Στις 2 Δεκεμβρίου ήταν η μνήμη του οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου. Την Κυριακή, 8 Δεκεμβρίου, ο Μητροπολίτης Καρυστίας Σεραφείμ μαζί με άλλους Μητροπολίτες τέλεσαν την πανηγυρική Θεία Λειτουργία στη μνήμη του, στο χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε, στον Άγιο Ιωάννη Αλιβερίου. Είναι ο άγιος του 20ού αιώνα, που γνώρισαν χιλιάδες εν ζωή Χριστιανοί – πολλοί εξ αυτών επιστήμονες – και αναπαύθηκαν ψυχικά από την αγιότητά του. Αισθάνθηκαν κοντά του ότι βιώνουν τον Παράδεισο. Κατ’ άνθρωπο οι γνώσεις του λίγες, κάποιες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου. Η ζωή του, πάντα κατ΄ άνθρωπο, δύσκολη. Αγρότης, μετά ανθρακωρύχος, από νεαρός ήθελε να αφιερώσει τη ζωή του στον Ιησού Χριστό, να αποκτήσει τη γνώση Του. Κι εκείνος τον έλουσε με την χάρη Του.
Και δεν ήταν ο μόνος. Όμοια γνώση της αγάπης και της χάριτος του Θεού είχαν οι επίσης ολιγογράμματοι Άγιοι του 20ού αιώνα Παΐσιος ο αγιορείτης, Νικόλαος ο Πλανάς, Σάββας ο Νέος της Καλύμνου, Ιάκωβος ο Τσαλίκης και Γεώργιος ο Καρσλίδης, ο και ομολογητής, καθώς και ο Γέρων Ιερώνυμος της Αιγίνης. Η αγιότητά τους δείχνει πως αυτή δεν έχει σχέση με τις ακαδημαϊκές γνώσεις, τα πολλά πτυχία και τις θέσεις που αποκτά ο άνθρωπος. Ο ίδιος ο Κύριος είπε: «Εν εκείνη τη ώρα ηγαλλιάσατο τω πνεύματι ο Ιησούς και είπεν: “Εξομολογήσομαι Σοι Πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από των σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά νηπίοις”» (Λουκ. ι΄ 21). Και ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος γράφει:
«Κανένας άνθρωπος που θεωρείται σοφός εξ αιτίας της ανθρώπινης επιστήμης, δεν θα αξιωθεί ποτέ να εμβαθύνει στα μυστήρια του Θεού και να τα ιδεί, εκτός εάν θελήσει πρώτα να ταπεινωθεί και να γίνει “μωρός” αποβάλλοντας μαζί με την υπεροψία και τις γνώσεις που κατέχει. Όποιος λοιπόν πράττει με αυτόν τον τρόπο και ακολουθεί με πίστη και χωρίς δισταγμό τους σοφούς στα θεία, χειραγωγούμενος από αυτούς, εισέρχεται τελικά μαζί τους στην πόλη του ζώντος Θεού». («Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών – Επιτομή», Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου, Άγιον Όρος, 2002, σελ. 210). Αντίθετα οι εκκοσμικευμένες γνώσεις «φουσκώνουν τον άνθρωπο με υπεροψία απέναντι στους άλλους, ενώ η αγάπη οικοδομεί» γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους ( Α΄ Επιστ. η΄ 2) και κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο «τίποτε δεν αποσχίζει τόσο βαθιά το σώμα της Εκκλησίας όσο η αλαζονεία». ( PG. 60,610).
Ο Μητροπολίτης Αχαΐας Αθανάσιος, (Σημ. Ο ίδιος, μεταξύ άλλων, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής και της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και επισκέπτης καθηγητής των Πανεπιστημίων της Γενεύης και του Φριβούργου, καθώς και της Θεολογικής Ακαδημίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας) σε πρόσφατη συνέντευξή του είπε, μεταξύ άλλων: «Βλέπουμε ανθρώπους, όπως ο Άγιος Πορφύριος και ο Άγιος Παΐσιος, οι οποίοι παρά την έλλειψη πανεπιστημιακών γνώσεων, δέχονται τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Είναι ανυπόκριτα αφιερωμένοι στην Αποστολή τους μέσα στην Εκκλησία, αποδεικνύοντας ότι η ουσία της πνευματικής ζωής δεν εξαρτάται από τις ακαδημαϊκές διακρίσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα πτυχία δεν έχουν καμία αξία. Αυτή η σχέση των Αγίων με τον Θεό, που υπερβαίνει τις εξωτερικές διακρίσεις και τις ακαδημαϊκές επιτυχίες, μας καλεί να αναζητήσουμε την αυθεντική πνευματική ζωή».
Όλα αυτά γράφονται γιατί εδώ και κάποιους μήνες έχει προκληθεί αναταραχή και σκανδαλισμός μεταξύ κληρικών και λαϊκών για την πρωτοβουλία του πολυμαθούς Μητροπολίτου Περιστερίου κ. Γρηγορίου να καταργήσει από τους Ναούς της Μητροπόλεώς του τον Σταυρό με τον Εσταυρωμένο Ιησού, που, παραδοσιακά βρίσκεται στο Ιερό Βήμα και πίσω από την Αγία Τράπεζα. Προκύπτει μάλιστα και ένα κλίμα εκκλησιαστικού διχασμού, μεταξύ των Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος, αφού κάποιοι – λίγοι –από αυτούς ακολουθούν την ενέργεια του Μητρ. Περιστερίου, ενώ οι πολλοί διαφωνούν και διαμαρτύρονται και ούτε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, ούτε η Ιεραρχία έχουν επιληφθεί του θέματος, για να κρίνουν την ενέργεια του Μητροπολίτη Περιστερίου...
Ο 64χρονος Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Γρηγόριος στο βιογραφικό του σημειώνει τις εντυπωσιακές σπουδές του. Αριστούχος και των δύο τμημάτων (Θεολογίας και Κοινωνικής και Ποιμαντικής Θεολογίας) της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1978-1982 και 1984 – 1988 αντίστοιχα) και στη συνέχεια αριστούχος της Νομικής Σχολής του ιδίου Πανεπιστημίου. Στη συνέχεια μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ και μεταπτυχιακό δίπλωμα (D.E.A) στο Καθολικό Ινστιτούτο Παρισίων, το 1990. Το ίδιο έτος (1990) παράλληλα μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού – Σακλαί, από όπου πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα Νομικής. Στο ίδιο έτος (1990) και παράλληλα με τα δύο προηγούμενα μεταπτυχιακά έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα από το τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης πάνω στην ιστορία των Θρησκευμάτων και της Θρησκείας και στην Θρησκευτική Ανθρωπολογία. Τέλος έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα (master/L.L.M.) στο Συγκριτικό Κανονικό και Ευρωπαϊκό Εκκλησιαστικό Δίκαιο σε διατμηματικό πρόγραμμα Εράσμους της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Παρισιού – Σακλαί και του Καθολικού Ινστιτούτου Παρισίων, το 1992. Έχει επίσης λάβει διδακτορικά διπλώματα (PhD) στο Δίκαιο και στη Φιλοσοφία του Δικαίου από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού (1994) και κατά το ίδιο έτος (1994) στο Κανονικό Δίκαιο από το Καθολικό Ινστιτούτο Παρισίων με διάκριση. Σήμερα είναι καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Οι προαναφερθέντες Άγιοι της Εκκλησίας μας δέχονταν τον Εσταυρωμένο πίσω από την Αγία Τράπεζα του κάθε Ναού. Είχαν γνώση του Θεού και ζούσαν τις άγιες, αιώνιες και θείες αλήθειες. Η ζωή τους αποτελεί στην πραγματικότητα την εφαρμοσμένη Δογματική, επειδή έχουν βιωθεί από αυτούς όλες οι άγιες και αιώνιες δογματικές αλήθειες. Βεβαίως δεν είχαν τις θεολογικές και νομικές γνώσεις του Μητροπολίτου Περιστερίου. Όμως στους βίους των Αγίων συναντά κανείς το Ευαγγέλιο και τον ίδιο τον Θεό και κύριο. Γιατί «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. ιγ΄ 8). Ο Σεβ. Περιστερίου επιθυμεί δια της ερμηνείας που δίδει με τις γνώσεις του να διορθώσει « τη λανθασμένη θεολογική και αυθαίρετα μόνιμη τοποθέτηση του Εσταυρωμένου της Μεγάλης Παρασκευής στο Ιερό Βήμα και πίσω από την Αγία Τράπεζα» και να επιβάλει το κατά την άποψή του σωστό, που δεν γνώριζαν ή γνώριζαν και παρέμεναν στην πλάνη, μετά των Αγίων της Εκκλησίας μας, όλοι οι έως εκείνον Ιερές Σύνοδοι, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες, κληρικοί και μοναχοί.
Από το 2021, που εξελέγη και ανέλαβε την ποιμαντική ευθύνη της Μητρόπολης Περιστερίου και εντός τριετίας εισάγει νέα ήθη στην Εκκλησία. Πέραν της αφαιρέσεως του Εσταυρωμένου από το Ιερό Βήμα και πίσω από την Αγία Τράπεζα καινοτομώντας στην υπάρχουσα τάξη της Εκκλησίας «τίμησε» με τον Μεγαλόσταυρο της Μητροπόλεώς του τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας στην οποία ανήκει! Στην κοσμική ζωή είναι ως ο διευθυντής ενός Οργανισμού να «τιμά» τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του, ή, στο Στράτευμα, ο Ταξίαρχος τον Διοικητή του Στρατηγό, ή ο πρωθυπουργός να τιμήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας…
Στην ομιλία του εξάλλου κατά την απονομή του Μεγαλοσταύρου στον Αρχιεπίσκοπο ο Μητρ. Περιστερίου προχωρεί και σε άλλες καινοτομίες. Εξηγεί στον Μακαριώτατο ότι τον τιμά επειδή «επί χρόνια διακονεί με επισκοπικό όραμα την Εκκλησία». Όραμα, κατά το Λεξικό της Ακαδημίας, σημαίνει «υψηλό στόχο ή ιδανικό στο οποίο προσβλέπει κάποιος». Με αυτή την έννοια «όραμα» δεν υπάρχει ούτε στην Αγία Γραφή ούτε στους Πατέρες της Εκκλησίας. Εκκλησιαστική επισκοπική ευθύνη υπάρχει, οι επιβαλλόμενες ηθικές αρετές του ποιμένος υπάρχουν, η επαγρύπνηση για την ποίμνη υπάρχει, αλλά όραμα πουθενά. Πρόκειται για κοσμική έννοια, ξένη προς την Εκκλησία.
Μία ακόμη καινοτομία (ή λεκτικό ολίσθημα;) του Σεβ. Περιστερίου είναι ότι κατά την ίδια ομιλία του είπε προς τον Αρχιεπίσκοπο: «Σας καλούμε λοιπόν να δεχθείτε την διάκριση αυτήν τιμής …». Πέρα της «διάκρισης» που του απονέμει «καλεί» τον Αρχιεπίσκοπο να την δεχθεί. Ο Μητροπολίτης δεν μπορεί να «καλέσει» τον Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου. Το αντίθετο ισχύει. Μόνο να τον παρακαλέσει μπορεί να δεχθεί κ.λ.π.
Ο Σεβ., με τις πράξεις και τους λόγους του, προκαλεί στο πλήρωμα της Εκκλησίας το δίλημμα ποιους οφείλει να ακολουθεί ο Χριστιανός, τους ολιγογράμματους Αγίους ή τους πολυμαθείς Επισκόπους, που με την εκκλησιαστική και την κοσμική αίγλη που διαθέτουν εκφράζουν και εφαρμόζουν απόψεις που σχημάτισαν από την μελέτη της καθ’ ημάς και της Δυτικής Θεολογίας, καθώς και του εθνικού και ευρωπαϊκού δικαίου. Την απάντηση δίνει ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) στο βιβλίο του «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος»: Ακολουθούμε τους Αγίους και τους βίους τους. Και εξηγεί:
«Οι Βίοι των Αγίων είναι μια ιδιόμορφος ορθόδοξος Εγκυκλοπαιδεία. Εις αυτούς δύναται να εύρη κανείς όλα όσα χρειάζονται εις μίαν ψυχή πεινασμένη και διψασμένη δια την αιωνία Δικαιοσύνη και την αιωνία Αλήθεια μέσα εις αυτόν τον κόσμο… Την αγία ζωή δεν ημπορούμε να την ζούμε μόνοι μας, αλλά πάντοτε “συν πάσι τοις αγίοις”, με την βοήθεια και καθοδήγησή τους, δια μέσου των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών στην Εκκλησία».-
Πολύ σωστά τα γράφει ο κ. Γεώργιος Παπαθανασόπουλος! Μπράβο του!
ΑπάντησηΔιαγραφή