Πολλά γράφτηκαν γιά τόν Χρῆστο Γιανναρᾶ, πού ἔφυγε ἀπό τήν ζωή αὐτή στίς 24 Αὐγούστου. Τό πρόσωπό του κατέστη «σημείον ἀντιλεγόμενον». Θέλουμε νά πιστεύουμε, ὅτι στά βάθη τῆς καρδιᾶς του ἔκαιγε ἡ φλόγα τῆς πίστεως στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη του γιά τήν ’Ορθοδοξία.
● Ἀπό ἕνα βιβλίο του, πού προκάλεσε ποικίλες ἀναταράξεις, ἀναδημοσιεύουμε χαρακτηριστική περικοπή:
«Σπούδασα μιά ζωή τή θεολογία καί τή φιλοσοφία, παθιάστηκα μέ τή σύγχρονη φυσική καί τήν κοσμολογία, διάβασα ψυχολογία καί πολλή ἱστορία. Καί ὅλα αὐτά ψάχνοντας γιά τό ἕνα καί μοναδικό αἴνιγμα, πού μέ βασανίζει: Τῆς ὕπαρξης πού μπορεῖ νά ἐρωτεύεται ἀέναα καί νά μή πεθαίνη.
Βρῆκα τήν πληρέστερη ἀπάντησι στούς Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας -τή μεγαλοφυέστερη ὥς τώρα ἀποκάλυψη. Μά ἡ αἴσθηση τῆς βεβαιότητας, ὅτι μιά μέρα, ὄχι πολύ μακρινή, τό κορμί μου θά λιώση στό χῶμα, αὐτό τό κορμί μέ τήν ἀνατριχίλα τῶν αἰσθήσεών του καί τό ξουράφι τοῦ μυαλοῦ, τό κορμί πού μόνο μέ αὐτό χαίρομαι τήν ὀμορφιά τοῦ κόσμου, ταξιδεύω στά μήκη καί τά πλάτη τῆς γῆς, χαμογελῶ στούς διπλανούς μου, χειρονομῶ, μιλάω, ἀκούω μουσική - ἡ αἴσθηση πώς τό κορμί μου εἶναι προωρισμένο νά γίνη λάσπη, δέν ἰσοφαρίζεται οὔτε μέ τίς γνώσεις τῆς Πατερικῆς Θεολογίας, οὔτε βέβαια μέ τόν ἴλιγγο τῶν πληροφοριῶν τῆς ἀστροφυσικῆς ἤ τῶν συμπερασμάτων τῆς ψυχανάλυσης, πού ὑποχρεώνουν τόν νοῦ νά ψηλαφήση μιά ὑπέρτατη ὑπαρκτική ἤ αἰτιώδη ἀρχή.
’Εδῶ καί χιλιάδες χρόνια, στήν κάθε διαδοχική στιγμή πεθαίνουν πάνω στή γῆ κάποιες χιλιάδες ἀνθρώπων. Καί ὁ δικός μου θάνατος θά εἶναι ἕνας ἀκόμα κόκκος στήν ἄμμο τῶν ἀμετρήτων θανάτων, πού συντηροῦν τήν ἀτέρμονη κλεψύδρα.
Μέσα σ’ αὐτή τή ροή, πού παρασέρνει τό βίο μου ὅλο καί πιό κοντά στό ἀναπότρεπτο τέλος, καμμία ἰδεολογία καί καμμία γνώση ἤ ἐπιστήμη δέν μοῦ φωτίζει ἕνα στήριγμα νά κρατηθῶ, νά μή βουτήξω κατακέφαλα στή δίνη τοῦ παραλόγου.
Ὅσο γιά τά προγράμματα κοινωνικοῦ μετασχηματισμοῦ, γι’ αὐτά καγχάζω ἐγώ ὁ μελλοθάνατος.
Ἐκεῖ πού σταματῶ εἶναι μόνο ἕνα ὄνομα. Ὄχι ἰδέα ἤ ἔννοια, ἀλλά μόνο ὄνομα - «σημεῖον» ζωῆς προσωπικῆς, ἐπώνυμης καί ταυτόχρονα καθολικῆς:
Τό ὄνομα Χριστός Ιησοῦς. Στά όρια τῆς προσωπικῆς ἀναφορᾶς, πού ἐπισημαίνει, οἱ ἰδέες ξευτελίζονται, οἱ ἔννοιες ἀχρηστεύονται, τό αἴνιγμα τοῦ ἔρωτα καί τοῦ θανάτου παύει νά μέ περιμένει σάν σφίγγα στό σταυροδρόμι.
Καί κάθε λόγος πέρα ἀπό αὐτό τό ὄνομα μοιάζει περιττός.
Αυτό ίσως είναι το καλύτερο κομμάτι από τον Γιανναρά. Αλλά δεν φτάνουν αυτά για να είναι κάποιος Ορθόδοξος.
ΑπάντησηΔιαγραφήα. Ο Γιανναράς απορρίφθηκε θεολογικά και πνευματικά και από τους συγχρόνους αγίους της επόχης και αυτό δεν μπορούμε να το κρύψουμε και να το "ρίξουμε στα μαλακά"! Οι άγιοι Παΐσιος και Πορφύριος ήταν καταπέλτες! Οι άγιοι αυτοί είχαν και το διορατικό χάρισμα και δεν μπορεί κανείς Γιανναριστής να τους κατηγορήσει, για παραπλάνηση, συκοφαντία ή όποια άλλη κατηγορία εκτοξεύουν για τους Ορθόδοξους κληρικούς, θεολόγους και πιστούς που κρίνουν ορθόδοξα τον Γιανναρά!
β. Ο Γιανναράς δέχτηκε σωστή θεολογικά κριτική από τον αείμνηστο και λόγιο Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη και δεν αδικήθηκε καθόλου. Υπάρχουν σε βιβλία του Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάτη, αναλυτική η σωστή κριτική του στις δοξασίες Γιανναρά, θεολογική και ορθόδοξη που ισοπεδώνουν τις γιανναρικές νεονικολαϊτικες και άλλες δοξασίες. Και είναι μόνο προς τιμή του Γέροντα Θεόκλητου.
γ. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του στον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Όσο και να πασχίζουν οι θαυμαστές του Γιανναρά, οι ασέβειες του δείχνουν το βαθμό που βρισκόταν πνευματικά.
δ. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του απέναντι στους Θείους και Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας.
ε. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του απέναντι στη ορθή ανύμνηση της αειπαρθενίας της Θεοτόκου από την Εκκλησία.
στ. Για τον νεονικολαϊτισμό και άλλες μεγάλες ασέβειες του Γιανναρά, αρκετοί έχουν αναφερθεί, με μεγάλο κύρος στην Ορθοδοξία και την Θεολογία όπως ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, οι Άγιοι Πορφύριος και Παΐσιος, ο Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ο πανεπιστημιακός καθηγητής Θεολογίας π. Θεόδωρος Ζήσης, ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης. Και ακολουθούν και άλλοι που παραλείπω.
ζ. Όποιος θέλει πραγματικά να δει το ανατριχιαστικό πνεύμα πλάνης που έχει ο Γιανναράς και αυτό εκδηλώνεται όχι σε ένα ή δύο σημεία , μπορεί να διαβάσει την Ορθόδοξη Κριτική στο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής. Αλλά και τα σχετικά ορθόδοξα βιβλία του αείμνηστου Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάτη.
Βρέθηκαν τελευταία κείμενα και λόγια του Γιανναρά που να αποκηρύσσουν όλα τα παραπάνω;
''...Ἐκεῖ πού σταματῶ εἶναι μόνο ἕνα ὄνομα. Ὄχι ἰδέα ἤ ἔννοια, ἀλλά μόνο ὄνομα - «σημεῖον» ζωῆς προσωπικῆς, ἐπώνυμης καί ταυτόχρονα καθολικῆς: Τό ὄνομα Χριστός Ιησοῦς...''
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοναδικός ο αείμνηστος Χρ. Γιανναράς!...
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπάντηση απο το βιβλίο “Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Αναμφιβόλως στα κείμενα του συγγραφέως αυτού υπάρχουν και αρκετά θετικά στοιχεία: (πατερικές θέσεις, ορθόδοξες τοποθετήσεις κ.λ.π.). άλλ’ αυτά τα καθιστούν έτι περισσότερο επικίνδυνα, διότι λειτουργούν ως δόλωμα. Δόλωμα το οποίον ελκύει και καλοπροαίρετους ακόμη ανυποψίαστους αναγνώστες ή -το και χειρότερο- παραπλανά ακόμη και πνευματικούς ανθρώπους και καθοδηγούς. Ώστε να τα συνιστούν (!) ή τουλάχιστον, να τα ανέχονται δικαιολογώντας τα με «καλό λογισμό». Νομίζουμε ότι δι’ αυτά ισχύει η φράση του μακαριστού Γέροντος σε παρόμοια περίπτωσιν: Είναι σαν τα τηγανητά αυγά πού έχει πέσει πάνω τους κουτσουλιά και πού θέλουν πέταγμα μαζί με το τηγάνι”.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html