Θα υπογράψουν και οι άλλοι Κύπριοι επίσκοποι για το Κολυμπάρι;

Θα υπογράψουν και οι άλλοι Κύπριοι επίσκοποι για το Κολυμπάρι;

Όταν σκάβεις τον λάκκο του άλλου, είναι αναμενόμενο πως κάποια στιγμή θα πέσεις και ο ίδιος μέσα. Αυτό ορίζει ο συγκεκριμένος πνευματικός νόμος και βλέπουμε να ισχύει για τους Κύπριους ιεράρχες που προέβησαν πρόσφατα στην αδελφοκτονία του Τυχικού. Γράφουν διάφοροι και ακατάπαυστα μάλιστα, αλλά δεν φαίνεται να ιδρώνει το αφτί των Κυπρίων επισκόπων. Για να μην αποδειχθούν λοιπόν και αυτοί επισκοπίδια – όπως χαρακτήρισε τους εν Φαναρίω ιεράρχες ο μακαριστός Σωτηρόπουλος για την αντίδρασή τους στον ψευδοαφορισμό του – θα πρέπει, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, να ορθώσουν το ανάστημά τους ενώπιον μιας τόσο κατάφωρης και κατάπτυστης αδικίας. Όσοι φυσικά διαθέτουν κάποιο ανάστημα ακόμη, έστω και στοιχειώδους ανδρισμού, ανθρωπιάς και κοινής αξιοπρέπειας…

Εάν οι ίδιοι οι εκεί μητροπολίτες δεν κάμουν το αυτονόητο αυτό χρέος τους, ας ξεσηκωθούν με διάφορους τρόπους οι πιστοί της Πάφου και όσοι άλλοι υποστηρικτές του Πάφου – του δικαίου μάλλον… Όχι βία φυσικά. Αλλά με νόμιμα μέσα, έστω και πολιτειακά. Με εξώδικα και εγώ δεν ξέρω με ποια άλλα νομικά όπλα, ας πιέσουν τουλάχιστον και τους υπόλοιπους Κυπρίους ιεράρχες να υπογράψουν καθαρά και φανερά και ολογράφως την αποδοχή της συνόδου του Κολυμπαρίου. Καθότι όλοι γνωρίζουμε πως ένιοι Κύπριοι επίσκοποι – π.χ. Μόρφου και Λεμεσού – όχι απλά δεν υπέγραψαν, αλλά και δημόσια τοποθετήθηκαν κατά της εν λόγω συνόδου της Κρήτης. Ας πάψουν λοιπόν όλοι τους εκεί να στρουθοκαμηλίζουν και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους, έστω και πιεζόμενοι. Εφόσον τεθεί προαπαιτούμενο στον Τυχικό να προσυπογράψει τη συγκεκριμένη σύνοδο, τότε ας το κάμουν και οι λοιποί. Άπαντες. Το δίκαιο, άλλωστε, και το πιο σωστό, εφόσον εκεί οδήγησαν τα πράγματα άλλοι εκουσίως και άλλοι σιωπώντες ενόχως, αυτό είναι.  

Και μια τελευταία παρατήρηση απευθυνόμενη στον άγιο Πάφου. Όπως υπογράμμιζε και ο όσιος Παΐσιος, όταν αδικούμαστε προσωπικά, θα πρέπει να υπομένουμε την αδικία είτε για να σβήσουμε αμαρτίες είτε για να αγιάσουμε. Αυτό επιτάσσει η θεία δικαιοσύνη και την εφαρμόζουν οι πιο προχωρημένοι πνευματικά χριστιανοί. Στην περίπτωση όμως του σεβασμιότατου Τυχικού το θέμα είναι κυρίως πίστεως. Οπότε προτάσσεται η ομολογία. Αν του ζητηθεί εν τέλει να υπογράψει μια σύνοδο την οποία απορρίπτει συνειδησιακά και να αποκηρύξει έναν ιερό κανόνα – που αποτελεί βλασφημία ξεκάθαρη – θα πρέπει να αρνηθεί σθεναρά και να μην εκπέσει για μια προσωρινή “αποκατάσταση” – που και αυτή λειψή είναι, εφόσον δεν θα επανέλθει στον επισκοπικό του θώκο - της θείας ευλογίας και αιώνιας δόξης.

 

 

Κ. Νούσης

Λάρισα, 3/11/2025