλησία, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ τὸν προσκυνήσουμε. 

Χρήστος Γιανναράς - ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Η ένωση των εκκλησιών και η ενότητα της Εκκλησίας

1. Η αλήθεια της ενότητας

-Η θεολογία της ενότητας

-Η δυναμική της ενότητας

-Το χάρισμα της ενότητας

2. Η ενότητα της αλήθειας

-Η αίρεση-αναίρεση της ενότητας

-Το μονοειδές των αιρέσεων

-Εκκλησία και αίρεση / δυο ασύμπτωτες οντολογίες

3. Η ιστορική δοκιμασία της ενότητας

-Θεσμοποίηση και εκκοσμίκευση της Εκκλησίας

-Η θεσμοποίηση της εκκοσμίκευσης στη Δύση

-Το τίμημα της θεσμοποιημένης εκκοσμίκευσης

4. Το πρόβλημα της ενότητας σήμερα

-Η ομοσπονδιακή ενότητα

-Κρίση και δυνατότητες της οικουμενικής κίνησης

-Ο θεσμός της πενταρχίας σήμερα

Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα

[...] Οι σελίδες που ακολουθούν επιχειρούν μια «συστηματική» προσέγγιση στο μεγάλο θέμα της ενότητας της Εκκλησίας. Η ενότητα της Εκκλησίας δεν είναι οργανωτικό ή διανοητικό επίτευγμα, αλλά καταρχήν ένα υπαρκτικό γεγονός, ένας τρόπος υπάρξεως που συνιστά την Εκκλησία. Ταυτίζεται η ενότητα με την αλήθεια της Εκκλησίας, δηλαδή με αυτό που είναι η Εκκλησία ως υπαρκτική δυνατότητα και χάρισμα ζωής.

Ο βίος του αγίου Δημητρίου του Ροστώφ

Βλαστάρι θαλερό, από τα πιο νέα, της αγιοτόκου ρωσικής γης είναι και ο άγιος Δημήτριος, μητροπολίτης Ροστώφ, ο νέος θαυματουργός.

Ο άγιος Δημήτριος του Ροστώφ, γιος του αξιωματικού Σάββα Τουπτάλα, γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1651 στην κωμόπολη Μακάρωφ, κοντά στο Κίεβο. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Δανιήλ. Ανατράφηκε και διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα μέσα σε μια βαθύτατα ευσεβή οικογένεια. Από το 1662 μέχρι το 1665 ο Δανιήλ φοίτησε στο κολέγιο Κιεβο-Μογγιλιάνσκυ, όπου για πρώτη φορά εκδηλώθηκαν τα σπάνια χαρίσματα και οι εξαιρετικές διανοητικές ικανότητές του. Πολύ γρήγορα έμαθε την ελληνική και λατινική γλώσσα και σπούδασε κλασσικές επιστήμες. Στις 9 Ιουλίου του 1668 εκάρη μοναχός στη μονή του αγίου Κυρίλλου και πήρε το όνομα Δημήτριος, προς τιμήν του μεγαλομάρτυρος αγίου Δημητρίου του Θεσσαλονικέως.

Ἡ αὐθεντικότητα τῆς ὁράσεως τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωὴ τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ, Ζάχαρου Ζαχαρίας Ἀρχιμανδρίτης

 Χριστὸς εἶναι τὸ θαῦμα ποὺ μᾶς καταπλήσσει. Εἶναι τὸ σημεῖο ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς γιὰ τὶς γενεὲς ὅλων τῶν αἰώνων. Στὸ Πρόσωπό Του δόθηκε λύση σὲ κάθε πρόβλημα, κάθε ἀδιέξοδο, κάθε τραγωδία. Καὶ οἱ Ἅγιοι ὅμως, ὡς μιμήματα Χριστοῦ καὶ φέροντας τὸν Χριστὸ στὴν καρδιά τους, εἶναι τὸ σημεῖο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ γενεά τους. Γίνονται ψηλαφητὰ δείγματα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ σὲ ἕναν κόσμο βυθισμένο στὸ σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς ἀπογνώσεως.

Μὲ τὸν λόγο καὶ τὴν προσευχή τους οἱ Ἅγιοι δίνουν ἀπάντηση στὰ ἐρωτήματα τῶν συγχρόνων τους καὶ λύση στὰ προβλήματά τους. Μᾶλλον ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μιλάει σὲ κάθε γενεὰ μέσῳ τῶν κράτιστων φίλων Του, τῶν Ἁγίων. Καὶ ὁ λόγος αὐτός, ποὺ προέρχεται εἴτε ἀπ’ εὐθείας ἀπὸ τὸν Θεὸ εἴτε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Του εἶναι ἐκεῖνος ποὺ θὰ μᾶς κρίνει τὴν ἔσχατη ἡμέρα[1].