Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων
Δύο γεγονότα των τελευταίων ημερών φέρνουν στο προσκήνιο τη διαχρονική επικαιρότητα της Ελληνορθόδοξης Παιδείας. Το πρώτο γεγονός είναι η απόφαση 660/2018 του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία χαρακτηρίζεται ως αντίθετο προς το Σύνταγμα και προς τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το περιεχόμενο του Νέου Προγράμματος Σπουδών για τα Θρησκευτικά. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας μας κρίνει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να καλλιεργεί τη θρησκευτική συνείδηση των Ελληνοπαίδων με βάση τη διδασκαλία και την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Υπογραμμίζει ότι μπορεί να γίνεται μία πολύ σύντομη αναφορά και σε άλλα θρησκεύματα, αλλά σε ξεχωριστά κεφάλαια και όχι με τη λογική του «θρησκευτικού γραμματισμού» που προκαλεί σύγχυση στα παιδιά.
Το δεύτερο γεγονός είναι η προσφυγή (12.4.2018) της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του νέου Οργανισμού του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, με τον οποίο καταργείται η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως από τους σκοπούς του Υπουργείου.
Τίθεται, λοιπόν, και πάλι το θεμελιώδες ερώτημα: Ποια Παιδεία στήριξε επί αιώνες τον Ελληνισμό; Ποια πρότυπα θέλουμε σήμερα για τους νέους και τις νέες μας;
Ποια ήταν τα πρότυπα των νέων στην ένδοξη εποχή των Περσικών Πολέμων (490-480 π.Χ.); Τα καταγράφει ο Αισχύλος στον παιάνα των Σαλαμινομάχων: Ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, νυν υπέρ πάντων αγών. Οι Έλληνες που έσωσαν την Ευρώπη από την ασιατική απειλή καλλιεργούσαν μέσω της Παιδείας την αγάπη προς την πατρίδα, τη θρησκευτικότητα, τον σεβασμό στην οικογένεια και στους τάφους των προγόνων.
Στον όρκο των Αθηναίων Εφήβων βλέπουμε ότι στον κολοφώνα της δημοκρατίας της η Αθήνα δίδασκε τους νέους να τιμήσουν τα όπλα τα ιερά, να παραδώσουν την πατρίδα μεγαλύτερη και όχι μικρότερη απ’ όση την παρέλαβαν και να τιμήσουν «ιερά τα πάτρια». Ο Αριστοτέλης μάς ενημερώνει με ποια κριτήρια οι αρχαίοι Αθηναίοι επέλεγαν τους 9 άρχοντες, δηλαδή τους υπουργούς της εποχής εκείνης: Να έχουν πολεμήσει για την πατρίδα, να θυσιάζουν στους πατρώους θεούς ( σήμερα θα λέγαμε να σέβονται την Ορθοδοξία), να πληρώνουν τους φόρους και να φροντίζουν τους γονείς τους.
Ο σεβασμός στον Θεό, στην πατρίδα και στους γονείς είναι αξίες που επαναλαμβάνονται στα έργα των Τριών Ιεραρχών εμβαπτισμένα στην Αλήθεια του Ευαγγελίου. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στην τελευταία ομιλία του προ της Αλώσεως καλεί τους Έλληνες της Πόλης να πολεμήσουν για τον Θεό, την πατρίδα και τους συγγενείς. Η συνέχεια του Ελληνισμού είναι εντυπωσιακή και αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων και από τα πρότυπα των νέων, τις αξίες και τα ιδανικά που παραμένουν σταθερά σε όλη την μακρόχρονη πορεία του Γένους.
Χριστό, Ελλάδα και Ελευθερία δίδασκαν οι μοναχοί στα κρυφά και στα φανερά σχολειά της Τουρκοκρατίας. Χριστό και Ελλάδα δίδασκαν οι νεαρές δασκάλες στα Ελληνόπουλα της υπόδουλης Μακεδονίας. Έτσι ανδρώθηκαν οι εντόπιοι Μακεδονομάχοι που βοήθησαν τον Παύλο Μελά και τους άλλους εθελοντές από την ελεύθερη Ελλάδα. Για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα θυσιάσθηκαν επανειλημμένως οι Κρητικοί μέχρι την Ένωση του 1912, για αυτές τις αξίες πετροβολούσαν τους Ιταλούς φασίστες οι Δωδεκανήσιοι στη δεκαετία του 1930.
Ο ήρωες του Κυπριακού Αγώνος 1955-59 έδωσαν τη μάχη κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας με τα πνευματικά εφόδια που είχαν πάρει από τα Κατηχητικά. Η Ελληνορθόδοξη Παράδοση και όχι τα ψευδοπροοδευτικά ιδεώδη ούτε οι ξενόφερτες ιδεολογίες οδήγησαν τον Παλληκαρίδη και τον Αυξεντίου στα επικά τους κατορθώματα. Γι’ αυτό και οι μεταμοντέρνοι ιστορικοί, που αποδομούν την εθνική συνείδηση, απεχθάνονται τον Κυπριακό Αγώνα. Σε μία τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων, που έχει φιλοτουρκικό και φιλοσκοπιανό πνεύμα και έχει μεταφρασθεί στα ελληνικά, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ παρουσιάζονται σαν .. τρομοκράτες!
Η ήσσων προσπάθεια με το αντιπαιδαγωγικό επιχείρημα «να μην κουράζουμε τα παιδιά» αποδυναμώνει τους νέους και οδηγεί σε γλωσσική αφασία και σε αδυναμία κατανοήσεως παλαιοτέρων κειμένων. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που καθιερώθηκε το μονοτονικό αυξήθηκαν ραγδαία τα φαινόμενα δυσλεξίας, ενώ στην Αυστραλία τα Αρχαία Ελληνικά χρησιμοποιούνται ως αντίδοτο στη δυσλεξία.
Στο περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων παρατηρούμε με απογοήτευση την εξαφάνιση των ηρώων, των εθνομαρτύρων και των εθνικών ευεργετών καθώς και των δοκίμων λογοτεχνών. Τα παιδιά μας διδάσκονται μελαγχολικά κείμενα για τη μάγισσα Φρικαντέλλα που βρίζει τα παιδιά επειδή τής είπαν τα κάλαντα! Η Ιστορία τείνει να αφελληνισθεί με το επιχείρημα ότι «πρέπει να αγαπήσουμε τους Τούρκους». Τα σχολικά βιβλία με τον «συνωστισμό» της Σμύρνης και οι παρεμφερείς προσπάθειες εξωραϊσμού των Οθωμανών και των Νεοτούρκων σε τελευταία ανάλυση αποθράσυναν την Τουρκία και τον νέο Οθωμανισμό του Ερντογάν. Σήμερα μάλιστα που έχουμε δύο στρατιωτικούς μας έγκλειστους σε τουρκικές φυλακές είναι μεγίστη ασέβεια να ζητούν κάποιοι να αλλάξουμε τη σχολική Ιστορία στο όνομα μιας δήθεν «ελληνοτουρκικής φιλίας»!
Και όμως το Σύνταγμα προβλέπει ότι σκοπός της Παιδείας είναι η ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Όσοι επιμένουν σε λανθασμένα εκπαιδευτικά πρότυπα έχουν ευθύνη για την αποκοπή των νέων από τις ζείδωρες ελληνορθόδοξες ρίζες. Ας ξαναθυμηθούμε τα πρότυπα που διαφύλαξαν τη συνέχεια του Ελληνισμού επί τόσους αιώνες!
Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ – 18.4.2018
Δύο γεγονότα των τελευταίων ημερών φέρνουν στο προσκήνιο τη διαχρονική επικαιρότητα της Ελληνορθόδοξης Παιδείας. Το πρώτο γεγονός είναι η απόφαση 660/2018 του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία χαρακτηρίζεται ως αντίθετο προς το Σύνταγμα και προς τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το περιεχόμενο του Νέου Προγράμματος Σπουδών για τα Θρησκευτικά. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας μας κρίνει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να καλλιεργεί τη θρησκευτική συνείδηση των Ελληνοπαίδων με βάση τη διδασκαλία και την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Υπογραμμίζει ότι μπορεί να γίνεται μία πολύ σύντομη αναφορά και σε άλλα θρησκεύματα, αλλά σε ξεχωριστά κεφάλαια και όχι με τη λογική του «θρησκευτικού γραμματισμού» που προκαλεί σύγχυση στα παιδιά.
Το δεύτερο γεγονός είναι η προσφυγή (12.4.2018) της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του νέου Οργανισμού του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, με τον οποίο καταργείται η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως από τους σκοπούς του Υπουργείου.
Τίθεται, λοιπόν, και πάλι το θεμελιώδες ερώτημα: Ποια Παιδεία στήριξε επί αιώνες τον Ελληνισμό; Ποια πρότυπα θέλουμε σήμερα για τους νέους και τις νέες μας;
Ποια ήταν τα πρότυπα των νέων στην ένδοξη εποχή των Περσικών Πολέμων (490-480 π.Χ.); Τα καταγράφει ο Αισχύλος στον παιάνα των Σαλαμινομάχων: Ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, νυν υπέρ πάντων αγών. Οι Έλληνες που έσωσαν την Ευρώπη από την ασιατική απειλή καλλιεργούσαν μέσω της Παιδείας την αγάπη προς την πατρίδα, τη θρησκευτικότητα, τον σεβασμό στην οικογένεια και στους τάφους των προγόνων.
Στον όρκο των Αθηναίων Εφήβων βλέπουμε ότι στον κολοφώνα της δημοκρατίας της η Αθήνα δίδασκε τους νέους να τιμήσουν τα όπλα τα ιερά, να παραδώσουν την πατρίδα μεγαλύτερη και όχι μικρότερη απ’ όση την παρέλαβαν και να τιμήσουν «ιερά τα πάτρια». Ο Αριστοτέλης μάς ενημερώνει με ποια κριτήρια οι αρχαίοι Αθηναίοι επέλεγαν τους 9 άρχοντες, δηλαδή τους υπουργούς της εποχής εκείνης: Να έχουν πολεμήσει για την πατρίδα, να θυσιάζουν στους πατρώους θεούς ( σήμερα θα λέγαμε να σέβονται την Ορθοδοξία), να πληρώνουν τους φόρους και να φροντίζουν τους γονείς τους.
Ο σεβασμός στον Θεό, στην πατρίδα και στους γονείς είναι αξίες που επαναλαμβάνονται στα έργα των Τριών Ιεραρχών εμβαπτισμένα στην Αλήθεια του Ευαγγελίου. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στην τελευταία ομιλία του προ της Αλώσεως καλεί τους Έλληνες της Πόλης να πολεμήσουν για τον Θεό, την πατρίδα και τους συγγενείς. Η συνέχεια του Ελληνισμού είναι εντυπωσιακή και αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων και από τα πρότυπα των νέων, τις αξίες και τα ιδανικά που παραμένουν σταθερά σε όλη την μακρόχρονη πορεία του Γένους.
Χριστό, Ελλάδα και Ελευθερία δίδασκαν οι μοναχοί στα κρυφά και στα φανερά σχολειά της Τουρκοκρατίας. Χριστό και Ελλάδα δίδασκαν οι νεαρές δασκάλες στα Ελληνόπουλα της υπόδουλης Μακεδονίας. Έτσι ανδρώθηκαν οι εντόπιοι Μακεδονομάχοι που βοήθησαν τον Παύλο Μελά και τους άλλους εθελοντές από την ελεύθερη Ελλάδα. Για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα θυσιάσθηκαν επανειλημμένως οι Κρητικοί μέχρι την Ένωση του 1912, για αυτές τις αξίες πετροβολούσαν τους Ιταλούς φασίστες οι Δωδεκανήσιοι στη δεκαετία του 1930.
Ο ήρωες του Κυπριακού Αγώνος 1955-59 έδωσαν τη μάχη κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας με τα πνευματικά εφόδια που είχαν πάρει από τα Κατηχητικά. Η Ελληνορθόδοξη Παράδοση και όχι τα ψευδοπροοδευτικά ιδεώδη ούτε οι ξενόφερτες ιδεολογίες οδήγησαν τον Παλληκαρίδη και τον Αυξεντίου στα επικά τους κατορθώματα. Γι’ αυτό και οι μεταμοντέρνοι ιστορικοί, που αποδομούν την εθνική συνείδηση, απεχθάνονται τον Κυπριακό Αγώνα. Σε μία τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων, που έχει φιλοτουρκικό και φιλοσκοπιανό πνεύμα και έχει μεταφρασθεί στα ελληνικά, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ παρουσιάζονται σαν .. τρομοκράτες!
Η ήσσων προσπάθεια με το αντιπαιδαγωγικό επιχείρημα «να μην κουράζουμε τα παιδιά» αποδυναμώνει τους νέους και οδηγεί σε γλωσσική αφασία και σε αδυναμία κατανοήσεως παλαιοτέρων κειμένων. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που καθιερώθηκε το μονοτονικό αυξήθηκαν ραγδαία τα φαινόμενα δυσλεξίας, ενώ στην Αυστραλία τα Αρχαία Ελληνικά χρησιμοποιούνται ως αντίδοτο στη δυσλεξία.
Στο περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων παρατηρούμε με απογοήτευση την εξαφάνιση των ηρώων, των εθνομαρτύρων και των εθνικών ευεργετών καθώς και των δοκίμων λογοτεχνών. Τα παιδιά μας διδάσκονται μελαγχολικά κείμενα για τη μάγισσα Φρικαντέλλα που βρίζει τα παιδιά επειδή τής είπαν τα κάλαντα! Η Ιστορία τείνει να αφελληνισθεί με το επιχείρημα ότι «πρέπει να αγαπήσουμε τους Τούρκους». Τα σχολικά βιβλία με τον «συνωστισμό» της Σμύρνης και οι παρεμφερείς προσπάθειες εξωραϊσμού των Οθωμανών και των Νεοτούρκων σε τελευταία ανάλυση αποθράσυναν την Τουρκία και τον νέο Οθωμανισμό του Ερντογάν. Σήμερα μάλιστα που έχουμε δύο στρατιωτικούς μας έγκλειστους σε τουρκικές φυλακές είναι μεγίστη ασέβεια να ζητούν κάποιοι να αλλάξουμε τη σχολική Ιστορία στο όνομα μιας δήθεν «ελληνοτουρκικής φιλίας»!
Και όμως το Σύνταγμα προβλέπει ότι σκοπός της Παιδείας είναι η ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Όσοι επιμένουν σε λανθασμένα εκπαιδευτικά πρότυπα έχουν ευθύνη για την αποκοπή των νέων από τις ζείδωρες ελληνορθόδοξες ρίζες. Ας ξαναθυμηθούμε τα πρότυπα που διαφύλαξαν τη συνέχεια του Ελληνισμού επί τόσους αιώνες!
Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ – 18.4.2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου