Ἡ ἀποτυχία τῆς πολυπολιτισμικότητας στὴν Εὐρώπη

Τῆς Hanne Nabintu Herland* /
Ἱστολόγιον ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
. Κατὰ τὴν τελευταία δεκαετία οἱ ἀντίπαλοι τῆς πολυπολιτισμικότητας ἔχουν πολλαπλασιαστεῖ. Κορυφαῖοι πολιτικοί, ὅπως ἡ Ἀνγκέλα Μέρκελ, ὁ Ντέιβιντ Κάμερον καὶ ὁ Νικολὰ Σαρκοζὶ ἔχουν καταδικάσει ὅλη αὐτὴ τὴν ἀριστερὴ στρατηγική τῆς λεγομένης «ἐνσωματώσεως» (τῶν μεταναστῶν) ποὺ ἐξισώνει τὰ ἰδανικὰ τῶν πολιτισμῶν τῶν ἀλλοδαπῶν μὲ τὶς εὐρωπαϊκὲς παραδοσιακὲς ἀξίες. Ἡ ὅλη ἰδέα, στὴν ὁποία στηρίζεται ἡ πολυπολιτισμικότητα, εἶναι ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑποστηρίζουν τὶς δικές τους πολιτιστικὲς ρίζες, ἀλλά, ἀντίθετα, νὰ σκύψουν ταπεινὰ μπροστὰ στοὺς νέους μετανάστες ποὺ ἦρθαν νὰ κατοικήσουν στὶς χῶρες τους καὶ νὰ ἀποδεχθοῦν τὶς παραδοσιακὲς νόρμες καὶ τὰ ἔθιμά τους, στὸ ὄνομα τῆς «διαφορετικότητας».
. Ἀλλὰ ἡ πολυπολιτισμικότητα στὴν οὐσία ἀποδείχθηκε κάτι ἐντελῶς διαφορετικὸ ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ οἱ ἀφελεῖς οὐτοπιστὲς ὀνειροπόλοι ἀριστεροὶ ἤλπιζαν, ὅταν ἐκείνη πρωτοπαρουσιάστηκε. Σήμερα πολλοὶ ἀρνοῦνται νὰ συμμετάσχουν στὴν ἀναγκαία δημόσια συζήτηση σχετικὰ μὲ τὴν ἀνάγκη τῆς διατήρησης τῶν παραδοσιακῶν εὐρωπαϊκῶν ἀξιῶν σὲ μία ἐποχὴ ἀνακατατάξεων, ἀπὸ φόβο μήπως «προσβάλουν» τοὺς μὴ-δυτικοὺς μετανάστες καὶ μήπως κατηγορηθοῦν ὡς «ρατσιστές». Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα μία τραγικὴ παρεξήγηση τοῦ τί πραγματικὰ σημαίνει ἀνοχή.

. Τὸ νὰ εἶσαι ἀνεκτικὸς σημαίνει νὰ σέβεσαι ἄλλους πολιτισμούς, ὅταν ἐπισκέπτεσαι τὶς χῶρες τους, ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ μετανάστες ἀπὸ ξένες κουλτοῦρες πρέπει νὰ σεβαστοῦν τὶς εὐρωπαϊκὲς ἀξίες καὶ τοὺς εὐρωπαϊκοὺς τρόπους ζωῆς, ὅταν ἔρχονται στὴν Εὐρώπη. Τὸ νὰ εἶσαι ἀνεκτικὸς σημαίνει νὰ σέβεσαι τὶς παραδόσεις, τὶς ἀξίες καὶ τὰ κοινωνικὰ πρότυπα τῆς χώρας στὴν ὁποία διαμένεις.
. Ἕνα ἀπὸ τὰ κύρια προβλήματα μὲ τὴν πολυπολιτισμικότητα εἶναι ὅτι δὲν σέβεται τὶς διαφορὲς καὶ τὰ σύνορα μεταξὺ τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν πολιτισμῶν. Γιὰ παράδειγμα, γιὰ μιὰ σειρὰ ἐτῶν ὑπῆρξαν αἰτήματα γιὰ τὴν ὑποβάθμιση τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Χριστουγέννων καὶ τοῦ ἀποκλεισμοῦ του ἀπὸ τὸ πρόγραμμα τοῦ σχολείου, καὶ ὡς δικαιολογία ἀπὸ τοὺς ἀριστεροὺς ἀκούγεται τὸ ὅτι ἡ ἔμφαση τῆς γιορτῆς γιὰ τὴ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ γιορτὴ τοῦ Ἅϊ-Βασίλη «προσβάλλει» τους μὴ δυτικοὺς μετανάστες. Ὡστόσο, πολλοὶ μουσουλμάνοι προβάλλουν ἀντιρρήσεις γιὰ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὶς πολυπολιτισμικὲς προσπάθειες, γιατί, ὅπως λένε, δὲν ἔχουν τίποτα ἐναντίον τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς γέννησης τοῦ Ἰησοῦ, ποὺ στὰ ἀραβικὰ λέγεται “Isa”. Ἄλλωστε, γιὰ αὐτοὺς εἶναι ἕνας προφήτης τοῦ Ἰσλάμ.
. Ὁμοίως, στὴ Νορβηγία ὑπάρχουν προσπάθειες νὰ ἐπικρίνουν τὴν παραδοσιακὴ χρήση τῆς νορβηγικῆς σημαίας κατὰ τὴν Ἡμέρα τῆς Ἀνεξαρτησίας, στὶς 17 Μαΐου, γιὰ τὴν ἀποφυγὴ συγκρούσεων μὲ τοὺς τριτοκοσμικοὺς νεοεισερχομένους ἀλλοδαπούς. Οἱ σκληροπυρηνικοὶ θιασῶτες τῆς πολυπολιτισμικότητας θέλουν ὁ καθένας ποὺ ζεῖ στὴ Νορβηγία νὰ χρησιμοποιεῖ τὴ σημαία τῆς χώρας καταγωγῆς του, ἀλλὰ ὄχι τὴ νορβηγικὴ σημαία, ἡ ὁποία συμβολίζει τὴν ἐθνικὴ ἑνότητα (Σχόλιο ἱστολ. «ΚΟΚ. ΟΥΡ.»: ἀνάλογα μυαλὰ ἔχουν καὶ οἱ ἐγχώριοι «ἀντιρατσιστὲς» ποὺ σὲ συγκεντρώσεις μὲ ἀλλοδαποὺς συνυπάρχουν εἰρηνικὰ κάτω ἀπὸ τὴν πακιστανικὴ σημαία μὲ τὴν ἡμισέληνο, ἀλλὰ βγάζουν ἀφρούς, ἐὰν ἐντοπίσουν κανέναν νὰ φέρει τὴν ἑλληνικὴ σημαία, τὴν ὁποία εὐχαρίστως θὰ ἔκαιγαν, ὡς σύμβολο «ἐθνικισμοῦ»).
. Ὅταν ἡ ὑπερηφάνεια κάποιου γιὰ τὶς δικές του παραδοσιακὲς ἀξίες συνεχῶς καταστέλλεται καὶ ἀπορρίπτεται, τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι οἱ Εὐρωπαῖοι νὰ εἶναι αὐτοὶ πλέον, ποὺ αἰσθάνονται διακρίσεις εἰς βάρος τοῦ δικοῦ τους πολιτισμοῦ. Ἔτσι ὁδηγούμαστε σὲ ἕνα «ρατσισμὸ κατὰ τῶν λευκῶν», ὁ ὁποῖος μὲ τὴν σειρά του δημιουργεῖ ἕνα περιβάλλον αὐξανομένης δυσαρεσκείας γιὰ τοὺς «μὴ-δυτικοὺς ξένους». Μὲ τὴ σειρά της αὐτή, τροφοδοτεῖ μία δυσαρέσκεια μεταξὺ ἐθνοτικῶν ὁμάδων ποὺ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει σὲ ἐκρηκτικὲς καταστάσεις. Ἡ σουηδικὴ πόλη Malmo εἶναι ἕνα ἐξαιρετικὸ παράδειγμα τοῦ πόσο ἄσχημα τὰ πράγματα μπορεῖ νὰ γίνουν, ὅταν ἐφαρμόζεται μία ἀπρόσεκτη ἀτημέλητη πολυπολιτισμικότητα καὶ ἡ κοινωνία δὲν ἀπαιτεῖ σεβασμὸ γιὰ τὴ σουηδικὴ νομοθεσία. Στὸ Malmo οἱ ξένοι ἔχουν τάσεις ἐπιστροφῆς στὶς χῶρες καταγωγῆς τους, ὅπως τὸ Ἰρὰκ ἢ τὸ Ἰράν, γιατί τὰ πράγματα εἶναι πολὺ καλύτερα σὲ αὐτὲς τὶς χῶρες ἀπὸ ὅ, τι στὴν Σουηδία.
. Τὸ λάθος τῆς πολυπολιτισμικότητας καὶ τῆς περιφρόνησης πρὸς τὶς παραδοσιακὲς εὐρωπαϊκὲς ἀξίες εἶναι ὅτι ἀποτυγχάνει νὰ ἀναγνωρίσει τὴν ἀνάγκη γιὰ ἕνα ἰσχυρὸ κοινὸ ἔδαφος πολιτιστικῆς ἑνότητας. Ὡστόσο, ὑπάρχουν πολλὲς παρανοήσεις σχετικὰ μὲ τὸ τί σημαίνει νὰ εἶσαι ἐναντίον τῆς πολυπολιτισμικότητας. Κάποιοι πιστεύουν ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα γενικὸ ἀνταγωνισμὸ ἔναντι τῆς μεταναστεύσεως. Ὅτι ὁ στόχος εἶναι μία κοινωνία χωρὶς οὔτε ἕναν ξένο, ἕνα εἶδος μονοπολιτισμικότητας, ὅπου μόνο ὁ ἀρχικὸς ἐθνοτικὸς πληθυσμὸς εἶναι ἐπιθυμητός. Αὐτό, ὡστόσο, δὲν εἶναι τὸ θέμα.
. Τὸ νὰ εἶσαι ἀντίθετος στὴν πολυπολιτισμικότητα σημαίνει νὰ σέβεσαι τὴν κυριαρχία τῶν ἄλλων χωρῶν καὶ τὸ δικαίωμά τους νὰ καθορίζουν τὰ πολιτιστικὰ ἰδανικὰ ποὺ θέλουν νὰ τονίσουν ἐντὸς τῶν ὁρίων τους, καὶ τὴν ἴδια στιγμή, νὰ διεκδικεῖς αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ δικαίωμα γιὰ τὴν Εὐρώπη, στὰ πλαίσια τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ. Οἱ Εὐρωπαῖοι θὰ πρέπει νὰ καθορίσουν τὶς ἀξίες καὶ τοὺς νόμους ποὺ ἰσχύουν στὴν Εὐρώπη καὶ ποὺ οἱ μετανάστες ἀπὸ ἄλλες κουλτοῦρες θὰ πρέπει νὰ σέβονται. Ἀκριβῶς ὅπως οἱ Εὐρωπαῖοι, δὲν πρέπει νὰ ὑπαγορεύουν τοὺς κανόνες τους σὲ ἄλλες χῶρες καὶ δὲν ἔχουν κανένα δικαίωμα νὰ ἐπεμβαίνουν στὶς ἐσωτερικὲς ὑποθέσεις ἄλλων χωρῶν, οἱ μὴ-Δυτικοὶ μετανάστες δὲν θὰ πρέπει νὰ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ καθορίζουν τὶς θεμελιώδεις ἀξίες τῆς Εὐρώπης. [ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ἡ Εὐρώπη ἐκδιώκοντας τὸν Θεὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν ἔχει Ἀξίες καὶ Ταυτότητα. Συνεπῶς δὲν ἔχουν Ἑαυτὸ γιὰ νὰ τὸν σεβαστοῦν οἱ μετανάστες. (Ἐπ᾽ αὐτοῦ βλ. σχετ. τὶς θέσεις τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελειμίροβιτς)]
. Γιὰ παράδειγμα, τὸ νὰ σέβεσαι τὸ δικαίωμα τῶν ἄλλων πολιτισμῶν στὴν πρακτικὴ τῆς πολυγαμίας ποὺ ὑπάρχει στὶς χῶρες τους, δὲν σημαίνει ἀπαραίτητα ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἀποδεχτεῖς ὅτι θὰ ἔχουν τὴν ἴδια πολιτιστικὴ πρακτικὴ στὴν Εὐρώπη. Ἐδῶ ἰσχύουν οἱ εὐρωπαϊκὲς ἀξίες καὶ οἱ εὐρωπαϊκοὶ νόμοι γιὰ τὸν γάμο. Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν τὴν θέληση νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τοὺς εὐρωπαϊκοὺς νόμους εἶναι βέβαια ἐλεύθεροι νὰ ἐπιστρέψουν στὶς χῶρες καταγωγῆς τους καὶ στὶς θρησκευτικές, οἰκογενειακὲς καὶ πολιτιστικές τους προτιμήσεις ποὺ ἔχουν ἐκεῖ.
. Ἐμεῖς ποὺ εἴμαστε ἐνάντια στὴν ἀδικία τῆς πολυπολιτισμικότητας προσβλέπουμε σὲ ἕνα παγκοσμιοποιημένο κόσμο μὲ ἕνα μεγαλύτερο βαθμὸ διεθνοῦς σεβασμοῦ μὲ βάση τὸ δικαίωμα κάθε χώρας νὰ καθορίσει τὶς δικές της ἀξίες. Ἡ ἔκκληση εἶναι γιὰ μία Εὐρώπη ὅπου οἱ ξένοι καὶ ὅλοι οἱ Εὐρωπαῖοι θὰ τυγχάνουν ἴσης μεταχειρίσεως καὶ θὰ συμμετέχουν ἐνεργὰ στὴν ἀνάπτυξη μίας κοινωνίας ποὺ θὰ βασίζεται στὶς ἀξίες τῆς παραδοσιακῆς εὐρωπαϊκῆς κληρονομιᾶς.
. Οἱ ἀντίπαλοι τῆς πολυπολιτισμικότητας ἔχουν θετικὴ ἄποψη γιὰ τοὺς νομοταγεῖς μετανάστες ποὺ ἐργάζονται, οἱ ὁποῖοι εἶναι εὐπρόσδεκτοι, ἀλλὰ οἱ ἐγκληματίες, ποὺ δὲν ἔχουν καμία ἐποικοδομητικὴ συμβολὴ στὴν κοινωνία, θὰ πρέπει νὰ τιμωροῦνται καὶ νὰ ἀπελαύνονται. Ἂν δὲν δείχνεις σεβασμὸ γιὰτὴν χώρα ποὺ ἔρχεσαι νὰ κατοικήσεις, ἔχεις χάσει τὸ δικαίωμα νὰ παραμείνεις σὲ αὐτήν.
. Δὲν ἀντιδροῦμε σὲ μία πολυεθνοτικὴ κοινωνία ποὺ ἀξιολογεῖ τὰ ἄτομα ἐπὶ ἴσοις ὄροις ὑπὸ τὸ φῶς τῶν ἁρμοδιοτήτων τους καὶ τῆς προθυμίας τους νὰ ἐργαστοῦν καὶ ὄχι τῆς ἐθνικότητάς τους. Ὅμως, ἡ πολυπολιτισμικότητα εἶναι σὲ μεγάλο βαθμὸ βαμμένη μὲ ἕναν ὑφέρποντα σοσιαλιστικὸ ρατσισμό, ποὺ σημαίνει ὅτι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν σκοῦρο δέρμα καὶ δὲν προέρχονται ἀπὸ τὴν Εὐρώπη θὰ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζονται μὲ “οἶκτο”. Ὁ σοσιαλιστικὸς ρατσισμὸς διαποτίζει σήμερα τὶς κυβερνήσεις καὶ τὶς κοινωνικὲς δομὲς σὲ πολλὲς εὐρωπαϊκὲς χῶρες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὴ Νορβηγία. Ἀντὶ νὰ δείχνουμε σεβασμὸ στοὺς μετανάστες, προσφέροντάς τους δουλειά, μεταλλάσουμε τοὺς μὴ-δυτικοὺς σὲ μία κατώτερη τάξη «θυμάτων» ποὺ διαπαντὸς ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὰ ἐπιδόματα τῆς προνοίας. Ἡ τραγωδία τῆς πολυπολιτισμικότητας εἶναι ὅτι ἔχει δημιουργήσει ἕνα ταξικὰ καὶ ἐθνοτικὰ διαχωρισμένο περιβάλλον ποὺ τοποθετεῖ τοὺς λεγόμενους «μὴ-δυτικοὺς ξένους» στὸ κάτω μέρος τῆς κοινωνικῆς κλίμακας.
. Ἡ πολυπολιτισμικότητα σταδιακὰ ἔχει στερήσει ἀπὸ τοὺς ἁπλοὺς Εὐρωπαίους τὴν ὑπερηφάνεια γιὰ τὸν πολιτισμό τους καὶ τὴν εὐαισθητοποίησή τους σχετικὰ μὲ τὴ σημασία τῶν ἀξιῶν τῆς Εὐρώπης. Μέσα ἀπὸ τὸ εὐρωπαϊκὸ πολιτιστικὸ περιβάλλον ἀναδείχθηκαν ἀξίες ὅπως ἡ ἐντιμότητα, τὸ καθῆκον, ἡ ἀκεραιότητα, ἡ ἀλληλεγγύη, ἡ αὐτοπειθαρχία, ἡ ἐκπαίδευση, ἡ ταπεινότητα καὶ οἱ καλοὶ τρόποι ποὺ ἀποτέλεσαν τὴ βάση γιὰ μία κοινωνία ποὺ τηροῦνται ἀτομικὲς διαφορές. Ὅταν οἱ Εὐρωπαῖοι παραιτοῦνται ἀπὸ αὐτὰ τὰ πολιτιστικὰ ἰδεώδη, τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ ἠθικὴ παρακμὴ τοῦ σήμερα, μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίση, τὴν μετριότητα καὶ τὴν πολιτιστικὴ παρακμή.
. Οἱ Εὐρωπαῖοι πρέπει νὰ ἐνισχύσουν τὴν πίστη σὲ αὐτοὺς τοὺς κανόνες, τὶς ἰδέες καὶ τὶς κατευθυντήριες γραμμὲς ποὺ ἀποτελοῦν τὴν βάση τῆς παραδοσιακῆς Δυτικῆς σκέψης. Πρέπει νὰ συνεχίσουν νὰ βασίζονται σὲ κοινὲς ἱστορικὲς ἀξίες τὶς ὁποῖες ὁ καθένας, ἀνεξαρτήτως τῆς ἐθνοτικῆς του καταγωγῆς, θὰ πρέπει νὰ σέβεται, ὅταν ἔρχεται νὰ ζήσει στὴν Εὐρώπη. Αὐτὸ θὰ δημιουργήσει μία ἰσχυρότερη, πιὸ εἰρηνικὴ καὶ σταθερὴ Εὐρώπη γιὰ τοὺς καιροὺς ποὺ ἔρχονται.

Σχόλιο 1 Ἱστολ. «ΚΟΚ. ΟΥΡ.»: Ἡ Hanne Stine Nabintu Herland (γεννήθηκε τὸ 1966 στὸ Κονγκὸ) εἶναι συγγραφέας καὶ συμμετέχει ἀρκετὰ συχνὰ σὲ συζητήσεις σὲ τηλεόραση καὶ ραδιόφωνο. Στὸ πιὸ γνωστὸ βιβλίο της “Συναγερμός! Σκέψεις γιὰ ἕναν πολιτισμὸ σὲ κρίση”, ἡ Herland ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἀντίθεση στὶς πολιτιστικὲς ρίζες ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽60, ἔπληξε τὰ νορβηγικὰ σχολεῖα, κατέστρεψε τὴν ἐξουσία τῆς ἀστυνομίας, προκάλεσε τὴν διάλυση τῶν οἰκογενειῶν, συγκράτησε τὴν ἐλευθερία τῆς ἐκκλησίας καὶ λογόκρινε τὴν ἐλεύθερη ἔκφραση στὴ δημόσια σφαίρα. Τὸ βιβλίο ποὺ χρησιμοποιεῖ συχνὰ ἡ φράση “νορβηγικὴ τυραννία τῆς γνώμης”, καταλήγει στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ Εὐρώπη βρίσκεται στὰ πρόθυρα μίας πολιτιστικῆς διάπραξης αὐτοκτονίας. Σύμφωνα μὲ τὴν Herland, ἡ ἐξαιρετικὰ φιλελεύθερη κοινωνικὴ ἀνάπτυξη τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἔφερε τὴν αὐτοπραγμάτωση, τὸν ἐγωισμό, καὶ τὴν ἀχαλίνωτη σεξουαλικὴ δραστηριότητα, ὁδηγώντας τελικὰ στὴν αὐτο-καταστροφικὴ διάλυση τῶν καθιερωμένων κανόνων. Ἡ Herland πιστεύει ὅτι εἶναι καιρὸς νὰ αὐξηθεῖ ὁ σεβασμὸς στὴν παραδοσιακὴ νορβηγικὴ κουλτούρα, ἐνῶ ἐπισημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει σύγκρουση μεταξύ τῆς ὑπεράσπισης τῆς δικῆς μας πολιτιστικῆς ταυτότητας μέσα σὲ μία πολυεθνοτικὴ κοινωνία πολιτῶν, καὶ ὅτι ὁ εὐρωπαϊκὸς πολιτισμὸς θὰ πρέπει στὴν πραγματικότητα νὰ ἔχει προτεραιότητα στὴν Εὐρώπη. Οἱ μετανάστες θὰ πρέπει νὰ προσαρμοστοῦν στὴν ἐπικρατοῦσα κουλτούρα στὶς νέες χῶρες τους. Ἐπίσης ἡ Herland τονίζει ὅτι ἡ πίστη στὸν Θεὸ εἶναι φυσικὴ καὶ κοινὴ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Καλεῖ τοὺς πολίτες νὰ ἐπαναστατήσουν ἐνάντια στὶς ἐχθρικὲς ἐνέργειες καὶ τὴν ἀρνητικὴ στάση ἀπέναντι στὴ θρησκεία καὶ νὰ στηρίξουν τὰ θρησκευτικὰ ἰδεώδη του εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ.

Σχ. ΚΟ: 2 Τὸ ἂν ὑπάρχουν κοινὲς εὐρωπαϊκὲς ἀξίες καὶ τί ἐννοοῦμε μὲ αὐτὸ εἶναι μία μεγάλη συζήτηση. Τὸ ἄρθρο τῆς Νορβηγίδας ἐκφράζει τὴν ἀνησυχία πολλῶν γιὰ τὴν κουλτούρα ποὺ φέρουν μαζί τους στὴν Εὐρώπη χιλιάδες τριτοκοσμικοὶ μετανάστες μουσουλμανικῆς (κυρίως) θρησκείας, πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων δὲν ἔχουν καμία διάθεση νὰ “ἐνσωματωθοῦν”. Παρόλα αὐτὰ δὲν ξέρω κατὰ πόσο κοντὰ εἶναι ἡ κουλτούρα ἑνὸς Νορβηγοῦ μὲ αὐτὴν ἑνὸς Ἕλληνα. Ἴσως ὁ δεύτερος νὰ ἀποτελεῖ γιὰ τὸν πρῶτο ἕναν «συντηρητικὸ» ποὺ εἶναι προσκολλημένος σὲ ἀξίες περασμένων ἐποχῶν. Π.χ. ἄραγε γιὰ τὸ θέμα τοῦ γάμου, ἡ «κοινὴ εὐρωπαϊκὴ ἀξία» εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς πολυγαμίας ποὺ πρεσβεύει τὸ Ἰσλὰμ καὶ ταυτόχρονα ἡ ἀποδοχὴ τοῦ «γάμου» μεταξὺ δύο ἀντρῶν ἢ δύο γυναικῶν; Εἶναι σαφὲς ὅτι δὲν ὑπάρχει κάποια κοινὴ βάση. Ἐπίσης ἕνα πολυεθνοτικὸ κράτος (ποὺ δὲν ἔχει καμία σημασία τὸ κράτος προέλευσης τοῦ μετανάστη) μπορεῖ νὰ εἶναι κάτι τὸ ἀκίνδυνο γιὰ τὴ Νορβηγία ἢ τὸ Βέλγιο ἢ τὴν Ὀλλανδία, ἀλλὰ δὲν συμβαίνει τὸ ἴδιο μὲ τὴν Ἑλλάδα.

ΠΗΓΗ: «ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ»

http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/12/