Η Ελλάδα σαν ...γλειφιτζούρι! Σαράντος Καργάκος

Ο τωρινός πολιτικός κόσμος δεν πείθει. Χρειαζόμαστε σε ευρύ φάσμα νέα πολιτική ηγεσία

 

Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο, ιστορικό, συγγραφέα

 

Εἶναι κοινή διαπίστωση, κάτι πού ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τίς δημοσκοπήσεις, ὅτι ὁ τωρινός πολιτικός κόσμος δέν πείθει. Χρειαζόμαστε σέ εὐρύ φάσμα νέα πολιτική ἡγεσία. Οἱ παροῦσες ἡγεσίες εἶναι ἐν πολλοῖς δέσμιες παλαιῶν ἁμαρτημάτων καί παρωχημένων ἰδεολογιῶν. Τά κόμματά μας ἔχουν γίνει καθρέφτες ἀντικρυστοί πού ἀλληλοκοιτάζονται, ἀλληλοδιαβάζονται, ἀλληλοϋβρίζονται καί ἀλληλοεπαναλαμβάνονται. Τό ἕνα ἀντιγράφει τό ἄλλο. Δέν ὑπάρχει μέσα τους πτητική ὁρμή καί δημιουργική πνοή. Ποῦ ἦσαν οἱ κομματικές νεολαῖες ὅταν ἔγινε ἡ καταστροφή τῆς Μάνδρας; Εὐτυχῶς πού προσέτρεξαν οἱ γειτονικοί Ρομά καί ξαλάφρωσαν τούς Μανδριναίους ἀπό κάποια ...περιττά! Κάποιοι ἐνορατικοί λόγοι μέ ἐντυπωσιακό πλοῦτο λέξεων δέν προσφέρουν στή νέα γενιά ἕνα ἐμπνευστικό ἀποτύπωμα πού σταδιακά νά ἐξελιχθεῖ σέ πυρετό δημιουργίας, σέ πυρετό προσφορᾶς, στόν ἑαυτό της πρωτίστως.

Ἡ παροῦσα κυβέρνηση ἀντί νά ἐλαφρύνει τά δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη πού εἶχαν ἤδη ἐπιβληθεῖ ἀπό τίς προηγούμενες κυβερνήσεις, ὄχι μόνο τίς συνεχίζει ἀλλά καί τό χειρότερο τίς... ἐμβαθύνει. Βάζει βαθύτερα τό χέρι στήν τσέπη τῶν κατά κανόνα συνεπῶν φορολογουμένων, ἀλλά ἀφήνει ἀφορολόγητες κατηγορίες ἀνθρώπων, πού ἐνῶ βγάζουν στόν τόπο μας πολλά λεφτά μένουν ὡστόσο στό φορολογικό ἀπυρόβλητο. Ποιά εἶναι, γιά παράδειγμα, ἡ φοροδοτική συνεισφορά ἑνός ἑκατομμυρίου ξένων, οἱ ὁποῖοι ἐδῶ καί δεκαετίες ἐργάζονται στή χώρα μας; Πόσο ἑλληνικό συνάλλαγμα διαρρέει μέσω μυστικῶν ὁδῶν πρός ἄλλες πατρίδες; Καί ἐπειδή πρό μηνῶν ἔγινε πολύ λόγος γιά μιά ὀργισμένη φράση τοῦ Μανιάτη βουλευτῆ κ. Θανάση Δαβάκη περί Ρομά, μήπως μέ τήν εὐκαιρία αὐτή μπορεῖ κάποιος ὑπεύθυνος νά μᾶς πεῖ ποιά εἶναι ἡ φοροδοτική συμμετοχή τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν, πού ἀσκοῦν ποικίλα ἐπαγγέλματα χρηματοφόρα ἀλλά χωρίς τίς δεσμεύσεις στίς ὁποῖες ὑπάγονται κάποιοι ἄλλοι ἐπαγγελματίες «ρατσιστές», κατά τήν κομψή ἔκφραση κάποιων ἁβροδίαιτων καί λεπτοστόμαχων δημοσιογράφων καί διανοητῶν;

Κι ἐνῶ στήν τσέπη μας –γιά νά μιλήσουμε κάπως λαϊκιστικά– δέν ὑπάρχει σάλιο, σέ ἄλλες τσέπες ὑπάρχουν καί παραϋπάρχουν λεφτά, μόνο πού εἶναι βρόμικα λεφτά. Καθημερινά στό ἀστυνομικό δελτίο καταγράφονται τουλάχιστον δύο συλλήψεις ἐμπόρων ναρκωτικῶν καί πού τό συλλαμβανόμενο «ἐμπόρευμά» τους μπορεῖ νά σχηματίσει ἕνα βουνό πού ξεπερνᾶ σέ ὄγκο τόν Ὑμηττό. Ἀλλά ἄν καθημερινά συλλαμβάνονται ἕνας ἤ δύο ἔμποροι ναρκωτικῶν, ἀσφαλῶς θά ὑπάρχουν καί ἄλλοι πού δέν συλλαμβάνονται. Γιά νά θυμηθῶ ἕνα τραγούδι πού ἔλεγε σέ στιγμές «μαστούρας» ἕνας κάποτε λαϊκός ἀοιδός, «στήν Ἀθήνα τό χασίσι τό πουλοῦν μέ τήν ὀκά», τώρα σέ κάποιες πανέμορφες περιοχές τῆς πρωτεύουσας τό χασίσι ἔγινε ντεμοντέ καί ἡ προτίμηση στρέφεται πρός «εὐγενέστερα» ναρκωτικά! Τό ἀποτέλεσμα τό βλέπουμε. Ἡ Ἑλλάς χωρίς νά κάνει πόλεμο χάνει παιδιά, πού κι ἄν δέν πεθαίνουν, γίνονται ἄχθος γιά τήν οἰκογένειά τους, ἄχθος καί γιά τήν πολιτεία πού προσπαθεῖ νά ἀντιμετωπίσει τό πρόβλημα μέ κάποιες δῆθεν ἐνημερώσεις, οὐσιαστικά μόνο μέ λέξεις.

Μιά λέξη, ὅσο καί ἄν εἶναι φαντακτερή, δέν λύνει τό τίποτα καί ποτέ. Ἄν μένουμε, γιά νά ἐπανέλθω στά κόμματα, κολλημένοι μόνο σέ μιά λέξη, γινόμαστε μονοκόμματοι, βλέπουμε μόνο ἀπό τή μία μεριά, ὅπως ὁ Κύκλωπας πού μέ τό ἕνα του μάτι ἔβλεπε μόνο πρός μία κατεύθυνση. Τί θά πεῖ «νέα ἀριστερή πολιτική» ἤ «ριζοσπαστικός φιλευθερισμός» ἄν δέν ἔχουν ἀπήχηση στή δημιουργική δραστηριότητα; Δέν ξέρω τί ἔχουμε πάθει καί δέν βρίσκουμε ἄκρη. Ὁμολογουμένως ἀπορῶ μέ τό πῶς ἐπί δεκαετίες μόνον ἡ λέξη «δῆθεν» γίνεται πράξη. Ἔτσι κινούμαστε ἀνάμεσα στή Σκύλλα (ἡ λέξη ἀπό τό ρῆμα σκέλλω πού σημαίνει γδέρνω) καί στή Χάρυβδη. 

Κατά καιρούς οἱ κυβερνῆτες μας καταρτίζουν ὁμάδες σοφῶν (ὄντως ἔχουμε τόσους σοφούς σήμερα ὅσους δέν εἶχε ἡ Ἀθήνα σ’ ὅλη τήν κλασική περίοδο) γιά νά δώσουν προτάσεις σοφές. Ἀλλά τί βγαίνει μέ αὐτό; Ἀέρας κοπανιστός. Οἱ Λατῖνοι ἔλεγαν: «Sapiens nihil affirmat quod non probet» («ὁ σοφός οὐδέν βεβαιοῖ, ἄν δέν τό ἀποδεικνύει».). Εἴχαμε πλῆθος σοφές κεφαλές, πού πολλές ἀμείβονται ἀπό τούς φόρους μας, κι ὅμως καμμία δέν πρόβλεψε τήν ἐπερχόμενη κρίση. Ἴσως γιά νά μή γίνει δυσάρεστη στούς κρατοῦντες. Δέν θέλησα νά γίνω φίλος κανενός ἰσχυροῦ. Διότι ἀρχή μου ἦταν ἡ ἑξῆς: κι ἄν ὁ φίλος εἶναι φτιαγμένος ἀπό μέλι, μήν τόν... γλείφεις. Τό γλείψιμο ἐν πολλοῖς ἔκανε τήν Ἑλλάδα νά μοιάζει μέ... γλειφιτζούρι, πού σιγά-σιγά λιγοστεύει.

 

dimokratianews10.09.2018