Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Χρόνος και αιωνιότητα


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Νέο χρόνο έχουμε και πολλές ευχές ανταλλάσσονται. Χωρίς να το θέλουμε βάζουμε σ' αυτές την έννοια του χρόνου και ζητάμε να είναι πολύς στην επίγεια ζωή μας. Όμως, πλην του χρόνου, υπάρχει και η διάσταση της αιωνιότητας, την οποία μάλλον αγνοούμε, γιατί δεν προβληματιζόμαστε ως προς την ύπαρξή μας. Ζούμε άσκεφτα, ανεύθυνα, εγωιστικά, υλιστικά. Ο αγαπημένος μου ποιητής και στοχαστής Γιώργος Σαραντάρης στο φιλοσοφικό του δοκίμιο "Συμβολή σε μια φιλοσοφία της ύπαρξης" γράφει: "Κατά τη διάρκεια του βίου του πεθαίνει κανείς πολλές φορές, γιατί πολλές φορές αφαιρείται, λησμονάει την ουσία του, αλλά πάντοτε, εφ' όσον συντηρεί  τη διανοητική και σωματική του υγεία, μπορεί να διορθώσει το σφάλμα του…".
Για τον χριστιανό χρόνος και αιωνιότητα  πάνε μαζί. Ο Σαραντάρης στο προαναφερθέν δοκίμιό του τονίζει: " Ο χρόνος της ζωής ενός ανθρώπου είναι η αιωνιότητα". Σημειώνει ακόμη πως  μέσα από την Πίστη στον Θεάνθρωπο Ιησού ο άνθρωπος κατανοεί την αιωνιότητά και η προοπτική της  δίδει ουσία και νόημα στην ύπαρξή του και γίνεται εφαλτήριο δημιουργίας στη ζωή του.

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Δημήτριος Νατσιός, Θέλει τρέλα ρωμαίικη, τρέλα κολοκοτρωναίικη…

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

«Μην με διαβάζετε όταν έχετε δίκιο»
Νικ. Καρούζος

«Άης Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία/ βαστάει κόλλα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι/ - Βασίλη μ’ πούθε έρχεσαι και πούθε κατεβαίνεις;/ Από τη μάνα μ’ έρχουμε και στο σχολειό πηγαίνω/ πάω να μάθω γράμματα, να πω την αλφαβήτα…»

Και «ζωγραφίζει» ο θεσπέσιος Παπαδιαμάντης: «Το άσμα τούτο μας φαίνεται θαυμάσιον εν τη αφελεία αυτού. Η έμφυτος φιλομάθεια του Ελληνικού Εθνους, εν μέσω τοσούτων διωγμών και θλίψεων επιζήσασα, μετεχειρίσθη την επί παιδείαν φήμην του ελληνικωτάτου Αγίου, ως προτροπήν προς τους νέους προς την σπουδήν και μάθησιν ούτω δε και μετά πολλούς αιώνας, ο μέγας της Καισαρείας φωστήρ, παρίσταται οιονεί συγγράφων δευτέραν προς νέους παραίνεσιν». (Απαντα, τομ. Ε’ εκδ. Γιοβάνης, σελ. 330).

0 στον υπερθετικό βαθμό Ελληνας, ελληνικότατος Μέγας Βασίλειος, δίδασκε, εν μέσω διωγμών και θλίψεων, τους νέους του αιχμάλωτου Γένους.

Όταν όμως «…λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους, και σκλαβωθήκαμε εις ανθρώπους κακορίζικους όπου ήταν (σ.σ. και είναι) η ακαθαρσία της Ευρώπης» (Μακρυγιάννης), διώξαμε τον άγιο από τις σχολικές αίθουσες και παρουσιάζουμε ενώπιον των παιδιών το παρδαλό ξωτικό της κοκακόλας.

Λοιπόν. Θέλουμε, οραματιζόμαστε μιαν πατρίδα χωρίς τα λέπια της ασημαντοκρατίας, της τιποτολογίας και τιποτοπραξίας, με ταυτότητα, και όχι πολυπολιτισμικό απολειφάδι. Η λύση, αφού ορνιθοειδώς παρακολουθούμε την διαπόμπευσή της και δεν εγειρόμαστε, είναι μία: όσοι Επίσκοποι ή ιερείς ακολουθούν τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των χριστοπρεπών ηθών μας, να οργανώσουν στις ενορίες, στις μητροπόλεις τους «Κρυφά Σχολειά». Τα ονομάζω «Κρυφά» για την ευνόητη παραπομπή στην εποχή που τα κατόρθωσε. Ζούμε σε καθεστώς δουλείας και …εθελοδουλίας.

ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ Β ΕΠΙΠΕΔΟΥ: Παράταση εκδήλωσης ενδιαφέροντος από τα ΚΣΕ

Σε συνέχεια της σχετικής Πρόσκλησης της 13/12/2013 προς τα Κέντρα Στήριξης Επιμόρφωσης (Κ.Σ.Ε.) για την υλοποίηση επιμορφωτικών προγραμμάτων κατά την 5η επιμορφωτική περίοδο (προβλεπόμενη έναρξη: μέσα Φεβρουαρίου 2014) της Πράξης «Επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών για την Αξιοποίηση και Εφαρμογή των ΤΠΕ στη Διδακτική Πράξη» του Ε.Π. «Εκπαίδευση και δια βίου μάθηση», ΕΣΠΑ (2007-2013), η οποία υλοποιείται με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και του Ελληνικού Δημοσίου, ανακοινώνεται ότι η προθεσμία υποβολής αιτήσεων παρατείνεται έως την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014.

Tο κείμενο της Πρόσκλησης είναι διαθέσιμο ΕΔΩ.

http://www.esos.gr/article/epimorfosi-eidiseis/epimorfosiQparatash_ekdhlosis_endiaferontos_kse

Το 2014 φέρνει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών

Το νέο έτος θα φέρει και την εφαρμογή του νέου θεσμού της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, βάσει του Προεδρικού Διατάγματος 152/2013 (Δείτε εδώ το Προεδρικό Διάταγμα).

Κατά την πρώτη εφαρμογή του Προεδρικού Διατάγματος αξιολογούνται κατά προτεραιότητα οι εκπαιδευτικοί που κατά την 31η Μαΐου του 2014 συμπληρώνουν τον ελάχιστο χρόνο που απαιτείται για την προαγωγή από το βαθμό που κατέχουν στον επόμενο βαθμό σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 7 του άρθρου 7 του ν. 4024/2011 (Δείτε εδώ τι ορίζει η σχετική διάταξη)


http://www.esos.gr/article/eidisis-defterovathmia-ekpaidefsi/to_2014_fernei_axiologisi_ekpaideytikon

«...του πλουσίου το ακοινώνητον...»

Του ΚΩΣΤΑ ΖΟΥΡΑΡΙ

Ναι! Αυτό το «παντάπασιν ακοινώνητον» του πλουσίου «προς τον πτωχόν», είναι -όπως μας διδάσκει από την Θεσσαλονίκη ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς- είναι, λέει, «απανθρωπίας έγκλημα»! Διότι όχι μόνον, ως άπληστος, χάνει βεβαίως την τρισαθλίαν σκυλομούρη του -«κυνώπα» τον χαρακτηρίζει η ιδρυτική μας Ιλιάς τον αρχηγό Αγαμέμνονα, επειδή είναι «κερδαλεόφρων»- αλλά προσέτι ο πλούσιος «και της πολιτείας προσαφαιρείται την εύκλειαν».

Ναι, έτσι αυτός ο σκυλομούρης-κυνώπης και «τοκογλύφος», όπως τον κοπροθέτει ως σούπερ ράμπο ΣΔΟΕ, ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης του 14ου αιώνος, ο και εκ των παμμεγίστων υφολόγων της ελληνικής γλώσσας, όλων των εποχών: Πλούσιος, ίσον ακοινώνητος!

Ο Σαλονικιός άγιος της γραμματείας μας συναντά με αυστηρότερη ίσως φυσικότητα τον μέγα Σκοπιανό συντοπίτη μου*, ο οποίος μας διαβεβαιώνει, αναντίρρητος, ότι «η οβολοστατική», δηλαδή όλα αυτά τα χαμένα κορμιά της Λίμαν Μπράδερς και λοιπά τοξικά ανομολόγητα, ναι, όλη αυτή η λωποδυσία που διαπράττει ο χρηματοχρηματιστικός υπόκοσμος, «ευλογώτατα μισείται»! Γιατί «ευλογώτατα μισείται»; Διότι, «μάλιστα παρά φύσιν, ούτος των χρηματισμών»! Και γιατί «παρά φύσιν», η Μπλάκροκ, η Μπίγκφορ, κι όλες αι αποφύσεις των «χρηματισμών», όπως π.χ. τις αναγράφει η «Κυριακάτικη Ε» της 22ας 12ου 2013; Επειδή, μας ξαναδιδάσκει ο μέγας Σκοπιανός, επειδή απ' αυτήν την «παρά φύσιν» βρωμοδουλειά «νόμισμα εκ νομίσματος τίκτεται και ουχ εφ' όπερ επορίσθη»! Τόσο κτηνωδώς, τόσο νεκρόφιλον!

Πρώτη ευχή: Δικαιοσύνη



Του Χρήστου Γιανναρά

«Δεν θέλω εκδίκηση, θέλω δικαιοσύνη: Nα τους πάρει το κράτος τις περιουσίες που απόκτησαν όσο είχαν αξιώματα. Kαι να τους δώσει μια σύνταξη τριακόσια ευρώ, όσα δίνουν αυτοί σήμερα σε μάς, που λιώσαμε σαράντα χρόνια στη σκληρή δουλειά».

Aυτή η φράση βγήκε από τα χείλη μιας γυναίκας που δούλεψε, από τα δεκαέξι ώς τα εξήντα της, μαγείρισσα σε δημόσιο ίδρυμα: Σαράντα τέσσερα χρόνια να σηκώνει δεκάδες κιλά τα κατεψυγμένα κρέατα, τσουβάλια τις πατάτες και τα όσπρια, ατελείωτα τελάρα τις ντομάτες, τα φρούτα, τα ζαρζαβατικά – λαχανιασμένο καθημερινό οχτάωρο τρεχαλητό και άγχος να τα προλάβει όλα, μέσα στο πύρωμα από τους φούρνους και τη «στόφα». Mέσα εκεί έζησε τέσσερις εγκυμοσύνες και τέσσερις λοχείες, συν δύο εγχειρήσεις για κιρσούς, τίμημα του φιλότιμου και της ευσυνειδησίας της. Mε μόνη ελπίδα, όλα αυτά τα χρόνια, «να ζήσει σαν άνθρωπος κι αυτή όταν θα φτάσει επιτέλους στη σύνταξη. Aλλά να τώρα, που περιμένει δυο χρόνια να «βγει» η σύνταξη του IKA και η σύνταξη δεν βγαίνει – της δίνουν «έναντι» τριακόσια ευρώ κάθε μήνα.

H σοφή, ισοζυγιασμένη απαίτηση της βασανισμένης γυναίκας για δικαιοσύνη και όχι για εκδίκηση, θα μπορούσε να λειτουργήσει στα χείλη όλων μας σαν ευχή για τον καινούργιο χρόνο. Oταν ξέρουμε τι συγκεκριμένο ευχόμαστε και είμαστε οι πολλοί που το ευχόμαστε, τότε η ευχή μας γίνεται από μόνη της σάλπισμα και προσταγή. Nαι, τόσο συγκεκριμένα: Nα δημευθούν περιουσίες όσων κακούργησαν ασκώντας εξουσία. Nα το ευχηθούμε σαν επίτευγμα ανθρωπιάς. Eπειδή είναι δείχτης ποιότητας του ανθρώπινου βίου η απόδοση δικαιοσύνης χωρίς εκδικητική εμπάθεια. Aν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη, συνετή, νηφάλια, αμερόληπτη, δεν κατορθώνεται συνοχή της κοινωνίας. Kαι δίχως κοινωνική συνοχή αποκλείεται νομοτελειακά η ανάκαμψη, αποκλείεται η ελπίδα για ιστορική επιβίωση.

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Αρχαία ελληνική εδώ και αλλού...

Μία ενδιαφέρουσα ημερίδα του Οργανισμού για τη Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας (ΟΔΕΓ) μου έδωσε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω ότι τα Αρχαία Ελληνικά εκτιμώνται περισσότερο εκτός Ελλάδος παρά εντός. Οι ανακοινώσεις που έγιναν από ξένους και Ελληνες επιστήμονες έδωσαν, μεταξύ άλλων, και τις ακόλουθες ειδήσεις:

Στην Ισπανία λειτουργούν πολλά κλασικά λύκεια όπου τα Ισπανόπουλα μαθαίνουν πολύ καλά τα Αρχαία Ελληνικά. Κάθε χρόνο 95.000 Ισπανοί μαθητές παίζουν και παρακολουθούν παραστάσεις αρχαίου δράματος στο πρωτότυπο αρχαίο ελληνικό κείμενο. Παρά τη διπλή δυσκολία -εκμάθηση της γλώσσας και της ηθοποιίας- τα καταφέρνουν άριστα. Μάλιστα, όλοι τους πληρώνουν 5 ευρώ για εισιτήριο και το κάνουν με ευχαρίστηση. Οι παραστάσεις εδώ και 25 χρόνια έχουν καθιερωθεί ως θεσμός λίαν επιτυχημένος.

Στην Ιταλία λειτουργούν επίσης κλασικά λύκεια και τα Αρχαία Ελληνικά προτιμώνται από πολλούς μαθητές. Το επίπεδο γνώσεων είναι πολύ υψηλό, γι’ αυτό και έχουν καθιερωθεί πέντε διαφορετικοί πανιταλικοί διαγωνισμοί ελληνογνωσίας με έπαθλα για τους νικητές.

Στο μακρινό Μεξικό τα Αρχαία Ελληνικά διδάσκονται σε πανεπιστήμια αλλά και σε λύκεια μαζί με τα Λατινικά. Θα νόμιζε κανείς ότι στην εποχή της τεχνολογικής προόδου και των υπολογιστών οι ανθρωπιστικές σπουδές θα υποχωρούσαν. Κι όμως σήμερα, με την παγκόσμια οικονομική κρίση, οι Μεξικανοί μαθητές και φοιτητές έχουν αυξημένο ενδιαφέρον για τις κλασικές σπουδές με επίκεντρο τα αρχαία ελληνικά κείμενα (γλώσσα, φιλοσοφία, Ιστορία).

Η πιο καταδιωκόμενη θρησκεία στον κόσμο

Πολλοί από μας που λόγω των ημερών ξαναθυμηθήκαμε το επεισόδιο της σφαγής των νηπίων από το Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, πιθανότατα να το βρήκαμε λιγάκι υπερβολικό. Τίποτα στην καθημερινή μας εμπειρία δε δικαιολογεί τόση βία. Τουλάχιστο έτσι νομίζουμε: στις 21 Οκτωβρίου, Σύριοι ισλαμιστές αντάρτες εισέβαλαν στην κωμόπολη Σαντάντ, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα Συρίας-Λιβάνου. Ο οικισμός ανακαταλήφθηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις μετά από σκληρές μάχες, που διήρκεσαν μια εβδομάδα. Μετά την ανακατάληψή του, αποκαλύφθηκε ομαδικός τάφος με πάνω από 40 σορούς χριστιανών, ανάμεσα στις οποίες εκείνες πολλών γυναικών και παιδιών. Στους κατοίκους του Σαντάντ, το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο θα πρέπει να φαίνεται πολύ ρεαλιστικό. Θα φαινόταν και σε μας, αν τα εγχώρια ΜΜΕ είχαν την ευγενή καλοσύνη να μας ενημερώνουν καλύτερα για όσα συμβαίνουν στον κόσμο. 

Ο διωγμός κατά των χριστιανών δεν αφορά μόνο τη Συρία. Στο Ιράκ, το Πακιστάν, τη Νιγηρία, την Αίγυπτο, την Ινδία, την Κίνα, το Βιετνάμ, τη Βόρειο Κορέα κ.λπ. ο αντιχριστιανισμός εγκαθίσταται ως ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της διεθνούς πραγματικότητας. Πρόσφατα ο πρίγκιπας Κάρολος προειδοποίησε πως ο χριστιανισμός κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τη γενέτειρά του, τη Μέση Ανατολή. Η βρετανική κεντροαριστερή εφημερίδα Γκάρντιαν χαρακτήρισε τους διωγμούς κατά των χριστιανών «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Σύμφωνα με την δεξαμενή σκέψης Civitas, το 10% των χριστιανών του κόσμου υφίσταται διώξεις για την πίστη του: από πιέσεις στον επαγγελματικό ή τον κοινωνικό του χώρο ως νομικές παρενοχλήσεις, διώξεις και φυσική βία –που καταλήγει στο θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. 10% των χριστιανών είναι 200 εκατομμύρια άνθρωποι. Σήμερα ο χριστιανισμός είναι η πιο καταδιωκόμενη θρησκεία στον κόσμο.

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΡΩΣΙΑΣ Μοσχα: Τιμητικό το πρωτείο της Κωνσταντινούπολης - Ένα κείμενο που θα συζητηθεί

Τις θέσεις της για το πρωτείο του Πάπα αλλά και γι αυτό του Οικουμενικού Πατριάρχη στον ορθόδοξο κόσμο, κατέγραψε και επικύρωσε με συνοδική απόφαση, η Εκκλησία της Ρωσίας, σε ένα κείμενο που αναμένεται να προκαλέσει πολλές συζητήσεις.

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αποδέχεται το δόγμα του παπικού πρωτείου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και την αρχή της θεϊκής καταγωγής του πρώτου επισκόπου στην Οικουμενική Εκκλησία. Οι ορθόδοξοι θεολόγοι έχουν επισημάνει ότι η Εκκλησία της Ρώμης είναι μία από τις αυτοκέφαλες τοπικές Εκκλησίες η οποία δεν επιτρέπεται να επεκτείνει τη δικαιοδοσία της στο έδαφος των άλλων τοπικών Εκκλησιών» σημειώνεται στο επίσημο κείμενο που εξέδωσε η ρωσική Σύνοδος.

Στο κείμενο που τιτλοφορείται «Οι θέσεις του Πατριαρχείου Μόσχας σχετικά με το ζήτημα της υπεροχής στην Καθολική Εκκλησία» γίνεται εκτενής αναφορά και στο θέμα του Πρώτου στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπου ξεκαθαρίζεται πως για την Μόσχα, το πρωτείο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως είναι τιμητικό και όχι πρωτείο εξουσίας.

«Σε όλη τη διάρκεια της δεύτερης χιλιετίας μέχρι σήμερα, στην Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρείται η διοικητική δομή που χαρακτήριζε την Ανατολική Εκκλησία της πρώτης χιλιετίας. Στο πλαίσιο αυτό, κάθε αυτοκέφαλη Τοπική Εκκλησία, είναι δογματικά και κανονικά σε ευχαριστιακή ενότητα με τις άλλες τοπικές Εκκλησίες, ενώ υπάρχει ανεξάρτητη διαχείριση. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει υπάρξει ποτέ ένα ενιαίο διοικητικό κέντρο σε παγκόσμιο επίπεδο» σημειώνεται. 

Η ρωσική Εκκλησία ξεκαθαρίζει πως το πρωτείο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι πρωτείο τιμής και όχι εξουσίας κάτι το οποίο έχει ιδιαίτερη αξία για την ορθόδοξη μαρτυρία στον σύγχρονο κόσμο.

Παλινδρομιστής μετρητών

Τα κανάλια είναι οι αγγελιαφόροι της εξουσίας. Σας δείχνουν με το δάχτυλο τους στόχους της ζωής σας. Αυτούς που βολεύουν το γκουβέρνο...

Αγιες ημέρες. Κατάνυξη; Οχι ακριβώς. Οι διαχειριστές εγκεφάλων στην ελληνόφωνη πολυκατοικία δεν αρέσκονται ιδιαίτερα στην προβολή-επιβολή τέτοιου είδους μοντέλων συμπεριφοράς. 

Το ειδικό τέλος κατανάλωσης πνεύματος φαντάζει στους καναλάρχες πολύ ακριβό και γι' αυτό δίνουν τα ρέστα τους στην κατανάλωση οινοπνεύματος χαμηλοτάτης ποιότητος - από μπόμπα και κάτω. Οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών είναι, σκέφτονται και νιώθουν αυτά ακριβώς που βλέπουμε στις οθόνες μας (μπούτι, στήθος, μετρητά, χάχανα με τους φορομπήχτες, φιλοφρονήσεις με τους φαύλους και τούρκικα). Αρα δεν θέλουν να παίξουμε εμείς οι χαχόλοι με τα επικίνδυνα όπλα που ονομάζονται σκέψη, ιδεολογία, ευσέβεια και βάθος συναισθήματος. Θέλουν να μας φιλοξενήσουν στο γήπεδό τους, το οποίο περιγράφηκε λίγες αράδες πριν, αλλά καλό είναι να παρατεθεί εκ νέου (μπούτι, στήθος, μετρητά, χάχανα με τους φορομπήχτες, φιλοφρονήσεις με τους φαύλους και τούρκικα). Οποτε παίζουν εκτός έδρας, κινδυνεύουν να χάσουν την υλική παντοκρατορία τους. Αν οι τηλεθεατές αποκτήσουν συνείδηση, επίγνωση, τάσεις για... αρετή και υψηλή αισθητική, θα δυσκολέψει πολύ ο αγώνας στα μαρμαρένια αλώνια της τηλεθέασης. Θα ξεβολευτούν οι άνθρωποι που πορεύονται με το ξεβόλεμα των άλλων.

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ Η ΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ (π. Γεώργιος Μεταλληνὸς)




Ἡ ἀλήθεια γιὰ τὰ Χριστούγεννα
καὶ ἡ μυθοποίηση τῶν Χριστουγέννων
π. Γεώργιος Μεταλληνὸς

«Παρεμβάσεις Ἱστορικὲς καὶ Θεολογικὲς»,
ἐκδ. «Διήγηση», Ἀθήνα 1998.

Μὲ τὴν ἐνανθρώπηση καὶ τὴν γέννησή Του ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς πραγματοποιεῖ τὸν σκοπὸ τῆς πλάσεως τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἐμφάνιση τοῦ Θεανθρώπου στὴν Ἱστορία. Τὴν ἕνωση τοῦ κτιστοῦ πλάσματος μὲ τὸν Ἄκτιστο Πλάστη. Ὁ σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως εἶναι ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. «Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται» (τροπάριο Χριστουγέννων). «Αὐτὸς ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μ. Ἀθανάσιος). «Ἄνθρωπος γὰρ ἐγένετο ὁ Θεὸς καὶ Θεὸς ὁ ἄνθρωπος» (Ἰω. Χρυσόστομος). Στὴ λογικὴ ἑνὸς ἠθικιστοῦ ὁ ὅρος «θεοποιηθῶμεν», ποὺ χρησιμοποιοῦν Πατέρες, ὅπως ὁ Μ. Ἀθανάσιος, εἶναι σκάνδαλο. Γι’ αὐτὸ μιλοῦν γιὰ «ἠθικὴ θέωση». Διότι φοβοῦνται νὰ δεχθοῦν ὅτι μὲ τὴ θέωση μεταβάλλεται «κατὰ χάριν» αὐτὸ ποὺ ὁ Τριαδικὸς Θεὸς εἶναι «κατὰ φύσιν» (ἄκτιστος, ἄναρχος, ἀθάνατος). Τὰ Χριστούγεννα εἶναι, γι’αὐτό, ἄμεσα συνδεδεμένα καὶ μὲ τὴ Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀνάληψη καὶ τὴν Πεντηκοστή. Ὁ Χριστὸς-Θεάνθρωπος χαράζει τὸν δρόμο, ποὺ καλεῖται νὰ βαδίσει κάθε σωζόμενος ἄνθρωπος, ἐνούμενος μαζί Του.
. Ὁ Εὐαγγελισμὸς καὶ τὰ Χριστούγεννα ὁδηγοῦν στὴν Πεντηκοστή, τὸ γεγονὸς τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐν Χριστῷ, μέσα δηλαδὴ στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἂν τὰ Χριστούγεννα εἶναι ἡ γέννηση τοῦ Θεοῦ ὡς ἀνθρώπου, ἡ Πεντηκοστὴ εἶναι ἡ τελείωση τοῦ ἀνθρώπου ὡς Θεοῦ κατὰ χάριν. Μὲ τὸ βάπτισμά μας μετέχουμε στὴ σάρκωση, τὸν θάνατο καὶ τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ζοῦμε καὶ μεῖς τὰ «Χριστούγεννά μας», τὴν ἀνά-πλασή μας. Οἱ Ἅγιοι δὲ ποὺ φθάνουν στὴν ἕνωση μὲ τὸν Χριστό, τὴν θέωση, μετέχουν στὴν Πεντηκοστὴ καὶ φθάνουν ἔτσι στὴν τελείωση καὶ ὁλοκλήρωση τοῦ ἀναγεννημένου ἐν Χριστῷ ἀνθρώπου. Αὐτὸ σημαίνει ἐκκλησιαστικὰ πραγμάτωση τοῦ ἀνθρώπου, ἐκπλήρωση δηλαδὴ τοῦ σκοποῦ τῆς ὑπάρξεώς του.

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Τα Χριστούγεννα, ο Παπαδιαμάντης και ο Σαραντάρης


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

         Κάθε Χριστούγεννα στη σκέψη των Ελλήνων δεσπόζει φυσικά η υπερφυής Γέννηση του  Θεανθρώπου Χριστού, που χώρισε την Ιστορία στα δύο και σφράγισε την ανθρωπότητα ως Σωτήρας, Λυτρωτής και Πρότυπο ζωής. Ο Σκιαθίτης Γέροντας  των γραμμάτων μας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στη μετάφραση του της Ζωής του Χριστού, του Φριδερίκου Φάρραρ ( Εκδόσεις Δόμος), έβαλε σ’ αυτήν το προσωπικό του ύφος και  μεταφέρει  έτσι  τον ταπεινό τρόπο με τον οποίο τα Ευαγγέλια περιγράφουν το υπέρλογο γεγονός:
«Τα Ευαγγέλια, πάντοτε φιλαλήθη, με την θέλγουσαν εκείνην απλότητά των, ήτις είναι η σφραγίς της ειλικρινούς και απροσποιήτου αφηγήσεως, αναφέρουν το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού άνευ σχολίων. Δεν υπάρχει εις αυτά η υπερβολή του απιστεύτου και μυστηριώδους και του θαύματος, ήτις παρατηρείται εις τας ιουδαϊκάς φαντασιοκοπίας δια τον ερχόμενον Μεσσίαν, και εις τας αποκρύφους αφηγήσεις τας σχετιζομένας με το θείον Τέκνον. Η τρανοτέρα απόδειξις της αξιοπιστίας  των Ευαγγελιστών είνε η άκρα αντίθεσις της ιστορίας των προς τα ψευδοευαγγέλια των πρώτων αιώνων και προς όλας τας φανταστικάς παραδόσεις. Αν τα Ευαγγέλια μας δεν ήσαν αυθεντικά, θα έβριθον  και αυτά από τας υπερβολάς αίτινες χαρακτηρίζουν πάσαν παράδοσιν των πρώτων χρόνων, αναφερομένην εις τον βίον του Σωτήρος. Δια τους αμαθείς και δι’ όσων  το πνεύμα δεν αυγάζει το φως της αληθείας, φαίνεται απίστευτον  το να συντελεσθή το καταπληκτικώτερον γεγονός εν τη ιστορία του κόσμου άνευ αναστατώσεων και άνευ καταστροφών...» (σελ. 30).      

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Χριστού Γέννα

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Ο Χριστός γίνεται άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός, κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Τα Χριστούγεννα είναι η μητρόπολη των εορτών, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Εορτάζεται στις 25 Δεκεμβρίου, εννέα μήνες μετά τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Πρωταγωνιστούν ο Χριστός και η Παναγία. Ο Θεός φανερώνεται στον κόσμο. Έλαβε σώμα ανθρώπου ο Θεός κι έγινε Θεάνθρωπος. Εισέρχεται ο Θεός στον κόσμο ταπεινά. Ο άσαρκος σαρκώνεται και ο αόρατος γίνεται ορατός, κατά τους αγίους μας. Γίνεται φτωχός για να πλουτίσω εγώ.

Έρχεται από αγάπη, συγκαταβαίνει ο σωτήρας. Γίνεται δούλος ο άρχοντας. Ήλθε κοντά μας για να πάμε κοντά του. Έτσι θεώνεται ο άνθρωπος. Κατεβαίνει ο Θεός για να ανέβει ο άνθρωπος. Η ένωση με τον Θεό του δίνει ταπείνωση και αγάπη. Ο άνθρωπος απλά άπλωσε το χέρι του, για να δεχθεί τη νέα ζωή. Ο ουρανός κατέβηκε στη γη. Άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους. Ο άνθρωπος γίνεται υιός του Θεού κατά τον Μέγα Αθανάσιο.

Είναι μεγάλο κρίμα να μη πλησιάζεται η μεγάλη γιορτή αθεολόγητα. Να μένει κανείς στο φαγοπότι, τη διασκέδαση, τη διακόσμηση και την περιήγηση. Το λίαν λυπηρό βέβαια είναι συνάνθρωποί μας να μην έχουν ούτε τα απαραίτητα. Από την άλλη να εορτάζονται Χριστούγεννα δίχως Χριστό. Ο Χριστός ήλθε για να δώσει ειρήνη, ταπείνωση και αγάπη. Δυστυχώς απουσιάζουν από τον κόσμο. Επικρατεί η ταραχή, η έχθρα, ο πόλεμος, η υπερηφάνεια, ο ατομισμός, η ζήλια και το μίσος. Σαν να λάθεψε ο Χριστός.

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Xριστούγεννα: το «πώς» και το «τι»

Tου Χρηστου Γιανναρα

Καταλαβαίνουμε τι θα πει έρωτας, αυτό δεν σημαίνει ότι γνωρίζουμε τον έρωτα. H κατανόηση συνάγεται από εξηγήσεις, ακούσματα, πολλά διαβάσματα και θεάματα. Tη γνώση τη γεννάει η εμπειρία. Γνωρίζουμε τον έρωτα μόνο με την εμπειρία μετοχής στον «τρόπο» του έρωτα.

H λέξη «τρόπος» σημαίνει ένα «πώς», όχι ένα «τι». Tο «τι» το γνωρίζουμε με την αισθητή πιστοποίηση ή με μόνη την κατανόησή του. Tο «πώς» το γνωρίζουμε μόνο μετέχοντας στην πραγμάτωσή του. Oχι με τον νου μόνο, αλλά με την εμπειρία της πραγμάτωσης.

Διαβάζω τους κανόνες της κολύμβησης, της ποδηλασίας. Tους κατανοώ, τους αποστηθίζω, τους κατέχω. Aυτό δεν σημαίνει ότι γνωρίζω κολύμβηση και ποδηλασία. Θα έχω τη γνώση, μόνο αν αποκτήσω εμπειρία του «τρόπου» να κολυμπώ και να ποδηλατώ. Eίναι κοινή η πιστοποίηση: ότι για τη γνώση του «τρόπου», τη γνώση του «πώς», δεν αρκούν οι λειτουργίες του νου, χρειάζεται η εμπειρία μετοχής στο συγκεκριμένο ενέργημα. Γεννιέται η γνώση από το γεγονός και τη δυναμική της μετοχής.

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Πρέπει να φιλοξενούμε και να ελεούμε! Από το Μέγα Γεροντικό


1. Είπε ο αββάς Απολλώς για την υποδοχή των αδελφών:

"Καθώς έρχονται οι αδελφοί, πρέπει να υποκλινόμαστε με σεβασμό, την ώρα εκείνη στον Θεό υποκλινόμαστε και όχι σ΄αυτούς. Γιατί λέει "είδες τον αδελφό σου, είδες τον Θεό σου". Και αυτό, κατά τη μαρτυρία της Γραφής, το έχουμε παραλάβει από τον Αβραάμ. Ακόμη όταν τους υποδέχεσθε, να σπεύδετε μ΄όλη σας την καλή διάθεση να τους αναπαύσετε. Και αυτό το γνωρίζουμε από το παράδειγμα του Λώτ που με την επιμονή του φιλοξένησε τους αγγέλους".

2. Έλεγε ο μακαριστός Επιφάνιος ότι με πάρα πολύ μικρό αντάλλαγμα πουλάει ο Θεός τα αγαθά του σ΄εκείνους πού σπεύδουν να τα αγοράσουν, για ένα κομματάκι ψωμί, ένα τιποτένιο ρούχο, ένα ποτήρι κρύο νερό, έναν οβολό.

Πρόσθετε και τούτο: Όταν ο άνθρωπος δανείζεται από άλλον άνθρωπο, είτε γιατί είναι πολύ φτωχός είτε για να βελτιώσει κάπως τη ζωή του, την ώρα που επιστρέφει το δάνειο εκφράζει βέβαια την μεγάλη του ευγνωμοσύνη, αλλά το εξοφλεί κρυφά, επειδή ντρέπεται. Ενώ ο δεσπότης Θεός ενεργεί αντίστροφα. Δανείζεται κρυφά αλλά τα επιστρέφει ενώπιον αγγέλων, αρχαγγέλων και δικαίων ψυχών.


13. Αδελφός είπε στον αββά Ποιμένα:

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Η Εικόνα της Γέννησις Του Χριστού στην Ανατολή και Δύση.































     Σ' αυτό το άρθρο θα δούμε την ιστορική πορεία της εικόνας Της Γέννησης Του Χριστού και το πόσο επηρεάστηκε η Ορθόδοξη Αγιογραφία από τα δυτικά πρότυπα, μέσα από το κείμενο του αειμνήστου Αγιογράφου Φωτίου Κόντογλου και θα συνεχίσουμε με την θεολογική ορθόδοξη ανάλυση του καθ. Νικολάου Ζία, ώστε να εντρυφήσουμε μέσα από τα κείμενα των, για το ποιά είναι η ορθή Εικόνα Της Γεννήσεως στην Ορθόδοξη Παράδοση, η οποία και μας βάζει στο πνευματικό νόημα των Χριστουγέννων. Ένα ταξίδι εικονογραφίας και ιστορικής ανάλυσης αυτών.

Η Γέννηση στην Αγιογραφία
Φώτη Κόντογλου

Η ορθόδοξη Εκκλησία μας κράτησε και διατήρησε την παράδοση της αγιογραφικής τέχνης αμόλευτη, όπως κράτησε και την παράδοση της υμνογραφίας, της μουσικής και της αρχιτεκτονικής. Και λέγοντας αμόλευτη, θέλω να πω πως δεν την άφησε να ξεπέσει από τον πνευματικό χαρακτήρα της, ώστε να κάνει έργα σαρκικά και κοσμικά, όπως έγινε στη δυτική εκκλησία. 

Η λεγομένη Αναγέννηση στην Ιταλία στάθηκε στ' αληθινά η αναγέννηση της ειδωλολατρίας, δηλαδή της λατρείας του σαρκικού ανθρώπου που δεν γνωρίζει τι είναι η πνευματική ωραιότητα. Οι τεχνίτες που δουλέψανε κατά την Αναγέννηση ήτανε οι πιο πολλοί άνθρωποι χωρίς θρησκευτικό αίσθημα, χωρίς πίστη, και παίρνανε τα θρησκευτικά θέματα σαν πρόφαση μοναχά για να επιδείξουνε τη μαστοριά τους στη φυσικότητα και στη σαρκική τέχνη. 

Κι' οι ίδιοι οι Ιταλιάνοι το παραδέχουνται αυτό για τους μεγάλους τεχνίτες τους, αφού έχουνε για θαυματουργές εικόνες μονάχα τις παλιές βυζαντινές που βρεθήκανε στον τόπο τους, ενώ θα γελάσουνε αν τους πει κανένας πως κάνανε εικόνες θαυματουργές (δηλαδή εικόνες για να τις προσκυνά ο Χριστιανός) ο Ραφαέλος, ο Τισιάνος, ο Αντρέας ντε Σάρτο, ο Βερονέζης, ο Τιντορέττος κι' οι άλλοι μαστόροι της Αναγέννησης.

Η πολιτισμική επίδραση στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής




του Π. Εμμανουήλ Κλάψη, Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης, ΗΠΑ


Πως η εμπειρία της ζωής και γενικά το περιβάλλον έχει επιδράσει στη ζωή, τη πίστη, και το ήθος των Ορθοδόξων που ζουν στην Αμερική; Ποιά είναι η σχέση της Ορθόδοξης πίστης και της καθημερινής ζωής στην Αμερική; Η προσπάθεια να απαντήσουμε σ’ αυτές τις ερωτήσεις μας οδηγούν σ’ επανεκτίμηση της ιστορικής ταυτότητας της Ορθοδοξίας στην Αμερική σε σχέση με τα πολιτισμικά ερεθίσματα της Αμερικανικής κοινωνίας. Οι αλλαγές που η ταυτότητα των Ορθόδοξων Εκκλησιών έχει υποστεί στην Αμερική μπορεί να γίνουν κατανοητές μόνο αν ανατρέξουμε στίς αρχές του ερχομού της Ορθοδοξίας στη Αμερική όχι σαν αποτέλεσμα ιεραποστολής αλλά σαν ανάγκη των ανθρώπων που μετανάστευσαν από Ορθόδοξες χώρες για να βιώσουν την πολιτιστική και θρησκευτική τους ταυτότητα.

Γενικά, οι Ορθόδοξες εκκλησίες έφθασαν στο δυτικό ημισφαίριο πολύ αργότερα απο τις άλλες χριστιανικές εκκλησίες. Το πρώτο κύμα μετανάστευσης από την Ελλάδα στην Αμερική ήταν περίπου το 1880 και συνέχισε μέχρι που η Αμερική επέβαλε ποσοστώσεις στον αριθμό μεταναστών τη δεκαετία του 70’. Οι Ορθόδοξοι μετανάστες ήταν από την Ελλάδα και άλλες ορθόδοξες χώρες, τη Ρωσία, τη Ρουμανία, τη Σερβία, τον Λίβανο, τη Συρία. Οι μετανάστες από αυτές τις χώρες έφυγαν από τα σπίτια τους κυρίως για οικονομικούς λόγους. Αν και έφεραν μαζί τους στην Αμερική την Ορθόδοξη πίστη τους σαν βασική έκφραση της πολιτισμικής τους ταυτότητας, δεν έφεραν μαζί τους στην αρχή και τις εθνικές τους Ορθόδοξες εκκλησίες.

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Μερικές πρακτικές οδηγίες για την Προσευχή

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Η συγκέντρωση του νου την ώρα της προσευχής.

Τι να κάνουμε, όταν ο νους μας τρέχει εδώ κι εκεί και δεν μπορούμε να τον συμμαζέψουμε στην προσευχή;

Όταν είμαστε μόνοι στο σπίτι, μπορούμε ν’ αναβάλουμε την έναρξη της προσευχής ή, αν έχουμε ήδη αρχίσει, να τη διακόψουμε για λίγο. Αν και ύστερα απ’ αυτό το μικρό διάλειμμα ο νους μας δεν συνεργάζεται με την προαίρεση μας, τότε δεν έχουμε παρά να του επιβάλουμε με τη βία, θέλει δεν θέλει, να συγκεντρωθεί στην προσευχή, σ’ όποιο βαθμό βέβαια είναι δυνατόν. Μέσα στην εκκλησία, πάλι, μερικές φορές δεν ακούμε ή δεν καταλαβαίνουμε όσα ψάλλονται, διαβάζονται ή εκφωνούνται. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, σταθείτε νοερά ενώπιον του Κυρίου και αφοσιωθείτε στην ευχή του Ιησού. Πρέπει να ξέρετε, πάντως, ότι στο ναό, κατά την τέλεση οποιασδήποτε ακολουθίας, και κατεξοχήν της θείας Λειτουργίας, κάθε λατρευτική πράξη, κάθε κίνηση έχει τη σημασία της. Όποιος, λοιπόν, γνωρίζει και κατανοεί τη σημασία κάθε πτυχής της τελετουργίας, συμμετέχει με επίγνωση στη σύναξη των πιστών και τρέφει την ψυχή του με το ουράνιο μάννα, που προσφέρεται άφθονα στα πνευματικά συμπόσια της εκκλησιαστικής λατρείας.

Η νύχτα, ιδιαίτερα οι μεταμεσονύκτιες ώρες, είναι το πιo κατάλληλο χρονικό διάστημα για προσευχή.

Πόσες μετάνοιες να κάνει κανείς, λέγοντας την ευχή;

Όσες θέλει, μικρές ή μεγάλες, ανάλογα με τη σωματική δύναμη και την ψυχική διάθεση του. Καλό είναι, πάντως, να καθορίσει έναν ελάχιστο αριθμό μετανοιών για κάθε μέρα και να τις εκτελεί με αυστηρή συνέπεια.

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Διεθνής ένωση βυζαντινών σπουδών προς Ερντογάν: «Μην μετατρέψετε τα βυζαντινά μνημεία σε τζαμιά»!ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Έκκληση προς την τουρκική ηγεσία να μην μετατρέψει την Αγία Σοφία αλλά και άλλα ορθόδοξα μνημεία σε τεμένη απευθύνει η διεθνής ομοσπονδία βυζαντινών σπουδών.

Ο πρόεδρός της, Αυστριακός καθηγητής κ. Γιοχάνες Κόντερ, στην επιστολή που απέστειλε προς τον πρωθυπουργό της γειτονικής χώρας, Ταγίπ Ερντογάν επεσήμανε την σημασία των μνημείων αυτών για την παγκόσμια κληρονομιά και αναφέρθηκε στις καταστροφές που θα προκληθούν σε αυτά εφόσον υποστούν μετατροπές.

«Τα μέλη των περισσότερων από τριάντα εθνικών επιτροπών, οι οποίες συνιστούν την διεθνή ένωση βυζαντινών σπουδών (οργανισμός που εκπροσωπεί πολλές χιλιάδες βυζαντινολόγους-ιστορικούς της τέχνης και φιλολόγους σε όλον τον κόσμο) έχουν με μεγάλη ανησυχία πληροφορηθεί τα διάφορα μέτρα που σχεδιάζονται ή εφαρμόζονται στην Τουρκική Δημοκρατία αναφορικά με τα ιστορικά μνημεία διεθνούς σημασίας, μέτρα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγάλες ζημιές ή ακόμα και την καταστροφή ορισμένων μνημείων».

Δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι ο εθνάρχης της γείτονας δεν πραγματοποίησε καμία αλλαγή στα μνημεία της χώρας του: «Αυτό επηρεάζει ιδιαίτερα κτίρια παγκοσμίως γνωστά στην Τουρκία όπως οι πρώην εκκλησίες ή τα τζαμιά που ο ιδρυτής της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ διέσωσε για τις επόμενες γενιές διατηρώντας τα ως μουσεία».

Τα Χριστούγεννα του έλληνα… του «τεμπέλη» .

Χρήστου Παπαδημητρίου
Κοινωνιολόγου
Προέδρου Τ Κ Πύργου-Κόνιτσας 


Παραμονές Χριστoυγέvvωv και «o μαστρο-Παύλος o Πισκολέτος μπήκε πρωιvός πρωιvός στο καπηλειό του Πατσόπουλου vα πιει καvέvα ρούμι vα ζεσταθεί o άvθρωπoς. Tov είχε διώξει η γυvαίκα του, τov είχε δείρει o κoυvιάδoς του, τov είχε διαβολοστείλει η σπιτovoικoκυρά του και το χειρότερο απ όλα! τov είχε φασκελώσει o μικρός γιος του. 

Παραμονές Χριστουγέννων σε λίγες μέρες στην Ελλάδα του 2013,και μυριάδες ελλήνων φαντάζουν ως ο ήρωας του Παπαδιαμάντη ο μάστρο Παύλος, απολυμένοι διωγμένοι, διαθέσιμοι, νηστικοί άνεργοι και πεινασμένοι, παγωμένοι και εν τέλει και φασκελωμένοι ως τεμπέληδες. 

Ο συγγραφέας πριν 107 χρόνια με το μοναδικό αυτό ηθογραφικό διήγημα «Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη» περιέγραψε με θαυμαστή ομοιότητα αυτό που συμβαίνει σήμερα. 

Αυτά τα Χριστούγεννα πράγματι θα βρούνε χιλιάδες συμπατριώτες μας απολυμένους, διωγμένους από την δουλειά τους, πεινασμένους, απένταρους κρυωμένους, και βέβαια με έναν νέο προσδιορισμό αυτόν του τεμπέλη. Για ότι όμως συμβαίνει στην Ελληνική πραγματικότητα πρωτίστως φταίει ο τεμπέλης ο έλληνας ο οποίος τώρα θα πληρώσει το τίμημα με την ανεργία του, με την κατάθλιψη του, με την φτώχεια του και την πείνα του και αν δεν αντέξει το κρύο με τον θάνατό του. 

Ταυτόχρονα με μεγάλη ικανοποίηση!!! δέχτηκε ο λαός μας την δημοσιοποίηση του πόθεν έσχες των πολιτικών που επαγγελματικά οι ίδιοι και οι οικογένειές τους ασχολήθηκαν με την δραστηριότητα της πολιτικής, γιατί περί επαγγελματικής κερδοφόρου δραστηριότητας πρόκειται. 

Τόσος πλούτος και χρήμα πρέπει να είναι αποτέλεσμα σκληρής και επιτυχημένης εργασίας. 

Τέτοια ανέχεια, φτώχεια, και ανεργία, πρέπει να είναι αποτέλεσμα της τεμπελιάς.

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Μια στοιχειώδης βιβλιοθήκη μυθιστορημάτων



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

         Τα Χριστούγεννα έφτασαν για μιαν ακόμη φορά. Η ευχή είναι να  βιώσουμε τη συγκατάβαση του Υιού του Θεού να γίνει άνθρωπος για τη σωτηρία μας, να περάσουμε Χριστούγεννα με τη σκέψη μας στον Χριστό, που, έστω κι αν κάποιους τους ενοχλεί, χώρισε την ιστορία στα δύο και προσφέρει αγάπη και ζεστασιά σε όποιον Τον πλησιάζει.
Με την ευκαιρία των Χριστουγέννων διάφορα "μπαζάρ" βιβλίων έγιναν και γίνονται, που είναι ευκαιρία για όλους μας να εμπλουτίσουμε τις βιβλιοθήκες μας με βιβλία. Με την ευκαιρία φίλος διάβασε στο γαλλικό περιοδικό " Le nouvel Observateur", σε δύο μάλιστα συνέχειες την, κατά την άποψη του περιοδικού,  "ιδανική βιβλιοθήκη της παγκόσμιας λογοτεχνίας". Είδαμε μαζί  τα βιβλία αυτής της θεωρητικής βιβλιοθήκης και έκαμα το σχόλιο μου. Σε άλλα συμφώνησα με το περιοδικό, σε άλλα όχι. Τότε ο φίλος μου "πέταξε το γάντι": "Θα ήθελα να δω τη δική σου ιδανική βιβλιοθήκη. Τι θα ήθελες να υπάρχει οπωσδήποτε στο σπίτι σου για εσένα, τη σύζυγο, τα παιδιά και τα εγγόνια σου;", μου είπε. Σκέφθηκα πως είχε δίκιο και πως δεν έπρεπε να μείνω  στο τί δεν μ' άρεσε στη "βιβλιοθήκη" του γαλλικού περιοδικού, αλλά να  επιχειρήσω να στήσω τη δική μου στοιχειώδη βιβλιοθήκη.  
          Από την αρχή σημειώνω ότι απαραίτητη σε κάθε βιβλιοθήκη είναι η Αγία Γραφή, που δεν μένει στο ράφι, αλλά είναι σε καθημερινή χρήση. Το δεύτερο που χρειάζεται μια βιβλιοθήκη είναι βιβλία των πατέρων της Εκκλησίας - κυρίως των Καππαδοκών και του Χρυσοστόμου, του Μαξίμου του Ομολογητού, του Εφραίμ του Σύρου, η "Κλίμαξ" του Ιωάννου του Σιναϊτου και του Ιερού Αυγουστίνου "Οι Εξομολογήσεις". Επίσης τα βιβλία των συγχρόνων Γερόντων βοηθούν στην πνευματική ζωή. Φίλος κληρικός μου είπε ότι προσφιλές του ανάγνωσμα είναι τα βιβλία του Γέροντα Παϊσίου, γιατί σ' αυτά είναι πιο απλά δοσμένα τα όσα είπαν οι Πατέρες της Εκκλησίας. Σκέψεις και βιβλία πνευματικής οικοδομής επίσης βοηθάνε, όπως και οι βίοι των Αγίων μας. Σε άλλο επίπεδο και για την αυτογνωσία μας βοηθάνε τα βιβλία της ιστορίας, τα γενικά και τα ειδικά. Τα φιλοσοφικά βιβλία μας κάνουν να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε, όσα τουλάχιστον από αυτά είναι κατανοητά και εμείς έχουμε με τη φιλοσοφία κάποια εξοικείωση. Το ίδιο ισχύει και για την ποίηση, ή το δοκίμιο. Αυτά είναι τα απαραίτητα σε μια γενική βιβλιοθήκη.
         Για τη δημιουργία της εξειδικευμένης στοιχειώδους βιβλιοθήκης λογοτεχνίας ακολούθησα τους ακόλουθους κανόνες:

Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος για τις«ἐκτροπές τοῦ οἰκογενειακοῦ θεσμοῦ» ἤ τις ἀναδυόμενες «ἐναλλακτικές μορφές οἰκογένειας» στή σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα

image with the sign of the Greek Church
«Οἰκογένεια καί κοινωνία σέ κρίση σήμερα»

Αριθμ Πρωτ. 5225
Διεκπ. 2370
Αθήνα 12 Δεκεμβρίου 2013 Εγκύκλιος 2945

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας συνῆλθε τόν παρελθόντα Ὀκτώβριο ἐν μέσῳ καί πάλι ποικίλων κοινωνικῶν καί οἰκονομικῶν προβλημάτων, σέ μία καμπή κρίσιμων ἀνακατατάξεων.
Ὡς κοινωνία, καλούμαστε νά ὑπερβοῦμε σύνθετα προσκόμματα καί σοβαρές παθογένειες καί στρεβλώσεις. Ὡς Ἐκκλησία, καταθέτουμε τήν κοινή μας ἀγωνία γιά τό παρόν καί τό μέλλον τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καί ἀναλογιζόμαστε τίς εὐθύνες μας καί τίς δυνατότητες ἐκπληρώσεως τῆς ἀποστολῆς μας σέ στιγμές φθορᾶς καί εὐτελισμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ὑποτιμήσεως τοῦ ἱεροῦ χαρακτήρα του καί ἀπαξιώσεως οὐσιωδῶν πνευματικῶν ἀξόνων τοῦ κοινοῦ μας βίου.

Καί ἐνῶ ἡ κοινωνία νοσεῖ βαθύτατα, τό βασικό της κύτταρο, ἡ οἰκογένεια, ἀργά ἀλλά σταθερά, ἀλλοιώνεται καί διαλύεται. Δέν γίνεται ὅμως νά μᾶς διαφεύγει τό γεγονός ὅτι ὁ θεσμός τῆς οἰκογένειας ἀποτελεῖ διαχρονικά τό πιό ἐγγυημένο καί ἀσφαλέστερο κοινωνικό πλαίσιο γιά τήν ὀρθή διαπαιδαγώγηση καί τήν ἀγωγή τῶν νέων μελῶν τῆς κοινωνίας μας. Ἡ οἰκογένεια διαπλάθει τίς παιδικές ψυχές «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» καί προετοιμάζει τά ἐνεργά μέλη τῆς κοινωνίας, τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐπαγγελμάτων, τούς κάθε εἴδους ἡγέτες ἑνός τόπου.
Ἀποτελεῖ κοινό τόπο ἡ διαπίστωση ὅτι στίς μέρες μας ὁ οἰκογενειακός θεσμός δοκιμάζεται δεινά καί πλήττεται, καθημερινά καί συχνά ἀθέατα, ἀπό πολλές ἐκπτώσεις καί στρεβλώσεις. Κάθε ἐκτροπή ἀπό τήν ὑγιῆ πορεία τῆς οἰκογένειας ὁδηγεῖ σέ διάφορες ἀλλοιώσεις. Βεβαίως, ὁ κίνδυνος νά ἐκπέσει ἡ οἰκογενειακή συμβίωση σέ γυμνή σύμβαση ὑπῆρχε καί σέ παλαιότερες ἐποχές. Σήμερα ὅμως, ὅλοι ἀναφέρονται κυρίως καί κατ’ ἐξοχήν στά ἀτομικά δικαιώματά τους καί λησμονοῦν τίς ὑποχρεώσεις τους. Ἡ ἴδια ἡ ἔννοια τοῦ φύλου ἤδη θεωρεῖται μεταβλητή καί ἐπαμφοτερίζουσα. Ἡ ἱκανότητα νά διακρίνει κανείς τήν ἱερότητα τῆς ἑνώσεως τῶν δύο φύλων στόν σύγχρονο κόσμο μοιάζει νά χάνεται βαθμηδόν.

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Ο σημερινός μοναχός


Γράφει ο μοναχός ΜΩΥΣΗΣ, Αγιορείτης


Ο μοναχός προσπαθεί να φυλάει το μέτρο, την ανάγκη των σύγχρονων μέσων, την απαραίτητη τεχνολογία. Ψυχολογικά και βιολογικά ο σημερινός μοναχός, όπως όλοι οι άνθρωποι, δεν έχει πολλές δυνάμεις. Δεν έχει το σθένος της ασκήσεως των παλαιών Γερόντων. Όμως κάτι προσπαθεί και κάτι κάνει. Δεν αντέχει να δουλεύει τόσο σκληρά. Υπάρχουν κάποιες ανέσεις σήμερα στον μοναχισμό. Βέβαια αρκετοί μοναχοί θα μπορούσαν να έχουν περισσότερες ανέσεις, μα τις άφησαν ηθελημένα. Η αγιότητα δεν χάθηκε, μερικές φορές είναι κρυμμένη εκεί που καθόλου δεν την περίμενες. Αγωνίζεται να συγκρίνεται με τους Αγίους και όχι με τους οκνηρούς.

Πολλά θέματα ο μοναχός τα λύνει με την προσευχή. Μεγάλη υπόθεση η εμπιστοσύνη στην παντοδυναμία του Θεού. Η προσευχή για τους άλλους είναι ευεργετική, είναι βοηθητική στον αγώνα μας. Η προσευχή κλείνει πληγές. Είναι η μεγαλύτερη προσφορά του μοναχού. Θα πρέπει να προσέχει την εκκοσμίκευση, τον παρασυρμό σε κοσμικότητες. Το μέτρο, η σύνεση και η προσοχή αξίζει να προηγούνται. Τη φιλοξενία δεν τη λησμονά ο καλός μοναχός. Οικονομεί τα πράγματα, για να συνδράμει, να παρηγορεί, να βοηθά. Θα κάνει ό,τι μπορεί και το υπόλοιπο θα το ολοκληρώσει ο πανάγαθος Θεός. Στα κοινόβια είναι πιο προγραμματισμένη η ζωή, στις σκήτες και στα κελιά πιο ελεύθερη.

Ας μένει ακατάκριτος, απερίεργος, αφιλόδοξος, αφιλοχρήματος, φιλόθεος και φιλάγιος. Υπάρχουν και σήμερα στο Άγιον Όρος και αλλού μοναχοί και μοναχές αληθινοί, καθαροί, αγωνιστές. Αρκετοί είναι πιο μορφωμένοι - αυτό βέβαια δεν μετρά τόσο, μπορεί να έχουν λιγότερη απλότητα, αλλά διατηρούν ασκητικότητα. Ο μοναχός αναπαύεται στην κόπωση. Η αργία είναι κακή. Μέσα στους χιλιάδες των μοναχών μπορεί να υπάρχει κι ένας αριθμός κουρασμένων, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει η ανάλογη αγωνιστικότητα.

«Η πνευματική καρδιά»

Ο π. Ζαχαρίας (Ζάχαρου) της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου του Έσσεξ, σε συνέντευξή του στην Πεμπτουσία, μιλά για την εύρεση και την αξία της καρδιάς στην ορθόδοξη πνευματική ζωή

                

http://trelogiannis.blogspot.gr/2013/12/blog-post_5643.html

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Ο άγιος που είπε ψέματα για να σώσει το φονιά του αδελφού του

Αγ.Διονύσιος
Άγιος Διονύσιος, επίσκοπος Αιγίνης ο θαυματουργός, ο  εκ Ζακύνθου (17 Δεκεμβρίου)
Ένας νέος από αρχοντική οικογένεια αφήνει τα εγκόσμια και πηγαίνει στο μοναστήρι. Αυτό βέβαια δεν είναι συνηθισμένο και φυσικό, όχι μόνο σήμερα, αλλά και σε κάθε καιρό. Το φυσικό και συνηθισμένο είναι μια καλή κοινωνική αποκατάσταση, να ακολουθήσει το παιδί το έργο του πατέρα και να συνεχίσει την οικογε­νειακή παράδοση. Αλλ’ όμως βρίσκονται νέοι, κι ας διαμαρτύρονται κι ας αντιδρούν οι γονείς των, που βγαί­νουν από τη συνήθεια και ξεπερνάνε τα ανθρώπινα μέ­τρα. Είναι, καθώς λέγει ό Ιησούς Χριστός, «οι δυνάμενοι χωρείν». Ποτέ βέβαια με τη δική τους μόνο θέληση και δύναμη, αλλά πάντα οπλισμένοι και δυνατοί με τη θεία χάρη.
Ο Μέγας Βασίλειος, για το νέο που αποφασίζει να ακολουθήσει το δρόμο της μοναχικής πολιτείας λέγει τα εξής· «Ο τοίνυν υπακούσαι Χριστώ προηρημένος και προς τον πτωχόν και απερίσπαστον βίον επειγόμενος, θαυμαστός ως αληθώς και μακαριστός».
Θαυμαστός λοιπόν και μακαριστός είναι κι ο άγιος Διονύσιος, που αναφάνηκε στα νεώτερα χρόνια αστέρας φαεινότατος, μαζί με πολλούς άλλους μάρτυρες και όσιους, μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Ήταν οικονομία της θείας Πρόνοιας να στηριχθεί στη δοκιμα­σία του το αιχμάλωτο γένος των ορθόδοξων χριστιανών. Ο άγιος Διονύσιος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στα 1547 από γονείς που ξεχώριζαν στο νησί για τη λαμπρή τους κοινωνική θέση και την οικονομική τους κατάσταση. Ο άγιος του Θεού σε νεαρή ηλικία τα άφησε όλα, και κοι­νωνική θέση και πλούτο, κι έφυγε στο μοναστήρι της Παναγίας της Παντοχαράς, που είναι στα Στροφάδια, δυό μικρά αμπελοφυτεμένα νησιά, που βρίσκονται στο Ιόνιο πέλαγος στα νότια της Ζακύνθου.

Albert Camus και Ντοστογιέφσκι


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

         Ο Αλμπερ Καμύ (1913-1960) προσέγγισε έντιμα τον Φεοντόρ Ντοστογιέφσκι, αλλά, ως γνήσιος εκφραστής του δυτικού ορθολογισμού, δεν μπόρεσε να τον κατανοήσει, και παρέμεινε αγνωστικιστής. Όμως παράλληλα αποδοκίμασε έντονα την απανθρωπιά και την αγριότητα της άθεης δυτικής κουλτούρας.
         Στις 7 του περασμένου Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από τη γέννηση του σημαντικού γάλλου συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1957). Η επέτειος πέρασε αθόρυβα στη Γαλλία και απαρατήρητα στην Ελλάδα, στην οποία κατά το απερχόμενο έτος κυριάρχησε η μνήμη του Κωνσταντίνου Καβάφη. Η ιντελιγκέντσια της Γαλλίας και της Ελλάδας απαξίωσαν να ασχοληθούν μαζί του, παρά το ότι και αγνωστικιστής ήταν και αριστερός…

Γιατί τόση λοιπόν άρνηση στη μνήμη του; Απλά γιατί ήταν μεν δυτικός στοχαστής και παιδί του άθεου διαφωτισμού, αλλά έντιμος, σκεπτόμενος, προβληματιζόμενος. Δεν μπορούσε λόγου χάριν να ανεχθεί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, ούτε τα γκουλάγκ των σοβιετικών. Επίσης επέκρινε κατηγορηματικά την επέμβαση των ρωσικών τανκς στην Ουγγαρία, το 1956, προς καταστολή της εκεί επανάστασης, όπως και την δουλική συμπεριφορά του ΚΚ της Γαλλίας και του Ζαν Πολ Σαρτρ έναντι του ΚΚΣΕ. Ακόμη μέσα από το φιλοσοφικό του έργο "Ο επαναστατημένος άνθρωπος" και το θεατρικό " Οι δίκαιοι" εκφράζεται κατά της τυφλής βίας των επαναστάσεων και του διαχωρισμού της ελευθερίας από τη δικαιοσύνη. Από την αυστηρή κριτική του δεν ξεφεύγει ο μηδενισμός του Νίτσε και ο υλισμός του Μαρξ.
         Ο Καμύ ήταν ένας ανήσυχος δυτικός στοχαστής και συγγραφέας  του 20ού αιώνα και για έναν Ορθόδοξο Χριστιανό μια ενδιαφέρουσα, τραγική και ευσυμπάθητη προσωπικότητα. Ανήσυχος, αν και μελέτησε τον Ιερό Αυγουστίνο, ο οποίος στην αρχή των "Εξομολογήσεων" του γράφει: " Κύριε, μας έπλασες για Σένα και η ψυχή μας αγωνιά και είναι ανήσυχη έως ότου αναπαυθεί στους κόλπους σου". Μπολιασμένος από την απιστία της Γαλλικής Επανάστασης δεν μπόρεσε να δεχθεί τον Χριστό απλά και ως άνθρωπος που βλέπει τα μέτρα του. Όμως διαπιστώνει παράλληλα  ότι η άρνηση στον Χριστό αφήνει κενή από τον ουρανό την ανθρωπότητα, που επιχειρεί μάταια να αναπληρώσει το κενό αυτό. Γράφει στον "Επαναστατημένο άνθρωπο":

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Πως βγήκαν οι φράσεις: «Όποιον πάρει ο Χάρος» ή «Πάμε σαν τους στραβούς στον Άδη»;

Φράσεις μακάβριες και απόκοσμες αλλά συχνές στο λεξιλόγιο μας. Πολλοί θεωρούν πως «απλά βγήκαν» ή πως τις είπε κάποιος και έμειναν. Ίσως να ναι κι έτσι. Όμως μια μικρή αναζήτηση στην ελληνική λαογραφία θα αποδείξει πως τίποτα τελικά δεν έχει βγει στην τύχη.

Πως βγήκαν λοιπόν οι πασίγνωστες φράσεις «Όποιον πάρει ο Χάρος» ή «Πάμε σαν τους στραβούς στον Άδη»; Οι ιστορίες σίγουρα θα σας εκπλήξουν.

ΚΙ ΟΠΟΙΟΝ ΠΑΡΕΙ Ο ΧΑΡΟΣ

Ο Θεός έστειλε µια φορά τον Χάρο να πάρει την ψυχή µιας πεντάµορφης κοπέλας. Η κοπέλα έπεσε στα πόδια και τον παρακαλούσε, ο Χάρος λύγισε ,της χάρισε τη ζωή και γύρισε στον Θεό µε άδεια χέρια. 

Θύµωσε ο Θεός για την παρακοή του Χάρου, του έδωσε ένα χαστούκι και τον κούφανε, να µην ακούει πια θρήνους και µοιρολόγια και λυπάται. 

Τον έστειλε άλλη φορά να πάρει την ψυχή ενός λεβεντονιού. Και µόνο που τον είδε ο Χάρος σπάραξε η καρδιά του, άφησε τον λεβεντονιό να χαρεί τη νιότη και την οµορφιά του και γύρισε πάλι στον Θεό µε άδεια χέρια.

Καινούργιο χαστούκι του Θεού και ο Χάρος απόµεινε για πάντα στραβός.

Nαι στην ενοποίηση, όχι στην ευρωμαρμελάδα

Tου Χρηστου Γιανναρα

Η καταστροφή που έχει συντελεστεί στη χώρα μας και στη ζωή μας είναι, ολοφάνερα, συνάρτηση του πρωτογενούς πλεονάσματος φαυλότητας, διαφθοράς, ανικανότητας (σε βαθμό κακουργήματος) των επαγγελματιών της εξουσίας. Kάποιοι επιλέγουν να προσθέτουν αμέσως ότι η «κρίση» είναι διεθνής, παγκόσμια. Tο χρειάζονται, σαφέστατα, για ψυχολογική καταφυγή στην παρηγοριά της γενίκευσης: O,τι είναι να συμβεί για όλους, θα συμβεί και για μας. Kαι μέσα στο «σε όλους» εμπεριέχονται οπωσδήποτε παράγοντες ικανοί να μας χαρίσουν (δωρεάν) την ανάκαμψη.

Eνας λαός ξεπερνάει κρίσεις και δυσκολίες, όταν τολμάει να κοιτάζει την πραγματικότητα κατά πρόσωπο. Nα μη γλιστράει σε δικαιολογίες ανώδυνες και αισιοδοξίες ηδονικές. Σίγουρα, να μην ομφαλοσκοπεί. Nα μην απολυτοποιεί τη συμφορά του με κοντόφθαλη μονομέρεια, μυωπικό επαρχιωτισμό, να μην την απομονώνει από το ιστορικό της πλαίσιο, από τα συμβαίνοντα στον διεθνή σήμερα στίβο. Aλλά και να μη στρουθοκαμηλίζει καταφεύγοντας στην «κοινή μοίρα», στο γενικευμένο αναπόφευκτο.

Mόνο λαοί που αντιπαλεύουν τη συμφορά τους σαν πρόβλημα με ευρύτερη σημασία και συνέπειες για την ανθρωπιά του ανθρώπου, την πάλη για «νόημα» της Iστορίας, μόνο αυτοί οι λαοί σώζονται από την περιθωριοποίηση, από την ασημαντότητα την ταυτόσημη με την ανυπαρξία.

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης: Η «Φιλοκαλία» και «Το αδιανόητο τίποτα»

Γράφει o μοναχός Μωυσής Αγιορείτης για την «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»


Όταν ή Ελλάδα εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ένωση η εφημερίδα «Le Monde» έγραφε: «Σήμερα εισήλθε στην Ευρωπαϊκή κοινότητα η χώρα της Φιλοκαλίας».


Η Φιλοκαλία είναι ένα βιβλίο πού πρωτοεκδόθηκε στη Βενετία το 1782. Πρόκειται για συγκέντρωση εκλεκτών Αγιοπατερικών κειμένων, για όσους αγαπούν την πνευματική ζωή, την ουσιαστική σχέση τους με τον ζώντα Θεό.

Συγκεκριμένα κατά τον τίτλο του σημαντικού αυτού βιβλίου, που χαρακτήρισε μία εποχή και ένα τρόπο ζωής, αναφέρεται: «Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών. Συνερανισθείσα παρά των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων ημών, εν ή δια της κατά την πράξιν και θεωρίαν Ηθικής φιλοσοφίας, ό νους καθαίρεται, φωτίζεται και τελειούται...»

Μιλάμε λοιπόν για φιλοκαλική εποχή, φιλοκαλικούς πατέρες και φιλοκαλισμό. Οι συντάκτες του σπουδαίου βιβλίου και τότε κατηγορήθηκαν από ορισμένους ως σκοταδιστές και τούς προσήψαν το σκωπτικό προσωνύμιον Κολλυβάδες, για άλλη όμως αιτία.

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Ο αγών των φοιτητών της Θεολογίας το 1962 και το σημερινό φοιτητικόν κίνημα

Ο ΑΓΩΝ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟ 1962 ΚΑΙ ΤΟ (ΣΗΜΕΡΙΝΟΝ) ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΝ ΚΙΝΗΜΑ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Ἡ σύντομη καὶ ἀναγκαστικὰ ἀποσπασματικὴ ἐδῶ ἀναφορὰ στὸν ἀγώνα τῶν φοιτητῶν τῆς Θεολογίας τὸ 1962 εἶναι μικρὴ συμβολὴ στὴ διακρίβωση τοῦ ὅλου φάσματος τῆς ἑλλαδικῆς πανεπιστημιακῆς ἰδεολογίας, τότε καί ἰδιαίτερα σήμερα, διά τήν συναγωγή πρακτικῶν καί ὠφελίμων συμπερασμάτων.
Οἱ φοιτητικοί ἀγῶνες στή Χώρα μας διαρκοῦν ὅσο καί τό Ἑλληνικόν κράτος. Οἱ ὄντως ἐνδοπανεπιστημιακές καί καθαρά φοιτητικές διεκδικήσεις, ὄχι σπάνια, ἐξυπηρετοῦν καί κομματικοπολιτικές σκοπιμότητες, καί οἱ φοιτηταί μέ τήν ἀθωότητά τους καταντοῦν συχνά ὄργανα πολλῶν παραγόντων τοῦ πολιτικοκοινωνικοῦ βίου. Ὑπάρχουν ὅμως καί φοιτητικοί ἀγῶνες μέ τήν καθολικότητα τῆς παραδόσεως τοῦ ἑλληνορθοδόξου Γένους μας, ὅπως ἐκεῖνος τῶν φοιτητῶν Θεολογίας, πού συμπληρώθηκαν ἤδη πενῆντα χρόνια (1962-2012) ἀπό τήν διεξαγωγή του.

Α) ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Ἡ ἐξέγερση τῶν φοιτητῶν τῆς Θεολογίας τὴν Ἄνοιξη τοῦ 1962 συνάπτεται ὡς ἕνα σημεῖο ἀναπόσπαστα μὲ τὴν πορεία τοῦ εὐρύτερου Φοιτητικοῦ Κινήματος στὴν προδικτατορική του περίοδο (1961- 63)2. Ἡ φάση αὐτὴ τῆς φοιτητικῆς πολιτικῆς διαμαρτυρίας πέρασε μὲν κάπως σὲ δεύτερη μοῖρα λόγῳ τῶν μεταγενεστέρων ἀντιδικτατορικῶν ἐξεγέρσεων τῆς Νομικῆς καί τοῦ Πολυτεχνείου (1973), ὑπῆρξε ὅμως κατὰ κοινὴ διαπίστωση "τομὴ" στὴν ἀνέλιξη τοῦ Φοιτητικοῦ Κινήματος (πρόκειται γιὰ τὴ Γενιὰ τοῦ "1-1-4" καὶ τοῦ "15%")3 καὶ "ὁρόσημο στὴν ἱστορία τῶν κινημάτων τῆς πρωτεύουσας".4 Ἡ καθολικὴ κινητοποίηση τῆς Γενιᾶς ἐκείνης ἐντασσόταν στὴ μόνιμη στροφὴ τῆς ἑλληνικῆς σπουδάζουσας Νεολαίας στὴν πολιτικὴ πράξη καὶ κοινωνικὴ κριτική, ποὺ ἄρχισε γιὰ τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ἀθήνας ἤδη στὴν Ὀθωνικὴ περίοδο.5 Πρέπει ὅμως νὰ λεχθεῖ, ὅτι τοὺς ἀγῶνες ἐκείνους τῆς Νεολαίας μας δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ τοὺς σφετερισθεῖ ἀποκλειστικὰ καμιὰ κομματικὴ παράταξη. Γιατί πάνω ἀπὸ κάθε κομματικὴ σύμπτωση κυριαρχοῦσε μία εὐρύτερη ἑνότητα, ἐρειδόμενη στὰ θεμελιακὰ παμφοιτητικά αἰτήματα γιὰ ἀνανέωση τῆς παιδείας, ποιότητα ζωῆς καὶ δημοκρατικὲς ἐλευθερίες. Γι᾽ αὐτό, ἀκόμη καὶ οἱ ἰδεολογικὰ προσανατολισμένοι στὴ Δεξιά, ἀλλ᾽ ἀνένταχτοι κομματικὰ φοιτητές, συμμερίζονταν τὰ συνθήματα καὶ τοὺς στόχους τῆς φοιτητικῆς διαμαρτυρίας, ἔστω καὶ ἂν ἀκόμη γιὰ διαφόρους λόγους δὲν ἐνεργοποιοῦσαν τὴ συμμετοχή τους.

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Οργάνωση και Λειτουργία τμημάτων Ενισχυτικής Διδασκαλίας (ωρολόγια προγράμματα-κριτήρια)

Συμμετέχουν μαθητές/τριες όλων των τάξεων του Γυμνασίου που υστερούν στα μαθήματα: Γλωσσική διδασκαλία (Αρχαία, Νέα), Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Αγγλικά (Ξένη Γλώσσα), Βιολογία


Σύμφωνα με απόφαση που υπέγραψε ο υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος, στα Προγράμματα Ενισχυτικής Διδασκαλίας Γυμνασίου συμμετέχουν μαθητές/τριες όλων των τάξεων του Γυμνασίου που υστερούν στα μαθήματα: Γλωσσική διδασκαλία (Αρχαία, Νέα), Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Αγγλικά (Ξένη Γλώσσα), Βιολογία, με συνέπεια την αδυναμία αποδοτικής συμμετοχής τους στη διαδικασία της μάθησης ή μαθητές/τριες που επιθυμούν να βελτιώσουν την απόδοσή τους στα παραπάνω μαθήματα.
Σκοπός του προγράμματος είναι η επανένταξη των μαθητών/τριών στη μαθησιακή διαδικασία, η μείωση της μαθητικής διαρροής, η βελτίωση της απόδοσής τους ώστε να ολοκληρώσουν την Υποχρεωτική Εκπαίδευση και η δυνατότητα πρόσβασης στην δεύτερη βαθμίδα της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

ΤΟ ΩΡΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Το πρόγραμμα Ε.Δ. αρχίζει να λειτουργεί όπως ορίζεται από την σχετική εγκύκλιο έναρξης που εκδίδεται από τη Δ/νση ΣΕΠΕΔ , Τμήμα Ε΄ Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και Ενισχυτικής Διδασκαλίας, κάθε σχολικό έτος και λήγει με τη λήξη των μαθημάτων και πριν από την έναρξη των εξετάσεων.
Το ωρολόγιο πρόγραμμα του προγράμματος Ε.Δ. καθορίζεται ως εξής:

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Ετήσιο Μνημόσυνο του ιδρυτού της ΑΕΑ Βελλάς Ιωαννίνων Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. κ. Σπυρίδωνος Βλάχου

Σήμερα 12 Δεκεμβρίου 2013 εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος του Θαυματουργού τελέσθηκε Θεία Λειτουργία στο ιστορικό και περιάκουστο καθολικό της Ιεράς Μονής-Σχολής Βελλάς με τη συμμετοχή ιερέων και λαϊκών φοιτητών της Ακαδημίας, προεξάρχοντος του Προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής της Α.Ε.Α. Βελλάς Αρχιμ. Δημητρίου Αργυρού. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε το καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο του ιδρυτού της Σχολής  Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. κ. Σπυρίδωνος Βλάχου.

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 102 ετών από την ίδρυσή της ακολούθησε φιλολογικό μνημόσυνο με τη συμμετοχή καθηγητών της Σχολής και καλεσμένων καθηγητών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Κύριος ομιλητής ήταν ο κ. Αγαθοκλής Τσατσούλης, καθηγητής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, απόφοιτος του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς ο οποίος μίλησε για το πρόσωπο και την προσφορά του Σπυρίδωνα στη Σχολή και  στη συνέχεια ακολούθησε εποικοδομητική συζήτηση επί του θέματος.

Το φιλολογικό μνημόσυνο έκλεισε με μουσική εκδήλωση από τη χορωδία της Ακαδημίας, η οποία απέδωσε επίκαιρους θρησκευτικούς ύμνους και παραδοσιακά κάλαντα.

Ακολουθεί  φωτογραφικό υλικό.

Μαθήματα εθελοντισμού από το ΓΕΕΛ Βελλάς

Ομάδα μαθητών του ΓΕΕΛ Βελλάς στο πλαίσιο της ερευνητικής τους εργασίας με θέμα «Εθελοντισμός: Ένα μήνυμα ανθρωπισμού» με την καθοδήγηση των καθηγητριών Θεοδοσίου Αντωνίας και Σεργίου Θεανώς πήραν μαθήματα εθελοντικής προσφοράς συμμετέχοντας με τουςPagouristas στην προετοιμασία του κτιρίου που θα στεγάσει τα παιδιά της ¨Κιβωτού¨ στην Πωγωνιανή το Σάββατο στις 7-12-13.

Μ’ αυτόν τον τρόπο απέδειξαν οι μαθητές ότι η εθελοντική και ανθρωπιστική συνείδηση δε καλλιεργείται μόνο θεωρητικά αλλά πραγματώνεται ουσιαστικά μέσα από παρόμοιες δράσεις. 

Σχετική αναφορά υπάρχει και στην τοπική εφημερίδα Πρωϊνός Λόγος 
http://www.proinoslogos.gr/component/content/article/13-2010-04-29-14-15-28/22354--lr

Κατάθεση και έγκριση των Προγραμμάτων Σχολικών Δραστηριοτήτων

Το υπουργείο Παιδείας με έγγραφο (δείτε εδώ το έγγραφο) που απέστειλε προς όλες τις σχολικές μονάδες κάνει γνωστό ότι, βάσει των εγκυκλίων του Υ.ΠΑΙ.Θ. με αρ. πρωτ. 163790/Γ7/31-10-2013 (Σχεδιασμός και Υλοποίηση Προγραμμάτων Σχολικών Δραστηριοτήτων) και 165947/Γ7/4-11-2013 με θέμα «Διευκρινίσεις ως προς την εγκύκλιο Ανακοινοποίησης στο ορθό με αρ. πρωτ. 126889/Γ7/13-9-2013 «Προγράμματα Σχολικών Δραστηριοτήτων, Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων», 

Α. Ολα τα προγράμματα Σχολικών Δραστηριοτήτων που υλοποιούνται εκτός Ευέλικτης Ζώνης κατατίθενται στον Υπεύθυνο Σχολικών Δραστηριοτήτων, Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων ή ΚΕΣΥΠ, ο οποίος θα εισηγηθεί στην Επιτροπή Σχολικών Δραστηριοτήτων που γνωμοδοτεί στο Διευθυντή Εκπαίδευσης για έγκριση των Προγραμμάτων αυτών. 

Β. Τα προγράμματα που πραγματοποιούνται εντός Ευέλικτης Ζώνης μπορούν να κατατεθούν και στον Υπεύθυνο Σχολικών Δραστηριοτήτων, Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων ή ΚΕΣΥΠ, εάν ο εκπαιδευτικός που τα υλοποιεί θέλει κάποια στήριξη με παιδαγωγικό υλικό ή να λαμβάνει μέρος στις επιμορφώσεις, οι οποίες πραγματοποιούνται από τις Διευθύνσεις μέσω του Υπευθύνου Σχολικών Δραστηριοτήτων, Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων ή ΚΕΣΥΠ και με έγκριση από τη Διεύθυνση Σ.Ε.Π.Ε.Δ. του Υ.ΠΑΙ.Θ. Στο τέλος του σχολικού έτους δίνεται βεβαίωση για την υλοποίηση του Προγράμματος υπογεγραμμένη από το Διευθυντή Εκπαίδευσης και τον Υπεύθυνο Σχολικών Δραστηριοτήτων, Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων ή ΚΕΣΥΠ. 

Γ.Οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι δεν έχουν καταθέσει το έντυπο πρότασης του Υπευθύνου Σχολικών Δραστηριοτήτων, Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων ή ΚΕΣΥΠ και επιθυμούν, μπορούν να το καταθέσουν, μέχρι την Πέμπτη 12-12-2013, στον Υπεύθυνο της Διεύθυνσης για όλα τα παραπάνω.

Η εγκύκλιος για τις διαδικασίες υλοποίησης της Αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Έργου


Εγκύκλιο για τις διαδικασίες υλοποίησης της Αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Έργου σε όλες τις σχολικές μονάδες της Χώρας, υπέγραψε ο υφυπουργός Παιδείας Σ, Κεδίκογλου. Δείτε εδώ την εγκύκλιο

Επίσης ο Επιστημονικός Υπεύθυνος της αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Έργου Γιώργος Πασιάς απέστειλε επιστολή προς τους Διευθυντές, τους εκπαιδευτικούς των σχολικών μονάδων και τους Σχολικούς Συμβούλους που συμμετείχαν στο πρόγραμμα της ΑΕΕ. 

Το esos παρουσιάζει ακόμη το θεσμικό πλαίσιο των διαδικασιών.Δείτε εδώ

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Η ΔΙΣ για το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια

image with the sign of the Greek Church
Τρίτη Συνεδρία της Δ.Ι.Σ. για το μήνα Δεκέμβριο

Συνήλθε σήμερα Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013, στην τρίτη Συνεδρία Της για τον μήνα Δεκέμβριο η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πασης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Κατά την σημερινή Συνεδρία :
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της προηγουμένης Συνεδρίας.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος καταθέτει την κοινή Της αγωνία για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, καθώς καθημερινά το ανθρώπινο πρόσωπο περιφρονείται και ο ιερός του χαρακτήρας υποτιμάται, ενώ απαξιώνεται κάθε ευγενής προοπτική του. Όμως, ο,τι αποϊεροποιείται, ευτελίζεται. Και ο,τι ευτελίζεται, πωλείται πιο εύκολα στην αγορά.
Έτσι συμβαίνει και σήμερα και με τις εκτροπές του οικογενειακού θεσμού που μεταμφιέσθηκαν σε εναλλακτικές μορφές οικογένειας, όπως το κυοφορούμενο σύμφωνο συμβίωσης. Η οικογένεια δεν θεωρείται πια «μικρή Εκκλησία», αλλά μετατρέπεται σε απλό σύμφωνο συμβίωσης. Με αυτό τον τρόπο, όμως, επιβεβαιώνεται ακόμη μια φορά η αποτυχία των ανθρωπίνων σχέσεων. Αυτή η ανθρώπινη σχέση προϋποθέτει την αγάπη. Χωρίς την αγάπη, με όσα επιχρίσματα και αν καλλωπισθεί η σχέση, δεν έχεις τίποτα.
Η Εκκλησία μας καλείται να διαμορφώσει τη μαρτυρία της, καθώς και την ποιμαντική αντιμετώπιση όλων των νέων εναλλακτικών σχημάτων του ιδιωτικού βίου της εποχής μας, που αντιστρατεύονται την παραδοσιακή οικογένεια ενώ περιφρονούν τη διδασκαλία Της, η οποία σκοπό έχει την ενδυνάμωση των μελών της στη έμπονη πορεία τους προς τη Βασιλεία του Θεού, λαμβάνοντας σοβαρά υπ ὄψιν Της όλα τα φαινόμενα που αλλοιώνουν τον οικογενειακό βίο.

ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ ΣΟΥΡΕΛΗ*

 ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ  ΣΟΥΡΕΛΗ*
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

         Η Γαλάτεια Γρηγοριάδου - Σουρέλη είναι από τους συγγραφείς που μιλάνε στον αναγνώστη τους με παρρησία, με γλαφυρότητα και με πειθώ και που τον κάνουν να νιώθει την  αγάπη τους στον συνάνθρωπο, στον  Χριστό και στην Ελλάδα. Η πρώτη μας γνωριμία έγινε πριν από τριάντα περίπου χρόνια, όταν αναζητούσα συγγραφείς για συνέντευξη, που να είχαν γράψει βιβλία ταιριαχτά στις παραδόσεις του Γένους μας, στην πνευματικά χειμαζόμενη τότε, όπως και τώρα, Ελλάδα.  Την βρήκα με την βοήθεια εκδότου της και πράγματι της πήρα συνέντευξη, ίσως την πρώτη που έδωσε ως συγγραφέας. Με την πρώτη της κουβέντα μου έκανε εντύπωση ο δυναμισμός της, ο αυθορμητισμός της, η καλοσύνη της και η αγάπη της για τον Χριστό, την Παναγιά και την Ελλάδα. Μου έκανε εντύπωση το θάρρος της, όχι μόνον ως συγγραφέως αλλά και ως  πολίτου αυτής της χώρας. Θυμίζω πως στη δεκαετία του 1980 δεν ήταν  καθόλου εύκολο η Γαλάτεια να τα βάζει, ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Γυναικών, με την πανίσχυρη  Μαργαρίτα Παπανδρέου και την Ενωση Γυναικών Ελλάδας (ΕΓΕ) και να διεκδικεί η γυναίκα να έχει αξιοπρέπεια και δικαιώματα, χωρίς να παραβιάζει τη φύση της και χωρίς να αποτάσσεται του ρόλου της, ως συζύγου και  μητέρας. Δεν ήταν καθόλου εύκολο επίσης  ως πρόεδρος του Κέντρου Επιστημονικής Προστασίας και Ενημέρωσης του Καταναλωτή να τα βάζει με τα ποικίλα συμφέροντα και να αγωνίζεται για την αξιοπρεπή ζωή του κάθε χαμηλού εισοδήματος πολίτη. Και ως συγγραφέας δεν ήταν καθόλου εύκολο να επιμένει να γράφει για Παράδοση και Αξίες, όταν από το "προοδευτικό" εποικοδόμημα προβάλλονταν και προωθούνταν συγγραφείς με βάση τα ιδεολογικά τους πιστεύω και όχι την ποιότητα του έργου τους.

Φτάνει η υποκρισία για τη Συρία


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

         Το νέο τρομοκρατικό κτύπημα στη Συρία, σε βάρος των εκεί Ορθοδόξων Χριστιανών μοναζουσών και των ορφανών κοριτσιών που προστατεύουν, προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση. Οι συνεργαζόμενες με την Αλ Κάϊντα ομάδες των τζιχαντιστών ανταρτών της αλ Νούσρα για μιαν ακόμη φορά δείχνουν ότι δεν έχουν όρια στη βαρβαρότητα. Στην "παλικαριά" τους εναντίον άοπλων και αδύναμων γυναικών - μοναζουσών και κοριτσιών ορφανών οι δυτικοί πολιτικοί ηγέτες αντέδρασαν με τυπικές δηλώσεις, στις οποίες η υποκρισία περισσεύει.
Οι μεγάλες χώρες της Δύσης, που θεωρούνται και χριστιανικές, συνεργάζονται με τα ολοκληρωτικά ισλαμικά καθεστώτα της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ και μαζί τους ενισχύουν οικονομικά και με κάθε είδους όπλα τους αντάρτες της Συρίας, που θέλουν να εξοντώσουν τους Χριστιανούς, από θρησκευτικό μίσος προς αυτούς. Ως προς το ενδιαφέρον των δυτικών για την απελευθέρωση των ομήρων, αυτό είναι θεωρητικό και υποκριτικό. Αν ήθελαν θα τους ήταν πολύ εύκολο να τους απελευθερώσουν. Έχουν τόσα μέσα στη διάθεσή τους, που αν οι απαχθέντες ήσαν δικοί τους άνθρωποι ασφαλώς θα τα χρησιμοποιούσαν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο….